Mobiliteit is vrijheid

Het is de eerste week van januari, de winter is nog niet echt begonnen. In Tiksi (Siberie) waar ik ooit 9 maanden overwinterde, vriest het momenteel 32 graden. Weet je wat de Russen zeiden: Hier is het 12 maanden winter en de rest is zomer. Gedachten, herinneringen die teruggaan, ik had ze niet willen missen. Toen was de wereld nog vrij en dan kom ik bij de titel van dit schrijven: mobiliteit is vrijheid. Hoe is het zo ver gekomen dat we ons vastgekluisterd hebben aan onze huizen. Boven elke snelweg staat; blijf thuis!

In 1978 vertrok ik op m’n eerste wereldreis die 7 jaren heeft geduurd. In die tijd zijn we in 57 landen geweest en op honderden eilanden. De enige documenten die we hadden waren een paspoort en een verlopen verzekering bewijs in het Nederlands, als eigendomsbewijs van de boot. We kwamen aan, melden ons bij het havenkantoor en immigratie en kregen een stempel in ons paspoort. Vandaag de dag moet je overal visums aanvragen en krijg je maximaal 90 dagen, om over de Covid-maatregelen maar niet te praten.

Tijden veranderen. Ik kwam met de Rolling Stones thuis … wat een lawaai vonden mijn ouders. Moet je naar de huidige muziek luisteren! Gelukkig bestaat NPO-radio 4nog. Maar nu terug naar onze hobby; boten. Ook hierin bestaan enorme veranderingen vooral in uiterlijke ontwerpen. Vergelijk een Super van Craft met een spiksplinternieuwe willekeurig gekozen jacht. Nee, we maken geen keuze in mooi of lelijk, we leven al in een wereld van welles nietes, nee we kijken gewoon naar de vorm. Bij sommige zeewaardige schepen vraag ik. Is dat nu zeewaardig? Zeewaardigheid begint natuurlijk bij de rompvorm en daarnaast de afwatering, kan mijn scheepje het water kwijt als er toch een zeetje overkomt? Natuurlijk zie ik ook nieuwbouw waarbij ik direct zeg; daar durf ik de zee mee op en dan komen we op een nieuw onderwerp. Wat is dat, de zee? Kustvaart of zeevaart, Noordzee of oceaan, langs de kust over een oversteek?

Deze week was zacht, dat scheelt in stookkosten, verder vooruitkijken kunnen we niet. Dan hou ik het met de woorden van de dichteres Emily Dickinson “Not knowing when the dawn will come I open every door.”

Ik verlang nu al naar de zomer, naar de zon, naar warmte en lange dagen. Ook in de jachthavens is het stil. Hier en daar wat onderhoudswerk en gauw weer naar huis, want dat staat er toch, boven de snelweg … blijf zoveel mogelijk thuis …. Maar, maar mijn mobiliteit is mijn vrijheid, dat geldt voor de auto en dat geldt voor de boot. Het scheepje is vaarklaar. Echt plannen maken gaat niet. Eerst de volgende maatregelen maar eens afwachten. Ach een dag de rommel opruimen en de schappen leeghalen zodat niet alles door de boot vliegt met golfslag en ik ben echt vaarklaar, … maar dat duurt nog even, hoewel tijd vliegt.

Het mag nog, elkaar het beste wensen. Als ik eenieder iets mag toewensen voor het komende jaar, dan is dat wel; laat haat, verdriet, teleurstelling, jaloezie en alle andere negatieve emoties u toch niet weerhouden om het nieuwe jaar in liefde en tevredenheid te beginnen en te eindigen.

Vandaag schijnt de zon. Ik heb zelfs de verwarming een tikje lager gezet. Eenden zwemmen rond de boot. Ik zag musjes in het riet.

Henk de Velde a/b MV Solitario www.henkdevelde.com