Lerarentekortjes De pronkpraline

Seppe,

Stiekem herken ik mezelf een beetje in die collega van jou. Ik ben videoredacteur bij Klasse en tijdens élke montage komt er een moment waarop ik gevaarlijk dicht bij de afgrond van een total mental breakdown dans. Versie zes van een montage werkt nog altijd niet. Ik voel me een prutser, het is niet goed genoeg. Eindelijk zal iedereen het weten: ik heb zero talent. Totaal gefaald in de job. In het leven! Met roodomrande ogen begin ik aan versie zeven.

En dan. De video verschijnt online. Er komt een like … en nog één. Een leraar reageert: “Hier heb ik iets aan, bedankt!” Nog meer duimen volgen. Die total mental breakdown? Vergeten! Glunderend paradeer ik op de redactie: ik ben toch goed genoeg! Oké, ik poch niet met pralines, maar ik kan behoorlijk irritant zijn in mijn euforie.

Wat ik wil zeggen is dit: ik lees dat jouw collega wil vieren dat er weer een jaar succesvol werd afgesloten. Een jaar van hard labeur, zware workload en verandering. Wanneer je een compliment krijgt – van kaartje tot pralinedoos – voel je je gezien. Blijkbaar heeft je collega die erkenning hard nodig. Want vergis je niet: de luidste roepers zitten vaak met de grootste twijfels.

Oproep

Leraar zijn, het is een zoektocht. Beantwoord ik een vraag over mijn privéleven? Hoe hou ik het voor mezelf interessant?

Maar ook: een computer die voor de derde keer niet opstart of een leerling die je achtervolgt tot in je dromen.Voor al die issues: één adres. redactie@klasse.be

Dan nog mag je haar gedrag irritant vinden. Zeker als – dat lees ik tussen de regels – je collega haar pralines triomfantelijk in haar eentje oppeuzelt. Dat voelt wat wrang. School maken doe je samen (nooit gedacht dat ik dat cliché ooit zelf zou neerpennen). Achter de schermen verzetten collega’s bergen werk, vaak zodat anderen kunnen shinen. Denk maar aan wat er gebeurt op het secretariaat. Of tijdens vakgroepvergaderingen. Dat zien ouders niet. En onzichtbaar werk uit zich niet snel in een doos pralines op het einde van de rit.

Zet dit schooljaar dus zélf een doosje op tafel. Eentje voor het hele team, want een team dat samen successen viert, wordt dubbel zo sterk. In zo’n doos zitten niet voor niets twintig chocolaatjes. Of deel twintig rake complimenten uit, en begin bij die pochende collega. Misschien voelt ze dit jaar dan niet de nood om luidkeels alle pralines naar binnen te werken. Dubbele win, want: meer feest en summer body proof!