PALABRAS DE CARAMELO
PALABRAS DE CARAMELO
1
PALABRAS DE CARAMELO
2
Gonzalo MOURE BIOGRAFÍA
Gonzalo Moure naceu en Valencia en 1951. Aos catro ou cinco anos xa pensaba en ser escritor, cando recibiu o seu primeiro premio. Aos catorce anos, vendo todos os premios que lle daban, tívoo claro. Mentres que non era un escritor coñecido, gañábase a vida co periodismo e coa radio. Escribiu moitos libros, pero a nós gustounos «Palabras de Caramelo». Gonzalo Moure escribiu este libro porque coñeceu unha nena saharauí que se parecía a Kori, o protagonista de «Palabras de Caramelo» e tamén porque admira moito ao pobo saharauí pola súa loita para conseguir o seu propio país. Agora Gonzalo Moure quere dedicarse tamén ao cine, porque lle gusta moito; para el un escritor é un buscador e un descubridor.
PALABRAS DE CARAMELO
3
PALABRAS DE CARAMELO
4
PALABRAS DE CARAMELO
Autor: Gonzalo Moure Ilustrador: Fernando Mart铆n Godoy Editorial: Anaya Colecci贸n: Sopa de libros
PALABRAS DE CARAMELO
5
PALABRAS DE CARAMELO
6
PALABRAS DE CARAMELO
PALABRAS DE CARAMELO
7
PALABRAS DE CARAMELO
8
Era unha vez un neno chamado Kori, que se comunicaba cos demais cos movementos da boca, porque era xordomudo. Kori vivĂa no deserto do Sahara, nun poboado de jaimas. Ă?a a unha escola especial, onde debuxaba todo o tempo. Marina, Enrique e Helena.
PALABRAS DE CARAMELO
9
Kori visitaba o curral dos camelos e descubriu a Caramelo. Levoulle un puñado de herba e fixéronse amigos. Dende ese momento empezou a visitalo todos os días. Kori pensaba que Caramelo lle falaba, porque movía a boca e el entendía as palabras que dicía e quixo escribilas. Diana, Wences e Nora
PALABRAS DE CARAMELO
10
Un día Kori chegou á escola e díxoa a Fatimetu, a súa mestra, que quería aprender a escribir. Fatimetu respondeulle que non podía ensinalo. O neno insistiu tanto que conmoveu a Fatimetu que lle ensinou e aprendeu. Chloe, Javier e Andrea Z
PALABRAS DE CARAMELO
11
Un día houbo unha eclipse, os nenos da escola saíron ao patio moi nerviosos. Kori foise a visitar a Caramelo. Caramelo empezou a falar e Kori escribía todo o que dicía. Cando chegou a clase ensinoulle a Fatimetu as palabras de Caramelo, nuns poemas que á mestra lle encantaron. Lucia, Laura C e Hugo
PALABRAS DE CARAMELO
12
Ahmed temía o momento de dicirlle ao seu sobriño, Kori, o que tiñan que facer con Caramelo, porque sabía o moito que o quería. Caramelo facíase adulto e a súa carne endurecíase. Chegaba o momento de sacrificalo. Aldara, Anxo e Laura N
PALABRAS DE CARAMELO
13
Kori colleu a Caramelo e marcharon, para que non puidesen sacrificar o camelo. O seu tío foi a buscalos. Ao velo, Kori, soubo que non podía salvar a Caramelo. Zoe, Joel e Adrián
PALABRAS DE CARAMELO
14
A nai de Kori quixo compralle lambetadas, pero el non as quixo. Kori seguiu á comitiva, que se levaba a Caramelo, de preto. Tiña a cabeza baixa e os ollos acendidos. Cando chegou, Kori anesgouse diante do camelo, mirouno aos ollos e á boca e comezou a escribir o que dicía. Óscar, Noa e Andra M
PALABRAS DE CARAMELO
15
«Non chores porque a vida remate, pensa que vivimos... Eu acéptoo, voume co teu recordo aos pastos do ceo... E mentres a túa vivas, eu sempre estarei contigo. Ti aínda non o entendes, pero cando a noite te alcance, entenderalo tamén, pequeno Kori, o meu amigo...»
PALABRAS DE CARAMELO
16
Kori creceu e fíxose famoso polos poemas que escribiu no seu caderno. Un día o poeta máis grande do pobo saharauí preguntoulle: - Como che inspiraches para escibir tan belas palabras? -Eu só as escribín, ditoumas o meu mellor amigo, Caramelo - respondeu Kori. Lucía V Jorge e Diego
PALABRAS DE CARAMELO
17
FIN PALABRAS DE CARAMELO
18
PALABRAS DE CARAMELO
19
ALUMNADO DE 3.º B DE PRIMARIA CEIP «JUAN FERNÁNDEZ LATORRE» A CORUÑA
PALABRAS DE CARAMELO
20