BINNENKIJKEN Kijk binnen in de praktijk van Azië-fan Hestia van Gent.

binnenkijken Hestia van Gent, huisartsenpraktijk Van Gent Katwijk

TEKST: BERBER BIJMA // FOTOGRAFIE: SIMONE MICHELLE

Tussen de patiënten door ‘even wegdromen’

In de spreekkamer een eigen foto die Van Gent nam in Halong Bay (Vietnam)

Een foto van een Japans bamboebos met twee geisha’s geeft sfeer aan de wachtkamer

‘Patiënten zijn blij met de veel ruimere wachtkamer’ Hestia van Gent is ‘een echte Azië-fan’. Ze hoefde daarom niet lang na te denken waarmee ze haar nieuwe praktijk wilde opfleuren: enorme natuurfoto’s sieren zowel de spreekkamer als de wachtkamer. ‘Sommige patiënten moesten er even aan wennen, maar veel anderen vinden het heerlijk om even weg te dromen. En dat vind ik zelf ook. Tussen de bedrijven door kijk ik er vaak even naar. Heerlijk, vooral in deze tijd van weinig reizen.’

De Katwijkse praktijk zit in een nieuwbouwpand. Van Gents voorganger Johan Pool vond de locatie en regelde ook grotendeels de nieuwbouw. ‘Ik kwam in een gespreid bedje en had nog wel de mogelijkheid om een aantal dingen naar eigen inzicht net iets anders te doen. Ontzettend fijn.’

Van Gent kwam in 2016 als waarnemer in de praktijk werken – toen nog een praktijk aan huis – met de bedoeling die op termijn over te nemen.

‘Ik ging langzamerhand wat meer

Huisarts Hestia van Gent

De praktijk heeft een rustige uitstraling met speelse accenten, zoals gekleurde stoelen Bij huisartsenpraktijk Van Gent werken 1 huisarts, 1 POH-S, 2 assistentes en 1 stagiair-assistente.

werken en mijn voorganger steeds wat minder. In januari 2018 nam ik de praktijk over en in oktober van datzelfde jaar gingen we over naar de nieuwbouw. Een pittig jaar.’ De belangrijkste wens voor de nieuwe locatie was: ruimte. Dat is, met onder meer twee spreekkamers, een grote behandelkamer, backoffice en een POH-kamer, zonder meer gelukt. Goed en wel op de nieuwe locatie bleek dat de ruimten nogal galmden. De grote foto’s zijn daarom eigenlijk uit nood geboren. Achter de stoffen foto’s zit geluiddempend vilt. Van Gent is geen Katwijkse van geboorte, maar het dorpse karakter ligt haar wel. ‘Ook de zorggroep is hier heel hecht en goed georganiseerd. Het laagdrempelige is fijn. Ik vind het prima als patiënten weten wat mijn hobby is – dat zien ze meteen aan de foto’s. Tegelijk is een beetje afstand ook goed. Als mensen mij niet in het dorp tegenkomen, durven ze misschien makkelijker dingen tegen me te zeggen.’ ¶

Interieurontwerp is ‘een uit de hand gelopen hobby’ van Van Gent

'De foto's zorgen voor mooie gesprekken met patiënten die als zeevarende op heel wat plekken zijn geweest'

Bij de inrichting en aankleding van het pand heeft het hele team meegeholpen

MIRJAM VAN ’T VELD, NIEUWE LHV-VOORZITTER:

‘Je moet geen geduld uitstralen, maar het wel hebben’

Sinds 1 juli 2021 is ze de nieuwe voorzitter van de LHV. Tot dat moment was ze bestuursvoorzitter van Ziekenhuis Gelderse Vallei. Eerder in haar loopbaan was ze onder meer burgemeester van Maarssen en Amstelveen. Mirjam van ’t Veld (1970) staat klaar voor een nieuwe missie.

TEKST: CORIEN LAMBREGTSE / FOTOGRAFIE: ROB TER BEKKE

Van de ziekenhuiswereld naar de huisartsenzorg. Een grote stap?

‘Ik ben mijn loopbaan begonnen als verpleegkundige en heb in mijn werk als burgemeester altijd veel met huisartsen contact gehad. Soms denken mensen dat ik mijn carrièrepad bewust heb uitgestippeld, maar dat is totaal niet zo. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en of het er de tijd voor is. Als ik iets doe, doe ik dat omdat ik erin geloof en er volledig voor ga. Het voorzitterschap van de LHV sprak me direct aan. Ik denk dat mijn bestuurlijke ervaring en mijn ervaring als ziekenhuisbestuurder in deze functie allemaal samenkomen.’

Wat is uw beeld van de huisartsenzorg? Hoe staat die er op dit moment voor?

‘Huisartsen hebben een spilfunctie in de zorg en moeten die ook houden. Tegelijkertijd staat het vak enorm onder druk door allerlei ontwikkelingen in de maatschappij en in de zorg. Iedereen lijkt het normaal vinden dat de huisarts er is en allerlei taken op zich neemt, ook als anderen steken laten vallen, maar dat is dus niet vanzelfsprekend. Ook huisartsen lopen tegen hun grenzen aan.’

Wat is het eerste dat u als voorzitter gaat doen?

‘Eerst maar eens goed luisteren. Horen wat er speelt en leeft onder huisartsen in het land. Wat ze nodig hebben om hun vak goed uit te kunnen oefenen. Dat kan voor een huisarts aan het begin van haar loopbaan iets anders zijn dan voor een huisarts die al langer werkt. En het hangt ook af van de patiëntenpopulatie of de regio waar een huisarts werkt. Hoe verschillend huisartsen ook zijn, er is een gemeenschappelijk belang. Huisartsen hebben elkaar nodig en staan sterker als ze naar buiten één geluid laten horen. Samenwerking wordt sowieso steeds belangrijker. Samenwerking tussen huisartsen, maar ook met ziekenhuizen, specialisten, andere zorgverleners, de VVT-sector en gemeenten. We moeten de transitie maken naar zinnige, zuinige zorg: de juiste zorg op de juiste plek. Dat lukt alleen als we over domeingrenzen heen de samenwerking zoeken en ook veel meer gaan inzetten op preventie. Daarin hebben huisartsen een eigen rol.’

Wat typeert u in uw aanpak?

‘Ik probeer altijd andersdenkende mensen aan tafel te krijgen, om alle perspectieven in beeld te hebben. Dat draagt bij aan goede beslissingen. Voor mij is het belangrijk om een brede blik te hebben, dat helpt mij om kritisch naar de eigen organisatie en mijn eigen rol te blijven kijken. Naast mijn werk bij de LHV, zit ik onder meer in de raad van toezicht van Jantje Beton, het Nederlands Veteraneninstituut en Omroep WNL. Ik heb dus een brede interesse.’

De sollicitatiecommissie presenteerde u als verbinder, netwerker en inspirator.

Klopt dat?

Lachend: ‘Het is altijd makkelijker als anderen dat over je zeggen. Ik weet wel dat ik van mensen en van samenwerken houd en dat ik de dingen die ik doe met passie en ambitie wil kunnen doen. Ik vind het heel leuk om mensen te vertegenwoordigen en hun belangen te behartigen. Ik vind dat we het er samen over moeten hebben of we de goede dingen doen en hoe we die dingen nog beter kunnen doen. Daarin probeer ik altijd wel het verschil te maken. Dat wil ik dus ook heel graag voor de huisartsen in Nederland gaan doen.’

Bent u meer van de ambitie of meer van het geduld?

‘Als bestuurder moet je op het eerste oog geen geduld uitstralen, maar je moet het natuurlijk wel hebben. Besturen is ambitie tonen én geduld oefenen. Vergelijk het met de Processie van Echternach: drie stappen vooruit, twee stappen achteruit. Je moet in contact blijven en zorgen dat iedereen meekomt. Dat betekent ook: zo nodig de plannen bijstellen. Het is onmogelijk om iedereen tevreden te stellen, maar je moet als bestuurder gemaakte keuzes wel aan iedereen kunnen uitleggen. Ik hou ervan om mensen the bigger picture te laten zien.’

Voor huisartsen is het vaak een hele opgave om de goede balans te vinden tussen werk en privé. Hoe doet u dat?

‘Mijn werk is mijn passie. Daar steek ik heel veel energie in. Mijn man en ik hebben helaas geen kinderen gekregen, juist daarom wil en kan ik op andere manieren zinvol invulling geven aan mijn leven. Dat is ook waarom ik de dingen die ik doe met volle overgave wil kunnen doen. Daarnaast zijn er twee dingen die ik heel belangrijk vind: lezen en goede gesprekken. Het komt er niet altijd van, maar er ligt altijd een stapel boeken klaar. En wat goede gesprek-

‘Ik hou ervan om mensen the bigger picture te laten zien’

ken betreft, mijn man en vriendinnen begrijpen best dat ik mijn bestuurlijke verantwoordelijkheden en druktes heb, maar ze zeggen ook wanneer het belangrijk is om tijd samen te hebben. Quality time dus. Harald en ik wonen sinds een paar jaar in een huis aan de bosrand. In coronatijd besefte ik nog meer hoe heerlijk het is om zo dicht bij de natuur te leven. Het werk is er altijd, ik werkte het afgelopen jaar heel veel vanuit huis. Maar als ik me wil ontspannen, loop ik zo de tuin of het bos in. Mijn man heeft ook een drukke baan, maar toen we dit huis kregen, vond hij het tijd voor een paar beesten. Nu hebben we katten, kippen, twee geiten, twee schapen en sinds dit voorjaar ook een lammetje. Dat is enorm genieten. Ik was een stadsmeisje, maar ben meer en meer een buitenmens aan het worden.’ ¶