4.4 Lokaorð

metinn vera á bilinu 216 til 391 þúsund fuglar. Hins vegar má sjá á 41. mynd að stofnsveiflurnar eru mjög sambærilegar. Það er mjög mikill munur á óvissunni sem fylgir þessum tveimur aðferðum. Öryggisbilið fyrir stuðulinn �� er mjög breitt sem leiðir til þess að öryggisbil fyrir stofnstærðarmatið verður mjög vítt og efri mörk þess eru um 6,9 milljónir fugla. Aðferðin þar sem landshlutarnir voru lagðir saman gefur mun þrengra öryggisbil og var efra markið um 800 þúsund fuglar. Þess ber þó að geta að líkanið gaf ekki alltaf efri mörk á stofnstærð, það átti t.d. við um Suðurland. Við mat á heildarstofnstærð (samlagningaraðferðin) voru efri mörk stofnmats fyrir Suðurland sett sem 3 sinnum punktmatið, en fyrir hina landshlutana voru metin efri mörkin notuð sem voru 2-2,5 sinnum punktmatið.

41. mynd: Samanburður á metnum heildarfjölda rjúpna á Íslandi með einfalda stofnlíkaninu og með því að leggja saman niðurstöður úr öllum landshlutum (samlagningaraðferðin). Hægt er að spá fyrir um hver heildarfjöldi rjúpna verður í upphafi veiðitímabilsins með einfalda stofnlíkaninu sem byggir á stofnvísitölu að vori og aldurssamsetningu síðsumars. Aðferðafræðin sem stuðst var við í þessu verkefni gefur einnig færi á slíku en þá þarf að bæta við sennileikafalli sem tekur inn stofnvísitöluna og þannig er hægt að fá mat á sambandið á milli stofnvísitölu og heildarstofnstærðar. Þá er hægt að spá fyrir um stofnstærð að hausti með stofnvísitölunni sem fæst að vori, líkt og gert hefur verið, en búast má við að óvissan verði minni en með einfalda stofnlíkaninu. Sjá má niðurstöður þar sem þessum þætti hefur verið bætt við líkanið í viðauka 1. Vinna við gerð líkana af þessari gerð hafa sýnt að það hefur ekki áhrif á stofnmatið hvort sennileikafall með stofnvísitölunni er með eða ekki (Erla Sturludóttir o.fl., 2018; Broms o.fl., 2010). Hins vegar gerir það samanburð við stofnvísitöluna trúverðugari að sleppa því að nota vísitöluna við matið á stofnstærðinni.

4.4 Lokaorð

Að meta stofnstærð fyrir allt landið með samanlögðum gögnum frá hverjum landshluta (heildaraðferðin) gaf ekki raunhæfa niðurstöðu og var hún gerólík matinu sem byggði á hverjum landshluta (samlagningaraðferðin). Það er því mælt með að stofnstærðin sé metin fyrir hvern landshluta fyrir sig og þær niðurstöður svo lagðar saman til að fá mat fyrir allt landið. Ljóst er að það líkan sem notað var í þessari skýrslu til að meta stofnstærð rjúpu gefur nákvæmara mat en það einfalda stofnlíkan sem áður var notað. Hins vegar er nýja stofnlíkanið ekki gallalaust, það getur verið erfitt að fá mat á stuðla líkansins og efri mörk öryggisbils geta verið óraunhæf þegar veiðiafföll eru lág. Þá er það mun flóknara í framkvæmd og notkun en einfalda líkanið. Möguleiki er á að bæta stofnmatið, þ.e. að minnka bjaga og óvissu í matinu á lýðfræðilegum þáttum rjúpunnar. Það hefur verið bent á að gögn frá radíómerktum fuglum geti verið gagnleg til að meta stofnstærð, bæði til að minnka bjögun og óvissu og væri skynsamlegt að skoða það fyrir stofnmat rjúpu. Slík gögn eru til og hugsanlega eru þau nothæf til að meta stofnstærð í einhverjum landshlutum. Þá mætti skoða með hermitilraunum hvort það ætti að 41