2 minute read
Column Hessel Dikkers
Hessel Dikkers
Hessel is Chief Information Officer bij Nederlandse Spoorwegen en sinds enkele jaren voorzitter van de jury voor de verkiezing van de BTG ICT-/Telecommanager van het Jaar.
Advertisement
Energie van daadkracht
Al enkele jaren heb ik het voorrecht om juryvoorzitter te mogen zijn van de BTG ICT-/ Telecommanager van het jaar verkiezing. Prachtig de projecten te zien die langskomen en hoe de kandidaten vol passie hun project presenteren aan de jury. Maar, hoe gaat zo’n jury aan het werk? En hoe komt de jury tot een eindoordeel? Natuurlijk staat elke verkiezing op zichzelf, maar er zijn enkele duidelijke patronen te herkennen.
De drie kandidaten presenteren zich aan de jury (acht tot tien deelnemers met diverse achtergronden). Vooraf nemen we kort de kandidaat door op basis van het ingezonden materiaal. Nadat de kandidaat zich heeft gepresenteerd, vult ieder jury lid een formulier in en geeft punten aan een aantal categorieën. Ieder jurylid licht toe hoe hij of zij tot het oordeel is gekomen. Na drie kandidaten ontstaat een discussie in de groep. Wat vinden we van de einduitslag? Kunnen we ons hierin vinden of niet? Dit leidt eigenlijk altijd tot mooie en felle discussies. Hoe weeg je de context waarin het project tot stand is gekomen? Hoe weeg je de impact die het project heeft gehad in de organisatie? Het is vaak appels met peren vergelijken. Hoe vergelijk je een project op een ministerie met een project in een ziekenhuis of een project in Shell? In alle omgevingen is leiderschap nodig, maar het verschilt nogal per omgeving welke uitdagingen zijn overwonnen. We hebben eigenlijk nog nooit consensus gekregen voordat we gaan kijken naar de presentaties aan het publiek. Als we de presentaties hebben gezien en het cijfer van het publiek binnen is gekomen, beginnen we opnieuw met de weging en de discussie. Dan zien we toch wel dat de presentatie, de interactie met het publiek en het publiekscijfer van invloed is op de meningen van de juryleden.
Als we er écht niet uitkomen dan heb je als voorzitter nog een privilege, maar daar heb ik gelukkig nog nooit gebruik van hoeven maken. In onze Hollandse traditie van polderen willen we er namelijk graag uitkomen met elkaar. Gedurende zo’n dag ben ik helemaal uit mijn normale werk en word ik geïnspireerd door successen die de kandidaten hebben gerealiseerd. Zeker kandidaten met praktische daadkracht en buiten de gebaande paden zijn gegaan, geven mij altijd veel energie.
