Event 40: Travelling East of Europe Art-song and piano recital by Ledra Music Soloists

LMS040

ΤΑΞΙ∆ΕΥΟΝΤΑΣ TRAVELLING

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ EAST

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ OF EUROPE

Βραδιά λόγιου τραγουδιού και πιάνου Art-song and piano recital Μάριος Ανδρέου | φωνή Νικόλας Κωσταντίνου | πιάνο Piotr Ilych Tchaikovsky | Antonín Dvořák Pancho Vladigerov | Κωνσταντίνος Στυλιανού

29.05.21 / 19:30 ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΛΛΑΣ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ

ΧΟΡΗΓΟI / SPONSORS:

ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Σονάτες για τσέλο και πιάνο Έργα: L. v. Beethoven, G. Fauré, C. Debussy, Κ. Στυλιανού Péter Somodari [κορυφαίος τσελίστας της Φιλαρμονικής της Βιέννης] Νικόλας Κωσταντίνου [πιάνο] Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2021 | 7:30 μ.μ. Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, Λευκωσία

UPCOMING EVENTS Sonatas for Cello and Piano Works by: L. v. Beethoven, G. Fauré, C. Debussy, C. Stylianou Péter Somodari [principal cellist of the Wiener Philharmoniker] Nicolas Costantinou [piano] Monday, 20 September 2021 | 19:30 Strovolos Municipal Theatre, Lefkosia

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Τέσσερα Τραγούδια 1. 2. 3. 4.

Piotr Ilyich Tchaikovsky (1840–1893)

«Так что же?» («Τι κι αν;»), από τις Έξι Ρομάντζες, έργο 16/5 (1872–73) “Déception” («Разочарование», «Απογοήτευση»), από τα Έξι Γαλλικά Τραγούδια, έργο 65/2 (1888) «Я ли в поле да не травушка была?» («Δεν ήμουν και εγώ σαν αγνό χορταράκι;»), από τις Επτά Ρομάντζες, έργο 47/7 (1880) «Гаснут дальней Альпухары» («Σερενάτα του Δον Χουάν») από τις Έξι Ρομάντζες, έργο 38/1 (1878)

Δύο Τραγούδια

1. 2.

«вила се й гора» («Το δάσος στριφογύριζε»), από τα Έξι Βουλγάρικα Δημοτικά Τραγούδια, έργο 32/1 (1938) «Биляна платно белеше» («Το ξασπρισμένο πανί της Bilyana»), από τα Έξι Βουλγάρικα Δημοτικά Τραγούδια, έργο 42/1 (1948)

Τέσσερα Τραγούδια 1. 2. 3. 4.

Pancho Vladigerov (1899–1978)

Κωνσταντίνος Στυλιανού (b. 1972)

Τα όνειρα και ο Άδωνης (Ν. Παγιάση-Κατσούρη, 2007) Η απουσία του Άδωνη (Ντ. Παγιάση-Κατσούρη, 2017) * Ιφιγένεια εν αμύνει (Β. Κουμής, 2018) * Άσε με να σου φυλάξω (Β. Κουμής, 2018)

Παγκόσμια πρεμιέρα

Δώδεκα Πρελούδια, σειρά Α’ (2008–12)

Κωνσταντίνος Στυλιανού

αρ. 3 …L’étang des sœurs, Paul Cézanne αρ. 1 …Η Νίκη της Σαμοθράκης (π. 190 π.χ.) αρ. 5 …The Weeping Angel [Ο Άγγελος που δακρύζει], από το Τρίπτυχο Seilern, Robert Campin αρ. 7 …Gehender Mann [Ο Άνδρας που περπατάει], 1947, Alberto Giacometti αρ. 12 …The Dance [Ο χορός], Paula Rego

Cigánské melodie (Τσιγγάνικες μελωδίες), έργο 55, B. 104 (1880) 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Antonín Dvořák (1841–1904)

Má píseň zas mi láskou zní (Το τραγούδι μου ηχεί με αγάπη ξανά) Aj! Kterak trojhranec můj (Αχ! Πώς το τρίγωνό μου) A les je tichý kolem kol (Και το δάσος είναι ήσυχο παντού) Když mne stará matka (Τα τραγούδια που μου έμαθε η μάνα μου) Struna naladěna (Το βιολί μου είναι χορδισμένο) Široké rukávy (Φαρδιά μανίκια) Dejte klec jestřábu (Βάλτε το γεράκι στο κλουβί)

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλα τα κινητά τηλέφωνα, τα ξυπνητήρια ρολογιών και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές που μπορεί να προκαλέσουν θόρυβο πρέπει να είναι κλειστά. Παρακαλείστε όπως μειώσετε την ένταση στον βήχα σας, όσο γίνεται περισσότερο και όπως αποφεύγετε να χειροκροτείτε μεταξύ των κινήσεων. Η διάρκεια του ρεσιτάλ υπολογίζεται στα 60 λεπτά και δεν θα υπάρξει διάλειμμα. Η χρήση μάσκας προσώπου είναι υποχρεωτική από όλα τα άτομα άνω των 12 ετών. Απαγορεύεται αυστηρά τόσο η ηχογράφηση, βιντεογράφηση μέρους ή ολόκληρης της συναυλίας, όσο και η φωτογράφηση, χωρίς τη γραπτή άδεια από το LMS.

PROGRAMME

Four Songs Piotr Ilyich Tchaikovsky (1840–1893) 1. 2. 3. 4.

«Так что же?» (“So what can I say?”), from Six Romances, Op. 16/5 (1872–73) “Déception” («Разочарование», “Disenchantment”), from Six French Songs, Op. 65/2 (1888) «Я ли в поле да не травушка была?» (“Wasn’t I a blade of grass in the field?”), from Seven Romances, Op. 47/7 (1880) «Гаснут дальней Альпухары» (“Don Juan’s Serenade”), from Six Romances, Op. 38/1 (1878)

Two Songs 1. 2.

«вила се й гора» (“The Forest Was Winding”), from Six Bulgarian Folk Songs, Op. 32/1 (1938) «Биляна платно белеше» (“Bilyana’s Bleached Cloth”), from Six Bulgarian Folk Songs, Op. 42/1 (1948)

Four Songs

1. 2. 3. 4.

Pancho Vladigerov (1899–1978)

Dreams and Adonis (D. Payasi-Katsouri, 2007) Adonis’ Absence (D. Payasi-Katsouri, 2017) * Iphigenia in Defense (V. Koumis, 2018) * Let me be a Part (V. Koumis, 2018)

World-premiere

Constantinos Stylianou (b. 1972)

Twelve Preludes, Book I (2008–12)

Constantinos Stylianou

αρ. 3 …L’étang des sœurs, Paul Cézanne αρ. 1 …Victoire de Samothrace (circa 190 BC) αρ. 5 …The weeping Angel, from The Seilern Triptych, Robert Campin αρ. 7 …Gehender Mann [Walking Man], 1947, Alberto Giacometti αρ. 12 …The Dance [The Dance], Paula Rego

Cigánské melodie (Gypsy Songs), Op. 55, B. 104 (1880) 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Antonín Dvořák (1841–1904)

Má píseň zas mi láskou zní (My song resounds) Aj! Kterak trojhranec můj (Hey, how my triangle rings out) A les je tichý kolem kol (All around the woods are so still and silent) Když mne stará matka (Songs my mother taught me) Struna naladěna (Take your bow and strike up!) Široké rukávy (In his loose-fitting and airy linen clothes) Dejte klec jestřábu (As long as the falcon)

IMPORTANT NOTICE: All mobile phones must be switched off. Would patrons also please stifle coughing as much as possible and ensure that watch alarms and any other electrical devices, which may become audible are switched off. Further, we kindly request patrons to refrain from clapping between movements. The duration of the recital is estimated at 60 minutes and there will be no interval. The use of a face mask is mandatory for all persons over the age of 12. It is strictly forbidden to record part or the whole of the recital and no photographs may be taken without the prior written permission from LMS.

ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ & ΣΧΟΛΙΑ / SONG TEXTS & COMMENTARY ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ | FOUR SONGS Piotr Ilyich Tchaikovsky (1840–1893) «Так что же?» (1872–73) «Τι κι αν;», έργο 16/5 |“So what can I say?”, Op. 16/5 Ποίηση | Text: Piotr Ilyich Tchaikovsky Ο Tchaikovsky είναι, ίσως, πιο γνωστός για τις συμφωνίες, τα μπαλέτα και τα κονσέρτα του. Είχε, όμως, επίσης, και πολλή αγάπη για το λόγιο τραγούδι, όπως φαίνεται από τα εκατό περίπου τραγούδια που είχε συνθέσει κατά τη διάρκεια της ζωής του, με το πρώτο να χρονολογείται πριν από την είσοδό του στο κονσερβατόριο και το τελευταίο από το 1893, το έτος του θανάτου του. Οι έξι ρομάντζες γράφτηκαν στη Μόσχα, τον Δεκέμβριο του 1872, προφανώς σύντομα μετά την ολοκλήρωση της Δεύτερης συμφωνίας. Αδυνατώντας να βρει στίχους κατάλληλους για μελοποίηση, ο συνθέτης αποφάσισε να γράψει το δικό του κείμενο. Το τραγούδι, το οποίο ο ίδιος θεωρούσε ως το πιο επιτυχημένο από το σετ, διηγείται ότι η αγγελική εικόνα του αγαπημένου είναι παρούσα μέρα και νύχτα, αλλά αυτή η αγάπη παραμένει μυστική στον φόβο της απόρριψης από τον αγαπημένο. Με τον πόνο να παραμένει αβάσταχτος, ο τραγουδιστής εκλιπαρεί τον αγαπημένο να τον σκοτώσει, αλλά να τον αγαπάει. Perhaps Tchaikovsky is best known for his symphonies, ballets and concertos, but he did excel in the composition of art-song as well; he wrote a hundred or so songs, the first before his entry to the Conservatory and the last in 1893, the year of his death. The six romances were composed in Moscow, in December 1872, apparently soon after Tchaikovsky finished work on his Second Symphony. Unable to find suitable verses to set to music, for this song, he decided to write the text himself, and eventually dedicated it to Nikolay Rubinstein. Tchaikovsky considered the song to be the most successful of the set. The song declares that the angelic image of the beloved is present day and night, but this secret love is concealed from the cruel ridicule of the beloved; the singer begs the beloved to kill him, but to love him. Твой образ светлый, ангельский И денно и нощно со мной; И слёзы, и грёзы, И жуткие, страшные сны, Ты всё наполняешь собой! Ты всё наполняешь собой! Так что же? Что же? Что же? Хотъ мучь, да люби!

Your angelic image is with me day and night; My tears, dreams, and nightmares Are full of you! Are full of you! So what? What? What? Torment me, but love me!

Я тайну страсти пагубной Глубоко хороню; А ты коришь, стыдом язвишь! Ты только терзаешь меня Безжалостной, грубой насмешкой, Безжалостной, грубой насмешкой! Так что же? что же? что же? Терзай, да люби!

I keep the secret of deadly passion deep inside; and you reproach me and embarrass me! You torment me With heartless, brutal mockery! With heartless, brutal mockery! So what? What? What? Torment me, but love me! I will be faithful to you till death,

Тебе до гроба верен я, Но ты каждый день, каждый час Изменою яд в сердце льёшь Ты жизнь отравляешь мою! Нет, я не снесу этой муки! Нет жалости в сердце твоём! Так что же? что же? что же?

But every day, every hour you sting my heart with your unfaithfulness, And poison my life! No, I will not survive this torment! You have no pity in your heart! So what? What? What?

Убей, но люби! Убей, но люби, убей, убей меня! Убей! Но люби!

Kill! But love me!

“Déception” (1888) «Απογοήτευση», έργο 65/2 | “Disillusionment”, Op. 65/2 Ποίηση | Text: Paul Collin (1845–1915)

Τα έξι τραγούδια έργο 65 γράφτηκαν αρχικά σε γαλλική ποίηση, για τη μεσόφωνο Désirée Artôt (1835–1907), με την οποία ο συνθέτης είχε επανασυνδεθεί το 1888, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στο Βερολίνο. Η αγάπη του για την Artôt πρέπει να ήταν αρκετά ισχυρή, αφού περίπου είκοσι χρόνια νωρίτερα σκεφτόταν να την παντρευτεί. Στη συνέχεια, τα τραγούδια δημοσιεύθηκαν με ρωσικές μεταφράσεις. Το τραγούδι «Déception» μεταφράστηκε ως «Razocharovani». Υπάρχει ένα είδος Ορφεϊκής θλίψης, στον χαμό της Ευρυδίκης, στο ποίημα (από τον κύκλο Mélodies, 1878) του Paul Collin (1843–1915). Ο Tchaikovsky χρησιμοποιεί επιδέξια το γαλλικό κείμενο με λακωνικές μουσικές φράσεις που σχεδόν μοιάζουν σαν τα ρετσιτατιβικά περάσματα του Monteverdi. Η μελαγχολία εδώ αποστάζεται, συγκεντρωμένη στις τελευταίες έξι γραμμές του τραγουδιού, όπου η φωνή κραυγάζει, ενώ το πιάνο παρέχει απλές και συνεχιζόμενες συγχορδίες με συγκρατημένα αρπίσματα. The six songs in Opus 65 were originally written to French poems, for the mezzo-soprano Désirée Artôt (1835–1907), with whom the composer had reconnected in 1888, during a concert tour in Berlin. His affection for Artôt must have been quite strong, since some twenty years earlier he contemplated marrying her. The songs were subsequently published with Russian translations. “Déception” was translated as “Razocharovanie” (“Disillusionment”). There is a touch of the sorrow of Orpheus losing Eurydice in Paul Collin’s (1843–1915) poem (from the cycle Mélodies, 1878). The French text is well used by Tchaikovsky in laconic phrases that seem almost like recitative passages from Monteverdi. Melancholy is distilled here, concentrated in the last six lines of the song where the voice cries out and the piano provides simple sustained chords with arpeggios held back.

Ярко солндатб ешё блистало, Увидатб хотел я леса, Где с весною вместе любви И блаженства пора настала

The sun was still shining. I wished to see again the great woods Where we used to promenade Our love at its lovely beginning.

Подымал я: “в лесной тиши Её найду опять, как прежде, И руки подав мне свои, Пойдёт за мной полна надежды.”

I said to myself: “On the road I will doubtless find here; My hand will reach for her hand, And on the way we will find reconciliation. I look everywhere. In vain! I call! And only the echo hears me!

Я напрасно ищу... Увы! Взываю! Лишь эхо мне отвечает! О, как скуден стал солнца свет. Как печален лес и безгласен О, любовь моя, как ужасно Так скоро утратить тебя!

Oh, poor pale sun! Oh, poor woods without birdsong! Oh, my poor love, what a pity! So quickly lost to oblivion!

«Я ли в поле да не травушка была?» (1880) «Δεν ήμουν και εγώ σαν αγνό χορταράκι;»), έργο 47/7 “Wasn’t I a blade of grass in the field?”), Op. 47/7 Ποίηση | Text: Ivan Zakharovich Surikov (1841–1880) Ο Tchaikovsky βρήκε το κείμενο για αυτό το θρηνητικό τραγούδι ανάμεσα σε ποιήματα του Ivan Surikov που είχαν δημοσιευθεί τη δεκαετία του 1870. Οι δύο άνδρες ήταν σύγχρονοι, αλλά από εντελώς διαφορετικά υπόβαθρα. Ο Surikov γεννήθηκε αγρότης σε ένα χωριό στην επαρχία Yaroslavl, και ήρθε στη Μόσχα ως αγόρι. «Αυτός ήταν αυτοδίδακτος. Το πραγματικό του επάγγελμα ήταν να κάθεται σε ένα άθλιο σιδερένιο περίπτερο, πωλώντας καρφιά και πέταλα. Ήταν φύλακας μέχρι το τέλος της ζωής του, αλλά είχε σοβαρό ταλέντο και τα ποιήματά του είναι διανθισμένα με αυθεντικά συναισθήματα. Θέλω να χρησιμοποιήσω μερικά από αυτά για τα δικά μου μελλοντικά έργα», ομολόγησε κάποτε ο Tchaikovsky στη Nadezhda von Meck (1831–1894). Ο Surikov συλλάμβανε τα ποιήματά του ως «τραγούδια», τα οποία μάλλον «τραγουδούσε» παρά να απαγγέλλει. Αν και το ποίημα του Surikov φέρει ομοιότητες με τα λόγια ενός αληθινού Ουκρανικού λαϊκού τραγουδιού, ο θρήνος για ένα κορίτσι που υποχρεούται να παντρευτεί έναν ηλικιωμένο είναι αρκετά διαδεδομένος και σε ρωσικά τραγούδια. Τα πρώτα δύο μέρη του τραγουδιού είναι μεταφορικά – το χόρτο που κόβεται για άχυρο, και ο θάμνος κόβεται για αχυροσκεπή – αλλά το τρίτο, και τελικό τμήμα, μιλάει άμεσα για την αιτία της θλίψης της, στον στίχο που αναφέρεται στο τι είχε συμβεί σε αυτήν. Στη συνέχεια, το μοτίβο επαναλαμβάνεται έντονα με πτώση του τόνου, σαν ένα χτύπημα της μοίρας. Αυτό το πέρασμα – crescendo και fortissimo στη φωνή που ακολουθείται από εμφατικές συγχορδίες στο πιάνο – είναι η πιο δραματική στιγμή στο τραγούδι. Η έμπνευση ήρθε από το λαϊκό μοιρολόι (плач), το οποίο τραγουδιέται σε «παρατεταμένο» ή «μελισματικό» στυλ. Το όλο τραγούδι ίσως συλλαμβάνεται στην ακόλουθη μεταφορά, που είχε προτείνει ο Vasina-Grossman: «Σκεφτείτε ένα φύλλο που πέφτει κυματίζοντας και το οποίο μπορεί να πιαστεί και να ανυψωθεί ξανά, για να πέσει και πάλι στη συνέχεια!» (Πηγή: Richard D. Sylvester, Τα πλήρη τραγούδια του Tchaikovsky)

Tchaikovsky found the text for this lament among poems published in the 1870s by Ivan Surikov. The two men were exact contemporaries, but from totally different backgrounds. Surikov was born a peasant in a village in Yaroslavl province, and came to Moscow as a boy. “He was selftaught; his real profession was sitting in a wretched iron kiosk selling nails and horseshoes. He was a stall-keeper to the end of his life, but he had serious talent and his poems are imbued with authentic feelings. I want to use some of them for my own future works”, Tchaikovsky once confessed to Nadezhda von Meck (1831–1894). Surikov thought of his poems as ‘songs’ which he ‘sang’ rather than recited. Though Surikov’s poem does resemble the words of an actual Ukrainian folk song, laments of a girl forced to marry against her will are common in Russian songs too. In this song, a girl’s parents have married her to an old man. The first two parts of the song use metaphor—the grass cut down for straw, the bush cut down for thatch—but the third, concluding section speaks directly of the cause of her grief in the line stating what has been done to her, which is then strongly repeated with falling intonation like a blow of fate. This passage—crescendo and double forte in the voice followed by emphatic piano chords—is the most dramatic moment in the song. The inspiration for it is the folk lament, or плач, sung in the ‘drawn-out,’ or ‘melismatic’ style. The whole song may be captured in the following metaphor, suggested by Vasina-Grossman: “Think of a leaf that flutters down and turns and may be caught up and rises, but then falls again!” (source: Richard D. Sylvester, Tchaikovsky's Complete Songs) Я ли в поле да не травушка была, Я ли в поле не зеленая росла; Взяли меня, травушку, скосили, На солнышке в поле иссушили. Ох, ты, горе мое, горюшко! Знать, знать такая моя долюшка! Я ли в поле не пшеничушка была? Я ли в поле не высокая росла? Взяли калинушку, сломали, Да в жгутики меня посвязали! Ох, ты, горе мое, горюшко! Знать, знать такая моя долюшка! Я ль у батюшки не доченька была, У родимой не цветочек я росла; Неволей меня, бедную, взяли, Да с немилым, седым повенчали! Ох, ты, горе мое, горюшко! Знать, знать такая моя долюшка!

Wasn’t I a blade of grass in the field, Wasn’t I growing green in the field? I was taken, blade of grass, and cut down, Left in the field to dry in the sun. Oh, you, woe, heavy woe of mine! So that’s what fate had in store for me! Wasn’t I a bush of guelder rose, With berries red, growing in the field? The bush was taken, cut down, And tied up into a bundle of twigs! Oh, you, woe, heavy woe of mine! So that’s what fate had in store for me! Wasn’t I my father’s little daughter, Wasn’t I my mother’s little flower? By force they took me, poor girl, And married me to a graybeard I don’t love, To a graybeard I don’t love they married me! Oh, you, woe, heavy woe of mine! So that’s what fate had in store for me! © 2004 Richard D. Sylvester

«Гаснут дальней Альпухары» (1878) «Σερενάτα του Δον Χουάν», έργο 38/1 “Don Juan’s Serenade”, Op. 38/1 Ποίηση | Text: Aleksey Tolstoy (1817–1875) Οι έξι ρομάντζες, έργο 38, γράφτηκαν μετά την καταστροφή του γάμου του Tchaikovsky, την απόδρασή του στο εξωτερικό και την επιστροφή του, το 1878, για να διαμείνει στο κτήμα της προστάτιδάς του, von Meck στην Ουκρανία, η οποία ήταν, παρεμπιπτόντως, αυτή που του είχε συστήσει τη “Serenada Don Zhuana” («Η Σερενάτα του Don Juan»). Το κείμενο πάρθηκε από το δραματικό ποίημα του Aleksey Tolstoy (1817–1875), Δον Ζουάν (Дон-Жуан, 1859–60), και αντηχεί τη γνωστή κοροϊδευτική σερενάτα από την όπερα του Mozart Don Giovanni, καλώντας τη Nisetta, μια γυναίκα της πόλης, να εμφανιστεί στο μπαλκόνι της. Πρόκειται για ένα σκόπιμο κομμάτι σαγηνευτικής καντάδας, από έναν εμπειρογνώμονα και αποφασισμένο Δον Ζουάν. Έτσι το είδε και το απέδωσε μουσικά ο Tchaikovsky. Επιπλέον έμπνευση υπήρξε το γεγονός ότι, γι' αυτόν, απ’ όλα τα έργα μουσικής που γράφτηκαν ποτέ, ο Don Giovanni του Mozart ήταν στην κορυφή της λίστας. Το τραγούδι υπήρξε πάντα δημοφιλές, τόσο στους τενόρους, όσο και στους βαρύτονους και μπάσους. (Πηγή: Richard D. Sylvester, Τα πλήρη τραγούδια του Tchaikovsky) The Six Romances, Op. 38, were written after the disaster of Tchaikovsky’s marriage, his escape abroad and return in 1878 to stay at the estate of his benefactor, Nadezhda von Meck, in the Ukraine, who incidentally was the one who introduced Tchaikovsky to the “Serenada Don Zhuana” (“Don Juan’s Serenade”). The text is taken from Aleksey Tolstoy’s (1817–1875) dramatic poem Don Juan (Дон-Жуан, 1859–60), and echoes the well-known mock serenade in Mozart’s Don Giovanni, here calling on Nisetta, a woman of the town, to appear on her balcony. It is a deliberate piece of seductive serenading by an expert and determined Don Juan. That is how Tchaikovsky saw it and rendered it musically. There was added inspiration in the fact that, for him, of all the works of music ever written, Mozart’s Don Giovanni was at the top of the list. The song has always been popular, sung by tenors as well as baritones and basses. (Source: Richard D. Sylvester, Tchaikovsky's Complete Songs) Гаснут дальней Альпухары Золотистые края, На призывный звон гитары Выйди, милая моя! Всех, кто скажет, что другая Здесь равняется с тобой, Всех, любовию сгорая, Всех, всех, всех зову на смертный бой! От лунного света Зардел небосклон, О, выйди, Нисета, О, выйди, Нисета, Скорей на балкон!

Nightfall comes to the golden lands Of distant Alpujarras, To the call of my guitar Come out, my darling! If any dare say another Can compare with you. If any burn with love for you, All, all, all I’ll fight to the death! Red in the moonlight The sky’s all aglow, O, come out, Nisetta, O, come out, Nisetta, Come out on your balcony now!

От Севильи до Гренады, В тихом сумраке ночей, Раздаются серенады, Раздаётся стух мечей. Много крови, много песней

From Seville to Granada, At quiet dusk as night comes on, Serenades are sung, The clatter of swords is heard; A lot of blood and many songs

Для прелестных льются дам, — Я же той, кто всех прелестней, Всё, всё, песнь и кровь мою отдам! От лунного света Зардел небосклон, О, выйди, Нисета, О, выйди, Нисета, Скорей на балкон!

Pour out for lovely women’s sake, -For her who’s loveliest, I’ll give it all, all my song and all my blood! Red in the moonlight The sky’s all aglow, O, come out, Nisetta, O, come out, Nisetta Come out on your balcony now. © 2004 Richard D. Sylvester

ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ | TWO SONGS Pancho Vladigerov (1899–1978) Ο Pancho Vladigerov είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους, περιγραφικούς, ιδιοσυγκρασιακούς και πιο εξέχοντες εκπροσώπους της βουλγαρικής μουσικής κουλτούρας. Η μουσική του είναι ένας ευφυής και λαμπρός συνδυασμός βουλγαρικών λαϊκών επιρροών, ιδιόρρυθμων μελωδικών και ρυθμικών μοτίβων, εμπλουτισμένη με πινελιές μοντέρνων αρμονιών. Το πρώτο, “вила се й гора” («Το δάσος στριφογύριζε»), είναι ένα ηρωικό τραγούδι που αφηγείται την ιστορία ενός τραυματισμένου πολεμιστή, ο οποίος βρίσκεται κάτω από ένα δέντρο μέσα σε ένα δάσος. Το δεύτερο, “Биляна платно белеше” («Το ξασπρισμένο πανί της Bilyana»), αφηγείται την ιστορία της Μπιλιάνα, ενός νεαρού κοριτσιού, που πλένει τα λευκά είδη ως προίκα για τον επερχόμενο γάμο της, σε μια πηγή της λίμνης της Οχρίδας. Σύντομα, μια ομάδα αμπελουργών έρχεται και γοητεύεται από την ομορφιά της. Προσπαθούν να την εντυπωσιάσουν με τον πλούτο τους, αλλά δεν τους βρίσκει ελκυστικούς. Προς έκπληξή τους (και σε αντίθεση με την αρχική πρόθεση να παντρευτεί κάποιον άλλο), ελκύεται από έναν νεαρό άνδρα, οδηγό της άμαξάς τους, και τους λέει ότι του αρέσει. Η ομάδα ανδρών συμφωνεί ότι είναι καιρός ο νεαρός να βρει μια νύφη, και έτσι, συμφωνούν να αφήσουν την αγάπη της νιότης να ανθίσει. Pancho Vladigerov is one of the most distinguished, most vivid, most temperamental, and most prominent representatives of Bulgarian music culture. His music is an artful and brilliant combination of Bulgarian folk influences, peculiar melodic and rhythmic patterns, peppered with stark modern harmonies. The first, “вила се й гора” (“The Forest Was Winding”) is a heroic song that tells the story of a wounded warrior, who is lying under a tree in a forest. The second, “Биляна платно белеше” («Bilyana Bleached Cloth»), tells the story of Bilyana, a young girl, who is washing linen as a dowry for her upcoming wedding at a spring of the Ohrid Lake. A group of vintners soon come and are charmed by her beauty. They try to impress her with their riches, but she does not find them appealing. To common surprise (and in conflict with the original intent to marry someone else), she falls for a young man riding their carriage and tells them that she likes him. The group of men agree that it is time for the young man to find a bride, and so, they agree to let the youth's love blossom.

вила се й гора (1938) Το δάσος στριφογύριζε, έργο 32/1 The Forest Was Winding, Op. 32/1 Вила сe й гора, майно лъо, разеленила, сал едно дърво, майно лъо, не се й развило. не се й развило, майно лъо, разеленило.

Βλαστούσε το δάσος, μάνα μου ανθούσε μόνο ένα δέντρο, μάνα μου δεν έχει μεγαλώσει. Δεν έχει μεγαλώσει, μάνα μου ούτε πρασινίσει.

Под дърво лежи, майно лъо, Млад ранен юнак със девет ранин майно лъо, все кур шумени. Десета рана, майно лъо Снож прободена.

Κάτω από το δέντρο, μάνα μου νέο πληγωμένο παλικάρι με εννέα πληγές, μάνα μου, όλες από σφαίρες. Η δέκατη πληγή, μάνα μου από μαχαίρι λαβώθηκε.

Биляна платно белеше (1948) Το ξασπρισμένο πανί της Bilyana, έργο 42/1 Bilyana’s Bleached Cloth, Op. 42/1 Биляна платно белеше на Охридските извори Ми поминаха винари грагяни Бели винари грагяни

Кротко терайте кервано, да не ми платно сгазите ако ти платно сгазим, Билияно со вино ке го ни е платиме, Не ви го сакам виното, винари, тук ви го сакам момчето.

Η Μπιλιάνα ξασπρίζει το πανί στις πηγές της Οχρίδας. Εκεί πέρασαν οι λευκοί οινοποιοί

Bilyana was bleaching the cloth on the Ohrid springs, from the south, the winemakers are coming, winemakers of the Belgrad.

Σιγανά περάστε το καραβάνι για να μην πατήσετε το πανί «Αν το πανί σου πατήσουμε, Μπιλιάνα, θα το πληρώσουμε με κρασί». «Δεν το θέλω το κρασί σας, οινοποιέ, αλλά θα ζητήσω το αγόρι σας».

Go slow with your caravan, so you don't run over my cloth, Bilyana, you pretty girl, if we run over your cloth, we will pay for it with wine. I don't like the wine, but I like this boy, that rides the caravan in the front, and wears a cap over his eyes.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ | FOUR SONGS Κωνσταντίνος Στυλιανού (γ. 1972) | Constantinos Stylianou (b. 1972) Τα δύο πρώτα τραγούδια σε ποίηση της Ντίνας Παγιάση-Κατσούρη είναι παρμένα από τη συλλογή Της Αφροδίτης και του Άδωνη (2006). Το πρώτο τραγούδι Τα Όνειρα και ο Άδωνης αποδίδεται στο ύφος ενός νανουρίσματος, το οποίο κορυφώνεται σταδιακά, καθώς κάθε προσπάθεια εξέλιξης επιστρέφει στο αρχικό μοτίβο. Η κορύφωση οδηγεί σε ένα ζωηρότερο μέρος, όπου το ίδιο υλικό ακούγεται σε ταχύτερο ρυθμό. Η Απουσία του Άδωνη είναι σε τριμερές μέτρο και περιέχει στοιχεία μπαρόκ, τα οποία αποδίδουν στο τραγούδι ένα ιεροτελεστικό χαρακτήρα και που αρμόζουν στο κύρος της Θεάς. Η Αφροδίτη, αφού κατάλαβε πως δεν μπορεί να περιμένει πια τον αγαπημένο της, κρατάει τα προσχήματα για τα μάτια του κόσμου. Το πρώτο τραγούδι σε ποίηση του Βασίλη Κουμή, Ιφιγένεια εν αμύνει, συσχετίζει τη θυσία της Ιφιγένειας με τις αδικίες της σύγχρονης ζωής, ενώ το δεύτερο, Άσε με να σου φυλάξω, είναι μια αποστασιοποιημένη χαμπανέρα, η οποία αποδίδει τον πόνο μιας ερωτικής απογοήτευσης. The first two songs set to poetry by Dina Payasi-Katsouri are taken from the collection Aphrodite and Adonis (2006). The first song, Dreams and Adonis, is a love song, where each verse is interspersed with a recurring motif signifying Adonis’s love for Aphrodite. The song is in three parts, the middle section being more energetic but still retaining the same material. The Absence of Adonis is in triple meter with references to the baroque era, which adds a ritual character to the song. The Goddess’s realisation that her lover is not coming back, leads to her maintaining a facade that she is anticipating his return. The first song to poetry by Vassilis Koumis, Iphigenia in Defence, links the sacrifice of Iphigenia with the injustices of modern life, while the second, Let me be a Part, is in a slow habanera rhythm, mourning the pain of a romantic disappointment.

Τα Όνειρα και ο Άδωνης (2007) Ντίνα Παγιάση-Κατσούρη (γ. 1941) Καλή μου όταν κοιμάσαι εμένα με συντροφεύουν τα όνειρά σου. Με πιάνουν από το χέρι

Και με οδηγούν σε ανύποπτους ερωτικούς βιότοπους. Στήνουμε καρτέρι στις νέες της γειτονιάς και βάζουμε στοιχήματα για την ομορφιά σου και την ομορφιά τους.

Η Απουσία του Άδωνη (2017) Ντίνα Παγιάση-Κατσούρη Μα η Αφροδίτη κατάλαβε έστω και αργά πως θα ήταν πια μάταιη η προσμονή του Άδωνη, επέμενε, όμως, να διατηρεί τα προσχήματα. Διοργάνωνε καθημερινά τελετές που να εξυμνούν

τις ερωτικές επιδόσεις και την ομορφιά του δίνοντας την αίσθηση πως όπου να ΄ναι, θα φανεί με τις αυλητρίδες και τη συνοδεία του. Έτσι για να ρίξει στάχτη στα μάτια των πιστών η Αφροδίτη.

Ιφιγένεια εν Αμύνει (2018)

Άσε με να σου Φυλάξω (2018)

Βασίλης Κουμής Σε βλέπω Ιφιγένεια Σαν αντανάκλαση μες στον καθρέφτη Σαν τα κίτρινα φιλιά – σε βλέπω Που δίνεις στον ήλιο που πέφτει.

Πριν τη νύχτα σ’ αγαπώ Μα όταν βγει με καίω Συνήθισα να ζω μ’ έναν καημό Με το αστείο δε γελάω, κλαίω

Σε βλέπω Ιφιγένεια Κάτ’ απ' τον κόκκινο ήλιο τον ψεύτη Αστήριχτη, αφύλαχτη νιότη – σε βλέπω Στα αχάριστο φως του καθρέφτη.

Άσε με να σου φυλάξω το σκοπό Στις χούφτες μου κρατάω παράλογα Θα μείνει απ' του Μαρσύα τον αυλό Τα λόγια και τα χρόνια τα παράφορα

Η γύμνια των θεών Νέκταρ στόμα εφήβων Ήμερη σιγή των λουλουδιών κραυγάζει στο κόψιμο των φύλλων.

Πριν βγει μέρα σε ζητώ Μ’ απ' τον ορίζοντα σε χάνω Ανάποδα γυρίζω τον καιρό Και στη χαρά μια θλίψη πιάνω

Σε βλέπω Ιφιγένεια Φοβισμένη να κλαις Σαν δεις τον στρατιώτη σε βλέπω Αδάκρυτη ζωή που δεν γνέφει.

Άσε με να σου φυλάξω το σκοπό …

Βροχή των αστεριών Σπαθί στο Κοίλο της Αυλίδας Θυσία στους δρόμους των εθνών Όνειρο ως το τέλος της παγίδας.

Σαν λειτουργία σ΄ άδειο ουρανό Χωρίς πατρίδα δίχως αδελφό Θα σου μαζεύω κοχύλια απ' το βυθό Άσε με να σου φυλάξω τα παράπονα Άσε με να σου φυλάξω το σκοπό …

Δώδεκα πρελούδια, Βιβλίο Α’, αρ. 3, 1, 5, 7, 12 Twelve Preludes, Book A', nos. 3, 1, 5, 7, 12 Κωνσταντίνος Στυλιανού | Constantinos Stylianou Για τα Δώδεκα πρελούδια, ο ίδιος ο συνθέτης γράφει: «Το 2008, στο πλαίσιο μιας σειράς εκδηλώσεων που σηματοδότησαν τη γαλλική Προεδρία της ΕΕ, μου ζητήθηκε να συνθέσω ένα κομμάτι μουσικής, το οποίο θα εκτελούσε ο πιανίστας Cyprien Katsaris, στη μεγάλη αίθουσα του Αρχηγείου της UNESCO, στο Παρίσι. Η ιδέα εδραιώθηκε, τελικά, στο μυαλό μου· θα υπήρχαν δύο αντιθετικά σε ύφος κομμάτια, τα οποία, στη συνέχεια, πήραν τη μορφή δύο πρελούδιων [αρ. 3 και 5]. Αυτό, επίσης, είχε την πρόσθετη διάσταση της σύνδεσής τους με εκείνη τη σημαδιακή γαλλική συλλογή πρελούδιων: οι δύο τόμοι Πρελούδιων του Debussy. Η πρόθεσή μου δεν ήταν στυλιστική. Αντ’ αυτού, ήθελα να χρησιμοποιήσω τον τρόπο, όπου, ο τίτλος κάθε κομματιού δεν είναι γραμμένος στο επάνω μέρος της σελίδας, αλλά απλώς προστίθεται στο τέλος (μέσα σε παρενθέσεις). Αυτό δείχνει ποια θα μπορούσε να ήταν η πηγή έμπνευσης, αποφεύγοντας, έτσι, τυχόν προγραμματικές συσχετίσεις. Στην πραγματικότητα, αυτό δείχνει, ότι, κάθε μουσικό κομμάτι μπορεί να σταθεί και μόνο του. Ως αποτέλεσμα αυτών των δύο αρχικών κομματιών, αποφάσισα να συνεχίσω μέχρι να ολοκληρωθεί ένας

κύκλος με δώδεκα, με το τελευταίο πρελούδιο να έχει γραφτεί το 2014. Έκτοτε, έχουν γίνει μερικές αναθεωρήσεις, όπως πρόσφατα το 2018. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της δεκαετίας, ένα ερώτημα υπήρχε πάντα στο μυαλό μου: πώς μοιάζει μια σύνθεση για πιάνο στον 21ο αιώνα; Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, δεδομένης της εκπαίδευσής μου και της πολύχρονης εμπειρίας μου ως πιανίστας. Η παράδοση και ο όγκος των έργων για το συγκεκριμένο όργανο ποικίλουν σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε πολλές φορές μπορεί να είναι εκφοβιστικός (και εξακολουθώ να το βρίσκω το δυσκολότερο μέσο για να συνθέσω). Όσο, όμως, ο συνθέτης αισθάνεται ότι έχει κάτι να πει, να εκφράσει και να μοιραστεί, τότε ανοίγει μια νέα οδός, η οποία, εν τέλει, διαμορφώνεται στα χέρια ενός προοδευτικού καλλιτέχνη». Στο Τρίτο πρελούδιο, εμπνευσμένο από τον πίνακα του Γάλλου ζωγράφου Paul Cézanne, με τίτλο L’étang des sœurs, ο ακροατής μπορεί να διακρίνει μια γαλήνη και το θρόισμα των φύλλων στο πέρασμα του αέρα. Γραμμένο σε ένα ιδιαίτερο είδος δωδεκαφθογγισμού, ο συνθέτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες συγχορδίες για να δημιουργήσει διαφορετικά ηχοχρώματα, ως παραλληλισμό προς τον πίνακα και τις αποχρώσεις που προκαλούν οι ακτίνες του φωτός στο τοπίο. Μέσα από την εντύπωση έλλειψης ρυθμικού προσανατολισμού, ξεπροβάλλει ένα χαρακτηριστικό τροχαϊκό μοτίβο, το οποίο αποτίνει φόρο τιμής στον Γάλλο συνθέτη Claude Debussy, και στα δικά του πρελούδια για πιάνο.

Το Πρώτο πρελούδιο είναι βασισμένο στο άγαλμα Η νίκη της Σαμοθράκης (π. 190 π.χ.). Η πρόθεση της φτερωτής κόρης να πετάξει, αλλά και η μόνιμη στασιμότητά της, παραλληλίζεται μουσικά από έναν επαναλαμβανόμενο παρεστιγμένο ρυθμό, ο οποίος αιωρείται, και από ένα έμμονο, δακτυλικό σε ρυθμό, μοτίβο. Πάνω από τα δύο βασικά μοτίβα, η μεγαλοπρέπεια προβάλλεται από μια μελωδική γραμμή, σε σταθερές αξίες, στις υψίφωνες περιοχές του οργάνου. Η ανάγκη της κόρης να κινηθεί κορυφώνεται σταδιακά και η μουσική περιπλέκεται σε μια ασταμάτητη σύγκρουση των μοτίβων.

Το Πέμπτο πρελούδιο έχει ως κεντρική ιδέα τη φιγούρα του αγγέλου που δακρύζει από το Τρίπτυχο Seilern, του Φλαμανδού ζωγράφου Robert Campin (π. 1375–1444). Σε αντιστοιχία με το τρίπτυχο, το πρελούδιο αποτελείται από τρία ισάξια τμήματα, τα οποία παρουσιάζουν, στην ουσία, την ίδια εκτενή μελωδία από διαφορετικές οπτικές. Το πρελούδιο ολοκληρώνεται με μια αγγελική κραυγή που σταδιακά εξασθενεί.

Το Έβδομο πρελούδιο είναι ατμοσφαιρικό. Η στασιμότητα του αγάλματος του Alberto Giacometti, με τίτλο Ο Άνδρας που περπατάει (1947), απεικονίζεται στις αργές και σταθερές επαναλήψεις συγχορδιών που αιωρούνται στον απόηχο του πεντάλ του πιάνου.

Το Δωδέκατο πρελούδιο είναι εμπνευσμένο από τον πίνακα της, Πορτογαλικής σε καταγωγή, Βρετανίδας ζωγράφου Paula Rego, με τίτλο, Ο χορός. Ο πίνακας, ο οποίος θεωρείται από τους αναλυτές ως και αυτοβιογραφικός, απεικονίζει τα στάδια της ζωής μιας γυναίκας, η οποία εξυμνεί τη ζωή χορεύοντας. Το πρελούδιο αποτελείται από δύο αντιθετικά τμήματα, τα οποία εναλλάσσονται δύο φορές. Το αρχικό τμήμα είναι σε ύφος ενός αργού και νοσταλγικού βαλς, ενώ το δεύτερο τμήμα παρουσιάζεται κάθε φορά σε γρηγορότερο ρυθμό και γίνεται εντονότερο, καταλήγοντας, εν τέλει, θριαμβευτικά.

For his Twelve Preludes, the composer writes: “In 2008, as part of a series of events to mark the French Presidency of the EU, I was asked to compose a piece of music to be performed by the pianist Cyprien Katsaris at the Great Hall of the UNESCO Headquarters in Paris. The idea finally consolidated in my mind that there will be two contrasting pieces, which then took the form of two preludes. This, also, had the added dimension of linking them to that quintessentially French collection of preludes: Debussy’s two Books of Préludes. The intention was not one of style; rather, to make use of the principle where the title of each piece is not written at the top of the page, but simply added in the very end (within brackets). This indicates what the source of inspiration might be, but avoids any programmatic implications. In effect, it shows that the particular piece of music should stand on its own. As a result of those two initial ones, I decided to continue until a cycle of twelve was completed, and the last prelude was composed in 2014. A few revisions have been made, as recent as 2018.

During this whole decade, a question has been on my mind: what does composing for the piano look like in the 21st century? This is especially pertinent to me, given my training and many years as a pianist. The tradition and sheer volume of works for this particular instrument have been so great and varied that it can be intimidating (and I still find it the hardest instrument for which to compose). But as long as the composer feels he or she has something to say, express, and share with others, then that opens up a new avenue that will finally take shape in the hands of a forward-looking performer”. In the Third Prelude, inspired by Paul Cézanne’s painting L’étang des sœurs, the listener can sense the serenity and the rustling of the leaves. Written in an idiosyncratic twelve-tone system, the composer uses various individual chords to create different colours that reflect the nuances of colour in the painting which depict a ray of light shining through the branches. Despite the initial sense of lack of rhythm, a characteristic trochaic motif emerges, which on closer inspection is an homage to the French composer Claude Debussy, and in particular to his own set of piano preludes. The First Prelude is based on the statue The Victory of Samothrace (circa 190 BC). The inherent contradiction between the static nature of the sculpture and the winged goddess’s intention to fly is reflected in a dialogue between two motifs, the first one being in dotted rhythm and the second one being an obsessive dactylic pattern. A majestic melody towers over this dialogue, unfolding in steady pace, in the instrument’s higher range. This leads to a climax where all the material is contrapuntally treated. The Fifth Prelude is inspired by the Triptych Seilern, by the Flemish painter Robert Campin (1375–1444), where the attending angel is weeping. The prelude is also in three parts, all of equal length, which are re-interpretations of the same melodic structure. The prelude ends with a cry that gradually disappears in the distance. The Seventh Prelude, based on Alberto Giacometti’s statue, entitled The Walking Man (1947), is atmospheric. The sense of movement being suspended in time is rendered musically by a series of steadily repeated chords, which along their evolution create harmonics through the constant use of the pedal. The Twelfth Prelude is inspired by Portuguese-born British artist Paula Rego’s painting The Dance. The painting depicts a woman’s different stages in life, which some analysts consider autobiographical. The prelude consists of two opposing parts that alternate twice. The initial part is a slow and nostalgic waltz, while the second is an energetic dance, which gradually gets faster and leads to an intense apotheosis.

CIGÁNSKÉ MELODIE, OP. 55, B. 104 (1880) ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, ΕΡΓΟ 55 | GYPSY SONGS, OP. 55 Antonín Dvořák (1841–1904) Ποίηση | Text: Adolf Heyduk (1835–1923)

Ο Antonín Dvořák συνέθεσε τον κύκλο τραγουδιών, Cigánské melodie (Τσιγγάνικα Τραγούδια), το κορυφαίο του επίτευγμα στη σύνθεση λόγιου τραγουδιού, το 1880, κατόπιν αιτήματος του βιενέζικου τραγουδιστή όπερας, Gustav Walter (1834–1910). Ο Dvořák επέλεξε επτά ποιήματα από τη συλλογή Básně (Poems) του Adolf Heyduk, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην Πράγα, το 1859. Τον Οκτώβριο του 1880, ο εκδότης Simrock, δημοσίευσε το σετ στο Βερολίνο, εκπληκτικά, με μόνο τη γερμανική μετάφραση του τσεχικού πρωτότυπου, το οποίο είχε ετοιμάσει ο ίδιος ο Heyduk. Ωστόσο, η δημοσίευση προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια σε ορισμένους τσεχικούς κύκλους, κυρίως λόγω της απουσίας του αυθεντικού κειμένου και του γεγονότος ότι δεν έγινε καμία αναφορά για την τσέχικη προέλευση αυτών των ποιημάτων. Ως αποτέλεσμα, στις αρχές του επόμενου έτους, είχε ετοιμαστεί μια αναθεωρημένη έκδοση με στίχους, τόσο στα Τσέχικα και στα Γερμανικά, όσο και στα Αγγλικά. Αν και ο Walter υποσχέθηκε να τραγουδήσει τον κύκλο με την πρώτη ευκαιρία, εν τέλη προγραμμάτισε μόνο δύο από τα τραγούδια (αρ. 1 και 4) σε ένα από τα ρεσιτάλ του στη Βιέννη, στις 4 Φεβρουαρίου 1881, με τη συνοδεία του Anton Rückauf (1855–1903). Ο κριτικός Eduard Hanslick (1825–1904) σχολίασε θετικά τα τραγούδια στην εφημερίδα Neue Freie Presse, επισημαίνοντας τον ερωτικό τους χαρακτήρα και τα επαίνεσε για τη διακριτική, αλλά έντονη αρμονία τους. Είναι άγνωστο πότε και αν ο Walter ερμήνευσε τον κύκλο στο σύνολό του. Τα ποιήματα του Heyduk, καθώς και η μουσική του Dvořák οφείλουν περισσότερα στα τσεχικά και σλοβακικά λαϊκά τραγούδια, παρά στα αυθεντικά τσιγγάνικα. Κάθε ένα από τα επτά τραγούδια περιέχει μια ρομαντική επίκληση κάποιας πτυχής της εξιδανικευμένης νομαδικής ζωής και δίνει έμφαση στον δεσμό μεταξύ ανθρώπου και φύσης, στη στοιχειώδη ανάγκη του ανθρώπου για μουσική και στην ελευθερία, ως κάτι που πρέπει να εκτιμηθεί πάνω από όλα. Ο κύκλος, συχνά, θεωρείται ότι έχει αλληγορικό νόημα, ως μια αντιπροσώπευση των αγώνων για την ελευθερία του τσεχικού λαού από την καταπιεστική αυστριακή κυβέρνηση της εποχής. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα antonin-dvorak.cz, «Οι μελωδίες και οι αρμονίες του Dvořák δεν επιχειρούν να μιμηθούν συγκεκριμένες πτυχές της λαογραφίας των τσιγγάνων. Το στυλιζάρισμα των τραγουδιών επικεντρώνεται στα γενικά λαογραφικά χαρακτηριστικά του κειμένου. Ωστόσο, το μέρος του πιάνου προδίδει ορισμένα στοιχεία τυπικά της ενόργανης συνοδείας σλοβακικών λαϊκών τραγουδιών, κυρίως τον παραδοσιακό ήχο του cimbalom». Antonín Dvořák composed the song cycle, Cigánské melodie (Gypsy Songs), his crowning achievement in Art-song composition, in 1880, at the request of the Viennese opera singer Gustav Walter (1834–1910). Dvořák chose seven poems from Adolf Heyduk’s collection Básně (Poems), published in Prague in 1859. The Berlin-based publisher Simrock published the set in October 1880, surprisingly, with only the German translation of the Czech original, which Heyduk himself had prepared. However, the publication caused considerable resentment in some Czech circles, mainly because of the absence of the original text and because of the fact that no mention was made about the origins of these poems. As a result, early the following year, a revised edition was prepared with Czech, German, and English lyrics. Although Walter promised to sing the cycle at his earliest convenience, he programmed two of the songs (Nos. I and IV) at one of his Vienna song recitals on 4 February 1881 to the accompaniment of Anton Rückauf (1855–1903). The critic Eduard Hanslick (1825–1904) reviewed them favourably in the Neue Freie Presse, highlighting their erotic character and praising them for their distinctive and headstrong harmony. It is unknown when exactly Walter

performed the cycle as a whole. Heyduk’s poems as well as Dvorak’s music owe more to Czech and Slovak folk songs than authentic gypsy music as well. Each of the seven songs contains a romantic evocation of some aspect of the idealised nomadic life, and put emphasis on the bond between man and nature, on man’s elemental need for music, and on freedom as something to be valued above all else. The set has often been thought to have an allegoric meaning, representing the struggles for freedom of the Czech people from the repressive Austrian government of the time. According to antonin-dvorak.cz, “Dvorak’s melodies and harmonies do not attempt to imitate specific aspects of gypsy folklore; the stylisation of the songs instead focuses on the generic folkloric traits of the text. The piano part nevertheless betrays certain elements typical of the instrumental accompaniment of Slovak folk songs, principally the traditional sound of the cimbalom.” 1.

Má píseň zas mi láskou zní (Το τραγούδι μου ηχεί με αγάπη ξανά | My song resounds)

Má píseň zas mi láskou zní, když starý den umirá, a chudý mech kdy na šat svůj si tajně perle sbíra.

My song resounds, a psalm of love, When day begins to fade, And when the moss and withered grass Secretly drink in pearls of dew.

Má píseň v kraj tak toužně zní, když svetem noha bloudí; jen rodné pusty dálinou zpěv volně z ňader proudí.

My song resounds full of wanderlust, As we journey through the world, Only on my wide native plains Can my song ring out happily.

Má píseň hlučně láskou zní, když bouře běží plání; když těším se, že bídy prost dlí bratr v umírání.

My song is also full of love, As storms rage across the heath, And my friend breathes his last And frees himself from pain!

Aj! Kterak trojhranec můj (Αχ! Πώς το τρίγωνό μου | Hey, how my triangle rings out)

Aj! Kterak trojhranec můj přerozkošně zvoní, jak cigána píseň, když se k smrti kloní! Když se k smrti kloní, trojhran mu vyzvání. Konec písni, tanci, lásce, bědování. Konec písni, tanci, lásce, bědování. 3.

Hey! How my triangle rings out in splendour! Like gypsy songs when we approach death! When the triangle’s song accompanies me to the grave, There will be no more singing and dancing!

A les je tichý kolem kol (Και το δάσος είναι ήσυχο παντού | All around the woods are so still and silent)

A les je tichý kolem kol, jen srdce mír ten ruší, a černý kouř, jenž spěchá v dol, mé slze v lících, mé slze suší.

All around the woods are so still and silent, My heart beats so fearfully; The black smoke sinks ever deeper Drying the tears on my cheek.

Však nemusí jich usušit, necht' v jiné tváře bije. Kdo v smutku může zazpívat, ten nezhynul, ten žije, ten žije!

But do not dry my tears, You shall blow in other places! He who can sing while grieving, Still lives, and his song will not fade!

Když mne stará matka ) Τα τραγούδια που μου έμαθε η μάνα μου | Songs my mother taught me)

Když mne stará matka zpívat, zpívat učívala, podivno, že často, často slzívala. A ted' také pláčem snědé líce mučim, když cigánské děti hrát a zpívat učim! 5.

When my old mother taught me songs to sing, Tears would well strangely in her eyes. Now my brown cheeks are wet with tears, When I teach the children how to sing and play!

Struna naladěna (Το βιολί μου είναι χορδισμένο | Take your bow and strike up!)

Struna naladěna, hochu, toč se v kole, dnes, snad dnes převysoko, zejtra, zejtra, zejtra zase dole!

Take your bow and strike up! Come and join the round dance, my lad! Be happy today, abundantly so, And sad tomorrow – it was ever thus!

Pozejtří u Nilu za posvátným stolem; struna již, struna naladěna, hochu, toč, hochu, toč se kolem!

Next day on the banks of the Nile, Sacred to our fathers. Take your bow and strike up, Hasten to the dance!

Široké rukávy (Φαρδιά μανίκια | In his loose-fitting and airy linen clothes)

Široké rukávy a široké gatě volnější cigánu nežli dolman v zlatě. Dolman a to zlato bujná prsa svírá; pod ním volná píseň násilně umírá. A kdo raduješ se, tvá kdy píseň v květě, přej si, aby zašlo zlato v celém světě!

In his loose-fitting and airy linen clothes The gypsy feels freer than when dressed in silk and gold! Yes! The golden dolman constricts his breast, Smothers the happily wandering strains of his free song. He who feels true joy when these songs resound, Wishes that all gold should vanish from the face of the earth.

Dejte klec jestřábu (Βάλτε το γεράκι στο κλουβί | As long as the falcon)

Dejte klec jestřábu ze zlata ryzého; nezmění on za ni hnízda trněného. Komoni bujnému, jenž se pustou žene, zřídka kdy připnete uzdy a třemene. A tak i cigánu příroda cos dala: k volnosti ho věčným poutem, k volnosti ho upoutala.

As long as the falcon can fly above the Tatra mountains, He will never exchange his rocky nest for a cage. If the wild foal can race across the heath, He’ll find no pleasure in bridle and reins. If, O gypsy, nature has given you something, She has given me freedom all my life.

Βιογραφικά | Biographies Μάριος Ανδρέου Ο δραματικός τενόρος Μάριος Ανδρέου είναι ένας από τους γνωστούς Κύπριους λυρικούς τραγουδιστές, που έχει στο ενεργητικό του πάνω από 250 συναυλίες, σε 16 διαφορετικές χώρες, όπως τη Νότια Αφρική, την Αγγλία, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Μάλτα, τη Βουλγαρία, την Πολωνία, την Κορέα, τη Νορβηγία, τη Σερβία, τον Λίβανο, την Ελλάδα, τα Σκόπια και τη Ρωσία. Έχει ερμηνεύσει πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όπερες, όπως, La finta giardiniera (Nardo), L’elisir d’ amore (Belcore), La Bohème (Marcel), Lakmé (Nilakantha), Dido and Aeneas (Aeneas), Il cuore di Cristo (John the Baptist), Το Θέαμα του Μινώταυρου (Αιγέας), Cavalleria Rusticana (Turiddu), Amahl and the Night Visitors (Caspar), Η γέννηση της Αφροδίτης (Ουρανός) και σε Ορατόρια και λειτουργίες όπως, το Carmina Burana, το Oratorio de noël, το Oratorio Missa Criolla, το Ein Deutsches Requiem, καθώς, επίσης, και σε ροκ όπερες όπως, η Kazanova (Kazanova), η Nalimar (Sangar), σε μιούζικαλ, όπως το Phantom Of the Opera (Phantom), το Alice in Dreamland (King), το The Little Mermaid (Ποσειδώνας) και σε τραγωδίες, όπως η Θεών και ανθρώπων έργα. Το 2007 έλαβε το Μεταπτυχιακό του από την Εθνική Μουσική Ακαδημία Σόφιας, με τον βαθμό Άριστα παμψηφεί στον σολιστικό τομέα, και ειδίκευση στην κλασική παιδαγωγική και τεχνική τραγουδιού, με καθηγήτρια την παγκοσμίου φήμης σοπράνο Blakovesta Karnobatlova Dobreva, ενώ παράλληλα, έχει καταφέρει να φτάσει στην τελική δωδεκάδα ανδρών (Γ’ βαρύτονος), μέσα από 180 υποψηφίους, στον Διεθνή Διαγωνισμό Christo Brambarov. Έχει λάβει μέρος και σε άλλους διεθνείς διαγωνισμούς, όπως τον Georgy Zlatev Cherkin, τον Georgy Atanasov, τον Montserrat Caballé, τον Cnipal, όπου κέρδισε επαίνους, βραβεία και Grand Prix. Τελευταία, το 2020, έχει κερδίσει το Grand Prix στον Ρωσικό διαγωνισμό Ρωσική Ρωμανσάδα. Έλαβε μέρος σε πολλά master-classes και έχει συνεργαστεί με γνωστούς τραγουδιστές και μαέστρους, όπως η G. Dimitrova, η M. Caballé, η R. Kabairanska, o M. Pincas, o V. Vacher, o A. Iosifov, o D. Κaraminkov, o Α. Boyd, η S. Evstatieva, η A. Miltseva, ο L. di Martino, o V. Ganchev, ο J. Galea, η K. Kostova, ο D. Ganchev, ο G. Leccese, ο J. Malgieri, ο S. Brener, η D. Dimova, ο L. Kenned, ο J. de Villiers, ο J. Slabbert, ο P de Beer, ο J. Page, ο J. Hanse, ο A. Combrink, ο M. Balteri, ο I. Natsev, ο T. Sojat, ο D. Slavov, ο P. Hutton η E. Natseva, ο J. Levy, ο Alek Avedisian, ο Κ. Πατσαλίδης, η Κ. Μηνά, η Δ. Καλαφάτη, ο Κ. Γιαννούδης, η Μ. Ηλία, η Μ. Αράπη, η Β. Κακομανόλη, η Ι. Μουστερή, ο F. Guy, ο Τ. Χριστοφόρου, η Τ. Βορκά, η Μ. Αναστασιάδου, η Χ. Μακαρίου, η Α. Σιάτη, η Z. Νικολαΐδου, ο Π. Χαραλάμπους, ο Γ. Φίλιας, η Ε. Αλωνεύτου, ο Φ. Καβαλλάρη, ο Γ. Κουντούρης, ο Μ. Γεωργίου, ο Α. Guy, ο Α. Κατσαντώνης, ο Σ. Καραγιώργης, ο Κ. Τρικολίδης, ο Γ. Χατζηλοϊζου, ο Ε. Καραγιώργης, ο Σ. Σάββα, ο Β. Λέκκας, το σχήμα Αvanti4, ο B. Μπουντούνης, ο Σ. Κλαδάς, η Ν. Λουκαϊδου, η Ε. Κυπριανού, ο Σ. Παπαντωνίου, ο J. Μοδινός, η R. Cetali-Μοδινού, η Ε. Μιχαλοπούλου, η Μ. Σκορδή, η Μ. Βλαχογιάννη, η Κ. Τάνου, η Μ. Κουκουτσάκη, ο Α. Παναγή, ο Π. Ξενάκη, ο Β. Ασημακόπουλος και ο Κ. Βρασιδάκης. Παράλληλα, έχει εμφανιστεί με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, τον Κυπριακό Οργανισμό Όπερας, την Ορχήστρα Flautissimo, τη Λυρική Σκηνή Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή Λεμεσού, την Κιθαριστική Ορχήστρα Κύπρου, την Ορχήστρα Συναυλιών Δήμου Λευκωσίας, τον Πνευματικό Όμιλο Λεμεσού, τον Πολιτιστικό Λαογραφικό Όμιλο Λευκωσίας Ρέας Ιωαννίδου και την Ορχήστρα Commadaria. Το 2005, η κριτικός της κρατικής όπερας Σόφιας, B. Arnautova, γράφει για την ερμηνεία του της άριας του Borislav, από την Πρώτη Βουλγαρική Όπερα Borislav: «Σίγουρα ο Μαέστρο Ατανάσοβ θα δάκρυζε αν άκουγε την εκπληκτική / δραματική ερμηνεία που έδωσε απόψε ο νεαρός Κύπριος βαρύτονος, Μάριος Ανδρέου», ενώ το 2006, η ερμηνεία του στον ρόλο του Papageno, στην όπερα Ο Μαγικός Αυλός του Μότσαρτ, είχε κατενθουσιάσει το κοινό και τους κριτικούς, και η Βουλγαρική εφημερίδα Чъст γράφει: «Ο νεαρός Κύπριος βαρύτονος ζωντάνευσε με τη

χαρισματική ερμηνεία τον ρόλο του Papageno σε όλα τα επίπεδα». Οι μελλοντικές του εμφανίσεις περιλαμβάνουν τα έργα Μαγιοβότανα του Μ. Καλομοίρη, την όπερα La fée et le cultivateur του A. Tcherepnin, ένα Χριστουγεννιάτικο Γκαλά με την Κιθαριστική Ορχήστρα Κύπρου και συναυλίες στη Νότιο Αφρική και Αγγλία. Παράλληλα, ως μέρος του πρόσφατου βραβείου του στον Ρωσικό διαγωνισμό Ρωσική Ρωμανσάδα, ο κ. Ανδρέου θα παρουσιαστεί σε μια συναυλία στη Ρωσία. Ο κ. Ανδρέου άρχισε τα πρώτα του βήματα στη μουσική, παίρνοντας μαθήματα πιάνου και θεωρίας στο Σύγχρονο Ωδείο Κύπρου και στη συνέχεια, στο Παγκύπριο Ωδείο, και μαθήματα τραγουδιού με τη Μ. Χαραλαμπίδου. Σήμερα, ζει και εργάζεται στην Κύπρο ως καθηγητής τραγουδιού στα Μουσικά Σχολεία Κύπρου, το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο.

Marios Andreou Dramatic tenor Marios Andreou is one of the well-known Cypriot classical artists who has performed in over 250 concerts in 16 different countries, including South Africa, England, France, Luxembourg, Spain, Italy, Malta, Bulgaria, Poland, Korea, Norway, Serbia, Lebanon, Greece, Skopje and Russia, in leading roles such as La finta giardiniera (Nardo), L’elisir d’ amore (Belcore), La Bohème (Marcel), Lakmé (Nilakantha), Dido and Aeneas (Aeneas), Il cuore di Cristo (John the Baptist), The Minotaur show (Egeas), Cavalleria Rusticana (Turiddu), Amahl and the Night Visitors (Caspar), The birth of Aphrodite (Uranus) and in oratorios and masses, such as Carmina Burana, Oratorio de noël, Oratorio Missa Criolla, Ein Deutsches Requiem, in rock operas, such as Kazanova (Kazanova), Nalimar (Sangar), in musicals, such as Phantom Of the Opera (Phantom), Alice in Dreamland (King) and The Little Mermaid (Poseidon). In 2007, he received a master’s degree from the National Academy of Music in Sofia with distinctions in solo classical singing and specialisation in classical voice pedagogy, under the guidance of world-renowned soprano Blakovesta Karnobatlova Dobreva. Additionally, he received third place, out of 180 candidates, at the Baritone category at the Christo Brambarov International Competition. He has taken part in major international competitions such as the Christo Brambarov, Georgy Zlatev Cherkin, Georgy Atanasov, Montserrat Caballé and Cnipal, where he won awards, prizes and the Grand (if plural, Grands) Prix with his latest awarded in 2020, the Grand Prix in the Russian competition Russian Romance. He took part in many Master Classes and collaborations with well-known Singers and Conductors such as: G. Dimitrova, M. Cabballe, R. Kabairanska, M. Pincas, V. Vacher, A. Iosifov, D. Karaminkov, A. Boyd, S. Evstatieva, A. Miltseva, L. Di Martino, V. Ganchev, J. Galea, K. Kostova, D. Ganchef, G. Leccese, J. Malgieri, S. Brener, D. Dimova, L. Kenned, J. de Villiers, J. Slabbert, P de Beer, J. Page, J. Hanse, A. Combrink, M. Balteri, I. Natsev, T. Sojat, D. Slavov, P. Hutton E. Natseva, J. Levy, Alek Avedisian, the Cyprus Symphony Orchestra, Cyprus Opera Organisation, Orchestra, Flautisimo, Lyric Stage, Limassol Lyric Stage, Cyprus Guitar Orchestra, Nicosia Municipality Concert Orchestra, Limassol Cultural Group, and the Cultural Folklore Group of the Leocarian Folklore Group. In 2005, re-performing Borislav's Aria from the First Bulgarian Opera Borislav again after 40 years, he moved the whole audience. B. Arnautova, critic of the State Opera Sofia, wrote about Marios: “Surely Maestro Atanasov would have wept if he listened to the amazing – dramatic interpretation given tonight by the young Cypriot baritone”. His performance, in 2006, of the role of Papageno in Mozart’s Die Zauberflöte thrilled audiences and critics alike. The Bulgarian

newspaper Чъст wrote that “his charismatic interpretation enlivened Papageno's role at all levels”. In his initial musical steps, he started piano and theory lessons at the Contemporary Conservatory of Cyprus and then, at the Pancyprian Conservatory, he studied voice with Mrs. M. Charalambidou. He lives and works in Cyprus as a Teacher of Music at the Music High Schools, Nicosia University and European University. His future appearances include M. Kalomiris' Mayovotana, A. Tcherepnin's opera La fée et le cultivateur, a Christmas Gala Concert with the Cyprus Guitar Orchestra, and several recitals, which are to be performed in South Africa and England. Additionally, as part of his 2020 Grand Prix at the Russian competition Russian Romance, he is scheduled to give a recital in Russia.

Νικόλας Κωσταντίνου Ο Steinway-Artist Νικόλας Κωσταντίνου έχει την ικανότητα να εντυπωσιάζει το κοινό, τόσο με τις τολμηρές επιλογές του από παραδοσιακό και μοντέρνο ρεπερτόριο, όσο και με τις εμφανίσεις του με ασυνήθιστα μουσικά σχήματα. Έχει επαινεθεί από κριτικούς μουσικής ως «…καλλιτέχνης με βαθύτατα αισθήματα, ο οποίος είναι ικανός να ερμηνεύει μουσική με ολόκληρη την ψυχή και το είναι του…» (Kaleva) και οι ερμηνείες του έχουν χαρακτηριστεί ως «κολοσσιαίες» και «δραματουργικά πλούσιες» (D. Nicolau). Έχει δώσει συναυλίες στην Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Κύπρο, Ουγγαρία, Φιλανδία, Πορτογαλία, Τουρκία, και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και έχει φιλοξενηθεί στο Wigmore Hall (Λονδίνο), στο Musikverein (Βιέννη), στο BeethovenHaus (Βόννη) και στη Μουσική Ακαδημία Ferenc Liszt (Βουδαπέστη). Ο Δρ. Κωσταντίνου έχει εμφανιστεί σε διεθνή Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου, όπως το Kuhmo, το Oulunsalo Soi (Φινλανδία), το Gödöllő (Ουγγαρία), το Ledra Music Soloists και τα Κύπρια (Κύπρος). Έχει εμφανιστεί με τη Philharmonia Orchestra, τη Ρωσική Φιλαρμονική Ορχήστρα Δωματίου Αγ. Πετρούπολης, την Ορχήστρα Κονσέρτου Βουδαπέστης, την Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου Failoni και τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, με μαέστρους όπως τον Esa Heikkilä, τον Konrad von Abel, τον Juri Gilbo, τον Νότη Γεωργίου και τον Maciej Zoltowski. Ο Δρ. Κωσταντίνου, συχνά, συνεργάζεται με ένα ποικίλο φάσμα καταξιωμένων μουσικών, καθώς και τραγουδιστών. Οι συνεργασίες του στον τομέα της μουσικής δωματίου συμπεριλαμβάνουν διεθνώς αναγνωρισμένους σολίστες, όπως οι βιολονίστες Vilmos Szabadi, Chloë Hanslip, Kazuhiro Tagaki, Νίκος Πίττας, Wolfgang Schroeder, οι τσελίστες Gustav Rivinius, Erkki Rautio, David Cohen, Péter Somodari, Tytus Miecznikowski, οι φλαουτίστες János Bálint, Virginie Bove, ο ομποΐστας Francesco Quaranta, ο κλαρινετίστας Gábor Varga και τα κουαρτέτα εγχόρδων Meta4 και Akadémia. Η αγάπη του για το κλασικό, λόγιο τραγούδι συμπεριλαμβάνουν συνεργασίες με τραγουδιστές, όπως οι σοπράνο Μαργαρίτα Ηλία, Κατερίνα Μηνά, Ζώη Νικολαΐδου, Θεοδώρα Ράφτη, η μετζο-σοπράνο Έλλη Αλωνεύτου, ο τενόρος Christian Zenker και ο βαρύτονος Κύρος Πατσαλίδης. O Δρ. Κωσταντίνου έχει παρουσιάσει με τον βιολονίστα Νίκο Πίττα και με τον τσελίστα Péter Somodari ολόκληρη τη σειρά έργων του L.v. Beethoven για βιολί και πιάνο (2013–14), και για βιολοντσέλο και πιάνο (2015–16). Παράλληλα, συχνά παρουσιάζει έργα Κυπρίων συνθετών, στην Κύπρο και στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων και πρώτων παγκόσμιων παρουσιάσεων.

Το 2018, ο Νικόλας παρουσίασε ένα ρεσιτάλ πιάνου με τίτλο Μια βραδιά με τον Σοπέν, σε μια περιοδεία, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Λάρνακας, στη Λευκωσία, στη Βηρυτό και στο Λονδίνο. Αργότερα, τον Δεκέμβριο, συμμετείχε σε μια συναυλία μουσικής δωματίου με τίτλο Μουσική με τους κορυφαίους, όπου παρέα με τον εξάρχοντα της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, Σίμο Παπάνα, την πρώτη βιόλα της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, Maté Szűcs, και τον πρώτο τσελίστα της Φιλαρμονικής της Βιέννης, Péter Somodari, ερμήνευσε κουαρτέτα για πιάνο των Mozart, Schumann και Brahms. Ο Νικόλας Κωσταντίνου είναι απόφοιτος του μουσικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Σέγκεντ, του Πανεπιστημίου Μουσικής Ferenc Liszt στη Βουδαπέστη, του Ινστιτούτου Μουσικής στο Cleveland του Οχάιο, καθώς και του Βασιλικού Κολλεγίου Μουσικής του Λονδίνου, και είναι κάτοχος των τίτλων Master of Music in Performance, και Διδακτορικού (PhD). Η διδακτορική του διατριβή έχει τίτλο Η Μουσική Δωματίου του Ernő Dohnányi: Παράδοση, Καινοτομία και Ουγγρική Ταυτότητα. Έχει μελετήσει με τη Μárta Gulyás, τον Dr. Daniel Shapiro, τον Sándor Falvai, τον Ferenc Kerek, τον Julian Jacobson, την Τάνια Οικονόμου και τη Βάντα Οικονόμου-Κωνσταντίνου. Μελέτησε, επίσης, μεταξύ άλλων, με τον Dmitri Bashkirov, τον Νικόλα Οικονόμου, τον Vadim Suchanov και τον Ferenc Rados. Μαθητές του έχουν κερδίσει βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς πιάνου και μουσικής δωματίου και έχουν γίνει δεκτοί σε αναγνωρισμένες σχολές στο εξωτερικό, όπως την Ανώτατη Μουσική Σχολή Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, την Ανώτατη Σχολή Μουσικής Φρανς Λιστ στη Βαϊμάρη, το Βασιλικό Κονσερβατουάρ της Σκωτίας στη Γλασκόβη, τη Σχολή Purcell στο Λονδίνο και το Κονσερβατουάρ Νέας Αγγλίας, στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Ο Δρ. Κωσταντίνου έχει επαινεθεί για τη διδακτική του προσφορά από επώνυμους του χώρου. Επί του παρόντος, ζει και διδάσκει στη Λευκωσία, είναι Λέκτορας πιάνου στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και καθηγητής πιάνου στα Μουσικά Σχολεία Λευκωσίας.

Nicolas Costantinou A Steinway Artist, Nicolas Costantinou is renowned for impressing his audience with his daring selection of repertoire, old and new, and his ability to perform with extraordinary instrumental ensembles. He has been hailed by critics as ‘…an artist of deep emotions, who is capable of performing music with his whole being and soul…’ (Kaleva) whilst his interpretations have been described as ‘colossal’ and ‘dramatic’ (D. Nicolau). He has given numerous concerts in Austria, Cyprus, Hungary, Germany, Greece, Finland, France, Lebanon, Portugal, Turkey, Switzerland, the UK and the USA and has performed at London’s Wigmore Hall, the Brahms Saal of the Musikverein in Vienna, the Beethoven-Haus in Bonn, and the Grand Hall of the Franz Liszt Academy of Music in Budapest. Aside from performances with the Ledra Music Soloists festivals and concert series, he has been invited to perform at international festivals around Europe such as the Kuhmo Chamber Music Festival, the Oulunsalo Soi Music Festival (Finland), the Gödöllő Chamber Music Festival (Hungary), and the Kypria Festival (Cyprus). His debut in London’s prestigious Wigmore Hall was received with favourable reviews. He has performed with the Philharmonia Orchestra, the Russian Chamber Philharmonic St. Petersburg, the Budapest Concert Orchestra, the Failoni Chamber Orchestra, and the Cyprus Symphony Orchestra, with maestros such as Konrad von Abel, Juri Gilbo, Esa Heikkilä, Notis Georgiou, Spiros Pisinos, Maciej Zoltowski and Ayis Ioannides. Dr. Costantinou enjoys collaborating with a diverse range of instrumentalists and singers alike. His chamber music collaborations have included internationally acclaimed musicians and singers such as the violinists Vilmos Szabadi, Chloë Hanslip, Simos Papanas, Nikos Pittas, Wolfgang Schroeder, Kazuhiro Tagaki, violist Maté Szűcs, the cellists Gustav Rivinius, Erkki Rautio, David

Cohen, Péter Somodari, Tytus Miecznikowski, flautists János Bálint, Virginie Bove, oboist Francesco Quaranta, clarinettist Gábor Varga, and the Meta4 and Akadémia String Quartet. His passion for Art-Song has led to collaborations with singers such as sopranos Margarita Elia, Zoe Nicolaidou, Theodora Raftis, mezzo-soprano Elli Aloneftou, tenor Christian Zenker and baritone Kyros Patsalides. He regularly performs works by Cypriot composers in Cyprus and abroad including a number of world premieres. Dr. Costantinou recently performed for the first time in Cyprus Beethoven’s complete works for piano and violin (2013–14) with violinist Nikos Pittas and for piano and cello (2015–16) with cellist Péter Somodari. In 2018, Nicolas Costantinou gave an all-Chopin recital in Larnaka, Lefkosia, Beirut and London, and appeared in a chamber music recital entitled Music with the Leaders where, along with the concertmaster of the Thessaloniki Symphony Orchestra, Simos Papanas, the first viola of the Berliner Philharmoniker, Maté Szűcs, and the first cello of the Wiener Philharmoniker, Péter Somodari, he interpreted works by Mozart, Schumann and Brahms. Nicolas Costantinou graduated from the Greek Hellenic Academy of Music, the Ferenc Liszt Academy of Music in Szeged, the Ferenc Liszt University of Music in Budapest (summa cum laude) and holds a Master of Music in Performance from the Cleveland Institute of Music (U.S.). Recently, he was awarded a Doctorate of Philosophy (Ph.D.) from London’s Royal College of Music under the supervision of Prof. Paul Banks, Dr. Julian Jacobson and Dr. Jane Roper. His thesis is entitled The Chamber Music of Ernő Dohnányi: Tradition, Innovation and ‘Hungarianness’. He has also studied with Márta Gulyás, Dr Daniel Shapiro, Sándor Falvai, Ferenc Kerek, Tania Economou and Wanda Economou-Constantinou and he has participated in masterclasses held by acknowledged pianists Dmitri Bashkirov, Nicolas Economou, Vadim Suchanov and Ferenc Rados. He currently teaches promising new talent in Cyprus. Many of his students have won numerous prizes at international piano competitions, and have participated in piano master-classes with renowned professors. Some of his students have furthered their studies at highly esteemed academies and universities, amongst them, the Reina Sofía Escuela Superior de Música in Madrid, the Hochschule für Musik Franz Liszt in Weimar, the Royal Conservatoire of Scotland in Glasgow, the Purcell School in London and the New England Conservatory of Music in Boston. Dr. Costantinou is currently a lecturer at the University of Nicosia and he also teaches at the Nicosia Music Schools.

Κωνσταντίνος Στυλιανού Το έργο του Κωνσταντίνου Στυλιανού περιλαμβάνει έργα για σόλο όργανα, μουσική δωματίου, ορχηστρικά καθώς και μελοδράματα. Η μουσική του έχει εκτελεστεί από ορχήστρες διεθνούς κύρους, όπως Philharmonia Orchestra, Bruckner Symphony Orchestra, Oxford Philomusica, Jeunesses Musicales World Orchestra, όπως επίσης τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, και παρουσιαστεί σε σημαντικά θέατρα, όπως το Wigmore Hall στο Λονδίνο, το King’s Theatre στο Εδιμβούργο, το St David's Hall στο Κάρντιφ, Teatro La Fenice στη Βενετία, το Beethoven-Haus στη Βόννη, τη Ραδιοφωνία της Βιέννης, τα κεντρικά γραφεία της Unesco και τον Καθεδρικό Saint-Louis des Invalides στο Παρίσι. Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Royal College of Music (BMus, MMus in Piano Performance), στο King’s College London (MMus in Composition), και στο Royal Holloway University of London, όπου απέκτησε το Διδακτορικό στη Σύνθεση, το 2005. Του έχουν απονεμηθεί δύο βραβεία σύνθεσης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Τον Φεβρουάριο 2009 δόθηκε η πρεμιέρα της όπεράς του Πικνίκ στο πεδίο της μάχης (στα γερμανικά), βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό του Φερνάντο Αρραμπάλ, σε παραγωγή του Landestheater της πόλης Λιντζ στην Αυστρία, μέσα στα πλαίσια των εκδηλώσεων για Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2009, και η οποία έλαβε ενθουσιώδεις κριτικές. Περαιτέρω παραστάσεις δόθηκαν στην Κύπρο, και στην Ουγγαρία στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Μπάρτοκ. Πρόσφατα έργα περιλαμβάνουν τον κύκλο 12 Πρελούδια για πιάνο (2008-12), εκ των οποίων διάφορα έχουν εκτελεσθεί στο Λονδίνο, στην Πράγα, στο Κάρντιφ, στη Ζυρίχη και στη Μόσχα, το Κοντσέρτο για Βιόλα σε Ντο ελάσσονα, η πρεμιέρα του οποίου δόθηκε τον Ιανουάριο 2013 από την Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, τον κύκλο τραγουδιών Συμφωνία, η πρεμιέρα του οποίου δόθηκε τον Μάιο 2014 στο Μέγαρο Αθηνών, και τη Σονάτα για Βιολί και Πιάνο (2015) (πρεμιέρα στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Λονδίνο, το 2016).

Constantinos Stylianou Constantinos Stylianou’s work covers the whole spectrum from solo instrumental to symphonic and operatic. His works have been performed by leading orchestras such as the Philharmonia Orchestra, the Bruckner Symphony Orchestra, the Oxford Philharmonic Orchestra, the Jeunesses Musicales World Orchestra, as well as the Cyprus Symphony Orchestra, and in prestigious venues such as the Wigmore Hall in London, the King’s Theatre in Edinburgh, St David's Hall in Cardiff, the Teatro La Fenice in Venice, Beethoven-Haus in Bonn, the ORF concert hall in Vienna, and the Unesco Headquarters and Cathédrale Saint-Louis des Invalides in Paris. He studied piano and composition at the Royal College of Music, at King’s College London, and at Royal Holloway University of London where he was awarded the PhD in Composition in 2005. He is also the recipient of two Composition Awards by the Cyprus Ministry of Education and Culture. His opera Picknick im Felde (in German) was produced by and performed at the Linz Landestheater, as part of the official events for Linz European Cultural Capital 2009, and was received with enthusiastic reviews. The libretto (also by the composer) is based on the play by Fernando Arrabal. Following further performances in Cyprus, the opera was presented at the Bartok Festival in Hungary in the summer of 2009. Other selected works include a set of 12 Preludes for piano (2008-12), performed in London, Prague, Cardiff, Zurich and Moscow, the Concerto for Viola in C minor, which was premiered in January 2013 by the Cyprus Symphony Orchestra, a song-cycle, titled Symphonia, which was premiered in May 2014 at the Athens Megaron, and the Sonata for Violin and Piano (premiered at the Hellenic Centre in London in 2016).

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ: Νικόλας Κωσταντίνου Βάντα Οικονόμου-Κωσταντίνου Μαρία Εργατίδου Χρίστος Κωσταντίνου Giovanni Galetti GRAPHIC DESIGN: Hemonides Applied Arts | www.hemonides.com ΕΠΊΤΙΜΑ ΜΈΛΗ: Dr. Peter Laki Sponsors (μέχρι €2.000): Alphamega Hypermarket PREMIUM SPONSORS (πέραν των €2.000): Πολιτιστικές Υπηρεσίες Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ: Έλενα Γιώργαλλου Αντώνης Φραγκίσκου

Το Ledra Music Soloists (LMS) είναι ένα μη κερδοσκοπικό νόμιμο σώμα που δημιουργήθηκε με σκοπό να προωθήσει την κλασική μουσική στην Κύπρο και στο εξωτερικό, φέρνοντας σε επαφή καταξιωμένους καλλιτέχνες, ώστε να συνεργαστούν, να ανταλλάξουν εμπειρίες και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε συναυλίες. Ledra Music Soloists (LMS) is a non-profit legal body, which was formed in an effort to promote classical music in Cyprus and abroad by inviting various established artists to collaborate, exchange experiences and finally present their work in concerts.

Ledra Music Soloists: Οδός Μαραθώνος 21, 2413 Λευκωσία τηλ: 22352355 web: www.ledramusic.org email: info@ledramusic.org