BelKis sena Bilal Kayta-kelmez balalık
Kayta-kelmez balalık Menzümeler. Şıñlar. Estekĭler
Belkis Sena Bilal
Anticus Press, Constanța, 2018
Asociația Multiculturală “Anticus” Editura Anticus Press Constanța www.anticusmulticultural.org friends@anticusmulticultural.org
Descrierea CIP a Bibliotecii Naţionale a României BILAL, BELKIS SENA Kayta-kelmez balalık : menzümeler, sıñlar, estekĭler / Belkis Sena Bilal. - Constanţa : Anticus Press, 2018 ISBN 978-606-94636-4-2 821.512.145
Consilier editorial: Taner Murat Coperta: Elif Abdul
Servind scriitorul, salvăm patrimoniul Serving the writer, saving the heritage
Copyright © 2018 Toate drepturile asupra acestei ediţii sunt rezervate autorului
Kayta-kelmez balalık
Belkis Sena Bilal 5
Belkis Sena Bilal
6
Kayta-kelmez balalık
Ĭşĭndekĭler Aşıklama ..................................................................... 9 Menzümeler........................................................................... 11 Tatlı ana tĭlĭm .................................................................... 13 Vatanım ............................................................................. 15 Aytuwlı Vatan ................................................................... 16 Köstencĭm .......................................................................... 17 Mektebĭm ........................................................................... 19 Muallĭmĭm ......................................................................... 21 Ĭlk bahar ............................................................................. 23 Küz keldĭ ............................................................................ 24 Capalak, capalak kar cawa ................................................ 25 Koklaşık ............................................................................. 26 Cılaw .................................................................................. 27 Oyıncaklar ......................................................................... 28 Salıncak .............................................................................. 29 Gömelek ............................................................................. 30 Mışıgım .............................................................................. 31 Boşığım .............................................................................. 32 Koyanşık ............................................................................ 33 Tayşıgım ............................................................................. 34 Anamnıñ Künĭ ................................................................... 35 7
Belkis Sena Bilal Nenem ................................................................................ 36 Kartiyĭm ............................................................................. 38 Sekiz Mart .......................................................................... 40 Menĭm babam .................................................................... 41 Fabrika ............................................................................... 43 Tepreş ................................................................................. 44 Bayram ............................................................................... 46 Kuwnak .............................................................................. 47 Askerler.............................................................................. 48 Marebege ........................................................................... 49 Şeyitlĭk ............................................................................... 50 Anıt .................................................................................... 51 Barış.................................................................................... 52 Şîñlar ...................................................................................... 53 Pencĭrede ........................................................................... 55 Nasiyat ............................................................................... 59 Estelíkler ................................................................................ 61 O künler de bĭr künler eken ............................................. 63 Kol tĭrmen .......................................................................... 69 Şĭngene şala, ayuw oynay ................................................. 72 Sĭptĭ Bülbül’ge tren kelgen................................................ 75
8
Kayta-kelmez balalık
Aşıklama Menĭm nenem ve babam Kubadĭn’de tuwalar, öseler, caşlıkların yasaylar, sora kaderlerí şıgıp üyleníp Köstencĭ’ge köşeler. Seneler geşkensun, aylemĭz balabanlaşa, dört bala da tuwgan sora kuwanışlar taa bek öse. Aman düniyanıñ vaziyetĭ karışmaga başlay. Ekíncĭ dünya arp marebesĭñ başlaycagı er yerge cayıla. Babam zabıt Hayredin Galip emĭr astında bolganı üşün marebege ketecegĭ kararı alına. Tez marebege ketecegín bĭlĭp, bĭznĭ toplap şalt Köstencĭ’den Kubadĭn’ge köşĭre, kartbabam alarıñ katına, taa arüw korılmamız üşün. Babamız marebege kettĭ, bĭz talpına-talpına Kubadĭn’de kaldık beşaltı sene marebe pĭtkenşĭk. O sırada mením yaşım yedĭge kelgende ĭlk okılımnı Kubadĭn’de Romen mektebínde okıp pĭtĭrdĭm. Erten Romen mektebíne kete edík, uyleden soñra Tatar mektebínde din dersĭ alıp okıy edĭk. Yedĭden onbĭr yaşıma kadar sade Kubadĭn’de yaşap, yazganlarımnıñ köbĭsĭn öz balalık közĭm men, öz bala akılım man, öz bala duygularım man kördĭm, yaşadım, süyĭp akılıma ve cüregĭme sakladım. Seneler geşken sora körgen ádetlerímízní, türlĭ-türlĭ olaylarnı unutulmasın dep yazdım...
9
Belkis Sena Bilal
10
Kayta-kelmez balalık
Menzümeler Balalık başka bĭr kelĭr Erkez üşün, Oyınnarıñdan bĭr bayram Etmege tüşün.
11
Belkis Sena Bilal
12
Kayta-kelmez balalık
Tatlı ana tĭlĭm Menĭm tatlı ana tĭlĭm Senĭ süyemen, Başta senĭ üyrenmege Can-cürekten ĭstiymen. Ana tĭlĭm kîymetlĭ, Kĭmlĭgĭmnĭ bellete, Kökĭregĭm kere-kere Er yerlerge cürsete. Ana tĭlĭm, Tatar tĭlĭm, Senĭ endĭ korıycam, Süyüp-sayıp er wakıt Tatarca konışacam. Öz tĭlĭmnĭ konışkanda Serbestlĭgĭm coyıtmayman, Er kĭşĭnĭ rastlaganda Saygı man selamlayman.
13
Belkis Sena Bilal
Köp menzüme üyrenĭp Şabışlarga kĭrecem, Ana tĭlĭm süygenĭmnĭ Erkezge kösterecem.
14
Kayta-kelmez balalık
Vatanım Anam-babam aytkanıday Can vesyietın, Men curtımnı süyemen: Ana vatanım. Balam, anañnı süygendiy Vatanıñnı süy, Vatansız bĭr balaşık Anadan kalğan öksĭzdiy. Aytkanlarımnı unutma Omĭrĭñ boyınca, Romaniyanıñ, er zaman Arüwlĭgĭn kara!
15
Belkis Sena Bilal
Aytuwlı Vatan Şalışkan yerĭm Köstencĭ, Güzel kasaba, Kubadĭn menĭm öz curtım, Canım bar anda. Arüw yerde yaşaymız, Oynay, küle, Güzellernıñ aldında Dobruca cüre. Romanya’nı süyemĭz Epĭmĭz candan, Sen üşün şalışamız, Aytuwlı Vatan.
16
Kayta-kelmez balalık
Köstencĭm Menĭm güzel kasabam Deñĭz boyında, Er yerlerĭ cennettiy, Zewklar-toyınca. Yazda, deñĭz ĭşĭnde, Caldap yüzemĭz. Kumda oynap, üylerĭñ Temelĭn tĭgemĭz. Way, ne arüw oynaymız Toplar man suwda !... Soñra, bĭr dĭnnenemĭz Cantayıp kumda. Memleketĭñ ĭşĭnden Başka ballar da kele. Tatillerĭn geşĭrĭp Kelgenler, kete.
17
Belkis Sena Bilal
Bütün Dünya balları Bĭzlerdiy bolsın , Kar-kaswet körmeden Ömĭr geşĭrsĭn.
18
Kayta-kelmez balalık
Mektebĭm Men mektepke ketemen, Erten men turıp, Köp şiyier üyrenemen Özĭm öz bolıp. Sınıfıma kĭrgende Selam beremen, Muallĭmĭmnĭ körgende Taa süyĭnemen. Way, ne güzel sınıfım, Ter-temĭz ĭşĭ, Sergenlerĭn sorasaň, Oyıncak tolı. Er gün köp şiy üyrenĭp, Resim yasaymız, Menzume, hesapka Dıkkat etemĭz.
19
Belkis Sena Bilal
Şimdi süyĭp okısam Mektebĭmde men, Össem fayda körecem Bĭlgenlerĭmden!
20
Kayta-kelmez balalık
Muallĭmĭm Mektebĭme barğanda, Şenneşemen men, Derslerĭmnĭ bĭr mĭnsĭz Okıp bĭlemen. Cüre, cüre ep aldda Col kösteresĭñ, Er türIĭ bĭlgĭlernĭ, Sen üyretesıñ. Menĭm güzel muallĭmĭm Ebediy yaşa, Kolıñ öpmek ĭstegen, Bĭr kĭşke bala!
21
Belkis Sena Bilal
Yazuwcınıñ balalıgı
22
Kayta-kelmez balalık
Ĭlk bahar Ah, ĭlk bahar mewsĭmĭ Ne kadar güzel, Er tabiyat canlanıp Birden tîrrĭler. Kaytıp kelgen kuşlar da Şırıldaşalar. Koralarda şeşekler Bek kopayalar. Ĭlk baharda kĭşĭler Taa bek salışa, Şalışkan bereketke Mıtlak kawîşa.
23
Belkis Sena Bilal
Küz keldĭ Sıra , sıra kuşlar kettĭ, Sıcaklar pĭttĭ, Bĭrden bĭrge suwıttı, Küz kellĭp kondı. Küz, künlerĭ de güzel, Zengĭnnĭk tolı, Armıt, yüzüm, şeftalĭ Bekliy ballarnı. Küz künĭnde, er wakıt, Mektepler aşıla, Aydınız, bütün ballar, Ders okımaga! Bo sene de köriyĭk Kĭm cüre aldda, Kĭm bĭrĭncĭ bolacak Sınıfımızda?
24
Kayta-kelmez balalık
Capalak, capalak kar cawa Keşe-kündüz kar cawa... Aydıñız, ballar, Küle, küle oynañız! Kĭm şana tartar? Kış awasında ayan, Oyınga tartar, Türlĭ oyın ĭstegen Köp oyın tabar. Bĭrbĭrlerĭn şana man Süyĭp tartarlar, Şana taymagan, karda Omalıp kalar. Kar ustînde awınnap Oynañız ballar, Balalĭgĭnda kĭmler Oyınga toyar?
25
Belkis Sena Bilal
Koklaşık Kokla eskĭ oynaymız Toplaşıp kızlar, Koklalarımız eskĭden , Kĭm kusur tabar? Kıdıra kelıp cüremĭz Bir üyden üyge, Bazda bĭr darılşamız Bolmaycak şiyge.
Koklalarnı yuklatıp Yemek pĭşĭremĭz, Şamaşırların cuwıp Temĭzlĭk etemĭz. Balalıktan alışsañ Şalışmaga sen, Er wakıt kuwanırsıň Candan ĭşleseň.
26
Kayta-kelmez balalık
Cılaw Ne cılaysıñ, balaşık, Ne boldı sağa, Ne cılaysıñ o kadar? Aytsa mağa da! Boşığın awırdı mı, Yoksa, öz özĭñ Bĭr oyıncak coyttıñ mı? Aytsa! Ne boldı? Er ne bolsa, cılama ! Yazık közĭñe! Er şiy kelĭr yerĭne. Eş te üzüme!
27
Belkis Sena Bilal
Oyıncaklar Mektebĭmde, üyĭmde Tolı oyıncak. Kadĭrlerĭn bĭlmesem Epĭsĭ bızılacak. Dıkkat etĭp oynayman Bĭrewĭn bızmay, Er ne kadar oynasam Bĭr yer cayramay. Oynamağa toygan soñ Epĭsĭn toplayman, Yerlerĭne yerleştĭrĭp Bek kuwanaman.
28
Kayta-kelmez balalık
Salıncak Tartmadakı salıncak, Ĭşker işinde, Salıncakta sallanıp Eş te üzĭlme! Kartiyĭm men kartbabam Senĭ sallandıra, Balalığıñ zewukların Ölgenşĭk unutma!
29
Belkis Sena Bilal
Gömelek Bek süslĭ gömelekler Uşıp-uşıp keteler, TürIĭ-türlĭ renkler men Er yerge yetĭşeler. Koralarda gezeler, Şeşeklernĭ süyeler, Koklap-koklap toygan soñ Şeň şeramet cüreler. Gömelekler er wakıt Adetlerĭn eteler, Ballar körĭp olarnı Soñra derske ceteler.
30
Kayta-kelmez balalık
Mışıgım Bĭr kĭşke mışıgım bar, Atı da “Moşak” SüyĭIgenĭn tuyganda Kuwanıp uşacak. Temĭzlĭknĭ bek süye, Cuwına er gün, Körseñ şerametlĭğĭn, Şaşarsıñ dostım! Awcılıkka bek usta, Awlanıp tura, Zawallı şışanlarnı Kolay man tuta.
31
Belkis Sena Bilal
Boşığım Men men şayIĭ boşığım Barabar öse, Üre-üre, ürüldiy Yabancı körse. Men boşığım süyemen, Özĭ de meni, Ayrılmadan gezemĭz Er mallemĭznĭ. Boşığımnı sıylayman Aş berĭp er gün, Ĭstesem canın berecek Razlığı üşün.
32
Kayta-kelmez balalık
Koyanşık Koyan degen aywanşık Er şiyden korka, Bĭr zırıltı eşĭtse Tez men caşına. Kulakları balaban, Faydasız aman. Aşawına karasaň Nepĭsĭ yaman! Kapısta man awĭşnı Bek süyĭp aşay, Yuwasına caşınıp Canın korşalay!
33
Belkis Sena Bilal
Tayşıgım Tayşıgım man oynayman Awınnap çerde. Menĭ bek kuwandıra Üstĭne mĭnsetse. Pĭşen saylap salaman Otlıgın aldına , Eş bĭr şiy bolmagaydı Sarp tayşıgıma. Tayşıgaşım öskende Cegecem onı, Bonday arkadaşlıknıñ Bolır mı soñı?
34
Kayta-kelmez balalık
Anamnıñ Künĭ Ah! Anayım, anayım, Güzel anayım! Maksus senĭñ künĭne Şeşek topladım. Menĭ arüw karaysıñ, Bĭr mĭnsĭz etĭp, Seni eş darıltmamak Menĭm niyetĭm. Toplagan şeşeklerĭm Sağa berecem, Künĭñde de kuwanıp Kolıñ öbecem!
35
Belkis Sena Bilal
Nenem Bĭr mĭnsĭz neniyşĭgĭm, Senĭ süyemen, Eş tınışım almadan Colıñnı ĭzliymen. Awırsam, özĭ şaşıra, Közlerĭ torlana, Er ĭşĭnden vazgeşĭp Katımda otıra. Mıtlak, canın ĭstesem, Şıgarıp berecek, Eger, otka tüş desem, Sekĭrĭp tüşecek. Neniyşĭgĭm, men öskende Senĭ karaycam. Bĭr wakıt hayatımda Eş ıncıntmaycam!
36
Kayta-kelmez balalık
Yazuwcınıñ nenesí
37
Belkis Sena Bilal
Kartiyĭm Ne arüw bo hayatta Kartiyĭñ bolsa, Bo temel süygĭlernĭ Erkez yaşasa! Bütün degenĭm etĭp Artımdan cüre, Menĭm aytkanlarıma Turmadan küle. Aytkan masalların Eş unutmadım, Kartiyĭm bolganına Taa bek kuwandım. ”Ay Narkamış“ masalın Senden sesledĭm. “Tayır man Zöre”-nĭñ aşkın Seslep cıladım.
38
Kayta-kelmez balalık
Kıymetlĭ kartiyĭmnĭ Sayaman saya, Sen aklımda bolasın Er dakkada. Menĭm şaylĭ kartiyĭm Senĭ anıyman. Er vesiyetlerĭnnĭ Süyĭp tutaman.
Yazuwcınıñ kartanası
39
Belkis Sena Bilal
Sekiz Mart “Sekiz Mart Künĭ“ keldĭ! Ballar kuwana, Er balaşık şeşeknĭ Anasına tuttıra. Anayşıgım! Men senĭ Candan süyemen! Eger bazda darıltsam Afuw ĭstiymen! Sen bĭlesĭñ, cüregĭm Süygĭ men tolı, Kayırlı bolsın, anayım, Sekiz Mart Künĭ!
40
Kayta-kelmez balalık
Menĭm babam Menim babam şöllerde Şalışıp cüre, Kĭm temellĭ şalışsa Kıymetĭ öse. Men de, wakıtım bolganda, Yardım etemen, Şen-şeramet, babamnıñ Meslegĭn süyemen. Köydeşlerĭm parmak man Babamnı köstere, Epĭ şöl kızmetlerĭn Süyıp becere. Toprak cumsañ, awışıñ Altınga tolsın! Bo corawnıň manası Emelĭñ bolsın!
41
Belkis Sena Bilal
Başına fes kĭyĭp aldına bir bala alıp otırgan, resĭmnĭñ oñ yagında yazuwcınıñ babası
42
Kayta-kelmez balalık
Fabrika Babayım fabrikaga Şalışmaga kete. Erkezlerĭñ aldında Ĭşĭne cete. Maşirıasĭn barganda Süyüp cönete. Kolından şıkkan cewherler Merak ettĭre. Altın bĭlezĭk kolında Par-par parılday. Fabrikada babamnı Bĭrew ozalmay.
43
Belkis Sena Bilal
Tepreş Koşkeldĭňĭz, koşkeldĭňĭz Kubadĭnge, tepreşke. Bĭz sĭznĭ bek bekledĭk Kelgenĭñĭzge kuwandık. Oynap, külıp cüriyık, Tepreşte şeñneşiyĭk, Kızlar, caşlar kelsĭnler, Bĭrbĭrlerĭn süysĭnler. Küreş-küreş degende, Bütün caşlar kelgenler, Bĭrbĭrĭ men küreşĭp, Bayrak almak ĭsterler. Salıncaklarda kızlar Ĭşta man sallanalar, Salıncakka toygan soñ, Şeñ-şeramet bolalar
44
Kayta-kelmez balalık
Ballar tolı tepreşte, Oynaklaşıp cüreler, Bombon-boza, meywanı Aşap-aşap küleler. Zewuklanayık tepreşte, Kökke cetsın gönılımız. Üyge barganda bile Tepreşnı konışarmız!
45
Belkis Sena Bilal
Bayram Bayram keldĭ, ne arüw, Erkez kuwana, Ballar desen, süygĭ men Büyüklernĭ saya. Bütün ballar üy üyden Cürĭp kol öbeler, Torbaların totırıp Sora esap köreler. Esap körgenden sora Bazı ballar darıla: “Sende cewez, para köp! ” dep Eni kunı mıgaya. Kuwansa da, darılsa da, Bayramlar kayta kelsĭn, Saw bolayık, erkezĭñ Künlerĭ bayram bolsın.
46
Kayta-kelmez balalık
Kuwnak “Okıgan kĭşĭ, tokır” dep Eskĭden bĭIĭngen. Erkez akılına köre Bĭr meslek şeşken. Hep barabar şalışıp Işke ketemĭz, Zamanga köre kelĭşĭp, Aldda cüremĭz. Anam-babam aytkanı Akılımdan şıkmay, Oynap-külĭp cürgenĭm, Bĭr wakıt kalmay.
47
Belkis Sena Bilal
Askerler Sıra-sıra tĭzĭlĭp Askerler geşe. Men olarga kuwanıp Cüregĭm öse. Kışkeneşik bolsam da Curtımnı süyemen. Vatanımnıñ askerĭ Bolmak ĭstiymen. Askerlernĭ körgende Merak etemen, Tertĭbĭne suklanıp Mayan bekliymen. AskerIĭkke ketkende Süyüp ketecem Vatanımnı er zaman Serbest etecem!
48
Kayta-kelmez balalık
Marebege Sawlık man kal, anayım! Kolıñ öbiyĭm! Bergen sütĭñ elallap, Razı ketiyim! Marebege ketkenler Belkĭ kaytmazlar!... Cılap kalgan analar Bĭznĭ kararlar! Way, epĭñĭz, bebiyĭm Kaytıp kelĭñĭz! Sĭz kelgende, kuwanıp, Kurban şalarmız! Marebege ketkende Vatan üşün ketemíz, Başka ne kelecegĭn Evelden eş bílmiymíz.
49
Belkis Sena Bilal
Şeyitlĭk Kıbla-sırtka karayman Yakub’ım beklep, Keşe yukım aşıla ”Ulım keldi!“ dep. Menĭm ulım öldı dep Erkez konışa. Yakubım ölmedi dep Cüregĭm tırışa! Menĭm ulım ölmedĭ, Eş te ölmiycek, Can bergenşĭk cüregĭm Onı bekliycek. Ulım üyge kelgende Kurban şalacam, Cemaatĭmnĭ şakırıp Dua berecem.
50
Kayta-kelmez balalık
Anıt Kubadĭn’de yasalgan Anıtka tüşün, Marebede ölgenlerĭñ Anılması üşün. Marebege caşlay kettĭk, Vedalar aytıp, Düşman man savaşkanda, Vatan üşün can berdĭk. Katlarından geşkende, Birer dua okıymız, Er kahramanlarga da, Saygılar kösteremĭz!
51
Belkis Sena Bilal
Barış Memleketĭm tarihi Şeyit men tolı. Eger düşman köz atsa, Korıycam onı. Bĭr top güldiy toplaşıp Eş ayırılmaymız, Curtnıñ serbezlĭgĭn Epĭmĭz korıymız. Bütün isteklerĭmĭz Barışka kete, Dünyada eş bolmasın, Endĭ marebe. Marebelĭk bek yaman, Erkeznĭ cağa. Vatanım, er millet men Barışta yaşa!
52
Kayta-kelmez balalık
Şîñlar
53
Belkis Sena Bilal
54
Kayta-kelmez balalık
Pencĭrede Sade toyda şıñnaşıp Cürmiyler caşlar, Bazıda bĭr pencĭrede Köp konışalar. Kış awası bolsa da İrfan kelgen, Nebile‘ge calbarıp Pencĭrege tĭgĭIgen. İrfan: Vay! Bo toy da şalt pĭttĭ, Katecekmen? Senĭ, endĭ, ne zaman Körecekmen? Nebile: Akay bolsañ, sen karap Tabarsıñ sulın. Akıykaten bek süyseň, Ĭzlersĭñ ĭzĭm!
55
Belkis Sena Bilal
İrfan: Pencĭreñe kelecem, Kabil et, sakın, Bĭr körgende bek süydĭm, Eş etme pakıl. Nebile: Pakıl mağa yaramaz, Cüregĭm cana, Pencĭrege kelgenĭň Saymayman güna. İrfan: Kış awası bek suwık, Kĭyĭmĭm ince, Senden imdat bekliymen, Kel pencĭrege. Nebile: Sen azbarga kĭrgensĭñ, İtlerĭmĭz üre, Akılım-fĭkĭrĭm er zaman Sendiy de cüre.
56
Kayta-kelmez balalık
İrfan: Ah! değende esĭme Tüşesíñ bĭrden, Way, bek arüw bolacak Pencĭrede körsem. Nebile: Canım seni bek süye, Korkaman korka, Senĭñ sesĭñ eşĭtsem Akılım kansa. İrfan: Pencĭreñnĭñ şabagı Parmaktan kalın. Calbaraman, aş teran, Aş, cılınayım. Nebile: Canım seni bek süye, Red de etalmay, Pencĭremnĭ aşayım, Kel, cılın keday.
57
Belkis Sena Bilal
İrfan: Men elşĭmnĭ cĭberĭp Ayttırarman senĭ Sen şaresĭn karasaň Bolırsın menĭm. Nebile: Anam, babam ĭstemez Belkĭ de senĭ. ”Söz bĭr Alla“ bolmasa, Kaşmaktır soňı. İrfan: Pencĭreñnĭ aşkanda Kanım kabara. “Aşk” değenĭm caşlarnı Ep kawıştıra. Nebile: Kawışmak değenĭñ ne arüw! Kawışsak bĭzler, Zewuk ĭşĭnde geşecek Endĭgĭ künler.
58
Kayta-kelmez balalık
Nasiyat Evvelden kişiler cırlagan, Sen suklanıp tur. Ata sözlerĭn üyrenĭp Dogrı colda cür. Okısaň közĭň aşılır. Okımaga kara, Bilgenlerĭnĭň artından Bĭr wakıt kalma. Okımaga alışkan Faydasın körer, Bĭlgenler men barabar Şabışıp cürer. Er zanat kıymetlĭdĭr, BĭIĭp şalĭşsañ, Er ĭşnĭ tamĭrlersĭn, Temellĭ bolsañ. ***
59
Belkis Sena Bilal
60
Kayta-kelmez balalık
Estelíkler Oynamaknı bek suyseñ Bízlerge kara, Köp oyın üyrenĭrsĭñ, Kel oynamaga!
61
Belkis Sena Bilal
62
Kayta-kelmez balalık
O künler de bĭr künler eken Erten men turganda anam alar, üynĭñ aldında eskĭ bĭr eleken üstĭne, kĭramet parçasından, kotlan yasay edĭler. Tuydırmadan, oyınga tayıp kettĭk. Köp tüşünĭp turmadan, köy kenarına yetĭştĭk. Toplaşıp Aktem, Mambet, Şemon, Şükriy, Dawıt, Medet, Ferat, Aziz, Amediye, Şewkiy, Vayit, Keşpedin, Söyĭn, Acımırat, Sacit on beş-yĭgĭrĭm kozı bağa edĭler. Men men Turgut akamnı körgende bek kuwandılar. Bargan man, kozılar otlagan şĭmennĭkke toyganşık awınnadık. Awınnap pĭtken soñ, bĭr karasak up-uzak, tap “At Şukurı” betke yetĭşkenler. Körgení men, Şemon, Aktem cuwırıp kozılarnı ardal tarlasına kĭrĭp cemnemesĭnner dep örseñnedĭler. Olar kelgenşĭk, bĭz mannaylarımıznı şertĭp-şertĭp eglendĭk. Kozılarnı kaytarıp ketĭrgende, Aktemĭñ kolında kawırdaktan bĭr kawal bar edĭ. Katımızga kelgende, otırıp turıp kozılarga karap şalmaga başladı:
Dıgıl, dıgıl kawalim, Vane menim şobanım, Vane koyga ne ketmiy? Cawın cawa dep ketmiy. 63
Belkis Sena Bilal Cawınnıgın ne kĭymiy? Cırtık-pırtık dep kĭymiy. Şalganın enĭ-kunı beğendĭk . - Ola, Aktem, alĭnşe tuwıl ekensĭn, sesĭñ bir deşet, sende baya ötmeklĭk bar eken, dedĭ Şukriy. - Oho, o, o, sĭz men tınıp turganga tawkel diysĭzdĭr, aman men taa köp dürküler bĭlemen, dedĭ; dedĭ de, özlĭgĭnden şalmaga başladı:
Kel, kel, şoban akam, Kolıňa kolşak öriyĭm. Kerekmiy, kerekmiy Kerekmiy ekem kerekmiy değende, Medet katkaklap-katkaklap külmege başladı. O yerde, Söyĭn barıp Medetĭñ arkasın dünk-dünk dünküzledĭ. Aktem bek darıldı: - Men men Turgut akam üyge kaytmaga karar aldık, dep aytkanda: - Turgut, Nuran, otırsañız, ne boldı, şo? dedĭ Aziz. Taa köp oyınnarımız bar: şoban tayak, ak süyek, caşın cummak, dokız taş... - Şĭmdĭ acelemĭz bar, başka wakıt oynarmız. ”İyi künler!“ dep ayırıldık. Oyınnarnı taşlap, köy ĭşĭne kĭrgende, coldan şaytan toyday toz-toprak şañgıta-şañgıta cürgende, bĭrden ”Taak“ etĭp bĭr şiy arkama wurıldı. Etrafıma karaganda, Pezaziy maga kızıp-kızıp tĭlĭn bĭr karış şıgardı , cumurtıgın da kosterdĭ. Uzaklaşkanda, bĭz de:
Pezaziy Pezla Korada kozla, Suniya, onıñ kardaşı,
64
Kayta-kelmez balalık Cımırtaların topla, dedĭkte, azbarımızga yaklaştıkta, bĭr dürkĭ sesĭ eşĭttĭk, acı akaynıñ üyı betten. Bĭz de bardık. Körsek, ne köriyĭk? Kapore bĭr sürüw ballarga “Şölmekşĭ” güzel oyınnıñ şartların tane-tane annata edĭ. Bütün ballar da, köz-kulak bolıp, sesliy edĭler.
“Şölmekşĭnĭñ şartların Seslegen bĭlsĭn; Seslemegen balaşık Talpına kalsın!”, dep başladı. “Şölmekşĭnĭñ balı yok , Şölmegĭmnĭñ sabı yok!”, değende oynamak ĭstegenler koşak-koşak, töm-tögerek tĭzĭlele. Bĭr kız koşaksız kala. Şölmek cerde tura, tĭz cügĭnĭp. Şölmekşĭ de, şölmegĭñ artında, ayak üstĭ tura. - Şölmegĭñde ne bar? dep soray, tek kalgan kız. - Bal man kaymak, diy soralgan şölmekşĭ. - Way, maga da bal berse! - Bermiymen! Ayşe, onday dese,
“İsteseñ bermez, Tutıp alsañ ĭndemez”, dep ayta da, soragan şölmek men kol wuruşıp, bĭrsĭ bĭr yakka, bĭrsĭ de anaw yakka, sabısız kalgan şölmekke cuwıralar. Kayısı taa şalt kolın şölmekke wursa, o şölmekşĭ bola. - Kordıñızmı, ne kolay, annadĭmz yaa? dep soray Kapore.
65
Belkis Sena Bilal Erkez kolın şapıldattı, Repikadan başka. - Akız, Repika, añnamadıñ mı, şo? dep soradı Kapore. - Añnamadım ya, menĭm akılım, “zırt niznay” ekenĭn bĭlmiysĭñ mı? - Bĭlmedĭm, sade dorbıtkanıñ kördĭm. Köz-kulak bol oyınga, mıtlak sen de üyrenĭrsĭñ! Aydıñız oyınga başlayk! “Şölmegĭmnĭñ sabı yok, Şölmekşĭnĭñ balı yok”, değende Kapore-Ülker, Pakize-Makbule, Erzade-Şüküriye, Sümgül-Recan, Şakiy-Kıymet, Katipe-Sevim, Şepika-Zera, Nadiye-Figan, Mefküre-Filiz, Munire-Nilüfer, Peride-Rubiye, Akide-Saniye, Katice-Ferkunde, Vesire-Şekupe koşak-koşak, töm-tögerek bolıp tĭzĭlgende Kursade esşĭz kalgan üşün oyınnı başladı. Oynınıñ şartları annaşılgan üşün bĭr mĭnsĭz oynamağa başladık. Bĭrde-bĭr süyemĭz oyınnı! Tamam bĭz zuw-şuw, alan-dalan, tutan-tutan ekende, tayakka tayanıp katımızga Abay kartiy keldĭ. Karap-turıp oynaganımızga suklandı. Bĭz de, abay kartiynĭ sayganımız üşün, oyınnı toktattık. Bĭlgenĭme köre, kartiy emen-emen 100 yaşında edĭ. Abay kartiy Kubadĭn’de bĭr kuwetlĭ, saygılı, merametlĭ, dewdiy-dewdiy balları bolganı üşün bĭr mĭnsĭz aylenĭñ anası sayılır. Karap-turıp, oyınnarımızga kuwandı: - Ayşe, e, e, e, balam, oynañız, oynañız, tamam oynaycak waktıñız, asıl düniyada balalıkka ceterĭ bar mı? Sĭzler de mendiy bolganda balalıgıñıznı hatırlap, o künler, “o künler de bĭr künler eken” dersĭz dep başın salladı, sora tiytĭn-tiytĭn, tiytĭn-tiytĭn üyĭne onnandı. Bĭzler de gene oynamaga başladık. O kadar süyĭp oynadık ke, epĭmĭz sıra man şölmeksĭz kalganşık.
66
Kayta-kelmez balalık
*** Dĭnnendĭk, solıgımıznı aldık, anaw laftay: “Bergen saytın, barayık, Bereketĭn alayık”, degenĭndiy. Sankem “oyın tamırımız aşılganday”, bĭr oyın taa üyrenmek, oynamak ĭstiymĭz. - Ey, Kaside, sen bir oyın bĭlesĭñ de! dedĭ Erzade. - Men bĭlemen, aman bĭr şeşek men yaz bola mı? Sĭz bĭlmiysĭz de? - Üyretĭrsĭñ taa, dedi Katice . - Katiyĭm ayse? Üyretiyĭm, dedi Kaside. “Cawligimm coyttım” oyını köp kolay ama, tınışıñıznı almadan sesleñĭz! Sıralaşıp, töm-tögerek tĭzĭIĭp, ayak üstĭnde turıp, ballar artka cumurtıkların cumalar. Belgĭsĭz bĭr balanı cumurtıgında bĭr cawlık caşırıla. Cawıgın coytkan bala kayıbın karap ortalıkka şığa, dertín añnata:
“Coyttım, coyttım, cawlıgımnı coyttım! Coyttım, coyttım, cawlıgımnı coyttım! Kaysı bala tapkan, kayerlerge atkan? Kaysı bala tapkan, kayerlerge atkan?” dep, er yerĭn ankı-tenkı etĭp cawlıgın karay. Oynagan ballar da cawlıgın coytkanga aytalar:
“Kara, kara, cawlıgıñnı kara! Kara , kara , cawlıgıñnı kara! Közĭn aşıp kara, dıkkat etĭp kara!
67
Belkis Sena Bilal Közĭn aşıp kara, dıkkat etĭp kara!” diyler, er yerden cawlıgın karaylar. Karay-karay delĭ-diwane bola. Ama, tap soñda cawlıgın taba da kuwanıp, sekĭrĭklep-sekĭrĭklep oynap şala:
“Taptım, taptım, cawlıgımnı taptım, Taptım, taptım, cawlıgımnı taptım.” “Caba iftira attı, cawlıgın taptı, Caba iftira attı, cawlıgın taptı!” diyler ballar, cawlıknı başka balağa berĭp, oyın tekrarlandı. Oyınlar, Ferkunde men Melat’ın; tüşĭnĭp tapkanşık:
“Üyĭ bolgan üyĭne, Üyĭ bolmaganı, koranıñ tübĭne” degenşĭk sürdĭ. Sora dağılıp zar-zor üyĭmĭzge yetĭştĭk . Üyde, kotlan üstĭnde, kazanda, kalça şakır-şakır kaynay. Betĭmĭznĭayagımıznı cuwıp sıpraga otırıp, köpmeşe men kalça aşaganda bĭle, bütün güzel oyınlarımızga tüşündĭk.
***
68
Kayta-kelmez balalık
Kol tĭrmen - Akız Kapore, aydı, ketecek yerĭmĭzge ketiyĭk te, dep bakırdı Sümügül. Eşĭtĭr-eşĭtmez Kapore abdĭr-septĭr etĭp kolına kızılşa torbasın alıp Ülker men Nazmiye men kol tutışıp azbarnıñ carma kapısından şıktı. Dörtewleşĭp, ya Manaw Söyin ağanıñ, ya da Ömer akaynıñ koltĭrmenĭne ketecekmĭz. En sonında, közlerĭne Manaw Söyin ağanıñ tĭrmenĭ taa kârlı! Körĭndĭ. O sebepten torbalarımıznı sarkıtıp bardık. Körsek, ne köriyĭk? Azbar şıp man şıp iyaliy men tolgan, epsĭ sırada turıp bırkaş awış tene kızılşa tartmağa kelgenler. Bekliy-bekliy, bĭzge de sıra keldĭ. Bĭr kĭşkene aklamday odanıñ ĭşĭne kĭrdĭk . Sĭptĭ koltĭrmen körecem! Aklam temĭz, ĭşĭ bom-boş . Sade bĭr köşesĭnde, bĭrkaş kerbĭş üstĭnde tögerek-tögerek ekĭ kaya taşı üst-üstke salıngan . Ortalarından bĭr kalın dĭrektiy tayak kadalıp turı. Üstte, kaya taşıñ külagaştay bĭr başka tayagı bar. Anam alar, barır-barmaz cannarına torbaların alıp, ayakların bĭrsĭn bĭr yakka, o bĭrsĭn de anaw yakka kerĭp, cerge otırıp, tĭrmenge yanaştılar. Bĭr teşĭkten anam biday kuyıp, ekewleşĭp, kolları man külagaşnı sade on yakka aylandırıp, ızlandırdılar. Koltĭrmen bolganına, men de bazıda bĭr yardım etĭp tĭrmenge kızılşa kuyganda, awızıma bĭrkaş tane kızılşa atıp sakızday şart-şart şaynadım. Aylandıra-aylandıra boldırdık. Mañnay terĭlerĭmĭz tögĭlmege başladı. Solıgımıznı almağa toktadık. O yerde, kapıdan ”Lap pastası, öşek kastası" bolgan Nefize daday kĭrdĭ. Kĭrer-kĭrmez:
69
Belkis Sena Bilal - Ekĭ camaw, dört taban, Aydaysıñız bĭr saban. Ey, mecnunnar, - Eki camaw, bĭr yaman, Aydaysınız bĭr saban. Taa bolmadmız mı? dep, şo yerde bĭr takmak taptı. - Ayşe katiyĭk? Ekewĭmĭz de cegĭlĭp bĭr saban aydaymız, dedĭk. - Onaltı marebesínden ewel fıkarelĭk bolsa da, koltĭrmende botka üşün, arnawıt bidayı tartıp kuskus man da karıştırıp nezetlĭ botka aşay edĭk! Dedĭ... - Onday, ya. Bĭzler şĭmdĭ botka tuwıl da, bĭr elek unga bĭle razı bolacakmız, dedĭ anam alar. Kızılşa, arpa, bidaynı tartıp pĭtĭrgen soñ, koltĭrmennĭ sıpırıp, temĭzlep, dört elek unga kuwandık. Tam şıgayatırganda Feruze men Irwaniye, Nesibe de kollarında torbaları man koltĭrmenge kĭrdĭler. Selamnaştık. Üy betke kettĭk. Kısmetĭmĭzge, coldan geşiyatırganda, Afız akaynıñ karşıgasında bĭrkaş kız bala cĭp atlap oynaylar. Merak etĭp bĭz de kĭrĭştĭk. Barsak, Ruşen, Leman, Ömĭriye, Nikâr, Seran, Sıdika, Kursade, Firdews, Mefküre, Münewer, Müzeyen, Sayide, Şewkiye bar. Ediye’nĭ körgende Kursade ayttı: - Ediye, Ediye, ekmek vermez kediye. Bĭz, eşĭtkenler, külĭştĭk. Epĭmĭz sıra man cĭp atlamağa başladık. Sade atlamak tuwıl, em saymak ta bar. Sĭptĭ cĭpnĭ atlagan Nilüfer boldı. Kalgannarımız ongaşık saymağa başladık.
Bĭr, ekĭ, üş, Dört, beş, altı,
70
Kayta-kelmez balalık At etĭnden kavaltı, Yedĭ, sekĭz, dokız, on Tarla başına barıp kon. Bĭĭr dedĭm, bĭr law Ekí dedím, ekí law Üş dedím, üş law Dört dedím, dört law Beş dedím, beş law Altı dedím, Alma Yedĭ dedím, Yelma Sekíz dedím, Selma Dokîz dedím, Dolma On dedím, Oymak Şıgaraktan kaymak Vay atlama, atlama Cengem bekmez kaynata Kîzlar kaşîn oynata Oynatma akız kaşıñnı Men bĭlemen yaşıñnı O papĭşĭk, o papĭşĭk Atlamaknĭ pĭtĭrĭp şık Pĭtĭrĭp şık, pĭtĭrĭp şık. Bek süyüp, sıra man, dıkkat etíp oynadık, ceza almadık. Üyge barganda kol tĭrmende tartılgan undan baklalı lakşa aşap, kuwanıp şükür ettĭk.
*** 71
Belkis Sena Bilal
Şĭngene şala, ayuw oynay Kıbla mallede Fatma değen bír kelĭnşek şeşeklernĭ bek süye. Malları-mülklerĭ bek bolmasa da, göñĭllerĭ bay mı, bay! Beş-altı balları bolsa da, eş nepĭslerĭ yok. Altmış-yetmiş arşın koraları bar, bĭtewiy yer şeşek tolı. Güzel mı, güzel! Koralarıñ töm-tögerek kenarı erguwan şeşek, karamfiller, aşaşlar, zambaklar, gĭller, altınşıklar, zümbüller, akşam sepalar, patmagüller, susanlar, gülilanlar, naneler, pesılgenler, mollakay şeşeklerĭ top-tolı . Coldan geşkende bĭle şeşeklernĭ doğal kokıları insanlarnı eñ deren duygıların canlandıra. Merak etkendiy de, korasıñ bĭr köşesĭnde cır alma da bar; başka köşesĭnde cewez terekler, tabiyat güzellĭklerĭn tekmĭlliy. Elbet, balalık negadar güzel! Bügüngĭsĭndiy akılımda. O künĭ Rayif, Aladin, Şayin, Nuran, Erol, Cengiz, Namık, Zila, Feday, Nasiya, Yalçin, Ĭlmiye, Akşora, Ayten, Saniye, Nutpiye, Naştiy toplaşıp şeşek koklamağa, bĭr de cıralma aşamaga ketken edĭk. Tam cıralmanı sade toprağın sĭlĭp em bölĭşĭp, awızımıznıñ dadı man köpĭrte-köpĭrte aşayatırganda, bĭr dare sesĭ eşĭtĭldĭ. Eşĭter-eşĭtmez cıralmalarnı koyınımızga caşırıp, dare sesĭ betke onnandık. Bĭr de körsek, ne köriyĭk? Bala-şagası, bayı-biykesĭ, bitĭ-bürşesĭ bĭr ayuw artından sürekleşĭp cüreler. Bĭz de sürüwge karıştık. Bĭz Akip akaynıñ azbarına kĭrgende, men de sĭptĭ ayuw ve ayuwcını kördĭm.
72
Kayta-kelmez balalık Kördĭm de, közlerĭm bakraytıp, bek korkkan cüregĭm lapır-lapır lapırdamaga başladı. Vay, ayuw ne balaban aywan eken! Kewdesĭn zor kötere, o ayanları desen kelsaptay, oñk-oñk etĭp cürgende tabanları baskan yerĭnde ĭzĭ kala. Azday bolsa, balaban kewdesĭn kĭşkeneşĭk kuyrıgı bar, tıpkı kurnaz tülkĭ men ayuwnıñ masalında bolganınday, ama bo vaziyyette tülkĭnĭñ yerĭn insan alganı üşün ayuwnı oynata. Elamet kuyrıgı gurdila man, sırlı-sırlı dompız man süslengen, moynında da mawı, kırmızı, mor, sarı moşaklar tagılgan. Dudağında bĭr alka cım-cım cıltıray, oga da baylı bĭr cĭp men ayuwcı aywannı awasına oynata. O tanawları dese, turmadan aşılıp cabıla. Alĭne mır-mır mırılday... Üstĭnde terĭsĭ balaban, asıl dört-beş üyge arüw postakiler bolacak. Ayuwnı körgende, komşıları da kelíp toplaştı. Azbarları ne kadar balaban bosa da, hemen toldı, ine atmağa bĭle yer kalmadı. Ayuwcınıñ üstĭ-başı temĭz. Ama betĭ şĭpşiy cara. Azday bolsa, awızında “şaytan awızlıgı” da bar. Eş tınışın almadan, zawallı aywannıñ kollarına bĭr tayak tuttırdı. Dare zañk-zañk etĭp wurılganda ayuw bĭlgenĭndiy oynamağa başladı. “Ana, oynayatır!” degenşĭk ”Dars!“ etĭp toktadı. Ama sayibĭ aywannıñ awızlıgından tartkanı man awiırganı üşün gene oynamağa başladı, oynay-oynay numarasın pĭtĭrdĭ. O arada, Necatiy bĭr elek kızılşa ketĭrdĭ. Cemay da, aşa kalmayım dep, taa bĭr elek kızılşa ketĭrdĭ em de ayuwnıñ oyınına gene siyĭrettĭ. Şaytĭp baya mal geştĭ. ”Ayuw dĭnnendi” değende komşıları kalemdar calbarıp-cakırıp keş kelgenlerĭ üşün ayuw ĭster-ĭstemez bĭr kere taa oynadı. Bĭr elek kızılşa payın alıp, kalemdar da sĭptĭ ayuw oyını körgenĭne kuwanıp üylerĭne kayttı. Ortalık tenalaştı. O
73
Belkis Sena Bilal arada Anĭs akay, Akip akay, Ayedĭn akay, Konya’lı Aziz akay, Oca akay, Mobin akay, Müsüret akay, Ĭbray akay, Mırat akay, Kurtiy akay bellerinde şan-şuw bolganı üşün ayuwcı man konışıp cerge yüzĭ köyĭn çatıp, sıra man, yawaş-yawaş, epsĭ arkaların ayuwga taptattılar. Cerden turgan son, kerĭlĭp “Endĭden soñ arkalarımız awırmaycak” dep ümĭtlendĭler. Azbarda kalganlar siyr eteler, sade canıklı Siyitosman ne cerde, ne kökte yaşaganın bĭlmegenĭ üşün, katındaki Recay’dan soray; -
Aceba, Katibe men men üylenĭr m'eken? diy.
Recay da maytapka alganday etĭp: - Ayse, kawışacaksıñ… Ama, ayuw katalap terekke mıngende! dedí. Terandan turgan caşnı taa bek üzĭlte. Ayuwcı dört elek kızılşa payın alıp, ayuw da awızına kĭrĭp tañnayına yetĭşmegen bĭr kesme şeker payın alıp, başka toymaycak yerge aşlığın belletmeğe keteler... Ayuwnı körgenler işlerin-küşlerĭn taşlap, akıykaten ayuwnıñ artından karaganday etĭp, karap kalalar. Bĭz toplaşıp ketken ayuw artından ayırılmadan cürdĭk, şeşeklernĭ kokladık, cıralma aşadık, faydalı şiyler körĭp, üyrenĭp, zewuklandık, soñında da aman-emĭn üylerĭmĭzge yetĭştĭk. Bek ewelden köyĭmĭzde zewuklar bek tansık ekende, siyrekte sandĭrakta, ayuw oynatıp kelgende, kuwanıp balalıgıñ bĭr güzel künlerĭn yaşay edik.
***
74
Kayta-kelmez balalık
Sĭptĭ Bülbül’ge tren kelgen Kubadĭn mektebĭnde sade ul ballar okıy. Bĭr kĭmse bĭzge bek közkulak bolmay. Mektepte sade bĭr muallĭm bar. Bĭr odada dört sımfnıñ balları, aynı sáátlerde barabar okıgan bolalar. Bo vaziyette de aramızda bek akıllı, bek arüw okıgan ballar bar. Bĭr perşembe künĭ mektepten kaytayatırganda, bütün malle balları Bülbül’ge tren kelecegĭn eşĭtkenler. Mektepnıñ aldı vıkır-vıkır vıkırday, bala tolı. Kĭmler eken dep ballarnı közden geşĭrdĭm: Suliman, Menişa, Galip, Fewziy, Çapar, İbazer, Mamut Femiy, Aliy, İbray, Kyazĭm, Ragıp, Muştan, Müstecep, Amediye, Rayım, Zekeriya, Müsüret, Şefkadin, Seydaliy, Emurla, Asan, Sımay, Acasan, Sabriy, taa bütün ballar ĭstiyler Bülbül’ge sĭptĭ kelgen trennĭ körmege! Taa tren ne ekenĭn bĭlmiymĭz. Ne de bolsa, ketmege belsendĭk. Şantalarımıznı kolga aldık. Oga karasa, şantalar parşa-parşallardan tĭgĭlgen, işinde eki-üş defterkalem; kitap bĭrewĭmĭzde zaten yok! Bütün ballar man Kubadĭn’nĭñ kenarına yetĭştĭk, Kerĭş mallesĭnden col uzun, uzak, dört-beş kilometre ketmek, dört-beş kilometre kelmek. Bolarnı közge bek almadan, colga şıktık. Epĭmĭz sekĭz-dokız yaşındamız. Ne bolsa da, aldanıp-aldanıp, kuwanıp-kuwanıp, oynay-oynay, şala-şala Bülbül’ge yetĭştĭk. Uzaktan trennĭ körgende şaştık!
75
Belkis Sena Bilal Bütün cümbur-cemaat, şawliy-şawaliy, taylı-tayaklı yetĭşkenler. Epsĭ trenge siyir eteler. Trenge karasa bek balaban, kap- kara, şıgaragından duman şıgara-şıgara tura, bazıda-bĭr de bek sızgıra, bĭz de korkkanday bolamız. Trennĭ bĭr üydiy pencĭre-kapısı bar, odaları artta bĭr-bĭri men baylanıp tĭrkeşkenler. Er odası temırden, mĭnmege kuwetlĭ basamakları bar, trennĭñ onına-solına, aldına-artına şığıp denedĭk. Bütün tren köpten-köp temĭr tegerşĭkler men cüre. Bĭzĭm bĭlgen araba collarından cürmiy, sade kalın-kalın kuwetlĭ temĭr coldan cüre. Bĭz trennĭ körmege barganda, bĭrew bĭzge ”Hoş köpegim!” demedĭ. Şaşkanımızdan, trennĭ körgenden sora mıtlak tĭlĭmĭz tutıldı. Bĭrewden bĭrşiy soramadan bala akılımıznı şalıştırıp öz-özĭmĭzge cewabın özĭmĭz berdĭk. Trennĭñ katında baya eğlendĭk. Karnımız aştı. Suwsadık. Ekĭndĭ malĭ de bolayatır. Üyge kaytacagımız keldĭ. Ama şantalarımıznı sıkı tutamız. Bĭrbĭrĭmĭznĭñ artımızga sıralandık. Kollarımıznı da omızımızga saldık... Şaytĭp, kuwanıp-kuwanıp, küle-küle, şala-şala, cuwıra-cuwıra Bülbül’den Kubadĭn‘ge kadar “U, U, U, U“ dep, tren bolıp akşam üstĭ Kerĭş mallesíñ mezarlığına yetĭştĭk. Bek boldırganımıznı tuydık. Öz-özĭmĭzden geşĭp col boyında catıp kaldık. “Ketken bal cutar, kalgan kan cutar" dep üydekĭler bĭznĭ karay-karay, tap sonında tabıp üyge köterĭp aketkenler. Akılımız bek cetmese de, balalıgımızda o zamanlarıñ kıymetlĭ bĭr olayın yaşaganmız! Kubadĭn'ge taa trenníñ yetíşmesĭne wakıt bar... ***
76