ជំព ូកទី ១ លោក លសាភ្័ ឆ្យ
សួន ជានា
លៅោវយស្សុក
ស្សុកលសរ ី
ឺ ោនប្រកបលោយរូបលឆ្មេអល្ត្ ើ
ិ ា សមសួននឹងត្លប្មេះវជា
លោកោយុលទបដត្ ើ
បាន ២៣ ឆ្ន ំលទ ប៉ាុដនតលោកបានមកកាន់កាប់សី ទ ត ី រាជការច្ំនន ួ ពីរឆ្ន ំល
ើយ
លនេះ ។ លោកមនបានែ ិ
កនុងស្សុកលសរលសាភ្័ ី
តឹ ងស្តសតើឯណាមួយល្វជាគូ ើ
ាប់ច្ត្ត ំ ងែង ឹ ជាក់ថ្ល លោក ិ លសាេះ ប៉ាុដនតរាស្តសតទាងពួ បានលៅរួមរក ័
លោយោក់បា ំងនឹងស្តសតើកប្ំ រមានក់
ល្នេះនាង “សូយ” ច្ំនន ួ ប្ា ំពីរដខល
ើយ ។
ទងៃមួយលោក សួន បានទទួេសំ បុប្ត្ពីរាជការ
្ំ ដែេលៅភ្នលំ ពញផ្លលស់លោកលៅទប្កុ ើ បលៅ ី ង លែម ី កាន់កាប់ទរាជការងម ីលទៀត្ ។ ី
លោក សួន គត្ថ្ល ខនលអ្ ិ ើ យ ! មកលៅស្សុក ួល
លនេះច្ំនន ួ ពីរឆ្ន ំល
ដែេជាស្សុកកំល
ើយ
ើ ត្ខន ួល
ឃ្លលត្លច្ញពីប្កុងភ្នលំ ពញ ល
នដែេ ើ យដែេខនម ិ ួល
បានលៅណាមកណាឃ្លលត្យូរែេ ់លម៉ាេះល លសាេះ ! អ្នកមាតយលមមា៉ាយលៅដត្មានក់ឯង
ឯរាជធានី
ដត្ងនឹករេឹកខនរាេ ់ទងៃ ។ ការដែេរាជការត្ប្មូវ ួល លោយប្ត្
ិ ជាការប្រលសើរណាស់ ។ ប់លៅស្សុកវញ
លោកលៅោវស្សុកគត្ែូ លច្នេះលស្សច្ល ិ
មានទកមុ ខរករាយលោក ី ឹ
សួន
ើយ
ក៏
កំពង ុ ដត្នឹកមទម
ិ សរាយច្ត្ត ា នឋានមាតា ស្សាប់ដត្ ិ លោយបានវេថ្ល ភ្័ក្តកតលោកដប្រជាស្សលរនមួយរលពច្ ំ គំនិត្មួយច្ូេមក សូយ
លោយមាន
េុកេុយខួរកាេលោក
មាសបងលអ្ើយ!
ឱ!
នាងមានទផ្ទលរេះប្ា ំដខ
ល
ើ យ លបបងន ើ ឹងោកលោេនាងែូលច្នេះ យេ ់ថ្លមន ិ
សមគួរល
ើយ
ឥ ូ វលបើនឹងយកនាងលៅជាមួយផ្ង
យេ ់ថ្លមនលក ត្លទ ។ អ្នកមាតយកាេដែេខនលច្ញ ិ ើ ួល
មកលៅស្សុកលនេះ បានលរតជាាថ្ល កុលំ ោយលៅយកស្តសតើ ឯណាល្វភ្រ ិ ពីលប្រេះអ្នកបានែ ើ យ ច្ត្ត ុ លោយល ិ ទក ណាលទ ។
តឹ ងកូនលគបញ្ញ ច ំ
ំុ ្ នែ ង ៉ា ង ឹ គត្យ ើ យ ។ ប្ពេះលអ្ើយខម ិ ិ
លោក សួន យកកដនសងត្ូច្មួយដែេជាសានទែ នាង សូយ ជូត្ទកដភ្ន កដែេ ឹ អ្លញ្ាើញច្ូេលៅកនុងបនទប ់
ូ ររមៗ ឹ ។ លោក
មានែលំ
្ៃន ់ និងពន់ទក ុ លខ សាកលៅោតាម ។
ើ រល្ងលធាង
លវោលនាេះស្តសតើមានក់ច្េ ូ មក ។ នាងលនាេះមានរូប លឆ្មលោមព
៌ េអ ។
ភ្នពជាស្សើទងរក់កណា ត េ
ស្សើដខ ោររក់
កណា ត េ លរេះលបា៉ាងបនតិច្លោយសំ ាេ ់ែង ឹ ថ្លនាង មានទផ្ទលរេះ ។
លោក សួន ឮសូរលជើងនាងលែរើ ក ៏លច្ញពីបនទប ់
ភ្នលម សទុេះលៅឱបនាងនិយយថ្ល ៖
“សូយ ! មាសបង ឱកមមអ្ី វរបស់លយើង
ន៎ !”
នាងសូយ ភ្ន្ក់លប្ពើត្ញ័ រច្ំប្រក់សរួ សងារថ្ល ៖ “អ្នកបង មានលរឿងអ្វី ច្ូរប្ាប់រូ នផ្ង អ ?” - រអូនលអ្ើយ ! បងនឹងឃ្លលត្លច្ញពីនាង - ពុលទាធ ! ... - រាជការនឹងផ្លលស់បងលៅភ្នលំ ពញ រអូនលអ្ើយខន ួល
បងពិត្ដមនដត្នឹងោកលោេលៅ ប្ាកែជាោ ំលៅនឹងអ្ូន
ប៉ាុដនតច្ត្ត ិ បង
កុដំ កវនាងប្ពួយច្ត្ត ិ លពក
មនយូ រប៉ាុនាមនលទគង ់ដត្បង ិ
ិ ិ វេថ្ល ា នរអូនស្សើវញ
។
បងនឹងលេើកនាងយកឲ្យបានលពញមុខជាពុំមន ។ - អ្នកបងលអ្ើយ ! រអូនសងឃមយ ៉ា ងមាថ្ល ំ អ្នក ឹ
ច្ាស់ជាមនលភ្ល ច្រកយសនា ិ
ឹ នងលទ ។
ទកមុ ខនាង សូយ លប្កៀមប្កំស្សងូត្ស្សង្កត្់ គួរ ឹ
ឲ្យោ
ិ ត្លពកណាស់
។
នាងលផ្តកកាេលៅលេើ
ប្ទូងសងារ នាងខសកខស ឹ ួ េអ្ួេោក់ ពីរែួងលនប្ត្ទាងគូ ំ ររោម ។
ូ រធាលក់ទកដភ្ន ក ឹ
លោក សួន យកទែមួយោប់ភ្ក្ត័ កតនន ួ នាងផ្លទប់ នឹងឱរាលោកទែមួយលទៀត្អ្ដងអេលកសាស្តសតើ លរេ រកយេហឹមដេហម
“អ្ូន
!
រកយសងារកុដំ កវគត្ ិ
សង ័សយ បងសបងឲ្យអ្ូនលបបងលោេះទែឈប់ ោេ ័យ ើ មត្ត ិ ” នាង សូយ បានលសាយលសាកញញឹមសៃួត្មុខ
លភ្លច្គត្ែេ ់រកយទំលនៀម ិ ប្រុសសបងកុឲ្ ំ យលជឿ” ។
“ទក ឹ
ូ រមិនដែេ
ត្់
លោក សួន លោេះច្លញ្ ិ ច ៀនលពប្ជពីទែ “អ្ូន !
ដសអកលនេះបងនឹងឃ្លលត្លច្ញពីនាងល
ើយ
ច្លញ្ ិ ច ៀន
លោក សួន មានប្រសាសន៍ែលូ ច្នេះល
ើ យ ស៊ក
លពប្ជលនេះ ច្ូររអូនទុកជាែដំ
េរូបបងច្ុេះ បងសូម
ច្ងជាប់នឹងច្ត្ត អ ។ ិ រូ ន”
ច្លញ្ ិ ច ៀនលៅកនុងនាងទែនាង សូយ ។ នាងបានរកថ្ល ី ល មុខបនតិច្ ។