Daily Tiger NL #5 by Mad Max

DAILY TIGER

TURN FOR ENGLISH EDITION

38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #5 maandag 26 JANUARI 2009

foto: Ruud Jonkers

gratis De makers van de 27 genomineerde films in de Tiger Awards Competitie voor korte film krijgen vanavond om 21:30 uur duidelijkheid. Dan worden in Lantaren 1, de grote zaal van het ‘hoofdkwartier van de korte film’, de drie gelijkwaardige prijzen bekend gemaakt. Iedere prijs is goed voor €3.000,-. De jury bestaat uit de Britse kunstenaar, curator en schrijver George Clark, de Maleisische schrijfster en regisseur Tan Chui Mui en de Spaans/Oostenrijkse televisiemaakster Maria Pallier. De Awards Ceremony met vertoning winnende shorts is gratis en zonder ticket toegankelijk, maar wees er snel bij: vol is vol!

Interview met filmende historicus Paolo Benvenuti pagina 11

jonge tijgers slaan erop los bij griezelfilm Tweeënvijftig kinderen in de leeftijd van 8 tot 12 jaar maakten gisteren tijdens de Kids Only-dag een professionele soundtrack onder het griezelfilmpje De Geest van de Weduwe. Ze namen in een studio-omgeving de geluiden op met muziek instrumenten bij het filmpje over een nachtwaker in een verlaten fabriek. De Rotterdamse componist Jacques van de Veerdonk van Watch That Sound heeft voor het vijfde achtereenvolgende jaar speciaal een korte film gemaakt voor het Kids Only-programma, om kinderen te laten ervaren wat geluid met een film doet.

De Dag begon met de vertoning van zeven shorts, een verzameling van computer- en poppenanimaties, experimentele filmpjes en live-action fictie. Jaimy Kuipers (acht jaar, wil later professor worden): ‘Ik heb met de bongo’s geluiden gemaakt, en ik heb met een lepel in een soort rond houten ding geroerd. Dat geluid zat onder de scène waar de bewaker met een stok langs het hek gaat. Ik vond de film met alle geluiden eronder véél beter. Maar toch nog niet zo leuk als het filmpje van de vechtende muizen van vanmorgen [Our Wonderful Nature, red].’ (SL)

Gisteravond ging Slumdog Millionaire in première. Na afloop was er een grote toeloop op de afterparty. Die was alleen voor genodigden, partycrashers kwamen er ondanks verwoedde pogingen dan ook niet in. Co-regisseur Loveleen Tandan – de ster van de avond – en festivaldirecteur Rutger Wolfson hadden uiteraard geen moeite binnen te komen. Voor ons een mooie gelegenheid om onze excuses aan te bieden dat haar naam gisteren hier verkeerd gespeld stond.

Tussenstand Publieksprijs 1 Rachel Getting Married 4.52 2 Teza 4.36 3 Pandora’s Box 4.36 4 Room and a Half 4.33 5 The Karamazovs 4.30 6 Tokyo Sonata 4.21 7 A Country Teacher 4.19 8 La vie moderne 4.19 9 Flashbacks of a Fool 4.18 10 Still Walking 4.17

foto: Bram Belloni

Prijs voor zoektocht De korte film Seeking You van Jean-Julien Pous heeft gistermiddag de New Arrivals-prijs gewonnen. Volgens de jury is het de regisseur gelukt verschillende grote thema’s en technieken te combineren in een ‘indrukwekkende cinematische liefdesbrief aan Hongkong’. Aan de prijs is een bedrag van duizend euro verbonden. Er was een speciale vermelding voor Jansoree – The Unbearable Heaviness of Mama’s Nagging gemaakt door Jung Yol Choi. ‘Het toont de kracht van cinema op zijn eerlijkst.’ Ook het ‘buitengewone acteertalent’ van Hae Yeon Gil werd geprezen. Zowel de winnende als de genomineerde films zijn te zien op cinema.nl/nps-new-arrivals.

column

I of the tiger

New Arrivals-juryleden Sandra Berends, Jean Gabriel Périot en Sun Koh omringen winnaar Jean-Julien Pous

Superonder vragers De gelouterde interviewers Bas Heijne (NRC-columnist) en Farid Tabarki (oprichter Coolpolitics Research) nemen dit jaar om beurten de Super Q&A voor hun rekening, dagelijks direct na de voorstelling van 18:30 uur in Pathé 1. Bas Heijne is druk met de voorbereidingen voor het vragenspervuur dat hij na afloop van Native Dancer op de Kazachstaanse regisseur Guka Omarova zal loslaten. Zijn collega Farid Tabarki zal er ook zijn; Tabarki wil dit moderne sprookje beslist wil zien. ‘Een actueel thema. Hoe eenvoudige mensen zich verweren tegen de brute krachten van de moderniteit.’ Waarin verschilt de Super Q&A van de normale Q&A?

Tabarki: ‘Onze interviewachtergrond, opgeteld bij de ruimte die we ervoor nemen. Een film kan van alles bij het publiek losmaken. Het is aan ons dat uit die zaal te trekken en te zorgen dat de filmmaker leegloopt. Na afloop van Among the Clouds zette de Iraanse regisseur Rouhollah Hejazi zijn blik op de wereld binnen een kwartier heel helder neer.’

micro macro Size matters, ook als het formaat bijzonder klein is. De NPS heeft, met steun van het Stimuleringsfonds, een zevental filmmakers opdracht gegeven micromovies, ofwel korte films te maken, die speciaal bedoeld zijn voor het mobiele telefoonscherm. De resultaten zijn om 16:15 uur te zien op het grote doek van Venster 1. De aanwezige filmmakers zullen na de voorstelling met plezier hun filmpje naar je mobiel verzenden. Loop je ze mis, dan zijn de titels later ook via uitzendinggemist.nl te downloaden, of via speciale Bluetooth-hotspots bij festivallocaties Lantaren/ Venster, Pathé, de Schouwburg en de Doelen. Vandaag is de korte film op de kleinste én grootste schermen te zien. Een paar uur na de micromoviesvoorstelling is een aantal korte films uit het Size Matters-programma voor één keer te zien op het allergrootste binnendoek van het festival, vanaf 21:30 uur in Pathé 1.

speciale bijeenkomst Haunted House opent vandaag voor één keer zijn deuren als het buiten nog licht is. De Filipijnse regisseur Lav Diaz, die in het huis rondspookt met Manila’s Dark Room, ontvangt vanaf 14:00 uur iedereen die meer wil

weten over de droevige mensenrechtensituatie in zijn land. VN-rapporteur Philip Alston schreef twee jaar geleden dat er sinds 2001 in de Filipijnen meer dan duizend journalisten, advocaten, vakbondmedewerkers en andere critici van het overheidsbeleid zijn ontvoerd en om het leven gebracht. De misdaden worden toegeschreven aan de strijdkrachten van de Filipijnse regering. Diaz, die in zijn mammoetfilm Melancholia ook aandacht vraagt voor de Filipijnse zaak, heeft in het Haunted House een expositie ingericht met foto’s van de slachtoffers. Belangstellenden welkom.

WORM ‘We geven een breed overzicht van wat er op experimenteel gebied gebeurt met beeld en geluid. Van dansbaar tot verstild tot heel heftig.’ Dat zegt Hajo Doorn van kunstinstelling WORM over hun speciale programma tijdens IFFR, met vanaf dinsdag live muziek, beeld en performances. Dat gebeurt in Lantaren Venster, behalve op zaterdag, wanneer Aethanor aan de slag gaat in WORM (en niet vanavond zoals abusievelijk in de programmakrant staat). Doorn: ‘Het optreden zou de films verstoren die die avond draaien. Ze kunnen ook niet zachter spelen: het volume is een bepalende factor. Het gaat om een fysieke ervaring – een muur van geluid die resoneert en trilt.’ Voor meer informatie over het volledige programma zie wormweb.nl.

Signaleer je verschillen tussen jou en Heijne?

‘Bas redeneert wat sterker vanuit film, ik ga meer uit van de maatschappelijke context.’ Welke film heeft de meeste indruk op je gemaakt?

‘Delta van de Hongaar Kornél Munduczó. Ik was overdonderd en wist niet goed wat ik er mee aan moest. Gedurende de afgelopen dagen is de film pas gaan indalen.’ Waar verheug je je het meeste op?

‘Op het Koreaanse Breathless. Bandeloze agressie in combinatie met een ontwortelde familie. De vraag na afloop zal vermoedelijk luiden: waar is de fles wodka?’ (PvdG)

foto: Daniëlle van Ark

Lav Diaz foto: Ruud Jonkers

foto: Ruud Jonkers

Mensen vragen me wel eens: ‘Hoe kun je nu het hele jaar aan dat festival werken?’ Of: ‘Wat een baan, jij bent de hele tijd op vakantie.’ Tja, we reizen heel wat af, naar andere festivals en markten. Daar scouten we nieuwe interessante projecten, enthousiasmeren onafhankelijke filmprofessionals voor Rotterdam en helpen producenten op weg met hun filmfinanciering. Inderdaad de mooiste baan van de wereld: reizen, vrienden maken over de hele wereld, veel films zien en af en toe dat glas champagne. Maar de maanden voor het festival komt het toch echt neer op dag en nacht werken, weinig slaap of sociaal leven en bijzondere vragen om te beantwoorden. Zoals ‘Do I have to wear special shoes for the weather in Rotterdam?’, ‘Can I stay in a different hotel, because I think this one is haunted’ tot: ‘Will there be a car for me at the airport’ en ‘I really need to meet with this producer from Norway but I forgot his name’. CineMart, de internationale co-productiemarkt van het festival, voelt een beetje als een feestje. Maar dan wel een waar 800 van je beste vrienden komen. Dit jaar worden wederom 36 veelbelovende filmprojecten in ontwikkeling gepresenteerd aan mogelijke financiers. Als filmmakelaars proberen we deze filmprojecten tijdens CineMart aan de man te brengen, door middel van een-op-een afspraken, netwerk lunches en informele borrels. De grootste voldoening zit ‘m in oude projecten van ons, die nu gerealiseerd en te zien zijn, zoals Involuntary, Boogie, Blind Pig Who Wants to Fly, Better Things en Unmade Beds. Al die mensen die u de komende dagen in de Doelen met een glas in de hand ziet, zijn dus niet zomaar aan het borrelen. Er wordt gekoppeld en gelijmd, met als resultaat hopelijk die ene goede deal, zodat u de projecten van vandaag in de volgende jaren bij ons op het witte doek ziet! Marit van den Elshout  Hoofd CineMart

De aankomst Vandaag arriveren o.a. op het festival: Joko Anwar (Indonesië) • Cristina Brugnano (actrice) • She-Wei Chou (Taiwan) • Khavn De La Cruz (Filipijnen) • Claire Denis (Frankrijk) • Alex Descas (acteur) • Simon Ellis (Groot Brittanië) • Karoe Goldt (Duitsland) • Manuel Knapp (Oostenrijk) • Pablo Macaya (acteur) • Rayya Makarim (Indonesië) • Najwa Najjar (Palestina) • Valdas Navasaitis (Litouwen) • Nicolás Perreda (Canada) • Eugenio Polgovsky (Mexico) • Joana Seixa (actrice) • Hugo Tourita (acteur) • Sebastian Silva (Chili) • Ekachai Uekrongtham (Thailand) • Andrés Waissbluth (Chili) • Liren Wang (China)

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

VPRO TIGER AWARD-KANDIDATEN

foto: Bram Belloni

Ellis op de set van Dogging

Simon Ellis over Dogging: A Love Story

Ramtin Lavafipour over Be Calm and Count to Seven

‘Miscommunicatie is mijn thema’

‘Smokkelaars zetten mij op het spoor’

Simon Ellis leverde een stapel korte films af, een handvol videoclips en tv-programma’s, waarin hij voluit experimenteerde met het medium. Zo ook in Dogging: A Love Story, over jonge mensen op zoek naar liefde. Elevatorpitch

‘Mijn film gaat over jonge mensen op zoek naar liefde op de verkeerde plek. Liefde en dogging - seks op parkeerplaatsen - gaan nu eenmaal niet samen. Centraal staat dat iedereen ooit in een relatie geraakt. Ook degenen die daarvoor wegrennen.’ Verschillende dragers

‘Ik experimenteer graag met verschillende dragers en vormen. Voor Dogging heb ik video, 35mm en chatteksten gebruikt. De chatteksten zijn bewust niet op een computerscherm geplaatst, maar als ondertitels, terwijl de personages op hun computer typen. Ik vind het belangrijk dat je ziet wat ze denken. Ik breng graag diverse vormen van communicatie in beeld. Miscommunicatie is mijn thema.’ Eerste keer

‘Als fotograaf ben ik via vrienden per toeval in het filmvak gerold. Ik stortte me op korte films en heb er inmiddels zeventien gemaakt. Dogging is m’n eerste speelfilm. Ik had redelijk veel zelfvertrouwen, maar het speelfilmproces was zo veel langer!

Vijf weken filmen, en als ik al een dag vrij had checkte ik aantekeningen en bekeek ik opnames. Het grootste verschil zat in de postproductiefase. Degenen die in je film hebben geïnvesteerd, kijken dan mee. Dat was best ingewikkeld, want mijn ideeën strookten niet altijd met wat zij in gedachten hadden. Maar we zijn er prima uitgekomen.’ Engeland

‘Engeland is een geweldig land voor de korte film. Er zijn veel subsidiepotjes en festivals. Sinds Soft in 2007 [dat talloze prijzen won op diverse festivals en ook in Rotterdam te zien was, red], word ik regelmatig benaderd door distributeurs. Er is zeker markt voor korte films. Vooral voor televisie, dvd en internet.’ Bright Future

‘Ik ben benieuwd wat Dogging doet. De humoristische toon is anders dan wat men gewend was van mij, heel anders bijvoorbeeld dan in Soft. Ik werk al aan een volgend scenario, maar heb niet echt ambities op speelfilmgebied. Als het aan mij ligt, maak ik de rest van m’n leven met veel plezier kortfilms.’ Maricke Nieuwdorp Dogging: A Love Story (TG) – Simon Ellis Ma 26 21:45 PA5, di 27 13:15 PA5, do 29 13:30 PA3, za 31 10:30 PA5

Hongerige geesten #5 Hantu Belangkas: een kwade zeegeest in de vorm van een krab. Een legende van de Mah-Meri vertelt van twee kinderen, die geen moment zonder elkaar konden. Toen hun ouders vroegen waarom ze altijd onafscheidelijk waren, renden ze boos de zee in. Ze verdronken en spoelden later aan, vanaf hun rompjes aaneengesmeed, in de vorm van een gigantische krab.

Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hungry Ghosts die staan beschreven in The Malaysian Book of The Undead. Uitgegeven door filmmaker Amir Muhammad, die ook de Reading Room van de expositie Haunted House ontwierp, waar dit boekje te raadplegen is.

De Iraanse regisseur Ramtin Lavafipour was op het strand getuige van een smokkelzaak. De gebeurtenis zette hem op het spoor van de sociaal-realistische stijl voor zijn speelfilm debuut Be Calm and Count to Seven. Elevator pitch

‘De film gaat over mensen die aan zee op het juiste getij wachten. Een tienerjongen in een afgelegen, armoedig vissersdorpje raakt betrokken bij smokkel van goederen en mensen. Eigenlijk is het onmogelijk om het verhaal in een paar zinnen samen te vatten. Het verzinnen van een titel en een synopsis zijn altijd een lijdensweg voor mij. Het is zelfs moeilijker dan het bedenken van een naam voor een kind.’

Iran

‘In het westen zijn vooral de onafhankelijke Iraanse regisseurs bekend. Er worden verder vooral commerciële films gemaakt. Het is erg moeilijk om artistieke films te maken in mijn land, vanwege het regime en gebrek aan geld. Ik heb het geld voor mijn speelfilmdebuut zelf bij elkaar geharkt. De sporen van die noeste arbeid staan nog op mijn vingers.’ Eerste keer

‘Ik heb alles zelf gedaan: regie, scenario, montage, productie. Het was een voorwaarde om onafhankelijk van geld en politiek te kunnen werken, en een eerlijke, oprechte film te kunnen maken.’

Sociaal-realisme

Bright future

‘Het begon met één beeld. Ik stond op een strand in Zuid-Iran en zag in de verte een boot dwars door de hoge golven snijden. Vóór de boot het strand bereikte, sprongen de opvarenden eraf; een veel snellere boot had de achtervolging ingezet. Er klonken schoten. Toen de achtervolgers niet dichterbij kwamen, werden de goederen alsnog uit die eerste boot gehaald. Zo’n ware gebeurtenis zet je vanzelf op het spoor van een sociaal-realistische stijl. Ik ben weg van cinema die voortkomt uit het echte leven. Ik werkte met amateur-acteurs en draaide op echte locaties, net als de Italiaanse neorealisten deden en collega’s als Abbas Kiarostami en Jafar Panahi doen.’

‘Mijn volgende film gaat over een vrouw, een soldaat en een Afghaans jongetje die in de buitenwijken van Teheran wonen. De verhalen hebben aanvan kelijk niets met elkaar te maken, maar kruisen elkaar toch. De artistieke kant houd ik graag opnieuw in eigen hand, maar hopelijk vind ik dit keer ook een producent die bereid is mij in alle vrijheid te laten werken.’ Niels Bakker Be Calm and Count to Seven (TG) – Ramtin Lavafipour Ma 26 19:00 PA4, di 27 10:15 PA4, do 29 21:30 PA4, za 31 10:15 PA4

Get Shorty De makers van korte films maken kans op een speciale Tiger Award. Op de festivalsite kunt u uitgebreide interviews met een aantal van de 27 genomineerde regisseurs lezen. De Daily Tiger pikt hier elke dag twee quotes uit.

Más se perdió

Map Office (Laurent Gutierrez & Valérie Portefaix) over City of Production

Stephen Connolly over Más se perdió

‘Voordat we City of Production naar video overzetten, had het werk verschillende artistieke vormen. Eén installatie werd bijvoorbeeld in 2003 gepresenteerd tijdens de eerste Architecten Biënnale in Rotterdam in het NAI. Afgezien van de video zijn verschillende andere projecten ontwikkeld: grote fotoplaten, tekeningen, 3Dvoorwerpen, installaties...’

‘Más se perdió (We Lost More) is de laatste in de korte filmreeks Afflicted States (Getroffen Staten). De korte films verbinden heden en verleden door het verkennen van een politieke gebeurtenis in een consumentenmaatschappij, en hoe er wordt gereageerd met een historisch geheugenverlies, een uitwissing van het voorgaande decennium.’

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

Link

Regisseur Enrique Rivero Huerta ‘Niemand wilde onderdoen voor mijn moeder’

Vandaag begint de viering van het Chinees Nieuwjaar, het twee weken durende feest dat ook wel bekend staat als het Lentefestival. We openen het Jaar van de Os.

24 City

Wel Chinees, geen Nieuwjaar. Het Lentefeest is voor de meeste Chinezen een vakantieperiode, maar in 24 City van Jia Zhang-ke werkt men stug door. Jia Zhang-ke mengt documentaire en fictie in deze kroniek over de verbouwing van fabriekscomplex 420 tot luxe wooncomplex 24 City.

Enrique Rivero Huerta

9808 An Anthology of 10 Year Indonesian Reform

Wel Chinees Nieuwjaar, maar niet in China. Lucky Kuswandi is een van de tien regisseurs die aan dit Indonesische compilatieproject over het einde van het tijdperk-Soeharto meewerkte. Zijn deel A Letter of Unprotected Memories toont de viering van Chinees Nieuwjaar in Indonesië, die vroeger ondergronds moest plaatsvinden.

La vie moderne

Geen Nieuwjaar en ook niet Chinees. Maar ossen genoeg in deze Franse plattelandsfilm (zie elders op deze pagina), het derde deel uit Raymond Depardons Profils paysans-trilogie.

Now Wait for Last Year

Volgend jaar Nieuwjaar: het is een tijd van terugblikken op wat vooraf ging en van vooruitkijken naar wat nog komt. Rachel Reupke combineert de twee in haar korte film, die speelt met de traditionele en futuristische aspecten van de architectuur van Beijing. My Village

Ieder jaar Nieuwjaar: de Chinese regisseur Wang Wei filmt het voortschrijden der jaren in zijn My Village-reeks. Ieder jaar een film van zo’n 75 minuten (de lengte van een DV-tape) met scènes uit het dorpsleven. Peter Liechti selecteerde versie 2008 voor zijn keuzeprogramma Carte Blanche. (JB)

foto: Bram Belloni

In Parque Vía wordt in zorgvuldig gekadreerde shots en met lange, vloeiende camerabewegingen het dagelijkse leven getoond van de zeventigjarige huisknecht Beto. Hij bewoont en bewaakt al tien jaar alleen een oude villa, in afwachting van een koper. De oude welgestelde eigenares komt regelmatig langs: hun verhouding is afstandelijk, maar respectvol.

Beto wordt gespeeld door Nolberto Coria, die model stond voor de hoofdpersoon. De regisseur passeerde jarenlang Coria’s huis en was geïntrigeerd door zijn persoonlijkheid en manier van leven. ‘Ik was ook gefascineerd door zijn routineuze handelingen, zoals het vegen. Een heel mooi beeld.’ Rivero wilde behalve Coria ook het originele huis gebruiken. ‘Anders kon

ik die film niet maken. Ik heb hem nooit het script laten lezen omdat ik bang was dat het de natuurlijkheid van de handelingen zou verstoren. Alleen op het einde heb ik hem voorbereid, omdat het schokkend is. Ik ging er vanuit dat hij nee zou zeggen, maar hij vond het een volledig logisch einde.’ De film is gemaakt met een cast van vrienden en familie. ‘Ik had al opnames gemaakt met een andere oudere vrouw, maar vond haar toch niet goed. Mijn moeder zei toen: “Waarom laat je het mij niet doen?” Het was soms moeilijk haar te regisseren, omdat ze niet vanzelfsprekend alles van haar zoon aannam. Tegelijkertijd had ze een goede invloed op de hele crew, omdat ze zo gedisciplineerd was en niemand wilde onderdoen voor de moeder van de regisseur.’ De film toont impliciet de realiteit van heden-

daags Mexico, zonder het te veroordelen. ‘Het klassensysteem bestaat, dat zie je hier ook. Maar ik zeg niet dat arme mensen goed zijn en de rijken slechte uitbuiters: ze hebben allebei goede en slechte k anten.’ Extreem geweld hoort ook bij de realiteit en komt in de film binnen via het journaal dat Beto dagelijks bekijkt. ‘Ik ben zes jaar weggeweest uit Mexico City en was geschokt door het feit dat alle media zich inmiddels richten op extreem geweld – er zijn zelfs kranten die alleen maar over geweld schrijven. Ik wilde laten zien dat die voortdurende informatiestroom iets doet met mensen. Voor hen is geweld een logische reactie.’ Nicole Santé Parque Vía (BF) – Enrique Rivero Huerta Di 27 jan 12:00 CI1

Het Franse platteland sijpelt weg Het is al decennialang een vruchtbaar decor voor speelfilms en documentaires: het Franse platteland. De laatste jaren is de populariteit voer voor sociologen, wat samenhangt met de ontwikkelingen in de grote Franse steden.

In Le Puy-en-Velay of Saint-Guilhem-le- Désert steken jongeren niet op grote schaal auto’s in de fik. Het doet verlangen naar het zuivere Franse leven, dat in dit tijdsgewricht hevig onder druk staat. In Rotterdam speelt het in diverse films een rol. Als fraaie achtergrond in de psychologische thriller Sois sage (Juliette Garcias) en in het wijdlopige liefdestraktaat Je ne suis pas morte (Jean-Charles Fitoussi), of als hoofdonderwerp in L’apprenti (Samuel Collardey), waarin een leerling van de agrarische school stage loopt bij een boer. Binnen een kwartier is de verstokte stadsmens ver van huis: de mist die over de velden hangt, een smal kronkelig weggetje, het geluid van koebellen, een blaffende hond, gedruppel in de regenton, een wasbeurt bij een kraantje, het haakje op de voordeur, het schillen van stoofpeertjes, het slachten van een varken, een

vlieg die op een bovenarm neerstrijkt, vingers met rouwrandnagels. Het is een levenswijze die op het punt van verdwijnen staat, nu onder druk van Europese regelgeving de trek naar de steden en de ontvolking van het platteland onomkeerbaar lijkt. In de trilogie Profils paysans, waarvan de delen L’approche (2001) en Le quotidien (2005) eerder deze week te zien waren en het recente La vie moderne (2008) het sluitstuk vormt, conserveert Raymond Depardon deze wegsijpelende cultuur. Depardon, zelf opgegroeid in de provincie, laat de plattelandsbewoners in hun waarde maar houdt zich verre van nostalgie. Het landschap is schilderachtig en het ritme der seizoenen oogt gemoedelijk, maar het feitelijke boerenbestaan is rauw, hard en onzeker. Depardon laat het oordeel aan de kijker: is het betreurenswaardig dat eeuwenoude tradities plaatsmaken voor de moderniteit of past een berustend ‘C’est la vie’? Paul van de Graaf L’apprenti – Samuel Collardey (BF)

Ma 26 13:00 PA1, di 27 15:00 CI4, vr 30 13:30 PA6 La vie moderne – Raymond Depardon (SP) Za 31 12:30 CI4

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

Danai Fuengshunut

www.dailydanai.com

ROOM # 6035

MET ANDERE OGEN Op uitnodiging van het festival zijn zes jonge filmcritici uit verschillende landen actief in Rotterdam. Om beurten schrijven zij over cinema. Vandaag: Paula A. Ruiz uit Spanje.

Waarschijnlijk omdat ik in Spanje nog nooit iets dergelijks had gezien, kan ik iedereen uit de grond van mijn hart aanraden Urban Screens te gaan bekijken. Hoewel Spanje, en vooral Barcelona waar ik geboren en getogen ben, vol staat met culturele centra waar cutting edge-ﬁ lmprogramma’s tot de orde van de dag horen, heeft nog niemand daar het briljante idee gehad om ﬁ lms op gebouwen te projecteren. We zijn gewend op dergelijke ‘buitenschermen’ advertenties te zien, of tvjournaalbeelden. Maar wat gebeurt er wanneer we in plaats van CNN zien hoe Isabella Rossellini wordt geëlektrocuteerd? Imai Chikara is is erg verlegen wanneer ik hem vraag voor deze rubriek. Twintig minuten later tref ik hem met zijn tolk in zijn hotelkamer. Hij heeft er zin in, sterker nog, hij is hotel de botel! De première van zijn film Kikoe is vanavond in CI7. Daarna te zien op di 27 16:30 in VE2, vr 30 20:15 CI2 foto: Ruud Jonkers

DE UITLOOP Kids Only, zondag 25, 11:07 uur

Sem den Broeder (8), wordt later: majoor op een marineschip, Rotterdam

Loulou Drinkwaard (10), wordt later: scriptschrijver, Rotterdam

‘Die ene met allemaal poppen erin [Tiny Riot Project, red] vond ik geweldig. Toen kwam er een knuffelbeertje met een hele grote honkbalknuppel en die sloeg zó de kop van die pop eraf. Super!’

‘Neeee, die vond ik juist heel stom met die poppen! Ik vond de eerste mooi, waarin twee jongetjes bij allemaal mensen gaan kijken of ze een doos hebben voor hun watermeloen [Kindsein im Iran, red]. Er was er ook eentje met allemaal natuurbeelden die door elkaar ﬂitsten [Butterﬂy Light, red]. Ik kreeg er hoofdpijn van.’

Sander van Beurden (42), is al: gebiedsmanager van deelgemeente Feyenoord, Rotterdam

‘Het verdriet van dat Mexicaanse jongetje en het stille verwijt van zijn moeder in Entrevista con la tierra vond ik heel mooi. Die emoties kunnen mijn zoontjes Max van negen en Koen van zeven nog niet plaatsen, zij kijken feitelijk. Hoor ik ze zeggen: “Hé, die kip heeft maar één pootje!”’ (SL)

Dat is het uitgangspunt van de Urban Screens, met zijn Blade Runner-achtige esthetiek. Het laat zien tot wat cinema kan worden (of verworden), wanneer je fi lmbeelden buiten de conventionele context vertoont. De Canadees Guy Maddin, de Mexicaan Carlos Reygadas en de Nederlandse Nanouk Leopold zijn de drie regisseurs die zijn gevraagd drie Rotterdamse gebouwen in een openluchtscherm te veranderen. Dat is meteen de tweede reden waarom ik dit project zo aanbeveel: Maddin is tegenwoordig mijn favoriete regisseur. Zijn totaal unieke stijl is een pastiche van snel gemonteerde archiefbeelden en labyrinthische verhaallijnen en heeft me al een tijd in zijn greep. En als ik nog een tip mag geven: wanneer je zijn korte Urban Screenfi lm Send Me To The ‘Lectric Chair bekijkt op het Robecogebouw, let dan speciaal op het blinden- en slechtziendengeluid van de verkeerslichten: het is perfect gesynchroninseerd met het hyperactieve ritme van de montage. Het is grappig je te realiseren hoe de omgeving, hoewel die niet bekend was bij het maken van de fi lm, een perfecte geïmproviseerde soundtrack biedt.

TUSSEN HORROR EN POLITIEK Een film (Susuk), een installatie ( The Chair), een boek ( The Malaysian Book of the Undead) en een kamer (in het Haunted House): Amir Muhammad is sterk vertegenwoordigd op het IFFR. ‘Je moet alles een keer proberen.’

foto: Felix Kalkman

Susuk is een vorm van zwarte magie, waarbij ondermeer kleine kostbare voorwerpen onder de huid worden aangebracht om de aantrekkingskracht van de drager te vergroten. Susuk was vorig jaar in Maleisië een grote hit. ‘Ik wilde niet per se dit verhaal vertellen’, zegt Amir Muhammad, ‘maar de productiemaatschappij wilde een commerciële ﬁlm. Toen heb ik dit gemaakt. Horror verkoopt het beste.’ Volgens Muhammad is het de eerste ﬁlm die handelt over deze vorm van occultisme. ‘Susuk bestaat al heel lang in Maleisië en wordt nog steeds, in het geheim, toegepast. Verschillende actrices weigerden mee te spelen, omdat ze niet met het onderwerp geassocieerd wilden worden. Tijdens de opnamen raakte een van de actrices ook een beetje bezeten. Nou ja, ze begon vreemde dingen te zien en moest een dagje rust nemen. Ik geloof zelf niet dat het iets met magie te maken had – het is gewoon hoe de geest werkt.’ Occultisme is in Maleisië een vanzelfsprekend onderdeel van

het leven. ‘Mensen vermijden het nummer vier, of ze knippen hun nagels niet in het daglicht. Dit geldt ook voor goedopgeleide, ongelovige intellectuelen. Ook voor mij, alhoewel het mij niet uitmaakt om in een appartement met nummer vier te zitten. Zeker niet als ze goedkoper zijn, omdat niemand erin durft.’ Met dezelfde pragmatische nuchterheid beschouwt Muhammad al zijn activiteiten, zoals het uitgeven van boeken (waar hij zich voorlopig op concentreert). Hij duwt de verslaggever het hip vormgegeven Malaysian Policitians Say the Darndest Things vol. 2 in handen, een door hem samengestelde compilatie van politieke citaten. ‘Dit soort non-fictie-boekjes is heel populair. En eenvoudig te maken.’ Voorlopig geen films voor Muhammad, die afgelopen jaar nog wel een documentaire maakte. ‘Malaysian Gods gaat over de grote antiregeringsdemonstratie in Kuala Lumpur tien jaar geleden.’ De film kwam na drie weken onderhandelen door de censuur, tot vreugde van Amir, van wie eerder twee films werden verboden. ‘De fi lm heeft één vertoning gehad en komt uit op dvd, zodat zo veel mogelijk Maleisiërs hem kunnen zien. Ik hoop dat het de interesse voor politiek – die bij de flegmatiek ingestelde Maleisiërs vaak ontbreekt – vergroot. Misschien komt hij volgend jaar naar Rotterdam.’

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

Muhammads politieke betrokkenheid blijft vooralsnog beperkt tot culturele uitingen, maar hij sluit niet uit dat hij actief zal worden in het politieke veld. ‘Je moet alles een keer proberen. In Rotterdam heb ik voor het eerst een kunstinstallatie gemaakt. Die kans krijg je niet elke dag.’ (NS) Nog te zien van Amir Muhammad : Reading Room (met The Malaysian Book of the Undead) – dagelijks in Haunted House van 17:00 tot 24:00 uur in voormalig Fotomuseum/WEW63, Witte de Withstraat 63 en The Chair in galerie De Aanschouw, Witte de Withstraat 80b (24 uur per dag te zien).

DE ZOEKTERM ZOEK op nfb.ca op ‘Golden Gloves’ Op de nieuwe online screening room van het Canadese National Film Board zijn sinds kort honderden kortfilms uit het archief te zien. Regisseur Luc Bourdon gebruikte 120 filmpjes voor zijn compilatie La mémoire des anges (draait op het festival), waaronder Gilles Groulx’ boksdocu Golden Gloves uit 1961.

Paolo Benvenuti is filmende historicus

‘Dat het mooi wordt, is toeval’ Hij noemt zichzelf liever ‘historicus’ dan ‘filmmaker’. En als zijn beelden mooi zijn is dat toeval, een onbedoeld gevolg van zijn logische manier van werken. Op één punt is de Italiaanse regisseur Paolo Benvenuti echter niet objectief. Hij kiest altijd de kant van de onderdrukten. Op de vraag of hij liever een ‘ historische filmmaker’ genoemd wil worden of een ‘filmende historicus’, antwoordt Paolo Benvenuti (1946) zonder aarzeling. ‘Ik ben een historicus die films maakt.’ Voor hem is de cinema een middel. ‘Ik maak films in plaats van boeken, omdat cinema de rijkste vorm van expressie is die de mens heeft verzonnen.’ Bijna alle eigenschappen van zijn consequente oeuvre vallen zo op hun plaats. Ze zijn het logische gevolg van de manier waarop Benvenuti historische bronnen zo verantwoord mogelijk verwerkt tot film. Het festival wijdt een retrospectief aan de filmmaker, die sinds 1968 historische episoden uit de Italiaanse geschiedenis verfilmt, steeds na een uitgebreide research. De verantwoording van historische bronnen is voor hem belangrijk. Elke lange film die hij uitbrengt, wordt vergezeld van een boek, waarin zowel het scenario staat afgedrukt als de originele bronnen waarop foto: Ruud Jonkers het is gebaseerd. Naar die bronnen doet Benvenuti vaak lang research. Eén jaar voor Confortorio (1992), het verslag van de ontdekking. ‘In de kelder van deze mogelijke namislukte spoedbekering van twee joden door hun komeling vond ik een koffer met een film uit 1915 katholieke beulen in 1736. Zes jaar voor Segreti di waarop Puccini te zien is, terwijl hij pianospeelt.’ stato (2003), ‘Staatsgeheim’, waarin Benvenuti de Een historisch document, waarmee Benvenuti in verantwoordelijkheid voor een schietpartij in 1947 2008 het wereldnieuws haalde. waarbij elf burgerslachtoffers vielen, traceert tot de Italiaanse en Amerikaanse regeringen. En zelfs De research die Benvenuti doet, levert hem bijna autien jaar voor Il bacio di Giuda (1983), een alterna- tomatisch zijn scenario op. Zijn films zijn opgebouwd als onderzoeken, waarbij de kijker stapsgewijs wordt tieve blik op de rol van Judas. meegevoerd aan de hand van de bronnen. Die worden in de film in hun eigen tijd geplaatst – als ‘Cinema is de rijkste brieven die worden voorgelezen of dossiers die worden samengesteld. Benvenuti dramatiseert daarbij vorm van expressie die zo min mogelijk. ‘Ik geef zo veel mogelijk feitelijke de mens heeft verzonnen’ informatie over de gebeurtenissen, maar niet die gebeurtenissen zelf. Als je gaat ensceneren, ga je onverVoor het bronnenonderzoek van zijn meest recente mijdelijk subjectief interpreteren. Ik laat dat aan de film Puccini e la fanciulla (2008) had hij hulp van kijker over: die mag op basis van de informatie die ik zestien studenten van de filmschool waaraan hij aandraag het verhaal in zijn verbeelding afmaken.’ lesgeeft. ‘De hoeveelheid documentatie en boeken Dus toont hij in Segreti di stato niet de schietpartij over Puccini is enorm. Alleen al in een archief in waarom het verhaal draait, maar de mensen die Lucca bevinden zich achtduizend brieven. Dat kun de schietpartij onderzoeken. En in Tiburzi (1996), je niet in je eentje doornemen.’ over een eind negentiende-eeuwse, maffia-achtige Tijdens de research deed hij een opmerkelijke bandiet, zien we de titelheld alleen wat eten. Hij zegt ontdekking: de Toscaanse componist had waar- geen woord – want er zijn geen uitspraken of brieven schijnlijk een buitenechtelijk kind verwekt van hem overgeleverd. waarvan niemand eerder het bestaan vermoedde. Ook van zijn acteurs wil Benvenuti geen subjecEen nakomeling van dat kind maakt nu aanspraak tieve interpretaties. ‘Ik vraag hen doorgaans zo op een deel van Puccini’s fortuin – tot chagrijn van min mogelijk expressief te zijn en de tekst alleen de enige andere, ‘officiële’ erfgenaam. Benvenuti: voor te dragen, zonder toegevoegde emoties. Om ‘Eind februari beslist de rechtbank van Milaan of die reden werk ik graag met non-professionele acer een DNA-onderzoek komt. Het sterke is dat de teurs.’ Een opvallende uitzondering is Gostanza da huidige erfgenaam ook afstamt van een buiten- Libbiano (2000), een film over een non die wordt echtelijk kind en zelf pas een paar jaar geleden is beschuldigd van hekserij. Actrice Lucia Poli huilt, erkend. Ze vindt het niet leuk dat de geschiedenis schreeuwt, fluistert, dreigt en smeekt tegen haar zich dreigt te herhalen.’ Benvenuti deed nog een ondervragers, die haar door marteling tot een

Puccini e la fanciulla

Gostanza da Libbiano

h istorisch. ‘Als ik een historische film maak, moet ik de blik van die tijd reconstrueren. Elke periode heeft zijn eigen blik op de wereld en alleen via de schilders uit die tijd kun je dat begrijpen. Daarom laat ik me door hen inspireren. Door de schilder Bronzino voor Gostanza of door Caravaggio voor Confortorio. Alleen voor Segreti di stato, dat speelt rond 1950, heb ik me laten inspireren door filmmakers: beeldbepalende tijdgenoten als Rossellini, Hitchcock en Ford.’ Als die benadering schoonheid oplevert, is dat toeval. ‘Ik zoek niet naar mooie beelden. Ik werk zuiver functioneel. Dat het dan uiteindelijk toch mooi wordt, komt waarschijnlijk daaruit voort. Een beeld waarin veel belangrijke informatie duidelijk zichtbaar is, wordt mooi gevonden. Het is een wetenschappelijke wet, die schoonheid tot gevolg heeft. Maar dat is niets nieuws: de hele cultuur van de Renaissance is op zulke regels gebaseerd.’ b ekentenis willen brengen. ‘Ik had in dit geval het geluk dat het hele proces is vastgelegd door een notaris, die niet alleen de vragen en antwoorden noteerde, maar ook hoe er werd gesproken. Daardoor kon ik bijna als een documentaire laten zien wat er gebeurde. Ik kon bovendien gebruikmaken van de originele locaties.’

‘Ik maak films in plaats van boeken’ Ook voor de schoonheid van zijn beelden, die lijken te wijzen op een persoonlijke interpretatie van de geschiedenis door de kunstenaar Benvenuti, heeft de historicus Benvenuti een analytische verklaring. ‘Natuurlijk interpreteer ik, door de keuze waar ik mijn camera neerzet. Maar ik hanteer daarvoor wel een wetmatige benadering. Ik kreeg het idee van Roberto Rossellini, bij wie ik als jongeman assisteerde. Toen ik hem vroeg hoe hij de camerapositie bepaalde, zei hij: “Ik kies de plek die de kijker de meeste informatie geeft.” Nog steeds stel ik mezelf, als ik een scène opneem, diezelfde vraag.’ Volgens dezelfde logica kiest Benvenuti voor relatief kale sets. Geen object is overbodig, nooit slingert er iets rond. ‘Om de kijker de meeste informatie te geven, moet je alles weghalen wat niet belangrijk is en alleen maar afleidt. Zodat je alleen de zinvolle informatie overhoudt.’ Het leidt tot zeer zorgvuldige composities, tableaux vivants die zijn in te lijsten als schilderijen.

Dan blijft er nog één subjectief element over in Benvenuti’s oeuvre: zijn onderwerpkeuze. Consequent kiest hij partij voor de onderdrukten en tegen de machthebbers in Italië. Of dat nu de staat is (Segreti di stato), de maffia (Tiburzi), de gevestigde klasse (Puccini e la fanciulla) of de katholieke kerk (Confortorio/Gostanza da Libbiano). ‘Wat wij kennen is vaak niet de werkelijkheid, maar wat de machthebbers ons hebben doen geloven. Door naar de bronnen te gaan, vind je de werkelijkheid terug en die wil ik delen met anderen. Kijk, ik was tweeëntwintig in 1968. Op dat historische moment ben ik gevormd. Hetzelfde jaar begon ik met filmmaken. Als je mijn eerste korte film Il balla balla (1968) ziet, weet je eigenlijk alles over mij. Dat is een manifest voor de rest van mijn oeuvre. Hij gaat over een student die wordt gemarteld, terwijl je de minister-president en het kruisbeeld ziet toekijken. Daarin bevindt zich de essentie van de problemen waarmee ik mij bezighoud. Ik heb op dat moment de keuze gemaakt altijd te werken voor de onderliggende partij. Ik heb met Confortorio een film gemaakt over onderdrukte joden, maar ik zou nu een film over Palestijnen kunnen maken, omdat zij op dit moment de klappen krijgen.’ Is het, met al die sociale betrokkenheid, dan niet frustrerend dat zijn films zo weinig vertoond worden, met name in Italië? Benvenuti zucht en glimlacht. ‘Ik ben Don Quichot, die tegen windmolens strijdt. Ik kan niet anders. Dit is wie ik ben.’ Kees Driessen Paolo Benvenuti

Maar de fraaie belichting dan, de stilering die verwijst naar de Italiaanse schilderkunst? Ook dat verklaart Benvenuti niet esthetisch, maar

Segreti di stato

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

Gostanza da Libbiano – ma 26 9:30 CI1, vr 30 15:15 CI4 Puccini e la fanciulla – di 27 22:30 CI5 Segreti di stato – di 27 19:45 Unie, vr 30 20:15 CI4

Il balla balla

FESTIVAL INFO 12 IN

NGEL

IER RIN MA

S UI

P KRU

LEIN ISP

MEE

Prijzen

Tickets: €9,- of met Tijgerpas €6,Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, Studenten OV-jaarkaart, Rotterdamse Studentenuitpas, Rotterdampas, 65-plussers)

AAT

EL LSING

E LD KAR

MAURITS SINGE

MAURITSW

COO

TR OGS

S AN RM OO

Korting

T AA

GOUVERNESTRAAT

G K

LAA

STB

T NS

E ED

10 9 WIT

P AT

TRA

WIT

SCHIEDAMSEDIJK

PATHÉ UNLIMITED LET OP!

K PAR

Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitverkocht. Informeer daarom dagelijks aan de Centrale Kassa naar de beschikbaarheid!

M PJ ES

SE MU

Met een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor een filmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Houders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rotterdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas. De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt. De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers vertoond worden.

AK BLA

NEN

BIN

NEN

BIN

Tickets zijn zowel online (via de festivalsite) als offline (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht voor tickets voor de speciale evenementen. Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Burgerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur

WEE

E EUW

Kassa

GOUDSESI

HOF PLE

VASTELAN

RIvER THE MAAS

P ER

Contact & informatie

Op de hoogte blijven van het laatste festivalnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale nieuwsbrief Tiger Alert via filmfestivalrotterdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste adres voor uw vragen en informatie. U kunt ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht (openingstijden gelijk aan Centrale Kassa). Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan een mailtje naar publieksservice@filmfestivalrotterdam.com of bel met 010 8909000. Onze informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00 tot 21:00 uur.

ONBEPERKT NAAR DE FILM VOOR SLECHTS € 18,PER MAAND

Openbaar vervoer

CENTRAl INfo & TICKETS

info & tickets de Doelende Doelen 40 KruispleinKruisplein 40

fESTIvAl loCATIoNS

festivallocatiES 1 de Doelen 7 Zaal de Unie 1 de Doelen Kruisplein 40Mauritsweg 34 Kruisplein 40 8 TENT./ Witte de With 2 Rotterdamse Schouwburg 2 Rotterdamse Schouwburg Witte de Schouwburgplein 25 Schouwburgplein 25Withstraat 50 9 Voormalig Fotomuseum 3 Pathé Schouwburgplein Witte de Withstraat 63 Schouwburgplein3101Pathé Schouwburgplein 101 for the 10 V2_Institute 4 Cinerama FilmtheaterSchouwburgplein Unstable Media Westblaak 18 4 Cinerama filmtheater Eendrachtsstraat 10 5 Lantaren / Venster Westblaak 18 Gouvernestraat 133 5 lantaren / venster 6 Oude Luxor Theater Gouvernestraat 133 Kruiskade 10

6 7

oude luxor Theater Kruiskade 10 Zaal de Unie Mauritsweg 34

Urban Screens

TENT./ WitteNederlanden de With 11 Nationale Witte de Withstraat 50 Weena 505

voormalig fotomuseum Hofplein 19 Witte de Withstraat 63 13 Robeco Toren

12 Hofpoortgebouw

Coolsingel 120

10 V2_Institute for the Unstable Media Eendrachtsstraat 10 URBAN SCREENS:

NetNationale zo vaak naar de film als je maar wilt 11 Nederlanden VanWeena film genieten is nog nooit zo voordelig geweest. Want met 505

PATHÉ UNLIMITED pathé unlimited

Pathé Unlimited heb je onbeperkt toegang tot alle reguliere alle Pathé bioscopen in Nederland. Je kunt dus net zo vaak gaan als je maar wilt. En dat voor slechts 13 Robeco Toren € 18,per maand*! Coolsingel 120 12 Hofpoortgebouw filmvoorstellingen in Hofplein 19

Vandaag al te gebruiken Je kunt vandaag al profiteren van Pathé Unlimited. Schrijf je in bij de speciale Pathé Unlimited Balie in de bioscoop en betaal de eerste maand contant. Je abonnement gaat dan direct in. Zorg er wel voor dat je een legitimatiebewijs en bankpas bij je hebt en dat je over een e-mailadres beschikt.

De Tijgerpas nog voordeliger!

15.-

10-

Met het vervoer van en naar het International Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste film al de zaal uit. De festivallocaties bevinden zich allemaal op loopafstand van Rotterdam CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties heen en weer pendelen? Haal dan een tijgerpolsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphaltes of speciale baliein de Doelen en stap in een van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari in bezit zijn van een OV-chipkaart.

onbeperkt deUnlimited! film We wensen je oneindig veel filmpleziernaar met Pathé

voor slechts € 18,- per maand

ONBEPERKT NAAR DE FILM VOOR SLECHTS € 18,-

* Kijk voor de voorwaarden op www.pathe.nl of informeer bij de medewerker aan de Pathé Unlimited balie.

www.rotterdampas.nl 010 - 498 46 66 RDP_adv Daily Tiger 134x94,5.indd 1

www.pathé.nl/unlimited

09-01-2009 16:33:06

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM www.filmfestivalrotterdam.com

LIVE EVENTS MAANDAG 26 JANUARI SIZE MATTERS HEADQUARTERS

SUPER Q&A

Een deskundig panel onder leiding van Mieke van der Linden buigt zich over het programma onderdeel Size Matters. Overal in de openbare ruimte duiken kleine en gigagrote beeldschermen op. Kan elk beeld op elk scherm? Bestaat mediumspeciﬁciteit nog wel? Kunnen beelden architectuur zijn? En waar kijken we eigenlijk naar? Gasten: professor Abram de Swaan, directeur Mediafonds Hans Maarten van den Brink en IFFR directeur Rutger Wolfson. 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg. Toegang gratis.

Naast de honderden zaalgesprekken met regisseurs is er deze editie ook een supersize variant. In de Super Q&A gaat NRCcolumnist Bas Heijne vanavond in gesprek met Guka Omarova over Native Dancer. Een fascinerende fi lm waarin eeuwenoude tradities botsen met moderne maffia. Is er in het hedendaagse Kazachstan nog ruimte voor het bovennatuurlijke? Start film 18:30 uur PA1, aansluitend gesprek.

URBAN SCREENS

Regisseurs Nanouk Leopold & Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos Reygadas maakten ieder een ﬁlm voor een gezichtsbepalend Rotterdams gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het gebouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het Robeco-gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en Hofpoort aan het Hofplein (Leopold & Emmen). Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiteraard) gratis.

Het getal

748 Het aantal vrijwilligers dat deze editie aan het werk is om het festival tot een succes te maken. Jan Abom (1937) is met z’n 25 festivaljaren de langst meewerkende vrijwilliger van het IFFR.

HAUNTED HOUSE

In het kader van het Signals-onderdeel Hungry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/ WDW63 omgebouwd tot een Haunted House. Geen ouderwetse kermisattractie, maar een bloedstollende presentatie van kunstinstallaties. Een aantal vooraanstaande Aziatische ﬁlmmakers en setdesigners richt er een kamer in. Durft u naar binnen? Let op: de deuren gaan pas na 17:00 uur open! Haunted House, voormalig Fotomuseum/ WDW63, Witte de Withstraat 63, 17:00-24:00 uur, toegang gratis.

Dioraphte Drie

Dit jaar strijden de 33 HBF-titels ook om een eigen publieksprijs: de Dioraphte Award van € 10.000,- . De tussenstand: 1. Teza (foto) 2. Pandora’s Box 3. Moon at the Bottom of the Well

UITREIKING TIGER AWARDS VOOR KORTE FILMS

CREATIEF MET BIERVILTJES

In het ‘hoofdkwartier van de korte ﬁ lm’ worden vanavond de drie Tiger Awards voor de korte ﬁlm uitgereikt. De toegang is gratis, maar wees er snel bij – vol is vol! Awards Ceremony Tiger Awards for Short Film, 21:30 uur LA1 INTO THE NIGHT

Dj’s Nafer Flavor en Egbert-Jan ‘Bollywood Hero’ Weeber toveren de Kleine Zaal om in een dansfestijn. Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uitsluitend op vertoon van ﬁlmticket of Tijgerpas. SUPER SIZE SHORTS

Een live performance van Ken Jacobs (toverlantaarn) en Aki Onda (muziek). Mis dat niet! Aansluitend worden tien korte ﬁlms kolossaal vertoond. Super Size Shorts 21:30 uur PA1

DE STELLING Elke dag op filmfestivalrotterdam.com een nieuwe vraag, en elke dag in de Daily Tiger de uitslag. WAT IS EEN GELDIG EXCUUS OM UIT EEN FILM WEG TE LOPEN? Extreem geweld 9% Extreme seks 4% Extreem belgedrag zaalgenoten 8% Extreme verveling 60% Er is geen geldig excuus: blijven zitten tot na de aftiteling! 19%

foto: Ruud Jonker

WARUM 2.0

V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze installatie in de vorm van een arena bestaat onder meer uit 360˚-videoprojecties en interactieve modules waarmee publieksinterventies realtime plaatsvinden via YouTube, Second Life en beveiligingscamera’s.

Warum 2.0, V2_Instituut for the Unstable Media. Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur, toegang €3,-

Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieuwe IFFR-logo was volgens de makers dat mensen de tijger zelf na konden maken. Veel IFFR-bezoekers leven zich uit op de bierviltjes.

My IFFR Wie zich via My IFFR op de festivalsite registreert, kan daar een mening achterlaten. Hier een kleine bloemlezing. ‘Een apart filmpje dat iets heel eigen heeft. Lekker mysterieus, maar ook iets ‘te’ onduidelijk wat er van ten koste gaat.’ Beren over Crepuscule. ‘Ik val af en toe in slaap bij de IFFR-films. Dat zal je bij deze film niet gebeuren.’ Frank over Slumdog Millionaire. ‘Echt iets voor National Geographic Channel!’ denkrahm over Liverpool. ‘Onverwacht hoogtepunt wat mij betreft. Komisch, prettig om naar te kijken, misschien iets te lang.’ ruud over Achilles and the Tortoise. ‘A very touching film that will continue to resonate in your heart hours after watching it.’ Cycake over Milk.

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM