KATTEN CATS
CH RIS BREM ER
VOORWOORD
Katten zijn even elegant als ondoorgrondelijk. Hun ogen zijn als vensters op een andere, geheimzinnige wereld. Vier jaar geleden belandde ik bij toeval op een plek die een uithoek van die geheimzinnige wereld leek te zijn. Tijdens een van mijn fietstochten door het noorden van België kwam ik voorbij een verlaten houten huisje. Voor het toegangshek zat een groepje van tien katten. Ze keken me aan alsof ze iets van me verwachtten. Ik stapte van mijn fiets af om ze beter te bekijken. Het leek wel of ze wilden dat ik ze te eten gaf. Mijn nieuwsgierigheid was zo groot dat ik over het hek klom en naar het huisje liep. Toen ik er aan kwam bleken zich daar nog eens zo’n tien katten te bevinden. Verder leek het chaletje onbewoond. De katten waren met elkaar aan het spelen, sliepen, lagen op de vensterbank, een enkele kwam nieuwsgierig op me af gelopen, andere kropen in een hoekje en hielden me van een afstandje nauwlettend in de gaten. Enkele dagen later kwam ik weer terug. Deze keer had ik eten bij me, wat ik op schoteltjes voor het huisje zette. Al snel werd deze ‘kolonie’ het doel van mijn fietstochten. De katten begonnen me te herkennen; van verre zag ik ze al naar het hek toe lopen om me te verwelkomen. In het voorjaar ontstond er een geboortegolf. Vijf of zes poezen wierpen hun kittens. De meeste van die pluizenballetjes overleefden het niet vanwege ziekte, inteelt of een te jonge moederpoes die niet wist hoe ze voor de kleintjes moest zorgen. In die weken fietste ik met lood in mijn benen naar het huisje om te zien welke kittens die dag weer overleden zouden zijn. Soms waren er ook volwassen katten verdwenen. Ik ontdekte dat het chaletje wel degelijk eigenaars had. Zij gebruikten het als buitenhuisje om hun vrije dagen door te brengen. Soms worden poezen door hun eigenaars over het hek gezet, zodat ze er vanaf zijn. Steeds meer raakte ik gefascineerd door de verschillende karakters van deze dieren. Allemaal, ook de kittens, hadden ze een heel eigen persoonlijkheid. De een was timide, de ander brutaal, weer een ander aanhalig. Ik besloot de katten te fotograferen, om zo te proberen hun speelsheid, onafhankelijkheid en schoonheid vast te leggen. Bij sommige katten duurde het een hele tijd voor ik hun vertrouwen had gewonnen, maar met veel geduld, slaagde ik er uiteindelijk in om ze allemaal te fotograferen. Dit boek is het resultaat van die belevenissen. In dit boek heb ik mijn liefde voor fotografie en voor katten verenigd door de bijzondere dieren die ik op die halve hectare Belgisch platteland vond, in al hun eigenzinnigheid in beeld te brengen.
Chris Bremer December 2014
4
FOREWORD
Cats are as elegant as they are inscrutable. Their eyes are like windows to a different and mysterious world. Four years ago, I happened upon a place that seemed to be the outskirts of that mysterious world. During one of my cycling jaunts through the northern regions of Belgium I passed a deserted wooden cabin. In front of the entrance gate sat a group of ten cats. They were looking at me as though expecting something of me. I got off my bicycle to get a better look at them. It was almost as though they wanted me to feed them. My curiosity got so strong that it made me climb over the gate and walk up to the cabin. As I pushed open the door, there turned out to be about ten more cats inside. The little cottage didn’t seem otherwise inhabited. The cats were playing with each other, sleeping, lying in the windowsill, one curious one approached me, others retreated to a corner and kept an attentive eye on me from a distance. I returned some days later. This time I had brought food, which I placed in saucers in front of the cottage. It wasn’t long before this ‘colony’ became the destination of my cycling tours. The cats started to recognise me; from afar I used to see them come toward me in welcome. Come spring, a proper baby boom occurred. Five or six cats had kittens. Most of those little balls of fluff did not make it because of disease, inbreeding or too young a mother that didn’t know how to care for her young. In those weeks I would ride heavy-hearted to the cottage to see what kittens would have died now. Sometimes, adult cats would turn out to have disappeared as well. I discovered that the cottage did have owners after all. They used it as their country place, to spend their holidays. Sometimes people would put their cats inside the house’s fence to be rid of them. I became more and more fascinated by the different characters of these animals. Each one of them, even the kittens, had a personality of their very own. One was timid, another was cheeky, yet another was cuddly. I decided to take photographs of these cats, to try and capture their playfulness, indepence and beauty. Some cats took quite a while to learn to trust me, but with a great deal of patience I eventually managed to photograph them all. This book is the result of my adventures. In this book I have united my love for photography and for cats by visualising these special animals that I found in that half-acre of Belgian countryside.
Chris Bremer December 2014
5
6
7
8
9
10
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35