Column Christie Stammis

Even niet lekker in je vel?

Of eigenlijk al heel lang? Lacht de dag je niet tegemoet, maar zie je er tegenop? Bestaat het leven meer uit moeten dan uit willen? Geeft je lichaam eindeloos signalen af zoals vermoeidheid, buikpijn, obstipatie of hoofdpijn, terugkerende misselijkheid en aversie tegen bijvoorbeeld sociale activiteiten? Ook een toenemend cynisme en onverklaarbare boosheid zijn tekenend. Signalen die het waard zijn om serieus te worden genomen, om te luisteren naar je gevoel in plaats van ze weg te wuiven. Iets wat Isabel (49) lang heeft volgehouden. Met een waslijst aan plichten en kwalen kwam ze bij mij binnen: slaapproblemen, migraine, een spastische darm en uiteraard doodmoe. In alles wat ze vertelt, komt het werkwoord moeten terug: de mantelzorg voor haar moeder, het werk waar ze beduidend meer uren maakt dan waarvoor ze wordt betaald, de collega’s en vriendinnen voor wie zij steun en toeverlaat is, en ook thuis ondervindt ze moeilijkheden met de zoon van haar partner. Een schat van een man overigens, die haar al vaak had voorgehouden dat ze niet de hele wereld op haar schouders hoefde te nemen. Maar, en daar zat het probleem, Isabel had die overtuiging wel. En daar, bij die overtuiging, lag het begin van de oplossing. Allereerst was het zaak dat Isabel accepteerde dat wat zij haar leven lang met de beste bedoelingen had gedaan, kennelijk niet goed was voor haar. Dus waarom deed ze dat, welke waarden lagen aan dat moeten ten grondslag? Wat gebeurde er als ze daar eens een vraagteken achter zette? Welk innerlijk conflict bracht dat teweeg? Voor Isabel was haar moeder altijd haar grote voorbeeld geweest: een vrouw die hard had gewerkt voor het gezin. Je hoort dus klaar te staan voor de ander, was de gedachte. Maar we zijn onze gedachten niet, we hebben ze. Dus kunnen we die ook loslaten. Door aan die ontkoppeling te werken, haar persoonlijke waarden te onderzoeken, te kijken waar haar prioriteiten liggen, en grenzen te leren trekken waar het niet goed voelt, nam Isabels leven een wending. Nu kan ze oprecht zeggen dat ze gelukkig is met zichzelf, haar gezin en met haar werk.

Christie Stammis is psychosociaal therapeut en coach, is getrouwd, moeder van twee dochters en een zoon, en oma van een kleindochter en -zoon. In haar columns beschrijft ze de processen waar mensen doorheen gaan om zichzelf terug te vinden.

Christie Stammis Psychosociaal therapeut en coaching, Westerweg 36, Bergen, 06 20 62 31 08, www.burnoutbegeleiding.net