Rozdział 1
Zarządzanie projektami w dobie rosnącej nieprzewidywalności
Aleksandr a L askowska-Rutkowska 0000-0001-6241-9649
Wprowadzenie Rola projektów w gospodarkach światowych znacząco rośnie. Jeszcze przed pandemią COVID-19 w różnorodnych rolach projektowych zatrudnionych było 88 mln ludzi na świecie. Gospodarkę wielu krajów, zwłaszcza tych dynamicznie rozwijających się, napędzają projekty. Obecnie można nawet mówić o procesie transformacji gospodarek w kierunku tzw. gospodarki projektowej (ang. project-economy)1. Metody zarządzania projektami wypracowywano przez kilkadziesiąt lat. Większość obecnie używanych powstała w latach 70. i 80. XX wieku. Tu rodzi się pytanie: na ile specyfika obecnych czasów pozwala na stosowanie metodyk z lat 70. XX wieku? Wykorzystując tradycyjne metody zarządzania projektami, menedżerowie koncentrują się przede wszystkim na zasobach na wejściu (ang. inputs) i efektach (ang. outputs). W centrum uwagi znajdują się: planowanie, estymacja kosztów, czasu, zakresu oraz zarządzania ryzykiem. Z definicji zarządzanie projektami ma charakter uporządkowany, a jego celem jest ułatwienie ludziom realizacji założonych zamierzeń. Jednakże specyfika trwającego właśnie okresu, w którym „to, czego nie wiemy, staje się znacznie ważniejsze od tego, co wiemy”2, kłóci A. Nieto-Rodriguez, The project economy has arrived, „Harvard Business Review” 2021, Nov./Dec., s. 40. 2 N.N. Taleb, Czarny łabędź. O skutkach nieprzewidywalnych zdarzeń, Kurhaus Publishing, Kraków 2014. 1
