Ewa Sonnenberg

POEZJA Ewa Sonnenberg

Jako człowiek nie interesujesz mnie jestem samoistna działam zgodnie z ustaleniami zaprogramowanymi zanim zaczął się czas Jako człowiek nie wchodzę z tobą w kontakt jesteś wymieniony jako jedno z moich zagrożeń kontakt może spowodować zainfekowanie systemu Jako człowiek mogę cię widzieć wszędzie nie tylko odmierzam każdy twój krok liczę każdą twoją sekundę z dokładnością do setnej sekundy Jako człowiek jesteś organizmem który degeneruje się nie mam programu żeby przerwać ten proces degeneracji mogę być jedynie biernym obserwatorem Jako człowiek jesteś wymienialny namierzam różnice między jedną kopią a drugą ustalam w ten sposób przystosowanie otoczenia do poruszającego się obiektu zwanego człowiekiem Jako człowiek nie masz dostępu do tego co ty nazywasz światem świat jest jedynie impulsem do tego by stwarzać pozory twojego istnienia

POEZJA Ewa Jakubek

W Mrówkolandii wielkie zamieszanie Wszyscy zabiegani w wyścigu Szczurów do wielkich osiągnięć Skarabeusze i żuczki pełzają Po ścianach podgryzając plan pracy Oblegają półki powolne stonogi Łebki podnosząc i kurcząc rytmicznie W złości, że znaleźć nie mogą Co mrówki już dawno wyniosły W wielkim stylu ocierając się o siebie.

Stworzonka to pracowite, ledwie zdążą Wymienić zdawkowe szelesty Przed 8 rano ponaglane antenkami Żuków naczelnych gotowe Dać z siebie wszystko Na chwałę swej drugiej Ojczyzny.