W E R KG R O E P N AT U U R F OTO G R A F I E
FOTOTUINIEREN
NIK DOOMS WERKGROEP NATUURFOTOGRAFIE NATUURPUNT KREKEL-ANZEGEM
↑
Rupsen van de koninginnenpage op venkel
→
Detail van de rups © Nik Dooms
“
42
•
Ongeveer 15 jaar geleden kocht ik mijn huis met erbij een grote doodgespoten vlakte.. Na enkele jaren intensief woelen en ploeteren begon er een beetje vorm in te komen. Elk jaar plantte ik nieuwe soorten aan, elk jaar maakte ik nieuwe hoekjes met oog op zo veel mogelijk biodiversiteit creëren. Ik maakte golvende borders met nectarplanten en waardplanten in de hoop de eerste vlinders en bijtjes te lokken. Elk jaar zag ik de tuin evolueren en steeds meer soorten vonden hun weg naar deze verborgen parel. Ik plantte gemengde hagen aan met bessen voor de vogels, maakte hoekjes met boomstammetjes vol gaatjes geboord als bijenparadijs naast de ingezaaide bloemenmengsels. Ik liet stukjes ruig, maakte een ecologische moestuin dankzij Velt-lectuur. Ik plantte een fruitboomgaard aan en leidde klein fruit tussen de omheiningen. Lange lelijke muren werden versierd met clematis, wingerd, druiven en klimop waar bv. de klimopzijdebij zijn weg naartoe vond. Deze zomer zag ik ‘s avonds rond de 200 meter klimopwand overal ‘motjes’ vliegen. Deze werden ge-
determineerd op: klimopbladroller, een zeldzame maar toenemende soort. De blauwzwarte houtbij en de gouden tor zijn er ook elk jaar, samen met tal van collega’s. Al deze soortjes zijn superleuk om te fotograferen. Overal waar ik kijk vind ik nieuwe beestjes die ik ‘nog niet’ ken. De kodak is bijna een vaste waarde geworden in de tuin. De kindjes vinden het super om deze soorten te bestuderen met een woordje uitleg van papa-gids.
Elk jaar krijg ik nieuwe soorten, elk jaar meer kans op leuke foto’s. Als ik zeg tegen de vrouw: ‘schat ik ga efkes op safari in den hof é’, dan weet ze: ik zie hem het eerste uur niet terug.”
Bij de kippen maakte ik een waterpartijtje en voederplaats voor vogeltjes, rondom plantte ik vogelbosjes aan en ik fabriceerde een ‘vogelkot’ waar ik met de telelens door de gaatjes van de gerecycleerde paletten kan vogelen. In een nestkastje die tegen het kot is gehangen konden we via een gluurgaatje op 30 cm van de vliegopening de moeder en vader van familie pimpelmees dikke vette rupsen zien brengen naar de vele piepende jongen. Overal waar je wandelt staan eetbare bessen, kruiden en inheemse ‘on’kruiden te bloeien in harmonie met de aangeplante borders. Op sommige plaatsen zijn het mooie onkruidborders geworden. De successie deed zijn ding. De natuur leerde me de juiste planten op de juiste plaats te zetten. Als een mooie soort wint van een aangeplante liet ik deze daar gedijen. Hij had zijn plaats daar verdiend. Zo liet ik judaspenning staan in combinatie met stinkende gouwe op een drietal meter en kreeg er het jaar erop de oranjetipjes voor terug. Leuk zo een tuin vol microbiotoopjes. Ik hoef dus niet ver te gaan om mijn hobby uit te oefenen. Als ik buiten kom zie ik macrobeelden door mijn hoofd schieten. Ik creëerde letterlijk mooie achtergronden voor de plaatjes door kleuren, tegenlicht, ‘bokeh’ corners aan te planten in de tuin. Ik maakte de laatste jaren overal fotohoekjes. Ik kan met de telelens en een koffietje in mijn houten vogelkot gaan zitten en even tot rust komen terwijl de vogeltjes rond me heen fluiten. Af en toe komt de bonte specht op het dak zitten om me te plagen. De groene specht lacht me uit in de verte. De vogeltjes waren eerst wantrouwig tegenover dit vreemd houten kot. De oplossing was enkele vlieren er rond aanplan-
