Bajan Szyrianow, Niższa szkoła jazdy

BAJAN SZYRIANOW

Niższa szkoła jazdy

Powieść w nowelach o narkomanach, dla samych narkomanów i pozostałych zainteresowanych przełożyła Agnieszka Lubomira Piotrowska

paranoja – 6. sterowanie nietoperzami

T

o dziwne zdarzenie miało miejsce w pewnej głuchej zapyziałej wsi, gdzie psy na chujach hejnał grają. Tam na całe lato spierdoliła Szura Kikozzz, przeczekać zwała po efce.

W najbliższej mieścinie był oczywiście skup, ale nie miał nic prócz nadmanganianu potasu i plastrów z gorczycy. Za to w ogródkach rosło zielone.

Antynarkotyczna kampania nie dotarła w głąb centralnej Rosji, z czego Szura Kikozzz korzystała, co noc dokonując nalotów na sąsiednie wsie w przedmiocie zbioru zielonego.

No i tam ją odnalazł Nawotno Stojeczko.

Szura Kikozzz najpierw się ucieszyła, przytuliła go, ale po chwili odsunęła się na krok i spytała: – Przywiozłeś?

28

Nawotno Stojeczko kiwnął głową.

– Dużo?

Nawotno Stojeczko ponownie kiwnął głową.

– Będziesz?

Nawotno Stojeczko kiwnął głową po raz trzeci i Szura Kikozzz rozpłakała się: – Przecież ja tego nie wytrzymam!

Tym razem Nawotno Stojeczko wzruszył ramionami, jakby dając do zrozumienia, że to go nie wzrusza.

Zapadał zmierzch. Szura Kikozzz i Nawotno Stojeczko zjedli coś i poszli na spacer do lasu. Kieszenie Nawotno Stojeczko podejrzanie się wybrzuszały, ale nie można było zgadnąć, co tak naprawdę się w nich kryje.

Natrafiwszy na odpowiednią polankę, Nawotno Stojeczko usiadł na ziemi i rozłożył chustkę do nosa. Po chwili pojawiły się na niej kłujki, para pompek i ampułka omotana taśmą klejącą.

Dociekliwe mrówki od razu spróbowały przedostać się na nowe terytorium, ale zostały bezlitośnie zdmuchnięte na trawę.

Wszystko było gotowe i Nawotno Stojeczko przystąpił do rytuału. Nasadził kolkę dziesiątkę na pompkę piątkę, przekłuł gumowy korek na oblepionej taśmą klejącą ampułce i nabrał do sprzętu dwa centy. Po czym spojrzał pytającym wzrokiem na Szurę Kikozzz.

Ta machnęła ręką: – Półtora, kurwa!

Nawotno Stojeczko napełnił pompkę jeszcze dodatkowym półtora centa. Zlał to wszystko do flakonika do neutralizacji, sieknął tam decymetr sody i zaczął 29

obserwować, jak bąbelkuje efka, jak dochodzi do stanu gotowości.

Kiedy soda przestała wytwarzać bąbelki, Nawotno Stojeczko jednym ruchem namotał na dziesiątkę watkę i naciągnął dla siebie dwójkę. Przesuszył watkę, zmienił naciągającą kłujkę na kłujkę ładującą i na tym wstępne przygotowania były zakończone. Nastąpił decydujący moment rytuału. Nawotno Stojeczko podwinął rękawy koszuli, odciągnął rękę do tyłu i z całą siłą przyciskając biceps do boku, wyciągnął rękę do przodu. Skóra na niej się przekręciła i od razu pojawiły się baty, nad którymi widoczne były czerwonawe punkty ścieżek po starych huknięciach.

Nad jego głową przeleciał, klaskając skórzanymi skrzydłami, wczesny nietoperz.

Szura Kikozzz, mrużąc ślepawe oczy, obserwowała, jak szpilka wchodziła w skórę, jak do pompki pociekła krew Nawotno Stojeczko, jak tłok zaczął ześlizgiwać się w stronę szpilki, wpychając w kabel roztwór efki.

Nawotno Stojeczko huknął sobie i powalił się na wznak. Po paru minutach otworzył oczy i zobaczył, że wprost przy jego ustach wisi wielgachna poziomka. Zerwał ją wargami, poturlał owoc po niebie, rozkoszując się rzadko spotykanym smakiem, i przełknął.

– Nie popsuł się w drodze? – Szura Kikozzz wstała i zaczęła ściągać z siebie podkoszulek. Nawotno Stojeczko chrząknął i wziął drugą insulinówkę.

Kiedy pompka była już przygotowana, Szura Kikozzz dotknęła kilkukrotnie palcem w centralny bat i powiedziała: 30

– Wal centralnie.

Objęła dłonią biceps, kilka razy mocno zacisnęła pięść na ładowanej ręce i podstawiła ją do huknięcia. Nawotno Stojeczko przymierzył się i gwałtownym ruchem wbił kłujkę. Do pompki od razu popłynęła kontrolka.

Póki dziewczyna była na wejściu, Nawotno Stojeczko ściągnął z niej dżinsy, rozłożył posłuszne nogi i zaczął ruchać, nie zwracając uwagi na komary, które wzięły dupę Nawotno Stojeczko za bezpłatny karmnik. Szura Kikozzz przez cały czas jebania leżała cicho, nie otwierając oczu. Dopiero kiedy Nawotno Stojeczko się spuścił i już wycierał swojego chuja liściem jakiegoś łopianu, narkomanka dała jakiekolwiek oznaki życia.

– Poznaję twoją efkę – powiedziała Szura Kikozzz i się podniosła. Nawotno Stojeczko zauważył w myślach, że jej nagie ciało przyjemnie kontrastuje swoją białością z czerniejącymi krzakami. Ale Szura Kikozzz zaczęła je ubierać i ukrywać przed obcym spojrzeniem.

Przyjemne znużenie ogarnęło Nawotno Stojeczko.

Poczuł, że ma ochotę pohulać, coś porobić, tylko co robić w lesie, kiedy nawet ruchanie się skończyło?

– Pójdziemy na zielone? – zaproponowała Szura Kikozzz. – Tu jest wieś. W kilku ogródkach rosną makówki.

W odróżnieniu od Szury Kikozzz Nawotno Stojeczko był mononarkomanem. Brał tylko efkę i nie tykał się innych jazd. Szura Kikozzz, przeciwnie, uważała, że brać można wszystko, co tylko daje się brać. I bez różnicy zapodawała sobie kompot, żarła każde prochy, paliła trawę i piła makiwarę, która u nas potocznie nazywa się o wiele prościej – „mleko wściekłych krówek”.

31

Spać mu się nie chciało, więc zgodził się dotrzymać jej towarzystwa w czasie wyprawy.

Dopóki Szura Kikozzz łaziła jak, nie przymierzając, zwiadowca piechoty kozackiej po cudzych ogródkach, Nawotno Stojeczko rozglądał się wkoło i liczył gwiazdy. Niektóre się przemieszczały, i to dość szybko. Nie znajdując dla tego wyjaśnienia, Nawotno Stojeczko po prostu gapił się na nie.

Wracali przez swoją wieś z workiem makowych łodyg. Mijała gdzieś czwarta rano.

Wkrótce ich oczom ukazał się opuszczony gołębnik.

Ta budowla wskazywała, że zostało im do przejścia ze dwieście metrów, ale Nawotno Stojeczko, umęczony pieszą wyprawą i dźwiganiem cudzego odlotu, rzucił worek na ziemię i usiadł na nim. Szura Kikozzz usadowiła się obok.

Nagle pojawił się nietoperz i z przenikliwym piskiem skierował się do gołębnika. I przepadł w nim. Po krótkiej chwili on albo jego kolega wyleciał z powrotem i zniknął za gałęziami.

Nawotno Stojeczko zrozumiał, że tam jest ich gniazdo. Albo co tam te nietoperze mają? Poczuł ochotę, żeby dotknąć takiego dziwnego myszowatego stwora, który nie żre sobie ziarna w stodole, tylko dyma nad i między drzewami, godząc tym samym w osobę Nawotno Stojeczko, który akurat latać nie umie.

Narkoman skumał, co trzeba zrobić, żeby nietoperz podleciał i dał się złapać do ręki. Z pewnością trzeba ściemniać, że się jest takim samym nietoperzem. I Nawotno Stojeczko nałożył telepatyczną maskę nietoperza.

32

Stałocieplni pogromcy przestrzeni powietrznych zaczęli krążyć dokoła Nawotno Stojeczko, tylko nie wiadomo dlaczego stwory nie siadały. Wówczas Nawotno Stojeczko zrozumiał, że one posiadają swój język. Nietoperze świszczały, ale każdy inaczej. Jedne cieniej, drugie bardziej basowo, jeśli można tak powiedzieć o ultradźwięku w przedziałach słyszalności ludzkiego ucha.

– Chodźmy, dotachamy, co? – zaproponowała Szura Kikozzz, ale Nawotno Stojeczko tylko przegonił ją machnięciem ręki, kontynuując próby nawiązania kontaktu z nietoperzami. Teraz próbował myślami zawezwać je, żeby chociaż jeden usiadł mu na ramieniu i pozwolił się złapać.

W odpowiedzi na to rozbrzmiał głośny pisk i nietoperze zaczęły się miotać w powietrzu, jakby się czegoś wystraszyły. W odpowiedzi na to Nawotno Stojeczko zaczął wypromieniowywać życzliwość. W myślach gładził nietoperki po główkach, wypowiadając przy tym jakieś ciepłe, miłe słowa. Nietoperze jakby się uspokoiły, ale siadać na ramieniu wyraźnie nie miały ochoty.

Zrozumiawszy, że te potwory są dzikie i do człowieka nieprzywykłe, Nawotno Stojeczko zmienił politykę.

Teraz już nie chciał wchodzić w dialog mentalny, tylko całkowicie zmusić swoją wolą zwierzęta, żeby wypełniały jego rozkazy – rozkazy władcy.

Nawotno Stojeczko naprężył się, wybrał jednego z nietoperzy i nakrył jego łepek telepatycznym kołpakiem. Nietoperz gwałtownie zatrzepotał skrzydłami i ukrył się w gołębniku. Nie uznał Nawotno Stojeczko za swego władcę.

33

Ten, zirytowany, podwoił swoje wysiłki. Pochwycił kolejnego nietoperza, przeniknął do jego systemu nerwowego i wydał, jakby z wewnątrz, rozkaz, aby nietoperz zasiadł na tej supergrzędzie, którą udawał sam Nawotno Stojeczko.

Nietoperz w zamyśleniu pokrążył nad głową Nawotno Stojeczko, ale uznał, że grzęda zdecydowanie nie jest super, i odleciał w swoją stronę. Narkoman pobluzgał sobie pod nosem i wznowił próby zawładnięcia i zdławienia cudzej świadomości.

Już sapał z wysiłku. Wściekał się, uspokajał, wypróbował różne sposoby. Trwało to do tej pory, aż zaczęło świtać i wszystkie nietoperze skryły się w swoim legowisku.

Ale nawet wtedy Nawotno Stojeczko kilka razy żądał, aby jeden z nich wyleciał. Tylko czego można oczekiwać po nieoswojonych potworach? No, bezczelnie się nie poddawały.

Przez kilka nocy, dopóki nie skończyła się przywieziona efka, Nawotno Stojeczko sterczał pod gołębnikiem, czatując na nietoperze. Wkrótce zaczęły go brać za swojego, ale jako urodzone indywidualności ignorowały wszelkie jego dążenia do spoufalenia.

W końcu odpuścił, olał te niekomunikatywne nietoperze, puknął sobie ugotowany przez Szurę Kikozzz kompot i poszedł do kurnika wyjebać. Dziewczynę, nie kompot.

34

spis rzeczy

Przytrzymaj lustro

5

Maraton

17

Paranoja – 6. Sterowanie nietoperzami

28

Paranoja – 3. Bitwa latających talerzy

35

Fleszowi lekarze

42

Laboranci

45

Pryszcze

49

Pierwszy cent

50

Egzamin

67

Zapaść

80

Wyjazdowa jeff-session

87

Paranoja – 7. Wszy łonowe i wszy głowowe

93

Czerwony jeff

99

Pompka z watką

103

Paranoja – 5. Gapiąc się w telewizor

109

Na dołku

118

Euforrus. Przypałowa anatomia

125

Session na chacie

131

Życie

152

Paranoja – 1. Ożywienie obrazka

155

Wyprawa po bibuły

162

Dzieciarnia

169

Szlug na kopie

178

Wielka Droga Jeffa

184

Stróż

191

Złodzieje kopa

192

Paranoja – 4. Telekineza

199

Eksperymentator

203

Paranoja – 2. Jebanie wszystkich po kolei

217

Wszechświat

233

Cipki-kokardki

236

Seksówka

250

Kontrolka

257

Ulica martwych narkomanów

264

www.narkopolityka.pl