Brief aan mijn jongere zelf

Tv fake? Thomas van De Mol vertoont nochtans veel gelijkenissen met Meneer Vandendriessche. Verrassend weinig rationeel voor een wetenschapper, snel ontroerd, altijd enthousiast en vooral: graag omgeven door jonge mensen. Bijna tien jaar terug had hij een job­dip. Vandaag geeft hij vaderlijk advies aan zijn jongere zelf.

Vandendriessche,

Wat sta je daar nu eigenlijk aan de afwas van die koffiebar te doen? Oké, die barista-cursus is jouw manier om even afstand te nemen van onderwijs, één dag per week iets helemaal anders te doen. Want je amuseert je niet meer op school, al weet je niet precies wát het is. Misschien de routine van meer dan tien jaar dezelfde klassen?

Ik hoop dat je beseft dat je wél graag lesgeeft. Maar je moet het anders aanpakken. Voor meer variatie zorgen. En je vak minder belangrijk vinden. So what als ze die platentektoniek niet meteen snappen? Verleg je focus naar de leerlingen. Natuurlijk wil je hen iets bijbrengen, maar dient die leerstof niet vooral om ze verwonderd te houden door de dingen om ons heen? Om ze te doen beseffen: hoe meer je weet, hoe interessanter alles wordt?

Je zal zien dat je band met hen helemaal anders wordt. Al moet ik je ook waarschuwen voor de tristesse van het leraar zijn: de afstand tot hun leefwereld wordt steeds groter. Want jij wordt elk jaar ouder, en zij blijven altijd even oud. Maar dat maakt het ook weer boeiend, tenminste als je nieuwsgierig blijft naar hun manier van leven, communiceren …

Het is zo’n toffe, kleine school waar je als enige sollicitant na je studies geografie terechtkwam. Wat een zegen om alle leerlingen te kennen. De ene klas al wat heviger dan de andere – zeker het achtste lesuur –, maar liever zo dan apathisch. En als je ze ‘in je zak’ hebt, zijn ze zalig om les aan te geven. Met de gereedschapskist die je vulde, lukt dat. Je beste werktuigen: een portie zelfsturing, oprechte interesse, (over)enthousiasme en humor. ‘Strafstudie!’ roepen voor de grap, blijven doen!

Strooi in de les ook wat levenswijsheid uit. Zeg je zesdes dat ze open moeten staan voor andere ideeën, minstens een poosje weg moeten uit Ieper. Het is makkelijk om een mening te hebben als je leven zich alleen binnen de stadsvesten afspeelt. En als de discussie in de klas eens losbarst, laat je les dan maar even voor wat ze is. Je kan dat!

Sommigen kan je zelfs letterlijk de wereld laten zien. De jaarlijkse inleefreis naar Ghana, zou je in dat project op school niet meestappen? Acht leerlingen op sleeptouw nemen, hen andere manieren van leven tonen, discussiëren ... Zinvoller dan dat wordt het niet. Dan is zelfs de financiële administratie die daarbij komt kijken niet lastig voor een pragmaticus als jij.

Blijf altijd eerst goed voor jezelf zorgen, Thomas. Nee, dat is niet egoïstisch. Het is de enige manier om ’s avonds thuis te kunnen zeggen: ‘Het was een goeie dag.’ Opnieuw voltijds aan de slag hoeft dus niet. Zo’n vier vijfde creëert ruimte om iets nieuws uit te werken. En meer gezinstijd, zeker als er nog een ‘dessertkindje’ komt. Ik kan het alleen maar aanraden!