κουκουβάγια #01
Παιδείας παιδεύματα... Διδάσκουμε στα παιδιά μας τη σημασία της μόρφωσης για τον άνθρωπο, το αρχαιοελληνικό ιδεώδες που συναντάμε σε μεγάλους φιλοσόφους , όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Ο τελευταίος εξήρε τη σημασία της απόκτησης της ηθικής αρετής από τον άνθρωπο. Ωστόσο, στη σημερινή εποχή, η παιδεία φαίνεται σαν να βαδίζει με «χαλασμένη πυξίδα», αποπροσανατολισμένη από τον ιδεώδη στόχο της . Η στείρα αναπαραγωγή γνώσης , έχει μετατρέψει τα παιδιά μας σε τέλειους μίμους . Ακόμα και το πιο δημιουργικό μάθημα , αυτό της «Έκφρασης – Έκθεσης» , έχει καταντήσει μια φαύλη αναπαραγωγή ιδεών περιορισμένη σε στεγανά και κανόνες. Έχει χαθεί ο αυθορμητισμός και η δίψα για μάθηση, η αγάπη για διερεύνηση , βελτίωση , ψυχική ανύψωση... Είμαστε ένα είδος δάδας , όπως είχε αναφέρει και ο Σαρτρ , με μοναδική μας υποχρέωση να την μεταδώσουμε στην επόμενη γενιά πιο φωτεινή και λαμπερή. Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε το περιεχόμενο της Παιδείας μας , του Σχολείου μας , του Πανεπιστημίου μας...
Δεν θα αντέξω να μην δω ακόμη έναν Σωκράτη να γεννάται από τα σπλάχνα αυτού του τόπου. Δεν μπορώ να δεχτώ τη μονοτονία και την ρηχότητα στη ζωή. Ευελπιστώ πως τα παιδιά μας , θέλουν μια αφορμή να ανοίξουν τα φτερά τους, εκτοξεύοντας τον ψυχισμό τους και προσφέροντάς μας ηθική ανάταση και ελπίδα. Η εφημερίδα αυτή , είναι ένα βήμα ,ένα ημερολόγιο,μια κινητή πινακοθήκη , μια ευκαιρία να μας παρουσιάσει η νέα γενιά τα πρωτόλειά της και τίποτα παραπάνω... Όλες οι ιδέες τους , αυθεντικές και πηγαίες , χωρίς κανέναν περιορισμό και επεξεργασία, είναι μπροστά σας... Καλή σας απόλαυση... Άγγελος Λούσης Φιλόλογος - Υπεύθυνος σπουδών
Κολύμβηση στην πόλη μας Vs Άγχος Πανελλαδικών Εξετάσεων Mε δεδομένο πως δεν υπάρχει μαθητής που να μην έχει νιώσει άγχος για την τελική έκβαση των εξετάσεών του, δίνεται η ευκαιρία να παρατεθεί η δυναμική που μπορεί να αποκτήσει κάποιος κολυμπώντας απέναντι στο συναίσθημα αυτό. Το άγχος, είναι μια πολύ προσωπική αντίδραση για τον κάθε μαθητή. Βλέπουμε καθημερινά μαθητές που εξαιτίας του άγχους τους, χάνουν τον ρυθμό διαβάσματος, φαίνονται κακοδιάθετοι και τελικά αποπροσανατολίζονται από τον στόχο τους. Παρόλα αυτά, το άγχος δημιουργεί κάποιες φυσιολογικές μεταβολές στον ανθρώπινο οργανισμό που είναι κοινές σε όλους μας. Πιο συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις άγχους παρατηρείται επιτάχυνση της αναπνοής και του καρδιακού μας ρυθμού, ένταση των μυών και ανακατανομή του αίματος από το δέρμα στους μεγάλους μυς. Αν επιλέξει κάποιος την κολύμβηση, κάνει κτήμα του την αίσθηση των μεταβολών αυτών. Σε μια περίπτωση έντονου άγχους λοιπόν, το να νιώθει κανείς οικεία με αυτά τα συμπτώματα σίγουρα μπορεί να τον κάνει να επικεντρωθεί στον λόγο που τα δημιούργησε και όχι σε αυτά.
Σαφώς και η κολύμβηση δεν θα λύσει τα προβλήματα που δημιουργεί το άγχος, από όποια αιτία και αν προέρχονται. Έχει όμως τη δυναμική να μας δημιουργήσει ευχάριστα συναισθήματα λόγω του ότι είναι το άθλημα που προκαλεί τη μεγαλύτερη αύξηση ενδορφινών (ορμόνη ευεξίας). Παράλληλα, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να προσφέρει το αίσθημα της χαλάρωσης σε κάποιον που είναι υπερβολικά αγχωμένος, μέσω της έκκρισης μιας ορμόνης, της σεροτονίνης, η οποία υπάρχει στα αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά χάπια. Η ουσία αυτή είναι υπεύθυνη για την διάθεση αισιοδοξίας, καθώς “μισή ώρα κολύμβησης την ημέρα” μπορεί απλόχερα και με φυσικό τρόπο να την παράγει στον εγκέφαλο. Τι γίνεται όμως με το κολυμβητήριο στην Έδεσσα; Ίσως να ακούγεται οξύμωρο αλλά μια σειρά από αιτίες, έχει οδηγήσει την πολυχαρακτηρισμένη «πόλη των νερών» να μην είναι σε θέση να μυήσει πια τα παιδιά της νέας γενιάς στο στοιχείο του νερού. Τα τελευταία χρόνια η πόλη μας στερείται παροχής κολυμβητηρίου και η απόδοση των ευθυνών αφορά όλες τις πλευρές των εμπλεκόμενων υπευθύνων λειτουργίας ενός τέτοιου χώρου.
Η πρωτοβουλία του συλλόγου κολύμβησης της Βέροιας να μετακινεί κάθε μήνα εκατοντάδες λάτρεις της κολύμβησης από την Έδεσσα, στο αναμφίβολα σύγχρονο κολυμβητήριο της Νάουσας, αποτέλεσε την αφορμή ώστε να αναζητηθούν πληροφορίες σχετικά με τη σημερινή κατάσταση του κολυμβητηρίου μας. Αρχικά, ο υπεύθυνος μηχανικός για την αποκατάσταση του χώρου, μας ενημέρωσε πως παρά τον μεγάλο αριθμό φθορών και την έντονη εικόνα εγκατάλειψης του κτιρίου, το κολυμβητήριο είναι πλέον έτοιμο να δεχτεί το κοινό που αγαπά τόσο πολύ το άθλημα αυτό. Πιο συγκεκριμένα, οι υπεύθυνοι προχώρησαν σε ολική αλλαγή των φωριαμών (ντουλαπάκια αθλητών) και των σπασμένων τζαμιών, όπως επίσης και στο βάψιμο των τοίχων ώστε να παρέλθει η εικόνα εγκατάλειψης του κτιρίου. Εκτός από τις αυτονόητες αλλαγές, πραγματοποιήθηκαν και αλλαγές πολύ ουσιαστικές για τη λειτουργία του κολυμβητηρίου, όπως η επιδιόρθωση των συστημάτων θέρμανσης και η πληρότητα ποσοτήτων πετρελαίου στις δεξαμενές, δύο στοιχεία που χαρακτηρίζονται ως καίρια για την εύρυθμη λειτουργία της πισίνας. Τέλος, ενημερωθήκαμε πως η φάση λειτουργίας του κολυμβη-
τηρίου βρίσκεται σε τελικό στάδιο και απομένει μόνο η επιλογή του διαχειριστή από το δημοτικό συμβούλιο. Μέχρι λοιπόν να λειτουργήσει το κολυμβητήριο… Και έχοντας όλες τις παροχές διαθέσιμες από τις οικογένειές σας και εμάς: Αναζητήστε άλλους τρόπους διαχείρισης του άγχους σας, Οργανώστε σωστά τον χρόνο σας, Θυσιάστε πράγματα που σας ευχαριστούν προς το παρόν, για να τα απολαύσετε στο μέλλον πολύ περισσότερο, Κάντε υπομονή, Θέστε υψηλούς στόχους και μην τους εγκαταλείπετε, Έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Είμαστε εδώ για να σας προετοιμάσουμε, να σας στηρίξουμε μαθησιακά και ψυχολογικά, να σας ενημερώσουμε για τις εξελίξεις στην εκπαίδευση, να σας προσφέρουμε ένα χαμόγελο όταν είστε κουρασμένοι, ακόμα και να καταλαγιάσουμε την πείνα σας τις δύσκολες ώρες μετά το σχολείο. Είστε ο μόνος λόγος που είμαστε εδώ! Χριστίνα Παπαδοπούλου
Πού χάθηκε η αγάπη; Παρατηρώντας τα επίκαιρα
απορούμε πως οδηγηθήκαμε σε
τρομοκρατικά επεισόδια, νομίζω
αυτόν τον δρόμο. Χάνουμε κάθε
πώς δεν μπορεί να διαφύγει από
ελπίδα για τον ψυχικό κόσμο
την υπόληψη κανενός η βαθιά
που διαθέτει ο άνθρωπος και
απογοήτευση που επέφεραν τα
έπειτα από πολύπλοκες σκέψεις
γεγονότα αυτά. Είναι αναμφισβή-
αδυνατούμε να αποδεχτούμε
τητο πως σε μια εποχή του 21αι-
πώς ένας πολιτισμένο ων όπως
ώνα φαντάζουν απίθανες τέτοιες
εμείς καταφέραμε να κάνουμε τις
συμπεριφορές. Αλήθεια που πήγε
μεγαλύτερες εχθροπραξίες και
αυτός ο πολιτισμός που χαρα-
τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον
κτηρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο;
κόσμο παρά την διάθεση της. Από
Που χάθηκε η ενότητα, η αλλη-
την άλλη πλευρά, παρ›όλα τα
λεγγύη, η ανθρωπιά στις ψυχές
δυσάρεστα γεγονότα η χειρότερη
των ανθρώπων ; H σημερινη
απόφαση αισθάνομαι πως είναι
πραγματικότητα, φέρνει ακόμη
να εγκαταλείψουμε τον αγώνα
μια φορά σε αμφισβήτηση την
μας και να σβήσουμε κάθε ελπίδα
ύπαρξη ανθρωπιάς στον ίδιο τον
για την αγάπη που κατοικεί μέσα
άνθρωπο. Πραγματικά, οδηγηθή-
στον άνθρωπο .Εάν αυτό συμβεί,
καμε να θεωρούμε την κοροϊδία
η τρομοκρατία έχει πετύχει τον
, την ιδιοτέλεια το ψέμα και την
σκοπό της. Έχει απορροφήσει
ανηθικότητα ως κάτι δεδομένο
όλη την εξουσία που διαθέτου-
.Η καταπάτηση των ανθρωπίνων
με όλοι εμείς. Την δύναμη της
δικαιωμάτων, η πλήρης αδια-
ενότητας ,της πίστης για ένα
φορία και υποτίμηση της ζωής,
καλύτερο αύριο, της βελτίωσης
η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός,
.Σίγουρα πολλοί θα διαφωνού-
η εκμετάλλευση, ο ζήλος για
σανε υποστηρίζοντας πως αυτά
εξουσία ,βρίσκονται ακόμη μια
είναι άδικος κόπος. Πάντως, δεν
φόρα στο προσκήνιο. Βέβαια,
έχω διακρίνει καμία επιτυχία
η κατάσταση διαφέρει κατά
χωρίς προσπάθεια και μόχθο.
πολύ συγκριτικά με το παρελθόν καθώς όλα αυτά σκεπάζονται κάτω από υποτιθέμενες εκδημοκρατισμένες και φιλικές προς τον κοινωνικό βίο του ανθρώπου κοινωνίες. Ωστόσο, ζώντας σε μία κοινωνία άμεσης πληροφόρησης τίποτα δεν παραμένει θαμμένο›› για πολύ καιρό. Έτσι, ελαφρώς πληροφορημένοι και καμία φορά παραπληροφορημένοι παρατηρούμε πως οι εξελίξεις μας τρομάζουν και δημιουργούν αισθήματα αποστροφής και απέχθειας για τον άνθρωπο. Ανησυχούμε για αυτές και στη συνέχεια
Christina Pap
Inception Ο Ντομ Κομπ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) είναι ένας επιδέξιος ληστής που ειδικεύεται στην κλοπή πολύτιμων μυστικών από το υποσυνείδητο του θύματος την στιγμή που κοιμάται βαθιά και ονειρεύεται. Η σπάνια ικανότητα του Κομπ να επεμβαίνει στα όνειρα των θυμάτων του τον έχει καταστήσει πολύτιμο σε κάθε είδους παράνομους εργοδότες, αλλά και διεθνή φυγά, αφαιρώντας του ό,τι έχει αγαπήσει στη ζωή του. Ο Κομπ όμως, δέχεται μια πρόταση που μπορεί να τον εξιλεώσει και να του επιτρέψει να είναι ελεύθερος. Μια τελευταία δουλειά που μπορεί να του χαρίσει πίσω τη χαμένη του ζωή αρκεί να καταφέρει το αδύνατο –την γένεση (inception). Έτσι δημιουργεί μια ομάδα του που απαρτίζεται από ειδικούς που πρέπει να καταφέρουν το αντίθετο απ’ ό,τι έκαναν ως τώρα. Ο στόχος τους πλέον δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν μια καινούργια. Αν τα καταφέρουν, θα σκηνοθετήσουν το τέλειο έγκλημα. Όμως το ρίσκο της τελευταίας τους δουλειάς είναι ιδιαίτερα αυξημένο καθώς διακινδυνεύεται η ίδια τους η ζωή και κανένας σχεδιασμός δεν είναι αρκετά προσεκτικός ούτε οι ικανότητές τους μπορούν να εξασφαλίσουν ότι θα ξεφύγουν από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους, που δείχνει να μπορεί να προβλέψει κάθε τους κίνηση.
Κριτική Αυγουστόπουλος Παναγιώτης Το Inception περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι είναι εφικτό να μοιράζεσαι όνειρα που έχουν κατασκευαστεί να φαίνονται και να μοιάζουν αληθινά, ενώ βρίσκεσαι μέσα τους. Και μέσα σε αυτή, την υποσυνείδητη κατάσταση, τα βαθύτερα και πολυτιμότερα μυστικά του ανθρώπου είναι εκεί για να τα κλέψεις. O βραβευμένος δημιουργός Κρίστοφερ Νόλαν (γνωστός κυρίως για το Batman: The Dark Knight), επιστρέφει σε μια πρωτότυπη ταινία επιστημονικής φαντασίας και το αποτέλεσμα είναι θεαματικό, γεμάτο εκπλήξεις και πρόκειται για μια ταινία βραβευμένη με 4 Όσκαρ. Η ταινία καθεαυτή περιέχει εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα, προσεγμένο μοντάζ με ιδιαίτερη έμφαση στα ειδικά εφέ, χρονικά πισωγυρίσματα και σκηνές αγωνίας,
και παρόλο που οι περισσότερες ταινίες μεγάλου μεγέθους πολλές φορές κουράζουν(Η συγκεκριμένη διαρκεί λίγο παραπάνω από 2 ώρες) τολμώ να πω ότι με τις συνεχείς αλλαγές σκηνών που έχει παραμένει ενδιαφέρουσα μέχρι τέλους. Αναμφισβήτητα η πλοκή της είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη κάτι που ίσως μπερδέψει τον θεατή κατά την πορεία της ταινίας, αφήνοντας θολά σημεία που δεν ξεκαθαρίζουν πάντοτε αργότερα κάτι το οποίο προσωπικά με ενόχλησε. Παρόλα αυτά, η ταινία στο σύνολό της βρίσκεται άξια στην κορυφή των πιο υψηλά βαθμολογημένων ταινιών με την ανάλογη παρουσία και την πολυέξοδη παραγωγή της. Βαθμολογία: 9/10 Βαθμολογία imdb : 8,8/10 Πιο χρησιμοποιημένη φράση : «Πρέπει να προχωρήσουμε βαθύτερα» - Are you sure that this is the reality? ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ » Leonardo DiCaprio » Joseph Gordon-Levitt » Ellen Page ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ » Christopher Nolan ΔΙΑΡΚΕΙΑ » 148 λεπτά ΠΡΕΜΙΕΡΑ » 24-08-10
Η ιστορία του τζιν Γεωργία Τσαλγίνη
Η ιστορία του τζιν ενός αμερικάνικου ενδύματος είναι περίπου τόσο παλιά, όσο κι αυτή της ίδιας της Αμερικής. Από μία εκδοχή του συγκεκριμένου υφάσματος ήταν κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες, με τις οποίες έφτασε το 1492 στον Νέο Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος.Το 1850, ένας 20χρονος βαυαρός μετανάστης, ο Λιβάι Στρος, ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Πωλούσε το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος, για την κατασκευή σκηνών και σκεπάστρων για τα βαγονέτα. Αυτό που χρειάζονταν, όμως, περισσότερο οι χρυσοθήρες ήταν ρούχα που να αντέχουν στις δοκιμασίες της Άγριας Δύσης.Έτσι, ο Στρος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το ύφασμά του για να φτιάξει ανθεκτικά παντελόνια. Τα παρουσίασε στις 6 Ιουνίου 1850 κι έγιναν ανάρπαστα. Λόγο της γενοβέζικης καταγωγής τους -τζένοαν για τους αμερικανούς- ονομάστηκαν τζινς. Σύντομα, όμως, οι χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους ερεθισμούς. Για το λόγο αυτό, ο Στρος αποφάσισε να αντικαταστήσει το ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι έγινε γνωστό ως ντένιμ - δίμιτο στα ελληνικά.Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις μεταλλικές κόπιτσες
που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της. Το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες πωλήθηκε στις 20 Μαιου του 1874, στην τιμή των 13 δολαριων η δωδεκάδα. Τα πρώτα τζιν, έως τις αρχές του 1860, ήταν μπεζ. Τότε ήταν που κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα, που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω μέρος του παντελονιού το 1886. Η εταιρία Levi Strauss & Co, η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, χρησιμοποίησε αυτή την παράσταση για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των προϊόντων της. Μέχρι τον Β› Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν παρέμεινε ένα ρούχο εργασίας. Στη δεκαετία του ‹50 η εξέγερση των νέων ενάντια στον κοινωνικό κομφορμισμό έφερε τη μαζική εξάπλωσή του. Μία έρευνα το 1958 στις Η.Π.Α. αποκάλυπτε ότι το 90% των νέων φορούσε το τζιν σε όλες τις περιστάσεις. Ανάλογη πορεία ακολούθησε και στην Ευρώπη, ενώ το 1970 αποτέλεσε τη νέα πρόταση στις παριζιάνικες πασαρέλες από τον γάλλο σχεδιαστή μόδας Υβ Σεν Λοράν.
Με αφορμή την 13η Νοέμβρη Ξύπνησα και τι να δω; Τον κόσμο να φωνάζει Πως σφάζουνε για τον Αλλάχ Με ζήλο, δίχως νάζι. Κι αμέσως εγώ σκέφτηκα Από πότε ο Θεός σκοτώνει; Μήπως απ’ όταν άρχισε Ο νους μας να ψηλώνει; Τα πράγματα είναι δύσκολα Ζούμε σε κοινωνία Όπου στα ΜΜΕ προβάλλονται Το χρήμα και η βία. Η πείνα και η εξαθλίωση Όλο και μεγαλώνει Ενώ η ελευθερία μας Ε.. συνεχώς παγώνει! Αθώα παιδιά πνίγονται Νέοι χαροπαλεύουν Και όλοι οι άλλοι με hashtag Τον εαυτό τους κοροϊδεύουν Η ανθρωπιά μας χάθηκε Μα πρέπει να τη βρούμε Εάν κι εμείς δεν θέλαμε Στο στόχαστρο να μπούμε. Πρέπει να ξυπνήσουμε Να δούμε την αλήθεια Και ουμενα πάψουμε να πιστεύΣε ανούσια παραμύθια. Ελένη Μάρκου
Λιβάι Στρος (1829 - 1902)
«Σκοτεινό Διαδίκτυο ( Darknet)»
Τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο έχει ριζώσει στην καθημερινότητά μας, ως ένα αναπόφευκτο επίτευγμα της τεχνολογίας. Καθημερινά επισκεπτόμαστε ιστοσελίδες όπως facebook, youtube, tumblr κλπ. Μέσω αυτών μπορούμε να ενημερωνόμαστε για τις τελευταίες εξελίξεις, να επικοινωνούμε με άλλα άτομα, να ψυχαγωγούμαστε και γενικά, γνωρίζουμε πως το διαδίκτυο φέρνει κοντά τους ανθρώπους αλλά και ότι υπάρχουν και κίνδυνοι που ελλοχεύουν. Αυτό που δεν γνωρίζουμε όμως, πέρα από τους τυπικούς κινδύνους που ξέρουμε όλοι, είναι το λεγόμενο «σκοτεινό διαδίκτυο» ή αλλιώς «darknet». Είναι αρκετά δύσκολο για τον καθένα από εμάς να βρει το εν λόγω Darknet. Περιέχει ακριβώς ιστότοπους όπως το google, με εξαίρεση ότι σε αυτό υπάρχουν όλα τα εγκληματικά στοιχεία, κακόβουλα άτομα με άρρωστες προθέσεις, ιστοσελίδες που δεν μπορεί ούτε να διανοηθεί κάποιος. Φυσικά θα αναρωτηθούμε πως είναι μια κατάσταση η οποία συμβαίνει και στις συνηθισμένες ιστοσελίδες που χρησιμοποιούμε εμείς. Λάθος! Στο Darknet όλα τα εγκλήματα, η διακίνηση ναρκωτικών, δολοφόνοι επί πληρωμή, άρρωστα sites, παιδική πορνογραφία, τα πάντα, λειτουργούν ελεύθερα χωρίς κανένα εμπόδιο. Γι ‘ αυτό και είναι δύσκολα προσβάσιμο στους απλούς πολίτες. Ένας ιστότοπος του Darknet θεωρείται πως είναι το Onionland. Τρεις είναι οι πύλες εισόδου για αυτό: the Hidden Wiki, TorDir και TorLink. Όποιος καταφέρει να μπει μέσω αυτών στο Darknet θα βρεθεί αντιμέτωπος με κάθε είδους διαστροφή, απάτη και παρανομία που υπάρχει στον πλανήτη. Εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, παιδιών και γενικά λευκής σαρκός υπάρχει εκεί. Αν αναρωτηθεί κανείς το γιατί οι αστυνομικές ή διεθνείς κατασκοπευτικές δυνάμεις δεν ενεργούν ώστε να δώσουν ένα τέλος, η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός πως είτε είναι υπερβολικά οργανωμένο, είτε δεν επιθυμούν για ευνόητους λόγους... Έν πάση περιπτώσει, οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε τι είναι το σκοτεινό διαδίκτυο και να επαγρυπνούμε, προκειμένου να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας. Καλή σας πλοήγηση! Ελένη Γιάντση
Διάκριση για τον Εδεσσαίο καλαθοσφαιριστή Γιαννούλτση Ιωάννη Σημαντική διάκριση για τον Εδεσσαίο καλαθοσφαιριστή Γιαννούλτση Ιωάννη (γεν. 2002) που ανήκει στον σύλλογο του Πανεδεσσαϊκού, καθώς μετά από σχετική αξιολόγηση των τεχνικών και φυσικών ικανοτήτων του που πραγματοποιήθηκε από τον Τεχνικό Διευθυντή της TNBA GREECE κ.Αχιλλέα Δεμέναγα και των Coaches Adam Branch (TNBA, Indiana Pacers region) και Anthony Sadler (TNBA, Houston Rockets region) έχει επιλεγεί για να ενταχθεί στην TNBA GREECE ELITE TEAM IV, η οποία θα ταξιδέψει το ερχόμενο καλοκαίρι στο Κλίβελαντ των ΗΠΑ για να συμμετάσχει στο διεθνές Τουρνουά μικρών ηλικιών Continental Cup 2016 με συμμετοχή αθλητών από όλο τον κόσμο και στο Youth Basketball Summer Camp των Cleveland Cavaliers που θα πραγματοποιηθεί στο Κλίβελαντ των Ηνωμένων Πολιτειών το χρονικό διάστημα 1-10 Ιουλίου 2016. Η συμμετοχή στις παραπάνω διοργανώσεις αποτελεί πραγματική εμπειρία ζωής για νεαρούς αθλητές από όλο τον κόσμο παρέχοντας τους μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν το μαγικό κόσμο του Αμερικάνικου μπάσκετ. Παράλληλα τους δίνεται η δυνανότητα να διεκδικήσουν υποτροφία για εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, καθώς στους αγώνες παρευρίσκονται προπονητές Κολεγίων που δίνουν έμφαση στον εντοπισμό νεαρών ταλαντούχων καλαθοσφαιριστών εντός και εκτός ΗΠΑ. Η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί από ομάδα επιλέκτων αθλητών της TNBA Greece(γεν. 1998-99-00-01-02). Eμείς ευχόμαστε ολόψυχα στον μικρό μας μαθητή , να γίνει στο μέλλον ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος πνευματικά και αθλητικά ,πρότυπο στους μεταγενέστερους και να ακτινοβολεί παντοτινά!
«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει, όταν όσα έχουν μαθευτεί , ξεχνιούνται» Μόρφωση- Παιδεία- Αγωγή. Τρεις λέξεις όμοιες ...για πολλούς. Μπορεί και να είναι ταυτόσημες. Η αλήθεια είναι ότι κάθε μία από αυτές τις λέξεις έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία .Σίγουρα η μόρφωση είναι η λεγόμενη «τροφή του πνεύματος», ο τρόπος να ανακαλύψουμε τον κόσμο , να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Η μόρφωση όμως , δεν ορίζει την παιδεία, αλλά ούτε και την αγωγή μας. Σε μια κοινωνία που παρακμάζει , που η οικονομική δυσχέρεια γιγαντώνεται, που έχει αναγκάσει πολλούς να απαξιώνουν τη μόρφωση , ας αναρωτηθούμε... Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος εάν εφαρμόζαμε τους βασικούς κανόνες αγωγής και παιδείας στην καθημερινότητάς μας; Μήπως αυτό που βλέπουμε γύρω μας – στη δουλειά μας , στη γειτονιά μας, στις υπηρεσίες , στην τηλεόραση – δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής κρίσης; Πόσα περισσότερα αγαθά διέθεταν οι άνθρωποι σε άλλες εποχές , όταν όφειλαν να επιβιώσουν κάτω από δυσμενέστερες συνθήκες; Δε χαίρονταν; Δεν ερωτεύονταν; Δε ζούσαν; Δε θέλω να φανώ σαν νοσταλγός του παρελθόντος –ηλικιακά άλλωστε ,δεν ανήκω στην παλαιά γενιά- δε θέλω να λέω «κάθε πέρυσι και καλύτερα», αλλά , ώρες ώρες αναρωτιέμαι... Πόσα χρήματα χρειάζεται ο έρωτας και η αγάπη; Πόσο κοστίζει το να πιστέψουμε πως η ζωή μας είναι όμορφη; Σε μια εποχή που οι νέοι –στην πλειοψηφία τους- είναι εγκλωβισμένοι σ’ έναν εικονικό κόσμο που έχει ανάγκη την αυτοπροβολή και την προσωπική επιβεβαίωση μέσα από ένα «like» ή ένα «comment» , αναρωτιέμαι... Μπορεί άραγε να συγκριθεί το καρδιοχτύπι που νιώθεις στο πρώτο ραντεβού με το φλερτ μέσω των social media; Μπορεί να συγκριθεί η αυθόρμητη φωτογραφία που βγαίνεις με την παρέα σου με μια επιτηδευμένη selfie μπροστά στον καθρέφτη, στην οποία φαίνεσαι όμορφη , άρα και αποδεκτή στους digital φιλους σου; Σημεία των καιρών; Θα δείξει... Αυτό που θα μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο , είναι η δύναμη της παιδείας . Η μόρφωση αναμφίβολα σου δίνει εφόδια , γνώσεις ή και εξειδίκευση σε κάτι. Η πραγματική παιδεία και αγωγή όμως , σου προσφέρει κάτι πιο πολύτιμο...Τη δύναμη και την κριτική ικανότητα για να πραγματοποιήσεις αυτό για το οποίο μορφώθηκες. Οραματίζομαι μια κοινωνία με πεπαιδευμένους ανθρώπους , με ουσιαστικά μορφωμένους – όχι απλώς κατόχους τίτλων- , μια κοινωνία με ευτυχισμένους ανθρώπους! Αναστασία Τζουβάρα Kαθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας
Ξυπνάς το πρωί, μια συνηθισμένη μέρα σαν όλες τις άλλες, κόσμος βιαστικά σε προσπερνάει, ανεβαίνουν στο μετρό, πηγαίνουν στις δουλειές τους, προβλήματα κρυμμένα πίσω από ένα χαμόγελο και μια «καλημέρα». Βήματα που δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο σε ένα γραφείο, άπλετος χρόνος που ποτέ όμως δεν είναι αρκετός. Λόγια που δεν ειπώθηκαν, συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν, μέρες που απλά ξεχάστηκαν… Λήθη! Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός πριν καν το καταλάβουμε, φεύγει ο χρόνος και εμείς φθειρόμαστε, έτσι απλά, αβίαστα δεχόμαστε έναν κόσμο, ο οποίος δε φτιάχτηκε για μας, συμβιβαζόμαστε! Μια πληκτική ρουτίνα που έχει γίνει τρόπος ζωής και μέσο διαφυγής δεν υπάρχει. Απλά ξυπνάς ακόμη μια μέρα, ασυνείδητα οδηγήσε εκεί που σε οδηγούν! Εκεί κοιτάς κι εκεί πηγαίνεις! Τι κι αν άλλη μια μέρα έφτασε στο τέλος της; Ήσουν εδώ, ακόμη είσαι μα αύριο πού; Πώς θα ζούσες αυτή την «άλλη μια ανιαρή μέρα» της ζωής σου αν ήξερες ότι είναι η τελευταία σου μέρα; Τι θα άλλαζες; Τι θα έλεγες και τι θα έκανες; Κι όμως αυτή η μέρα που για τελευταία φορά θα αφήσουμε τα χνάρια μας πάνω σε αυτό το χώμα δεν είναι η πιο σημαντική, δεν είναι αυτή η μέρα που πρέπει να ρισκάρουμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες, να ζήσουμε… Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα κίνητρο για να τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στην καθημερινότητά μας. Το γεγονός ότι αυτή η μέρα που θα πέσει η αυλαία θα έρθει αργά ή γρήγορα πρέπει να μας δίνει την επιθυμία για ζωή πριν να είναι αργά! Κανείς δεν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να γευτεί αυτή την άδοξη μέρα της κρίσης, ίσως αυτή να είναι η κατάληξη αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Μας φοβίζει η ιδέα να ξεπεράσουμε τα όρια μας, πασχίζουμε να διατηρήσουμε μια βιτρίνα που δεν έχει αποθέματα, δειλιάζουμε να τσαλακώσουμε την εικόνα μας και τελικά χάνουμε τον εαυτό μας από το φόβο ότι δε θα μας εγκρίνει η ματαιόδοξη κοινωνία μας, μια κοινωνία που απαρτίζεται από εμάς όμως όχι σαν άτομα αλλά σαν μάζα, μία θλιμμένη καταπιεσμένη μάζα που αρκείται στα ψίχουλα που της πετάνε και δεν διεκδικεί αυτά που της αξίζουν! Κι αυτές οι ψυχές περιφέρονται σε έναν άδικο κόσμο φυλακισμένες σε ανικανοποίητα σώματα λησμονώντας αυτά που δίστασαν να ζήσουν! Κανείς δεν είπε πως ζεις τα Σαββατόβραδα και τα καλοκαίρια, ζωή είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμές που σου δίνουν πνοή και σου κόβουν την ανάσα. Αυτή η νάρκη της Δευτέρας, αυτή η αδράνεια του χειμώνα, αυτή η αναμονή… Περιμένεις τη σωστή στιγμή για να δράσεις, τι κι αν δεν έρθει ποτέ; Πρέπει να μάθουμε να ζούμε απαλλαγμένοι από ενδοιασμούς και αμφιβολίες, χωρίς φόβο για την αποτυχία, δίχως να αγωνιούμε για το αν θα είμαστε αρεστοί! Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βγούμε έξω να δούμε τον κόσμο και να μας δει, να κάνουμε πράγματα για πρώτη φορά, να πλημμυριστούμε από νέες αισθήσεις, να ζήσουμε την κάθε στιγμή με ένταση όπως της αξίζει! Χριστίνα Ρόκου
ΚΙΒΔΗΛΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ Είναι δύσκολο να μην αισθάνεται κανείς συγκλονισμένος, τόσο από την κλίμακα όσο κι από την κτηνωδία της σύρραξης στη Συρία, το μαζικό εκτοπισμό και το βαθύ πόνο που έχει προκαλέσει σε αμέτρητους ανθρώπους. Οι Σύριοι πρόσφυγες βρίσκονται στο Σύνταγμα από 19 Νοεμβρίου 2014 και κάνουν απεργία πείνας από 24 Νοεμβρίου αναφερόμενοι στις καταστροφές των σπιτιών τους, στον αλληλοσκοτωμό τους, στη φυγή από την φρίκη του πολέμου, στους μήνες που πέρασαν στο δρόμο έχοντας τα πάρκα ως σπίτι και τη γη ως στρώμα ζητώντας ελεημοσύνη και σεβασμό στα δικαιώματά τους. Υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα της κρίσης δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φιλοξενίας των θυμάτων του πολέμου ζητώντας ταυτόχρονα από τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης τους για τα δεινά του Συριακού λαού και να υποδεχθούν στο έδαφός τους ,τους πρόσφυγες του πολέμου. Οι γειτονικές χώρες της Συρίας φιλοξενούν πάνω από 3 εκατομμύρια πρόσφυγες. Ο Λίβανος μόνος του, μια χώρα 4 εκατομμυρίων ανθρώπων, φιλοξενεί πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία. Και η ΕΕ; Εδώ και 4 σχεδόν χρόνια από την έναρξη της σύρραξης στη Συρία, τα Κράτη Μέλη της ΕΕ έχουν δεσμεύσει μόνο
γύρω στις 33.000 θέσεις για την μετεγκατάσταση ή την εισδοχή προσφύγων από τη Συρία. Κι ενώ η Γερμανία έχει δεσμευτεί να δεχτεί 28.500 πρόσφυγες, 12 άλλα Κράτη Μέλη της ΕΕ έχουν δεσμευτεί να δεχτούν λιγότερους από 5.000 πρόσφυγες όλα μαζί. Κι ακόμα υπάρχουν πολλά Κράτη Μέλη που δεν έχουν ανταποκριθεί καθόλου. Είναι απολύτως αναγκαία η συμβολή της ΕΕ στο ζήτημα των προσφύγων, ένα ζήτημα ζωής και θανάτου για τους Σύριους πρόσφυγες. Οι Σύριοι πρόσφυγες στην Ελλάδα βρίσκονται παγιδευμένοι στο προβληματικό ευρωπαϊκό σύστημα του Δουβλίνου. Σύμφωνα με το παρών κανονισμό προβλέπεται ο προσδιορισμός ενός κράτους μέλους ως υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου και την αποτροπή της κατάχρησης των διαδικασιών ασύλου. Βέβαια στην σχετική ερώτηση που τέθηκε στον υπουργό εξωτερικών της Αυστρίας Σ.Κουρτς ο ίδιος απάντησε ότι το σύστημα του Δουβλίνου δεν λειτουργεί και πρέπει να αναθεωρηθεί ώστε να αποκτήσει και πάλι λειτουργικά θεμέλια. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν γίνεται να ικανοποιούνται από το γεγονός ότι χορηγείται άσυλο στην Ευρώπη σε εκείνους μόνο που είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση και που είχαν χρήματα για να πληρώ-
σουν διακινητές. Όμως όσο εξακολουθεί η Ευρώπη να μην βρίσκει κοινό παρανομαστή και κοινές απαιτήσεις στη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεταπολεμικά, τα προσφυγικά κύματα θα συνεχιστούν. Και αυτό γιατί όσα μέτρα προτείνονται από την ΕΕ είναι απλά διοικητικά και γραφειοκρατικά , ανίκανα να λύσουν το πρόβλημα. Αντιπροσωπεύουν μία ιδέα για την Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία η ίδια η ανθρώπινη ζωή είναι ένα πράγμα , το οποίο είναι μετρήσιμο, έχει έκταση, έχει μέγεθος, έχει ποσότητα και εντάσσεται σε αιτιακές σχέσεις. η γραφειοκρατική Ευρώπη επιμένει να μεταχειρίζεται την ανθρώπινη ζωή στην περίπτωση των προσφύγων κατά το πρότυπο του πράγματος. Ο πρόσφυγας που επιβιβάζεται στην πλαστική βάρκα για να φθάσει στο Αγαθονήσι, στη Λέσβο, στη Μυτιλήνη, στη Λέρο δεν είναι πολιτική ύπαρξη, αλλά επιβεβαιώνει τη «γυμνή ζωή» του για την γραφειοκρατική Ευρώπη. Κουβαλάει από τη Συρία, την πατρίδα του, την ιδιότητα του πολίτη, την οποία στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας την παραδίδει σε κάποιους ευρωπαίους γραφειοκράτες, επειδή πιστεύει ότι στην Ευρώπη θα βρει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που έχασε στην πατρίδα του. Στο δρόμο προς την προσφυγιά χάνει όμως τη ζωή του. Και εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες ακόμη εκπονούμε σχέδια, προγράμματα και μελέτες για να ενσωματώσουμε στις
πολιτικές κοινωνίες μας τους πρόσφυγες. Όσον αφορά, τέλος, στα άτομα που ονομάζουμε: πρόσφυγες, θα πρέπει να τονίσουμε, ότι οι ίδιοι αδιαφορούν για τις «ετικέτες» που οι ευρωπαίοι πολίτες χρησιμοποιούν για να τους αναγνωρίσουν. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι ο δικός τους προσωπικός ανεξαργύρωτος, ενδεχομένως, άφατος αγώνας αναγνώρισης σε μία Ευρώπη, η οποία βρίσκεται σε κρίση. Σε μία Ευρώπη, η οποία είναι φυσιοκρατική όσον αφορά στην ανθρώπινη ζωή και γραφειοκρατική όσον αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της. Η Ευρώπη δε θα λύσει το προσφυγικό εάν η ίδια δεν αλλάξει ως πολιτική οντότητα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της γερμανικής πρωτοβουλίας μεταξύ Σύρων που βρίσκονται σε κέντρα υποδοχής και καταγραφής, σε πέντε πόλεις της Γερμανίας, το 73% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έφυγαν από την Συρία λόγω των καθημερινών βομβαρδισμών και όχι για να ξεφύγουν από το Ισλαμικό Κράτος - ενώ σε ποσοστό 52% δήλωσαν ότι θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, μόνο εφόσον θα έχει εγκαταλείψει την εξουσία ο πρόεδρος Μπασάρ αλ ‘Ασαντ. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι και οι ίδιοι δεν εγκαταλείπουν τη χώρα τους επειδή το θέλουν αλλά επειδή αναζητούν ένα αναφαίρετο δικαίωμα τους, τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση πολλοί είναι οι Έλληνες που ταυτίζονται μαζί τους, αφού τους φέρνουν μνήμες παρόμοιες. Δηλαδή η
φυγή από και προς την Συρία σημειώνεται τουλάχιστον 4 φορές έχοντας μαζικό χαρακτήρα. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες Έλληνες πρόσφυγες βρέθηκαν στη Συρία και Έλληνες πρόσφυγες ήρθαν από την ευρύτερη περιοχή στην Ελλάδα διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Κοινός, όμως, παρονομαστής ήταν ο πόλεμος και ο φόβος για τη ζωή τους. Έχοντας λοιπόν βιώσει την προσφυγιά η ένδειξη ανθρωπιάς και συμπόνιας -που οι ίδιοι στο παρελθόν αναζητούσαν και είτε βρήκαν είτε όχι- αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης αλληλεγγύης στους Έλληνες. Απόδειξη αυτής της άποψης είναι η φιλοξενία πολλών προσφύγων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τρεις γιαγιάδες στη Λέσβο, καθισμένες σε παγκάκι εκ των οποίων η μία έχει πάρει στην αγκαλιά της ένα μωρό και το ταΐζει με το μπιμπερό. Δίπλα τους στέκεται η μαμά του, μία νεαρή μετανάστρια. Ο άνθρωπος που απαθανάτισε αυτή την εικόνα υποστηρίζει ότι: « τη στιγμή που θα περίμενε κανείς κραυγές αγανάκτησης, αυτοί εδώ οι άνθρωποι που ζουν από τον τουρισμό και την καλλιέργεια της γης, διδάσκουν μαθήματα ανθρωπιάς». Όπως περιγράφει ο ίδιος: «Δεν έχω μάθει να γράφω κείμενα αλλά να μιλάω με εικόνες. Όσο κάθεσαι κοντά στα γεγονότα το μάτι σου αφαιρεί και αφαιρεί συνέχεια εικόνες επιλέγοντας στο τέλος τις στιγμές. Συγκεκριμένες και λίγες». Πριν λοιπόν κρίνουμε τους πρόσφυγες, πριν γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτού που
έχουν ανάγκη ας σκεφτούμε τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτή την απόφαση παραλληλίζοντας την κατάσταση τους με την αντίστοιχη δική μας. Δεν σημαίνει ότι επειδή έγινε στο παρελθόν δε συνέβη, δε σημαίνει ότι επειδή δεν είμαστε εμείς οι Σύριοι πρόσφυγες μπορούμε να δείχνουμε το σκληρό πρόσωπο μας σε αυτούς, η ένδειξη ανθρωπιάς είναι προσόν. Σκέψου να ξυπνήσεις μια μέρα και να είσαι στη θέση εκείνων που εγκατέλειψαν σπίτια, οικογένειες, δουλειές, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στον δρόμο προς την ελευθερία τους, που ανέχτηκαν τα πάνδεινα μόνο και μόνο επειδή είναι Σύριοι, που πέθαναν επειδή δεν ανέχτηκαν να καταπατώνται τα δικαιώματα τους. Βεβαιώσου πριν μιλήσεις ,πριν κάνεις κάτι, πριν θεωρήσεις δεδομένη τη ζωή γιατί ίσως κάποιος κάπου να παλεύει απεγνωσμένα για τη δική του. Μάθε να εκτιμάς τα πράγματα που έχεις πριν σε αναγκάσει ο χρόνος να εκτιμήσεις τα πράγματα που κάποτε είχες. яVR
ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Το ποδόσφαιρο θεωρείται από πολλούς, ως το πιο δημοφιλές άθλημα που παίζεται και παρακολουθείται στην γη. Είναι ένα άθλημα με μεγάλη ιστορία, το οποίο έχει καταφέρει να μας μαγέψει. Αλλά τι είναι αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο τόσο ιδιαίτερο και διαφορετικό από όλα τα άλλα αθλήματα; Γιατί το ποδόσφαιρο μας κερδίζει τόσο πολύ; Το ποδόσφαιρο είναι μία μείξη ατομικών επιδόσεων με ομαδικό πνεύμα και πλάνου-στρατηγικής. Συνδυάζει αντοχή, τεχνική, δύναμη, ταχύτητα( κυρίως στις μέρες μας) και ομαδική προσπάθεια. Επίσης σε αντίθεση με τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα είναι σκληρό, αλλά όχι βίαιο. Το ποδόσφαιρο επίσης είναι πολύ απτό και προσβάσιμο σε κάθε νέο . Προϋποθέτει έναν απλό εξοπλισμό, άρα μπορείς πιο εύκολα από άλλα αθλήματα να ασχοληθείς μαζί του. Ποιός δεν έχει παίξει ποδόσφαιρο μέσα στο σπίτι του, στην αυλή του σχολείου του και στον δρόμο; Όχι μόνο με μπάλα αλλά και με κουκουνάρες, μπουκάλια ή και κουτάκια. Γι’ αυτό είναι και λαϊκό άθλημα. Και μην ξεχνάτε ότι όλοι σχεδόν οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές (Πελέ, Μαραντόνα, Ζιντάν κ.α.) προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα των κοινωνιών των χωρών τους, οι οποίοι μεγάλωσαν σε φτωχογειτονιές με πολλές στερήσεις. Επιπλέον βοηθάει την ψυχολογική εκτόνωση του ανθρώ-
που. Σε κάνει να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το θέαμα. Λόγω του θεάματος ξεχνάς τα καθημερινά σου προβλήματα και περνάς ευχάριστα την ώρα σου, παρακολουθώντας το αγαπημένο σου άθλημα. Οπότε συμπεραίνουμε ότι το ποδόσφαιρο έχει καταφέρει να μας κερδίσει λόγω του συνδυασμού ατομικών και ομαδικών επιδόσεων, της απλότητας η οποία το χαρακτηρίζει ως προς τον εξοπλισμό. Επίσης θεωρείται άθλημα του λαού, του απλού κόσμου το οποίο καταφέρνει και ενώνει ανθρώπους με διαφορετικά χαρακτηριστικά Το ποδόσφαιρο θα ήταν βασιλιάς των σπορ, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές ομάδες. Η ανταγωνιστικότητα και το μίσος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων που συγκρούονται δίνουν την ισχύ στο ποδόσφαιρο. Θα ήταν δυνατό, δηλαδή, κάθε φορά που δύο κοινωνικές ομάδες επεδίωκαν τη σύγκρουση-σύγκριση, να συγκεντρώνονταν σ’ ένα στάδιο και να χρησιμοποιούσαν τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου για να συγκρουστούν. Αν δεν υπήρχαν οργανωμένες ποδοσφαιρικές ομάδες, τα συγκρουόμενα πλήθη θα ξεχώριζαν εκείνη τη στιγμή μεταξύ τους τούς έντεκα ικανότερους που θα τους αντιπροσώπευαν. ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Θοδωρής Κάζιος
Τι πραγματικά είναι οι Τζιχαντιστές; Το φαινόμενο των Τζιχαντιστών δεν είναι τωρινό. Πάντα υπήρχαν φανατικοί ισλαμιστές οι οποίοι οραματιζόμενοι την εδραίωση του Ισλαμισμού σε όλο τον κόσμο,προβαίναν σε βίαιες πράξεις . Βέβαια αυτή την περίοδο δεν αναφερόμαστε σε πέντε δέκα ανθρώπους που ακολουθούν πιστά το Κοράνι και σκοτώνουν στο όνομά του. Μιλάμε για χιλιάδες πιστούς στρατιώτες που τρομοκρατούν και σπέρνουν το φόβο σε όλο τον κόσμο αλλά κυρίως στην Ευρώπη. Γεννιούνται πολλά εύλογα ερωτήματα. Είναι πιστοί ή εξυπηρετούν συμφέροντα; Ποιος τους χρηματοδοτεί και τους οπλίζει; Μπορεί η ανθρωπότητα να τους σταματήσει; Οι απαντήσεις διίστανται και κανείς δεν ξέρει πραγματικά τη σημασία της εξάπλωσης των Τζιχαντιστών. Ως Ευρωπαίοι πολίτες με την μοναδική δημοκρατική και προοδευτική κουλτούρα, αντιλαμβανόμαστε πως σίγουρα ο θρησκευτικός φανατισμός είναι η αφορμή και ότι ο απώτερος σκοπός είναι άλλος. Δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο το γεγονός πως καταλαμβάνουν εδάφη πλούσια σε πετρέλαιο και το διακινούν με στόχο την ενίσχυση της οικονομικής τους δύναμης. Πολλοί εύποροι Ισλαμιστές δωρίζουν κεφάλαιο για τον αγώνα των Τζιχαντιστών το οποίο και χρησιμοποιείται ορθολογικά με αποτέλεσμα την οικονομική τους παντοδυναμία. Η ανθρωπότητα δεν ξέρω αν είναι έτοιμη για να συγκρουστεί με αυτό το φαινόμενο, πάντως όσο αργεί η κινητοποίηση, τόσο πιο πολύ δυναμώνουν οι Τζιχαντιστές.
Το κύριο συμπέρασμα που προκύπτει αφορά ειδικότερα την Ευρώπη. Η ήπειρός μας μέχρι στιγμής έχει πληγεί περισσότερο από τις άλλες. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φοβάμαι πως θα πολλαπλασιαστούν. Γι’ αυτό τον λόγο οι Ευρωπαίοι εταίροι πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους με ψυχραιμία για να προστατέψουν τη δημοκρατία και τη γηραιά ήπειρο που έχει πανικοβληθεί. Εύχομαι και οραματίζομαι έναν κόσμο αλληλεγγύης , γαλήνης και ομόνοιας στο κοντινό μέλλον. Φίστας Κωνσταντίνος
Τα θετικά αποτελέσματα της μουσικής Η μουσική η οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί και έχει επεκταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν αποτελεί μόνο τον κλασικό συνηθισμένο τρόπο ψυχαγωγίας αλλά αποτελεί μια ασχολία συνυφασμένη με την ανθρώπινη καθημερινότητα. Ένα θετικό της είναι η αποφυγή από την καθημερινότητα και η ξενάγηση της ψυχής και του νου σε έναν κόσμο φαντασίας, συναισθημάτων και εκπλήξεων όπου η μουσική προσφέρει αμέτρητες ευκαιρίες. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος μπορεί έστω και για λίγο χρονικό διάστημα να ξεχάσει και να αποφύγει όλες τις δυσκολίες, σκοτούρες που τον απασχολούν σε διάφορα θέματα και να ταξιδέψει σε ονειρικά μέρη του νου και της ψυχής και σε ευχάριστες στιγμές. Η μουσική επίσης μπορεί, όσο παράξενο και αν φαίνεται, να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ψυχολογικών προβλημάτων, καθώς και παθήσεων που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει πως κάποιος, ο οποίος έχει ψυχολογικά προβλήματα μπορεί μέσω της μουσικής να αυτοθεραπεύσει την ψυχή του και να μπορέσει να ηρεμήσει και να γαληνέψει την ψυχή του ακούγοντας το αγαπημένο του τραγούδι ή κάποια ήρεμα τραγούδια. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να βρει λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων του και να μπορέσει να σταθεί δυνατότερος όσο δύσκολο και αν μπορεί να είναι στην επανεμφάνιση νέων προβλημάτων. Τέλος, η μουσική μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα το οποίο μαστίζει όλη τη νεολαία. Οι πανελλαδικές εξετάσεις. Με τη βοήθεια της μουσικής ο νέος μπορεί να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί από το πολύωρο διάβασμα, το οποίο τον κουράζει. Επιπλέον, ο νέος μπορεί ακούγοντας μουσική να γεμίσει με αυτοπεποίθηση και με αισιοδοξία σχετικά με τις εξετάσεις και έτσι να μπορέσει να αποκτήσει δύναμη και ενέργεια, η οποία θα τον ωθήσει να προσπαθήσει και να κοπιάσει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επομένων, η μουσική συμβάλλει ως τρόπος ενθάρρυνσης, ενδυνάμωσης του μαθητή, ο οποίος με τη βοήθεια της μουσικής θα μπορέσει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες τους και να εργαστεί σκληρά με σκοπό την επίτευξη των στόχων του και να είναι ευτυχισμένος για την υπόλοιπη ζωή του. Χαντζάρας Γιώργος
ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ... Το τελευταίο χρονικό διάστημα, μεγάλη μάζα ανθρώπων οδηγείται προς τις Ευρωπαϊκές χώρες με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής. Άνθρωποι κουρασμένοι και βασανισμένοι από τους συνεχείς πολέμους, άνθρωποι ψυχικά καταρρακωμένοι βλέποντας τις οικογένειές τους να πέφτουν θύματα ενός πολέμου συμφερόντων, ταξιδεύουν μίλια μακριά από τις πατρίδες τους, με στόχο την απόκτηση ζωής. Κι εμείς πώς τους βοηθάμε; Πώς τους βοηθάμε να φτάσουν στο τέλος του δρόμου τους; Πώς μπορούμε και τους αφήνουμε να περιπλανιούνται στην ύπαιθρο, χωρίς τα βασικά αγαθά; Πώς τους στερούμε την ελπίδα για ζωή, φράζοντας τα σύνορα; Είμαστε μια δημοκρατική Ευρώπη που προστατεύει τα δικαιώματα και τις αξίες των ανθρώπων και είναι υποχρέωσή μας να βοηθάμε όλους αυτούς που αναζητούν την αγάπη για ζωή. Δεν είναι πρόσφυγες, ούτε μετανάστες. Δημήτρης Λουκόφτσης
Το λανθάνον νόημα μιας νεότητας 9-9-12 Τα νεύρα απ’ το ρυτιδιασμένο σεντόνι Ο ανατριχιαστικός ήχος του παραθυρόφυλλου Η αδιαθεσία ενός πουλιού που λιποθύμησε Και η μελαγχολία ενός νέου
Τα καλλιγραφικά γράμματα του ψέματος Το τρεμάμενο χείλος μιας αλήθειας Κι ένα κίτρινο «πωλείται» με το μέλλον μιας γενιάς: «Τιμή ευκαιρίας»
Ένας σταυρός που δεν έγινε πριν το φαγητό Μια προσευχή που χύθηκε κάτω απ’ το ιδρωμένο μαξιλάρι Το ζωντανό κουφάρι μιας ψυχής που σέρνει το άρμα Και οι αγκαθωτοί διάδρομοι μιας λανθάνουσας νεότητας
Μια θλίψη που μασάει κάθε βράδυ μουχλιασμένα τρίμματα ελπίδας Η δημοκρατία που μεθάει με κώνεια Μια υπνοβασία υπό μορφήν ανίατης επιδημίας Κι ένας ακαριαίος θάνατος
Τα ρήματα ψυχικού πάθους γραμμένα στο θρανίο Τα αυτονόητα «σ’ αγαπώ» και «σε μισώ» που ντράπηκαν να ειπωθούν
Το νόημα ενός αναστεναγμού Και το αμάρτημα του λαίμαργου φεγγαριού που τρώει τον εαυτό του
Μια παρέλαση απλών, περαστικών ανέργων Τα σχιζοφρενή νεύματα της εξουσίας Μιάμιση σειρά ιστορίας Κι ένα συμπέρασμα μουτζουρωμένο απ’ τις προκείμενες
Ο ψεύτικος χρησμός του μάντη Οι Ιφιγένειες που στενάζουν κάθε βράδυ στους βωμούς Τα τυφλωμένα αγάλματα Κι η ποίηση, τα δάκρυα που δεν στέγνωσαν ποτέ…
Μιμιλίδου Σοφία Φοιτήτρια Φιλολογίας
Μην φοβάσαι να πέσεις... Του Αντι- ήρωα
Η ζωή χαρακτηρίζεται από την αέναη πάλη αντικρουόμενων δυνάμεων , καλό- κακό, χαμόγελο- δάκρυ, επιτυχία- αποτυχία. Έχοντας λοιπόν αυτή την κατάσταση ως δεδομένη , οφείλουμε να ενισχύσουμε τον εαυτό μας με αυτοπεποίθηση , δύναμη και αυτοέλεγχο. Μπορεί κανείς με ευκολία να διακρίνει την εύκολη απογοήτευση , η οποία κυριαρχεί τον άνθρωπο στην πρώτη του αποτυχία, κάτι που γίνεται εντονότερο στους νεαρούς μαθητές και δη στους υποψήφιους φοιτητές. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της έντονης απογοήτευσης για ένα κακό διαγώνισμα , μια αποτυχία ή έναν λανθασμένο χειρισμό. Πρέπει όμως ο νέος , ειδικά στη σημερινή εποχή της αβεβαιότητας και ρευστότητας , να εξοπλιστεί με αρχές και αρετές , πολύτιμες για την μελλοντική του επιτυχία. Αν ψάξουμε στο βάθος της ανθρωπότητας , θα δούμε παραδείγματα μεγάλων ανθρώπων , οι οποίοι κατάφερναν να βρουν λύση , εκεί που άλλοι απλά «σήκωναν τα χέρια ψηλά». «Ό,τι δεν λύνεται , κόβεται» είπε ο Μ.Αλέξανδρος , «Ανδρείος ο περί τον καλόν θάνατον αδεής», ο Αριστοτέλης . «Θαρσαλέος ανήρ εν πάσιν αμείνων» , ο Όμηρος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να κερδίζει , γεννήθηκε να δημιουργεί και να γιγαντώνει και άλλον τις πνευματικες του κατακτήσεις. Ακόμα ακόμα και η ετυμολογία της λέξης άνθρωπος, από το «άνω»+«θρώσκω» (αναπηδώ)+«όπωπα» (παρακείμενος του «ορώ», δηλ. βλέπω)*, δηλαδή, αυτός που πορεύεται και κοιτάζει προς τα πάνω, υποδηλώνει το βιολογικό θάρρος το οποίο πρέπει και μπορεί να επιδεικνύει ο άνθρωπος. Στόχευσε, ζήσε , οραματίσου, ονειρέψου , προσπάθησε , πέσε, σήκω, κοίτα ψηλά , άνοιξε φτερά, πέτα νεαρέ άνθρωπε....
Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος. Ν.Καζαντζάκης...
*Η ετυμολογία της λέξης άνθρωπος είναι η επικρατέστερη απο θεολογικής απόψεων .Άλλη ετυμολογική προσέγγιση είναι: «Άνδρας»+«ωψ» (γεν. ωπός). Δηλαδή, αυτός που έχει την όψη ανδρός Στην αρχαιότητα ο «άνδρας» (ανήρ) υποδήλωνε επιπλέον και τα δύο φύλα, δηλαδή τον άνθρωπο.
ΕΥΤΥΧΙΑ = D Η σημερινή μέρα ήταν σίγουρα η χειρότερη Και μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι Υπάρχει κάτι θετικό σε κάθε ημέρα Γιατί, αν κοιτάξεις λίγο πιο προσεκτικά Ο κόσμος είναι ένα άσχημο μέρος Ακόμα και αν Διαφαίνεται το καλό συχνά Η ικανοποίηση και η ευτυχία δεν διαρκούν Και δεν είναι αλήθεια ότι είναι όλα στο μυαλό και στην καρδιά Γιατί Η αληθινή ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί Μόνο αν τα υλικά αγαθά που περιβάλλουν κάποιον είναι αξιόλογα Δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχει το καλό Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να συμφωνήσεις πως Είναι όλα πέρα από τον έλεγχό μου και Η πραγματικότητα καθορίζει την στάση μου στον κόσμο Και δεν θα με ακούσεις ούτε μια φορά σε 1.000.000 χρόνια να λέω ότι Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα. (Προσπάθησε τώρα να το διαβάσεις και από κάτω προς τα πάνω...) Μαρία Αναστασιάδου
Η ζωή μετά το «Λέξις» Τετάρτη, ώρα 16:10 και ξεκινάω για το μάθημα στο φροντιστήριο. Μετά ακολουθούν τα κλασικά, συναντάω την κολλητή μου, συζητάμε για το πως δεν διαβάσαμε τόσο καλά (ή και καθόλου) για το σημερινό μάθημα, νιώθουμε παρηγοριά όταν μαθαίνουμε πως και οι δύο είμαστε στην ίδια θέση, και παράλληλα σχεδόν τρέχουμε γιατί όπως πάντα έχουμε αργήσει. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές ήμασταν καλά διαβασμένες και απλώς νομίζαμε ότι δεν τα ξέραμε. Αισίως, στις 16:20 φτάνουμε στο φρονιστήριο «η Λέξις» για το μάθημά μας με τον πολυαγαπημένο δάσκαλο, Άγγελο Λούση. «Ιστορίες», «Βενιζέλοι», «πεδινοί και ορεινοί» περιγράφουν σύντομα το τεταρτιάτικο μεσημέρι μου. Αυτά και πολλά άλλα μαθήματα απασχολούσαν το μυαλό μου από τον Αύγουστο του 2013 μέχρι το Μάιο του 2014. Από εκεί και πέρα λίγα ήξερα για το τι θα ακολουθούσε... Αυτό που ήξερα σίγουρα ήταν ότι επιτέλους κι εγώ η ίδια θα αναγνώριζα την αξία και την ομορφιά των σπουδών πάνω σε ένα αντικείμενο που αγαπώ. Η αξία είναι σίγουρα μεγάλη και αδιαμφισβήτητη. Γιατί, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι οι σπουδές ανοίγουν το μυαλό και τους ορίζοντες του ανθρώπου καθώς και ποικίλους επαγγελματικούς δρόμους. Οι σπουδές είναι το βασικό θεμέλιο στην επαγγελματική αποκατάσταση και επιτυχία ενός ανθρώπου. Όσο συνηθισμένο κι αν ακούγεται και όσο κι αν το ξεχνούν πολλοί φοιτητές, δεν παύει να ισχύει. Οι σπουδές προσφέρουν, ακόμα, έναν ευγενή ανταγωνισμό, ο οποίος βοηθάει στην εξέλιξη του ατόμου και στην δημιουργία κινήτρων για όλο και μεγαλύτερη και αδιάκοπη εξέλιξη. Και φυσικά δε μιλώ μόνο για τις σπουδές και την εκπαίδευση στην Ελλάδα, αναφέρομαι και στην ευρωπαϊκή εκπαίδευση που δε διαφέρει πολύ από τη δική μας. Η διαφορά είναι στα κίνητρα. Στη χώρα μας οι φοιτητές χρειάζονται ένα παραπάνω κίνητρο για να «γίνουν» οι ευρωπαϊκοί φοιτητές που βλέπουν ή/και θαυμάζουν στα ξακουστά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Το μυστικό είναι να νιώσουμε όλοι εμείς οι φοιτητές την ομορφιά των σπουδών. Να τη νιώσουμε, να τη δούμε, να τη ζήσουμε. Θα αναρωτηθείτε: «γίνεται οι σπουδές να είναι όμορφες, αφού κάθομαι και διαβάζω;». Και θα απαντήσω «ναι, γίνεται!». Γιατί, ως φοιτητές δε μαθαίνουμε μόνο για το τι είπε ο Αριστοτέλης και ο Shakespeare ή για το πώς να λύσουμε μια εξίσωση, μαθαίνουμε πώς να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Οι σπουδές οδηγούν στην κοινωνικοποίηση του ατόμου, στην συναναστροφή με νέα άτομα με διαφορετικές απόψεις και διαφορετικό τρόπο σκέψης, δεδομένα τα οποία μας βοηθάνε να γνωρίσουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό. Σίγουρα όλοι γνωρίσαμε, γνωρίζουμε και θα γνωρίσουμε νέα άτομα που έγιναν ή θα γίνουν νέοι φίλοι και που θα ζωγραφίσουν ανεξίτηλα τη μνήμη μας με αξέχαστες στιγμές. Μπορεί κάποιοι να μας εκπλήξουν με το πόσο διαφορετικοί από εμάς είναι, αλλά παρόλα αυτά να μας κάνουν να τους αγαπήσουμε.
Πέρα από τα φιλαράκια όμως, στο πλαίσιο των σπουδών υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί τρόποι κοινωνικοποίησης. Ένας από αυτούς είναι ο εθελοντισμός, που έχει διπλό όφελος: προσφέρει νέους φίλους και έναν μεγάλο άσσο στο (επαγγελματικό) μανίκι σου. Ο εθελοντισμός είναι η νέα μόδα, volunteering is the new black ας πούμε. Εγώ δεν ξέφυγα από τη μόδα. Από τη μία, γνώρισα νέους φοιτητές, νέα μέρη, νέες δραστηριότητες και γέμισα το πρόγραμμα μου, όταν δεν ήταν γεμάτο από το διάβασμα. Από την άλλη, παρέλαβα ένα καλό εφόδιο για το βιογραφικό μου, διότι ο εθελοντισμός είναι, αν όχι το πρώτο, από τα πρώτα πράγματα που θα κοιτάξει ο εργοδότης σου πριν σε προσλάβει για μια θέση που τόσο ζητάς. Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το πρόγραμμα Erasmus που προσφέρει όλα τα παραπάνω, απλώς με λίγη περισσότερη μαγεία καθώς γίνεσαι πολίτης μιας ξένης χώρας για 6 ολόκληρους μήνες. Δηλαδή, περισσότερη διάρκεια πολλαπλασιασμένη με νέους φίλους και νέα μέρη, ίσον αμέτρητες εμπειρίες. Γενικότερα, τα προγράμματα αυτά προωθούν την ομαδικότητα τόσο στα πλαίσια των ελεύθερων δραστηριοτήτων, όσο και στο πανεπιστημιακό πλαίσιο, με σκοπό την πρόοδο του συνόλου. Ως «απόφοιτη» του φροντιστηρίου «η Λέξις» νιώθω περήφανη που μπορώ να περιγράψω την αξία και την ομορφιά των σπουδών. Το όνειρό μου από 13 χρονών ήταν να περάσω στο τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο οποίο και φοιτώ τώρα. Πλέον εκτιμάω τον κόπο μου στην Γ’ Λυκείου αλλά και τις συμβουλές και εμψυχώση του δασκάλου μου, Άγγελου Λούση. Πλέον, όχι μόνο περιγράφω αλλά και αναγνωρίζω την αξία και την ομορφιά των σπουδών, και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα από την Γ’ Λυκείου, ούτε ένα δάκρυ άγχους και κούρασης, Για αυτό, keep going μελλοντικοί φοιτητές και συνάδελφοί μου.
Μαρία Μάρκου Φοιτήτρια Αγγλικής Φιλολογίας
ΑΓΧΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: ΣΥΜΜΑΧΟΣ H ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ; Τις περισσότερες φορές, οι μαθητές μόνο και στην ιδέα των εξετάσεων και ιδιαιτέρως των πανελληνίων καταβάλλονται από έντονο άγχος. Βεβαίως το άγχος μέχρι ενός σημείου είναι δημιουργικό, παραγωγικό και εντείνει την κινητικότητα μας. Όταν όμως ξεπερνά τα όρια του φυσιολογικού συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις. Το άγχος κινητοποιείται συνήθως από αρνητικές σκέψεις οι οποίες σχετίζονται με το φόβο και την αγωνία του καθενός μας για το πόσο καλά θα τα πάμε στις εξετάσεις και σε περίπτωση αποτυχίας τι θα πούνε οι φίλοι και ιδιαίτερα οι γονείς που μπορεί να τους απογοητεύσει ή να μην επιβεβαιώσει τις προσδοκίες τους. Ο φόβος πριν ή κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης είναι φυσιολογικός και μπορεί μέσα σε κάποια όρια να ενισχύσει την επίδοση. Ωστόσο, η διαχείριση του φόβου και του άγχους συνδέεται άμεσα με την αλλαγή στον τρόπο σκέψης όχι μόνο του μαθητή αλλά και του γονέα. Οι εξετάσεις δεν είναι το εισιτήριο για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά ούτε και μοναδικός τρόπος επιβεβαίωσης των ικανοτήτων του παιδιού τους. Τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς οφείλουν να ακολουθήσουν τις παρακάτω προτάσεις, ώστε να αντιμετωπίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις που δημιουργούνται από το υπερβολικό άγχος.
Προτάσεις για τους γονείς:
Προτάσεις για τους μαθητές:
Σίσκου Μαρία
οργανώστε όσο μπορείτε καλύτερα την ύλη για διάβασμα, κάνοντας πρόγραμμα διαβάσματος και κρατώντας σημειώσεις επισημαίνοντας με διαφορετικά στυλό/μαρκαδόρους τα βασικά ή δύσκολα σημεία ώστε στην επανάληψη να τα βρίσκετε εύκολα αποφεύγετε να διαβάζετε με εξαντλητικούς ρυθμούς και να μένετε ξύπνιοι μέχρι αργά – το βασικό είναι να κάνετε διαλείμματα καθ›όλη τη διάρκεια της μελέτης, ώστε να απομνημονεύετε καλύτερα και το διάβασμα να είναι αποτελεσματικότερο προτιμήστε να τρώτε, να κοιμάστε καλά, να ξεκουράζεστε και να ασκήστε (βόλτα με ποδήλατο, περίπατος) σε περίπτωση άγχους και πανικού κατά τη διάρκεια των εξετάσεων σταματήστε τις αρνητικές σκέψεις και αντικαταστήστε με θετικές, πάρτε βαθιές αναπνοές, σκεφτείτε κάποια όμορφη εικόνα (όπως διακοπές, αγαπημένο πρόσωπο) και συνεχίστε συγκεντρωμένοι
προσπαθήστε να είστε όσο το δυνατό πιο ήρεμοι, αν εσείς είστε ήρεμοι αυτό θα νιώθουν και τα παιδιά κοντά σας μην πιέζετε το παιδί να διαβάσει ή του το υπενθυμίζετε σε κάθε περίπτωση που το βλέπετε να κάθεται, ξέρει το ίδιο τους ρυθμούς του και αν νιώσει πίεση από εσάς μπορεί να κάνει και ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να διαβάζει ελάχιστα χρησιμοποιήστε και εσείς την τεχνική των αναπνοών για να σας βοηθά να αποφορτίζεστε ενθαρρύνετε όσο περισσότερο μπορείτε το παιδί σας, χωρίς όμως να το πιέζετε και να του μεταφέρετε το άγχος σας, αυτό που έχει ανάγκη το παιδί σε αυτή τη φάση είναι να είστε εκεί και να το ακούσετε, να μοιραστεί μαζί σας τις ανησυχίες και τους φόβους του.
Λούσης Άγγελος Υπεύθυνος Σπουδών Τ: 23810 27127 Κ: 694 6085 835 Παύλου Μελά 1 & Εγνατίας Γωνία 2ος Όροφος