Malutka Czarownica zlosci sie˛
By∏a sobie Malutka Czarownica, która mia∏a tylko sto dwadzieÊcia siedem lat, ato, jak naczarownic´, jest naprawd´ bardzo ma∏o.
Mieszka∏a wzaczarowanym domku, który sta∏ samotnie wg∏´bi lasu. By∏ to niewielki domek, ale Malutkiej
Czarownicy zupe∏nie wystarcza∏ iwcale nie marzy∏a opi´kniejszym. Mia∏ wspaniale pochylony dach, koÊlawy komin iklekocàce okiennice. Zty∏u zadomkiem sta∏ piec dopieczenia chleba. Pieca oczywiÊcie nie mog∏o zabraknàç. Domek bez takiego pieca nie nadawa∏by si´ namieszkanie dla ˝adnej czarownicy.
Malutka Czarownica mia∏a te˝ kruka, który umia∏ mówiç. Nazywa∏ si´ Abraksas ipotrafi∏ powiedzieç nie tylko „dzieƒ dobry” albo „dobry wieczór”, jak ka˝dy zwyczajny kruk, który nauczy∏ si´ mówiç, ale owiele wi´cej.
Malutka Czarownica bardzo go ceni∏a, poniewa˝ by∏
wyjàtkowo màdrym krukiem. Oka˝dej sprawie mia∏ w∏asne zdanie iwypowiada∏ je prosto zmostu.
Oko∏o szeÊciu godzin dziennie Malutka Czarownica poÊwi´ca∏a nato, ˝eby si´ wprawiaç wczarowanie, które nie jest ∏atwà sztukà, ikto chce si´ jej nauczyç, musi byç bardzo pilny. Najpierw trzeba opanowaç ∏atwiejsze cza ro dziej skie sztucz ki, apóê niej za braç si´ do tych trudniejszych. Nale˝y przestudiowaç ca∏à Ksi´g´ Czarów strona postronie, nie opuszczajàc nawet jednego wiersza.
Malutka Czarownica by∏a dopiero nadwieÊcie trzynastej stronie Ksi´gi Czarów. Wprawia∏a si´ w∏aÊnie wwywo∏ywanie deszczu. Siedzia∏a na∏awce podpiecem, trzyma∏a ksi´g´ nakolanach iczarowa∏a. Kruk Abraksas siedzia∏ obok niej iby∏ bardzo niezadowolony.
—Przecie˝ mia∏aÊ zrobiç deszcz! —kraka∏ zwyrzutem. —Aco ty wyczyniasz? Zapierwszym razem spad∏y bia∏e myszy, zadrugim —˝aby, zatrzecim —jod∏owe szyszki. Ciekaw jestem, czy przynajmniej teraz uda ci si´ sprowadziç prawdziwy deszcz.
Malutka Czarownica poraz czwarty zabra∏a si´ dowywo∏ania deszczu. Wyczarowa∏a naniebie chmur´, Êciàgn´∏a jà bli˝ej, akiedy chmura znalaz∏a si´ dok∏adnie nadjej g∏owà, zawo∏a∏a:
—Deszczu, padaj!
Chmura rozdar∏a si´ ilun´∏a... maÊlankà.
—MaÊlanka! —zaskrzecza∏ kruk. — Zdaje si´, ˝eÊ ju˝ zupe∏nie zwariowa∏a! Co jeszcze b´dzie pada∏o? Mo˝e klipsy dosuszenia bielizny, amo˝e szewskie szpilki? ˚eby to chocia˝ by∏y rodzynki albo okruchy bu∏ki!
—Musia∏am si´ przyczarowaniu przej´zyczyç —t∏umaczy∏a si´ Malutka Czarownica.
Zdarza∏o si´ jej iprzedtem odczasu doczasu pomyliç. Ale ˝eby a˝ cztery razy zrz´du, jak teraz?
—„Przej´zyczyç!” —przedrzeêni∏ jà kruk. —To ja ci powiem, wczym rzecz. JesteÊ poprostu roztargniona! Kto przyczarowaniu myÊli owszystkim innym, anie otym, co trzeba, musi si´ pomyliç. PowinnaÊ si´ troch´ bardziej skupiç.
—Tak my Êlisz? —od rze k∏a Ma lut ka Cza row ni ca igwa∏ tow nie za mkn´ ∏a ksià˝ k´. —Masz ra cj´! —zawo ∏a ∏a, b∏y ska jàc ocza mi pe∏ ny mi z∏o Êci. —Rze czy wiÊcie nie mo g´ si´ sku piç. Awiesz dla cze go? Bo je stem wÊcie k∏a!
—WÊciek∏a? —zapyta∏ kruk. —Nakogo? 8
—Z∏oÊci mnie —odpar∏a Malutka Czarownica —bo dziÊ jest Noc Walpurgi* iwszystkie czarownice spotykajà si´ nataƒcach naBlocksbergu.
—No ico?
—Ipowiedzia∏y, ˝e jestem jeszcze zama∏a nataƒce. Nie chcà, ˝ebym tam polecia∏a itaƒczy∏a razem znimi!
Kruk próbowa∏ pocieszyç Malutkà Czarownic´.
—Zastanów si´ —mówi∏ —majàc tylko sto dwadzieÊcia siedem lat, nie mo˝esz ˝àdaç, ˝eby ci´ du˝e czarownice traktowa∏y jak doros∏à. Zaproszà ci´ nataƒce, kiedy b´dziesz starsza. Wtedy pozwolà ci nawszystko.
—Jeszcze czego! Ja chc´ byç tam ju˝ dzisiaj! —wykrzykn´∏a Malutka Czarownica. —Rozumiesz?
—Je˝eli coÊ jest niemo˝liwe, to trzeba to sobie wybiç zg∏owy —zakraka∏ kruk. —Czy wÊciek∏oÊcià coÊ zmienisz? Bàdê rozsàdna! Co w∏aÊciwie chcesz zrobiç?
—Wiem, co zrobi´. Polec´ dziÊ wnocy naBlocksberg. Kruk si´ przestraszy∏.
* Noc Walpurgi —wed∏ug niemieckich wierzeƒ ludowych wNoc Walpurgi (z30 kwietnia na1 maja) czarownice odprawiajà sabat nagórze Blocksberg.
