Knokkestyl2016 web by Knokkestyle

Jan Verheyen over carriĂ¨restart in Knokke-Heist

PORT FOLIO

Maruschka

Het nieuwe

Zwin

Selfies

e r e h t l e n n u t e h t f E o L d Y n T e S At the ars KNOKKE 15 ye Bart Dirix

ze verklaarden me gek

Oude Zoutenaren #2

Brihang

le y t s e k k is Kno Humor

op sportevents

Karina Geysens

fitnessgoeroe van K-H BA DM ODE

Banana Moon

't Walletje 24, 8300 Knokke-Heist Voor vrijblijvende offerte: 0475 72 68 22 Surf naar www.warnier.be of zie de vele foto's op: facebook.com/warnierbvba

DE MAERE JUWELIERS

KONINGINNENLAAN 7 - HOEK LIPPENSLAAN - 8300 KNOKKE Tel:050 60 14 88

Grote of kleine tuinen ze worden reeds 32 jaar met passie aangelegd en onderhouden werk uit eigen atelier.

www.demaere.be

Foto Fabien Raes

CONTENTS

of KNOKKESTYLE N°15 ZOMER 2016

COVERFOTO

Model Maruschka Van Bellingen Fotograaf Fabien Raes

STORIES 14 Bart Dirix Mijn vrienden verklaarden me gek 20 Drugs in de goede tijd 78 Humor op sportevents 104 Het oude Zoute een leven 'met een lach en een traan' #2

Knokkestyle vijftiende zomereditie (2016) Verantwoordelijk uitgever Fabien Raes Piers de Ravenschootlaan 39 8300 Knokke Tel 050 60 09 46 0475 45 66 24 Fax 050 62 74 54 info@knokkestyle.com www.knokkestyle.com

EVENTS 6 Eccentric 10 Blue & white Party 88 Zoute Grand Prix 2015 94 Stripfestival 13e editie 118 Lions Knokke "Fin saison on the beach" INTER VIEWS 24 Karina Geysens de Fitnessgoeroe van Knokke-Heist 50 Brihang " je moet jezelf steeds heruitvinden 66 Henny's Paradiso " tussen droom en werkelijkheid" 82 Jan Verheyen praat over carrièrestart in Knokke-Heist 100 Norbert Minne ik was een Stratier

AR T & DECORATION 36 Quand on ne peut pas changer le monde, il faut changer le décor...#2.. 56 Portfolio: Maruchka Van Bellingen door Fabien Raes 116 Herman Van Veen " De zee als bron”

knokkestyle magazine

SPOR TS 18 Paasduik 34 1 mei loop 44 Iron Kids 52 Baloise Belgium wTour 80 Zwintriathlon 126 Knokke Hippique

Algemene leiding en hoofdredactie commerciële directie en marketing Fabien Raes

fotografie Fabien Raes vormgeving Studio 39 Tom Verhelst werkten mee aan dit nummer

Frieda Devinck Ken Pieters André Baert & Annick Marchal Chrisel Bedert Dirk Meulders

FASHION 29 Badmode Bananamoon 76 Top Vintage 92 Festival looks summer 2016

VARIA 8 One Wheel 22 Maxim Willemspad 28 10 redenen waarom de zon goed voor ons is 64, 98, 114 Jokes 72 Selfies 96 Agenda 99 Knokke Boat, een mooi avontuur 102 Agenda werken Knokke

© Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch,door fotokopieën, opnamen of enig andere wijze, zonder voorafgaande toestemming van de uitgever en andere auteursrechthebbenden.

¨Meeuwen¨ kunstenaar Emile Raes

Sweet memories

15 YEARS KNOKKESTYLE

from my first edition 2002

Beste lezer van Knokkestyle, met de uitgave van de 10de Knokkestyle in 2011 had ik het over “Een vlieger stijgt alleen op, wanneer de wind tegen zit.” Met dat ‘tegenzitten’ bedoelde ik zowel de financieel-economische crisis als het groeiend individualisme. Elk voor zich en dat er wel één zal overblijven. Niet de sterkste of de rijkste, maar de doorzetter die tegen die wind in toch blijft uitvliegen. Knokkestyle is de vlieger die over onze gemeente zweeft met haltes in verfijnde winkels, grootse feesten, openbare gebeurtenissen, de intimiteit van mode of het kunstenaarsatelier. Die tijd neemt voor natuur en cultuur, voor grappen en ernst. Na 15 jaar staat Knokkestyle in 2016 nog steeds middenin jouw leven. Neem deze oeroude spreuk mee: “At the end of the tunnel, there’s always Knokkestyle.” Licht aan het einde van een lang werkjaar waarin ik interessante inhoud koppel aan de kwaliteit van fotografie.

hand te nemen om de finesse van de verhalen en de uitbeeldingen opnieuw op te snuiven. Dit zijn beelden die niet verdwijnen tussen de duizenden like-me’s en pingpongconversaties. Knokkestyle is voor mij als een kind. Het groeit, is ondertussen 15 jaar en raakt wellicht in zijn (of is het haar) apenjaren. Dat wil zeggen: wisselende invalshoeken, kritische samenstelling, fixeren op schoonheid en wars van alles respect hebben voor wie dicht bij mij staat: jij dus. Zie je ook die evolutie? Jean Gabin achterna geef ik nog dit citaat mee: "Maintenant, je sais ... qu’on ne sais jamais.” Fabien Raes

Foto's Fabien Raes

Het tegengestelde van een leesboek is facebook; van fotografie is dat instagram. Maar: het boek zet je in de kast om het straks nog eens ter

Foto's Fabien Raes

ECCENTRIC

Onewheel SURFERS PARADISE BRENGT NIEUWE BOARDSPORT NAAR BELGIË Na het surfen, kitesurfen, stand up paddleboarden, 2 on 2 Beachvolleybal... brengt Surfers Paradise opnieuw een primeur naar ons land, niet zomaar een hype, maar een gloednieuwe boardsport: de "Onewheel". De laatste jaren werden we overspoeld met tal van technische, rijdende gadgets waarvan we als boardsporters niet kunnen zeggen dat ze niet onze aandacht genoten, maar toch... niets sloot aan bij the 'real thing'. Wel allemaal goeie zaken om je evenwicht te trainen, maar boardgevoel kwam er niet echt aan te pas. Zo verschenen er de elektrische skateboards, de segway, eerst met handsteun en later volledig hands free, de balance boards, de solowheels enz. Frank Vanleenhove ontdekte tijdens een rondreis langs de Cableparcs in Florida USA de ONEWHEEL en bij het eerste gebruik ervan kreeg hij meteen een unieke en fantastische gewaarwording: 'dit was hét echt, magisch boardgevoel!' De zoektocht naar een fabrikant leverde snel resultaat op, de ONEWHEEL werd onlangs voorgesteld in Europa en algauw werd duidelijk dat het niet om een gadget of hype gaat, want de ONEWHEEL heeft alles mee om een echte boardsport te worden en dat is ook precies de bedoeling van de uitvinders. Zij willen hun "ding" eerst en vooral bij de boardsporters introduceren, in sportcentra, niet in speel- en gadgetwinkels maar in echte boardshops en ook alles doen om de ONEWHEEL geschikt te maken voor elke omgeving.

ste "expercience centers" zal worden. Hier zullen de mensen kunnen kennismaken met de ONEWHEEL, hem kunnen testen, ermee rijden en huren. Met de ONEWHEEL kan je overal terecht: op het harde zand, gras, dirt road, bospad, trail, BMX parkoers en uiteraard op alle harde ondergrond. Als je de ONEWHEEL vluchtig bekijkt, lijkt hij op een soort elektrisch skateboard met één wiel. Niets doet vermoeden dat dit geheel een technisch hoogstandje vertegenwoordigt, vernuft gelinkt aan de 21 e eeuw, vernuft dat nodig is om de dag van vandaag nog met een nieuwe boardsport op de proppen te durven komen.

De ONEWHEEL moet eerst en vooral opgeladen worden, gewoon 20 - 25 minuten in het stopcontact. Met je smartphone laad je de ONEWHEEL app op, die vervolgens connectie maakt met je ONEWHEEL om je "riders" mode in te stellen. Eénmaal geconnecteerd zie je de stand van je batterij en kan je het niveau bepalen: "classic", "extreme" of "elevated". Een classic rider haalt een max. snelheid van 10km/h, een extreme rider van 24 km/h en indien je elevated inschakelt, ben je klaar voor het grote klim en daalwerk en heb je dus meer acceleratie om bvb een heuvel op te rijden. De actieradius hangt een beetje af van de gemiddelde snelheid, het gewicht van de gebruiker en de glooiingen van

het traject...maar bedraagt toch tussen de 10 en de 11 km. Het geheel weegt ongeveer 12 kg en heeft een voor en een achterkant. De startende beoefenaar plaatst eerst de achterste voet dwars achter het wiel om vaste steun te zoeken op de grond. Aan de voorkant van het wiel zijn, op de plaats waar de voorste voet geplaatst wordt, sensoren voorzien die de ONEWHEEL activeren nadat er contact met de voet gemaakt wordt. Als je vanaf dan naar voor inleunt, richting je voorste voet, begint de ONEWHEEL vooruit te rijden, leun je naar achter, richting de achterste voet, dan rem je terug af. Dankzij het centrale brede wiel - gelijkend op het wiel van een racekart - kan je door een druk van je tenen of je hielen, bepalen of je links of rechts wil uitwijken (zoals een echte snowboarder of surfer). Een zeer leuk gegeven is dat er dan vooraan witte lichten branden en achteraan rode. De ONEWHEEL is praktisch waterdicht en kan dus zonder probleem door natte ondergrond rijden, kan ook nadien perfect afgespoeld worden. Aan de voorkant is er een handgreep om makkelijk met één hand vast te grijpen en zo mee te dragen.

Geoefende boarders zijn er direct mee weg, niet geoefende rijden na ca 15 minuten. Wie op harde ondergrond begint te oefenen, doet dit best kalm aan bij de start, terwijl helm, knie- en elleboogbeschermers zeker geen overbodige luxe zijn. Eenmaal aan het rijden, ervaar je dat heerlijke gevoel van vrijheid zoals alleen echte boarders kennen: alleen door de druk van je benen, voeten en het synchroon meedraaien met de schouders waan je je als surfer op een eindeloze golf ... als snowboarder op een eindeloze berg, terwijl je op elk moment veilig kan remmen en desgewenst stoppen door het contact tussen de voorste voet en het board af te breken, waarna de ONEWHEEL meteen tot stilstand komt. Door jezelf uit te dagen vloeiend off-road je lijnen uit te kiezen, maakt dit het ONEWHEELEN tot een heuse boardsport. Zowel recreanten als meer professionele beoefenaars zullen weldra wereldwijd her en der ONEWHEELEN. Het is jong, trendy, smartphone connected zoals alles tegenwoordig en het is super makkelijk en spannend om ONEWHEEL competities in alle vormen en gedaanten uit de mouw te schudden.

je ook een proefrit maken vooraleer er een aan te kopen indien interesse. In eerste instantie is het bij Surfers Paradise de bedoeling om iedereen te laten kennismaken met de ONEWHEEL. Dit zijn de allereerste exemplaren in ons land, de boarders die nu proberen zijn de allereerste beoefenaars. Deze zomer zullen ook alle jongeren die een surfcamp volgen de ONEWHEEL kunnen uitproberen want één ding staat als een paal boven water: het is onbetwistbaar de beste training om je evenwicht te zoeken én te vinden om dan later te surfen, wakeboarden, skateboarden en snowboarden daar de bewegingen die je uitvoert om te draaien volstrekt dezelfde zijn. We verwelkomen de ONEWHEEL als nieuwe boardsport want ONEWHEELEN is pure magie!

Kandidaten die zich een exemplaar willen aanschaffen moeten rekenen op een kostprijs van 1699 €. Zeker niet goedkoop, maar het is dan ook geen gadget. Je moet het zien als de aankoop van bvb een fiets, iets blijvends. Garantie is één jaar geldig en reparatie / service activiteiten worden in Nederland uitgevoerd. Via Surfers Paradise kan

Zo lopen er in Europa momenteel onderhandelingen voor 10 "experience centers" teneinde deze nieuwe sport te introduceren bij het juiste publiek: surfers, snowboarders, skaters, kiters, wakeboarders ... want het is bij deze reusachtige familie boardriders dat de ONEWHEEL zich wil aansluiten. En daar Surfers Paradise al bijna 30 jaar deel uitmaakt van deze familie is het logische gevolg dan ook dat deze locatie straks één van de eer-

Blue & White Party U was er voor ons!

In september vorig jaar vond de laatste Blue & White party plaats. De Blue & White party schoentjes zijn opgeborgen, de mooie herinneringen en de foto’s – waarvoor dank Fabien Raes & knokkestyle – blijven. Wij zijn trots dat we onze laatste editie van de Blue&White party kunnen afsluiten met een gift aan vzw To Walk Again van 3.000 euro. Alles samen verzamelden we samen met u al feestende via onze Blue&White party de voorbije jaren 19.000 euro in voor verschillende goede doelen. U was er om te feesten met ons, u was er voor onze projecten, voor de ALS Liga, voor de kinderkankerafdeling van Leuven Gasthuisberg, voor de knuffelvloer van begeleidingscentrum Spermalie,

voor de ngo Flame, voor To Walk Again. Dank u wel. En alsof dat nog niet genoeg is… Wij inspireerden ook. Tijdens de voorbije, laatste, editie van de Blue&White party mocht de vzw Flame ngo een cheque van 4.000 euro ontvangen van de Knokke-Heistse vzw Friends of the Cap. De vzw Friends of the Cap steunde in het verleden al een project in Senegal en in Mauritanië. De Friends of the Cap leerden het Flameprogramma kennen tijdens een der voorbije Blue&White party’s. De cheque werd op initiatief van voorzitter Danny Despiegelaere door Guy Demeestere overhandigd tijdens de laatste editie van de Blue&White. Wijzelf, het Blue&White team sloten af tijdens de

de Night to Walk Again in het Casino van Knokke op zaterdag 19 december 2015. We overhandigden er onze eigen laatste Blue&White cheque, de 3.000 euro, aan To Walk Again, overhandigen. Dank zij u!

Met Blue & White party spirit groeten, Christel Bedert & Cathy Swinnen

En het final team Peter Demuynck, Yves Merlevede, Peter Vanderkeilen, Nicolas Decoster, Anne Swinnen.

CHRISTIE’S Christie's South Kensington, 85 Old Brompton Road, London SW73LD Sale on the 7th of July 2016 The Sporting and wildlife Sale www.christies.com Managing Director Tom Rooth

At the Osborne Studio Gallery, 2 Motcombe Street, London SW1X8JU From 13.06.2016 till 09.07.2016 "Impressions of the Turf " exhibition Manager: Geoffrey Hughes www.osg.co.uk

Tattersalls, evening sale, Park Paddock, Newmarket - Ooc - 110x120

Foto's Fabien Raes - © Danielle Bout

At Knokke Hippique From 30.06.2016 till 03.07.2016 www.knokkehippique.com

De kunstenaar naast een werk besteld voor Knokke Hippique

De kunstenaar en zijn model in zijn atelier in Het Zoute

Mijn vrienden verklaarden me gek Fotografie en reizen waren de raakvlakken die in 2014 aan de basis lagen van de vriendschap tussen mij (Fabien) en Bart, beiden avonturiers in hart en ziel. Sindsdien houden we alle twee constant de vinger op elkaars pols, ook al is er een oceaan tussen ons beiden. Bart waagde verleden jaar de sprong van Duinbergen naar New York, de stad die hij nu zijn thuis noemt. Hij is niet verlegen om zijn grenzen te testen en zijn verhaal te doen met als doel mensen te motiveren om hun dromen waar te maken. Zijn passie - 'ambitie kweken bij de jeugd' - is ontstaan door zijn ervaring in Cambodja waar hij de kans kreeg in een weeshuis te helpen. Hij begon na te denken over hoe hij het meeste potentieel bij de kinderen kon bovenhalen, hoe hij zaadjes kon planten zodat de kinderen een beter beeld zouden krijgen van wat er allemaal mogelijk is in het leven. Een keerpunt in Barts leven was toen hij als 14-jarig 'kind ambassadeur' voor Unicef naar Nepal kon gaan om er schoolprojecten te bezoeken en Unicef te vertegenwoordigen in Belgische universiteiten en media. Het was deze ervaring die van Bart een 'Humanitair Man' maakte en hem de drive gaf in de richting van waar hij nu staat. Bart heeft het kledingbedrijfje C-WaWa® in New York met als logo een klein hondje dat op een groot been bijt, dit symboliseert een 'kleine' man met een 'grote' droom. Verder startte hij de non profit organisatie Child Orientation Worldwide in California, die als enig doel heeft minderbedeelde kinderen ervaringen te geven die hun ambitie opwekken en stimuleren. Om zijn motto 'alles is mogelijk' te staven, besloot Bart om in november 2015 zijn fiets te nemen en Amerika te doorkruisen met een minimum aan budget. Zijn initieel eindpunt was Dallas Texas maar het werd uiteindelijk Los Angeles, een rit van ongeveer 5400km wat hem ongeveer 4 maanden op de baan hield. Bart dag voor zijn vertrek naar USA. foto Fabien Raes

Maar nu laat ik Bart zelf zijn verhaal vertellen... Het was zeer belangrijk voor mij dat mijn avontuur voor iedereen haalbaar zou zijn. Als ik mijn verhaal deed, wilde ik geen excuses horen van anderen zoals… 'ja maar, je ging van hotel naar hotel, je had een goede fiets enz.' Dus ik kocht mezelf een goedkope fiets, tent en kampeermateriaal zodat ik alle uitvluchten van mensen kon weerleggen. Alles was budgetvriendelijk. Ik sliep op straat, in steegjes, tussen de daklozen en in sofa’s van vreemde mensen en ik deed autostop naar de fietsenwinkel als ik technische problemen had die ik zelf niet kon verhelpen. Mijn vrienden verklaarden me gek: 'Je gaat overvallen of vermoord worden Bart, denk maar goed na over wat je doet. Je gaat naar het Wilde Westen waar 'gangs' de straat beheersen en geweren aan ieders schouder hangen. Denk toch goed na man!' was de waarschuwing van mijn omgeving, maar koppig als ik ben, ging ik door met mijn project en het bleek een fantastische ervaring. Gedurende mijn tocht heb ik mijn geloof in de mens teruggevonden. Iets wat ik gedeeltelijk was verloren over de jaren heen en zeker in het huidig sociaal klimaat waar we nu in leven. Was ik bang…? Zeker weten! De raad van mijn vrienden kleefde aan mijn ribben, maar uit het verleden heb ik geleerd dat je uw angsten moet confronteren als je wilt groeien in het leven en nu was dit voor mij niet anders. Mijn grootste angst was of ik het fysiek wel aankon omdat ik helemaal geen ervaring had met dergelijke fietstochten. Ik reed misschien 10 km per maand op een zonnige zondag en 'that was it'. Zal ik overvallen worden? Ik slaap nu eenmaal op straat tussen wanhopige daklozen waarvan een groot deel psychische problemen had. Het duurde

toch een drietal weken alvorens ik me op mijn gemak begon te voelen en kon genieten van mijn tocht zonder al te veel zorgen. Bleek dat de grootste gevaren allesbehalve gewapende gangsters, hongerige wolven of wanhopige daklozen waren, maar wel vallende bomen, tekort aan goed eten en het verkeer. Je moet weten dat Amerika de fietspaden 'nog moet uitvinden', de meeste straten hebben zelfs geen voetpad. 80% van de wegen waarop ik heb gereden zouden in België als onverantwoord bestempeld worden door het gebrek aan een harde schouder. Dit zorgde natuurlijk voor serieuze ongemakken zodat ik op het punt stond ermee op te houden wegens te gevaarlijk. Maar het duurde niet lang alvorens de Amerikanen 'got under my skin' en me mentaal sterk hielden. De Amerikanen zijn ontzettend gastvrij en ondersteunend en ik genoot zo van deze dynamiek dat ik er graag de ongemakken bijnam. Reizen met de fiets zoals ik deed, provoceerde ontzettend veel positieve reacties van passanten. Ik had mensen die me 'highfives' gaven als ik ze voorbij reed, die me spontaan eten kwamen brengen, geld in mijn handen duwden etc. De meeste mensen zagen dat ik dit als een uitdaging deed, maar er waren er ook veel die me als een dakloze aanzagen. Het tekort aan goed eten heeft me bijna mijn leven gekost. Ik was aan het fietsen tussen Washington DC en Pittsburgh, Pennsylvania langs een oud kanaal dat gegraven werd rechtdoor het 'Appalachen' gebergte. Het pad waarlangs vroeger de paarden vrachtboten door het kanaal trokken, is nu een prachtig fietspad met stukken van 60 km zonder een teken van beschaving. In één van de weinige dorpjes langs de weg besloot

ik iets te gaan eten in een klein restaurantje. Veel keuze was er niet, maar een warme huisgemaakte maaltijd leek me aantrekkelijker dan het zoveelste blik chili of boterham met pindakaas en banaan. Dus ik trakteerde me op een bord 'fish and chips' met een serieuze klodder saus. Bleek later dat de saus op de vis diende om de smaak te maskeren. Soit, ik had gegeten en voelde me nog steeds fit, dus besloot ik om door te rijden. Ik moest gebruik maken van het autovrije pad om kilometers te vreten en als ik de nacht doorfietste zou ik een dag in mijn planning winnen. Voor ik vertrok belde ik vlug mijn vrouw op en meldde haar dat ik van mijn plan was om die nacht 60km door een verlaten bos te rijden. Ik had afgesproken dat als ze niets van me hoorde tegen de volgende avond, ik misschien in de problemen was verzeild en dan zou ze de autoriteiten verwittigen. Ik dus het bos in en het eerste wat ik zag waren 3 paar ogen die mijn fietslicht reflecteerden. Ik kreeg even de huiver omdat ik eerder die dag Coyotes had gezien en mijn fantasie sloeg natuurlijk op hol. Enfin, bang of niet, ik was geëngageerd en zette door. Het was een zalige rit, de ogen bleken niet van kwade beesten te zijn, maar van herten. Een ballet van springende Bambi’s over het pad was mijn schouwspel voor het merendeel van de nacht. Een paar keer heb ik serieus moeten remmen om niet tegen ze te botsen. Halfweg de rit kreeg ik plots enorme maagkrampen. Ik had een voedselvergiftiging opgelopen en was zo misselijk dat ik niets meer kon drinken of eten zonder ziek te worden. Ik wou mijn kamp opslaan en wilde het uitzweten maar dat was geen optie want mijn vrouw wachtte op een telefoon van me dus ik moest doorzetten. Resultaat was dat ik volledig gedehydrateerd, uit-

zeer vriendelijke gast, hij heeft me zelfs 4 dollar gegeven. Hier, die zijn voor jou" zei de dakloze tegen mij. Natuurlijk kon ik dat niet accepteren, dat was te vrijgevig volgens mijn geweten. Maar hij wou en zou me helpen, dus kwam hij met het excuus dat ik een paar blikken eten moest overnemen van hem omdat die te zwaar wogen. Ook hier had ik moeite mee, maar vond hem zo extreem vrijgevig en goedhartig dat ik een deal maakte. Ik stelde voor dat ik een blik van hem zou kopen voor de $10 die ik eerder had gekregen. Dat beviel hem niet, dus we begonnen te onderhandelen. Hij haalde er een zak nieuw gekochte kousen bij. Uiteindelijk heb ik dan maar een blik ravioli en een paar kousen gekocht voor de $10. Hij was 'kwaad' omdat ik zijn eerste voorstel niet aanvaard had. Ik was op dat moment redelijk emotioneel door de gebeurtenissen, omdat ik nooit zoveel vrijgevigheid op één dag had meegemaakt. Al verder fietsend liet ik alles wat bezinken tot plots een auto pal voor mij in de remmen ging. Ik week uit en dacht bij mezelf, hoe onbeschoft dit wel was. Plots sprong er een jonge man van rond de 20 uit de auto en riep naar me: "Hi man,het gaat vriezen dat het kraakt deze nacht, ik zie dat je in t-shirt bent, hier neem mijn jas". Hij bood me zijn leren jas aan van rond de $400. De tranen sprongen in mijn ogen van ontroering. Ik weigerde en bedankte hem vriendelijk met een krop in mijn keel en fietste verder.

geput en met ontzettende buikpijn op mijn bestemming aankwam. Ik was er zo erg aan toe dat ik naar het hospitaal moest. Bleek dat ik niet enkel een voedselvergiftiging had maar eveneens een obstructie in mijn darmen. Dat gecombineerd met een zeer solide massa door de dehydratatie zorgde ervoor dat mijn darm op barsten stond. Een kleine ingreep was nodig om de obstructie weg te krijgen en me terug te hydrateren. Enkele dagen later zat ik terug op de fiets. Texas was de staat die me het meest heeft verrast. Mijn beeld van de staat was er één van cowboys, ruwe mensen en schietklare rednecks. Maar niets was minder waar. Texas heeft me aan het wenen gebracht, tranen van ontroering. Om de zoveel dagen zocht ik op de app 'Couchsurfing' naar mensen die me een bed voor de nacht konden ge-

ven. Dit is een internationaal netwerk, gebaseerd op het aanbieden of aanvragen van slaapplaatsen, waarop mensen elkaar vinden en gratis hun huis openstellen voor reizigers. Ik had iemand gevonden die me een nacht wou onderbrengen. In haar mail schreef ze: "Wel, ik woon hier met mijn vader in een huis dat in renovatie is, maar we hebben een comfortabele sofa en een warme douche. Als dit ok is voor U dan ben je meer dan welkom om deze nacht bij ons te logeren." Ik ging hier natuurlijk op in. Bleek dat die mensen in een schuur van metalen golfplaten woonden die ooit als kippenren dienst had gedaan. De mensen waren ontzettend arm, maar o zo gastvrij. Ze kookten een maaltijd voor me met groenten uit de tuin en een streepje spek erbij voor de smaak. Het was voor mij een zalige ervaring, al moet ik zeggen dat de hygiëne me zorgen baarde en dat voor iemand

die op straat sliep. Enfin, na een gezellige avond en een goede nachtrust, besloten ze me een lift te geven tot aan de autostrade die ik moest nemen om mijn weg verder te zetten. We namen afscheid en ik zette aan. Langs de weg stond ik even stil en plots stopte er een auto naast me met een dame die me $10 wilde geven. "Here son, why don’t you have a good meal on me". Ik was verbaasd en zei haar dat ik zelfbedruipend was, maar ze hield vol en draaide het geld in mijn hand. Gecharmeerd dankte ik haar en zette aan. Zag ik daar in de verte een dakloze man wandelen, met in de ene hand een emmer, in de andere een rugzak en een gitaar op zijn rug. Ik zwaaide terwijl ik hem passeerde. Een uur later zag ik dezelfde man voor me wandelen en hij sprak me aan. "Hi vriend, wat ben je snel" zei ik hem. "Ja, ik heb net een lift gekregen van een man,

Ik was eindelijk aangekomen in Dallas en moest naar huis voor de feestdagen. In Love airport wachtte ik op mijn vlucht en besloot naar een bar te gaan om iets te drinken. Naast me zat een vrouw in tranen en ik vroeg haar of alles ok was. "Ja, dank U" zei ze "ik heb net vernomen dat een goeie vriend is gestorven en dat kwam als een shock." We geraakten aan de praat en deden elk ons verhaal. Ik zei haar dat ik net 3000km had gereisd, waarvan een groot deel met de fiets maar ook wat autostop had gedaan. Ik vertrouwde haar toe dat ik ergens vond dat ik niet was geslaagd in de opzet van mijn reis omdat ik meer autostop had gedaan dan me lief was. Enerzijds kwam dit door tijdverlies en tegenslagen en anderzijds omdat fietsen in het donker op korte winterdagen niet verantwoord was door gebrek aan fietsinfrastructuur. "Ik ben aan het denken om door te fietsen naar Los Angeles" zei ik haar, "maar deze keer zonder een tijdslimiet zodat ik de kilometers effectief kan fietsen". "Ik woon daar" zei ze "Weet je, ik ben onder de indruk van je project en je bent meer dan welkom om bij mij te logeren, ik heb een auto die je kan gebruiken en je doet maar. Je zou me een plezier doen als ik je zou mogen sponsoren". Na kort overleg met mijn vrouw, besliste ik dan om door te fietsen naar Los Angeles. De rit tussen Dallas en Los Angeles was van een totaal ander kaliber. In de woestijn zijn de dorpjes niet zo dik gezaaid en het klimaat is er ruw. Zeer ruw. 's Nachts zakte het kwik tot -15C° en overdag steeg het gemakkelijk tot 35C°. Gelukkig was het winter, want 50C° is normaal voor een

gewone zomerdag en dat zou me net iets teveel zijn geweest. Ik besloot om Route 66 te volgen. Een oude droom van me, en niet enkel dat, de weg was aangepast voor de niet zo krachtige auto’s van de jaren 40, dus geen al te steile heuvels. Route 66 was een fantastische weg met veel nostalgie en folklore. Amarillo was de plaats vanwaar ik Route 66 begon te volgen. Ik werd direct gebaad in de echte 'Rock and Roll' sfeer door de plaatselijk bekende country zanger Dan Johnson die zijn huis voor me openstelde en de lokale cultuur 'first hand' presenteerde. Hij nam me mee op sleeptouw naar duistere ruwe bars met live muziek waar er nog mocht gerookt worden en waar de lucifers die bij de sigaretten hoorden, reclame droegen van 'bail bond' agentschappen (borgtocht geldschieters) in geval je gearresteerd zou worden tijdens een 'good old barfight'. Het had wel iets en de toon van het wilde westen was gezet. Al moest ik toegeven dat ondanks alles wat ruwer was in die hoek van Amerika, de mensen er steeds even vriendelijk en gastvrij waren. Het was gewoon een kwestie van respect 'te geven', wat je dan in tienvoud terugkreeg. Westenwind, elke dag was het 'wind op kop'. Ik was zeer blij dat de tweede helft van mijn trip zonder tijdslimiet was. Er waren dagen dat ik maar 20 kilometer kon doen. Een geluk dat ik voor een appel en een ei een aanhangwagentje voor mijn fiets had kunnen kopen zodat ik wat meer provisie bij me had. Regelmatig reed ik door een stukje niemandsland, soms voor een dag of twee drie. Dankzij het aanhangwagentje had ik steeds eten en drinken bij me en kon ik de afstanden veilig overbruggen. Maar dat had natuurlijk ook als gevolg dat het gewicht van mijn volgeladen fiets rond de 75kg bedroeg.

om even te stoppen en wat te eten, maar ik was zo moe dat ik in slaap viel. Op dat ogenblik was het middag en dus het warmste moment. Ik lag er letterlijk horizontaal naast de baan in de volle zon. Terugdenkend… het moet er uitgezien hebben alsof ik er voor dood bij lag. Twee uur later werd ik wakker en realiseerde me dat er geen enkele auto was gestopt om te checken of ik oké was. Gedurende de tijd dat ik er lag moeten er zeker een tiental auto’s gepasseerd zijn. Maar niemand was gestopt. Toen moest ik de situatie waarin ik zat toch even revalueren, het was een vreemd gevoel te weten dat je niet kon terugvallen op je medemens maar tegelijkertijd maakte het mijn avontuur zoveel avontuurlijker. Wel, na 4 maanden ben ik er eindelijk geraakt, langs de weg heb ik vrienden gemaakt voor de rest van mijn leven. Ik heb Amerika kunnen ontdekken vanuit een zeer puur perspectief. Ik ben gecharmeerd door de Amerikanen en voel me hier thuis. Onze culturen zijn zeer verschillend maar van inborst zijn het goede en vrijgevige mensen die zorgen voor hun naasten. Dit komt door het gebrek aan sociale zekerheid, want dat maakt de Amerikanen nu net zo behulpzaam, omdat ze zeer bewust zijn dat de straat maar een 'paycheck away' is. Helaas niet iets wat je direct kan zien in hun export, cultuur en of buitenlandse politiek. Maar de expressie, 'the show must go on' komt niet voor niets uit de States. Ze doen zich stoerder voor dan ze zijn, maar diep van binnen zijn het mooie mensen die me mijn geloof in de mensheid hebben teruggegeven. foto's Bart Dirix

Er leek geen einde aan de wegen te komen, ik kon kijken tot aan de gezichtseinder, eindeloos ver. Sommige dagen was het zeer ontmoedigend, maar eens ik vrede had genomen met de situatie, was het eveneens zeer relaxerend. De tijd was dan geen factor meer. Het was ikzelf en de natuur. De woestijn was zo charmerend, maar tegelijkertijd ook zo ruw. Geen genade, eens ik me geëngageerd had, was er geen weg terug. De mensen waren er ook meer gereserveerd dan in het Oosten. Als iemand in het Oosten in de problemen geraakte, waren er steeds mensen op de baan die stopten om hulp te bieden als dit nodig was, maar in het Westen gebeurde dit niet. In niemandsland hadden de mensen schrik om vreemden aan te spreken. Ze hadden angst dat die onbekenden misschien slechte bedoelingen hadden en dat niemand henzelf dan zou komen helpen, meenden ze. En terecht misschien, maar in Australië bijvoorbeeld moet je die schrik niet hebben omdat iedereen er met elkaar spreekt. In het Westen heb ik die 'schrik voor vreemden' op een nogal angstaanjagende manier zelf ondervonden. Het was een zeer warme zomerdag en ik zat in een stuk niemandsland van rond de 120km lengte. Ik besloot

Paasduik 2016

Koudste paasduik ooit op Surfers Paradise?

“De zomer mag beginnen, de Paasduik is achter de rug!” Dit zullen de 50-tal moedige ijsberen gedacht hebben toen ze op de winderige paaszondag 27 maart 2016 het Noordzeewater indoken. Met man en macht trotseerden ze het 6°C ‘warme’ water.

De duik zelf was van korte duur. De Brugse ijsberen waren traditioneel goed voor een paar minuten, het merendeel liep na een “kopje onder” volledig tintelend het strand terug op, richting “ginger love thee”. Onder toezicht van een uitgebreide groep toeschouwers genoot iedereen op hun eigen manier van de zee.

Drugs in de goeie ouwe tijd HET IS TOCH GEEN WONDER DAT DE OUDJES HET ALTIJD HADDEN OVER DE 'GOEDE OUDE TIJD'. VAN DE WIEG TOT HET GRAF WAS IEDEREEN STONED!!!

Grondstoffen Een reclame van C.F. Boehringer & Soehne ( Mannheim , Duitsland ). Ze waren er trots op, dat ze de grootste producent in de wereld waren van produkten met Quinine en Cocaine

Een fles Bayer's 'Heroin'. (dat ze zich nog iets herinneren!!) Tussen 1890 and 1910 werd heroine verkocht als morfine waar geen recept voor nodig was. Gebruikt voor kinderen die veel moesten hoesten.

Iemand Coca Wine ? Metcalf 's Coca Wine was een van de gangbaarste wijnen met coke. Iedereen gebruikte het als drankje om depressies te overwinnen. En dat werkte uiteraard.

Opium tegen Asthma: Met 40% alcohol plus 3 gram opium per tablet. Je werd er niet beter van, maar daar had je lak aan!!!

Cocaine Tabletten (1900). Alle acteurs, zangers, onderwijzers en priesters wilden ze hebben voor een maximale stemvolume. Geweldig om de keel te smeren.

Marihuana Wijn. Mariani wine (1875) was de beroemdste opwekkende wijn. Paus Leo XIII had er altijd een flesje van bij zich. Hij ridderde Angelo Mariani (de poducent) met een Vaticaanse gouden medaille.

Maltine. Geproduceerd door: Maltine Manufacturing Company of NewYork. Je werd aangeraden een flink glas tijdens of na de maaltijd te nemen. Kinderen een half glas.

Cocaine dropjes tegen kiespijn. Heel populair voor kinderen in 1885. Ze verzachtten niet alleen de pijn, maar de kinderen werden er ook nog vrolijker van!!

Opium voor pasgeborenen. Je kunt met zekerheid stellen, dat ze goed sliepen. (niet alleen de opium, maar ook 46 % alcohol!)

MAXIM WILLEMSPAD

Als eerbetoon aan wijlen eerste schepen Maxim Willems werd het toegangspad tussen de Meerlaan en de Majoor Vandammestraat nu omgedoopt tot Maxim Willemspad. Maxim heeft zich als schepen en voorzitter van het Cultuurcentrum 24 jaar lang met hart en ziel ingezet voor de gemeente. Op 5 september 2015 vond de officiële inhuldiging plaats in aanwezigheid van het gemeentebestuur, familie en vrienden.

Knokke-Heist, een zee van sport

Is een project dat de sportparticipatie wil stimuleren Carrefour Market strandloop Knokke • vrijdag 22 juli

2 (kids), 5 of 10 km lopen langs de waterlijn met start en aankomst t.h.v. de Meerlaan Voorinschrijvingen tot 18 juli

Carrefour Market strandloop Heist • vrijdag 5 augustus

2 (kids), 5 of 10 km lopen langs de waterlijn met start en aankomst t.h.v. sportstrand Heist West Voorinschrijvingen tot 1 augustus

Zeezwemmen • maandag 6 augustus Zwemmen in zee over 500 of 1.500 m Voorinschrijvingen tot 1 augustus

Polderzwemloop • vrijdag 12 augustus

750 m zwemmen in de Damse Vaart en 6,5 km of 10 km lopen om en rond Oostkerke

Scapa Sports Iron Kid @ Sportoase Duinenwater • vrijdag 26 en zaterdag 27 augustus Recreatieve mini-triatlon voor 990 kids van 3 tot 12 jaar

Paljas Finishers triatlon @ Sportoase Duinenwater • zondag 28 augustus Recreatieve 1/8 of 1/16 triatlon voor 550 personen vanaf 12 jaar Nieuw: 3 starts voorzien voor deelname in trio

Generali Zwintriathlon • woensdag 7 september Internationale ¼ triatlon tussen Sluis en Knokke 1 km zwemmen, 45 km fietsen en 10 km lopen

Sportdienst Knokke-Heist • E. Verheyestraat 14, 8300 Knokke-Heist • 0032 (0)50 630.480 • sport.knokke-heist.be • sport@knokke-heist.be

Karina Geysens

de fitnessgoeroe van Knokke-Heist Karina Geysens, bekend van Karina’s Sportcentrum, is universitair geschoold lesgeefster en met haar 36 jaar ervaring een van de eersten die fitness populair maakte in Knokke-Heist. Wij vroegen haar het geheim van haar succes en eeuwig jeugdige look. Karina, hoe en waar is jouw fitnessverhaal begonnen? Dit is een heel emotionele vraag. Om deze te beantwoorden, moet ik je mijn levensverhaal vertellen. Toen ik vijf jaar was stierf mijn papa. Wij, mijn broertje van drie en ik belandden in een weeshuis. Daar hadden wij amper genoeg te eten - vandaar dat ik nog steeds véél op mijn bord doe - en speelgoed was er, op een paar versleten wipplanken, helemaal niet. Ik had er niets, maar in mijn denken had ik er veel. Ik had mijn armen en benen. Ik maakte handenstanden, krabbestanden en “tumeletten”, ik stond warempel meer op mijn hoofd dan op mijn voeten en maakte van alles wat ik kon een wedstrijd. Om ter eerst naar de wc rennen, om ter rapst plassen... Creativiteit groeit als je niets hebt. Bovendien bleek dat ik niet alleen goed was in het uitvoeren van allerhande acrobatische poses, ik kon het ook nog goed uitleggen aan mijn vriendinnetjes die mij wilden na-apen. Op mijn zesde wist ik zeker dat ik turnjuffrouw ging worden en dat ik mijn hele leven lang zou streven naar onafhankelijkheid. Ik heb mij op heel jonge leeftijd voorgenomen, dat ik ervoor zou zorgen , dat mijn kinde-

ren nooit naar een weeshuis zouden moeten, wat er later ook met de papa van mijn kinderen zou gebeuren. Dat was absoluut de onderliggende gedachte om turnlerares te worden. Waar had je de voorbeelden voor je “tumeletten” en oefeningen gezien? Nergens!!! Wij hadden geen tv en ik had niemand die mij turnoefeningen voortoonde. Wij speelden met ons lichaam en zonder dat we het wisten waren we aan het turnen. Maar dank zij mijn groot gevoel voor empathie en medeleven, wat ik pas veel later besefte dat ik daarover beschikte, heb ik veel opgepikt en ben een goede lesgeefster geworden. Dat is een kwaliteit dat ik tot op de dag van vandaag met me meedraag. Ik voel en zie de noden van mijn klanten aan wanneer ze bewegen, weet waar ze in de fout gaan en kan hun op een subtiele manier verbeteren zonder dat ze zich geviseerd (groepslessen)of gekwetst voelen . Dit werkt voor hen uiterst motiverend. Ben je uiteindelijk turnjuf geworden? Dat was op mijn zesde al een vaststaand feit en ik heb deze droom dan ook gerealiseerd. Tijdens mijn secundaire studies , volgde ik wetenschappen, wetende dat wiskunde, fysica en scheikunde die ik er kreeg , later mijn universitaire studies in de lichamelijke opvoeding zouden ondersteunen. Uiteindelijk ben ik licentiate lichamelijke opvoeding geworden na een 5-jarige opleiding aan de universiteit in Gent. Daar heb ik een uitermate

goede opleiding genoten omat de invalshoek in Gent zeer medisch was. Vakken zoals fysiologie, anatomie, cytologie en hystologie deelden we samen met de faculteit geneeskunde. Wij onderzochten zelf de ligging van de spieren op echte lijken, heel interessant!! Ook vandaag school ik mijzelf nog maximaal bij door nationale en internationale cursussen/stages te volgen. Het moet financieel niet makkelijk geweest zijn om universitaire studies aan te vangen. Samen met mijn toenmalige echtgenoot hebben we hard gewerkt om alles te kunnen bekostigen. Ik was zelfs zo zot om vlug eens mee te doen aan een missverkiezing omdat de tweede prijs een spaarboekje van 40.000 frank was. Uiteindelijk werd ik 2de eredame en won een droogkast en wasmachine. Dat kwam van pas want ik ben relatief jong (21 jaar) gehuwd met mijn turnleraar, en werd tijdens mijn tweede kandidatuur in Gent zwanger. Natuurlijk was er grote paniek, sportkot doen en zwanger zijn, maar ik behaalde in dat tweede jaar reeds de resultaten op de fysische proeven die nodig waren om te slagen voor tweede licentie. Ik heb dan ook mijn studies succesvol en met onderscheiding beëindigd. Zoveel jaar verder zie je er nog altijd even stralend uit. Hoe verklaar je dat? Daarvoor moet ik je de kern van de fitness uitleggen. Als je fitnesst krijg je een verhoogde door-

bloeding en ademhaling waardoor meer zuurstof naar de lichaamscellen gestuurd wordt. Dit veroorzaakt miljoenen scheikundige reacties die de natuurlijke blijmakers of antidepressiva zoals adrenaline, serotonine en endorfinen aanmaken.. Dus, wanneer je je slecht voelt is het interessant om te sporten. Dit is wat ik doe! Ik sport elke dag! Ja, elke dag… Ik zorg ook vooral voor continuïteit! Je eet drie keer per dag, waarom zou je dan slechts één of twee keer per week sporten? Maar, … en dat is het geheim, ik let op de verscheidenheid van mijn bewegingen. Dit is noodzakelijk , want ik train tijdens mijn lessen mee met mijn klanten. Het zou fout zijn om steeds dezelfde bewegingen elke dag uit te voeren. Je zal mij zelden elke dag lange afstanden zien lopen, omdat deze bewegingen te repetitief zijn. Daarmee bedoel ik, de belasting door de steeds herhalende zelfde beweging beinvloedt te veel het kraakbeen op dezelfde plaatsen. Dit leidt tot afbraak van het kraakbeen en later tot bot op bot contact , wat op zijn beurt weer ontstekingen uitlokt en later ontpopt tot artrose. Daarom, de ene dag zZumba en step, de andere Pilates en BBB, de volgende dag paardrijden en tennis, en om de week af te sluiten yoga… Elke sport is voor mij ok maar variatie en/of aanvulling is dus echt noodzakelijk. Variatie betekent afwisselend werken op het hart– en longvatensysteem zoals lopen, fietsen en zwemmen, dit doe je via uithouding– en weerstandstraining en op het spierstelsel wat krachten lenigheidstraining (BBB, Yoga, Pilates en fitness) impilceert

Ik doe geen buikspieren om een platte buik te krijgen, wel om rugklachten te vermijden. De platte buik die ik er aan overhoud is mooi meegenomen. Daarbij heb ik het geluk dat ik mijn anatomie ken en deze kennis kan ik inzetten om mijn klanten elke beweging van de oefening te laten begrijpen zodat ze nog meer gemotiveerd kunnen sporten. Ik zou mij op de grond leggen opdat je de werking van de buikspieren zou begrijpen. En eigenlijk… in mijn beginjaren, toen ik nog werkzaam was op het secretariaat van het gemeentebestuur, heb ik mij op de grond gelegd om aan mijn collega’s met rugklachten uit te leggen hoe ze deze door het uitvoeren van een correcte bekkenkanteling konden vermijden. Net toen ik in volle actie was….kwam onze burgemeester Lippens binnen. Ik sprong recht, mijn hoofd knalrood van schaamte maar gelukkig kon hij ermee lachen. Het was trouwens ook de burgemeester die het mij mogelijk heeft gemaakt fitness groepslessen voor senioren op te starten. Later werd ik voltijds zelfstandig, de gemeente zet het sporten voor senioren nu nog altijd verder.

Waarom volgen niet meer trainers deze visie? Omdat ze daar niet bij stilstaan en zich meestal slechts op één sporttak concentreren wat te begrijpen is. Voor mij primeert altijd de gezondheid.

Ben je even gedreven met voeding begaan als met je sport? Ik moet toegeven dat ik op gebied van voeding zeer nonchalant ben. Ik ben er wel mee begaan,

alleen heb ik een zeer hectisch leven. De enige constante in mijn onregelmatig werkschema is mijn Herbalife shakes. Die zitten boordevol vitamines die ik bovendien nog aanvul met verse groenten of fruit zoals avocado, appel en banaan. Zo’n shake tussen het lesgeven in, als ik geen tijd heb gehad om te koken, heb ik vaak écht nodig. Ik mag mijzelf permitteren om enorm veel te eten omdat ik door het herhaaldelijk sporten alles verbrand. Ik kan ik een hele pot Ben & Jerry’s uitlepelen maar ik moet er wel aan toevoegen dat ik daarna wel drie uur sport. Beoefen je nog andere sporten dan fitness? Vanaf mijn 17de tot mijn 34ste speelde ik volleybal op provinciaal en nationaal niveau. Tijdens mijn uniefjaren vervoegde ik de 1ste nationale atletiekploeg van KAAGent waarin ik als speerwerpster fungeerde. Rond mijn 40ste begon ik

Liggen je roots in Knokke-Heist? Ik noem mijzelf een echt “Knoks werkmens”. Mijn mama werkte keihard en toverde haar destijds café-restaurantje om tot een mooi klein hotelletje, ’t kleinste van Knokke… Toen ik op mijn elfde “voorgoed” naar huis mocht komen hielp ik in het hotel door bedden op te maken, te moppen, lavabo’s uit te kuisen, garnalen te pellen voor de handgemaakte garnaalkroketten, opdienen in het restaurant en schotels te wassen.

Sable Blanc

intensief dressuur te rijden en werd met Nablus na veel zwoegen Westvlaams provinciaal kampioene in de L. Op mijn 52ste – daar waar anderen wijselijk stoppen – wou ik perse leren springen, dit omdat ik toen beschikte over een super springmerrie (Irandette Van de Wellington) waarmee ik inmiddels ook al lesgaf. Met haar werd ik tweede in het provinciaal kampioenschap WVUR 90 cm. Nu geef ik paardrijles aan beginnende ruiters met een eigen gefokt paard. En tennissen… doe ik al jaren, olv Pierre en Tine Vuyts-Gobert. Deze toptrainingen leidden mij op mijn 46ste naar een finale plaats in het criterium van Belgie in mijn reeks. Hoe is de fitness de voorbije jaren geëvolueerd? Alleen het management en de benaming is veranderd. Zumba heette toen ik 25 jaar was Latino Dance, het huidige Core Stability doceer ik al 36 jaar aan tijdens mijn BBB-lessen ovv bekkenstabilisatie oefeningen.

Voor welke sporten kunnen we vandaag in Karina’s sportcenter terecht? In het sportcenter zelf kun je terecht voor cardiofitness , personal training, infra-styling, triltraining, sauna, rugscholing en Herbalife voedingsadvies. Tijdens mijn groepslessen staat Ziumba, BBB, Step, Hoelahoep, Pilates en yoga centraal. Heb je nog andere ambities of dromen? Ik heb niet zoveel talenten vind ik. Ik ben gewoon een harde werker en doorbijter. Ik ga blijven lesgeven tot ik geen tanden meer heb. Dat is het liefste dat ik doe. Tegelijkertijd hou ik ervan een uitdaging aan te gaan. Jumping is een aartsmoeilijke sport . Je moet zeer stil op je paard zitten, je exacte afstand tot het obstakel bepalen en aansluitend krijg je één en slechte één kans om een dier dat in se enkel denkt aan eten, vluchten voor gevaar en zich voortplanten, over een hindernis te laten springen. Ik wil mij in de toekomst nog meer specialiseren op de paardensport om beginnende ruiters de beginselen van paardrijden bij

te brengen Zelf volg ik nog les bij verschillende ruiters om diverse methodes en technieken te absorberen.

RESTAURANT / TEAROOM

De eerste kennismaking tussen ruiter en paard is zeer belangrijk. Tijdens mijn eerste les aan toekomstige ruitertjes laat ik ze altijd op elkaars rug zitten, om ze de kunst van het evenwichtsbehoud te laten aanvoelen en om ze te laten ontdekken dat wanneer je niet stilzit, je het paard voortdurend stoort in zijn beweging en evenwicht. Je hebt blijkbaar niet alleen veel empathie voor de mens, maar ook voor het dier. Dankjewel voor het gesprek Karina. Ik heb ondertussen zeer veel zin gekregen om een uurtje te sporten. Christel Bedert

Karina’s Sportcenter Kragendijk 113, 8300 Knokke-Heist Tel. 050 62 72 62 - www.karinas.be

Zeedijk-Albertstrand 499,8300 Knokke-Heist Tel. 050 61 12 15 info@sable-blanc.be www.sable-blanc.be

slaan 3 18 Lippen

10 REDENEN WAAROM DE ZON GOED VOOR ONS IS.

Banana Moon zet de zomer goed in met zijn typische vrolijke stijl, zijn ritmische prints en zijn uitbundige kleuren die je meteen in een vakantiestemming brengen.

#1 Onmisbare bron van vitamine D Vette vis, eieren, melk, allemaal belangrijke leveranciers van vitamine D, maar zo’n 90 à 95 % van onze totale behoefte aan die vitamine halen we uit zonlicht. Elke dag 10 à 15 minuutjes in de zon vertoeven, volstaat al om onze vitamine D op peil te houden. #2 Weg met slapeloosheid Wie voldoende zonlicht krijgt, heeft overdag meer energie en slaapt gemakkelijk de hele nacht door. Dat hebben we aan de melatonine te danken: een hormoon dat onze slaap reguleert. #3 Medicijn tegen de ‘winterblues’ Na de lange, donkere winter kunnen we soms last hebben van een depri gevoel. We knappen terug op bij zonlicht want dit zorgt voor het aanmaken van serotonine – het natuurlijk 'gelukshormoon'. #4 Goed voor het bloed Zonnestralen hebben allerlei positieve effecten op ons bloed. Zo kunnen UVB-stralen onze bloeddruk omlaag halen en onze bloedcirculatie verbeteren. Na een kwartiertje zon, gaat ons lichaam ook meer witte en rode bloedcellen aanmaken, wat onze immuniteit ten goede komt.

#5 Minder gaatjes in de tanden Om calcium te absorberen is Vitamine D essentieel voor ons lichaam. En calcium is dan weer onmisbaar voor sterke botten en stevige tanden. #6 Afvallen zonder moeite Op warme dagen hebben we veel minder zin in eten. Dat komt omdat de zon onze serotonineniveaus de hoogte in duwt, waardoor de eetlust wordt onderdrukt. #7 Zonnekuur tegen verschillende aandoeningen Een beperkte en gecontroleerde blootstelling aan de zon is voldoende om het risico op darm, maag- en borstkanker, leukemie en lymfomen gevoelig te beperken. Ook MS en diabetes komen opvallend minder vaak voor in warme landen. #8 Wellness voor de huid De zon doodt alle bacteriën op onze huid, goed nieuws niet enkel voor pubers met acne, maar al wie last heeft van eczeem of psoriasis is enorm gebaat bij een wellness kuurtje zonneschijn.

goed voor de nieren. Door het zweten wordt er een deel van de afvalstoffen uit het lichaam afgevoerd via de huid. We moeten genoeg water drinken en zoute snacks eten zodat we niet te snel dehydrateren. #10 Boost voor de vruchtbaarheid Zonlicht geeft een heuse boost aan de vruchtbaarheid én aan het mannelijk testosterongehalte, waardoor er meer kans is om zwanger te worden. De zomer is dus het ideale seizoen om kindjes te maken. Een goede bescherming tegen de schadelijke ultraviolette straling van de zon blijft natuurlijk wel essentieel. We mogen niet vergeten ons regelmatig goed in te smeren als we een verbrande huid en zonneslag willen vermijden. We zorgen er dus voor steeds een zonnebril, zonnecrème, hoedje of pet bij de hand te hebben als we de zon opzoeken. Bron: A.S. Adventure

#9 Zweten is gezond Een poosje zonebaden doet ons zweten en dit is

32 33

Lippenslaa

n 318

n 318 Lippenslaa 34

Foto's Fabien Raes

1 mei loop 2016

Foto's Fabien Raes

Quand on ne peut pas changer le monde, il faut changer le dĂŠcor #2

Er is de verbeelding en de uitbeelding. De verbeelding: dat doe je zelf. Je ziet iets en plots wordt het in je verbeelding totaal anders. Een olifant in de wolken, een konijn in de vorm van de haag, de boom die lijkt op de juffrouw: lang en heel plooibaar. Je geraakt er zo door gefascineerd, dat je in de jaren die nog (moeten!) komen tientallen, honderden gelijksoortige gewaarwording opzoekt. Zo beland je bij het fenomeen: Pinterest. Je pint een interessante foto, je deelt die vondsten met anderen over die grenzeloze digitale wereld en plots ontstaat een associatie van onverwachte schoonheid. Reeksen bomen die menselijke allures krijgen, gapende ruimtes die gevuld worden met kunst, witte muren die met de zon de tint van

het gekleurd glas krijgen, in gradaties van zuiver coloriet. Dan is er ook de letterlijke uitbeelding van een woord: een boekenleeszetel, een vermoeid huis; een boomstoel, de vrouwenboom, hoofdboom, gaslamp, gitaarbad, ... Altijd wel een aanzet humor of een dubbele betekenis, zoals de oude keukenstoel waarin een boom jaren kon groeien. Vergeten of opzet? Soms zit het gewoon in de architecturale vorm die plots overladen raakt. In Knokke Style 2015 kon je al een twintigtal voorbeelden bekijken. Ook dit jaar een selectie met o.a. de nadruk op licht en natuur. AndrĂŠ & Annick

Iron Kids

Foto's Fabien Raes

VERBORGEN SCHATTEN W ie 'Siska' zegt, denkt steeds weer aan lekkere hartjes wafels. Maar dit huis verbergt nog enkele pareltjes. Zo heb je aan de straatkant van de zaak, met zicht op het Koningsbos, een heel mooi restaurant dat veeleer bezocht wordt door mensen zonder kinderen of met wat oudere kinderen. Je hebt er de sfeer van een klassiek restaurant, eerder rustig en waar je kan genieten van de keuken van Siska. De keuken is open van 12 tot 15 uur, en van 18 tot 20.30 uur buiten het seizoen en tot 22 uur in het seizoen. Je betaalt er dezelfde prijzen als aan

de andere kant, maar reservatie hier is wel steeds noodzakelijk. Deze winter werd dit restaurant nog volledig vernieuwd en in een hedendaags kleedje gestopt. Boven het restaurant beschikt Marie Siska over zeven hotelkamers. Er zijn kamers van 1 tot 5 personen. De kamers zijn ingericht in rustige aardse tinten met zin voor detail. Elke kamer beschikt over HD tv , telefoon, wifi en badkamer. Het ontbijtbuffet is zeer volledig en een pluspunt: de kinderen van het hotel hebben 's morgens tot 12 uur de speeltuin voor hen alleen.

Hotel - Restaurant - Tea-Room Minigolf

Let wel enkel voor de hotelgasten. Men kan de auto altijd kwijt op de grote parking die gratis is. Info & prijzen aan de receptie van Marie Siska of op de website www.marie-siska. com

Marie Siska â&#x2C6;&#x2019; Zoutelaan 177, 8300 Knokke-Heist â&#x2C6;&#x2019; Tel. 050 60 17 64 48

SPECIALS Als het kleinere broertje van de D5, Nikon’s FX-formaat topmodel, biedt de D500 een uitzonderlijke kracht en precisie. Nikon’s nieuwste generatie 153-punts AF-systeem biedt een zeer grote dekking. Nieuwe beelden meetsensoren staan garant voor een zeer accurate onderwerpherkenning en exacte details. U kunt fotograferen met maximaal 10 bps en dankzij de krachtige buffer kunt u tot 200 NEF (RAW)-beelden vastleggen in één snelle serieopname. Dit alles tezamen betekent dat u gedurende maar liefst 20 seconden kunt fotograferen met de maximale beeldkwaliteit. En voor filmers die tot het uiterste willen gaan, biedt D-film de mogelijkheid 4K/UHD-films van maximaal 29 minuten en 59 seconden in de camera op te nemen.

Vanaf dit jaar zal de Salsa, de onbetwiste topper van de koffers in polycarbonaat, tevens verkrijgbaar zijn in vier matte uitvoeringen. Zo zal de Salsa voortaan verkrijgbaar zijn in een prachtig mat karmijnrood, naast de andere discretere kleuren zwart, blauw en brons.

Nieuwe Nikon D500 te koop bij: FOTO VIDEO LEURS Tel. 050 60 72 86 Prestaties van een topmodel, wendbaar als een DX. Ga een stap verder met de D500.

Alanis Morisette is de kunstenares die de recentste illy Art Collection ontwierp, geïnspireerd op de documentaire “A Small Section of the World”. Deze productie van illycaffè uit 2014 vertelt het verhaal van passie en doorzettingskracht over meerdere generaties in een kleine gemeenschap van koffieproducerende vrouwen in Costa Rica. Het espressokopje en -schoteltje zijn versierd met teksten uit de song “The Morning” uit de soundtrack van de documentaire.

NIEUWE COLLECTIE 2017

Deze collectie van de meermaals bekroonde Amerikaanse artieste zal verkrijgbaar zijn aan boord van de Costa Crociere vloot in het kader van een speciale voorverkoopperiode van twee maanden. In 2014 ondertekende illy een belangrijk samenwerkingsakkoord met Costa Crociere als erkenning van de door beide bedrijven gedeelde waarden en engagementen op het gebied van duurzaamheid. Vanaf half juni zijn de twee identiek versierde espressokopjes van de illy Art Collection, een dvd van “A Small Section of the World” en een blik van 250 g illy koffie te koop in de verkooppunten van illy en via de website www.illy.com.

Kustlaan 38 B 8300 Knokke - Tel: +32 50 62 47 50 - www. hypnochic.net

JUWELEN & UURWERKEN DE MAERE In samenwerking met Alexander Shorokoff bouwen wij u een uniek uurwerk 100% naar uw wens. Originaliteit gekoppeld aan een de laatste 3-d technieken en traditioneel vakmanschap, 5 jaar garantie! Op uw eenvoudige vraag geven wij u graag verdere uitleg en prijzen. Tel. 050 60 14 88 — www.demaere.be Leitz lanceert slimme lamp met bediening via smartphone Het resultaat is een innovatieve lamp die zijn lichtsterkte en lichtkleur afstemt op zijn omgeving. De lamp is te bedienen via je smartphone, waarbij je zowel lichtsterkte als lichttemperatuur kunt instellen. En wanneer lamp en telefoon via bluetooth zijn verbonden, wordt de aanwezigheid van je smartphone gedetecteerd, waarna de lamp zijn lichtsterkte daar op aanpast. Zo gaat het licht automatisch uit als je de kamer verlaat en weer aan als je terugkomt. Kortom, een lamp die met je meedenkt en zijn licht afstemt op jouw behoeften. Voor meer informatie: www.leitz.com/style

Beperkte oplage Er werden slechts 100 exemplaren van deze zonnebrillen gemaakt. De brillen in Canaletto notelaar zijn versierd met miniaturen in reliëf die door een meester-miniaturist zijn aangebracht. De monturen kregen eerst twee lagen verf, een wit en een geel: een precisiewerkje dat veel tijd en geduld vraagt. De versieringen in reliëf zijn daarna eerst in het rood geschilderd met gele details, waarna de blauwe, groene en oranje details volgens een traditioneel Siciliaans ritueel volgen. Net als de vroegere Siciliaanse car-

retta’s, is elke montuur verschillend, afhankelijk van de inspiratie van de maker. Dolce & Gabbana heeft het voor ridderverhalen. De nieuwe collectie is geïnspireerd op oude Siciliaanse tradities; de Siciliaanse geest is voor Domenico Dolce en Stefano Gabbana altijd essentieel geweest. Op het eiland gaat het in het traditionele marionettentheater heel vaak over ridders en hun mooie dames; het merk heeft zich dit jaar laten inspireren door de antieke Siciliaanse karren en wielen. Dolce & Gabbana brengt aldus hulde aan dit bijzonder transportmiddel: de speciale collectie zonnebrillen werd dan ook Sicilian Carretto gedoopt.

Brihang:"Je moet jezelf steeds heruitvinden!" Veel straffer dan Brihang (23) gaat men tegenwoordig geen jong muzikaal talent meer vinden. Na zijn overwinning in de ‘Nieuwe Lichting’, ontpopte de Knokse rapper zich in ijltempo tot het nieuwe Vlaamse hiphop talent. In ongeschoond dialect trok hij op meer dan veertig podia alle registers open. Met zijn allereerste single ‘Balanceren’ zet de Knokse vocalist zijn opmars verder. In het najaar volgt een debuutalbum. Een leuke kennismaking met Boudy Verleye en zijn alter ego Brihang!

rihang laat zich opmerken door een eigenzinnige muziekstijl en door een plezierige zottigheid. Maar dan wel een zottigheid die door de Knokse rapper ernstig wordt genomen. Met resultaat! “Op mijn zestiende droeg ik streetwear. Trok ik in Knokke naar de skatewand, luisterde ik naar Snoop Dogg en begon zelf te rappen. ’t Hof van Commerce en de Knokse Feesters’ waren mijn voorbeeld en inspiratie. Mijn artiestennaam komt van mijn vader. Hij noemde me een brigang, een boefje. Toen ik in Gent kunst

Foto's Fabien Raes

ging studeren, timmerde ik verder aan mijn pad waarbij ik vooral focuste op het spelen met woorden. Mijn eerste EP met zeven nummers maakte ik in samenwerking met DJ Dime uit Knokke. Hij maakte de muziek, ik de tekst.” De nieuwe lichting “Het was DJ Lefto, die ik trouwens eeuwig dankbaar blijf, die aan de basis van mijn doorbraak lag. Op Studio Brussel draaide hij mijn EP: ‘Ze zij me’. Vervolgens vroeg hij me om op te treden

in de Vooruit in Gent. ‘Made in Belgium’ noemde de muzikale afspraak waarbij DJ Lefto lokaal talent in de kijker plaatste. Op aanraden van de programma samensteller van de Vooruit schreef ik me in voor ‘De Nieuwe Lichting.’ Iets wat ik als kleine West-Vlaming eerst helemaal niet zag zitten. Ik sta nu nog altijd versteld hoe het is kunnen gebeuren Ik heb die muziekwedstrijd potverdekke gewonnen!” “Daarna is het helemaal losgebroken. Ik stond op Pukkelpop, de Lokerse feesten… In totaal deed ik meer dan 40 optredens. Ik treed zowel op hiphopfeesten op als in culturele centra. Ik sta op superschone podia en ik tref een heel verschillend publiek. De ene focust zich meer op de tekst, een ander op de beats en het dansen. Dat schept een supertof evenwicht.” Eerste single: Balanceren! Ondertussen heeft Brihang een eerste single op de markt. Balanceren is helemaal eigen ambacht. De single vertelt een verhaal met een verpletterende en charmante alledaagsheid. Met zijn tekst blaast Brihang iedereen omver. “Het nummer gaat over de balans die een mens zoekt. Mijn slagzin is: ‘Dansen in de regen en springen in de plassen is balanceren tussen kind en volwassen.’ ‘Balanceren’ valt te omschrijven als de moeilijk te bewandelen grens tussen artistieke integriteit en commercieel succes. Maar gaat evengoed over de kleine dingen des levens en liefdesperikelen. Het is een gevoelig nummer waarbij ik niet wilde vervallen in pathos of sentiment.” “Tekst geeft mij voeding: een woordspeling, iets dat blijft hangen, iets dat slim gevonden is…Dat inspireert mij om met taal te experimenteren. Daarbij laat ik me door een mooie quote van Hugo Claus bezielen. ‘Inspiratie dat is voor de liefhebbers!’ Het is door naar de wereld te kijken dat je inspiratie kan vinden: de omgeving, een goed gesprek, in de winkel aan de kassa een simpele goeiendag zeggen… Voor mij staat schrijven gelijk aan boetseren. Daarbij is het West-Vlaams de ideale uitlaatklep”, aldus Brihang die ook evenwicht vond tussen muziek en liefde. Inca Garnica “Mijn vriendin Inca Garnica speelt een belangrijke rol. Ze houdt mij met de voetjes stevig op de grond. Als er voor je podium zo’n duizend man staat te applaudisseren dan voel je een soort macht. Ze laat me terug rustig worden en genieten van de kleine dingen. Inca geeft me inspiratie. Ik merk dat mijn teksten op de een of andere manier telkens over haar gaan. ‘Balanceren’ dat zijn wij die tussen kind en volwassene op zoek zijn naar onszelf. Weet ge, veel mensen willen heel graag een wereldreis doen. Wij zouden onder ons tweetjes graag voor even in Brussel wonen. Ik denk dat dat een wereldreis op zich is”, aldus Brihang die ook nog studeert en straks zijn diploma op zakt steekt.

Oe Ist? “Ik volg mijn laatste jaar beeldende kunst in Sint Lucas in Gent. Ik zal heel blij zijn als ik mijn academische bachelor op zak heb. Wat ik met het diploma wil bereiken? Sowieso wil ik mijn muzikale carrière verder uitbouwen. Maar daarnaast wil ik ook bezig zijn met beelden maken. Het liefst combineer ik de twee. Mijn eerste opdracht als beeldhouwer heb ik trouwens binnen. Voor de provincie West-Vlaanderen was ik vorig jaar het gezicht van de ‘Oe Ist’ campagne.’” (Voor de campagne maakte Brihang een nieuw nummer waarop hij, in zijn gekende intuïtieve en poëtische stijl, jongeren uitdaagde om hun gevoelens te uiten. nvdr) “Nu denkt de provincie opnieuw aan mij. In oktober maak ik in hun opdracht een grote brievenbus. Daar kan je jouw boodschap aan diegene die je verloren hebt rechtstreeks posten. De brievenbus, wordt in samenwerking met de tuinbouwschool van de provincie, mee verwerkt in de architectuur van het kerkhof in Houthulst”, aldus Brihang die deze zomer eerst de Vlaamse podia wil veroveren. “Ik heb het gevoel dat er veel verwacht wordt. Maar ik laat me daar niet aan vangen. Ik wil mijn nummers niet anders maken zodat ze commerciëler klinken. Het grote publiek gaat van mij nooit iets te horen krijgen wat ze al gehoord hebben. Ik zweer bij devies van Pablo Picasso: ‘Je moet jezelf steeds heruitvinden.’ Mijn eerste single is tegelijk een zoektocht naar een eigen publiek en naar mijn eigen balans.”

Dirk Meulders

BALOISE Belgium Tour Foto's Fabien Raes

VOO RST EL L I NG N I EU W FOTO BO EK

Snapshots

door Fabien Raes

rond Knokke

De Cultuurraad pakt dit jaar opnieuw uit met een fijn cultureel evenement. Evenwel in een nieuw kleedje, want het evenement gaat dit jaar door in het Cultuurcentrum Scharpoord Knokke-Heist. Het vernieuwde concept mikt op jong én oud. CultuurCocktail @ Knokke-Heist vindt plaats op zaterdag 1 oktober vanaf 19.00 uur. U bent van harte uitgenodigd op het evenement, waar sinds 2006 culturele prijzen uitgereikt worden aan inwoners van KnokkeHeist.

Programma 19 uur Boekvoorstelling van de fotograaf Fabien Raes in de Bibliotheek. Verwelkoming Kennismaking met de auteur en zijn oeuvre. Aperitief 20 uur Uitreiking van de Cultuurprijzen. Ontvangst in het auditorium 21 uur Receptie Bovenhal Verrassing 22.30 uur Cultuurcocktail fuif in Cafécultuur

2017

Tickets te verkrijgen bij Cultuurcentrum Knokke-Heist Maxim Willemspad 1, 8300 Knokke-Heist T 050 630 430 - cc.tickets@knokke-heist.be

“A snapshot stops a moment from running away” (Eudora Welty) “I am a passionate lover of the snapshot, because of all photographic images, it comes closest to the truth ... the snapshooters pictures have an apparent disorder and imperfection which is exactly their appeal and their style.” (Lisette Model ) “When people ask me what equipment I use - I tell them my eyes.” (Fabien Raes)

Editie #16 verschijnt einde juni 2017 Softcover 21x21 cm 240 blz. Zwart/wit

Wilt u hier ook adverteren? Contact: fabien.raes@skynet.be — tel. 050 60 09 46 Deadline mei 2017

PORTFOLIO

Maruchka Van Bellingen door Fabien Raes

Selfie

Op 22 november 2015 werd er door het CVb (centrum voor beeldexpressie) een film gala georganiseerd in scharpoord met prijsuitreiking voor de beste films in verschillende categorieën ‘Henny’s paradiso, tussen droom en werkelijkheid’ gemaakt door - Ronny Claus, Carine De Brabandere & Geert Decancq viel in de prijzen. Een boeiende ontmoeting van mensen met passie voor films maken, met een man die gepassioneerd is door alles wat met films te maken heeft. (Henny Sierens uit Knokke)

Henny's Paradiso

Bekroonde film : Categorie Non-fictie. Henny's Paradiso, tussen droom en werkelijkheid. Henny heeft een knipperlicht relatie met zijn grote liefde "Cinema" : Een nostalgische blik hoe deze liefde zijn leven heeft bepaald.

Henny's Paradiso D

tussen droom en werkelijkheid

e bekroonde kortfilm ‘Henny's Paradiso, tussen droom en werkelijkheid’ heeft het cinefiele leven van Henny Sierens ingeblikt. De Knokkenaar is al sinds zijn vijfde in de ban van de bioscoop. Hij draaide ooit nog zelf films in Cinema Du Zoute en hielp een jonge Jan Verheyen bij de organisatie van het filmfestival in Knokke. Thuis heeft Henny een eigen theaterzaaltje gebouwd dat de sfeer uitademt van de jaren stilletjes. “Cinema is een drug waar ik niet vanaf geraak.”

Tijdens het filmgala in Scharpoord viel ‘Henny’s Paradiso’ vorig jaar in de prijzen binnen de categorie ‘Verhaal’. Het leven van de Knokkenaar met Maldegemse roots leest dan ook als het scenario van de betere kaskraker. Al sinds zijn vijfde fonkelen de ogen van Henny als hij een bioscoopzaal binnenstapt. “Ik herinner me nog dat ik mijn eerste film zag op de schoot van mijn moeder”, vertelt de kwieke zeventiger. “Het ging over een grote en een kleine beer, maar ik was vooral geboeid door de lichtbundel die uit de openingen kwam in de zaal. Onze buurman had ook een kleine projector waarmee hij een filmrolletje kon afspelen van enkele minuten. Dat was als kind een hele belevenis. In Maldegem had je vroeger drie cinema’s en was er dus keuze zat. Toen ik een jaar of twaalf was, nam ik mijn boterhammen mee naar de filmzaal en pikte ik films mee om twee,

vijf en acht uur. Mijn moeder was op het vlak van cinematickets niet zo vrijgevig dus ik moest soms inventief zijn. Toen het druk was, plooide ik soms de andere kant van mijn bioscoopticket over en liet ik die dan afscheuren zodat ik nog eens naar dezelfde film kon gaan. Als ik met kameraden naar de cinema trok, kochten we soms één ticket. Eén van ons ging naar binnen en opende de nooduitgang zodat de rest kon binnenglippen.” Liz Taylor Al snel ging Henny ook zelf aan de slag met films. “We hebben nog stukjes film, die sneuvelden bij de montage, uit de vuilbak bij een cinema geplukt. Ik kreeg geen projector van mijn moeder omdat zo’n toestel toen vijfhonderd frank kostte, wat veel geld was voor die tijd. Met een doos, lamp en een lens, die ik haalde uit een carbid fietslamp, maakte ik mijn eigen projector. Op een dag kreeg ik ook te zien hoe een echte operator filmrollen knipte en plakte. Die kennis kwam van pas en zorgde ervoor dat ik in cinema Rio in Maldegem kon meehelpen als operator. Een film die me altijd zal bijblijven is ‘A place in the sun’ met Liz Taylor. Mijn ogen flikkerden toen ik - een zestienjarig mannetje - haar in badpak op waterski’s zag. Ik knipte een paar beeldjes uit de filmrol en nam die mee naar huis. Nu heb ik die beeldjes nog altijd”, lacht Henny.

Cinema Du Zoute Rond zijn achttiende verhuisde de cinemafanaat naar Knokke. “Lucien Loris, de uitbater van cinema Monty aan de Lippenslaan, was kapper en tijdens een knipbeurt raakten we aan de praat. Hij bracht me in contact met Jean Lummerzhein, de uitbater van Cinema Du Zoute. Daar mocht ik dan als operator films opstarten en afspelen. Je betaalde daar toen vijftig frank voor een ticket, terwijl je in het centrum van Knokke maar zo’n 25 frank moest neertellen en toch liep de zaal altijd vol. Er speelden daar veel Franse films, zonder ondertiteling, maar die sloegen aan bij het Franstalig cliënteel. Na twee jaar werd het gebouw verkocht. Er kwam een appartementencomplex in de plaats van de cinema. Achteraf bekeken had ik beter die bioscoop zelf gekocht.”

Paradiso’ zag in Beverly Screens in de Kongostraat werd hij bijzonder emotioneel. “Ik herkende mezelf in het hoofdpersonage, een jongetje met een passie voor films. Hij had een houten bak nodig om tot bij de projector te geraken. Ook ik had destijds een verhoog nodig. Toen ik dat beeld zag heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten. De bioscoop in de film brandde ook af zoals cinema Rio in Maldegem destijds.” Eigen theaterzaaltje Een eigen cinema kwam er nooit van, maar in de jaren negentig pikte Henny wel het idee op om een theaterzaaltje in retro stijl bij hem thuis in te richten. “Al het materiaal in het zaaltje had ik gerecupereerd. De stoeltjes stonden vroeger in

Jan Verheyen Na een passage van twee jaar bij de toenmalige BRT als technicus, waar Henny documentaires, films en actualiteitsprogramma’s monteerde, sonoriseerde en uitzond, ontmoette hij Jan Verheyen. “Dat gebeurde in de aanloop naar een filmfestival in Knokke. Jan was toen amper achttien jaar. Ik ben met hem naar Cannes geweest. Zelf was ik eerder al twee keer op het filmfestival in Frankrijk. Het filmfestival dat Jan organiseerde in Knokke, vond plaats in het Casino en in Scharpoord. Jan had heel veel lef en kon zichzelf bijzonder goed verkopen dankzij zijn spraakzaamheid. Toen we enkele dagen voor de start van het festival geen projector hadden in Scharpoord, heb ik nog een toestel op de kop kunnen tikken in Brugge. Ook de depotruimte voor de festivalfilms was bij mij. ”Toen Henny enkele jaren later de film ‘Cinema

Cirque du soleil

cinema Monty. Ze dreigden in de container te verdwijnen. Ik heb ze helemaal gedemonteerd, al het stof en alle lijm verwijderd. De pop met een mand met colaflesjes in de zaal is afkomstig uit het Scharpoord en kreeg een t-shirt vanuit Cannes. Ook neonverlichting van cinema Rio mocht niet ontbreken. De houten afrastering is een knipoog naar de metalen hekkens aan de gesloten cinema’s van vroeger. Daarnaast heb ik nog een oude telefoon, een kast met boeken over films en een vijftiental projectoren. Ik spaarde ook heel wat artikels over film en cinema sinds de jaren vijftig.” Tegenwoordig trekt Henny niet veel meer naar de cinema. “In de huidige films zit er teveel geweld. Ook gebeuren er heel wat moorden. Dan kijk ik liever naar een oude prent in mijn eigen theaterzaal. Het begin van zo’n film ging echt door merg en been. De muziek was perfect op maat van de beelden. Die samenhang heb je nu veel minder.” Ronny Claus, Carine De Brabandere en Geert Decancq realiseerden ‘Henny’s Paradiso, tussen droom en werkelijkheid’. Ken Pieters

AMALUNA neemt haar publiek mee naar een mysterieus eiland, geregeerd door Godinnen en geleid door de cycli van de maan. Hun koningin, Prospera, leidt de ceremonie voor het volwassen worden van haar dochter door een plechtigheid die vrouwelijkheid, vernieuwing, wedergeboorte en evenwicht eert. Deze markeert de overdracht van deze waarden van de ene generatie op de volgende. In de nasleep van een storm die Prospera had veroorzaakt, landt er een groep van jongemannen op het eiland. Dit zet een episch, emotioneel liefdesverhaal tussen Prospera’s dochter en een moedige jonge bewonderaar in gang. Hun liefde zal echter op de proef worden gesteld. Het koppel komt voor verschillende zware beproevingen te staan en ze zullen ontmoedigende tegenslagen te verwerken krijgen voordat ze wederzijds vertrouwen en harmonie vinden. AMALUNA is een samensmelting van de woorden ama, dat in veel talen naar ‘moeder’ verwijst, en luna, wat ‘maan’ betekent. De maan is een symbool van vrouwelijkheid dat zowel de moeder-dochter relatie oproept, als het begrip van godin en beschermster van de aarde. Amaluna is ook de naam van het mysterieuze eiland waar dit magische verhaal zich afspeelt. CIRQUE DU SOLEIL Cirque du Soleil ontstond in 1984 uit een twintigtal straatartiesten en vormt vandaag een grote organisatie die vanuit Québec hoogstaand en artistiek entertainment brengt. De Cirque du Soleil familie telt zo’n 4000 werknemers, waaronder 1300 artiesten, afkomstig uit meer dan 50 verschillende landen. Cirque du Soleil bracht ondertussen al bijna 155 miljoen bezoekers in verrukking, in meer dan 300 steden in meer dan veertig landen op zes continenten. Meer informatie over Cirque du Soleil vindt u op www.cirquedusoleil.com

Voor de tweetaligen Pour les bilingues !!!

Poème

WAAROM VLAMINGEN EN WALEN NOOIT OP ÉÉN LIJN GERAKEN

Feit is dat wij iets uit het hoofd leren, terwijl de Walen l’apprennent par cœur. Hoe oud bent u? Vlamingen zijn 25 jaar, Walen ont 25 ans. Walen maken van oud brood pain perdu, maar Vlamingen spreken van gewonnen brood.

Een onervaren iemand is een groentje, voor de Walen echter un bleu. Een blauw oog daarentegen is un oeil au beurre noir! Bij zoveel kleurnuances is het geen wonder dat Breughel erop uittrok met een schildersezel, terwijl Magritte gebruik maakte van un chevalet de peintre. Van dieren gesproken: er is iets merkwaardigs aan de hand met de kat. De kat, zij,(v.) le chat, hij. (m.) Avoir un chat dans la gorge is een kikker in de keel hebben. Slapende honden wakker maken vertaal je als éveiller le chat qui dort. De Vlaming geeft de pijp aan Maarten. De Franstalige daarentegen donne sa langue au chat. Wie graag een appeltje voor de dorst heeft, moet in Wallonië garder une poire pour la soif. (Voor één keer mag je appels met peren vergelijken, maar niet met citroenen natuurlijk.) In een restaurant krijg je wel eens een gepeperde rekening. Franstaligen vinden une note salée al erg genoeg.

Beauté que femme. Vous êtes celle que I’ amour a créé, pour incarner ce qu’ est beauté. Irrésistible charme, qui fait de vous tant cette femme . Vous êtes si belle, que vous en portez le label, alors que moi,je ne suis qu’homme, et rien que cela, sans votre beauté, sans votre fraîcheur, sans votre éclat. N’ étant ni laid, n’ étant ni beau, ferais-je tache en ce tableau, serais-je bien pâle à voir briller, votre splendeur, votre pureté. Mais qu’ aurais-je donc pour vous séduire, quand le physique ne peut suffire, et que pour plaire, aurais-je les mots, ils ne seront toujours que mots, juste des écrits, pour mieux décrire, que je ne ferais que rêver, que m’ appartienne une telle beauté. Comment pourrais-je vous conquérir, alors que tant je vous désire. Ne paraîtrais-je que bien flou ... dêtre l’amant d’un tel bijou. Claudy un artiste ... en quelque sorte +32 484 86 41 33

Foto Fabien Raes

Wie een beetje in het ootje wordt genomen, gaat groen lachen. Franstaligen zien het anders: rire jaune.

Knokke-Heist, open voor zondagshoppers. In Knokke-Heist voelt elke dag als een hoogdag. Iedere zondag kan je er shoppen en beach hoppen. Flaneren met stijl naar een gastronomisch festijn, maar ’t mag ook zand tussen de tenen en een wafel zijn. In Knokke-Heist ligt je ware aard: Young at Heart.

shopentopzondag

myKH

Selfies

Er is een tijd geweest dat je in een namaaklandschap ‘gefotografeerd’ werd, omdat je een bewijs nodig had ooit eens bij de Toren van Pisa te hebben gestaan. Met de draagbare fototoestellen gaat het directer: je familie staat er op, jij dus nooit. Tot de afstandsbediening en de timer opdagen. Alhoewel: je loopt naar je plaats, je zweet, je geeft nog instructies, en pats.... je bent voor eeuwig de wat afwezige en wazige figuur op de groepsfoto. Vragen aan een onbekende? In een eeuw van schrik dank je dat iedereen een dief is. Tot...

De slimme digitale telefoon: de smartphone. Van op armlengte sta je ietwat ‘uit figuur’ (de lens maakt je dikker, ronder, expressiever) voor die toren van Pisa. Alhoewel: de toren is niet meer belangrijk. Jij bent het die centraal staat in de wereld; de piramide en de kastelen zijn nog slechts decorstuk. Je vriendin staat er bij omdat ze op dat moment je vriendin is. Straks staat daar wel iemand anders. Snel, sneller, vluchtig. Ze lijkt op een zus, zelfde lach, zelfde tandjes, andere gedachten – maar dat zie je alleen op kunstfoto’s (van de ondertussen werkloze beroepsfotograaf). André Baert

Selfictionary Cédric Poncelet

Zoveel mensen, zoveel selfies. Selfie leenden we uit het Engels. In 2013 werd het tot woord van het jaar uitgeroepen. Een selfie is een zelfportret gemaakt met een digitale camera of een mobiele telefoon. We maken ze al een tijdje, maar de laatste tijd duiken er steeds weer nieuwe typen selfies op. Tijd voor een selfictionary dus, een woordenboekje van selfietermen.

Koningslaan 230 A 8300 Knokke Tel. 050 60 77 95

info@restaurant-cedric.be www.restaurant-cedric.be

TRAITEURDIENST SERVICE TRAITEUR selfie: foto die iemand van zichzelf maakt, meestal met de camera op armlengte gehouden of via een spiegel, om die vervolgens op socialemediasites als Facebook en Instagram te zetten, meestal in een speciale pose, bijvoorbeeld met getuite lippen of in een andere verleidelijke pose. aftersexselfie: selfie die stellen maken gelijk na de seks. balfie: selfie met een bal. T-Mobile lanceerde deze actie in het kader van het WK-voetbal: degene die de leukste balfie maakt wint een reis naar Brazilië. bananenselfie: selfie met een banaan. De bananenselfie is een selfie met een boodschap: met de bananenselfie protesteer je tegen racisme. Barcelonaverdediger Dani Alves kreeg een banaan toegeworpen tijdens een wedstrijd. Hij was niet de eerste die dat overkwam: dit gebeurt al jaren bij voetballers met een donkere huidskleur. Becelfie: selfie waarop iemand poseert met een kuipje Becel.w belfie: bum selfie; een zelfportret van iemands achterwerk. brelfie: selfie van een moeder terwijl ze borstvoeding geeft. Brelfie is een combinatie van breastfeeding en selfie. brilfie: selfie foto met een bril op . Brulfie: foto die iemand van zichzelf maakt terwijl hij brullend het voetbalelftal aanmoedigt. drelfie: selfie als je dronken bent ; in drelfie herkennen we de dr- van drunk of drunken, en hierin is -elfie als verkorting van selfie gebruikt. (someone)elsie: foto die iemand anders van jou maakt en die vervolgens op sociale mediasites gedeeld wordt. In het woord elsie zit het Engelse woord else. animalselfie: een selfie met dieren: er zijn bijvoorbeeld ook catfies, cowfies, dogfies en fishfies en zelfs camelfies en zoofies (selfie met een dier in de dierentuin). flater(sel)fie: selfie op een moment dat het even niet meezit. van bijvoorbeeld mislukte kookkunsten, opvoedblunders of huilbuien. footsie: selfie van de eigen voeten. meselfie: foto die iemand van zichzelf maakt terwijl hij een mobiele telefoon vasthoudt waarop een selfie staat; selfie van een selfie. nelfie: selfie van een naakt persoon. Nelfie is gevormd uit de woorden nude en selfie. pelfie: (pillow selfie) selfie net na het wakker worden. saaifie: selfie gemaakt terwijl hij of zij zich enorm verveelt. sailfie: selfie op een zeilboot. schermfie: selfie voor een tv of een ander beeldscherm. selfiebombing: iemands selfie ‘verpesten’ door plotseling ook in beeld te springen. Het woord selfiebombing is gevormd naar analogie van het woord photobombing. selfitis: is een ziekelijke neiging om selfies te maken. Het woord selfitis is gevormd uit het woord selfie en het achtervoegsel -itis, dat in medische vaktaal meestal een bepaalde ontsteking aanduidt. shadowselfie: selfie van eigen schaduw. shoefie: foto die iemand van zijn eigen schoenen maakt. welfie: de workout selfie, een selfie gemaakt tijdens het sporten, wordt ook wel gelfie, gym selfie, genoemd. zelfje: Nederlandse vorm voor selfie.

Een selectie uit het Selfictionary. INL schatkamer van de Nederlands taal www.inl.nl

Maandag & dinsdag gesloten (behalve op feestdagen) Fermé le lundi & mardi ( sauf les jours fériés)

Het huiselijke maar toch warme en elegante interieur van restaurant Cédric vormt het perfecte kader om sfeervol te dineren. Met respect voor het product en het seizoen tovert Cédric telkens weer smaakvolle en mooie klassieke gerechten met licht hedendaagse toetsen tevoorschijn. Het steeds veranderende menu zorgt telkens weer voor nieuwe ontdekkingen in een vertrouwde en gezellige sfeer.

L’intérieur familial mais cependant chaleureux et élégant du restaurant Cédric constitue le cadre parfait pour un diner d’ambiance. Cédric respecte le produit et tient compte de la saison. Il vous enchantera par ses préparations classiques et succulentes pourvues de délicates nuances actuelles. La carte, toujours changeante, vous promet à chaque fois, de nouvelles découvertes dans cet intérieur agréable et délicat.

TOP VINTAGE

TopVintage brengt de geschiedenis weer tot leven. De vrouwelijke fifties-jurkjes en -rokjes doen je wegdromen naar het tijdperk van jukeboxen, rock'n roll en Brigitte Bardot. Een volledige fifties-look bij elkaar shoppen kan op de webshop www.topvintage.be

Klusjesdienst K ADEE voor kleine en grotere klussen

Reparaties aan sanitair - elektriciteit-metselwerk - schilder werken - behangen tuinwerk - maaien - snoeien - transport verhuizingen - afval - kringloop Tuinwerk:15€ p.p./u.(excl.btw) Alle andere werken:23€ p.p./u.(excl.btw)

Jordaenslaan 34, 8370 Blankenberge Gsm 0498 50 90 93 kadee@duinenwacht.be

El Solar

Industrieterrein 't Walletje 22/2

KnokkeStorage.be

Verwarmde stockage vanaf 6m³ Voor inlichtingen en prijzen: 050 61 54 49

Verkoopzaal 'WiLLY' Aankoop-Verkoop Antiek-Brocante t'Walletje 45C-8300 Knokke-Heist Tel:050/60 38 56 Gsm: 0475/59 04 24 Open maandag-dinsdag-vrijdag-zaterdag van 13u30-18u00 78

Humor op sportevents Teamleider Geert Mattheeuws en het sportpromotieteam met Nathalie Suvée, Ilse Heysse, Philippe Hillemans, Gunther De Pauw, Kristof Demeulemeester en voorheen ook Sarah Tack en Tim Van Quathem worden op sportevents vaak geconfronteerd met hilarische taferelen. Onderstaand een bloemlezing van anekdotes en humor op sportevents.

at inschrijven bij triatlon als een 4de discipline beschouwd wordt, ervaren de organisatoren elk jaar opnieuw. Een ongeduldige triatleet mailt zo op zondagavond tot 4 keer in 10 minuten onderstaande boodschap naar de organisatie van de Zwintriathlon. "Hoi, ik zit reeds van 19h15 achter mijn pc in de hoop mij te kunnen inschrijven maar tot nu toe zie ik nog steeds geen knop waarop ik kan drukken om te bevestigen :-(... Is er iets mis met het systeem? Ik zou echt graag absoluut deelnemen maar ik weet niet goed wat ik moet doen, doe ik iets verkeerd? Dank om mij te helpen..." Antwoord op maandag van de organisatie: "Geachte heer, De inschrijvingen starten pas vanavond vanaf 19.30 uur. U was een dagje te vroeg." _ Mail van een seingever aan de event-manager de dag voor de strandloop: "Mijn vrouw en ik hebben diarree, dus ik moet afzeggen voor 8 aug., spijtig." _ Elk jaar opnieuw ontvangen de organisatoren van de Zwintriathlon klachten over de indeling van de waves. Ook die ene toptriatleet die aan de telefoon maar bleef doordraven en verwijzend naar zijn rijk gevuld palmares de betrokken collega verrot schold omdat hij niet in de 1ste wave was ingedeeld. Een pure schande was het! Toen de man na 5 minuten scheldtirade toch even naar adem moest happen, zag de collega haar kans schoon om de man te melden dat wave 1 voorbehouden was voor ... dames. Maar om het verhaal volledig te houden: de triatleet in kwestie was niet te beroerd om zich op de wedstrijddag aan te bieden, de collega op te zoeken en zijn excuses aan te bieden. _

Dat events organiseren geen exacte wetenschap is en men daarbij soms voor hete vuren komt te staan, heeft de sportdienst ervaren in de aanloop naar de organisatie van de Scapa Sports Iron Kid. Een week voor het event brandde de camion die de T-shirts vervoerde volledig uit langs de autostrade in Spanje. _ De geïrriteerde triatleet die in het wedstrijdsecretariaat wijzend naar de PC checkt of de chip die hij ontvangen heeft voor de tijdsregistratie de juiste gegevens bevat: "Dat is hier niet juist. Ik woon niet in Male!" Waarop de medewerker tot zijn verwondering op het scherm leest: "Seks: male..." _ De sportdienst probeert er steeds voor te zorgen dat de laatste die aankomt ook nog met een goed gevoel eindigt. Dat jaar was er op de strandloop echter een loper die wel heel erg ver achter lag op de rest. Daarom werd beslist de bevoorradingspost aan het keerpunt te ontmantelen, doch nog een beker water te voorzien voor deze laatste deelnemer. Eens alles opgeruimd, kwam de man in zicht, waarop de coördinator van de post onder het goedkeurende oog van zijn crew een beker water aanreikte aan de man. Deze sprak de verbazende woorden: neen, dank u, ik heb geen dorst … _ Nadat de Zwintriathleten in het wedstrijdsecretariaat al hun wedstrijdmateriaal ontvangen hebben, kunnen ze zich rustig voorbereiden op de wedstrijd. Op een gegeven moment komt er een triatleet in paniek naar de helpdesk met de melding dat hij maar 1 loopschoen mee heeft. Omdat hij er zeker van is dat hij thuis 2 schoenen heeft mee genomen, overloopt de coördinator samen met hem wat hij allemaal gedaan heeft tussen zijn aankomst in KnokkeHeist en nu. Ze komen tot de conclusie dat de bewuste schoen waarschijnlijk nog in de auto zal liggen. Enkele minuten later vindt een opgeluchte triatleet aan de parking van de Jeugdherbergstraat de bewuste schoen terug, … op het dak van zijn wagen. _ Waar de crew van de bevoorradingspost strike van het lachen lag na het weigeren van de beker water door de laatste loper, konden de collega’s van de Technisch Uitvoerende Diensten er minder om lachen. Het was ook diezelfde laatste loper, die in de verte tergend traag naderbij kwam, die zijn fiets had vastgemaakt aan een container waardoor de afbraak vertraging opliep... _ Een nerveuse Zwintriathleet meldt zich in het wedstrijdsecretariaat aan bij de coördinator van de helpdesk. Ondanks het late uur, is zijn broer nl. nog

niet gearriveerd. Redelijk vervelend daar de broer al zijn materiaal bij heeft. Even later komt een verhelderend telefoontje van de broer dat hij tijdelijk is opgehouden omdat hij is tegen gehouden door de wegpolitie en dat zijn wagen aan een controle is onderworpen. Een volgend telefoontje slaat echter in als een bom: papieren en wagen niet in orde en broer niet langer opgehouden, maar …. aangehouden. Geen Zwintriathlon voor deze broers dat jaar. _ Dat jaar kregen de deelnemers aan de Mountainbike Beach Challenge in hun promotietas een staaltje kettingreiniger van Morgan Blue. Die bewuste biker was onderweg wellicht de man met de hamer tegen gekomen. De doodskop op het staaltje verhinderde hem nl. niet om van de kettingreiniger een flinke slok … te drinken. Waarop deze … dokter met de ambulance moest worden weg gebracht naar de spoedafdeling. _ Zwintriathleten geven hun tassen met zwemmateriaal bij voorkeur af in het wedstrijdsecretariaat. De organisatie voert dit materiaal naar Sluis, waar het in de wisselzone op de juiste plaats wordt gelegd tegen dat de triatleten in Sluis aan komen. Toen de camion wat langer weg zat dan voorzien, belde de coördinator van de site Sluis naar de bewuste chauffeur. Hij bevond zich aan de grensovergang en klonk bijzonder nerveus: controle van de marechaussee … _ De Zwintriathlon start al sinds jaar en dag om 13.30 uur in Sluis. Een verbouwereerde coördinator van de site in Sluis vraagt om 13.00 uur aan een werkman met verfpot en borstel wat hij komt doen. Waarop de man doodleuk antwoordt: de paaltjes van de plankieren schilderen … _ Het inchecken in het water te Sluis verloopt volgens een vrij strak schema, waarbij om de 5 minuten een wave van deelnemers te water wordt gelaten. Eén triatleet had wat last om zijn wetsuit dicht te zippen. Een behulpzame medewerker riep de hulp van de coördinator van de start in. Nadat die tevergeefs had geprobeerd, besliste hij dat een vrouwelijke collega meer voeling had met weerspannige ritssluitingen. Enfin, in een mum van tijd werd de bewuste triatleet door 4 medewerkers geholpen. Alleen, wilde het maar niet lukken. Waarop de coördinator 1 minuut voor de volgende start adviseerde om te overwegen zonder wetsuit te zwemmen. Toen de rits 30 seconden later nog steeds geblokkeerd zat, werd de man vakkundig gestript van zijn wetsuit. De man was echter zo nerveus dat hij vergat uit zijn wetsuit te stappen, met het ding aan zijn voeten begon te lopen naar de trap, maar pardoes …. plat op de buik ging. Hij is nog beginnen zwemmen, doch heeft daarna totaal ontredderd de strijd gestaakt. De prijs van pechvogel van de dag was een magere troost.

Sinds enkele jaren worden de Zwintriatleten voorzien van 2 tattoos met hun wedstrijdnummer op. Voorheen werd er enkele jaren gewerkt met reuzenstempels met 4 cijfers: zwart voor de heren, rood voor de dames. Op een bepaald moment biedt een baliemedewerker zich aan bij de coördinator van het wedstrijdsecretariaat met de mededeling dat die zwarte inkt te zien is bij blanken, doch dat hij een probleem heeft omdat er zich nu een zwarte heer aanbiedt aan zijn balie … _

ZWINTRIATHLON 2015

Foto's Fabien Raes

TECHNICS DEPANNAGES

Keuring installaties Renovatie / Nieuwbouw Domotica Video / Parlofoon Automatisatie Verlichting Netwerk

Pianobar

Open vanaf 22.00 uur tot ... Daniella Jehaes â&#x20AC;&#x201D; gsm 0475 35 13 10 Canada Square 7, 8300 Knokke Gesloten op woensdag

Topregisseur Jan

Verheyen

praat over carrièrestart in Knokke-Heist Foto's Fabien Raes

Televisiekijkers kennen Jan Verheyen (53) als presentator en mediafiguur. Hij vult moeiteloos zalen met zijn films. Wat de meesten niet weten is dat Knokke-Heist de kraamplek was van de filmregisseur. “Mijn carrière begon met het Filmfestival Knokke”, bekent de topregisseur.

et Filmfestival Knokke zit vandaag in de doos van de vergetelheid. Dat er een bijna shakespeariaans heldenverhaal achter schuilt, leeft nog enkel bij de hoofdrolspelers van begin de jaren tachtig. Een van hen was Jan Verheyen! “Van jeugdige voortvarendheid gesproken. Ik was toen achttien ”, grijnst Verheyen. “Met een aantal jonge mensen, die mekaar leerden kennen op de persvisies in de Antwerpse cinema’s, groeide het naïef idee om een filmfestival te organiseren. Bij de groep initiatiefnemers zaten onder andere: Marc Punt, Erik Van Looy, Erik Engelen, Hans Hellemans en ik. We hadden een bende die mekaar geweldig stimuleerde. We waren een groep jonge mensen die niet echt graag op de schoolbanken zat. Voor mezelf had ik toen al uitgemaakt dat ik de school zou laten voor wat ze was.” “Groot probleem was dat we geen geld hadden om met filmproductie of distributie te starten. Het filmlandschap begin de jaren tachtig was in ons land bovendien vrij schraal. Je had het festival van Gent dat toen veel kleiner was dan het nu is. En je had een distributeursfestival in Brussel waar

vrij schamper over werd gedaan. Begin de jaren 80 lag de Belgische distributiesector op zijn gat. Het was een bijna exclusieve Franstalige aangelegenheid met allemaal mensen van een zekere leeftijd.” “Wij speelden met het idee om ons filmfestival in een Casino aan de kust te organiseren. Ik weet nog dat ik toen geen auto of rijbewijs had en naar de kust spoorde om te onderhandelen. Op mijn afsprakenlijstje stonden drie casino’s: Knokke, Oostende en Middelkerke. In mijn aktentas zat één A4tje met slechts enkele slagzinnen. Het eerste rendez-vous was met Staf Knop, directeur in het Casino van Knokke. Na mijn uitleg moest hij geen seconde nadenken. “We gaan dat doen”, stelde Knop zonder aarzelen! “Toen maakte ik wellicht de eerste van veel tactische fouten in mijn leven. Ik was zo verrast, zo verbaasd over het snelle akkoord dat ik de afspraken in Oostende en Middelkerke heb afgebeld. Zo zijn wij eind augustus 1982 met ons filmfestival in Knokke terecht gekomen. We zijn er met de overmoed en de naïviteit, eigen aan de jeugd, ingevlogen.

Hoe belangrijk het Filmfestival Knokke was? Uiterst belangrijk! Knokke blijft onlosmakend verbonden met de eerste stappen van een snotneus van achttien in de filmwereld. Achteraf gebleken was het mijn entreekaartje in het filmvak waarin ik later mijn weg zou vinden. We haalden direct een aantal grote namen naar Knokke. We hadden toen het niet onaardige idee om aan de filmcompetitie in Knokke een concrete prijs te verbinden. De film die won, zou uitgebracht worden in België. Zo kon ik ontzettend veel contacten leggen en kwam ik in het milieu van de grote festivals terecht. Bij ons groeide vrij snel het idee dat we iets moesten doen met film en we lanceerden ons als distribiteur. Vanaf dan ging het vrij snel. Het is absoluut zo dat het festival in Knokke de basis was voor wat Marc Punt en ik nadien met ‘Independent’ uitbouwden. Onze assertiviteit is gekweekt in Knokke.”

“Als je een Amerikaanse film maakt dan werk je voor de wereld, hier voor klein Vlaanderen! Dertig jaar na Paul Verhoeven staan er bij ons eindelijk regisseurs op die over het talent, de juiste mentaliteit en de intelligentie beschikken om het in Hollywood te maken. Michael Roskam gaf al een mooi visitekaartje af. Adil El Arbi, Biball Fallah, Robin Pront … het zou heel raar lopen als één van die mannen er niet in lukt om een Amerikaanse carrière uit te bouwen. Ik vind het heel spannend wat er nu aan het gebeuren is. Mijn persoonlijk Hollywoodavontuur liep een stuk minder goed af. In 1991 deed ‘Boys’, een Vlaamse versie van een Amerikaanse jongeren komedie, het uitstekend in de Vlaamse bioscopen. Rik Vanden Heuvel, een zeer ondernemende sales agent, verkocht in Cannes mijn eerste film aan vijftien landen. Tot mijn stomme verbazing deed hij het in die landen erg goed.

Hollywood De verhaallijn van Jan Verheyen kent slechts één hapering. Zijn droomwereld over Hollywoodfilms moest hij opbergen.

Dennis Hopper

Robert Altman

Paul Verhoeven

‘The Little Death’ was een erotische thriller zoals er in de voetsporen van Basic Instinct tientallen werden gemaakt. Het scenario was niet echt goed of slecht. Maar vanaf de eerste draaidag liep het verkeerd. De technische ploeg was allesbehalve gemotiveerd en de sfeer was slecht. Er was binnen de kortste keren ruzie tussen de drie producenten onderling en met mij. Eén van hoofdacteurs, de betreurde JT Walsh, was bovendien een onwaarschijnlijke etterbak.

Raymond van het Groenewoud Carl Huybrechts

Omdat ik niet met de staart tussen mijn benen wilde terugkomen, ben ik vrij snel overgeschakeld naar een soort van survival modus. Ik heb de film afgewerkt en er veel uit geleerd: technisch maar vooral over mijzelf.

Susannah York

Johan Verminnen

Na het succes kreeg ik telefoon vanuit Amerika: “We hebben een film waarvan we denken dat het iets voor u zou kunnen zijn.” Men had zich aangepraat dat een Europese regisseur minder pudeur zou hebben dan een Amerikaanse als het over bloot ging. Ik was toen 27 en heb altijd opgekeken naar de Amerikaanse filmindustrie die tot spijt van wie het benijd de enige echte filmindustrie is. Mijn puberjaren waren de jaren zeventig: het laatste wonderdecennium van de Amerikaanse cinema. Ik ben groot geworden met klassieke films zoals de French Connection, Jaws, de Godfather… Zo’n kans wilde ik niet laten liggen en ben hals overkop naar Hollywood vertrokken.

Ik kweekte er vooral realiteitszin. Ondanks mijn branie en jeugdige overmoed voelde ik me in Hollywood eenzaam en had heimwee. Ik keerde gelouterd terug. Het is leuker om een grote vis te zijn in een kleine vijver dan een kleine vis in een grote vijver. Ik ben heel gelukkig in Vlaanderen. Dat betekent dat de goesting om nog te verkassen zeer klein is. Als je de wereld wil veroveren doe je dat beter op je dertigste dan op je vijftigste. Ik heb hier het geluk gehad om altijd dingen te doen die ikzelf leuk vond.”

Steen in de rivier Voor Jan Verheyen ging het na zijn Hollywood avontuur snel. Op zijn cv pronken ondertussen dertien films en een reeks televisiebewerkingen. Ziet hij zich nu als de wegbereider van de Vlaamse filmindustrie? “Die vraag is mij al dikwijls gesteld. Wat daarbij altijd wordt vergeten, is dat er twee generaties regisseurs voor mij waren. De echte pioniers van de Vlaamse film zijn Robbe De Hert, Harry Kummel, Guido Henderickx …. Dat zijn de echte wegbereiders die bijna tegen beter weten in hebben geknokt voor elke film. Zij maakten literatuurverfilmingen die in de kleine Vlaamse context bestaansrecht hadden. Waar volk naar toe kwam kijken. De generatie Van Looy, Herbots, Punt, Verheyen… begon met het maken van publieksfilm. Boys, de zaak Alzheimer , Ad Fundum … dat zijn films die duidelijk beïnvloed zijn door de Amerikaanse cinema. Ik verlegde misschien een steen in de rivier maar ik ben geen wegbereider. De enige pluim die ik op mijn hoed wil steken is ‘Faits Divers’. Als programmadirecteur bij VTM startte ik een filmreeks waarbij we het regisseurs makkelijker maakten om de stap naar hun eerste langspeelfilm te zetten. Dankzij onze steun kwamen er films zoals ‘Aanrijding in Moscou’, ‘Verlengd Weekend’, ‘de Hel van Tanger’, ‘De SM-rechter’ … die ook hun weg naar de bioscoop vonden.” Top drie Ondertussen passeerden al dertien films de revue. Wat is de persoonlijk top drie van Jan Verheyen? “Dat is een moeilijke vraag. Mijn dertien films staan voor zeer verschillende genres. Aan elke film zijn onlosmakelijk herinneringen verbonden. Als ik overlijd en de zenders moeten een film programmeren dan hoop ik dat de VRT ‘Buitenspel’ kiest, VTM ‘Het Vonnis’ en Canvas ‘Alles moet weg.’ Het zijn drie films die de tand des tijds zeer goed hebben overleefd en die allen een verschillend aspect van mijn regie belichten. Het scenario van ‘Het Vonnis' heb ik zelf geschreven. Dat maakt de ervaring intenser. De film is technisch sterk. ‘Het Vonnis’ is een film waarover mensen achteraf inhoudelijk discussies hebben. Ik vind het fijn dat er wat vlees aan het bot zit en dat je er tegelijk toch in slaagt om met de film een breed publiek te bereiken. ‘Het Vonnis’ is een zwaar onderwerp dat toch 400.000 man naar de cinema kreeg. ‘Dossier K’ is technisch een heel straffe film waarop ik met heel veel voldoening terugkijk. Qua logistiek is het de zwaarste film die ok ooit draaide. Bij de opnames ben ik mezelf regelmatig tegenkomen. Als dat goed eindigt, geeft dat extra voldoening!”

Fiscaal Kantoor G.D.W

Goudsbloemenlaan 36A 8300 Knokke-Heist

Filmregisseur “Wat voor regisseur ik ben? Ik kick op het op de set staan en het fysieke aspect van een film maken. Ik geniet van de intense periode van 6 tot 10 weken waarbij ik elke dag met de opnames bezig ben. Ik probeer een regisseur te zijn die weet wat hij wil. Die zijn huiswerk heeft gemaakt maar daar niet krampachtig aan vasthoudt. Als je weet wat je wilt, is het makkelijker om dingen los te laten. Ik ben niet te beroerd om op de set nog nieuwe wendingen toe te voegen. Ik probeer op de filmset een zeer ontspannen sfeer te creëren en geloof dat iedereen die op zo’n set staat daar graag staat. Ook al is de wekker om 5uur afgegaan. Ik probeer omstandigheden te creëren waarbij iedereen met zijn volle goesting naar de opnames komt. Daarbij is de factor ervaring belangrijk. Ik moet daar niet flauw over doen: ik sta nu anders op de set dan bij mijn eerste film.” Toekomstplannen “Van wat ik nog droom? Genres zoals superhelden en science fiction komen sowieso niet in aanmerking. Een musical is ook niks voor mij. Ik kan geen toon houden. Ik zou nog graag een Zombie film maken. Maar bovenaan mijn verlanglijstje staat het geweldige boek van Adam Hochschild over de misdaden van Leopold II. Als je zo’n immens historisch drama wil verfilmen, moet je over een gigantisch budget beschikken. (lacht) Als iemand in Knokke-Heist me daarvoor 10 miljoen euro wil geven dan start ik morgen met het maken van de film. Op mijn programma staat de volgende maanden het sluitstuk van de Jef Geeraerts trilogie: ‘Het Tweede Gelaat’ . In december draai ik de derde Kampioenenfilm. De acteurs van de Kampioenen zijn fijne leuke mensen om mee te werken terwijl je voor een miljoenenpubliek draait. Ik heb niet het gevoel dat ik met deze opdrachten uitverteld ben. Maar in de Belgische context vrees ik dat ik nu heel goed moet nadenken welke films ik nog wil maken. De vorige generaties regisseurs maakten hun laatste film allemaal voor hun zestigste en zijn dan opzij geschoven.” Dirk Meulders

We verzorgen U boekhouding van A tot Z Telefoon:050/62.76.46 Fax:050/62.66.86 E-mail:kantoorgdw@gmail.com www.boekhoudkantoorgdw-jats.be

Foto- & videotoestellen, statieven en tassen, verrekijkers, kaders, inkt&papier, GoPro dealer, pasfoto's

Laat hier uw foto's afdrukken met onze nieuwe printer Groot formaat fotoprints tot 1,10meter breed, zowel in kleur, zwart-wit als op canvas(doek)

Ook open op zon-en feestdagen! Dumortierlaan 28, 8300 Knokke-Heist • Tel. 050 60 72 86 • leurs@skynet.be • www.fotovideoleurs.be

HET VOETHUYS

Gespecialiseerde voetverzorging voor Man en Vrouw Medische pedicure, massages, scrubbehandelingen, kleimaskers, keratinebehandeling, Hot stone, voetreflexologie

Op afspraak van maandag tot vrijdag van 9u tot 17u. Voor meer info en tarieven surf naar www.hetvoethuys.be E mail isabelle@hetvoethuys.be Ramskapellestraat 85 8301 Ramskapelle (Knokke-Heist) Ingang om de hoek, Jonckheerestraat

Gsm: 0477 59 31 25 Isabelle Huysman 88

Zoute Grand Prix 2015 No II comment 90

Foto's Fabien Raes

4 5

7 8

11 10 12

1.Betty Barclay 2.Ciao Tutti 3.LeTemps Des Cerises 4&5.Guess 6.Giovane 7.Lola Liza 8.La Pomme de Loveley 9.Caroline Biss 10.Brantano 11.Miracles 12.Persol 13.Brantano

13de

Thema solidariteit: Gos en Walt (Katamaron)

Life achievement: Wathery Franรงois

Rijzende ster: Yasmine Stalpaert (kleindochter van jean-Pol )

Pascal Schokaert

Jessica Raes Burning Lilly

Noordzeestripprijs - ere Graaf Leopold Lippens: Renaud

AGENDA

Marbella & Zuid Spanje voor levensgenieters

KNOKKESTYLE 2016 MARKTEN Knokke Confectie: woensdag 08u00 - 13u00 (A.Veweeplein ) Knokke Groentenmarkt: woensdag, zaterdag 08u00 - 13u00 (Gemeenteplein) Heist: dinsdag 08u00 - 13u00 (Maes-en Boerenboomplein) Folkloremarkt juli & augustus: donderdag 14u00 (centrum Heist) AVONDMARKTEN Zeedijk Heist: 16 & 30.07 - 15 & 20.08 Duinbergen: 06.08 EVENTS 1 - 3.07 Ramskapelle feesten 4.07 - 15.08 Parkies (Tuin Scharpoord ) 14.07 - 21.08 Cirque du Soleil (Duinenwater) 17.07 Braderie Ramskapelle 18 - 23.07 Kneistival (Heldenplein) 2.07 - 4.09 Internationaal Cartoonfestival (strand Casino) 5.08 Zoute Night 17 - 25.08 Internationaal Vuurfestival 17-19-21-23-25/8 (strand t.h.v. Meerlaan) 20 -21.08 Lekker GENIETEN (Casino Knokke ) SPOR TS 30.06 - 24.07 Knokke Hippique (Privedomein Paul Gheysens) 5 - 7.08 Finales BK Beachvolleybal ( Strand t.h.v. Meerlaan) 15 - 17.07 Scapa Sport Beach Polo ( Strand t.h.v. Meerlaan) 16 - 24.07 Rising Stars Tennis Tour ( Kruising Canadasquare met Bayauxlaan) 16 - 22.07 Wk Catamaran F16 (RBSC Duinbergen) 26 - 28.08 Scapa Sports Iron Kids & Pajas Finishers Triatlon (Duinenwater) 7.09 Zwintriathlon 10.09 De Kust pijl ( De Raan) 6 - 9.10 Zoute Grand Prix VARIA 6 - 15.08 Art Nocturne ( Scharpoord & Hotel lĂ Reserve) 19 - 21.08 Foodies Fair (A.Verweeplein) 20 - 21.08 Lekker genieten (Casino ) 7 - 10.10 Knokke-Zoute L.A. (Luxury and Art Fair) Casino 16.10 Horizon8300 (Toekomst van Knokke-Heist)

Contacteer ons

ns Belgisch Azur Spain team biedt u vanuit het kantoor in Marbella een mooi aanbod van residentieel vastgoed.

Wij garanderen u een aangename aankoopervaring dankzij onze open en eerlijke aanpak, en in uw eigen taal. Onze jarenlange ervaring krijgt u er bovenop. Luisteren naar onze klanten staat bij ons voorop, om vervolgens de juiste kwalitatieve selectie te maken en dat unieke pand te vinden waar u naar op zoek bent.

tel: +34 952 887 750 email: info@azurspain.com site: www.azurspain.com Wij nemen op 10 en 11 september 2016 deel aan de Spanje Expobeurs in het ICC te Gent. Mail ons voor een gratis inkomkaart voor 2 personen via info@azurspain.com

UW JURIDISCH EN FISCAAL

VERTROUWENSKANTOOR VOOR SPANJE Sirejacob Legal & Tax adviseert en begeleidt Belgische klanten bij de aankoop en verkoop van onroerend goed in Spanje, en bij de afhandeling van nalatenschappen van Belgen met vastgoed in Spanje.

www.sire j acob.com 98

Volg onze seminaries op 10 en 11 september op de Spanje Expobeurs in het ICC te Gent.

www.expobeurs-spanje.com

Knokke Boat, een mooi avontuur

Sinds de start van zijn bedrijf in 2014, kan Christophe Lenaerts terugblikken op een blijvend en groeiend succes. Dit jaar kreeg het bedrijf een nieuwe naam: KNOKKE BOAT.

Het bedrijf verhuurt RiB’s (Rigid inflatable Boats), dit zijn de meest flexibel inzetbare motorboten met een harde onderkiel en opblaasbare zijkanten. Een bewust goede keuze is het gebruik van boten van 8 meter of meer: hiermee ga je namelijk vlot over het water, zonder constant op golven te botsen. Het zijn de 4x4's van de zee, snel en wendbaar. Deze kan je huren met of zonder skipper. Bij dit laatste vaar je zelf op voorwaarde dat je het juiste vaarbewijs hebt. Unieke belevenissen en dromen waarmaken is het motto van het bedrijf.Zo kan je in vier uur naar Engeland varen. Een romantische date tijdens zonsondergang? Het vuurwerkfestival vanop het water meemaken. Banaantje varen of met een kussen achter de boot is pure 'fun'. Ook bedrijven kunnen er terecht voor sportieve teambuildingactiviteiten of incentives.

Sinds april van dit jaar biedt 'Knokke Boat' ook “zeehonden spotten” aan. Een tocht van een drietal uur naar de Westerschelde, de natuurlijke habitat van de zeehonden. Niets is zo vertederend als een dier in zijn natuurlijke omgeving.Dankzij ons respect voor de natuur en omgeving komen de nieuwsgierige zeehonden vaak tot vlak bij de boot. Een unieke gelegenheid om ze van dichtbij te bewonderen en naar hartenlust te fotograferen.

100

In het weekend en tijdens de zomervakanties varen we tweemaal per dag uit. Om 10 uur in de voormiddag en om 14.30u in de namiddag. Dit vanuit Knokke of Zeebrugge. Onderweg krijgen de volwassenen een glaasje champagne en de kinderen een glaasje kinderchampagne. U kan uw plaatsje reserveren via www.knokkeboat.be

101

nog welkom. Ik heb nooit iets geschreven wat niet klopte. Bronnen checkte ik altijd dubbel. Ook met burgemeester Leopold Lippens kwam ik bijzonder goed overeen. Zelfs in een taxi in Venetië nam hij de telefoon op toen ik hem belde. Lippens was ook een figuur waarbij je het als journalist niet kon permitteren om niet naar de gemeenteraad te gaan. In heel mijn loopbaan heb ik slechts één gemeenteraad gemist in Knokke-Heist.”

“Ik was een echte ‘stratier’” Boegbeeld Norbert Minne (70) neemt afscheid van de lokale journalistiek. Ruim 35 jaar lang coverde Norbert het reilen en zeilen aan de Oostkust voor Het Laatste Nieuws, Het Volk en Het Nieuwsblad. Hij tokkelde zijn eerste stukken op een typemachine en zag hoe de computer zijn intrede deed. Duizenden zetregels en tientallen foto’s later, maakt de Blankenbergenaar de balans op. “Ik was een echte ‘stratier’. Zeven dagen op zeven en 24 uur op 24 leefde ik voor mijn job.”

een politicus in Knokke-Heist of Blankenberge die Norbert Minne niet kent. De journalist die eind de jaren zeventig begon als correspondent voor ‘Radio Blankenberge’, groeide uit tot dé ancien aan de Oostkust. “Ik had een pak platen thuis en luisterde vaak feestjes op met een discobar”, vertelt Norbert. “Een vriend stelde voor om naar de radio te stappen en zo geschiedde. Ik deed interviews op de basket en het voetbal. Al snel trok ik ook de straat op met mijn bandrecorder om het plaatselijke stadsnieuws te coveren. We werkten toen samen met ‘Radio Dynamo’, een Knokse zender die uitzond vanuit een kantoor in de Lippenslaan.” Halfweg de jaren tachtig ging Norbert aan de slag bij ‘Het Laatste Nieuws’. “De toenmalige correspondent, Lucien Dalle, stopte bij HLN en vroeg

102

of ik hem wou opvolgen. Ik wilde eerst een maand proberen, maar kon meteen terugvallen op het netwerk dat ik had opgebouwd bij de radio. Al was geschreven pers toch iets helemaal anders. Ik moest de kunst leren om een boeiend artikel op te maken met een sprekende krantenkop en een mooie inleiding. In het begin was het wat zoeken tot ik de juiste stijl te pakken kreeg.” Typemachine Maar daarna vloeide de tekst steeds vlotter uit Norberts pen. “Ik schreef mijn stukken toen nog op een typemachine. Eerste maakte ik een soort stencil op en dan moest ik mijn tekst naar het kantoor in Brugge brengen. Met een voorloper van de fax werd je artikel dan doorgestuurd naar de redactie. Bij HLN heb ik nog de overgang meegemaakt van de typemachine naar de computer. Maar toen werkten we nog zonder internet. Teksten moest je versturen via de telefoonlijn. ” Na een paar jaar bij ‘Het Laatste Nieuws’ stapte Norbert over naar ‘Het Volk’. “Voor die krant ontwikkelde ik zelf mijn zwart-witfoto’s. Beelden voor de maandagkrant moesten de zondagmiddag binnen zijn in Brugge. Een koerier bracht die dan naar de eindredactie in Gent. Doordat er in de namiddag vaak nog iets speciaals gebeurde, heb ik vaak zelf naar Gent gereden met foto’s. Het was dan vloeken als je in de file stond”, lacht

Norbert. “Toen Het Volk werd overgenomen door de groep achter ‘Het Nieuwsblad’, ben ik bij die krant gestart.” Vertrouwensband De eerste 15 jaar combineerde de reporter een job bij Philips met zijn journalistieke loopbaan. “Na mijn brugpensioen focuste ik me volledig op de krant. Toen verschoven persconferenties ook langzaam maar zeker van de avond naar de dag. Waar je vroeger met je collega’s afsprak of je de volgende dag al het stuk zou brengen of nog even zou wachten, was dit de laatste jaren ondenkbaar geworden. Het nieuws van onder de kerktoren is steeds belangrijker geworden. Ook de concurrentiestrijd tussen kranten onderling werd feller. Ik heb een pak etentjes en recepties moeten afzeggen omdat ik mijn stukken telkens voor vijf uur wou bezorgen aan de eindredactie. Je werkt tenslotte met een heel team aan een krant hé.” Door de jaren heen bouwde Norbert een mooie vertrouwensband op met mensen uit het verenigingsleven, handelaars en politici. “De mensen kwamen me heel veel spontaan vertellen. Ik heb bitter weinig nieuws gemist. Om nieuws bijeen te rapen, hoefde ik ook niet op café te gaan. Door de bakkerij die mijn vrouw uitbaat, liepen er dagelijks tips binnen van de klanten die over de vloer kwamen. Een onuitputtelijke bron waardoor ik in de loop van mijn journalistieke loopbaan kon uitpakken met heel wat primeurs. Bij alle politici die ik de afgelopen legislaturen leerde kennen, ben ik

Frigoboxtoeristen Norbert zag de gemeente door de jaren heen evolueren. “Ik maakte de vernieuwing van de Lippenslaan, de aanleg van de nieuwe dijk en de boerenbetoging tegen de uitbreiding van Het Zwin vanop de eerste rij mee. Ik volgde de bouw van het nieuwe toerismekantoor, de problematiek rond het Casino en de verkoop van de ondergrondse parkeergarages onder het Rubensplein, waarbij bedragen rond de twee miljoen Belgische Frank circuleerden. Knokke-Heist is mijn tweede thuis geworden. Had ik geld genoeg, dan kocht ik hier een appartement. Er is in de gemeente altijd iets te beleven, zonder dat het te druk wordt. Knokke-Heist heeft ook een beter publiek dan Blankenberge. Frigoboxtoeristen, zoals Lippens ze noemt, zie je hier veel minder. Blankenberge heeft op dat vlak het nadeel dat het treinstation pal in het centrum van de stad en vlakbij het

strand ligt. Al evolueerde ook mijn stad positief. Vroeger was Blankenberge dood in de winter en nu blijft de badplaats heel het jaar door springlevend.” Gemengde gevoelens Norbert sluit met gemengde gevoelens zijn carrière af. “Als journalist moet je keihard werken. Zeven dagen op zeven en 24 uur op 24 uur was ik bezig met mijn job. Ik was een buitenbeentje die zowel teksten schreef als foto’s nam. Eigenlijk was ik een echte ‘stratier’ met bijzonder veel passie voor mijn job. Altijd zat ik tussen de mensen en was ik als eerste op de hoogte over de nieuwtjes. Ik start nog altijd elke dag mijn computer op en bekijk telkens mijn mails. Graag had ik nog doorgegaan tot de gemeenteraadsverkiezingen in 2018, maar van ‘Het Nieuwsblad’ moest ik jammer genoeg van de ene op de andere dag stoppen. Toch blijf ik achter met talloze mooie herinneringen. Alle foto’s die ik in Blankenberge nam zal ik schenken aan Cultuurcentrum De Benne. Ook de beelden uit Knokke-Heist wil ik nog een plaatsje geven. Wellicht schenk ik ze aan het Museum Sincfala of Heist Leeft. Nu zal ik ook meer kunnen profiteren van het leven. Werk dat ik thuis uitstelde, komt vanaf nu op de eerste plaats”, besluit Norbert Ken Pieters

foto's Norbert Minne

103

AGENDA WERKEN

Project A11 Nieuwe autosnelweg tussen Brugge en Knokke-Heist. Rotonde N49-N376. Timing: Fase 1: kant Sluis tot september 2016. Fase 2: kant Dudzele september 2016 - zomer 2017

2de fase Maurice Lippensplein Studieopdracht lopende Betere afwikkeling verkeer Rechtsaf richting Knokkestraat Lichten verdwijnen Tunnel voor fietsers en voetgangers Aparte busstroken Uitvoering: ten vroegste 2017-2018

Rotonde Duinenwater Herinrichting kruispunt Nieuwstraat, turborotonde, hogere verkeersveiligheid, ontsluiting Duinenwater. Herinrichting kruispunt Nieuwstraat Middenberm dichtmaken, slimme lichten, belangrijke as voor fietsers blijft behouden.

Rotonde Kalvekeetdijk Betere verkeersveiligheid en doorstroming, tweestrookrotonde, ondergrondse kruising langzaam verkeer, dubbelrichtingsfietspaden, ontsluiting AZ Zeno, nieuwe riolering, verplaatsen pompstation. Kalvekeetdijk onderbroken tot 22 juli 2016, tijdelijke omleidingsweg. Timing: Aanbesteding klaar • Onteigeningsprocedure lopende • 4 rijhuizen op de hoek worden gesloopt • Voor de zomer 2016 • Na onteigening starten nutswerken • Pompstation en installatie ontmantelen • Kalvekeetdijk onderbroken tot 22 juli 2016 • Tijdelijke omleidingsweg.

“Tasty Food for Healthy People”

2de Golf Ter hoogte van Izabellavaart, turborotonde, studiebureau aangesteld

104

Ontsluiting ’t Walletje T.h.v. voetgangerstunnel, Studiebureau aangesteld, Kruispunt i.p.v. rotonde. Uitvoering 2017, na rotonde Duinenwater en Kalvekeetdijk

Open elke dag , iedereen welkom Lunch /diner/ Tapas tussendoor Diverse drinks & cocktailbar Fast serve & sweet corner of à la carte Unieke locatie / professionele bediening Binnen en buiten zicht op Duinenwatermeer Eigen privé strand, groot lounge terras Parking tot voor de deur. Betaalbare prijzen. CU @ the Lake ! Duinenwater 41, 8300 Knokke-050/606035

info@lakesideparadise.be

www.lakesideparadise.be

Het Oude Zoute,

een leven met een 'lach' en een 'traan' Eenmaal per week kwam er bij ons vlees op tafel, de zondag, dit was dan een rundschenkel want biefstuk was een te grote luxe voor ons gezin. Als vader ‘s avonds moe thuis kwam na het werk ging hij met Riesten nog garnalen kruien met een steeknet ofwel paling vangen in het ‘smokkelgat’, een zijader van de Zoute kreek. ‘s Nachts trokken ze er op uit om konijnen te stropen en hun vishaken te bekijken die ze uitgezet hadden.

n Knokkestyle van vorig jaar werd het ontstaan van het oude Zoute beschreven. Er werd in ontsluierd wie de moedige, allereerste bewoner was die het aandurfde in dit onmetelijke en verlaten duingebied een huisje te bouwen. Het ‘oude Zoekte’ ontwikkelde zich tot een eigenaardig wereldje en bestond uit een hechte clan die woonde in de eerste lage huisjes van de verafgelegen duinen. Verweven door familiedraden vormden ze één blok tegen aanvallers en werd iemand van hen belaagd of afgetroefd door een Knokkenaar, dan kreeg die heel ‘Het oude Zoekte’ over zich heen. Dit gehucht, waar alle grond vroeger zilt en zout was, werd tot begin 1900 in de volksmond ‘Het Zoekte’ genoemd want ‘zout’ is wel degelijk ‘zoekt’ in het Knokse dialect. Naarstige, deugdzame werkers Richard Stockx, beter bekend als Riesten, is ‘door en door’ een echte Oud Zoutenaar. Hij vertelde hoe hij als kleine jongen het harde leven van zijn ouders deelde in de dorre duinen die geen cent waard waren en enkel voor de konijnen een paradijs betekenden. Hij werd geboren als oudste zoon in een huisje midden duin en schorre, niet ver van waar later het kerkje van het Zoute gekomen is. Zijn vader, Innocentius Stockx, kortweg Inootje genoemd, werkte voor een rijke boer op ‘t Hazegras. Het waren lange werkdagen van ‘s morgens vroeg 6 uur tot 18 uur ‘s avonds en hij verdiende 18 frank per week zonder eten! Als zevenjarig jongentje moest Riesten elke middag

106

vanuit het huisje in het Zoute het eten naar zijn vader dragen. Een keteltje met ‘erpels’ (patatten) en daar bovenop lagen twee grote gestoofde ajuinen die als vlees moesten doorgaan. Elke zondag bracht moeder trouw de 18 frank naar de winkel van Liete Konnee om de schulden van de week te betalen of voor deze die nog moesten gemaakt worden. In de winkel van Konnee, in de garre, kwamen alle Knokkenaren hun inkopen doen. Je kon er van alles krijgen, van graan tot steenolie tegen reuma en spierpijn, van klompen tot snoep.

Duinen konden zeer verraderlijk zijn! Eens werd bij een nachtelijke noordoosterstorm het duinenzand opgestoven, door de krachtige wind weggeblazen en ergens anders opgewaaid tot hoge hopen. ‘s Morgens was de omgeving niet meer herkenbaar doordat vele duinen van plaats veranderd waren. De gekende sluippaadjes die ze ‘s avonds namen, waren dicht gewaaid. De weg terugvinden zou al helemaal niet lukken. Daar had vader Inootje wat op gevonden! Ze vulden een grote jutezak met heel wit zand en strooiden dit uit bij de splitsing van elk nieuw wegeltje dat ze namen. Zo liepen ze op de terugweg niet verloren in het duinengebied want het blanke zand lichtte fel op in de maneschijn en het juiste pad kiezen was een kinderspel. Met Toontje Hillewaert, van de gekende ‘Payo’ familie, verliep het niet zo goed. Op een nacht in de duinen overviel hem een groot onweer met storm en regen. Hij vond zijn weg niet meer terug en bleef maar ronddolen op zoek naar het juiste pad. Donder en bliksem verrasten hem en

de Zoutenaren vonden hem de volgende morgen rondkruipend op handen en knieën in erbarmelijke toestand. Hij zag niets meer want de bliksem had hem blind geslagen. Hij overleefde het avontuur wel maar het wereldje van Toontje ‘Payo’ was na die nacht heel klein geworden. Hij kon goed fluit spelen en bij mooi weer zat hij altijd voor zijn huisje, op een laag stoeltje, melodietjes te spelen. Iedereen die passeerde stopte om een babbeltje met hem te maken en dan voelde hij zich gelukkig. Toontje van Payo’s, met zijn mooi verzorgd baardje, was een echt begrip in het Zoute van toen. Het paadje waar zijn huisje stond werd in de volksmond ‘Payo’s wegeltje’ genoemd, nu is dit het Zeeuwspad en leidt direct naar het bos vanuit de hoek Sparrendreef met Zoutelaan. Riesten Stockx is bijna nooit naar school geweest. Hij was zot van ezels en ‘perretjes’ (paarden). Toen hij 9 jaar werd, kocht vader hem een ezel waarmee hij de gelukkigste jongen van de wereld was. Hij wilde geld verdienen en trok ermee naar het strand tot juist voor de vuurtoren en vroeg 15 centiem voor een ritje. De derde zomer had hij al twee ezels en droomde ervan om een paard te kopen. Hij leende geld en kocht uiteindelijk een paard, Kaluuk, maar weer wilde hij meer. Op een dag trok hij met zijn paard naar Brugge en kocht er een koets, een echte Victoria, en is als koetsier teruggekomen. Dat maakte nogal opschudding in ‘t Zoekte!! In het huisje kwamen steeds meer kinderen, moeder had haar handen vol aan alle twaalf. Riesten reed samen met een achttal andere koetsiers om de mensen aan de tramhalte van het dorp op te halen en naar de hotels aan de dijk te voeren. De rit kon van 20 tot 50 centiem oplopen en het was goed geld verdienen. Maar... dan kwam de paardentram op de proppen en moesten de reizigers maar 10 centiem per rit betalen. Daar konden de koetsiers niet tegenop. De paardentram echter was niet altijd het ideale vervoermiddel en groeide bij momenten uit tot een ware attractie.

Echtpaar Leopold Hillewaert (1856-1946) en Joanna Hillewaert (1862-1949)

Halfweg de rit naar zee toe, begon de weg te stijgen en was het zeer zwaar voor één paard om een wagen volgeladen met mensen te trekken. Als het dier de last niet meer aankon, moesten de reizigers uitstappen en zelf een eindje helpen duwen. De tram bezondigde zich ook aan ‘buiten-sporigheden’. En ja, het gebeurde wel eens dat de tram ontspoorde, de passagiers moesten dan met ‘vereende’ krachten proberen hem terug ‘op de riggels’ (rails) te krijgen. Een echte vaudeville! De koetsiers, die op dit moment met hun klanten voorbijreden, hadden er hun grootste plezier in, staken hun kop omhoog en lachten misprijzend. Het ‘Zoekte’ slaat op de vlucht voor de Duitsers In 1914, bij het begin van de oorlog, stond Richard Stockx met zijn paard ‘Kaluuk’ in de smidse van Knokke om het te laten beslaan. Plots kwamen enkele Duitsers binnen gemarcheerd, een vreselijke verschijning met geweren en pinnenhelm op, iedereen beefde maar ze vroegen enkel waar de burgemeester was. Toen ze verdwenen waren raadde iedereen Richard aan om ‘zere weg te loop’n met zijn pèrd en ‘em weg te steek’n voe de Duûtschers.’ In het oude Zoute deed dit verhaal de ronde en zijn de Zoutenaren op de vlucht geslagen. Vliegensvlug werd het nodige ingepakt en vertrokken ze naar het zwart huis aan het Zwin bij de grens van het neutrale Nederland. Ze hadden inderhaast een paar strandcabines meegenomen en brachten daarin de nachten door. Heel het oude Zoute hokte daarin samen.

zoverre angekom’n?” vroeg ze. ‘Neim wi, je moet er were in!’ zeiden de twee vrijwilligers en ze geraakten uiteindelijk met hun last tot aan het zwart huis. De Zoutenaars organiseerden zich en kregen een plaats voor de cabines en een plaats om te bakken en te koken. Klette Waeghe installeerde zich direct in het ovenkot en ze bleef er zitten tot de dag dat ze haar in de kruiwagen zouden terugvoeren. Wanneer dit zou zijn wist niemand. Richard Stockx verbleef er ook samen met zijn paard ‘Kaluuk’ weggestopt in een grote tent van zeil. Sommige mannen trokken wel iedere dag weer naar huis om te zorgen voor hun zwijntje dat achtergebleven was. In het geheim werd wel over de vette zwijntjes gewaakt die goed verscholen zaten. De vreselijkste verhalen deden de ronde over die soldaten maar ze schenen het Zoute niet te vinden. Heel lang hielden de Zoutenaars het daar niet uit. Ze zijn nooit over de grens getrokken maar stonden klaar om naar Nederland te vluchten als het nodig zou zijn. Na een tijdje zijn ze allen teruggekeerd en nam het gewone leven zijn gang. En ja... opeens hadden de Duitsers toch hun weg naar het Zoute gevonden en moesten alle weerbare mannen en vrouwen voor hen werken. Ze werden ingezet voor het aanleggen van versterkingen over de hele lengte van de dijk. Iedereen had honger en het einde van de oorlog kwam maar niet in zicht. Ooit werd er gedurende de oorlog in de keuken van hotel ‘Belle Vue’ een koe geslacht, dit kwam de Zoutenaars ter ore. Ze trokken er heen en kregen wat vlees mee voor thuis.

Het was veel kleurrijker dan de vlucht naar Egypte! Pannen en potten, beddengoed en wat kledij, alles werd samen gebonden. Klette (Coleta) Waeghe was te dik om te gaan en werd door twee stoere mannen in een ‘kortewagen’ (kruiwagen) naar ginds gevoerd. Ze rustte op een kussen, hield de ogen dicht en lag er comfortabel. Halverwege de dijk kantelde de kruiwagen om en rolde Coleta op de grond. “Oh zie me wiender a

107

Halfweg de jaren 1800 was er overal armoede en op een moment braken de pokken uit. Toen zijn er een paar van de familie Van Landschoot en andere Zoutenaren aan die ziekte bezweken. De doden werden op een slee door de duinen naar het kerkhof gevoerd. Een slee schoof het best over zand en gras en werd in die tijd ook gebruikt om zwaar materiaal zoals een ploeg te verslepen of te vervoeren. Een verhaal, raar maar waar gebeurd... de kleren van een zoon Van Landschoot die aan pokken gestorven was, werden aan Fluppe Lapeire uit de buurt gegeven. Dit was een ‘wreed rare pensenjager’ (iemand die konijnen stroopt zonder vergunning). Fluppe trok direct de kleren aan maar is nooit aan de pokken gestorven of er ziek van geweest. Hij had een grote lichtgele hond die hij zwart verfde om op strooptocht te gaan. Dit lukte wonderwel goed want man en hond kwamen dikwijls terug van hun strooptochten terwijl twee of meer vette konijnen over Fluppes schouders bengelden. Fam. Van Landschoot

De familie Van Landschoot was al voor Napoleon in het Zoute De Van Landschoots behoorden ook tot de ‘echten’ van het oude Zoute. Fier over zijn herkomst vertelde Gustaaf ‘Staf ’ Van Landschoot dat ze hun afstamming nog konden bewijzen tot in de jaren 1700. De oudste voorvader Philippus Van Landschoot werd geboren in 1763 in Knokke en was gehuwd met Levina Devos. Dit waren de ouders van onder andere Adrianus Van Landschoot geboren in 1811 die tussen zijn zonen een Jacobus telde geboren in 1848. Die Jacob huwde met Rosalie Stockx en waren de ouders van Staf en zijn vele broers en zusters. Al die broers Van Landschoot kregen op hun beurt nakomelingen per dozijn. Als een moeder stierf werd er opnieuw getrouwd en volgden weer kinderen. De zelfde populaire voornamen kwamen dikwijls voor bij neven of kozijnen Van Landschoot zodat men verplicht was er de naam van de vader en zelfs die van de grootvader bij te vermelden om juist te weten over wie men sprak. Er liepen dan ook een hele resem jongens met namen als Jacob, Filip, Adriaan, Andries en Louis Van Landschoot rond, zoveel is zeker.

Staf zelf woonde met zijn broers en zussen in een huis zoals er zoveel waren in die tijd. Er was maar één grote woonkamer waarin je direct binnenkwam als je de voordeur open deed. De ouders sliepen in de alkoof en al de kinderen op de ‘voutekamer’. Er was ook nog een schuurtje en het onmisbare ovenkot. In de stal stonden een paard en wat koeien en ze hielden ook varkens en kippen. De stalmest diende om de magere zandgrond vruchtbaar te maken. Vader Jacobus bewerkte zijn land met paard en ploeg. De grond lag tussen de Zoutedreef en de zandweg van het Zoekte, latere Sparrendreef. Soms kwam Mon Pitte met zijn wagen en paarden om vader te helpen mest rondvoeren op het land. De koeien liepen ‘voor niks’ rond in de duinen en vlakte tot waar nu de Dumortierlaan is. Staf en zijn broers waren de beste koeienwachters van het oude Zoute. Ze zaten geregeld met een dozijn rond de tafel. Het brood bakten ze zelf in het ovenkot en om vuur te maken zochten ze duindoorns die ze afhakten. Hout vonden ze dikwijls op het strand. Als de ‘beestenschepen’ hun dieren in Antwerpen afgeleverd hadden kwamen die via

Vlissingen terug en werden de ‘slijkplanken’ waarop de beesten gestald werden over boord gesmeten. Ze wilden ze liever kwijt dan rijk en die spoelden dan aan op het strand. Voor de Zoutenaren waren die planken zeer welkom want de kolen kosten een halve frank de zak wat heel veel geld was in die tijd. Staf zat bij meester ‘Cuyper’ op school die hem leerde lezen, schrijven en rekenen, ze zaten met 74 leerlingen in één klas. Het was een heel eind lopen door duinen en zand om slim te worden en meester vond het niet erg als er eens iemand een dag niet kwam. Wanneer de Van Landschoots van school naar huis liepen, trokken ze in de Peperstraat hun kloefen en kousen uit en weg waren ze blootsvoets door het duinenzand. Al bij al was het een mooie tijd. Ze waren gelukkig, trokken hun plan en hadden nooit iets te kort. Knopen springen af van trouwkostuum Richard Stockx had zijn oog laten vallen op een mooi meisje, Valentina Beernaert. De Beernaerts woonden met veertien kinderen in een huisje aan de Maegher Schorre. Hij was beginnen vrijen met Valentina toen de oorlog in 1914 juist begon. Inootje, Richards vader, stierf gedurende de oorlog in 1916 en zoon Richard moest moeder helpen om voor het gezin te zorgen. Al wat hij verdiende was voor haar. Hij verlangde heel erg naar zijn Valentina doch was noodgedwongen te wachten tot na de oorlog. Uiteindelijk konden ze trouwen op 3 december 1918 maar Richard ‘zat op bloot zand’ omdat hij altijd zijn loon aan moeder had afgegeven. Dit hield hen echter niet tegen, ze hadden lang genoeg gewacht. Richard wilde geen zotte kosten doen en zou geen trouwkostuum kopen. Hij kreeg er een geleend doch het kostuum was wel wat te nauw en sprong aan alle kanten bijna open, maar “allez ‘t zou wel gaan voor één dag’. Op het menu stonden gebraden eigen kippen en zelfgevangen konijntjes. Het was een goed maal en er werd veel gegeten. Tegen de avond deed het nieuws de ronde dat er een boot vol met schardijn (sprot)

Richard Stockx en Valentina

was aangekomen. De feestvierders trokken er allen naartoe en hebben die avond hun buikje nog eens rond gegeten met lekkere verse schardijn. Toen de trouwer opstond van de tafel sprongen de knopen van zijn kostuum af en kraakten de naden. Valentina en Richard trokken naar bed maar ‘s nachts werd hij wakker en het eerste waar hij aan dacht was aan de vis. Hij is voorzichtig opgestaan om nog de rest van de schardijn op te eten. “En smaken dat het deed!” Toen hij terug in bed kroop, schaterde Valentina het uit, in zijn grote haast had hij zijn lange ‘caleçon’ achterstevoren aangetrokken. Vijftig jaar later, in december 1968, zouden Richard en Valentina hun gouden jubileum vieren. Enkele dagen voor het feest zaten een paar neven uit Knokke met Richard bijeen en hij verzuchtte “op de dag van mijn trouw heb ik schardijn gegeten en ik zou er nu ook willen aan geraken voor mijn jubilee”. Dit viel niet in dovemansoren, de neven hadden het direct begrepen en zeiden “dat komt in orde nonkel”. En zo geschiedde.

Een meisje van het Zoute vertelt... Leopold Byl werd door iedereen ‘Pol Pulle’ genoemd. Dit dateert uit de tijd dat hij als lavertje meeging op de platte vissersboot van Jan Baes. Pol was een klein, kort ventje en toen de schipper hem bij zijn haren nam en zei: “kom ier gie kleine pulle” kreeg hij zijn bijnaam. Toen Pol ‘Pulle’ Byl trouwde in 1888 met Johanna Waeghe, bouwden ze een klein laag huisje langs de zandwegel die later de Sparrendreef zou worden. Het stond rechtover waar later het Dominicanenkerkje zou komen. Zo werden ze de buren van Pieter Monteville die getrouwd was met Rosalie Hillewaert, beter gekend als Liete Klakkers. Hun zoon Bastiaan en zijn vrouw Liete Savels woonden samen met de kinderen bij hen in. Het huisje van de Byls is er lang blijven staan en werd op een bepaald moment omgevormd tot herberg ‘In den Engel’. Dit werd het stamhuis van de Byls want Pol en Wanne (Johanna) kregen 8 kinderen, onder wie maar één meisje Nathalie. Dus de familienaam was verzekerd voor de toekomst en ze zorgden voor leven in de brouwerij

van het oude Zoekte. Ze groeiden zeer eenvoudig op met een visje, een haring, een paling of een konijntje. Soms was er een kluit steenharde wijting die bovenop de ‘patatten’ werd gelegd tot de vissen zacht werden en dan stampte moeder alles samen met wat azijn en buffelsmout. Er werd ook vis gedroogd, eerst goed inpeperen tegen de vliegen, en dan aan een draad te drogen hangen in de wind. Nathalie Byl trok als meisje van 12 jaar mee met vader Pol en enkele broers over de duinen naar de zee om haken te zetten om de vis te vangen. Dit was heel simpel: een stok werd in het zand geslagen en daaraan werden draden vastgemaakt met haken en aas. Bij het donker worden gingen ze de haken controleren. Nathalie, goed ingeduffeld met een neusdoek om en op klompen, kreeg een lichtbak met een kaars erin, en een emmer met nieuw aas. De anderen droegen de manden voor de vis. Vader met grote laarzen aan droeg de kinderen over de kuilen waar water in stond. De grote vissen werden verkocht aan één frank per kilo en de kleintjes waren voor henzelf.

Leopold Byl (1866-1933)

Johanna Waeghe (1868-1938)

Nathalie Byl

108

109

HOTEL PRINS BOUDEWIJN Soms werden meeuwen gevangen, daarvoor was een schardijn (sprot) nodig die rond een haak gedraaid was en aan een koordje bovenop een kurk op het water te drijven gelegd werd. De haak bleef vastzitten in de bek van de vogels en ze vingen hele vrachten. De magere meeuwen werden in leven gehouden tot ze dikker waren. Ze moesten enkele dagen staan pruttelen op de stoof en dan nog waren ze te taai om te eten, ze werden enkel gekookt om een goede soep te hebben. Nathalie, de oudste en een meisje, moest elke zaterdag haar jongere broertjes in de waskuip een bad geven. Ze waste de kleintjes twee per twee en legde hun kleertjes klaar voor de zondagmorgen. De klompen werden opgewreven met de blinkborstel en de lantaarn nagezien om naar de mis van zeven uur te gaan. Want... al wie van ‘t Zoekte niet naar de mis ging deugde niet en was slecht gezien door de Knokkenaars. En het waren maar liefst 4.300 stappen tot aan de kerk. Moeder, Johanna Waeghe, was een vrouw die alles kon, ze lapte de schoenen, maakte de mooiste mutsjes en naaide nieuwe kleren of verstelde ze. Elk jaar kreeg Nathalie een nieuw kleedje en een nieuw schortje voor de zondag. Ze droeg een groot blauw voorschoot in de week en ze had twee paar kousen: een paar af en een paar aan.

Onderweg van school naar huis moest ze elke dag een bond helm verzamelen en kreupelhout en doornen meebrengen, droge koedrek was ook goed. Daarmee werd een vuur gestookt om het eten voor de varkens te koken. Ze werkte veel maar zong en danste ook. Als jong meisje ging ze in ‘t seizoen werken bij Demarest van het ‘Hôtel du Littoral’. Hij was met een Waalse getrouwd en madame sprak alleen Frans. Ze waste er de schotels maar zag dat de bovenmeiden veel drinkgeld kregen en al vlug werd ze ook bovenmeid. Madame verstond geen woord Vlaams en door goed te luisteren leerde ze toch al een paar woordjes Frans. Met madame en de baas gingen de meidjes soms dansen op de dijk bij het orgeltje van Caroline. Nathalie vroeg dan: “Madame, ce soir à la diek danser?” Op een avond kwam de beenhouwersgast voor de ‘commande’, “apportez un bon os pour la soupe” zei madame en zo wist Nathalie dat dit een been was voor in de soep. Toen ze op een dag onder de tafel een stamp tegen haar been kreeg van een meid riep ze “attention tu schopt tegen mon os!” En ze begreep maar niet waarom madame en de baas zo moesten lachen.

Uit de naam’t Zoekte onstond Het Zoute De ‘Soute Schorre‘ en ‘Soute Polder’ uit de jaren 1700 lagen aan de oorsprong van de latere naam ‘Le Zoute’. Bij de stichting van de ‘Cie. du Zoute’ en de bouw van het mooie ‘Grand Hôtel du Zoute’ werd de naam voor het eerst gelanceerd. Op de duinen verschenen na de stichting van de ‘Cie du Zoute’ kleine plakkaten met het opschrift ‘Terrains à vendre’ of ‘Vendu’ en er werd al hier en daar voorzichtig een ‘sentiertje’ aangelegd. Opeens was er meer werk. De Zoutenaren beseften nog niet dat dit het begin van het einde zou zijn van het oude Zoekte. De oude Zoutenaars, die vroeger de Engelsen in de duinen tegen een klein balletje hadden zien slaan, hadden eens weifelend en medelijdend het hoofd geschud. Ze konden nooit vermoeden dan hun klein- en achterkleinzonen hun eigen Town Golf Club zouden hebben. Maar een ding is zeker ‘ze zouden hun ‘Oude Zoekte’ nooit geruild hebben voor een gemakkelijker leven in het Dorp. Frieda Devinck Bronnen: Dagklapper uit Knokke, deel 1 & 2, André D’hont

Het hotel bevindt zich in het stadscentrum van Knokke (Lippenslaan), rechtover het marktplein en een paar minuten lopen van het trein-, bus- en tramstation. Wij bieden een persoonlijke en attentievolle service in een sfeervol kader. Er bevinden zich een gezellige pub en praatcafé in het gebouw. Wij beschikken over verschillende familiekamers. Iedere morgen wordt een uitgebreid ontbijtbuffet geserveerd. Gratis Wifi beschikbaar in de meeste kamers. Een dagje shoppen, een avondje uit in het Cultureel Centrum Scharpoord (op een paar minuten te voet), een golfballetje slaan, een bezoekje aan het Zwin of een mooie strandwandeling? Bij ons bent U overal dichtbij.

Lippenslaan 35-37 - 8300 Knokke-heist Tel: +32. 50 60 10 16 - Fax: +32.50623546 - www.hotelprinsboudewijn.com

110

111

Duinbergen & Het Zoute Historiek en Architectuur onder de loep genomen

et lokale schrijversduo, Danny Lannoy en Frieda Devinck, pakt uit met een nieuw boek: 'Historiek en Architectuur van Duinbergen en Het Zoute'. Het boek is zowel een lees- als een fotoboek en brengt een boeiend verhaal waarin beide badplaatsen grondig worden geëxploreerd. Op de dag van het verschijnen van het boek - 13 november 2016 - wordt in het cultuurcentrum Scharpoord een tentoonstelling geopend die hetzelfde onderwerp belicht. Daar zullen grote foto's van oude en nieuwe villa's, originele plannen van bekende architecten en maquettes van villa's in typische stijlen te zien zijn. Er zullen gidsen worden ingelast die de bezoekers deskundige uitleg zullen geven en deze nu en dan met kleine anekdotes kunnen stofferen. Waarom dit boek en wat omvat het? De auteurs benaderen via verschillende invalshoeken hun onderwerpen en kaderen die in het tijdsbeeld dat aan de basis lag van het ontstaan en de evolutie van beide vakantieoorden. Deze benadering maakt het boek juist zo interessant op historisch maar vooral op architecturaal gebied want het accent ligt vooral op dit laatste. De lezers staan werkelijk mee aan de wieg van Duinbergen en Het Zoute en zien beide badplaatsen als het ware onder hun ogen groeien aan de hand van de schitterende foto's, verhalen en brieven ter ondersteuning. Dit alles geeft de inhoud een zeer boeiend aspect. De auteurs deden veel opzoekingwerk, bestudeerden grondig de verschillende bouwstijlen en kozen de meest representatieve villa's om dit te illustreren. Bij elke stijl wordt een korte uitleg gegeven over de theoretische kenmerken en visuele

aspecten - niet technisch of hoogdravend - maar in eenvoudige begrijpbare taal. De bouwstijlen en hun evolutie staan centraal en worden niet enkel geïllustreerd met prachtig fotomateriaal maar ook met nooit geziene blauwdrukken, plannen en documenten. Kleine leuke "weetjes" worden terloops meegegeven in het boek zoals het voorval - dat bijna niemand weet - dat Duinbergen eigenlijk "Zeebergen" moest heten. Dit zou een zeer goede naam geweest zijn want langs de zee lagen op die plaats zeer hoge, witte duinen die als 'les monts blancs' aangeduid werden op de landkaarten. Maar door het gelijktijdig ontstaan van Zeebrugge werd dan maar voor Duinbergen gekozen. De naamgevers vonden de klank 'Zeebergen' teveel gelijkend op 'Zeebrugge' en dachten dat dit verwarring zou stichten bij de toeristen en vooral bij de Franstaligen. En misschien hadden ze wel gelijk! Een kleine greep uit de inhoud Josef Stübben, de bekende Duitse urbanist, werd aangesproken om een verkavelingplan voor Duinbergen, een nieuwe badplaats, te tekenen. Hij was zo enthousiast over 'ein so interessantes Arbeitsgebiet' dat hij een van de vier allereerste aandelenhouders werd van Duinbergen. Zijn plan had strenge voorschriften qua respectering van het duinreliëf, stratenplan, inplanting en bouwstijl. Het was dan ook meteen een schot in de roos. Duinbergen werd dé tegenpool van de stad: hij opteerde voor de Engelse cottage stijl en streefde naar een constante aanwezigheid van natuur en rust voor de bewoners. Naast de cottage stijl verschenen ook villa's in regionale hoevestijl en in het interbellum kwamen zelfs verscheidene

modernistische villa's aan bod. Duinbergen werd een 'model' van een vakantieoord aan zee en straalde gezelligheid, openheid en familiale sfeer uit. De inhuldiging van Duinbergen maken de lezers mee aan de hand van foto's van de genodigden en van de allereerste villa's, cottages en hotels. In 1908 zag de 'Cie. Het Zoute' direct in dat Duinbergen een voorbeeld was van een badplaats met een architecturale uitstraling en van een esthetisch verantwoorde tuinwijk aan zee. Ook zij wilden een 'Tuin aan zee' creëren in hun nieuwe Zoute en vroegen Stübben om een plan uit te werken. De Duitse urbanist koos weer voor een 'pittoreske en landschappelijke' aanleg die later een schoolvoorbeeld werd voor de stedenbouw in België en in andere landen. Het grondgebied van het Zoute was veel groter dan Duinbergen en dit gaf hem de volle vrijheid om een heel apart stratenplan te ontwerpen. Hij koos resoluut voor kronkelende wegen en paden boven een kunstmatig en recht stratenpatroon. De belangrijkste karakteristieken waren: een stratenplan dat inspeelde op het natuurlijk reliëf, het opbouwen van een wijk rond enkele hoofdassen, een scheiding van doorgaand en plaatselijk verkeer en een afzonderlijk parcours voor wandelaars langs smalle paden. Er werden wel enkele grote kavels behouden voor een nog meer open bebouwing. De nodige aanplantingen moesten het landschappelijk karakter van de aanleg versterken. Stübben stelde enkele richtlijnen op om de 'tuinwijk aan zee' harmonisch en esthetisch uit te bouwen. Het strenge ontwerp programma omvatte onder meer volgende punten: a) Il y a souvent du vent le long de la mer du nord. Il faut donc prévoir des promenades abritées et si possible des bois. b) le pays est plat. Il faut donc d’une part respecter les dénivellations et les dunes existantes et d’autre part, ne pas construire en hauteur, afin de ne pas écraser le paysage. c) il ne faut pas des routes en ligne droite, mais des lignes courbes, favorables au repos et à la promenade. Il faut en outre prévoir des sentiers non carrossables, afin que les promeneurs ne soient pas dérangés par les équipages. d) il faut à une station balnéaire le confort moderne, eau courante, électricité, égouts etc.

112

Foto Fabien Raes

e) au point de vue architectural, il serait heureux de s’inspirer de l’architecture rurale existante: toits rouges à 45°, ou bien de l’architecture anglo-normande. Il faut éviter des matériaux étrangers à la région, ardoises, etc. la hauteur doit être limitée à 11 m et une zone de non aedificandi doit entourer chaque cottage. De vrijstaande woning was het concept van het leven in de natuur middenin een tuin of in de duinen. Naast de 'Cottagestijl' werd in het Het Zoute ook de 'Regionale stijl' toegepast. Deze werd soms ‘Landelijke' of ‘Vlaamse Hoeve' stijl genoemd. In 1921 schreef architect Jos. Viérin een merkwaardig boekje 'Over de landelijke woning aan de Vlaamsche Kust'. De 'Cie. Het Zoute' gaf opdracht aan de architecten om de villa's in het Vlaamspad in regionale stijl te bouwen waardoor er een homogeen vil-

lapark ontstond. De ontwerpen vormden samen een eenheid maar toch hadden ze elk apart hun eigen specifieke kenmerken. De architecten, onder wie Pirenne, gebruikten veel elementen uit de hoeveopbouw. De ontwerpen van Pirenne stonden model voor zowel Duinbergen als Het Zoute. In beide badplaatsen verschenen later villa's met art deco elementen en ook het modernisme deed schoorvoetend zijn intrede. Zowel Duinbergen als Het Zoute zijn een prachtvoorbeeld van symbiose tussen verschillende stijlen die een mooie verwevenheid hebben en een positief interactieveld creëren tussen elkaar. Men kan gerust spreken van een samenleving of kruisbestuiving tussen de verschillende stijlen. Duinbergen en Het Zoute bewijzen dat 'traditionalisme' en 'modernisme' hand in hand kunnen gaan.

113

Auteurs Danny Lannoy & Frieda Devinck Uitgave: DE DISTEL vzw Formaat: 23 x 30 cm - Omvang: 320 blz - Harde kaft, genaaid Verschijnt op 13 november 2016 Intekenprijs: €37 - Na verschijning: €42 - Portkosten €8 Hoe intekenen? Tot 1 november 2016 op rekening: BE36 4784 2360 2181 van ‘De Distel’ (+ €6 port buiten Knokke-Heist) Ofwel bestellen bij: D. Lannoy, Graaf Jansdijk 300, 8300 Knokke-Heist Het boek dient afgehaald te worden in het Cultuurcentrum (bovenverdieping) tijdens de openingsuren van de tentoonstelling (bewijs van betaling voorleggen).

114

115

Alfred Verweeplein 6 Knokke-Heist Open from 18h30-01h30 Reservation desired +32 499 90 79 42 redouane.one@gmail.com LE-RIAD-DU-ZOUTE

Oh my God ik zit bij de gekken!

CAFE

Gemeenteplein 15 8300 Knokke-Heist 050 33 90 01

Riva Cafe

CafĂŠ Riva is gelegen op de Groentemarkt in het oude Knokke. Wij zijn dagelijks geopend vanaf 8.00 uur tot ... Heeft u iets te vieren, dan maken we graag een afspraak om uw persoonlijke wensen te bespreken.

116

117

Herman van Veen

"de zee als bron" Foto's Fabien Raes

ijftig jaar nadat zijn carriére in Heist op het Humorfestival startte, was Herman Van Veen (70) te gast in Cultuurcentrum Scharpoord. Ditmaal pakte hij niet uit met een integrerende mix van zang, muziek, schrijf- en acteertalent. Zijn schilderijen- en fototentoonstelling ‘Op het eerste zicht’ leverde een serie imposante, alle aandacht opeisende kunstwerken op. Geen Nederlandse artiest wordt zo gevierd in de internationale theaters als de Utrechtse duivelskunstenaar. L’Olympia, Carré, Friedrichstadtpalast, Carnegie Hall…, schijnbaar moeiteloos zingt Herman van Veen zijn repertoire in vier talen. Sinds een 15-tal jaren is daar ook het schilderen bijgekomen. Doeken die hij, na een paar jonge borrels, ‘afdrukken van de ziel’ noemde. Zijn schilderstukken zijn inmiddels wereldwijd in een aantal musea en bij privé verzamelaars terechtgekomen. In het Cultuurcentrum Scharpoord presenteerde Herman van Veen schilderwerk geïnspireerd op de zee, een overzichtstentoonstelling over Alfred Jodocus Kwak en een biografie in foto’s.

ouder worden, ben ik gelukkiger dan ik ooit ben geweest. Tegelijk hebben een aantal van mijn werken de zee als bron. Ik heb een bijzondere band met de zee net als een aantal van mijn oude vrienden. Wijlen Frans Verleyen, directeur van Knack, vertelde me ooit: “als ik niet kan slapen denk ik aan de ongelooflijk blauwe zee van Curaçao. We moeten de zee koesteren! Dat is een belangrijk thema in mijn werk”, weet de bedenker van Jodocus Kwak.

Jodocus Kwak! “Spetter pieter pater lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later….”. Wie kent deze eerste regels van het Alfred Jodocus Kwak lied niet. De Nederlandse zanger, schrijver, schilder, musicus, kinderrechtenactivist Herman van Veen bedacht Alfred Jodocus Kwak voor een concert ten gunste van Unicef in 1976. Nog nooit is een eend zo beroemd geworden. In het CC Scharpoord toonde de kunstzinnige duizendpoot ook een overzichtstentoonstelling van Alfred Jodocus Kwak. Dirk Meulders

“Nu ik terug in Knokke-Heist ben, komt mijn nabije verleden weer tot leven”, grijnst de muzikale duizendpoot. “Ik kan niet anders dan terugblikken op het Humorfestival waar ik vijftig jaar geleden tot revelatie werd verkozen waardoor mijn carrière een gevleugelde start nam. Na al die jaren wil ik enkel nog enkel dingen doen waar een mens blij van wordt. Schilderen en fotograferen zijn mijn nieuwe liefdes. Ik wil laten zien hoeveel soms onverwachte kanten je op kan met verschillende gereedschappen: een kwast, penseel, papier, handen, messen... Na het overlijden van mijn ouders ben ik in een groot gat gevallen en voelde ik me heel somber. (grijnst) In Nederland met zijn weidse vlaktes kan je dat hebben…Tot ik besefte: ’Verrek ik heb de handen van mijn vader.’ Toen ben ik gaan schilderen. Want ik heb het gevoel dat als ik schilder ik dicht bij mijn ouders ben. De kleuren doen me herinneren! Ik ben geen schilder maar iemand die schildert. Want ik ben niet technisch onderlegd. Mijn vak is viool spelen en zingen. De afwezigheid van technische kennis is tegelijk ook de kracht van mijn schilderijen. Ik kan er mijn directe emotie in kwijt. Soms flikker ik gewoon een partij rood op het doek… Mijn werken zijn abstract en aan elke tableau is een verhaal verbonden. Het is een fractie van wat ik heb gevoeld, meer nog dan gezien. Daarnaast stralen mijn schilderijen geluk uit. Met

118

119

Lions Knokke-Zoute "Fin de saison on the Beach" Foto's Fabien Raes

De opbrengst van deze avond werd verdeeld onder een aantal sociale projecten. Ze steunden MPIGO De Bevertjes in Oedelem, Het Baken, De Klinker, Het Vlot, Spermalie en het Dominiek Savio Instituut.

Lippenslaan 112, 8300 Knokke - Tel. 050 70 88 87 - Dinsdagavond en Woensdag gesloten - www.checkinknokke.be Check-In Knokke

Bar.Lounge.Sports.Games.Billiards.Terracce.Smoking room.

120

Het Zwin Middenin het 7 hectaren groot natuurgebied van het Zwin staat sedert enige tijd - en nu afgewerkt - het bezoekerscentrum van het Zwin Natuur Park1. Een parel van architectuur in een landschappelijke setting waarin natuurlijke groei en de natuur-educatieve presentatie zacht in elkaar vloeien. De architecten Coussée & Goris2 hebben een multifunctioneel volume gebouwd uit beton, hout en glas. Maar er is veel meer dan dat. Deze drie basiselementen scharnieren samen in kleur (zwart tegenover grijs in een overwegend groene omgeving), impressies van houtnerven en plankstructuren in de betonwanden, en licht dat uit de grote glaswanden kan doordringen tot aan de grens van elk volume. Zelfde voorwaarden voor de educatieve ruimtes, de technische blok. Parel

van Natuurreservaat naar Natuurpark

Foto's Fabien Raes

aan de kroon is het kijkcentrum dat zowel het groteske van een bunker als de finesse van een verdoken observatiepunt heeft. Een verfijnde betonbalk in de bres van een broze dijk. Tussenin opnieuw aangelegde natuurlijke waterpartijen, ooievaar nestpalen, activiteitenhutten en een subtiel klanktheater waar je middenin de georkestreerde klanken van de natuur van Het Zwin staat, zit of wandelt. Ideaal voor stilte momenten, filosofische gesprekken of voluit genieten van de cultuur van de natuur. De harmonie van zoemen van insecten en gefluit van zone-eigen vogels. Wachten duurde lang. Zo lang zelfs dat voor de nieuwe jongeren “’t Zwin” al een vergeten herin-

nering is. De brokkelige parking, de witte huisjes, de krokante wafel, voedertijd en gekwetter: impressies die ingeworteld zijn in zij die dat oude Zwin omgetoverd hebben tot Zwin Natuur Park. Er is één constante: Léon graaf Lippens blijft op zijn sokkel. Het adellijke van natuurobservatie gebronzeerd. Er is meer van dat historische. In het bezoekerscentrum wordt heel schematisch maar duidelijk getoond hoe men vroeger vogels moest doden én opzetten vooraleer een duidelijke beschrijving kon worden gemaakt. De digitalisatie van de wetenschap, het kunnen leggen van een quasi onbeperkt aantal associaties en de nieuwe beeldvorming maken dat wij ons als bezoeker een

pseudowetenschapper kunnen voelen. Via een digitaal paspoort word je een Zwin-vogel, waarvan je door inscannen alle eigenschappen zult leren. Je kan interactief mee-vliegen, de gevaren van een migratie simuleren. En net als bij een drukke luchthaven, krijg je bij de inkom van de tentoonstellingsruimte op een boarding & landing display de routes van alle vogels die in Het Zwin Natuur Park verblijven of ‘passeren.’ 1

www.zwin.be

De Provincie West-Vlaanderen en Agentschap Natuur en Bos trekken duidelijk de kaart van natuureducatie en gedeeltelijk in balans brengen van de werkingskosten door aanbieden van de ruimtes voor congressen, seminaries, workshops of inspirerende retraites. Een actuele natuurpresentatie op een hyper-hedendaagse wijze. André & Annick

www.coussee-goris.com/index.php/portfolio/zwin/

Joke Schauvliege, Vlaams Minister van Omgeving en Natuur, en Guido Decorte, Gedeputeerde van de provincie West-Vlaanderen

122

123

124

125

126

KANTOOR HET ZOUTE Het nieuwe kantoor van Immo Cauwe – Het Zoute was een logische beslissing om aanwezig te zijn in hartje Zoute, vlakbij de Wandeldijk. “Sedert 2011 hadden we in deze exclusieve buurt reeds een eerste vorm van aanwezigheid, maar met het nieuwe kantoor op de hoek van het Wielingenplein, voormalige horecazaak ‘Bora Bora’, zetten we toch een reuzenstap vooruit in onze ontwikkeling. Met een ruime etalage en een hoogwaardige presentatie zijn we op vlak van visibiliteit als service ons cliënteel nog beter van dienst, voor zowel verkoop, verhuur en beheer”. Wij verwelkomen u graag in het nieuwe kantoor. Le nouveau bureau de Immo Cauwe – Le Zoute était une décision logique d’être présent au cœur du Zoute près de la digue piétonnière. “Depuis 2011, nous avions déjà la présence, mais avec le nouveau bureau au coin de la place Wielingen, l’anciene taverne ‘Bora Bora’, nous prenons encore un pas de géant dans notre développement. Avec une présentation de qualité, nous pouvons offrir le meilleur service à nos clients. Soyez le bienvenue à notre nouveau bureau.

Knokke Hippique Foto's Fabien Raes

Res. Aragon - A714

GRATIS waardebepaling! Voor ons uitgebreid klantenbestand zijn wij steeds op zoek naar nieuwe panden te koop.

Res. Lekkerbek - A726

Res. Les Moineaux - A719

nokke Hippique is er van 30 juni tot en met 24 juli 2016 Het eerste weekend staat in het teken van de absolute vijfsterren topsportcompetitie. De daaropvolgende weken is er het Summer Circuit, waarbij Knokke de uitvalsbasis is van talrijke internationale sterren die van Knokke Hippique hun tijdelijke verblijfplaats maken. Ruiters en amazones uit het Amerikaanse en Aziatische continent verkiezen Knokke vanwege de gezellige beleving van het event en de talrijke troeven van de badstad. Want Knokke Hippique is veel meer dan sport alleen. Laat je eens onderdompelen en kom het zelf beleven... Prachtig hoekappartement in residentie vlakbij MinigolfHet Zoute op 150 meter van Zeedijk en Wandeldijk. Appartement de coin dans une résidence près du Minigolf-Zoute, à 150 m de la digue et la digue piétonnière.

134 m2

142 m2

€ 1.090.000

Prachtig appartement met wijds zeezicht, gelegen in een standingvolle residentie op de Wandeldijk-Het Zoute. Magnifique appartement avec vue mer frontale, situé dans une résidence de haut standing sur la digue piétonnière au Zoute. 1

86 m2

EPC: 525 kWh/m² - UC: 1757994

Res. Egmont - A738

€ 1.195.000

Gerenoveerd appartement op Zeedijk-Het Zoute, vlakbij Albertplein.

Appartement rénové sur la digue au Zoute, près de la place Albert.

€ 1.095.000

94 m2

EPC: 118 kWh/m² - UC: 1782761

Res. Saint Georges - A702

EPC: 95 kWh/m² - UC: 1141976

Villa Starling - V707

Prachtig gerenoveerd app. met 2 slpks op Zeedijk-Knokke,

Ruim zuidwest-georiënteerd appartement met open zijde-

Uniek gelegen villa, gelegen in een klein paadje in Het

gelegen tussen Lichttorenplein en Albertplein.

lings zeezicht gelegen op Zeedijk-Het Zoute.

Zoute, op 50 m van het Albertplein en Zeedijk-Het Zoute.

Appartement rénové de 2 chambres sur la digue à Knokke, entre Place du Phare et Place Albert.

Bénéficiant d’une orientation sud-ouest cet appartement d’une chambre dans une résidence sur la digue au Zoute.

Charmante villa individuelle dans un sentier à 50 m de la Place Albert en de la mer.

95 m2

€ 995.000

65 m2

EPC: 108 kWh/m² - UC: 1833917

mog/ poss.

€60.000

€ 440.000

EPC: 239 kWh/m² - UC: 1751241

Koningin Fabiolalaan

270 m2

542 m2

€ 2.985.000

EPC: 344 kWh/m² - UC: 682489

Fort St.-Pol

Recent verkocht Vendu récemment

www.immo-cauwe.be

128

KNOKKE HET ZOUTE Zeedijk Het Zoute 819, 8300 Knokke-Zoute • T +32 (0)50 61 23 73 • F +32 (0)50 60 72 44

129

Info & Reservaties Ter hoogte van Zeedijk 711 & Duindistelstraat 8300 Knokke-Heist (Zoute) info@monroebeach.be Beachreservations: +32 (0)471 17 88 50 Open: Paasvakantie tot half oktober, van 08.00u tot 20.00u www.monroebeach.be