Bouwplaats Marnelaan

Overburen bouwen gelijktijdig opbouw op garage Bouwplaats Marnelaan

Wie in november door de Marnelaan rijdt, kan er nauwelijks door. In het begin van de straat staan soms wel zes witte busjes, twee bouwketen en twee dixi’s. De reden: de buren van nummer 36 en 37 laten gelijktijdig een opbouw op de garage bouwen. De redactie nam een kijkje op de bouwplaatsen.

Door Koen Peeters

De steiger staat nog om de garage op nummer 36. Trots showt Rutger de nieuwe garagedeur, het onderste deel van de houten bekleding van de uitbouw en neemt me mee naar binnen. Bovenop de garage staat nu een ruime slaapkamer plus werkkamer. “Voor de kerst verwachten we er al te slapen”, zegt Rutger hoopvol. Vanuit de nieuwe werkkamer kijken we uit op nummer 37. Daar is de steiger inmiddels weg, maar staan nog wel een dixi

en een container voor de deur. Hier zijn bovenop de garage een slaapkamer, een prachtige badkamer en een walk in closet gebouwd.

Fan van de Buitenhof

Aan de eettafel van Anton en Natasja vertellen beide bouwende gezinnen over hun avontuur. Beide stellen wonen al lang in de wijk en zijn ze begin dit jaar met de plannenmakerij begonnen. Rutger en Tjitske komen, met drie jonge kinderen, een kamer tekort: “Onze zolder is nu was-, studeer- en slaapkamer”, lacht Rutger. “De tuin opofferen aan een uitbouw vonden we jammer. Bovenop de garage zitten effectieve vierkante meters.” Anton en Natasja hebben vanwege het vele thuiswerken behoefte aan meer ruimte. Bovendien wil de oudste van hun twee tienerkinderen zeer waarschijnlijk na zijn school thuis blijven wonen. Samen hebben een dag door de stad gereden op zoek naar huizen die aan de nieuwe wensen voldoen. Maar als ze hun straat weer inrijden, weten ze dat ze in de Marnelaan willen blijven. “We zijn een grote fan van de Buitenhof”, zegt Natasja. Vanwege het woongenot, veel ruimte, grote tuin… “En de mensen”, zeggen ze in koor.

Inspiratie bij de buren

De andere opbouwen in de straat zijn een grote bron van inspiratie. Rutger gaat langs bij Herman en Bouwina op nummer 42 om hun constructie te bekijken. Het valt op hoe gastvrij de wijkgenoten zijn. “Iedereen liet ons zomaar binnen.” “Vaak meteen al bij het aanbellen”, neemt Anton over. Met Natasja gaat hij bij drie buren langs. Eerst bekijken ze de opbouw op nummer 13. “Kijken hoe ze het gedaan hebben, hoe het uitpakt en uit de losse pols ook even vragen hoeveel het kost”, vertelt hij. In de uitbouw van Henk en Gerda op Ubbegalaan 40 vinden ze precies wat ze willen. “De aannemer heeft nog nooit meegemaakt dat hij precies hetzelfde ontwerp heeft getekend”, lacht Anton. “Maar dan precies gespiegeld.” Zelfs de aannemer is dezelfde: Fledderman uit Siddeburen.

Niet lang wachten

De laatste paar jaar hoor je regelmatig dat aannemers en andere bouwers zo’n lange wachttijd hebben. Daar hebben Anton en Rutger geen last van. Fledderman zet het project alvast in de planning zodat Anton en Natasja verder kunnen met de vergunning. Rutger kan kiezen of hij dit jaar of volgend jaar aan de beurt wil zijn. Een week of tien later krijgt hij al een telefoontje van bouwbedrijf Iden uit Noordbroek: we staan over twee weken op de stoep. “Toen moesten we snel de ga-

Natasja en Anton in de slaapkamer van hun nieuwe opbouw

rage leegruimen!” De bouw begint met een valse start. Als Anton en Natasja terug komen van vakantie, staat er ineens een gigantische vrachtwagen in de straat. De chauffeur takelt een dixi op en zet hem midden op de stoep. Blijkt hij drie weken te vroeg te zijn!

Om zeven uur op

Begin oktober gaat de bouw echt van start. Iedere dag staat de straat vol met busjes. Of met een enorme vrachtwagen met een enorme slurf die een betonvloertje komt storten. Waar Jan, Michel en de andere mannen van nummer 37alle spullen op de oprit laten staan, daar nemen René en Derk van nummer 36 alles na afloop mee naar huis. Heel wat rustiger. Van overlast voor de bewoners is weinig sprake. “We werken vaak thuis, maar kunnen gewoon ons leven doorleven. De mannen komen ook niet de woonkamer in.” Alleen voor Natasja en haar dochter is het schrikken om zo vroeg al mannelijke pottenkijkers te hebben. “Daarom zijn we voor 7 uur ’s ochtends al in de kleren.”

Ritueel

Iedere dag zien ze het bouwwerk groeien. Anton en zoon Twan maken er een ritueel van om ’s middags een rondje door het huis te doen. “Even checken wat er allemaal is gedaan.” Het valt beide stellen op dat ze tijdens het bouwen nog zoveel keuzes kunnen – of: moeten – maken. Hoe breed wil je de vensterbank? Waar wil je het lichtknopje? Hoeveel stopcontacten wil je? “Als Anton een dag weg moet, bellen we elkaar om de keuzes door te nemen”, vertelt Natasja. “Of ik krijg de volmacht om alles te beslissen.” Hoewel de opbouwen nog niet af zijn, zijn beide stellen nu al gelukkig met het resultaat. De mannen werken prima volgens planning en zijn erg voorkomend. Het eindresultaat is nog mooier dan ze hoopten. Voordat de gezinnen definitief hun intrek kunnen nemen, moeten ze zelf nog aan de slag. Rutger en Tjitske gaan dit weekend de muren schilderen, Anton en Natasja gaan stellingkasten bouwen voor in de garage. En dan met Kerst genieten van het resultaat!

Tjitske en Rutger bij de opbouw-in-aanbouw aan de Marnelaan