Babcia z wnuczką
Franciszek Frączek „Słońcesław z Żołyni” (1908 – 2006)
Gdy będę stary, 1948, 67 x 48 cm
Krajobraz z księżycem, 1943, 75 x 100 cm
Franciszek Frączek „Słońcesław z Żołyni” (1908 – 2006) Urodzony w 1908 roku w Żołyni. Po ukończeniu gimnazjum w Łańcucie rozpoczął studia na Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Xawerego Dunikowskiego i Władysława Jarockiego. Pod wpływem Stanisława Szukalskiego wstąpił do Szczepu Rogate Serce, za co w 1929 roku został relegowany z uczelni. Dalszą naukę kontynuował w „Twórcowni Szukalskiego”. Do śmierci realizował program grupy polegający na poszukiwaniu polskiego stylu w sztuce. Ze wszystkich uczniów Szukalskiego był najbardziej konsekwentny i najdalej poszedł w realizacji założonych przez niego haseł. Stworzył własny i niepowtarzalny styl, sztukę o rodowodzie polskim, słowiańskim. Uprawiał malarstwo i rysunek. Oprócz twórczości artystycznej zajmował się również etnografią. Zebrał i opracował zbiór legend, związanych z ziemia łańcucką. W życiu kierował się maksymą: „Jeśl zgubiłeś drogę i chcesz ją odnaleźć posłuchaj tętna ziemi, jeśli ogłuchłeś na jej głos, szukaj jej w mitach ludu”. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Łańcucie, a także współtwórcą grupy artystycznej „Ziemia”. Zmarł w 2006 roku.
Jesień życia, 1934, 22 x 22 cm
JAKSY” W M
I
WIE
GAL
HO
ER
I
„U
EC
A
O
ZN
YC H
BIU R
C
W
YS
TA
W AR TY S
TY