LETS-Gent juli 2013

Lets -zineLETS-Gent vzw - juli 2013

Reizen door Japan Probeer eens Toni Coppers Goedkoop op reis LETS Geschenkmanden

Woordje van de hoofdredacteur waarbij dromen, “ verlangen en genieten zeker en vast op kop staan

”

Een welgemeende buiging voor u!

Dag LETS-land, allereerst wil ik iedereen bedanken voor de vele lovende mails die de redactie van de LETS e-zine mocht ontvangen in verband met ons vorig e-zine. Dit stimuleerde ons tot het maken van deze mooie zomereditie. Nog gemoti­ veerder en nog voller met vuur gingen we aan de slag om samen met enkele gastjournalisten een zomer­editie te maken, en voilà, hier het resultaat.

Zomer, dat is in de eerste plaats genieten.

Genieten kun je op tal van manieren doen.

De een leest een boek, de andere trekt naar het zuiden. Daar spelen wij met het LETS e-zine hartig op in. Vandaar enkele literaire artikels en een filmbespreking. Wisten jullie al dat Star Strek leeft? Bij deze…

Hét hoofdthema van dit e-zine is reizen. Reizen, dat houdt tal van aangename dingen in, waarbij dromen, verlangen en genieten zeker en vast op kop staan. Met onder andere een reisverslag in Japan en enkele tips and tricks om goedkoop op reis te gaan.

Tot slot mogen we zeker diegenen die thuisblijven niet vergeten, voor hen hebben we voor heel wat blogplezier en kookplezier gezorgd. Zo zie je maar, ook in deze e-zine is er voor elk wat wils.

Tot LETS!

2

Hoofdredacteur

En toen kwam LETS...

Er was eens een tijd waar ik àlles zèlf wou doen.

Ik had niemand nodig, ik wou alleen mezelf zijn en weinigen toelaten om een handje toe te steken. Koppig en eigenwijs.Zelfstandigheid was mijn hoogste doel, alsof ik iets te bewijzen had?!

Sociaal isolement was daar een logisch gevolg van; ik, mijn hond, mijn tuin en daarbuiten de wereld. Dat was zo, ongeveer anderhalf jaar geleden.

anders-zo-rustige mailbox “ Mijn vulde zich van dag één ” Fietsslot openen met slijpschijf En toen sprak er iemand over Lets. Wie, wat en hoe: ik kon het mij echt niet voorstellen maar ik ging toch naar de infoavond. Zo’n eerste stap is altijd wat onwennig en ongemakkelijk, vooral als je er alleen komt.

Het LETS’en klonk allemaal super en ideaal, er zat wel wat in. Maar toch vond ik het wat moeilijk om het mij in te beelden.De instap was niet over­dreven en het engagement nie te bindend. Maar vooral het idee dat ik anderen zou kunnen helpen met praktische klusjes vond ik aantrekkelijk.

Zo ging ik van start, een nieuwe wereld ging voor mij open. Mijn anders-zo-rustige mailbox vulde zich van dag één met vragen, koopjes, suggesties, te veel om op te noemen. Er kroop wel wat tijd in maar ik vond het aanvankelijk heel erg boeiend.

Zo’n verscheidenheid van vraag en aanbod op alle gebied. Die eerste weken zou ik, om zo te zeggen, àlle uitdagingen aangaan. Elke vraag van wie dan ook wou ik oplossen.

Een voorbeeldje? Neem nu maar de-man-met-defiets, Pieterjan. Hij had zijn fiets vastgezet aan een boom en daarbij brak de sleutel in het slot. Hij kon geen kant meer op om zijn fiets los te maken.

Hij mailde de vraag rond of iemand het zag zitten om met een slijpschijf langs te komen om die kabel door te snijden. “Okay, direct, ik kom eraan, waar sta je? Seghersplein? Ik vind het wel.”

Verlengkabel en slijper in de auto en 20 minuutjes later stond ik bij Pieterjan. Eens ter plaatste stelden we vast dat er geen elektriciteit was voor de slijpschijf. Na even lief kijken naar de plaatse­ lijke cafébaas was de elektriciteit gevonden en voilà. Beetje lawaai en het schijfje ging er door als door de boter. Pieterjan was zo content en ik voelde mij een held!

Met de al reeds verdiende stropkes haalde ik ook allerlei leuke of nuttige dingen in huis zoals een bladblazer, boeken, hout voor de kachel, dekens en kussens, pompoenen, planken in hardhout, speelgoed voor de kids. Daartegen kon ik anderen plezieren met een scanner, mixer, lustertje,

3

meiklokjes, isolatiemateriaal en nog veel meer. Uiteindelijk kuiste ik dingen op die ik anders nooit weg zou doen en haalde ik spullen binnen die hier nu een nieuw leven leiden. Nu is mijn gras gereden, mijn mouwen ingekort, beskes geplukt.

En, last but not least, Ik vond er een hartverwar­mende, hechte en heel leuke vriendschap.

Ik ben de “ never-ending story van LETS binnengegleden

”

Op deze manier ben ik de “never-ending story” van Lets binnengegleden en nog steeds blijft het onmogelijk te voorspellen wat uit die toverdoos zal te voorschijn komen, welke mensen ik zal ontmoe­ ten,wat ik zal smaken, weten, leren, horen zien en doen; verscheidenheid alom.

Long Live Lets!

Rose Moyart

4

LETS Literair

Probeer eens een Toni Coppers Hebben jullie ooit al iets gelezen van de schrijver Toni Coppers? De man is al enige jaren actief en schrijft detectiveverhalen in het genre van Pieter Aspe. Alleen doet hij dat iets beter. Vooral de kortverhalen zijn hilarisch: “De Laatste Rit”, “De Japanse Tuin” en “Grof Wild”. Je vindt ze op elke rommelmarkt of in elke kringwinkel, ik vermoed dat ze ooit gratis werden meegegeven bij de krant. Als curiosum nochtans het lezen waard.

Toni Coppers, die man doet echt zijn best!

Zijn hoofdfiguur heet Liese Meerhout en zij is een inspecteur bij de kunstcriminaliteit. In het eerste boek van de reeks, “Niets is Ooit”, maken we kennis met haar en met de antiquair Simon De Vere. In een zaak die draait om gesmokkelde Afrikaanse beeldjes groeien de twee naar elkaar toe en het duurt niet lang of Liese gooit haar saaie echtgenoot buiten en begint een relatie met Simon.

Aandoenlijk voor een “beginnend schrijver ”

5

in dit verhaal komen die zeer geforceerd over, alsof de personages enkel ruziemaken om het boek te stofferen en niet omdat ze een probleem hebben met elkaar.

Van Brussel naar Oostende

Het tweede boek heet “Engel” en is beter geschreven dan het vorige. Dat gaat altijd zo bij Coppers. In zijn debuut zitten nog veel clichés en onhandigheden die nog wel aandoenlijk zijn voor een beginnende schrijver. Maar je merkt dat zijn pen steeds scherper wordt, de plot origineler en het geheel spannender. Liese Meerhout is tamelijk slechtgeluimd in deze thriller, maar voor de rest is het verhaal best genietbaar.

In het boek “Iris was haar naam” lijkt Coppers zijn vorm gevonden te hebben. Het verhaal over een verdwenen meisje roept herinneringen op aan de Dutroux-affaire. Daarnaast is er alweer de plot omtrent de relatie tussen Liese en Simon, die meer diepgang krijgt. Inspecteur Meerhout leert andere emoties uiten naast moe en slechtgezind. Het boek bevat overwegend realistische en sterke dialogen.

6

Een beetje een terugval vond ik de volgende episode, “De geheime tuin”. Ik kan u alvast verklappen dat die tuin hoegenaamd geen enkele functie heeft in het verhaal. Ik moest me na afloop de hersenen pijnigen om me te herinneren in welke context er ook maar een tuin in het boek voorkwam? Die is er, maar hij is noch geheim, noch van belang. Wat de liefdesperikelen betreft,

“Stil Bloed” daarentegen is voorlopig Coppers’ meersterwerk. De actie is verplaatst van Brussel naar Oostende en behelst een race tegen de tijd om een ontvoerd meisje te bevrijden, voor een op wraak beluste moordenaar haar iets aandoet.

Het verhaal krijgt extra draagkracht door elk hoofdstuk te laten beginnen met een monoloog van de dan nog onbekende misdadiger. Zo krijg je een inkijk in de geest van de ontvoerder en word je extra nieuwsgierig wie hij is en wat zijn motieven zijn.

Wees de hype voor “ dankzij LETS! ” De boeken van Coppers lezen zeer vlot weg.

Daarnaast zie je dat er echt werk ingestopt is, door iemand die zichzelf steeds tracht te verbeteren en niet op zijn lauweren rust. Dus als je eens een Vlaamse auteur een kans wil geven, probeer zijn verhalen dan even uit. Ik vermoed trouwens dat ze binnenkort de basis zouden kunnen zijn van een nieuwe televisieserie. Nu “Aspe”, “Witse” en “Zone Stad” ermee ophouden, kan Liese Meerhout misschien de volgende Vlaamse tv-detectieve worden. Mocht dat het geval zijn, dan kan u zeggen dat u de hype al voor was. En dat alles dankzij LETS! Peter Van Wiele

LETS Cultuur De scenaristen van de gereanimeerde Star Trek zijn ongetwijfeld blij met hun vondst om de avonturen te laten spelen in een parallel universum. Dat laat hen toe om willekeurig verhaalelementen uit het origineel te pikken en er vervolgens een draai aan te geven. Maar we moeten onszelf niks wijsma­ ken, in feite doen schrijvers van remakes dat altijd, maar dankzij het idee dat alles zich afspeelt in een parallel universum dan de oorspronkelijke Star Trek, hebben deze gasten er nu ook een rechtvaardiging voor.

Na een overbodige inleiding wordt de bemanning van de NCC-1701 geconfronteerd met Khan, een oude bekende uit zowel de serie als de naar hem genoemde wraakfilm uit 1982. Deze supermutant is alweer meedogenloos en op wraak belust jegens de algehele mensheid en andere minderwaardige specimens. Daarvoor moordt hij eerst een reeks Klingons uit en valt dan samen met kapitein Kirk een mastodont van een gemilitariseerd starship aan, dat bemand wordt door een groep afvallige Starfleet-officieren die aansturen op oorlogsgekletter in plaats van exploratie en vriendschap met alles in de kosmos. Met de hulp van Khan lukt het nog redelijk vlot om die gasten eronder te krijgen, maar dan keert de supermutant zich uiteraard tegen de Enterprise en wordt het nog pompen of verzuipen. Vooral dat pompen of verzuipen duurt heel lang. De film zou een keer of vier kunnen eindigen, maar telkens wanneer het zo lijkt, duikt er een nieuw en zo mogelijk nog groter probleem op.

Het ene spektakel­ “ moment na het andere ” Non-stop actie, dat moet je deze film zeker nageven. Het verhaal zelf is minder meeslepend, het huppelt gewoon van het ene spektakelmoment naar het volgende. Daarom dat ik er tegen

het slot eigenlijk genoeg van had, de opeenvolgende plotwendingen aan het slot voelden alsof ze na een uitgebreid banket nog een schaal vol desserts binnendragen, terwijl je nu al niet meer van je stoel geraakt. Het is spijtig dat Abrams en co niet van hun rechten op de Star-Trekfranchise gebruikmaken om een keer een groot, overkoepelend thema aan te kaarten. Langs de andere kant blijft het leuk om de zo bekende personages in een actiespectakel met een groot budget te zien.

Dus waarschijnlijk ga ik, als er een deel III uitkomt, toch weer kijken.

O ja, de acteur die Khan speelde was de Brit Cumberbitch of zoiets. Zeer goed gecast, net omdat hij er niet uitziet als een bodybuilder komt zijn genetisch gemodificeerd talent nog dreigender over. Hij speelt de rol exact hetzelfde als z’n Sherlock Holmes personage, met die arrogante air van: “Ik handel snel en efficiënt omdat ik supe­ rieur ben, maar ben het beu alles te moeten uitleggen aan minderwaardigen, dus doe gewoon wat ik zeg en hou voor de rest jullie stomme bek”.

Dat werkt blijkbaar even goed in Londen als in het heelal.

Peter Van Wiele

7

LETS Literair

Kijk eens in mijn boekenkast…

De boekenkast van José (het ene deel van José en Elisabeth) staat… in hun slaapkamer. We moeten even klauteren om daar te geraken, want de ganse bovenverdieping wordt verbouwd. José schokt me na twee minuten door te zeggen dat hij regelmatig boeken ver-LETS’t of zelfs gewoon weggeeft. Iets wat ikzelf nooit doe, boeken zijn van papier, papier is van bomen en bomen verplanten... Maar je moet natuurlijk de ruimte hebben en die is hier beperkt. Na een half uurtje luisteren naar José begrijp ik echter dat deze paar vierkante meter boeken heel veel betekenen voor hem.

Stapeltjes boeken

8

Er liggen nogal wat stapeltjes: een stapeltje dat klaarligt voor de reis volgende week, een stapeltje boeken die op de planken terecht moeten komen, een stapeltje boeken die weg mogen en een stapeltje… nog te lezen boeken.

José heeft zijn klassiekers gelezen, daarvan getuigen een rij ingebonden boeken met bruine kaft: Dostojewski, Flaubert, Stendhal enz. Hij studeerde Germaanse met als hoofdvak Engels en naast die rij klassiekers zien we dus vooral Engelstalige literatuur. Iris Murdoch was het onderwerp van zijn afstudeerthesis, we vinden elkaar in auteurs zoals T.C. Boyle en Paul Auster.

Limerick “isBoekhandel the place to be “ José en ik ontdekken dat we veel, zo niet al onze boeken in boekhandel Limerick kopen, een kleine gezellige winkel,dicht bij het Sint-Pietersstation, waar we alles vinden wen we graag lezen.

De Limerick heeft trouwens een paar weken geleden de 150 typmachines van Willem Frederik Hermans te pakken gekregen…

Vakantieliteratuur Het stapeltje boeken voor de vakantie bestaat, zoals elk jaar, uit 1 serieus boek, een boek als ontspanning en eentje dat te maken heeft met zijn beroep. Het stapeltje voor deze reis is: • Made to Stick, Chip and Dan Heath • San Miguel, T.C. Boyle • Let’s explore Diabetes with Owls, David Sedaris • Het voorseizoen, David Pefko

Fishbowl Society Het eerste boek van dit rijtje heeft te maken met zijn job als consultant voor IT. Waarom sommige ideeën aanslaan bij het publiek en andere niet, daar gaat het over. Zijn werkgever, Peter Hinsen, schreef ook al twee boeken, een derde is in voorbereiding. José werkte hieraan mee.

De digitale wereld is volop in beweging, we leven in een “fishbowl society”, een visbokaal, die steeds transparanter wordt met minder privacy als gevolg en minder tolerantie voor als er iets fout gaat.

Tien jaar geleden werd enkel de vader des huizes

die in de IT werkte nerveus als het internet plat ging, nu staat het hele gezin op zijn hoofd.

We staan nog in het ondiepe, maar in het digitale diepe springen is onvermijdelijk en waar we zullen uitkomen weet niemand. Trouwens een mooi beeld voor onze samenleving is het, samen verder ploeteren, een andere optie is er niet.

Omega Minor Helemaal bovenop een plank zie ik een dik boek liggen: Omega Minor van Paul Verhaeghe, het beste Nederlandstalige boek dat José ooit gelezen heeft. Voor mij een aanleiding om het in het stapeltje nog te lezen boeken wat meer bovenaan te leggen.

Pluk van de Petteflet En dan zie ik… Pluk van de Petteflet, iets wat José en Elizabeth heel graag voorlezen aan hun kinderen, net zoals mijn vrouw en ik deden toen de onze nog klein waren… Pure nostalgie.

Johan

9

LETS Reizen

Het land van de rijzende zon... een trip door Japan

10

Twee jaar later dan oorspronkelijk gepland trekken we naar Japan, in de hoop dat Fukushima stevig op zijn grondvesten blijft staan. Meteen na het landen merken we dat dit een land is van disci­ pline en respect. Iedereen schuift netjes tussen de op de grond geschilderde lijnen aan om de pendelbus van de luchthaven naar Tokyo te nemen. Net zoals bij de aankomst in de lucht­ haven gaat dit met veel papiertjes gepaard.

Japanners zijn zeer bezorgd om het welzijn van anderen en willen absoluut vermijden dat toeristen verloren zouden lopen of bagage kwijt zou raken.

Tokyo is uiteraard meer dan het clichébeeld van de grote rode lichtreclame van Vodafone. Hoewel dit een miljoenenstad is, is het er verbazend rustig.

Je hoort de motoren van het stadsverkeer nauwelijks draaien en niemand zou het ooit in zijn hoofd halen om te roepen of te rennen op straat.

Eén van de vele stations in Tokyo krijgt maar liefst 3.500.000 reizigers per dag te verwerken en ook daar heb je niet het gevoel opgeslokt te worden in de menigte. Iedereen houdt links aan, zowel in de gangen als op de roltrappen, en dat vermijdt frontale botsingen of geprangd geraken tussen jouw bagage en die van je medereizigers.

Adoratie voor kersenbloesems We komen uit de metro aan de Nakamise straat die naar de Kannon tempel leidt. Langs die straat worden tal van souvenirs verkocht waar­onder de handgesneden Kokeshi (traditionele poppen).

Het lijkt een beetje op een kerstmarkt bij ons.

Alleen zijn de kerststallen vervangen door kersen­ bloesems. De Sakura wordt in Japan geweldig gevierd. Veel mensen hebben verlof en overal picknicken gezinnen onder de neerdwar­relende bloesems. Dat zou geluk brengen zegt men.

De plaatselijke gids kan ons niet vertellen waar die adoratie voor de kersenbloesem vandaan komt. Het heeft niets met geloof te maken noch met een of ander keizerlijke verordening uit vervlogen tijden. Hij noemt het puur sentiment,

omdat het mooi en vergankelijk is. De Sakura luidt ook het einde van het boekhoudkundig jaar in.

Ook het academiejaar wordt nu afgesloten.

Overal zie je trotse ouders met hun geünifor­ meerde zoon of dochter poseren voor de foto.

Veel van de “traditionele” tempels die in Tokyo staan zijn waarheidsgetrouwe replica’s van de originele. Tokyo werd immers zwaar gebombar­ deerd tijdens WO II. De replica’s werden met nieuwere en stevigere materialen nagebouwd maar met grote nauwkeurigheid. Naast de vele tempels zie je hier zoveel supermoderne buildings dat enkel de Kanja (Japanse lettertekens) je doen geloven dat je aan het andere eind van de wereld bent.

11

pipi’ “ Geente ‘madame zien ”

De Meiji tempel werd opgericht ter ere van de keizer en keizerin Shoken. Zij stichtte het eerste Japanse ‘rode kruis’, vandaar dat je hier overal collectebussen vindt. In deze tempel kunnen koppeltjes trouwen en dat is, zoals af te leiden valt uit de duizenden advertenties op de metrostellen en in de stations, een zeer belangrijke gebeur­ tenis. De vieringen variëren van godsdienstig en eenvoudig over Westers tot peperduur en traditioneel. Big business dus.

Op de terugweg met de metro verbaast het mij dat die er zo netjes bij ligt. Het heeft de hele dag geregend en alles is hier overal kraaknet. Geen papiertje op de grond, geen moddersporen, geen blikjes. Ook alle openbare toiletten die je hier veelvuldig vindt zijn uitermate proper en toch is er geen toezicht of geen ‘madame pipi’ te zien. Daar kunnen wij in Europa nog iets van leren. Het is spitsuur en de metrostellen zitten barstensvol.

Toch heb ik geen last van ‘het probleem van de verdwaalde hand’ zoals dit hier zo mooi eufemistisch omschreven wordt.

De Nikko World Heritage Tour brengt ons uiteraard stipt op tijd naar wat je een historisch openluchtmuseum van Japans houtsnijwerk zou kunnen noemen. ‘Nikko’ betekent ook ‘zonne­ schijn’ en de pracht en praal van de gebouwen bevestigt dat. De manier waarop boeddhisten en de Shintoïsten bidden verschilt hierin dat de Shintoïsten klappen tijdens het bidden en de boeddhisten niet. Dat klappen doen ze om de Kami (de goden) erop attent te maken dat ze bidden en aandacht vragen voor hun wensen.

Kokette dames met een blauw hoedje

12

Je zal in Japan niet omkomen van de honger. Wie denkt dat de Japanse keuken enkel bestaat uit rauwe vis en sushi moet dringend het gat in zijn culinaire cultuur dichten. Of je nu aan een stalletje op straat eet, een gevulde bentobox koopt in het station of in een gerenommeerd tweesterrenrestaurant dineert: je krijgt verse en zeer hygiënisch bereide producten, een variatie aan vlees- en visgerechten, veel groenten, ook fruit wordt regelmatig in de gerechten verwerkt. Japan produceert 90% van zijn rijstverbruik zelf. Japanse

boeren worden, net als bij ons, gesteund door de overheid.

Van Tokyo reizen we over Nagano naar Matsu­ moto en van daar naar Nagiso om twee dagen halt te houden in Tsumago. We hebben intussen al veel voorbeelden gezien van de Japanse orde en stiptheid maar dit slaat alles. Exact één minuut voor de trein het station binnen­rijdt komen een aantal kokette dames met een blauw hoedje naast het spoor staan. De trein stopt met zijn deuren precies ter hoogte van waar de dames staan. Ze toveren een plastic zak uit hun mouw zodat de uitstappende passagiers de lege blikjes of papiertjes daarin kunnen deponeren. Daarna stappen zij zelf op de trein, ze poetsen alle opklaptafeltjes, controleren alles op netheid, plaatsen de tijdschriften in de rugleuning recht, draaien alle zetels in de rijrichting van de trein en testen of de zetels vast staan. Daarna mag iedereen aan boord en ongelooflijk maar waar: de trein vertrekt op de seconde op tijd!

De treinbestuurder draagt witte handschoenen, de conducteur neemt bij het binnenkomen in de wagon zijn hoedje af en maakt een diepe buiging alsof hij zich bij voorbaat al verontschuldigt dat hij de reizigers om hun ticket zal moeten vragen.

Er wordt via de intercom gevraagd om de mobiele telefoons op stil te zetten om geen andere reizigers te storen en om dezelfde reden wikkelen lezers hun boek in een fraaie omslag.

Atoombom op Hiroshima

Jonge meisjes in kimono Takayama waar we nu heen reizen blijkt een toeristisch centrum want voor het eerst horen we op de trein aankondigingen over de bezienswaardigheden van de streek. Naast de vele souvenirshops met producten van de plaatselijke houtbewerkers bezoeken we ook een sake brouwerij, een miso- en soja productiebedrijf en porseleinwinkels.

Ze bakken hier in de streek drie soorten porselein: Shibukusa, Koito en Yamada, het een al fijner en breekbaarder dan het ander maar allemaal met veel zin voor esthetiek gemaakt.

Van Takayama gaat het naar Kanazawa, een grote moderne stad met een hippe stationsoverkapping van staal en glas. Hier bezoeken we de Kenrokuen tuin uit het Edo tijdperk. Het is een van de mooiste en beroemdste tuinen van Japan en gedurende de kersenbloesemtijd is hij gratis te bezoeken én feëriek mooi. Er hangt een Gentsefeesten sfeertje omwille van het vieren van de Sakura (kersenbloesemtijd).

Onze laatste pleisterplaats is Kyoto. Aan de gebouwen en de nog zeer levendige traditionele gebruiken merk je dat dit de vroegere keizerlijke hoofdstad is. Zelfs jonge meisjes lopen hier in kimono rond en genieten van de bewonderende blikken die ze krijgen om hun prachtige zijden kleren en fraaie haaropsmuk.

Ons reis sluiten we af met een boottocht naar Miyoyima. Iedereen kent het beeld van het metershoge oranje geverfd schrijn dat bij hoogtij met zijn voeten in het water staat. Terwijl ik aan de oevers van de stille oceaan schelpjes raap belooft een (rijk) Japans koppel in traditionele kledij elkaar eeuwige trouw. Minder romantisch en zeer aangrijpend is het bezoek aan Hiroshima.

Het is onvoorstelbaar wat hier gebeurd is om 8.15 uur op 6 augustus 1945. Je kan er met je verstand niet bij, de atoombom werd immers niet gegooid om de oorlog te beëindigen, deze was op dat moment al beslecht. Neen, de bom was een wetenschappelijk experiment van de Amerikanen die Hiroshima daarvoor nooit met gewone bommen gebombardeerd hadden om het zuivere effect van de atoombom te kunnen meten! Het is onvoorstelbaar. Ik vraag me af wat er daarna van de piloten van de Enola Gay geworden is?

De terugreis naar Kyoto duurt twee uur en dat is goed om de opgeroepen emoties te verwerken.

cultuurschok Van Kyoto gaat het over Tokyo met een recht­ streekse vlucht terug naar Parijs waar we op treinproblemen en vieze stations onthaald worden. De cultuurschok krijgen we nu pas: dit is wat we niet meer gewoon zijn. Ik heb Japan leren kennen als een land met veel cultuur en mooie landschappen waar de bevolking doordrongen is van respect en eerbied. Dat respect is echt geen laagje vernis maar een diepgewortelde overtuiging waar ik heel veel waardering voor heb. We kunnen van de Japanners veel leren.

LETS’ers die zelf een reis naar het land van de rijzende zon plannen kunnen altijd bij ons terecht voor meer info.

Lees het volledige reisverslag op de blog van LETS-Gent Miet Fournier

13

LETS Reizen

Goedkoop op reis met LETS-tips Iedere zomer gaan veel mensen op reis. Velen van ons doen dat ook, maar anderen kennen proble­ men die we allemaal wel kennen. De voornaamste daarvan zijn: geen budget en geen kennis van de stad. Daar willen wij met het LETS e-zine iets aan doen en we bieden daarvoor heel wat oplossingen.

Fietsen of Liften!

Reizen hoeft helemaal niet duur te zijn. Neem een goed stuk karton, een goedschrijvende alcocholstift en begeef je naar de dichtstbijzijnde snel­ wegoprit. Schrijf een grote stad op je bordje en weg ben je. Binnen de 24 uur sta je vanuit Gent in Barcelona of Rome. Wie iets minder avontuurlijk aangelegd is maar toch voor 0 euro vervoer kiest kan met de fiets op weg. Het Europese vasteland is naast enkele heuvels en bergen (vooral in de regio Frankrijk-Zwitserland-Italië) best befietsbaar.

Lets enkele fietszakken, een tent en wat kampeermateriaal en weg ben je!

14

Stuur eens een “ vriendelijke mail! ”

Goed, dan ben je naar een stad gelift of gefietst, maar waar vind je een zo goedkope mogelijke slaapplaats? Je kan aanbellen bij een willekeurig huis met de vraag of je je tentje in de voortuin mag plaatsen, de kans dat je de deur tegen je neus krijgt is even groot als de kans dat het mag dus het is zeker het proberen waard. Als je toch liever geen mensen lastig valt, maak voor je vertrekt op reis een Couchsurfing-account aan op www.couchsurfing.com . Op deze website bieden heel wat mensen een gratis slaapplaats aan bij hun thuis, al wat je moet doen is een vriendelijke mail sturen, voor ons LETS’ers zeker geen probleem. Als je met de fiets op tocht bent heb je naast Couchsurf’en nog een andere optie, namelijk www.warmshowers.com.

Deze website richt zich volledig op fietsers die op reis zijn en een slaapplek zoeken tijdens hun tocht, of zelfs gewoon een warme douche om op te warmen na een lange dag fietsen in de koude regen. Hier geldt hetzelfde principe, gewoon mailen en negen kansen op de tien heb je een slaapplek in de stad naar keuze. Maar waarom het buiten LETS zoeken? www.route-des-sel.org oftewel Route des SEL is een Franse vereniging met als doel de ontmoetingen tussen leden van LETS-groepen te bevorderen door logeermogelijk­ heden aan te bieden: van een fauteuil tot een plaats om een tent op te slaan, over een over­ nachtingplaats tot een huis, een caravan of een boot. Inschrijven kan op onze website!

Tussen de 10 en 25 euro Vind je het - om een of andere reden - toch niet zo leuk om gratis en voor niets te logeren bij onbekenden dan zijn er nog twee goedkope oplossingen om een overnachting te vinden.

De eerste is www.airbnb.com , een website waarop particulieren een kamer aanbieden aan een zeer scherpe prijs waar je enige tijd kunt vertoeven. Dit is heel erg te vergelijken met couchsurfing, met als enige verschil dat je er voor betaalt. Optie twee is een Youth Hostel of zoals we het in het Nederlands noemen, een jeugd­ herberg. In alle (grote) steden zijn ze niet meer weg te denken en ze zijn dé ontmoetings­plaats bij uitstek voor reizigers die onderweg zijn. Heel wat tips & tricks worden dan ook in dergelijke youth hostels uitgewisseld. Afhankelijk van de stad waar je je bevindt kun je tussen de 10 en 25 euro een comfortabel bed, een warme douche en ontbijt vinden.

Op naar de “ McDonald’s! ”

Dan ben je eindelijk in de stad waar je al weken over droomde en weet je er niets zijn, wat moet je dan doen? Opnieuw twee opties, ofwel vraag je aan de mensen van de Youth Hostel info. Die zullen dat met veel plezier geven alsook de gratis stadskaarten met toeristische trekpleisters. Veel jeugdherbergen geven trouwens gratis stads­ gidsbeurten. Optie twee is de McDonald’s, niet voor een Big Mac of een MacCoffee maar wel voor stadskaarten. In tal van grote steden zoals Barcelona, Stockholm, Londen, etc. vind je er kaarten met daarop alle te bezichtigen zaken en leuke plekjes. Voor eens mogen we een Amerikaanse multinational dankbaar zijn.

Homo Touristicus Schaam je niet als je er uit ziet als een rasechte toerist, dat ben je ook. En daar is niets verkeerd mee. Loop gerust met je fototoestel rond je nek zes maal rond hetzelfde plein omdat je de kaart niet goed lezen kan. Maar durf zeker ook je eergevoel aan de kant te zetten en spreek locals aan om leuke plekjes te ontdekken of gewoon om een leuk verhaal te weten te komen. Zelf doe je ook niets liever dan aan een verdwaalde Spanjaard het verhaal van het Gravensteen te vertellen. Niet?

“zijnMuseatoiletten de beste! ” Tot slot, eens we op reis zijn komen de primaire behoeftes vaak als eerste naar boven. Slapen hebben we hierboven al beschreven en aan eten is er in geen enkele toeristische stad gebrek.

Maar wat als je naar het toilet moet? Nog sterker, wat als je naar het toilet moet en je enkel op je eigen wc kan? We zijn snel geneigd om te betalen voor een vuil openbaar toilet. Doe dit zeker niet.

Wandel gewoon doodleuk een museum binnen, geniet al dan niet van de kunst en geniet nog meer van je toiletbezoek. Museatoiletten staan er voor bekend de properste te zijn in elke stad.

Al is het maar om de goede naam van het museum te bewaren. Dus de volgende keer dat je het National Gallery Museum in Londen bezoekt, het toilet is links van de ingang Niels Cheyns

15

LETS Eco

ECO-vriendelijk Bloggen Smijt niets weg, doe er iets nieuws mee!

Handimania is dé leukste DOE-HET-ZELF blog op het internet. Zij maken letterlijk met ALLES iets nieuw, iets leuk, iets wat je altijd zelf wil maken!

Hun doel is om alle leuke ideeën die zij zien of hebben eerst zelf uit te proberen en dan te delen met anderen op het wereldwijde web. Hun visie: Smijt niet alles weg, probeer er eens iets nieuws mee!

Neem snel een kijkje op de blog van Handimania, je zal versteld staan hoeveel materiaal je kan verwerken van iets oud naar iets nieuw! www.handimania.com

16

De wondere wereld van natuurlijke cosmetica!

ZOLEA maakt je wegwijs in de wondere wereld van natuurlijke cosmetica. Het meisje achter de blog is zelf een Gentse en wil haar zelfgemaakte producten delen met anderen. Je kan hier veel DIY’s (Do It Yourself) vinden, reviews over natuurlijke producten en uitleg over bepaalde ingrediënten in cosmetica. www.zolea.be

Dierenrechten & humanitaire acties voor een betere wereld!

Ecorazzi, een blog opgericht in 2006, om nieuws te verspreiden over al de goede dingen in de wereld. Dierenrechtenactivisten, humanitaire inspanningen van bekende koppen, gezonde nieuwe trends & evoluties op milieufront. Ze willen goed werk benadrukken om er een betere wereld van te maken. Deze blog won al verschillende prijzen, zoals ‘The best of Green award’ en ‘Blog of the year’ van VegNews. www.ecorazzi.com

Inspiratie om te consuMINDEREN!

Een verzameling de leukste ecologische producten op het web!

De groene meisjes zijn twee Nederlandse meisjes die geloven in een GROEN leven. Volgens hen moet een groen leven leuk zijn en ze willen daarom een bron van inspiratie zijn voor anderen.

Ze zijn non-stop op zoek naar manieren om bewuster te leven. Ze schrijven over (vegan) recepten, eco-fashion, kringloopinterieurs, vintage kleding, consiMINDEREN, reviews van kookboeken, dierproefvrije cosmetica, bio & fairtrade producten, en nog zo veel meer. Lees je hier graag over? Rep je naar: www.degroenemeisjes.nl

Bij I love Eco kan je een weg vinden tussen alle milieuvriendelijke producten op het web. Op zoek naar ecologische en originele spullen, die een hart hebben voor de natuur én mooi zijn? Dan ben je hier aan het juiste adres! I love eco is geen merk, maar een verzamelplatform vol dingen die de bezieler van de site zelf leuk vindt. Leuk extraatje: De website draait op groene stroom en alle gebruikte papieren dragen het FSC label. www.iloveeco.be Deborah Strubbe

LETS Sport

Vive velo Buffalo!

Het Arteveldestadion, recent omgedoopt tot de Ghelamco Arena, houdt al jaren heel Gent in zijn ban. Velen zijn voor, evenveel zijn tegen. Nu de laatste hand wordt gelegd aan het gloednieuwe stadion van KAA Gent kijkt heel Gent al uit naar 17 juli, de dag waarop het stadion geopend wordt met een galamatch tegen VbF Stuttgart. Maar al bij de eerste match leken de eerste problemen de kop op te steken: hoe het stadion te bereiken en waar te parkeren?

Geen mens zo inventief als ‘ne Genteneir’ en nog voor de eerste problemen zich stelden kwamen enkele enthousiaste supporters met het initiatief ‘Velo Buffalo’ op de proppen. Het idee is dat de supporters zich op enkele centrale punten in de Gentse binenstad, en vér daarbuiten, verzamelen om in karavaan naar het stadion te gaan. Van een groepsgevoel gesproken.

“Nen echten Genteneir is nen Buffalo!”

In deze moderne tijden werd meteen Facebook gebruikt om het initiatief bekend te maken bij

het grote publiek , een groot succes zo bleek, want in een mum van tijd kon de groep rekenen op 366 fietsende Buffalo’s. Hun eerste afspraak is woensdag 17 juli om 18u aan de Zuid. Voor wie niemand kent en toch al fietsend naar de match wil, naast de blauw-witte menigte zul je alvast niet kunnen kijken.

Gratis met De Lijn Ook De Lijn kon niet achterblijven en legt daarom op matchdagen altijd pendelbussen in. Vanaf tweeënhalf uur voor de match kun je gratis pendelen, ga je anderhalfuur voor de match door betaal je 1 euro, ga je een uur voor de match betaal je 1,5 euro. Dezelfde tarieven en uren gelden voor als de match gedaan is. Zo kunnen we naar hartenlust de vele overwinningen die de buffalo’s te wachten staan vieren en toch veilig thuis geraken?

Deze redacteur zal alvast zijn blauw-wit hart laten spreken en vanaf nu fietsend naar de wedstrijden van ‘den aagee’ rijden, wie weet kan er wel een LETS Velo Buffalo gemaakt worden?

Zoek Vive Buffalo op Facebook: www.facebook.com/groups/VeloBuffalo!

Niels Cheyns

17

LETS Cook

Midden-Oosten-geinspireerde salade

18

• 650g gekookte aardappel, in blokjes gesneden • 250g gekookte kikkererwten (of 1 bokaal, zonder het water, en afgespoeld) • 1 rijpe avocado, in blokjes gesneden • 2 t.l. tomatenpurée • 1 volle t.l. gerookte paprika poeder (bij Dille & Kamille te vinden) of gewone paprikapoeder • 1/2 t.l. gemalen komijn • 1 t.l. sumac poeder • 1/4 t.l. kardamompoeder (optioneel) • 1 e.l. zeezout (of naar smaak) • 2 e.l. citroensap • 2 e.l. goede olijfolie • Cayenne of szechuan peper naar smaak • 1 handvol verse munt, fijn gesneden (niet zo fijn)

Alles voorzichtig mengen.

Serveren met geraspte courgette + granaatappelsiroop + granaatappel voor het garneren Genoeg voor 4 mensen.

Extra tips: Een goede avocado moet zacht zijn als je hem lichtjes indrukt, maar niet té zacht. Ik ken mensen die avocado niet lusten omdat hun allereerste avocadoproefje niet rijp genoeg was en dus te bitter.

Granaatappelsiroop is een zeer veelzijdig product dat niet enkel als saladedressing dient. Het past ook enorm goed bij desserten, ijsjes, pudding, aardbeien of fruitsalade, maar ook bij hartige gerechten zoals gewokte groenten.

Sumac is een poeder uit de sumac struikboom, die een lichtjes zure hint geeft aan recepten. Het is subtieler dan citroen - en langer houdbaar, uiteraard.

Bij dit recept kun je ook verse korianderbladjes gebruiken en in plaats van verse munt, gedroogde munt. Ook heel lekker en je krijgt een totaal ander effect.

Mocht je tijd hebben om deze salade wat verfijnder te maken, leg de gekookte kikkererwten onder water in een kom en wrijf ze lichtjes tot de velletjes los komen. Haal de vellen uit die boven water drijven.

Groenten op de Barbecue Er zijn tegenwoordig steeds meer mensen die minder of geen vlees willen eten. Sommigen lusten het “nepvlees” niet, geef mij maar een lekker bord vol gegrilde groenten. Groenten zijn megalekker op een barbecue en ook veel gemakkelijker om klaar te maken. Je hoeft ze zelfs niet op voorhand te marineren.

Het geheim is zeer simpel: olijfolie van goede kwaliteit en verse tuinkruiden. De patatjes kook ik op voorhand met schil in water, een 10-tal minuten voordat ik ze op de barbecue leg, besprenkeld met olijfolie. Ik maak wel enkele sausjes voor op de gegrilde groenten. Hierbij enkele recepten van sausjes:

Chili Vinaigrette: • • • • •

40 ml balsamico azijn 1 el limoensap 50ml el appelsiensap 1 el appelsien zest, geraspt 1 el verse korianderblaadjes, grof gesneden 1-2 el gula java of 3 el (agave- of ahoorn) siroop • 1⁄4 tl rode chilli flakes • zeezout naar smak Alle ingrediënten mixen, naar smaak de chili flakes toevoegen.

Provençaalse vinaigrette • • • • •

1 el citroensap 2 el appelsap 60ml shoyu 1 tl mosterd 1 tl verse salie fijn gesneden • 1tl verse rozemarijn, fijn gehakt • 1/2 tl fijn gesneden verse oregano Alles goed mengen.

Tahine-saus Deze saus past bij heel veel groenten maar is vooral mega­ lekker bij gegrilde aubergine.

Laat de aubergine op de barbecue met de schil grillen tot dat ze aan alle kanten zeer zwart is en helemaal zacht. Leg ze op een bord en haal de zwarte schil eraf.

Serveer onmiddelijk met de tahine saus: • 2 el tahine (ook bekend als tahin, tahini, tahina. Het gaat om sesampasta - verkrijkbaar bij Turkse winkels) • 4 el water • 1 el citroensap • 1/4 tl gemalen komijn • 1 tl oregano • 1 tl gedroogde munt • 1 tl zeezout Alles heel goed mengen tot de juiste dikte bereikt is. De tahine wordt dikker als het gemengd wordt met water en citroensap.

Afhankelijk van het merk zal je meer of minder water moeten toevoegen om de juiste vloei­ baarheid te kunnen bereiken.

Wil je geen moeite hebben maar toch deze saus eens proeven, kan je bij de exotische afdeling van de Delhaize een kant-en-klare Tahine saus aanschaffen.

Veel BBQ plezier!

19

WijDelen www.wijdelen.be LETS Deelt

20

Wijdelen.be is een project dat door 3 jonge Gentenaars op poten is gezet. Het is een online platform waar mensen elkaar kunnen treffen om spullen te delen met elkaar. ‘Collaborative Consumption’ heet dan, wij noemen het gewoon Wijdelen.be. Want het is helemaal niet nodig dat iedereen een boormachine, grasmaaier, ladder, … aankoopt, als je die spullen ook gratis kan lenen bij mensen uit de buurt. Goederen delen via wijdelen.be heeft veel voordelen, maar dit zijn de 3 belangrijkste: je spaart er geld mee uit omdat je minder zelf moet aankopen of huren, het is enorm duurzaam want je spaart er materialen mee uit en bovendien leer je zo wat mensen uit je buurt kennen door spullen aan te bieden en te ontlenen.

Vroeger bestond er een sociaal netwerk in het dorp, iedereen weet waar je bepaalde spullen kan vinden bij de buren, maar in onze stadsomgeving is dit netwerk een beetje verdwenen. We willen dit netwerk terugbrengen naar de stad, en een online platform is daarvoor een prima instrument.

Het is uiteraard de bedoeling dat de liefde van twee kanten komt, dit wil zeggen dat we iedereen aanmoedigen om zowel spullen te lenen als aan te bieden op het platform. De verantwoordelijkheid over de aangeboden items, en het correct terugbrengen van de items ligt bij de eigenaars en de leners. Wij willen gewoon iedereen in contact brengen met elkaar.

Sinds eind mei zijn we bezig met een testfase in Gent. Heb je interesse om te ons te volgen, dan kan je uw gegevens achterlaten op www.wijdelen.be, we sturen dan af en toe een mailtje met wat meer uitleg over de stand van

zaken. Wil je actief meewerken aan het testplatform, dan kan je je meteen ook al registreren als gebruiker op ons testplatform. Dit kan via de website test.wijdelen.be, waar al heel wat informatie en enkele instructie video’s staan.

Onder de knop ‘registreren’ staat de link naar ons testplatform, de ‘sharetribe’, waar je je kan aanmelden, je profiel vervolledigen en al enkele items online zetten, en uiteraard ook items zoeken die je misschien nodig hebt voor een klusje in huis, of een reisgids voor een van je volgende trips. Als je al geregistreerd bent, kan je via test.wijdelen. be meteen door naar de sharetribe door op de knop ‘Delen’ te klikken. Het is wel belangrijk dat je even de instructies leest, want er zijn een aantal regeltjes.

De testfase zal tot het najaar lopen. Ondertussen zijn wij achter de schermen druk op zoek naar het perfecte webplatform, dat we volledig naar onze eigen wensen kunnen laten maken. We gaan daarbij uiteraard een bevraging doen van de leden die al actief zijn, om zo naar de noden en wensen van onze leden te kunnen luisteren. Zijn er vragen of opmerkingen over wijdelen.be, stuur dan gerust een mailtje naar info@wijdelen.be.

Geen paniek als je niet meteen antwoord krijgt, wij doen dit op vrijwillige basis dus kan het zijn dat je niet meteen antwoord krijgt.

Happy sharing! www.facebook.com/wijdelen www.twitter.com/wijdelen Kristof Morlion, Lieven D’hont en Ludo Dhelft

LETS-Gent is steeds op zoek naar GASTBLOGGERS en GASTJOURNALISTEN. Voel je het kriebelen in je pen? Aarzel dan zeker niet om Niels, onze hoofdredacteur, te contacteren. Hij zal je met plezier zeggen wat er mogelijk is en voor je het zelf beseft blog je een week op onze gastblog of ben je gastjournalist in ons volgend e-zine.

Niels bereik je via niels.cheyns@letsgent.be.

Mail gerust, hij bijt niet (altijd).

LETS-Gent in/op de Social Media • Onlangs verscheen LETS-Gent in Het Nieuwsblad als grootste LETS-groep van Vlaanderen, het artikel lees je hier: http://www.nieuwsblad.be/article/detail. aspx?articleid=DMF20130705_00648774 • De Morgen wijdde op 8 juli een ganse pagina aan LETS-Gent! Je kan het lezen op: www.letsgent.be/documenten/ informatie/DeMorgen20130708_1.pdf en www.letsgent.be/documenten/ informatie/DeMorgen20130708_2.pdf • LETS-Gent wordt een steeds grotere groep op Facebook, je vindt ons op www.facebook.com/LetsenGent • LETS-Gent is ook actief op Twitter, je vindt ons op www.twitter.com/letsgent

Een nieuw project is onderweg Op zoek naar een origineel geschenk?

Geen tijd om winkels af te schuimen?

Liever stropkes spenderen dan euro’s?

Dan kan je binnenkort een beroep doen op de lets-geschenkmanden! Met een team van een 10-tal creatieve letsers zijn we volop bezig met de voorbereidingen. Spulletjes die we zelf maken, zullen erin verwerkt worden.

Lancering wordt voorzien in het najaar.

Hou je mailbox in het oog!

Groetjes van creatieve en kokerellende letsers... het geschenkteam!

21

Wist je dat… …LETS-Gent de grootste groep is van LETS Vlaanderen? …LETS-Gent maar liefst 468 leden telt? …LETS-Gent op Facebook 258 fans heeft? …LETS-Gent het onderwerp was van een documentaire, te bekijken via onze website. …LETS-Gent er met vol enthousiasme blijft voor gaan?!

Let’s go Social LETS-Gent wordt een steeds grotere groep op Facebook, je vindt ons op www.facebook.com/LetsenGent LETS-Gent is ook actief op Twitter, je vindt ons op www.twitter.com/letsgent

Colofon Allereerst een welgemeende dankjewel voor allen die meewerkten aan deze editie Hoofdredacteur: Niels Cheyns Foto’s: Lyra Alves, Rose Moyar, Miet Fournier, Niels Cheyns, Ghelamco, Standaard Boekhandel De redactie kan je mailen nieuws@letsgent.be

Zeker bekijken www.facebook.com/LetsenGent www.twitter.com/letsgent lets-gent.blogspot.be letsgentinfo.wiki.zoho.com Het e-zine is een uitgave van LETS-Gent vzw www.letsgent.be