Poemas de Amor

Page 1

Crédito dImaxe


As torres no ar Chamo á porta do amor na noite escura e está o teu corazón coa luz prendida a túa man socórreme a ferida e cúrame o teu labio a desventura A auga que me das tan fresca e pura é da fonte limpísima da vida mel da túa roseira florescida entre as coxas, a seda, a espesura… E xa por sempre irei de ti cativa pois dasme a vida e dasme a sepultura dun amor imposibel e furtivo Como me doe a túa fermosura da que devezo e ando furtivo pois sei que o mal que teño non ten cura. Antón Avilés de Taramancos Crédito Imaxe


Carta á miña muller Querida, non o esquezas, hai palabras que é pecado decilas niste tempo. Palabras que non debes pronuncialas, nin xiquera pensalas, cavilalas, tatexalas, gabalas, escribilas ... Moito menos berralas. Esposa, toma nota e non esquezas: non digas libertá palabra triste con perigo de morte e calivera. Si é certo que me queres nunca digas esta palabra estúpida que ten dentes e morde coma un lobo. Non digas tan xiquera as verbas derivadas, por moi lonxano e vago que sexa o parentesco etimolóxico, como son, verbigratia, libertino, liborio, liberata, libre cambio. En troques di cadea, viva, viva, si señor, moitas gracias, Dios llo pague. ¡Xa verás que felices imos sere! Lorenzo Varela “Lonxe”

Raimundo Madrazo


La luna nos buscó desde la almena.... La luna nos buscó desde la almena, cantó la acequia, palpitó el olvido. Mi corazón, intrépido y cautivo, tendió las manos, fiel a tu cadena. Qué sábanas de yerba y luna llena envolvieron el acto decisivo. Qué mediodía sudoroso y vivo enjalbegó la noche de azucena. Por las esquinas verdes del encuentro las caricias, ansiosas, se perdían como en una espesura, cuerpo adentro. Dios y sus cosas nos reconocían. De nuevo giró el mundo, y en su centro dos bocas, una a una, se bebían.

Antonio Gala

Crédito Imaxe


Besos sin balas I Balas en vuelo, besos sin alas. Alas en duelo, besos con balas. II Besos dormidos, besos sin alas. Besos traidores, besos con balas. III Besos que vuelan, besos con alas. Besos que brillan, besos sin balas. IV Besos que viven, besos con alas. Besos con alas, Besos sin balas. Sobre un tema de Luis Eduardo Aute Antonio G. Teijeiro

CrĂŠdito Imaxe


Nas leves tardes de Outono tan serenas, ateigadas de silencio e dozura eu vou sentindo, amor, a túa tenrura igual que lume queimándome nas veas. O son das aves, o vento e as sereas, a voz solemne do mar, rouca e escura, é a voz do amor coa súa fondura, co seu incansábel ritmo de mareas. Eu quero vivir o outono na ribeira para amistar coas gaivotas e embarcar nunha dorna xentil, ben mariñeira. O meu desexo máis fondo é naufragar, ¡ouh miña boa e sinxela compañeira! no teu mar de tenrura. Só no teu mar Manuel María Crédito Imaxe


Amor de tarde Es una lástima que no estés conmigo cuando miro el reloj y son las cuatro y acabo la planilla y pienso diez minutos y estiro las piernas como todas las tardes y hago así con los hombros para aflojar la espalda y me doblo los dedos y les saco mentiras. Es una lástima que no estés conmigo cuando miro el reloj y son las cinco y soy una manija que calcula intereses o dos manos que saltan sobre cuarenta teclas o un oído que escucha como ladra el teléfono o un tipo que hace números y les saca verdades. Es una lástima que no estés conmigo cuando miro el reloj y son las seis. Podrías acercarte de sorpresa y decirme "¿Qué tal?" y quedaríamos yo con la mancha roja de tus labios tú con el tizne azul de mi carbónico. Mario Benedetti

Crédito Imaxe


Canción de amor Amor, deja que me vaya, déjame morir, amor. Tú eres el mar y la playa. Amor. Amor, déjame la vida, no dejes que muera, amor. Tú eres mi luz escondida. Amor. Amor, déjame quererte. Abre las fuentes, amor. Mis labios quieren beberte. Amor. Amor, está anocheciendo. Duermen las flores, amor, y tú estás amaneciendo. Amor. Rafael Alberti Crédito Imaxe


Agosto Pasa a choiva devorando horizontes. esfiáñase a tarde nos carreiros. Chove. Batalla o sol coa auga sen ganas. O meu cuarto, no que dorme o silencio. Sombras, corvos, un libro nunca esquina. Agardo. Os bruídos da aldea tecen a súa nostálxia no solpor extrañado. ¡Ouh señardade, soidade que atravesas o tempo e asulagas, agosto de invernia, ouh puñal de tristeza, corazón meu ferido! Pilar Pallarés

Crédito Imaxe


Velas de amor Velas de amor en golfos de ternura vuela mi pobre corazón al viento y encuentra, en lo que alcanza, su tormento, y espera, en lo que no halla, su ventura, viviendo en esta humana sepultura engañar el pesar es mi contento, y este cilicio atroz del pensamiento no halla un linde entre el genio y la locura. ¡Ay!, en la vida ruin que al loco embarga, y que al cuerdo infeliz de horror consterna, dulce en el nombre, en realidad amarga, sólo el dolor con el dolor alterna, y si al contarla a días es muy larga, midiéndola por horas es eterna. Ramón de Campoamor

Crédito Imaxe


Despedida Entre mi amor y yo han de levantarse trescientas noches como trescientas paredes y el mar será una magia entre nosotros. No habrá sino recuerdos. ¡Oh tardes merecidas por la pena! Noches esperanzadas de mirarte, campos de mi camino, firmamento que estoy viendo y perdiendo.... Definitiva como un mármol entristecerá tu ausencia otras tardes.

Jorge Luis Borges

Crédito da Imaxe


¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Case morto vivín sen coñecerte aló na chaira seca por absurdas rúas onde ninguén me soubo dar mornura. Foi soidade desconforme adentro e a semente a caer en terra dura.

¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Erguinme e vinte ao regresar á terra como se fora todo aquilo un soño pesado e ti xa foras sempre miña. Foi outra vez materno en aloumiño o bico teu na lingua. E foi de novo corazón adentro comprender a existencia e a dozura.

¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Pero hoxe mesmo o día abriu en medo entrou na fiestra un sol estraño inmenso e deixáchesme o leito en mantas frías. Está a volver agora corazón adentro a soidade o podre a agonía a me pinchar as cousas en millóns de pugas cada minuto en séculos de agullas. Bernardino Graña Crédito Imaxe


Apasionadamente ¡Y tanto, y tanto te amo que mis palabras mueren en un rumor de besos sin descanso! ¡Y tanto todavía que mis manos no te hallan al tocarte! ¡Tanto y tan sin descanso, que fluyo, y fluyo, y fluyo, y es solamente llanto!

Gabriel Celaya

Crédito Imaxe


Una música oscura, temblorosa... A María Zambrano Una música oscura, temblorosa, cruzada de relámpagos y trinos, de maléficos hálitos, divinos, del negro lirio y de la ebúrnea rosa. Una página helada, que no osa copiar la faz de inconciliables sinos. Un nudo de silencios vespertinos y una duda en su órbita espinosa. Sé que se llamó amor. No he olvidado, tampoco, que seráficas legiones, hacen pasar las hojas de la historia. Teje tu tela en el laurel dorado, mientras oyes zumbar los corazones, y bebe el néctar fiel de tu memoria. Rosa Chacel

Crédito


Un poema de amor Repite Vale, máis bótate a un lado Como Que te botes a un lado Xa Que me deixes so, Que quero escribir, Que vaias dar unha volta Que estás moi pesadiña

E marchou

Kiko Neves

Crédito Imaxe


Ausencia del amante He vuelto por el camino sin hierba. Voy al río en busca de mi sombra. Qué soledad sellada de luna fría. Qué soledad de agua sin sirenas rojas. Qué soledad de pinos ácidos errantes... Voy a recoger mis ojos abandonados en la orilla.

Carmen Conde

Crédito Imaxe


Cristales de tu ausencia acribillan mi voz… Cristales de tu ausencia acribillan mi voz, que se esparce en la noche por el glacial desierto de mi alcoba. -Yo quisiera ser ángel y soy loba-. Yo quisiera ser luminosamente tuya y soy oscuramente mía.

Gloria Fuertes

Crédito Imaxe


Eu en ti Eu xa te busquei cando o mundo era unha pedra intaita. Cando as cousas buscaban os seus nomes, eu xa te buscaba. Eu xa te procurei no comezo dos mares e das chairas. Cando Dios procuraba compañía eu xa te procuraba. Eu xa te chamei cando soio a voz do vento soaba. Cando o silenzo chamaba polas verbas, eu xa te chamaba. Eu xa te namorei cando o amor era unha folla branca. Cando a lúa namoraba as outas cumes, eu xa te namoraba. Sempre, dende a neve dos tempos, eu, na túa ialma. Celso Emilio Ferreiro “O Sono Sulagado” Crédito Imaxe


Fusión Mi alma en torno a tu alma se ha hecho un nudo apretado y sombrío. Cada vuelta del lazo sobre humano se hace raíz, para afianzarse hondo, y es un abrazo inacabable y largo que ni la muerte romperá. ¿No sientes cómo me nutro de tu misma sombra? Mi raíz se ha trenzado a tus raíces y cuando quieras desatar el nudo, sentirás que te duele en carne viva y que en mi herida brota sangre tuya.! Y con tus manos curarás la llaga ¡y ceñirás más apretado el nudo! Juana de Ibarbourou

Crédito Imaxe


Deseo Que la vida no vaya más allá de tus brazos. Que yo pueda caber con mi verso en tus brazos, que tus brazos me ciñan entera y temblorosa sin que afuera se queden ni mi sol ni mi sombra. Que me sean tus brazos horizonte y camino, camino breve, y único horizonte de carne; que la vida no vaya más allá... ¡Que la muerte se parezca a esta muerte caliente de tus brazos!... Dulce María Loynaz

Crédito Imaxe


Muller Esta frol derradeira, brando sono das miñas outas noites, qué donaire de leda campaniña de domingo. Qué anada farturenta os meus vellos amores sempre novos, sempre distintos, sempre unha solpresa, no fío do amencer entre bruídos de tranvías que espertan a cidade. Muller, irmá e nai, nada no aramio dun lonxano teléfono do vento. Voz querendosa de azas que acariña os meus camiños tristes. Esposa e filla, meus segredos a cachón sobre a canle do meu peito, dos meus ollos de terra que o mesmo Dios labrou en mármol quente. Eiquí estou i estarei por toda a vida agora un home, mañá cinza de estrela, sempre fidel á frol dos meus amores, muller, irmá e nai, esposa e filla, catro voces nun beixo, catro patrias nunha soia bandeira estremecida. Celso Emilio Ferreiro “Longa Noite de Pedra” Crédito Imaxe


Amor desgarrado Bajo el ala de la noche que deja su huella imprecisa bajo la sombra del corazĂłn repudiado rumores de vidrio rozan el sueĂąo esquivo. En esa hora que rezuma olvida, en esa hora secreta y desgarrada, la piel que me contiene se llena de nostalgia y latidos. Desarraigado el amor acaricia la entreabierta herida que sangra.

Carmen Matute

CrĂŠdito Imaxe


Era mi corazón un ala viva y turbia... Era mi corazón un ala viva y turbia... un ala pavorosa llena de luz y anhelo. Era la primavera sobre los campos verdes. Azul era la altura y era esmeralda el suelo. Ella -la que me amaba- se murió en primavera. Recuerdo aún sus ojos de paloma en desvelo. Ella -la que me amaba- cerro sus ojos... tarde. Tarde de campo, azul. Tarde de alas y vuelos. Ella -la que me amaba- se murió en primavera... y se llevó la primavera al cielo.

Pablo Neruda

Crédito Imaxe


Manuela Sánchez 1 Pomba, ponla, mai, señora, guía, vara, mai de nós: Hoxe non quero saber como te chamas nin perguntar que foi da túa mocidade. Hoxe non quero máis que te lembrar de novo no cume máis antergo das mámoas protectoras, ergueita, xurdia, forte, lanzal coma ninguén. E fose como fose, ti chamaraste ponla, a máis verde do verde carballo que se vira. Aguia mortal na guerra, na paz señora pomba, mai e guía de nós, da nosa vida enteira. Ti chamaraste ponla, ti chamaraste a vara máis alta do pombal. Non chegan a ti as balas dende que pomba es, verde no zume verde da figueira e da vide, verde ponla, prós labregos de Lugo e prós granxeiros dos verdes cómaros do mundo. Pomba branca e máis branca prós broncos mariñeiros de Vigo sempre branco ou prós dourados mariñeiros de Siam. Pomba, ponla, mai, señora, guía vara, mai de nós.

1 Muller de Cesures. A súa casa era centro de reunión e enlace de guerrilleiros antifranquistas. Morreu defen-

dendo a unha partida deles. O seu esposo e mais os seus dous fillos foron executados en vinganza.

Crédito Imaxe


Rosalía «Quixente tanto, meniña Tívenche tan grande amor, Que para min eras lua, Branca aurora e craro sol; Augua limpa en fresca fonte, Rosa do xardin de Dios, Alentiño do meu peito, Vida do meu corazon.» Asi che falin un dia Camiñiño de S. Lois, Tod' oprimido d' angustia, Todo ardente de pasion; Mentras que ti m' escoitabas, Depinicando un-ha frol, Por qu' eu non vise os teus ollos Que refrexaban traiciós. Dempois que si me dixeches, En proba de teu amor, Decheme un carabeliño, Que gardin no corazon. Negro carabel maldito Que me fireu de dolor! Mais á pasar pó lo rio O carabel afondou!... «Tan bó camiño ti leves

Com' ó carabel levou.» “Cantares Gallegos”


Crédito Imaxe


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.