This Day Will Never Happen Again เล่าเรือ ่ ง / ออกแบบปก / จัดรูปเล่ม โดย เรนันท์ สุทธิสว่างวงศ ์
ิ ธิ์ ตามพระราชบัญญัต ิ พ.ศ.2537 สงวนลิขสท
1
กล่าวนา + คานิยม โดยกวีรับเชิญ หน้ าสุดท้ าย เหมือนโลกเล่นตลก บทกวีคากลอนหรื อห้ วงถ้ อยใดในหน้ าถัดไปจากนี ้ ได้ โปรด...กลืนกินคาถามชวนปวดใจให้ เลือนลืมไป ในช่องว่างรูหนอนแห่งกาลเวลา หากจะมีคมความคิดใดๆ ขย้ อนออกมาได้ หนังสือ ในหน้ าสุดท้ าย ห่างไกลคาว่าปิ ดบัง แรงบันดาลใจ จากศิลปิ นแปลกหน้ า ผู้ไม่เปิ ดเผยนาม ใครเคยห้ าม ไม่ให้ อ่านตอนจบ ?? ...ใครกัน
2
ชี วิต เกิ ดขึ้นตอนที ่คณ ุ กำลังวุ่นๆ วำงแผนเรื ่องอื ่นอยู่เสมอ - John Lennon -
3
สารบัญ ฉันอยู่ตรงนี ้ กลลวงที่ยงิ่ ใหญ่ กลายเป็ นหนึง่ ค่าคืนธรรมดา เงียบงัน ไม่ต่างกัน กาลเวลา บ้ านที่แท้ จริง ธรรมชาติ อุเบกขา ประชากรสีฟ้า สมชื่อ ฟ้ากับฟ้า บันไดบรรยากาศ อดีต ปั จจุบนั อนาคต ชาติหน้ า ระหว่างทาง ฝนมา ลืม ความกล้ าหาญ ด้ านเดียว Cycle of Life Life is zero Never Ending
4
ฉันอยู่ตรงนี ้ ในวันที่ฟ้าสีเทาไร้ เงาหมอกเมฆ... .... ฉันอยู่ตรงนี ้ ในวันที่สีของป่ า ระบายขึ ้นมาใหม่... ... ฉันอยู่ตรงนี ้ ในวันที่สายน ้า เริ่มสงสัยถึงการ เคลื่อนไป ... ในวันที่ดอกไม้ เลิกรักกับแมลงปี กใส ในวันที่ความอบอุ่น หาไม่ได้ จากเครื่ องคลุมกาย ในวันที่ดวงจันทร์ ไร้ ดาวรายล้ อม.... ฉันยังคงอยู่
...ตรงนี.้ .. 5
...เธอ มีคาร่ าลา... ...เพื่อใคร ?
6
กลลวงที่ยิ่งใหญ่ ความมืดแห่ง สมมุติ อัตตา หนาหนักแข็งกระด้ าง คืบคลาน ผ่านลมหายใจ อ่อนละเอียด เชื ้อเชิญ ความตายให้ เบียดเข้ ามา เพื่อชิงลาไปจากทุกๆ ขณะแห่งอดีต ...ระหว่างความเป็ นความตาย คืออะไรกัน ?
ชัว่ อนุภาค โฟตอนสว่างวาบ เพียงหนึง่ ในล้ านของวินาที ..คลื่นแสงวิ่งอยู่มิร้ ูเหนื่อย ( Light )
7
ชัว่ ขณะแห่ง แลมด้ าสูง ต่า ชันมนุ ้ ษย์ บีทสันๆ ้ เพียง 0-120 เดซิเบล ( Sound ) ..เราไม่สามารถขนาด ปลาโลมา ชัว่ ขณะ ที่ 60 ล้ านเซลล์ กาลังสังสรรค์ ระหว่าง กลิ่น การ Aromatherapy ..ฟี โรโมน มีในทุกชีวิต (Smell) ชัว่ ขณะที่ เปรี ย้ ว เค็ม หวาน ขม ระบายผัสสะ 70% ของสุขรสชาติ ..ใครจะรู้ว่า จระเข้ ไร้ ลิ ้น จะสิ ้นใจอย่างไร ( Teste ) ชัว่ ขณะที่ สรรพสิ่ง ช่างจริ งแท้ จาก 250000 จุดเย็น และ 30000 จุดร้ อน
8
กายสัมผัส ช่างแท้ จริง เกินทานทน (Touch ) ..เวทนา ตัณหา ภพชาติ วิ่งวน ไร้ แรงต้ านทาน
มีชีวิต เป็ นเช่นไร ? ตายแล้ วจะเป็ นไรไป เพียงกลลวง อันยิ่งใหญ่ หรื อ เกิด ตาย....ไม่เคยมี ?
9
มนุษย์ วางแผน ... ฟ้า ....หัวเราะ
10
กลาย เป็ น หนึง่ ไม้ ต้ น ชรา รา ร่าย กับ สาย ฝน ปลิด ใบ ร่วง หล่น นวล นิ่ม ใบ ไม้ เปลี่ยน ผ่าน และ สุก งอม พัก ผ่อน หลอม ละ ลาย กลาย เป็ น ดิน จาก เมล็ด สูง วัย กลาย เป็ น ต้ น เติบ ใหญ่ เฉลิม ฉลอง ทุก ลม ฝน พร้ อม เพียบ เรี ยบ ง่าย กลายเป็ นหนึง่ เกิด พัน ครั ง้ สูญ สลาย พัน หน หา ใช่ หนึง่ ชีวิต เจ็ด แปด สิบ ฝน หนาว ทุก ช่วง พริบ ตา ใน คราว หนึง่ ...
11
ต้ นไม้ ชรา นึก สงสัย ความ ชรา คือ อะ ไร ? …..ความ ตาย คือ อะ ไร ? ใย ม นุ ษ ย์ จึง ร่ าไห้ ..................................เพียง นัน้ ?
12
ค่าคืน ธรรมดา ความรัก คือผู้เปิ ดดวงตา... เพียงพักผ่อน ในความธรรมดาสามัญ อาศัย ร่มเงาแห่งความเรี ยบง่าย เร้ นงาตัวตน ไม่เลือก สรรเสริญ บูชา สิ่งสมมุติใด ...เพียงแค่.... เฉลิมฉลองในทุกๆ เหตุการณ์ผ่านเข้ ามา จดจา เพื่อ ลืมเลือน... ดิ ้นรน เพื่อ ผ่านพ้ นไป... ทิ ้งมรดก ไว้ ให้ มนุษยชาติ อาจไม่เป็ นเรื่ องง่าย ... สิ่งสาคัญ ไม่เร้ นหาย ในกาลเวลา
13
คามเงียบงัน แสนธรรมดา ในค่าคืนไร้ ส้ มุ เสียง หล่อเลี ้ยง ปริศนาในคราบน ้าตา...ให้ คงความงดงาม
Van Gogh's famous Starry Nigh
14
เงียบงัน .....ชีวิต.... ช่องว่างแห่งการรอคอย นิจนิรันดร์ รอคอยชัว่ ขณะ สัน้ แสน สัน้ เมื่อมวลสรรพเสียงสะบัน้ ทังสิ ้ ้นนันหยุ ้ ดลง ณ ดินแดนไกลโพ้ น ใกล้ แสน ใกล้ ..ชายขอบ แห่งจิตใจ ชัว่ ขณะอื่น ที่ภาษาได้ พร่ างพรู ขณะนันหรื ้ อ คือสัจจะ ร่วงหล่นตาม... ความจริงที่บอกเล่าได้ ...ยังคือความจริง อีกหรื อ ? ห่อหุ้ม กันเข้ าไป... สาระแห่งถ้ อยคา
15
บรรยาย กันเข้ าไป... ในสิ่งที่ ว่างแสนว่าง
คนบอดใบ้ อาจเข้ าใจ แสงสว่าง สักเพียงไหน คาบรรยาย สามสิบหน้ ากระดาษ ? ถ้ อยคาเป็ นล้ าน กล่ าวอ้ างถึง ความรั ก.... ......ความรั ก ไม่ เคย " พูด"
16
ไม่ต่างกัน ห้ วงขณะ ลึก ล ้า และ งาม งด.... อารมณ์สีเทา ช่วยให้ เรานิ่งสงบลงได้ ภาพของโลกภายนอก แลดูเลือนๆ เหมือนมองผ่านม่านน ้าฝน ..ขับให้ โลกภายใน ชัดเจนขึ ้น ด้ วยสัมพัทธ รสชาติของมัน ขมฝาด หมือนกาแฟดา Body หนักๆ ที่ผ่านการคัว่ มาเนิ่นนาน กลิ่นของมัน หอม เข้ ม ปลิวผงละเอียดดาทะมึน จากการบดอย่างหยาบ ...คละคลุ้ง ล้ อเล่น กับอากาศทึมทึบ
17
เสียงของมัน คล้ ายเพลงบลูส์ โทนทุ้มต่า แหบพร่า แต่ทว่ามีสเน่ห์... อารมณ์ ของมัน ช่างชวนหลงใหล และบางครัง้ ....เมามาย ด้ วยไม่เลี่ยนไม่ Fake ...ไม่ Feel good เอาใจใคร ต่างกันที่ตรงไหน ?? ความสุข ....ความทุกข์. ล้ วนเพียง ตะกอนอารมณ์ขณะหนี่ง........ซึง่ ไม่เสถียร
18
กาลเวลา หลายกว่าหลาย คนนัน้ ดารงหลับใหล ยาวนาน ในกาลนาฬกิ า มืดมิด กึกก้ อง ไร้ สติสนุกสนาน ผ่านอาการ..แก่ตวั .. ………………….. คนหนึง่ ปลุกตน ให้ ตื่นขึ ้น ท่ามกลางขอบฟ้าไร้ คาตอบ แสงจัดจ้ า เจ็บปวด โดดเดี่ยว แปลกแยก ผ่านความรู้สกึ ไวกว่าไว กว่าหลายคนนัน.. ้ สัมผัสทุกข์ทรมานจริงแท้ ..
19
พลัน ความสุขแท้ จริง ปรากฏ ชีวิต คือ สัมพัทธ หากน้ อยกว่าน้ อย จักกล้ าแลก.. ในความแบ่งแยกไม่ได้ นนั ้
.......กาลเวลา
คืออะไร ?
20
21
บ้ านที่แท้ จริง ดังเช่น นกน้ อยบินเหนือ หรื อ มุ่งใต้ ตามฤดูกาล... ...................................................... หรื อชีวิต คือเกลียวล้ อ หมุนผ่าน ? ตามเส้ นทาง... ตามกาลัง... ตามศรัทธา... ตามความรัก... วนเวียน เคลื่อนไหว เรี ยบง่าย ขรุ ขระ ต้ องพลัด ต้ องผ่าน
22
สุขสนาน มีน ้าตา ล้ าน กว่า ล้ าน .....ราวเรื่ อง คณานับ สิ่งใดกันหนอ ควบคุมหางเสือไร้ ทิศ ไร้ ทาง ? ณ. ที่เดิม แห่งแก่นกลางนัน้ .."ดุมล้ อ" ยังคงอยู่ ........นิ่ง........ ที่เดิม เสมอ ภายใน สติ ชัว่ ทุก ขณะจิตเดียวกับ ท้ องฟ้า อนันต์นนั ้ ไม่เคยแปรเปลี่ยน เป็ นมวสาร หรื อพลังงานใดๆ
23
หรื อนี่คือ บ้ าน ที่แท้ จริง ? ...นกน้ อยบินไปไกลแล้ ว........... ...มีเพียงสักตัวไหม หันกลับมามอง ?
24
ธรรมชาติ หลายๆ ครัง้ ที่เราสงสัย สงสัย จนทาให้ ร้ องไห้ ออกมา เรากาลังทาอะไรอยู่ เรามาที่นี่ทาไมกันนะ ? ความคิดทังหลาย ้ ความรู้มากมาย ให้ คาตอบกับเราไม่ได้ เลย.. แต่อะไรบางอย่างที่อยู่ข้างใน ที่คาดว่าฉลาดกว่าเรามาก ค่อยๆ จูงมือเราให้ ไปตามเส้ นทางนัน้ เป็ นเสียงที่มีเมตตา เป็ นความรู้สกึ ที่มีพลัง... เราไม่ร้ ูหรอกว่า ธรรมชาติ แปลว่าอะไร
25
เราแค่.....ไม่อยากให้ มนั หายไปจากตัวเราเลย
ไร้ ถ้อยคา = ธรรมชาติ
26
อุเบกขา งงๆ มึนๆ ห่วงๆ เหงาๆ สุขๆ เศร้ าๆ ทุกข์ๆ ท้ อๆ อุเบกขา อุเบกขา ความคิดมาแล้ วจาก... ความรักมาเพื่อพราก... ช่องว่าง แห่งอุเบกขา ถูกสร้ างขึ ้นแล้ ว เป็ นกับดัก ให้ พวกภาษา เดินตกตายไป ทีละตัวๆ ทีละคาๆ ทีละประโยคๆ ภาษาเรี ยงแถว ตกเหวไปหมดแล้ ว
...จะยังเหลืออะไรให้ ร้ ูสกึ อีกเล่า 27
28
ประชากรสีฟ้า ลึกกว่า ท้ องฟ้า คือ ท้ องทะเล ลึกกว่า ใต้ ทะเล คือ จิตใจ ลึกกว่า จิตใจ คือ สีดาที่ยงั ไม่แห้ ง ลึกกว่า สีดาที่ยงั ไม่แห้ ง คือ ความเงียบงันไร้ ขอบเขต
....ลึกว่า ความเงียบงันไร้ ขอบเขต
คือ ........ท้ องฟ้า ในความเงียบงัน ไร้ ขอบเขต
29
ประชากร สีฟ้า ครอบครองดินแดนแห่งนี ้ หลากหลายเผ่าพันธ์ มากเกินจะนับ #4682b4 steelblue #7fffd4 aquamarine #b0e0e6 powderblue #add8e6 lightblue #b0c4de lightsteelblue #87ceeb skyblue #87cefa lightskyblue #48d1cc mediumturquoise #40e0d0 turquoise #00ced1 darkturquoise 30
#00ffff aqua โชคดีจงั นะ ....ที่ได้ ร้ ูจกั กัน :)
31
สมชื่อ แสงและเงา ฉายชัด ตัดมิติให้ แตกต่าง ความเหงา ซ่อนเร้ น ในทุกความข้ นจาง ....ของเฉดสีเดียว อดีตที่หวนกลับมา คือความทรงจา หรื อมีพอ่ ครัวหนวดเฟิ ม้ คอยปรุงแต่ง อยู่นะ คมมีดสีเทา ที่กรี ดลงบนแผ่นฟ้า จงใจให้ หม่น เกินชีวิตจริง . ...หลบซ่อนกันเข้ าไป ความเหงา ที่คดเคี ้ยว ได้ แต่เบือนหน้ าหนี
32
ทิ ้งความโดดเดี่ยวเพื่อนรัก ....ให้ สมชื่อต่อไป
33
ฟ้า กับ ฟ้า เราใช้ ความถี่ และ การ oscillation คุยกันทุกวัน นานๆ ครัง้ ก็กอดคอกันร้ องไห้ ... น ้าตาของเธอ ยิ่งใหญ่จงั นะ เมื่อเทียบกับหยดเล็กๆในใจเรา ...ความสุขง่ายๆ หลายครัง้ นัน้ คือการได้ ตื่นเช้ ามา แล้ วเห็นว่า เธอยังกระจาย แสงได้ ครบ ทัง้ reflection Diffraction และ Inference ...เพียงแต่ว่า… วันนี ้ เธอมีสี Barley White...ไม่ใช่เหรอ
34
ทาไมต้ องกลบ ด้ วยสีฟ้า ตลอดเวลาด้ วย ฮึ ?
35
บันได บรรยากาศ เสี ้ยวชีวิต ค่อยๆฟิ สชัน่ กัน ที่ 5 ชันบรรยากาศ ้ สูงจากพื ้นดินขึ ้นไป 15 กม. อากาศเริ่มบางเบา เหน็บ หนาวร่างกาย บังเกิดที่ โทรโพสเฟี ยร์ (troposphere) สูงขึ ้นไป 50 กม.ไร้ ความแปรปรวนของอากาศ เครื่ องบินพ่นไอ สนุกสนาน ความคิดบังเกิด ที่ สตราโทสเฟี ยร์ (stratosphere) สูงจากพื ้นดิน 80 กม.โอโซนที่เคยมีเหลือเฟื อ หายไปพักร้ อนที่ไหนกันนะ ? อัตตา พอกพูน ห ้าหัน่ กันเอง แม้ แต่แม่ธรรมชาติ ที่ มีโซสเฟี ยร์ (mesosphere)
36
ระดับความสูง 500 กม. อุณหภูมิเฉลี่ย 227-1727 องศา เซลเซียส :) สวัสดีค่ะ ดวงอาทิตย์ บางคน เกิดการ สิ ้นลงของความคิด หากเข้ าถึงท้ องฟ้าในจิตใจ หลายคน วิปริต ในสมมุติ หากเดินตามกันไปไม่ลืมหูลืมตา ทังหมด ้ ไม่พ้น มีโซสเฟี ยร์ (mesosphere) 500 กม.จากผิวโลก ไฮโดรเจนและฮีเลียม ถ้ าใช้ หายใจได้ คงดีสินะ อากาศเบาบาง ณ 726 องศาเซลเซียส ความตาย อาศัยอยู่ที่ เอกโซสเฟี ยร์ (exosphere) การฟิ สชัน่ ของคน เหมือน วนบันได 37
มีทงั ้ ไป และ กลับ จะวิ่งขึ ้น หรื อ วิ่งลง….ใครจะรู้ ? There's a difference between knowing the path and walking the path – Morpheus/Matrix
38
อดีต ความไร้ เดียงสา ที่ถกู กาลเวลา สัง่ สอน บางภาพสวย บ้ างภาพหม่น หลอมรวมเป็ นภาพใหม่ .. หวัง ผลลัพธ์ เช่นใดได้
ในเมื่อ ได้ ผ่านไปแล้ ว...
39
“Stop acting as if life is a rehearsal. Live this day as if it were your last. The past is over and gone. The future is not guaranteed.” Wayne Dyer อดีต แก้ ไขไม่ ได้ แต่ ความทรงจา ...เลือกได้ 40
ปั จจุบนั ใช้ ชีวิต เกียร์ ต่า กระแสไฟฟ้า ในสมองไหลเอื่อยๆ ขี ้เกียจเกินไป ที่จะวิ่งตามสังคม... ขยันเกินไป ที่จะนอนเล่นไปวันๆ... ตัว อยู่ที่นี่
ใจ อยู่ที่นี่
โลกกว้ าง ................ ทางเพียบ ขอบคุณ ชัว่ โมงนี ้ นาทีนี ้ ที่ยงั มี ถนนสายต่างๆ ..ให้ เลือกเดิน ความสุขที่แท้ จริง อาจคือ ความรู้สกึ ที่ว่า ในเวลาเช่นนี ้ ..ไม่ได้ ต้องการความสุขใดๆ อีกแล้ ว
41
“When you dance, your purpose is not to get to a certain place on the floor. It's to enjoy each step along the way.� Wayne Dyer
42
อนาคต “ The indefinite time yet to come ” จะพัดพา ไปทิศใด มีใครรู้ ? ที่อาจรู้ คือ หนทางอันไม่ควร สุดท้ ายแล้ ว เราเคยมีอนาคตที่จริงแท้ แน่หรื อ ตรงนี ้ กับ ตรงนัน้ ต่างกัน ที่ตรงไหน ? บัญญัติ ที่สมั พัทธ ล้ วนปรมัตถ์ เดียวกัน
43
ชาติหน้ า หน้ าตา เป็ นอย่างไร ปู่ ทวด ของ อนาคตหรื อไม่ ? เราแค่กามือ ชีวิตก็อยู่ในมือกา เราเป็ นเพียงปลาทอง ที่อยู่ในตู้ เรา ได้ ปริญญาเอกปลาทอง.. เราส่งดาวเทียมออกนอกตู้ปลาได้ .. เราอาจต้ องตาย เพราะขาดอากาศหายใจ ชีวิตที่ปรุงแต่ง มีโควต้ า จากัด .... ขณะนี ้ ปลาตัวอื่นๆ กาลังทาอะไรอยู่ พบกันใหม่ ชาติหน้ า....
44
Your time is limited so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma - which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of other's opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary.�
>>>Steve Jobs quote<<<
45
46
ระหว่างทาง ปลดเปลื ้อง พันธนาการ กาลเวลา พลัดพราก เพื่อปูทาง สู่ ข้ างใน อ้ างว้ าง เหน็บหนาว เพียงผ่านมาทักทาย เคยเห็นบ้ างไหม " หัวใจตัวเอง " เดินทางลาพัง ฟั งดูธรรมดา ... เกิดมาลาพัง จากไปเพียงผู้เดียว... ฟั งดูโดดเดี่ยว แต่ สัจธรรมบอกกล่าว เช่นนัน... ้ เราคือใครกัน ?? ล้ วนลูกหลานธรรมชาติ
47
บางใบไม้ เพียง แตกยอดอ่อน แล้ วปลิดใบร่วงหล่น
บางหมู่ดอกไม้ ผลิบานในป่ าลึก.. งามดัง่ เวลาได้ ถกู สะกดไว้ ...แม้ ไม่เคยมีผ้ ใู ดย่างกราย
ให้ เวลา .............. หลับตาสัมผัสกับสิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ เบื ้องหน้ า
หัดเดิน ตามเส้ นทางสายสงบที่มีชื่อว่า " แก่นแท้ แห่งปั จจุบนั "
48
ไม่ยดึ มัน่ เสียดาย กับหนทางที่จากมา ไม่กลัวเหว่ว้า กับกาลข้ างหน้ าที่ยงั ไม่ร้ ู ที่หมาย มีเพียง ...ระหว่างทาง...
49
ฝนมา.. ฝนมำ พร้ อมความสดชื่น.. หรื อเพียงกรุยทางให้ รอยน ้าตา ฝนมำพร้ อมความเย็นฉ่า.. หรื อเพียง พร่างพรูความ เหน็บหนาว ฝนมำพร้ อม ความหวัง.. หรื อเพื่อศิโรราบ และปลดปลง ฝนมำพร้ อมความสุขล ้า... หรื อส่งสารความเหว่ว้า จากแดนไกล ฝนมำพร้ อมกับชีวิตใหม่... หรื อเพื่อ ดับไฟ แห่งการเกิด
50
ฝนเจ้ ามา เพื่อไป.. เจ้ าจากไป เพียงเพื่อเริ่มต้ นใหม่อีกครา ฉันเพียงอยากได้ ยินว่า ปุยเมฆหนาๆ คงไม่เหว่ว้าเกินไป
51
...ลืม นานแค่ไหนกันแล้ วนะ ที่ฉนั ไม่ได้ เขียนกลอน ฉันลืม สิ่งสาคัญสิ่งใดไปตามเส้ นทางที่จากมาบ้ าง ลืม สิ่งที่ทาให้ หวั ใจสลาย... ลืม สิ่งที่ทาให้ ร้ ูสกึ สบายจากใจ... ลืม สิ่งที่ยิ่งใหญ่ ในจินตนาการ... ลืม นกน้ อยตัวนัน้ ที่โบยบินไปได้ ไร้ ขอบเขต ลืม สิ่งเล็กๆ ละเอียดอ่อน... ฉันเริ่มละทิ ้ง สิ่งอันมีค่าต่อการมีชีวิตอย่างแท้ จริง ไปทีละสิ่ง สองสิ่ง ฉันมีภมู ิค้ มุ กัน จากความผิดหวังเพิม่ ขึ ้น
52
หยาบกระด้ างขึ ้น...เฉยชา ขึ ้น หัวใจของฉัน ไม่เคยสลายอีกแล้ ว พอๆ กับความ เบาสบาย จากส่วนลึกในใจ ...ที่นบั วันจะน้ อยลง จินตนาการที่ยิ่งใหญ่ กลายเป็ นเพียงนิยายหลอกเด็ก ความรัก ความละเอียดอ่อน มันก็แค่เรื่ องเพ้ อเจ้ อ กัลปาวสาน นันคื ้ อคาศัพท์ ที่โป้ปด หลอกลวง ........หากการเติบโต จะทาลายสิ่งใดๆ ได้ ขอให้ เวลา จงขยาย ออกไป ....ให้ ยาวนาน...
จนไร้ ที่สิ ้นสุดของกาลเวลา
53
54
ความกล้ าหาญ ...................................... .......................................... ..................... .....................
เนิ่น นาน ผ่าน หมื่น พัน ล้ าน วินาที... ละอองฝน ข้ ามคืน สาม สี่ พัน ชื ้น... ความเข้ มแข็งรับผิดชอบ ก่อร่าง สร้ างคาตอบ สาเร็จ..รูป..
55
กาแพง แห่งอุดมคติ สูง กว่าสูง กาแพง เริ่มแข็งแรง และ เกิด ลวดลาย ต่าง ๆ
.....อิสรภาพ ถูกจองจาภายใน ลวดลายนัน้ เด็กชายได้ ถกู ปกป้องแล้ ว... ............................... ............................... มวลร่างกาย สี่สิบหก จน หกสิบสี่
นาน เกิน นาน ข้ ามผ่านความฟุ้งซ่าน แปดหมื่น ซีรี่ย์
56
เด็กชายคนเดิม ยังคงฝั นร้ าย... หากอาการเติบใหญ่โหดร้ ายเพียงนัน้
คงความเข้ มแข็งเช่นกาแพงไว้ .....อาจง่ายดายกว่า
เปิ ด เผย ความ อ่อน แอ ผิด และ พลาด
...ช่างกล้ าหาญ
57
ด้ านเดียว ? หรื อเ พียงดอกไม้ กลีบบาง ที่กล้ าเสี่ยง จึงผลิดอกออกมาได้ ...? บทกวีจากใคร ไร้ ต้นฉบับ เส้ นทางเฉพาะตน โรยด้ วย ความโดดเดี่ยว เป็ นความรู้สกึ แบบไหนกันนะ ? สดใส จริงแท้ ..เจ็บลึก อยู่ข้างใน เพียงได้ จินตนาการ...
มวลอากาศรอบๆ อาจเกินเยียวยาได้
58
เสียงก้ องดังอยู่ เนิ่นนาน..เกินทานทน เพียงดวงอาทิตย์ ลับขอบฟ้า เพียงนกกา บินลั..บ น ้า ตา .... สร้ างได้ ง่าย ....เพียงนัน้ พรสวรรค์ หรื อ คาสาป ?
ไวต่อ ทุก รู้สกึ ...เลี่ยงไม่ได้ ... รู้สกึ ง่ายๆ ในความรัก เฉียบไว ไม่เคยพัก เจ็บปวด
59
เรา เลือก เพียงด้ านเดียว..... ได้ งนเหรอ ั้ ?
60
Cycle of Life ถัดจาก ศูนย์............................................. คือ อินฟิ นิตี ้ ถัดจาก ความไม่มี ..................................... คือ นิรันดร์ ถัดจาก ฝั นกลางวัน.................................... คือ ตัวตน ถัดจาก สับสน........................................... คือ สงัดเงียบ ถัดจาก พร้ อมเพียบ.................................... คือ เรี ยบง่าย
61
ถัดจาก หยดน ้าใส..................................... คือ กระจ่างนัยต์ตา ถัดจาก เวลา........................................... คือ...ความจริง ถัดจาก ความจริง...................................... คือ...จินตนาการ ถัดจาก จินตนาการ.................................... คือ...ปั ญญา ถัดจาก ปั ญญา......................................... คือ...ปั จจุบนั ขณะ ถัดจาก ปั จจุบนั ขณะ..................................
62
คือ....................................................... จุดสิ ้นสุด ของ เวลา
ปั จจุบันขณะ คือ จุดสิน้ สุดของเวลา
จุดสิ ้นสุดของเวลา.................................... คือ หาค่าประมาณไม่ได้ ถัดจากหาค่าไม่ได้ ................................... อาจเริ่มใหม่จาก ศูนย์
63
ถัดจาก ศูนย์............................................. คือ อินฟิ นิตี ้
ถัดจาก ความไม่มี ...................................... คือ นิรันดร
64
Life is Zero... Never Ending เกิด แล้ ว ดับ.... เกิด แล้ ว ดับ.... เกิด แล้ ว ดับ....
ยึดจับ เป็ นสาระ หาไม่ได้ หมุนเวียน เปลี่ยนผ่าน จัดระเบียบ เพียงเพื่อ....พัง ทลาย อดีต กลายเป็ น อนาคต ไร้ กระแสไฟฟ้าสู่สมอง
65
ไร้ ความขุ่นข้ อง ภายใน สาระ ทังหลาย ้ ระเหยเป็ น ไอ ....เหลือ ไว้ เพียง ไร้ ซงึ่ ....ความหมาย ขอต่อเวลา ... อีก เพียง เ ศ ษ ห นึ่ ง ส่ ว น ห ก สิ บ ข อ ง น า ที เพื่อ ละทิ ้งซึง่ วิ น า ที .......ที่ แ ล้ ว......ที่ แ ล้ ว
66
เกิด แล้ ว ดับ.... เกิด แล้ ว ดับ....
67
ศัตรูตวั ฉกาจของอิสรภาพ ก็คือตัวอิ สรภำพเอง. Saul Alinsky.
68
รู้ จักผู้เขียน เรนันท์ สุทธิสว่างวงศ์ วิศวกรเคมี ผู้รักศิลปะ มีความหลากหลายในตัวสูง ซ่อนตัวเขียนหนังสือใจกลางป่ าคอนกรี ต ปั จจุบนั ทางานบริษัทที่ปรึกษาด้ านพลังงานแห่งหนึง่ งานส่วนตัวเกี่ยวกับภาษาจีน และใบชา Artichoke ความฝั น : ได้ ใช้ เวลากับสิง่ ที่เป็ น PASSION ตังแต่ ้ ตื่นตอนเช้ า จนเข้ านอนทุกวัน เป็ นวิทยากรถ่ายทอดความรู้ในสิ่งที่รัก อยำกรู้จกั กันมำกกว่ำนี ้ FB : Kissrain Aey
69
กวีรับเชิญ รักนี ้ รักนี ้ร้ อนเร่ารุนแรงทว่าเปราะบางแตกหักแปลกแหลกป่ นอ่อนนุม่ ละมุนเบาทว่าฉีกกระชากความคาดหวังเสียขาดผึง รักนี ้งามดุจวันทิวาฟ้ากระจ่างสว่างรุ่งพร่างละอองฝนโปรยฤาแล ระยาห่าฟ้าผ่าฟาดพายุโหมถล่มมัว่ มัวดิน รักนี ้แม่งโคตรจริงโคตรสวยงามโคตรมีความสุขรื่ นเริงแน่นอนน่า สมเพชชิบหายวายป่ วงช้ างลากสัตว์สนั หมา รักนี ้สัน่ เทิ ้มเหมือนเด็กหญิงตัวเล็กขี ้กลัวนัง่ กอดเข่ากลางป่ าฝนใน คืนเดือนมืดมัน่ ใจเหมือนชายหนุม่ นักเดินทางกร้ านโลกกาลังเดิน ลงจากยอดเขาสูงกลางวันแสกๆ รักนี ้หลอกหลอนเราทุกคนให้ หลอนหลอกทาให้ เขาพูดออกมาทา ให้ หน้ าเซียวซีดทาให้ พิจารณาทาให้ ตา่ งต้ องใคร่ครวญครุ่นคิด คานึง
รักนี ้ไล่ลา่ ความคะนองจนหัวซุกซุนเจ็บปวดร้ าวกร้ าวเสียงปฏิเสธ ขัดขวางขวากลืมเลือนละลายหายลอยอากาศปราศจากอณู รักนี ้ทังปวงมวลรวมยั ้ งคงสุกใสสว่างเปล่งปลัง่ เสียเหลือเกินเป็ น ของเธอมันคือของฉันเหมือนที่เคยเป็ นมาเหมือนสิ่งใหม่กาลัง กลายเข้ ามาเหมือนไม่เคยเปลี่ยนแปลงเพียงแค่เหมือนไม่เคย รักนี ้ยัง่ ยืนเหมือนต้ นไม้ ใหญ่สนั่ กระพือเหมือนนกตัวเล็กบินวน กลางทุง่ ดอกไม้ ฤดูร้อนที่ร้อนยิ่งกว่าแดดบ่ายเดือนเมษา รักนี ้เราคือสองในสองนัน่ จากไกลแล้ วหวนกลับมาเราลืมมันได้ อย่างแน่นอนหากเราหลับตาลงได้ และตื่นขึ ้นกับร่างกายปวดร้ าว สัมผัสชราตื่นขึ ้นอีกครัง้ ขณะที่ฝันถึงความตายต่างยิ ้มแย้ มแจ่มใส จนเหมือนคนบ้ าประสาทสัน่ นัน่ คือหัวเราะล่อความตายจนเรา กลายเป็ นเด็กอีกครัง้ ความรักก็ยงั คงอยูท่ ี่นนั่ ดื ้อดึงเหมือนควาย โง่ๆเต้ าเร่าร้ อนเหมือนแรงปรารถนาทารุณกรรมเหมือนความทรง จาเก่าก่อนหักพังโง่เง่ายิ่งกว่าโง่ไอ้ โง่งงั่ เหมือนความรู้สกึ ผิด อ่อนโยนเหมือนความคิดถึงอบอุ่นและเย็นยะเยือกเหมือนผิวหิน อ่อนสีฟ้าในฤดูหนาวเดือนธันวาหลังวันคริสต์มาสที่ครอบครัว
พร้ อมหน้ าตาสดใสอ่อนแอเหมือนทารกคลอดก่อนกาหนดจ้ อง มองมาที่เราแล้ วแสยะยิ ้มพูดกับเราโดยไม่สง่ เสียง แม้ กระทัง่ ความเงียบ รักนี ้กรี ดร้ องเพื่อเธอเพื่อตัวเองขอร้ องเพื่อเธอและเราทุกคนที่ถกู รักกระทาและเพื่อใครที่รักกันกรี ดร้ องเพื่อเธอแด่ตวั เองและแด่คน ที่ไม่ร้ ูจกั อยูท่ ี่นี่นะอยูท่ ี่นี่อย่าจากไปอย่าแม้ จะคิดถึงการลาจากอยู่ที่นี่ เหมือนที่เคยอยูม่ าก่อน อย่านะแม้ แต่จะคิดอย่าไปที่ไหนนะโดยเด็ดขาด อย่าจากไป รักนี ้รักเราที่ถกู รักเราที่ถกู ลืมอย่านะอย่าลืมรักของเรา เรามีเธอเพียงคนเดียวในโลกนี ้ไม่ใช่สิในจักรวาลแยบกลอย่า ปล่อยให้ เหน็บหนาวอย่าขยับไกลออกไปไม่วา่ ที่ไหนขอเพียงให้
สัญญาว่าชีวิตจะมีอยูใ่ นซอกเล็กๆกลางป่ าดิบของความทรงจา แม้ จะปรักพังปรากฎกายในทันทีเปิ ดเผยอ้ อมกอดของเธอ และโอบกอดกันเอาไว้
รักนี ้ ได้ รับแรงบันดาลใจจากบทกวีชื่อ Cet Amour เขียนโดย Jacques Prévert กวีชาวฝรั่งเศส
เจินไฉ่ (真彩) 10 พฤศจิกายน 2557
这个世界很小，我们就这样遇见。 这个世界很大，分开就很难再见。
โลกใบนี ้เล็กมาก พวกเราจึงได้ พบเจอกัน
โลกใบนี ้กว้ างใหญ่มาก จากกันแล้ วก็ยากจะกลับมาพบกันอีก