KNOKKESTYLE Magazine2018 by Knokkestyle

BA D M O D E

Banana Moon & Rosa Faia Ceci n’est pas un hôpital 1 mei-loop

L’esprit Kiro Urdin RKFC maakt mensen gelukkig

h t g n i e e

s f o ay

w w e n a

. . . s ing

Quand on ne peut pas changer le monde, il faut ...

Duinenwater In het kielzog van toparchitect Luc Declercq

AVA IL A B L E AT:

DEKNOKKE MAERE

K A I A’ S CHOICE

anno 1899

Koninginnenlaan 7 • 8300 Knokke 050 60 14 88

TRÉSOR COLLECTION

LIPPENSLAAN 244 - 246, 8300 KNOKKE • T 050 62 43 15 •

regatta.knokke • regatta@telenet.be

Ook gespecialiseerd in grote maten

COVERFOTO

Model Bianca Van Damme Fotograaf Fabien Raes

Knokkestyle Zenentiende editie (2018) Verantwoordelijk uitgever Fabien Raes Piers de Ravenschootlaan 39 8300 Knokke Tel 050 60 09 46 0475 45 66 24 Fax 050 62 74 54 info@knokkestyle.com www.knokkestyle.com knokkestyle magazine fabien.raes1234 Algemene leiding en hoofdredactie commerciĂŤle directie en marketing Fabien Raes fotografie Fabien Raes vormgeving Studio 39 Tom Verhelst werkten mee aan dit nummer AndrĂŠ Baert & Annick Marchal A&A Dirk Meulders Christel Bedert Frieda Devinck

CONTENTS

KNOKKESTYLE N°17 ZOMER 2018

112 82

STO R I ES 4 Inhuldiging A11 24 De flamboyante Emile Verhaeren droeg Knokke in zijn hart 32 Project Olivier 3.0 39 Grensoverschrijdende uitbreiding van het Zwin 72 Ceci n'est pas un hôpital 100 Duinenwater A R T & D EC O R AT I O N 53 Beaufort 56 Van vakantiehuis en woning naar Fondation/Stichting Luc Peire 88 L'esprit Kiro Urdin 118 Quand on ne peut pas changer le monde, il faut changer le décor...#4

E V EN TS 41 Stripfestival 15de editie 66 40ste Dierenzegening 76 Zoute Grand Prix 2017 97 Nacht Van De Sport 112 We Can Dance 2017 I N T ERV I E WS 10 Vincent Vanhonsebrouck: "RKFC maakt mensen gelukkig" 14 Erik Hollé: “Rustig kabbelend zeetje werd professionele voetbalclub!” 22 Marina Van Ooteghem over Echem 36 Het Zwin, getekend 61 Charly Teeuws, de Number One Boss 82 In het kielzog van toparchitect Luc Declercq

FAS H I O N 16 Badmode Bananamoon 44 Rosa Faia 46, 52, 106 Style S P O R TS 20 Zwintriathlon 30 BK Beach Volley 47 1 mei-loop 60 Baloise Belgium Tour VA R I A 64 Agenda 80 Books 94 Aprilvissen 96 Zoek de 13 fouten 110, 124 Jokes 126 Quotes

© Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch,door fotokopieën, opnamen of enig andere wijze, zonder voorafgaande toestemming van de uitgever en andere auteursrechthebbenden.

Inhuldiging A11

Verbindingsweg tussen haven van Zeebrugge en het binnenland Op zaterdag 26 augustus 2017, enkele dagen voor de eerste auto’s over de nieuwe A11 reden, nodigde het Agentschap Wegen en Verkeer iedereen uit om de opening van de A11 mee te komen vieren. Na de officiële inhuldiging van de beweegbare brug over het Boudewijnkanaal door Vlaams Minister van Mobiliteit en Openbare Werken Ben Weyts, kregen bezoekers de kans om de nieuwe A11 per fiets, te voet of in een treintje te ontdekken. En of er op deze uitnodiging werd in gegaan….met duizenden waren ze fietsers,skaters, wandelaars….van alle leeftijden, in groep, als koppel, gezin of gewoon alleen Niemand wou deze unieke gelegenheid aan zich laten voorbijgaan. Foto's Fabien Raes

Stylish Renovated Van idee tot finishing touch Met meer dan 20 jaar ervaring in het vak heeft Conco een kwaliteitsvol, professioneel en betrouwbaar imago in en rond Knokke-Heist. Elke verbouwing klein of groot wordt met de meeste weloverwogen zorg en vakkennis uitgevoerd, een to the point communicatie, correcte afspraken, het streven naar een strakke planning en service zijn belangrijke meerwaarden binnen dit bedrijf!

CONCO • Natiënlaan 76, 8300 Knokke-Heist • +32 050 69 90 03 co@conco-reno.be • www.conco-reno.be • @Conco

VILLA REGINA Op de lijst van de Inventaris Onroerend Erfgoed staan ze vermeld als: “Burgerhuizen Villa Hector en Villa Regina”. De beschrijving: “Albertlaan nrs. 13-15. Z.g. "Villa Hector" en "Villa Regina", twee eclectische bel-etage burgerhuizen met art-nouveau- en cottage-invloeden, cf. de tegeltableaus met de huisnamen, het imitatievakwerk, de houten balkons en luifels. Naar verluidt gebouwd in 1886. Recent gerenoveerd, vernieuwd schrijnwerk.” Meer nog: sedert 2009 is het vastgestelde bouwkundige erfgoed. Naar we vernemen zou Danny Lannoy opzoekingswerk opstarten naar de architect(en). Ondertussen kregen we een sublieme inkijk in Villa Regina. Belle-Epoque is een periode, geen stijl! Een huis is het volume waarin de geschiedenis blijft bestaan. Als het een koppelwoning is, dan is dat als een tweeling met twee totaal verschillende levens. In essentie gelijk, maar door ervaring zo anders: Villa Regina straalt opnieuw de frisheid uit van 130 jaar geleden. In vorm bewaard maar in technologie (verwarming en sanitair bijvoorbeeld) en isolatie recent vernieuwd. Verbeeld je een kuststadvilla zonder loggia, met voor- en achtertuin. Stap binnen via de sousol op gelijkvloers niveau, onder de buitentrap naar de woonverdieping. Een paar praktische ruimtes waar een huisbewaarder of personeel huis hielden. Leveringen, wassen, plassen en wachten op de bel om iets voor dat schoon verdiep boven te doen. Sporen van wijnrekken en degustatie en daarnaast het modern alternatief: een eenvoudige deugddoende sauna. Verdieping één. De voor- en achterkamer met de marmeren schouw, hoge plafond en dubbele deur met geslepen glaspaneeltjes. Daarachter een terras in de ochtendzon en een tuin voor alle andere lichturen. Daarboven slaapkamers voor een grote familie. Het geheim ligt tussen beiden: een intiem entresol met zicht op de tuin die rood kleurt als de zon in de zee plonst.

Dit is wat het was en wat het nu nog is. Met respect voor de verplichtingen die gelden voor een vastgesteld erfgoedwaardevol gebouw, is het huis buiten opgefrist, is het houtwerk geactualiseerd, is het interieur verruimd tot een fris ogend, warm aanvoelend en uiterst gerieflijk woonhuis voor bijvoorbeeld een jong gezin met ambitie, grootouders met goede knieën en veel kleinkinderen, voor de rust zoekende tweede verblijver die komt genieten, schrijven, wandelen en waarom niet: de genieter van een veld-, stal- en zee-frisse markt om de hoek. Perfect. Het karakter van een huis zit vaak in de details. De bewoner of eigenaar glimlacht bij elke muur waar die ooit moest door boren. Zo dik, zwartgebrande steen, … De auteur zet stenen om in verhalen, zoals over de Le Grand Duc uil die twee jaar na elkaar op de schouw zijn ‘oehoe’ door het huis liet spoken. Het woord en het verhaal worden pas echt door de fotograaf. Tekst André Baert & Annick Marchal Foto's Fabien Raes

Tel. 050 62 50 55 www.avantimmo.be

Fiscaal Kantoor G.D.W Goudsbloemenlaan 36A 8300 Knokke-Heist

We verzorgen Uw boekhouding van A tot Z Tel. 050 62 76 46 Fax 050 62 66 86 kantoorgdw @ gmail.com www.boekhoudkantoorgdw-jats.be 11

RKFC maakt mensen gelukkig! Wondermooi, magistraal, ijzersterk…De prestaties van Royal Knokke Football Club laten zich de jongste jaren nauwelijks in superlatieven vatten. Het oververdiend applaus is voor Vincent Van Honsebrouck en zijn team. Een gesprek met een begeesterd voorzitter over “We Are Knokke”!

ver kwaliteitsproducten moet je de familie Van Honsebrouck niets meer leren. Al jarenlang zijn ze in de Ingelmunstersestraat in Emelgem de bakermat van het heerlijke Kasteelbier en de fantastische Brigand. Ze spannen niet alleen in bierland de schuimende kroon. Vincent Van Honsebrouck bouwde Immo Centrale in Knokke-Heist uit tot de top van de immobiliënsector. En hij is vooral de sterke man achter RKFC Knokke dat hij in zes jaar van provinciale naar de eerste amateurklasse leidde. “Bijna 25 jaar geleden spoelde ik samen met mijn echtgenote Nathalie in Knokke aan en nam Immo Centrale over. We huurden eerst drie jaar een appartement boven de Gouden Carolus in de Lippenslaan. Omdat je in Knokke alle facetten van je goed voelen en gelukkig zijn, vindt besloten we om ons hier te settelen.” De link tussen het succesvolle vastgoedkantoor en het Knokse voetbal werd vijftien jaar terug door wijlen Ronny Goethals gelegd. “Door Ronny kwam ik in contact met RKFC Knokke. Een paar weken voor de start van de competitie trok pralines Kathy zich terug waardoor Knokke zonder hoofdsponsor viel. Ronny was een goeie kameraad die mij om een vriendendienst kwam vragen. Of ik hoofdsponsor van RKFC Knokke wilde worden? Ik ben op de vraag onmiddellijk ingegaan.” Toch zou het nog even duren vooral het rustig kabbelend beekje uitgroeide tot een nationale sensatie. Opnieuw was het boegbeeld

Ronny Goethals die de beslissende voorzet trapte. “Ronny vroeg me op zijn sterfbed of ik voorzitter wilde worden. Een smeekbede waarop ik alleen maar positief kon antwoorden. Al had ik nooit gedacht dat het zo’n invloed op mijn leven ging hebben en vooral dat het zoveel werk zou meebrengen. Knokke was toen afgegleden tot in tweede provinciale. De ambitie was onmiddellijk terug te stijgen naar eerste provinciale.” Het target werd gezwind ingevuld. RKFC Knokke promoveerde onmiddellijk naar de hoogste provinciale reeks. Maar de euforie werkte na en de voorzitter joeg er nieuw vuur in bij het bestuur, sportieve staf en spelers. “De insteek was om de deur naar het nationaal voetbal open te beuken. Want het was al meer dan vijftig jaar geleden, van overgrootvaders tijd, dat Knokke in de hogere reeksen voetbalde. Een uitdaging die uitmondde in een regelrechte thriller. Met De Ruiter maakten we er een beklijvende nek-aan-nek race van. We behaalden beiden meer dan 70 punten. De slotdag was allesbeslissend. Knokke telde één puntje meer dan De Ruiter. Een gelijkspel of winst bezorgde ons een ticket voor nationale. In een geweldige sfeer, voor 1.800 toeschouwers waaronder onze burgemeester, wonnen we na een doelpunt van Kristof Arys met 1-0.” De ontlading was groot maar de honger was nog lang niet gestild. Blauw-wit liet zich niet van zijn wolk halen en was vertrokken voor een veroveringstocht in nationale.

Yves Van Borm “Het ganse team had de smaak te pakken. Bovendien pasten we ons heel snel aan het ritme van nationale aan. Halfweg het seizoen liet ik me verleiden tot wat onmiskenbaar een gouden zet is geworden. Ik haalde Yves Van Borm binnen als nieuwe trainer. Hij heeft kennis van zaken, is een rustig man, communicatief sterk, hij heeft een Pro License diploma, is professioneel ingesteld... Voetbal is zijn kind. En vooral: het klikt tussen ons beiden. Yves is ondertussen al zijn derde seizoen bij ons.”

“Wat je uitgeeft moet je ook kunnen betalen!” Ondertussen is RKFC een topper in de hoogste amateurklasse. “Amateurklasse is een woord dat ik niet graag hoor. We zijn allesbehalve amateurs. Eerste nationale A en B telt vierentwintig profclubs. Daarna komt Knokke. Maar de hoge vlucht die we namen is niet alleen mijn verdienste maar die van een gans team: een goeie secretaris, prima commerciële mensen, een bekwame persverantwoordelijke…”, weet de voorzitter die er voor zorgt dat RKFC in al zijn enthousiasme niet met de kop tegen de muur loopt. “Als zakenman leerde ik dat je altijd naar het bord moet kijken. Daarom leiden we onze vzw als een bedrijf. Wat je uitgeeft, moet je ook kunnen betalen. Ik heb daar mijn inbreng in maar ook nog een reeks andere mensen. Sedert vorig jaar zijn er twee goede vrienden van mij in de raad van bestuur

getreden. Jan Ollevier van X2O en Overstock en Erwin Van Osta de sterke man achter Hubo. Het is ongelooflijk geruststellend dat er zo’n twee bekwame mannen achter mij staan. Je hoort veel verhalen in het voetbal. Maar moest er met mij iets gebeuren dan is het voetbal in Knokke niet gedaan. Ik ben overtuigd dat die mensen er dan hun schouders ondersteken! Sedert augustus hebben we met Bart Decuypere een bijzonder gedreven algemeen manager in dienst. Bart vliegt er op zijn zachtst gezegd hard in. Hij lichtte onze club door, draagt zijn steentje bij tot het commercieel aspect en maakt, in samenspraak, een analyse van onze jeugdwerking.”

Sociale rol! “In tegenstelling tot heel wat topclubs die de jeugdwerking drastisch afbouwen wil RKFC volop inzetten op de jeugd. In samenspraak met talentcoach Carl Hoefkens gaan we de jeugdwerking herorganiseren en herstructureren. De eerste insteek is dat we tussen nu en drie-vier jaar een betere doorstroming moeten krijgen naar de eerste ploeg. Daarom willen we met onze jeugd straks interprovinciaal of bij de elite aan de slag. Het is de bedoeling om jaarlijks een tweetal talenten een kans te geven in de eerste ploeg. Daarnaast willen we onze sociale rol blijven vertolken. Dat wil zeggen dat we onze maatschappelijke verplichtingen ten opzichte van de gemeente Knokke-Heist, van wie we veel gekregen hebben, met veel enthousiasme invullen. Niet vergeten dat we driehonderd kinderen de kans geven hun hobby met veel passie uit te voeren. RKFC investeert niet alleen in kwaliteit maar wil ieder kind aan bod laten komen. Ook de gewestelijke voetballertjes!”

Gezond en verstandig beleid Ondanks de periode van voorspoed, de collectieve noeste arbeid en de achterliggende structuur is de vraag: hoe blijft je godsnaam overeind in een geldverslindende machine die het nationaal voetbal is? “Kabeljauws komen niet naar het voetbal kijken. We zijn realistisch! Wij gaan in Knokke nooit wekelijks spelen voor 5.000 supporters. Toch stellen we vast dat ons supportersaantal toeneemt. Voor onze thuismatchen verwelkomen we tussen de 800 en 1.000 kijklustigen en de footlunch, waarvoor telkens zo’n tweehonderd gasten aanschuiven, is steeds volledig uitverkocht. Er komen ook meer en meer vrouwen en kinderen naar het voetbal. Kortom, het voetbal wordt een familie gebeuren. Ons stamnummer is 101. Dat betekent dat we een club met traditie zijn. Maar met een kleine duizend supporters is het inderdaad moeilijk opboksen tegen ploegen die een immense achterban hebben. Maar is dat dramatisch? Neen hoor! Dankzij een verstandig beleid lukt ons dat voortreffelijk. Van de 25 kernspelers zijn er 21 West-Vlamingen: noeste werkers en nuchtere mensen. Qua mentaliteit en verbondenheid naar onze supporters toe is dat belangrijk. We beschikken over een

jonge kern. Op uitzondering van onze keeper allemaal jonge twintigers. Het is onze filosofie om jonge talentvolle voetballer de kans te geven om bij Knokke aan hun carrière te bouwen.”

De pannen van het dak spelen! “Wat we zeker niet gaan doen is struikelen over te gulzigheid. Daarom hebben we bewust geen licentie gevraagd voor het profvoetbal. Want 1B zit helemaal in handen van buitenlandse investeerders die hier derderangs voetballers komen installeren. Jammer dat ze kiezen voor een zoveelste Mitrovic of andere onbekende naam die veel geld kost. De enige insteek is zich verrijken op kap van de buitenlandse voetballers terwijl de eigen jeugd geen kans krijgt. Verdorie jammer als je ziet dat spelers die hun opleiding kregen bij Club, Cercle, KV Oostende, Zulte Waregem… daar geen kans krijgen. Terwijl ze in Knokke de pannen van het dak spelen.”

Stunten in de beker! “Sportief proeft het voor een ploeg als RFC Knokke bitter. Want ik zou onze jongens graag zien spelen in 1B. Ik ben zeker dat Knokke niet degradeert! Mijn sportieve hart bloedt maar het gezond verstand heeft gezegevierd. Ik denk dat we een erg verstandige beslissing namen. Vanuit gans België regende het steunbetuigingen en sympathie. Maar wat niet is, kan komen. Je weet nooit. Maar laat ons eerst een gezonde en stabiele club bouwen. Wij kijken enorm uit naar het nieuwe stadion. Het is belangrijk voor de uitbouw van de club zowel op financieel, sportief en ander niveau. Ondertussen blijven we mikken op sportief succes. Het is mijn droom om in eigen huis tegen een topclub te bekeren en hen een keer te laten zien wat voetbal is! Wat RKFC Knokke voor mij betekent? Veel werk maar in ruil ontvang ik een enorme return en sympathie. RKFC Knokke maakt mensen gelukkig!” —

Tekst Dirk Meulders Foto's Fabien Raes

Royal Knokke Football Club - A Kern 2017-2018

“Rustig kabbelend zeetje werd professionele voetbalclub!”

Niemand die beter het verschil kan schetsen tussen het oude en het nieuwe RKFC (Royal Knokke Football Club) dan Erik Hollé (65). De aangespoelde Leuvenaar is dit jaar 23 jaar PR/Communications.

Royal Knokke FC pakt de ttel in de Eerste Amateurklasse. Royel Football Club Knokke blijft grossieren in titels. Eind mei zette het in eigen huis Dessel Sport met 2-1 opzij. Met de zege kroonde RKFC zicht tot de verdiende kampioen van de eerste amateurklasse. Voor de blauw-witten is het de derde titel op rij betekenen terwijl de troepen van trainer Yves Van Borm op een topseizoen kunnen terugblikken. DM

“De impact van Vincent Van Honsebrouck als voorzitter is groot”, weet Hollé die zelf tien jaar president was van Daring Brugge. “Mijn ambities reikten echter verder dan derde provinciale. Bij mijn overstap van Daring Brugge naar RKFC was het de toenmalige voorzitter Guido Demey die mij engageerde als bestuurder en als public relations van de club. Enkele dagen na mijn aanstelling werd ik meteen voor de leeuwen gegooid met de presentatie van het A-team in hotel La Reserve. Niet dat we vroeger een caféploeg waren maar het voetbal leek hier bewust jarenlang op een rustig kabbelend,golvend zeetje wat op zich niet zo slecht was. Zo heb ik het grootste respect voor wat Guido Demey als voorzitter realiseerde. En zal ik wijlen Ronny Goethals voor altijd in mijn hart dragen. Maar het is stukken leuker om voor een voetbalclub te werken waar de ambities groot zijn. In vergelijking met vroeger is RKFC nu een vuurspuwende vulkaan waar wekelijks feestvoetbal wordt geserveerd. Door de jaren heen zag ik hier veel veranderen. De voornaamste conclusie is dat de speeltijd voorbij is. Het new look RKFC heeft structuur en een professionele werking. Hier worden initiatieven genomen. Het minste wat men kan zeggen is dat het voetbal in Knokke leeft! Onze slogan zegt alles: We Are Knokke! RFCK staat voor imago, kwaliteit, niveau…

En het kan nog beter, daarvan ben ik overtuigd. De nieuwe infrastructuur zal ons extra groeimarge en toekomstvisie verschaffen. Het vernieuwde Olivier stadion zal voor extra mogelijkheden zorgen qua toeschouwersaantallen, qua vip-gebeuren, qua footlunch… Tweehonderd eters is nu de uiterste limiet. Straks kunnen die cijfers een stuk de hoogte in”, aldus Erik Hollé die één van de geheimen van het succes bloot geeft. “RFCK is meer dan een voetbalclub, het is een vriendengroep: ook op bestuursvlak. We grijpen alle mogelijkheden aan om met onze club positief in de kijker te plaatsen met allerlei sociale initiatieven. Zo gaan we o.a.met het bestuur samen bloed geven”, aldus Hollé die ook voor zichzelf de lat hoog legt. “Met de talrijke communicatiemiddelen die er vandaag bestaan is een correcte PR een noodzaak. Er wordt hier niks gecommuniceerd zonder overleg. Als PR/Communications word ik dicht bij het beleid betrokken. Samen met de professionalisering werd mijn job een stuk uitgebreider. Zo ben ik RKFC spreekbuis ad rem. Creëer ik mee een gunstig imago bij een breed publiek. Ben ik verantwoordelijk voor interne en externe communicaties waaronder persconferenties. Verzorg ik de media contacten en en follow up net als de advertenties, promoties, publiciteit en de events binnen de club.” Tekst Dirk Meulders

Foto's Fabien Raes

GARAGE

SPECIALITEIT OPEL

V&D

Verkoop van bijna nieuwe en nieuwe wagens

HERSTELLING - CARROSSERIE - CARWASH

V&D Car Cosmetics, wassen, simoniseren, polieren en verzorgen van uw auto

â&#x20AC;&#x2DC;t Walletje 88, 8300 Knokke-Heist - Tel. 050 60 00 35 - info@garagevd.be - www.garagevd.be

Banana Moon :: SS18 :: Mexican Muse From Tulum to Playa del Carmen... Your inner mariachi is never far away with these cactus infused and Mayan inspired swimsuits and bikinis. Black, orange, turquoise and yellow are the main principals in this Mexican dream. Caliente!

ZWINTRIATHLON 17 Foto's Fabien Raes

Gastvrijheid, huiselijkheid en eenvoud De locatie is ideaal: een werfruimte in het huis waar het over gaat. Middenin haar droom. Tijdens haar zacht maar passioneel betoog kan Marina Van Ooteghem dan de ruimtes aanwijzen. Vanuit een oude zetel tegenaan een keukentafel met vichy tafelkleedje. Kan het huiselijker dan in Erfhuis Vredeborg?

Erfhuis Vredeborg

Waarover gaat het?

Ik droomde om van mijn privéwoning een plaats te maken die een meerwaarde biedt voor het dorp, de leefgemeenschap in de omgeving en het netwerk dat daaraan verbonden is. Een open huis waar iedereen gastvrij ontvangen wordt. Om dat mogelijk te maken is er ook een commercieel aspect nodig. Je bedoelt dat er een balans moet zijn tussen wat je wil en kan doen? Zonder financiële steun is het niet duurzaam.

Precies. Wat heb je aan opstarten en kort daarna moeten stoppen omdat de centen op zijn? Erfhuis Vredeborg bestaat uit vier onderdelen: een huiskamer, een verzorgingskamer, een polyvalente zolderruimte en een open keuken. Via een privaat fonds wordt deze huiskamer een plaats waar mantelzorgers uit de buurt kunnen neerstrijken om wat uit te rusten van hun vaak drukke zorgfunctie. Ze kunnen er lezen, collega’s – ik noem het soms lotgenoten - ontmoeten, en ik kan hen graag bijstaan als ervaringsdeskundige. Hoe mooi kan het zijn: dicht bij huis of bij het werk even weg van de druk, ontspannen bij een drankje, een verse soep uit de open keuken of wellnessen bij de collega op de zolderverdieping die misschien een halve dag vrij kan houden om wat sessies pedicure te geven.

Dochter Sarah en Marina

Ik versta een soort wisselwerking.

Dat is één functie die centraal staat. Daarrond draaien nog drie andere. En inderdaad: je moet het zien als 4 stromen in één omgeving: de mantelzorgers die hier hun thuis zullen hebben, een wellness-specialiste die hen verzorgt, de mogelijkheid tot verhuur van de zolderruimte voor vergaderingen, familiebijeenkomsten of een afscheidsmoment met cateringmogelijkheid, en ten slotte dat waar het allemaal mee begonnen is: Soep & Pap, een open keuken, een soort rusten eetplaats in de stijl van de afspanningen waar je je boterhammen kunt eten met de gezonde soep en met raamverkoop voor de passanten. Zo’n bedrijvigheid vraagt een uitgewerkte logistiek.

Zeker. Van een privéwoning naar een openbaar gebouw waarin we het origineel boerderijkarakter behouden, inclusief de huiselijke elementen met open haard voor de huiskamer en een professioneel kookfornuis met daarnaast een houtkachel in de open keuken. Ik werk graag met de mensen van ter plekke die ik soms al jaren ken, maar ook met stagiaires omdat zij me doen denken aan mijn tijd als lerares. Het wordt een mix van gevoeligheid en haalbaarheid. En daaroverheen hoor ik dan muziek.

Dat hoort oorspronkelijk bij Privaat Fonds Echem waarvoor en waarmee ik met de twee medewerkers tot nu toe concerten heb aangeboden. De basisgedachte was het openbaar maken van de kunstcollectie. Dat gaat nog steeds door in Vrêedijk te Knokke-Heist bij de molen. Na het overlijden van mijn man heb ik daar het component ‘klassieke muziek’ aan toegevoegd, later vervolledigd met een culinair luik. Gastvrijheid rondom een huisconcert. Zo’n fonds heeft de mecenaatsgedachte in zich. We gaan nu nog een stapje verder: door afwisselend Damme en Knokke te kiezen voor de concerten kijken we ook uit naar architecturaal interessante locaties. Dat zou wel eens de taak van het Erfhuis Vredeborg kunnen worden. Wegen die scheiden of parallel lopen?

Fonds Echem is een fonds in de betekenis van mecenaat, Erfhuis Vredeborg is meer commercieel. Het ene past naadloos in het ander en ik kom graag terug bij het begin van mijn verhaal: wanneer je een initiatief opstart, moet je het ook houdbaar maken. Pas dan kan je denken aan uitbreiden van initiatieven, verrijken van het aanbod

met lezingen, projecties of actualiseren van de inhoud. Waarom geen rockband? Polyvalentie van muur naar katheder via de zorg voor de mens. Dus geen opsplitsing maar twee bronnen naast en met elkaar. En waar zit Marina?

In de dienstbaarheid en er heel veel plezier aan beleven. Nu dat je het vraagt: de vier entiteiten in dit huis komen overeen met mijn persoonlijkheid. De kunst dragen we al heel lang mee, de toekomst is er een van doorgeven en mezelf toeleggen op één deelaspect. Dat wil zeggen: opbouwen, weten waar de grens is, gepast participeren. Het huis is nu nog een werf, maar wordt een huis voor de volledige mens. Wanneer we vertrekken vinden we nog één gemeenschappelijk punt, naast liefde voor cultuur is er het moment van intens genot: ’s Morgens vroeg schrijven en creaties onder de douche. Tijd dat we opnieuw opstaan! —

Interview en foto's Fabien Raes Tekst André en Annick

Vrêedijk

De bekende Belgische dichter en schrijver Verhaeren ontdekte het ongekende, verafgelegen dorpje Knocke rond het jaar 1883... en werd er meteen verliefd op.

De flamboyante Emile Verhaeren droeg Knokke in zijn hart

ij was gecharmeerd door wat hij er aantrof, de geuren en kleuren die hem omringden, het rustieke van het kerkje met begraafplaats en oude molen, de wildernis van de weidse ongerepte duinen en het fascineerde hem hoe volmaakt de mensen en de omgeving bij elkaar pasten. Dit alles ontstak bij de temperamentvolle en gevoelige Verhaeren een hartstocht voor dit kleine, onbereikbare dorpje. Hij droeg Knokke zozeer in zijn hart dat hij zijn bevindingen vol enthousiasme neerpende in een artikel dat hij schreef voor het weekblad 'La Plage', een propagandablad voor de Belgische kust. Hier volgt een deel van dit artikel.

Donderdag, 23 augustus 1883 â&#x20AC;&#x153;Nee, mijnheer, nee mevrouw, de trein brengt u niet naar Knocke, hij stopt te Heyst... en eerlijk gezegd, moge God en de heren ministers hem nooit verder laten rijden.â&#x20AC;? Dit dorpje - het meest karakteristieke van alle dorpjes van de Vlaamse kust - dat nog onaangetast is, moet ongerept blijven en standhouden, de kortaangebonden kustbewoners moeten hun korzelige houding en originaliteit bewaren. Ze moeten hun rug - die grote vierkante rug van de kustbewoner - toekeren naar jullie burgerlijke, dwaze vooruitgang en nieuwe levenswijzen hoe mooi ook jullie het allemaal voorstellen of serveren op zilveren schalen. En toch ben ik bang. Het kan voldoende

zijn dat een ingenieur of een bouwkundige daar passeert, met hamer en pikhouweel in het achterhoofd, en bij zichzelf zweert om in minder dan een jaar al deze prachtige maritieme natuur te beschaven. We zullen zien dat gravers bij honderden komen aanrennen, hopen aarde de grond bultig maken, uitgravingen putten nalaten in het platteland, telefoonpalen overal hun zwarte staken neerpoten, ijzerdraden de hemel doorkruisen, rails lijnen trekken op de grote stukken grond zoals op een klein blaadje papier voor in de school. En wat zal er met de duinen gebeuren? Weet u dat ze de meest uitgestrekte en meest kruidig geurende zijn die er bestaan? Men vindt er een unieke flora, zeldzaam, grillig, zich opkrul-

de kermis. De vrouwen zijn er noch mooi, noch aantrekkelijk maar men komt er mannelijke kusttypes tegen, met hun karakter en hun ziel op het gezicht geplakt. Geweldig! Zij alleen al zijn de reis waard, maar je moet ze zien in hun eigen milieu, springend door de modderige schorren en slikken, of terugkomend van de zee met over hun schouder de grote zwarte kruinetten die de golven van rijpe oogsten domineren, zoals de driehoekige zeilen de stormachtige golven van hun zee domineren".

Emile Verhaeren was er bij van in het begin

Vier golfbbrekers (Heyst) door Théo Van Rysselberghe

lend langs wild bukshout of rommelig langs de grond kruipend. Hier een plantengroei in een verscheidenheid van gele boterbloemen, blauwachtige bloempjes als de ogen van een vrouw, roze als kleine oorlellen en purperkleurig als de knopen van de bisschoppelijke soutanes. Wat verder, enorme rechtopstaande distels, met een lichtgroen blad en een bloem van een zo uitzonderlijk fijne paarsblauwe tint zodat Verwee er niet in geslaagd is dit op zijn meesterlijke doeken weer te geven. De blanke zandduinen hebben een ongewoon, grandioos aspect en in hun witte eenzaamheid roepen ze duidelijk de onmetelijkheid van de woestijn op. Het dorpje ligt ingebed in het land, ver van de zee, en rondom houdt de natuur de gerst, rogge en haver mooi rechtop. Het vette leven van de boerderijen verspreidt de geuren van de stallen en mesthopen, varkens lopen binnen de omheining, karren verpletteren de bestrating door hun gewicht, koeien - hun hoofd rustend op de afsluiting kijken naar de koetsen en passerende mensen, boomgaarden plakken hun groene vierkanten achter de hagen, en hier en daar wijzen een paar huizen van hoog aanzien, op de woonst van de priester, de burgemeester en de schepenen. Een herberg - oh, zoete en charmante eenvoud! - fungeert als gemeentehuis en in een hoek van het café bevat een kast de officiële archieven en registers. De 'autoriteiten' verzamelen zich rond een grote groen geschilderde tafel, voorzien van vergrendelde laden, en wanneer ze de 'belangrijkste zaken' bespreken, verlaat hun pijp de lippen niet en hun blik de pint niet. Maar in deze dagen zijn het de schilders Van Rysselberghe, Darío de Regoyos en Schlobach

die zich rond deze tafel geschaard hebben en in het vuur van hun artistieke discussies doen ze de tafel dansen onder hun ferme vuistslagen. De goede tafel, gewoon aan vredige samenkomsten, weet niet wat hij ervan denken moet. Wat vooral opvalt, is de kerk met zijn begraafplaats, zijn kruisweg en zijn torentje in de vorm van een bijenkorf. Het kerkje is rustiek omgeven van groen, met lang opstaand gras en bladerrijke treurwilgen rondom. Ik heb het op het goede moment gezien, als het gras drie voet hoog was. Het bedekte de grond helemaal en de klimplanten slingerden zich rond de zwarte kruisen als groene slangen. Kippen pikten in het rond, mussen tsjilpten in de bladeren, een rosse kat sliep op een graf. Men hoorde geloei in de verte en het uurwerk van de klokkentoren klonk langzaam en vals. Ik heb Knokke teruggezien gedurende

Toen de kunstenaars Verwee en van Rysselberghe aan de wieg stonden van wat later een schilderskolonie zou worden, was Verhaeren er de 'getuige' en het 'kloppend hart' van. Emile en zijn goede vriend Van Rysselberghe huurden rond 1883 met vier andere schilders - Schlobach, Wytsman, Darío de Regoyos en Charlet - een klein molenaarshuisje dat aan de uiterste rand van het dorp stond. Achter dit bouwvallig huisje strekte zich tot aan de zee een wilde en brede duinengordel uit. Ze kwamen zich hier vrijwillig in de natuur afzonderen om adem te scheppen, ver weg van alle burgerlijkheid van de steden en leidden er een vrij en ongebreideld kunstenaarsleventje. De vrienden begonnen het zomerhuisje op te frissen en niets ontsnapte aan hun schilderswoede. Ze zetten deuren en ramen in de verf en decoreerden de kamers met muurschilderingen. Van de zolder maakten ze hun atelier. Helse kleurtekeningen sierden de vensterruiten en 's avonds als de petroleum lampen brandden, gaven ze de fantastische indruk van echte brandglasramen. Er werden vanuit Brussel allerhande meubelen aan gesleept en ook trofeeën die ze van hun verre reizen hadden meegebracht. Marokkaanse en oosterse tapijten, divans, lampen en souvenirs kregen er een plaats. Ze noemden het "La Masure" wat doelde op de bouwvalligheid van het huisje. 's Morgens wasten ze zich zonder enige gêne helemaal naakt on-

Emile Verhaeren, roodkrijttekening door Marthe Massin zijn vrouw.

ontdekking. Ze lieten zich inspireren door de ochtend nevels over het vlakke land, de wolken gejaagd door de wind en de langgerekte boerderijtjes met witgekalkte muren en rode dakpannen. De morgenstonden met rozerode hemels of de zonsondergangen van oranjerood tot dieppaars boven de eeuwig deinende zee, brachten hen in vervoering. Het was voor hen ook een tijd van intensief schilderen in de volle natuur, daar getuigen de vele schilderijen van die ze achterlieten en nu ook in vreemde musea hangen. Soms trokken ze de Knokse duinen in en hielden er, helemaal naakt, loop- en bokswedstrijden en nog altijd naakt las Verhaeren gedichten voor uit zijn bundel 'Les Flamandes' - of beter gezegd 'schreeuwde' hij

Les grandes passions sont rares comme les chefs-d'oeuvres. Balzac.

bezoek van vrienden, dichters, schrijvers en schilders. Zo kon men onmogelijk spreken over de pennenvruchten zonder de penseelstreken te vernoemen. Voor meer dan één artiest was dit een verplichte omweg maar om toegelaten te worden moest men tot de ingewijden behoren. Enkele jaren later werd dit huisje door de eigenaar Vermeire volledig verbouwd en kreeg het de naam 'Hôtel Prince Baudouin', later werd het nog verscheidene keren uitgebreid. En ja... het bestaat nu nog altijd anno 2018!

Verhaeren, temperamentvol, extravagant maar ook zeer gevoelig

Marthe Massin door Théo Van Rysselberghe (1899).

ze uit tegen de wind in. De brave inwoners van het dorpje Knokke die hen bezig zagen, noemden hen 'die troep halve wilden'. Soms gingen ze op konijnenjacht en brachten de gevangen beestjes, als trofee aan een dikke stok bengelend, naar hun huisje. De Engelse schilder Willy Finch, die als geen ander lekkere 'konijnenpaté' kon maken, werd dan uitgenodigd. 's Avonds dronken ze wijn en bespraken ze teksten van Schopenhauer en Victor Hugo of las Verhaeren, luidop maar heel gevoelig, gedichten voor van Paul Verlaine. Ze deden zich niets tekort. Met alles wat het dorp en de nabije duinen aan wettelijke of gestroopte gerechten kon leveren en met wat uit de vaderlijke wijnkelder was ontvoerd, hielden ze eet- en drinkfestijnen. Al vlug werd "La Masure" bekend bij de Brusselse kunstenaarskringen en kregen ze

In Knokke heeft Verhaeren - na zijn huwelijk met Marthe Massin - een korte maar passionele 'amourette' gehad met de vrouw van zijn vriend Van Rysselberghe. De omstandigheden en de sfeer waren optimaal aanwezig en hun bewondering voor elkaar deed de rest.

Zelfportret 1907 Théo Van Rysselberghe

der de waterpomp op het koertje. Ze hielden eet- en drink festijnen en deden zich niets tekort. Boven de tafel hadden ze een katrol bevestigd waaraan een hesp hing die ze neerlieten om er dikke sneden van te snijden om met hun boerenbrood te eten en door te spoelen met grote kroezen schuimend bier. De bel aan de voordeur was een hoefijzer, opgehangen aan een touw waarmee men tegen een metalen plaat moest slaan. Het ging er soms luidruchtig aan toe en aan de buitenmuur werd een plakkaat opgehangen waarop in opvallende letters geschreven stond 'Cercle des Artistes'. Hun leventje hier gedurende de zomermaanden was er een van vrijheid maar ook van

In de herfst van 1896 leed Verhaeren aan hooikoorts en werd hij door Van Rysselberghe en zijn vrouw, Maria Monnom, uitgenodigd voor een verblijf in de villa 'Duivekot'. Hij maakte veel strandwandelingen in de jodiumrijke lucht om van zijn allergie te genezen. Zijn vriend moest onverwachts naar Londen om er een expositie op te starten wat een hele tijd in beslag nam. Verhaeren en Maria bleven alleen achter en brachten veel tijd door in elkaars gezelschap. Ze was een klein vrouwtje, met de juiste proporties, fijn maar niet kwetsbaar, en werd door iedereen 'la petite dame' genoemd.

Emile Verhaeren door Georges-Tribout

Ze had een vaste tred en straalde energie uit tot in haar kleinste gebaren. Maria was een zeer gecultiveerde vrouw, vertaalde gedichten en was steeds omringd door kunstgevoelige mensen. Hoe langer ze bijeenwaren, hoe hechter hun band werd. Ze wandelden gearmd in de wind langs het strand en door de duinen. 's Avonds werden de luiken van de vensters gesloten en onder het zachte licht van de petroleumlamp lazen ze samen de gedichten van Heinrich Heine, Rainer Maria Rilke, Baudelaire en de teksten van Flaubert. Ze waren beiden gevoelige personen met een diep besef van moraal en vriendschap. Toch voelden ze zich sterk tot elkaar aangetrokken en er ontstond een groeiende intimiteit tussen hen die mooi, liefdevol en passioneel werd. Verhaeren zei haar: " je bent de belichaming van alles wat ik verwachtte zonder ooit te durven hopen." Gestimuleerd door de vertaling van de vele sensuele, liefdesgedichten smolten schroom en schaamte weg en gaven ze zich over aan de stortvloed van hun gevoelens. Dagen en weken vlogen voorbij op het ritme van hun passie. Maria werd een nieuwe reden van bestaan voor Emile. Hij voelde zich als herboren, hoewel zij de regelmaat in zijn leven grondig had verstoord. Zij voelde aan dat hij haar centrum werd van haar zwaartekracht. Hun overspel was van een zeldzame intensiteit

Maria Monnon â&#x20AC;&#x153;La dame en blancâ&#x20AC;? 1926, door ThĂŠo Van Rysselberghe

die hen beiden markeerde voor het leven. Toch wilden ze hun wederzijdse partners niet kwetsen maar beseften goed dat ze verraad pleegden. Ze besloten beiden dat hun liefde geheim moest blijven... het geheim van het midden van hun leven. Ze besloten hun liefde voor elkaar op te offeren: zij bleef bij haar man en Emile ging terug naar zijn vrouw Marthe. Zo eindigde een mooie, tedere episode in hun leven. Maria Monnom schreef vele later, na de dood van haar man en van Emile, een boekje 'Il y a quarante ans' uitgegeven in 1938, over haar intieme band met Emile Verhaeren. In dit korte verhaal vertelt Maria over de 'amour fou' die ze in 1896 beleefde met Emile. Het is een onwaarschijnlijk rake terugblik veertig jaar na de feiten. De anonimiteit werd verzekerd door

haar pseudoniem "M. Saint-Clair", dit was de naam van het dorpje in de Var(Fr) waar ze de laatste jaren met haar echtgenoot woonde. Uit respect, ongetwijfeld, veranderde Maria Van Rysselberghe de namen, maar Verhaerens portret werd gemakkelijk geraden door haar familieleden en vrienden. Ze wist ook hoe ze deze relatie met bescheidenheid en elegantie kon onthullen, terwijl ze de details geheim hield, waar het om gaat is de spirituele intensiteit die markeert en raakt. Er waren "momenten zo lichtgevend dat niets de pracht kon aantasten" Hun wandelingen en lezingen, samenkomsten en liefdevolle momenten zijn te vinden in het verhalende, ontroerende boekje.

Villa Duivekot

Provenciaal Museum Emile Verhaeren Emile Verhaerenstraat 71, 2890 Sint-Amands

Bezieler van een nieuwe generatie schrijvers, bekend over heel Europa Wie was die lange, slungelige en triest ogende Verhaeren? Het moet gezegd: hij was niet moeders mooiste maar was wel altijd een opvallende verschijning. De lange neerhangende walrussnor en de pince-nez gaven hem een zekere 'tristesse'. Hij kleedde zich meestal heel flamboyant in gedurfde kleuren, knalrode jas, gele broek, lange wapperende sjaal en zwarte hoed. Als hij voorlas, stak hij altijd de rechterarm vooruit om zijn teksten te onderlijnen. Hij had ook altijd een pijp bij de hand als hij aan zijn werktafel zat. Hij werd geboren te Sint-Amand aan de Schelde in 1855 uit een Franstalige vader en Vlaams sprekende moeder. Tot hij elf jaar was, sprak hij het Vlaamse dialect van de streek en belandde daarna in Gent op een Jezuïetencollege waar hij zijn studies in het Frans verder zette. Nadien trok hij naar Leuven, volgde de studie Rechten en liep stage bij Edmond Picard, senator en kunstliefhebber. Zo kwam hij in het

milieu van schilders en schrijvers terecht. Na twee jaar hing hij zijn advocaten toga voor goed aan de wilgen en tijdschriften en kunstbladen werden zijn werkterrein. Hij schreef ook gedichten en in 1883 verscheen zijn eerste dichtbundel 'Les Flamandes'. De sensuele en naturalistische geladenheid van de gedichten hadden succes bij de toenmalige avant-garde, maar verwekten schandaal in het bekrompen landelijke milieu. Geholpen door de pastoor van SintAmands, trachtten zijn ouders de volledige oplage op te kopen en te vernietigen om het schandaal wat in te tomen. In oktober 1889 ontmoette de 34-jarige Emile de vijf jaar jongere Marthe Massin, een schilderes, op wie hij smoorverliefd werd. Op 24 augustus 1891 trouwden ze en vestigden zich in Brussel. Vanaf 1899 woonde Verhaeren in St. Cloud bij Parijs. De vijftigjarige dichter beleefde in het volgende decennium het toppunt van zijn roem. Hij was een van de boegbeelden van een nieuwe generatie schrijvers. Zijn bundels werden vertaald in 28 verschil-

lende talen en hij gaf overal voordrachten, tot zelfs in Sint Petersburg en Moskou. Hij werd bevriend met alle mogelijke kunstenaars, schrijvers en dichters van die periode. Het zijn de jaren waarin hij bevriend raakt met Auguste Rodin, Eugène Carrière, Rainer Maria Rilke en Stefan Zweig. Koning Albert I promoveerde hem tot ‘poète national’ maar zijn goede contacten met het Belgische vorstenhuis beletten hem niet om lange tijd sympathie te koesteren voor het socialisme en het anarchisme. In 1911 wordt hij zelfs voorgedragen voor de Nobelprijs literatuur maar de felbegeerde prijs ging naar zijn vriend Maurice Maeterlinck. Op 25 november 1916 gaf Verhaeren een voordracht te Rouen. De volgende ochtend probeerde hij op de rijdende trein naar Parijs te springen. Dit werd hem fataal, hij verloor zijn greep en kwam onder de wielen terecht waardoor zijn beide benen vermorzeld werden. 'Mijn vrouw, ... mijn vaderland... ' waren zijn laatste woorden. Frieda De Vinck

Come and have a look at our showroom (1600 m2) in Zeebrugge â&#x20AC;&#x201C; Belgium. DOKS â&#x20AC;&#x201C; Vismijnstraat 109, Zeebrugge Open from 12h00-17h00 T +32 50 81 36 88 info@pauldegrande.com www.pauldegrande.com

BK Beachvolley Foto's Anne marie Meartens

Van 10 tot 13 augustus was het Evenementenstrand in Duinbergen voor het eerst de setting van de finales van het BK Beachvolleybal. Vier dagen lang kon men er zich vergapen aan atletische dames en gespierde, gebronsde binken. Wie dacht dat dit event niet veel om het lijf had, had het echter mis. De in de betere marcellekes of kleurrijke topjes geklede beachvolleyballers zijn echte topsporters. Op donderdag kon men zich opwarmen aan de kwalificaties en de finales van het Vlaams kampioenschap beachvolley voor junioren. Sarah en Nathalie Driessen toonden zich bij de dames te sterk voor de tegenstand. Bij de mannen nam het duo De Pryck – Tijs de titel mee naar huis. In een druk bijgewoonde finale waren er bij de

masters ondanks een zinderende sfeer weinig verrassingen. Bij de dames onttroonden favorieten Mouha – Gielen met 2-0 winst het duo Catry – Vandesteene. Ook het duo Dries Koekelkoren en Tom Van Walle maakten hun favorietenrol waar en versloegen het duo Louis en Lander Vandecaveye in twee sets. Meteen goed voor de 4de Belgische titel op rij van dit professioneel beachduo dat nog steeds virtueel geplaatst is voor de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. Gezien de aanhoudende populariteit en het hoog amusementsgehalte van dit topsportevent werd er tevens een nieuwe 5-jarige overeenkomst getekend tussen de federatie en de gemeente Knokke-Heist.

Project Olivier 3.0 Atletiekspelers maken hun materiaal pisteklaar, basketters oefenen hun worp, voetballisten dribbelen, karabijnschieters stellen zich in positie… Er is leven op de Olivier site op een doordeweekse avond. Knokkestyle is op bezoek in het sportstadium, niet om te sporten... We hebben een duo-interview met Schepen Daniël De Vlamynck – op een persconferentie net voor zijn pensioen - en zijn rechterhand Frank Daese. En zij hebben goed nieuws voor ons. Onze sporters krijgen een geheel nieuwe infrastructuur tot hun dienst, meer zelfs. Door de inplanting van de sportfaciliteiten in een open park kunnen we er allemaal van meegenieten. Schepen, Frank, het is nog niet zo lang geleden dat jullie de pers ook al samen riepen voor toelichting over de vernieuwing van de site Olivier en nu staan alweer nieuwe plannen op het programma?

Klopt. Sinds de bouw van de het sportstadium 60 jaar geleden zijn er gespreid over verschillende periodes stelselmatig vernieuwingen geweest op de sportsite. Olivier 2.0 werd nog maar vijf jaar geleden afgerond met de realisatie van het waterveld voor de hockey en van het kunstgrasveld op voetbalterrein B.

Vandaag gaan jullie met het project 3.0 nog een stap verder.

De trigger kwam er toen Royal Knokke FC met zijn noden naar ons toe kwam. Door de groei van de ploeg in de breedte, kwam de vraag naar extra kleedkamers, naar modernisering en naar het realiseren van hospitality faciliteiten. Met groei in de breedte bedoelen jullie…

…de toename van het aantal jeugdspelers. Het succes van de 1ste ploeg is belangrijk maar nog belangrijker is de voorbeeldfunctie die zij

uitdragen voor de jeugd. Die jongeren moeten 7 op 7 kunnen spelen. Toen na een evaluerend plaats bezoek van het gemeentebestuur en o.a. Jan Van Coillie deze vaststelde dat onze huidige sportsite een ‘containerpark’ die het plaatsgebrek van de bestaande gebouwen moest opvangen, werd door het college van Burgemeester en Schepenen beslist de hele site aan te pakken en totaal te verbouwen. De vraag naar vernieuwing kwam niet alleen vanwege de vooral voetbalclub. Ook de Knokke Hockey Club had zijn noden en het gebouw van de sportdienst vertoonde een chronisch gebrek aan kleedkamers, douches, vergaderzalen en kantoren. Over het feit dat we geen lift hebben in een openbaar gebouw kregen we tijdens een toegankelijkheisscreenng al opmerkingen. Concreet?

Concreet hebben we een plan uitgewerkt waarin we gespreid over de periode 2017-2019 een investering van 13.5 miljoen verwezenlijken. Voorafgaand aan de 3.0 vernieuwingen kregen de Schuttersclub Vossenhul een nieuwe zaal met

digitale meetinfrastructuur. Het doet ons trouwens plezier te zien dat deze faciliteiten worden gebruikt en dat er goede resultaten genereert, denk maar aan de recente prestaties van Emma Vandevyvere. Tegen oktober 2018 hopen we de modernisering van Sporthal De Stormmeeuw en omgeving te kunnen finaliseren. Naast aanpassingen aan sanitair en techniek, komt er een herinrichting van de judozaal op +1 verdieping. De beleving van de gevechtsport en aerobics wordt gevisualiseerd. Er wordt een speer- en discuswerpen installatie voor de Atletiekvereniging Knokke-Heist geïnstalleerd. In een 2de fase van de vernieuwingen wordt de voetbalsite aangepakt?

Omdat de twee voetbalvelden die we hebben zeer intensief worden gebruikt, hebben we het A-terrein al in kunstgras aangelegd. De vier – zeg maar beschamende – kleedkamers die er nu zijn worden vervangen door tien nieuwe waarin in degelijke omstandigheden gedoucht kan worden. De gelijkvloerse verdieping wordt verder uitgebreid met technische en

functionele ruimtes. Alle hospitality, de publiekskantine en catering verhuist naar de eerste verdieping. Daarboven komt de VIP-lounge met zicht op de speelvelden. Het moet gezegd - als ik naar de simulatiebeelden kijk - het resultaat ziet er mega uit.

In feite blijft enkel de tribune staan. Alle nieuwe faciliteiten worden er aan gebouwd. We hebben daarbij gekozen voor een integrale aanpak met overal dezelfde look & feel.

En die is?

Een open, transparante, industriële look gebaseerd op een staalstructuren skelet gecombineerd met graspartijen en veel glas. Ook het speelplein van de Marge wordt in dezelfde stijl gerenoveerd. De site die tot nu niet alleen ‘verkoterd’ was maar ook zeer gesloten wordt een open sportpark waarbinnen de clubs hun eigen identiteit kunnen behouden maar waar ook ruimte komt voor parkbeleving voor wandelaars en fietsers. Tegelijk hebben

we de optie ingebouwd de site te kunnen afsluiten in compartimenten, een vereiste nu Royal Knokke FC in hogere divisie speelt. Ook de parking wordt uitgebreid. Blijft het gebouw op het Schuttersplein?

Het gebouw wordt nog intensief gebruikt door de Koninklijke Gilde Sint-Sebastiaan Knokke, de Sint Joris Boldersvrienden, schutters op de liggende wip, wandelclubs en seniorensporters. Deze site wordt open getrokken. De omheining rond het gebouw en de velden verdwijnt, de bewegingstoestellen die nu aan de ingang zijde Carrefour staan worden in die richting verplaatst en er komt ĂŠĂŠn open seniorencluster met de gebouwen van Sint-Joris. Wat zijn de plannen voor de hockeyclub?

In 2019 wordt de derde fase van Project Olivier 3.0 afgewerkt. Net als bij het voetbal heeft de jeugdwerking van de Knokke Hockeyclub door de nationale successen van

de dames- en herenploegen een boost gekregen. De sport is van zijn elitaire imago af en door de aanleg van de kustgrasvelden een paar jaar terug heeft de club meer faciliteiten gekregen. Het verouderingsproces in de nutsgebouwen in de Verheyestraat waar hun kleedkamers zijn, is echter zo ver gevorderd dat renoveren geen zin meer had. Er komt een volledig nieuw gebouw in dezelfde stijl als de hele vernieuwde site, met een moderne accommodatie op de gelijkvloerse verdieping en op de +1 een kantine met zicht op

de velden. De toegang tot de site via de hockeygebouwen wordt open en breed. Zo wordt de site Olivier een open park wordt voor iedereen. Ik herinner mij ons eerste interview, schepen, in 2006 toen je voor mij de filosofie van het Sportbeleid Knokke-Heist uit de doeken deed : ‘We proberen zoveel mogelijk mensen regelmatig te laten sporten of bewegen in kwaliteitsvolle omstandigheden’.

Dat is de rode draad doorheen is ons beleid

waarin je in één zin alles hebt verteld… Ik zal deze filosofie indachtig zijn. Dank voor de realisaties van de voorbije jaren en voor de toekomst. Geniet van je pensioen. En Frank op de viering van jouw pensioen hebben we nog even te wachten. Je hebt nog een aantal plannen te realiseren…

—

Tekst Christel Bedert

Het Zwin,

getekend

nokke. Een stad kan een dorp zijn zonder daarom zijn allure te verliezen. In de straten waar dure wagens rijden staan eenvoudige huisjes die zo in een dorp of een minimaal stadje zouden passen. Wel mooi opgefrist, gewit, mooie ramen, niet die tijdspatine zoals je in de Westhoek wel vindt. In zo’n menselijk huisje woont Rita en is Lena aan huis. Samen hebben ze meer dan een halve eeuw Zwin meegemaakt. De ene 32, de andere 20 jaar. Dat zijn de jaren van pionieren met natuurmensen zoals Guido Burggraeve. Hoe moet ik het inschatten? Je hebt het Zwin van de schoolreizen in de vorige eeuw, dan het Zwin van de nieuwe verzanding, en dan nu het Nieuwe Zwin met een totaal andere look en running (passend managementtaal.) Tussendoor het verhaal van gekleurde tekeningen, getekende aquarellen, verhoogde inkt, af en toe een olie op canvas of een brokje klei. Hoe en waarom? "Ik ben er ingerold," zegt Rita

Van Zwin en Kelletjes “De prenten zijn heel spontaan ontstaan uit een symbiose van intens werken in de natuur en een ‘latente’ creativiteit.” Als je het zo leest, dan herken je de stijl van de galerij: kaderen in een culturele taal die zichzelf verstaat. Maar wat wil het echt zeggen? Rita: “Toen ik het onthaal en de merchandising van Het Zwin (oude versie) deed, kregen de medewerkers veel vrijheid van directeur Guido Burggraeve en de medewerkers. Naast het blijvend succes van het reservaat was het heel belangrijk dat zijn waarnemingen wetenschappelijk geregistreerd werden in publicaties. Dat vroeg heel veel van zijn tijd. We kregen vertrouwen, vrijheid om creatief te zijn. Ik heb dat heel letterlijk genomen. In begon opnieuw belangstelling te krijgen voor de natuur. Dus: tekenmateriaal bovenhalen en in de pauze schetsen maken van zwinplantjes. Toen Guido ze zag, werd dat meteen m’n eerste opdracht: pennanten tekenen voor een Zwinpublicatie.”

De natuur heeft geen agenda Dat is zowat de laatste zin die Rita tussen koffie en cake op tafel gooit. Wanneer je minstens een kwart eeuw aan de kassa of in de winkel van Het Zwin, oude versie, hebt gestaan, dan heb je tijd genomen om deze evenwichtsoefening te maken: “Heeft de natuur een eigen vrijheid of is het de mens die de natuur die vrijheid geeft?” Wanneer Rita en Lena over Guido Burggraeve spreken voel je zo-

wel een stiltemoment als een warmte in die gezellige huiskamer. “We zijn in het zwin geraakt en er nooit meer uit gekomen. We konden ons ontplooien tot duizendpoten die het publiek ontvangen, terzelfdertijd de (ouderwetse) telefoon hanteren, gidsagenda’s manueel bijhouden en confirmeren per brief of fax, tot 2.600 in één topjaar.” Spijtig over wat weg is? Rita en Lena: “Vernieuwen is goed.”

Il-y-a que la mer qui ne change jamais. De koffietafel wordt een werktafel met dikke fotoboeken (beseft plots hoe indrukwekkend veel ze al getekend heeft), mapjes, zelfs een grote plastic box. Rita blijft rustig zitten, Lena

draaft af en aan. Wij proberen op z’n stiller moment een stukje cake. Na die pennanten was er geen houden meer aan? Rita: “De bordjes bij de volières, Artis-Historia, bierkaartjes, T-shirts, Uitkerkse Polders voor Natuurpunt, Sincfala, Kom op tegen Kanker, wenskaarten, persoonlijke kaartjes voor feesten, … Er was en is veel vraag naar. Mond aan mond reclame, wat de mensen zien of wat ik toon op de zomerse folkloremarkt op donderdagnamiddag in Heist. Daar kunnen de bezoekers me ‘bezig zien’ terwijl ik uit het blote hoofd een zwinlandschap in verschillenden seizoenen maak. Ik heb door de jaren heen een ‘stijl’ ontwikkeld. Je wordt herkend. Zoiets als elkaar tegenkomen en samen in dezelfde richting verder stappen. Ik kwam daarnet nog Graaf Leopold LIPPENS tegen: “Ik heb nog

al jouw tekeningen, hoor!” Dat doet deugd. Daarvoor doe je het. Ik heb mooie herinneringen aan de Familie LIPPENS en de directie van de Cie Het Zoute. Graaf Léon LIPPENS – niet vergeten: de stichter van het Zwin, maar ook natuurbeschermer en jager – bewaarde voor mij altijd de ‘penseeltjes’ van de watersnip. Dat zijn de twee elleboogpluimpjes die door de oude meesters werden gebruikt om hele fijne details te schilderen. Grote meesters, hé: mijn groot nadeel is dat ik veel te veel stijlen en soorten door elkaar heb gemaakt en in geen enkele verder ben gegaan.

Graag klein formaat; dat duurt niet zo lang! Wij stappen elk op ons tempo naar het dak-atelier (mooie naam, hé) van Rita. De vraag der vragen: wat drijft je? Affiniteit? Rita: “Ik moet je een beetje teleurstellen, maar eerder de deadline. Ik moet een opdracht hebben waar ik kan in-groeien, waar ik mijn ervaring kan uitzetten in aquarel en Chinese inkt, naar een voorbeeld. Niet te groot, want mijn rug… Dat klinkt functioneel, ik weet het. Klein, op tafel, een soort intimiteit met papier en tekening. Bij vogels start ik meestal bij de bek; alle details zijn ‘echt.’ De context, de natuurlijke biotoop klopt. Het decor is soms fotografisch gebaseerd, maar het perspectief is persoonlijk.” Dit is een andere wereld waar niet alleen vogels getekend worden. Rita: “Ik maak ook wel metaforische werken, symbolische interpretaties van de relatie tussen mensen en dingen, humor ook en diertjes die ik voor kinderen ‘personaliseer’ zoals die zes verschillende vogeltjes op een rij. Ze staan voor 6 kinderen in één gezin. Ik heb hen elk hun ‘karakter’ meegegeven.” Tenslotte: “Ik teken altijd met een vierkantje en 3 puntjes.” Ben je mee? Tekst André en Annick

Grensoverschrijdende uitbreiding van het Zwin “Vanuit de natuur is het een winoperatie, vanuit het standpunt van de landbouw lijkt het in de eerste plaats terreinverlies met in de plaats van vruchtbaar akker- of grasland alleen wat schorreplanten en zeewater. De door de mens behandelde ruimte wordt vervangen door de uitbreiding van het Zwin.” Zo ongeveer zegt Dr. Jan Seys het, hoofd communicatie van het Vlaams Instituut voor de Zee. Vanop een afstand is uitbreiden eenvoudig: open de binnendijken, laat het Zwin groeien. En toch is het een moeilijke beslissing omdat gevoel en logica nu eenmaal wel vaker tegenover elkaar komen te staan. En uiteraard: waarom uitbreiden? “De verzanding van het Zwin structureel tegengaan is niet mogelijk met een simpele zandvang. Dit systeem waarbij voor de monding een grote put wordt gegraven die vervolgens alle teveel aan binnendringend zand vangt, is al decennia beproefd en onvoldoende gebleken. Het lijkt wel dweilen met de kraan open. Er is een fysisch principe (“komberging”) dat zegt

dat de dimensies van een geul in verhouding staan tot het volume (oppervlakte, diepte) van het gebied dat daarachter ligt. Een klein Zwin vangt veel zand, dus verzandt. Pas wanneer de ‘kom’ groot genoeg wordt zal die genoeg water kunnen bergen, om bij eb het overtollige zand vlot weer te kunnen afvoeren. Doe je niets, dan verzandt het Zwin gewoon verder en verdwijnt de geliefde lamsoor of zwinblomme volledig en wordt het gebied op termijn een duinbos. Keuzes maken was dus absoluut noodzakelijk.” Dat is wat aan de hand is sedert pakweg de jaren tachtig. In die kwarteeuw gesprekken tussen de Vlaamse en Nederlandse overheden is het behoud van het Zwin in een brede context bekeken. Voor men kon komen tot wat het Zwin straks zal worden, was er eerst het verhaal van visionaire voorvechters. En vormgevers, want wie komt naar het Zwin kijken als er alleen maar duinen, duindoorn en netels zijn. “In de huidige staat is het behoud van het Zwin een kwestie van permanent ‘tuinie-

ren’. Zonder uitbreiding kan immers alleen het regelmatig weggraven van zand enig tijdelijk soelaas bieden. Enkel een structurele oplossing zoals de huidige uitbreiding pakt het probleem echt aan. Of hoe de mens met grote graafwerken de toekomst van ooit alom aanwezige natuur dient te vrijwaren” “Het Zwin is uniek maar heeft twee ‘eigenaars.’ De Provincie die het belang van het Zwin aan het publiek moet uitleggen, via die prachtige architecturale ingreep , en het Agentschap Natuur & Bos (ANB) dat het beheer van het reservaat en de wetenschappelijke opvolging voor haar rekening neemt. Essentieel hierbij is dat voldoende middelen kunnen worden vrijgemaakt om systematische studies te verrichten, via universiteiten of overheidsinstellingen, en zo het toekomstig beheer te kunnen onderbouwen. Ook historisch onderzoek en verhalen uit oude bronnen hebben intussen hun waarde bewezen.” Let ook op voor overdrijvingen. Enerzijds bouwt men stevige dijken tegen de stormen, terwijl men anderzijds de slufter van

het Zwin openhoudt. Een tegenstelling? “Het lijkt een paradox: de zeereep beschermen tegen stormgeweld, en anderzijds op bepaalde plekken toestaan dat de zee – weliswaar gecontroleerd – verder landinwaarts kan stromen zoals in het Zwin. Maar een probleem is het hoegenaamd niet, als de ingenieurs hun werk goed hebben verricht. De natuur krijg je overigens nooit helemaal in de vingers, en dat is ook het boeiende eraan. De mens stelt vaak

zware eisen en hier wordt bij de uitbreiding van het Zwin maximaal rekening gehouden. Zo zijn er net buiten de nieuwe randdijken grachten voorzien die het vanuit het Zwin infiltrerende zoute water, scheiden van het in de polder aanwezige zoete water. Zo kan voorkomen worden dat de polder en de landbouwfunctie daar te lijden heeft onder verzilting. Om de natuur opnieuw tot zijn recht te laten komen in vreedzame samenleving met andere maatschap-

pelijke functies, moet je soms wel belangrijke menselijke ingrepen doen. Natuurlijke gradiënten (de overgang van bv. zout naar zoet) moge dan wel goed zijn voor de biodiversiteit. De landbouw zit daar niet op te wachten.” —

Tekst André Baert met Annick Marchal Foto's Fabien Raes

Timo Wuerz

Olga Ooms

Ingrid De Vuyst

Marc Wasterlain

Albert De Waegenaere, Annika en Salar Azimi, Guido Demey

www.timowuerz.com

Mario Boon

Genieten in hotel Prins Boudewijn van Paul Geerts-kamer! Wie in hotel Prins Boudewijn op de Knokse Lippenslaan logeert kan vanaf nu in de Paul Geerts stripkamer logeren. “Het is de bedoeling dat een aantal kamers in ons hotel de naam van een tekenaar krijgen. Omwille van zijn fantastische en unieke carrière komt Paul Geerts als eerste aan de beurt. Paul koos voor kamer 401”, weet eigenaar Guido Demey. “Een strip wordt veel door volwassenen gelezen maar eigenlijk zijn de tekeningen bestemd voor jongeren”, aldus Paul Geerts (80). “Daarom viel mijn keuze op een familiekamer. Op kamer 401 staan twee dubbelbedden en één enkel bed. Dat betekent dat vader en moeder er samen met enkele kinderen kunnen verblijven. Op de Paul Geerts-kamer hangt een zelfportret met Suske en Wiske maar ook een tekening met de figuren van mijn tweede tekenperiode. Ik ben Guido Demey bijzonder dankbaar voor deze grote eer.” Paul Geerts was van 1971 tot 2002 hoofdtekenaar van Suske en Wiske. DM

HOTEL PRINS BOUDEWIJN

Het hotel bevindt zich in het stadscentrum van Knokke (Lippenslaan), rechtover het marktplein en een paar minuten lopen van het trein-, bus- en tramstation. Wij bieden een persoonlijke en attentievolle service in een sfeervol kader. Er bevinden zich een gezellige pub en praatcafĂŠ in het gebouw. Wij beschikken over verschillende familiekamers. Iedere morgen wordt een uitgebreid ontbijtbuffet geserveerd. Gratis Wifi beschikbaar in de meeste kamers. Een dagje shoppen, een avondje uit in het Cultureel Centrum Scharpoord (op een paar minuten te voet), een golfballetje slaan, een bezoekje aan het Zwin of een mooie strandwandeling? Bij ons bent U overal dichtbij.

Lippenslaan 35-37 - 8300 Knokke-heist Tel: +32. 50 60 10 16 - Fax: +32.50623546 - www.hotelprinsboudewijn.com

109

Stralende kleuren, fantasierijke motieven, veelzijdige styles Het Duitse label Rosa Faia liet zich voor de badmodelijn inspireren door zonnige tropische paradijzen: stralende kleuren, felle prints en de grote verscheidenheid aan modellen. Heliophilia â&#x20AC;&#x201C; love of sunlight â&#x20AC;&#x201C; luidt het motto van SS2018. Jong en brutaal, elegant, modern of extravagant, hier is voor ieder stylingtype en figuur de perfect passende beachwear. De verscheidenheid van stijlen reikt van nieuwe bloemendesigns, zoals een Millefleurprint met tropische flair of een bloemenprint met een vleugje vintage, een speels golvend motief en een zachte frisse paisley-dessin.

STYLE

1 MEI LOOP Foto's Fabien Raes

NO | COMMENT

SENIOR SPORTIEF Maandag 17 december Senior Sportief staat open voor alle 50-plussers uit Knokke-Heist en omgeving. Zowel individuen als groepen zijn van harte welkom op deze dag waar beweging en plezier centraal staan. Op het programma staat een aantrekkelijke mix van 21 sporten. Inschrijven mogelijk tot en met 11 december. Aquajogging Aquasenior Badminton Boogschieten Drums alive Easyfit Krulbol

Programma 8.30 uur 9.00 – 10.30 uur 10.45 – 12.15 uur 12.15 – 13.30 uur 13.30 – 15.00 uur 15.15 – 16.45 uur 17.00 – 17.30 uur 17.00 – 18.00 uur

SPORT.KNOKKE-HEIST.BE • SENIORSPORTIEF@KNOKKE-HEIST.BE

Linedance Matcurling Recreatief zwemmen Salsa Schermen Seniorengym Shoot out

Spinning Tafeltennis Tai chi Wandelvoetbal Yoga Zelfverdediging Zumba

Ontvangst deelnemers Eerste beweegsessie in de voormiddag Tweede beweegsessie in de voormiddag Middagpauze met lunch Eerste beweegsessie in de namiddag Tweede beweegsessie in de namiddag Afsluiter @ Stormmeeuw met koffie en dessert Bingo

STYLE

The Omega that many people refer to as the Bond watch is the Omega Seamaster Professional, also known as the Seamaster Diver 300M. And it’s back! Not that it was gone or

anything, but things had gone a little quiet. The watch that was once lovingly referred to as the Bond watch or the SMP (Seamaster Professional) has been revamped as Omega launches fourteen new models. Last year, Omega introduced the Seamaster Diver 300M Commander’s Watch, reminding us of the James Bond connection. That story started in 1995, with Pierce Brosnan wearing the Omega Seamaster in the movie GoldenEye. This specific Seamaster was introduced in 1993, with either a quartz movement or an automatic movement – calibre 1109 upon introduction, but soon changed to calibre 1120, both based on the ETA 2892 – featuring the well-known blue dial with a wave pattern. The automatic model was called the Seamaster Professional (short SMP) and has been in the collection ever since, although in various executions, and on the wrist of James Bond in five movies. The most recent versions featured a ceramic bezel insert and dial, but the dial didn’t feature the recognisable wave pattern anymore. With last year’s introduction of the Commander’s Watch, Omega shifted the focus back to the Seamaster 300M and to James Bond. At the time we wondered if this was a hint of what was to come, and whether it was intended as a revitalisation of this collection. Today, we can share the good news that the Bond watch is back. Just a little bit different from before, a tad more modern, slightly bigger (at 42mm, so 1mm extra), and with the wave pattern reincorporated on the dial that is more reminiscent of the iconic Bond watch. For Baselworld 2018, Omega is introducing no fewer than fourteen new Seamaster Diver 300M watches. The new watches are equipped with the Master Chronometer Calibre 8800 movement, of course, antimagnetic to 15,000 Gauss and tested in the Omega METAS labs. Plus, this will be the first Seamaster Diver 300M with a see-through case back! The new ceramic dials are polished and come with a

laser-engraved wave pattern. They are available in black, blue or a PVD chrome colour. All the applied indexes have been raised and filled with SuperLumiNova and the date window has been moved from the 3 o’clock position to 6 o’clock. The hands also have been reshaped, but they still look a lot like the ones on the original Seamaster Professional. The rotating diving bezel is now made from ceramic with the diving scale in Ceragold or white enamel (both will provide a longer-lasting whiteness and durability).

2 augustus, 2017

Omega-ruimtevaartexpo bij Juwelier De Maere In het weekend van 4 tot 6 augustus 2017 pakt Omega uit met een opmerkelijke ruimtevaarttentoonstelling bij juwelier De Maere in de Koninginnenlaan 7. Zo is er een fraaie replica van de maanwagen (Lunar Rover Vehicle of kortweg LRV) te bewonderen. Precies 14 jaar geleden werd deze Rover al eens gespot in het Knokse winkelcentrum in het gezelschap van Eugene Cernan, NASA-astronaut die als laatste mens het maanoppervlak heeft verlaten en dit voorjaar jammer genoeg overleed. Omega viert dit jaar de 60e verjaardag van hun legendarische Speedmaster collectie en als eerbetoon aan Gene Cernan zal de Lunar Rover weer naar onze badplaats afzakken. De wereldvermaarde Belgische kunstenaar Paul Van Hoeydonck zal op de officiële opening aanwezig zijn. Hij brengt de replica mee van “Fallen Astronaut” het beeldje dat hij ontwierp en door de bemanning van Apollo 15 in 1971 op het maanoppervlak is neergelegd.

Familie De Maere samen met Eric Vanderhoeven

Paul Van Hoeydonck

Beaufort 2018 MAGRITTE IN ANDERE GEDAANTES Van Controverse naar Mooi & Braaf Beaufort is opnieuw aan Zee. Sedert 2003 is dit de 6de versie. 2003 en 2006 waren de originele uitvoeringen van Willy VAN DEN BUSSCHE, daarna 2009 overgenomen door zijn opvolger Phillip VAN DEN BOSSCHE, 2012 in samenwerking met Jan MUYLAERT (kunstenfestival Watou) en tenslotte de memorabele uitgave 2015, met 5 curatoren, waarover heel wat werd geredetwist. De kernvraag van ‘wat/wanneer is kunst’ stond lijnrecht tegenover de ‘leesbaarheid van kunst.’ Is kunst maakbaar voor de kijker? Moet je aanbieden wat de kijker ontegensprekelijk zal appreciëren, inclusief een kleine verwondering voordien en een aanvaarden nadien. Tja: kunst …. In die zin zitten we heel goed met Beaufort 2018. Toeval of niet, maar het laatste draadje met het PMMK, nu Mu.ZEE, werd doorgeknipt. Onder andere – denken we - omdat dit museum overgegaan is van Provincie naar Vlaamse Gemeenschap. Toerisme West-Vlaanderen heeft via Westtoer ervoor gekozen de invulling over te laten aan curator Heidi BALLET op voorwaarde dat ze zeer nauw met de badsteden zou samen werken. Dat wil zeggen: een pakket aanbieden waarin iedereen zich ‘vindt.’ Het resultaat is een mooie Beaufort versie. Maar ook braaf met zachte verwijzingen naar de dubbelzinnigheid tussen monument en beeld in de openbare ruimte.

Iedere (…) badplaats twee kunstwerken. Tussen De Panne en Knokke-Heist (met uitzondering van Blankenberge) staan per badplaats 2 kunstwerken, waarvan meestal één aangekocht werd en één tijdelijk geplaatst. Knokke-Heist heeft twee zeer leesbare stukken.

Wat na Beaufort 2018? De strandcabines blijven. De ladders vermoedelijk niet. Maar Knokke-Heist heeft ondertussen al een paar ‘plastische’ ladders in het kunstpatrimonium. Een lege met de rug naar de zee van Kris MARTIN op een strandhoofd, een dubbelzitje van Aurore CARNERO in de duinen (zie KnokkeStyle 2017). Geen twee zonder drie….?.... Zin in een begeleide (tram) wandeling voor Beaufort 2018? En waarom niet: De Triënnale Brugge 2018? In groep via cccnot@telenet.be — Tekst André & Annick Foto's Fabien Raes

Beach Castle (2018) van Jean-François FOURTOU (Fr. 1964) In 2012 nog de grote publiekstreffer tijdens Lille 3000 Fantastic. Op het pleintje aan de rand van de la Vieille Ville stond een levensecht huisje op zijn kop in het midden van een grasplein. Alsof het er net was neergeploft. Je had zin om omhoog te kijken. Bij het binnenrijden van Knokke-Heist zijn er nu 10 omlaag getuimeld. Of vanaf het strand met de aprilse grillen naar de Lippenslaan gewaaid. Opgezogen in een wervelwind en in de valbeweging gefixeerd op de rotonde. In ieder geval een soort willekeurigheid. Wanneer je het geluk had de groei mee te maken, dan weet je dat er eerst een sterke

stellage is gebouwd waarrond nadien de wanden van de huisjes zijn geplaatst. Zelfde ingenieuze sterke als bv. De Rock Strangers die veel meer zijn dan ‘rode dozen’ zoals in de volksmond genoemd. In Knokke zijn het 10 verschillende strandcabines. Allemaal Belgisch. Een staalkaart strandarchitectuur waar strikte plaatselijke bouwvoorschriften aan verbonden zijn. Eenheid of verscheidenheid. Totempaal over eenheid van kusttoerisme of monument ter ere van de verscheidenheid. René MAGRITTE en ‘Ceci n’est pas…’ op zijn Guillaume BIJLs versterkt met een affiche: te koop.

Leon VRANKEN (B. 1975) met Fluid Axis (2018) Leon VRANKEN is heel sterk in het plaatsen van materie in een ander of vreemd perspectief. In dit geval water. Of de beweging van water, de bron en het keerpunt en hoe wij, kijkers, daarmee omgaan. In Z33 Hasselt startte de fontein op het gelijkvloers, terwijl de top - waar het water â&#x20AC;&#x2DC;eindigtâ&#x20AC;&#x2122; - op de eerste verdieping net boven de vloer uitkwam. In Middelheim n.a.v. My Little Paradise (2013) staat een metershoge stellage in openlucht. Middenin spuit een gigantische fontein tot aan de bovenrand van de toren. De bezoeker kan omhoogklimmen om die fontein vanuit een ander perspectief mee te maken. En let wel: met een beetje zijwind ben je kletsnat. Datzelfde staat je te wachten in het park van CC Scharpoord. Drie rolladders tegen elkaar maken een driehoek waaruit een fontein de lucht in gaat. Je kan de steile trappen beklimmen, aan de top het water betasten en beseffen dat wat grandioos en majestueus bedoeld wordt in parken van koningen, uiteindelijk slechts transparant water is dat aan het einde van zijn/haar krachten implodeert en daalt.

Dumortierlaan 94b, 8300 Knokke

vanhove.invest@outlook.com

tel. 0468 21 55 30 â&#x20AC;˘ 050 73 47 32

www.happy-knokke.be

Van Vakantiehuis naar Woning en Fondation/Stichting

en prachtig woord: geomorfologie. Wat je in de vorm van de omgeving ziet, vertelt ook de geschiedenis van die omgeving. De De Judestraat ligt in haar trage bocht achter een oude dijk. Er zal wel een herberg geweest zijn, wat hoeven die nadien in lint aaneengroeiden tot een eenvoudige bebouwde straat. Plots “paddestoelen” daar cafés en dancings om een kwarteeuw later even plotseling te verdwijnen met de nasmaak van houten-kop en schuurpapieren ochtendtong. Zou die sfeer meespelen bij de keuze van Luc PEIRE om er zijn zomerverblijf te installeren op het nummer 64? De (Kust) Vlaamse sfeer die ook zo belangrijk was voor de jonge Michel SEUPHOR? Onder impuls van de Stichting Luc & Jenny Peire kon de bungalow en de tuin in haar oorspronkelijke glorie gerestaureerd worden. Hoogtepunt is de nieuwbouw aan de straatkant “naar een ontwerp van van Knokse architecten P. De Bruycker en I. De Brock.” Het bureau ontving daarvoor in 2003 de Provinciale Prijs voor Architectuur.

Kunsthistorische Schakel in hartje Knokke Dus: in hartje Knokke wordt een belangrijke schakel uit de Belgische schilderkunst bewaard. Luc PEIRE (1916-1994) had daar in het ‘achterhuis’ zijn (vakantie)atelier. Dat wil zeggen dat hij daar creëerde maar ook de toen actueel belangrijke kunstenaars, kenners en theoretici over de vloer kreeg. Met eenzelfde warmte als bij die andere Belgische Franstalige kunstenaar aan de westkant van de kust: George GRARD . De warmte van de artist die traag uit het uitdrukkelijke van verf en figuur overvloeit naar de verticale lijnen van aanwezigheden waarin een kleine deuk een laatste referentie is naar het staande lichaam. En net als bij George GRARD is Congo (voor de ene 1952 en de ander 1958) het scharnier. Het lange, ranke, ongebogen lichaam van de natuurmens dat tot de essentie inspireert: de lijn. Twee lijnen naast elkaar in dialoog, enkele lijnen waarvan dat ééntje met een kleine deuk een ander verhaal geeft. Is dit abstract? Goeie vraag. Ja, als je abstract begrijpt als het weglaten van de niet essentiële informatie. Dus: alleen die beeldende informatie blijft, die eerste ‘mooi’ is en daarna ook iets vertelt. Mooi, weeral zo’n onmogelijk woord. Je moet natuurlijk aannemen dat schoon niet het omgekeerd is

van lelijk. Schoon is een zintuiglijke ervaring. Het kippenvel-effect wanneer je plots begrijpt dat die verticale lijnen eigenlijk tegen elkaar aan het praten zijn, dat ze elk een verhaal hebben en dat je mag meeluisteren. Niet vergeten: alle goede kunst nodigt uit; met de beste kan je dialogeren.

Waarover? Ah: licht dat tussen de lijnen bestaat. Een kleur die plots volume geeft. Ruimte in evenwicht. Niet symmetrisch maar op zoek naar balans. Over lijnen die een (abstracte) vorm worden, over de herhaling en variaties van een lijn of een kleur, allemaal in een duidelijk verband tussen boven en beneden, tussen hoog en laag, tussen begin en einde. Een spiritualiteit dat alleen tussen de zwarte lijn en een gekleurd vlak bestaat. Een metafysica van het idee in een tracé. Een lijn of een kleur is een aanwezigheid. Twee gelijkende kleuren creëren ruimte. Voilà: dit is essentieel en primair. Van het eerste belang, als mijlpaal in de Belgische kunstgeschiedenis. Een illustratie van wat Michel SEUPHOR abstract noemt: iemand die uit het figuratieve verder gegroeid is. We verwijzen ook graag naar het zoeken naar kleuren bij Richard TUTTLE en Philippe VAN SNICK.

In Beeld Een van de hoogtepunten in het volledig oeuvre van Luc PEIRE is zijn installatie Groupe Lumino Tours. Integratie van glas en grafiek. Glazen spiegelende balken van diverse dimensies die een urbaan gesprek aangaan. In de presentatie van Mu.ZEE was heel duidelijk te zien dat de tweede dimensies in een sculpturale opstelling nog veel meer konden vertellen over de betekenis van een lijn. Een paar jaar terug werd in een bruikleen van het SMAK de Environment gepresenteerd: een kamer groot sculptuur in glas, spiegel en lijnen,

uiterst poëtisch in film omgezet (…) door cineast-fotograaf Jean MIL . In de tuin tussen archief en bungalow ligt het beeld ‘La Dona de Putifar’ (1954) van de Catalaanse beeldhouwer Josep M. SUBIRACHS . Bij ons bezoek waren er net 3 Catalaanse kunstliefhebbers op zoek naar dat specifiek werk. Kwestie van een eventuele tentoonstelling van Peire & Subirachs in Barcelona. Luc PEIRE mag je zien als de kunstenaar en vriend die deze Spaanse kunstenaar aanzette om ‘professioneel’ te beginnen. Dit werk in de tuin mag je naast tijdgenoot Emile RAES zetten. Anders maar van eenzelfde doortastende zoektocht naar een eigen vormgeving. De ene in een nieuwe figuratie waarin Henri MOORE niet ver weg is, de andere in organisch abstract werk. SUBIRACHS mag aan de kathedraal van Léon en de Sagrada Familia (zuidkant) in Barcelona werken, RAES staat op de Expo 58 . Het hangt een beetje af van wat het eigen land aan openbare ruimte heeft. Gewoon nog even meegeven dat alle kunst aan elkaar gebonden kan worden. SUBIRACHS’ eerste idool was Aristide MOILLOL . In Georges GRARD kan je zowel de gezichtjes van Auguste RENOIR als de beelden van diezelfde MAILLOL herkennen. Dat heet: citeren en leren tot je de eigen stijl gevonden hebt. Niemand is uniek. Alleen het idee is dat, en dan moet je het nog kunnen uitwerken ook! — Tekst André en Annick Foto's Fabien Raes

Enkel geleid groepsbezoek tussen min. 10 en max. 25 personen, op afspraak Duur: ca. 1U 15’ - Kostprijs: € 100 (all-in) De Judestraat 64, 8300 knokke www.lucpeire.com

FASHION

NEWDONATELLAPARIS

De Baloise Belgium Tour is in 2018 aan zijn 88e editie toe. Deze rittenwedstrijd staat geklasseerd binnen de UCI Europe Tour als 2.HC. Op de erelijst staan heel wat klinkende namen als Merckx, Maertens, Van Looy, Gilbert, Boonen, Van Avermaet en recordhouder Tony Martin. Foto's Fabien Raes

AndrĂŠ Greipel wint in Knokke-Heist

Charly Theeuws, de ‘Boss’ van de Number One liet twintig jaar lang het hart van het Knokse nightlife kloppen. Een terugblik op twee decennia ‘plaisir fou’.

Charly Theeuws, de Number One Boss Charly, waar liggen de roots van de Number One?

Ik ben in Knokke beland in 1976. Patrick Vosckertian had discotheek 27 gekocht gelegen aan de voorzijde van het Casino en zocht een gerant om deze uit te baten. Ik kreeg de job met dank aan de keuze van mijn manchetknopen. Dit kleine accessoire heeft mijn leven veranderd. De manchetknopen van mijn mede-sollicitant waren afbeeldingen van Playboykonijntjes en daar was Patrick niet voor te vinden… Ik was zinnens slechts een jaar in Knokke te werken want ik had toen plannen voor de opening van een eigen discotheek in Brussel maar na een jaar vroeg Patrick me in Knokke te blijven. Tot in 1982 – het openingsjaar van de Number One - heb ik voor Vosckertian gewerkt. Van 1982 tot in 2002 heb ik de Number One gerund. Gedurende die twintig jaar heb ik samen gewerkt met Jacques Nellens. In die 20 jaar moet de Number One vele hoogtepunten gekend hebben.

Hét hoogtepunt van elk jaar was Kerstavond,

een avond waarop alle zaken behalve de Number One gesloten waren. Toeristen waren er niet – die vierden Kerstmis in familiesfeer. De Number One zat vol Knokkenaars, handelaars, zaakvoerders, inwoners van Knokke-Heist. Ik was als Brusselaar goed geïntegreerd in Knokke. Kerstavond was voor mij dé avond waarop ik alle Knokkenaars daarvoor kon danken. Het was een ‘plaisir fou’ om hen zich te zien amuseren. Was je het soort baas dat mee feestte met de klanten?

Met Kerstavond wel ja, maar de rest van het jaar was het werken geblazen. Ik heb 77 jaar op de teller staan en daarvan heb ik 7000 nachten gewerkt. Elke nacht heb ik om 21u30 samen met de kelners de deuren geopend, en ze ’s morgens om 6, 7 of 8 uur terug gesloten. Ik heb altijd dezelfde uren als mijn personeel gedraaid in ‘de bunker’, zoals we het casino met zijn dikke muren noemden. Ik heb mijn team nooit midden in de nacht in de steek gelaten om te verdwijnen met een fles champagne en een vriendinnetje.

Ik was de radar van de Number One en stond de hele nacht ten dienste van de klanten. Elke tafel die niet was afgeruimd of asbak die niet was geleegd had ik gezien en stuurde ik een commis op af. Ik heb met heel veel plezier in mijn zaak gewerkt maar 20 jaar Number One zou niet zou geslaagd zijn zonder mijn personeel. Ik had een geweldig team dat enkel uit Knokkenaars bestond. Met mensen als Alain Blanckaert heb ik 26 jaar samen gewerkt. Ik heb hem in die jaren meer gezien dan mijn eigen vrouw. Personeel vinden is/was niet gemakkelijk.

Goed personeel moet je goed betalen en we verdienden allemaal goed geld in die tijd. De zaken waren toen makkelijker dan nu. Ik liet mijn personeel werken, de DJ zijn gang gaan en ik was er voor de klanten. Ik leerde de mensen kennen, hun hobby’s en bouwde zo relaties met hen op. Tijdens de eerste jaren van de Number One stond ik zelf aan de ingang om de mensen te begroeten. Ik spreek Iranees, Russisch, Jiddisch…in elke taal ken ik 20 woorden. Toen ik in ’82 in de Number One mee startte was

Geniet je vandaag volop van je pensioen?

het ongezien in een Vlaamse discotheek dat de patron aan de deur stond. Ik had deze gewoonte meegebracht uit Brussel waar de discotheek, om er te voldoen aan de wet Vandevelde en er zodoende sterke drank te kunnen schenken, een privéclub was die je enkel kon betreden mits identiteitscontrole. Na vijf jaar aan de ingang heb ik mijn werkgebied verlegd binnenin de Number One. Van nieuwe klanten schreef ik de naam en een kenmerk op ‘blonde dame – man met snor’, zodat ik ze bij een tweede bezoek herkende. Er was maar een coupe champagne en een babbel nodig om die mensen voor jaren aan me te binden. Ik heb mooie vriendschappen aan de Number One overgehouden. Tot op vandaag komen mijn klanten van vroeger me nog bedanken voor de tijden in de Number One, ook omdat het een veilige plek was om uit te gaan. Met zijn 300 m² was het klein genoeg om alles te kunnen overzien. Mijn vrienden lieten er onder mijn toeziend oog hun dochter van 18 uitgaan. Je kreeg in de Number One veel vedetten over de vloer.

Het waren de jaren van Plastic Bertrand die ‘Ça plane pour moi’ in de Number One kwam zingen, we hadden Lou And The Hollywood Bananas met ‘Kingston Kingston’ op bezoek en Victor Lazlo met het meer ingetogen Backdoor Man. Maar niet enkel bekenden uit de muziekwereld kwamen naar de Number One. Keith Harring heeft voor mij nog de toiletten gedecoreerd bij mij thuis. Het was ook een tijd waarin af en toe nog eens een slow werd gespeeld.

We speelden alles wat de mensen graag hoorden – vooral dansmuziek - en stelden zelf cd’s samen maar … mensen die dansen drinken niet. Als ik vond dat er te weinig besteld werd, haalde ik een van mijn trucjes uit : ik liet mijn DJ – ik werkte jaren samen met Nicolas Decoster - drie slows inlassen. Terwijl de één een drankje bestelde, kreeg de ander de kans om te dansen met het meisje naar wie hij al heel de avond had staan lonken. Soms liet ik Nicolas als plagerij de Bolero van Ravel draaien, één keer bij het overlijden van Koning Boudewijn, hebben we drie minuten radiostilte gehouden.

Waren er ook moeilijke momenten?

Als de volle maan scheen en de wind blies, kon ik aan de rijkswacht vooraf al vragen om hun combi voor de deur te parkeren. Brave gasten die je het hele jaar door niet hoorde, konden ontploffen bij volle maan. Vooral rond 4 à 5 uur was toen een moeilijk moment. Deze zomer trek je met de Number One Beach de Number One terug uit de mist

Ik zal niet naar het strand komen om zot te doen. Ik ben het dansen niet verleerd. Als ik me met mijn vriendin op de dansvloer begeef, komt de jeugd mij vragen of ik hen les wil geven, maar de Number One Beach wordt een plek om te genieten van een apero. Ik zal er met plezier de 40 tot 70-jarige ontvangen, Glenn moet dan maar voor de jonge gasten zorgen. Was het nachtleven te combineren met een gezin?

‘La famille’ en ‘la fête’ combineren gaat niet. Dat is een les die ik in de jaren ’70 al heb geleerd. Maar toch…

…Ik heb drie vaste relaties gehad waarvan twee keer getrouwd. Ik heb twee dochters, Céline en Alicia en ben ondertussen ook al grootvader. Er zijn vele groupies geweest maar ik heb nooit geprofiteerd van mijn status als patron. Maar als de chemie er was… Ik aanbid de vrouw.

Ik ben nog actief als kunstexpert, een job die ik mijn hele leven met het nachtleven heb gecombineerd. Ik ben zot van de Vlaamse en Nederlandse Oude Meesters uit de 17de eeuw, Bruegel, Rubens, van Dyck. Als kunstexpert ben ik zo’n beetje de inspecteur Clouseau van de kunstwereld. Ik ben zowel gespecialiseerd in het ontmaskeren van vervalsingen als in het benoemen van schilderijen die niet ondertekend zijn. Het verschil tussen echt en vals zit hem in de details. Zo heb ik ooit tegen alle andere experts in een vervalsing gecounterd. De schilder had een man in witte pantalon aan een tafel geplaatst waar een wit tafelkleed op lag. Een 17de eeuws schilder zou nooit wit op wit schilderen. Die zou met contrasten gewerkt hebben en het tafelkleed rood gekleurd hebben. De vervalser volgde niet de gedachtegang van een schilder uit de 17de eeuw. En investeren in kunst vandaag?

Dat is zoals spelen op de beurs of met de roulette. Waarom de ene werkt en de andere niet, is een kwestie van geluk en marketing. Ik heb maar één advies : luister naar niemand en volg je eigen weg. Woon je vandaag de dag nog altijd in Knokke?

Ik blijf in Knokke wonen tot einde van mijn leven. Mijn vriendin wil naar de Côte d’Azur verhuizen maar ik ga liever eens een week op vakantie naar het zuiden van Frankijk om dan de rest van de tijd hier in Knokke te vertoeven, op de Number One Beach. Tekst Christel Bedert

BEACH NUMBER 1 Ter hoogte van Zeedijk 711 en Duindistelstraat 8300 Knokke-Heist (Zoute) beachnumber1zoute

@beachnumber1zoute â&#x20AC;&#x201D; info@beachnumber1.be www.beachnumber1.be

RESERVATIONS

0470 70 72 55

AGENDA

KNOKKEST YLE 2018 M A R K T EN Knokke Confectie: woe 08u00 - 13u00 (A.Verweeplein ) Knokke Groentenmarkt: woe, za 08u00 - 13u00 (Gemeenteplein) Heist: di 08u00 - 13u00 (Maes-en Boerenboomplein) Folkloremarkt juli & augustus: donderdag 14u00 (centrum Heist) ROMMELMARKTEN 01.07 Ramskapelle 15.07 Westkapelle 22.07 Heist Stationsplein 22.07 Kerkplein Margareta kerk AVO N D M A R K T EN 28.07 Zeedijk 04.08 Zeedijk 11.08 Zeedijk 18.08 zeedijk E V EN TS 16-30 .06 Wim Tellier Kunstwerk 27.06 - 29.08 Vlieg 30.06 - 01.07 Ramskapelle feesten 14.07 - 15.07 Lollipopfestival - Speechless Festival

09.07 - 20.08 Parkies (Tuin Scharpoord ) iedere maandag 19 - 25.07 Kneistival (Heldenplein) 21.07 North Sea Airfestival 30.06 - 02.09 Internationaal Cartoonfestival (strand Heldenplein Heist) 03.08 Zoute Night 7-19-21-23-25.08 Internationaal Vuurfestival (strand t.h.v. Meerlaan)

S P O R TS 28.06â&#x20AC;&#x201C; 15.07 16.07 10.08 9-12.08 25 -26 -27.08 05.09 08.09 04 - 07.10 24-25 08 26 08

Knokke Hippique Kragendijk (6 bochten) Zeezwemmen 18u45 -21u. (sportstrand Heist West) Carrefour Market strandloop Heist (sportstrand Heist West) Belgian Beach Volley Championships (sportstrand Knokke) Scapa Sports Iron Kids & Pajas Generali Zwin Triathlon Halve Triathlon Zoute Grand Prix Iron Kid SportoazeDuinenwater De Paljas Finishers Triatlon @ Sportoase Duinenwater

VA R I A 10 - 15.08 24- 26.08

Art Nocturne ( Scharpoord & Hotel lĂ Reserve) Foodies Fair (A.Verweeplein)

SPAS // SWIMSPAS // ZWEMBADEN // COVERS // SAUNA // HAMMAM //

INTERNET OF THINGS

SWIMSPAS

ZWEMBADEN

COVERS

SAUNA//HAMMAM

IoT

S STRESS ES

LEEF IN WELLNESS

SPAS

ANTE

Ons leven wordt steeds hectischer. Daarom is er nood aan tijd om te relaxeren en te genieten in uw eigen wellness ruimte. Wij hebben meer dan 35 jaar ervaring in het leveren, plaatsen en onderhouden van onze spa’s en swimspa’s. Natuurlijk bieden wij u een waaier van mogelijkheden in sauna’s, infraroodcabines en stoomruimtes en dit aangepast aan uw wensen. Een bezoek aan onze toonzaal zal u overtuigen.

ClimaWorld® bvba Industrieterrein ‘t Walletje - Kalvekeetdijk 187, 8300 Knokke-Heist T 050 62 84 87 F 050 62 84 88 WWW.CLIMAWORLD.BE

Dierenzegening 2017 Werelddierendaggedachte Nog voor er sprake was van de mens waren de dieren er al. Nog voor de mens over alles heerste waren de dieren er al, zij waren de eersten. Laten wij dus zorg dragen voor alles wat ons omringt... Pradip Smagge

Foto's Fabien Raes

Dierenzegening 2017

Dumortierlaan 80, 8300 Knokke Zoute T 050 68 78 79 â&#x20AC;˘ knokkeparkavenue@telenet.be Knokke Park Avenue Open: 10-12.30 uur & 14.30-18 uur. Gesloten op Dinsdag.

Dierenzegening 2017

BAR-CELONA

Authentieke Spaanse Tapasbar

Koffie – Lunch – Apero Real Spanish Tapas Paella - Gamba à la plancha

BAR-CELONA

Maurice Lippensplein 21, 8300 Knokke-Heist (t.o.v. station) Bar Celona Knokke-Lifestyle Tel. 050 66 78 84 • dirk@knokke-lifestyle.be • www.bar-celona.be • OPEN: maandag tot woensdag vanaf 15uur •donderdag gesloten • Vrijdag tot zondag 11 uur • Zomer en schoolvakanties: alle dagen open

Steigerhout Tuinmeubels, Terrassen en Horecainrichting

Showroom en Atelier 't Walletje 106/04, 8300 Knokke-Heist Tel. 050 69 80 69 gsm 0496 562 562 • info@steigerwoods.be • www.steigerwoods.be Steigerwoods belgium

"Ceci n'est pas un hĂ´pital"

Dat was de slogan van het ontwerpteam. En die stelling klopt ook als je nu naar het gebouw kijkt. Futuristisch, zwevend, midden het groen. Zorg op maat van de patiĂŤnt, luxe, ruimte, daglicht, groene patio's... Het zijn maar enkele kernwoorden die het ziekenhuis in de communicatie gebruikt. Foto's Fabien Raes

22-03-2018 AZ Zeno verhuist patiënten naar nieuwbouwziekenhuis tijdens zorgvuldig voorbereide verhuisdag Om 6u. vertrok de eerste ambulance naar de nieuwbouw en vanaf dan vertrok om de 5 min een patiënt richting nieuwbouw. Om vertraging aan kruispunten te vermijden werd politiebegeleiding voorzien. Op die manier kon het strakke tijdschema naadloos worden aangehouden. Patiënten van AZ Zeno kregen een reispas mee, samen met een Zeno tas voor hun persoonlijke spullen en medicatie. Elke patiënt werd voor de verhuis door een arts gezien, die dan besliste of de patiënt kon verhuizen. Bij positief advies werd de patiënt door de verpleegkundigen voorbereid. Bij het verlaten van het oude ziekenhuis en bij aankomst in de nieuwbouw werd een checklist overlopen die de medische toestand van de patiënt voor en na de verhuis in kaart bracht. Eens aangekomen in de nieuwbouw werd een vooraf doorgegeven familielid of contactpersoon van de patiënt persoonlijk verwittigd over het verloop van de verhuis. De dag was een knap staaltje van teamwork en bleek zowel voor personeel als patiënt een onvergetelijke ervaring. Op donderdag 29 maart, waren een aantal diensten van campus Blankenberge aan de beurt. Deze campus blijft wel bestaan. Campus Knokke-heist Kalvekeetdijk 260, 8300 Knokke Tel. 050 535 000

ZOUTE GRAND PRIX

Foto's Fabien Raes

BOOKS s d the Other

and LILI, LOLA

an LILI, LOLA ES

Fabien Raes

Fabien RA

LILI, LOLA and the Others

the Others

22 1 FOTO’S

Fabien Raes

Van dezelfde auteur CUBA BEIJING De Goeien Tiet (uitverkocht) De Goeien Tiet Upgrade SNAPSHOTS

te koin Knokke thuis boek wereld om dan Dit andere van toen. en Lola, en die psfotograaf, van een beroe de archieven komt. fie die eraan en autobiogra

Met dit kattenverhaal is Fabien Raes aan zijn 6de publicatie. Als kunst- en persfotogra af heeft hij alle uithoeken van deze globe bezocht. Een fijne rode draad doorheen zijn reportages zijn de katten die hij altijd een plaatsje heeft gegeven.

Katten van over gans de wereld om dan in Knokke thuis te komen bij ‘zijn’ katten Lili en Lola, en die andere van toen. Dit boek is een zoektocht door de archieven van warm in de rand van een autobiografi een beroepsfotograaf, e die eraan komt.

S FABIEN RAE

van katten

+ citaten

1/12/17 13:50

FABIEN RAES

cover Lili&Lola.indd Alle pagina's

LILI, LOLA AND THE OTHERS Met dit kattenverhaal is Fabien Raes aan zijn 6de publicatie. Als kunst- en persfotograaf heeft hij alle uithoeken van deze globe bezocht. Een fijne rode draad doorheen zijn reportages zijn de katten die hij altijd een plaatsje heeft gegeven. Katten van over gans de wereld om dan in Knokke thuis te komen bij ‘zijn’ katten Lili en Lola, en die andere van toen. Dit boek

De PSYCHOPAAT gaat over lijken. Wie? Wie niet? Hoe ga je er mee om? Waarom is de politiek zo aantrekkelijk voor psychopaten? Hoe gevaarlijk zijn ‘respectabele‘ of succesvolle psychopaten. Waarom houden legerleiders van psychopaten? Waarom mag Dutroux nooit vrij komen? In welke beroepen kom je ze vaak tegen? Hoe zit dat met de Bende van Nijvel? … en nog veel meer over psychopaten en hoe je met hen omgaat. Waarom een boek over psychopaten, zal je denken. De kans dat je een tweede Hannibal Lecter tegenkomt is erg klein. Dat is waar, maar het beeld dat de meeste mensen over psychopaten hebben, klopt niet

LILI, LOLA and the Others

Fabien RAES

is een zoektocht door de archieven van een beroepsfotograaf, warm in de rand van een autobiografie die eraan komt. 122 foto's en gezegden Afmeting: 250x250mm Prijs: € 19,95 te verkrijgen via fabien.raes@skynet.be

helemaal. Niet alle psychopaten worden moordenaars. En niet alle psychopaten worden gewelddadig. Sommigen schoppen het ver, anderen niet. Zoals er verschillende soorten mensen zijn, zijn er ook verschillende soorten psychopaten. In dit boek kom je onder andere te weten hoe je hem herkent, hoe je jezelf beschermt en waarom een psychopaat niet te genezen is. De auteur is geen psycholoog, maar iemand die in de praktijk meermaals met psychopaten te maken kreeg. Als chef van de afdeling Jeugd en Zeden en later als lesgever in ondervraagtechnieken aan verschillende politiescholen was Guido De Ville meer dan eens getuige van het gedrag van psychopaten. Het boeide hem vast te stellen hoe zij zonder enige emotie in staat waren te moorden, te verkrachten en op te lichten. Zij waren in staat de ander om hun vinger te winden en wisten precies de zwakke plekken van hun slachtoffer te vinden. Hij verdiepte zich in de bestaande literatuur en koppelde dat aan zijn ervaring ‘in het veld’. Het resultaat daarvan is dit boek dat je een inkijk geeft in de geest van de psychopaat. Niet om angst aan te jagen, maar om je tegen hen te wapenen. ISBN: 978 94 6168 0631 176 pag - Afmeting: 148x210mm Prijs: 19.95€

AFTELLEN NAAR MAANDAG De Monday Blues... iedereen heeft er wel 122 is voorbijgevloeens last van. Het weekend FOTO’S van katte gen en er staat je weer een n lange werkweek + citaten te wachten. Voor velen is de maandagochtend als een berg waar ze tegenop zien. Hoog tijd om daar verandering in te brengen en te beginnen aftellen naar maandag! Wellbeing director van Medialaan Ann De Bisschop bundelt haar tips voor een gezonde work-life balance en een gelukkiger werkleven. Ze laat twaalf experten (Sarah Cheif, elke Geraerts,Florence Pérès e.a.) aan het woord over kwesties waar werknemers en werkgevers mee zitten. • • •

Hoe blijf je stress de baas? Hoe deel je de werkdag zo in dat je met een voldaan gevoel naar huis gaat? Wat kan gezonde voeding en voldoende bewegen betekenen voor je concentratie en energiepeil?

'Aftellen naar maandag' is een must-read voor iedereen die zijn of haar werkleven een serieuze boost wil geven. Eén die niet alleen jij, maar ook de mensen rondom je - op het werk én thuis - zullen voelen. ISBN 978 90 8931 7964 Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts

ANN DE BISSCHOP heeft een lange carrière achter de rug bij verschillende mediabedrijven. Ze werkt nu 16 jaar bij Medialaan, waar ze na directiefuncties op de radio, bewust heeft gekozen om een nieuwe weg in te slaan en een plan uit te werken om te zorgen voor gezonde en gelukkige collega's.

1/12/17 13:50

Hôtel de Ventes Horta – KNOKKE Schattingen kantoor Jozef Nellenslaan 49-51 8301 Knokke Duinbergen Gratis schattingen op afspraak Tel. 050 37 23 49

Hôtel de Ventes Horta – BRUSSEL Schattingen kantoor en veilinghuis Roodebeeklaan 70-74 1030 Brussel Gratis wekelijkse schattingen: Op maandag: 10 - 12 uur en 14 - 17uur Tel. 02 741 60 60

Maurice Wyckaert Olieverfschilderij op doek "De blauwe massa" 120 x 80 cm VERKOCHT € 5.000

Patek Philippe Model "Calatrava“ VERKOCHT € 5.500

Henri Victor Wolvens Olieverfschilderij op doek, "Strandzicht" 50 x 70 cm VERKOCHT € 5.500

CATALOGI VOLLEDIG GEÏLLUSTREERD OP INTERNET Tel. 02 741 60 60 • www.horta.be • info@horta.be

George Minne Sculptuur uit brons, "David" H.: 41,5 cm. VERKOCHT € 8.500

In het kielzog van

toparchitect Luc Declercq KNOKKE-HEIST – Hij schreef in Knokke architectuurgeschiedenis met gerenommeerde projecten zoals Finis Terrae, La Reserve en One Carlton. Maar de specialist van residentiële architectuur is ook gekend voor het bouwen van assistentiewoningen en rusthuizen. Speciaal voor Knokke Style praat Luc Declercq over zijn carrière en architectuur in Knokke.

Foto Fabien Raes

Luc Declercq (52) heeft overal in Knokke zijn handtekening achtergelaten met architectonische hoogstandjes. Maar het scheelde niet veel of we mochten niet proeven van zijn visies en concepten. “(glimlach) Initieel wilde ik design studeren. Maar mijn vader Etienne, die ook architect was, raadde me aan om eerst architectuur te doen. Nadat ik in 1988 als master in architectuur aan het Sint-Lucas te Gent afstudeerde, trok ik naar het Art Center Europe te Vevey in Zwitserland waar ik een opleiding autodesign volgde.” In de plaats van verder de autowereld te ontdekken, liet Luc Declercq zijn fascinatie voor architectuur zegevieren. “De opleiding autodesign was een aangename bijscholing ter verrijking van mijn architectuuropleiding. In 1990 ging ik van start, na enkele jaren nam ik het kantoor van mijn vader over.” Het was de start van begeesterende tijden. Een periode ook van grote verwezenlijkingen met als meest recente pareltje de One Carlton met zijn spectaculair panoramisch zeezicht op een van de meest prestigieuze locaties van Knokke: het Albertplein. “De One Carlton is een nieuwe standaard die gezet is in Knokke”, komt Declercq bij zijn ultieme pièce de résistance. “Met het project ben ik vijftien jaar bezig geweest voor verschillende mensen. Uiteindelijk is de groep Versluys erin geslaagd is om iedereen op één lijn te krijgen. Het is goed samenwerken met Bart Versluys voor wie ik vijftien jaar geleden zijn eerste groot project in Oostende, residentie Commodore, ontwierp. Sommigen vragen zich af hoe het komt dat we op de locatie aan het Albertplein zo hoog mogen bouwen? De onderliggende studie is eenvoudig en evident. Vroeger was de Carlton met zijn rond torentje het hoogste gebouw van het Albertplein. Door allerlei veranderingswerken veranderde dat in de loop der jaren. Door zijn West ligging heeft het gebouw geen schaduwimpact op de omgeving. Vandaar de motivatie om met de One Carlton een nieuwe landmark neer te zetten.” De gevierde architect aarzelt even als we hem vragen om zichzelf als architect te typeren. “Noem me specialist voor residentiële architectuur aan onze kust. Hoe ik daarin verzeild ben geraakt is simpel: door het bouwen van kwalitatieve, duurzame, residentiële gebouwen. Daarbij ligt de nadruk niet op tendensen of modeverschijnselen maar op bestendige deugdelijke kwaliteit die de tand des tijds overleeft door zijn materiaalgebruik, door de aanpak, door een originele en stijlvolle look… Voor mij zijn licht en ruimte belangrijker dan modegrilletjes. Lijnen,

2018 Luchtoto's Fabien Raes

2005 86

licht en zicht liggen aan de basis van elk ontwerp. Elk ontwerp start met een globale visie die van binnen naar buiten gaat.” ‘Beeldbepalende architectuur van wereldklasse!’ Zo wordt het One Carlton-project beoordeeld! Is Luc Declercq fier op wat hij verwezenlijkt heeft? Hij aarzelt…”Dat mijn naam met een aantal landmarks in Knokke en Duinbergen verbonden is, is vooral plezant voor mijn kinderen. Uiteraard ben ik trots op wat ik realiseerde maar daarom voel ik me niet belangrijker dan een ander. Ik heb het moeilijk om achteruit te blikken. Ik voel me beter als ik vooruit kan kijken”, weet de grote baas van EL Architects. “Van wat ik nog droom in Knokke? (aarzelt) Van het Casino

misschien! Ik vind het Casino echter dermate mooi dat er eigenlijk niet aan mag geraakt worden. Het zou moeten gerestaureerd worden en zonder er iets bovenop te bouwen. Het gebouw was altijd een icoon van Knokke. Als men terug grijpt naar de oorspronkelijke glaspartijen dan kan men spelen met licht en ruimte”, aldus Luc Declercq die we nog een laatste vraag voorschotelen. Wat vindt hij van de architectuur in Knokke-Heist? “In tegenstelling tot andere kustgemeenten heeft Knokke-Heist het grote voordeel dat het een stabiel bestuur heeft en een visie die al meer dan één generatie meegaat. Daardoor is er kwaliteit en standvastigheid aanwezig. Knokke was altijd al innovatief. Men durft hier iets anders te doen. Daardoor groeide Knokke uit tot een trendsetter die zijn stijl exporteerde naar andere kustgemeenten.

Sole Mare, Zeedijk - Albertstrand

— Tekst Dirk Meulders

Ocean Drive, Kustlaan

BIV 200.350

ZILT.IMMO Een nieuw fris initiatief met een klare kijk over de Zee. Verkoop van appartementen met focus op Zeezicht, van het Zoute tot in Heist

www.zilt.immo • info@zilt.immo • Tel. 050 69 82 59 • Mob. 0486 92 14 88 • 7/7 beschikbaar

Licht & Meubel Design

Natiënlaan 247, 8300 Knokke • Tel. 050 60 60 60 • www.lmdesign.be

L' esprit KIRO URDIN Kiro URDIN? Je kent hem van zien. Een beladen figuur met de onmiskenbare look van een kunstenaar die tussen verf en frisse lucht wandelt. Slavisch van profiel, van gelaatsmimiek, van geste. Omdat hij een geboren Macedoniër is. Antropoloog Herman WOUTERS legt graag de linkt tussen dat volk en groenten & fruit-macedoine. Een mengsel van het beste.

eeldend kunstenaar en filmregisseur Kiro URDIN is geboren in Strumica, Macedonië in 1945. Hij wordt de onbetwiste mentor van het Planetarisme genoemd. Via de universiteit van Belgrado (rechten) en Parijs (Académie en filmschool)

belandt hij in New-York en Hollywood om dan via Yokohama, London en Stockholm in Knokke-Heist te belanden. Wat zegt men nu ook alweer van de wegen naar Rome…? De sfeer is snel gezet: een halldiep atelier, veel blauw, een paar zetels bij een lage tafel. Daarop twee glazen en één fles. Rood. Geen wit? “Neen, maar ik wil er wel een halen, om de hoek, twee minuutjes maar.” Je kan zijn Frans met Slavisch accent niet omzetten in een leesbaar Nederlands. Beeld je in: een beetje dof maar luid zoals iemand die niet zo goed hoort, een ronde klank aan het eind van ieder woord en een zangerigheid die meegolft met zijn gelaat. En dan zijn ‘zichzelf-zijn’ of eigenheid. Je leert hem kennen in de antwoorden naast de kwestie: “Leg niet teveel uit, ik ben intelligent genoeg.” Zijn humor, zijn mimiek van hand naar hoofd. Hij trekt de fles guitig open. “Santé, à l’amour!” Hij kijkt zeer ern-

stig, aandachtig, recht in de ogen, een wenkbrauw eventjes omhoog. Ik denk aan de buste van James ENSOR door Rik WOUTERS

Tac au Tac in 17 vragen en 100 antwoorden We stellen hem vragen die geen direct verband houden met zijn biografie maar peuteren naar de diepere betekenis van wat hij doet en waar het is. Een diepzinnig pingponggesprek. Tac au tac : dat wil zeggen zonder nadenken, spontaan, direct antwoorden. Wat doe jij eigenlijk in Knokke?

“Ah…ah... “ Die wenkbrauwen! “Het leven is een kosmische reis. Waarom ben ik hier gekomen en waarom zolang gebleven? Ik weet het niet. Een energie die me vasthoudt? Ik ga altijd ergens weg en kom er altijd terug, zoals een trekvogel tussen Siberië en Afrika. De sublimatie van energie, kracht, het magnetisme van de oceaan, de aarde, de mensen. Misschien is dat wel een ongekende kracht!” Stel dat je vader nog leeft: wat zou je willen dat hij jou zegt?

“We zijn bomen met twee wortels. Een mama- en papawortel. As een van beiden wegvalt, kan die boom niet meer gelukkig zijn. Er is een eeuwige liefde voor beiden.” Wat zou je doen moest je één dag vrouw zijn?

Kijkt in de verte, neemt zijn glas, smakt even en met één oogopslag zegt hij zéér duidelijk:

“Indien ik een ‘mooie’ vrouw zou zijn, dan zat ik de ganse dag in bikini in zee.” Je grootste moment van eenzaamheid?

Heel snel: “Elke dag. Je wordt alleen geboren en je woont eenzaam tussen vier muren als in een omhulsel rond je hart. Let wel: eenzaamheid is voor de kunstenaar belangrijk bij het creëren, omdat hij dan tijd nodig heeft om na te denken over essentiële vragen zoals: wie ben ik, waar ga ik naartoe, wat wil ik bereiken, … Als mens hebben we het universeel en tijdloos geluk ‘onszelf’ in vraag te kunnen stellen. Als je eenzaam bent en je voelt geen creatieve opstoot, dan weet je vaak niet wat met jezelf aan te vangen. Dan is het beter alleen te zijn. Wanneer je wel inspiratie hebt, voel je snel een plaatsgebrek door de aanwezigheid van de ander.” Welke tekst moet er op jouw grafsteen staan?

Denk je dat je gek bent?

Zou je jouw vriend kunnen zijn?

Wat is je zwakste punt?

Hij komt dichter bij de camera: “Wil je dat even herhalen?” En dan, lang nadenken over ieder facet van een mogelijk antwoord, met zicht op oneindig: ”Ik ben geboren, ik heb geleefd, en ik ben gestorven toen de ‘voorzienigheid’ het voor mij heeft beslist.”

Heel knikt zeer zelfzeker. Je voelt dat wat zal ko-

men heel belangrijk zal zijn. “Zeker, ik zou m’n vriend kunnen zijn, maar ook mijn ergste vijand. Van zichzelf houden wil zeggen dat er een ideale perceptie van de ander is. Maar de mens, zoals alles dat in het universum leeft, heeft twee kanten. Als bij een medaillon: de goede kant behoort ons toe; de slechte is de erfenis van de ander. Dat is de kant waarin de mens zich kan verbeteren. Wat wil dat zeggen: ‘goed’ of ‘slecht’ zijn in deze tijd de grootste vragen. Misschien is het wel een weg zonder begin of einde, waarop je je doorlopend moet afvragen waar je bent. Ik denk niet dat je jezelf zal vinden. Vergelijk het met twee perspectieven die elkaar onderweg zoeken maar nooit kruisen. Er is altijd een afstand. Misschien zit daar de ‘spirituele en intellectuele substantie’ die met dat perspectief verder of dichter komt.” Hij knikt, tevreden met zichzelf, vult de glazen nog eens en valt even stil.

“Ha! Luister naar de echte waarheid: iedereen denkt dat ik gek ben, terwijl ik van mezelf weet dat ik de meest normale ben. Ofwel heeft de meerderheid gelijk, of wel het individu.” Hij schuift overtuigd naar achter en wacht op de volgende vraag

“Eindelijk een normale vraag, hahaha: een

mooie vrouw.” Hij droomt glimlachend weg. Een beetje roze aan de wangen. Wijn? “Ik ben nog zwakker wanneer die vrouw ook nog mooi én intelligent is.” Stel dat je atelier uitbrandt, wat red je?

“Iets? Een object?” Diepe zucht. “Luister: iets dat meer fascineert dan een object: de kleur met zijn universele taal. We leven in een wereld waar een doek in een kader met een bepaalde dimensie moet passen. De sublieme kracht van kleur is dat je die overal kan zetten. Op de grond, in de keuken, op het plafond, op een doek of in je hand. Overal. Ze blijft voortleven door de visie die ze aan jou geeft en jij kan er alles mee uitdrukken.” Akkoord, maar wat neem je dan effectief mee?

Sedert mijn geboorte ben ik een ‘bordelique ”. Ik ben dat, ik blijf zo tot het einde. Wanneer ik creatief bezig ben, is het materiële niet belangrijk. Ik herinner me in het atelier in Parijs dat ik geen borstels had en dus gebruikte ik m’n nieuwe Kashmir trui. Soms schilderde ik met m’n voeten, met gesloten ogen om me de expositieruimte beter te kunnen inbeelden. Kleuren zijn magisch, soms geven ze een valse indruk. Alles is transparant en kleur verandert met het licht. Het is dan aan de kunstenaar om daar al dan

Foto Fabien Raes

niet rekening mee te houden in zijn inspiratie en zijn geste.” Hij excuseert zich: “Bordelique, n’est pas. Ik moet het uitleggen, hé. Tjing!” De meest sensuele of erotische daad?

“Een mooie bloem geven aan een onbekende vrouw.”

Stel dat je nog maar één minuut te leven hebt. Wie bel je?

“God.” Brede lag, oogjes dicht. Alle rimpeltjes komen uit, nu nog iets meer roze. Wat beklaag je je het meest?

“Meervoud!” De herinnering speelt over zijn gelaat. “Ik leg het een beetje uit, want ik zie dat dit voor jou wat ingewikkeld is. Ik zit als een gans leven in mijn lichaam leven

zonder te weten wat daar in zit. Voila.” Regrets en Secrets klinken hetzelfde. Ik bedoel regrets. “Ah… Waar ligt mijn ziel in mijn lichaam?” Soms leiden antwoorden een eigen leven. Zou je graag als vrouw geboren zijn?

“Neen!! Zelfs al zou ik honderd keer herboren worden; ik wil geboren worden zoals ik geboren ben? Om verschillende redenen. Bijvoorbeeld: als vrouw zou ik minder fouten maken en precies die fouten maken mijn leven interessant.” Van 1 tot 10: hoe gelukkig ben je in jouw leven?

“Het cijfer verandert iedere dag. Ik geef me iedere dag een ander cijfers.” Zijn aandacht verslapt. Te langdurig?

Maar vandaag?

“De dag is nog niet gedaan…” Van welk luxestuk kan je geen afstand nemen?

“Alleen en zonder iets in de woestijn leven.” Van welke ziekte ben je het meeste bang?

“Van onverschilligheid en onverschillig zijn.” Enig zwak punt?

“Ik heb er heel veel. Grote. Mijn grootste zwak punt is proberen geen fouten te maken.” En dan zeer ernstig: “Maar ik maak die fout iedere dag.” Tjing. — Interview Fabien Raes Tekst A&A

Aprilvissen 1 april 2018: “Ter hoogte van het Beaufort 2018 kunstwerk van Jean-Jacques FOURTOU is de wagen van F.R. uit K.H. met een ongehoorde snelheid tegen de metalen constructie gereden. De chauffeur werd met symptomen van hallucinaties naar het comfortabel ZENO-ziekenhuis afgevoerd. Het kunstwerk zelf is niet beschadigd. Dat is al een eerste bewijs dat deze Beaufort sterker in stellingen staat dan de vorige.” 1 april 0000: de leraar staat streng voor de klas, draait naar het bord om met sacrale ernst de stelling van PYTHAGORAS te noteren. Op zijn rug hangt een kartonnen visje. De klas ‘implodeert.’ Armand PIEN, met een serieu die je van een Gentenaar niet verwacht, verbindt de hoogte- en laagtepunten op zijn weerkaart tot een gefileerd visje. Op diezelfde dag in een ander jaar verliest de wrede ALVA zijn knijpbril wanneer hij hoort dat de Geuzen opnieuw een overwinning behaald hebben. Apple wordt geboren, …

an waar 1 april? Eén bron heeft het over de Franse koning Charles die in 1564 beslist dat het nieuwe jaar niet meer op 1 april maar op 1 januari begint. Niet iedereen is het daar mee eens. Jarenlang blijven behoudsgezinden het nieuwe jaar op de oude datum vieren, wat hen ‘foute geschenken’ oplevert: een vis. Waarom een vis? Omdat op dat moment een vastenperiode eindigt (géén vlees, want ‘dit is mijn lichaam!’). Om het grappig te houden kregen sommige mensen op die dag een vals visje. Neem daarbij dat het allemaal gebeurt in de omgeving van het sterrenbeeld van de vis, het feest van de lente en vrolijkheid, … meer dan genoeg om het leven opnieuw grappig te bekijken. Aangezien ook de visvangst nog niet geopend is, kan je de familie bij de neus nemen door een getrukeerde foto te sturen van jezelf met een reuzenkarper. Het kan ook serieus. Wanneer je op die dag iemand met valse opdrachten van de muur naar het kastje stuurt, dan lijkt dat op Jezus Christus die in deze periode in de christelijke traditie van de ene aanklager naar de andere wordt gestuurd. In de tweede helft van de twintigste eeuw wordt het een jaarlijkse concours om de beste grappen te bedenken. Fotografen en cameraploegen staan klaar om de mensenmassa te zien aanschuiven voor een aangespoeld monster, de uitverkoop van stenen van een historisch pand, of het uitdelen van euro’s die over hun vervaldatum geraakt zijn. Met de digitale media bestaan er geen grenzen meer. Eén klik op ‘I Like’ is een globaal teken om een visuele gag over gans de wereld beroemd te maken. Twijfels? Op de eerste maandag van april 2019 kan je alle kledij die gebruikt werd voor de modeshoots in KnokkeStyle voor een suikerprijsje aankopen. Wel voordien inschrijven op de verkoop. Vanaf vandaag.

— Tekst A&A

Een bel-étage heeft iets voornaam en mysterieus. Voornaam omdat het hoger ligt dan de begane vloer. Je moet er naar op-kijken. En dan komt het mysterieuze: wat gebeurt daar achter het houten frame van een erker, de gekaderde raampjes waardoor je nog net een vermoeden kan hebben van gezelligheid. Als je daarin een bevoorrechte keuken plaatst, heb je een salon van culinaire kleuren en geuren. Wanneer het de chef is die je ontvangt, die luistert naar je voorkeuren en heel precies aanvoelt wat jou die avond zal smaken, dan heb je een BEL-étage. Bel-étage in Knokke heeft dat al 15 jaar met chef Fabrice VUILLEMIN. Van eenvoudige kaart tot prijs-variërende 3,4 of 5 gangenmenu’s. Alle ingrediënten voor culinaire avond in een omgeving waar warmte cruciaal is, waar je ongebonden eindelijk kan rusten en herbronnen na die drukke dag, opladen en achteraf doorzakken, als je dat wilt, met een bil-gerolde Havana in de rokerskamer vol vintage foto’s van rokende vedettes. Nostalgie? Neen: realiteit. Let wel: er zijn slechts 14 stijlvolle tafeltjes. Wees op tijd! A&A

Guldenvliesstraat 13, 8300 Knokke Tel. 050 62 77 33 www.restaurantbeletage.be open elke avond/gesloten op woensdag/reservatie gewenst

ZOEK DE 13 FOUTEN

Oplossing p. 99

Nacht van de Sport Foto's Fabien Raes

Op zaterdag 24 februari vond in het Casino van Knokke-Heist de Uitreiking van de Sporttrofeeën van 2017 plaats. De plechtigheid in de Magrittezaal werd bijgewoond door een 250-tal genodigden en vlot aan elkaar gepraat door Sporza journalist Ruben Van Gucht. Schutter Emma Vandevyvere (Shooting Air Vossenhul) en jiu-jitsuka Ian Lodens (Ippon Zwijndrecht) werden uitgeroepen tot respectievelijk sportvrouw en –man van het jaar. Met als andere genomineerden triatleten Sophie Van Biervliet en Annick Vandekerckhove die met hun prestaties in 2017 beiden een startrecht konden verzilveren voor de Ironman van Hawaï 2018 werd het de jury van de sportraad knap lastig gemaakt. Met 11 medailles in 12 kampioenschappen in haar eerste jaar bij de dames senioren gaf de jury de voorkeur aan de studente Taal en Letterkunde die van een topsportstatuur geniet. Emma won in 2017 maar liefst 5 x goud, 2 x zilver en 4 x brons. Ian Lodens kreeg de voorkeur op triatleet Sanne Swolfs en tennisser Mathieu Loosvelt. Ian verzamelde een ronduit indrukwekkend palmares. Hij werd o.a. wereldkampioen in het

Duo System Men bij de U21, Europees kampioen in het Duo System Mix bij de U21. Op de wereldspelen in het Poolse Wroclaw behaalde Ian brons in het Duo System Mix bij de seniores. Met de verkiezing van Ryan Lodens (Ippon Zwijndrecht) tot beloftevolle jongere viel de familie Lodens net als vorig jaar twee maal in de prijzen. Ryan haalde het van tumbler Kevin Vandenbroucke en wakeboarder Casper Van Hemelrijck-Bray. Ryan werd met broer Ian wereldkampioen in het Duo System Men bij de U21, wereldkampioen in het Duo System Mix bij de U21 en won in het Fighting System Men U18 goud op de Balkan Open. De titel van jeugdploeg ging naar de tumblingploeg van turnclub Gym Knokke-Heist. Zij haalden het van de U19 meisjes van Basketclub Knokke-Heist. De selectieploeg van de tumblers behaalde in 2017 in totaal 23 gouden, 16 zilveren en 11 bronzen medailles. De Ladies van KFC Heist werden uitgeroepen tot sportclub van 2017. Zij kregen van de jury de voorkeur op BC Knokke-Heist en Royal Knokke Footbalclub. De ladies

verloren in 2017 geen enkele thuiswedstrijd en mochten dankzij een 3-2 overwinning tegen Zulte-Waregem de Beker van WestVlaanderen mee naar Heist nemen. Als opener van de avond had burgemeester Leopold Lippens voormalig schepen van sport Daniel De Vlamynck als laureaat van sportverdienste gehuldigd. Daniel De Vlamynck werd bij de overhandiging van deze lifetime achievement award geloofd voor de manier waarop hij Knokke-Heist de afgelopen 23 jaar op verschillende domeinen op de sportieve landkaart had gezet. Bart Desloovere (Ju Jitsu Kuo Lung) en wijlen Peter Delheye (de Jumpers) ontvingen de zilveren medaille van sportverdienste. Een gouden medaille van sportverdienste viel te beurt aan Karina Geysen (sportcenter Karina’s), Dirk Dael (Kon Handbooghilde De Noordschutters) en Raphaël Rosseneu (Kon Handbooghilde Sint Sebastiaan).

100

OPLOSSING 13 FOUTEN

101

DUINENWATER

2005 Bomen snoeien: zicht op de put van De Cloedt Vanuit een prestigieuze nieuwbouwwijk heet dat nu: Lakeside. Residentiele gebouwen met referenties naar het postkoloniale zoals ze meer dan een eeuw geleden in de Verenigde Staten werden gebouwd. Nadien naar Europa overgewaaid via – serieus bedoeld – Disneyland Parijs. Dat maakt dat je meteen twee troeven in één klap hebt: het huiselijke van de buitenstijl en het comfort

van hedendaagse kamerindeling. Zonder de monumentale trappen en danszalen, uiteraard. We maken een vergelijking zonder oordeel. 2005: ongerept groen dat geen idee heeft van wat er straks zal gebeuren. 2009: idyllisch kijken naar het nog onzichtbare grondplan. 2015 tot 2018: puzzelstukken. Tekst André — Foto's Fabien Raes

2018

102

LÁÁTSTE APPARTEMENTEN MET ZICHT OP HET MEER

MEERZICHT

KOOP UW DROOM IN KNOKKE Grote variatie aan luxueuze appartementen Schitterende ligging aan het Duinenwatermeer, Knokke

LANCERING

Ruime leefterrassen

NIEUW PROJECT

Stijlvolle kustarchitectuur

Ontdek het aanbod op www.duinenwater-knokke.be duinenwaterknokke of bel ons op 050/20.00.30

2015

104

2018

105

Behind the scenes Bestaat toeval? Je bent op zoek naar een voorpagina die vertelt waarover de inhoud gaat. Schoonheid, authentieke glamour, humor, kunst, fotografie en geluk, zoals dat bij de mensen in en om Knokke in Style te zien is. Zoveel dingen komen op je pad. Nu wil zo’n toeval dat vriend Tom van de “Bar-Celona” aan Bianca, dochter van gerenommeerd acteur Jean-Claude Van Damme, had gezegd dat ik op zoek was naar een authentiek model voor de cover van KnokkeStyle 2018. Ik ken Bianca naar aanleiding van het huwelijk in Knokke van haar vader en moeder in 1999. Ze was toen 9 jaar, stond vooraan de trouwfoto Samen met haar grootmoeder – die hier woont – kwam ze foto’s kiezen in het atelier. 19 jaar later is ze er opnieuw, gefas-

106

cineerd door het ‘spektakel’ van mijn loft. Bianca is nu 27 en woont in Los-Angeles. Ze is er een graag geziene scenarist, regisseur en model. Ze komt ongeschminkt, casual, zoals ik had voorgesteld: “Niet je kledij is belangrijk, maar jij.” Haar T-shirt, een sjaal uit het atelier en een bril. Weeral toeval, want oorspronkelijk wou ik een van mijn oude opnames van het Festival van Cannes gebruiken. Een wit-zwart foto van model met opvallende hartjesbril. Heeft Bianca zo’n bril mee, zeker!!! De voorbereidingen en opnames duren een paar uur. Binnen omdat de zon te zwak is, daarna buiten met beter licht. Tenslotte neemt ze een oud fototoestel uit de collectie. Het verhaal is rond. Toeval? “Toeval bestaat niet,” zegt ze. “’t Is dat het zo moet zijn.” — Tekst & Foto's Fabien

STYLE

Wacoal SS18: Irresistible The embodiment of beautiful, contemporary design, Irresistible is a truly unique collection. The exquisitely realised allover embroidery is sheer femininity brought to life.

Moncler Sunglasses

Exclusief te Knokke bij Gobert Optics

Retro! Leuke unieke kleuren. Kom de volledige collectie bekijken.

HANDMADE in KNOKKE

TOD’S

Knipoog naar het verleden met de ronde vormen maar eigentijds design. Ring in roze goud en bezet met diamant.

Ring in roze goud bezet met robijn en amethyste.

TOM FORD

Esclave armband in roze goud en bezet met diamant. Allemaal unieke stukken, gemaakt in eigen atelier. Onze 118 jaar lange ervaring en vakmanschap stellen wij graag ter uwer beschikking!

In de collectie 2018 van Tom Ford gaan chic en elegantie hand in hand, immer vrouwelijk. Duurzame materialen als leder, superlichte metalen zijn tijdloos.

Vind de volledige collecties bij: GOBERT OPTICS Kustlaan 305, 8300 Knokke Zoute • Tel. 050 61 11 12 Lippenslaan 96, 8300 Knokke • Tel. 050 60 44 70

108

DE MAERE JUWELIERS Koninginnenlaan 7, 8300 Knokke • Tel. 050 60 14 88

Lippenslaan 244-246, 8300 Knokke • Tel. 050 62 43 15 Ook gespecialiseerd in grote maten

Dumortierlaan 80, 8300 Knokke Zoute • Tel. 050 68 78 79

QUORUM FINE MEN'S CLOTHING

KNOKKE Zeedijk 663 • Tel. 050 62 27 29 Lippenslaan 270 • Tel. 050 62 24 48 BRUGGE Noordzandstraat 30 • Tel. 050 33 06 88

FASHION

NEWDONATELLAPARIS Driehoeksplein 10, 8300 Knokke Tel. 050 70 62 79

109

STYLE LEICA CL De Leica CL is de nieuwste systeemcamera van Leica, en verpakt de technologie uit de futuristische Leica TL in een klassieker jasje. In 2014 pakte Leica uit met een verrassende systeemcamera. De Leica T is uit één blok aluminium gefreesd, bevat geen zoeker maar wel een groot aanraakscherm waarmee je de camera instelt en je onderwerp in beeld neemt. In dezelfde stijl volgden in 2016 de Leica TL en in 2017 de TL2. De Leica CL is eigenlijk een TL2, maar met een meer traditionele vormgeving en bediening. Hij is zelfs vernoemd naar een Leica-klassieker: de originele CL uit 1973 was een analoge meetzoekercamera die een betaalbaarder alternatief voor de M-reeks vormde. Om de kosten te drukken liet Leica die CL in onderaanneming in Japan maken – tot afgrijzen van de fans. Die kunnen nu opgelucht ademhalen, want de ‘nieuwe’ CL wordt met de hand geassembleerd in het Duitse Wetzlar.

Steiner Wildlife 10x42 De Steiner Wildlife 10x42 maakt deel uit van de Wildlife Serie van Steiner. Deze verrekijker brengt de fascinerende natuur dichterbij, is ontworpen voor de zwaarste omstandigheden en biedt onder alle omstandigheden uitstekende prestaties. De beste keuze als u een krachtige compacte verrekijker nodig hebt voor veeleisende activiteiten. Indrukwekkende high-definition optische prestaties leveren superieure, extreem scherpe beelden in een lichtgewicht, eigentijds ontwerp.

Design & comfortabel zitten gaat samen! Deze lounger past moeiteloos in elke omgeving! Met zijn tijdloos karakter is het een uniek stuk in uw woonkamer, bureel,… Zijn stevig frame, een subliem mechanisme, en zijn mooi leder geven deze recliner de finishing touch! Test hem in onze toonzaal te Knokke. de Sede, puur vakmanschap! LICHT & MEUBEL DESIGN Natiënlaan 247, 8300 Knokke • Tel. 050 60 60 60

FOTO-VIDEO LEURS Dumortierlaan 28, Knokke • Tel. 050 60 72 86

Originele leeslamp uit recuperatiehout Made by Steigerwoods Te koop bij BAR-CELONA M. Lippensplein 21, 8300 Knokke Tel. 050 66 78 84 CONCO TOTAALRENOVATIE Natiënlaan 76, 8300 Knokke-Heist • Tel. 050 69 90 03

110

GUY LECLERCQ Black & White Paintings 3 AUG - 23 SEPT 2018

PE RM AN E N T E XH I B I T I O N

"Vluchtwolk" 1962 BRAM BOGART

"Signal" 1966 WASILAKIS TAKIS

"Erectiles" 1962 POL BURY

POL BURY, WALTER LEBLANC, WASILAKIS TAKIS, BRAM BOGART (THE EARLY YEARS) KEITH SONNIER, HERMANN NITSCH, LUCIO FONTANA, JAN SCHOONHOVEN, SAM FRANCIS, J.P.PINCEMIN, OTTO PIENE, P. VAN HOEYDONCK (LIGHT WORK OF THE SIXTIES & ZERO DRAWINGS) WIM DELVOYE, LUC PEIRE, JO DELAHAUT, DAN VAN SEVEREN, TAKESADA MATSUTANI (GUTAI) BRUNO ROMEDA (BRONZES) BEN VAUTIER

Zeedijk 734, 8300 Knokke-Zoute â&#x20AC;¢ lucvanmiddelem @ skynet.be Open Weekends: 11-13 & 14 -18 u. of op afspraak: 0477 22 10 95

JOK ES

112

Laat hier uw foto's afdrukken met onze nieuwe printer Groot formaat fotoprints tot 1,10 m breed, zowel in kleur, zwart-wit als op canvas(doek)

F OTO - & V I D E OTO EST E L L E N • STAT I E V E N • V E R R E K IJ K E R S TA S S EN • K A D E R S • I N K T& PA PI E R • G O PR O D E A L E R • PA S F OTO'S

Dumortierlaan 28, 8300 Knokke-Heist • Tel. 050 60 72 86 leurs@skynet.be • www.fotovideoleurs.be Ook open op zon-en feestdagen!

Inspirerend design. De vrucht van emotie. De gestroomlijnde en verleidelijke IONIQ Electric geeft vanuit elke hoek blijk van een elegante uitstraling.Zijn vloeiende lijnen en evenwichtige proporties ademen een inspirerende mix van zuiver elektrische prestaties en energie-efficiëntie.

Claeys Garage en Depannagedienst Tel. 050 62 08 03 Kalvekeetdijk 205, 8300 Knokke-Heist - claeys.jacques@skynet.be -

Claeys Depannagedienst

VERKOOP HYUNDAI NIEUW EN TWEEDEHANDS • ONDERHOUD, SERVICE EN HERSTELLINGEN

30 JAAR SPECIALITEIT

Foto's Fabien Raes

114

WECANDANCE is thrilled that edition 2017 was sold out completely. 30.000 visitors attributed to the fifth anniversary of WECANDANCE, making it an even bigger celebration. On the first day of WECANDANCE's fifth edition 15.000 nomads gathered on the beach in Zeebrugge to make their desert dreams come true. For the first time since 2013, WECANDANCE is happy to anounce that Saturday reached its full capacity.Each year the WECANDANCE team tries to challenge itself on a creative level. â&#x20AC;&#x153;I think that with the Desert Dreams edition, we have outdone ourselves.", says co-founder Bart Roman. Compared to edition 2016 the number of visitors increased, reaching the festival site's maximum capacity. This year's edition 2018 will take place on August 11th and 12th at the beach in Zeebrugge.

115

116

117

> This yearâ&#x20AC;&#x2122;s theme is as robust as it is glitzy, and weâ&#x20AC;&#x2122;re all invited to take an unparalleled trip towards the unknown. So start spraying thick layers of fairy dust on your dancing gear, because ACID COWBOYS will open vast expanses of new ideas, outfits, foods and other treats. 11 & 12 August 2018, Zeebrugge Beach

118

Foto's Fabien Raes

119

Quand on ne peut pas changer le monde, il faut changer le décor #4

et de grote openluchttentoonstellingen als de Triënnale Brugge en Beaufort langs de Belgische kust komen ‘schone’ maar vooral ‘verrassende’ beelden in de openbare ruimte te staan. Het geheim van het succes zit hem in de bijna kinderlijk verwondering voor een combinatie die totaal onverwacht middenin een plein staat, tegen een muur, als onderdeel van een decor voor een winkelstraat. In de vorige edities hebben we al de grootste pluim gegeven aan kleine ingrepen zoals bij Isaac Cordal en Jaune. De reeks “Quand on ne peut pas changer le monde, il faut changer le décor” is nu aan deel 4. Het zal de regelmatig lezer opvallen dat het steeds gaat om zeer professionele ingrepen, hoe eenvoudig de vorm

120

ook is. Architecturaal in een zuil, groen als nieuw ecologisch decor in gebouwen, de kleur van een versierde boom of een humoristische ingreep op een blessure in een muur. Pertinente ingrepen, beeldvervormingen in een rij woningen, allemaal speeltjes voor het oog. De boodschap is tweeledig: het normale is vaak saai door de herhaling. Dat moet je doorbreken met een vleugje humor. En vooral: er is een gebrek aan schoonheid in de openbare ruimte. Niet eeuwig, maar tijdelijk, plots, een beetje in de sfeer van de ‘liquide’ stad van de ‘liquide’ mens. Geen vlucht, maar een tijdsbeeld. — Tekst A&A

121

122

123

124

TOPEVENTS IN

30 juni tot en met 2 september

CARTOONFESTIVAL Strand Heldenplein 11 juli tot en met 2 september

EEN MOMENT MET VLINDERS De Wandelaar Duinbergen

T I C K E T S & I N FO

bmwartville.be

14 tot en met 17 juni

ZOUTE AIR TROPHY

Tot en met 30 september

Albertstrand Short take-off & landing competitie

BEAUFORT M. Lippensplein en tuin CC Scharpoord Driejaarlijks hedendaags kunstproject uitgestrekt over de hele Belgische kustlijn

13.07>26.08

15 juni tot en met 15 augustus

SCULPTURE LINK

open daily from 12:00

17, 19, 21, 23 en 25 augustus

taste art at the beach in front of the casino of Knokke-Heist

VUURWERKFESTIVAL

Zeedijk en tuin CC Scharpoord Sculpturen op het openbaar domein

Strand Meerlaan 13 juli tot en met 26 augustus

24 juni tot en met 1 juli

WIM TELLIER - SHARE Strand t.h.v. Casino Knokke Wim Tellier komt terug naar KnokkeHeist en brengt dit keer een fotomontage van 1 km lang op het strand

BMW ARTVILLE

Y18-1250_BMW_Artville_Adv_Zomeragenda_130x190_02.indd 1

17/05/2018 10:41

Strand voor Casino Knokke Exclusieve kunstbeleving

17, 18, 24, 31 juli en 7, 11 augustus

KLASSIEK LEEFT Dominicanenkerk 21 juli

NORTH SEA AIR FESTIVAL Strand Knokke-Heist Vliegshow boven zee in Knokke-Heist met focus op Belgische militaire en civiele deelnemers

6 juni tot en met 4 november

4 tot en met 7 oktober

ZOUTE GRAND PRIX

WILDLIFE PHOTOGRAPHER OF THE YEAR

28 juni tot en met 15 juli

11 tot en met 15 augustus

KNOKKE HIPPIQUE

Zwin Natuur Park

Westkapellestraat

ART NOCTURNE Cultuurcentrum Scharpoord Internationale kunstbeurs

Diverse locaties Exclusief event met de meest prestigieuze automerken, zowel oud als nieuw

ONTDEK ALLE EVENEMENTEN OP WWW.MYKNOKKE-HEIST.BE

125

JOK ES

126

Bar • Lounge • Sports • Games • Billiards Lippenslaan 112, 8300 Knokke - Tel. 050 70 88 87 - Woensdag gesloten - www.checkinknokke.be Check-In Knokke

yves-anverske van raemdonck

nadia vandewiele

Uniek en voor het eerst in Knokke-Heist: Hockey en Tennis samen voor de jeugd! Tennis Club Duinbergen en Knokke Hockey Club organiseren tijdens de zomer voor het eerst een combinatiestage voor de jeugd. Reeds van oudsher is er een natuurlijke band tussen Tennis en Hockey, nu ook in Knokke-Heist! Tennis & Hockey Stage 9.07 - 13.07 en 13.08 - 17.08 Inschrijven www.tennisclubduinbergen.be

127

QUOT ES

128

TOM ROOTH FINE ART Presents a modern master at OLYMPIA LONDON 2018

ELIE LAMBERT

Newmarket July courseâ&#x20AC;¦ oil on canvas 120x100. apx

Danielle Bout, Manager atelier@elielambert.com +33 634 722 460 Tom Rooth Fine Art 28 Old Brompton Road. London SW 355 Free Catalogue on request

129

QUORUM FINE MEN'S CLOTHING

K NOK K E Zeedijk 663 • T 050 62 27 29 K NOK K E Lippenslaan 270 • T 050 62 24 48 BRUG G E Noordzandstraat 30 • T 050 33 06 88

WWW.QUORUM-FASHION.BE

e v o L

131

DE MAERE

JUWELIERS

KONINGINNENLAAN 7 - HOEK LIPPENSLAAN - 8300 KNOKKE Tel:050 60 14 88

werk uit eigen atelier.

132

www.demaere.be

Foto Fabien Raes