Stanisław Brzozowski (1878-1911) – poeta e filosofo, jak określił się przedśmiertnie, swą pasję filozoficzną i krytyczną poświęcił służbie osobowości twórczej, polskości nowoczesnej, ludzkości wyzwolonej. Filozofia dojrzałości dziejowej, którą stworzył, oznaczała świadomą postawę krytyczną wobec wszelkich demonów przyrody i historii, to znaczy natury ubóstwionej i historii urzeczowionej. Nie uznawał żadnych praw „obiektywnych”, odkrywał poza nimi zawsze ludzką sprawczość.
Filozof i krytyk, prozaik i dramaturg, publicysta i pamflecista, autor Kultury i życia, Legendy Młodej Polski, Idej, Głosów wśród nocy, Płomieni, Pamiętnika działał naprawdę Sam wśród ludzi, jak przepowiadał tytuł jego wielkiej powieści. Padł ofiarą zabójczego oskarżenia, ale jego dzieło stało się zaczynem wielkich debat, sporów i konfliktów.
