De levenslessen van ANNEMIE STRUYF
weekend 11 en 12 januari 2014
LEES
54
LEES
53
WEEKEND 2014 is nog maar nét begonnen, maar sommigen weten nu al dat het een jaar wordt dat voor altijd in het geheugen zal gegrift staan. Wij gingen praten met enkele Vlamingen voor wie 2014 een wel heel bijzonder jaar wordt. Eind dit jaar keren we nog eens terug om te zien hoe het hen is vergaan. JOKE VAN CAESBROECK EN LEENTJE DE LEEUW
Een heel ander leven in
2014!
Foto’s De Backer en EVG
VANAF
52
Eindelijk op tv! IN VLAAMSE VELDEN goedweekend@hln.be
WEEKENDBIJLAGE
EVELIEN EN KEVIN VERBOUWEN, VERHUIZEN ÉN TROUWEN
ELS EN KRISTOFF EMIGREREN NAAR ZUID-AFRIKA
GWENDOLIEN EN RIDA KRIJGEN EEN TWEELING LEES
50 EN 51
50
weekend 11 en 12 januari 2014
VERVOLG
49
Een jaar van
Huwelijk voor Evelien en Kevin Wie: Kevin Gentjens (27) en Evelien Heymans (23) Huidige woonplaats: Westmalle Toekomstige woonplaats: Arendonk Burgerlijke staat: nu samenwonend, binnenkort getrouwd Verhuizing: 25 januari 2014 Huwelijk: tussen mei en september 2014
«Op kerstdag ging hij plots op zijn knie, mét die ring» Kevin: «Evelien en ik zijn al meer dan vijf jaar samen. Ik huur sinds eind 2009 een dakappartement in Westmalle, waar Evelien eind 2012 mee introk. Daarvoor studeerde ze nog en woonde bij haar ouders. Maar we wilden graag een eigen huisje, een plek écht van ons. In de zomer van 2013 vonden we een huis in Arendonk waar we gek op waren. Het was nog maar de tweede woning die we bezochten, maar het voelde meteen goed.» Evelien: «We moesten snel zijn, want er waren nog heel wat geïnteresseerden. Gelukkig werd ons bod aanvaard. Op 25 november kregen we de sleutel en we hopen op 25 januari te kunnen verhuizen. Er is best wat werk aan het huis.» Kevin: «Toen we de sleutel kregen, had ik net nog een weekje vakantie. Ik ben toen al begonnen met het behangpapier van de muren te halen. En onlangs heb ik met een collega een nieuw plafond in de keuken geplaatst. We krijgen ook veel hulp van vrienden en familie. Zo zal mijn nonkel samen met een collega de elektriciteit vernieuwen, Evelien en haar mama houden zich bezig met het behangpapier en het schoonmaakwerk. En Eveliens vader zal de muren plamuren, de plafonds schilderen en alles opnieuw behan-
Bij mijn aanzoek was ik enorm zenuwachtig! Eigenlijk weet ik zelfs niet meer hoe ik het precies vroeg
Foto Eddy Vangroenderbeek
KEVIN
Wie: Kristoff Van Reeth (34) en Els Vermeulen (33) Huidige woonplaats: Buggenhout Toekomstige woonplaats: La Lucia bij Durban, Zuid-Afrika Burgerlijke staat: getrouwd Kinderen: Ilyan (9) en Lana (7) Verhuizing: oktober/november 2014
Guesthouse in het buitenland voor het gezin Van Reeth
To do in 2014 • Trouwdatum prikken • Uitnodigingen maken en feest organiseren • Elektriciteit in huis vernieuwen • Muren en plafonds in woonkamer en slaapkamer schilderen • Keuken en gang schilderen en behangen • Gasvuur vervangen door inductiekookplaat gen. We staan er dus niet alleen voor!» (lacht) Evelien: «We wonen al een jaar samen, maar kijken er toch allebei naar uit om ons in ons eigen huis te settelen. Dat zal toch nog anders zijn. Maar de grootste verrassing kwam er met Kerstmis. Plots, tijdens het cadeautjesmoment, ging Kevin op zijn knieën zitten voor mij. Met een ring in zijn hand. We hadden al wel gefantaseerd over een huwelijk, maar echt concreet werd het nooit. Het was dus een grote verrassing!» Kevin: «Ik had altijd al tegen Evelien gezegd dat ik over trouwen wilde nadenken zodra we een huis hadden. Via een vriendin van Evelien bestelde ik een ring, waarvan ze gezegd had dat ze hem mooi vond. Ik wilde het aanzoek per se in het bijzijn van haar familie doen, die mensen betekenen voor mij intussen ook zo veel. Na de scheiding van mijn ouders drieënhalf jaar geleden, vond ik bij hen een tweede thuis. Ik was enorm zenuwachtig! Eigenlijk weet ik zelfs niet meer hoe ik het precies vroeg en wat ik precies zei (lacht)! Maar 2014 wordt dus een groots jaar voor ons. We trekken in ons eigen huis én we gaan trouwen. Dat doen we enkel voor de wet, want ik mag niet voor de Kerk trouwen omdat ik mijn vormsel niet heb gedaan. Maar dat vinden we niet erg. Een kerkceremonie is toch duurder dan een wettelijk huwelijk en we hebben net een huis gekocht, hé. Heel concrete plannen voor ons trouwfeest hebben we nog niet. Eerst verhuizen, daarna kunnen we beginnen na te denken over hoe we ons feest willen organiseren.» Evelien: «We willen er een fantastisch mooie dag van maken, samen met vrienden en onze dichtste familie, want die is nogal groot bij ons beiden. We zien het niet té traditioneel of met een duur diner met alles erop en eraan. Het wordt een persoonlijk feest met lekkere hapjes, maar binnen een beperkt budget. Een concrete datum moeten we nog prikken, maar ik wil graag trouwen in de lente of de zomer. Ergens tussen mei en september 2014 wordt het. Spannend!»
«Hoe ouder de hoe moeilijker. Het is Kristoff: «Mijn broer Dominiek en ik zijn geboren in Kenia. We hebben in Nairobi gewoond tot ik vier jaar was en keerden dan terug naar België. Begin jaren negentig woonden we opnieuw twee jaar in Oost-Afrika, in Tanzania, omdat mijn vader er ging werken. Als je er een langere periode bent geweest, is de liefde voor Afrika niet meer weg te denken. Dominiek vertrok onlangs definitief naar ZuidAfrika en zo is de bal helemaal aan het rollen gegaan.» Els: «Drie jaar geleden ging ik al mee naar Oost-Afrika en dat is niet mijn ding. Het zuiden is iets chiquer, het weer is er goed, het is er mooi. We hadden al veel verhalen gehoord van Dominiek en zijn vrouw Heidi, maar je wil het toch ook met je eigen ogen zien.Toen we in november van vorig jaar zelf naar Zuid-Afrika reisden, was de beslissing om er te gaan wonen snel genomen. De klik was er meteen.»
Wat we zullen missen uit België? De lekkere frietjes natuurlijk! Maar serieus, toch voornamelijk onze familie ELS
To do in 2014 • Belgische woning verkopen • Bouwvergunning van guesthouse regelen • Guesthouse verbouwen • Visumaanvraag afhandelen • Guesthouse inrichten • Verhuizen naar Zuid-Afrika Kristoff: «We zijn dan met de hulp van mijn broer op zoek gegaan naar een geschikt pand om een guesthouse in te openen. We hebben iets gevonden, maar er zijn wel nog wat verbouwingswerken aan. Dankzij de ervaringen, goede en minder goede, van mijn broer zijn we goed voorbereid. Bovendien is mijn broer in de buurt, hij woont aan de overkant van de straat, om een oogje in het zeil te houden. Dat geeft toch een geruster gevoel.» Els: «Onze guesthouse, op twintig meter van het strand van La Lucia in Noord-Durban, zal zeven kamers tellen. Maar om die in orde te krijgen, moeten we nog een heel stuk bijbouwen bovenop de woning die we hebben gekocht. Naast de verbouwingswerken, zijn er ook alle administratieve zaken die we in orde moeten brengen. Dat gaat van een businessplan tot het aanvragen van een bewijs van goed zedelijk gedrag. Het is pas door heel deze emigratieprocedure te doorlopen dat we beseffen hoe moeilijk andere landen het maken voor buitenlanders om er te gaan wonen. Zo moeten we ook een bepaald aantal lokale inwoners tewerkstellen én moeten we zelfs een bepaald voorschot storten voor een mogelijke repatriëring wanneer er de eerste twee jaar iets zou mislopen. Is alles in orde,
weekend 11 en 12 januari 2014
mijlpalen
51
Een nieuw gezin, een nieuw huis, een nieuw land... Drie koppels voor wie 2014 niet zomaar een jaar is, maar wel dat van de grote ommezwaai in hun leven.
Eeneiige tweeling voor Gwendolien en Rida Wie: Gwendolien De Waele (23) en Rida Hamiani (27) Woonplaats: Lokeren Burgerlijke staat: getrouwd Geboorte: juni 2014
kinderen, nu of nooit» dan krijgen we dat bedrag teruggestort. Je moet ook nog eens bewijzen dat je over voldoende roerende en onroerende goederen beschikt om wel degelijk te kunnen investeren. Dan vind ik dat het hier in België toch een pak makkelijker is...» «Onze kinderen zijn nog niet in ZuidAfrika geweest, maar dat staat binnenkort op de planning. Lana ziet het helemaal zitten en zegt dat ze daar gelukkig zal zijn, maar bij Ilyan ligt het iets moeilijker. Hij denkt aan zijn vriendjes en het voetbal en had de voorwaarde gesteld om niet te ver van zijn neefje te wonen. Hij is ook iets ouder, natuurlijk. Hoe ouder de kinderen worden, hoe moeilijker zo’n verhuizing wordt. Maar het is nu of nooit. Ik maak me ook enige zorgen om het onderwijs. Omdat ik zelf uit het onderwijs kom, heb ik al een hele map gemaakt om hen voor te bereiden op het Engels. Dus dat komt allemaal wel goed.» Kristoff: «Er wordt wel eens gezegd dat Durban een onveilige stad is en mensen vragen ons er ook naar als ze horen dat we naar daar verhuizen. Maar als je nu hier in Brussel rondloopt, is dat ook niet bepaald altijd even veilig, hé. Bovendien wonen we op tien minuutjes van Durban, in een zeer goede buurt.» Els: «Wat we zullen missen uit België? De lekkere frietjes, natuurlijk! Maar serieus, toch voornamelijk onze familie. Als er iets gebeurt met onze ouders, mijn broer, schoonzus of de kindjes, dan sta je natuurlijk niet ééntwee-drie terug in België. Nu wonen zowel mijn ouders als mijn broer op twee minuutjes van onze deur, dus dat wordt voor mij meer dan een beetje aanpassen. Voor Kristoff is dat anders: zijn broer woont in Zuid-Afrika en ook zijn ouders zullen er vaak zijn.»
Gwendolien: «Rida en ik zijn al een dikke zes jaar samen, waarvan vier jaar getrouwd. Ik heb altijd al een kinderwens gehad, wilde op vroege leeftijd mama worden. Rida was terughoudender en wilde eerst stabiliteit: een eigen huisje, een vast inkomen. Toen we deze woning twee jaar geleden kochten, werd mijn kinderwens heel concreet en was ook Rida er klaar voor.» Rida: «Volgende maand word ik 28, een mooie leeftijd om vader te worden. De kloof met je kinderen is dan niet té groot. Ik wil geen oude papa zijn.» (lacht) Gwendolien: «Zwanger worden was niet makkelijk, het heeft een goed jaar geduurd, omdat ik niet elke maand een eisprong kreeg. Nadat ik begonnen was met een hormonenkuur, was het van de eerste keer raak! (lacht) We werden goed opgevolgd en wisten dat er twee eitjes klaar zaten, maar we verlangden zo fel naar een kindje dat dat geen reden was om die maand de conceptie over te slaan. Maar ja, we wisten dus dat er een kans was op een tweeling.» Rida: «Het grappige is dat het een eeneiige tweeling is geworden! De twee kindjes hebben zich ontwikkeld vanuit één eitje.» Gwendolien: «De ochtend dat ik thuis positief testte, was fantastisch. Ik had al een jaar schoentjes in de kast staan met ‘I love daddy’ erop, en die mocht ik eindelijk bovenhalen. Ik ben Rida gaan wekken met het cadeautje én de positieve test erbij. We waren in de wolken. Toen de gynaecoloog enkele dagen later zei dat hij twee vruchtzakjes zag zitten en twee hartjes hoorde kloppen, schrok ik enorm. Het was plots heel concreet.» Rida: «Maar zodra je die eerste schok te boven bent, denk je: ‘Een tweeling, dat is toch iets speciaals’. We weten intussen ook dat het twee meisjes worden! Fantastisch, al is het belangrijkste dat ze gezond zijn.» Gwendolien: «Ik was eerst geschrokken, toen een beetje in paniek en nu ben ik vooral heel blij. Al weet ik natuurlijk dat de geboorte van een tweeling risico’s inhoudt. De kans is groot dat ze te vroeg geboren worden. In een ideale situatie zou ik bevallen na 38 weken zwangerschap, eind mei dus. Maar het kan vroeger zijn. Het zijn ook onze eerste kindjes. We weten niet wat het is om een baby in huis te hebben, laat staan dat we er twee
We zullen moeten zoeken naar moedervlekjes of kleine verschillen om de meisjes van elkaar te kunnen onderscheiden RIDA
To do in 2014 • Namen kiezen • Geboortelijst aanleggen • Doopsuiker uitkiezen • Geboortekaartje laten maken
op de wereld zetten. Maar hoe bang je ook bent, zodra je weet dat het er twee zijn, wil je ze ook écht allebei even graag.» Rida: «Omdat het een eeneiige tweeling is, zullen de meisjes identiek zijn. Na de geboorte zal het zoeken zijn naar moedervlekjes of andere uiterlijke tekens, om ze van elkaar te kunnen onderscheiden. We hoorden in het ziekenhuis ook dat ze vaak de geboortebandjes een maand rond hun armpjes laten zitten, zodat de ouders zich niet kunnen vergissen.» (lacht) Gwendolien: «De angst steekt af en toe wel de kop op, vooral voor dat eerste jaar. Soms vraag ik me af: ga ik dat wel kunnen? Maar er zijn ook veel voordelen. We hebben meteen twee kindjes en we wilden er toch meer dan eentje. En ik denk ook dat ze later erg veel aan elkaar zullen hebben. Mijn ouders wonen aan de overkant, dat geeft rust. Mocht het me eventjes te veel zijn, dan kunnen zij inspringen. Ik ga zelf niet werken, wil fulltime voor de kindjes kunnen zorgen. Een crèche voor twee kleintjes, daar hangt een serieus prijskaartje aan vast. Dan is het al bijna voordeliger om zélf bij je kindjes thuis te blijven.» Rida: «Ik ben van Marokkaanse afkomst en bij ons is het niet de gewoonte om al vroeg in de zwangerschap na te denken over een naam, laat staan om doopsuiker en geboortekaartjes te kiezen. Gwendolien denkt wel al na over namen,
ik wil vooral zeker zijn dat alles goed verloopt en dat mijn meisjes gezond ter wereld komen. Toch kijk ik er naar uit om hen ook mijn waarden, normen en cultuur door te geven. Zo gaan we ze proberen tweetalig op te voeden. Ik zal Marokkaans tegen hen spreken, Gwendolien Nederlands. Zo kunnen ze later, als we familie bezoeken in Marokko, ook communiceren met hen.» Gwendolien: «Ik wil toch niet te lang meer wachten met de doopsuiker en de namen. Sowieso kunnen onze meisjes er vroeger zijn dan verwacht én ik kan niet inschatten hoe mobiel ik nog zal zijn over een paar maanden. Toch maar liever alles op tijd in orde brengen dan!» Rida: «We praten natuurlijk ook al over hoe we alles zullen organiseren. Ik werk bij Volvo Cars, in vroege en late shiften, dus het wordt niet evident voor mij om ’s nachts vaak op te staan. Maar het zijn wel twee kindjes, en dat kan niemand alleen. Als de ene wil eten en de andere begint te wenen, dan moet je met z’n tweeën paraat staan.» Gwendolien: «Ook financieel is het even schrikken. Alles moet dubbel aangekocht worden en dat voel je. Ik probeer zoveel mogelijk spulletjes voor een prijsje over te kopen van anderen en ik krijg gelukkig veel kleertjes. Sowieso vind ik het niet de moeite om dure merkkledij te kopen voor baby’s die zo snel uit hun kleren groeien. Wat ik wél doe: dezelfde pakjes voor beiden kopen. Het is een tweeling en dat mag ook gezien worden. Zo twee meisjes in dezelfde kleertjes, dat is toch enorm schattig?»
Foto’s De Backer
Foto’s De Backer
«Eerst geschrokken, dan lichte paniek, nu héél blij»