Jan Evert Scholten kijkt weer het park in

Misschien is het u nog niet opgevallen, maar Jan Evert Scholten kijkt ons weer aan als we over de Concourslaan naar onze wijk fietsen. Hij zal blij zijn dat hij weer over zijn park uit kan kijken. Maar nog wel over de hekken heen die nog om het monument staan.

Door Boukje Tanja

‘Zijn’ park in die zin, dat het zijn plan was om zijn arbeiders een ontspanningsplek te bieden, verder uitgewerkt door zijn vriend Mulock Houwer, die ook een monumentje heeft in het park. De vader van Jan Evert was een keiharde industriebaron, die zich niet bekommerde om de omstandigheden van zijn arbeiders. Zijn zoon deed dat wel, zeker ook omdat in die tijd de slechte omstandigheden van arbeiders een veel bediscussieerd thema was. Je kunt ook zeggen dat het in zijn belang was om gezonde arbeiders te houden in zijn fabrieken. Hij was ook niet de enige. In Enschede heeft bijvoorbeeld een andere industriebaron Van Heek een Volkspark gemaakt met elk jaar een kermis. Wij hebben dus een Stadspark zonder kermis. Wel heeft Jan Evert een drafbaan laten aanleggen, voor zijn eigen plezier in dit geval. Er is nog druk gezocht naar een legaat waarin zou staan dat de heer Scholten heeft bepaald dat de stadsdraverij altijd in stand gehouden moet worden. Er is zelfs gezocht in het deurtje van het monument, waarin een koker in zou zitten. Maar het legaat is nooit gevonden. Nu gaat de drafbaan dus weg, er komen nu andere evenementen voor de Groningers.

Materiaal uit Duitsland

Dat deurtje heb ik gezien, toen ik met een van de restaurateurs van het monument sprak: een kraantje! Ik was nieuwsgierig wat er precies achter die

hekken gebeurde en waarom het zo lang duurt. Een van de restaurateurs van aannemer Jurriens in Groningen vertelde dat ze erg lang hebben gewacht op het materiaal, dat uit Duitsland moest komen: Bei-

Het monument van Jan Evert Scholten in vroeger tijden (foto: Wikipedia)

ers graniet voor de sokkel, de platen ernaast en de ronde stukken van het perk ervoor. Ze hebben het terplekke in de goede vorm aangepast en aangebracht. De restaurateurs vinden het een hele uitdaging om alles in juiste verhouding aan te brengen: “We zijn blij als dat gelukt is.” Een beeldhouwer is nog bezig met het meisje en de jongen die altijd naast de sokkel hebben gestaan. Al die tijd stond het hoofd van Jan Evert in de werkplaats, maar nu is het weer geplaatst, de sokkel is klaar. Maarten van Wieringen schreef in 2016 ook een stukje in de buurtkrant over het monument: Maarten, je kunt nu weer elke dag naar Jan Evert knikken!