Larada agosto 2017

Page 1

re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a s AGOSTO 2017 nº 105 - Ano IX M a rz o 2 0 0 9 n º2 - A n o I “El que cumple la voluntad de mi Padre, es es mi hermano, mi hermana y mi madre” . Jesús de Nazaret.

SEAMOS COHERENTES CON LO QUE SOMOS En este tiempo de vacaciones y en esta sociedad en la que no está de moda ser cristiano, vivir la fe cristiana, sería bueno que reflexionáramos sobre nuestra identidad. 1.- Si realmente somos cristianos, seamos coherentes con nuestro cristianismo. No sea que nos declaremos cristianos y luego rechacemos nuestro cristianismo a la hora de vivir. El cristianismo no es un sistema de pensamiento, sino un estilo de vivir. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 2.- Si realmente creemos en Dios, seamos coherentes con nuestra creencia. No sea que digamos que creemos en Él y luego lo negamos a la hora de vivir. A Dios se le confiesa más con la vida que rezando el Credo. Nuestro mejor Credo es que rezamos con la verdad y coherencia de nuestro vivir diario. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 3.- Si realmente creemos en nuestro Bautismo, seamos coherentes con nuestra condición de bautizados. No lo neguemos en la vida. No prescindamos de nuestro Bautismo cuando tengamos que expresarnos a nosotros mismos en la vida. El Bautismo no es una tarjeta de crédito sino una manera de vida. Un estilo de vivir. Nuestra mejor profesión bautismal es vivir como bautizados. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 4.- Si realmente creemos en la Iglesia, seamos coherentes con nuestra condición eclesial. No digamos que somos Iglesia y luego la rechazamos, la criticamos, la murmuramos. Que nuestra vida no sea una especie de ateísmo eclesial, donde invertimos más energías criticando a la Iglesia que en hacer brillar el rostro de la Iglesia. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 5.- Si somos ciudadanos, seamos coherentes con nuestra ciudadanía. Los demás creerán en nuestra nación, en nuestra Galicia, en nuestra ciudad, en nuestra parroquia… no mirando el mapa de su geografía sino por los hombres y mujeres que la habitamos. Vivamos de tal modo que seamos el mejor rostro de nuestra parroquia, de nuestra ciudad, de nuestra Tierra Gallega, de nuestra nación, viviendo los valores de nuestra civilización cristiana. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 6.- Si sois padres de familia, sed coherentes con vuestros hijos. Que os vean como padres no sólo en casa para exigirles, sino también cuando estéis fuera de ella. También en la calle seguís siendo padres, con deberes de padres, con responsabilidades de padres. La coherencia es la verdad de nosotros mismos. 7.- Si sois esposos, sed coherentes como esposos. Esposos dentro y esposos fuera. La fidelidad es la coherencia vosotros mismos como marido y mujer. ¿Por qué negar en la calle lo que confesamos en el hogar?. La coherencia es la verdad de nosotros mismos..


A LAREIRA

UN EJEMPLO DE HUMANIDAD Por casualidad (o por lo que sea, si no existen las casualidades), el otro día fui testigo de algo que me hizo pensar en lo importante que es atender a los demás con humanidad antes que nada. Pongámonos en situación: María, persona trasladada hace más de tres meses en ambulancia desde su país, Portugal, al nuestro para ser atendida y valorar la posibilidad de someterla a un trasplante pulmonar (que en su estado allí no podrían hacer). Después de más de un mes ingresada, sale del hospital a la espera de un trasplante pulmonar urgente. Está acompañada por una hija de 28 años, que el viernes 28 de julio tiene que estar en su país para que le den otro permiso que le permita seguir cuidando a su madre y no tener que incorporarse a su trabajo. El jueves 27, acude con su madre a urgencias. Decide que lo mejor es quedarse con ella, los médicos le dicen que debe ir para no perder su trabajo, que su madre va a estar atendida en el hospital y que vuelva el lunes, como tiene previsto. Angustiada, reconoce que los médicos tienen razón y sale en tren y autobús hacia Portugal. En la madrugada del domingo, su madre sufre un empeoramiento y es trasladada a la UCI en estado muy grave. Por la tarde, cuando le dicen cómo está la situación, la joven decide venir sea como sea. La traen su pareja y su suegra. Llegan al hospital a las once de la noche. Van a la UCI y preguntan por el médico de guardia. Aparece al momento una doctora, que lo primero que hace es preguntarle si ya vio a su madre. Cuando la chica le dice que no, ella, antes de nada les invita a pasar con muchísima dulzura, explicándoles también de forma muy cuidadosa cuál es la situación. Se ponen la bata y los guantes como es obligatorio y entran los tres junto a la enferma (sedada, no consciente). De forma muy delicada, esa médico los deja solos, sale y con gesto preocupado dice “Dios mío, ¡qué situación!, lejos de su país, con esta gravedad y solas”. Y al momento pregunta “¿Y tienen donde quedarse?” Le explicamos que sí, que Portugal costea la estancia en España de la persona enferma y de quien la atiende, así como los costes de la asistencia sanitaria. La doctora hace un gesto de alivio y espera pacientemente. Cuando abandonan la UCI, la médico, sin dejar de expresar la gravedad de la paciente, habla con la joven, intentando tranquilizarla, con una paciencia y una serenidad infinita. La pareja y la suegra de Ana, que así se llama esa joven, tienen que volver a Portugal para trabajar temprano al día siguiente. Ella queda aquí sola, llorando silenciosamente, con toda la angustia del mundo pero con una serenidad y una valentía impresionantes. La doctora la despide con una caricia y una mirada llena de ternura. Cuando nos vamos y le decimos “muchísimas gracias”, ella nos responde: “Gracias a vosotros por haberla acompañado hasta aquí”. Particularmente a mí me dejó sin palabras. Pensé en lo que había significado en ese momento esa forma de recibir a aquellas personas que estaban tristes y angustiadas por la enfermedad de alguien muy querido, en cómo se había preocupado de que Ana viera a su madre y de si tenía algún lugar donde quedarse. No sé si en caso de que la respuesta hubiera sido negativa, ella intentaría solucionarlo. Fuese como fuese, abandonó su estatus de médico y se convirtió en persona atenta y delicada con los demás. Compartió su sufrimiento y temor y lo primero que intentó fue hacerle sentir que no estaba sola, que entendía por lo que estaba pasando; se compadeció como sólo se compadece el que es capaz de padecer con el otro. No sé el nombre de esa doctora, pero creo que nunca olvidaré su rostro, su expresión de paz y de respeto. No sé si es buena médico (imagino que sí), pero sí tengo claro que es muy humana (y eso es lo que necesitamos). Podrá parecer una tontería, pero yo sentí que Jesús habría actuado así: recibiendo con amor al otro, estando atento a él, intentando ayudarle en lo que pudiera, haciéndole sentir que no estaba sólo, que para Él era importante y único en ese momento, mirándolo con amor y ternura y acompañándolo en su dolor, ¡Gracias, DOCTORA!


A FUME DE CAROZO

CAMPAMENTO VALDOVIÑO EN IMAXES Do 16 ao 23 de xullo un grupo de 25 nenos/as e mozos/as estivemos de campamento na casa reitoral de Lago (Valdoviño). Este ano dedicamos cada día a un continente. Cada xornada comezaba e remataba cun momento de oración e ao longo dela houbo de todo: actividades de creación literaria, experimentos, manualidades, andainas, praia, piscina, visitas... O certo foi que eramos moitos, pero o grupo resultou ser estupendo e pasamos unha semana inolvidable (na que tamén houbo un osiño de peluche: “Polarcito”). Aquí tedes algunhas imaxes que poden axudarnos a resumir o vivido e compartido.

ORAMOS TAMÉN NO CONVENTO DE BALTAR.

COÑECÉMON OS.

CAMIÑAMOS . VISITÁRONNOS SAMBA E A SÚA FAMILIA.

VISITAMO S. RECIBIMOS ÁS FAMILIAS CUN BAILE.

Agora só queda dicir GRAZAS! e ATA O VINDEIRO ANO!


AGENDA AGOSTO 2017

INTENCIONES MISAS Semana del 7 al 13: Sábado 12: 19,00 h.: Por los difuntos de la Familia López Mellid y de la Familia Gómez Salgado. Domingo 13: 10,30 h.: Por Francisco Fraga Raña y Familia Ríos Pampín. Semana del 14 al 20: Martes15:ASUNCIÓN DE LA VIRGEN 10,30 h.: Intenciones Parroquiales. Sábado 19: 18,00 h.: Aniversario de Domingo Castiñeiras Liñares. 19:00 h.: Por Josefina Calviño Viqueira. Domingo 20: 10,30 h.: Intenciones Parroquiales.

Semana del 21 al 27: Sábado 26: 19,00 h.: Por Mª del Pilar Villaverde Rial y por los difuntos de Elisa Bello. Domingo 27: 10,30 h.: Por Por Marcelino Landeira y María Landeira y esposo. Semana del 28 al 3 de septiembre: Sábado 2: 19,00 h.: Por Miguel Loureiro Lamas y su hijo Javier. Domingo 3: 10,30 h.: Intenciones Parroquiales.

Se incorporaron a la comunidad cristiana por el Bautismo. ¡Bienvenid@s!:  Daniel Tajes Boado  Valentina Sánchez Campos

Descansan en la Paz del Padre:  Josefa Calviño Viqueira  Manuela Riveiro Lousa  Manuela Méndez Cairo

MESA DE REDACCIÓN E COORDINACIÓN Yolanda Sánchez Sánchez Juan López Sánchez Alfredo Losada Suárez José Juan Videla Rodríguez Mª Dolores Mantiñán Loureiro Manuel Rodríguez Rodríguez DIRECCIÓN “Centro Parroquial” R/ Birloque, 52 B 15. 008 A Coruña Tlf.: 981 132 700 / 981 283 945 E-MAIL sancristovodasvinas@gmail.com BLOG: sancristovodasvinas.blogspot.com

CAMBIOS HORARIO VERANO (DEL 1 DE JUNIO AL 1 DE OCTUBRE) MISAS:  Sábados: 19,00 horas (Iglesia Parroquial)  Domingos: 10,30 horas (Centro Parroquial) DESPACHO PARROQUIAL:  Martes y Jueves, de 18,00 horas a 19,30 horas.

TIRADA 250 Exemplares. DISTRIBUCIÓN Primeiro domingo de mes na parroquia e no barrio. IMPRIME Velfer

 Teléfonos: 981 132 700 / 606 400 909

- Martes y Jueves, de horas MES a 19,00 ATENCIÓN DESPACHO DE17,30 CÁRITAS DEhoras. AGOSTO:  Miércoles 2, 9 y 30 de agosto, a partir de las 17,30 horas. - Teléfonos: 981 132 700 / 606 400 909 IMPORTANTE: para poder atender a cualquier persona es necesario que tenga la documentación necesaria actualizada.


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.