Sophatfilefive

ជំព ូក ៥ ទងៃមួយ សូផ្លត្ និង ណារន ិ បានប្រ

ិ ា បារាងដខ សញ្ញ ញ ប័ប្ត្បឋមសិកាវជា ំ ោរ

។

ងជាប់ លោក

អ្​្បត្ លសនាមានច្ ត្ត ំ សរលសើរលកោង ិ ី ិ លប្ត្កអ្រជាមលង

ទាងព ំ ីរ ដច្ករង្កវន់ប្គប់ាន ។ ណារន ិ និយយលៅ សូផ្លត្ ថ្ល អ្នកបង ! ខនខ ំុ ្ នគួ របានប្រ ិ ួល ម

ងជាប់

លសាេះ ។

- លមតច្រអូនថ្លែូលោនេះ ? ការដែេរអូនខំលរៀនរាេ ់ទងៃ

លនេះ សមេោមនឹងរអូនប្ត្ូវប្រ

ងជាប់ល

ើយ ។

- បាទលទ រអូនមនច្ង ់និយយែូលោនេះលទ រអូនច្ង ់ ិ

និយយថ្ល ប្ច្អ្ូស

តាមឬករពីលែម ើ

លែរើ លេងញឹកញយ

ដែេធាលប់ដត្ខេ ិា

លកត្លទាសន ើ ឹងលគលរឿ

យៗ លនាេះមនប្ត្ូ វនឹងមានសំ ណាង បានប្រ ិ

ងជាប់

លសាេះ ។

- រអូន ! មនុសសលយើង ច្ូេទែនឹងអ្នកលេងលៅជា

អ្នកលេង

ច្ូេទែនឹងអ្នកេួច្លៅជាអ្នកេួច្

ច្ូេ

នឹងអ្នកខំលរៀនលៅជាអ្នកខំលរៀន ។

ដន ! លសច្កតលសពគប់ ជាការ្ំណាស់ ។ ី ខអ្ ំុ ្ រគុ

នឹងអ្នកបងល

ំ ី រោប់ ើ យ ! លកោងទាងព

ិ ទែាន ញញឹមលៅវញលៅមក ។ បនតិច្បល លមេកុ នសរាយលកសមកានត ។ ើ ោប់តា ំងពីទងៃលនាេះមក

ស្សឡាញ់ ានល ណារន ិ វាប្រ

ើង

។

ងជាប់ល

តើ រានលៅ

កុមារទាងព ំ ី ររងរ ឹ ត្ដត្ ឹ

លោកអ្​្បត្ ព ិ ី ិ ោរណាថ្ល ើ យ សូផ្លត្ ក ៏ប្រ

ងជាប់

ដែរ លកោងមួយជាកូនច្ញ្ ើ លកោងមួយ ិ ច ឹ មជាកមួយបលងាត្

លទៀត្មនែ ង បលៅទ លនេះ ឹ ជារសាត្់ពីទណាមកលទ ិ ី ើ ី

ឥ ូ វនឹងប្ត្ូវឲ្យលកោងទាងព ំ ី រលៅលរៀនត្លៅលទៀត្ឬ ច្ំដ

ក ណារន ិ ថ្លប្ត្ូវដត្ឲ្យវាលរៀនលទៀត្ ល

សូផ្លត្ ? ល

ហើ យឲ្យវាឈប់ប្ត្ឹម

ឹ នងល

។ ?

ើ យច្ុេះ

ើ យ លោយាន

ោច្់លោច្ែុនោបលម៉ាេះល លបរកការឲ្យល្វ ប្រដ ើ ើ

េមាន

ច្ត្ត ិ លប្ត្កអ្រជាងឲ្យលរៀនត្លៅលទៀត្ ។

បនតិច្អ្នកស្សើអ្លញ្ាើញច្ូេមកជិត្លោក បង្កហញ

លមោវបួនប្ា ំសប្មាប់ ណារន ិ

លនេះរបស់

“ខលំុ ្ ទបន ើ ឹងលែរ

សូផ្លត្

“

លនេះរបស់

លោកប្រុសមាន

ប្រសាសន៍ថ្ល “នាង! បងលប្ត្កអ្រនឹងច្ត្ត ិ នាងណាស់ លោកឈប់មួយស្សបក់

លទបមានប្រសាសន៍ ថ្ល ើ

“នាង ! ច្ូរជួយពិលប្ាេះបងពី សូផ្លត្ និង ណារន ិ បនតិច្”

- យ៉ាងែូច្លមតច្អ្នកបង ?

- បងច្ង ់ឲ្យ ណារន ិ លរៀនត្លៅមុខលទៀត្ សូផ្លត្ បងគត្ឲ្យវាឈប់ លរៀន ។ ិ - លមតច្ក ៏យ៉ាងលនេះ ? ខច្ ំុ ្ ង ់ឲ្យវាលរៀនទាងព ំ ី រនាក់

លទៀត្ ។

- រអូនគត្លនេះប្ត្ូ វល ិ

ើ យ ប៉ាុដនតបងយេ ់ថ្ល សូផ្លត្

វាប្កេំបាកណាស់លបលយ ើ ើ ងរកការឲ្យវាល្វើ វាលប្ត្កអ្រ ជាងលយើងឲ្យវាលរៀនត្លៅលទៀត្ ស្សបក់

លទបមានប្រសាសន៍ ើ

បានភ្នលមៗលទ”។

។

អ្នកស្សើគត្មួ យ ិ

“អ្នកបងរកការឲ្យល្វើ

- អ្ូន ! លគកំពង ុ ប្ត្ូវការរកលសោៀនមានក់លៅកនុងផ្ទេះ

ជំនញ ួ ។

- ខតា ំុ ្ មដត្អ្នកបងលទ

េុេះពីរដខលប្កាយមក

ណារន ិ

ក ៏ច្ូេលៅលរៀន

សាោ “កូលេសសុីសុវត្ថ”ិ សូផ្លត្ ច្ូេល្វការកន ើ ុង ោងជំនញ ួ ។

ទងៃមួយមុននឹងលៅល្វការ ើ

កាយកនុងបនទបទ ់ ក ឹ

។

សូផ្លត្

ច្ូេលៅជំរេះ

លវោដែេ​េប់ោងខន ួល

សូផ្លត្ លោេះច្លញ្ ិ ច ៀនដែេអ្នកលទបន ើ ឹងបលញ្ចញរក់ បានប៉ាុនាមនទងៃលនេះ ទុកលៅដកបររងទក េុេះងូត្ទក ឹ ឹ លស្សច្ ក ៏ប្រញិបប្រញាប់លច្ញពីបនទបទ ់ កភ្ន ល មលភ្លច្ ឹ គត្ែេ ់ច្លញ្ ិ ិ ច ៀន ។ លប្កាយមកនាង មា៉ាន យ៉ាន ច្ូេ

លៅកនុងបនទបល់ នាេះដែរ នាងភ្ន្ក់សាោរត្លប្ពើ ត្ លោយ ី ប្កល

កល្ើញត្បូងច្លញ្ ិ ច ៀន ោ ំងមាសភ្លប្ក ឺ

មដទង

ច្លញ្ ី េលទ ប ិ ច ៀនពីណាលអ្េះ ! ។ នាងលរសយកមកលម ើ ើ ពិោរណាថ្ល

“លពប្ជលនេះេអណាស់ !

មាសសុទ ធេអ

ច្លញ្ អ្នកមង ិ ច ៀនអ្នកណា ! លបរបស់ ើ ី ឬលោកបា៉ា លមតច្ ក ៏អ្ញមនដែេល្ ិ ើ ញ ?”

ផ្ទេះ

នាងកាន់ច្លញ្ ់ ក ិ ច ៀនលច្ញពីបនទបទ ឹ លទបល ើ ។

ើ ងលេើ

លោកអ្​្បត្ កំ ុ ដត្ងខនអ្លញ្ ា ើ ញលៅ ិ ី ពង ួល

សាោ ។ នាងបង្កហញច្លញ្ ិ ច ៀនលៅឪពុក្ម៌ ។ លោក ោប់ច្លញ្ ិ ច ៀនលមេ ើ

លទបលែ រើ ច្ូេលៅកនុងបនទបម ់ ួយ ើ

លៅ ។ មា៉ាន យ៉ាន សាោនថ្ល ច្លញ្ ិ ច ៀនឪពុក្ម៌ក ៏លែរើ លច្ញលៅ ។

ិ និយយពីលោកអ្​្បត្ លសនាវ ញ ប្ាន់ដត្ច្ូេ ិ ី

លៅែេ ់កនុងបនទបភ្ន ់ ល ម លោកោក់លសាភ្នលម ។ គួរឲ្យ

្ៃេ ់ណាស់ ។ មុខលោកលប្កៀមមួយរលពច្ ំ ទែទាងព ំ ីរ ោក់លេើលែម ើ ប្ទូង តាមបងអួច្

ដភ្នករេីងរលោងសំ

លមេលៅលម្ល ើ

ឹ ងលៅលប្ត

ើ យង្កកមកកនុងបនទប ់

ិ វញ ោក់ច្លញ្ ិ ច ៀន លៅលេើបាត្ទែ មានប្រសាសន៍ ខសបៗេោ មដត្ឮមានក់លោក ឹ ច្លញ្ ិ ច ៀនលនេះ

“ឱ

គច្ ឺ លញ្ ិ ច ៀនអ្ញ

ច្លញ្ ិ ច ៀនលអ្ើយ

!

ច្លញ្ ិ ច ៀនដែេអ្ញ

ឲ្យលៅ សូយ ឱ ! សូយ មាសបងលអ្ើយ ! នាងលៅទ ី ែដែេលទឬ?...

ល

ត្ុលមតច្ក ៏ច្លញ្ ិ ច ៀនមករបង

ល្ើញ?” ខននាងលមត ច្មនល្ ិ ើញ ? ួល

បនតិច្លោកអ្លញ្ាើញលច្ញមកលប្ត

លៅនាង

មា៉ាន យ៉ាន មកជិត្លទបសួ រថ្ល “កូនស្សើ ! ឯងយក ើ ច្លញ្ ិ ច ៀនលនេះពីណាមក ?”

- ោ៎េះ កូនលរសបានកន ី ់ ក ឹ ុងបនទបទ - កូនែង ? ឹ ជាអ្នកណាយកមកទុកលៅទលនេះលទ ី - ោ៎េះលទ កូនឥត្ល្ើញអ្នកណាមានក់លទ ច្លញ្ ិ ច ៀន

លនេះលភ្លច្លោេលៅទនុ ី េះ៎

- កូនបានល្ើញអ្នកណាច្ូេកនុងបនទបទ ់ កលទ ? ឹ - ោ៎េះ កាេដែេកូនច្ូេលនេះ សូផ្លត្ លទបដត្ ើ

លច្ញមក

- អ្រគុ

ល

ើ យកូន

នាង មា៉ាន យ៉ាន ោឪពុកច្ុេះលៅែ ី លោកអ្​្បត្ ិ ី

គត្ថ្ល “សូផ្លត្ វាជាកូនអ្ញពិត្ វាថ្លលៅស្សុកលសរ ី ិ លសាភ្័

គស្សុ កប្រពនធអ្ញ” ឺ

ខលំុ ្ ភ្លច្ជំរាបអ្ន កោន

លសៀវលៅទាងអ្ស់ ំ ឲ្យប្ជាប

ថ្ល ។ លោកអ្​្បត្ មាននាមល្ ោ េះ សួន ពីលែម ើ ល្វើ ិ ី បាេ ័ែា

លៅស្សុកលសរលសាភ្័ ី

លទបផ្ល ល ស់មក ើ

ិ ភ្នលំ ពញវញ ។ លោយលោកឆ្លត្ទវលប្ច្ើនកនុងការរាជ ការ លោកក ៏ឆ្ប់បានល រវាងែប់ពីរឆ្ន ំ

គកន ើ ងយសស័កណាស់ ិត ឺ ុង

លោកបានល

ើ ងពីទប្កមការជាន់ ី

កណា ត េែេ ់ទភ្ូ ួ កុងសយ៍ ។ សូផ្លត្ ជាកូននាង ី ឈយ ី សូយ

សងារលោកពីលែម ើ

គកូ ើ ឺ នបលងាត្លោក...

ច្លញ្ ុ គត្ ិ ច ៀនជាភ្សតុតាងស្សាប់ ។ លវោដែេកំពង ិ ែូលោនេះ ច្លញ្ ិ ច ៀនកាន់លៅទែ លោកស្សើអ្លញ្ាើញច្ូេ

មកជិត្ លោកៗ មានប្រសាសន៍ថ្ល “អ្ូន ! ោក់បា ំង អ្ី សូផ្លត្ មនដមនអ្ន កែទទលទ វាជាកូនរបស់បង ិ ច្លញ្ ិ ច ៀនបងឲ្យលៅមាតយវាលវោដែេបងឃ្លលត្លច្ញ

មក ឥ ូ វលនេះវាលភ្លច្ ច្លញ្ ិ ច ៀនលនេះ លៅជិត្រងទក ឹ មា៉ានយ៉ាន លរសយកមកឲ្យបង ី បងបានែង ឹ ែំ សពវប្គប់ល

ើយ

បងនឹងប

ឹ ង

ត េវាឲ្យសមជា ុ ត េះបណា

កូនរបស់បង លត្អ្ូ ើ នយេ ់ែូច្លមតច្ ? ភ្រយលោកអ្​្ ិ បត្ លសនា ិ ី

ប្រសាសន៍លោយសាៃត្់លសៃៀម ។

សាតប់លោកមាន

លប្កាយមកលទបមានវាោថ្ល “អ្នកបង ! កូនអ្នក ើ

បង ក ៏កូនខ ំុ ្ ខមា ំុ ្ នកូនឯខលំុ ្ នេះ សូផ្លត្ ពីលែម ើ មកក ៏ខ ំុ ្ រាបោនវាែូច្ជាកូនច្ញ្ ិ ច ឹ មដែរ លបឥ ើ ូ វលនេះអ្នកបង ប្ជាបជាក់ថ្លវាជាកូន

បងពិត្

លយើងនា ំានរត្ដត្ស្សឡាញ់ ឹ វាល

ខអ្ ំុ ្ រណាស់ល

ើង ។

ើយ

លោកអ្​្បត្ ក ិ ី ៏សទុេះលៅឱបប្រពនធលោយលប្ត្កអ្រ

មលង ំ លទបមានប្រសាសន៍ ថ្ល “រអូន ! បងមលច្ច្ត្ត អ ើ ិ រូ ន ឯងណាស់បងសូមសរលសើរច្ត្ត អ បងមិនសាោនថ្ល ិ រូ ន អ្ូនមានច្ត្ត ា េះលទ !” ិ ែេ ់ប៉ាុលណា លោកស្សើញញឹម

លោកប្រុសបដនថមរកយថ្ល

“ប្រពនធលប្កាយដត្ងដត្សអបក ់ ន ូ មុនរបស់រ...” ីត - អ្នកបង ! មនុសសស្សើសប អ ក ់ ន ូ មុនរបស់រី ត លប្ច្ើន

ដត្ស្សើលនាេះច្ត្ត ិ ោប្កក់ ច្ាប់លោកប្រលៅថ្ល “ប្រពនធ

ប្គប់េកខ

៍ មិនដែេបងអកច្ ់ ត្ត វលទ”។ លយើង ិ រគ ី ត ត្ប្ត្ូ ិ

ឥត្កូនមួយងវីលបើ សូផ្លត្ ជាកូនរបស់ប្រពនធអ្នកបង មុន លបអ្ន ំុ ្ ៏ស្សឡាញ់ វាដែរ ។ ើ កបងស្សឡាញ់ វា ខក

លោកអ្​្បត្ លសនា រករាយសរាយច្ ី ត្ត ំ ិ ី ិ ជាមលង

នឹងភ្រយលោកដែេមាន ិ គំនិត្េអលទបលោកមាន ើ ប្រសាសន៍ថ្ល “អ្ូន! បងអ្រគុ ឯងកុលំ ធាលយលរឿងលនេះប្ាប់

នឹងឯងល

សូផ្លត្

ើ យ ប៉ាុដនត

ឲ្យវាែង ំ ឹ ខនកុ ួល

ប្ាប់អ្នកណា ឲ្យលសាេះបងនឹងល្វក ើ ច្ច ិ មួយឲ្យ សូផ្លត្ វាសមសកតជាកូ នបងលៅទងៃមុខ ។ ិ មានវាោដត្ប៉ាុល ច្ុេះលៅល្វការភ្ន ល ម។ ើ

ា េះ លោកោលោកស្សើអ្លញ្ាើញ

លពេដែេលោកអ្លញ្ាើញ

សូផ្លត្ ក ៏ប្ត្

ិ មកពីសាោវញ

ិ ប់មកពីល្វការវ ញដែរ ។ ើ

លោកអ្លញ្ាើញច្ុេះលៅលប្កាមផ្ទេះ

លអ្ើត្លមើេលៅ

កនុងបនទប ់ សូផ្លត្ ល្ើញ សូផ្លត្ កំពង ុ ដត្អ្ងគុយ ប្ត្លបាមកាេជងគង ់មុខលប្កៀមលផ្អេះ ។

លោកសួរថ្ល “សូផ្លត្ ឯងមានបាត្់អ្ី វលទ”? សូផ្លត្ ភ្ន្ក់លប្ពើត្ យកទែមកជូត្ទកដភ្ន ក លទប ឹ ើ

លេើកទែទាងព ំ ីរ សំ ពេះជំរាបលោកថ្ល “ប្ពេះបាទមាចស់ ខប្ំុ ្ ពេះបាទ បាត្់ច្លញ្ ត ិ៍ ី លមោច្មាតយខបា ំុ ្ ទ” ិ ច ៀនលករព លោកបង្កហញច្លញ្ ិ ច ៀន ច្លញ្ ិ ច ៀន សូផ្លត្ រកមុ ី ខសំ ពេះ “ប្ពេះបាទ លោកឲ្យច្លញ្ ិ ច ៀនលៅ

ប្រសាសន៍ថ្ល

ឹ នងឬ ? ឹ នងល

សូផ្លត្

ើ យ ?” លទបមាន ើ

“លបមា ើ ត យឯងជាអ្នកប្កលមតច្មាន

ច្លញ្ ិ ច ៀនមានត្ទមលែលូ ច្នេះ ?”

- ប្ពេះបាទ គច្ ត ិ៍ កខបា ំុ ្ ទល្វបាេ ័ែា ។ ឺ លញ្ ិ ច ៀនលករឪពុ ើ

លោកអ្​្បត្ ឈរលសៃ ៀមោក់ទកមុ ខ ិ ី ឹ

ប្រសាសន៍ថ្ល “សូផ្លត្ អ្ញោ ដត្ពីដសអកលនេះត្លៅ

លទបមាន ើ

ិ ត្ឯងណាស់ តា ំង

អ្ញច្ង ់ឲ្យឯង លៅលរៀនត្លៅ

លទៀត្ លត្ឯងសុ ខច្ត្ត ើ ិ លទ ?”

- ប្ពេះបាទមាចស់ខបា ំុ ្ ទ តាមដត្ប្ពេះលត្ជប្ពេះគុ

លមតាតករុណាលៅច្ុេះ ។

- លអ្ើ ! អ្ញនឹងឲ្យឯងលៅលរៀនជាមួយ ណារន ិ

លទៀត្ អ្ញមនច្ង ់ឲ្យឯងលែកលៅលប្កាមផ្ទេះលទ អ្ញ់ ិ មនច្ង ់ឲ្យឯងបរលភ្នគោ​ោរ ិ ិ

ជាមួយនឹងបាវប្រវ

ែូច្សពវកាេលទ ។ តា ំងពីទងៃលនេះលៅអ្ញឲ្យបនទបឯ ់ ង មួយលៅលេើផ្ទេះឯង បរលភ្នគោ​ោរជាមួ ិ យនឹងអ្ញ ជួបជុំជាមួយនឹងប្រពនធកន ូ អ្ញទាងអ្ស់ ំ ។

-

ប្ពេះបាទ

ខបា ំុ ្ ទមិនសមស័កន ិ ត ឹងលៅលេើផ្ទេះលទ

បរលភ្នគជាមួ ិ យប្ពេះលត្ជគុ ប្ពេះលត្ជគុ លពកលៅល

លទ ។ កំោ ំងទានដែេ

ច្ំណាយមកលេើខស ំុ ្ ពវទងៃលនេះ

ប្កាស់

ើ យ ។ ខប្ំុ ្ ពេះបាទសូមឲ្យប្ពេះលត្ជប្ពេះគុ

អ្ភ្័យលទាស ។ សូផ្លត្

!

អ្ញលទ ។

ឯងមនប្ត្ូ វប្រដកកនឹងច្ត្ត ិ ិ សទាធរបស់

សូផ្លត្ លេើកទែសំ ពេះមនោ ៊ នលច្ញវាោ ។ ិ លោកអ្​្បត្ អ្លញ្ ា ើ ញល ិ ី

ើ ងលៅលេើផ្ទេះ ។ បនតិច្

ណារន ិ និងបាវមានក់ច្េះុ ពីលេើផ្ទេះញញឹមញដញម ។

ណារន ិ លត្ឿន សូផ្លត្ ថ្ល “លោកបា៉ា ឲ្យបងប្រញាប់ ជញ្ូ ា នអ្ីវា៉ាន់ល លស្សច្ល

ើ យ”

ើ ងលៅលេើផ្ទេះ

លគលបាសប្ជេះកនុងបនទប ់

លទបន ើ ិយយលៅបាវ “ជ ័យ ឯងជួយជញ្ូ ា នអ្ីវា៉ាន់

បង សូផ្លត្ ផ្ងលេើក

ិ បលនេះលៅមុនលៅ”

បាវក ៏ ល្វតាមបង្ក គ ប់ ។ លវោដែេ សូផ្លត្ កំពង ុ ើ

មូរកលនទេបត្់លមោវ ច្ងលសៀវលៅ ណារន ិ សទុេះលៅ

ស្សាយមុង ប្រមូេលខយ ។ បនតិច្អ្នកទាងព ំ ី រជញ្ូ ា ន ើន អ្ីវា៉ា ន់ល

ើ ងែេ ់លៅលេើផ្ទេះ ។

សូផ្លត្ ភ្ន្ក់ខនន ់ ីទម នខន ិ ឹងបនទបង ួល ួ ល ដែេ ណារន

បង្កហញគបនទ បត្ ់ ច្ ូ ប្ច្ ឺ

ឹ ងលបាសសាអត្បាត្ មានគំនរូ

លផ្សងៗ ជាប់នឹងជញ្ញ ា ំង ដប្គលែកត្ូច្េោម មានមុង ប្គបពីលេើមានពូកប្រកបលោយកប្មាេសសុទ ធ លៅ លេើលនាេះមានលខយឱប ើន

លខយលក យ ើន ើ

ប្រោប់សប្មាប់សប្មួេកាយ

។

លខយគង ើន

ជា

កូនទូត្ច្ ូ មួយ

សប្មាប់ោក់សលមលៀកបំរក់ ដផ្អកលៅជញ្ញ ា ំងច្ុងលជើង

។

កូនទូត្ច្ ូ មួយលទៀត្ដែេសប្មាប់ោក់លសៀវលៅ

មានទាវរកញ្ចក់សមលកម ់ ុខលៅរកទូមួយលទៀត្ ។ កូនត្ុ សរលសរមួយ ល

ត េ។ ើ យនឹងលតអ្ីពីរលៅជាកណា

លោកអ្​្បត្ ច្ូ ិ ី េមក

“សូផ្លត្

!

បនទបល់ នេះគឺ

បនទបឯ ់ ង ការរច្នាឲ្យបានរុងលរឿងលស្សច្លៅលេើច្ត្ត ិ បាស្សាប់ លនេះ

អ្ញលរៀបប្រោប់

គអ្ញន ឺ ឹកសងឃមថ្ល ឹ

ឲ្យឯងបានស្សួេបួេ

ឯងគង ់ដត្នឹងបានលរៀន

សូប្ត្លកនលៅមុ ខលទៀត្ពុំមន” ើ

លោកមានប្រសាសន៍ដត្ប៉ាុ

ឹ ា ងរួច្

ក ៏អ្លញ្ាើញ

ិ លច្ញលៅវញភ្ន ល ម ។ លវោ ណារន ិ ជួយលរៀបបនទបឲ្ ់ យ ិ មត្ត ិ ក ៏ោ សូផ្លត្ លៅទោតា ម វញលៅ ិ លស្សច្ ណារន ី

។ សូផ្លត្ លៅដត្មានក់ឯងសញ្ាឹងគត្ថ្ល “ខនអ្ញ ិ ួល

លអ្ើយ ច្ំជាមានភ្័ពវ មានសំ ណាងដមន លោយមក

បានជួបនឹងអ្នកមានច្ត្ត ិ សរបុរសែេ ់លម៉ាេះល ឱ ! លគ ទំនក ុ បំរង ុ អ្ញយ៉ាងលនេះ

គលគល្វ ឲ្យអ្ញសរាយ ឺ ើ

ច្ត្ត ិ នឹងបានថ្លលប្ាជា្កនុងការលរៀនសូប្ត្ អ្ញមនប្ត្ូ វល្វសប្រដ ិ

សមួយលវោល

បំលពញកច្ច ិ លគ ។ សូមឲ្យគុ

បុ

ប្ពេះសងឃជួយលោកលៅោវយខលំុ ្ នេះ សុខច្ំលរនប្គប់ ី ប្រការ ។

។

ែូលច្នេះគួរ

ើយ

នឹង

យប្ពេះពុទ ធ ប្ពេះ្ម៌ ឲ្យបានលសច្កតី

តា ំងពីទងៃលនាេះមក សូផ្លត្ បាន្ូរកនុងច្ត្ត ំ ិ ជាមលង

សិសាសាោ “កូលេសសុីសុវត្ថ”ិ ពីរនាក់ សូផ្លត្

និង ណារន ិ ជាអ្នកខំលរៀនណាស់ ។ ការដែេប្ត្ូវ ោក់ឲ្យល្វទា ំ ុនាមន ើ ងប៉ា

អ្នកទាងព ំ ីរល្វបានល ើ

ើ យេអ

លោយលផ្សងៗពីាន ។ លមលរៀនទលនទញប្គប់ដបប អ្នក ទាងព ំ ីរដត្ងោ ំសាទត្់រត្់មាត្់តា ំងពីផ្ទេះរាេ ់ៗាន ។

លពេបរលភ្នគោ​ោរ ិ លោកអ្​្បត្ លសនាលៅ ិ ី

ឲ្យមកជួបជុំនឹងលោកប្ពមទាងប្រពនធ ំ

សូផ្លត្

កូនលោកទាងអ្ស់ ំ ។

នាង មា៉ានយ៉ាន លច្េះដត្េបសមលងជញ្ ា ឹ ងកនុងច្ត្ត ឹ ិ

សូផ្លត្ ។ ពនលឺលសច្កតលសន ោនាងលេើ សូផ្លត្ បាន ី ព

ា រាយកនុងែួងច្ត្ត ិ នាង ។

លពេ

ឹ នង មា៉ាន យ៉ាន មានោយុែប់ប្ា ំពីរឆ្ន ំ សូ

ផ្លត្ ែប់ប្ា ំបីឆ្ន ំ ។ ច្ូរលោកអ្នកជួយពិោរណា លមេច្ុ េះ ើ លពញ

មនុសសលភ្ទទទទព ុ ី ី ាន ោយុលៅថ្លកំពង

លបផ្ល ុ រក ី ើ ា លៅថ្លកំពង

កំពង ុ េូត្ោស់េ អ

លបលែ ើ លឈើលៅថ្ល ើ ម

លបមានេំ លៅជិត្ាន ើ

ប្កល

ក

ិ ល្ើញានលៅវញលៅមករាេ ់ៗទងៃ មួយក ៏ល្ើញឥត្​្គងលរៀងៗខន ួល ិ ាន លៅវញលៅមកជាពុ ំ មន ។ សូផ្លត្ ស្តសតើដែរ ។

មួយសមលងលៅ ឹ

លនាេះនឹងោប់ច្ត្ត ិ រក

ក ៏មានគំនិត្គត្គួ ច្លមប្ត្ើលេើកេា ិ