13 minute read
KriStalmuSeum
Een plek om te ontdekken
Advertisement
Welke steen past bij jouw sterrenbeeld? Hoe was je goud uit een rivier? En welke tropische bomen groeiden er heel lang geleden in de Achterhoek? Het zijn vragen die beantwoord worden in het Kristalmuseum aan de Burgemeester Bloemersstraat 1 in Borculo. Edelstenen wassen en een goudzoekerdiploma halen kan er ook.
Geologie, fossielen en mineralen. Dat is waar Han Kamphuis, Caroline Kamphuis en René Welbergen warm voor lopen. Geen wonder dat het Kristalmuseum hun geliefde stek is. Wel is het Kristalmuseum voor twee weken op slot gegaan vanwege corona. “Natuurlijk vinden we dat jammer, maar we kunnen er niks aan doen’’, zegt Han. Hij is de geoloog van het museum. “Ik was op de lagere school al actief met het zoeken naar fossielen en mineralen.’’ Tijdens de middelbare school besloot Han geologie te gaan studeren. Eerst in Groningen en later in Amsterdam aan de UVA, waar hij af studeerde. Na een aantal jaar werken in het buitenland kwam het Kristalmuseum op zijn pad. Daar brengt hij op een enthousiaste, populair wetenschappelijke manier de geologie voor het voetlicht, vinden de kenners. Caroline kwam door haar broer en ouders ook al vroeg in aanraking met fossielen en mineralen. Met een achtergrond in het onderwijs richt zij vooral op de educatieve kant richting kinderen. René was op jonge leeftijd al actief lid van de Stenenkring Lochem. Hij organiseerde er excursies om mineralen te gaan zoeken. Ook was hij één van de leiders van de jeugdafdeling en zodoende kwam hij regelmatig in het Kristalmuseum en bleef er hangen.
Geschiedenis van de aarde Het museum in het voormalige gemeentehuis van Borculo bezit een grote collectie kristallen, mineralen, edelstenen en fossielen. Het museum is dé plek voor een zoektocht naar de schatten van de aarde. “Ben je geïnteresseerd in het ontstaan van de aarde? Dan moet je zeker eens een kijkje nemen in het Kristalmuseum’’, zegt Han. “Het is het leukste museum van de Achterhoek en bij ons vind je honderden edelstenen, mineralen en fossielen. Van heldere bergkristallen, diepgroene smaragden tot violette amethisten. Van versteende insecten van honderdduizenden jaren oud tot miljoenen jaren oude pootafdrukken van sauriërs. Samen geven ze een goede indruk van de geschiedenis van de aarde.’’
Schedel uit de steentijd Het museum herbergt ook veel vreemde dingen. Han: “Wat dacht je van tanden die in de woestijn zijn opgegraven? Van een schedel van een Hengeloër uit de steentijd en een ruggenwervel van een walvis van honderdduizenden jaren ‘SchriK vooral oud? En schrik vooral niet van niet van het het skelet van de holenbeer!” SKelet van de Kinderen krijgen bij de entree holenBeer!’ van het museum een boekje met vragen die gaan over de voorwerpen in het museum. “Beantwoord ze goed, en je leert alles van de schatten van de aarde die zich hier bevinden. Je komt door een nagebootste mijn, waar je kunt zien hoe stenen groeien. De enorme kristallen die hier staan, mag je zelfs aanraken’’, aldus Han.
Sterrenbeelden Nog iets: sterrenbeelden hebben ‘eigen’ stenen, vertelt Han. “Volgens de oude volksverhalen brengen ze de bezitter ervan geluk en gezondheid. Zo horen bij Tweelingen agaat, topaas en tijgeroog. Vissen houden van amethist, aquamarijn en opaal. In de astrologiekamer kun je al deze stenen zien en ontdekken welke stenen bij jouw sterrenbeeld horen. In de museumwinkel kun je mooie sieraden en voorwerpen van ‘jouw’ stenen kopen.’’ Het Kristalmuseum wordt jaarlijks bezocht door zo’n veertigduizend bezoekers. www.kristalmuseum.nl
Marco Grevers inspecties ‘Met inspectie veel ellende voorkomen’
Inspecteur elektra en zonnepaneelinstallaties (volgens de SCIOS scope 8, 10, 12 en NEN 1010 norm) Marco Grevers wil met zijn bedrijf zowel de zakelijke als particuliere markt van dienst zijn. “Veel branden kunnen ontstaan door verkeerd aangelegde elektriciteitsinstallaties, maar ook door overbelasting, slechte verbindingen of als de aarding niet goed is elektrocutie’’ aldus Marco.
Tijdens een keuring doet Marco een visuele controle. ‘’Ik kijk onder meer hoe leidingen erbij liggen en of apparaten goed werken. Staat een straalkachel niet te dicht bij materiaal dat in brand kan vliegen? Maar er zijn ook dingen die je niet ziet, daarom meet ik de installatie door met een infraroodcamera en een installatietester om elektrische gebreken op te sporen.” Het bedrijf bestaat twee jaar. “Daarvoor heb ik dertig jaar een installatietechniekbedrijf gerund, maar ik wilde me gaan richten op keuringen. Nu help ik voornamelijk bedrijven bij de verplichte inspectie. Maar ook particulieren kunnen contact opnemen. Mocht ik in een huis iets aantreffen dat niet goed is, dan kunnen de opdrachtgevers hun eigen installateur bellen om het op te lossen. Als ik een levensgevaarlijke situatie tegenkom, haal ik de stroom eraf en is onmiddellijke actie vereist. Met een inspectie kun je gebreken in kaart brengen, oplossen en daarmee veel ellende voorkomen.” Marco heeft alle benodigde certificeringen, opleidingen en veel ervaring. Daarnaast blijft hij op de hoogte van de ontwikkelingen in de branche. “Tegenwoordig kan ik ook controleren of zonnepanelen nog naar behoren werken. Dit is een boeiend vak waarbij je flexibel moet zijn. Je hebt veel contacten met mensen, dat maakt dit werk leuk. Mensen zijn dankbaar als je er een mankement eruit haalt en dat gebeurt regelmatig. Dan laat ik zien wat het probleem is, zodat ze weten waar ze op moeten letten.”
www.marcogrevers.nl
Tesli Kindermode aan de Beltrumsestraat 9 in Groenlo is een speciaalzaak in kindermode. “We houden ervan als kinderen zichzelf mogen zijn. Op onze manier willen we daar een steentje aan bijdragen.’’
Het motto is ‘dare to be different’. Eigenares tessa ten Barge: ‘’we dagen mensen uit om andere setjes te maken in plaats van standaard setjes. samen kunnen we kijken wat bij een kind past. Als hier een stoer meisje komt, pakken we soms wel iets van de jongensafdeling. Laatst liep nog een hippe jongen met schoenen met panterprint de winkel uit. durf anders te zijn, dat willen we mensen meegeven.”
Met de winkel is Marie-josé dertig jaar geleden begonnen. ‘’Qua kleding zagen kinderen er allemaal hetzelfde uit. Zij vond het een leuk idee om iets anders te maken. En dat is nog steeds de insteek. Kinderen mogen hun eigen outfit uitzoeken. Het gaat er immers om dat kinderen zich fijn voelen in kleding en niet worden beoordeeld op welk merk ze dragen. Mensen komen bij ons omdat ze zich hier op hun gemak en welkom voelen. Het maakt niet uit met wat je de deur uitgaat, maar dat iedereen met een glimlach de winkel weer verlaat.”
Als mensen het lastig vinden om in deze tijd naar de winkel te komen, kunnen zij een afspraak voor private shopping maken. “dat doen we nu buiten de reguliere openingstijden om, dus ’s avonds of op zondag. daarnaast zijn we mensen van dienst via whatsapp. Mensen kunnen hun vraag sturen naar de tesli-telefoon: 06-13 46 91 83. Een moderne en superleuke manier van service geven.”
www.tesli.nl
Loek Heinne
Loek Heinne is Register Vinoloog van de Wijnacademie en eigenaar van zijn bedrijf Wine&Home www.heerlijkewijn.nl
Heerlijke wijn Beleving
‘Wijn is beleving’, was de kop boven het interview met mij in de vorige uitgave van Magazine Geniet. En terwijl de inkt van de vorige column amper droog was, kondigde zich bij mij een mooie, nieuwe wijnbeleving aan.
De nationaal bekende wijnschrijver Hubrecht Duijker ging zijn wijnvoorraad opruimen. In de afgelopen 50 jaar had hij zóveel wijnen verzameld, dat hij die nooit van z’n leven nog zou kunnen opdrinken. Daarom waren ze te koop. Hij bood tien willekeurige flessen aan voor 300 euro. Je mocht ze daarentegen niet zelf uitzoeken. Op zich veel geld voor 7,5 liter wijn en je niet weet wat je precies krijgt, maar dit is wel iets bijzonders. De werkelijke waarde was veel hoger, beloofde Duijker en dat klopte ook wel. Toen mijn vrouw hoorde wat ik voor deze oude flessen had betaald, keek ze even bedenkelijk en vervolgde waar ze mee bezig was. Ik kon haar gedachten lezen.
Snoepjeswinkel Maar de wijnkenners onder ons kunnen zich wel voorstellen dat ik me als een kind in een snoepjeswinkel voelde toen ik thuis de doos met de tien flessen openmaakte. Een Fonseca’s Vintage Port uit 1955. Is die nog te drinken?, hoor ik u denken. Waarschijnlijk wel. Ik ga het binnenkort beleven. Maar ook een Chateau Certan uit Pomerol (de buurman van de bekende Petrus) uit 1978. En een Chateau Phelan Segur uit mijn geboortejaar 1962 (hoe toevallig). De kop boven het interview klopte helemaal: wijn is beleving. Ik verheug me nu al op het moment van ontkurken.
De feestdagen komen er weer aan. Bij uitstek een mooie gelegenheid om zo’n oude fles te openen. Maar de meeste wijndrinkers hebben die waarschijnlijk niet liggen. Maar ook een nieuwe wijn kun je ‘beleven’. Want een fles wijn is altijd spannend. Elk druivenras, elk klimaat, elke ondergrond en iedere wijnmaker; alles heeft invloed op de smaak van de wijn. Nu we met kerst door corona waarschijnlijk niet met een heel grote groep aan tafel kunnen zitten en dus in kleiner gezelschap van de wijn zullen genieten, zouden we wellicht een paar euro meer aan een fles kunnen besteden. Of aan een heel pakket met wijnen, dat alle gangen van het kerstdiner gaat begeleiden. Ik heb iets moois voor u samengesteld. U vindt het in de advertentie in deze Geniet.
Ik wens u en uw familie fijne feestdagen!
Warm hart voor kinderen
Het leven van Marlies Grevers mag best bijzonder worden genoemd. Zelf vindt ze dat trouwens helemaal niet. Maar welke 25-jarige verblijft op West-Kalimantan, midden in de Indonesische jungle, om kinderen een toekomst te bieden? De Winterswijkse doet het toch maar. Met het geloof onder haar arm heeft ze daar haar bestemming gevonden.
Ze is nu even thuis bij haar ouders Erik en Anja, zus Maartje en broer Bram in Winterswijk. Superleuk natuurlijk en heel gezellig. Toch schuurt het bij Marlies. Ze wil het liefst morgen weer vertrekken naar Borneo om bij al die kinderen te zijn. Het wachten is op het visum en dan is ze weer voor minimaal anderhalf jaar weg. Living Waters Village heet het dorp waar Marlies verblijft samen met meer dan zeshonderd Dayak kinderen. Ze gaan naar school, naar de kerk en zijn aan het werk. De kinderen waren verwaarloosd, hebben geen ouders meer of werden mishandeld. Nu zijn ze veilig en hebben ze volgens Marlies weer een toekomst.
’iK denK niet zoveel na. Ben BeSt Wel imPulSieF’
Het dorp is zo’n 400 hectare groot en is een christelijke enclave op een moslimeiland. In het dorp staan zo’n tachtig gebouwen. Meer zijn in aanbouw. Zo zijn er gezinshuizen, er is plek voor werknemers en leerkrachten, een opleidingscentrum, een aanbiddingscentrum, een kliniek, bakkerij, kantoor, een dagverblijf voor de kleinsten, bezoekersaccommodaties, een werkplaats, naaikamer, een basisschool en een middelbare school.
Nieuwe cultuur Marlies is daar helemaal gelukkig. Drie jaar is Living Waters Village nu haar officiële woonplaats. Vijf jaar geleden was ze daar voor het eerst. Na de Vavo, net 20, wilde ze gaan studeren om docent geschiedenis te worden. Ze was zelfs al tot de opleiding toegelaten. De twijfel sloeg echter toe bij haar. ‘’Was dit echt wat ik wilde? Tja, dan ga ik maar eerst een jaartje weg om eens goed na te denken. Dat was in 2015. Ik wilde iets in mijn eentje doen, iets heel anders. Kennismaken met een nieuwe cultuur, een taal leren. Op avontuur. Het moest wel ontwikkelingswerk zijn, en non-profit. Zo kwam ik in Living Waters Village terecht waar ik acht maanden ben gebleven.’’
God dienen Het dorp is een erg groot christelijk project van de organisatie Rivers of Life Ministries Borneo, opgezet door het Australische zendelingsechtpaar Ronny en Kay Heyboer. In 1995 vetrokken ze van Australië naar Borneo waar ze twee jaar later naar het Indonesische deel van Borneo in West-Kalimantan verhuisden om God te dienen. In 2002 kochten ze een stuk land in de jungle met een visie om voor duizend verwaarloosde kinderen onderdak en voor tweeduizend kinderen scholing te bieden. Dit maakt Living Waters tot een echte Miracle Zone. De eerste keer dat Marlies in Living Waters Village kwam, was het donker na een twaalf uur durende busreis vanuit Maleisië. ‘’Of ik verwachtingen had? Nee, eigenlijk niet. Ik vind alles leuk. Stoer? Nee, dat idee kwam pas later.’’ Lachend: ‘’Ik denk niet zoveel na. Ben best wel impulsief.’’
Genoeg te doen Marlies’ eerste indruk? ‘’Wat een lieve mensen! Het voelde meteen goed’’, legt ze uit. ‘’Ik ging direct aan het werk. Met zeshonderd kinderen is er ook genoeg te doen.’’ Een dag in Living Waters begint met iedereen samen in gebed. Na het ontbijt gaan de kinderen naar school of aan het werk. Dat naar school gaan, is in die regio helemaal niet vanzelfsprekend. Het eerste jaar dat ze in het dorp wonen, zitten ze een trainingscentrum om te wennen aan hun nieuwe leven. ‘’Wennen is heel belangrijk’’, legt Marlies uit. ‘’Zo leren we ze wat goede hygiëne is. Dat licht gaat branden na een druk op de knop is voor velen nieuw. Dat soort dingen. Vergeet niet dat het kinderen zijn die het nodige hebben meegemaakt. Sommige zijn erg ondervoed, ernstig ziek, anderen zijn mishandeld, komen uit een gebroken familie of zijn wees. In die eerste acht maanden kwam ik erachter dat dit echt een heel bijzondere plek is.’’
Veel geleerd Marlies is veranderd, zegt ze. Niet een beetje, maar ‘wel 180 graden’. ‘’Toen ik na acht maanden weer thuis was, viel het mijn zus direct op. ‘Je bent zo anders, je denkt helemaal niet meer aan jezelf’, zei ze. Toen wist ik zeker dat God in mijn hart zit’’, vertelt Marlies. ‘’Jezus is voor mij aan het kruis gegaan en ik ben vrijgekocht. Ik mag dit doen omdat God van mij houdt. Vanaf dat moment wilde ik alles over God weten. Dit prachtige gevoel verwoorden is namelijk best moeilijk.’’ Marlies vertrok nóg verder van huis, helemaal naar een Bijbelschool in Australië. ‘’Ik dacht dat ligt dicht bij Indonesië. Bleek het nog een volle dag reizen te zijn’’, lacht ze. ‘’Ik heb daar ontzettend veel geleerd. Ik wist zeker dat ik terug moest om God te dienen en ben ik 2017 daar gaan wonen.’’
Inkomsten Van enig luxe is geen sprake voor de Winterswijkse. Zo deelt ze een kamertje en is er niet veel privacy. Elke dag is er ontzettend veel te doen. Het liefst werkt Marlies in de keuken waar ze samen met een team meiden drie rijstmaaltijden per dag op tafel zetten. Het ligt er maar net aan wat er die dag moet gebeuren of het nu verven is, Engelse les geven, schoonmaken of kinderprogramma’s. ‘’De kinderen die bij ons wonen worden gesponsord door mensen over de hele wereld. Alle inkomsten komen namelijk uit giften. Er is geen enkele commerciële inslag. Iedereen kan dan ook helpen om de kinderen een toekomst te bieden doormiddel van donaties of het sponsoren van een kind.’’ In Living Waters Village heeft Marlies gevonden wat ze altijd zocht. En dat vindt ze op meer dan 10.000 kilometer van Winterswijk helemaal niet bijzonder.
