DAILY TIGER
TURN FOR ENGLISH EDITION
38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #8 donderdag 29 JANUARI 2009
foto: Daniëlle van Ark en Bram Belloni
Verrassing! Alsof het festival nog niet genoeg verrassende films heeft, is er elk jaar op de laatste vrijdag als klap op de vuurpijl de surprisefilm. Daar doet het IFFR lekker geheimzinnig over, want de titel wordt niet verklapt totdat de filmvoorstelling is gestart. Ook de Daily Tiger houdt de lippen stijf op elkaar, maar tot één hint willen we ons wel laten verleiden: bouwjaar 1972. Surprisefilm, vr 30 21:30 PA1
Regisseur valt flauw pagina 3
‘Waar zit die rotspecht?’ pagina 5
Het relativeringsvermogen van kunst pagina 11
en serra zag dat het goed was Hij sleept op filmfestivals vaak een heel gevolg met zich mee. In Rotterdam laat de flamboyante regisseur Albert Serra zich vergezellen door de complete cast van zijn nieuwe film El cant dels ocells. Het gaat om de bewoners van het Catalaanse dorpje Banyoles, waar Serra zelf ook vandaan komt. Ze spelen de hoofdrollen in al zijn films. Amateur-acteurs, vindt hij, improviseren makkelijker, omdat ze niet de behoefte hebben aan vaste modellen en scenario’s.
Na Cervantes’ klassieker Don Quichot te hebben verfilmd als Honor de cavalleria gebruikte Serra nu het bijbelse verhaal van de drie wijzen uit het Oosten, die op kraamvisite gaan bij het kindeke Jezus. Het in zwart-wit gefilmde El cant dels ocells heeft dezelfde kale stijl. De in knullige gewaden uitgedoste, rondbuikige mannen sloffen in lang uitgesponnen scènes, gedraaid vanuit vaste cameraposities, voort over woestijnheuvels. De andere helft van de tijd rusten ze uit, onder een
bosje of in een kuil, droogjes kibbelend over de te volgen route. U verfilmde een klassiek verhaal zonder er een echt verhalende film van te maken.
‘De meeste adaptaties zijn te schijterig om het plot los te laten. Maar waarom zou je een verhaal uitleggen dat iedereen al kent? De atmosfeer was voor mij belangrijker dan de gebeurtenissen. De statische shots zijn een verwijzing naar middeleeuwse iconografie. Want dat is wat de drie wijzen zijn: iconen uit de schilderkunst. We weten nauwelijks iets over hen. Ik heb die vlakke oorsprong van de mythe gerespecteerd. Het was gek geweest als ik hen was gaan psychologiseren.’
Tussenstand Publieksprijs
1 Slumdog Millionaire 4.77 2 Pranzo di Ferragosto 4.73 3 Troubled Water 4.51 4 Maman est chez le coiffeur 4.45 5 Fixer: The Taking of Ajmal... 4.43 6 The Karamazovs 4.41 7 Frozen River 4.36 8 Room and a Half 4.33 9 Teza 4.32 10 La nana 4.32 11 Jermal 4.32 12 Pandora’s Box 4.31 13 Pomegranates and Myrrh 4.29 14 The Strength of Water 4.24
Tegelijkertijd neemt u het bijbelverhaal helemaal niet serieus. Ik heb uw film bekeken als een droogkomische klucht.
‘Dat betekent niet dat het gaat om een parodie of demystificatie’. Lees verder op pagina 9
Troubled Water foto: Bram Belloni
column
I of the tiger
foto: Bram Belloni
Hollywood in de Klas-jurylid Carice van Houten deelde gistermiddag een mini-Tiger Award voor Beste Film uit. Die was voor De wisseltruc van de Rotterdamse basisschool Barkenstijn Rode Wiekel. Zou het hebben meegespeeld dat de film wat gemeenschappelijks had met haar Zwartboek en Valkyrie? In ieder geval vond de jury De Wisseltruc helemaal gelukt door ‘de mix van jonge en oude mensen, het thema van de Tweede Wereldoorlog en de goeie grappen.’ In totaal stuurden basisscholen uit Nederland en België ruim 150 filmpjes in. foto: Ramon Mangold
Film vol fobieën Regisseur valt flauw Filmmaker en antropoloog Kiko Goifman maakte een fictiefilm over fobieën en confronteerde zichzelf ook met zijn eigen angst: ‘Al in de preproductie ben ik flauwgevallen.’
foto: Felix Kalkman
MovieSquad nominaties De MovieSquad-jury maakt vanavond in de grote zaal van de Schouwburg de winnaar van de MovieSquad Award bekend. Genomineerd zijn het Zweedse Involuntary van Ruben Östlund, Slumdog Millionaire van Danny Boyle en Loveleen Tandan
Extreme angst voor dwergen, penetratie, etalagepoppen, werk, meningen of uitwerpselen; ze komen allemaal voorbij in FilmPhobia. Een regisseur – een acteur, niet Goifman zelf – wil als onderzoek voor een speelfilm de ‘waarheid’ filmen op het gezicht van een persoon met een fobie, op het moment dat hij daaraan blootgesteld wordt. FilmPhobia oogt als een making of, maar is een fictiefilm met realistische elementen: mensen die écht bang zijn. Goifman: ‘Ik werkte met mensen met een fobie, met fobische acteurs en met acteurs die spelen dat ze een fobie hebben. In de film is het moeilijk te achterhalen wie fobisch is en wie het speelt.’ De crew vond het ingewikkeld om iemand bloot te stellen aan een voor hen vreselijke situatie maar, zo stelt Goifman, iedereen koos vrijwillig voor deelname aan het project. ‘De mensen met angsten wisten dat het onaangenaam zou worden. Wel vertelde ik ze tot in detail wat er zou gebeuren, dat vond ik wel zo ethisch.’ In feite staan de fo-
(Groot-Brittannië) en Unmade Beds van Argentijn Alexis Dos Santos. Dos Santos won in 2006 al een MovieSquad Award met zijn speelfilmdebuut Glue. De winnende film krijgt een geldprijs van 2000 euro, te besteden aan de promotie van de film in het Nederlandse arthouse-circuit. Aansluitend op de prijsuitreiking wordt de winnende film vertoond. Mocht Slumdog Millionaire winnen is dat dus een mooie kans om de film, waarvan verder alle voorstellingen zijn uitverkocht, alsnog te zien. (JB)
bieën symbool voor angst in het algemeen. ‘Angst is overal. De Amerikaanse angst voor terrorisme bijvoorbeeld en de consequentie van de bijkomende overheidscontrole op ons leven.’ Ondanks de heftigheid van Goifmans beelden, wilde de Braziliaan geen horrorfilm maken. ‘Ik film bewust niet dicht bij de gezichten of op ogen op het moment van pure angst. Ik bewaar afstand en plaats tussen zware momenten een grap, creëer wat lucht.’ Hij zette zichzelf en zijn eigen fobie – voor bloed – in voor de heftigste scènes. ‘Ik ben daar acteur, maar mijn angst en het flauwvallen is echt. Al in de pre-productie viel ik flauw omdat een meewerkend kunstenares zichzelf sneed.’ Goifman wilde ondanks zijn angsten de touwtjes in handen houden. ‘In de opnamefase vroeg ik de crew niet te stoppen met filmen als ik flauwviel. Ze moesten net zo lang wachten tot ik wakker werd en zelf ‘cut’ kon zeggen. Bijzonder heftig, want je hebt bij het wakker worden enkele seconden nodig om te beseffen dat je op een set bent en jij de regie in handen hebt.’ (MN) FilmPhobia (SP) – Kiko Goifman
Do 29 16:00 PA7 vr 30 19:30 PA6 za 31 17:00 CI6
ons Film Award gewonnen. De prijs is gisteravond door de Lions Club Rotterdam voor de vijfde keer uitgereikt. De prijs gaat naar een veelbelovend internationale filmmaker die in de IFFR-categorie Bright Future zijn maatschappelijke en politieke betrokkenheid laat zien. Aan de award is een bedrag van 2000 euro verbonden.
geen tijger maar leeuw Unmade Beds
Het integere drama Française van Souad El-Bouhati, over een Marokkaans meisje in Frankrijk dat op haar tiende terug moet naar Marokka, heeft de Li-
Française
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com
Of men nu Vietnamees, Perzisch of Frans spreekt, het doet er niet toe: alles is tijdens het festival netjes in kleine behapbare tekstregeltjes van het doek af te lezen. Nee, dan Engels gesproken films. Van Woolloomooloo tot Newcastle, van Wellington tot Toronto, op vele plekken in de wereld wordt Engels gesproken. Maar verstaan we het ook? Verstaan we het ook echt, of maar een beetje? En wanneer is de gesproken taal onmisbaar als communicatiemiddel en wanneer minder of niet? Ben ik met mijn redelijke beheersing van die taal als filmprogrammeur wel een goede graadmeter? Als wij in Rotterdam ook van Engelstalige films authenticiteit verwachten, wanneer rechtvaardigt het bewuste accent of dialect dan een te maken elektronisch ondertiteling? Die dan uiteraard ook in het Engels is. En dus voor sommigen neerbuigend zou kunnen overkomen. Waarom Awaydays wel en Telstar niet? Heeft het gevolgen voor onze competitie? Ik stel die vragen omdat ze zich ieder jaar opnieuw voordoen, en een eenduidig of eenvormig antwoord lastig te formuleren is. In Sunrise/Sunset spreekt de Dalai Lama volgens sommige bezoekers een soort Engels dat lastig te verstaan is. Dit ondermijnt het begrip van, en dus de waardering voor, de bewuste film. Omdat het tijd, geld en moeite kost, en voor menig logistieke hobbel zorgt, kan ondertiteling geen automatisme worden. Daarnaast, wie is hiervoor uiteindelijk echt verantwoordelijk: wij als organisatie, maar ook de goed geïnformeerde bezoeker? Wat vinden de producenten en salesagenten? Dit jaar hebben we nogal bij toeval vertoningen van Awaydays met én zonder ondertiteling gehad, en wat bleek? De waardering was volgens mijn collega van de KPN Publieksprijs vrijwel gelijk. Spijkers op laag water? Of toch belangrijk? Erwin Houtenbrink IFFR-programmeur
Simply Cinema Het mag gerust een festivaltraditie worden genoemd: de speciale interviews die filmmaker Christiaan van Schermbeek maakt met IFFRprominenten voor zijn reeks Simply Cinema. Dit jaar reisde hij af naar Istanboel voor portretten van de vernieuwers van de Turkse Cinema. Hij sprak daar met zowel de eerste generatie van de Turkse renaissance alsook met de jonge honden. Yesim Ustaoglu (voorzitter van de VPRO Tiger Awardsjury en regisseuse Pandora’s Box), Dervis Zaim (Somersault in a Coffin), Mahmut Fazil Coskun (van Wrong Rosary) en Kazim Öz (The Storm) komen onder anderen aan het woord. De documentaire duurt 45 minuten en is gratis toegankelijk. De maker is uiteraard aanwezig voor een discussie. Simply Cinema, do 29 21:30 uur, De Unie, geen ticket nodig
3
VPRO TIGER AWARD-KANDIDATEN
foto: Bram Belloni
foto: Felix Kalkman
Naito Takatsugu over The Dark Harbour
Alicia Scherson over Turistas
‘IK WIL GRAAG MENSEN DOEN GLIMLACHEN’
‘WAAR ZIT DIE ROTSPECHT?’
Hij is nog steeds niet van de verbazing bekomen dat hij filmmaker is. Tot voor kort studeerde de Japanner Naito Takatsugu (1981) wiskunde. Hij maakte een korte film, won een prijs, maakte zijn eerste speelfilm Midnight Pigskin Wolf, won weer een prijs en presenteert in Rotterdam nu zijn tweede speelfilm, het ongemakkelijke liefdesverhaal The Dark Harbour. ‘Mijn droom is net zo beroemd te worden als Kitano Takeshi.’ ELEVATOR PITCH
‘The Dark Harbour is een sprookje dat zich afspeelt in een kleine havenstad. De hoofdpersoon is een onhandige visser, die van alles probeert terwijl niks lukt. De fi lm begint rustig en misschien zelfs vrij saai. Vanaf halverwege gebeuren er echter bijzondere dingen, dus ik hoop dat het publiek blijft zitten.’ HUMOR
‘De humor in de film lijkt misschien apart, maar is gebaseerd op dingen die mij zelf zijn overkomen. Zo is mijn leven. Ik ben elke dag bezig met nadenken over opmerkelijke situaties. Zelf vind ik de humor daarom vrij normaal.’
daarom een zware tijd. En ik weet eigenlijk nog steeds niet of die film gelukt is [ondanks het winnen van een prijs op het festival van Pusan; KD]. Ik ben ook nerveus over de internationale première van The Dark Harbour, hier in Rotterdam.’ JAPAN
‘Ik ben nog een beginner, dus ik kan niet veel zeggen over de Japanse fi lmindustrie. Maar voor mijn gevoel zijn er weinig fi lms met eigenzinnige humor. Japanse fi lms zijn meestal serieus en rustig. Ik wil graag een fi lmmaker zijn die mensen doet glimlachen.’ BRIGHT FUTURE
‘Ik vind het moeilijk mijn toekomst te voorspellen, omdat ik nog maar net begin. Een concreet volgend project heb ik op dit moment nog niet. Misschien dat ik een keer in de bergen wil filmen, in plaats van aan zee. Maar ik wil in elk geval films blijven maken. Mijn droom is om net zo beroemd te worden als Kitano Takeshi, zodat iedereen mijn naam kent.’ Kees Driessen
EERSTE KEER
Turistas vertelt over de twijfels van de bijna veertigjarige Carla, die na een ruzie met haar man terechtkomt in een oogverblindend mooi Chileens nationaal park, waar ze optrekt met een Noorse jongen, op zoek naar zijn identiteit. ELEVATOR PITCH
‘Ik heb veel moeite een samenvatting te geven van mijn film, omdat er twee verhalen in zitten. Het gaat over de relatie van de hoofdpersoon met haar man, maar ook over wat ze meemaakt na hun ruzie. Ik was dan ook heel blij met de beschrijving die in de programmakrant stond: ‘dertiger Carla die in een Chileens natuurreservaat ontdekt dat de wetten van de natuur net zo verwarrend kunnen zijn als die van de stad.’ DIEREN
‘Ik zoom tijdens de film in op dieren – een specht, een insect – om de kijker eraan te herinneren dat het verhaal dat ze zien, er één is van ontelbare verhalen die verteld kunnen worden. In één scène huilt Carla. Dan zie je een close-up van een kevertje, dat rondscharrelt in zijn eigen wereldje, en plots valt een van haar tranen op hem. Voor hem is die druppel geen traan, maar een gebeurtenis in zijn leventje.’ FIRST TIME
‘Toen ik Midnight Pigskin Wolf mocht maken, had ik het gevoel dat ik echt alles moest geven. Het was
The Dark Harbour (TG) – Naito Takatsugu
Do 29 10:30 PA5 vr 30 22:15 CI6 za 31 10:15 PA1
‘Het is na Play, dat een paar jaar geleden ook op dit festival draaide, mijn tweede fi lm. Het is de eer-
ste keer dat ik in de natuur heb gedraaid. Ik wilde David Attenborough-achtige opnamen, maar dan wel met acteurs erin. Dat viel niet mee. Je moet veel geduld hebben om dieren te fi lmen, en dat hadden we eigenlijk geen van allen. Stonden we rond te kijken “waar zit die rotspecht?” terwijl je eigenlijk uren moet gaan zitten met takken op je hoofd.’ CHILI
‘Het is niet zo moeilijk om in Chili mooie natuur te vinden. Eigenlijk wilden we meer naar het zuiden, maar toen we in dit park kwamen, vonden we het perfect. Het is heel mooi, met die zeven watervallen en riviertjes. En maar drie uur rijden van Santiago.’ BRIGHT FUTURE
‘Mijn nieuwe fi lm wordt mijn eerste adaptatie van boek Una novelita lumpen van Roberto Bolano. Toen ik het las dacht ik meteen “dit wordt mijn fi lm” en ik heb onmiddellijk de rechten gekocht. Godzijdank, want de schrijver is inmiddels overleden en nu begint zijn werk populair te worden. Het gaat over een meisje wier ouders overlijden. Het wordt een fi lm vanuit haar perspectief met B-fi lmelementen erin. Een naam is er al: The Future.’ Nicole Santé Turistas – Alicia Scherson
Do 29 19:15 PA5; vr30 10:30 PA5; za31 18:30 PA1
HONGERIGE GEESTEN #8 Moyang Lang Kuit: half slang, half adelaar. Zijn nachtelijke roep voorspelt iemands einde. Hij doodt zijn slachtoffer door het tergend langzaam het hoofd om te draaien. De enige kans op ontsnapping is via een Bomoh, of medicijnman. Vandaar dat iedereen die het monster ‘s nachts hoort, dit ogenblikkelijk aan de dorpsoudste moet melden. Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hungry Ghosts die staan beschreven in The Malaysian Book of The Undead. Uitgegeven door fi lmmaker Amir Muhammad, die ook de Reading Room van de expositie Haunted House ontwierp, waar dit boekje te raadplegen is.
De Poolse cineast Jerzy Skolimowski, kwam speciaal over voor de première van Four Nights With Anna, zijn eerste film sinds vijftien jaar. foto: Daniëlle van Ark
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
5
Link
Praten, praten, altijd maar praten. Het is de televisieziekte. Zap op een willekeurig moment langs dertig zenders en op vijfentwintig zie je een gezicht praten. Gelukkig zijn er speelfilms die hun bek weten te houden.
Border
Contemplatief, beeldend en zo goed als woordenloos. Af en toe mompelt iemand wat, temidden van het Armeense landschap, maar van dialogen is geen sprake. De regisseur met de mooiste naam van het festival, Harutyun Khachatryan, richt zijn blik liever op een buffel. Dat zegt genoeg.
Puccini e la fanciulla
Paolo Benvenuti doet het anders. Zijn personages, componist Puccini en diens geliefden, zwijgen in alle talen. Maar in voice-over horen we originele teksten uit hun brieven. Een interessante constructie van een regisseur die zichzelf bovenal beschouwt als historicus.
Bouli Lanners over Eldorado en Louise-Michel: ‘We zijn allemaal nogal lui aangelegd’ Amper drie dagen nadat de Waalse acteur en regisseur Bouli Lanners klaar was met het draaien van zijn eigen film Eldorado stond hij, als acteur, op de set van de al even absurdistische Franse film Louise-Michel. In de eerste speelt hij een goedzak die zich ontfermt over een junk, in de tweede een doortrapte oplichter die niet te beroerd is zijn terminaal zieke zus in te schakelen voor een moord.
‘Ze ademen wel een beetje dezelfde sfeer, het zijn twee rare films in ieder geval. Maar in de esthetiek zijn ze totaal verschillend’, zegt Bouli Lanners, gevraagd naar de overeenkomsten tussen Eldorado en Louise-Michel (van Gustave Kervern en Benoît Delépine). Wijst de anekdotische stijl van Eldorado en Louise-Michel volgens Lanners op een losse manier van scriptschrijven? ‘Eldorado begon inderdaad met een hoop kleine ideeën. Soms kwamen ze samen, soms niet. Tijdens de draaiperiode veranderden er ook nog voortdurend dingen. Ik ben geen goeie schrijver, en ik denk dat dat een aanbeveling is als je aan een script begint. Je moet je realiseren dat een scenario een halffabrikaat blijft, het eindproduct is de film. Als je er literatuur van wil maken, werkt dat verlammend.’ Zijn vrienden, de regisseurs Kervern en Delépine, kunnen er ook wat van. Voor hun vorige films Aaltra en Avida bestond het script maar uit een paar velletjes, waarin geen enkele dialoog stond. Lanners: ‘Ik moest toen zelf ‘s ochtends opschrijven wat mijn personage zou zeggen. Dan gingen zij er twee uurtjes tussenuit en namen we ’s middags op. We zijn allemaal nogal lui aangelegd. Maar voor Louise-Michel hadden ze een heus script gemaakt.’
foto: Ruud Jonkers
In de Franse hommage aan de echte Louise-Michel, een voorvechtster van socialisme en feminisme tijdens het bewind van Napoleon III, moest Lanners genoeg pijnlijke scènes spelen, maar daar had de acteur geen moeite mee. Bij zijn eigen film was dat wel anders. Lachend: ‘Drie maanden monteren en elke dag naar mezelf kijken was geen pretje. Ik was voortdurend geneigd mezelf eruit te snijden. Tijdens het draaien vond ik de scène in de rivier knap lastig. Het is nogal ongemakkelijk om de baas te zijn als je in je onderbroek staat.’ (SL) Eldorado – Bouli Lanners
Do 29 20:00 DOJ, za 31 9:30 CI6 Louise-Michel (SP) – Gustave Kevern, Benoît Delépine Do 29 12:00 CI5, za 31 10:45 PA2
Zwanger zonder zaad Tiro en la cabeza
Hier wordt wel gesproken, maar we horen het niet. Daarvoor blijft de camera op te respectvolle afstand van de ETA-leden, die ogenschijnlijk onbewogen toeleven naar de volgende aanslag. In de stilte wordt elke beweging zwanger van dreiging.
Nulle part terre promise
En stel je voor dat je zou horen dat dit terroristen waren, klaar voor een aanslag. In plaats van migranten op zoek naar een betere toekomst. Hoe zou je dan kijken? De les: in afwezigheid van dialogen is duidelijker hoe vooroordelen je blik kleuren. FILM IST. a gun & a girl
Terug naar de basis: de zwijgende film. Uit honderd jaar oude fragmenten monteerde Gustav Deutsch een tijdloos verhaal van verlangen en geweld. Totdat je bij de zoveelste melodramatische aanranding denkt: kunnen jullie niet gewoon even praten? (KD)
Het centrale concept van The Baby Formula lijkt science fiction: een lesbisch stel wordt zwanger van elkaar, zonder gebruik van mannelijk bronmateriaal.
Volgens regisseur Alison Reid is het echter dichterbij dan we denken. ‘In muizen is het proces al met succes toegepast, dat was ook de aanleiding voor de film. Ik heb zelf eigenlijk nooit kinderen gewild, maar omdat ik met een vrouw samen ben, ging ik me beseffen hoe vervelend het is om als lesbische vrouw nooit een kind te kunnen hebben van degene van wie je houdt. Juist op een moment dat ik daar erg mee bezig was, las ik een wetenschappelijk artikel over dit proces.’ Dat idee werkte ze uit in de korte film Succubus, een directe voorloper van The Baby Formula. ‘Actrices Angela Vint en Megan Fahlenbock spelen daar dezelfde rollen als in The Baby Formula, maar in Succubus mislukt het proces. Kort na het maken ervan hoorde ik van beide actrices apart dat ze zwanger waren. Het was echt life imitating art, die kans kon ik niet laten liggen.’ Reid leerde het filmvak als stuntvrouw in honderden films – van de ‘geweldsporno’ van de Saw-reeks tot
Danai Fuengshunut
www.dailydanai.com
de recente arthousetitel Blindness. In haar regiewerk bouwt ze voort op de ervaring in het werken met acteurs. ‘Als ik een vechtscène coördineerde, keken de acteurs wanneer er ‘cut’ werd geroepen niet naar de regisseur maar naar mij. Ook als regisseur moet je ze het vertrouwen geven dat je ze niet voor schut zet. Al te vaak wordt de creativiteit van acteurs onderdrukt doordat maker te rigide vasthoudt aan het scenario; ik heb ze juist aangemoedigd zo veel mogelijk te improviseren.’ Die opzet past bij de stijl van de film, die neigt naar mockumentary. ‘Het originele idee was zelfs om een echte documentaire te maken, met interviews met stemcelbiologen en bio-ethici, en het fictieverhaal van de twee vrouwen daarin in te bedden. We zouden al die wetenschappers gaan interviewen op een conferentie in Frankrijk, maar de organisatie haakte af door het fictie-element.’ De docustijl wordt daarom naar het einde toe meer losgelaten. ‘De verschuiving weerspiegelt de ontwikkeling van het verhaal: het uitgangspunt is wetenschappelijk, maar uiteindelijk draait het om familie en liefde.’ (JB) The Baby Formula (BF) – Alison Reid
Do 29 20:15 LA2
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com
foto: Daniëlle van Ark
7
Met andere ogen
foto: Bram Belloni
ROOM # 116 Zhao Ye verfrist zich na een vermoeiend festivaldagje. Het is zijn eerste keer in Europa en hij vindt het geweldig, al spreekt hij geen woord Engels. Zijn film Jalainur is nog te zien op do 29 19:30 UN en za 31 15:00 CI2. Foto: Ruud Jonkers
de uitloop Exhausted, woensdag 28, 01:06 uur
Kjell Betlem (20), student & zaalwacht, Rotterdam:
Brigitta Dorma (25), student, Rotterdam en Karishma Aashni (25), student, Rotterdam:
‘Het was exhausting. Ik ben een kwartier voor het einde weggelopen, toen ik het ranzige geweld echt niet meer kon verdragen. De film begon heel sloom en vervreemdend, maar groeide al snel uit tot een orgie van seksueel misbruik en geweld. Op een gegeven moment was het gewoon niet meer plezant.’
‘We hebben onszelf echt moeten pushen om het uit te zitten. Er werden tepels afgeknipt en iemand stak een schaar in een vagina. Zoals mannen moeten gruwen van een penis die wordt afgehakt, begrijp je dat dit voor vrouwen erg pijnlijk is. Al zorgden die schokkende beelden er ook voor dat we bleven zitten.’
Stefano Curti (49), dvd-producent, Rome:
‘Esthetisch had de film een sterke identiteit. De beelden vertelden het verhaal, vrijwel zonder dialogen en muziek. Het grofkorrelige super8filmmateriaal maakte het erg rauw. Het geweld is meer psychologisch en seksueel dan crimineel. Een meisje dat zich aangetrokken voelt tot een ander meisje, gaat niet met haar naar bed maar snijdt zichzelf open.’ (NB/PvdG)
Vervolg van pagina 1 ...‘De absurde humor onderstreept juist het pionierschap van de drie wijzen, in feite de eerste christenen op aarde. Pioniers doen iets compleet nieuws. Door de ogen van andere mensen is dat al snel absurd en gestoord. Zo werd degene die voor het eerst op het idee kwam van de auto als vervoermiddel in plaats van paard en wagen, door iedereen uitgelachen.’ U bent wars van professionalisme. U werkt niet alleen met amateur-acteurs, maar bent zelf ook niet geschoold als filmmaker.
‘Ik voel mezelf een beetje de belichaming van de droom van de nouvelle vague. Die kwam erop neer dat het voldoende is een cinefiel te zijn en de techniek van het filmen minimaal te beheersen. Dat laatste was moeilijk in de jaren ’60, vanwege het dure filmmateriaal. Maar in het digitale tijdperk kan werkelijk iedereen een film maken.’ U staat erom bekend maar wat aan te rommelen op de set. Uw films komen grotendeels improviserend tot stand.
Albert Serra
foto: Ruud Jonkers
‘Ik probeer te vermijden om iedere dag hetzelfde te doen. Dat is ook de reden dat ik niet met professionele acteurs werk. Die reproduceren alleen maar wat je hen voortkauwt. Repetities zijn voor mij uit den boze en ik doe nooit een scène over
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com
Op uitnodiging van het festival zijn zes jonge filmcritici uit verschillende landen actief in Rotterdam. Om beurten schrijven zij over cinema. Vandaag: Gaetano Maiorino uit Italië
Ik arriveerde op het Centraal Station in Rotterdam in een enorme plensbui. Ik vroeg een voorbijganger de weg naar de festivalburelen, en hij antwoordde: ‘Volg de tijgers!’. Inderdaad, de hele stad hangt vol met posters met het festivallogo, dus ik hoefde zijn poëtische aanwijzing alleen maar letterlijk op te volgen. Halverwege het festival heeft de uitdrukking ‘Volg de tijgers!’ een nieuwe betekenis voor me gekregen. Voor mij is deel uitmaken van de FIPRESCI-jury de meest stimulerende activiteit binnen het trainee-programma. Deze taak is zowel moeilijk als ongelofelijk spannend. Ik kom er gaandeweg achter dat het nog helemaal niet zo eenvoudig is ‘even op je favoriete film stemmen’. We discussiëren, wisselen opinies en kritiek uit, analyseren ieder detail tot op het bot en dat bij ieder van de veertien films die meestrijden om de VPRO Tiger Awards. De discussies worden gevoerd met een groep zeer ervaren filmrecensenten, mensen uit allerlei landen die dit werk al jaren doen. Ze geven me meer dan ik ooit kon hopen van tevoren: een dieper begrip van filmkunst, het plezier in het debatteren, passie, en een nieuwsgierigheid om films vanuit nieuwe invalshoeken tegen het licht te houden. Die dingen maken dat ik echt het idee heb dat ik ‘de tijger volg’.
op de set. Soms geef ik mijn acteurs alleen het onderwerp van een dialoog, soms gaat het om meer uitgewerkte teksten, maar ze mogen er altijd hun eigen draai aan geven. Zo levert ieder shot een nieuwe ontdekking op. De opnames draaien voor mij om toeval, om intuïtie, om plezier maken. Het maakt niet uit als je er eens naast zit. Pas in de montagekamer moet je er helemaal bij zijn met je hoofd. Als je daar fouten maakt, eindig je met een waardeloze film. De Finse regisseur Aki Kaurismäki heeft eens gezegd: “tijdens het filmen ben ik altijd dronken, tijdens het monteren altijd nuchter”. Dat is in feite de grondgedachte van mijn werkwijze.’ U studeerde vergelijkende literatuur wetenschap. Waarom maakt u films?
‘Om heel eerlijk te zijn: ik zou liever iets anders doen. Mocht ik ooit de lotto winnen, dan verzeker ik je dat ik nooit van mijn leven meer een film maak. Ik vind dat niet gek. Negentig procent van de mensen heeft een hekel aan zijn werk. Net als zij doe ik het voor het geld. Het enige probleem is dat mijn films geen rooie cent opleveren. Wat dat betreft is mijn leven een fucking mess!’ Niels Bakker El cant dels ocells (BF) – Albert Serra Do 29 14:45 uur CI6, vr 30 12:00 uur LA1 Crespià: The Film Not the Village (FTF) – Albert Serra Do 29 20:00 uur CI7
9
Aspect Ratio in beeld
DE REDELIJKHEID VAN DE MENSELIJKE MAAT Grootte is relatief: dat is het uitgangspunt van de groepstentoonstelling Aspect Ratio. Als onderdeel van het programma Size Matters tonen de elf verzamelde kunstwerken dat het niet gaat om het formaat, maar om de verhouding. De afzonderlijke installaties kijken elk vanaf hun eigen afstand naar de wereld, en stellen daarmee gezamenlijk de vraag waar de mens relatief staat. De grootte is dit jaar van belang op het festival, zo veel is duidelijk. Maar waar de meeste onderdelen van het programma Size Matters zich richten op de grootte van het scherm in absolute zin, draait de tentoonstelling Aspect Ratio om verhoudingen – om de menselijke maat. Die visie vindt zijn oorsprong in de korte film Powers of Ten uit 1977 van het echtpaar Charles en Ray Eames. De omschrijving, die een titelkaart aan het begin van de film geeft, is van toepassing op de tentoonstelling: ‘Een film over de relatieve grootte van de dingen in het universum, en het effect van een extra nul.’ Het echtpaar Eames baseerde hun fi lm op het boek Cosmic View uit 1957, het levenswerk van de Nederlandse schoolmeester Kees Boeke. In 42 foto’s worden daarin de lengte en breedte van het zichtbare veld, en dus de afstand tot de wereld, telkens met een macht van tien Ook te zien: Yota van Louis de Cordier vergroot of verkleind. Beginnend bij een meisje met een kat zoomt Boeke met ons uit naar het niveau van de losofische bewoordingen: ‘Dit eenzame uitzicht, de straat, en vervolgens de stad, het land, de planeet, zonnestelsels als stof, is hoe het grootste deel van het melkwegstelsel, en zo verder tot de rand van de ruimte eruit ziet. Deze leegte is normaal; de volhet waarneembare universum. Vanaf hetzelfde heid van onze eigen buurt is de uitzondering.’ beginpunt duikt hij ook met ons naar binnen in negatieve machten van tien, naar het niveau van ‘Pas van dichtbij cellen, moleculen en atomen. Charles en Ray Eames regen deze afzonderlijke bekeken, wordt de stappen twintig jaar later aaneen tot een vloeiende zoom voor hun wetenschappelijke film, gemaakt immense schaal van het in opdracht van IBM. Ze gebruiken een combina- apparaat duidelijk’ tie van fotografie en animatie om de diverse stadia weer te geven. Op muziek van Elmer Bernstein geeft natuurkundige Philip Morrison commentaar in fi- De installaties, die elk hun eigen zaal hebben in expositieruimte TENT., tonen precies die overvloed van ons hoekje van het universum. De abstracte fi lm The Surging Sea of Humanity van Ken Jacobs kan verwijzen naar de periode waarin ons bewustzijn van deze rijkdom snel ZOEK op YouTube op ‘Cosmic groter werd: de late negentiende en vroege twinZoom High Quality’ tigste eeuw. Jacobs’ fi lm is een bewerking van een stereoscopische foto, die (afgaand op de kleding In 1968, negen jaar vóór het echtpaar Eames, maakte de Canadese Eva en het uiterlijk van de afgebeelde mensenmassa) Szasz de animatiefilm Cosmic Zoom werd genomen in het staarteind van de negentienmet hetzelfde uitgangspunt. Zij neemt de eeuw. De stereoscoop was toen een populair in haar film, die poëtischer van insteek kermisapparaat, en is net als de kinetoscoop en is, op haar beurt een jongen met een de zoötroop een technologische voorloper van de hond op een bootje als startpunt. fi lm. De stereoscopen gebruikten een techniek die vergelijkbaar is met het proces dat wordt gebruikt in 3D-fi lm. Een onderwerp wordt gefotografeerd vanuit twee subtiel veschillende standpunten. Eén daarvan wordt bekeken door het linkeroog, het ander door het rechter, en daarmee wordt de illusie van diepte gecreëerd. Jacobs bewerkte zo’n ZOEK op YouTube op
ZOEKTERM
ZOEKTERM ‘MIB ending’
Twintig jaar ná Powers of Ten sloot Barry Sonnenfeld zijn blockbuster Men in Black (1997) af met een variant op hetzelfde idee. Dat gebeurt in een noodvaart – waar de Eames ruim vijf minuten de tijd voor nemen, schiet MIB in nog geen halve minuut voorbij. Sonnenfeld voegt er een draai aan toe: net voorbij de grens van het (op dat moment) waarneembare universum, blijkt een glazen wand te zitten. Ons heelal is een knikker, die door een buitenaards wezen nonchalant wordt opgepakt.
The Possible Ties Between Illness and Success
Collider, de deeltjesversneller van de Europese onderzoeksorganisatie CERN die centraal staat in Simon Norfolks fotoreeks The Spirit of Inquiry. Van afstand vormen de beelden cirkelpatronen, pas van dichtbij bekeken wordt de immense schaal van het apparaat dat gebruikt wordt voor onderzoek naar elementaire deeltjes duidelijk. Het vertrek waarin Norfolks werk hangt, grenst aan dat van Morgan Fishers Aspect Ratio, dat de tentoonstelling zijn naam gaf. We kijken naar onszelf in een aantal spiegels aan verschillende wanden van een (relatief) klein kamertje. Ze hebben de verhouding (maar niet de omvang) van diverse filmformaten met welluidende namen als de Ultra Panavision (2,76:1) en de Academy Ratio (1,37:1). Door onszelf te positioneren ten opzichte van de spiegels, de expositieruimte en eventuele andere daarin aanwezige bezoekers, kadreren we ons foto: Daniëlle van Ark eigen shot. En doordat de spiegels tegenover elkaar geplaatst dubbelfoto, en vervormt de mensenmassa tot een zijn, ontstaat er vrijwel altijd ook weer een shot bingolvend, abstract beeld. nen dat shot. Het is alsof we op het grote doek naar onszelf kijken, maar dan op ware grootte – en dus Juist in de periode, waarin de foto werd gemaakt niet immens uitvergroot, zoals deze filmformaten en de stereoscopie als vermaakstechniek een grote eigenlijk bedoeld zijn. vlucht nam, werd de wereld voor veel mensen snel groter. Door technologische ontwikkelingen kon ‘Het aantal vlekken men zich sneller verplaatsen over de wereldbol. Letterlijk per stoomtrein en iets later per auto, maar ook verandert naar gelang het indirecter door media als kranten en film, die de wereld tot in de verste uithoeken in beeld brachten. aantal bezoekers op site’ Niet voor niets was een van de populairste genres van de vroege film de travelogue, waarbij simpelweg In de kamer naast die van Fisher vinden we Carlo een camera voorop een trein of auto werd gezet om Zanni’s installatie The Possible Ties Between Illness and Success. Een korte film (2 minuten, inclusief creopnames van de omgeving te maken. De onophoudende stroom aan informatie is al- dits) toont een zieke man en zijn bezorgde vriendin. leen maar groter geworden. The World as Will and Het aantal vlekken in zijn gezicht verandert naar Representation van Roy Arden haakt hier op in. Arden gelang het aantal bezoekers op de aan het project verzamelt foto’s van internet, en maakt ieder jaar een verbonden website. De film wordt vertoond op een compilatiefilm van zijn verzameling door de foto’s aan de wand gemonteerde iPod met twee koptelesimpelweg achter elkaar te plakken. Het jaar 2007 foons. Het minuscule formaat van het scherm wordt leverde een film van ruim anderhalf uur op, bestaan- benadrukt door de popperige sculptuur die aan de uit een constante stroom beelden die te snel voor- de iPod bevestigd is; het stel uit de film lijkt naar bijschiet om echt te bekijken maar langzaam genoeg zichzelf te kijken op het schermpje dat zo voor hen om te registreren wat je ziet: van David Bowie naar gigantisch is. Macro en micro komen samen: via de boksen naar Marlon Brando naar The Beatles. De toe- website heeft de hele wereld potentieel invloed op schouwer zoekt naar een systeem, dat er bij vlagen wel het filmpje, terwijl het minischerm en het petieterige sculptuurtje juist benadrukken hoe nietig we zijn. lijkt te zijn, maar even snel weer vervliegt. Joost Broeren Zoals de nieuwe technieken in de negentiende en twintigste eeuw een steeds groter deel van de wereld en het De expositie Aspect Ratio is tot en met 8 maart, te zien in heelal voor de mens zichtbaar maakten, worden die TENT., Witte de Withstraat 50. Dagelijks geopend van tegenwoordig juist ingezet om de allerkleinste deeltjes 11:00 tot 18:00 uur (maandag gesloten), daarvan weer te geven. Zoals met de Large Haddron toegang € 3,-, met Tijgerpas gratis.
The Spirit of Inquiry
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
The World as Will and Representation
11
FESTIVAL INFO 12 IN
GOUDSESI
HOF PLE
11
NGEL
NA IER RIN MA
WEE
E
D
KA
S UI
KR
6
EG
SW
P KRU
1
LEIN ISP
P
P
NT
MEE
Tickets: €9,- of met Tijgerpas €6,Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, Studenten OV-jaarkaart, Rotterdamse Studentenuitpas, Rotterdampas, 65-plussers)
AAT
EL LSING
E LD KAR
EG
MAURITS SINGE
MAURITSW
2
TR OGS
HO
S AN RM OO
L
7
KORTING
T AA
TR
GOUVERNESTRAAT
DE
5
OU
NI
13
G K
LAA
STB
WE
EG
W
NEN
BIN
AT
RA
T NS
E ED
T
E
SS
10 9 WIT
HU
4
P AT
TRA
HS
WIT
SCHIEDAMSEDIJK
E EUW
8
C
RO
Met een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor een fi lmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Houders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rotterdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas. De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt. De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers vertoond worden.
AK BLA
WE
NEN
BIN
LET OP!
RK MPA
SEU
Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitverkocht. Informeer daarom dagelijks aan de Centrale Kassa naar de beschikbaarheid!
BO
O
M PJ ES
MU
Tickets zijn zowel online (via de festivalsite) als offl ine (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht voor tickets voor de speciale evenementen. Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Burgerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur PRIJZEN
COO
3
KASSA
RIvER THE MAAS
D
VASTELAN
P ER
AS
MU
SB
RU
G
CONTACT & INFORMATIE
Op de hoogte blijven van het laatste festivalnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale nieuwsbrief Tiger Alert via fi lmfestivalrotterdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste adres voor uw vragen en informatie. U kunt ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht (openingstijden gelijk aan Centrale Kassa). Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan een mailtje naar publieksservice@fi lmfestivalrotterdam.com of bel met 010 8909000. Onze informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00 tot 21:00 uur. OPENBAAR VERVOER
CENTRAl INfo & TICKETS
INFO & TICKETS de Doelende Doelen 40 KruispleinKruisplein 40
fESTIvAl loCATIoNS
FESTIVALLOCATIES 1 de Doelen 7 Zaal de Unie 1 de Doelen Kruisplein 40Mauritsweg 34 Kruisplein 40 8 TENT./ Witte de With 2 Rotterdamse Schouwburg 2 Rotterdamse Schouwburg Witte de Schouwburgplein 25 Schouwburgplein 25Withstraat 50 9 Voormalig Fotomuseum 3 Pathé Schouwburgplein Witte de Withstraat 63 Schouwburgplein3101Pathé Schouwburgplein 101 for the 10 V2_Institute 4 Cinerama FilmtheaterSchouwburgplein Unstable Media Westblaak 18 4 Cinerama filmtheater Eendrachtsstraat 10 5 Lantaren / Venster Westblaak 18 Gouvernestraat 133 5 lantaren / venster 6 Oude Luxor Theater Gouvernestraat 133 Kruiskade 10
6
oude luxor Theater Kruiskade 10
7
Zaal de Unie Mauritsweg 34
ponsor stival S e F l ia Offic
URBAN SCREENS
8
TENT./ WitteNederlanden de With 11 Nationale Witte de Withstraat 50 Weena 505
9
voormalig fotomuseum Hofplein 19 Witte de Withstraat 63 13 Robeco Toren
12
Hofpoortgebouw
Coolsingel 120
10 V2_Institute for the Unstable Media Eendrachtsstraat 10 URBAN SCREENS:
Met het vervoer van en naar het International Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste fi lm al de zaal uit. De festivallocaties bevinden zich allemaal op loopafstand van Rotterdam CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties heen en weer pendelen? Haal dan een tijgerpolsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphaltes of speciale baliein de Doelen en stap in een van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari in bezit zijn van een OV-chipkaart.
11 Nationale Nederlanden Weena 505 12 Hofpoortgebouw Hofplein 19 “Charmante, lichtvoetige roadmovie” - DE VOLKSKRANT 13 Robeco Toren “Onpretentieus, innemend en minimalistisch juweeltje” Coolsingel 120 - DE FILMKRANT “Terechte lof voor een kleinood dat herinneringen oproept aan het vroege, minimalistische werk van Jim Jarmusch” - CINEMA.NL “Revelation of the year Cannes 2007” volgens de international filmpers
A Film By Fernando eimbcke
vanaf 30 maart op DVD www.filmfreaks.nl
FIPRESCI PRIZE BERLIN 2008
Een prijs zonder sterallures. (Huur de Fiat Bravo al voor g 30,– / dag op sixt.nl)
A81132_AnzFilmfestRotterdam_DailyTiger.indd 1
BEST DIRECTOR GUADALAJARA 2008
DIEGO CATAÑO
CASTING SCREENPLAY BY
HÉCTOR HERRERA
DANIELA VALENTINE
JUAN CARLOS LARA
ALFRED BAUER PRIZE BERLIN 2008
YEMIL SEFAMI
ALEXIS ZABÉ FERNANDO EIMBCKE
22.12.2008 17:08:01 Uhr
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
13
LIVE EVENTS DONDERDAG 29 JANUARI Headquarters Talkshowhost Gabrielle Provaas praat vanavond met Tijger regisseurs van drie verschillende continenten. Aanwezig zijn Henry Bernadet & Myriam Verreault (A l’ouest de Pluton), Alicia Scherson (Turistas) en Caspar Pfaundler (Schottentor). Hoe hebben zij tot nu toe het festival ervaren? Dagelijks 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg. Toegang gratis. Lezing NAi Engelstalige lezing The Big Picture. Hoogleraar Communicatiewetenschappen Alison Griffiths, mediawetenschapper William Body en kunstenaar/curator Michael Naimark spreken, met festivalprogrammeur Edwin Carels, over de ontstaangeschiedenis van screen culture, nieuwe mediarepresentaties van de aarde en de verspreiding van beeldschermen. Let op: kaarten zijn niet te koop bij de festivalkassa, maar bij het Nederlands Achitectuurinstituut (op loopafstand van de festivallocaties). The Big Picture,20:00 uur, NAi, Museumpark 25, 20:00 uur, toegang € 5,-. Voor meer informatie: www.nai.nl.
Het getal
8492 Het gezamenlijke aantal stoelen van alle zalen die aan het festival meedoen: het oude Luxor, de Doelen, de Rotterdamse Schouwburg, Pathé Schouwburgplein, Cinerama, Zaal de Unie en Lantaren/Venster.
Urban Screens Regisseurs Nanouk Leopold & Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos Reygadas maakten ieder een film voor een gezichtsbepalend Rotterdams gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het gebouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het Robeco-gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en het Hofpoort-gebouw, Hofplein (Leopold & Emmen). Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiteraard) gratis Warum 2.0 V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze installatie in de vorm van een arena bestaat onder meer uit 360˚-videoprojecties en interactieve modules waarmee publieksinterventies realtime plaatsvinden via YouTube, Second Life en beveiligingscamera’s. Warum 2.0, V2_Instituut voor de instabiele media, Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur, toegang €3,Aspect Ratio De kunstinstelling TENT. presenteert naar aanleiding van Size Matters de intrigerende groepstentoonstelling Aspect Ratio. Van nanotechnologische close-ups tot kosmische grandeur onderzoekt Aspect Ratio hoe beeldende kunst en wetenschap een dialoog aangaan. Aspect Ratio, TENT., Witte de Withstraat 50, 11:00 tot 18:00 uur, toegang € 3,-, met Tijgerpas gratis, festivalpas, museumjaarkaart en Rotterdampas 50 procent korting. Into the Night De Kleine Zaal verandert in een dansfestijn met Frankly & Remco (Conclub) Soundsystem. Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uitsluitend op vertoon van filmticket of Tijgerpas.
Worm Live Live muziekspektakel voor twee schermen, met fonkelnieuwe restauraties van de scrap-poppulp van de ruim tachtigjarige Jeff Keen en ontnuchterende visionaire films met meesterlijke muzikale bijdragen van Peter Rehberg (Pita) en Editions Mego. Jeff Keen + Peter Rehberg aka Pita 22:30 uur LA 1
cREATIEF MET VILT
Haunted House In het kader van het Signals-onderdeel Hungry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/WDW63 omgebouwd tot een Haunted House. Geen ouderwetse kermisattractie, maar een bloedstollende presentatie van kunstinstallaties. Een aantal vooraanstaande Aziatische filmmakers en setdesigners richt er een kamer in. Durft u naar binnen? Let wel op: deuren open vanaf 17:00! Haunted House, voormalig Fotomuseum/WDW63, Witte de Withstraat 63, 17:00-24:00 uur, toegang gratis.
DE STELLING Elke dag op filmfestivalrotterdam.com een nieuwe vraag, en elke dag in de Daily Tiger de uitslag. WAT IS UW FAVORIETE GENRE? Drama Komedie Horror Documentaire Non-narratief
46% 20% 15% 16% 3%
Dioraphte Drie Dit jaar strijden de 33 HBF-titels ook om een eigen publieksprijs: de Dioraphte Award van € 10.000,- . De tussenstand: 1. Teza 2. Jermal (foto) 3. Pandora’s Box
Alex Descas en Claire Denis.
foto: Ruud Jonkers
Super Q&A In de Super Q&A gaat Zomergastenpresentator Bas Heijne in gesprek met de Meastro van dit jaar; Claire Denis. Ze gaan dieper in op haar nieuwste film 35 Rhums, over de relaties tussen vier flatbewoners. Alex Descas, een van de acteurs, zal ook aanwezig. Start film 18:30 uur PA 1, aansluitend gesprek.
Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieuwe IFFR-logo was volgens de makers dat mensen de tijger zelf na konden maken. Veel IFFR-bezoekers leven zich uit op de bierviltjes.
My IFFR Wie zich via My IFFR op de festivalsite registreert, kan daar een mening achterlaten. Hier een kleine bloemlezing. ‘Aardige film, niet indrukwekkend. Een in zijn werk wat gefrustreerde mannelijke hoofdrolspeler die door de komst van een “schoonzusje” in een driehoeksrelatie terecht komt. De psychologische drijfveren heb ik niet allemaal begrepen. Waarom gaat het schoonzusje naar een hotel om ruwe seks te hebben met een onbekende? Wel prima geacteerd!’ Frank over 199 Tips to Be Happy. Je zit in een heerlijke film en dan gebeurd er iets volkomen onwaarschijnlijks, een integere man rand een jongere jongen aan. (…) Hoe kan je een zo’n leuke film zo’n ongeloofwaardige einde geven? ruud over A Country Teacher. ‘Ik heb de galapremière van deze film bijgewoond. Het was een prachtige film, heel veel gevoelens kwamen naar buiten, heb nog uren de film niet uit mijn gedachte kunnen krijgen, het was KORT maar KRACHTIG!’ Dennis over Wrong Rosary
14
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM
foto: Ruud Jonkers Premièreparty Bollywood Hero.
foto: Daniëlle van Ark
foto: Ramon Mangold
Size Matters Live, Aki Onda in Pathé 1.
Studenten van de Nederlandse Film en Televisie Academie in debat met Tiger-regisseurs.
foto: Daniëlle van Ark
foto: Ramon Mangold
Spangas-actrice Kimberley Klaver deelt handtekeningen uit tijdens de uitreiking van de Mini Tiger Awards van het project Hollywood in de Klas.
Micromovies: films bekijken op je mobieltje.
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com
15