Alastair Reynolds Północ Galaktyki (fragment)
Wielki Mur Marsa – Zdajesz sobie sprawę, że mogłeś tam umrzeć? – powiedział Warren. Nevil Clavain spojrzał bratu w oko – w to jedno dobre oko, jakie mu pozostawili Hybrydowcy po bitwie o Tharsis. – Tak, wiem – odparł. – Gdyby wybuchła nowa wojna, możemy umrzeć wszyscy. Wolę zaryzykować, jeśli istnieje szansa na pokój. Warren powoli, cierpliwie kręcił głową. – Omawialiśmy to tyle razy, a ty chyba ciągle nie rozumiesz. Nigdy nie nastąpi pokój, dopóki oni tam są. Tego właśnie nie rozumiesz, Nevilu. Jedyne długofalowe rozwiązanie to... – przerwał. – No – prowokował go Clavain. – Powiedz to. Ludobójstwo. Warren może by mu odpowiedział, ale w rurze dokującej, w jej końcu oddalonym od statku kosmicznego, powstało jakieś zamieszanie. Przez drzwi Clavain zobaczył tłum dziennikarzy, a potem kogoś, kto się wśród nich prześlizgiwał, odpowiadając bardzo krótko na pytania. To Sandra Voi, Demarchistka, która miała mu towarzyszyć na Marsa. – To nie ludobójstwo, skoro są tylko odłamem, a nie odrębną etnicznie rasą – rzekł Warren, nim Voi znalazła się w zasięgu jego głosu. – W takim razie, co to jest? – Nie wiem. Roztropność? Podeszła Voi. Trzymała się sztywno, jej twarz była maską spokojnej rezygnacji. Statek Voi niedawno przybył ze Sfery Jowisza, po trzech tygodniach podróży z maksymalnym spalaniem. W tym czasie szanse na pokojowe rozwiązanie obecnego kryzysu stale się zmniejszały. – Witaj na Deimosie – powiedział Warren. – Panowie marszałkowie – powitała ich obu. – Szkoda, że okoliczności nie są bardziej sprzyjające. Przejdźmy od razu do rzeczy. Warren, według ciebie, ile mamy czasu na znalezienie rozwiązania? – Niewiele. Jeśli Galiana utrzyma ten sam rytm, co przez ostatnie sześć miesięcy, następna