5 minute read
Hier is Yves Berendse
Yves! HIER IS...
Het gaat als een speer met de carrière van de in Zandvoort opgegroeide, goedlachse zanger Yves Berendse (28). Een uitverkocht concert in het hoofdstedelijke Concertgebouw, in de zomer optredens in het Olympisch Stadion tijdens de concertreeks ‘de Amsterdamse Zomer’…best bijzonder voor iemand die vroeger niet de ambitie had om iets met zijn stem te doen. Maar het zingen heeft hem gegrepen en hij geniet nu met volle teugen van zijn succes!
Advertisement
MM ‘Met muziek heb ik van jongs af aan al veel, ik liep altijd met mijn oortjes in en zong hard onder de douche. Maar iets professioneels er mee doen of de ambitie om ‘bekend’ te worden had ik totaal niet, ik zat op de hotelschool en stond in de spoelkeuken bij broodjeszaak Harocamo in de Kerkstraat. Op mijn 19e verjaardag gaf ik een feestje in De Klikspaan. Mijn ouders hadden een gezellige zanger geboekt, Dennis Burger. Na een paar biertjes, zoals dat gaat op een feestje, vroeg ik stoer om de microfoon. Ik zong een liedje, en nog een liedje, en nog één…en iedereen was best verbaasd over hoe goed het was. Zelf vond ik het allemaal nog niet zo bijzonder.”
Van feesten en partijen naar het Concertgebouw
“Ik ging regelmatig stappen in Amsterdam, ging naar kroegen als Bolle Jan, en zong daar ook vaak een liedje. Blijkbaar viel dat op, want op een (toen nog) Koninginnedag werd ik gevraagd in de officiële line-up. En vanaf toen is het gaan rollen. Ik werd steeds vaker gevraagd voor bruiloften en feestjes, investeerde in geluidsapperatuur, en werd langzaam een ‘echte’ artiest. Mijn gevoel zei al snel dat ik dit wilde blijven doen. Zeker na een blauwe maandag op het strand als beddenman gewerkt te hebben, op de allerheetste dag van het jaar, haha, dat bleek niks voor mij. Het maakt me trots dat ik dit nu professioneel mag doen en zoveel gave dingen meemaak. Met mijn optredens tijdens ‘De Amsterdamse Zomer’ ben ik bekender geworden bij een veel groter, landelijk publiek. Het is te gek dat ik in juli en augustus weer in het Olympisch Stadion mag staan! Mijn optreden afgelopen mei in het Concertgebouw was magisch en overtrof al mijn verwachtingen. Ik was al zo lang op het
moment aan het wachten, de oorspronkelijke planning was 2020. Het had dus ook tegen kunnen vallen, maar het tegendeel was waar. Alles klopte, het publiek was zó enthousiast en blij, en dat op zo’n iconische locatie... een hoogtepunt in mijn carrière tot nu toe, ik had kippenvel all over the place.”
Juice, juice en doe maar normaal
“Zoals ik eerder zei, ik heb nooit de ambitie gehad om ‘bekend’ te zijn. Mijn mazzel is dat ik altijd mezelf blijf, benaderbaar ben. Maar ik ben ook maar een mens, en heb ook heus randjes. Dat je nu, door alle juicekanalen en filmmogelijkheden, altijd op je hoede moet zijn vind ik wel eens lastig. Die cancel- en afbrandcultuur zorgt ervoor dat ik soms dingen niet zeg, wat ik best jammer vind. Het perspectief lijkt wel eens weg, toch? Gelukkig heb ik mijn vriendin en fijne vrienden en familie om me heen waar ik wel vrijuit alles mee kan bespreken. Ze geven me ook feedback en bedekken niet veel met de mantel der liefde. Dat komt niet altijd even lekker binnen in eerste instantie, maar als ik het laat bezinken hebben ze wel vaak gelijk. Waardoor ik me weer kan verbeteren als mens en als artiest, dat vind ik heel waardevol.”
Dromen uitspreken
“Ik ben altijd fan geweest van Nederlandstalige muziek, ben er ook mee opgegroeid. Bij mijn ouders in de kast stonden de cd’s van Ruth Jacott, Hazes, Froger. Maar ook van Charles Aznavour en Frank Sinatra. Wat mij betreft iconen die me inspireren. Mijn eigen releases zijn tot nu toe in het Nederlands, zoals ‘Zin in jou’, ‘Lust’ en ‘Vakantieliefde’. En ik zing ook heel graag Engelstalige covers, de wat uptempo nummers en powerballads als ‘You’, ‘Ruby’ en ‘Mandy’. Een voorbeeld in de muziek? Dat is toch wel Froger. Ik bedoel, als je alleen door je achternaam al bekend bent, zegt dat wel genoeg. Zijn altijd uitverkochte concerten in de Kuip waren imponerend vroeger, dat is toch wel het hoogst haalbare als artiest. Natuurlijk heb ik zelf ook wel de droom om over een jaar of 3 in een locatie als de Ziggo Dome te staan, dat zou te gek zijn. Maar ik doe het stap voor stap, optreden voor optreden. Maar als je je dromen hardop uitspreekt, worden ze waar, schijnt. Dus vandaar dat ik het voor de zekerheid toch maar even hardop zeg.”
Mokum heeft mijn hart gestolen
“Op een gegeven moment werd het wonen in Zandvoort me te benauwd. Ik hou van afwisseling, van reuring en nieuwe mensen leren kennen. In Zandvoort kom je in dezelfde kroegen en straten dezelfde mensen tegen. De zomers waren te
gek, maar in de winter vond ik het saai. Nu woon ik met veel plezier in Amsterdam, kijk uit op de Arena van mijn favoriete Ajax en heb een overvloed aan keuzes om te eten, te stappen, te beleven. Want daar ben ik wel van, van genieten van het leven. Het is natuurlijk heerlijk om bij mijn ouders, die nog wel in het dorp wonen, langs te gaan en alle dorpsroddels te horen, haha. En ik sluit niet uit dat ik op een later moment in mijn leven weer terugga naar mijn roots hoor, dan is ‘het bekende’ misschien weer heerlijk vertrouwd.”
Van betekenis zijn
“Laatst stond ik weer op het podium bij Funpop in Horst, dat is een openluchtfestival voor mensen met een verstandelijke beperking en hun familie en vrienden. Optreden daar is altijd een feestje. Het publiek is zo dankbaar, en vooral ook zo eerlijk en puur. Als ze het niks vinden zeggen ze ’t gewoon, maar ze genieten ook echt met volle teugen. Ik vind mezelf nu op een punt in mijn carrière dat ik me ook aan een goed doel of organisatie wil gaan verbinden, ik denk dat ik iets kan bijdragen en van betekenis kan zijn. Dat vind ik belangrijk, dat je verder kijkt dan jezelf en je eigen hachje!”
