Digital Life Analog Living สำนักพิมพ์ The Magic Dragon เล่ำเรื่ อง / ออกแบบปก / จัดรูปเล่ม โดย เรนันท์ สุทธิสว่ำงวงศ์ สงวนลิขสิทธิ์ ตำมพระรำชบัญญัติ พ.ศ.2537
1
กล่ าวนา
Social Network การเชื่อมโยงยุคใหม่ ที่ทาให้ คนไกลได้ ขยับเข้ ามาใกล้ กัน แต่ อาจคืออาวุธร้ ายที่ทาให้ คนใกล้ ๆ โดนผลักให้ ไกลออกไปไม่ ทนั ตัง้ ตัว โดยเฉพาะคนที่อยุ่ใกล้ กับหัวใจของเรามากที่สุด “ ตัวของเราเอง” Ebook เล่ มนี ้ อาจไม่ มี How to ใดๆ ให้ สาเร็จได้ ใน 7 วัน แต่ เชื่อว่ า จะทาให้ ความฝั นที่หลายๆคนกาลังมองหา นัน้ ชัดเจนขึน้ “ ความฝั นที่จะมีรอยเท้ าของตัวเอง ”
To dare is to lose one's footing momentarily. Not to dare is to lose oneself.
( หำกเดินตำมรอยเท้ ำคนอื่น ก็ไม่มีรอยเท้ ำเป็ นของตน ) - มูลเรลสตรอด -
2
ขอให้ สนุกกับการเดินทางค่ ะ
3
สารบัญ ได้ เวลาถอดเฝื อก ............................................................................................... 5
ทุกข์ เกิดที่ใจ ให้ ดับที่ใจ ตอนที่ 1 เรียบง่ าย (Simple Life) .................................... 10
ทุกข์ เกิดที่ใจ ให้ ดับที่ใจ ตอนที่ 2 ทางเลือก ( The Choice ) ................................. 18
ทุกข์ เกิดที่ใจ ให้ ดับที่ใจ ตอนที่ 3 โลกภายใน (In to your hart ) ............................ 29
อิสรภาพ และ ความรั ก..................................................................................... 37
Slow down Please ! ......................................................................................... 42
Digital Life..But Analog Living ........................................................................... 46
ระหว่ างทาง(บทส่ งท้ าย) .................................................................................... 51
4
ได้ เวลาถอดเฝื อก มีหนังสือจิตวิทยำ หลำยเล่ม บอกเล่ำเกี่ยวกับ ตัวตนของเรำ ว่ำมีอยู่ 3 อย่ำง 1. ตัวตนที่คนอื่นมอง 2. ตัวตนที่เรำสร้ ำงขึ ้น 3. ตัวตนแท้ จริ งของเรำ สำหรับฉันแล้ ว ข้ อ 1+ ข้ อ 2 เปรี ยบเหมือนกับ เฝื อก หรื อหน้ ำกำก ที่ปกป้องเรำไว้ จำก สิ่งต่ำงๆ ภำยนอก ที่เรำอำจกังวลใจไปเองว่ำ เสี่ยงเกินไปที่จะเปิ ดเผย ตัวตนจริ งๆ ออกไป อันที่จริ งแล้ ว เฝื อก เป็ นสิง่ จำเป็ นมำกยำมบำดเจ็บ ยำมที่กล้ ำมเนื ้อ หรื อกระดูกอ่อนแอ แตกหัก ใช้ เยียวยำ แผลภำยในให้ มีเวลำรักษำตัวเอง แต่อย่ำลืมว่ำ เฝื อกเป็ นเพียงเปลือกนอก เมื่อเรำหำยแล้ ว หรื อพร้ อมเปิ ดรับกับโลกภำยนอกแล้ ว เรำต้ องถอดออก
คนเรำไม่สำมำรถ มีเฝื อก ทัว่ ตัว แล้ วอำศัยร่ำงเคลื่อนไหวอยูใ่ นนันได้ ้ มันน่ำอึดอัด และ จะไม่มีกำรพัฒนำใดๆ ต่อไปได้ อีกเลย
5
ส่วนหน้ ำกำก ก็เป็ นอีกสิง่ แปลกปลอม ที่หลำยๆ ครัง้ เรำจำเป็ นต้ องมีไว้ เผื่อเวลำคับขับ ก็หยิบมำใช้ หลบหนี จำกสถำนกำรณ์ ที่ไม่พงึ ใจ หรื ออำจมีไว้ เพื่อหลอกลวง ผู้อื่น ให้ มำหลงรัก ให้ มำเชื่อถือ โดยลืมไปว่ำ พวกเขำเหล่ำนันก็ ้ ล้วนมีหน้ ำกำกด้ วยเช่นกัน
แต่อย่ำลืมว่ำ หน้ ำกำก เป็ นเพียงสิ่งหลอกลวง หำกเรำยึดติดกับมัน นำนวันเข้ ำ ช่องว่ำงระหว่ำงหน้ ำกำกกับ ตัวตนที่แท้ จริ ง ก็เชื่อมเข้ ำหำกันมำกยิ่งขึ ้น..หนำแน่นขึ ้น จนยำกที่จะถอดออก เมื่อใดก็ตำม ที่เรำยังไม่กล้ ำที่จะถอดหน้ ำกำกออก.. โดยเฉพำะ เมื่ออยูต่ อ่ หน้ ำ คนที่เรำตังใจจะมองเห็ ้ นกันไปตลอดชีวิต เมือนัน้ หน้ ำกำกจะเป็ นอันตรำยที่สดุ เพรำะในที่สดุ แล้ ว หน้ ำกำกที่เคยคิดว่ำ สวยงำม เลอค่ำ เพียงใดก็ตำม จะกลำยเป็ น หน้ ำเกลียดมำกที่สดุ เมื่อคนรักของเรำ เปิ ดมันออกมำยำมที่เรำไม่ทนั ตังตั ้ ว แล้ วพบว่ำ ช่ำงต่ำงกับ หน้ ำที่แท้ จริ งรำวฟ้ำกับเหว คนเรำหวำดกลัวกันเกินไป ในกำรเปิ ดเผยตัวเอง ทังที ้ ่จริ งแล้ ว ตัวตนที่แท้ จริ งนัน้ คือของขวัญและ พลังงำนที่วิเศษที่สดุ จำกแหล่งกำเนิดของเรำ คนทุกคนล้ วนเกิดมำจำก แหล่งพลังงำนบริ สทุ ธิ์เดียวกัน 6
ที่สร้ ำงสรรค์ สิ่งที่แตกต่ำงเพื่อให้ โลกนี ้ สมดุล และสวยงำม แน่นอนว่ำ พระเจ้ ำไม่ได้ เล่นทอดลูกเต๋ำ...ทุกสิ่งที่ได้ เกิดขึ ้นมำแล้ วล้ วนมีเหตุและผลบำงอย่ำง ถ้ าการเปิ ดหน้ ากากออกมานัน้ ยากนัก ยังไม่ ต้องเปิ ดเผยตัวตนของเรา สู่โลกภายนอกก็ได้ ทว่ า... เราต้ องยอมรับตัวตนที่แท้ จริงของเราให้ ได้ จากส่ วนที่ลึกที่สุดในจิตใจ
เรำทุกคน ล้ วนมีปม ในอดีต.. แม้ วำ่ กำรถอดเฝื อกออก จะทำให้ เรำย้ อนคิดถึงบำดแผลที่ผ่ำนๆมำ กำรถอดหน้ ำกำก จะทำให้ ผ้ คู นเห็นถึงควำมน่ำเกลียดของเรำ แต่ก็จำเป็ น ต่อชีวิต และ จิตวิญญำณ หำกเจ้ ำตัวหนอน ไม่ยอมลอกครำบ ก็ไม่สำมำรถโบยบินไปเป็ นผีเสื ้อที่สวยงำมได้ น่ำเสียดำย ที่โลกเรำ ยังมีผีเสื ้อน้ อยเกินไป............. วุฒิภำวะ คือกำรรู้จกั สอนตัวเอง ให้ อภัยตัวเอง ให้ อภัยผู้อื่น และมองให้ เห็นถึงแง่ดีตงมำกมำย ั้ มำกกว่ำอิฐที่บิดเบี ้ยว เพียงก้ อนเดียวบนกำแพงกว้ ำง กำรหลบอยูแ่ ต่ในเฝื อก เปรี ยบเสมือน เด็กไม่ร้ ูจกั โต นำนวันเข้ ำ ก็หนีไม่พ้น คนแก่ที่ไม่มีแม้ ควำมสุขที่แท้ จริ ง
7
ฉันมักเตือนตัวเองเสมอว่ำ ก่อนจะลงเล่นในเกมส์ชีวติ ที่คิดว่ำใช่ ใดๆ ก็ตำม ลองจินตนำกำรดูวำ่ ขณะที่กำลังลงไปคลุกฝุ่ น คลุกดิน อยูก่ ลำงสนำมนัน่ เป็ นตัวเรำจริงๆ หรื อตัวเรำที่ยงั ต้ องแบกเฝื อก แบกหน้ ำกำกไปลงสนำมอยู่ ถ้ ำยังต้ องปั น้ แต่งหน้ ำกำกให้ สวยงำม และ เสริ มเฝื อกให้ แข็งแรง หนำแน่นอยู่ นัน่ ไม่ใช่เกมส์ ของฉันแล้ วล่ะ... ขอนัง่ เชียร์ อยูข่ ้ ำงๆ สนำมแล้ วกัน หำกผลีผลำมลงไป ก็อำจสร้ ำงภำระหนักอึ ้ง ให้ ตวั เองเปล่ำๆ สิ่งที่ตวั ตนที่แท้ จริ งจะได้ รับ ช่ำงแสนเรี ยบง่ำย และเบิกบำน นัน่ คือ อิสรภาพที่แท้ จริง คำเดียวก็เกินพอแล้ ว เพรำะนัน่ หมำยรวมถึง ควำมรักที่บริ สทุ ธิ์ ไม่ยดึ ติดอยูก่ บั เปลือกนอก ควำมรู้สกึ ดีๆ ใสๆ ที่เกิดขึ ้นต่อหน้ ำโล่งๆ นับครัง้ ไม่ถ้วน ควำมคิดสร้ ำงสรรค์ และสติปัญญำ ในเกมส์ของเรำ ควำมพึงพอใจ ในชีวิต ( พึงใจ + พอแล้ ว ) ควำมกล้ ำหำญ ในหนทำงของเรำ อย่ำงที่เสริ มเฝื อกหนำแค่ไหนก็ให้ ไม่ได้ และ อีกสำรพัด ที่คนในสังคมส่วนใหญ่อำจไม่เคยให้ คะแนน " จงเล่ น " ในเกมส์ของเรำ 8
ปรัชญำเซน กล่ำวไว้ วำ่ ไม่ เคยมีปลาตัวใด...จมนา้ ตาย
เรนันท์ สุทธิสว่ำงวงศ์
9