re v SETEMBRO is ta p a rro q u2015 ia l m e n s u a l d e S a n C ris tonº v o82d a- sAno v iñVII as M a rz o 2 0 0 9 n º2 - A n o I “Está escrito: No sólo de pan vive el hombre, sino de toda palabra que sale de la boca de Dios”. Xesús de Nazaret
A REPRESENTACIÓN POLÍTICA NAS CELEBRACIÓNS RELIXIOSAS A presenza de representantes políticos en actos tradicionalmente relixiosos adoita ser común nas diferentes celebracións da nosa comunidade. Os actos do Santísimo Sacramento en Lugo e a Ofrenda ao Apóstolo en Santiago son os màis destacados e neles está presente a celebración da eucaristīa tinguida con outros elementos que teñen que ver coa nosa historia, creación da nosa identidade e participación do cristianismo na nosa cultura, visión do mundo etc. Estas son celebracións de carácter institucional, é dicir, participan nela representantes políticos, mesmo o Xefe do Estado e o arcebispo de Santiago e bispos de Galicia. Algúns dos novos alcaldes electos tras os comicios do 24 de maio, manifestaron non ser crentes e polo tanto rexeitaron a súa participación neste tipo de conmemoracións. Agora ben, a presenza de alcaldes ou representantes políticos para este tipo de celebracións non se solicita desde un plano persoal ou para a manifestación da súa fe, senón que se lles solicita desde un plano institucional para unhas celebracións unidas á historia e tradición de Galicia. O alcalde electo representa a todos os cidadáns aos crentes e os que non o son. Os políticos que non aceptaron estar presentes antepuxeron o seu pensamento á representación de todos os seus veciños. Se Xulio Ferreiro e Martiño Noriega non foran os alcaldes electos tampouco serían convidados a ditos actos. Pois o convite é ao alcalde e non á persoa. Estamos comprobando que arredor da relixión e da presenza pública ou non dos políticos nas festas relixiosas produce moita confusión nos propios políticos. Pois parece que descoñecen que son eles os encargados de velar pola liberdade e manifestacións relixiosas dos cidadáns igual que o son do dereito á liberdade de expresión ou de reunión etc. Tamén é certo que este tipo de celebracións litúrxicas desenvólvense de xeito protocolario e apenas deixan amosar a carga simbólica e profética que conteñen. Estaría ben que aproveitaramos estas circunstancias para anovar e afondar no significado evanxélico das nosas celebracións e amosar como o cristianismo conformou onte e conforma hoxe a nosa identidade. Non pode ser que tanto a crentes coma non crentes estas celebracións se expresen coma cerimonias das que apenas entendemos nada ou moi pouco. Así, pensamos que as celebracións institucionais da Galicia do século XXI deberan contar, ao noso entender, cun marco ecuménico onde se amosen os elementos temáticos que conforman a nosa historia, a nosa cultura e lingua, a nosa tradición e conxuntamente as formas e xeitos relixiosos que a través do tempo lle deron forma e sentido. E isto adubado coa alegría dos seguidores de Xto que celebramos a súa memoria e festexamos a súa presenza na vida común. Rosa Mª G. Vilariño.