2 0 1 2 . 2 0 1 6
POR TFO LIO +CV
ΚΡΑΜΠΟΚΟΥΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
CV
2
BIOΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
3
Βιογραφικό σημείωμα Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ν. Ηράκλειο Αττικής. Αποφοίτησα από το τμήμα αρχιτεκτόνων του πανεπιστήμιου Θεσσαλίας το 2016. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια με αντικείμενο την αρχιτεκτονική και έχω πάρει μέρος σε εκθέσεις ενώ παράλληλα εργάσθηκα ως υπεύθυνη παραγωγής σε μία από αυτές. Το ερευνητικό μου αντικείμενο εστιάζεται στη μικρή και παράλληλα στη μεγάλη κλίμακα και τη σχέση που διαμορφώνει γύρω από τον άνθρωπο. Επίσης εξίσου ενδιαφέρον δείχνω για το φυσικό τοπίο και πως συνδιαλεγέται με το τεχνητό καθώς και πως η αρχιτεκτονική διαχειρίζεται αυτή την ενδιάμεση συνθήκη μεταξύ πραγματικού και τεχνητού. Αυτή τη στιγμή διερευνώ πρακτικές εξάντλησης του ανθρώπου από τη βιομηχανική επανάστηση έως το σήμερα και πως αυτές αποτυπώνονται χωρικά μέσω της αποδυνάμωσης του χώρου είτε ηχητικά είτε οπτικά είτε μέσω της κατακερμάτωσης του σώματος και συγχρόνως πως εντοπίστηκαν και αποδόθηκαν μέσω σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως ο Μπέκετ.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ηλέκτρας Αποστόλου 36, Ν. Ηράκλειο Αττικής. ΤΗΛΕΦΩΝΟ:2102801448. ΚΙΝΗΤΟ:6977588203. Ε-MAIL:christina.krmp@gmail.com SITE: https://issuu.
com/krampokoukichristina
CV
4
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 2016
Αποφοίτηση από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με βαθμό Άριστα (8,65).
2013
Φοίτηση με το ευρωπαικό πρόγραμμα Erasmus στο University of Lusiada στη Λισαβόνα.
2009
Αποφοίτηση από το 4ο Λύκειο Ν. Ηράκλειο Αττικής με βαθμό πτυχίου 18,52.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ 2016 Αρχιτέκτων στο τεχνικό γραφείο Μ. & Γ. Βλαντής, Ν.Ηράκλειο, ΑΘήνα
2015
Βοηθός στην έκθεση «Ο Οίκτος είναι μια μορφή ευτυχίας», του Αλέξανδρου Ψυχούλη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου 2015
2014-2015
Υπεύθυνη παραγωγής της έκθεσης «ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ (το Παρθεναγωγείο του Βόλου)», του εικαστικού Αλέξανδρου Ψυχούλη
2014
Πρακτική Ασκηση στο γραφείο του εικαστικού Αλέξανδρου Ψυχούλη
ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ Αγγλικά
Πολύ καλή γνώση της Αγγλικής Γλώσσας (Πτυχίο Lower of Michigan), IELTS (score 6), 2015
Γερμανικά Βασική Γνώση (Zertifikat Deutsch – Goethe Institut B1)
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ-ΗΜΕΡΙΔΕΣ 2014
Δημοσιέυση της εργασίας “το παλιοτσαρδάκι” στο βιβλίο “Η ελάχιστη δομή”
2014
Συμμετοχή στην έκθεση ΚΑΘ.Ε. ΠΡΑΓΜΑ (Καθημερινό Επιτελεστικό Πράγμα) στα πλαίσια του Εργαστηρίου Θεωρίας και Σχεδιασμού Αντικειμένων Οικιακής Κλίμακας που διεξήχθη στον εκθεσιακό χώρο Αχίλειον στο Βόλο.
2012
Συμμετοχή στην έκθεση: “Φαντάσου την πόλη: Βόλος 2012” που διοργάνωσε το Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΤΜΧΠΠΑ) της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η Πρωτοβουλία “Imagine the City”.
2012
Συμμετοχή στην έκθεση: “Αρχιτεκτονική και πόλη στη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη”, με θέμα “εκκολαπτήριο – εγκατάσταση και πράξεις” που διοργάνωσε το Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ, η κίνηση 5 μουσείων της Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Goethe.
BIOΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
5
2011
Συμμετοχή στο kam workshop με θέμα «η αξία του απορρίμματος» στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου, Μεγάλο Αρσενάλι, στα Χανιά και στη δημόσια παρουσίαση σχετικά με το απόρριμμα και την αρχιτεκτονική του διαχείριση.
2011
Δημοσίευση του project που πραγματοποίησα στο ΚΑΜ workshops ”Η αξία του απορρίμματος” στην εφημερίδα “Τα Χανιώτικα Νέα” 27/8.
ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ Autodesk Autocad 2010 Rhinoceros 5 Blender 2.68a Google SketchUp 8 Adobe Acrobat Pro Microsoft Office2011 Adobe Photoshop SC6 Adobe Illustrator SC6 Adobe InDesign SC6 Adobe Premiere Pro SC6 Adobe Flash Professinal SC6 Adobe Soundbooth SC5 Ecotect analysis
8-13 Four climbing/4 γραμμικές πορείες στο τοπίο του Λυκαβηττού Research Design
18-21
5 ΑΡΧΙΤ PROJEC
Athens Terrace(τέρας) Concept Design
14-17 Polimixer|Block Unblock Concept Design
ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ CT 26-27
Το παλιοτσαρδάκι|αυθαίρετες μικρές παρεμβάσεις Workshop Design
22-25 _256 Concept Design
εικόνες από τις 4 γραμμικές πορείες RESEARCH/DESIGN 8
FOUR CLIMBING|4 ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
9
FOUR CLIMBING
4 γραμμικές πορείες στο φυσικό τοπίο του Λυκαβηττού Διπλωματική εργασία|Φεβρουάριος 2016 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Κ. Πανήγυρης, Λ. Παπαδόπουλος Ομάδα εργ. : Κραμποκούκη Χριστίνα, Λιαποπούλου Αννα, Σπυροπούλου Γιούλη
Η ανύψωσή του τον μεταμορφώνει σε ηδονοβλεψία. Τον τοποθετεί σε απόσταση. Μεταβάλλει σε κείμενο που απλώνεται μπροστά του, κάτω από το βλέμμα του, [...].Του επιτρέπει να τον διαβάσει, να είναι ένας ηλιακός οφθαλμός, ένα βλέμμα Θεού. Έξαρση σκοπικής και γνωστικής ενόρμησης. Να μην είσαι τίποτα άλλο πέρα από τούτο το βλέπον σημείο, αυτή είναι η μυθοπλασία της γνώσης’. Michel De Certeau Αυτή τη φαντασίωση, την όρεξη για ενατένιση αποκτά κανείς ανεβαίνοντας στους λόφους της Αθήνας. Με το εισπρακτέο αντικείμενο της παρατήρησης να είναι η συγκρότηση όλου του αστικού οργασμού σε ένα τοπίο. Αυτό είναι το απόλυτο αντικείμενο παρατήρησης, η απόλυτη οπτική εμπειρία της Αθηναϊκής πραγματικότητας και ο μόνος λόφος που δύναται να προσφέρει αυτό είναι ο Λυκαβηττός. Στοχεύοντας λοιπόν στην ανάδειξη του λόφου, ως ένα μέσο εμπειριών, κυρίως οπτικών αντλούμενων από την διαδικασία της ανάβασης και κατάκτησης της κορυφής του, μελετήθηκαν εκτενώς η μορφή και οι κλίσεις του εδάφους του. Με αποτέλεσμα να διαπιστώνονται και να αιτιολογούνται τα υπάρχοντα μονοπάτια με την λαβυρινθώδη και διασταυρούμενη μορφή τους. Πως θα ήταν όμως αντί γι΄ αυτού του είδους τα δίκτυα ανάβασης να υπήρχε μια ευθεία γραμμή που θα οδηγούσε από το κατώτερο στο ανώτερο σημείο; Υπάρχουν δύο τρόποι ανάβασης ενός βουνού. Από τη μία οι ελικοειδής διαδρομές που αποσκοπούν σε έναν πιο ομαλό τρόπο περιήγησης στη φύση. Από την άλλη οι γραμμικές, απότομες διαδρομές που χρησιμοποιεί το υποκείμενο για μια πιο βιωματική, έντονη εμπειρία μέσω του βήματος. Αυτό το υποκείμενο δεν αναζητεί την άνεση αλλά μια πιο δύσβατη και κουραστική πορεία, που διακατέχεται από αισθήσεις κατά τη διάρκεια της ανάβασης πριν το τελικό του στόχο. Ο λόφος του Λυκαβηττού λοιπόν μεταβάλλεται σε ένα υβριδικό
τοπίο αντιθέσεων προσκολλημένο μέσα στον αστικό ιστό, που εμπεριέχει αυτές τις δύο συνθήκες. Οι τεχνητές γραμμικές διαδρομές έρχονται σε αντίθεση με την πολυμορφική περιήγηση των φυσικών μονοπατιών, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν μία σύνδεση με τον αθηναικό αστικό τοπίο. Ο συγκεκριμένος προσανατολισμός της γραμμικής διαδρομής προσδίδει μια οπτική αντίστοιχη με την φιλμική, η οποία λόγω της οικονομίας της συρρικνώνει το τοπίο και το μεταβάλλει σε ένα ενδιάμεσο στοιχείο που ενώνει δύο ή και περισσότερα σημεία. Η σταδιακή απομάκρυνση ή προσέγγιση από και προς τα σημεία ενδιαφέροντος, παράγει ένα διαρκές zoomin και zoomout ικανό να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον οπτικό βίωμα. Ο χρήστης προσπαθώντας να “κατακτήσει την κορυφή” και την απόλυτη θέα του αθηναϊκού άστυ ακολουθεί αυτές τις τέσσερις ευθείες πορείες που διασχίζουν τον Λυκαβηττό και ενισχύονται μέσω των χρήσεων των στάσεων που παρεμβάλλονται. Τέσσερις διαφορετικές διαδρομές, τέσσερα διαφορετικάσημεία ενδιαφέροντοςτης πόλης, τέσσερα διαφορετικά βιώματα που ενώνονται στη κορυφή σε μια πλατεία: 1. Η απότομη-σκαφτή διαδρομή που στρέφει το βλέμμα της προς το λόφο του Στρέφη 2. H μηχανική-αιωρούμενη διαδρομή στραμμένη προς την Ακρόπολη 3. Η τοπική διαδρομή του νερού που καταλήγει στην πλατεία δεξαμενής και κοιτάει προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός και τον Σαρωνικό κόλπο 4. Η ομαλή διαδρομή που εκτείνεται προς τη σύγχρονη πόλη
RESEARCH/DESIGN
10
ΟΡΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ
Β
ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ
οικοδοµικά τετράγωνα πλακόστρωτο ρείθρο νερού µονοπάτια φυσικά όρια λόφου
χάρτης δικτύων ανάβασης
ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ
ΣΤΡΕΦΗΣ
χάρτες|μελέτες
ΝΕΑΠΟΛΗ
ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΕΣ
ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΘΕΑ
ΑΛ
ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΘΕΑ
ΣΟ
Σ ΙΛ
ΙΣΙΩ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ
ΟΣ ΚΗ Π ΙΚΟ Σ ΕΘ Ν
ΣΤ Υ ΟΛ ΛΕΣ ΥΜ ΤΟ ΠΙΟ Υ ΥΔ ΙΟΣ
ΣΤΑΔΙΟ
Ν
Η
ΟΛ
ΟΠ
Ρ ΑΚ
πυκνή βλάστηση 86%
αρεή βλάστηση 7%
βραχώδες έδαφος 7%
χάρτης κάλυψης πρασίνου ΥΜΗΤΤΟΣ
χάρτης καταγραφής θέας ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ
0-30%
30-50%
50-100%
100-120%
>120%
χάρτης κλίσεων W R
B
W
B
W
W
W
χάρτης χρήσεων
Θεοφίλου
ίου
σαρ
Βελισ
είου Βασιλ
Ρωµανού
Μελωδού
κτό
αρο
Βουλγ
κή
Τσιµισ
ραίτη
νου
Μω
ή
ατρ
∆οξαπ
ύρω
Ισα
υ
αντ
Σαρ
Πατρι
άρχο
υ
ρών
Σερ
ίου
θου
σάν
Χρυ
ν
Σεργ
Αγίου
απήχο
Ισίδω
ρου
Πατρι
άρχο
υ Φω
τίο
υ
Οίτης
ττού
αβη
Λυκ
Μαρασλή
στίου
υρε
Πλουτάρχο
Βουκο
υ
Λουκιανού
αξονική τομη|μελέτη των κλίσεων
χάρτης καταγαφής σκαλοπατιών
ΑΠΟΘΗΚΗ
B
ΚΤΙΡΙΣ
R
ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΑ
γενική κάτοψη
Σκάλα ρ=0,13m π=0,38m
Σκάλα
45°
19°
κάτοψη πλατείας
47°
27°
ρ=0,25m π=0,25m
Στρέφης|απότομη διαδρομή Σκάλα ρ=0,18m π=0,27m
Σκάλα ρ=0,15m π=0,33m
34°
30°
20°
24°
Δεξαμενή|άνετη διαδρομή Σκάλα ρ=0,15m π=0,30m
26°
Ακρόπολη|βοηθητική διαδρομή ρ=0,72m (υπό κλίση) π=3,00m
8°
137°
4°
10°
8°
14°
Ξαπλωτήριο
Σκάλα
Κινηµατογράφος
ρ=0,15m
Σκάλα
π=0,33m Αµφιθέατρο
ρ=0,15m
π=1,20m
ρ=0,18m
ρ=0,45m
π=0,27m
28°
24°
7°
34°
18°
π=0,99m
Σύγχρονη πόλη|άνετη διαδρομή,ράμπες
κατάλογος προτεινόμενων κλίσεων
11
κατόψεις|τυπολογίες κλίσεων
FOUR CLIMBING|4 ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
RESEARCH/DESIGN
12
Στάση|Playground
τομή Α-Α και κάτοψη στη διαδρομή προς Στρέφη
Στάση|ντουζ
Στάση|πισίνα
τομή Α-Α και κάτοψη στη διαδρομή προς πλατεία Δεξαμενής
Στάση|ποδόλουτρο
FOUR CLIMBING|4 ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
13
Στάση|ξαπλωτήρια
τομή Α-Α και κάτοψη στη διαδρομή προς τη νέα πόλη Στάση|σινεμά
inclined elevator
τομή Α-Α και κάτοψη στη διαδρομή προς πλατεία Ακρόπολη
σχέδια
Στάση|αμφιθέατρο
CONCEPT/DESIGN
εικόνα από τη διαδρομή
14
POLI_MIXER
15
Poli_mixer Αρχιτεκτονική Σύνθεση|Iούνιος 2015 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Κ. Πανήγυρης, Ε. Γαβρήλου Ομάδα εργ. :Κραμποκούκη Χριστίνα, Μάμουνας Γιάννης, Σπάτα Άλμπα, Σπυροπούλου Γιούλη
ανάβαση στα μετέωρα
zipline
scissorlift
πυροσβεστικός στύλος
Στις σύγχρονες μητροπόλεις η κίνηση αγαθών προϊόντων και ανθρώπων πραγματώνεται στο έδαφος το οποίο και αποτελεί το πιο ζωτικό κομμάτι τους. […]Ο Berman βλέπει το δρόμο σαν ένα μικρόκοσμο της σύγχρονης ζωής και τη μάχη για το δημόσιο χώρο σαν την καρδιά της νεωτερικής αναζήτησης. “Έχω καταλήξει στη θεώρηση του δρόμου και της επίδειξης ως κυρίαρχων συμβόλων της σύγχρονης ζωής”. Ο Berman συνδέει το ρόλο του δρόμου με ευρύτερα θέματα ισχυριζόμενος ότι οι τυχαίες συναντήσεις στο δρόμο είναι απρόβλεπτες και άγνωστες. Σε ένα επίπεδο αυτό μας προσφέρει μια απαράλλακτη δυναμική-να συναντήσουμε τον έρωτα της ζωής μας, ένα πιθανό εργοδότη, έναν παλιό φίλο- αλλά σε ένα άλλο επίπεδο είναι πολύ ανησυχητικό - μπορεί να πέσουμε θύμα κλοπής, επίθεσης ή προσβολής.[…] Στη “Metropolis”, όμως, η κίνηση στο 0.0 δεν θεωρείται δεδομένη και έτσι το να κινηθείς εναέρια και σε ύψος αποτελεί στιγμή της καθημερινότητας. Πως όμως θα ήταν αν όντως επαναπροσδιοριζόταν ο τρόπος κίνησης σε μια πόλη και πλέον ο δρόμος των τυχαίων συναντήσεων γινόταν και δρόμος συναντήσεων σε τυχαία ύψη; Εκτός από μια νέα χωρική εμπειρία, η κίνηση σε ύψος θα έδινε την ευκαιρία να δούμε την πόλη από ψηλά και τη δυνατότητα να ενεργοποιηθεί σε διάφορα επίπεδα και να “ξεκολλήσει” το ενεργό κομμάτι της πόλης από το 0.0. Πρόκειται, λοιπόν, για τη δημιουργία μιας νέας πολεοδομίας. Η τυπολογία της πολυκατοικίας θα επαναπροσδιοριζόταν και το ενεργό ισόγειο θα μπορούσε να διαμοιραστεί καθ’ ύψος. Η σύγχρονη πολυκατοικία για παράδειγμα διαμορφώνεται συνήθως από την ύπαρξη μίας κεντρικής κλειστής εισόδου, στην οποία έχουν πρόσβαση οι ιδιοκτήτες και οι ενοικιαστές, των επιμέρους διαμερισμάτων, στα οποία έχει πρόσβαση ο κάτοικος του καθενός, και ενός κλιμακοστασίου που μαζί με τους διαδρόμους κατανέμουν την κίνηση σε αυτά. Αυτό το σύστημα αν το μεταφράζαμε σε μια οριζόντια οργάνωση
zipline
μοιάζει με μία κλειστή γειτονιά. Οι κατοικίες είναι τοποθετημένες στο ίδιο επίπεδο και οριοθετούνται από μια περίφραξη με μία κεντρική είσοδο στην οποία επίσης έχουν πρόσβαση μόνο οι ιδιοκτήτες και οι ενοικιαστές. Και βέβαια ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ των κατοικιών είναι ένας νεκρός χώρος με μόνο σκοπό την κίνηση προς αυτές. Ο νέος τρόπος κίνησης θα μετέτρεπε το σημερινό αστικό μπλοκ σε ένα κατακόρυφο χωριό όπου οι ενδιάμεσοι χώροι μεταξύ των διαμερισμάτων θα μετατρέπονταν σε σοκάκια χωριού. Αυτές οι συνθήκες λοιπόν που αποτελούν αρχιτεκτονικές αποφάσεις για την οργάνωση του χώρου προκύπτουν από μια αντίληψη σε σχέση με την ιδιοκτησία, και τη σχέση του ανθρώπου με το κοινωνικό σύνολο καθώς και το επίπεδο εμπιστοσύνης και φόβου ως προς αυτό. Όπως στη σημερινή πολεοδομική συνθήκη, όπου οι δημόσιοι χώροι πλαισιώνονται από ένα δίκτυο κίνησης, έτσι και στη δική μας πολεοδομική προσέγγιση, φανταζόμαστε την ύπαρξη ενός εναέριου δικτύου κίνησης το οποίο θα λειτουργήσει σαν μαγνήτης για τους δημόσιους χώρους. Αυτή η προγραμματική αναμόρφωση απαιτεί τη μελέτη και τον επαναπροσδιορισμό των υπαρκτών κινήσεων και χρήσεων, διασπείροντάς τες καθ’ ύψος στο μπλοκ. (Μιλάμε για μια πόλη μίξερ[polis-mixer]) Η μελέτη μας εφαρμόζεται στα δύο υπαρκτά οικοδομικά τετράγωνα. Για να μπορέσει, όμως, αυτή να αποκτήσει νόημα, πρέπει να διαχυθεί στη πόλη με κανόνες που θα διέπουν αυτή τη διάχυση, και θα οριστούν από ένα νέο Ν.Ο.Κ, τον Σ.Ο.Κ. (Σουρεαλιστικός Οικοδομικός Κανονισμός).
CONCEPT/DESIGN
16
διαγραμματική απεικόνιση Σ.Ο.Κ.
Σ.Ο.Κ
τοπογραφικό|περιοχή μελέτης: Γκύζη, Αθήνα
σκάλες κτηρίων
υπάρχον ασανσέρ
scissor lift ανάβασης στους δρόµους
διάδροµοι πολυκατοικιών κεντρικός δρόµος
1.Η κίνηση στην πόλη ΔΕΝ γίνεται μόνο στο 0.0. 2.Δημιουργούνται δρόμοι κίνησης σε διαφορετικά επίπεδα καθ’ ύψος. 3.Μάζι με τους δρόμους, μεταφέρονται καθ’ ύψος και οιδημόσιες χρήσεις δηmιουργώντας έτσι μια τρισδιάστατη πολεοδομία. 4.Η τωρινή συνθήκη του δρόμου, με τα δύο μόνο ενεργά μέτωπα, αλλάζει και πλέον οι δρόμοι έχουν τέσσερα ενεργά μέτωπα. 5.Οι δρόμοι αυτοί προκύπτουν από αφαίρεση μάζας από τα υπάρχοντα οικοδομικά τετράγωνα. 6.Η αφαίρεση μάζας θα γίνεται βάση χάραξης που ακολουθεί τις κλίσεις των οικοδομικών τετραγώνων. [Σε περίπτωση που βολεύει διαφορετική κλίση, θα υλοποιείται μόνο στον ακάλυπτο και η αφαίρεση μάζας θα ακολουθεί τις υπαρχουσες παραλληλίες. 7.Η αφαίρεση αυτή θα είναι κατά ελάχιστο 30% επί του συνολικού όγκου του oικοδομικού τετραγώνου. 8.Η εκάστοτε αφαίρεση θα έχει ελάχιστο ύψος 3 μέτρα και πλάτος που θα είναι στην ευχέρεια του εκάστοτε σχεδιαστή. 9.Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο θα υπάρχουν τουλάχιστον ένας δρόμος σε κάθε διεύθυνση. Κάθε οικοδομικό τετράγωνο θα ενώνεται μέσω δρόμων με όλα τα γειτονικά του. 10.Η κάθετη κίνηση μεταξύ των πολεπίπεδων δρόμων πραγματοποιείται από τα υπάρχοντα κλιμακοστάσια των πολυκατοικιών τα οποία ανοίγονται στη πόλη αλλά και από επιπρόσθετες κάθετες κινούμενες πλατφόρμες (scissor lift). 11.Τα scissor lift τοποθετούνται στους ακαλύπτους των οικοδομικών τετραγώνων και η πρόσβαση σε αυτά γίνεται μέσω του ισογείου, όπου υπάρχει μία, τουλάχιστον, είσοδος – άνοιγμα. Σε περίπτωση
που δεν υπάρχει ακάλυπτος, τότε αυτά τοποθετούνται σε κάθε μία από τις προσόψεις του οικοδομικού τετραγώνου. 12.Τα scissor lifts τοποθετούνται στις διασταυρώσεις που σχηματίζουν οι δρόμοι στην κάτοψη, με τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκονται στο εξωτερικό όριο αυτών και όπου αυτό δεν είναι εφικτό να αφήνουν το λίγοτερο δυνατό χωρικό αποτύπωμα στους δρόμους. Εσωτερικό πολυκατοικιών 1.Η αφαίρεση μάζας δεν επηρεάζει τις σκάλες και τα ασανσέρ, τα οποία και διατηρρούνται. 2.Τα υπάρχοντα συστήματα εννωποιούνται με τους δρόμους καθ’ ύψος και αποκτούν πλεόν δημόσιο χαρακτήρα. 3.Η συντήρηση αυτών των συστημάτων εξακολουθεί να αποτελεί υποχρέωση της εκάστοτε πολυκατοικίας στην οποία και άνηκαν. 4.Πλέον οι χώροι αυτοί, καθώς έχουν μετατραπεί σε δημόσιες προσβάσεις διέπονται και από τους νόμους που ισχύουν στους δημόσιους χώρους. 5.Όπως οι δρόμοι, έτσι και τα υπάρχοντα συστήματα δεν ανήκουν στους κατοίκους των διαμερισμάτων αλλά στη πόλη. 6.Εσωτερικοί διάδρομοι των πολυκατοικίας, όπου αυτό είναι εφικτό, εννωποιούνται με τους προστιθέμενους δρόμους. Αν, λόγω της κλίσης του εδάφους, κατά την εννωποιήση προκύπτει υψομετρική διαφορά μεγαλύτερη των 20 cm (>20cm), τότε θα γίνονται οι κατάλληλες παρεμβάσεις (βαθμίδες, ράμπες, βαθουλώματα κ.ο.κ) ώστε να επιλύνεται το πρόβλημα. 7.Οι προσθήκες αυτές χρησιμοποιούνται και ως αστικός εξοπλισμός για τους εναέριους δρόμους (καθιστικα).
εμπορικές χρήσεις
POLI_MIXER
17
α
α
a
a’
κάτοψη
N
N
20m
5m 10m
5m
20m 10m
προοπτικά|σχέδια
τομή α-α
αξονομετρικό
τυπολογίες Σ.Ο.Κ
τοπογραφικό
CONCEPT/DESIGN
18
ΑTHENS TERRACE (τέρας)
19
Αthens Terrace (τέρας) Αρχιτεκτονική Σύνθεση|Φεβρουάριος 2015 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες:Ζ. Κοτιώνης Κ. Πανήγυρης, Β. Τροβά Ομάδα εργ. :Δρούγκα Νατάσα, Κραμποκούκη Χριστίνα, Σπυροπούλου Γιούλη
To Athens terrace (τέρας) αφορά την πραγματοποίηση ενός εργοστασίου στην Αθήνα, στη συμβολή των δρόμων Πειραιώς και λ. Κηφισού.Ο σχεδιασμός παρόλ’ αυτά δεν έγκειται μόνο στη δημιουργία χώρων προς κατοίκηση αλλά και πρωτοκόλλων εργασίας. Το Athens terrace(τέρας) είναι ένα τεχνολογικό ερευνητικό κέντρο και περιλαμβάνει 8 θέσεις: 1. Αποδεχόμαστε την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων της (πληροφορική,αυτοματοποίηση) που έχουν μετατοπίσει το ενδιαφέρον της συζήτησης σχετικά με το μέλλον της εργασίας σε νέους δρόμους. 2. Η υλική εργασία προηγείται της άυλης. Παράγει τα απαραίτητα εργαλεία για την ύπαρξη της δεύτερης. Η υλική και η άυλη εργασία αλληλοεπηρεάζονται και εξαρτάται η μια από την άλλη. 3. Παραγωγή ιδεών και γνώσης. 4. Επιδιώκουμε την συνύπαρξη και συνάντηση των δύο μορφών εργασίας στους κοινόχρηστους χώρους. 5. Εναλλαγή ρόλων των ατομικοτήτων, που κατοικούν το κτίριο, μέσω της συνεισφοράς σ’αυτό. 6. Δυνατότητα επιλογής χρόνου εργασίας. 7. Οι ρυθμοί παραγωγής ιδεών, γνώσης και τεχνολογίας θα εξαρτώνται από τη διάθεση των ατομικοτήτων. 8. Δεν επιθυμούμε την μεταφορά της κατοικίας στον χώρο εργασίας αλλά επιδιώκουμε την δημιουργία χώρων που εξυπηρετούν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων, κατά την διαμονή στο κτήριο, και ενισχύουν την συλλογικότητα. Όσον αφορά το πρόγραμμα του εργοστασίου χωρίζεται σε τρία ισόποσα μέρη αφιερώνοντας το 1/3 στην άυλη εργασία, 1/3 σε “υλική” εργασία και το υπόλοιπο 1/3 στους κοινόχρηστους χώρους αυτών, στοχεύοντας σε μία αμφίδρομη και αλληλεξαρτώμενη σχέση
των δύο μορφών εργασίας. Όσον αφορά την εργασιακή κατοίκηση του κτηρίου, οι ατομικότητες οι οποίες ασχολούνται με την “υλική”εργασία θα έχουν πιο μόνιμο χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιπες θα έχουν έναν χαρακτήρα εναλλαγής και ροής. Τελικός στόχος όμως είναι πώς οι εργαζόμενοι των δύο μορφών εργασίας θα δρουν συλλογικά και θα επηρεάζουν τους κοινόχρηστους χώρους, οι οποίοι θα είναι ανοιχτοί προς την πόλη.
CONCEPT/DESIGN
20
τοπογραφικό|διαγράμματα|εικόνες
ηλε
ς ικό κτρ
ία
ία οικ κατ
λεωφ
όρος κηφι σ
ού
ασ εργ
KATOIKIA
διάγραμμα περιοχής
διάγραμμα ιδέας
διάγραμματα κατόψεων και κολωνών
όψη όγκου κατοικίας
αιώ πειρ
ς
ΑTHENS TERRACE (τέρας)
21
τομή α-α α α
100m
25m 50m
κάτοψη εργασίας-κατοικίας
κάτοψη ισογείου
κάτοψη δώματος
κάτοψη εργασίας
σχέδια
α
εικόνα
CONCEPT/DESIGN
22
_256
_256 Αρχιτεκτονική Σύνθεση|Iούνιος 2012 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: :Λ. Παπαδόπουλος Ομάδα εργ. :Κραμποκούκη Χριστίνα, Σπυροπούλου Γιούλη
Στo project 256 διαπραγματευόμαστε το πως μια χωρική μονάδα μπορεί πολλαπλασιαζόμενη να δημιουργήσει ένα πλήθος. Το 256 είναι μια πολυκατοικία που συνδυάζει την κατοίκηση και την προσωρινή στέγαση διάφορων λειτουργιών της πόλης (εκθεσιακοί χώροι, εμπορικές χρήσεις, ψυχαγωγία κ.α). Στόχος μας είναι η επαφή των μόνιμων κατοίκων αλλά και των εξωτερικών επισκεπτών με τις προσωρινές λειτουργίες. Αποτελείται απο μονάδες διαστάσεων 3x3x6m, oι οποίες είτε μπορούν να συνδυαστούν για τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου χώρου είτε να λειτουργήσουν μόνες τους. Σε καθε περίπτωση ο ελάχιστος χώρος είναι 18τμ. Εξαιτίας της τοποθέτησης αυτών των μονάδων που προτείνεται μέσα απο το project, το δώμα του ενός αποτελεί μπαλκόνι για τον άλλον, ενώ υπάρχουν δημόσιοι χώροι όχι μόνο στο επίπεδο της γης αλλά και σε ψηλότερους ορόφους. Τοποθετείται στο οικοδομικό τετράγωνο που πλαισιώνεται από τις οδούς Δημητριάδος, Παύλου Μελά, Ερμού και Χατζηαργύρη στην πόλη του Βόλου. Τέλος, εξαιτίας της πλατείας που υπάρχει και με στόχο να επιτύχουμε μια επικοινωνία με το project, προτείνουμε μια εσωτερική πλατεία μετωπικά σε αυτή, ενώνονοντας την παλιά με τη νέα.
23
διαγράμματα ιδέας
CONCEPT/DESIGN
24
τοπογραφικό
διάγραμμα ιδέας
αξονομετρικό
_256
25 Α
N
Β
σχέδια
Β
Α
κάτοψη α΄ορόφου
τομή Α-Α
τομή Β-Β
WORKSHOP/DESIGN
αποτύπωση
26
1m
46cm
2m
2m
TO ΠΑΛΙΟΤΣΑΡΔΑΚΙ
27
1957 : κατασκευή πρώτου κομματιού για την φύλαξη των κυνηγόσκυλων
1967 : προσθήκη ενός δεύτερου χώρου για την αποθήκευση των βαρελιών πετρελαίου.
Το παλιοτσαρδάκι Αρχιτεκτονική Σύνθεση|Iούνιος 2015 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Γ. Μητρούλιας Ομάδα εργ. :Κραμποκούκη Χριστίνα, Μάμουνας Γιάννης, Σπάτα Άλμπα, Φαλιάγκα Εβελίνα
Οδός Θέου. Η κυρία Σοφία κάθεται έξω από την πόρτα της προσπαθώντας να βολέψει έναν τεράστιο κώνο. -Βρε παιδιά! Τί κοιτάτε εκεί πάνω? Τα παλιοσίδερα? Αυτά παιδάκι μου.. Αυτά είναι χρόνια εκεί πάνω! Τα έφτιαξε ο άντρας μου. Ένα πλησταριό, ένα κουζινάκι και ένα ντιβάνι, για να πάει να ψέλνει. Τίποτα δεν είναι. Έτσι, να βολευόμαστε.. To παλιοτσαρδάκι είναι μια αυθαίρετη μικρή παρέμβαση στα προσφυγικά της Νέας Ιωνίας. Στην ταράτσα ενός σπιτιού κατασκεύαστηκε από τον ιδιοκτήτη και μετατρέπηκε από χώρο φύλαξη κατοικιδίων σε χώρο αποθήκευσης αντικειμένων, κουζίνας και υπνοδωματίου.
1973 : τα βαρέλια και τα σκυλιά απομακρύνθηκαν. Στο χώρο οπού υπήρχαν τα βαρέλια προστέθηκαν ντουλάπια και μετατράπηκε σε χώρο ανάγνωσης και προσευχής. Ενώ στον άλλο χώρο κατασκευάστηκε κουζίνα για τις ανάγκες της νοικοκυράς. 1978 : ολοκληρώθηκε η κατασκευή και με άλλες προσθήκες ντουλαπιών από αναkυκλωμένες ντουλάπες και από ξύλα που βρέθηκαν από το εργοστάσιο της Datsun.
2014 : τέσσερις φοιτητές αρχιτεκτονικής αποτυπώνουν το “παλιοτσαρδάκι” στη ταράτσα της κυρίας Σοφιας.
ΣΚΗΝΟΓ + ΣΩΜΑΤ
22-23 hamlet Scenography
ΓΡΑΦΙΑ ΤΙΚΟΤΗΤΑ
23-24 blurred lines Design|fabrication
24-25 φερέτροφος|Κ.ΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ: «Καθημερινό, Επιτελεστικό Πράγμα» Design|Fabrication
σχέδια|διάγραμματα,τομές,κατόψεις
SCENOGRAPHY
30
διάγραμμα ιδέας
τομή Α-Α
ΘΕΑΤΕΣ
A
A
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
κάτοψη
εικόνες
scenes
HAMLET
31
Hamlet ΣκηνογραφίαΙούνιος 2015 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Ε. Μανιδάκη Ομάδα εργ. :Κραμποκούκη Χριστίνα
“Ως πότε θα μένεις στη σκιά;” “Σκιά, κύριε με λούζει ο ήλιος”
Στο πρότζεκτ αυτό το ζητούμενο ήταν να φανταστούμε το έργο του Άμλετ να φιλοξενείται σε ένα κοντέινερ διαστάσεων 2,5χ2,5χ6μ. ή 2,5χ2,5χ12μ. και την τοποθέτηση αυτού σε έναν εξωτερικό χώρο. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να φανταστούμε τον Άμλετ να κατοικεί σε μια τρύπα-λεκάνη που περιμένει να γεμίσει; Η λέξη που θα τον χαρακτήριζε θα ήταν η αναμονή. Με αφορμή αυτή τη λέξη και την εικόνα μιας άδεια λεκάνης σκάβω μία τρύπα, διαστάσεων 6χ6χ2,5μ. και τοποθετώ το κοντέινερ μέσα σε αυτή καθώς και ένα μηχανισμό ανέλκυσης. Στη μία πλευρά κάθονται οι ηθοποιοί και στην άλλη οι θεατές. Οι πλάκες κουνιούνται δίνοντας κάθε φόρα μια διαφορετική οπτική της σκηνής, παράγωντας διαφορετικές σκιές, κρύβοντας ή αποκαλύπτωντας αντικείμενα και πρωταγωνιστές. Η σκηνή τελειώνει με κοινό και θεατές να έρχονται στο επίπεδο -2.50,
εικόνα από την τελευταία σκηνή
“Όμως εγώ δε φαίνομαι, τίποτα από μένα δε φαίνεται”
DESIGN|FABRICATION όψη
κάτοψη
32 όψη
κάτοψη
άξονες διαφάνεια
μονάδα πλέξη
καταγραφή κινήσεων από το απόσπασμα Trio A
ημιδιαφάνεια
αδιαφάνεια
εικόνες
ΦΕΡΕΤΡΟΦΟΣ
33
blurred lines Σχεδιασμός αντικειμένου|Φεβρουάριος 2013 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: E. Γαβρήλου, Ι. Λυκουριώτη Ομάδα εργ. : Κραμποκούκη Χριστίνα, Εβελίνα Φαλιάγκα, Σπυροπούλου Γιούλη http://blurredlinespattern.tumblr.com/
Στην αρχή αυτού του project ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν τίτλο: ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΟΥΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ! Ο τίτλος αυτός μεταφράστηκε αυτόματα ως συνθήκη της καθημερινής και πειθαρχημένης επανάληψης των δραστηριοτήτων, που μας αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό και το σώμα μας, το οποίο με τη σειρά του μετατρέπεται σε ένα ήδη βιωμένο και αόρατο σώμα. Κατ΄επέκταση ήταν πολύ σημαντικό να μελετηθούν οι τρόποι με τους οποίους αυτό συμπεριφέρεται στον δυτικό κόσμο. Στην προσπάθεια λοιπόν αυτής της κατανόησης του σώματός μας, στραφήκαμε στο χορό και πιο συγκεκριμένα σε δύο χορευτικές παραστάσεις. Στο Trio A η Yvonne Rainer μέσα από την επανάληψη των κινήσεών της δημιουργεί μια ρευστότητα και δίνει ένα ρυθμό στην χορογραφία, ενώ στο Fase της Anne Teresa de Keersmaeker γίνεται ένα παιχνίδι με την πραγματική και την θολωμένη σκιά - φιγούρα, το οποίο σε συνδυασμό με τις επαναλαμβανόμενες και πειθαρχημένες κινήσεις δημιουργεί μια τέλεια σχεδιασμένη χορογραφία. Με βασικά στοιχεία, λοιπόν, την επανάληψη, το pattern, τη θολωμένη φιγούρα, τη συμμετρία και το απόσπασμα, συνθέτουμε το ρούχο, το οποίο δημιουργείται μέσω ενός pattern με επαναλαμβανόμενα στοιχεία του, λωρίδες foam foil 7cm. Οι λωρίδες αυτές ενώνονται μέσω μιας πλέξης η οποία έχει ως στόχο όχι μόνο να εντείνει τον κανόνα της επανάληψης αλλά και να αποτελέσει την ένωση των επιμέρους μερών του ρούχου. Το υλικό αυτό επιλέχθηκε έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο διάφανο ύφασμα που άλλοτε θα αλλοιώνει την πραγματική ανθρώπινη φιγούρα και άλλοτε θα την κρύβει εντελώς. Η αδιαφάνεια επιτυγχάνεται μέσω τεσσάρων επάλληλων στρώσεων foam foil και η απόλυτη διαφάνεια μέσω μιας στρώσης. Τμήματα του σώματος που παραμένουν εκτός του ρούχου, λειτουργούν ως αποσπάσματα της θολής φιγούρας πίσω από αυτό. Τέλος, μέσω των προσθαφαιρέσεων των λωρίδων, δημιουργείται
ένας ρυθμός, που σπάει την κανονικότητα της πλέξης. Έτσι, στην τελική του μορφή, το ρούχο αποτελείται από δύο τμήματα. Έναν σταθερό κορμό (φόρεμα) και ένα συμμετρικό, ως προς τον άξονα του, κουκούλι. Τα άκρα ως αποσπάσματα της ανθρώπινης φιγούρας μένουν ακάλυπτα, ενώ και στα δύο τμήματα του ρούχου το pattern σπάει μέσω συνεχόμενων διάφανων και αδιαφανών λωρίδων, που ενώνουν οπτικά και τα δύο τμήματά του.
DESIGN|FABRICATION
34
Κρατήστε την ποδιάφερέτροφο έτσι ώστε οι τσέπες να βρίσκονται προς τα έξω.
θήκη χ7
διαγράμματα|εικόνες
θήκες σε ανάπτυγμα Φορέστε πρώτα τους ιμάντες
δυνατότητα αυξομοίωσης
Κουμπώστε την αγρκράφα που βρίσκεται στο πίσω μέρος
γεμισμένες θήκες
Τραβήξτε τον ιμάντα ώστε να προσαρμόσεται το μέγεθος της ζώνης στη μέση σας Είστε έτοιμοι να πραγματοποίησετε τα μαγείρικά σας καθήκοντα!
δυνατότητα διπλώματος
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΡΙΨΗ ΥΓΡΩΝ ΣΤΙΣ ΘΗΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΣΑΚΟΥΛΑΣ
οδηγίες χρήσεων
τελική εικόνα συνολικού διπλώματος
ΦΕΡΕΤΡΟΦΟΣ
Φερέτροφος Σχεδιασμός αντικειμένου|Ιούνιος 2015 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Z. Κοτιώνης Ομάδα εργ. : Δρούγκα Αναστασία, Κραμποκούκη Χριστίνα, Νταή Ειρήνη
Επικεντρωνόμαστε στην πρακτική του μαγειρέματος από όπου αποκόποτουμε αρχικά ένα αντικείμενο το οποίο συνδέεται με τη διαδικασία του (ίσως όχι τόσο πια), την ποδιά. Στο συνηθισμένο ορισμό της η ποδιά περιγράφεται ως ρούχο που καλύπτει το μπροστινό μέρος του σώματος και δένεται συνήθως γύρω από τον αυχένα και τη μέση. Φοριέται κατά τη διαδικασία εργασιών και προστατεύει από το να μην λερωθούν τα υπόλοιπα ρούχα. Επιθυμώντας η ποδιά να μην αποτελεί το προστατευτικό εξάρτημα κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος, από το ίδιο το μαγείρεμα, αρχίζουμε να φανταζόμαστε την ποδιά-συλλέκτη, σαν αποθηκευτή που φέρει πάνω του τα υλικά και ίσως κάποια εργαλεία που χρειάζονται για την εκτέλεση μιας συνταγής. Όσον αφορά τα υλικά, αξίζει να λάβουμε υπόψιν μας πως για να καταλήξουν σπίτι μας μεσολαβεί η αγορά τους από κάποιο μέρος (ένα σούπερ μάρκετ, ένα μανάβικο, ένα κρεοπωλείο, ένα ιχθυοπωλείο, έναν φούρνο). Στη συνέχεια, κάποια από αυτά αποθηκεύονται στα ντουλάπια και τα ράφια της κουζίνας, ενώ άλλα συντηρούνται στο ψυγείο. Πάνω σε αυτές τις παρατηρήσειε, η “ποδιά” καλείται να γίνει συλλέκτης κατά την αγορά των πρώτων υλών από το χώρο που αγοράζονται και αποθηκευτικός χώρος μέχρι τη στιγμή της κατανάλωσης. Να είναι δηλαδή ένα ρούχο που το φοράς και αντικαθιστά το καλάθι του σούπερ μάρκετ και το αποθηκευτικό ντουλάπι της κουζίνας.
35
ΕΡΕΥΝΑ 38-39
Εξάντληση Μπέκετ: Ερημωτής, Quad, Ghost trio
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ
Εξάντληση Μπέκετ:
Ερημωτής, Quad, Ghost trio Ερευνητική|Ιούνιος 2016 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τμήμα αρχιτεκτόνων Επιβλ. Καθηγητες: Γ. Τζιρτζιλάκης Ομάδα εργ. :Κραμποκούκη Χριστίνα
Από τις αρχές του 19ου αιώνα έως και τη σύγχρονη κοινωνία της κοπώσεως, η εξάντληση κρίθηκε ως η απόδειξη της πολιτισμικής πτώσης. Αναλύοντας την, παρατηρούμε ότι αποτέλεσε παρακλάδι του αποξενωμένου μοντερνισμού, ενώ τιμήθηκε ως ένδειξη να συμμετέχουμε στην απαιτητική εργασία. Συνδέθηκε με τη νωθρότητα καθώς αποτέλεσε εμπόδιο στην εργασία αλλά και με την έλλειψη επιθυμίας. H προστασία του σώματος και η εξοικονόμηση ενέργειας στις κινήσεις οδήγησαν σε εκτεταμένες έρευνες καταγραφής μηχανικών κινήσεων. Δημιουργώντας ένα νέο ενεργειακό λεξιλόγιο, όπου θα καθόριζε την ελάχιστη ώρα εργασίας, αναδύθηκε ένας νέος όρος, «η ανθρώπινη μηχανή/human motor»1, όπου η τεχνολογία και η φυσιολογία συνδέονται ώστε να παραχθεί μια μηχανική εργασία για τη διατήρηση των ενεργειακών αποθεμάτων. Ωστόσο πολλοί ήταν αυτοί που βασίστηκαν στην κόπωση ως το εργαλείο για την επίτευξη ενός μεγαλύτερου σκοπού, αυτό της αυτοαμφισβήτησης και της περισυλλογής. Ανάμεσα σε αυτούς ο Flabert και ο Βeckett, οι οποίοι την χρησιμοποίησαν ώς μια μετάβαση από μια μηδενιστική κατάσταση στη θέληση για δημιουργία. Για να κατανοήσουμε καλύτερα ίσως την προσέγγιση των δύο καλλιτεχνών θα ανατρέξουμε στους όρους που έδωσε ο Agamben περί αργίας ή άργος2. Η αργία καταδικάστηκε ως η αμαρτία του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ωστόσο, κατά τον Αριστοτέλη και τον Αgaben η απραξία δε δηλώνει τη μη δυνατότητα. Η μη δυνατότητα δε μεταφράζεται ως μη λειτουργικότητα αλλά ως μια μορφή αντίστασης. Η αργία, θα λέγαμε ότι εμπεριέχει ενέργεια και αποτελεί μια συνθήκη αναμονής πριν τη πράξη, μια κατάσταση στοχασμού που απελευθερώνει τον άνθρωπο από οποιαδήποτε βιολογική και κοινωνική μοίρα για να του ανοίξει το δρόμο για εκείνες τις περίεργες μορφές αργότητας, την πολιτική και τέχνη. Έτσι και στην περίπτωση της κόπωσης, το άτομο βιώνει μια κατάσταση μη λειτουργικότητας. Εντοπίζοντας, λοιπόν στο παράδειγμα του Μπέκετ τους παραπάνω όρους θα προσπαθήσουμε να δούμε με ποιον τρόπο εξαντλεί τα μέσα που ορίζουν ένα έργο του. Οι ήρωες του Μπέκετ είναι ανίκανοι να δουν, να μιλήσουν, να κινηθούν. Παράλληλα όμως με τη μείωση των σωματικών δυνάμεων που προβάλλουν, ο Deleuze
38 αντιλαμβάνεται στα έργα του την εξάντληση του πιθανού3. Το πιθανό αντιλαμβάνεται μέσα από τη διαδικασία του αποκλεισμού των συνδυασμών. Επομένως, όταν εξαντληθούν όλοι οι συνδυασμοί τότε θα εξαντληθεί το πιθανό και ο εαυτός μέσω της διαδικασίας. Υπάρχουν τέσσερις μορφές εξάντλησης στα έργα του Μπέκετ: αυτή των εξαντλητικών σειρών πραγμάτων, η παύση των ροών της φωνής, η μείωση των πιθανοτήτων ενός χώρου και η εξάλειψη της εικόνας. Στα δραματουργικά του έργα, ξεκινώντας να κατανομάζει πράγματα προσπαθεί να εισαχθεί σε έναν συνδυασμό. Με αυτό τον τρόπο η γλώσσα εξαντλεί το πιθανό με λέξεις, αλλά αυτό δεν εξαντλεί τις λέξεις αυτές καθαυτές. Με αποτέλεσμα να εμφανίζεται μια άλλη γλώσσα, αυτή των φωνών. Στα τηλεοπτικά του έργα, από την άλλη εντοπίζουμε τη γλώσσα της εικόνας, είτε οπτική είτε ηχητική και του “τυχαίου χώρου”4. Αν η εικόνα κατορθώνει το τέλος του πιθανού μέσω της ακουστικής και οπτικής, ο χώρος μπορεί να εξερευνηθεί και να αποδυναμωθεί μέσω της κίνησης. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω θα προσπαθήσω να εντοπίσω σε δύο τηλεοπτικά του έργα (quad, ghost trio) αλλά και σε ένα πεζογράφημα (o ερημωτής) πως η γλώσσα της εικόνας και του χώρου εξαντλείται. Το Quad5 χαρακτηρίζεται από την τεχνική της μείωσης.Ο χώρος του εξερευνείται σε γεωμετρικά πάτερνς που διέπονται από αριθμητική ακολουθία. και πιθανολογείται μέσω των κινήσεων των πρωταγωνιστών. Η μικρή “τρύπα” στο κέντρο αποτελεί και τον λόγο της εξάντλησης του. Στο Ghost trio6 θα λέγαμε ότι κυριαρχεί η μουσική και η εικόνα. Ο χώρος του διακρίνεται από ομοιογένεια, όλα είναι γκρι. Περιφέροντας την φιγούρα στις τρεις διευθύνσεις εξαντλεί τις δυνατότητες του χώρου. Η θρυματοποίηση του χώρου, μάλιστα, αποτελεί μια αντίσταση στον κανόνα της παρουσίασης αποσυνδέοντας τα μέρη από το όλο, βρίσκοντας νέες συνδέσεις. Τέλος, στον Ερημωτή7, εξαντλεί τις πιθανότητες του χώρου καθώς εξαντλεί τις πιθανότητες των κοινωνικών συναντήσεων μέσω της κίνησης6. «Σαρκία» που κινούνται ή όχι, με περιορισμένη τη δυνατότητα της όρασης, αναζητούν το άλλο σε ένα περιορισμένο χώρο από τη μία, αλλά δύσκολο να ξεφύγουν από την άλλη. Συμπερασματικά, η κόπωση επιτρέπει στον άνθρωπο μια ιδιαίτερη ηρεμία, μια ήρεμη απραξία. Δεν είναι μια κατάσταση όπου αμβλύνονται οι αισθήσεις αλλά μια κατάσταση όπου αφυπνίζεται η ορατότητα. Ο Μπέκετ, υιοθετεί τη λογική αυτή και παρουσιάζει μια επιβράδυνση και μείωση στους χαρακτήρες των έργων του. Η κίνηση και η ομιλία φθείρονται για να έρθουν στη θέση τους η ακινησία και η σιωπή. Ο Μπέκετ ξεκίνησε να κονιορτοποιεί το σώμα και το λόγο στα δραματουργικά του έργα τόσο ώστε να μιλήσει για την καθαρή μορφή τους, να επαναπροσδιορίσει τους κανόνες και να τα εξαντλήσει για να ξανά οριστούν. Να μιλήσει για αυτό
ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΜΠΕΚΕΤ: ΕΡΗΜΩΤΗΣ, QUAD, GHOST TRIO που σύγχρονα αναφέρει ο Δημητριάδης: Το «εξ» της δεύτερης- το «εκ» της εκσκαφής, της εκδοχής, της εκτόνωσης, της εκλογής, κ.α.- είναι η κίνηση από το εντός στο εκτός, η εκκίνηση μιας χειρονομίας, υλικής ή διανοητικής, προκειμένου να εξαχθεί κάτι που υπάρχει ως προϋπάρχον απόθεμα, ως υλικό είτε ρευστό είτε στερεό, είτε ορατό είτε αόρατο, με προορισμό την εν συνέχεια χρήση του. Οι δυνάμεις δεν είναι ανεξάντλητες, σιγά σιγά λιγοστεύουν. Η ζωή θέτει τα όρια της καθώς το τέλος παραμονεύει- το σπέρμα αδυνατίζει, η φαντασία στομώνεται, οι αισθήσεις εκφυλίζονται...το παν καθίστανται απόν-μέχρις ότου έρθει το φώς και η γέννηση8.
1. Anson Rabinbach, The human Motor: Energy, Fatigue, and the Origins of Modernity, Νέα Υόρκη,1992 2. Αεργος, χωρίς εργασία, χωρίς έργον. Σχετίζεται με τη σκέψη του Αριστοτέλη “ενέργεια”(είμαι στη δουλειά). Το επίθετο “ενεργός” βρίσκεται στον Ηρόδοτο. The work of man, Agamben 3. Το πιθανό δεν έχει πραγματικότητα, αλλα μπορεί να την αντιληφθεί, αντίθετα, το εικονικό δεν είναι πραγματικό, αλλά διαθέτει μια πραγματικότητα, είναι αληθικό αν και εικονικό.Gilles Deleuze, The Exhausted, μτφρ. Anthony Uhlman, 78,1995 4. Gilles Deleuze, Κινηματογράφος Ι, Η εικόνα-κίνηση, μτφρ. Μ. Μάτσας, εκδ. Νήσος, Αθήνα, 2009 5. Ηans H. Hiebel, “Quadrat 1+2” as a Television Play, στο Samuel Beckett Today / Aujourd’hui, 2, BECKETT IN THE 1990s, 1993, σ. 335-343 6. Colin Gardner, Beckett, Deleuze and the Televisual Event, University of California, Σάντα Μπάρμπαρα, 2012 7. Ν. Δετζώρτζης, Πέντε κείμενα του Samuel Beckett στα ελληνικά, Αθήνα, 1995 8. Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2015, Αθήνα, 2015
39
ΤΟ ΒΕ CONTINUED..
*
PORTFOLIO ΚΡΑΜΠΟΚΟΥΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ