re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a s M a rz o 2 0 0 9 n º2 - A n o I MAIO 2011 nº 28 - Ano III “A máis fermosa palabra nos beizos dun home é a palabra nai, e a chamada máis doce: miña nai” (Khalil Gibran).
LEMBRANZAS DE AMOR CON SABOR DE NAI Mal que nos pese o Tempo Pascual ten sabor de muller, foron elas (cheas de fonda sensibilidade e fidelidade) as primeiras en presentir que a vida de Xesús non quedara sepultada senón que podía seguir enchendo os seus corazóns. O mes de Maio é o mes da Pascua, das flores e de María (o espello de “Muller Nova”), no que tod@s nos debemos reflectir. Con este espírito recollemos na portada un fermoso artigo dun crego ferrolán chamado Xaquín Campo Freire, que canta a tódalas nais: “Naturalmente que hoxe a miña canción, a miña poesía, o meu amor, a miña pregaria, todo o meu ser, vai para todas as nais. As que foron, as que están a ser e as que serán. Mesmo para aquelas que nunca chegaron a ser. Para ti, benquerida muller universal, para ti, os meus parabéns, os meus respectos, a miña lembranza agradecida. Son fillo dunha muller da que non lle sei a cara, pero si o amor. Non lle sei os agarimos, pero si os sacrificios. Non lle sei os milagres, pero si sei que morreu dando vida. Nunca me crucei con ela, pero sempre está gozosamente presente e aparece alentadora en todos os meus camiños Por iso quero cantarche a ti, nai, muller universal. Sempre miro pausadamente, por se foses ti aquela nai que eu non coñecín. E vouche dicir un segredo: Na faciana de cada unha de vós, sempre atopo algo daquela cara para min descoñecida, pero que imaxino. Ti axúdasme a ir facendo o retrato vital e total da que eu ando a procurar. E confésoche que me emociono por dentro cada vez que te vexo cos teus fillos. Quero darche as grazas, a ti, muller universal, Eva orixinal, nai dos viventes e vitalidade. E en ti, cada día, desexo traballar un mundo novo para lograr a túa felicidade. Hoxe, día da nai, día de festa, parabéns a todas. Faltaría máis. Está todo moi ben merecido. Noraboa, nai! Porén, cando lle dou a volta á medalla, querida muller e nai universal, tamén vexo esas Marías do Venres Santo, pegadas a todas as cruces. E teño de pedir perdón pola cantidade de mulleres que a cotío estades a morrer en cada recanto do mundo. Para ti, muller de ollos tristes, de feridas sangrantes e corpo magoado, para ti, hoxe non é festa. Por iso todos os fillos/as do mundo ergueremos a nosa voz para que este día da nai de 2011 marque un fito universal dunha nova cultura: NUNCA MÁIS OUTRA MULLER MORTA NIN MALTRATADA POR NINGUÉN. Loitaremos xuntos a nosa indignación. E dime o corazón que algún día venceremos nós.
SUMARIO
Igrexa na Coruña Rostros do Barrio (Páxina 2)
Que non falte a túa luz (Páxina 3)
Á calor da Palabra (Páxina 4)
Vexo a cotío nais e nenos no cárcere. Nunca tal vira! Para ti, muller, que viñeches Pascua en imaxes ao mundo con corazón de poesía, ollos de amor e vocación de felicidade, para ti o (Páxina 5) mundo tornouse cárcere: A propia casa, o leito, os secuestros, a prostitución, o comercio de persoas, a falta de formación, a cousificación de todo o teu ser como muller obxecto, mesmo nos anuncios dos xornais que a cotío fan negocio contigo, etc. E din que iso non ten nada que ver coa ética. Para que seguir enumerando prisións. Aí, nunca! Nin ti, nin os teus nenos. En ningún penal. Xa penas abondo tes na túa vida, meu ben! Para ti, muller universal, Pascua en imaxes pero de carne, corazón concreto e alma sufrinte, atrapada en calquera rede de dor e de morte, para ti, quero cantarche (Páxina 6) emocionado un grito de liberdade, un himno de rebelión que nunca termine”.
A FUME DE CAROZO ROSTROS DO BARRIO María, Christian, Pili, Jose, Blanca, Teresa, Óscar, Luís, Carmen, Miguel, Begoña, Paco, Elena, Manolo, Luisa… Este mes, son moitos os rostros que aparecen nesta sección. Son os de todas as persoas que, dun xeito ou doutro, participaron nas celebracións de Semana Santa. Unhas máis coñecidas, outras menos, pero todas igual de importantes, porque fixeron posible vivir estes días como verdadeira comunidade, dando sentido a todo o que se celebraba. Cada un, cada unha, coas súas peculiaridades, ten o seu papel nesta gran familia, na que a súa raíz é Xesús. Grazas a todos e todas pola vosa axuda, pola vosa dispoñibilidade, pola vosa participación, por ser e facer Igrexa.
CONCERTO DE CANTÁBILE A FAVOR DE KENTAJA – CAME O día 21 de maio acolleremos na nosa parroquia unha actividade cultural cargada de solidariedade. Grazas á xenerosidade do “Coro Cantábile” da nosa cidade poderemos ofrecer un concerto para o disfrute de todos e a posibilidade de lembrar unha experiencia de traballo a favor dos nenos e mozos de Camerún. No ano 1994 nacía en Camerún esta asociación Kentaja na defensa da infancia e da mocidade, en situación de risco, deste país. Son xa case vinte anos de traballo educativo liderado polo seu fundador, Michel Djaba, e apoiado por todos os educadores que fan realidade este fermoso proxecto. No ano 2003 xurdía a “Asociación Kentaja España” para dar apoio e cobertura económica a esta experiencia de autodesenvolvemento. Hoxe, Kentaja, conta con tres Casas-Fogar: unha en N´kongsamba (cidade onde naceu esta iniciativa solidaria), outra en Bakou e unha terceira na localidade de Badzuidjong. Casas que albergan a máis de 200 nenos e nenas de entre 5 e 12 anos, e 74 mozos e mozas de 12 a 19 anos de idade. Rapaces da rúa, en situación de abandono, orfos, e aqueles que tendo apoio familiar non teñen os recursos precisos para unha saída educativa. ANOTA NA AXENDA: SÁBADO 21 DE MAIO – IGREXA DE SAN CRISTOVO – ÁS 20 H.
CATEQUESE EN FESTA: TODOS A IÑÁS! Todo o bo acaba pero queremos facelo por todo o alto. O 28 de maio pasaremos un día de festa e convivencia en Iñás, nunha finca da Grande Obra de Atocha. Con todos os nenos e nenas das catequeses das parroquias do noso Arciprestado de Monelos, poñeremos remate a este curso pastoral. Non o esquezades: todos e todas estades convidados; xa vos diremos a hora de saída e chegada na parroquia. Témolo moi merecido! A que si?
A LAREIRA QUE NON FALTE A TÚA LUZ! Cada día a nosa amiga e veciña desta parroquia (a que “foi/nosa” e agora din que é catalá) súbenos o recibo da luz. Aínda que non o creades algún veciño da nosa parroquia leva xa moitos meses alumándose con velas pois ten cortado o suministro eléctrico. Non sei se teremos que chegar a tanto pero pregúntome se segue a ter sentido a luz dunhas velas na civilización dos neóns e das luces artificiais? Estamos en Pascua e a Igrexa expresou a forza da resurrección a través da simboloxía da “Luz”: un lume, un cirio (o Pascual), unha velas que chegan a cada un de nós, marcan a experiencia crente de vivir non nas tebras senón na Luz da Fe. Creo que na vida cotiá tamén seguen a ter o seu espazo, non son poucas as tendas que cada día ofrecen ao mercado velas aromáticas e de variadas e fermosas formas que enchen as nosas casas e poñen a nota de cor, de calor, de romanticismo ou de fogar coas súas luces. Para a comunidade cristiá hai unha luminaria especial que é o Cirio Pascual, que bendiciamos na noite de Sábado Santo: a luz de Cristo Resucitado que está vivo en tod@s nós e que permanecerá acesa toda a cincuentena pascual ata a festa de Pentecostes. Pero este non é o único momento onde a luz axuda a expresar e a vivir o que cremos. Presentámosvos agora outras ocasións para prender as nosas velas: Candeloria: así chamada popularmente ou Festa da Presentación do Señor (2 de febreiro) onde se recolle e remata un pouco toda a mensaxe do Nadal. O “Neno Xesús” coma a “luz que aluma as nacións” según dicía o ancián Simeón cando os seus pais o presentan no templo. Bautismo e exequias: son ecos da Pascua onde o “Cirio” ten de novo protagonismo. Bautizarse é recoñecer que a vida camiña na Luz de Deus. E celebrar a morte é iluminala tamén como experiencia de resurrección. Velas no altar: na nosa igrexas, na mesa da eucaristía, sempre hai dúas ou máis velas encendidas. Un costume que parece que empezou no século XI e que axiña se xeneralizou. Tal vez se deriva das procesión iniciais que eran presididas pola cruz parroquial e dous candeeiros que logo se situaban ao pé do altar. Son signo de mesa adornada de forma festiva. A Luz do Santísimo: A lámpara encendida ante o sagrario outra vez marca a Cristo Resucitado coma pan para o camiño. Se os xudeos mantiñan a chama dunha lámpara de aceite para recordar que Yahvé estaba con eles, a Igrexa destaca esta presenza no pan da comunidade. Outras: en festas determinadas sobre todo no recordo dos santos ou de María (Nosa Señora da Luz) pódese remarcar cunha vela a súa importancia como mans que nos impiden andar ás apalpadas e poder seguir vieiros firmes. Unha vela pode dicir nada ou moi pouco; depende de como se acenda e de como se mire. No fondo pode ser a oportunidade para lembrar o que somos “fill@s da Luz” ou a “luz e a sal da terra”, coma nos dixo Xesús de Nazaret. O bonito sería, e non só en tempo de Pascua, ser luz para os demais. Gastar a vida como unha veliña que os anos van consumindo, pero non coma tempo perdido, senón poñendo o seu raíño na escuridade dos demais. Que non falte a túa luz, nin a miña tampouco, porque non sobra, porque é valiosa, porque Deus a puxo no teu corazón para alumar o camiño. E esta si que é nosa; ninguén nola pode roubar. O próximo mes mergullarémonos nas augas, o outro gran símbolo do Tempo Pascual.
Á CALOR DA PALABRA Domingo 8 (Lc 24, 13-35) (…). Mientras conversaban y discutían, Jesús en persona los alcanzó y se puso a caminar con ellos. Pero ellos tenían los ojos incapacitados para reconocerlo. Él les preguntó: ¿De qué vais conversando por el camino? (…). ¿Eres tú el único forastero en Jerusalén, que desconoce lo que ha sucedido allí estos días? (…). Lo de Jesús de Nazaret, que era un profeta poderoso en obras y palabras ante Dios y ante todo el pueblo. Los sumos sacerdotes y nuestros jefes lo entregaron para que lo condenaran a muerte, y lo crucificaron. ¡Nosotros esperábamos que él fuera el liberador de Israel! (…). Jesús les dijo: ¡Qué necios y torpes para creer cuanto dijeron los profetas! ¿No tenía que padecer eso el Mesías para entrar en su gloria? Y comenzando por Moisés y siguiendo por todos los profetas, les explicó lo que en toda la Escritura se refería a él. Se acercaban a la aldea adonde se dirigían, y él fingió seguir adelante. Pero ellos le insistieron: Quédate con nosotros, que se hace tarde y el día va de caída. Entró para quedarse con ellos; y, mientras estaba con ellos a la mesa, tomó el pan, lo bendijo, lo partió y se lo dio. Entonces se les abrieron los ojos y lo reconocieron. Pero él desapareció de su vista. Se dijeron uno al otro: ¿No se abrasaba nuestro corazón mientras nos hablaba por el camino y nos explicaba la Escritura? (…). Domingo 15 (Jn 10,1-10) Os lo aseguro: El que no entra por la puerta en el redil, sino saltando por otra parte, es ladrón y asaltante. El que entra por la puerta es el pastor del rebaño. El portero le abre, las ovejas oyen su voz, él llama a las suyas por su nombre y las saca. Cuando ha sacado a todas las suyas, camina delante de ellas y ellas detrás de él, porque reconocen su voz. A un extraño no le siguen, sino que escapan de él, porque no reconocen la voz de los extraños. (…). Yo soy
la puerta: quien entra por mí se salvará; podrá entrar y salir y encontrar pastos. El ladrón no viene más que a robar, matar y destrozar. Yo vine para que tengan vida, y la tengan en abundancia. Domingo 22 (Jn 14, 1-12) (…). En la casa de mi Padre hay muchas estancias; si no, os lo habría dicho, pues voy a prepararos un puesto (…), para que estéis donde yo estoy. Ya sabéis el camino para ir adonde [yo] voy. Le dice Tomás: Señor, no sabemos a dónde vas, ¿cómo podemos conocer el camino? Le dice Jesús: Yo soy el camino, la verdad y la vida: nadie va al Padre si no es por mí. (…). Creedme que yo estoy en el Padre y el Padre está en mí; si no, creed por las mismas obras. Os lo aseguro: quien cree en mí hará las obras que yo hago, e incluso otras mayores, porque yo voy al Padre. Domingo 29 (Jn 14, 15-21) Si me amáis, guardad mis mandamientos; y yo pediré al Padre que os envíe otro Valedor que esté siempre con vosotros: el Espíritu de la verdad (…). No os dejo huérfanos, volveré a visitaros. Dentro de poco el mundo ya no me verá; vosotros, en cambio, me veréis, porque yo vivo y vosotros viviréis. Aquel día comprenderéis que yo estoy en el Padre y vosotros en mí y yo en vosotros. (…). Domingo 5 de junio (Mt 28, 16-20) ASCENSIÓN DEL SEÑOR Los once discípulos fueron a Galilea, al monte que les había indicado Jesús. Al verlo, se postraron, pero algunos dudaron. Jesús se acercó y les habló: Me han concedido plena autoridad en cielo y tierra. Por tanto, id a hacer discípulos entre todos los pueblos, bautizadlos consagrándolos al Padre y al Hijo y al Espíritu Santo, y enseñadles a cumplir cuanto os he mandado. Yo estaré con vosotros siempre, hasta el fin del mundo.
MUXICAS
CRÓNICA DA SEMANA SANTA EN IMAXES Xa no tempo de Pascua, queremos deixar aquí constancia do que foron as celebracións de Semana Santa axudándonos de imaxes dos días do Triduo Pascual. Xoves Santo: Celebración da Cea do Señor cos seus discípulos. O Pan e o Viño fanse protagonistas, compártese a mesa e Xesús apréndenos que o máis importante é servir aos demais.
Venres Santo: Celebramos a paixón e a morte de Xesús. No Viacrucis recordamos aquelas cruces do mundo actual, representadas en rostros de dor, que poden ser transformadas coa coa nosa axuda, se actuamos como Xesús nos di.
BRASAS Sábado Santo: Celebramos a Resurrección. Bendicíronse o lume e a auga. A gran noticia é: Xesús vive! Está en cada un de nós. Só temos que mirar como Él: con amor, sen xulgar, aceptando ao outro. Ese foi o noso lema nesta Semana Santa.
Ao rematar a celebración seguimos facendo festa, compartindo mesa co que cada quen aportou, sentíndonos como unha verdadeira familia.
LUME ABERTO EL SEÑOR HA RESUCITADO! Monseñor Agrelo (buen franciscano natural de Rianxo) es ahora, después de estar muchos años en su convento de Santiago, Arzobispo de Tánger (Marruecos). Desde su amistad nos hace llegar sus cartas pastorales que a veces reproducimos en nuestra revista. Sirva está también de saludo pascual a todos nosotros.
La paz de Cristo resucitado esté con vosotros: ¡El Señor ha resucitado! No se aparte de él la mirada de la fe. El Espíritu de Dios ha removido en la noche la piedra que cerraba la sepultura, la de Jesús y la nuestra, y sobre el mundo, sometido hasta aquella hora a la esclavitud de la muerte, amanece, con Cristo resucitado, la luz de la vida.
Mira a tu Señor, asómbrate de su luz, alégrate de su vida, ama al que tanto te amó, al que por ti se entregó, al que abrió delante de ti el camino de la esperanza. Mira, alégrate, ama: “Éste es el que cubrió a la muerte de confusión y dejó sumido al demonio en el llanto… Éste es el que derrotó a la iniquidad y a la injusticia… Éste es el que nos sacó de la servidumbre a la libertad, de las tinieblas a la luz, de la muerte a la vida, de la tiranía al recinto eterno… Él es la Pascua de nuestra salvación” (Melitón de Sardes). Mira, alégrate, ama: Verás con cuánto amor te buscó, oveja perdida, el buen Pastor de quien te habías ausentado. Verás con cuánta humildad se puso a tus pies y te lavó el que te preparaba para que tuvieses parte con él. Verás con qué mansedumbre se dejó sacrificar por ti este Cordero de Dios que quita el pecado del mundo, el que “marcó nuestras almas con su propio Espíritu, y los miembros de nuestro cuerpo con su sangre” (Melitón de Sardes). Mira, alégrate, ama, Iglesia cuerpo de Cristo, pues la misericordia del Señor ha llenado tu tierra, él te escogió como heredad suya, él se fijó en tu sufrimiento, en tu esclavitud, en tu llanto, y vino a ti, humilde, para salvarte. Mira, alégrate, ama, Iglesia mártir de la fe, Iglesia perseguida, Iglesia humillada, Iglesia de los que tienen hambre, Iglesia de los arrancados por la injusticia a su tierra, a su familia, a su vida, Iglesia de los enfermos, de los abandonados, de los marginados, de los empobrecidos, mira, alégrate y ama, pues a ti, atada como Isaac sobre el altar de la muerte, tu Dios, en su Hijo muerto y resucitado, te ha abierto el sendero de la vida. Mira, alégrate, ama. Une tu voz a la de Cristo en la hora de su resurrección, y que resuene en el cielo el eco de vuestro canto: “El Señor es mi Dios y salvador: confiaré y no temeré, porque mi fuerza y mi poder es el Señor, él fue mi salvación”. Resuene en la tierra y en el cielo el Aleluya pascual, pues “hoy nuestro Salvador destruyó las puertas y las cerraduras del imperio de la muerte, destruyó la cárcel del abismo y arruinó el poder del enemigo”. ¡Cristo ha resucitado! Mira, alégrate, ama, Iglesia que celebras la Resurrección de tu Señor, pues de Cristo resucitado es la palabra que escuchas en tu eucaristía, con Cristo es con quien en ella comulgas, y a Cristo es a quien amas cuando escuchas y recibes a sus pobres. Feliz Pascua, Iglesia cuerpo de Cristo. ┼ Fr. Santiago Agrelo Martínez Arzobispo de Tánger
AGENDA MAYO 2011 INTENCIONES MISAS
Semana del 2 al 8: Sábado 7: 19,30 h: Por Dolores Abeleira, su esposo, José y su hijo Manuel. Domingo 8: 9,30 h.: Por Ramiro Suárez García. 13 h.: Intenciones de Elisa Bello. Semana del 9 al 15: Jueves, 12: 19,30: Por José Bernabé FernándezÁlava. Sábado 14: 19,30 h.: Por Difuntos de la Familia García López. Domingo 15: 9,30 h.: Por Francisco Fraga y difuntos de la Familia Ríos Pampín. 13 h.: Por Fernando Furch.
Semana del 16 al 22 Sábado 21: 17,45 h.: Por Guillermo Zearreta. 18,30 h.: Por María Calderón. Domingo 22: 9,30 h.: Por Enrique y José Juncal Bello. 13 h.: Por Daniel Ordóñez y Manuela García. Semana del 23 al 29: Jueves 26: 19,30 h.: Aniversario Francisco Álvarez Vila. Sábado 28: 19,30 h: Por los Difuntos de la Parroquia. Domingo 29: 9,30 h.: Por Manuel Francos, José Tizón, esposa e hijos. 13 h.: Por José Sánchez Varela, Begoña Soliño y difuntos de la familia Semana del 30 de mayo al 5 de junio: Sábado 4: 19,30 h.: Intención de Ramón Lagares Roca. Domingo 5: 9,30 h.: Por Ramiro Suárez García. 13 h.: Por Pedro y Jesús Landeira Pena.
Descansan en la Paz del Padre: Ramón Quenlle Taboada Mª Luisa Álvarez Rodríguez Se incorporaron a la comunidad cristiana por el bautismo ¡Bienvenid@s!: Iker Muíño Pérez Xoel Rodríguez González Carlota Viña Carreira Alejandro Rodríguez Castiñeira Sabela Bouzas Gentil
MESA DE REDACCIÓN E COORDINACIÓN Miguel Loureiro Hernández Yago Peón Alvilares José Juan Videla Rodríguez Miguel Carneiro Mosquera DIRECCIÓN “Centro Parroquial” R/ Birloque, 52 B 15. 008 A Coruña Tlf.: 981 132 700 / 630 023 519 981 283 945 CORRECCIÓN LINGÜÍSTICA Loli Mantiñán Loureiro E-MAIL sancristovodasvinas@gmail.com BLOG: sancristovodasvinas.blogspot.com
HORARIO ATENCIÓN: Despacho Parroquial: martes y viernes, de 17,30 h. a 20 h. Despacho Cáritas: todos los miércoles de 19 h a 20 h. NOTA IMPORTANTE: El sábado 21 se suspende la misa de las 19,30 h (será a las 18,30 h) por concierto del “Coro Cantábile”. REUNIONES PARROQUIALES Viernes 20: CATEQUISTAS (21 h). Miércoles 25: CÁRITAS (20 h).
TIRADA 500 Exemplares. DISTRIBUCIÓN Primeiro domingo de mes na parroquia e no barrio. IMPRIME Velfer