Larada febreiro 2017

Page 1

re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a s nº 99 -n Ano M aFEBREIRO rz o 2 0 0 9 2017 º2 - IX Ano I “Bienaventurados los pacificadores, porque ellos serán llamados hijos de Dios”. Jesús de Nazaret.

HACEN FALTA PADRES Hoy hacen falta padres, con autoridad, que ayuden a crecer. La palabra autoridad se deriva del verbo latino "augere", que quiere decir ayudar a crecer. Y, aunque esta palabra no está bien vista, es importante distinguir entre: "ser autoridad", "tener poder", "tener autoridad". La permisividad y el "dejar hacer" son enemigos de la autoridad que ayuda a crecer. Hacen falta padres, personas que sean capaces de llevar a otras de la mano, que acepten la responsabilidad de señalar lo que está bien y lo que está mal a quienes llevan de la mano. Hacen falta padres, personas que acepten la posibilidad de acompañar a otros todo el tiempo que necesiten ser acompañados. Hacen falta personas que acepten la paradoja de educar a quienes les necesitan para dejar de ser necesarios, personas que sostengan manos pequeñas hasta que crezcan lo suficiente como para contener sus propias manos pequeñas. Hacen falta personas que lleven en brazos, que abran caminos, que marquen direcciones y que acepten las direcciones que los otros encuentren por sí mismos. Hacen falta personas que esperen siempre, que acojan siempre, que alivien de los miedos, que acojan las alegrías, que celebren siempre el regreso, que estén en vela hasta que se cierre la puerta. Hacen falta personas que acepten amar lo que todavía no conocen, lo que no saben cómo va a ser, lo que nunca llegará a pertenecerles por completo y que acepten hacerlo de por vida. Hacen falta padres, personas capaces de ser brújula y espejo, arco para la flecha y lumbre para la intemperie. Hoy hacen falta personas, en definitiva, cuya felicidad sea la Vida Plena de los otros. Hacer felices a muchos otros: no hay nada mejor ni más bello.


A LAREIRA

AS SENRAZÓNS DO ATEISMO (2). OS MILAGRES DE XESÚS Os evanxeos incluídos no Novo Testamento son escritos moi especiais, dun xénero literario propio, orixinado e forxado no seo das primeiras comunidades dos discípulos de Xesús. Hoxe a súa redacción final está bastante ben datada, entre a década do sesenta e o remate do século I. A súa singularidade consiste na inseparable fusión de historia e fe. Os feitos narrados nos evanxeos nárranse como acontecidos, pero ao tempo nárranse testemuñando a fe no Crucificado Resucitado e, ademais, para motivar esa mesma fe no lector ou no oínte. De feito os autores dos evanxeos lograron unha admirable eficacia. Calquera lector do evanxeo, ante o que está lendo, non pode evitar preguntarse quen é realmente este Xesús Nazareno. Esa fusión fe-historia débese basicamente a que os evanxeos escritos nacen da predicación oral dos primeiros predicadores, os apóstolos e os seus colaboradores inmediatos. De feito, os biblistas descobren nos textos evanxélicos os ecos e resonancia da predicación oral, con fragmentos de transfondo litúrxico, catequético, e incluso sociohistórico, no senso de que hai textos motivados e inspirados na situación das comunidades da igrexa nacente. As cuestións e problemas que os primeiros cristiáns afrontaban na sociedade xudía ou grecorromana esixían a resposta a unha pregunta clave: “sobre isto, que nos dixo o Señor”? E así, íanse lembrando, por unha banda, as súas ensinanzas, especialmente as parábolas, e, por outra, os feitos e actitudes de Xesús. O primeiro, logo, que o lector dos evanxeos debe ter en contar é que estes libriños non son biografías de Xesús nin se propoñen referir con criterio historicista os feitos da súa vida. Pero podemos afirmar con seguridade e confianza que os feitos neles referidos e as ensinanzas de Xesús responden á realidade acontecida. Un exemplo pódenos axudar a comprender isto. Imaxinemos a dous irmáns que viven moi distantes. Un deles conviviu coa nai ata a morte dela e escríbelle ao irmán unha carta recordando o que de nenos compartiron no fogar familiar e informándoo sobre o proceso final da nai anciá. A carta reborda de cariño, de tenrura, e de poesía, incluso. Iso non lles resta veracidade aos feitos, pero estes aparecen enaltecidos, e tamén enriquecidos ou adornados do aprezo e admiración pola nai querida e recordada. Os relatos dos milagres e o seu sentido. O primeiro que o lector descobre nos relatos evanxélicos dos milagres de Cristo é que con eles non se reivindica o seu mesianismo nin a condición divina. Frecuentemente, o beneficiado recibe o mandato de calar sobre o favor recibido. Os milagres nos evanxeos son denominados “signos”, ou “señas”, do Reinado de Deus. No cuarto evanxeo reciben o nome de “obras”. Son, polo tanto, un elemento máis da actuación de Xesús, anuncio do Reinado de Deus. Son “signos” que “falan” dun Deus que ama os pequenos, os marxinados, os pobres, os pecadores. Os milagres son signos na mesma liña doutros signos de Xesús: con quen comparte a mesa, o acompañamento e discipulado de mulleres, a purificación do Templo, etc. Os estudos históricos, textuais e literarios aplicados aos evanxeos ao longo do século XX conclúen que os seus relatos de milagres nos remiten sen dúbidas aos feitos reais da actividade histórica de Xesús, anque iso lles cause problemas de interpretación aos lectores non informados do século XXI. En conclusión, a interpretación correcta do relato evanxélico dun milagre de Xesús baséase nestas claves: a fiabilidade histórica, en xeral, do texto e da súa mensaxe; o seu carácter de “signo” do amor de Deus, máis que de prodixio marabilloso; e, coma en todas as páxinas do evanxeo, deixarnos interpelar polas preguntas: Quen é para min Xesús de Nazaret? E, que me di Xesús sobre Deus, a quen El chama “Pai”? AGV


A FUME DE CAROZO

¡HACE FALTA MUCHA PAZ! El día 30 de enero se celebró en los colegios el “Día Escolar de la No Violencia y la Paz”. Se celebra ese día en recuerdo de Ghandi, un gran defensor del pacifismo, que fue asesinado el 30 de enero de 1948. Como él, otras muchas personas trabajaron y trabajan cada día por acercar la paz a los que los rodean. Seguro que se nos ocurren muchos nombres: Martin Luther King, Teresa de Calcuta, Malala, Óscar Romero... ... Y Jesús de Nazaret, que es la referencia de nuestra vida, ya que nos decimos cristianos. Hay un evangelio en el que aparece la frase : “Dichosos los que trabajan por la paz, porque ellos serán llamados hijos de Dios” (Mt, 5,9). Es el evangelio de las Bienaventuranzas, como solemos conocerlo. En él nos dice dónde está la verdadera felicidad, cómo vivir para hacerlo lo más plenamente posible, en comunión con Dios y con los hermanos. La paz es cosa de todos y empieza por uno mismo. Aquí dejamos texto que tiene que ver con la paz y la justicia. Simplemente para que, si podéis, les dediquéis un momento para leerla despacio, sintiendo lo que dice. Podemos utilizarlo como oración o como reflexión. Y después, podemos preguntarnos: ¿Qué hago yo por la paz? .

SÓLO HABRÁ PAZ... Cuando todos podamos vivir con dignidad, cuando todos podamos ducharnos, usar un servicio, lavar nuestra ropa, tener un techo..., ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando nadie se sienta rechazado e inservible por no poder hacer cosas, realizar trabajos, cumplir objetivos... ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando luchemos contra nuestra riqueza, y descubramos que somos sólo administradores de todo lo que tenemos y que tenemos el deber de compartir con los demás, ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando todos los niños puedan sonreír , puedan jugar y vivir su infancia. ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando todas las mujeres puedan sentirse seguras, consideradas personas de pleno derecho y no sufran sometimiento ni violencia de ningún tipo, ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando los jóvenes se preocupen de los jóvenes, aprovechen las oportunidades que esta sociedad les entrega y pongan su vida al servicio de los demás, ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando la Iglesia entienda que es más que la comunidad de los que se reúne, que somos responsables de aquellos que en nuestro nombre viven con los más pobres y optan por hacer de su testimonio vivo del amor, ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando todos podamos ganare el pan para nuestros hijos, cuando nos preocupemos de las dificultades sociales, culturales y psicológicas que impiden a algunos optar a trabajos dignos, ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ. Cuando nos reunamos para rezar por la paz como nos reunimos para festejar un triunfo de nuestro equipo de fútbol,... ENTONCES Y SÓLO ENTONCES, HABRÁ PAZ.


AGENDA FEBRERO 2017 INTENCIONES MISAS Semana del 6 al 12: Sábado 11: 17,00 h.: Aniversario de Manuela Cotelo Prego y su hijo Francisco Iglesias Catoira. 18,00 h.: Por Mª del Pilar Villaverde Rial. Domingo 12: 11,00 h.: Por Jaime Abruñeiras Fernández y demás difuntos de la familia.

Semana del 20 al 26: Sábado 25: 18,00 h.: Por Pilar Villaverde Rial y los difuntos de Elisa Bello. Domingo 26: 11,00 h.: Intenciones Parroquiales. Semana del 27 al 5 de marzo: Miércoles 1: (Miércoles de Ceniza) 18,00 h.: Imposición de la Ceniza. Sábado 4: Intenciones Parroquiales. Domingo 5: 11,00 h.: Por Dominga Landeira y esposo.

Semana del 13 al 19: Sábado 18: 18,00 h.: Por Daniel Cotos Seoane, Juan José Cotos Seoane y Mercedes Seoane García. Domingo 19: 11,00 h.: Por Pedro y Jesús Landeira Pena.

MESA DE REDACCIÓN E COORDINACIÓN Yolanda Sánchez Sánchez Juan López Sánchez Alfredo Losada Suárez José Juan Videla Rodríguez Mª Dolores Mantiñán Loureiro Manuel Rodríguez Rodríguez

Descansan en la Paz del Padre: Josefa López Bello Mª Sonsoles Díaz González Luís Fernández Canosa Agustín Díaz García Josefa Loureiro Rodríguez

DIRECCIÓN “Centro Parroquial” R/ Birloque, 52 B 15. 008 A Coruña Tlf.: 981 132 700 / 981 283 945 CORRECCIÓN LINGÜÍSTICA Loli Mantiñán Loureiro

AVISOS IMPORTANTES

DURANTE

HAY QUE RENOVAR LA DOCUMENTACIÓN DURANTE EL MES DE FEBRERO. EL MIÉRCOLES, 1 DE MARZO, NO HABRÁ ATENCIÓN DE DESPACHO DE CÁRITAS.

E-MAIL sancristovodasvinas@gmail.com BLOG: sancristovodasvinas.blogspot.com TIRADA 250 Exemplares. DISTRIBUCIÓN Primeiro domingo de mes na parroquia e no barrio. IMPRIME Velfer

HORARIO INVIERNO DESPACHO PARROQUIAL (DEL 1 DE OCTUBRE AL 31 DE MAYO) -

Martes y Jueves, de 17,00 horas a 18,30 horas.

-

Teléfonos: 981 132 700 / 606 400 909


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.