Daily Tiger NL 4 by Mad Max

DAILY TIGER

TURN FOR ENGLISH EDITION

38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #4 zondag 25 JANUARI 2009

foto: Daniëlle van Ark

3D verrassing ‘Met verhalenvertellers heb ik een groot probleem’, verzucht de Amerikaanse avantgardist Ken Jacobs (1933), die in Rotterdam is gearriveerd met een hele bulk nieuw werk dat bepaald niet binnen de narratieve traditie valt. Vandaag presenteert Ken Jacobs een monumentale 3D-trilogie, gebaseerd op meer dan honderd jaar oud filmmateriaal: Tom, Tom the Piper’s Son (1969), Return to the Scene of the Crime (2008) en Anaglyph Tom (Tom with puffy cheeks) (2008). Het publiek krijgt brilletjes met blauwe en rode plastic glazen. Je weet niet wat je ziet. ‘Ik heb het materiaal dat ik veertig jaar geleden al eens had gebruikt in de computer gestopt, op een knop gedrukt en – hupsakee – er rolden twee nieuwe feature films uit. De pioniertijd van de cinema fascineert me zo, omdat men toen het publiek niet wilde verstrooien met verhaaltjes, maar een kijk op de wereld probeerde aan te reiken. Verhalen suggereren de werkelijkheid weer... lees verder op pagina 7

En de winnaar is... Loveleen Tandar De Indiase regisseur Loveleen Tandar was plots in het wereldnieuws, toen Danny Boyle afgelopen donderdag in z’n eentje een Oscarnominatie kreeg voor Slumdog Millionaire, waarvan Tandar coregisseur is. Waarom deelt zij niet in de vreugde, vraagt iedereen zich af. Niet nodig, vindt ze zelf. ‘Die discussie vind ik buitengewoon ongepast. Deze grote filmmaker heeft mij de kans gegeven mee te werken aan zijn film, en geeft me óók nog eens een credit. Dit is Danny’s film, ik ben vereerd dat ik mee mocht werken.’ Tandar, die in Delhi woont, werkte in het verleden als casting director, onder andere voor Monsoon Wedding (Mira Nair, 2001). Toen ze voor Slumdog Millionaire werd gevraagd, was ze direct verliefd op het scenario. ‘Ik vond het een prachtig, toegankelijk verhaal en ik was verrukt dat Danny Boyle de regie zou doen.’

Ze castte de negen acteurs die drie personages in verschillende leeftijdscategorieën verbeelden. Ze verbaasde zich wel dat het hele script Engelstalig was. ‘Om de film authentiek te laten zijn, vond ik dat de straatkinderen Hindi moesten spreken.’ Ze maakte testopnames met een vertaald script om Boyle van die noodzaak te overtuigen – wat haar lukte. Boyle vroeg haar vervolgens het script te bewerken in Hindi en als culturele gids te fungeren. ‘En ik regisseerde de kinderen – waarvan twee van de drie echte straatkinderen zijn. Ik nam als second unit-regisseur scènes op die aan het eind van de film zitten.’ En nu Boyle haar de kans heeft gegeven naast hem als regisseur te werken, weet ze zeker dat haar eigen film er gaat komen. En die Oscar wint ze wellicht ook nog wel eens. (MN) Slumdog Millionaire (SP) – Danny Boyle Wo 28 19:15 PA7 vr 30 12:00 CI6

Gratis naar de bioscoop In het kader van Urban Screens worden op drie Rotterdamse gebouwen films geprojecteerd. Die van Guy Maddin en Carlos Reygadas zijn vanavond eenmalig ook op het witte doek van Pathé 6 te zien, om 17:45 uur. Daardoor krijgt het publiek de kans Maddins Send Me to the ‘Lectric Chair met geluid te ondergaan. Bij Serenghetti van Reygadas, een zwijgende film over een vrouwenvoetbalwedstrijd, mag het publiek juichen, of de mp3-speler aanzetten. Zo 25 17:45 PA6, Geen ticket nodig, maar vol=vol.

Tussenstand Publieksprijs

1. Rachel Getting Married 4.52 2. Teza 4.27 3. Room and a Half 4.25 4. Tokyo Sonata 4.21 5. La vie moderne 4.21 6. Wild Field 4.18 7. Il divo 4.15 8. Louise-Michel 4.14 9. Snow 4.14 10. Unmade Beds 4.10 11. A l’ouest de Pluton 4.05 12. The Hungry Ghosts 4.05 13. J.C.V.D. 3.97 14. Française 3.97 15. Awaydays 3.96

column

I of the tiger

foto: Ruud Jonkers

Komt hij wel of komt hij niet? Het was lang onzeker of de Russische regisseur Aleksej Balabanov de internationale première van zijn nieuwe film Morphia wel kon bijwonen. Hij kwam uiteindelijk gistermiddag aan op het festival, na een hoop gedoe met het Nederlandse consulaat in Sint Petersburg. Dat lag dagenlang dwars bij de verstrekking van een visum. De regisseur wilde graag voor de duur van het hele festival blijven, maar hij kreeg een visum voor slechts drie dagen. Balabanov, vorig jaar in Rotterdam met het Sovjet-kritische Cargo 200, noemde het Nederlandse consulaat ‘erger dan de KGB.’

Webfilms op grote doek Elke film die voor het grote doek is gemaakt, kun je ook online zien. Maar omgekeerd is dat niet vanzelfsprekend. Daarom is het bijzonder dat tijdens het festival de maandwinnaars van de online New Arrivals Competitie in de bioscoop worden vertoond. Het gaat om zeven korte films die het afgelopen jaar zijn geselecteerd en die kans maken op de NPS New Arrivals Award, waar een geldprijs van duizend euro aanhangt. Wie die mee naar huis mag nemen, bepaalt een internationale jury bestaande uit Franse filmmaker Jean-Gabriel Périot, Singaporese regisseur Sun Koh en Sandra Beerends van de NPS. De prijswinnaar wordt vandaag bekend gemaakt tijdens een speciaal New Arrivals programma in Lantaren 1, dat duurt van 16:00 tot 18:00 uur. Alle genomineerde films zijn dan te zien: L’Imprudence (Katell Quilévéré), The Wash (Lee Lynch & Lee Anne Schmitt), Betty Banned Sweets (Michelle Savill), Seeking You (Jean-Julien Pous), Attached to Omar’s Life for 7 Minutes (Robbert-Jan Vos), Jansoree - The Unbearable Heaviness of Mama’s Nagging (Jung Yol Choi), Fernweh (Marieke van der Sloot). Tickets kosten € 9,-.

Heel lang kort Korte films waren jarenlang te zien in de programmasectie Short: As Long As It Takes. Dit jaar zijn ze welbewust in het overige aanbod van het festivalprogramma geïntegreerd. Toch blijft filmtheater Lantaren/Venster deze tien dagen onveranderd het Mekka van de korte film. Vrijwel alle kortfilms, van de Tiger Shorts tot de films die in het kader van het project Made In Rotterdam werden gemaakt, komen er voorbij, gebundeld in zo’n 80 verzamelprogramma’s. De Groningse Mart Hielema (27) koos er bewust voor om heel lang korte films te komen kijken. ‘Ik ben een vaste bezoeker, maar kon dit jaar maar één dag naar Rotterdam komen. Op deze manier krijg ik alsnog net zo veel variatie als ik vorige jaren in vijf dagen had!’ Op de vraag of de locatie goed past bij de korte films antwoordt hij met

Groningse nuchterheid: ‘Een bioscoop is een bioscoop. Ze hebben hier fijne stoelen, meer hoef ik niet te hebben.’ (JB)

foto: Bram Belloni

Borrelende minister Het programma-onderdeel Young Turkish Cinema opende vrijdag met hoog geëerd bezoek. Na de vertoning van de eerste film uit de Turkse sectie, Milk, organiseerde het Turkse verkeersbureau een nationaal feestje in de Doelen. Twintig filmmakers en journalisten, speciaal door het Verkeersbureau voor het festival overgevlogen, en ruim honderd andere gasten borrelden met Turske hapjes en muziek. Niet alleen ambassadeur Selahattin Alpar, ook minster van Justitie Mehmet Ali Sahin - even in Nederland om over de moeizame onderhandelingen voor de toetreding van Turkije tot de EU te praten – kwamen even langs. Zij mengden zich in het feestgedruis en wensten VPRO Tiger-kandidaat Mahmut Fazil Coskun (Wrong Rosary) veel succes met de competitie.

Michiel Huisman maakt muziek Michiel Huisman speelt een grote rol in Alexis Dos Santos’ Unmade Beds, een verhaal dat zich afspeelt in de Londense alternatieve kunstenaars- en krakersscene. Huisman is de X Ray Man, die verliefd wordt op een meisje en met haar afspreekt zo lang mogelijk niets van elkaar te weten. ‘De casting director van Alexis had me gezien in Zwartboek en nodigde me uit voor een auditie. Of eigenlijk was het geen auditie; ik ben naar Londen gegaan en daar heb ik een leuk gesprek gehad met Alexis. Ik geloof dat ik op een gegeven moment voorstelde nog iets van auditie te doen. Ik heb een stuk voorgelezen en toen zat het goed.’ Huisman toont zich in de met veel indie-muziek doorspekte film veelzijdig: hij heeft een scène waarin hij een liedje zingt en zichzelf op de gitaar begeleidt. Het nummer schreef hij zelf. ‘Voor die scène had Alexis eerst een ander liedje van een vriend van hem, dat ook tof was. Maar er zaten twee nadelen aan. Het was heel traag, te traag voor dat moment in de film. En de opname van dat nummer was zo belachelijk goed – echt low fi à la Daniel Johnston – daar kon ik nóóit overheen. Toen heb ik op een avond, tussen de opnames door, een nummer geschreven. Daar zijn verder

Voor de meeste van mijn collega’s betekent de festivalperiode topdrukte. Bij het Hubert Bals Fonds ligt dat anders. Wij hebben het juist het allerdrukst door het jaar heen. Dan sturen filmmakers hun projecten in bij het fonds. Dat betekent veel lezen, en wikken, wegen en selecteren. Maar stiekem zijn die twaalf festivaldagen toch de meest bijzondere dagen van het hele jaar. De filmprojecten die we een paar jaar geleden steun gaven, zijn inmiddels vertaald naar beeld en draaien nu hier, op het witte doek. Toen ik net begon bij het HBF, in de zomer van 2000, voerde ik mijn eerste e-mailcorrespondentie met een Mexicaanse filmmaker die zijn allereerste speelfilmproject indiende bij ons. Die film werd uiteindelijk Japón, en inmiddels is Carlos Reygadas een gevestigde naam. Het persoonlijke contact met regisseurs, het volgen van hun ontwikkeling en het tot stand zien komen van film na film is toch wel één van de meest bijzondere onderdelen van mijn werk. Tijdens deze twaalf dagen komt dat allemaal bij elkaar: vrienden zien terugkeren én nieuwe makers ontmoeten. Naast Carlos is een van de ontmoetingen waar ik naaruit kijk wederom met een Mexicaan: Eugenio Polgovsky. Eugenio heeft de prachtige film Los heredos gemaakt, en sindsdien mailen we. Ik ben nieuwsgierig naar de man achter de film. De grote nieuwe uitdaging van dit festival zit op ’t eind. Dan reik ik voor aanvang van de slotfilm de Dioraphte Award uit. Als ik nu denk aan die grote volle zaal, krijg ik een spontaan knikkende knieën. Maar, zo schrijft mijn nieuwe vriend Eugenio mij in de gekke dagen in aanloop naar het festival: “I can imagine it is crazy there!!! Just think in Lao-Tse the Chinese philosopher and be calm! OOOOOMMMMMM!”. Inderdaad! Bianca Taal Hoofd Hubert Bals Fonds geen opnames van: we hebben het live opgenomen voor de film.’ Volgens Huisman heeft zijn muzikale optreden nog geen reacties opgeleverd uit de muziekwereld. ‘Aanbiedingen heb ik nog niet gehad, ha ha. Ik weet ook niet of het zó goed was.’ (NS)

Kassa zonder rij Op sommige tijdstippen kan het voorkomen dat het gezellig druk is aan de Centrale Kassa. Het is kennelijk een goedbewaard festivalgeheim dat er ook aan de kassa’s van Pathé, Lantaren/Venster, Cinerama tickets te koop zijn (voor de dag zelf). Deze kassa’s op locatie zijn open vanaf 09:00 uur. De internetkassa’s zijn dag en nacht open voor online tickets, via filmfestivalrotterdam.com

Twan Huys ontving Michiel Huisman en Alexis Dos Santos

foto: Daniëlle van Ark

De aankomst Vandaag arriveren o.a. op het festival: Özcan Alper (Turkije) • Areg Azatyan (Armenië) • Gianni Di Gregorio (Italië) • Ivo M. Ferreira (Portugal) • Emmanuel Finkiel (Frankrijk) • Kartika Jahya (act. The Anniversary Gift) • Jianjun He (China) • Yamada Hiroshi (act. Looking for Cherry Blossoms) • Tae-GonKim (Zuid-Korea) • Kazuyoshi Kumakiri • (Japan) • Chi-YuarnLee (Taiwan) • Vitaly Mansky (Rusland) • Brillante Mendoza (Filippijnen) • Joe Odagiri (Japan) • Lai Nig Ru (act. Tattoo) • Uruphong Raksasad (Thailand) • Diederik van Rooijen (Nederland) • Kawahara Sabu (act. Looking for Cherry Blossoms) Michelle Savill (New Zealand) • Lee Anne Schmitt (VS) • Emily Tang (China) • Rifnu Wikana (act. The Anniversary Gift) • Ye Zhao (China

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

VPRO TIGER AWARD-KANDIDATEN

foto: Daniëlle van Ark

foto: Felix Kalkman

Leon Dai over No puedo vivir sin ti

Armagan Ballantyne over The Strength of Water

‘mijn ambitie is zoveel mogelijk vrijheid te hebben’

‘Ik had zelf niet aan Maori’s gedacht’

In No puedo vivir sin ti wordt een vader hartverscheurend door de autoriteiten van zijn dochtertje gescheiden, omdat hun bloedband nooit met een officieel staatsdocument is bestendigd. Regisseur Leon Dai (42) baseerde zijn tweede lange speelfilm op een werkelijk gebeurd drama dat Taiwan in beroering bracht. Elevator pitch

‘Een Taiwanees gezegde luidt: “Dochters waren de geliefden van hun vaders in een vorig leven”. Zelfs een onmogelijk, tegenwerkend politiek systeem kan de innige band tussen twee mensen, in dit geval tussen een vader en een dochter, niet kapot krijgen.’ Zwart-wit film

‘De keuze voor strakke zwart-wit beelden was onvermijdelijk, maar niet omdat ik een stijlstatement wilde maken. Mijn vorige film was bijvoorbeeld heel kleurrijk. Voordat we begonnen te draaien, maakten we eerst sfeerfoto’s van de cast en locaties in zwart-wit en kleur. Die kleuren klopten voor mijn gevoel totaal niet bij de film die ik voor ogen had. Dit verhaal moest gewoon zo sober mogelijk en in al z’n intrinsieke eenvoud worden verteld, ontdaan van alle opsmuk.’

het juiste meisje te vinden. Uiteindelijk vonden we haar viavia. Er huist een oude ziel in haar. Op de set was ze onvermoeibaar, een natuurtalent.’ Taiwan

‘Hou Hsiao-hsien en collega’s beschouwen we in Taiwan als de eerste generatie regisseurs. Ze maken mooie films, maar trekken thuis weinig publiek. Daarna komt een handvol regisseurs die ook zijn gelauwerd op buitenlandse festivals. Ik behoor tot de derde generatie. Ik heb nu twee lange films gemaakt. Gezien mijn leeftijd geeft dat wel aan dat het filmklimaat in Taiwan op z’n zachtst gezegd ongunstig is. Er wordt nauwelijks in films geïnvesteerd. Maar misschien gaat dat veranderen. Vijf maanden geleden brak debuterend regisseur Wei Te-sheng alle records met Cape No. 7, een Hollywoodachtig coming of age-drama. Na Titanic was dat de best bezochte film ooit. Nu beschouwt iedereen in Taiwan Wei als een wonder.’ Bright Future

‘Mijn volgende film is ook weer gebaseerd op de werkelijkheid. Het is een liefdesgeschiedenis die zich vijftig jaar geleden afspeelde. Mijn ambitie is zo veel mogelijk vrijheid te hebben om te maken wat ik wil. Ik ben al goed op weg.’ Saskia Legein

Eerste keer

No puedo vivir sin ti (TG) – Leon Dai

‘Het was de eerste keer dat ik een kind regisseerde. We hebben talloze audities gehouden om precies

Zo 25 21:45 PA5, ma 26 13:15 PA5, wo 28 10:15 PA4, za 31 13:00 PA4

Hongerige geesten #4 Bomoh: traditionele medicijnman die ook geestuitdrijving en zwarte magie beheerst. Staat hoog in aanzien, met rechten en plichten in de gemeenschap. Het vak kan niet zomaar worden geleerd, maar de krachten worden spiritueel geërfd. Sommigen zijn in staat zich –hoe IFFR – in een tijger te transformeren. Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hungry Ghosts die staan beschreven in The Malaysian Book of The Undead. Uitgegeven door filmmaker Amir Muhammad, die ook de Reading Room van de expositie The Haunted House ontwierp, waar dit boekje te raadplegen is.

Met The Strength of Water vertelt Armagan Ballantyne een universeel verhaal over familiebanden en het omgaan met verlies. Maar dan wel in een kleine Maori-gemeenschap met eigen rituelen en waarden. Elevator Pitch

‘De film gaat over de tweeling Kamir en Melody, die op een kippenboerderij leven. Hun leven wordt op zijn kop gezet door de komst van een mysterieuze vreemdeling. Ze worden van elkaar gescheiden en moeten vervolgens leren verder te gaan. Ik heb dit project vier jaar geleden op Rotterdam gepitcht – daar leerde ik mijn coproducer kennen. Dus bedankt Rotterdam!’

kennen, en na te denken over een gezamenlijk project. We zijn drie weken naar de westkust van het Zuidereiland geweest, waar de film zich afspeelt. Het klikte verbazingwekkend goed en dat leverde veel ideeën op. Ik had zelf niet aan Maori-personages gedacht, maar Briar is Maori, dus zij schreef het script vanzelfsprekend vanuit dat perspectief.’ Nieuw-Zeeland

‘Alle Nieuw-Zeelanders hebben een goede band met de natuur. Dat kan niet anders in een land waar je overal maar een half uur rijden van de zee bent. Maori’s hebben dat nog sterker – zij leven ook veel meer van het land dan de Pakeha’s, zoals ze de blanken noemen.’

Niet-professionele acteurs

Bright Future

‘Alle rollen, behalve die van de ouders, worden gespeeld door niet-acteurs. De jongen en het meisje vonden we op verschillende plekken, maar ze bleken familie en zijn zelfs bij elkaar in de straat opgegroeid. We hebben eerst een workshop van drie weken gedaan. Daar leerden we hen hoe ze, op basis van hun eigen ervaringen, emoties konden spelen. In de repetities werd er geïmproviseerd, maar bij het draaien hebben we toch vastgehouden aan het script.’

‘Ik heb niet de ambitie veel films te maken, wel om films te maken waar ik om geef. Het werken met schrijvers vind ik een van de leukste dingen aan filmen. Ik ben nu ook weer bezig met een andere schrijver. Deze film is voor mij succesvol als de cast, die hem nog niet heeft gezien, er trots op is en ook meer vertrouwen heeft gekregen in wat ze kunnen. Maori’s zitten nog steeds vooral in lagere sociale klassen – dat is historisch en geografisch zo gegroeid. Maar daar komt langzaam verandering in. Ik heb dan ook hoop op een bright future.’ Nicole Santé

Eerste keer

Ik had geld gewonnen op een festival voor een korte film en besloot daarom om weg te gaan met scriptschrijver Briar Grace-Smith, die ik net had leren

The Strength of Water (TG) - Armagan Ballantyne Zo 25 19:15 PA5, ma 26 10:30 PA5, wo 28 13:15 PA5, za 31 13:15 PA5

Get Shorty De makers van korte films maken kans op een speciale Tiger Award. Op de festivalsite kunt u uitgebreide interviews met een aantal van de 27 genomineerde regisseurs lezen. De Daily Tiger pikt elke dag twee quotes uit.

# 37

Mihai Grecu over Coagulate

Joost Rekveld over # 37

‘Het concept is een wereld waarin vloeistoffen niet de gewone natuurkundige wetten volgen, en waar water en lucht niet stabiel zijn. Ik wil dat het publiek een nieuwe wereld ontdekt: op de grens van hallucinaties en dromen. Hoewel de film een metaforische interpretatie bevat van de milieuveranderingen in onze wereld, spelen deze onderwerpen eigenlijk op de achtergrond. Ik hoop dat het publiek zich concentreert op de droomachtige dimensies van ieder shot...’

‘Ik heb deze film niet gemaakt door een fysiek apparaat te bouwen waarmee ik beelden kon maken, maar door het schrijven van software. Ik denk dat het grootste verschil zit in het feit dat, wanneer je werkt met celluloid, je verplicht bent meer te plannen en te structureren voordat je begint te draaien. Nu kon ik meer dingen uitproberen, waardoor het proces in sommige opzichten intuïtiever en minder rigoureus maakte. Het duurde alleen wel heeeel veel langer!’

Zo 25 16:15 PA6, ma 26 14:00 LA1

Zo 25 11:45 LA1

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

Link

Jezus Christus Vandaag viert de katholieke kerk de bekering van de heilige apostel Paulus, die aansluitend het christendom op de kaart zette. Vijf films waarin Jezus Christus verschijnt.

El cant dels ocells

De drie wijzen trotseren desolate landschappen teneinde de stal te bereiken waar de Zoon in de wereld kwam, waar het Woord vlees werd, waar de Liefde onder de mensen ging wonen.

vervolg pagina 1 ...te geven, maar die is te gecompliceerd om in verhalen te vangen. Lichtgelovige types trappen daar met open ogen in. Religie bestaat volledig uit stories on wheels.’ Ken Jacobs is, geflankeerd door zijn onafscheidelijke vrouw en medewerker Florence Jacobs, in zijn sas op het dak van de Doelen. Hij wijst op het stadsgezicht: de Pathé-bioscoop, de bomen van de Westersingel, de torens van de Paradijskerk, de Euromast, de hijskranen. ‘Dat beeld is veel interessanter dan de doorsnee Hollywood-film. De vormen, het perspectief, de werking van licht en schaduw… Dat is waar het met de film om begonnen is. Tot de commercie het kaapte en de kijker een narcotische behoefte aan amusement ontwikkelde. Ik heb waardering voor de technici die bij IMAX werken, maar alle schone dingen worden er verkloot door stompzinnigheden.’ De driedimensionale ervaring die Jacobs morgen in Pathé 1 opvoert met zijn toverlantaarn, verschilt radicaal van het 3D-spektakel van de IMAXtheaters. ‘Het wordt een abstract spel van licht, kleuren, ruimte en beweging. Met een grote rol voor het onverwachte.’ ‘Er is geen muziekscore, maar we hebben wel gerepeteerd’, vult Florence Jacobs aan. ‘Aki Onda bespeelt

Ken Jacobs

foto: Ruud Jonkers

de instrumenten en audiotapes. Een muzikant met vele armen.’ ‘Gelieve nuchter te verschijnen’, adviseert Ken. ‘De drugs krijgt u optisch toegediend.’ Paul van de Graaf

Return to the Scene of the Crime (SM) – Ken Jacobs Zo 25 16:30 VE1, wo 28 19:45 Unie Anaglyph Tom (Tom with Puffy Cheeks) (SM) – Ken Jacobs Zo 25 20:00 VE1, wo 28 22:15 Unie

Tom, Tom, the Piper’s Son (SM) – Ken Jacobs

(Surprise Performance!) Ma 26 21:30 PA1

Ken Jacobs presents The Nervous Magic Lantern

Zo 25 14:00 VE1

Russische belofte Alexey German Jr.

‘Het geld is op’ Een Russische arts is in 1961 nauw betrokken bij de allereerste ruimtevlucht. Hij schippert tussen zijn vaderlandtrots en de vraag of het waard is levens van kosmonauten te offeren voor eer en glorie van de Sovjet-Unie. Regisseur Alexey German Jr. gebruikte het verhaal als onderwerp voor Paper Soldier.

Il bacio di Giuda

Paolo Benvenuti’s visie op het verraad van Judas, hier neergezet als een tragische figuur die een noodzakelijke rol vervulde bij het uitkomen van de profetieën, de kruisdood en de verrijzenis.

The Middle Mystery of Kristo Negro

Filipijnse verbeelding van het lijden van de Mensenzoon, die met een geslachte waterbuffel zeult en als zodanig de zonden van de mensheid op zich neemt.

Alexey German Jr.

foto: Ruud Jonkers

German Jr. begon z’n carrière als theatercriticus, maar studeerde af aan de Moskouse filmacademie. Inmiddels wordt hij gezien als grote belofte van de nieuwe Russische cinema. Voor zijn drie speelfilms ontving hij diverse prijzen waaronder een Zilveren Leeuw in Venetië voor Paper Soldier. De filmmaker blijft bescheiden: ‘Natuurlijk ben ik er blij mee, maar in wezen is zo’n titel als ‘veelbelovend’ onbelangrijk. Laten we eerlijk zijn, Rusland is geen Hollywood en ik maak geen films voor de massa.’

The Terence Davies Trilogy

Drieluik over een man voor wie de hostie in de rooms-katholieke kerk eerder de belichaming is van verstikkende onderdrukking dan van een bevrijdende boodschap.

Eldorado

In de proloog van deze roadmovie bezweert een oude Vlaamse hippie: ‘Als ik niet Christus ben, mag God mij direct per donderslag vernietigen. Ik ben de Christus, de Messias... Maar ik ben niet gekomen om twee keer aan het kruis te hangen.’ (PvdG)

Als zoon van de grote Russische cineast Alexey German (1938), kreeg Alexey German Jr. (1976) de filmkunst met de paplepel ingegoten. Vader German was echter de laatste die hem aanmoedigde de filmbusiness in te stappen. German Jr.: ‘Hij raadde het me zelfs af. En hij had gelijk ook. Het is een zwaar, gecompliceerd beroep en rijk zal je er nooit mee worden. Daarbij is de filmkunst in Rusland altijd afhankelijk van de algemene landelijke situatie. Misschien zijn de communisten over tien jaar weer aan de macht en moeten we opeens weer films over Lenin maken.’

Danai Fuengshunut

www.dailydanai.com

De jonge filmmaker neemt graag de geschiedenis in relatie tot de gewone Rus als thema. Na The Last Train (2003), vier jaar geleden in Rotterdam te zien, en Garpastum (2005) volgt Paper Soldier, dat zich concentreert op de voorbereidingen voor de allereerste ruimtereis in 1961. ‘Voor Russen waren de jaren ‘60, de jaren na Stalins bewind, de eerste periode waarin ze vrij adem konden halen. Er was weer toekomstperspectief. Die eerste kosmonaut, Joeri Gagarin, stond voor het summum van alles wat de Sovjet-Unie kon bereiken. Het was een speciale gebeurtenis voor de ideo-

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

logie. Het betekende dat mensen weer vertrouwen in het systeem kregen en in mogelijkheden geloofden. Als de SovjetUnie níet als eerste een man de ruimte in had gestuurd, was er veel eerder een einde aan het Sovjetsysteem gekomen. Die ruimtevlucht fungeerde als cement.’ Dat de Russische cinema op Europese festivals warm ontvangen wordt, stemt German Jr. vrolijk. Hij vindt het belangrijk dat mensen Rusland beter leren kennen, maar vreest dat daar snel een einde aan komt: ‘Het geld is op! Er heerst een financiële crisis in Rusland en het is maar de vraag of de filmbusiness het hoofd boven water kan houden. Veel projecten zijn halverwege stilgelegd. Zelf werk ik nu aan een scenario, maar hoe dat af gaat lopen weet ik niet.’ Russische blockbusters zijn populair in de bioscopen, maar een film als Paper Soldier wordt amper op eigen bodem gezien. Daar ligt hij niet wakker van; hij wil films maken, zoals hij ze zelf graag ziet. Met prachtige wijde shots, de ‘echtheid’ van de mensen bewarend, in een impressionistisch jasje. Fan van hedendaagse makers als Lars Von Trier is hij niet, hij bestudeert liever films met tradities uit de jaren ’60, ’70 en ’80 en werk van Antonioni, Fellini of Bergman. ‘Het werk van oude meesters blijft voor mij altijd belangrijker dan het werk van nieuwe makers.’ Maricke Nieuwdorp Paper Soldier (SP) – Alexey German Jr.

Zo 25 10:30 PA7

Het getal

806

Zo veel filmprojecten zijn sinds 1988 ondersteund door het Hubert Bals Fonds – vernoemd naar de IFFR-oprichter Hubert Bals. 570 films zijn al gerealiseerd, dit jaar zijn er 33 films van het HBF-fonds te zien.

ROOM # 6071

DE ZOEKTERM ZOEK op google.nl op ‘NPS new arrivals’.

Een filmfestival zonder prijzen is geen filmfestival. Het Rotterdamse prijzencircus begint vanavond, met de bekendmaking van de winnaar van de NPS New Arrivals Competitie. Het hele jaar door kunnen ambitieuze filmmakers hun kortfilms insturen naar de speciale website. Daar zijn alle genomineerde filmpjes te bekijken. De winnaar krijgt 1000 euro.

MET ANDERE OGEN Onverwacht wordt er aangeklopt; Verbaast neemt Gustav bloemen in ontvangst. Wie is zijn stille aanbidder? Zijn Film Ist. A girl And A Gun. Te zien op ma 26 17:00 CI1, za 31 09:30 CI5 foto: Ruud Jonkers

FILMMAKERS WISSELEN VAN ROL De experimentele filmmaker Peter Liechti, wiens nieuwste film The Sound of Insects – Record of a Mummy gisteren in première ging, stelde in het kader van festivalonderdeel Signals een programma van zijn favoriete films samen. Maar andersom kan het ook: festivalprogrammeurs die films gaan maken.

Border

Een goed voorbeeld is de Canadees Mark Peranson, die zijn acteerdebuut maakt in Albert Serras El cant dels ocells. Zelf regisseerde Peranson Waiting for Sancho, door hemzelf omschreven als ‘a kind of making of ’ van Serras film. Vóór deze eerste tentatieve stappen in de filmproductie leerde Peranson de filmwereld al grondig kennen als programmeur bij het Vancouver International Film Festival. Daarnaast is hij hoofdredacteur en uitgever van het Canadese filmtijdschrift Cinema Scope. ‘Als je in die wereld zit, dringt zo’n idee als dat van Mark zich eerder op,’ denkt IFFR-programmeur Gerwin Tamsma. ‘Als Peranson niet eerst als criticus en programmeur in aanraking was gekomen met Serra, had hij niet als acteur in die film gezeten. Als ‘echte’ filmmaker had hij ook geen toegang gehad tot die set, of in ieder geval een heel ander soort toegang.’ De Sloveen Vlado Skafar, wiens Letter to a Child afgelopen vrijdag zijn internationale première op het festival beleefde, toont eenzelfde veelzijdigheid. Naast fi lmmaker is hij medeoprichter van de Slovenska kinoteka, het Sloveense fi lmmuseum, én van het festival Isola Cinema dat sinds 2004 in de gelijknamige Sloveense kustplaats wordt gehouden. De Nederlandse fi lmer Joost Rekveld werkt ook als gastprogrammeur en gastcurator.

Een paar jaar geleden stelde hij bijvoorbeeld voor het Filmmuseum het programma 4D samen met fi lms over wetenschappelijke experimenten. Van Rekveld draait zijn nieuwste fi lm #37 op het festival. Regisseur Harutyun Khachatryan, aanwezig met Border, is directeur van zijn ‘eigen’ festival: het sinds 2004 bestaande Golden Apricot fi lmfestival in Yerevan, Armenië. De suggestie dat deze filmmakers door hun eigen ervaring met hun films eerder binnenkomen bij andere festivals, wijst Tamsma (zelf geen filmplannen) resoluut van de hand. ‘Mensen die zich met zo’n passie inzetten voor filmfestivals hebben simpelweg liefde voor film. Ze kennen een enorme hoeveelheid films en hebben daar een helder idee over.’ (JB) Border (SP) - Harutyun Khachatryan

Zo 25 16:15 PA3, di 27 14:30 CI5 Letter to a Child (BF) – Vlado Skafar

Ma 26 9:45 CI7, wo 28 22:45 LA2, za 31 22:00 PA6 Waiting for Sancho (RG) – Mark Peranson

Zo 25 16:15 UN, do 29 17:15 CI7 The Sound of Insects – Record of a Mummy

(PL) – Peter Liechti Wo 28 14:30 CI1, vr 30 10:30 DOJ

DE UITLOOP

Half Light Mysterium (performance), vr 23, 19:30 uur

Hans-Paul Velema (29), IT-er, Rotterdam

Carla van Hooff (47), architect/ stedenbouwkundige, Deventer

Maurice Woestenburg (35), producent, Haarlem

‘Het is een serie interessante close-ups met sfeermuziek – nee, sfeergeluid. Die beelden en de muziek pasten wel bij elkaar, maar ze zijn ook makkelijk op elkaar aan te sluiten. Omdat er in allebei niet heel veel opbouw zit. Daarom ga ik ook wat eerder weg, ik verwacht niet veel climax.’

‘Het is ondanks de ogenschijnlijk simpele beelden een hele diepe ﬁlm. Toch was het moeilijk om met dit soort niet-verhalende beelden de aandacht er bij te houden. In het begin zie je hoe bijzonder ze zijn, maar op een gegeven moment gaan je gedachten toch afdwalen. Maar misschien is dat juist ook wel goed!’

‘Ik vond de wisselwerking tussen beeld en muziek erg goed, de ene keer had het geluid je aandacht, de andere keer drong het visueel zich naar de voorgrond. Ik ken de maker, en ben er op verschillende plaatsen bij geweest toen hij ﬁ lmde. Ik kon ook zoeken of ik de locaties herkende.’ (JB)

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

foto: Bram Belloni

Op uitnodiging van het festival zijn zes jonge filmcritici uit verschillende landen actief in Rotterdam. Om beurten schrijven zij over cinema. Vandaag opnieuw: Phil Dy uit de Filipijnen.

Het woord is ‘overweldigend’. Natuurlijk wist ik voordat ik hier arriveerde hoeveel fi lms er op het festival zouden draaien, maar wanneer je daadwerkelijk geconfronteerd wordt met het overvolle schema, waarin je MOET kiezen terwijl je alle fi lms zou willen zien… Het breekt je hart bijna om zulke keuzes te moeten maken. Er zit zo veel in het programma dat me intrigeert, en ik kan me niet voorstellen dat er genoeg uren in een etmaal zijn om dat allemaal mee te pikken. Maar ik kan moeilijk klagen over het feit dat er te veel is om te zien. Ik wentel me in de grandioze hoeveelheid en vooral de gevarieerdheid fi lms die ik hier tot mijn beschikking heb. Ik ben vooral heel gelukkig dat ik hier mijn kennis van ‘wereld-cinema’ kan uitbreiden. Het helpt enorm dat het festival zo goed is georganiseerd. Filippijnse festivals, soms maar een fractie in grootte van dit festival, kunnen behoorlijk chaotische toestanden zijn, met geen enkele garantie dat je binnen kunt komen bij de voorstelling die je graag zou willen zien. Dat wordt me hier bijna misdadig makkelijk gemaakt: alles wordt me op een presenteerblaadje aangereikt zonder dat ik zelfs maar hoef te denken over welke beslissingen ik zou moeten nemen. Ik weet bij voorbaat dat ik alles kan vinden wat ik nodig heb. En dus, hoewel ik geïntimideerd door de straten van Rotterdam stommel in een waas van jetlag, zit er ook een hint van een vreugdesprongetje in mijn tred. No way dat ik alles kan zien, maar ik weet wel dat ik veel meer ga zien dan ik ooit tevoren de kans heb gehad. En voor iedereen die van cinema houdt, zou dat meer dan genoeg moeten zijn.

Size Matters

Het scherm is de boodschap We kijken steeds minder naar bewegingen in de fysieke wereld en steeds meer naar bewegingen op een beeldscherm, in welk formaat dan ook. Het Size Matters-programma onderzoekt de hedendaagse verschijningsvormen van het beeldscherm. Het is de vraag of al die verschillende schermen andere eisen stellen aan de beelden die erop vertoond worden, en of we er op een andere manier naar kijken. Marshall McLuhan, een van de pioniers van de mediawetenschap, noemde media in de jaren ’60 van de vorige eeuw ‘extensions of man’ – en in de komende eeuw zullen beeldschermen steeds letterlijker uitgroeien tot een verlengstuk van ons lichaam. Ze zijn mobiel geworden: met laptops, iPods en mobiele telefoons draag je ze altijd en overal met je mee. Het lijkt een kwestie van tijd, voordat we net als Tom Cruise in Minority Report schermen gewoon met onze blote handen bedienen. Daarna is het maar een kleine stap, voordat het scherm een integraal, onmisbaar onderdeel van onszelf wordt. Stel je eens voor: een bril waarop aan de binnenkant informatie wordt geprojecteerd over de locaties waar je je bevindt, of die op verzoek een virtuele werkelijkheid voor ogen tovert. Een ander beroemd gezegde van McLuhan slaat ook op de beeldschermcultuur. Zijn ‘The medium is the message’ kan nu vertaald worden als ‘the screen is the message’. Twee tegengestelde ontwikkelingen lopen vrijwel parallel aan elkaar. Aan de ene kant hebben mensen een groeiend bewustzijn van de alomfoto: Felix Kalkman tegenwoordigheid van het scherm. We beseffen ons maar al te goed dat we anytime anywhere door schermen in alle maten In het Size Matters-programma onderzoekt het en vormen worden omgeven. de moderne verschijningsvormen van het beeldAan de andere kant verliezen we ons juist steeds scherm. Het scherm is er altijd in verschillende meer in al die beeldschermen. Wie er continu door vormen en maten geweest, maar niet eerder waren omringd wordt, slaat er op een gegeven moment het er zo veel als in de eenentwintigste eeuw. De geen acht meer op. Het is al de normaalste zaak omvang varieert van de vijf bij vier centimeter van van de wereld dat er middenin de stad Heineken- een iPod tot de honderdtwintig bij tachtig centireclames opduiken, dat op televisieschermen in meter van een plasmatelevisie en van de 23 bij elf kroegen voortdurend voetbal wordt uitgezonden meter van Pathé 1 tot de veertig bij 22,5 meter van en dat in de tram het laatste nieuws over de Ame- het grootste van de drie Urban Screens aan het Hofrikaanse presidentsverkiezingen voorbijflitst. Die plein in de Rotterdamse binnenstad. voortdurende onderdompeling zorgt er op niet al te lange termijn waarschijnlijk voor dat het beeld‘Verschillende scherm een vanzelfsprekend onderdeel wordt van de openbare ruimte. beeldschermen forceren

City Media Project Urban screens zijn er in alle vormen en maten. Op de Beurs, het belangrijkste metrostation van Rotterdam, hangen sinds kort zestien schermen waarop nieuws en entertainment worden uitgezonden. De komende tijd gaat het City Media Project ook op andere metrostations schermen ophangen, zegt projectleider Oscar Steens. ‘En wellicht op nog veel meer locaties in de stad. We zijn op dit moment in gesprek met zeventien partijen.’ De informatie op de schermen wordt non-lineair geprogrammeerd, wat betekent dat het gaat om roulerende, korte, snelle items. ‘Ons publiek bestaat niet uit mensen die er even lekker voor gaan zitten. Ze staan te wachten op de metro of hun blik blijft in het voorbijgaan op een scherm haken. Ze moeten dus op elk moment in een item kunnen vallen.’

hun eigen manier van kijken’

Het is de vraag of die verschillende schermen ook verschillende eisen stellen aan de beelden die erop worden vertoond. Het festival geeft het antwoord met de naam van het programma-onderdeel: Size Matters. En daar valt iets voor te zeggen, vindt mediawetenschapper William Uricchio, hoogleraar Historische mediavergelijking aan de Universiteit Utrecht. ‘De stelregel lijkt: hoe kleiner het scherm, hoe minder aandacht er mogelijk is voor visuele esthetiek en hoe meer nadruk komt te liggen op een pakkend gemonteerd verhaaltje. Cinema die rechtstreeks inspeelt op de zintuigen is voor kleinere schermen veel minder geschikt.’ Op dit moment lijkt ieder beeld echter op ieder scherm te moeten kunnen overleven. ‘Je ziet nu vaak dat de conventies van het televisiebeeld worden nagevolgd. Terwijl journalisten en kunstenaars eigenlijk op zoek zouden moeten gaan naar de specifieke esthetiek van ieder scherm afzonderlijk.’ Al die verschillende beeldschermen forceren hun eigen manier van kijken, stelt Uricchio. Het opgesloten zitten in de donkere, afgesloten ruimte van de bioscoopzaal zorgt voor onvoorwaardelijke

beschikbaar. Dat leidt tot een enorme overdaad aan indrukken. Er is voor ware concentratie, waarbij iemand ergens helemaal in opgaat, volgens De Swaan geen ruimte meer. ‘Meestal staat er nog iets anders aan, aan de rand van het blikveld, nog net binnen gehoorsafstand, waar mensen vagelijk attent op blijven, geërgerd, of vaker nog alert genoeg om vooral niets te missen dat toch interessant zou kunnen zijn’, aldus De Swaan. Voor wie alleen op zoek is naar verstrooiing is dat geen probleem, vindt De Swaan, maar wel als je iets bijzonders wilt leren of iets goed wilt maken.

overgave aan de fantasiewereld die de filmmaker op het scherm tovert. ‘De meeste andere schermen missen dat immersieve potentieel. Er gaan beelddetails verloren en het is onmogelijk om de wereld buiten het scherm helemaal te vergeten.’ Wie in de trein wel eens films kijkt op een iPod, weet hoe moeilijk het is om toch niet af en toe even uit het raam kijken, of te letten op de persoon die tegenover je zit. Het schermpje neemt het blikveld niet helemaal in beslag. Op het Rotterdamse Hofplein, waar de Urban Screen-film Close-up van Nanouk Leopold draait, gaat de aandacht al snel weer uit naar de voorbijrazende auto’s en de mediterraan ogende fontein. Als het gaat om hoe er wordt gekeken, lijkt er een diepe generatiekloof te bestaan. Het valt Uricchio op dat zijn neefjes het kijken van een film lijken te beschouwen als het spelen van een game. Ze willen handelend optreden. ‘Voor oudere mensen is het makkelijker om een passieve kijkhouding aan te nemen. Zij hebben nog de rust om televisie te kijken zonder voortdurend naar de afstandsbediening te willen grijpen.’

‘Je maakt deel uit van een totaalervaring, een Gesamtkunstwerk’ Jong of oud, ons kijkgedrag lijkt langzaam te fragmenteren. Uricchio gebruikt hiervoor de term continuous partial attention. ‘We hebben geleerd om naar meerdere schermen tegelijkertijd te kijken, maar dat brengt ook met zich mee dat onze aandacht voortdurend verdeeld is.’ Uricchio beschouwt dit niet per se als een negatieve ontwikkeling. Dat geldt minder voor socioloog Abram de Swaan, die in zijn lezing Het signaal is ruis geworden een ‘sociologie van de ruis’ bepleit. Tekst, beeld en geluid zijn tegenwoordig onbeperkt

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

Neurobioloog en onderzoeker-inopleiding Bart van Alphen daarentegen denkt dat onze concentratievaardigheden helemaal niet zo sterk aan verandering onderhevig zijn. ‘Het menselijk brein is heel goed in staat om relevante van niet-relevante informatie te onderscheiden.’ Van Alphen houdt op het festival een lezing tijdens de Walk ‘n’ Talk, een wandeling langs stadsbeeldschermen. ‘Dat filteren deden we vroeger ook en dat kunnen we nog steeds,’ aldus Van Alphen. ‘De concentratie die ervoor nodig is, kunnen we onverminderd opbrengen.’ De verwachting lijkt dus gerechtvaardigd dat mensen de behoefte blijven houden op te gaan in een film of televisieprogramma. De hernieuwde aandacht voor 3D-films en de opkomst van IMAX getuigen daarvan. IMAX heeft maar één doel: een totale onderdompeling van de kijker. De charmante krasjes en vlekken op oude filmprints en de pixels in YouTube-filmpjes leiden je op een IMAX-scherm niet af. Ze zijn er niet. Het medium onttrekt zich aan de waarneming, je zit volledig in de wereld van het verhaal. Eenzelfde effect kunnen de Urban Screens hebben. Want wat als we die beschouwen als een versmelting van scherm en stad? De films van Nanouk Leopold, Guy Maddin en Carlos Reygadas, die in het kader van Size Matters op drie Rotterdamse gebouwen te zien zijn, worden niet geprojecteerd op klassieke beeldschermen, maar op een witte folie die tegen de gebouwen is geplakt. Je ziet er duidelijk de contouren van de vierkante ramen en het gewapende beton van de muren achter schuilgaan. De films zelf gaan ook een interactie aan met Rotterdam en haar bewoners. Maddin reflecteert met een chaotische, associatieve beeldenstroom in Send Me to the ’Lectric Chair de razende hectiek van het stadsleven, terwijl de in alle rust gefilmde portretten in Nanouk Leopolds Close-up eerder een contrastwerking hebben. Zo bezien leidt een blik op de Hofplein-fontein niet af, maar maakt deze juist deel uit van een totaalervaring, een Gesamtkunstwerk waarin je volledig wordt ondergedompeld. Niels Bakker Maandag 26 januari staat Headquarters helemaal in het teken van Size Matters. Gespreksleider is Hans Maarten van den Brink, gasten zijn Abram de Swaan en Rutger Wolfson. Aanvang 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg, toegang gratis.

FESTIVAL INFO 12 IN

GOUDSESI

HOF PLE

NGEL

NA IER RIN MA

WEE

S UI

P KRU

LEIN ISP

MEE

Tickets: €9,- of met Tijgerpas €6,Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, Studenten OV-jaarkaart, Rotterdamse Studentenuitpas, Rotterdampas, 65-plussers)

AAT

EL LSING

E LD KAR

MAURITS SINGE

MAURITSW

TR OGS

S AN RM OO

Korting

T AA

GOUVERNESTRAAT

G K

LAA

STB

NEN

BIN

T NS

E ED

10 9 WIT

P AT

TRA

WIT

SCHIEDAMSEDIJK

E EUW

Met een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor een filmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Houders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rotterdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas. De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt. De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers vertoond worden.

AK BLA

NEN

BIN

LET OP!

RK MPA

SEU

Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitverkocht. Informeer daarom dagelijks aan de Centrale Kassa naar de beschikbaarheid!

M PJ ES

Tickets zijn zowel online (via de festivalsite) als offline (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht voor tickets voor de speciale evenementen. Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Burgerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur Prijzen

COO

Kassa

Contact & informatie

RIvER THE MAAS

VASTELAN

Op de hoogte blijven van het laatste festivalnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale nieuwsbrief Tiger Alert via filmfestivalrotterdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste adres voor uw vragen en informatie. U kunt ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht (openingstijden gelijk aan Centrale Kassa). Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan een mailtje naar publieksservice@filmfestivalrotterdam.com of bel met 010 8909000. Onze informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00 tot 21:00 uur.

P ER

Openbaar vervoer

CENTRAl INfo & TICKETS

info & tickets de Doelende Doelen 40 KruispleinKruisplein 40

fESTIvAl loCATIoNS

festivallocatiES 1 de Doelen 7 Zaal de Unie 1 de Doelen Kruisplein 40Mauritsweg 34 Kruisplein 40 8 TENT./ Witte de With 2 Rotterdamse Schouwburg 2 Rotterdamse Schouwburg Witte de Schouwburgplein 25 Schouwburgplein 25Withstraat 50 9 Voormalig Fotomuseum 3 Pathé Schouwburgplein Witte de Withstraat 63 Schouwburgplein3101Pathé Schouwburgplein 101 for the 10 V2_Institute 4 Cinerama FilmtheaterSchouwburgplein Unstable Media Westblaak 18 4 Cinerama filmtheater Eendrachtsstraat 10 5 Lantaren / Venster Westblaak 18 Gouvernestraat 133 5 lantaren / venster 6 Oude Luxor Theater Gouvernestraat 133 Kruiskade 10

oude luxor Theater Kruiskade 10

Zaal de Unie Mauritsweg 34

Nieuw jaar, nieuwe kansen Begin het nieuwe jaar direct goed! Kom langs bij Stoker! In de maand februari betaalt u géén inschrijfgeld

Urban Screens

TENT./ WitteNederlanden de With 11 Nationale Witte de Withstraat 50 Weena 505

voormalig fotomuseum Hofplein 19 Witte de Withstraat 63 13 Robeco Toren

12 Hofpoortgebouw

Coolsingel 120

10 V2_Institute for the Unstable Media Eendrachtsstraat 10 URBAN SCREENS:

Met het vervoer van en naar het International Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste film al de zaal uit. De festivallocaties bevinden zich allemaal op loopafstand van Rotterdam CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties heen en weer pendelen? Haal dan een tijgerpolsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphaltes of speciale baliein de Doelen en stap in een van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari in bezit zijn van een OV-chipkaart.

11 Nationale Nederlanden Weena 505 12 Hofpoortgebouw Hofplein 19 13 Robeco Toren Coolsingel 120 ponsor tival S s e F l Officia

1 GRATIS proefles*

alleen op afspraak

50 EURO voordeel* gÈÈn inschrijfgeld in de maand februari * Alleen op vertoon van deze advertentie

KAREL DOORMANSTRAAT 6-8 3012 GJ ROTTERDAM TEL: 010-4047904

Een prijs zonder sterallures. (Huur de Fiat Bravo al voor g 30,– / dag op sixt.nl)

WWW.STOKER.NL

A81132_AnzFilmfestRotterdam_DailyTiger.indd 1

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

22.12.2008 17:08:01 Uhr

LIVE EVENTS ZONDAG 25 JANUARI HEADQUARTERS

Talkshowhost Gabriëlle Provaas ontvangt vanavond Turkse cineasten en filmcritici. Aan het woord komen regisseurs Yesim Ustaoglu (Pandora’s Box) en Seyfi Teoman (Summer Book), en Senem Aytac en Gödze Onaran, die aan het filmtijdschrift Altayazi verbonden zijn. Ter gelegenheid van het programma-onderdeel Young Turkish Cinema is Altazayi in een speciale Engelstalige editie verschenen. Dagelijks 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg. Toegang gratis.

LIVE PERFORMANCE I.K.V. SIZE MATTERS

Iedere dag unieke live performances in Lantaren 1. Vanavond een fascinerende combinatie van laserlicht en uiteenspattende zeepbelclusters in de performance van 10000 Peacock Feathers, waarin wetenschap kunst raakt. Daarna creëert Bruce McClure hypnotisch overrompelende ﬁlmervaringen met minimale middelen in Reformed Lid After Lid in Tune. 10000 Peacock Feathers in Foaming Acid, 22:00 uur, LA 1 en Reformed Lid After Lid in Tune, 23:30 uur, LA 1.

SUPER Q&A

HAUNTED HOUSE

ERRATUM In de Daily Tiger van zaterdag is abu-

sievelijk op pagina 5, in de kop van het interview met de VPRO Tiger Award-kandidaten, de naam van de hoofdrolspeelster van Sois Sage vermeld. De regisseur van de ﬁlm is toch echt Juliette Garcias, en zij stond dan ook op de foto.

De kunstinstelling TENT. presenteert naar aanleiding van Size Matters de intrigerende groepstentoonstelling Aspect Ratio. Van nanotechnologische close-ups tot kosmische grandeur onderzoekt Aspect Ratio hoe beeldende kunst en wetenschap een dialoog aangaan. Aspect Ratio, TENT., Witte de Withstraat 50, 11:00 tot 18:00 uur, toegang 3,-, met Tijgerpas gratis, festivalpas, museumjaarkaart en Rotterdampas 50 procent korting. WARUM 2.0

V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze installatie in de vorm van een arena bestaat onder meer uit 360˚-videoprojecties en interactieve modules waarmee publieksinterventies realtime plaatsvinden via YouTube, Second Life en beveiligingscamera’s. Warum 2.0, V2_Instituut voor de instabiele media, Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur, toegang €3,-

In de Super Q&A gaat Cool Politics Researchoprichter Farid Tabarki vanavond in gesprek met Ruben Östlund over zijn wrange, maar bij vlagen zeer geestige, mozaïekﬁlm Involuntary. Start ﬁlm 18:30 PA 1, aansluitend gesprek.

In het kader van het Signals-onderdeel Hungry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/WDW63 omgebouwd tot een Haunted House. Geen ouderwetse kermisattractie, maar een bloedstollende presentatie van kunstinstallaties. Een aantal vooraanstaande Aziatische ﬁlmmakers en setdesigners richt er een kamer in. Durft u naar binnen? Let wel op: deuren open vanaf 17:00! Haunted House, voormalig Fotomuseum/WDW63, Witte de Withstraat 63, 17:00-24:00 uur, toegang gratis.

ASPECT RATIO

CREATIEF MET BIERVILTJES

foto: Ruud Jonkers

DE STELLING Elke dag op filmfestivalrotterdam.com een nieuwe vraag, en elke dag in de Daily Tiger de uitslag. WELKE URBAN SCREEN-FILM ZOU OP UW HUIS GEPROJECTEERD MOGEN WORDEN? Nanouk Leopold (29%) Guy Maddin (49%) Carlos Reygadas (22%)

INTO THE NIGHT

Een dj tovert de Kleine Zaal om in een dansfestijn. Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uitsluitend op vertoon van ﬁlmticket of Tijgerpas.

foto: Bram Belloni

URBAN SCREENS

Regisseurs Nanouk Leopold & Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos Reygadas maakten ieder een ﬁlm voor een gezichtsbepalend Rotterdams gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het gebouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het Robeco-

gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en de Hofpoort aan het Hofplein (Leopold & Emmen). Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiteraard) gratis Let op! Alleen vandaag de Urban Screens ook op het witte doek

Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieuwe IFFR-logo was volgens de makers dat mensen de tijger zelf na konden maken. Het gelegenheidstrio Leendert de Jong (programmeur Filmhuis Den Haag), Henk Bitter (programmeur Focus Arnhem) en Taco Ruighaver (directeur Movies that Matter) leefden zich uit op de bierviltjes.

in de zaal: 17:45 uur PA 6 geen ticket noodzakelijk, maar... vol = vol!

My IFFR Wie zich op de festivalsite registreert via My IFFR kan meningen achterlaten. Elke dag in de Daily Tiger een bloemlezing. ‘Ik ben per ongeluk in deze film gestapt (pathe 3 en 5 door elkaar gehaald). Een mooie film, die een beetje traag op gang komt, maar alleszins de moeite waard is. Verrassend verhaal.’ Rens en Wendy over Among the Clouds. ‘Mind-moving movie!’ Maar10 over Il bacio di Giuda. ‘WOW!!!!! Bijzondere film, ben blij dat ik hem ooit gezien heb, changed my life completely’. Justjolie over The World’s Greatest Sinner. ‘Nee Carel, het is een prachtige, ontroerende film en de mensen zijn zeer herkenbaar. Inderdaad, tranen, maar absoluut geen smartlap.’ Radlon over Rachel Getting Married. ‘Al die plassen bloed hoeft niet voor mij maar soms gutst het wel het doek af! Voor de schrijver heb ik diep respect overigens,sensatie.’ Carel over Gomorra.

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

1 1.

Filmtransporteur Jeroen van Beusekom brengt een nieuwe film naar Pathé. Per dag worden zo’n honderd films over 24 lokaties verdeeld. 2. Debat over Young Turkish Cinema onder leiding van de Amerikaanse criticus Howard Feinstein. Een van de voorspellingen die uit het debat kwamen is dat de Turkse auteursfilm, die nu nog in de marge verkeert, snel een breder publiek zal vinden. 3. Zoeken in de Daily Tiger: welke van de 100 films draait waar? 4. Een onvermijdelijk regenachtige avond: Pathé op het Schouwburgplein . 2

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com