re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a s nº 96n º2 - Ano M aNOVEMBRO rz o 2 0 0 9 2016 - A nVIII o I “Si alguien quiere ser mi discípulo, que se niegue a sí mismo, lleve su cruz y me siga”. Jesús de Nazaret.
ES POSIBLE SER FELIZ Todos buscamos ser felices. Es la esencia natural del ser humano, buscar la felicidad y estar rodeado de quienes te hacen feliz. Por eso es bueno en este mes de Noviembre, mes de difuntos, que reflexionemos sobre la felicidad para nuestros antepasados y la nuestra personal en boca de nuestro papa Francisco: “Puedes tener defectos, estar ansioso y vivir irritado algunas veces, pero no te olvides que tu vida es la mayor empresa del mundo. Sólo tu puedes evitar que ella vaya en decadencia. Hay muchos que te aprecian, admiran y te quieren. Me gustaría que recordaras que: Ser feliz, no es tener un cielo sin tempestades, camino sin accidentes, trabajos sin cansancio, relaciones sin decepciones. Ser feliz es encontrar fuerza en el perdón, esperanza en las batallas, seguridad en el palco del miedo, amor en los desencuentros. Ser feliz no es sólo valorizar la sonrisa, sino también reflexionar sobre la tristeza. No es apenas conmemorar el éxito, sino aprender lecciones en los fracasos. No es apenas tener alegría con los aplausos, sino tener alegría en el anonimato. Ser feliz es reconocer que vale la pena vivir la vida, a pesar de todos los desafíos, incomprensiones, y períodos de crisis. Ser feliz no es una fatalidad del destino, sino una conquista para quien sabe viajar para adentro de su propio ser. Ser feliz es dejar de ser víctima de los problemas y volverse actor de la propia historia. Es atravesar desiertos fuera de sí, mas ser capaz de encontrar un oasis en lo recóndito de nuestra alma. Es agradecer a Dios cada mañana por el milagro de la vida. Ser feliz es no tener miedo de los propios sentimientos. Es saber hablar de si mismo, tener coraje para oír un “no”. Es tener seguridad para recibir una crítica, aunque sea injusta. Es besar a los hijos, mimar a los padres, tener momentos poéticos con los amigos, aunque ellos nos hieran. Ser feliz es dejar vivir a la criatura libre, alegre y simple, que vive dentro de cada uno de nosotros. Es tener madurez para decir ‘me equivoqué’, la osadía para decir ‘perdóname’. Es tener sensibilidad para expresar ‘te necesito’, es tener capacidad de decir ‘te amo’. Que tu vida se vuelva un jardín de oportunidades para ser feliz… Que en tus primaveras seas amante de la alegría. Que en tus inviernos seas amigo de la sabiduría. Y que cuando te equivoques en el camino, comiences todo de nuevo. Pues así serás más apasionado por la vida. Y descubrirás que ser feliz no es tener una vida perfecta. Sino usar las lágrimas para regar la tolerancia. Usar las pérdidas para refinar la paciencia. Usar las fallas para esculpir la serenidad. Usar el dolor para lapidar el placer. Usar los obstáculos para abrir las ventanas de la inteligencia. Jamás desistas de las personas que amas. Jamás desistas de ser feliz, pues la vida es un espectáculo imperdible....“
A LAREIRA
AS SENRAZÓNS DO ATEISMO (2). A CIENCIA E A BIBLIA Na historia da Ciencia hai un home de referenza, Galileo Galilei, e asociado a el o conflito entre o coñecemento científico e a interpretación da Biblia. O ano 1633 é o ano da condena de Galileo polo Santo Oficio da Inquisición romana. As razóns da condena: concluír que, despois da observación sistemática dos astros, é a Terra a que xira arredor do sol e non ao revés, como se viña afirmando desde Aristóteles (384 a. C). A Inquisición declaraba que esa afirmación era contraria á Sagrada Escritura. Desde aquela foise fixando en Occidente a idea de que a ciencia desmonta as verdades bíblicas e demostra a súa falsidade. Non falta quen hoxe afirme como unha verdade axiomática que un científico non pode ser crente. Xa daquela o mesmo Galileo, que era crente convencido, afirmara que na Biblia Deus non nos daba leccións de como estaba feito o cosmos senón só de quen procedía e mais quen era o seu destino. Para coñecer as realidades naturais os seres humanos –razoaba Galileo- non necesitamos a revelación de Deus, pois para iso xa nos dotou de intelixencia e razón. Hoxe, que podemos estar orgullosos do progreso científico acadado pola humanidade, asistimos sen embargo a un descoñecemento fatal do progreso na investigación e mais na interpretación da Biblia, liberada xa do adival do descoñecemento da física e da bioloxía. Asombra, por iso, que persoas instruídas aludan aínda aos relatos bíblicos da creación dando por suposto que os crentes os seguimos lendo como descritivos dunha orixe estática do mundo e incompatibles cunha visión evolutiva da realidade física e biolóxica. Se no século XX, en continuidade co século XIX, a humanidade logrou cimas científicas e tecnolóxicas admirables, tamén a investigación bíblica correu un desenvolvemento exemplar, xustamente por valerse dos criterios lingüísticos, textuais, hermenéuticos e históricos validados en todos os ámbitos do saber. Non cómpre xa, logo, que leamos os relatos bíblicos das orixes como os liamos na catequese infantil ou en 5º ou 6º Curso de EXB ou de Educación Primaria. Un texto alegórico ou poético non se debe ler como histórico ou descritivo, igual que un relato de fición non se le como histórico. Os xéneros literarios teñen presenza na Biblia e, xunto coa intención do redactor ou redactores á par do contexto cultural e histórico, determinan o verdadeiro significado do texto escrito. Un exemplo típico: Xénese, caps. 1-2. Os relatos bíblicos da creación. O capítulo 1 do libro bíblico da Xénese depende literariamente dun documento anterior, vinculado aos sacerodtes do Templo de Xerusalén. Describe a creación do mundo en seis días, nacendo da palabra dita por Deus, e fixa o sábado como o día do descanso de Deus creador. O escritor válese do seu relato para que Israel garde o sagrado descanso do sétimo día. No cap. 2, os expertos detectan tamén a existencia dun documento previo, dependente de mitos e poemas mesopotámicos, nos que Deus se comporta de modo menos maxestuoso e transcendente: modela con barro a figura do varón, e, despois –da súa costela-, a da muller. É un Deus familiar e próximo, con feitos e ditos moi humanos. Temos a sorte de poder ler hoxe estes relatos sen necesidade de cubrir con eles a nosa ignorancia sobre como evolúe o cosmos e aparece a vida Nada impide que os leamos sabendo que a creación evolutiva da materia contén en si dinamismos e parámetros de complexidade crecente, capaces de xerar novas realidades ata a aparición da consciencia e a liberdade –por vontade do creador- nos seres vivos. No próximo número trataremos do significado e mais da interpretación actual dos relatos de milagres de Xesús presentes nos evanxeos.
A FUME DE CAROZO
UNA “PASARELA” DE UNIÓN Como todos sabéis llevábamos muchos años reclamando la construcción de un paso elevado (pasarela) para poder cruzar con seguridad la avenida Salgado Torres en Coruña. Han sido muchas reclamaciones, instancias presentadas y por fín, tras todo este tiempo de espera, el día 5 de octubre se ha inaugurado la pasarela. Algunos vecinos no han podido llegar a verla, otros pensaban que nunca llegaría a realizarse este proyecto, pero al final, tenemos un paso seguro y eficaz para poder llegar a la Parroquia o para ir al barrio del Birloque y Elviña. Sobre todo los vecinos de las calles Blanco White y avenida do Ferrocarril. Eran los principales perjudicados, sobre todo las personas de avanzada edad, que tenían que dar un rodeo tremendo para llegar a la Iglesia, (algunos incluso cambiaron de parroquia por la incomodidad de tener que hacer ese duro trayecto a pie). Durante el transcurso de los siglos los puentes y pasarelas siempre han sido sinónimo de unión y acercamiento entre los pueblos y sus gentes, y ahora más que nunca esta pasarela es para todos nosotros un símbolo de unión, de cercanía y de seguridad, y de ver a la Iglesia, a la Parroquia y lo que es lo mismo a Dios, mucho más cercano.
José Sabugo
¿TE ANIMAS A COLABORAR? Los primeros domingos de catequesis pedimos colaboración de padres y madres para desarrollar juntos la Catequesis Parroquial. Son muchos los niños y niñas que asisten y entre varios, se lleva mucho mejor un grupo. Tres madres se han animado a formar parte del grupo de catequistas, con sus miedos y limitaciones, como tenemos todos los demás. Pero han sido valientes y se han decidido a dar el mejor ejemplo que podían a sus hijos e hijas: ser partícipes del desarrollo comunitario de su fe. Sabemos que no es fácil dar ese paso, por eso desde aquí queremos dar las gracias a aquellas que ya se han atrevido. Entre todos iremos ayudándonos, aprendiendo y creciendo en la fe. Y, con toda la esperanza e ilusión del mundo os decimos a los demás: ¿Te animas a colaborar?
AGENDA NOVIEMBRE 2016 INTENCIONES MISAS Semana del 7 al 13: Sábado 12: 18,00 h.: Por Mª Luisa Martín Boedo y difuntos de la familia y por Mª Pilar Villaverde Rial. Domingo 13: 11,00 h.: Intenciones Parroquiales. Semana del 14 al 20: Sábado 19: 18,00 h.: Por la Familia Loureiro Andrade. Domingo 20: 11,00 h.: Por Mª Pilar Villaverde Rial.
Semana del 21 al 27: Sábado 26: 17:00 h.: Retiro de Adviento 18,00 h.: Por difuntos de Elisa Bello. Domingo 27: 11,00 h: Por Dominga Landeira y esposo. Semana del 28 al 4 de diciembre: Sábado 3: 18,00 h.: Por difuntos de Elisa Bello. Domingo 4: 11,00 h: Por Mª Pilar Villaverde Rial y por Mª Carmen Villamor López.
Descansan en la Paz del Padre: José Félix Díaz Castelo Eduardo Martínez Sánchez Juana Candame Vázquez
MESA DE REDACCIÓN E COORDINACIÓN Yolanda Sánchez Sánchez Juan López Sánchez Alfredo Losada Suárez José Juan Videla Rodríguez Mª Dolores Mantiñán Loureiro Manuel Rodríguez Rodríguez
Se incorporó a la comunidad cristiana Por el Bautismo. ¡Bienvenido! Mauro Suárez Roibás
DIRECCIÓN “Centro Parroquial” R/ Birloque, 52 B 15. 008 A Coruña Tlf.: 981 132 700
HORARIO INVIERNO DESPACHO PARROQUIAL (DEL 1 DE OCTUBRE AL 31 DE MAYO): Martes y jueves, de 17,00 horas a 18,30 horas. Teléfonos: 981 132 700 / 606 400 909
CORRECCIÓN LINGÜÍSTICA Loli Mantiñán Loureiro E-MAIL sancristovodasvinas@gmail.com BLOG: sancristovodasvinas.blogspot.com TIRADA 500 Exemplares.
NUEVOS HORARIOS: (DEL 1 DE OCTUBRE AL 31 DE MAYO) -
Eucaristía sábados: 18,00 h. (IGLESIA PARROQUIAL)
-
Eucaristía domingos: 11,00 h. (CENTRO PARROQUIAL)
-
Inicio Catequesis: 10,30 h.
ACTIVIDADES CENTRO PARROQUIAL: Comienzan este mes de noviembre. En principio serán: - Taller de memoria: jueves, a las 17,00 h. - Taller de dibujo, artes plásticas, origami, etc. (a partir de 10 años y adultos): viernes, a las 17,30 h. Las personas interesadas pueden preguntar y apuntarse en esos días.
DISTRIBUCIÓN Primeiro domingo de mes na parroquia e no barrio. IMPRIME Velfer
MAGOSTO PARROQUIAL: Sábado, 12 de noviembre, a partir de las cinco de la tarde, en el atrio parroquial. Os esperamos a todos y todas para compartir castañas… y mucho más.