'Hier voelt het echt als thuis'

Soms kunnen jongeren niet thuis wonen, maar ook nog niet op zichzelf. Zoals Gregory (23) die na eerder succes kort terug is bij de jongerenopvang in Amsterdam-West. We treffen Gregory in gesprek met zijn mentor Bianca, terwijl zij samen de lunch bereiden.

Je kwam terug, Gregory, nadat je hier eerder woonde als kind. Wat was er toen aan de hand?

Gregory: ‘De eerste keer dat ik hier kwam is zo’n acht jaar geleden. Ik was nog geen vijftien. Thuis ging het niet zo lekker. Ik werd uit huis geplaatst en kwam hier bij Middelveld.’

Bianca: ‘Het was zo’n situatie van én én: thuis liep het niet lekker en met hem ook niet.’

G: ‘Mijn voogd heeft mij hier geplaatst. Die dacht dat dit een goede plek voor mij zou zijn. En dat was zo.’

B: ‘In die tijd – ik werkte hier net – hadden we nog een kindergroep. Nu zijn we een voorziening voor 18-plussers, juist omdat daaraan in Amsterdam veel behoefte is. Jonge kinderen, als Gregory destijds, wonen hier niet meer.’

G: ‘Ik moest wennen die eerste dagen, ik kende de mensen niet. Het was fijn dat ik een eigen slaapkamer kreeg. Daarnaast hadden we met mijn groep, de Linde, een huiskamer en keuken. Net als nu, want ik woon weer bij de Linde-groep.’

B: ‘De negen jongeren op de Linde zijn al heel zelfstandig. Iedere dag is iemand uit de groep verantwoordelijk voor het eten, zoals jij vandaag. Gelukkig kun je al goed koken.’

Hoelang blijven jongeren hier?

B: ‘Gregory is de “Linde-fase” eigenlijk voorbij, hij zou al passen bij Plataan, de kamertraining in het deel van het huis waar jongeren wonen die alles zelf doen en grotendeels zelfstandig beslissingen nemen. Maar daar is nu geen plek, daarom woont hij tijdelijk nog op de Linde.’

G: ‘Je ziet het, ik moet wachten…’

Vier jaar geleden was je hier klaar en ging je naar een meer zelfstandige woonvorm. Tot je vier maanden geleden terugkwam. Wat is er gebeurd?

Middelveld is een orthopedagogisch centrum voor behandeling en verblijf van licht verstandelijk beperkte jongeren in de leeftijd van 15 tot 23 jaar. Bij Middelveld vinden de jongeren een veilig thuis, en krijgen zij de tijd om te ontdekken wat zij nodig hebben om verder te komen.

G: ‘Het ging even mis. Na wat omzwervingen kwam ik tijdelijk bij mijn zus terecht. Maar daar kon ik niet blijven, zij heeft haar kindjes, haar eigen leven. Ik deed school, ROC TOP dienstverlening. En ik werkte bij de Deen supermarkt. Helaas moest ik afhaken bij de opleiding, het lukte niet. Ik heb weinig geduld. Toen alles misliep en ik ergens moest wonen, dacht ik maar aan één plek, Middelveld. Hier voelde het als familie, heel vertrouwd. Iedereen ging goed met me om.’

B: ‘En zo kwam je terug bij ons, je meldde jezelf aan, best bijzonder. Even terug op het veilige honk. Puur om op een rijtje te zetten wat er allemaal aan de hand is. Om zo, zoals je aangaf, straks weer een doorstart te maken.’

Hoe ziet die doorstart eruit voor jou?

G: ‘Dan heb ik mijn eigen plek in mijn eigen omgeving. Ik zal de familie van hier missen, maar ik weet hoe het voelt. En ik ben ouder nu.’

B: ‘Iedereen zit hier vrijwillig, alle 33 jongeren die wij opvangen. Heel vrijwillig is dat natuurlijk niet, als ze een andere keuze hadden, waren ze hier niet geweest. Ze werken hard om straks naar een eigen plek te gaan. Ieders wens is die eigen voordeursleutel.’

Weet je waarom dingen soms niet lukken?

G: ‘Ik leer mezelf steeds beter kennen. Weet dat ik hulp nodig heb met dingen die nieuw voor me zijn of bijvoorbeeld iets als de post afhandelen. En ik weet dat ik moeite heb om mijn baan te behouden. Dan begin ik vol enthousiasme, totdat ik er na een maand of twee geen zin meer in heb. Daar zit een reden achter. Ik heb depressieve gedachten, waardoor ik eigenlijk niet kan doen wat ik graag wil doen. Ook een gevoel van eenzaamheid overvalt me dan, dat komt plotseling. Ik weet dan niet wat ik met mezelf aan moet en kan mezelf kwijtraken in het somber zijn. Ik heb dat eigenlijk altijd gehad, ook als kind.’

B: ‘Op de groep kennen we je goed. Ik weet dat dat gevoel jou soms in de weg zit, alles bij elkaar is het dan te zwaar. Normaal kun je je gevoel goed uiten. Doe je dat wat minder of trek je je terug, dan weten we dat dit speelt. Je bent niet iemand die ineens met stoelen gaat gooien. Je bent hooguit iets meer timide.’

Wat doen ze hier wat jou helpt?

G: ‘Ze begeleiden me. We praten, lopen een rondje. Dat helpt, ik heb niet heel veel nodig.’

B: ‘We willen je er gewoon weer bij trekken. Soms doen we een spelletje, zoiets. De keuze is altijd aan jou. Sommige jongeren moet je even een dagje met rust laten, er is niks verplicht.’

Beperking

Het Leger des Heils is er voor mensen die door niemand anders geholpen worden. Bijvoorbeeld voor wie vastloopt in het leven, door verschillende problemen tegelijk. Een verslaving, geen eigen woning, problemen met justitie en psychiatrische problemen. Veel deelnemers die met deze problemen het Leger de Heils om hulp vragen, hebben ook een licht verstandelijke beperking.

om het te ordenen in je hoofd.’

G: ‘Het helpt mij, het geeft me ruimte in mijn hoofd. Ik heb het nu nodig, maar weet wel dat het heel langzaam gaat.’

Stel, je zou iemand hebben om mee te praten. Zoals je zus. Dan hoef je niet meer hier te wonen?

G: ‘Dat voelt anders, praten met een familielid. Dat staat te dichtbij me, dan heb ik liever niet dat je me helpt. Als ik op mezelf zou wonen, zou ik niet zomaar hulp zoeken. Iedereen heeft zo zijn problemen, denk ik dan. Zit je dan op mij te wachten?’

B: ‘Toen je hier voor de tweede keer kwam, vroeg je zelf om de traumatherapie. Die heb ik weer nodig, gaf je aan. Deze EMDRtherapie is een manier om trauma’s te verwerken, letterlijk

B: ‘Bij deze therapie is juist de begeleiding eromheen heel belangrijk. Dat er iemand meeloopt en er is als je klaar bent. Als je op jezelf woont en je komt alleen thuis na zo’n sessie, is dat een risico. De jongeren die hier wonen, begeleiden we daar heel nauwgezet in. We houden ze in de gaten, kijken of het goed gaat na de therapie.’

Lukt het sinds je bij Middelveld terug bent om weer een baan te vinden?

G: ‘Geen baan, maar ik loop stage bij buurthuis Dock in het Westerpark waar ik jongeren begeleid in muziek maken. Ik krijg de vrijheid om de studio te beheren, ben daar om de jongeren te helpen en om ze aan te sturen.’

B: ‘En je maakt zelf muziek. Jij kan jezelf helemaal ophypen met muziek, dan sta je te dansen in de woonkamer.’

Achter

elke postcode zit een verhaal.

In de buurthuiskamer van het Leger des Heils ben je altijd welkom Plekken in de wijk om samen ko e te drinken en te kletsen, waar iemand je ziet. De buurthuiskamer is voor jong en oud. Andere mensen ontmoeten, een spelletje doen met je kinderen of even lekker de krant lezen; het kan allemaal Ook is er schuldhulpverlening en kun je terecht voor bijvoorbeeld computerproblemen of hulp bij de administratie.