Mag News 11

ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΑ “ΑΛΥΤΑ” ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 11 - ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012

Inspiration Writers

ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΑΡΓΥΡΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΚΙΑ ΞΥΔΗ

ST VALENTINES DAY

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΩ FACEBOOK

T

ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ζάκλιν Σμιθ

ΕΝΑΣ... ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΗ MAG NEWS ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ

MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 11 - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

ΤΖΑΚΛΙΝ ΣΜΙΘ “Το ελιξήριο της νεότητας είναι μέσα μας”

ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Editorial

ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ “Σε μια ανήθικη πρόταση θα απαντούσα με ψυχραιμία”

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ Ποίηση

ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΑΡΓΥΡΗ Η ζωή με έφερε στη γραφή σαν από κάρμα ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Δεν μπορώ να ταυτίσω τη συγγραφή με τη λέξη “επάγγελμα” ΚΑΚΙΑ ΞΥΔΗ Ένα “Ταξίδι στην Ομίχλη”

ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ Πέρα από την αγάπη ΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ Κύμα αλαργινο ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ Κριτική για το βιβλίο της Αναστασίας Καλλιοντζή “Παράνοια” ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Ιστορίες της διπλανής πόρτας - Ο Μπίλης ο Άγριος

ΘΕΜΑΤΑ ΤΑ ΠΙΟ “ΑΛΥΤΑ” ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕΣΩ FACEBOOK

ΜΕ ΤΗ ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ Νοπές σταγόνες ποίησης ΜΕ ΤΗΝ ΡΙΤΑ Νέα συγκλονιστική ιστορία

ΚΛΑΣΙΚΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ - ΟΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΕΣ ΣΤΑΡ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ Εισηγήσεις για ταινίες ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟ Είσαι πιο έξυπνος από ένα gamer;

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ... ΣΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ!

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

MAG NEWS ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: MAG MEDIA AND WEB ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ -ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (maria_prodromou@yahoo.gr) ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΡΙΤΑ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ, ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ, ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: THE MAG MEDIA AND WEB - ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΚΑΛΧΑΝΤΟΣ 14,4154 ΚΑΤΩ ΠΟΛΕΜΙΔΙΑ, ΛΕΜΕΣΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 00357 25560678 E MAIL: media_mag@yahoo.com WEBSITES: http://www.themagmedia.com/magnewsite.html, http://www.themagmedia.com/magnewspaper.html, http://www.themagmedia.com/mariaprodromou.html

ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΗ ΟΜΑΔΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ MAG MEDIA AND WEB

MAG Mail

ΣΧΟΛΙΟ Πραγματικά έχω κατασυγκινηθεί με τα οσα διάβασα σε αυτό το τεύχος!!! Κόλλησα σε ολα τα κείμενα!!! Συγχαρητήρια και παλι συγχαρητήρια!!!! Προσφέρετε μια εναλλακτική πηγή πληροφόρησης και ψυχικης ανάτασης θα ελεγα!!! ΚΑΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!! Στέλλα Στυλιανού

ΓΡΑΨΤΕ ΜΑΣ

ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ ΣΤΕΙΛΑΤΕ

Έχετε κάτι που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας; Αποστείλετε μας το στο e mail: media_mag@yahoo.com Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας!

Mag News

Ο ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ ΧΩΡΙΣ.. ΜΑΛΛΙΑ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΦΙΛΟ ΚΩΣΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ! Η ΣΥΝΤΑΞΗ

MAG NEWS 8 LAST MONTH EDITION Ένα υπέροχο τεύχος πλημμυρισμένο από θέματα, ειδήσεις και όχι μόνον. Με εξώφυλλο τον εκπληκτικό Νάσο Γαλακτερό τον οποίο ευχαριστούμε θερμά και συνεντεύξεις με ταλαντούχους συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες! Ευχαριστούμε όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία του, μα περισσότερο εσάς, τους αναγνώστες και σας υποσχόμαστε ακόμη περισσότερα! Η ομάδα της Mag News

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

«Κάθισε να σου πω μια ιστορία. Μια ιστορία που μοιάζει με όνειρο και εφιάλτη μαζί. Μια ιστορία δική μου και δική της… Εκείνης, που κρατάω σαν φυλακτό μέσα στη καρδιά μου και που είναι πάντα μέσα στη σκέψη μου. Ακόμη και τώρα. Ναι, ακόμη και τώρα… Εκείνης που ήταν ο θάνατος και η ζωή μου μαζί»… Ο Κεμάλ ανάσανε βαθιά. Η ζέστη από τη σόμπα που σιγόκαιγε στο πλάι του είχε φουντώσει για τα καλά - χοντρές στάλες ιδρώτα γυάλιζαν χαρακώνοντας ρυάκια στο μέτωπο του - μα φαινόταν να μην τον ένοιαζε καθόλου. Ήταν τόσο πολύ απορροφημένος σ' αυτά που έλεγε, στις σκέψεις που στροβίλιζαν τώρα πιο έντονα από ποτέ στο κεφάλι του, σκίαζαν το νου του και θόλωναν το είναι του, που όλα τα υπόλοιπα γύρω του έμοιαζαν ασήμαντα. Ήταν ένας ψηλός άντρας στα 48, λεπτός, μα με κορμί αρκετά στητό και σφιχτό για την ηλικία του, γερό στέρνο και μπράτσα, ελάχιστες τρίχες στο στήθος, μάτια καστανά, αετίσια, μελιά με μια γερή δόση στις κόρες από ανταύγειες στο χρώμα του γκρίζου, μύτη επιβλητική και ένα ευχάριστο πρόσωπο με μια αλλόκοτη, χαμογελαστή έκφραση που έκανε αστραπιαία τους ανθρώπους να τον συμπαθούν με την πρώτη ματιά. Φαινόταν ακόμη αρκετά γοητευτικός, παρόλη την κούραση και τα βάσανα που είχε αναγκαστεί να υποστεί στη ζωή του. Δεν έκανε, εξάλλου, και το πιο ευχάριστο επάγγελμα - εργαζόταν σε μια εταιρεία φαρμάκων, μετέφερε και πακέταρε οτιδήποτε - και παρόλο που μερικές φορές ήταν κάπως αυταρχικός και απότομος οι δυο του γιοι τον λάτρευαν, τόσο, που τη μέρα που έπαθε εκείνο το ξαφνικό, καρδιακό επεισόδιο και τον μετέφεραν επειγόντως στο νοσοκομείο, δεν ξεμάκρυναν από το προσκεφάλι του, ούτε καν όταν οι γιατροί, βέβαιοι για την σωστή πορεία της υγείας του, του έδωσαν τελικά εξιτήριο. Με τον τρόπο της, αυτή τους η πράξη, ήταν για εκείνον, μια απόδειξη αγάπης, πιο σίγουρη ακόμη κι από ένα

EDITORIAL «Κάθισε να σου πω μια ιστορία. Μια ιστορία που μοιάζει με όνειρο και εφιάλτη μαζί. Μια ιστορία δική μου και δική της… Εκείνης, που κρατάω σαν φυλακτό μέσα στη καρδιά μου και που είναι πάντα μέσα στη σκέψη μου. Ακόμη και τώρα. Ναι, ακόμη και τώρα… Εκείνης που ήταν ο θάνατος και η ζωή μου μαζί»…

εκατομμύριο φιλιά και αυτό τον έκανε ιδιαίτερα περήφανο. Ίσιωσε το κεφάλι προς τα πάνω. Φαινόταν ευτυχισμένος κι όμως πίσω από το ήπιο, ήρεμο πρόσωπο κρυβόντουσαν πικρά συναισθήματα, συμφορές, μια έντονη, αλλά και όλο βάσανα ζωή, που δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του, ούτε ακόμη και τότε. Καθότανε πάνω σε μια ξύλινη, κουνιστή καρέκλα, πλάι στο τζαμένιο παράθυρο του σαλονιού, με θέα απέναντι του ένα πολυσύχναστο δρόμο, με το βλέμμα θολό, καλυμμένο, σχεδόν, από ένα σκοτεινό πέπλο. Στο φως του ήλιου που μόλις διακρινόταν πίσω από τις πυκνές, γκριζόμαυρες συννεφιές, οι νεκροί, κάτασπροι από το χιόνι, ευκάλυπτοι, τα πλήθη των κεραμιδιών, τώρα, άσπρων στο μουντό φως, απλωνόντουσαν απέραντα μπροστά του. Απέναντι του ο γιος του, ο Γκοχάν ήταν σκυμμένος,

γονατιστός πάνω στο παχύ χαλί στο πλάι του και τον παρατηρούσε επίμονα, ακούγοντας σαν υπνωτισμένος την βραχνή φωνή του, ατενίζοντας τα αγκυλωμένα μέρη του σώματος του, τα σβησμένα μάτια κάτω από τα πυκνά φρύδια, τα ξυρισμένα, λίγο πλαδαρά, από το άγγιγμα των χρόνων, μάγουλα… Ο Κεμάλ γύρισε και τον κοίταξε. Άφησε ένα χαμόγελο να σχηματιστεί στα χείλη του, καθώς το βλέμμα του κυλούσε αργά στα έντονα χαρακτηριστικά του. Ω ναι. Του έμοιαζε.. Λες και ήταν η μετενσάρκωση του. Ήταν σχεδόν ολόιδιος εκείνος στα 26 του, μόνο στο πιο ωραίο. Οι ίριδες του ήταν πιο καστανές, πιο μελιές, οι άκρες τους πιο γκρίζες, η μύτη του πιο ίσια, τα ζυγωματικά του πιο εκφραστικά. Ο άντρας άπλωσε το χέρι και, έτσι όπως ο νέος καθόταν σκυφτός μπροστά του, τον

άγγιξε απαλά στον ώμο. Τα μάτια του, θαρρείς και βούρκωσαν, κοκκίνισαν. Αισθάνθηκε ένα αόριστο φόβο. Τώρα δα, τον ένιωθε περισσότερο από ποτέ. Η φωνή του Γκοχάν τον έκανε να ανασηκωθεί στη θέση του. «Λοιπόν πατέρα θα μου πεις τι σου συνέβη στο παρελθόν»; ρώτησε με στόμφο. «Θα μου πεις τι σχέση μπορεί να έχει η δική σου ιστορία με την ελληνοκύπρια κοπέλα που αγαπώ»; Με την ελληνοκύπρια κοπέλα που αγαπά. Ο γιος του, ο αγαπημένος του γιος, ο πρωτότοκος, αυτός στον οποίο είχε περισσότερη αδυναμία, του είχε μόλις μιλήσει για τον έρωτα που έτρεφε για μια κοπέλα από την Κύπρο. Ήταν απίστευτο, αλλά συνέβαινε. Ο Γκορχάν αγαπούσε μια ελληνοκύπρια. Ναι, μια ελληνοκύπρια. Περίεργα παιχνίδια που έπαιζε η ζωή. Ο άντρας κούνησε το κεφάλι νωχελικά. «Ναι, γιε μου, θα σου πω…, πρόσθεσε, «όμως, πρώτα, θέλω να σου δείξω κάτι»… Απομάκρυνε το χέρι του από τον ώμο του νέου και με μια αργή κίνηση το έβαλε μέσα στην τσέπη του παντελονιού του. Όταν το έβγαλε, μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα, κρατούσε ένα ασημένιο μενταγιόν. Η καρδιά του σκίρτησε, καθώς το έσφιγγε ανάμεσα στις ιδρωμένες του παλάμες. Τώρα τα μάτια του βούρκωναν όλο και περισσότερο. Στο βαθμό που του επέτρεπε η συγκίνηση που αισθανόταν να κατακλύζει τη ψυχή του, ο Κεμάλ έβλεπε το παρελθόν να αλλάζει συνεχώς σχήμα, σαν τα σύννεφα που διέτρεχαν τον τούρκικο ουρανό, άλλοτε καθαρό και ανάλαφρο, άλλοτε γκρίζο και λυπημένο κι άλλοτε κατάμαυρο, όπως και τη δεδομένη στιγμή. «Ήταν σαν όνειρο Γκοχάν… Σαν όνειρο… και εφιάλτη μαζί. Εκείνη ήταν το όνειρο και ο εφιάλτης οι ορδές των πολυβόλων, οι βόμβες… Αυτό το μενταγιόν αγόρι μου, μου το χάρισε η γυναίκα που έχω πάντα στη σκέψη μου και στην καρδιά μου … Εκείνη που βρήκα, μα και έχασα τόσο νωρίς στη ζωή μου… Αυτή που μου πήρε με δόλιο τρόπο ο άγριος πόλεμος… Ο ίδιος πόλεμος που οι δικοί μου άνθρωποι δημιούργησαν»… Ο νέος ανάσανε βαθιά. Δεν καταλάβαινε τίποτα. Όλα όσα του έλεγε ο πατέρας του, ακουγόντουσαν περίεργα και ακατανόητα στ' αυτιά του. Σίγουρα θα μιλούσε για κάποια κοπέλα που θα είχε ερωτευτεί στο παρελθόν, όμως σε ποιο πόλεμο άραγε

αναφερόταν και μάλιστα που είχε κάνει ο δικός τους λαός; Τη σπίθα της ανυπομονησίας που φώλιαζε μέσα του από το πρώτο λεπτό που κάθισε απέναντι από τον πατέρα του ακολούθησε μια κρίση περιέργειας και το στιγμιαίο σκίρτημα συγκίνησης που κατάκλυζε εδώ και ώρα το είναι του διαδέχτηκε μια βουτιά στην απόγνωση. Δεν αντιλαμβανόταν, δεν καταλάβαινε τίποτα κι αυτό τον έκανε να νιώθει σαν ηλίθιος. «Τι εννοείς πατέρα; Εξήγησε μου σε παρακαλώ», πρόφερε σιγανά. «Ποιος πόλεμος, ποια κοπέλα…, ποια αγάπη…; Μίλα μου… Πες μου τα όλα»… Ο Κεμάλ έσκυψε το κεφάλι και έστρεψε το μενταγιόν προς το μέρος του γιου του γνέφοντας του με τα ακροδάχτυλα του να το πάρει στα χέρια του. Εκείνος σάστισε, δίστασε, γρήγορα όμως το έκανε… Ήταν ένα απλό μενταγιόν σε σχήμα μισής καρδιάς με χαραγμένες δυο γραμμές στις άκρες του. Το ψαχούλεψε για μια στιγμή και αμέσως μετά το άνοιξε. Και τότε είδε μέσα την ασπρόμαυρη φωτογραφία μιας γυναίκας… Ήταν πραγματικά πανέμορφη. Με ξανθιά μακριά μαλλιά και γλυκό πρόσωπο. «Γύρισε την παιδί μου»… Ο Γκοχάν έστρεψε το κεφάλι και κοίταξε τον πατέρα του απορημένος, προτού την βγάλει απαλά και πράξει αυτό που του είπε. Και τότε ήταν που αντίκρισε κάτι γραμμένο πίσω. Την έφερε πιο κοντά στα μάτια του για να δει καλύτερα. Ήταν δύο λεξούλες γραμμένες σε μια ξένη γλώσσα που καταλάβαινε όμως απόλυτα.. Και αυτό γιατί εδώ και λίγους μήνες έκανε μαθήματα για να την μάθει εξαιτίας της Αφροδίτης, της Ελληνοκύπριας κοπέλας που αγαπούσε… Ήταν ελληνικά… Ω Θεέ μου ήταν ελληνικά… Κατάπιε με δυσκολία και τις διάβασε φωναχτά… «Σ' αγαπώ»… Δεν μπορούσε να το πιστέψει… Δεν ήταν δυνατό… Ο πατέρας του αγαπούσε παλιά μια ελληνοκύπρια…, μια χριστιανή… Και για ποιο πόλεμο μιλούσε; Μήπως ήταν για αυτόν του 1974 στην Κύπρο…; Σ' αυτόν αναφερόταν…; Ναι σ' αυτόν. Τώρα ήταν απολύτως βέβαιος. Γύρισε και έμεινε να τον παρατηρεί πιο έντονα από πριν. Εκείνος ανταπέδωσε το βλέμμα αστραπιαία. Ο Κεμάλ τίναξε προς τα πίσω τα πυκνά, ασπρόμαυρα του μαλλιά και έτριψε απαλά με τα ροζιασμένα του χέρια, τα καστανά, αετίσια μάτια του, προσπαθώντας να τα κάνει να ανοίξουν πιο πολύ, να σταματήσουν να κλείνουν. Αισθανόταν απίστευτα κουρασμένος, αλλά έπρεπε να μείνει

ξύπνιος. Έπρεπε… Έμεινε να παρατηρεί νωχελικά έξω το χιόνι που έπεφτε φούχτες ολόκληρες πάνω στο δρόμο καλύπτοντας τα πάντα. Από εκείνο το διαμέρισμα που ζούσε με την οικογένεια του, τη γυναίκα του Εμινέ και τους δυο του γιους, στην ψηλή πολυκατοικία που βρισκόταν σε μια σχετικά, καλή συνοικία στ' ανατολικά της πόλης Προύσα στην Τουρκία, σπαρμένης μέσα σ' ένα αληθινό γαλαξία από χωριά, μπορούσε να διακρίνει καθαρά τα πάντα. Μαζί και τα υπόλοιπα κτίρια και σπίτια που περιτριγύριζαν το δικό του. Υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα για να δει κανείς εκεί και ήταν τόσο όμορφα, έτσι, όπως ήταν όλα καλυμμένα με χιόνι. Είχε και ο χειμώνας την ομορφιά του, αν και ο ίδιος προτιμούσε περισσότερο την άνοιξη, τότε που ο πάγος στις πηγές έλιωνε, οι νιφάδες του χιονιού χάνονταν κάτω από το καυτό φως του ήλιου, οι ανθόκηποι που βρισκόντουσαν τριγύρω γέμιζαν αγριολούλουδα και το γρασίδι ήταν καταπράσινο και πυκνό. Τότε, πέρα από τα σπίτια της πόλης απλωνόντουσαν κυματιστές πεδιάδες, ενώ εκεί όπου οι λόφοι έσμιγαν διαδοχικά με την άκρη του γαλάζιου ουρανού, το βουνό του Ουλού Ντάγ, του Ολύμπου της Μισίας, 95 χιλιόμετρα στα νότια της Κωνσταντινούπολης, στους πρόποδες του οποίου ήταν χτισμένη η Προύσα, υψωνόταν με την κορφή του, σχεδόν, χαμένη μέσα στα σύννεφα. Μα τι αλήθεια σκεφτότανε τώρα; Ακόμα και αυτή την περίοδο, στο καταχείμωνο, που το σκίαζε η έντονη παγωνιά, αλλά και λίγο πιο μετά, όταν ο πάγος δεν είχε καλά- καλά λιώσει στις γωνιές της πόλης, το χορτάρι δεν μελάνιαζε καθόλου. Όσο για τις βροχές που συνήθως έπεφταν απαλά, χωρίς να μαυρίζουν ή να μαστιγώνουν τη φύση, έστω και όταν θέριευαν και έξυναν με τις άκρες τους τα πάντα, το γρασίδι ήταν σαν να μην το άγγιζαν καθόλου αφού παρέμενε, ως δια μαγείας, ατόφιο, ανέπαφο και καταπράσινο όσο ποτέ.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίας Προδρόμου “Τα δάκρυα δεν στεγνωσαν ποτέ”

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ

Ναι! Εγώ είμαι αυτή! Μαγεμένη απ' του έρωτα τη μυρωδιά! Παραδομένη στις δροσοσταλίδες που αντικρίζω όταν υψώνω το βλέμμα μου στον ουρανό! Αφέθηκα στο χρώμα της αγάπης και ξεστράτισα από τη λογική. Δεν τη λησμόνησα μα μήτε μου ΄λειψε! Δεν την έχω ανάγκη όταν το χρώμα των ματιών σου γίνεται δρόμος για να βρω την ευτυχία! Ποιος θέλει να λογικευτεί όταν του χαρίζουν την τρέλα του έρωτα; Όχι εγώ, πάντως! Ποτέ... Γιατί..γιατί...δεν βρίσκω απάντηση να δώσω! Συγνώμη που δεν μπορώ να λύσω την απορία που σίγουρα είναι και δική σου. Μα είπαμε...όταν ξεστρατίζεις και χάνεις τη λογική δεν ψάχνεις να τη βρεις.... Εκεί θα μείνω... Στο παραστράτημα του έρωτα.. Στην ανέμελη αγάπη... Στην ολοκληρωτική μου παράδοση σ' εσένα... Γιατί... Εσύ είσαι αυτός και.... ......πέρα από σένα, δε ζω!!!!

ΠΟΙΗΣΗ ΝΑΙ! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ

ΑΥΤΗ! ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΑΠ’ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ!

THE MAG MEDIA AND WEB ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΤHΣ ΑΓΟΡΑΣ!

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ - ΜΑΡΤΙΟ

ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙΤΕ! ΚΑΤΑΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ media_mag@yahoo.com

ΤΩΡΑ!

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα από τη Γεωργία Κακαλοπούλου μπορείτε να μπείτε στο προσωπικό της μπλοκ totragouditisseirinas.blogspot.com

Η ελιά του φαινόταν από αυτή τη μεριά του δρόμου που έστεκε ψηλότερα. Τον καλούσε. Ήταν γεμάτη καρπούς τώρα. Σεπτέμβρης μήνας πια. Πλούσια και βαριά γινόταν ομορφότερη όσο μεγάλωνε. Και εκείνος είχε μάθει πια κοντά της. Όποτε δεν ήταν καλά σε εκείνη πήγαινε. Σα να είχαν μια μυστική συμφωνία οι δυο τους, σα να ήταν δυο παλιοί καλοί φίλοι. Εκείνη δε ζητούσε τίποτε από αυτόν, μόνο έδινε. Τη σκιά , τη σιωπή. Αυτό είχε ανάγκη τώρα. Να μιλά και κάποιος να ακούει. Να μην του απαντά, να μην τον κατηγορεί. Κίνησε προς τα εκεί δίχως δεύτερη σκέψη. Και η Αγνή δεν τον είχε κατηγορήσει. Τον είχε φωνάξει στο δωμάτιο της και τον είχε κοιτάξει με λύπη με εκείνα τα πελώρια μυστηριώδη μάτια. Παλιά , όταν ήταν μικροί ακόμη, τον μάγευαν τα μάτια της. Τα κοιτούσε ψάχνοντας να δει τις εικόνες που καθρέπτιζαν. Και ήταν σίγουρος ότι κάποιες στιγμές, οι εικόνες δεν έμοιαζαν με αυτές που εκείνη έβλεπε. Κι αυτό τον τρόμαζε και τον σαγήνευε. Το παράθυρο στον κόσμο της ήταν ορθάνοιχτο. Έτσι αισθάνθηκε και όταν την αντίκρισε στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Τόσο αδύναμη. Ψεύτικη και άυλη. Ένα πνεύμα σε μια ύστατη προσπάθεια να ενσαρκωθεί. Αυτό τον έκανε να την παρατηρήσει καλύτερα. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Ήταν η ίδια όπως και την τελευταία φορά που την είχε δει , στο θάνατο του πατέρα. Μονάχα τα μαλλιά της είχαν ασπρίσει λίγο σε μια μεριά. 'Χαίρομαι που δέχθηκες να έρθεις πριν ο

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ... Η ελιά του φαινόταν από αυτή τη μεριά του δρόμου που έστεκε ψηλότερα. Τον καλούσε. Ήταν γεμάτη καρπούς τώρα. Σεπτέμβρης μήνας πια. Πλούσια και βαριά γινόταν ομορφότερη όσο μεγάλωνε. Και εκείνος είχε μάθει πια κοντά της. Όποτε δεν ήταν καλά σε εκείνη πήγαινε. Σα να είχαν μια μυστική συμφωνία οι δυο τους, σα να ήταν δυο παλιοί καλοί φίλοι. Εκείνη δε ζητούσε τίποτε από αυτόν, μόνο έδινε. Τη σκιά , τη σιωπή. Αυτό είχε ανάγκη τώρα. Να μιλά και κάποιος να ακούει. Να μην του απαντά, να μην τον κατηγορεί. Κίνησε προς τα εκεί δίχως δεύτερη σκέψη. Και η Αγνή δεν τον είχε κατηγορήσει. Τον είχε φωνάξει στο δωμάτιο της και τον είχε κοιτάξει με λύπη με εκείνα τα πελώρια μυστηριώδη μάτια.

καλός Θεός με καλέσει για να πάω' του είχε πει με ένα ύφος ανάμικτο χαρά και λύπη. 'Ήρθα για να δω πως είσαι. Δε θέλω να πεθάνεις και να το έχω βάρος στη συνείδηση μου' της είχε απαντήσει. Εκείνη είχε χαμογελάσει γλυκά, όπως σε ένα μικρό

παιδί. ' Ακόμη και αυτό μου φτάνει. Μετά τόσα χρόνια είναι βάλσαμο για εμένα να ακούω τη φωνή σου αδερφέ'. Δε της απάντησε παρά συγχύστηκε με τη προσφώνηση της. 'Ακόμη και αν εσύ το αρνήσε,

Ο Στρατής είχε σταθεί να ακούει με μια περίεργη αίσθηση όλα αυτά. Τα είχε ξεχάσει. Το μυαλό του είχε διαγράψει τις ευτυχισμένες, παιδικές του ημέρες. Τότε που αμέριμνος πηδούσε από βράχο σε βράχο κάνοντας τον μαχητή, που έδινε προσταγές στα άλλα παιδιά και που προστάτευε τη μικρή αδερφή του. Τότε ακόμη που την θεωρούσε αδερφή. Σοβάρεψε. Τότε ήταν ένα παιδί. Δεν ήξερε τίποτε για τη ζωή.

για εμένα θα είσαι πάντα ο αδερφός μου' του είπε μαντεύοντας τις σκέψεις του. 'Θυμάσαι την ημέρα που ο πατέρας με κουβάλησε στο σπίτι; Καταλάβαινα τα πάντα όταν οι πραγματικοί μου γονείς με παράτησαν στη μέση του δρόμου. Έκλαιγα και φοβόμουν και τρόμαζα με τον παραμικρό ήχο. Πολλοί είχαν περάσει από μπροστά μου αλλά κανείς δε μου είχε δώσει σημασία. Ήμουν ένα σκουπίδι πεταμένο σε μια άκρη και δεν άξιζα κανένα ενδιαφέρον. Μονάχα μπελά μπορούσα να προκαλέσω για τους ανθρώπους. Έτσι με έβλεπαν. Όμως εκείνος σταμάτησε μπροστά μου και με κοίταξε με συμπάθεια. Το πρόσωπο του ήταν καλοσυνάτο και τίμιο και αμέσως ο φόβος έκανε φτερά και πέταξε από μέσα μου. Μου μίλησε γλυκά και με ρώτησε γιατί βρίσκομαι εκεί και που είναι οι γονείς μου. Και όταν του απάντησα πως δεν ήξερα, εκείνος σταμάτησε λίγο να σκεφτεί και μετά με έπιασε από το χέρι. Θέλεις να σε πάω στο γιο μου να παίξετε;- με ρώτησε. Του απάντησα με ένα νεύμα και εκείνος αμέσως με ανέβασε στο κάρο. Μας έφερε στο σπίτι γρήγορα και εσύ έτρεξες να δεις για ποιο λόγο εκείνος φώναζε από έξω. Σε παρατήρησα καθώς ερχόσουν προς τα εμένα. Ήσουν ψηλός και όμορφος για την ηλικία σου. Τα μάτια σου με περιεργάζονταν λες και έβλεπαν κάτι παράξενο. Το χαμόγελο σου ήταν πλατύ αλλά είχε σταθεί για λίγο στα χείλη μέχρι να αποφασίσεις για το αν άξιζε τον κόπο. Μόλις όμως ο πατέρας είπε πως σου έφερε ένα κοριτσάκι για να παίζετε μαζί, εσύ γέλασες δυνατά. Αυτό το πράμα;- ήταν το πρώτο σου πείραγμα. Όμως τότε η καρδιά σου ήταν αγνή όπως και τα

συναισθήματα της και γρήγορα με αγκάλιασες. Μου χάρισες ένα παιχνίδι που είχες βρει μισοχαλασμένο. Μια κούκλα με βγαλμένα μάτια. Τι μεγάλος θησαυρός ήταν αυτός για εμένα! Την φύλαγα σαν τα μάτια μου. Ακόμη την έχω. Την κρατάω κρυμμένη για να θυμάμαι τα όμορφα χρόνια που πέρασα μικρή. Τότε που η αγάπη με κύκλωνε για πρώτη φορά στη ζωή μου. Τότε που κάποιος νοιάζονταν πραγματικά για μένα. Τότε που ο αδερφός μου έπαιζε κρυφτό, κυνηγητό και κουτσό μαζί μου και χτυπούσε τα αγόρια που τολμούσαν να με πειράξουν ή να με κάνουν να κλάψω.' Ο Στρατής είχε σταθεί να ακούει με μια περίεργη αίσθηση όλα αυτά. Τα είχε ξεχάσει. Το μυαλό του είχε διαγράψει τις ευτυχισμένες, παιδικές του ημέρες. Τότε που αμέριμνος πηδούσε από βράχο σε βράχο κάνοντας τον μαχητή, που έδινε προσταγές στα άλλα παιδιά και που προστάτευε τη μικρή αδερφή του. Τότε ακόμη που την θεωρούσε αδερφή. Σοβάρεψε. Τότε ήταν ένα παιδί. Δεν ήξερε τίποτε για τη ζωή. 'Γιατί μου τα λες όλα αυτά;' Ρώτησε μισοπειραγμένος από τις αναμνήσεις που του αναστάτωναν μυαλό. 'Για να γυρίσεις πια Στρατή' του απάντησε σοβαρά. 'Για να ξυπνήσει η καρδιά σου που μοιάζει με βράχο και που μόνο τα κύματα συμφορών μπορούν να αλέσουν. Όμως εγώ δε θέλω τις συμφορές σου. Δε θέλω να σε βλέπω να πονάς'. Στα χαρακτηριστικά της καθρεπτίστηκε η αγάπη και η συμπόνια. 'Άλλαξες από τότε. Έγινες σκληρός και άκαρδος και έδιωξες μακριά σου αυτούς που σε αγαπούσαν' τον κατηγόρησε. 'Δεν είναι αλήθεια' αποκρίθηκε με τα νεύρα του να τεντώνονται. 'Εσύ έφταιγες που εγώ και ο πατέρας μαλώσαμε'.

Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. 'Εγώ δεν έφταιγα σε τίποτε' παρατήρησε. 'Τον παρακαλούσα να σου μιλήσει και να σου συγχωρήσει το ότι με απεχθανόσουν για την καταγωγή μου. Προσπάθησα να του εξηγήσω πολλές φορές πως δεν με μισούσες αλλά πως θεωρούσες ότι ήμουν ένας από τους λόγους που ο πατέρας εκείνης δεν ήθελε να συγγενέψει μαζί μας' στάθηκε για λίγο αμίλητη να κοιτά τις αλλαγές που έφερνε στο πρόσωπο του αυτή η συζήτηση. 'Αλλά πρέπει να καταλάβεις' συνέχισε λιγάκι πιο απαλά 'πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο η Πανοραία δεν έγινε γυναίκα σου ήταν τα χρήματα. Ο Μαυράκης ήθελε να αυγατίσει την περιουσία του και τίποτε άλλο. Δεν είχε κάποιου είδους έχθρα απέναντι μας. Στην πραγματικότητα , δεν τον ενδιαφέραμε καθόλου!' κατέληξε. Ο Στρατής ένιωσε την ανάγκη να κάτσει σε μια από τις καρέκλες που βρίσκονταν στο δωμάτιο. Είχε να μιλήσει για όλα αυτά χρόνια ολόκληρα και τον πονούσαν σαν ανοιχτή πληγή. Τον έκαναν αδύναμο, καχεκτικό. 'Συγχώρησε με αδερφέ' ζήτησε η Αγνή παρατηρώντας το κατακόκκινο του πρόσωπο με μάτια γεμάτα δάκρυα. 'Ξέρω τι συμβαίνει μέσα σου. Τα συναισθήματα σου χτυπάνε το μυαλό μου σα σφυριά. Νιώθω τον πόνο σου να τρέχει μέσα στις φλέβες μου. Δε το ζήτησα αλλά ο παντοδύναμος Θεός το θέλησε. Θέλησε να είμαι διαφορετική. Και παρόλο που εσύ με κατηγορείς για αυτό, εγώ τον ευχαριστώ και τον δοξάζω κάθε μέρα. Γιατί έτσι μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους καλύτερα. Μπορώ να τους βοηθήσω. Όμως η μοίρα θέλησε να μη μπορώ να βοηθήσω αυτούς που αγαπώ πιότερο στον κόσμο' τα δάκρυα κατρακύλησαν λαμπερά από τα ζυγωματικά της. 'Έκλεισες την καρδιά σου Στρατή και κλείδωσες την ευτυχία από έξω. Από όλους. Κοίταξε γύρω σου να δεις πόσο κακό έχει γίνει. Και δε μιλώ για μένα. Εγώ είμαι μια τρελή που λίγο θα νοιάξει όταν θα φύγω από τη ζωή. Και επειδή αυτό θα γίνει γρήγορα θα ήθελα να σε παρακαλέσω, να σε ικετεύσω.’ Απόσπασμα απο το βιβλίο “Πέρα απο την αγάπη” της Γεωργίας Κακαλοπούλου

“ΛΟΓΟΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ” ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ

Θάλασσα,τα μυστικά μου σε σένανε πρόδωσα τη νύχτα που αργοκυλούσε το δάκρυ της γης. Μονάχη την ακτή σου περπάτησα, πάνω στο βράχο σου χάραξα τα κρυφά μου να σου μιλώ για τα πάθη της ψυχής, μαργαριταρένια στολίδια, λάφυρα στην ποδιά σου, ναυάγια της μνήμης απύθμενα Καρτερικά σε περίμενα, να με πηγαίνει ο άνεμος κοντά σου. Φόρεσα στα μαλλιά κοχύλια, πλεξούδες τα'καμα να φανείς, πως μοιάζουν τα γαλανά σου στα μάτια που πίστευα. Να σμίγω στις χούφτες σου την ασημένια ράβδο, να ντύνομαι την αλμύρα σου, να σου χαρίζω πετράδια της Ανατολής, βότσαλα θαμμένα στο σήγμα της άμμου. Στα χέρια σου αφέθηκα, να πνέω τη ζεστή ανάσα σου, να βρέχομαι στη σκιά σου, να ταξιδεύω με τα κύματα, μόνο να σου ζητήσω θέλω, φέρε πίσω την αγάπη μου, για χάρη της σε γύρεψα, νόστος η ανάγκη μου… αλλιώτικα δέσε με στο κάταρτι σου, πνίξε με στα νερά σου ένα με σένα για πάντα να γενώ.... Σοφία Δευτερίγου, Νατάσα Γκουτζικίδου

ΚΥΜΑ ΑΛΑΡΓΙΝΟ Θάλασσα,τα μυστικά μου σε σένανε πρόδωσα τη νύχτα που αργοκυλούσε το δάκρυ της γης. Μονάχη την ακτή σου περπάτησα, πάνω στο βράχο σου χάραξα τα κρυφά μου Να σου μιλώ για τα πάθη της ψυχής, μαργαριταρένια στολίδια, λάφυρα στην ποδιά σου, ναυάγια της μνήμης απύθμενα Καρτερικά σε περίμενα, να με πηγαίνει ο άνεμος κοντά σου. Φόρεσα στα μαλλιά κοχύλια, πλεξούδες τα'καμα να φανείς, πως μοιάζουν τα γαλανά σου στα μάτια που πίστευα. Να σμίγω στις χούφτες σου την ασημένια ράβδο, να ντύνομαι την αλμύρα σου, να σου χαρίζω πετράδια της Ανατολής, βότσαλα θαμμένα στο σήγμα της άμμου.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ

Λατρεύω την Αναστασία Καλλιοντζή από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο της βιβλίο. Λατρεύω το αιχμηρό της ύφος και την ιδιότητα της να μπορεί να αναφέρει τα πάντα με έντονο τρόπο χωρίς να γίνεται κουραστική και να μπήγει το μαχαίρι στο κόκκαλο λέγοντας όλα αυτά που ουσιαστικά δεν μπορούμε να φωνάξουμε . Όταν είδα το νέο της βιβλίο , με τίτλο ΠΑΡΑΝΟΙΑ να διαφημίζεται από την ιστοσελίδα των εκδόσεων ΔΙΟΠΤΡΑ μόνο που δεν ούρλιαξα από τη χαρά μου .Τόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει με το προηγούμενο βιβλίο της , την Αγαστή Συνεργασία που αλήθεια δεν κρατιόμουν για να δω τι θα ήταν το επόμενο . Το εξώφυλλό με εντυπωσίασε. Ένα τεράστιο κτίριο τυλιγμένο στις φλόγες και στη μέση ο τίτλος - Παράνοια-. Αυτή είναι η Αναστασία Καλλιοντζή που ξέρω και γουστάρω να διαβάζω, σκέφτηκα. Το βιβλίο δεν άργησε να βρεθεί στα χέρια μου. Στην αρχή έμεινα να χαζεύω το εξώφυλλο και τον τίτλο που έδενε απόλυτα με όλα όσα έβλεπα. Ξεκίνησα το βιβλίο μεσημέρι Πέμπτης . Από την πρώτη στιγμή με κέρδισαν οι δύο διαφορετικές ιστορίες των ηρώων που έσπαγα το κεφάλι μου να δω σε ποιό σημείο θα άρχιζαν να έχουν κοινά .Προχωρούσα τις σελίδες σαν αχόρταγη για να δω την εξέλιξη των πραγμάτων . Η γλώσσα της Αναστασίας , σκληρή και αυστηρή δεν με έκανε ούτε μια φορά να μετανιώσω για την επιλογή μου. Έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους , δεν τα χάιδευε ούτε τους προσέδιδε βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς για να κάνει εντύπωση . Μιλούσε ανοιχτά λέγοντας αυτό που όλοι φοβόμαστε να πούμε. Έγινα ένα με τους ήρωες .Πέρασαν στο πετσί μου , μπήκα στην ψυχοσύνθεσή τους και στα άδυτα του μυαλού τους. Συμπόνεσα τον Ροτίμι που αγωνίστηκε για ένα καλύτερο αύριο και πάλεψε για αυτό αλλά στο βάθος κατάφερε να κρατήσει καλά φυλαγμένη και προστατευμένη την αγνότητα της ψυχής του .Κατάλαβα τον Σπύρο ,που είδε μέσα σε λίγες ώρες τον κόσμο

ΠΑΡΑΝΟΙΑ Η ανταποκρίτρια της Mag Αλεξάνδρα Κουτσούκου γράφει και... αξίζει να διαβαστεί!

του να καταρρέει και εκείνος να μην έχει από που να πιαστεί. Ένιωσα τι θα πει να ζεις όλη σου τη ζωή σε ένα ψέμα και κατανόησα , ναι , όσο σκληρό κι αν ακουστεί κατανόησα την τρέλα που σε οδηγεί στα άκρα .Που σε κάνει να γίνεσαι ένας άλλος για να αναγκαστείς να αντιμετωπίσεις την νέα τάξη των πραγμάτων. Το τέλος του βιβλίου με βρήκε πνιγμένη στα κλάματα.Κλάματα νομίζω λύτρωσης για τους ήρωες και πόνου για όλη αυτή την

άσχημη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και για όλα αυτά τα δύσκολα που είναι μπροστά μας και μας κοιτούν απειλητικά. Προφήτη ,χαρακτήρισα την Αναστασία Καλλιοντζή κάποια στιγμή διαβάζοντας ένα παλιότερο βιβλίο της. Προφήτης που επιβεβαιώνεται θα την χαρακτηρίσω τώρα και θα της κάνω μια βαθιά υπόκλιση! Από σεβασμό στην μεγαλοπρέπεια του ταλέντου της...

ΓΡΑΦΕΙ Η ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Αν επιθυμείτε να επικοινωνήσετε με τη Χρύσα Λουλοπούλου μπορείτε να το κάνετε στο chrislou62@hotmail.com

«Ο Μπίλης ο Άγριος» Πάει καιρός που η Ευγενία και ο Αντρέας δεν είναι πια μαζί. Καμιά φορά η ζωή παίζει άτιμα παιχνίδια. Αυτοί οι δυό που ερωτεύτηκαν τρελά στα δεκαοκτώ, μετά από έναν πολύ ταραχώδη γάμο κι ένα ακόμη πιο ταραχώδες διαζύγιο, οι δρόμοι τους χώρισαν οριστικά. Αιτία η μεγάλη αδυναμία του Αντρέα στις γυναίκες, όλες ανεξαιρέτως, χωρίς περιορισμό. Κουράστηκε η Ευγενία να μαλώνει μαζί του καθημερινά επί εφτά χρόνια -αληθινή κόλαση- και υπέβαλλε αίτηση διαζυγίου. Εκείνος έπεσε απ' τα σύννεφα. Δεν το περίμενε να μπορεί εκείνη μακριά του, εκείνη που του ορκιζόταν ότι θα τον αγαπάει τρελά μέχρι το θάνατο. Η ένωσή τους κάποτε ήταν φωτιά ,αλλά σιγά-σιγά η φωτιά έσβησε κι έμεινε μια αδύναμη ξέπνοη φλόγα, που τη συντηρούσαν με το ζόρι μια στο τρίμηνο, έτσι για να ξεγελάνε τους εαυτούς τους ότι κάτι έμεινε από το παλιό τους πάθος. Όταν εκείνη κατάλαβε πως όλο αυτό ήταν μάταιο κι ότι ο Αντρέας δεν θ' αλλάξει ποτέ, έφυγε απ' το σπίτι παίρνοντας μαζί της τα δυό τους παιδιά, δώδεκα κι έντεκα χρονών, εκείνος τη μίσησε.

-Θα σ' εκδικηθώ! Δε με ξέρεις καλά εμένα! Όσα χρόνια κι αν περάσουν , θα πάρω το αίμα μου πίσω που με ξεβόλεψες! της ούρλιαζε στο τηλέφωνο όποτε τον έπαιρνε για να του θυμίσει να καταθέσει τη διατροφή, που ποτέ δεν έστελνε τελικά. Η Ευγενία κατάφερε να μεγαλώσει τα παιδιά με στερήσεις, αλλά αξιοπρέπεια. Ευτυχώς οι γονείς της, που λάτρευαν την κόρη και τα εγγόνια τους, κάλυπταν τις ανάγκες τους, κόβοντας από τη σύνταξή τους. Η κόρη της Ευγενίας παντρεύτηκε και η γιος της τελειώνοντας το Λύκειο, μη έχοντας χρήματα για σπουδές, έπιασε δουλειά σ' ένα σούπερμάρκετ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ

ΠΟΡΤΑΣ “Πάει καιρός που η Ευγενία και ο Αντρέας δεν είναι πια μαζί. Καμιά φορά η ζωή παίζει άτιμα παιχνίδια. Αυτοί οι δυό που ερωτεύτηκαν τρελά στα δεκαοκτώ, μετά από έναν πολύ ταραχώδη γάμο κι ένα ακόμη πιο ταραχώδες διαζύγιο, οι δρόμοι τους χώρισαν οριστικά. Αιτία η μεγάλη αδυναμία του Αντρέα στις γυναίκες, όλες ανεξαιρέτως, χωρίς περιορισμό..”

Ώσπου ήρθε το μεγάλο χτύπημα της μοίρας, εκείνο που μπροστά του ωχριούσε κάθε άλλο που είχε αντιμετωπίσει η άτυχη γυναίκα. Ο Χάρης, ο μονάκριβός της, σκοτώθηκε με τη μηχανή του. Η Ευγενία βυθίστηκε στην κατάθλιψη και οι μόνοι που μπόρεσαν να τη βγάλουν με πολύ κόπο απ' αυτήν, ήταν η κόρη της και η φίλη της η Αντιγόνη. Η

τελευταία επέμενε να τη βγάζει έξω με το ζόρι, να πηγαίνουν βόλτες τρώγοντας σπόρια, όπως τότε που ήταν φοιτήτριες. Κάποιο βράδυ, η Αντιγόνη κατάφερε να 'παρασύρει' την Ευγενία να κάνουν βόλτα στην παραλιακή μέχρι αργά, μιλώντας για τα παλιά. Ήταν ευτυχισμένη που έβλεπε τη φίλη της να γελάει μετά από καιρό. Γύρισαν ξεθεωμένες

Ο 'Μπίλης ο Άγριος', έτσι τον φώναζαν. Ο κατήφορος ήταν πολύ απότομος. Ούτε κατάλαβε κι ο ίδιος πώς έφτασε να είναι παράδειγμα προς αποφυγή και φόβητρο για τα μικρά παιδιά που έφευγαν τρεχάτα στα σπίτια τους όταν πήγαινε εκείνος με την παρέα του στο πάρκο.

στο σπίτι και απλώθηκαν στον καναπέ. Δεν πρόλαβαν όμως να καθίσουν κι ακούστηκε ο συναγερμός του αυτοκινήτου της Ευγενίας απ' το παρκινγκ. Εκείνη βγήκε απρόθυμα στο μπαλκόνι αλλά δεν διέκρινε τίποτε μέσα στο σκοτάδι. Ξαναμπήκε μέσα, όμως ο εκνευριστικός ήχος του συναγερμού άρχισε πάλι. Σταμάτησε σχεδόν αμέσως. Την τρίτη φορά που άρχισε να ουρλιάζει, η Ευγενία πήρε τα κλειδιά κι ετοιμάστηκε να κατέβει. «Πού πας μόνη;» τη ρώτησε η ανήσυχη η Αντιγόνη. «Είναι σχεδόν τρεις η ώρα!» «Επειδή ακριβώς είναι τρεις τα χαράματα, δε θέλω να αναστατώσω άλλο τη γειτονιά. Ο διπλανός έχει μια γάτα που την αφήνει να κυκλοφορεί ελεύθερα. Η κυρία, λοιπόν, κάθεται πάνω στα αμάξια και ιδού το αποτέλεσμα! Το' χει ξανακάνει, ουκ ολίγες φορές! Μην ανησυχείς! Κατεβαίνω να απενεργοποιήσω το συναγερμό κι επιστρέφω σε δυό λεπτάκια! Δεν θ' αργήσω!» την καθησύχασε γελώντας κι άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος. Κατέβηκε και το πηχτό σκοτάδι την έκανε ν' αγριευτεί. Κατευθύνθηκε βιαστική προς το αυτοκίνητο και τότε ξεπρόβαλαν μπροστά της δύο φιγούρες που τής έκοψαν το δρόμο. «Τι θέλετε;» ρώτησε προσποιούμενη την ψύχραιμη . Την ακινητοποίησαν αμίλητοι πριν προλάβει να αντιδράσει και ο ένας της έπιασε τα χέρια στρίβοντάς τα πίσω. Την πονούσε τρομερά, όμως δεν μπόρεσε να βγάλει άχνα, επειδή ο δεύτερος της έκλεισε το στόμα . Της το κρατούσε τόσο σφιχτά, που σχεδόν δεν μπορούσε να αναπνεύσει. «Έλα, ρε μαλάκα, ετοίμασε τη σύριγγα!» είπε άγρια αυτός που της κρατούσε τα χέρια. «Κάνε γρήγορα, ρε!» Ο άλλος με αστραπιαίες κινήσεις της ελευθέρωσε τα χείλη για ένα μόνο δευτερόλεπτο και της έβαλε ένα

λευκοπλάστη, ώστε να μη μπορεί να μιλά. Έτσι όπως ήρθε κοντά της, τον αναγνώρισε. Ήταν ένας συμμαθητής του γιού της -του Χάρη -στο Γυμνάσιο, ο Μπίλης. Ένα παιδί με προβλήματα συμπεριφοράς. Τον είχαν διώξει από πολλά σχολεία, ο Χάρης όμως είχε διακρίνει στο χαρακτήρα του θετικά στοιχεία και τον έκανε παρέα, ελπίζοντας να τον επηρεάσει θετικά. Πολλές φορές η Ευγενία τους είχε βάλει να φάνε μαζί, σαν να είχε δύο γιους. Ο Μπίλης της είχε εμπιστευτεί το δικό του οικογενειακό δράμα. Η μητέρα του είχε πεθάνει και ο πατέρας του ήταν σαν ζωντανός νεκρός. Όλη μέρα έπινε βρίζοντας την κοινωνία για την κατάντια του. Το παιδί ατέλειωτες ώρες είχε μιλήσει μαζί της και όντως εκείνη τον έπεισε να προσπαθήσει να ξεκόψει με τα ναρκωτικά και τον υπόκοσμο. Οι μαύροι κύκλοι γύρω απ' τα μάτια του, που τώρα ήταν πιο έντονοι από ποτέ, είχαν αρχίσει τότε να υποχωρούν. Ο Χάρης του βρήκε δουλειά στην αποθήκη όπου δούλευε κι ο ίδιος. Εγγυήθηκε μάλιστα στο αφεντικό για το φίλο του. Το αγενές κι επιθετικό αγόρι μεταμορφωνόταν σ' ένα καλότροπο κι ευγενικό παιδί . Όταν ερχόταν στο σπίτι της Ευγενίας ξεχνούσε την αργκό και μιλούσε όμορφα. Εκεί δεν χρειαζόταν να αποδείξει τίποτε. Εκεί τον αποδέχονταν όπως ήταν. Του κράτησαν το χέρι για να περάσει 'απέναντι'. Όταν ο Χάρης σκοτώθηκε και η μάνα χάθηκε στην κατάθλιψη, ο

Μπίλης ξανακύλησε στην παλιά του ζωή. Ξανάμπλεξε με τις παλιές κακές παρέες του, που για να τον δεχτούν πίσω, έπρεπε αν δεχτεί αυτός τους όρους τους αδιαμαρτύρητα. Έπρεπε ν' αποδείξει πόσο σκληρός ήταν και να κάνει πράγματα χειρότερα από πριν. Αυτή τη φορά τα διαπιστευτήριά του στον υπόκοσμο του έκλεισαν όλους τους δρόμους για μια νόμιμη ζωή. Ο 'Μπίλης ο Άγριος', έτσι τον φώναζαν. Ο κατήφορος ήταν πολύ απότομος. Ούτε κατάλαβε κι ο ίδιος πώς έφτασε να είναι παράδειγμα προς αποφυγή και φόβητρο για τα μικρά παιδιά που έφευγαν τρεχάτα στα σπίτια τους όταν πήγαινε εκείνος με την παρέα του στο πάρκο. Του άρεσε που τον υπολόγιζαν έστω και μ' αυτό τον τρόπο. Ήταν κάποιος, επιτέλους! Είχε καταφέρει ν' αφήσει το στίγμα του και δεν τον πείραζε καθόλου που ήταν μαύρο. Έκανε ότι του' λεγε το αφεντικό του, ένας Αλβανός που του εξασφάλιζε τη δόση κι ένα γερό μεροκάματο, ανάλογα με τη δουλειά που έπρεπε να τελειώσει. Σιγά-σιγά πέρασε στα σκληρά. Να καθαρίζει, δηλαδή, όποιον του υποδείκνυαν. Στην αρχή το έκανε βαριά ντοπαρισμένος. Την άλλη μέρα δεν θυμόταν τίποτε. Καθάρισε έτσι πέντε-έξι. Γρήγορα, αναίμακτα και με καμία πιθανότητα αποτυχίας. Ο κολλητός του κρατούσε τα χέρια του θύματος κι ο Μπίλης του έμπηγε μια βελόνα γεμάτη καθαρή δόση ηρωίνης. Αυτή τη φορά όμως που του ανακοίνωσαν το επόμενο θύμα του, κόλλησε. Η γυναίκα αυτή ήταν σα μάνα για κείνον. Πολλές νύχτες, όταν ήταν καθαρός από δόση, τη σκεφτόταν μ' ευγνωμοσύνη . Σκεφτόταν ,όταν κάποτε θα γινόταν μεγάλος και τρανός, θα της έπαιρνε ένα δώρο ισάξιο με την αγάπη που του πρόσφερε εκείνη τόσο καιρό. Ένα ακριβό περιδέραιο, ας πούμε. Θα της το περνούσε στο λαιμό και θα της έλεγε πως κι αλήτες έχουν καρδιά. Και καμιά φορά πιο ευαίσθητη απ' τους άλλους.

Την ακινητοποίησαν αμίλητοι πριν προλάβει να αντιδράσει και ο ένας της έπιασε τα χέρια στρίβοντάς τα πίσω. Την πονούσε τρομερά, όμως δεν μπόρεσε να βγάλει άχνα, επειδή ο δεύτερος της έκλεισε το στόμα . Της το κρατούσε τόσο σφιχτά, που σχεδόν δεν μπορούσε να αναπνεύσει.

Τώρα όμως, το μόνο που της πέρασε, ήταν ένα τσιρότο σφιχτά στο στόμα. Στο στόμα που κάποτε του έδινε τις πιο γλυκές συμβουλές. Πώς μπορούσε να της το κάνει αυτό; Τα μάτια της γέμισαν τρόμο. Τα ίδια όμορφα πράσινα μάτια που τον κοίταζαν κάποτε με αγάπη. Πόσο ζήλευε τον Χάρη που είχε μάνα, μια τέτοια μάνα! Τα χέρια του έτρεμαν. Η βελόνα στα δάχτυλά του ήταν σαν να άλλαξε φορά και τρυπούσε τον ίδιο μέχρι την καρδιά. «Δεν μπορώ να το κάνω!» αναφώνησε. Έριξε κάτω τη βελόνα κι έπιασε το κεφάλι του σε ένδειξη απόγνωσης. «Τι κάνεις, ρε μαλάκα;;» τον κοίταξε ο άλλος με έκπληξη και θυμό. «Καθαρή δόση, ρε! Θα μας σκοτώσει ο Αλβανός! Έλα, γέμισε μια άλλη και κάνε τη δουλειά να τελειώνουμε, πριν έρθει κανείς!» «Δεν μπορώ σου λέω!... Τη γυναίκα αυτή την ξέρω από παλιά! Είναι καλός άνθρωπος!» «Μπα;» πήρε πονηρό ύφος ο άλλος. « Πες το, ρε , ότι την πήδηξες, να καταλάβουμε!» Αντί απάντησης, ο Μπίλης όρμησε πάνω του και τον έσυρε στο χώμα. Σε λίγο ο άλλος κατάφερε να σηκωθεί με ματωμένη μύτη και γρύλλισε: «Άγριε, τη γάμησες! Όλα θα τα πω στον Αλβανό! Δε θα χαραμίσω τη θέση που απόχτησα εγώ με αίμα, για μια δικιά σου μαλακία! Φτου σου, ρε, το παίζεις κι άγριος! Ρόμπα έγινες! Πωπώ, ρε, μιλάμε, τα είδα όλα απόψε, έφαγα γερή φλασιά! Ποιος, ρε; Ο Άγριος να κωλώσει έτσι; Για μια γυναίκα;.» « Η γυναίκα είναι κυρία, αν θέλεις να μάθεις! Κυρία με κεφαλαία! Άγγελος! Άντε, τώρα, τράβα, ρε γλείφτη, και ξέρασέ τα όλα στο αφεντικό σου! Και πες ότι εγώ δεν καθαρίζω πούστικα αθώους! Οι άλλοι που έφαγα ήταν του σιναφιού μας. Χρωστούσαν λεφτά, δεν τα έδιναν και πουλούσαν τσαμπουκά. Αυτή εδώ όμως τι έκανε; Ε, όχι, ρε! Έχουμε και φιλότιμο! Κι άμα ήταν μάγκας ο πρώην της, να έκανε μόνος του τη δουλειά. Μια γυναίκα είναι μόνο. Αλλά δεν έχει κότσια ο δειλός! Ου, να μου χαθεί ο ρεζίλης! Τι του

έκανε, ρε αυτή; Ρώτα εμένα που τα ξέρω όλα! Τον άφησε όταν δεν άντεχε άλλο να τρέχει πίσω του και να συμμαζεύει τις δικές του μαλακίες. Πρέπει να πεθάνει γι' αυτό; Πολύ καλά έκανε και μπράβο της που έχει τσαγανό!... Άντε, τράβα σου λέω, έχω να πω δυο κουβέντες με την κυρία!» «Ρε Άγριε, εντάξει, έχω κι εγώ τις ευαίσθητες στιγμές μου, αλλά δεν αφήνω να μου καταστρέψουν τη ζωή!» είπε ο άλλος μαλακωμένος. « Λογικέψου, ρε!» «'Ισα -ίσα, είναι το πιο λογικό πράγμα που έκανα εδώ και καιρό. Φύγε, σου λέω κι αν θες να βοηθήσεις, πες ότι μ' έπιασε αμόκ και σου την έπεσα χωρίς λόγο στα ξαφνικά. Ότι μ' άφησες κι έφυγες επειδή φοβήθηκε ς ότι θα μας έκαναν τσακωτούς. Θα τους πείσει το σημάδι στα μούτρα σου. Σε λίγο θα' ρθω κι εγώ και θα τα μπαλώσω.» Ο άλλος είδε ότι η κουβέντα δεν κατέληγε πουθενά και γυρνώντας την πλάτη απομακρύνθηκε. Η Ευγενία που παρακολουθούσε τη σκηνή ανίκανη να μιλήσει, μόλις ο Μπίλης της έβγαλε το τσιρότο, τον τράβηξε αυθόρμητα στην αγκαλιά της. Τον έσφιξε με θέρμη κι εκείνος ανατρίχιασε. Είχε πολλή καιρό να νοιώσει αγκάλιασμα που δεν ήταν από φόβο, ή ανάγκη για λεφτά. Το δέχτηκε με κλειστά μάτια κι ευγνωμοσύνη. «Παιδί μου !Σ' ευχαριστώ, σ 'ευχαριστώ!!»

Ρισκάρισες τη ζωή σου! Πόσο συγκινητικό είναι αυτό! Είσαι καλό παιδί, δίκαιο είχε ο Χάρης μου που σ' αγαπούσε τόσο! Κι εγώ που σ' εμπιστεύτηκα. Ψάξε μέσα σου , βρες ξανά τον καλό σου εαυτό και τραβήξτε μαζί έναν καινούριο δρόμο. Για το χατίρι του φίλου σου του Χάρη, αγόρι μου!» «Εντάξει, εντάξει!» είπε με ύφος που φαινόταν ότι το έλεγε μόνο για να της κάνει χάρη. «Πηγαίνετε τώρα επάνω, μην ανησυχεί η φίλη σας!» «Πώς ξέρεις ότι δεν είμαι μόνη μου;» «Ε, από τι ώρα τρέχω από πίσω σας;» γέλασε εκείνος. «Μη στεναχωριέστε! Από κει που είχατε έναν υποψήφιο δολοφόνο, τώρα έχετε έναν ορκισμένο προστάτη! Έτσι, για να δουν μερικοί-μερικοί ότι και τα κωλόπαιδα έχουν μπέσα! Καληνύχτα σας και να προσέχετε!» Εξαφανίστηκε βιαστικά μέσα στη βαθιά νύχτα, παίρνοντας μαζί του φυλαχτό τα λόγια της: «Κι εσύ να προσέχεις, παιδί μου!» (Απόσπασμα από το βιβλίο της Χρυσούλας Λουλοπούλου «Η Πρώτη Ευγενική Αλήθεια»)

«Είστε καλά, κυρία Ευγενία;» τη ρώτησε με συγκινητικό ενδιαφέρον. «Καλά είμαι εγώ, πάμε επάνω να τα πούμε λίγο!» «Όχι, όχι, δεν πρέπει ν' αργήσω αν δεν θέλω κακά ξεμπερδέματα με τ' αφεντικό μου! Κοιτάξτε, κινδυνεύετε! Σήμερα η τύχη ήταν με το μέρος σας που έστειλαν εμένα για τη δουλειά. Αύριο όμως; Έχει λυσσάξει ο πούσ., με συγχωρείτε, ο πρώην σύζυγός σας! Του κομματιάσατε, λέει, τον εγωισμό που τον αφήσατε! Και την υπόληψη στην πιάτσα και γι' αυτό θέλει να σας εκδικηθεί. Εγώ σας εγγυώμαι πως, αν κάνει πάλι κρούση στη δικιά μας συμμορία, θα κάνω τ 'αδύνατα δυνατά για να σας προστατέψω, αν πάει αλλού όμως; Προσέξτε, σας παρακαλώ, σας ικετεύω!» «Παιδί μου καλό, ανησυχείς για μένα;

Τα χέρια του έτρεμαν. Η βελόνα στα δάχτυλά του ήταν σαν να άλλαξε φορά και τρυπούσε τον ίδιο μέχρι την καρδιά.

Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΡΙΤΑΣ

Απόψε πάλι μελαγχόλησα! Βάζω ένα τραγούδι στο youtube. "Έρωτα μου αγιάτρευτε..." Έχουν περάσει πέντε χρόνια και τέσσερις μήνες από όταν σε πρωτοσυνάντησα. Δεν θυμάμαι πώς ζούσα πριν σε γνωρίσω...Δεν θυμάμαι την καθημερινότητα μου, αν ήμουν ανέμελη, αν γελούσα! Πάντως ούτε τώρα γελώ! Ζω με έναν καημό! Τον δικό σου! Και με έναν άντρα που δεν αντέχω, τρία παιδιά που με ρουφάνε.....Γι 'αυτά κάνω όλα λέω. Θυσιάζομαι για να μεγαλώσουν ισορροπημένα! Χα χα χαράς την ισορροπία όταν βλέπουν έναν πατέρα άχρηστο και μία μάνα να παλεύει με θεούς και δαίμονες. Τα χειρότερα είναι αυτά που δεν βλέπουν. Τον έναν τον θεό τον ερωτά μου και τον δαίμονα μου μαζί!! Πολλές φορές κλείνω τα μάτια, σε βλέπω όμορφο, αγέρωχο, χαμογελαστό...έρχεσαι προς το μέρος μου, μου απλώνεις το χέρι και μου λες "Έλα δωσ' μου το χέρι σου και πάμε..... Εσύ και εγώ μαζί!!! Να πάρει πάλι κλαίω...Πιθανών να μη γίνει ποτέ. ΑΔΙΕΞΟΔΟ...Με φθείρει. Αλλού το κορμί. αλλού το μυαλό, αλλού η ψυχή και γύρω- γύρω τα πρέπει, τα δήθεν και ένα ¨για πάντα" που είπα 'όταν παντρεύτηκα που μου έχει γίνει ταφόπλακα....Έρχομαι σπίτι σου σμίγουμε φεύγω. Ο χρόνος σταματάει, η γη δε γυρίζει! Δε μιλάμε...Αλήθεια γιατί με κρατάς? Διώξε με βρε θα λυτρωθώ... Μπορεί να μη μου δοθεί η ευκαιρία να σου τα πω ποτέ αυτά από κοντά γι΄αυτό τα γράφω. Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα! Θα σ΄αγαπώ για πάντα! Είσαι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου. Σ΄ευχαριστώ για τη διακριτικότητα σου...που με δέχεσαι σπίτι σου...Με τη σκέψη σου θα κοιμηθώ πάλι απόψε και το πρωί μόλις ανοίξω τα μάτια μου...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ!

MILI GIA 33 χρονών

ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ

ΠΟΤΕ ...Εσείς Οι πρωταγωνιστές αυτής εδώ της στήλης. Και η Ρίτα, ο άνθρωπος που θα σας “ακούσει”... Πρόκειται για αληθινές ιστορίες αγάπης που μας σημάδεψαν..που Δεν ξεχάσαμε ποτε...που Δεν καταφέραμε ποτέ να σβήσουμε από τη μνήμη μας...

ΓΡΑΨΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΙΣ ΣΤΗ ΡΙΤΑ ΣΤΟ E MAIL densexexasapote@hotmail.com. Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ MAG NEWS ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΣΑΣ...

MAG

ΣΙΝΕΜΑ

Agenta ΓΡΑΦΕΙ Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ

Αυτό το μήνα επιλέξαμε να σας προτείνουμε Χριστουγεννιάτικες ταινίες ,που θα απολαύσετε με την οικογένεια και οχι μόνο.

ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ Το διάσημο δίδυμο επιστρέφει και παλι ,να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές ,ευστροφίας ,δαιμονίων καταστάσεων ,και μοναδικών εξυπνων στιγμων ,που μονο ενας σκηνοθετης οπως ο Γκαι Ριτσι θα μπορουσε να δωσει στους χαρακτηρες του!!! Στην ταινια,ο ευφυέστατος Σερλοκ Χολμς ,ανταγωνίζεται σε πνευματικό επιπεδο ,εναν δαιμόνιο εγκληματικο τυπο , που κυκλοφορει ελευθερα στους δρομους του Λονδινο,και χαριζει απλοχερα τον πανικο .

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ Ο Μικαελ Μπλομκβιστ ,κορυφαίος ερευνητής δημοσιογράφος ,αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενος 16χρονου κοριτσιού, ανιψιάς ενος μεγαλοβιομηχάνου. Η υπόθεση ενώ ειχε κλείσει, βρίσκεται και παλι στην επιφάνεια. Στην προσπάθεια του αυτη εχει την βοήθεια της Λιζ Σαλαντερ ,μιας εκκεντρικής φιγούρας χακερ ,που για τους δικους της λόγους αποφασίζει να τον βοηθήσει!

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΦΙΝΤΣΕΡ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΡΕΓΚ,ΡΟΥΝΕΙ ΜΑΡΑ,ΡΟΜΠΙΝ ΡΑΙΤ κ.α

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : ΓΚΑΙ ΡΙΤΣΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΑΟΥΝΙ ΤΖΟΥΝΙΟΡ,ΤΖΟΥΝΤ ΛΟ,ΤΖΑΡΕΝΤ ΧΑΡΙΣ κ.α

ΣΙΝΕΜΑ

Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ Η πραγματική ιστορία μιας απο τις πιο διάσημες γυναικείες φιγούρες του 20ου αιωνα . Η σιδηρά κυρία Μαργκαρετ Θατσερ ερχεται απο το πουθενά για να σπάσει τους φραγμους του φύλου και της κοινωνικής ταξης και να επικρατήσει σε εναν ανδροκρατούμενο χωρο!

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΦΙΛΙΝΤΑ ΛΟΙΝΤ ΗΘΟΠΟΙΟΙ : ΜΕΡΙΛ ΣΤΡΙΠ ,ΤΖΙΜ ΜΠΡΟΝΤΜΠΕΝΤ,ΙΑΝ ΓΚΛΕΝ κ.α.

33 MAG NEWS

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Τα video games μας κάνουν πιο έξυπνους ή μας αποβλακώνουν ; Προ διετίας διάβασα για ένα international project σχετικά με την έρευνα γύρω από το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα την εγκεφαλική λειτουργία το οποίο είχε βάση τις ασθένειες Alzheimer's και Parkinson's, το ενδιαφέρον μου τράβηξε μια διάλεξη σχετικά με την εγκεφαλική και νευρική δραστηριότητα κατά την αλληλεπίδραση με πολλαπλά συνδυασμένα ερεθίσματα από το περιβάλλον. Έτσι μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό μου. Η αλληλεπίδραση ενός gamer με ένα video gamer. Πιάστε τα gamepads Ποιος δεν ένιωσε έστω και λίγο ευφυέστερος μετά τον τερματισμό του Metal Gear Solid ;Ένας gamer που υποβάλλει τον εαυτό του σε in-game καταστάσεις όπως να σώσει τον κόσμο, να λύσει γρίφους, να καταστρώσει στρατηγικά σχέδια για να νικήσει τον αντίπαλο, να βρει τη γρηγορότερη από τις οδούς, να κάνει τον συνδυασμό stealth κινήσεων εκείνο που δε θα του επιτρέψει να αναγνωριστεί από τον φρουρό , θα πρέπει να είναι έξυπνος για να τα καταφέρει. Σίγουρα πιο έξυπνος από κάποιον που ποτέ του δεν έχει μπει στη διαδικασία αυτή. Τι είναι όμως πραγματικά ευφυΐα και ποιος θεωρείται έξυπνος - ευφυής; Σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης ως ευφυΐα ορίζεται η απόκτηση και εφαρμογή γνώσεων και δεξιοτήτων. Ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να αποκτήσει όσο δυνατόν περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες αλλά και να τις εφαρμόσει πλήρως. Τα video games αποτελούν ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος για αυτό. Οι επίδοξοι gamers καλούνται, αφού διδαχθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κινήσεων, να «τερματίσουν» την πίστα και κατ ' επέκταση το παιχνίδι. Πολύ συχνά σε μικρό ή έστω ελεγχόμενο χρόνο. Άρα τα video games αποτελούν προπόνηση για το μυαλό. Σωστά; Λάθος! Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή «προπόνηση μυαλού», που μπορεί να σου

ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟΣ

ΑΠΟ ΕΝΑ GAMER; Τα video games μας κάνουν πιο έξυπνους ή μας αποβλακώνουν;

προσφέρει μια σειρά από Sudoku ή σπαζοκεφαλιές. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από 100 και πλέον δισεκατομμύρια κύτταρα. Από αυτά, ένα μεγάλο μέρος ευθύνεται για την οργάνωση του συνόλου των λειτουργιών του οργανισμού μας και την δημιουργία της αντίληψης. Πώς; Από τον εγκέφαλο ξεδιπλώνονται δισεκατομμύρια νευρώνες που καταλήγουν σε μύες, όργανα κλπ σχηματίζοντας παράλληλα τις λεγόμενες συνάψεις. Οι νευρώνες διαχέονται από ηλεκτρικό ρεύμα που στέλνει σήματα και αυτά ενεργοποιούν καταρράκτες αντιδράσεων που οδηγούν σε γνώριμες κινήσεις (πχ βηματισμός),

αισθήματα (πχ πείνα) κλπ. Προτού πάρετε το Amp σας όμως και αρχίζετε να σφάζετε swamp monsters, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το ρεύμα που διαπερνά τους νευρώνες μας είναι μόνο μερικά miliVolt . Οι ίδιες οι συνάψεις καθώς και οι διάφορες ουσίες που απελευθερώνονται βασίζονται σε δυνάμεις που αναπτύσσονται λόγω διαφοράς ηλεκτρικού δυναμικού. Έτσι, είμαστε καλωδιωμένοι σε όλο μας το σώμα και σε συνεχή online σύνδεση με τον εγκέφαλο μέσω ενός δικτύου που αναπτύσσεται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας με τη μέγιστη δυνατή απόδοση. Μια περιοχή στον εγκέφαλο, ο Ιππόκαμπος, συνδέεται με τη μάθηση, την μνήμη κ.α., και αποτελεί μήτρα για την

παραγωγή νέων νευρώνων. Όταν λοιπόν χρειαστεί, ο εγκέφαλος κάνει αναβάθμιση στο σύστημα μέσω του Ιππόκαμπου, φτιάχνει νέους νευρώνες, οι οποίοι «διασυνδέονται» μέχρι να φτάσουν στο σημείο που πρέπει να επικοινωνήσουν για να ελέγξουν το κατάλληλο μυ, όργανο κλπ, ανάλογα με τις ηλεκτροχημικές συνθήκες που επικρατούν. Για παράδειγμα το περπάτημα στα δύο πόδια γεννήθηκε από την ανάγκη των μακρινών εξελικτικά προγόνων μας να σηκωθούν όρθιοι και να καλύψουν μια απόσταση με αυτή τη σωματική στάση. Δημιουργήθηκαν λοιπόν οι κατάλληλες συνθήκες στο σώμα ώστε να προωθηθούν νέες συνάψεις νευρώνων που θα επέτρεπαν την κίνηση αυτή. Έπειτα συντονίστηκαν με τους νευρώνες που ελέγχουν την αίσθηση-θέληση μας για βάδιση, κάτι που πήρε χιλιάδες χρόνια για να συμβεί, αιώνες τώρα γίνεται κι από χρονίτικα μωρά. Παίζω games άρα υπάρχω Κατά τη διάρκεια του gaming, ο gamer όταν εκπαιδευτεί σε ένα

συγκεκριμένο μοτίβο κινήσεων από ένα σημείο και μετά αντιδρά αυτόματα στις απαιτήσεις του game. Μέσα από τη συνειρμική μάθηση, το πάτημα των κουμπιών, η επίλυση των γρίφων, ο εντοπισμός των στοιχείων κλπ μετατρέπεται σε αντανακλαστικό. Έτσι, ο εγκέφαλος μας χρησιμοποιεί διαφορετικές νευρικές οδούς από τις συνηθισμένες ή δημιουργεί νέες για να ανταπεξέλθει, κάτι που απαιτεί νευρογένεση. Αυτό το φαινόμενο όμως δεν μας καθιστά "νευρολογικά βελτιωμένους" μόνο στον κόσμο των games. Ο ιδιαίτερα ανεπτυγμένος ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ιδιότητα κάθε στιγμή, ακόμα και σε πραγματικό περιβάλλον, να επιλέγει την ενεργειακά ωφελιμότερη οδό για να πραγματοποιήσει τις διεργασίες του. Και αν αυτή ανταποκρίνεται καλύτερα, δίνει «νευρολογικό πλεονέκτημα» στον gamer σε σχέση με κάποιον που δεν ασχολείται καθόλου με το άθλημα. Γιατί όμως ένας gamer

να είναι «βελτιωμένος» σε σχέση πχ με έναν πιανίστα; Εδώ την απάντηση δίνει η τεχνολογία, διότι με το 3D, την HD εικόνα και ήχο, τις κονσόλες και υπολογιστές τελευταίας γενιάς, τα γυροσκόπια, τους εναλλακτικούς χειρισμούς (Wii, PlayStation Move, Kinect) και ο gamer δέχεται πολύ περισσότερα ερεθίσματα για να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει τις κατάλληλες κινήσεις, σε σχέση με τη διάδραση «βλέπω νότα, πατάω πλήκτρο, ακούω νότα». Το κάψιμο του σκληρού Άρα όσο πιο πολλά games και όσο περισσότερες ώρες gaming, τόσο πιο έξυπνος; Η απάντηση είναι αρνητική. Όσο εύκολα γεννιούνται τα κύτταρα, άλλο τόσο εύκολα πεθαίνουν. Οι ρυθμοί γέννησης - θανάτου κυττάρων καθορίζονται από πολλούς παράγοντες, μέσα σε αυτούς και η ηλικία. Η ανανέωση τους γίνεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς σε μικρότερες ηλικίες. Επίσης, λόγω τεράστιου όγκου πληροφορίας που δέχονται τα αισθητήρια όργανα, το πολύωρο gaming μπορεί να έχει opposite effect. Οι "εναλλακτικές νευρικές οδοί" συχνά λειτουργούν με ανεπιθύμητα αποτελέσματα όπως νευραλγίες, μυαλγίες, μειωμένη αντίληψη, προβλήματα όρασης, κόπωση, παρεμβολές στο υποσυνείδητο, κεφαλαλγίες κοκ. Τέτοια αποτελέσματα συμβαίνουν σε μικρότερο χρόνο κατά το gaming απ' ότι σε άλλες διεργασίες όπως το παρατεταμένο διάβασμα, η πολύωρη τηλεθέαση κλπ Συμπέρασμα, δύο με τρεις ώρες gaming την ημέρα, με 15λεπτα διαλείμματα ανά ώρα μπορούν να μας δώσουν ένα σημαντικό brain boost. Επίσης, το gaming αποτελεί καλό μέτρο πρόληψης ενάντια σε νευρολογικές ασθένειες όπως η Alzheimer's. H σωστή χρήση των video games μπορεί να μας κάνει περισσότερο δεκτικούς σε γνώσεις και δεξιότητες και να μας δώσει περισσότερες δυνατότητες να τις εφαρμόσουμε καλύτερα. Άρα ναι, σε κάνει εξυπνότερο, αρκεί να μην το παρακάνεις.

ΝΟΠΕΣ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ Δεν είναι έρωτας, παιχνίδι είναι με τις λέξεις

ΣΤΑΓΟΝΕΣ

Είναι φορές που σε ερωτεύομαι μέσα από τις λέξεις σου.

ΠΟΙΗΣΗΣ

Είναι φορές που κρύβεσαι από φόβο σε καθρέφτες και είσαι εσύ, ωραία ψυχή, το είδωλο. Κοίτα τα μάτια σου είσαι ο ήρωας και ο πρωταγωνιστής στον χάρτινο τον κόσμο σου, η μόνη αλήθεια σου είσαι εσύ. Εσύ ημίθεος κεντάς με λέξεις το μυαλό μου. Είναι φορές που σε ερωτεύομαι όταν υμνείς εκείνην τη γυναίκα που αγάπησες, τη μία και μοναδική σου, τότε κρυφά ζηλεύω. Μα η αγάπη, θα μου πεις, δεν είναι λέξεις και έτσι πορεύομαι με άναρθρες αγάπες στη ζωή μου. Άλλες φορές σε νιώθω τρομαγμένο απορημένο απόλυτα να νιώθεις τους ανθρώπους να βλέπεις τις στιγμές τους που αυτοί δε βλέπουν, μετά να κρύβεσαι από εσένα σε ένα παλιό μπαούλο. Είναι φορές, το νιώθω, αλλόκοτες μορφές οι άνθρωποι στα μάτια σου και παραμορφωμένα σχήματα οι γλώσσες των ανθρώπων στην ψυχή σου.

“Είναι φορές που σε ερωτεύομαι μέσα από τις λέξεις σου”.

Άκουσε με' είσαι εσύ η μόνη σου αλήθεια κι όλος ο κόσμος σου για όλες τις στιγμές σου. Υπόσταση Να κοιμηθώ σε βότσαλα μικρό λουλούδι να αγκαλιαστώ με θάλασσας αλμύρα στο ατέρμονο του ορίζοντα να με ξεχάσω να μαραθώ στη στάχτη σου στην άμμο του κορμιού σου να κυλιστώ αμάραντο χορτάρι και να ξυπνήσω σύννεφο μεστό στη θάλασσα την πίκρα σου να πνίξω.

Κράμα αμιγές Όλη η θάλασσα τα μάτια σου. Πλεούμενο η κόρη του Αιόλου που βασιλεύει στο χείλος των βλεφάρων σου. Εκεί που ερωτοτροπούν του ουρανού οι μαινάδες με το πελαγίσιο βάθος των ματιών σου. Κύμα το δάκρυ σου που αργά αργά λυτρώνει την ώρα που αγκαλιάζεις τις ακτές μου την ώρα που ο χρόνος μας τελειώνει βαθαίνουν οι επιφάνειες την ώρα αυτή αθάνατοι γεννιόμαστε.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο συγκλονιστικές και σοκαριστικές, ιστορικές φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας... Ευχαριστούμε πολύ την αναγνώστρια Θάλεια Οικονόμου που μας τις έστειλε.

Ατομική βόμβα - Η Χιροσίμα ισοπεδωμένη [1946].

Όρνιο περιμένει να πεθάνει το παιδί που καταρρέει στην Αφρική (Ο φωτογράφος αυτοκτόνησε 3 μήνες μετά κι αφού είχε ήδη κερδίσει το βραβείο Poulitzer για τη συγκεκριμένη φωτογραφία)

Βιετνάμ - Προσφιλές “παιχνίδι” των Αμερικανών στρατιώτων κατά την παραμονή τους εκεί.

Παιδιά τρέχουν να σωθούν από τις αμερικάνικες βόμβες Napalm στο Βιετνάμ (η παγκόσμια κατακραυγή που προκλήθηκε με αυτή τη φωτογραφία ανάγκασε τον προεδρο των ΗΠΑ να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να αποσύρει τα στρατεύματα σύντομα)

Η Σοβιετική σημαία στην οροφή του Reichstag στο κατεστραμμένο Βερολίνο

Τα “παιχνίδια” των Αμερικανών στον πόλεμο κατά του Ιρακ

Βιετναμέζος στρατηγός εκτελεί εν ψυχρώ αξιωματικό των Βιετκονγκ.

Mητέρα και κόρη πέφτουν στο κενό μετά την κατάρρευση της σκάλας ασφαλείας κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς σε κτίριο στο Σικάγο [1975]. (Η μητέρα σκοτώθηκε επιτόπου, το κορίτσι προσγειώθηκε στο σώμα της και σώθηκε…)

Ένα από τα πρώτα μαύρα κορίτσια σε σχολείο αποκλειστικά με λευκούς μαθητές. (Άντεξε 1 βδομάδα…)

Παιδιά - θύματα του πολέμου στην Αγκόλα.

Ιρακινός κρατούμενος με το παιδί του.

Μητέρα προσπαθεί να απομακρύνει τα παιδιά της από του βομβαρδισμούς των Αμερικανών στο Βιετνάμ.

MAG

Greece

Ανηλίκους ηλικίας 10 έως 15 ετών προσέγγιζε μέσω facebook μία 22χρονη δασκάλα από την Κρήτη. Συνελήφθη μετά από καταγγελία μητέρας 15χρονου, με τον οποίο είχε ερωτική επαφή Το τελευταίο διάστημα και μετά από καταγγελία μητέρας 15χρονου στηνΚρήτη, η Υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος διερευνούσε υπόθεση αποπλάνησης ανήλικων παιδιών από δασκάλα. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας, η 22χρονη χρησιμοποιούσε την ιδιότητα της για να προσεγγίζει ανηλίκους, ηλικίας 10 έως 15 ετών μέσω facebook, προφασιζόμενη ότι θα τους βοηθούσε στα μαθήματά τους και αφού κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους, τους αποπλανούσε, προχωρώντας σε ερωτικές πράξεις μαζί τους. Από ψηφιακή έρευνα και ανάλυση ηλεκτρονικών δεδομένων εντοπίστηκαν διάλογοι με άσεμνο και ανάρμοστο περιεχόμενο της 22χρονης με 15χρονοανήλικο, μαθητή Γυμνασίου στην Κρήτη. Οι διάλογοι ήταν καταχωρημένοι στον προσωπικό λογαριασμό του ανηλίκου. Κατά την εξέτασή του από το κλιμάκιο της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ο 15χρονος επιβεβαίωσε τόσο τους διαλόγους, όσο και την αποπλάνησή του από την 22χρονη. Ειδικότερα, προέκυψε ότι η 22χρονη είχε ερωτική επαφή μαζί του, πριν πέντε περίπου μήνες. Για την αποπλάνηση η μητέρα του ανηλίκου ζήτησε την ποινική δίωξη της δασκάλας. Πλούσιο υλικό Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε χθες Δευτέρα στην οικία της, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: * Ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής * Μία εξωτερική κάρτα μνήμης φωτογραφικής μηχανής * Δύο εξωτερικές μνήμες * Ένα κινητό τηλέφωνο με μία κάρτα SIM * Μία συσκευή ασύρματης πρόσβασης στο διαδίκτυο με μία κάρτα SIM Ακόμη, από αναλυτική έρευνα στα

ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ

ΜΕΣΩ FACEBOOK Δικογραφία σε βάρος 22χρονης δασκάλας δημοτικού σχολείου στα Χανιά σχηματίστηκε από το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με την κατηγορία αποπλάνησης ανηλίκων.

κατασχεθέντα πειστήρια και στον προσωπικό λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 22χρονης, καθώς και στο "προφίλ" της στο facebook, εντοπίστηκαν πλήθος άσεμνων φωτογραφιών της με διάφορα άτομα, για τα οποία δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα η ακριβής ηλικία τους καθώς και διάλογοι ανάλογου περιεχομένου. Για τα στοιχεία αυτά ενημερώθηκε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, η οποία εξέδωσε σχετική Διάταξη και Βούλευμα για την άρση του

απορρήτου των επικοινωνιών. Τα κατασχεθέντα πειστήρια θα αποσταλούν στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών για εργαστηριακή διερεύνηση, ενώ η έρευνα συνεχίζεται για την ταυτοποίηση και άλλων περιπτώσεων αποπλάνησης ανηλίκων. Η δικογραφία που σχηματίσθηκε θα υποβληθεί στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χανίων. "Θέλω να μου ξανακάνεις αυτό το κόλπο”

Ως άτομο υπεράνω υποψίας περιγράφουν οι κάτοικοι του ορεινού χωριού της Κρήτης, όπου εργάζεται ως αναπληρώτρια δασκάλα, την 22χρονη που κατηγορείται για αποπλάνηση ανηλίκου, ενώ η Αστυνομία αναζητά κι άλλα "θύματά" της. Η Ζ.Π. άριστη μαθήτρια και συνεπής φοιτήτρια, κατάφερε παρά το νεαρό της ηλικίας της, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της, να προσληφθεί στο δημοτικό σχολείο του χωριού Βρύσες στα Χανιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, που επικαλείται το "Έθνος" και η ίδια έχει καταγωγή από την Κρήτη, η μητέρα της από το Ηράκλειο και ο πατέρας της από την κεντρική Ελλάδα. Οι γονείς της τα τελευταία χρόνια ζουν στη Σητεία, εκεί όπου φέρεται να έχει επιστρέψει και η 22χρονη μετά την παραίτησή της, με αφορμή το ξέσπασμα της υπόθεσης. Η υπόθεση ήρθε στο φως μετά από καταγγελία της μητέρας του 15χρονου, με τον οποίον φέρεται να είχε επί μήνες ερωτική σχέση. Το σοκ μάλιστα της μητέρας ήταν μεγάλο, όταν βρέθηκε μπροστά σε μήνυμα του γιου της στο facebook προς την δασκάλα, στο οποίο της έλεγε: "Η... που μου έκανες προχθές στο σπίτι σου, με εξακόντισε στα ουράνια. Θέλω να μου ξανακάνεις αυτό το κόλπο". Αμέσως μετά την καταγγελία από τη μητέρα του 15χρονου στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, δόθηκε διαταγή από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, για άρση του απορρήτου των επικοινωνιών της δασκάλας, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να φτάνουν γρήγορα στα ίχνη της. Στο υλικό μάλιστα που βρέθηκε μετά από ενδελεχή έρευνα της Αστυνομίας, εντοπίστηκαν δεκάδες άσεμνες φωτογραφίες, με ανήλικα παιδιά, των οποίων η ακριβής ηλικία δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Οι άσεμνοι προσωπικοί διάλογοι ήταν καταχωρημένοι στον λογαριασμό του 15χρονου, ο

οποίος επιβεβαίωσε τόσο το περιεχόμενό τους όσο και την επαφή που είχε με την κατά 7 χρόνια μεγαλύτερή του δασκάλα. Από τα στοιχεία προκύπτει,ότι η ίδια η 22χρονη τον προσέγγισε εκμεταλλευόμενη την ιδιότητά της και προφασιζόμενη ότι ήθελε να τον βοηθήσει στα μαθήματά του, ξεκίνησε μαζί του σχέση πριν από 5 μήνες. "Το υλικό είναι πολύ.Τα αγοράκια της περιοχής 'μεγαλοδείχνουν' με τα μαύρα πουκάμισα και τα μούσια που αφήνουν. Το μεγάλο στοίχημα για μας είναι να ταυτοποιήσουμε τα παιδιά 10 - 12 ετών, αφού αν βρεθούν, τότε θα μιλάμε για κακούργημα", σημειώνει αστυνομικός της Δίωξης. "Η γνωριμία συνέβη στις καλοκαιρινές διακοπές μου" Όπως αναφέρει εφημερίδα στην εξήγηση που έδωσε η 22χρονη στους Αστυνομικούς, αρνήθηκε τις

κατηγορίες και υποστήριξε, ότι τον 15χρονο τον γνώρισε στις καλοκαιρινές διακοπές της. "Δεν είχε να κάνει με το σχολικό μου περιβάλλον. Μιλούσα μαζί του μέσω facebook, όπως κάνουν όλοι οι νέοι", είπε. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο ανήλικος περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας του σε καφετέρια, ενώ όταν έλειπαν οι γονείς του, μετέτρεπε τη σοφίτα του σπιτιού σε ερωτική φωλιά, βάζοντας κρυφά την 22χρονη στο πατρικό του. Η ίδια φέρεται μάλιστα να του έδινε και συμβουλές για το πώς να διατηρείται σε φόρμα μετά την εκάστοτε ερωτική επαφή τους, προτείνοντάς του να τρώει γραβιέρα, που είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά...

MAG

Stars

Αιώνια πρότυπα θηλυκότητας είναι ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που μπορούμε να αποδώσουμε σε αυτές τις υπάρξεις που τίμησαν το πανί με την δισδιάστατη γοητεία τους. Έκαναν πολλά εκατομμύρια άνδρες να τις ερωτευτούν, άλλες τόσες γυναίκες να τις μιμηθούν και έφεραν στα ταμεία του Hollywood πολλά εκατομμύρια δολάρια. Φυσικά, δεν μιλάμε για το σύγχρονο Hollywood, όπου δεν λείπουν οι όμορφες και σέξι παρουσίες η Angelina Jolie, η Megan Fox και η Jessica Alba κρατούν τον πήχη ψηλά, αλλά για τα κλασικά, χρυσά χρόνια της κινηματογραφικής βιομηχανίας, κατά τα οποία εμφανίστηκαν οι παρακάτω αιθέριες υπάρξεις με την διαχρονική γοητεία, διδάσκοντας στον κόσμο την ακριβή έννοια της λέξης diva.

Elizabeth Taylor (1932-2011)

Τα ωραιότερα μάτια του κλασικού Hollywood έκλεισαν πριν λίγους μήνες και η είδηση του θανάτου της Liz Taylor έφερε σε όλους μας μνήμες από αυτή την χρυσή εποχή που το αξεπέραστο βλέμμα της «άτακτης» Λιζ πλανιόταν με την ίδια ευκολία από τα ερμηνευτικά μονοπάτια προσωπικοτήτων όπως η Κλεοπάτρα μέχρι τις «άγριες» απαιτήσεις της «Λυσασμένης γάτας». Με δύο Όσκαρ, οκτώ γάμους και 75 χρόνια ασταμάτητης δράσης, η Λιζ Τέιλορ κερδίζει επάξια μια θέση στο πάνθεον των αυθεντικών stars (δείτε το αφιέρωμα του In2life για την μεγάλη ηθοποιό εδώ).

Marilyn Monroe (1926-1962) Ψηφίστηκε ως η πιο σέξι γυναίκα του περασμένου αιώνα από το περιοδικό People και όχι άδικα. Η star που «το προτιμούσε καυτό» και έκανε ένα αδιάφορο τραγουδάκι γενεθλίων να αποκτήσει θρυλικές διαστάσεις

ΚΛΑΣΙΚΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΟΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΕΣ

ΣΤΑΡ Έκαναν πολλά εκατομμύρια άνδρες να τις ερωτευτούν, άλλες τόσες γυναίκες να τις μιμηθούν και έφεραν στα ταμεία του Hollywood πολλά εκατομμύρια δολάρια. Φυσικά, δεν μιλάμε για το σύγχρονο Hollywood, όπου δεν λείπουν οι όμορφες και σέξι παρουσίες η Angelina Jolie, η Megan Fox και η Jessica Alba κρατούν τον πήχη ψηλά, αλλά για τα κλασικά, χρυσά χρόνια της κινηματογραφικής βιομηχανίας, κατά τα οποία εμφανίστηκαν οι παρακάτω αιθέριες υπάρξεις με την διαχρονική γοητεία, διδάσκοντας στον κόσμο την ακριβή έννοια της λέξης diva.

αισθησιασμού για έναν Πρόεδρο έφυγε από την ζωή μόλις στα 36 της χρόνια, μέσα στα οποία όμως πρόλαβε να παραδώσει μαθήματα στιλ, δυναμισμού και άσωτης ζωής, φέρνοντας στην μόδα τα κατάξανθα μαλλιά και την ελιά στο μάγουλο.

Audrey Hepburn (1929-1993) Η εικόνα της με το μακρύ τσιγάρο και το σέξι μαύρο φόρεμα θα στολίζει πάντα την

pop κουλτούρα, ενώ το όνομά της έχει γίνει συνώνυμο της φινέτσας. Η αιθέρια παρουσία της στο Tiffany's, όπου έπαιρνε πρωινό παρέα με μαργαριτάρια και διαμάντια έδωσε νόημα στο είδος της αισθηματικής κομεντί, ενώ το όνομά της έχει δοθεί ακόμη και σε ένα είδος τουλίπας, όπως αρμόζει σε αυτό το άγριο αλλά πανέμορφο λουλούδι του Hollywood.

Rita Hayworth (1918-1987)

Ο αστικός μύθος λέει ότι το γνωστό σε όλους μας κοκτέιλ «μαργαρίτα» ονομάστηκε έτσι για χάρη της. Η Rita Hayworth δεν χρειαζόταν πολλή προσπάθεια για να γίνει σέξι σε μια εποχή που η κινηματογραφική λογοκρισία απαγόρευε την απεικόνιση του γυμνού γυναικείου σώματος. Χρειάστηκε μόνο λίγη μουσική και τι μουσική!- και ένα γάντι,

για να γίνει στην «Gilda» το αντικείμενο του πόθου για όλο τον κόσμο. Ποια σημερινή «σταρ» μπορεί να καταφέρει κάτι αντίστοιχο; Grace Kelly (1929-1982) Το όνομά της δεν θα μπορούσε να της ταιριάζει περισσότερο. Η Grace Kelly έντυσε με την χάρη και την ευγενική παρουσία της μερικές από τις καλύτερες ταινίες του Alfred Hitchcock, μέχρι που παντρεύτηκε το 1956 τον πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό και πήρε και επισήμως τον τίτλο που άρμοζε στην κλάση της: αυτόν της πριγκίπισσας. Μάλλον αγνοούσε πως κάπως έτσι θα τέλειωνε η καριέρα της ως sex symbol, αφού ο λαός του Μονακό ομόφωνα δεν της επέτρεψε να παίξει στην επόμενη ταινία του Χίτσκοκ όπου θα ερωτοτροπούσε με τον Σον Κόνερι, ενώ ο ίδιος ο πρίγκιπας απαγόρευσε να προβάλλονται οι ταινίες της στο κρατίδιό του.

Lauren Bacall (1924-) Η μοναδική ακόμη εν ζωή σταρ του χρυσού Hollywood εκπροσωπεί την εναλλακτική γοητεία της femme fatale του νουάρ και αφήνει πολλά στόματα ανοιχτά με το γατίσιο βλέμμα και την επικίνδυνη προσωπικότητα στον «Μεγάλο Ύπνο» πλάι στον Humphrey

Bogart το 1946. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η απύθμενη ενέργεια της αειθαλούς ντίβας, που συνεχίζει να συμμετέχει σε ταινίες ακόμη και σήμερα, σε ηλικία 87 ετών.

Ava Gardner (1922-1990) Σε μια παλιότερη δημοσκόπηση, ο κόσμος ψήφισε την Ava Gardner ως «το πιο άγριο ζώο του κόσμου». Η diva που πρωταγωνίστησε στο «The Killers», βρήκε τον έρωτα στα μάτια και στην φωνή του Φρανκ Σινάτρα, τον οποίο μάλιστα συντηρούσε, καθώς όταν παντρεύτηκαν στις αρχές του '50, ο Φράνκι ήταν… άφραγκος. Ίσως γι' αυτό ο γνωστός star την αποκαλούσε «Άγγελο».

Greta Garbo (1905-1990) Με τίτλους ταινιών όπως «Μοιραία Αγάπη» και η «Γη της ηδονής» η Σουηδέζα diva που «εισήχθη»

εσπευσμένα στο Hollywood την δεκαετία του ΄20 είναι φανερό πως ήταν φτιαγμένη να διεγείρει τα πάθη. Κι όμως, η φιγούρα της είναι γνωστή για την αριστοκρατική της όψη και το αψεγάδιαστο στιλ, που διατηρούσε και στην πραγματική της ζωή. Η «άρια» σκανδιναβική ομορφιά της την κατέταξε στις αγαπημένες ηθοποιούς του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ ένα πόστερ της φιλοξενήθηκε ακόμη και στο σπίτι της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ. Το παρατσούκλι της ήταν «η σουηδική Σφίγγα».

στην Κατίνα Παξινού και φυσικά έγινε σύμβολο του μεγάλου ανεκπλήρωτου έρωτα στην «Casablanca», αναγκάζοντας τον συμπρωταγωνιστή της Humphrey Bogart να σταθεί πάνω σε σκαμνί για να την φτάνει στην

της μαλλιά και το βαθύ βλέμμα της μαγνητίζουν όλο τον ανδρικό πληθυσμό, ενώ η γαλλική της προφορά απλώς την μετατρέπει σε σύμβολο και επιβεβαιώνει το κλισέ του πιο «ερωτικού» λαού. Η μούσα

σκηνή του φιλιού. Στην κηδεία της, το 1982, η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν από τα πλήκτρα του πιάνου ήχησε και πάλι το μουσικό κομμάτι της ταινίας «As time goes by».

του Γκοντάρ είχε δηλώσει κάποτε: «Στην πραγματικότητα είμαι μια γάτα μεταμορφωμένη σε γυναίκα. Νιαουρίζω, γρατζουνάω και, μερικές φορές, δαγκώνω».

Ingrid Bergman (19151982) Άλλη μία σκανδιναβική «θεότητα» του κινηματογράφου, η Ingrid Bergman μάγεψε με την ερμηνεία της στο περίφημο «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» πλάι

Brigitte Bardot (1934-) Παρ' ότι ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό του Hollywood, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ίσως την πιο αισθησιακή παρουσία του ευρωπαϊκού σινεμά έξω. Ο ψίθυρός της αναστατώνει, τα αργά βήματά της σαγηνεύουν, τα ξανθά

Η Βίβιαν Μαίρη Χάρτλεϊ γεννήθηκε στην Ινδία από βρετανούς γονείς και έζησε εκεί σαν μικρή πριγκίπισσα τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής της. Λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η μητέρα της, προκειμένου να της δώσει την ανατροφή που ταίριαζε σε μια μικρή Αγγλιδούλα, επιστρέφει στην πατρίδα της και τη βάζει εσωτερική σε μοναστήρι. Στους γαλήνιους κήπους του μοναστηριού, περιστοιχισμένη από τις καλόγριες, η Βίβιαν παίζει με τη μοναδική της

φίλη, Μορίν Ο Σάλιβαν, και μαζί ονειρεύονται ταξίδια σε μακρινούς τόπους. Κατά τη διάρκεια μιας εξόδου με τη μητέρα της, για να παρακολουθήσ ουν ένα έργο στο Ιστ Σάιντ, η Βίβιαν εντυπωσιάστη κε τόσο που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Στα 19 παντρεύεται τον δικηγόρο Χέρμπερτ Λι, που είναι φτυστός ο Λέσλι Χάουαρντ, ο αγαπημένος της ηθοποιός, και αποκτούν μια κόρη, τη Σουζάνα. Το 1935 είναι η χρονιά που βάζει μπρος τα σχέδιά της για μια κινηματογραφι κή καριέρα και εμφανίζεται σε μικρά ρολάκια. Οι κάμερες τη λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή. Το 1938 η Βίβιαν Λι επισκέπτεται την Αμερική και τον εραστή της Λόρενς Ολίβιε (με τον οποίο θα παντρευτεί ύστερα από λίγο για να ζήσουν μαζί 20 χρόνια), ο οποίος υποδυόταν τότε τον Χίθκλιφ στην ταινία «Ανεμοδαρμένα ύψη». Είναι η εποχή που γίνεται μεγάλο σούσουρο για το ποια ηθοποιός θα υποδυθεί τη Σκάρλετ στην πολυσυζητημένη ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος», σενάριο που βασίστηκε στο βιβλίο της Μάργκαρετ Μίτσελ. Η τύχη είναι και πάλι με το μέρος της Βίβιαν και ύστερα από ένα δοκιμαστικό κλέβει κυριολεκτικά τον ρόλο κάτω από τη μύτη πολλών επίδοξων πρωταγωνιστριών-φαβορί, όπως οι Κάθριν Χέπμπορν, Νόρμα Σίρερ, Πολέτ Γκοντάρ. Η ταινία σαρώνει τα

Οσκαρ και γράφει ιστορία. Στη Βίβιαν Λι αποδίδεται Οσκαρ για τον έξοχο τρόπο με τον οποίο έδωσε ζωή στη ναζιάρα Σκάρλετ με τις τρεμουλιαστές βλεφαρίδες, το αθώο υπολογιστικό βλέμμα και τη σιγουριά ότι «αύριο ξημερώνει μια καινούργια ημέρα...». Σε ηλικία 38 ετών παίρνει Οσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για το πορτρέτο τής Μπλαντς Ντυμπουά στην ταινία «Λεωφορείον ο πόθος», βασισμένη στο θεατρικό έργο του Τενεσί Γουίλιαμς (1951). Εν τω μεταξύ έχει ήδη υποδυθεί με επιτυχία τη σαγηνευτική Κλεοπάτρα («Καίσαρας και Κλεοπάτρα» 1996) και την τραγική «Αννα Καρένινα» (1948). Η μανιοκατάθλιψη όμως από την

οποία χρόνια υπέφερε μαζί με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε - έπασχε από φυματίωση - την κράτησαν για ένα διάστημα μακριά από τις οθόνες. Παρ' όλα αυτά το υποκριτικό της ταλέντο δικαιώθηκε στους τελευταίους ρόλους της καριέρας («The deep blue sea», «The Roman spring of Mrs. Stone», «Ship of fools») αλλά και της ζωής της λίγο προτού υποκύψει στη φυματίωση. Με τον Λόρενς Ολίβιε, προτού χωρίσουν, είχε αποκτήσει δύο παιδιά.

MAG

World

Σ’ ένα άρθρο του επιστημονικού περιοδικού The Ladies' Home Journal από τον John Elfreth Watkins, που χρονολογείται τον Δεκέμβριο του 1900 και τιτλοφορείται "Τι μπορεί να συμβεί τα επόμενα 100 χρόνια" (What May Happen in the Next Hundred Year), ο αρθρογράφος παραθέτει πάνω από είκοσι προβλέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι το 2011! Ο Watkins μίλησε με λαμπρούς επιστήμονες της εποχής και ζήτησε από τον καθένα να κάνει τις προβλέψεις του για τον αιώνα που έρχεται. Έτσι μετά από επεξεργασία έκατσε και προσεκτικά και τις συμπεριέλαβε στο εν λόγω άρθρο. "Αυτές οι προφητείες μοιάζουν παράξενες, σχεδόν αδύνατες", σχολιάζει ο ίδιος, προσθέτοντας όμως πως βγαίνουν από τα χείλη σημαντικών και μορφωμένων ανθρώπων της Αμερικής. Είναι τρομακτικό πως έχει πετύχει αρκετές από τις προβλέψεις. Δείτε μερικές που βγήκαν αληθινές και άλλες που είτε δεν ακούμπησαν είτε πέρασαν ξυστά.

Epic Win.... *Οι Αμερικανοί θα είναι πιο ψηλοί. Από το 1.70 που ήταν ο μέσος Αμερικανός το 1911, το 2001 είναι 1.75. *Θα ζούμε περισσότερο από τα 35, μέχρι τα 50 (και λίγα έβαλε). *Τα αυτοκίνητα θα είναι πιο φτηνά από τα άλογα που έχουμε σήμερα. Και όμως αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο σωστό αφού το 1900 τα άλογα πουλιόντουσαν από 225 μέχρι 25 δολάρια. Αναλογιζόμενοι τον πληθωρισμό η τιμή διαμορφώνεται περίπου στα 6.400 δολάρια με τα οποία μπορεί κανείς κάλλιστα να αγοράσει ένα αυτοκίνητο. *Θα υπάρχουν έτοιμα φαγητά και ψυγεία τα οποία θα διατηρούν φρέσκα τα τρόφιμα για πολύ καιρό. *Θα μπορούμε να εμφανίζουμε φωτογραφίες άμεσα και να τις στέλνουν πχ οι δημοσιογράφοι σε μια εφημερίδα μέσα σε μια ώρα. Α και φυσικά θα έχουμε φωτογραφίες σε φυσικά χρώματα (Digital Photography αν σας λέει κάτι). *Μερικά τρένα θα φτάνουν σε υψηλές ταχύτητες, ενώ θα υπάρχουν και εμπορικά αεροσκάφη.

*Θα υπάρχουν όπλα τα οποία θα μπορούν να στοχεύουν μακριά ενώ θα μπορούν να καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις..τουτέστιν πυρηνικά όπλα.. * Θα έχουμε ασύρματα τηλέφωνα και επικοινωνία όσο μακριά και αν βρίσκεται κάποιος. *Η μουσική και όχι μόνο θα μπορεί να

ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Διαβάστε τι προβλέψεις έκαναν επιστήμονες το 1900 για τον αιώνα που ερχόταν. Σε τι έπεσαν μέσα και σε τι αστόχησαν.

"μεταφέρεται" στα σπίτια μας. Θα μπορούμε την όπερα που επισκεφτήκαμε να την ξανακούσουμε αλλά και να την ξαναδούμε. *Θα μπορούμε να έχουμε ζεστό ή κρύο αέρα στα σπίτια μας από ειδικές…κάνουλες. Και ναι έχουμε air condition κ.ά.

Epic Fail... *Δεν θα υπάρχουν μύγες, κουνούπια και αρουραίοι καθώς θα τα έχουμε εξολοθρεύσει. (Μπα άλλα έχουμε εξολοθρεύσει, απειλούμενα είδη). *Θα έχουμε φράουλες στο μέγεθος των μήλων και μπιζέλια σαν τεύτλα, τα οποία υπάρχουν μεν αλλά μόνο στο

μυαλό του Γούντι Άλεν… *Τα περισσότερα φάρμακα δε θα χρειάζεται να τα καταπίνουμε. *Θα υπάρχουν σωλήνες πεπιεσμένου αέρα από όπου θα έρχονται απευθείας τα αγαθά στα σπίτια μας (Στο μέλλον ίσως, κανείς δε ξέρει). *Δε θα υπάρχουν πια στην αγγλική αλφάβητο τα γράμματα C, X ή Q. *Άγρια ζώα θα υπάρχουν μόνο στα θηριοτροφεία κ.ά. (Όπου να'ναι έρχεται και αυτό, έτσι όπως πάμε δυστυχώς).

MAG

World

Η μικρή μαθήτρια από την Τσεχία κατάφερε να κοροϊδέψει τους Ναζί και να είναι σε θέση σήμερα να μας αφηγηθεί την ιστορία της. Από την κρίση του "Άγγελου του θανάτου" στη σωτηρία. Μία νέα ιστορία έρχεται να προστεθεί στις τραγικές μνήμες από το εβραικό Ολοκαύτωμα και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων στην Γερμανία. Το πως κατάφερε να ξεγελάσει τους Ναζί και να γλυτώσει τον θάνατο, αποκαλύπτει η 80χρονη σήμερα καλλιτέχνιδα Helga Weiss σε βιβλίο που θα κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά.

ΚΟΡΟΙΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ Ξεγέλασε τους Ναζί και κέρδισε την ζωή η μικρή μαθήτρια από την Τσεχία με αποτέλεσμα σήμερα να ζει και να αφηγείται την ιστορία της.

Η Τσέχα μαθήτρια που έζησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε σταλεί από τους Ναζί σε ένα γκέτο της Τσεχοσλοβακίας το1939, όπως αναφέρει στο ημερολόγιο που κρατούσε. Εκεί η ζωή γινόταν όλο και πιο δύσκολη, αφού άνθρωποι έχαναν τις δουλειές τους, ενώ εκείνη σταμάτησε να παρακολουθεί σχολικά μαθήματα στα 10 της χρόνια. Όλα αυτά μέχρι της 4 Οκτωβρίου του 1944, όταν και αποβιβάστηκε μαζί με την μητέρα της στο Auschwitz, το διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στις πύλες του βρισκόταν ο "Άγγελος του θανάτου", όπως χαρακτήριζαν τον γιατρό Josef Mengele, ο οποίος αποφάσιζε για το τέλος των κρατουμένων. Ο Mengele όριζε δύο πλευρές, όπου στην αριστερή έστελνε τους πιο αδύναμους και μικρούς σε ηλικία και στην δεξιά εκείνους που θεωρούνταν ικανοί να εργαστούν. Η συνέχεια ήταν προφανής, αφού εκείνοι που κρίνονταν ακατάλληλοι στέλνονταν σε θαλάμους αερίων, όπου και άφηναν την τελευταία τους πνοή, ενώ οι υπόλοιποι στέλνονταν σε καταναγκαστική εργασία.

Η μικρή Helga κατάφερε να ξεγελάσει τον διαβόητο γιατρό, αφού τον έπεισε ότι ήταν αρκετά μεγάλη για να δουλέψει κι έτσι μεταφέρθηκε στο Flossenbürg, όπου εξαναγκάστηκε σε επίπονη εργασία. Μετά το τέλος του πολέμου, η Helga που είναι σήμερα

παντρεμένη και χρησιμοποιεί το επώνυμο του συζύγου της Hoskov, αφέθηκε ελεύθερη και επέστρεψε στο πατρικό της σπίτι στην Πράγα. Η 80χρονη καλλιτέχνης είχε παραδεχθεί και στο παρελθόν ότι κρατούσε ημερολόγια πολέμου, αλλά δεν είχαν δημοσιευτεί ποτέ μέχρι σήμερα.

MAG

World

Είναι έθιμο τα παντρεμένα ζευγάρια να ανανεώνουν τους γαμήλιους όρκους τους. Αυτό επέλεξαν να κάνουν μετά από 9 χρόνια έγγαμου βίου και ο Barry και η σύζυγός του Anne Watson. Ωστόσο αυτή η φόρα είχε μια σημαντική διαφορά. Η Anne δεν ορκίστηκε αιώνια αγάπη στον Barry, αλλά...στην Jayne. Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρώην οδηγός λεωφορείου είπε στην 53χρονη Anne ότι θέλει να κάνει αλλαγή φύλου. Αρχικά τσακώθηκαν και αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα στο γάμο τους καθώς η Anne πίστευε ότι την απατούσε. Μετά από παρακάλια... η 53χρονή αποδέχτηκε την επιθυμία του συζύγου της και τον στήριξε στην όλη διαδικασία της αλλαγής φύλου. "Δέχτηκε το ποιος πραγματικά ήθελα να είμαι. Η ανανέωση των όρκων μας ήταν ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε πόσο χαρούμενοι είμαστε με τη νέα μας ζωή", δήλωσε η Jayne, στην εφημερίδα Sunday Mirror. "Θρήνησα για το "χαμό" του Barry, αλλά αγαπώ τις καινούργιες πλευρές της Jayne. Μπορούμε πλέον να μιλάμε με τις ώρες για ρούχα, μαλλιά και μέικαπ, χωρίς να ανησυχώ ότι θα βαρεθεί", δήλωσε από την πλευρά της η Anne. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1995, μέσω μιας ιστοσελίδας γνωριμιών, όταν ο Barry, προσπαθούσε να καταπιέσει την τάση του προς τη γυναικεία του φύση, και παντρεύτηκαν το 2002.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΜΑ ΣΤΗ... ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ! Είναι έθιμο τα παντρεμένα ζευγάρια να ανανεώνουν τους γαμήλιους όρκους τους. Αυτό επέλεξαν να κάνουν μετά από 9 χρόνια έγγαμου βίου και ο Barry και η σύζυγός του Anne Watson. Ωστόσο αυτή η φόρα είχε μια σημαντική διαφορά. Η Anne δεν ορκίστηκε αιώνια αγάπη στον Barry, αλλά...στην Jayne.

MAG

History

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ Οι εικόνες μιας μάχης, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολύ σκληρής αλλά όχι τόσο γνωστής, είδαν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά. Πρόκειται για τη σύγκρουση Αμερικανών-Ιαπώνων στο νησί Saipan που διεξήχθη από τις 15 Ιουνίου μέχρι τις 9 Ιουλίου 1944. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που τράβηξε ο φωτογράφος του Life W. Eugene Smith, απεικονίζουν τον καθημερινό τρόμο, το φρικτό πρόσωπο του πολέμου, αλλά και τις στιγμές ανθρωπιάς. Στις εικόνες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε στα πρόσωπα των στρατιωτών, τον φόβο, τον πόνο και την απόγνωση, ενώ η παραδοξότητα του πολέμου απεικονίζεται στη διάσωση ενός βρέφους, αλλά και στη φροντίδα ενός τραυματία σκύλου, από τους σκληρούς μαχητές.

Jaclyn Smith

“Το ελιξίριο της νεότητας είναι μέσα μας. Απλώς πρέπει να το αφήσουμε να μας πλημμυρίσει! ”

T

ζακλιν

ΣΜΙΘ Αν στο λεξικό υπήρχαν και εικόνες εκτός από την ερμηνεία της κάθε λέξης, δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να φανταζόταν κάποιος το πρόσωπο της διάσημης ηθοποιού Τζάκλιν Σμιθ πάνω από τη λέξη «άγγελος» και στο μέρος όπου θα έπρεπε να βρισκόταν η φωτογραφία. Εξάλλου αποτέλεσε μια από τις τρεις αγγελικές φυσιογνωμίες της πολυβραβευμένης σειράς των “Αγγέλων του Τσάρλι” που διέπρεψε τη δεκαετία του 70. Παρόλο μάλιστα που κέρδισε το ρόλο κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ήταν η μόνη που παρέμεινε μέχρι το τέλος. Σήμερα, αρκετά χρόνια αργότερα, η γοητευτική Τζακλιν φαίνεται να έχει βρει την ηρεμία μα και το ελιξίριο της νεότητας αφού διατηρεί πάντα την εντυπωσιακή της ομορφιά. Όσο για την υποκριτική συνεχίζει την τηλεοπτική της καριέρα, πρωταγωνιστώντας σε τηλεοπτικές ταινίες μικρού μήκους, ενώ παράλληλα διατηρεί μια επιτυχημένη επιχείρηση κατασκευής ρούχων με τη δική της υπογραφή, καθώς και σειρά προϊόντων ομορφιάς. Απολαύστε την μέσα από μια αποκλειστική συνέντευξη της στη Mag.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Σ

Σκηνικό! Ένα μοιραίο απόγευμα της 22ας Σεπτεμβρίου 1976. Πρόσωπα! Τρεις νεαρές ντετέκτιβ προδιαγραφών τοπ-μόντελ οι οποίες αναλαμβάνουν άκρως επικίνδυνες αποστολές. Και ο εγκέφαλος πίσω από αυτές ένας άντρας αγνώστων λοιπών στοιχείων με το όνομα Τσάρλι. Η πανύψηλη Τεξανή με τα καστανά μάτια και το σοφιστικέ χαμόγελο ήταν τόσο σοβαρή, που αρχικά δεν μπόρεσε να πείσει τους παραγωγούς για τις σκληρές σκηνές δράσης που απαιτούσε ο ρόλος της. Εκείνη την εποχή άλλωστε αναζητούσαν μια δυναμική κοκκινομάλλα. Η «Κέλυ» όμως τους διέψευσε όλους και κέρδισε πολύ γρήγορα τις εντυπώσεις όπως κάνει ακόμη και σήμερα. Η πανέμορφη Τζάκλιν Σμιθ, η διάσημη ηθοποιός που πρωταγωνίστησε σε μια από τις πιο πετυχημένες σειρές, παραμένει το ίδιο γοητευτική και γλυκιά, σαγηνευτική και προσιτή, απλή και λαμπερή, καλοσυνάτη και αισιόδοξη όπως ήταν και τότε. Τελικά έκανα λάθος όταν πίστευα πως θα ήταν δύσκολο να την πλησιάσω. Πολύ μεγάλο μάλιστα! Μιλήστε μου λίγο για τη ζωή σας πριν από τους Αγγέλους του Τσάρλι. Τη ζωή σας στο Τέξας όπου και γεννηθήκατε, τα παιδικά σας χρόνια κλπ. Έχετε αδέρφια; Ναι βέβαια. Έχω ένα αδερφό που ζει ακόμη στο Τέξας. Είμαστε πολύ δεμένοι και τον αγαπώ πολύ. Έχω επίσης δυο υπέροχους γονείς και ένα παππού που δυστυχώς έχω χάσει, μα που κυριολεκτικά λάτρευα. Έζησε μέχρι τα 102 του χρόνια. Έδωσα μάλιστα στο γιο μου το όνομα του. Τώρα όσον αφορά τα παιδικά μου χρόνια ήταν τα συνηθισμένα χρόνια ενός παιδιού. Είχαμε μια φάρμα και περνούσαμε πάντα εκεί τα καλοκαίρια. Ήταν πραγματικά μια όαση μακριά από

το θόρυβο της πόλης. Όταν ήμουν μικρή ήμουν τόσο ανέμελη. Και ελεύθερη να κάνω ό,τι ήθελα. Μπορούσα να πηδήξω στο ποδήλατο μου και να πάω μέχρι το σπίτι του γείτονα, να παίξω σχοινάκι, να τρέξω. Ήταν τόσο διαφορετικός εκείνος ο καιρός και δεν αισθανόμασταν καθόλου ότι έπρεπε να μεγαλώσουμε. Ευχαριστώ το Θεό για εκείνες τις στιγμές και μου λείπουν. Εξ όσων γνωρίζω ήσασταν μοντέλο έτσι δεν είναι; Έχετε περπατήσει σε πασαρέλες ενώ έχετε επίσης ασχοληθεί και με διαφήμιση, συγκεκριμένα σαν το κορίτσι που διαφήμιζε το Wella balsam. Κάνω λάθος; Όχι. Σε βρίσκω μάλιστα πολύ ενημερωμένη. Ναι έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελιγκ, πίστεψε με όμως η διαφήμιση ήταν

πάντα πιο διασκεδαστική για μένα από το να περπατάω σε μια πασαρέλα. Και η αρχή πως έγινε; Πότε αρχίσατε να ασχολείστε επαγγελματικά με το μόντελιγκ, μα και με την υποκριτική αργότερα. Βασικά με είδε κάποιος παραγωγός με το όνομα Glen Larson και θέλησε να με χρησιμοποιήσει στο τηλεοπτικό σόου, “McCloud.” Ήταν κάπως τρομακτικό για μένα αλλά η συνεργασία μου με τον Dennis Weaver που παρουσίαζε το σοου ήταν καταπληκτική. Ο Γκλεν συνέχισε να με χρησιμοποιεί σε διάφορα πράγματα καθώς επίσης και στο “Switch” με τον Robert Wagner και τον Eddie Albert. Εκείνη ήταν και η αρχή για να πάρω το ρόλο στο “Charlie's

Angels,”. Ο παραγωγός με είδε στο “Switch” και είπε.. , “Hey, είναι μια από τους Αγγέλους.” Παντρευτήκατε περισσότερες από δυο φορές. Υπάρχει κάποια συμβουλή που θέλετε να δώσετε στα ζευγάρια γι' αυτές σας τις εμπειρίες; Να είναι προσεκτικοί. Να κοιτάνε πρώτα αν έχουν κάτι κοινό με εκείνο τον άνθρωπο με τον οποίο θέλουν να ενώσουν τη ζωή τους. Θα πρέπει να αντιληφθούν πως ο γάμος δεν είναι μόνο ο μήνας του μέλιτος. Κάποτε είναι μονόδρομος, υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω και δεν πρέπει να φεύγουν τόσο γρήγορα και με τα παραμικρό από αυτόν. Έχετε όμως και δύο μεγάλα παιδιά. Πως είναι η σχέση σας μαζί τους σήμερα; Εξαιρετική. Είναι καταπληκτικά παιδιά. Ο γιος μου εργάζεται στον κινηματογράφο αλλά πίσω από τη κάμερα. Όσον αφορά την κόρη μου είναι πολυτάλαντη. Είναι καθηγήτρια γιόγκα, συγγραφέας και χορεύτρια. Έχει επιστρέψει και ζει μαζί μου στο σπίτι μου αφότου έχασα τη μητέρα μου, επειδή γνώριζε πως τη χρειαζόμουν και με χρειαζόταν και αυτή. Θα ήθελα τώρα να μιλήσουμε λίγο και για το πρόβλημα που είχατε με την υγεία σας το 2003 όταν οι γιατροί διέγνωσαν πως πάσχατε από καρκίνο του μαστού. Πως αντιμετωπίσατε εκείνα τα νέα; Πως τα δεχτήκατε; Πόσο δύσκολο ήταν για σας να το δεχτείτε; Πόσο άλλαξε ο τρόπος που βλέπετε από τότε τη ζωή; Ένιωσα πως ο χρόνος σταμάτησε.. Όλα κατέρρευσαν. Αισθανόμουν καλά.. έτσι δεν μπορούσα να καταλάβω πως συνέβαινε κάτι τέτοιο. Η λέξη «καρκίνος» σε τοποθετεί σε μια θέση που δεν ήσουν ποτέ. Επηρέασε όλη μου την οικογένεια.. Και να φανταστείς πως τότε ήμουν πολύ απασχολημένη. Είχα δημιουργήσει μια νέα γραμμή ρούχων, γύριζα την ταινία των Charlie's Angel's και παρευρισκόμουν συχνά σε ένα TV show. Ήταν κατ' ακρίβεια, μια από τις πιο πολυάσχολες περιόδους της ζωής μου.

Υπήρξα πραγματικά τυχερή γιατί γλύτωσα. Όλη όμως αυτή η εμπειρία με έκανε δυνατότερη. Με έκανε μάλιστα να αντιληφθώ πόσο σημαντική είναι η κάθε στιγμή. Θα ήθελα σε αυτό το μέρος της συνέντευξης να επιστήσω την προσοχή σε όλες οι γυναίκες. Να λάβουν υπόψη τους πως για το 98% των περιπτώσεων διάγνωσης του καρκίνου του μαστού δεν υπάρχει θέμα κληρονομικότητας. Βέβαια στην περίπτωση που υπάρχει ιστορικό τότε πρέπει σίγουρα να αρχίσουν να εξετάζονται γρηγορότερο, αλλά μετά τα 40 μια γυναίκα πρέπει να κάνει μαστογραφία κάθε χρόνο! Λοιπόν.. δεν θα μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη συνέντευξη χωρίς να σας ρωτήσω για το ρόλο σας σαν Kelly Garrett στους Charlie's Angels. Ήσασταν

η μοναδική άγγελος που παρέμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος της σειράς.. Πώς ήταν σαν εμπειρία για σας; Ήταν μια υπέροχη εμπειρία μα και σκληρή δουλειά. Ήταν εκπαίδευση είχε τα θετικά και τα αρνητικά της αλλά ήταν επίσης και μα εξαιρετική περίοδος της ζωής μου. Έκανα φίλους που διατηρώ ως σήμερα. Οι Αγγέλοι του Ταάρλι άνοιξαν πραγματικά πολλές πόρτες για μένα. Ο θάνατος της Φάρα Φόσετ ήταν μια τραγική στιγμή. Γνωριζόσασταν από τότε που κάνατε διαφημίσεις για τη Wella Balsam. Θα πρέπει να ήταν πολύ οδυνηρό για σας. Ήσασταν καλές φίλες; Ναι πολύ.. Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Συνδέθηκα μαζί της περισσότερο προς το τέλος της ζωής της. Είχαμε πολλά κοινά. Όταν μπήκε

Y

πήρξα πραγματικά τυχερή

Γλύτωσα από τον καρκίνο. Όλη όμως αυτή η εμπειρία με έκανε δυνατότερη. Με έκανε μάλιστα να αντιληφθώ πόσο σημαντική είναι η κάθε στιγμή.

στο νοσοκομείο βρισκόταν και η μητέρα μου εκεί, έτσι μοίραζα τον χρόνο μου. Κάποιες ώρες τις περνούσα με τη Φάρα και τις άλλες με τη μαμά μου. Ο χαμός της με πόνεσε πολύ κι ακόμη με πονάει. Έχετε υποδυθεί αρκετούς ρόλους σε διάφορες ταινίες όμως ο σημαντικότερος πιστεύω πως ήταν αυτός της Τζάκι Κένεντι. Μιλήστε μου λίγο για τη συγκεκριμένη δουλειά, που επίσης σας έφερε αντιμέτωπη με μια υποψηφιότητα για τις Χρυσές σφαίρες. Ήταν κάπως τρομακτικό στην αρχή επειδή ήταν γνωστή σε όλους μας.

Πως θα μπορούσα λοιπόν να την ξαναζωντάνευα; Ήταν συγκλονιστική εμπειρία γιατί τη θαύμαζα αφάνταστα και μαζί εξαιρετικά ενδιαφέρον αφού μέσα από την ταινία ξετυλίγονταν πτυχές της ζωής της που ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν. Ήμουν απλώς απίστευτα ευτυχισμένη που είχα την ευκαιρία να την υποδυθώ. Διαθέτετε τη δική σας σειρά ρούχων. Εξ όσων γνωρίζω ήσασταν μάλιστα η πρώτη ηθοποιός που δοκίμασε κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα έπειτα κι άλλες να πράξουν το ίδιο.

Έχω μεγαλώσει με μια μητέρα που ήταν πολύ δημιουργική και εξαιρετικά ικανή στο σχεδιασμό ρούχων οπότε μου βγήκε πολύ φυσικό όλο αυτό. Έχετε όμως και τη δική σας σειρά καλλυντικών ομορφιάς. Ναι βέβαια. Πρόκειται μάλιστα σύντομα να παρουσιάσω και κάτι νέο. Το κάνω μαζί με τον άντρα μου. Είναι τόσο καλό προϊόν . Εγώ το χρησιμοποιώ καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής και πιστεύω θα αρέσει σε όλους.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΩ

“ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΕΡΝΑΩ”

Και όσον αφορά τη διατροφή; Είναι και αυτή εξίσου σημαντική έτσι δεν είναι; Πέστε μου, πως κυλάει μια κανονική μέρα για σας; Τι τρώτε συνήθως; Η καθημερινή διατροφή μου είναι πολύ χαμηλή σε λιπαρά.. Ξέρετε, μια διατροφή που αποτελείται από υψηλά λιπαρά μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες μορφές καρκίνου. Επίσης, είμαι παντρεμένη με ένα καρδιοχειρούργο που τρέφεται πολύ υγιεινά οπότε ήταν και ο ίδιος μια εκπληκτική επιρροή για μένα. Τώρα όσον αφορά τη καθημερινή μου διατροφή, Το πρωί συνήθως τρώω δημητριακά πολύ χαμηλά σε λιπαρά με βατόμουρα. Έπειτα πίνω ένα ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκάλι. Πίνω καφέ, το γάλα όμως που χρησιμοποιώ είναι άπαχο. Λίγο αργότερα τρώω κάποιο φρούτο. Μου αρέσει πολύ η παπάγια και το μάγκο. Τα μεσημέρι τρώω συνήθως πολύ ελαφρά, κάποτε πίνω μόνο χυμό καρότου ή μήλου, ίσως συνοδευόμενου με κάποια αμύγδαλα εφόσον το βραδινό μου είναι πριν από τις 6. Αν τύχει όμως να βγω έξω για μεσημεριανό, είμαι πολύ προσεκτική. Μπορεί να φάω

ένα κομμάτι κοτόπουλο ή μια σαλάτα. Λατρεύω τα σαλάτες. Το βραδινό μου χτες αποτελείτο από κοτόπουλο στη σχάρα. Συνήθως μπορεί να φάω και χοιρινό όμως το κόκκινο κρέας το αποφεύγω. Επίσης για βραδινό μπορεί να φάω σολομό με μια σαλάτα με μαρούλι. Πολύ υγιεινό. Μια συμβουλή που θέλετε να δώσετε στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της Mag για τα χρόνια που περνούν; Φαίνεται πως η ηλικία δεν αποτελεί πρόβλημα για σας. Έχετε μήπως βρει το ελιξίριο της νεότητας; (γελάει) Βασικά δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. Η ηλικία δεν έχει να κάνει με τις ρυτίδες ή την εμφάνιση. Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου.. ο τρόπος που τον βλέπουμε να φεύγει… Ψυχολογικά δεν έχω περάσει από τη φάση του να πω «Θεέ μου γερνάω». Όταν κάποιος ανησυχεί πολύ γι αυτό είναι σαν να πέφτει σε μια παγίδα. Εξάλλου είναι γεγονός. Όλοι μας θα γεράσουμε κάποτε. Απλώς χρειάζεται να βγούμε από όλο αυτό.. να είμαστε ενεργητικοί, να κάνουμε πράγματα. Αληθινά είμαι της

άποψης πως η άσκηση κάνει κάποιον να αισθάνεται καλά, να αποβάλλει το άγχος και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τον βοηθά να ξεφύγει από το προβλήματα αφιερώνοντας έτσι περισσότερο χρόνο στον εαυτό του, στο σύντροφο του, στα παιδιά του, στον καλύτερο του φίλο. Οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν δυνατοί, να μην τα βάζουν ποτέ κάτω.. Όσο για το ελιξίριο της νεότητας.. Πιστεύω πως είναι μέσα μας, απλώς πρέπει να το αφήσουμε να μας πλημμυρίσει.

“Οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν δυνατοί, να μην τα βάζουν ποτέ κάτω.. “

Για την ίδια το τραγούδι είναι πηγή ζωής και ενέργειας ! Από αυτό αντλεί δύναμη να ζει και να χαμογελά. Και τραγουδά πάνω απ' όλα για εκείνην, γιατί αυτό της δίνει ευτυχία. Όσο για τη σύνθεση αποτελεί σίγουρα κάτι πολύ δημιουργικό και μαγικό. Η δημιουργία ενός τραγουδιού την γεμίζει δίνοντας της την δυνατότητα να εκφράζεται και ταυτόχρονα να αφήνει τα συναισθήματά της να ταξιδεύουν. Λειτουργεί πολλές φορές σαν εξομολόγηση, άλλες σαν έκφραση χαράς και άλλες λύπης και θλίψης… πάντα όμως έχει… θεραπευτικές ιδιότητες για τη ψυχή της. Είναι κάτι που παρακινεί και τους μαθητές της να κάνουν. Να εκφράζονται μέσα από στίχους. Η πανέμορφη, γλυκύτατη και ταλαντούχα Στέλλα Στυλιανού, η εκπαιδευτικός, η τραγουδίστρια, η συνθέτης φαίνεται να έχει βρει το μυστικό της ευτυχίας αφού κάθε μέρα την αισθάνεται.. Μέσα από όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που προσφέρει η ζωή και που γι’ αυτήν είναι απίστευτα σημαντικά! Και μας εκμυστηρεύεται τα πάντα για την καριέρα της, τις ανεκτίμητες συνεργασίες, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μα και τα όνειρα που... κάνει πραγματικότητα!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΣΤΕΛΛΑ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ “ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΗΘΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑ ΜΕ... ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!”

Σ

Στέλλα μου, γεννήθηκες και µεγάλωσες σε µια οικογένεια µε ιδιαίτερη αγάπη στη µουσική αφού ο πατέρας σου είναι µουσικός. Η µητέρα σου επίσης είναι ένα πολύ φιλόµουσο άτοµο µε πολύ ωραία φωνή. Πιστεύεις πως αυτό ήταν που σε οδήγησε στο να ασχοληθείς με τη μουσική και το τραγούδι; Σίγουρα η οικογένεια μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο !!Μου έδωσε τα πρώτα ερεθίσματα και τα απαραίτητα εφόδια για να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τη Μουσική. Από πολύ μικρή παρακολουθούσα μαθήματα πιάνου , στη συνέχεια θεωρητικά μαθήματα και φωνητική .Η μουσική ήταν προτεραιότητα από τα παιδικά μου χρόνια ,μέρος της ζωής μου σε όλη μου την εφηβεία. Τι σηµαίνει για σένα το τραγούδι; Θα µπορούσες να ζήσεις χωρίς να τραγουδάς; Το τραγούδι είναι για μένα πηγή ζωής και ενέργειας !!Από αυτό αντλώ δύναμη να ζω και να χαμογελώ. Σίγουρα θα σταματήσω να τραγουδώ μόνο όταν θα κλείσω για πάντα τα μάτια μου... Τραγουδώ πάνω απ' όλα για μένα, γιατί αυτό μου δίνει ευτυχία. ∆εν τραγουδάς όµως µόνο αλλά είσαι και µουσικός. Συνθέτεις µουσική, γράφεις στίχους. Πόσο σε γεμίζει αυτό; Η σύνθεση είναι κάτι πολύ δημιουργικό και μαγικό !!Η δημιουργία ενός τραγουδιού με γεμίζει πάρα πολύ και μου δίνει την δυνατότητα να εκφράζομαι και ταυτόχρονα να αφήνω τα συναισθήματά μου να ταξιδεύουν. Λειτουργεί πολλές φορές σαν εξομολόγηση ,άλλες σαν έκφραση χαράς και άλλες λύπης και θλίψης .Πάντα όμως έχει θεραπευτικές

ιδιότητες για τη ψυχή μου. Είναι κάτι που παρακινώ και τους μαθητές μου να κάνουν. Να εκφράζονται μέσα από στίχους .Είναι εντυπωσιακό πόσο λατρεύουν τα παιδιά να γράφουν στιχάκια και να εκφράζονται μέσα από αυτό.

Τι υπερτερεί περισσότερο σε σένα; Η µουσικός ή η τραγουδίστρια; ∆ιαχωρίζονται αυτά τα δυο ή είναι άµεσα συνδεδεµένα ; Δύσκολο να τα διαχωρίσω… Και τα δύο μου δίνουν έντονες στιγμές και συγκινήσεις. Επίσης το ένα απορρέει από το άλλο. Έγραψα το πρώτο μου τραγούδι όταν ήθελα να εκφράσω τραγουδώντας τα πιο βαθειά μου συναισθήματα .Γράφω δηλαδή αυτά που θέλω να τραγουδήσω ,να πω ,να μοιραστώ. Ποιο είδος µουσικής σε εκφράζει; Αυτή τη στιγµή, µε την καριέρα σου αισθάνεσαι ότι το «υπηρετείς»; Με εκφράζει οτιδήποτε έχει ποιότητα .Η καλή μουσική και ο καλός στίχος. Έχω τραγουδήσει διάφορα ήδη μουσικής ,παραδοσιακά , έντεχνα, λαϊκά ,ρόκ. Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. Πιστεύω πως σίγουρα έχω πολλά περιθώρια βελτίωσης και πάντα έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου και τους συνεργάτες μου. Θέλω όμως να είμαι προσγειωμένη και να κτίζω βήμα βήμα τα όνειρα και τους στόχους μου. Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά ήταν οι «ΧΙΛΙΑ∆ΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ» Μίλησε μου λίγο γι' αυτήν; Ένα πραγματικά όμορφο ταξίδι και μια μοναδική εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή. Αισθάνομαι περήφανη για τις « ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ» .Συστήθηκα στο κοινό με αυτήν και γνώρισα κι εγώ

καλύτερα τον εαυτό μου .Συνεργάστηκα με έναν σπουδαίο παραγωγό τον Αντρέα Γεωργαλλή και πιστεύω πως κάναμε μια πολύ όμορφη δουλειά. Θέλω να πιστεύω πως ήταν μόνο η αρχή για μένα .Έπεται συνέχεια …πιο ώριμη ,μετά από την εμπειρία της πρώτης. Ποια θεωρείς τη σηµαντικότερη συνεργασία σου µέχρι σήµερα; Σίγουρα η συνεργασία μου με τον Αντρέα Γεωργαλλή καθόρισε σημαντικά τα πρώτα μου βήματα στη δισκογραφία .Ήταν ο πρώτος που με παρότρυνε να γράψω… να τολμήσω και να πιστέψω στον εαυτό μου. Του χρωστώ πολλά και τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Δε μπορώ όμως να μην αναφέρω και τους σημερινούς μου συνεργάτες στο « ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΑ» !!Μια πολύ σημαντική συνεργασία για μένα ,ένα σχολείο θα έλεγα .Το σχήμα αυτό με αγκάλιασε και με έμαθε πολλά!! Είμαι δίπλα σε έναν εξαιρετικό τραγουδιστή τον Αντώνη Ηροδότου ,ο οποίος με υπομονή μου έμαθε πολλά για το τραγούδι και τη σκηνική παρουσία .Πάνω απ' όλα για μένα είναι ένας πολύ καλός φίλος τον οποίο εκτιμώ και θαυμάζω για τον τρόπο που υπηρετεί αυτό που κάνει. Εκτός από τον Αντώνη και οι υπόλοιποι μουσικοί του σχήματος μας είναι πολύ καλοί μου φίλοι και εξαιρετικοί συνεργάτες. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από τη καρδιά μου και τους εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα!! Υπάρχουν ανεκπλήρωτες επιθυµίες σου σχετικά µε το τραγούδι; Θα ήθελες δηλαδή

“Τραγουδώ πάνω απ' όλα για μένα, γιατί αυτό μου δίνει ευτυχία”.

να συνεργαστείς µε κάποιον άνθρωπο που δεν το έχεις κάνει ακόµη; Υπάρχουν σίγουρα πολλά πράγματα που θέλω να κάνω. Όμως με το χρόνο και τις εμπειρίες που αποκτάς ωριμάζεις και εκτιμάς περισσότερο τα όσα έχεις κάνει. Είμαι στη φάση που αισθάνομαι ότι είμαι ένας άνθρωπος ευνοημένος στη ζωή και πρέπει να χαίρομαι και να εκτιμώ τα όσα έχω ζήσει και ζω. Έχω όνειρα και επιθυμίες ,προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη και δεν αφήνω ευκαιρίες να χάνονται. Υπάρχουν τόσοι πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους .Συνθέτες ,στιχουργοί, τραγουδιστές .Εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να το κάνω κάποια στιγμή. Ποια ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες να σε πλημμυρίζει ευτυχία; Κάθε μέρα αισθάνομαι ευτυχία .Το χαμόγελο και η αγάπη ενός παιδιού είναι λόγος για να είμαι ευτυχισμένη ,μια ηλιόλουστη μέρα ,όταν είμαι κοντά σε ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ ,όταν δημιουργώ ένα τραγούδι και το μοιράζομαι μαζί σας!!. Σίγουρα υπάρχουν και στιγμές θλίψης μέσα μου, για διάφορους λόγους, αλλά γενικά βλέπω τη ζωή με χαμόγελο και αισιοδοξία. Όσο είμαι καλά στην υγεία μου και οι αγαπημένοι μου επίσης είμαι

ευτυχισμένη. Υπάρχουν λάθη που έχεις κάνει στο παρελθόν και που θεωρείς πως θα ξανάκανες; Τα περισσότερα λάθη μου τα έχω κάνει από άγνοια. Είμαι ένας πολύ παρορμητικός άνθρωπος και αντιδρώ κάποιες φορές έντονα .Με το χρόνο έμαθα να έχω υπομονή και να σέβομαι περισσότερο και τις ανάγκες των γύρω μου .Σε γενικές γραμμές όμως δεν έχω μετανιώσει για κάτι στη ζωή μου. Ακολουθώ το ένστικτό μου και νομίζω πως τελικά δεν με έχει προδώσει μέχρι τώρα. Ποια είναι η σχέση σου με τη δημοσιότητα; Η δημοσιότητα είναι αναγκαία για τους καλλιτέχνες. Δεν είναι αυτοσκοπός !!Είναι εργαλείο προώθησης της δουλειάς μας

.Διαφορετικά δεν υπάρχεις ή χρειάζεται να ξεκινήσεις πολύ νωρίς για να καταφέρεις να σε μάθει ο κόσμος. Αν δεν διαφημίσεις με κάποιο τρόπο αυτό που κάνεις ,δεν μπορείς να έχεις και επιτυχία .Δε με φοβίζει η δημοσιότητα γιατί πιστεύω πως έχω την ωριμότητα να τη χειριστώ. Οι άντρες πως σου φέρονται όταν περπατάς στο δρόμο μα και όταν τραγουδάς; Οι άντρες είναι πάντα ευγενικοί μαζί μου !!Δεν μου έτυχε ποτέ κάτι πολύ πρόστυχο. Με φλερτάρουν όπως φλερτάρουν όλες τις γυναίκες .Στη πίστα σίγουρα τα βλέμματα ίσως είναι πιο έντονα… αλλά αυτό είναι φυσιολογικό αφού θέλοντας και μη ο τραγουδιστής/τραγουδίστρια θα τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Αυτή είναι και η δουλειά μας. Να δώσουμε θέαμα με τη φωνή και τη παρουσία μας.

“Έχω όνειρα και επιθυμίες, προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη και δεν αφήνω ευκαιρίες να χάνονται”.

Όσον αφορά την εργασία σου πολλοί λένε πως ο κόσμος της νύχτας είναι βρώμικος. Και περισσότερο για μια τόσο όμορφη γυναίκα όπως εσύ. Σου έχουν γίνει καθόλου ανήθικες προτάσεις, του τύπου θα σε κάνω διάσημη αν κοιμηθείς μαζί μου; Ο καλλιτεχνικός χώρος θα έλεγα και δεν θα αναφερθώ στη νύχτα ειδικά ,δεν είναι ένας χώρος αγγελικά πλασμένος(!!), όμως αυτό δεν γίνεται παντού; Δεν νομίζω πως είτε η νύχτα είτε η μέρα έχουν ιδιαίτερη διαφορά. Όλα έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Αν η κοινωνία μας επιτρέπει τη σεξουαλική εκμετάλλευση ,το επιτρέπει παντού!! Μου έχει τύχει να με φλερτάρουν ,αλλά σε ποια γυναίκα δεν συμβαίνει; Πιστεύω πως η επιτυχία έρχεται με τη δουλειά και τη προσπάθεια.

Πώς αντέδρασες ή πώς θα αντιδρούσες σε μια τέτοια πρόταση;

ομορφιά, δε νομίζω ποτέ να κλείσει πόρτα γι' αυτό το λόγο .Για άλλους λόγους ναι, αλλά όχι γι΄ αυτό.

Θα αντιδρούσα με ψυχραιμία!!!

Αν χρειαζόταν σε κάποια φάση της ζωής σου να κάνεις κάτι άλλο για να επιβιώσεις, κάποια δουλειά που δεν έχει σχέση με το τραγούδι θα το έκανες;

Τελικά η εξωτερική εμφάνιση ανοίγει ή κλείνει πόρτες; Η εξωτερική εμφάνιση σίγουρα βοηθά. Όμως δεν υποκαθιστά το ταλέντο. Αν θέλεις να γίνεις φωτομοντέλο ναι !!Είναι το σημαντικότερο .Για τον τραγουδιστή/τραγουδίστρια πάνω απ' όλα είναι η φωνή. Αν και προσωπικά πιστεύω πως στις μέρες μας δεν υπάρχουν άσχημοι άνθρωποι .Κάθε γυναίκα αν προσέξει και περιποιηθεί τον εαυτό της ,αναδεικνύει την ομορφιά της. Πιστεύω στο μέτρο και στην ισορροπία στον άνθρωπο. Σίγουρα αν ξέρεις πώς να χειριστείς τα δύο ,ταλέντο και

“Ο καλλιτεχνικός χώρος θα έλεγα και δεν θα αναφερθώ στη νύχτα ειδικά ,δεν είναι ένας χώρος αγγελικά πλασμένος(!!), όμως αυτό δεν γίνεται παντού;”

Αυτή τη στιγμή δε ζω από το τραγούδι. Είμαι εκπαιδευτικός και ασκώ το επάγγελμα μου .Στη Κύπρο είναι ελάχιστοι αυτοί οι οποίοι ζουν αποκλειστικά από αυτό .Δυστυχώς είμαστε μια μικρή χώρα ,μια μικρή αγορά !!Επίσης είμαστε μια κοινωνία που ενώ αγαπάμε πολύ τη μουσική δεν ανταμείβουμε την τέχνη .Συνεπώς … Έχεις απωθημένα; Σε αυτή τη φάση της ζωής μου όχι. Κάνω αυτά που θέλω και προχωρώ. Βλέπω μπροστά. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που σκέφτομαι ότι θα ήθελα να κάνω ή που σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είχα κάνει ….όμως δε θέλω να είμαι αχάριστη . Πώς βλέπεις την απευθείας ανάθεση της κυπριακής συμμετοχής για τη Γιουροβίζιον στην Ήβη Αδάμου; Σε ενόχλησε καθόλου αυτό; Σχολίασε μου το λίγο.

“Όνειρo μου είναι να τραγουδώ και να προσφέρω σε όσους το έχουν ανάγκη με τα τραγούδια και τη φωνή μου”. Πιστεύω πως η Ήβη Αδάμου είναι μια πολύ καλή επιλογή .Αντιπροσωπεύει φυσικά ένα συγκεκριμένο είδος τραγουδιού που δεν θεωρώ πως είναι το μόνο που πρέπει να παρουσιάζεται στη Γιουροβίζιον ,αν και αυτό γίνεται τα τελευταία χρόνια. Φέτος οι διοργανωτές προτίμησαν την απευθείας ανάθεση ,δεν θα το κρίνω εγώ ,προφανώς θα είχαν τους λόγους τους για να το κάνουν. Γενικά πιστεύω πως πρέπει να δίνεται η ευκαιρία στους συνθέτες/τραγουδιστές της πατρίδας μας ,που δεν είναι λίγοι ,να παρουσιάζουν τη δουλειά τους και το κοινό να αποφασίζει .Είναι και ένας τρόπος το Κρατικό κανάλι να στηρίζει τη καλλιτεχνική δημιουργία σε αυτό το τόπο !!Αυτή ήταν και η αρχική ιδέα του θεσμού!! Κάθε χώρα να παρουσιάζει κάτι νέο κάθε φορά ,κάτι μοναδικό. Εύχομαι

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στην Ήβη και στην αποστολή μας και ελπίζω φέτος να είμαστε στο τελικό!! Πού σε βρίσκουµε αυτή τη στιγµή; Αυτή τη στιγμή είμαι κάθε Παρασκευή στο ΚΤΗΜΑ ΕΛΑΙΟΚΗΠΟΙ στη Λευκωσία με το ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ « ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΑ». Ένας υπέροχος χώρος μέσα σε έναν καταπληκτικό κήπο ,με υπέροχο φαγητό και τη δική μας μουσική να σας διασκεδάζει μέχρι το πρωί. Παράλληλα κάνω και κάποιες εμφανίσεις σε πιο μικρούς χώρους σε διάφορες περιοχές της Κύπρου. Τα µελλοντικά σου σχέδια; Οι στόχοι σου για τη νέα χρονιά; Θέλω να γίνομαι καλύτερη και να αποκτήσω ακόμα περισσότερες εμπειρίες στις ζωντανές μου εμφανίσεις.. Αυτό προϋποθέτει, προσπάθεια, δουλειά και συνεχή εγρήγορση.

Αυτή τη περίοδο ετοιμάζομαι για το ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Μαρτίου 2012 στο ΡΙΚ1 όπου θα διαγωνιστώ με το τραγούδι μου « ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ» μεταξύ άλλων 9 τραγουδιών. Θέλω να ολοκληρώσω το δίσκο μου και να κάνω συνεργασίες και με άλλους δημιουργούς και τραγουδιστές .Εύχομαι να είμαι καλά στην υγεία μου και με θέληση και πίστη όλα γίνονται .Πάνω απ΄ όλα θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να προσφέρω μέσα από τη δουλειά μου όσα περισσότερα μπορώ .Όνειρό μου είναι να τραγουδώ και να προσφέρω σε όσους το έχουν ανάγκη με τα τραγούδια και τη φωνή μου. Είτε οικονομικά είτε ηθικά. Τι εύχεσαι για σένα και τους ανθρώπους που αγαπάς; Να έχουμε ΥΓΕΙΑ το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή. Να είμαστε αγαπημένοι και να δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλο να συνεχίζουμε στα δύσκολα της ζωή ,να ονειρευόμαστε και να χαμογελάμε .

Η λογοτεχνία προέκυψε στη ζωή της όταν ήταν ακόμη μικρή. Ταγμένη να απαγγέλει τους μεγάλους ποιητές σε όλες τις σχολικές και θρησκευτικές γιορτές, ήταν παράλληλα βιβλιοφάγος ενώ αποτελούσε τον παρία στις οικογενειακές συγκεντρώσεις γιατί αντί να παίζει με τα ξαδέρφια της, κλεινόταν και διάβαζε. Και παρόλο που τότε η συγγραφή δεν είχε περάσει διόλου από το μυαλό της, ήρθε τελικά σαν από κάρμα στη ζωή της και την αναστάτωσε. Από τότε δεν σταματάει να γράφει. Η πετυχημένη και γλυκιά Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη, η γυναίκα, η σύζυγος, η ερωτική μετανάστης , η δημοσιογράφος, η συγγραφέας μας αποκαλύπτεται, παρέα με έναν συγκλονιστικό.. Έρωτα Στην Ομίχλη! ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη

“Η ζωή με έφερε στη

γραφή σαν από κάρμα!”

I

Ιουστίνη μου, γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Λευκάδα, είσαι απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, δημοσιογραφείς όμως από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Πως προέκυψε αυτό; Ήταν τότε που μπήκε στη ζωή σου και η συγγραφή; «Έτσι είναι το βιογραφικό όπως το περιγράφεις. Η λογοτεχνία προέκυψε στη ζωή μου παιδιόθεν, ήμουν ταγμένη να απαγγέλλω τους μεγάλους ποιητές σε όλες τις σχολικές και θρησκευτικές γιορτές. Παράλληλα ήμουν βιβλιοφάγος, θυμάμαι ήμουν ο παρίας στις οικογενειακές συγκεντρώσεις γιατί αντί να παίζω με τα ξαδέρφια μου, εγώ κλεινόμουν και διάβαζα. Δεν θα έλεγα όμως τότε πως είχα σκεφτεί να γίνω συγγραφέας! Ούτε και δημοσιογράφος σκόπευα να γίνω, το Πολιτικό της Νομικής τελείωσα, μπήκα στο Νομικό και η ζωή με έφερε στη γραφή, σαν από κάρμα θα έλεγα». Είσαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχεις εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση ενώ από το 1989 ζεις και εργάζεσαι στο Μόντρεαλ του Καναδά. Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να πας εκεί; Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα να βρεθείς από την Ελλάδα στον Καναδά; «Είμαι ερωτική μετανάστης, ερωτεύτηκα τον άντρα μου που ήταν Ελληνοκαναδός και μοιραία μετά από 10 χρόνια μακρινής σχέσης αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Συνήθως η γυναίκα μετακομίζει στον τόπο του άντρα της. Στην αρχή ήταν δύσκολα, ήμουν χωρίς την οικογένεια,

τους φίλους , τη δουλειά μου, χωρίς τον ήλιο και το φώς της Ελλάδας. Ήρθα σε μια χώρα ακραίων καιρικών φαινομένων με μακριές περιόδους χειμώνα, με χιόνια και παγωνιές. Ωστόσο, γρήγορα συνήθισα και αγάπησα τον Καναδά ως δεύτερη πατρίδα μου»

παράλληλα με μια φορτωμένη από υποχρεώσεις καθημερινότητα;

«Επισκέπτομαι την Ελλάδα πολλές φορές μέσα στο χρόνο λόγω της δουλειάς μου κι έτσι είναι σα να μην έχω φύγει ποτέ. Να επιστρέψω μόνιμα δύσκολο το βλέπω, γιατί η ζωή μας και η εξέλιξη της ζωής τους γιού μας είναι εδώ. Πάντως, ο νόστος με καταδιώκει συνεχώς. Ονειρεύομαι να μοιράζομαι κάποτε περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα...»

«Άρχισα να γράφω τα μεγάλα έργα από μια σύμπτωση. Βρέθηκα με τα αρχεία της ζωής του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος κι έτσι ξεκίνησα τη συγγραφή, από ένα δημοσιογραφικό πάθος. Στη συνέχεια αντιλήφθηκα πως μπορούσα να δαμάσω τον εαυτό μου και να καταθέσω στο χαρτί όσα συνέθεταν την ιστορία μου και τον ψυχικό μου κόσμο. Σήμερα είναι μια αδήριτη ανάγκη της ύπαρξής μου να γράφω ιστορίες ανθρώπων, που με συγκινούν προσωπικά»

Ποια είναι η βαθύτερη, πιστεύεις, αιτία που ωθεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με την συγγραφή,

Εσένα τι είναι εκείνο που σε σπρώχνει στο να γράφεις; Τι σε εμπνέει;

Σκέφτεσαι μήπως κάποτε το ενδεχόμενο να επιστρέψεις μόνιμα πίσω;

«Αυτό που με κάνει να γράφω είναι η ανάγκη να αποτυπώσω την ξεχειλισμένη από εικόνες και συναισθήματα ύπαρξή μου. Όταν δεν γράφω, συνθέτω στο μυαλό μου την επόμενη ιστορία μου. Ζώ σε τρεις διαστάσεις: το παρόν, τη σύνθεση του επόμενου βιβλίου μου και τη χαρά του εκδοθέντος. Με εμπνέουν οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους , που είναι πολυπλοκότερες από τα σενάρια φαντασίας» Έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα τέσσερα σου βιβλία. Ένα παιδικό και τρία για ενήλικες. Μίλησε μου λίγο για το τελευταίο, Έρωτας στην ομίχλη. «Έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία στις εκδόσεις Ψυχογιός. Μαζί μου κουβαλώ άλλα τέσσερα βιβλία από άλλους εκδοτικούς οίκους «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου»(εκδόσεις Εξάντας), «Η Παρακαταθήκη» (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα), «Στις Αγορές του Κόσμου» (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα» και το μεταφεμινιστικό μυθιστόρημα «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα»(εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα», που σκοπεύω να επανεκδώσω με τη συνέχειά του. Το πρόσφατο μυθιστόρημα «Έρωτας στην Ομίχλη», που δόξα τω Θεώ πηγαίνει καλά σε πωλήσεις παρά την κρίση, βασίζεται στην πραγματική ιστορία μιας δασκάλας, που πήγε σε ένα ορεινό χωριό της Μακεδονίας να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση στα παιδιά, μα βρέθηκε αντιμέτωπη με την άτακτη σιωπή

ενός κόσμου που έκρυβε μυστικά. Ο έρωτάς της για το νεαρό ευπατρίδη του χωριού την εισάγει στην ψυχική ιδιαιτερότητα των εκλεκτών της φύσης...»

Τι σημαίνει για σένα έρωτας; «Έρωτας είναι η υπερέκκριση της αδρεναλίνης σε σημείο που να υποχωρεί η λογική έναντι της έξαρσης. Κρατάει λίγο αλλά είναι όπλο ζωής.» Εξ όσων γνωρίζω τα βιβλία σου βασίζονται ως επί το πλείστον σε πραγματικά γεγονότα.. Προτιμάς δηλαδή να γράφεις για κάτι πραγματικό και όχι φανταστικό; «Ω! Ναι, είμαι δεδηλωμένη πεζογράφος που αρύεται των ιστοριών της από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Με συγκινεί ο πλούτος της αληθινής ζωής, το ιστορικό υπόβαθρο, η δύναμη που μου εμπνέουν οι πρωταγωνιστές της

ζήσης τούτης. Με τα αυτιά ανοικτά ακούω τους γύρω μου να αφηγούνται ιστορίες κι όταν κάποια με συγκινήσει, τότε την αρπάζω , την επεξεργάζομαι και με τα όπλα της λογοτεχνίας την πλάθω σε μυθιστόρημα. Λογοτεχνικά θεωρείται αμαρτία, αλλά εγώ δε μπορώ να ξεφύγω από τη φύση μου, που είναι η δημοσιογραφία..» Αμαλία. Η ηρωίδα του βιβλίου σου. Πόσο ταυτίστηκες μαζί της όσο έγραφες το βιβλίο; «Ένιωσα μέσα μου βαθειά τον πόνο της από την ώρα που την κρυφάκουσα να αφηγείται την ιστορία της σε οικείους μου ανθρώπους. Ήμουν μικρό κοριτσάκι αλλά στιγματίσθηκα από την Αμαλία, έγινε φίλη μου στη διαδρομή της συγγραφής, αλλά δε μπορώ να πω ότι ταυτίσθηκα μαζί της. Την

«Έρωτας είναι η υπερέκκριση της αδρεναλίνης σε σημείο που να υποχωρεί η λογική έναντι της έξαρσης. Κρατάει λίγο αλλά είναι όπλο ζωής»

παρατηρούσα με το μάτι της συγγραφέως , πιστεύω πως όταν ταυτίζεσαι με τους ήρωες ή τις ηρωίδες σου διατρέχεις τον κίνδυνο να γίνεις μελό»

Πως εμπνεύστηκες την ιδέα και πόσο επίπονη ήταν η πορεία μετεξέλιξής της σε μυθιστόρημα; «Η βασική ιδέα του μυθιστορήματος είναι να γνωρίσω στους αναγνώστες μου την ψυχική ιδιαιτερότητα των αλύτρωτων μέσα από την προσωπική ιστορία της Αμαλίας. Πιστεύω πως με λεπτές κινήσεις ξετυλίγεται το κουβάρι ενός χωριού, που κρύβει τους αλύτρωτους από άγνοια , φόβο και ντροπή...Η πρόθεσή μου ήταν να απενεχοποιήσω την ψυχική παρέκκλιση. Όσο για την συγγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, ήταν επίπονη γιατί με παρέσυρε στα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής» Πώς νιώθεις μετά από την ολοκλήρωση της συγγραφής; Λύτρωση, πνευματική κόπωση ή ψυχική ευφορία; «Μετά από επαναλαμβανόμενες διορθώσεις και επιστροφές στο κείμενο κάνω ένα ουφ! Αλλά εξακολουθεί να με απασχολεί σε κάθε μου βήμα, καθώς η λύτρωση έρχεται μόνο όταν το δω τυπωμένο. Αλλιώς μπορεί να πηγαινοέρχομαι πάνω στο κείμενο διαρκώς και για πάντα!» Τι πιστεύεις για το «συγγραφικό φθόνο»; Είναι κάτι υπαρκτό ή μήπως βρίσκεται στη φαντασία ορισμένων; Πόσο η λογοτεχνία απελευθερώνει την ανθρώπινη ψυχή, και πόσο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους;

«Πιστεύω πως οι συγγραφείς δεν παραδέχονται τους καλύτερούς τους. Δεν ξέρω αν είναι φθόνος ή μικρότητα, αλλά αυτή είναι μια διαπίστωση κι ανθρώπινη αδυναμία εν τέλει. Η λογοτεχνία δεν μας αλλάζει, δεν μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, στην εποχή μας αντίθετα μας κάνει ανταγωνιστικούς, βιαστικούς με αποτέλεσμα να χάνουμε το ζητούμενο: την πολυπόθητη λύτρωση!!!» Πώς βιώνεις την επαφή με τους αναγνώστες σου στις παρουσιάσεις του βιβλίου σου, αλλά και στο Διαδίκτυο; « Δυστυχώς επειδή ζω στο εξωτερικό δεν μπορώ να ζήσω το κοινό μου σε πολλές παρουσιάσεις. Αλλά το διαδίκτυο μου προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία να διαδρώ με τους αναγνώστες μου κι αυτό είναι μεγάλη ευχαρίστηση και δικαίωση, αν θέλεις. Οι ηλεκτρονικές λέσχες και παρέες του βιβλίου με έχουν κάνει επιτέλους να ανήκω στο αναγνωστικό κοινό μου. Μεγάλη απολαβή η επικοινωνία του συγγραφέα με τον κόσμο του»

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου λογοτέχνες; Πιστεύεις ότι τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν τη γραφή του; «Δεν θα αναφερθώ στους κλασικούς Έλληνες ούτε στους ξένους, που με μεγάλωσαν με τα

βιβλία τους. Για μένα από τη σύγχρονη Ελληνική λογοτεχνία ξεχωρίζει η Γαλανάκη, ο Κουμανταρέας, ο Μάτεσις, ο Ταχτσής. Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα ονόματα, αλλά αυτών το λογοτεχνικό ύφος έμεινε χαραγμένο στη συνειδητό μου. Πιστεύω ότι τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν τη σκέψη του αλλά είναι αμαρτία να επηρεάζουν τη γραφή του». Κάποιος γεννιέται συγγραφέας ή γίνεται; «Κάποιος γεννιέται με το χάρισμα του γράφειν αλλά πλάθεται ως συγγραφέας στην πορεία του» Πες μου λίγα πράγματα για τα θέματα με τα οποία σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα. «Ετοιμάζω τη συνέχεια των Ψηλών Τακουνιών, μιας ιστορίας γυναικών που βρέθηκαν στα 40 τους και τώρα θα γιορτάσουν τα 50 τους. Επίσης, έχω αρχίσει να δουλεύω μέσα μου μια απίστευτη ιστορία μιας γυναίκας από το Μεγανήσι της Λευκάδας. Το όνομά της Κοντυλένια.» Τα μελλοντικά σου σχέδια; «Να είμαστε καλά και να ταξιδεύουμε πάντα με προορισμό την πατρίδα»

Μια ευχή που θέλεις να μοιραστείς μαζί μας; «Εύχομαι στους αναγνώστες του Mag να διαβάζουν με την καρδιά τους και το μυαλό τους, να σκορπίζουν το μήνυμα ενός καλού αναγνώσματος, να το επικοινωνούν με τους φίλους τους, για να γίνει η λογοτεχνία μια πυρκαγιά που συνεπαίρνει το έθνος μας στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης».

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 00357 25561963

«Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια είναι εκείνα που σημαδεύουν την ψυχή του ανθρώπου με ανεξίτηλα χρώματα. Όσο αυτά είναι φωτεινά τόσο η ψυχή θα ταξιδεύει με μπουνάτσα. Αν αυτά είναι γεμάτα με μαύρο και γκρίζο τότε μια μόνιμη παλίρροια θα έρχεται συχνά απροειδοποίητα και θα μας αναστατώνει», λέει και έχει απόλυτο δίκιο! Τα δικά του άλλωστε ευαίσθητα χρόνια είχαν από όλα τα χρώματα, παρόλο που, ευτυχώς, ήταν περισσότερο το κόκκινο που ήταν απλωμένο παντού. Γι’ αυτό ήταν “υπεύθυνη” η αγάπη που έλαβε απλόχερα. Όσο για το γράψιμο μπήκε στη ζωή του πριν από 4 περίπου χρόνια. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη που μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή δεν είχε ανακαλύψει. Ο συγγραφέας Γιάννης Σταθόπουλος μιλάει. Και όσα λέει έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον! Όπως και ο ίδιος.

ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

“ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ”

M

Μίλησε μου λίγο για σένα. Τα παιδιά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. Γράφεις από μικρός;

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1973 στα δυτικά προάστια και συγκεκριμένα στο Χαϊδάρι. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου έμενα εκεί εκτός από κάποιες χρονικές περιόδους που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έζησα στην επαρχία. Είμαι παντρεμένος και πατέρας ενός αγοριού 3 ετών. Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια είναι εκείνα που σημαδεύουν την ψυχή του ανθρώπου με ανεξίτηλα χρώματα. Όσο αυτά είναι φωτεινά τόσο η ψυχή θα ταξιδεύει με μπουνάτσα. Αν αυτά είναι γεμάτα με μαύρο και γκρίζο τότε μια μόνιμη παλίρροια θα έρχεται συχνά απροειδοποίητα και θα μας αναστατώνει. Τα δικά μου ευαίσθητα χρόνια είχαν από όλα τα χρώματα. Ευτυχώς το κόκκινο ήταν απλωμένο παντού , και για αυτό ήταν <υπεύθυνη> η αγάπη που έλαβα απλόχερα. Ξεκίνησα να γραφώ πριν 4 χρόνια περίπου. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη που μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή δεν είχα ανακαλύψει.

Υπάρχει κάποιο θετικό στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε βοήθησε στο γράψιμο; Δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο θετικό στοιχειό του χαρακτήρα μου που με βοήθησε να γράψω. Ίσως το ότι μου αρέσει να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου είναι ένα, καθώς μου δίνει αφορμές να δημιουργώ χαρακτήρες. Κάτι που σίγουρα λειτούργησε ως παράγοντας να ξεκινήσω να γράφω , είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου το όποιο δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει θετικό. Θεωρώ πως δεν είμαι αρκετά κοινωνικός γενικά μου αρέσει να είμαι πίσω από τα <φώτα> .Η συγγραφή είναι ένας τρόπος να είσαι σε αμεσότητα με τον αναγνώστη καθώς αγγίζει το πόνημα σου άρα αγγίζει το μυαλό και την ψυχή

σου αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει οπτική επαφή, αυτό προσδίδει ένα μυστήριο ,όπως γίνεται και με το ραδιόφωνο , το οποίο και αυτό λατρεύω.

«Αν θες άνοιξε το». Ο τίτλος του πρώτου σου βιβλίου. Τι πραγματεύεται; Τι σε ενέπνευσε για να το γράψεις; Σωστά , ΑΝ ΘΕΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ… είναι το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις K.M. Ζαχαράκη και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του οίκου που με πίστεψαν. Πραγματεύεται τις διαχρονικές ανησυχίες του ανθρώπου να ανακαλύπτει μέσα από την πορεία της ζωής του τις αλήθειες που κρύβουν έννοιες και λέξεις. Όλο αυτό ξεκινά μέσα από μια διαδικασία παιχνιδιού και καταλήγει σε μια ανελέητη πάλη

των ηρώων με το άγνωστο και τους φόβους τους. Η έμπνευση μου για να γράψω αυτό το βιβλίο ήταν η διαπίστωση πως απλές λέξεις και έννοιες μπορούν να γίνουν αφορμή για κάθαρση και αυτοκριτική. Σε ποια κατηγορία θα το κατέτασσες; Είναι μια νουβέλα που μέσα από στις σελίδες της συνδυάζει μυστήριο και ρεαλισμό. Το βιβλίο σου φέρνει τους αναγνώστες μπροστά στα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και στα αδιέξοδα της ζωής. Δίνει και λύσεις; Οι λύσεις για τον κάθε ένα μας είναι υποκειμενικές. Άλλωστε το μωσαϊκό της μοναδικότητας της ανθρώπινης φύσης το εξασφαλίζει αυτό. Άπλα μέσα

από τις σελίδες αυτού του βιβλίου το σίγουρο είναι πως θα μπουν οι αναγνώστες στην διαδικασία να συγκρίνουν τις απόψεις τους, να ταυτιστούν η να διαφωνήσουν με τους χαρακτήρες. Τι ελπίζεις να πάρουν οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες μαζί τους όταν θα έχουν διαβάσει το βιβλίο σου; Ευελπιστώ ταυτόχρονα με την διαδικασία της αυτοκριτικής να βγάλουν στο τέλος ένα αυθόρμητο χαμόγελο. Γράφεις βάσει προγράμματος ή περιμένεις την έμπνευση να έρθει να σε συναντήσει; Περιμένω την έμπνευση να μου χτυπήσει την πόρτα όταν θα έχει κάτι να μου πει. Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας γράφω γιατί είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου δεν το πιέζω να κάνει την εμφάνιση του και ελπίζω να μην το πιέσω ποτέ. Τώρα γράφεις κάτι; Δεν σταματώ να γράφω άλλωστε όπως ανέφερα αυτό είναι ψυχική ανάγκη. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να τα εκδώσω και να μην μείνουν στο <ντουλάπι > του pc μου. Ο Βολταίρος είχε πει ότι ο τρόπος με τον οποίο μένουμε έκθαμβοι μπροστά στον έναστρο ουρανό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον τρόπο που μπορεί να μείνουμε έκθαμβοι μπροστά στην ανθρώπινη βλακεία. Τι είναι αυτό που σε αφήνει έκθαμβο στη σημερινή κοινωνία; Η αδιαφορία και η υποκρισία είναι δυο ανθρώπινα χαρακτηριστικά που με εξοργίζουν. Ο Πλάτωνας είχε πει «Είναι αδύνατο να βελτιωθεί ο κόσμος εάν πρώτα δεν βελτιωθεί ο άνθρωπος.» Ένας συγγραφέας μπορεί στις μέρες μας να ζήσει από το γράψιμο; Δεν μπορώ να ταυτίσω μέσα στο μυαλό μου την συγγραφή με τη λέξη επάγγελμα, ίσως ανήκω στους ρομαντικούς. Ρεαλιστικά όμως με την κατάσταση που βιώνουμε στην πατρίδα μας είναι πολύ δύσκολο

κάποιος να επιβιώσει μόνο με την συγγραφή εκτός αν είναι εισοδηματίας.

σελίδα την μοναδική του ιστορία. Έχεις και συ το δικό σου βιβλίο ,αν θες άνοιξε το…>

Σύγχρονη εποχή, εποχή των e-books. Ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτά;

Τα μελλοντικά σου όνειρα;

Είναι μια σύγχρονη αντίληψη που βοηθά όποιον έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο όπου και αν βρίσκεται να διαβάσει κάποιον αγαπημένο του συγγραφέα , αν και εγώ θεωρώ πως το άγγιγμα του αναγνώστη με το βιβλίο μοιάζει με ερωτική έλξη. Θα ήθελα να μου γράψεις ένα μήνυμα ή μια φράση από κάποιο έργο σου και να το αφιερώσεις σε όλους όσους αγαπάς και σ' αγαπάνε. <Το ταξίδι μας από τη στιγμή της σύλληψης μοιάζει με ένα βιβλίο που έχει προκαθορισμένη αρχή και τέλος, μα ενδιάμεσα αποτελείται από λευκές σελίδες. Ανοίγοντας το, γράφουμε με το προσωπικό μας ανεξίτηλο μελάνι που δημιουργείται από τη μείξη συναισθημάτων, πράξεων και συγκυριών, καταχωρώντας στη κάθε του λευκή

Τα όνειρα μου έχουν να κάνουν με την ελπίδα η χώρα μου που έδωσε το φως να βγει από το σκοτάδι. Προσωπικά θα δανειστώ μια φράση του Πλάτωνα που αντικατοπτρίζει ένα ακόμη όνειρο μου, «Δεν ξέρω τίποτα άλλο, για το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος θα έπρεπε να νοιάζεται περισσότερο, παρά το πώς το παιδί του θα γίνει ο πιο καλός άνθρωπος.» Τέλος όσο αναφορά τα όνειρα μου που αφορούν την γραφή , απλά να έχω έμπνευση που το αποτέλεσμα της να <αγγίζει> το αναγνωστικό κοινό. Τι εύχεσαι; Υγεία πάνω από όλα τα υπόλοιπα λίγο η πολύ είναι στο χέρι μας να τα χειριστούμε.

Μικρή ήταν αρκετά θρασύς και ονειροπόλα. Ήθελε να βοηθάει τους φτωχούς και να αλλάξει τον κόσμο. Σήμερα το κάνει μέσα από τα βιβλία της. Και είναι πολύ ευτυχισμένη γι' αυτό. Η αγαπημένη συγγραφέας Κάκια Ξύδη έχει αποδείξει πως η συγγραφή είναι αξία ζωής. Είναι η μαγεία της σύνθεσης που την τραβά ακατάπαυστα και η ανάγκη να προβάλει τα δικά της βιώματα μέσα σε ξένες ιστορίες, για να μπορέσει να θεραπευτεί από αυτά... Είναι το παιχνίδι με την αλήθεια και το μύθο που μπλέκονται και γίνονται ένα, σε σημείο που πολλές φορές να αναρωτιέται και η ίδια που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο. Από τη στιγμή που βγήκε το βιβλίο της «Ταξίδι στην ομίχλη» από τις εκδόσεις Οσελότος και μετά, ένιωσε πανέμορφα που έβλεπε άγνωστους ανθρώπους να ταυτίζονται μαζί της, με τους ήρωες της και να γίνονται φίλοι της από την μια στιγμή στην άλλη γιατί είχαν κοιτάξει βαθιά μέσα της, είχαν καταλάβει την αλήθεια της και είχαν μοιραστεί τις ίδιες σκέψεις και εμπειρίες. Οι καλές κριτικές και η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτό το πρώτο της βιβλίο, της έχει δώσει τα φτερά και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να συνεχίσει και αυτή τη στιγμή πιστεύει ότι δεν θα σταματήσει ποτέ πια. Γιατί το συγκεκριμένο μαγικό ταξίδι θέλει να το ζήσει ξανά και ξανά. Και αυτό κάνει!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΚΑΚΙΑ ΞΥΔΗ Ένα “Ταξίδι Στην Ομίχλη”...

Δ

Κάκια μου μίλησε μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. Πότε μπήκε στη ζωή σου το γράψιμο; Είχα όμορφα παιδικά χρόνια. Ήμουν αρκετά θρασύς και ονειροπόλα. Ήθελα να βοηθάω τους φτωχούς και να αλλάξω τον κόσμο. Μου άρεσε πολύ να διαβάζω οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μαθήματα του σχολείου. Από τα 17, που έγραψα το πρώτο μου ποίημα και μετά άρχισα να γράφω ημερολόγια, λευκώματα και όπου πήγαινα ό,τι και αν ζούσα μόνο όταν κατάφερνα να βρω λόγια να το περιγράψω είχε αξία για μένα.

Φυσικά εκείνη την εποχή δεν φανταζόμουν καν ότι κάποια στιγμή θα γράψω βιβλίο. Πάρα πολλά κείμενα έγραψα αργότερα μετά τα 25, αλλά δεν τα έδειχνα ποτέ σε κανέναν. Μου άρεσε όμως γιατί έβγαινα έξω από τον εαυτό μου και κάθε φορά που έπιανα το στυλό δεν ήξερα που θα με οδηγήσει. Ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Μετά από πολλά χρόνια έδωσα τα γραπτά μου στο γιό μου και τον άντρα μου. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση της ζωής μου ήταν όταν γύρισε ο γιός μου, που ήταν τότε γύρω στα 18, και μου είπε «μάνα είσαι συγγραφέας». Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι όταν έχεις το σαράκι μέσα σου κάποια στιγμή θέλεις δεν θέλεις βγαίνει κι εγώ το είχα από μικρή άσχετα αν δεν το ήξερα. Τώρα το καταλαβαίνω. Γεννήθηκες στη Σελλασία Λακωνίας, τελείωσες όμως το λύκειο στη Σπάρτη και τώρα βρίσκεσαι στην Αθήνα; Πως προέκυψε αυτό; Στο χωριό μου, τη Σελλασία, δεν είχε Γυμνάσιο και Λύκειο έτσι αναγκαστικά έπρεπε να παίρνουμε το λεωφορείο και να κατεβαίνουμε στη Σπάρτη κάθε μέρα. Διαδρομή που αποτυπώνεται τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο βιβλίο μου γιατί προφανώς είναι γραμμένη μέσα μου ανεξίτηλα. Η τάση της εποχής ήταν η φυγή. Όποιος ήθελε να κάνει προκοπή έπρεπε να πάει στην Αθήνα. Έτσι κι εγώ ακολουθώντας το ρεύμα έφτασα στην Αθήνα, όπου σπούδασα, εργάστηκα, γνώρισα τον άντρα μου και φτιάξαμε εδώ το σπιτικό μας. Τι σημαίνει για σένα η συγγραφή; Είναι η μαγεία της σύνθεσης που με τραβά ακατάπαυστα και η ανάγκη να προβάλω τα δικά μου βιώματα μέσα σε ξένες ιστορίες, για να μπορέσω να θεραπευτώ από αυτά... Είναι το παιχνίδι με την αλήθεια και το μύθο που μπλέκονται και γίνονται ένα, σε σημείο που πολλές φορές να αναρωτιέμαι και εγώ η ίδια που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο. Από τη στιγμή που βγήκε το βιβλίο μου «Ταξίδι στην ομίχλη» από τις εκδόσεις Οσελότος και μετά, ένιωσα πανέμορφα που έβλεπα άγνωστους ανθρώπους να ταυτίζονται μαζί μου, με τους ήρωές μου και να γίνονται φίλοι

μου από την μια στιγμή στην άλλη γιατί είχαν κοιτάξει βαθιά μέσα μου, είχαν καταλάβει την αλήθεια μου και είχαμε μοιραστεί τις ίδιες σκέψεις και εμπειρίες. Οι καλές κριτικές και η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτό το πρώτο μου βιβλίο, μου έχει δώσει τα φτερά και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν για να συνεχίσω και τώρα πιστεύω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ πιά. Αυτό το μαγικό ταξίδι θέλω να το ζήσω ξανά και ξανά. Ταξίδι στην ομίχλη. Πες μου λίγα πράγματα γι' αυτό σου το βιβλίο. Γι' αυτό το ταξίδι. Αυτό το βιβλίο είναι το αγαπημένο μου, το χαϊδεμένο μου παιδί. Κρύβει μέσα του όλη την ευαισθησία και την αγωνία μου σα γυναίκα. Οι ιστορίες και οι ήρωές μου σε πολλά σημεία είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Τόσο αληθινοί που τρομάζουν. Γι αυτό και τόσο πολλοί αναγνώστες για να μην πω όλοι ταυτίζονται, βρίσκουν κάτι από τον εαυτό τους, κάτι από τη ζωή τους. Το Ταξίδι στην ομίχλη, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι με οδηγό την επιθυμία και προορισμό την αυτογνωσία. Είναι ένα ταξίδι στo Δυτικότερο άκρο της Ευρώπης στις απρόσιτες παραλίες του Ατλαντικού ωκεανού εκεί που τα κύματα χτυπούν με λύσσα τα ανυπότακτα βράχια ελευθερώνοντας μικρά υδάτινα σωματίδια που δημιουργούν ένα είδος ομίχλης που οριοθετεί το άγριο σμίξιμο της θάλασσας με την στεριά. «Ο Σαίξπηρ λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων». Με αυτή την φράση αρχίζει το οπισθόφυλλο του βιβλίου σου. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη; Τι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς τα όνειρά του; Τι θα ήταν η ζωή χωρίς όνειρα; Τα όνειρα είναι για τον άνθρωπο ότι το χάδι για το νεογέννητο, ότι η τροφή για το παιδί, ότι το

νερό για τον διψασμένο. Χωρίς όνειρα δεν υπάρχει ζωή. Η ζωή χωρίς όνειρα θα ήταν στείρα και θα οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στο τέλος. Τι σε ενέπνευσε για να το γράψεις; Τι σε εμπνέει γενικά για να γράψεις ένα βιβλίο; Το ταξίδι στην ομίχλη ξεκίνησε σαν άσκηση στα μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Κολλέγιο Αθηνών που πήγαινα. Εν τω μεταξύ την ίδια χρονιά έκανα και ένα ταξίδι στην Πορτογαλία, ξεκίνησα να γράφω και τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω κάτι. Δεν πιστεύω ότι εγώ γράφω τα βιβλία. Τα βιβλία γράφονται γιατί αυτά θέλουν. Εγώ απλώς κινώ τα χέρια, το βιβλίο είναι εκείνο που με οδηγεί. Πηγή έμπνευσης για μένα μπορεί να είναι ένα ταξίδι, ένα έργο τέχνης, μια ιστορία που άκουσα, μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ στα βιβλία μου αληθινές ιστορίες και αληθινούς χαρακτήρες που συνάντησα κάποια στιγμή στη ζωή μου. Φυσικά ο έρωτας, ο θάνατος, η επιθυμία, ο πόνος, το ανεκπλήρωτο, είναι πηγές έμπνευσης. Σε ποια κατηγορία θα το κατέτασσες; Ταξιδιωτική αισθηματική ιστορία. Πόσο χρονικό διάστημα σου πήρε για να το ολοκληρώσεις; Σχεδόν δύο χρόνια. Κάθε βιβλίο χρειάζεται εκτός από την γραφή και κάποιο χρόνο για να ωριμάσει μέσα μου η ιδέα, για να πάρει σάρκα και οστά η πλοκή, για να μου στείλει η ζωή τα άτομα που θα με βοηθήσουν να πάω πάρα κάτω. Πόσο δέθηκες με την ηρωίδα σου όταν έγραφες το «Ταξίδι στην ομίχλη»; Την έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Άλλωστε σε πολλά

“Το Ταξίδι στην ομίχλη, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι με οδηγό την επιθυμία και προορισμό την αυτογνωσία”. σημεία μιλάει με τα λόγια μου και έχει τα ίδια όνειρα με μένα, είναι δυνατόν να μην την αγαπώ; Τώρα γράφεις κάτι; Εχω τελειώσει την επίπονη γραφή του δεύτερου βιβλίου μου. Και λέω επίπονη γιατί αυτό το βιβλίο περιέχει πολλά προσωπικά μου βιώματα. Η θλίψη και η αγωνία μοιράζονται αυτή τη στιγμή τα συναισθήματά μου.

Θλίψη γιατί με το τέλος του βιβλίου αποχωρίστηκα για άλλη μια φορά την μητέρα μου, που έχω χάσει εδώ και ενάμιση χρόνο και αγωνία για το αν θα μπορέσουν και οι άλλοι να νιώσουν αυτά που έγραψα με την ψυχή μου. Το καινούργιο μου βιβλίο ελπίζω μέχρι τον Απρίλιο να το έχω στα χέρια μου. Έχω ήδη αρχίσει και το επόμενο.

Υπάρχει κάτι που προσπαθείς να περάσεις, μέσα από τα βιβλία σου, στους αναγνώστες; Ναι, ότι μόνο με την επιμονή και την υπομονή μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Ότι τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν αρκεί να το πιστέψουμε και να παλέψουμε γι αυτά. Ότι ο κάθε ένας πρέπει να έχει δική του ανεξάρτητη ζωή και να μην στηρίζεται σε κανέναν άλλο παρά μόνο στα πόδια του. Και τέλος η ευτυχία είναι μέσα μας ας μην ψάχνουμε άδικα από εδώ και από εκεί. Τα μελλοντικά σου όνειρα; Θέλω να γράψω πολλά βιβλία και να τα αγαπήσει πολύ ο κόσμος. Θέλω να γράφω και να διαβάσω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα. Τι εύχεσαι; Να μπορέσει η χώρα μου να ξεπεράσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται αυτή την κρίση που μας έχει καταβάλει όλους. Να αναλάβει κάθε ένας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και να γίνουμε πιο υπεύθυνοι σαν λαός. Να νοιαζόμαστε πιο πολύ ο ένας για τον άλλον και να μην κοιτάζει ο καθένας την πάρτη του.

Κατά τη δική σου άποψη, κάποιος γεννιέται συγγραφέας ή γίνεται; Όταν τελείωσαν τα μαθήματα δημιουργικής γραφής είχα μια συμμαθήτρια που έγραφε πάρα πολύ πρωτότυπα και θεώρησα υποχρέωσή μου πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας να της το επισημάνω. Πήγα και της είπα ότι γράφει πολύ ωραία και να μην τα παρατήσει. Τότε γύρισε και με κοίταξε και μου είπε: «Δεν θέλω να αφιερώσω καθόλου χρόνο στο γράψιμο». Τι να το κάνεις το ταλέντο, αν δεν θέλεις να γράψεις; Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να θέλεις πολύ να γράψεις, αν το θέλεις θα το κάνεις. Για μένα είναι πολύ δυνατό το κάλεσμα της γραφής και δεν μπορώ να το αγνοήσω. Πιστεύεις ότι μπορεί το νόημα και τα στοιχεία ενός βιβλίου να μεταφερθούν επιτυχώς στην τηλεόραση;

Άλλα είναι τα στοιχεία που μπορούν να τονιστούν στην τηλεόραση και άλλα τελείως διαφορετικά στο γραπτό λόγο. Σε γενικές γραμμές όμως νομίζω μόνο πολύ καλές παραγωγές μπορούν να αποδώσουν σωστά συναισθήματα και καταστάσεις ενός βιβλίου. Ο Έλληνας του σήμερα, και ιδίως η νέα γενιά, έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο; Σε γενικές γραμμές ο Έλληνας δεν έχει καθόλου καλή σχέση με το βιβλίο, πολλές φορές το χρησιμοποιούν για διακοσμητικό στοιχείο στο σπίτι τους. Τον τελευταίο καιρό όμως μέσω του διαδικτύου έχω γνωρίσει πάρα πολλά άτομα που ενδιαφέρονται πολύ, διαβάζουν συνεχώς και ξοδεύουν χρήματα μόνο για να αγοράσουν βιβλία και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό στοιχείο.

“Θέλω να γράψω πολλά βιβλία και να τα αγαπήσει πολύ ο κόσμος. Θέλω να γράφω και να διαβάσω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα”.

MAG Famous

ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ

ΤΩΝ Όλοι έχουμε ακούσει κάποιο τραγούδι της μονάκριβης κόρης του Ozzy, Kelly Osbourne. Όλοι είδαμε την κόρη του Steven Tyler των Aerosmith, Liv να μεταμορφώνεται σε γοητευτική ηθοποιό. Ακόμη και η εμφάνιση της Ελεονόρας Ζουγανέλη που ακολούθησε τα καλλιτεχνικά χνάρια της οικογένειάς της μας φαίνεται να απέχει πολλά χρόνια. Ήρθε με άλλα λόγια η ώρα για την επόμενη γενιά παιδιών των celebrities να σκάσουν μύτη στο προσκήνιο, με κληρονομιά το βαρύ όνομά τους και τα πιθανώς ταλαντούχα γονίδιά τους που τους σπρώχνουν κατ' ευθείαν στα φώτα της δημοσιότητας. Δείτε ποιοι απόγονοι γνωστών stars επιχειρούν τώρα τις πρώτες τους επαγγελματικές κινήσεις.

Frances Bean Cobain(κόρη του Kurt

ΔΙΑΣΗΜΩΝ Όλοι έχουμε ακούσει κάποιο τραγούδι της μονάκριβης κόρης του Ozzy, Kelly Osbourne. Όλοι είδαμε την κόρη του Steven Tyler των Aerosmith, Liv να μεταμορφώνεται σε γοητευτική ηθοποιό. Ακόμη και η εμφάνιση της Ελεονόρας Ζουγανέλη που ακολούθησε τα καλλιτεχνικά χνάρια της οικογένειάς της μας φαίνεται να απέχει πολλά χρόνια. Ήρθε με άλλα λόγια η ώρα για την επόμενη γενιά παιδιών των celebrities να σκάσουν μύτη στο προσκήνιο, με κληρονομιά το βαρύ όνομά τους και τα πιθανώς ταλαντούχα γονίδιά τους που τους σπρώχνουν κατ' ευθείαν στα φώτα της δημοσιότητας. Δείτε ποιοι απόγονοι γνωστών stars επιχειρούν τώρα τις πρώτες τους επαγγελματικές κινήσεις.

Cobain) Ο πατέρας της επαναπροσδιόρισε την ροκ μουσική στις αρχές των '90s, οδήγησε τους Nirvana στην κορυφή των φανατικών προτιμήσεων κάθε έφηβου εκείνης της εποχής και άφησε την τελευταία του δραματική πνοή το 1994, όταν η ίδια ήταν μόλις 2 ετών. Σαν να

μην έφτανε αυτό, την άφησε

Madonna)

στα χέρια της μητέρας της, Courtney Love, που επί χρόνια αντιμετώπιζε νομικά προβλήματα λόγω χρήσης ναρκωτικών. Αφού ξεπέρασε μια όχι και τόσο συμβατική παιδική ηλικία, η κόρη του μακαρίτη Kurt μόλις ενηλικιώθηκε και ξεκίνησε το μακρύ αλλά αξιοπρεπές ταξίδι προς την δημοσιότητα: Για ένα διάστημα εργάστηκε ως μαθητευόμενη δημοσιογράφος στο περιοδικό Rolling Stone, συνέχισε τραγουδώντας με το συγκρότημα Evelyn Evelyn και πλέον ακολουθεί βήματα μοντέλου πρόσφατα πόζαρε για τον φακό του γνωστού φωτογράφου Hedi Slimane. Μάλιστα, οι φήμες λένε πως της είχε προταθεί ο ρόλος της Bella στο Twilight, καθώς και αυτός της Αλίκης, στην μπαρτονική «Χώρα των Θαυμάτων», αλλά εκείνη αρνήθηκε.

Lourdes Scott (κόρη της

Μπήκε για τα καλά στην εφηβεία και έχει να θυμηθεί εκατοντάδες παπαράτσι να την παρακολουθούν από μωρό απλώς και μόνο επειδή είναι κόρη της Madonna. Η Λούρδη ωστόσο δεν άργησε να απασχολήσει και με τα επαγγελματικά της σχέδια, καθώς πρόσφατα κυκλοφόρησε σειρά νεανικών ρούχων με την υπογραφή «Material Girl», εμπνευσμένη από το κλασικό hit της superstar μητέρα της.

Jayden Smith (γιος του Will Smith) Γεννήθηκε μόλις το 1998, αλλά μέσα στα 13 χρόνια ζωής του κατάφερε να ακολουθήσει πιστά τα βήματα του πατέρα Will, να πρωταγωνιστήσει μαζί του στο συγκινητικό «Κυνήγι της Ευτυχίας», να γίνει το νέο «Karate Kid» το 2010 και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του ως χορευτής, συνθέτης και rapper. Όχι κι άσχημα για ένα παιδί που ακόμη δεν έβγαλε ακμή.

Zoe Kravitz (κόρη του Lenny Kravitz) Κόρη πασίγνωστων καλλιτεχνών, η μονάκριβη του Lenny έκλεισε φέτος τα 23 και το γιόρτασε απογειώνοντας την καριέρα της ως ηθοποιός με τον ρόλο της στο «Χ-Men: The First Class». Είχε προηγηθεί τα προηγούμενα δύο χρόνια ο ρόλος της στην αμερικανική σειρά «Californication», ενώ παράλληλα ποζάρει ως μοντέλο για το γαλλικό Elle και για τις ανάγκες της καμπάνιας του σχεδιαστή Alexander Wang.

Elettra Rossellini Wiederman (κόρη της Isabella Rossellini) Η μητέρα της, φημισμένη ηθοποιός και μοντέλο σπάνιας ευρωπαϊκής ομορφιάς. Γιαγιά της, η κινηματογραφική μούσα Ingrid Bergman. Παππούς της, o θρύλος του ιταλικού και παγκόσμιου κινηματογράφου Roberto Rossellini. Το DNA ήταν αμείλικτο και δεν σήκωνε κουβέντα: H Elettra δεν έπρεπε να μείνει μακριά από τον φακό. Έτσι κι έγινε, αφού τον τελευταίο καιρό η 28χρονη Elettra δουλεύει ως μοντέλο για τους καλύτερους οίκους μόδας και τα πιο φημισμένα περιοδικά: Vogue, Abercrombie&Fitch και Lancome έχουν υποκύψει στην ομορφιά της, ενώ η ίδια έχει ιδρύσει και τον φιλανθρωπικό οργανισμό OneFrickinDay.

Ήρθε η ώρα για την επόμενη γενιά παιδιών των celebrities να σκάσουν μύτη στο προσκήνιο, με κληρονομιά το βαρύ όνομά τους και τα πιθανώς ταλαντούχα γονίδιά τους που τους σπρώχνουν κατ' ευθείαν στα φώτα της δημοσιότητας. Δείτε ποιοι απόγονοι γνωστών stars επιχειρούν τώρα τις πρώτες τους επαγγελματικές κινήσεις.

MAG Movie

Ο Αλχημιστής (1998), το δεύτερο βιβλίο του Coelho, πριν φτάσει να γίνει ένα από τα βιβλία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, είχε αρχικά πουλήσει μόνο 900 αντίτυπα. Μέχρι σήμερα, η ιστορία του νεαρού Ανδαλουσιανού βοσκού που ταξιδεύει ανά τον κόσμο προς αναζήτηση της σοφίας, έχει πουλήσει περισσότερα από τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα. Η ουσία της απήχησής του βρίσκεται στην κεντρική ιδέα του βιβλίου, η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και σε άλλα βιβλία του συγγραφέα: Ο καθένας μπορεί να αλλάξει την ζωή του. Αυτή, βέβαια, είναι μία εξ'ορισμού λανθασμένη ιδέα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στις συνθήκες της ζωής τους. Όμως εντυπωσιάστηκα από αυτόν τον συγγραφέα, ο οποίος κατάφερε να πείσει τόσους πολλούς ανθρώπους. Γεννημένος το 1947, παιδί μιας μικροαστικής οικογένειας στο Rio de Janeiro, ο Coelho επαναστάτησε έναντι των αυστηρών καθολικών γονιών του. Έγινε χίπης, απόλαυσε την επιτυχία ως στιχουργός μοντέρνων τραγουδιών, παντρεύτηκε (τέσσερις φορές) και εξερεύνησε τον κόσμο του sex, drugs and rock 'n roll. Αριστερίζων από την φύση του, ο Coelho έγινε το μαύρο πρόβατο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Βραζιλία και, το 1974, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Το 1986, όταν ο Coelho ήταν 38 ετών, η τέταρτη σύζυγός του Christina Oiticica (φωτο) τον έπεισε να ακολουθήσει τον δρόμο των προσκυνητών, στο Santiago de Compostela της Ισπανίας, και έτσι επανα-προσηλυτίστηκε στην Καθολική πίστη των παιδικών του χρόνων. Το ταξίδι του αυτό ενέπνευσε το πρώτο του βιβλίο, The Pilgrimage, το οποίο εκδόθηκε το 1987. Τώρα, ο συγγραφέας-star έχει συγκεντρώσει αποσπάσματα από τους αγαπημένους του «κλασσικούς» για ένα βιβλίο με τον τίτλο Inspirations. Το αποτέλεσμα είναι ένα τυπικό για τον Coelho μείγμα από σεξ και ευλάβεια: αποκλειστικά σεξουαλικά αποσπάσματα από τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ ή του Μπαγκαβάτ Γκίτα και κειμένων του Gabriel García Márquez. Ο 62χρονος συγγραφέας περνά τον μισό χρόνο στο Rio de Janeiro και τον άλλο μισό στη Γενεύη. Εκεί, σε ένα πεντάστερο εστιατόριο, στις όχθες της ελβετικής λίμνης, τον συνάντησα. Μετρίου αναστήματος, με γκρίζα γενειάδα και μία μακριά λευκή τούφα μαλλιών στην πλάτη. Φορά μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο και αθλητικά. Μου σφίγγει το χέρι δυνατά. «Όταν ζούσα στο Λονδίνο, οι Financial Times ήταν πολύ σημαντικοί

PAOLO COELHΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΜΕ ΕΝΑ ΜΥΘΟ Με την συγγραφέα και δημοσιογράφο των FT, An Wilson συναντήθηκε ο Βραζιλιάνος συγγραφέαςφαινόμενο Paulo Coelho και συζήτησαν για τα bestsellers βιβλία του -καθώς και για βιβλία άλλων- την πολυκύμαντη ζωή του, το Facebook, την θρησκεία, την πολιτική, την σύζυγό του, το σημαντικό φιλανθρωπικό του έργο και το… μυστικό της επιτυχίας του.

για εμένα. Η χώρα μου βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς. Η εφημερίδα αυτή ήταν η μόνη που έλεγε την αλήθεια για την χώρα μου». Τα αγγλικά του είναι άριστα, εξαιρουμένης ίσως της γραμματικής, και τον ρωτάω πώς έμαθε να μιλά τόσο καλά. «Έγινα χίπης», μου εξηγεί γελώντας. Η κουβέντα μας ξεκινά με τον Coelho να μου λέει ότι έχει εθιστεί στο ίντερνετ.Τον ρωτάω πόσες ώρες την ημέρα περνά online. «Περισσότερες από όσες θα έπρεπε», μου λέει. Του απαντώ ότι έχει περισσότερους από 677 χιλιάδες φίλους στο Facebook.

«Πώς το ξέρεις;» μου λέει γελώντας. «Οι περισσότερες είναι γυναίκες», απαντώ. «Ναι, ναι… Σε μία κανονική σελίδα στο Facebook μπορείς να έχεις το πολύ 5.000 φίλους. Αν ξεπεραστεί αυτός ο αριθμός η σελίδα αλλάζει και γίνεται fan page. Όσο για τις γυναίκες, υπάρχει μόνο ένα μέρος που μπορώ να βλέπω το αναγνωστικό μου κοινό όταν υπογράφω βιβλία, κάτι που έχω σταματήσει πλέον να κάνω». Τον ρωτάω γιατί εγκατέλειψε τους θαυμαστές του. «Στο Λονδίνο, πριν τρία χρόνια, έπρεπε να πάμε στο Borders, στην Oxford Street.

Langstrasse), ξαναπηγαίνει εκεί με κάποιους γνωστούς του, συγκεντρώνονται πρώην συνάδελφοι της γυναίκας και του ζητούν υπογραφές στα βιβλία τους. Τελικά, καταλήγει όλη η συνοικία με τα κόκκινα φανάρια να αναζητά τον Coelho.

Πέρασα περισσότερες από έξι ώρες υπογράφοντας βιβλία. Φτάνω να γίνομαι περισσότερο ροκ σταρ παρά συγγραφέας. Έτσι αποφάσισα ότι δε μπορώ να υπογράφω όλα τα βιβλία», απαντά. Με ρωτά αν έχω διαβάσει το Eleven Minutes (το μεγαλύτερο σε πωλήσεις μυθιστόρημά του, του 2003), το οποίο είναι ουσιαστικά το ημερολόγιο μιας πόρνης. Ευτυχώς, απαντώ ότι το έχω διαβάσει. Ο Coelho αφηγείται την ιστορία της ζωής της σχεδόν σαν να πρόκειται για παραμύθι. «Κάθε ένας από εμάς έχει το ένα πόδι στο παραμύθι και το άλλο πόδι στην άβυσσο», γράφει. Τα 11 Λεπτά του τίτλου είναι ο χρόνος που χρειάζεται ο κάθε πελάτης της για να ικανοποιηθεί και κατά την διάρκεια της… διαδικασίας, εκείνη φαντάζεται την υπόλοιπη μέρα του. Είναι, νομίζω, όχι μόνο ό,τι πιο ωμό αλλά και ό,τι καλύτερο έχει γράψει. Το βιβλίο βασίζεται στο αληθινό ημερολόγιο μιας Βραζιλιάνας, η οποία δούλευε σαν πόρνη στην Ελβετία. Συνεχίζει να μου μιλά για το βιβλίο. «Χρησιμοποίησα το ημερολόγιό της ως βάση για την ιστορία μου». Πώς τη γνώρισε; «Είναι μία πολύ παράξενη ιστορία. Έδινα μία διάλεξη στην Mantova της Ιταλίας. Και κάπου ανάμεσα στο κοινό ήταν ένα άτομο με πλακάτ, το οποίο έλεγε 'Θέλω να σου μιλήσω' στα Πορτογαλικά. Σκέφτομαι ότι πρόκειται για ένα προβληματισμένο άτομο, οπότε λέω στον Ιταλό εκδότη μου ότι πρέπει να μιλήσω με αυτήν την γυναίκα... Έρχεται, λοιπόν, σ'εμένα και μου λέει 'έχω ένα χειρόγραφο'. Της λέω 'ο δικηγόρος μου μού απαγορεύει να διαβάζω ξένα χειρόγραφα. Αν τυχόν το διαβάσω και δανειστώ από εκεί μία πρόταση…» Θα πουν μετά ότι την έκλεψε κ.λ.π., γνωστή ιστορία. «Ναι. Τέλος πάντων, αφήνει τελικά το χειρόγραφο στο ξενοδοχείο μου. Και επειδή δεν είχα κάτι άλλο να διαβάσω εκείνη την ημέρα, ξεκίνησα να το διαβάζω. Και πάντα είχα σαν στόχο στη ζωή μου να γράψω ένα βιβλίο για το σεξ. Αλλά δεν μπορούσα να βρω ένα καλό θέμα. Διάβασα, λοιπόν, το βιβλίο, και είπα 'μα αυτή είναι εκδιδόμενη'». Είναι ακόμα; «Όχι, δεν είναι πια. Έχει παντρευτεί». Με τα πολλά, συναντιούνται, κανονίζουν να πάνε στην συνοικία με τα κόκκινα φανάρια (στην

Πού ήταν η σύζυγός σας; «Στην Βραζιλία… Την πήρα τηλέφωνο να της πω τι έγινε, σε περίπτωση που το μάθαινε πρώτα από το Μέσα, και μου απαντά 'Και τι έγινε; Δεν είσαι ο Πάπας!'». Τον ρωτάω πώς αντιδρά η γυναίκα του με όλες αυτές τις θαυμάστριες. «Είναι πολύ χαρούμενη. Είμαστε παντρεμένοι τριάντα χρόνια. Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στην ζωή μου από αυτήν.» Είχατε παντρευτεί πριν τον Αλχημιστή; «Πολύ πριν. Ήταν μαζί μου καθ'όλη την διαδικασία». Είναι πολύ θρήσκα; «Πάρα πολύ. Χάρη σ'αυτήν επέστρεψα στον Χριστιανισμό.» Τον ρωτάω τη γνώμη της γυναίκας του για τον Πάπα. «Δεν ξέρω τι γνώμη έχει εκείνη αλλά τι γνώμη έχω εγώ» και συνεχίζει «πιστεύω ότι ασχολείται περισσότερο με την πολιτική παρά με την θρησκεία… Ήξερα έναν Βραζιλιάνο μοναχό, έναν Φραγκισκανό, ο οποίος κήρυττε για να βοηθά τους φτωχούς. Και ο Ratzinger ανάγκασε αυτόν τον μοναχό να σωπάσει για έναν χρόνο. Κάνει μεγάλη ζημιά αυτός ο άνθρωπος. Προκαλεί τρομερή ζημιά κάθε είδους δογματικός συντηρητισμός. Είτε στον Χριστιανισμό είτε στο Ισλάμ.» Συμφωνώ μαζί του και τον ρωτάω «Τι πρέπει να κάνουμε Paolo;». Είμαι και εγώ θρήσκα, όπως εσύ. Αντιμετωπίζουμε και οι δύο την ζωή με ιδιαίτερη πίστη. Αλλά βλέπουμε όλους αυτούς τους τρελούς, και σε πάρα πολλούς διαπληκτισμούς είμαι με το μέρος όσων δεν πιστεύουν. «Και εγώ το ίδιο!» λέει. «Αλλά με τον ίδιο τρόπο που η Αμερική επιβίωσε από τον George Bush και η Αγγλία από τον Tony Blair, έτσι θα επιβιώσει και η εκκλησία από αυτόν τον Πάπα», ξεσπά σε γέλια. Πέραν της σοφίας που έχει μοιράσει σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο, ο Coelho έχει προσφέρει πολλά στην πόλη του, το Rio, οπότε τον ρωτώ για το φιλανθρωπικό του έργο και το Paulo Coelho Institute, το οποίο χρηματοδοτεί ένα σχολείο για φτωχά παιδιά. «Καταλαβαίνεις, όπως είπε ένας από τους σοφούς κήρυκές σας στην Μ. Βρετανία, ότι κανένας

άνθρωπος δεν είναι 'νησί'.» Ο John Donne, απαντώ εγώ. «Οπότε είπα (στον εαυτό μου), 'δεν είσαι 'νησί', πρέπει να συμμετέχεις'. 'Δε μπορώ να αλλάξω την χώρα μου… αλλά μπορώ να αλλάξω τον δρόμο μου'», είπα. «Στο τέλος του δρόμου μου υπάρχει μία φαβέλλα. Οι συνθήκες ζωής εκεί είναι τραγικές. Βρήκα εκεί αυτές τις δύο γυναίκες που κάνουν κάτι υπέροχο. Η ιδέα ήταν τόσο απλή και ξεκάθαρη που με συγκίνησε. Φροντίζουν παιδιά, τα μαθαίνουν γράμματα και τέχνες και έτσι όταν αυτά επιστρέφουν σπίτια τους έχουν να δώσουν στην οικογένειά τους μόνο θετική ενέργεια. Πλέον τα παιδιά αυτά έχουν φτάσει τα 430.» «Οι γυναίκες αυτές είναι αγίες», συνεχίζει, «εγώ κάθομαι εδώ και τρώω σε αυτό το υπέροχο εστιατόριο, κοιτάζω αυτήν την πανέμορφη λίμνη, και εκείνες δουλεύουν σκληρά με τα φτωχά παιδιά στην Βραζιλία». Στο τέλος της κουβέντας μας συζητάμε για το 'μυστικό της επιτυχίας του'. Του εξηγώ γιατί βρίσκω λάθος την ιδέα του ότι όλοι μας μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα μας. «Φαντάσου να είσαι ένας εργάτης, στα σαράντα σου, με δύο παιδιά. Δε μπορείς να ξεφύγεις από αυτό ή να αλλάξεις την ζωή σου», του λέω. Δείχνει πληγωμένος και μοιάζει να προβληματίζεται με τα λόγια μου. Όταν επιστρέφει από τις σκέψεις του ετοιμαζόμαστε ήδη να φύγουμε, να αποχαιρετιστούμε. Σφίγγει ξανά το χέρι μου δυνατά και αυτό που μου λέει με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχει μία χώρα -αυτή των Best sellers- στην οποία τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα: «Έχεις επιλογή», λέει χαμογελώντας. «Ακολούθησε το μονοπάτι σου. Ακόμα κι αν δουλεύεις σε ένα εργοστάσιο πρέπει να προσαρμοστείς όπως η Scarlett O'Hara, η οποία μετέτρεψε τις κουρτίνες της σε ένα όμορφο φόρεμα. Τότε έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορείς. Τότε θα έχεις γίνει βασιλιάς του δικού σου βασιλείου.»

MAG

Presenting Εκδήλωση για βιβλίο που εξελίχτηκε σε μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά ήταν η παρουσίαση του βιβλίου «Χαμένα Κορμιά» του Διονύση Μαρίνου από τις εκδόσεις Τετράγωνο. Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στο Public της Τσιμισκή για να συναντήσει από κοντά τον συγγραφέα και για να ακούσει τους ομιλητές. Ο Νίκος Μουρατίδης σαν εκδότης του βιβλίου ξεκίνησε την βραδιά μιλώντας για την γνωριμία του με τον Διονύση Μαρίνο και το πώς έγινε η όλη διαδικασία της έκδοσης του βιβλίου. Η ποιήτρια Χλόη Κουτσουμπέλη μίλησε για το βιβλίο, όπου τελειώνοντας τόνισε λέγοντας ότι «Σ' αυτό το ιδιόμορφο , πικρό, χιουμοριστικό, αντιεξουσιαστικό μυθιστόρημα σ' αυτούς που εξαφανίζονται και αυτούς που επανεμφανίζονται βλέπουμε τους αφανισμένους εαυτούς μας, το παρόν και το μέλλον μας». Η ζωγράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Σοφία Αμπερίδου είπε ανάμεσα στα άλλα: «Χαμένα κορμιά με διττή σημασία, την οντολογική αλλά και την πολιτική. Η τρέχουσα πραγματικότητα που ζωγραφίζεται στο βιβλίο αποτυπώνει την κρίση των ημερών και αφήνει άλλες φορές αχνά και άλλες ζωηρά να φανεί ότι από δω και πέρα μόνο σε θαύματα θα μπορούσαμε να ελπίζουμε». Την παρουσίαση συνέχισε ο συγγραφέας Ιορδάνης Κουμασίδης που είπε: «Διαφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι το βιβλίο είναι παρωδία. Είναι η απεικόνιση μια απτής, ζοφερής κατάστασης, που όψεις της συναντούμε ολοένα και πιο συχνά στην καθημερινότητα μας». Η βραδιά έκλεισε με τον συγγραφέα να κάνει διάλογο με το κοινό και να υπογράφει δεκάδες αντίτυπα του βιβλίου του.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ

ΒΡΑΔΙΑ Εκδήλωση για βιβλίο που εξελίχτηκε σε μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά ήταν η παρουσίαση του βιβλίου «Χαμένα Κορμιά» του Διονύση Μαρίνου.

MAG Book

ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ Ο Νίκος Μουρατίδης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου.

Ο Νίκος Μουρατίδης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Ασχολήθηκε όμως με τη μουσική, είτε εργαζόμενος σε εταιρείες δίσκων, είτε στο ραδιόφωνο, είτε δημοσιογραφικά. Έχει γράψει διάφορα σενάρια για τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές όπως «Μάνα είναι μόνο μια», «Αθήνα- Θεσσαλονίκη», «Mega - Δέκα χρόνια γέλιο», «Παππούδες εν δράσει»(Βραβείο καλύτερου σεναρίου 2001) κ.α. Έχει εκδώσει 6 βιβλία ανάμεσα στα οποία τα μυθιστορήματα «Η Βραχονησίδα», & «1972 Το τελευταίο καλοκαίρι» και τη συλλογή διηγημάτων «Εγώ ήμουν αντράκι».

1972 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Συχνά μνημονεύεται η φράση του Νίτσε "Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς", εδώ όμως ισχύει το ό,τι δεν μας σκοτώνει μπορεί και να μας κάνει να σπάσουμε. "Άνοιξα την ντουλάπα μου και έβγαλα δύο μεγάλα κουτιά. Τα ακούμπησα πάνω στο κρεβάτι και τα άνοιξα. Το περιεχόμενό τους, ενώ έπρεπε να το είχα πετάξει, ήταν ακόμη εδώ, για ώρα ανάγκης. Όπως τώρα. Για να μου φέρει το παρελθόν, που ήθελα να ξεχάσω, κατάμουτρα. Να το δω σαν θηρίο μπροστά μου και επιτέλους να μην τρομάξω. Να το αντιμετωπίσω και να το νικήσω. Αμ δε. "Με χέρι που έτρεμε άρχισα να χαζεύω επιστολές, σημειώματα, μπιχλιμπίδια, σταυρουδάκια από κάποιες βαφτίσεις και μερικές φωτογραφίες δεμένες με μια μπορντό κορδέλα. Άρχισα να τις κοιτάζω μέχρι που είδα αυτή που έψαχνα. Εμένα και τον Νικόλα στα δεκαοχτώ μας να χορεύουμε σ' εκείνο το πάρτι που είχε κάνει η αδελφή μου. Πριν προλάβουν να με ξαναπιάσουν τα κλάματα, την πέταξα μέσα στο κουτί κι έκλεισα το καπάκι. Το παρελθόν ήταν εκεί μέσα και ήταν ακόμη άγριο. Οι Σπέτσες ήταν ο τόπος που μου συνέβη το μεγαλύτερο πλήγμα της ζωής μου και δεν ήθελα όχι να τον αντιμετωπίσω, αλλά ούτε να ξανακούσω γι' αυτόν". Ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός μεγάλος έρωτας ξαναζωντανεύει 40 χρόνια μετά. 'Ένα ερωτικό μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ιωάννα, ο σύζυγος της ο Κώστας, ο εφηβικός της έρωτας ο Νικόλας, η κόρη της Κλειώ και ο γιός του Νικόλα ο Στέφανος. Σύγχρονη πλοκή σε Αθήνα, Βρυξέλες, Λονδίνο και Σπέτσες αλλά και συναρπαστικά flash back από τα χρόνια της χούντας, της μεταπολίτευσης και γενικά της δεκαετίας του '70. Αφιερωμένο στον πρώτο μας εφηβικό έρωτα, στις πρώτες μας απογοητεύσεις και στις πρώτες μας εφηβικές μελαγχολίες.

MAG Book

ΝΙΚΟΛ ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E. και M.A. Ολοκλήρωσε επίσης σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital. Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διεύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε επίσης εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων καθώς και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων. Κυκλοφορούν ακόμη πέντε μυθιστορήματά της.

ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΕΣΜΟΣ Το ποδοβολητό πίσω της δυνάμωνε. Έφτανε στ' αυτιά της απειλητικό, επίμονο. Τα βαριά άρβυλα άφηναν έναν οξύ ήχο καθώς χτυπούσαν πάνω στις πέτρες, στο καλντερίμι. Κάπου κάπου ξεχώριζε τις βρισιές που συνόδευαν το θόρυβο και οι απειλές τής πάγωναν το αίμα… Κάποιο λουκέτο ακούστηκε να μπαίνει στη θέση του και να κλειδώνει. Απέναντι ένα μάνταλο έπεσε βαρύ και σφάλισε μια πόρτα. Το χωριό θα έκλεινε τα μάτια σε ό,τι κι αν γινόταν! Πάσχισε να βρει κάπου να κρυφτεί μα η κοιλιά, που μόλις άρχισε να διαγράφεται, και ο σάκος που είχε κρεμασμένο στον ώμο την εμπόδιζαν.

H Αγγελική καταδιώχτηκε, πόνεσε, πείνασε για να φέρει στον κόσμο μια πολύτιμη ζωή. Μια κρίσιμη στιγμή, μια αθώα αλλά άτυχη κίνηση και μια εξήγηση που δόθηκε πολύ αργά, από φόβο, θα σταθούν μοιραίες για τη σχέση μητέρας και παιδιού. Μια αλλόκοτη σχέση αγάπης και μίσους ανάμεσα σε μάνα και γιο με ολέθρια αποτελέσματα! Μπορεί, άραγε, ο χρόνος να γυρίσει πίσω; Μπορεί η αγάπη της μάνας να βρει δικαίωση στην καρδιά του γιου της;

MAG

Presentation ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΙΑΤΡΟΥ Πολυπράγμων, πολυσχιδής, ανήσυχο πνεύμα, παθιασμένος λάτρης της ζωής, και όλη του τη ζωή την αφιέρωσε σε κάθε επιστητό. Ο Αριστοτέλης Ιατρού γεννήθηκε στον Σταυρό, ένα χωριό του Στρυμονικού κόλπου και στη Θεσσαλονίκη τελείωσε το γυμνάσιο. Από την τότε σχολή Ευκλείδης έλαβε το δίπλωμα του μηχανικού και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο το πτυχίο του Οικονομολόγου και του Δικηγόρου. Το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε σε χώρες της Ευρώπης για εργασία και από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με εφόδιο το πτυχίο του Μηχανολόγου επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάστηκε ως μηχανικός και ως οικονομολόγος (ελεύθερος επαγγελματίας). Ως δημοσιογράφος εξέδιδε την εφημερίδα του εργατικού κέντρου Θεσσαλονίκης, άλλες εργατικές εφημερίδες και σκιτσογραφούσε σε ημερήσιο τύπο της Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορία και την λαογραφία και το 1998 εκδόθηκε το βιβλίο του «Συλέος Πεδίον» μια εκτενής αναφορά για την περιοχή του Στρυμονικού κόλπου. Στον τομέα του υγιούς συνδικαλισμού διετέλεσε πρόεδρος Λογιστών Βορείου Ελλάδος, πρόεδρος στην ομοσπονδία λογιστών Ελλάδος, και στην Διοίκηση του

Πολυπράγμων, πολυσχιδής, ανήσυχο πνεύμα, παθιασμένος λάτρης της ζωής, και όλη του τη ζωή την αφιέρωσε σε κάθε επιστητό.

Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Μελετώντας ακατάπαυστα αρχαίους και νέους συγγραφείς αναζητούσε απαντήσεις σε πάμπολλα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο και οδηγήθηκε και πάλι στα πανεπιστημιακά έδρανα για να λάβει το πτυχίο του θεολόγου. Το 2007 συνέγραψε το βιβλίο «Ευλαβικές Ιχνηλατήσεις». Παρά τις οποιεσδήποτε σπουδές του δεν παύει να νιώθει «αυτοδίδακτος» και «ερασιτέχνης». Ασχολήθηκε με την μουσική και εξέμαθε πολλά μουσικά όργανα. Δηλώνει όμως βαθύς γνώστης της βυζαντινής μουσικής και με το οφίκιο του πρωτοψάλτη ψάλει επί

σειράν ετών στην εκκλησία. Δημιούργησε πολλές παραδοσιακές χορωδίες και τις διηύθυνε ως χοράρχης. Έχει γράψει πάμπολλα ποιήματα και διηγήματα πολλά εκ των οποίων εξεδόθησαν. Σήμερα βρίσκεται εν εξελίξει το μυθιστόρημα του «το ούτι του Δημητρού», και αναζητεί εκδότη για την δημοσίευσή του. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία που σαν σύντροφος της ζωής του τον συμπαραστέκεται αγόγγυστα στις πολυπληθείς ενασχολήσεις του. Απέκτησε δυο κόρες και τρία χαριτωμένα εγγονάκια.

Η ΜΙΚΡΗ ΝΕΡΑΙΔΑ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΙΑΤΡΟΥ

O Δημητρός, λέγαν στο χωριό, ήταν νεραϊδογεννημένος.

O Δημητρός, λέγαν στο χωριό, ήταν νεραϊδογεννημένος. Λέγαν, ότι η μάνα του ήταν νεράιδα που άφησε τις συντρόφισσές της και ακολούθησε το Γιάνναρο της Φωτεινούλας. Ο Γιάνναρος, ο πατέρας του Δημητρού, πήγε μία μέρα στη ρεματιά που βρίσκεται πάνω στου Παπά τη βρύση και εκεί είδε πράματα και θαύματα, και που γι αυτά όμως ποτέ του δεν μίλησε σε κανένα, μα από τη μέρα εκείνη ο Γιάνναρος είχε αλλάξει συμπεριφορά. Έγινε λιγόλογος, αυτός που η γλώσσα του άλλοτε πήγαινε

ροδάνι, τώρα ενώ κουβέντιαζε σταματούσε απότομα και για αρκετή ώρα έμενε σιωπηλός.

-Αμ…, είπαν οι χωριανοί, φως φανάρι, ο Γιάνναρος είναι νεραϊδοχτυπημένος… Και η βεβαιότητα ήρθε μετά από λίγες μέρες, όταν στο μικρό κονάκι του Γιάνναρου, ήρθε και εγκαταστάθηκε μία νέα λυγερόκορμη κοπέλα, που έβγαινε στο παραθύρι και

αγνάντευε με πάντα λυτά τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Οι χωριανοί, άλλοι από ζήλια, άλλοι από περιέργεια, συζητούσαν για τη παρουσία της κοπέλας στο κονάκι του Γιάνναρου, και οι υποψήφιες νύφες που τριγύριζαν το Γιάνναρο άφριζαν από το κακό τους. Ήταν βλέπεις ο Γιάνναρος περιζήτητος γαμπρός και οι κοπελιές έκαναν όνειρα και μιας που στην αυλή του κονακιού του Γιάνναρου υπήρχε μία βρύση με τρεχάμενο νερό, η Βαλάντω

πηγαινοέρχονταν πολλές φορές κάθε μέρα κουβαλώντας τη στάμνα της, με την ελπίδα να συναντήσει το Γιάνναρο, και να αλλάξει μαζί του μία καλημέρα. Στην αρχή τα σχόλια ήταν αυστηρά. Οι δήθεν ενάρετες γυναίκες συζητούσαν στη γειτονιά για την ξετσιπωσιά της νέας γυναίκας, που ήρθε και εγκαταστάθηκε αστεφάνωτη στου Γιάνναρου, μα με τον καιρό και από τότε που ο Μπάρμπα Καντής που ήξερε πολλά πράγματα και μπορούσε να ξεματιάζει και να διαβάζει τα φιδοδαγκώματα, είπε με τρόπο σιγανό και συνωμοτικό στο καφενέ, ότι η κυρά που ήρθε στου Γιάνναρου ήταν νεράιδα, έπαψαν τα σχόλια και ένα δέος τους κυρίεψε όλους. Δέος, γιατί ο μπάρμπα Καντής τους είπε να προσέχουν μην θυμώσουν τη κυρά νεράϊδα, και τους καταραστεί, τότε γλυτωμό δεν θα έχουν με τίποτε. Έτσι η κυρά νεράϊδα τυλιγμένη σε ένα νέφος μυστηρίου, συζούσε με το Γιάνναρο, που αυτός με τον καιρό δεν μιλούσε σε κανέναν και μόνον αν κάποιος τον έλεγε καλημέρα, απαντούσε με ένα μουγκρητό, που υποτίθεται ότι ήταν , καλημέρα. Ύστερα από λίγο καιρό ακούστηκαν κλάματα παιδιού στο κονάκι του Γιάνναρου, η κυρά Νεράϊδα φαίνεται πως γέννησε και ο Γιάνναρος πήγε στη χώρα και ήρθε με προμήθειες και μωρουδιακά. Μα δεν πέρασε πολύς καιρός και κανένας πλέον δεν έβλεπε την κυρά Νεράϊδα. Ο Γιάνναρος μόνος του μεγάλωνε το μωρό που ήταν γι αυτό μάννα και πατέρας. Το μωρό με τον καιρό μεγάλωνε και όταν ήρθε ο καιρός

να πάει στο σχολείο, τότε ο Γιάνναρος το πήρε από το χέρι και πήγε στο δάσκαλο να το γράψει. Τότε όλοι μάθανε πώς τη μητέρα του μωρού την έλεγαν Κρουσταλλένι α, και το παιδί το έλεγαν Δημητρό. Με τον καιρό αποδείχτηκε ότι ο Δημητρός ήταν φρόνιμος και άριστος μαθητής. Όταν ο δάσκαλος τον παίνευε για τα προσόντα του, οι μανάδες των άλλων παιδιών έλεγαν με φθόνο, -Εμ ! τι περίμενες από το νεραϊδογεννημένο……. Εμένα, που το άκουσα αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση και ο Δημητρός με τον καιρό έγινε ο καλύτερός μου φίλος. Παίζαμε μαζί και συχνά πηγαίναμε στο ρέμα για καβούρια. Τον άρεσε πολύ το Δημητρό να πηγαίνει στο ρέμα και με το καιρό άρεσε και σε μένα. Αλλά περισσότερο μας άρεσε να πηγαίνουμε στο Κρυονέρι, ένα μέρος μακριά από το χωριό, που ήταν γεμάτο με ψηλά δένδρα και το νερό που περνούσε ανάμεσα δημιουργούσε μικρούς καταρράκτες που έκαναν ένα ακατάπαυστο βουητό. Φτέρες, σκήνοι, και κισσοί μέσα σε εκείνη τη πυκνή βλάστηση, δεν άφηναν το βλέμμα να εισχωρήσει και το άγνωστο που βασίλευε πίσω από εκείνη την πρασινάδα, δημιουργούσε δέος. Τεράστιοι βράχοι σκόρπιοι εδώ και εκεί συμπλήρωναν την ωραιότητα μα και αγριάδα του τοπίου εκείνου, που ήταν αρκετά μακριά από το χωριό. Σε ένα τέτοιο βράχο, με σχήμα κύβου, ανεβαίναμε οι δύο μας και εκεί ξαπλώναμε και χωρίς να μιλάμε νανουριζόμασταν από το θόρυβο του νερού του χείμαρρου που τριβολίζονταν στα βράχια και έπεφτε με δύναμη πάλι στη κοίτη του. Τα βρύα στην επάνω επιφάνεια του βράχου είχαν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα που έμοιαζε με χαλί. Βάζαμε τα χέρια μας για μαξιλάρι

και άλλοτε συζητούσαμε, και άλλοτε παραμέναμε σιωπηλοί, κλεισμένοι ο καθένας στις σκέψεις του. Πόσες φορές σε τέτοιες στιγμές μου ερχόταν ο πειρασμός να τον ρωτήσω για τη μάνα του την κυρά-νεράιδα, αλλά κάθε φορά που προσπαθούσα να φθάσω τη κουβέντα προς τα εκεί έβλεπα ότι ο Δημητρός με επιδεξιότητα εξοστράκιζε τη φορά της συζήτησης. Είχα ακούσει τόσα πολλά για τις νεράϊδες που ζούσαν αθέατες στις πηγές και τα δάση του βουνού. Ήξερα ότι όταν αυτές συναντούσαν κάποιον στο δάσος και ήθελαν να παίξουν μαζί του, έτσι κρυμμένες που ήταν πίσω από τα δένδρα καλούσαν το όνομά του, μα αυτός τότε δεν έπρεπε απαντήσει, γιατί αλλιώς θα του έπαιρναν τη λαλιά και θα έμεινε βουβός σε όλη του τη ζωή. Η νεράϊδα θα τον καλούσε τρείς φορές και αν αυτός δεν αποκρινόταν τότε θα τον άφηναν ήσυχο… Μα και πολλά άλλα παιχνίδια μπορούσαν να κάνουν στους μοναχικούς ανθρώπους που θα συναντούσαν στο δάσος. Τον κρατούσαν εκεί για δυο και τρεις μέρες μαζί τους, και όταν τον άφηναν να φύγει είχε πια σαλέψει το λογικό του. Είχε κάνα δύο τέτοιους στο χωριό που τους έλεγαν νεραϊδοπαρμένους. Μια μέρα που ο δάσκαλός μας αρρώστησε και δεν είχαμε μαθήματα, πήραμε το δρόμο μαζί με το Δημητρό για το Κρυονέρι. Όταν φθάσαμε εκεί, ανεβήκαμε επάνω στο βράχο μας, όπως συνηθίζαμε, και καθίσαμε να ξεκουραστούμε από τη μακρινή πορεία. Ο Δημητρός ύστερα από λίγη ώρα, κατέβηκε από το βράχο και πήγε προς τη πηγή. Εγώ υπέθεσα πως πήγε γι α να πιεί νερό, και ξάπλωσα εξουθενωμένος επάνω στο στρώμα από τα βρύα. Πόση ώρα έμεινα εκεί έτσι δεν είμαι σε θέση να ξέρω, ούτε μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτά που τότε είδα ήταν πραγματικότητα ή κάποιο ζωντανό όνειρο σε ένα βαθύ ύπνο. Το τοπίο φωτίστηκε ξαφνικά με ένα απόκοσμο φως που ποτέ μου πριν δεν ξανάδα. Έλαμψαν τα νερά του χείμαρρου, και όλα γύρω μου, δένδρα, χόρτα , ξύλα και πέτρες, φεγγοβολούσαν, και ανάδυαν από μέσα τους εκείνο το παράξενο φώς. Μια μουσική που στην αρχή ακούστηκε σε μακρινή απόσταση, αλλά που συνεχώς πλησίαζε γέμιζε τα αυτιά μου. Χιλιάδες βιολιά, και άλλα μουσικά όργανα συμπλήρωναν τη θεσπέσια αρμονία. Κοίταξα όλα αυτά τα παράξενα, χωρίς να μπορώ να κινηθώ, και δεν ήξερα αν πρέπει να βάλλω προσπάθεια να σηκωθώ και να τρέξω να φύγω μακριά για να αποφύγω κάποιον αόρατο κίνδυνο που με απειλούσε. Γύρισα το βλέμμα μου ένα γύρω και μέσα στο ονειρεμένο εκείνο φως διέκρινα δίπλα μου να κάθεται μια πεντάμορφη κοπέλα και

να με κοιτάζει με εκείνα τα μεγάλα λαμπερά μάτια της. Προσπάθησα να μιλήσω, για να τη ρωτήσω ποια είναι, και πώς ήρθε ξαφνικά, χωρίς να την αντιληφθώ, αλλά η φωνή μου δεν έβγαινε… Η κοπέλα με έγνεψε καθησυχαστικά, και με το δάκτυλό της στα χίλια της με έδειξε πως δεν πρέπει να μιλήσω, αλλά μόνο να βλέπω. Ύστερα τα νερά της ρεματιάς γέμισαν με πανέμορφες ασπροφορεμένες νεράϊδες, που πιάνοντας η μια τα χέρια της άλλης, άρχισαν να στροβιλίζονται σε έναν ξέφρενο χορό. Στο ρυθμό της θεσπέσιας μουσικής που τώρα ακούγονταν καθαρά και δυνατά, οι νεράϊδες επάνω στο γάργαρο νερό, πετούσαν κυριολεκτικά, χωρίς να αγγίζουν το νερό που είχε χρωματισθεί από το παράξενο φως, και με μεγάλη χάρη, κουνούσαν τα χέρια, λύγιζαν τη μέση, με ανεπανάληπτο συντονισμό, και στα πανέμορφα πρόσωπά τους καθρεπτίζονταν η ικανοποίηση γι αυτό που έκαναν. Μα ξαφνικά, η μουσική χαμήλωσε, ώσπου σιγά σιγά έσβηνε και οι επιδέξιες χορεύτριες άφηναν τη φυσική τους πίστα και παραμέριζαν για να δώσουν καιρό για κάτι που αναμένονταν. Και η μουσική άρχισε και πάλι με διαφορετική ονειρεμένη μελωδία, και τότε η μικρή νεράϊδα που ήταν καθισμένη δίπλα μου, σηκώθηκε και με σκέρτσα και φιγούρες άρχισε το δικό της ξέφρενο χορό. Τα χυτά μαλλιά της έπεφταν πότε στον ένα ώμο και πότε στον άλλο σκεπάζοντας κα αποκαλύπτοντας το πανέμορφο προσωπάκι της. Το μικροσκοπικό λευκό πέπλο που φορούσε, άφηνε ακάλυπτα τα χυτά της ποδαράκια, και μπορούσες να διακρίνεις τα στηθάκια της, σαν δυο όμορφα κρίνα σε ανοιξιάτικο λιβάδι… Και εκεί, μέσα σε μια καταπληκτική φιγούρα, η μικρή νεράϊδα έριξε τα πανέμορφα ματάκι α της προς το μέρος μου και χαμογέλασε, και με το χαμόγελό της αυτό μιλούσε κι έλεγε ότι ό χορός της ήταν για μένα. Ύστερα, πλησίασε και μου έδωσε στο χέρι το μικρό άσπρο ανθάκι που κρατούσε, και φεύγοντας με φώναξε…. Κρουσταλλένια με λένε…. Και ήμουν βέβαιος τότε πως άκουσα τα δένδρα, το νερό, τη φύση όλη να επαναλαμβάνει. . . Κ ρ ο υ σ τα λ λ έ ν ι α α α α ! ! ! Όταν συνήλθα από την ταραχή μου και το εξαίσιο εκείνο θέαμα, γύρισα το κεφάλι μου προς τη ρεματιά, εκεί που λίγο πριν χόρευαν οι νεράϊδες και η Κρουσταλλένια, μα ούτε μουσική ακούγονταν, ούτε φως υπήρχε, και μόνο το νερό κελάρυζε στο νερόλακκο. Ένα λαγουδάκι

έτρεχε να κρυφτεί, τρομαγμένο από την απρόσμενη παρουσία μας, και τότε άκουσα το φίλο μου το Δημητρό, να χαμογελάει με νόημα και να μου λέει… «ωραίο το λουλουδάκι σου . . .». Κοίταξα τα δάκτυλά μου που κρατούσαν ένα ωραίο ασπρολούλουδο που ανάδιδε ένα πανέμορφο άρωμα. Πόση ώρα να ήμασταν άραγε εκεί στο Κρυονέρι . . . Ο Δημητρός που συνέχεια έριχνε κρυφές ματιές, είπε.

-Δεν είναι καιρός να πηγαίνουμε; -Ναι, ναι… είπα, και σαν μεθυσμένος, σηκώθηκα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό. Αλλά εάν ο αγαπητικός της βοσκοπούλας αγάπησε παράφορα την Μάρω του, εν όσο ήταν δεκαετής, πόσον μάλλον εγώ που διένυα το δωδέκατο έτος της ηλικίας μου !... Στο νου και την καρδιά μου είχε αποτυπωθεί η μορφή της μικρής νεράιδας, της Κρουσταλλένιας, και το αποτύπωμα εκείνο ήταν ανεξίτηλο, όπως τα σημάδια που αφήνει το πυρακτωμένο σίδηρο στα καπούλια των αλόγων όταν τα μαρκάρουν. Και ενώ περίμενα με την πάροδο των ετών να λησμονήσω την μικρή νεράϊδα, η επιθυμία μου να την συναντήσω κάποια μέρα μεγάλωνε περισσότερο. Την Κρουσταλλένια την φύλαξα βαθειά μέσα στην καρδιά μου και ποτέ σε κανέναν δεν μίλησα γι αυτήν, αλλά πάντα ένιωθα την μυστική παρουσία της. Μια μέρα η μητέρα μου άκουσα να λέει στον πατέρα μου. . ., « μα πως φύτρωσαν αυτά τα ωραία ασπρολούλουδα στον κήπο μας αφού κανένας δεν τα φύτεψε;» Έτρεξα τότε στο κήπο και με μεγάλη μου έκπληξη είδα τα ασπρολούλουδα, και σε ένα κλαδάκι υπήρχε ένα και μοναδικό άσπρο ανθάκι που σε τρέλαινε με τη μυρωδιά του. Συγκινημένος, πλησίασα τότε και το μύρισα, και δεν άφηνα κανέναν να το κόψει… Μα εάν η βροχή και τα χιόνια έρχονται και παρέρχονται, και η ημέρα διαδέχεται η μια την άλλη, έτσι και τα χρόνια τρέχουν ασταμάτητα, και μαζί με αυτά μεγαλώνουν και οι μικροί, και οι μεγάλοι

γίνονται μεγαλύτεροι και οι μεγαλύτεροι γεράσκουν και μαζί με τα χρόνια έρχονται και οι ρυτίδες και τα άσπρα μαλλιά. Η μοίρα το έφερε και η οικογένειά μου να μεταναστεύσει σε μια μακρινή χώρα, και εκεί να πάω σε διάφορες ανώτερες σχολές και να λάβω αρκετά εφόδια για να αντιμετωπίσω τα προς το ζην. Αλλά όσες φορές αναπολούσα τα παιδικά εκείνα χρόνια, πάντοτε θυμόμουν την μικρή νεράιδα, την Κρουσταλλένια και προσπαθούσα να αναπλάσω τη μορφή της. Όταν έφθασα σε ηλικία γάμου και έπρεπε να νοικοκυρευτώ, το οικογενειακό μου περιβάλλον από ενδιαφέρον να με δει να αποκατασταίνομαι οικογενειακά, με πρότεινε πολλές κοπέλες, όμορφες, μορφωμένες και με προσόντα, αλλά εγώ τις απέρριπτα όλες, γιατί μέσα μου κάτι μου έλεγε ότι κάπου θα συναντήσω την Κρουσταλλένια, ή κάποια τουλάχιστον που να την μοιάζει, και με την ψευδαίσθηση ότι αυτή ήταν εκείνη η νεραϊδούλα μου, που κάποτε μικρός μου έδωσε το λουλουδάκι των αρραβώνων, εκεί στις πηγές του μακρινού Κρυονερίου της πατρίδας, θα μπορούσα να την πάρω στο πλάι μου και να δημιουργήσω μαζί της οικογένεια. Έτσι τα χρόνια περνούσαν και τη μητέρα μου άρχισε να την τρώει το μαράζι και ο πόνος της μεγάλωνε περισσότερο όταν έβλεπε μικρά παιδάκια. Αναστέναζε με καημό και έλεγε: Πότε θα αγκαλιάσω και εγώ τα δικά μου εγγονάκια! Όλα αυτά με συνέτριβαν ψυχικά και επειδή έβλεπα ότι η Κρουσταλλένια μου αργούσε, άρχισα να το παίρνω απόφαση πλέον, ότι την Κρουσταλλένια την άφησα πέρα εκεί στο Κρυονέρι, και πως εδώ μακριά δεν μπορούσα να την ξαναβρώ. Έτσι αποφάσισα να διαλέξω κάποια κοπέλα από αυτές που μου πρότειναν, ή που βρίσκονταν στο περιβάλλον μου. Όμως σαν απαράβατο κανόνα έβαζα την προϋπόθεση, η κοπέλα αυτή να έχει κάποια ομοιότητα με εκείνη που είχα σαν πρότυπο, και επειδή ήταν τόσο δύσκολο να βρεθεί κάποια τέτοια, και πάλι δίσταζα να αποφασίσω. Είχα τότε αναλάβει την έδρα της κλασσικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο, και το μέλλον μου

διαγράφονταν λαμπρό. Από την πρώτη μέρα που εγκαταστάθηκα στο νέο μου γραφείο, παρατήρησα επάνω στο μικρό βαζάκι που υπήρχε εκεί, ένα μικρό άσπρο ανθάκι που κάθε ημέρα ανελλιπώς αντικατασταινόταν. Φαίνεται κάποιο χέρι το τοποθετούσε… Ρώτησα την καθαρίστρια αλλά δεν ήξερε να μου πει τίποτε και επειδή αυτό εξακολουθούσε να συμβαίνει για πολύ καιρό, αποφάσισα να ξεδιαλύνω το μυστήριο. Έτσι μία μέρα παραμόνεψα κριμένος σε μια κολώνα έξω από τη πόρτα του κλειδωμένου μου γραφείου καιροφυλακτώντας. Μετά από λίγη ώρα είδα στην πόρτα του γραφείου να στέκεται μια κοπέλα και να την ανοίγει. Αναγνώρισα αμέσως την βοηθό μου που μπήκε μέσα κρατώντας στο χέρι της ένα λουλουδάκι. Μπήκε στο γραφείο

πατώντας στις άκρες των ποδών της και εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε πως αντίκριζα την μικρή νεραϊδούλα του μακρινού Κρυονερίου με τις χορευτικές της ικανότητες. Θεέ μου, τόση ομοιότητα !...Ψέλλισε σιγά το όνομά της, και είχα την εντύπωση ότι άκουσα τη λέξη ….Κρουσταλλένια…… Βλέποντας την απορία μου επανέλαβε το όνομά της και άκουσα πλέον καθαρά… Μαρία Γραμμένου… Από τη συζήτησα μαζί της πληροφορήθηκα ότι οι παππούδες της κατάγονταν από την Ελλάδα. Σε λίγη ώρα αρχίσαμε να μιλάμε στη γλώσσα με την οποία και οι άγγελοι στον ουρανό τραγουδάνε… και σε λίγο καιρό βρεθήκαμε αρραβωνιασμένοι και παντρεμένοι… Τα χρόνια σπρώχνοντας το επόμενο το προηγούμενο όπως στην τσουλήθρα του λούνα παρκ, πέρασαν πότε με χαρά και πότε με λύπες και σήμερα βρίσκομαι στο αεροπλάνο και ταξιδεύω με την Μαρία που είναι και αυτή συνταξιούχος πλέον

με προφύλαξη και βγήκε βιαστικά, κλειδώνοντας και πάλι την πόρτα. Απομακρύνθηκε σχεδόν τρέχοντας ωσάν να έκανε κάτι για το οποίο δεν ήθελε να αποκαλυφθεί. Με το κλειδί που διέθετα μπήκα στο γραφείο μου και στο μικρό βαζάκι που διέθετα διέκρινα ένα φρέσκο ασπρολούλουδο. Χαμογέλασα ικανοποιημένος και την επομένη ημέρα πήγα στο χώρο που εργάζονταν οι βοηθοί μου. Παρατήρησα με προσοχή ότι η κοπέλα που είδα να μπαίνει στο γραφείο μου με παρατηρούσε επίμονα με την άκρη των ματιών της. Είπα στους βοηθούς ότι επιθυμούσα την μεγαλύτερη γνωριμία μαζί τους και τους παρακάλεσα να έρθουν με τη σειρά στο γραφείο μου. Προμηθεύτηκα τις καρτέλες με τις πληροφορίες όλων των βοηθών, αλλά μελέτησα με μεγάλη προσοχή την καρτέλα της κοπέλας που με ενδιέφερε. Εντυπωσιάστηκα από τα προσόντα της και κυρίως από την γνώση των γλωσσών που φαίνεται ότι γνώριζε. Οι βοηθοί ήρθαν ένας ένας μέσα στο γραφείο μου και τελευταία μπήκε η κοπέλα. Μπήκε μέσα

προς την χώρα των γονιών μου και προς το χωριό των παιδικών μου χρόνων… Της άγγιξα το χέρι και της ψιθύρισα….

- Αργήσαμε Μαρία…..

- Κάλιο αργά, χρυσέ μου, παρά ποτέ…. Μου απάντησε κοιτάζοντάς με τρυφερά. Έκλεισα τα μάτια και ένιωσα την καρδιά μου να πετά μαζί με το αεροπλάνο. Οι εικόνες περνούσαν η μια κατόπιν της άλλης. Εικόνες ζωντανές ενισχυμένες από την έξαψη και τον πόθο μου να ξαναβρεθώ σ εκείνα τα μέρη. Να αντικρύσω το πατρικό μου σπίτι, να σεργιανίσω στους δρόμους του μικρού χωριού, και να ξαναπάω εκεί στο Κρυονέρι και να ανεβώ στον βράχο που τόσες φορές τότε μας φιλοξενούσε με τον Δημητρό.. Φθάσαμε εν τέλει στο χωριό και καταλύσαμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο που υπήρχε. Όμως η απογοήτευση μας ήταν τόσο μεγάλη όταν μάθαμε ότι οι παλιοί κάτοικοι είχαν όλοι ξενιτευτεί και στο χωριό ήρθαν και κατοίκησαν πρόσφυγες από την Μ. Ασία. Κανένας από αυτούς δεν γνώριζε πού ήταν το πατρικό μου σπίτι. Ο ξενοδόχος μας είπε ότι υπήρχε κάποιος γέροντας που κατάγονταν από διπλανό χωριό και που αυτός θα ήταν ο μοναδικός να μας πει κάτι. Παρακαλέσαμε τον ξενοδόχο να κανονίσει με τον άνθρωπο

αυτό μια συνάντηση για την αυριανή ημέρα. Την επομένη σαν ήρθε ο άνθρωπος που περιμέναμε ξεκινήσαμε για το πατρικό μου σπίτι. Αλλά για ποιο πατρικό σπίτι να μιλήσουμε; Αυτό που βλέπαμε ήταν ένα τετράγωνο τσιμεντένιο κατασκεύασμα στο μέρος που πρώτα εκεί ορθώνονταν το περήφανο πέτρινο διώροφο σπίτι του πατέρα μου. Στεκόμασταν απέναντι στο δρόμο και από το μπαλκόνι του σπιτιού είδαμε να βγαίνει μια κυρία που μας κοίταζε με αιτιολογημένη περιέργεια. Ο γέροντας που μας συνόδευε προχώρησε κοντά της και κάτι είπαν και ύστερα μας είπε ότι η κυρία μας καλεί να περάσουμε στο σπίτι για ένα καφέ. Δεχτήκαμε, όχι φυσικά για τον καφέ αλλά με την προσδοκία ότι ίσως εκεί μαθαίναμε κάτι. Η καλοσυνάτη κυρία μας είπε ότι το σπίτι το έχουν αγορασμένο με χαρτιά και με συμβόλαια νόμιμα εδώ και πολλά χρόνια. Το αγόρασαν από τον αδελφό του πατέρα μου στον οποίο τελευταία ανήκε. Κατάλαβα την ανησυχία της και την καθησύχασα λέγοντας ότι σκοπός της επίσκεψής μας είναι να δούμε το σπίτι και τα μέρη όπου έζησα μικρός και να μην ανησυχεί. Βγήκα στο μπαλκόνι του σπιτιού και κοίταξα προς τον κήπο. Εις μάτην ζήτησα να ειδώ το κοτέτσι που κάποτε βρίσκονταν στην αριστερή γωνία. Πίσω μου αντιλήφτηκα τη γυναίκα μου και μουρμούρισα. Να εκεί ήταν το κοτέτσι, κι εκεί δίπλα ένα πέτρινο ντουβάρι κατάλοιπο ίσως από ένα προγενέστερο κτίσμα. Εκεί κατέφευγα πολλές φορές για να αποφύγω από τη μήνιν της μητέρας μου για τις πολλές μου αταξίες. Εδώ ήταν η ξύλινη εξώπορτα πού από μέσα έκλεινε με την περασιά, ένα δοκάρι πού περνούσε στους πλαϊνούς τοίχους και που κάθε βράδυ την έκλεινε ο πατέρας για να ασφαλίζει την χονδρή πόρτα από τους ανεπιθύμητους. Μετά η ξύλινη σκάλα με τα δεκαεπτά σκαλοπάτια που τόσες φορές είχα μετρήσει, και πού πάντα έτριζε το τρίτο και το πέμπτο σκαλοπάτι και μαρτυρούσε ότι κάποιος ανεβαίνει. Μα και πάλι αν κάποιος κατάφερνε να φθάσει ως εκεί θα τον σταματούσε ο γκλαβανός στο επάνω μέρος της σκάλας, μια καταπακτή που όταν έπεφτε γινόταν ένα με το πάτωμα και δεν επέτρεπε κανέναν ανεπιθύμητο να προχωρήσει. Να εκεί ήταν το χαγιάτι και σ εκείνη τη γωνία το εικονοστάσι γεμάτο με παλιές εικόνες, κειμήλια όλες από την προγιαγιά, και μαυρισμένες από την κανδήλα που μέρα και νύχτα συγόκαιγε και με τις αναλαμπές της ζωντάνευαν οι νεράϊδες και οι φοβεροί δράκοι που

καιροφυλαχτούσαν σε κάθε κόγχη έτοιμοι να απλώσουν τα μαύρα τους χέρια και να με αρπάξουν όταν ήθελα να πάω στη κουζίνα και να πιώ λίγο νερό. Τα σανίδια στο πάτωμα στρωμένα με κουρελούδες και τσέργες και η γάτα ζάρωνε στη ζεστασιά δίπλα από το τζάκι και η μητέρα μου πάντα την έδιωχνε με το σκουπόξυλο για να μην βρωμίσει, κατά την συνηθισμένη της κακή συνήθεια. Τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχει σήμερα, μα παρ όλα αυτά εγώ ένιωθα ότι όλα υπάρχουν όπως τα άφησα τότε, και έτσι χαμένος στον κόσμο μου άρχισα να απαγγέλλω το αγαπημένο μου ποίημα του Παλαμά. « Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι στοιχειό είναι και με προσκαλεί ψυχή και με προσμένει.» Όχι, δεν είναι αυτό το πατρικό μου σπίτι, το σπίτι που γεννήθηκα εγώ, εκείνο μένει αναλλοίωτο, στητό και με προσμένει. Αποχαιρετίσαμε την φιλόξενη κυρία και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μια επιθυμία άρχισε να με κατακλύζει …ήθελα να πάω στο Κρυονέρι με την ελπίδα ότι εκείνο δεν θα το εύρισκα αλλαγμένο. Αλλά εκεί ήθελα να είμαι εντελώς μόνος… Έτσι την επομένη προμηθεύτηκα ένα ραβδί και πριν ακόμη φέξει η ημέρα ξεκίνησα για το Κρυονέρι, όπου κάποτε πηγαίναμε τόσο συχνά με τον παιδικό μου φίλο, το Δημητρό. Προς μεγάλη μου έκπληξη ο δρόμος δεν είχε αλλάξει πολύ και έτσι έφθασα στο Κρυονέρι, αλλά και πάλι με

περίμενε άλλη απογοήτευση. Νερό τρεχούμενο δεν υπήρχε πια εκεί που άλλοτε έτρεχε γάργαρο και σχημάτιζε τις λιμνούλες με τη πυκνή βλάστηση και τα κελαϊδίσματα των πουλιών. Εδώ ένα άλλο ξερό τοπίο ισοπεδωμένο από τις μπουλντόζες και δίπλα στο ξέφωτο μια τσιμεντένια δεξαμενή που συγκέντρωνε τα νερά που πρώτα ανάβλυζαν από την πηγή. Σωλήνες το διοχέτευαν κάτω στο χωριό για την ύδρευσή του. Τίποτε δεν θύμιζε το παλιό τοπίο που κάποτε ήξερα. Με μεγάλη όμως χαρά αντίκρισα τον μεγάλο βράχο όπου καθόμασταν με τον παιδικό μου φίλο, το Δημητρό. Φαίνεται ότι οι μπουλντόζες δεν μπόρεσαν να τον μετακινήσουν και έστεκε εκεί, το κέντρο των παιδικών μου αναμνήσεων. Πλησίασα με χαρά όπως πλησιάζουν ένα παλιό και αγαπητό γνώριμο και προσπάθησα να ανεβώ επάνω, αλλά απόρεσα γιατί αυτό που κάποτε ήταν ευκολότατο τώρα ήταν δυσκολότατο. Όταν ανέβηκα στο μεγάλο βράχο μπόρεσα να δω και να θυμηθώ τη σχισμή που είχε στη βάση του, κάτι σαν κοιλότητα που τότε τη χρησιμοποιούσαμε για κρυψώνα. Κατέβηκα από το βράχο και με τη βοήθεια μιας σιδερόβεργας που ήταν εκεί πεταμένη μπόρεσα να αφαιρέσω τα χώματα που έφραζαν την είσοδο. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα, με τη προσδοκία να βρω κάποιο απομεινάρι από αυτά τα αντικείμενα που πολλές φορές με το Δημητρό χώναμε εκεί μέσα. Κάτι σαν σφαιρικό έπιασα με τα χέρια αλλά ήταν μια χελώνα που βρήκε εκεί καταφύγιο και είχε μετατρέψει το χώρο σε κατοικία της. Έβγαλα τη χελώνα και έβαλα το χέρι μου με προσοχή πιο βαθειά και έπιασα ένα αντικείμενο που με ενεθάρρυνε… Το τράβηξα έξω. Ήταν τυλιγμένο με ένα φθαρμένο ύφασμα, μια παλιά φανέλα. Καθάρισα τα υπολείμματα που ήταν κολλημένα και φάνηκε ένα πιστόλι Σμιθ Γουέστον. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει από τη συγκίνηση. Το πιστόλι αυτό το είχαμε βρει στα πέτρινα ντουβάρια ενός παλιόσπιτου στο χωριό και το φέραμε εδώ. Ήταν το μυστικό μας, και πολλές φορές το βγάζαμε και παίζαμε σκοπεύοντας στα ψεύτικα ο ένας τον άλλον. Έβαλα ξανά το χέρι στην κρυψώνα και έπιασα κάτι σαν χαρτί, που το έβγαλα έξω στο φως.

Ήταν ένας φάκελος αλληλογραφίας. Τον άνοιξα με προσοχή αλλά λόγω της υγρασίας το χαρτί που είχε μέσα είχε κολλήσει στον φάκελο και τα γράμματα δεν ήταν δυνατόν να διαβαστούν… με μεγάλη δυσκολία μπόρεσα να διαβάσω μερικές λέξεις… «πιστόλι»… «νεράϊδα» … «φεύγουμε» … «Γερμανία» … «Δημητρός». Έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο Δημητρός λίγο πριν φύγουν για την Γερμανία πήγε εκεί και άφησε το πιστόλι και την επιστολή, πιστεύοντας ότι αν κάποτε επέστρεφα εκεί πρώτη μου δουλειά θα ήταν να έρθω εδώ, σ αυτόν τον βράχο και δεν είχε άδικο σ αυτό… Με το πιστόλι στην τσέπη μου και φορτισμένος με όλα τα συναισθήματα πήρα το δρόμο της επιστροφής. Ο δρόμος της επιστροφής ευκολότερος τώρα … Ο πατέρας μου θυμάμαι που μου έλεγε. Όταν ανεβαίνεις στο βουνό θα βλέπεις τις κορυφές και όταν κατεβαίνεις θα ακολουθείς το δρόμο που χάραξε το νερό. Στο ξενοδοχείο η γυναίκα μου λόγω της μεγάλης κούρασης κοιμόταν ακόμη και μην θέλοντας να την ανησυχήσω βόλεψα το πιστόλι προσεκτικά στη βαλίτσα μου και κάθισα στη βεράντα του ξενοδοχείου. Μπροστά μου απλώνονταν το πλατανόδασος. Ένα θαύμα της φύσης, μια μεγάλη έκταση γεμάτη με τεράστιους αιωνόβιους πλατάνους δίπλα στη θάλασσα. Ίσως το μοναδικό μέρος εκεί που έμεινε αναλλοίωτο. Ακόμη και οι αλτσάδες, ημικυκλικά σιδερένια πέταλα, καρφωμένα στους κορμούς των δένδρων όπου οι εγγλέζοι σ' αυτούς έδεναν τα άλογά τους στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Πέρα από το πλατανόδασος η απέραντη αμμουδιά και μετά η θάλασσα. Όμως λίγο από τη κούραση, λίγο από τις σκέψεις και περισσότερο από τη συγκίνηση έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα σε μια νάρκη. Ξαφνικά το τοπίο φωτίστηκε και μια γνώριμη παλιά μουσική με πλημύρισε. Μέσα από το μαγευτικό εκείνο φως ξεπρόβαλε η μικρή νεράιδα που με χάρη πλησίασε προς το μέρος μου κρατώντας ένα άσπρο ανθάκι. Προσπάθησα να σηκωθώ από τη θέση μου αλλά τα πόδια μου δεν μπορούσαν να υπακούσουν. Η μικρή νεράϊδα κρατώντας το ασπρολούλουδο με πλησίασε και με το χεράκι της με ακούμπησε στο μπράτσο.

- Κρουσταλλένιαααααα…. Φώναξα με όλη τη δύναμη της φωνής μου και από την μεγάλη ένταση μπόρεσα και άνοιξα τα μάτια. Στη θέση της νεράιδας αντίκρισα τη γυναίκα μου Μαρία, που κρατούσε στα χέρια της ένα άσπρο ανθάκι, όμοιο με εκείνο της μικρής νεράιδας. Μαρία, είπα, Μαρίαααα εσύ είσαι;

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ - Η ημέρα - Φιλί: Η ιστορία - Έρωτας vs Οικολογία - Κάντε το τεστ Τι σόϊ Βαλεντίνα είσαι; - Οικονομικές ιδέες για δώρα

MAG

Valentine Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι ιδιαίτερη, αφού είθισται να γιορτάζουν αποκλειστικά τα ζευγάρια. Πίσω, όμως, από τα ρομαντικά λόγια αγάπης και τις ευχετήριες κάρτες κρύβεται μία ”πονεμένη” ιστορία. Σύμφωνα με τους μύθους, η 14η Φεβρουαρίου για τους αρχαίους Ρωμαίους ήταν μέρα Παγανιστικής γιορτήςπρος τιμήν της Juno, της βασίλισσας των Θεών της Ρώμης, γνωστή και σαν Θεά των γυναικών και του γάμου. Την επομένη ξεκινούσε η γιορτή Lupercalia κατά την οποία τα, τότε περιορισμένα, κορίτσια και αγόρια έρχονταν σε επαφή και ακολουθούσαν μία σειρά από έθιμα που συχνά τους οδηγούσαν στο να ερωτευτούν. Τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., όταν ο σκληρός αυτοκράτορας Κλαύδιος Β' ανακάλυψε πως αυτά τα έθιμα μάλλονέβλαπταν τους στρατιώτες του που, προσκολλημένοι στις αγαπημένες τους, έδειχναναπρόθυμοι να φεύγουν για πολέμους. Δεν προβληματίστηκε όμως πολύ και με ένα διάταγμα απαγόρευσε όλους τους αρραβώνες και τους γάμους στη Ρώμη. Η απόφαση αυτή βρήκε αντίθετο το νεαρό ιερέα Βαλεντίνο ο οποίος, αψηφώντας την, συνέχισε να παντρεύει ζευγάρια κρυφά. Ο Κλαύδιος όμως δεν άργησε να το μάθει καιτιμώρησε τον Βαλεντίνο με φυλάκιση και αποκεφαλισμό. Λέγεται μάλιστα πως την ημέρα που θα πέθαινε, η οποία ενδεχομένως να ήταν η 14η Φεβρουαρίου, άφησε ένα ευχαριστήριο γράμμα στην κόρη του φύλακα των φυλακών, που του κρατούσε συχνά συντροφιά, υπογράφοντας ”Με αγάπη, ο Βαλεντίνος σου”- η φράση που έμελλε να γραφτεί εκατομμύρια φορές στους επόμενους αιώνες. Η χριστιανική καθολική εκκλησία τίμησε τη μνήμη του Βαλεντίνου και τον αναγνώρισε σαν οσιομάρτυρα, αφιερώνοντάς του τη 14η Φεβρουαρίου. Στο Μεσαίωνα, μάλιστα, ο Βαλεντίνος ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους σε Αγγλία και Γαλλία. Πιο συγκεκριμένα, στη Μεγάλη Βρετανία η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου ξεκίνησε να είναι δημοφιλής γύρω στο 17ο αιώνα, ενώ μέχρι τα μέσα του 18ου αι. ήταν συχνό φαινόμενο, ανάμεσα στους εραστές κάθε κοινωνικής τάξης, να ανταλλάζονται λόγια και σημειώματα αγάπης. Προς τα τέλη του αιώνα η τεχνολογία έκανε το θαύμα της και τα σημειώματα αντικαταστάθηκαν από έντυπες κάρτες. Σε μία εποχή που ήταν δύσκολο να εκφράσει κανείς τα συναισθήματά του με λόγια, οι κάρτες έδωσαν τη λύση. Μία λύση που προτιμάται ακόμα και σήμερα, αφού, σύμφωνα με

ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι ιδιαίτερη, αφού είθισται να γιορτάζουν αποκλειστικά τα ζευγάρια. Πίσω, όμως, από τα ρομαντικά λόγια αγάπης και τις ευχετήριες κάρτες κρύβεται μία ”πονεμένη” ιστορία.

την Παγκόσμια Ένωση Ευχετήριων Καρτών, η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά τα Χριστούγεννα, στις αποστολές καρτών, με τη συντριπτική πλειοψηφία των αποστολέων να είναι γυναίκες (85%). Αν και η αλήθεια, πίσω από την

ιστορία του Αγ. Βαλεντίνου, περιπλέκεται με το μύθο, η παράδοση τον εκθειάζει σαν μία συμπαθή, ηρωική και προπαντός ρομαντική μορφή και αποτελεί το σήμα κατατεθέν για τους απανταχού ερωτευμένους.

ΦΙΛΙ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ Δεν χρειάζεται να είναι του Αγίου Βαλεντίνου για να μοιράσουμε φιλιά στα αγαπημένα μας πρόσωπα -προσφέρει, όμως, μία εξαιρετική ευκαιρία. Το φιλί αποτελεί την πιο απλή πράξη αγάπης, γεμάτη ερωτισμό, αισθησιασμό και ρομαντισμό. Συγκεντρώσαμε, λοιπόν, κάθε πιθανή -και απίθανη- πληροφορία για την τρυφερή αυτή συνήθεια και σας απαριθμούμε όλους τους λόγους για να μην σταματήσετε ποτέ να δίνετε γλυκά φιλιά!

Σύμφωνα με λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη, το φιλί είναι: Η επαφή των χειλιών με τα χείλη ή άλλο σημείο του σώματος άλλου προσώπου ως έκφραση αγάπης, ερωτικού πόθου κ.λ.π. Ετυμολογικά, το μεσαιωνικό ουσιαστικό φιλί προέρχεται από το έναρθρο αρχαίο απαρέμφατο «το φειλείν» του ρήματος «φιλώ», το οποίο κατά μία υπόθεση προέρχεται από το ινδοευρωπαϊκό b(e)eit που σημαίνει "κοντά". Πέρα από ορισμούς, όμως, το φιλί μπορεί να σημαίνει τόσα παραπάνω… Το χειροφίλημα, για παράδειγμα, το οποίο συνηθιζόταν στο παρελθόν πάντα εκ μέρους των ανδρών, δείχνει θαυμασμό, το φιλί στο μάγουλο εκφράζει συνήθως φιλικά αισθήματα, ενώ στον λαιμό σημαίνει πάθος. Το πιο σύνηθες φιλί στα χείλη δείχνει αγάπη, ενώ στη μύτη και στα αυτιά συνήθως υποδεικνύει παιχνιδιάρικη διάθεση.

Η ιστορία του φιλιού Αν παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο φιλιούνται διάφοροι λαοί θα διακρίνει πολιτισμικά χαρακτηριστικά με μακρόχρονη ιστορία. Πάρτε για παράδειγμα τους Έλληνες, οι οποίοι φιλούν σταυρωτά, ή τους Ινουίτ -φυλή Εσκιμώων στην Αλάσκα-, οι οποίοι, αντί για φιλί, τρίβουν μεταξύ τους τις μύτες τους. Πώς ξεκίνησε, όμως, το φιλί; Οι θεωρίες για την αρχή του φιλιού ποικίλουν. Μία λογική εκδοχή που ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια, είναι ότι -όπως συμβαίνει και με πολλά ζώα και πουλιά- η μάνα μασούσε την τροφή και την έδινε με το στόμα στο μωρό της για να τραφεί. Κάτι, λοιπόν, που άρχισε ως συνήθεια διαβίωσης μπορεί να εξελίχθηκε σε κοινή πράξη τρυφερότητας. Λιγότερο ακριβής -

αν και περισσότερο ρομαντικήακούγεται η θεωρία που υποστηρίζει πως, σύμφωνα με κάποιες παλιές θρησκείες, η ψυχή του ανθρώπου ζούσε στην ανάσα του. Με το φιλί, λοιπόν, οι δύο ψυχές των ατόμων έρχονταν σε επαφή και μπλέκονταν μεταξύ τους για πάντα. Πιο… επιστημονική, τέλος, ακούγεται η θεωρία ότι, με το φιλί, οι άνθρωποι έρχονται αρκετά κοντά, ώστε να μυρίσουν ο ένας την μυρωδιά του άλλου και, έτσι, να «γνωριστούν» καλύτερα. Αντίστοιχη συμπεριφορά παρατηρείται, άλλωστε, και στα ζώα που «αλληλο-μυρίζονται» και «τρίβονται» μεταξύ τους. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε ο ιστορικός Ernest Crawley στις αρχές του 20ου

αιώνα, οι πρώτες καταγραφές φιλιών εντοπίζονται στην Ελλάδα, την Ασσυρία και την Ινδία, ενώ την ίδια εποχή, στην αρχαία Αίγυπτο η πράξη ήταν παντελώς άγνωστη. Μία από τις πρώτες εικονικές καταγραφές φιλιού, μάλιστα, -την οποία μπορείτε να δείτε στα «12 πιο καυτά φιλιά της ιστορίας»εμφανίζεται σε ρωμαϊκό αγγείο του 300 π.Χ, στο οποίο ένας άνδρας σκύβει για να φιλήσει μια γυναίκα, υποδηλώνοντας, σύμφωνα με ιστορικούς, την επιστροφή του στο σπίτι. Ακόμα, ο Crawley υποστηρίζει πως η πράξη του φιλιού ήταν ασυνήθιστη για την ιαπωνική κοινωνία μέχρι πριν τον 20ο αιώνα -πραγματοποιούνταν μόνο μεταξύ μητέρας και παιδιού-, ενώ στην Αφρική, και σε άλλες λιγότερο αναπτυγμένες κοινωνίες, είχε παρατηρηθεί ότι σπάνια συνέβαινε, ακόμα και ανάμεσα σε άτομα της ίδιας οικογένειας. Η φυσικοχημεία του φιλιού Σύμφωνα με τους ειδικούς, το φιλί απελευθερώνει τους ίδιους νευροδιαβιβαστές -χημικά μηνύματα στον εγκέφαλο- όπως αυτοί που εκλύονται όταν επιδιδόμαστε σε έντονη σωματική άσκηση. Η λειτουργία αυτή κάνει την καρδιά μας να χτυπά πιο γρήγορα και την αναπνοή μας να γίνεται πιο βαθιά και ασύγχρονη. Εξηγείται, έτσι, ότι -όπως έχει μετρηθεί- με ένα φιλί διάρκειας ενός λεπτού ένας μέσος άνθρωπος «καίει» περί τις 26 θερμίδες. Επιπλέον, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα φιλιά φέρουν «επιγενετικές φερομόνες», ουσίες σημαντικές για την υγεία και την ψυχολογία μας, οι οποίες, μάλιστα, μειώνουν το στρες. Σχετικά με την φυσιολογία του φιλιού, οι ειδικοί λένε ότι πρόκειται για μία περίπλοκη διαδικασία, η οποία απαιτεί συγκεκριμένη διάταξη των μυών, καθώς επιστρατεύει τριάντα τέσσερις συνολικά μυς του προσώπου και εκατόν δώδεκα μυς του σώματος εφόσον στεκόμαστε όρθιοι. Ο πιο σημαντικός μυς είναι ο orbicularis oris -ο σφυγκτήρας γύρω από χείλη μας- που είναι γνωστός και ως μυς του φιλιού.

Υπολογίστε, μαζί με όλα τα παραπάνω, τον ρόλο της γλώσσας στο γαλλικό φιλί, αλλά και όλες τις νευρικές απολήξεις αυτής και των χειλιών που συμμετέχουν σε κάθε φιλί και… φανταστείτε το: ένας ολόκληρος μηχανισμός μπαίνει σε λειτουργία. Φιλί: Ξέρετε ότι… Θέλετε να γίνετε ακόμα καλύτεροι γνώστες του φιλιού; Μάθετε όλα τα αξιοπερίεργα αν και αμφίβολης εγκυρότηταςπου έχουν γραφτεί γύρω από τα φιλιά και εντυπωσιάστε τους αγαπημένους σας: - Μια ζωή φιλιά: Ο μέσος άνθρωπος περνά περίπου 336 ώρες -δηλαδή, δύο εβδομάδεςτης ζωής του… φιλώντας.

- Το πρώτο φιλί: Ποιος ξεχνά το πρώτο του φιλί; Ακόμα κι αν το δώσαμε πριν τα δεκατέσσερα χρόνια μας, όπως κάνει το 50% όλων των ανθρώπων, είναι μία στιγμή που πάντα θα θυμόμαστε.

- Φιλιά για υγιή δόντια: Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα φιλιά βοηθούν στην προστασία των δοντιών, καθώς το επιπλέον σάλιο που παράγει το στόμα μας τα καθαρίζει.

- Φιλ-αθώνιο Ρεκόρ: Το 2008 περίπου 20.000 ζευγάρια συγκεντρώθηκαν σε κεντρική πλατεία της Πόλης του Μεξικού για να δώσουν ταυτόχρονα φιλιά αγάπης.

- Φιλιά και χρώματα: Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως όταν φιλάμε ένα άτομο που έχει το ίδιο χρώμα μαλλιών με το δικό μας, το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ πιο παθιασμένο φιλί.

- Βραδινά φιλιά: Άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως ο εγκέφαλός μας έχει ειδικούς νευρώνες που μας βοηθούν να εντοπίζουμε τα χείλη του άλλου στο σκοτάδι.

- Απαγορευμένα φιλιά: Κάποιες πολιτείες της Αμερικής διέπονται από ειδικούς νόμους περί φιλιών: * Στην Indiana απαγορεύεται ένας άνδρας με μουστάκι να φιλά τακτικά άλλους ανθρώπους. * Στο Hartford, Connecticut, απαγορεύεται στους άνδρες να φιλούν δημόσια τις συζύγους

τους την Κυριακή. * Στη Logan County, απαγορεύεται στους άνδρες να φιλούν μια γυναίκα όταν εκείνη κοιμάται.

- Γυρίζει το κεφάλι σας; Ο Onur Guentuerkuen του Ruhr-University στο Bochum της Γερμανίας διεξήγαγε έρευνα σύμφωνα με την οποία τα δύο τρίτα των ανθρώπων γέρνουν το κεφάλι τους προς τα δεξιά όταν φιλούν ή φιλιούνται.

- Το μεγαλύτερο φιλί της μεγάλης οθόνης: Το πρώτο μακράς διάρκειας φιλί του κινηματογράφου μετρά 3 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα και έχει δοθεί ανάμεσα στους Jane Wyman και Regis Tommey, στην ταινία του Lewis Seiler «You're in the Army Now» (1941). Το ρεκόρ αυτό έσπασε το 2005 η ταινία «Kids in America» με το φιλί ανάμεσα στους Holden Donovan και Charlotte Pratt που διάρκεσε 5 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και την πρωτοποριακή ταινία «The Kiss» (1963), του Andy Warhol, στα πενήντα λεπτά της οποίας διάφορα ζευγάρια δίνουν ασταμάτητα, παθιασμένα φιλιά. Πάρτε μία δυνατή γεύση φιλιού από την ταινία παρακάτω.

- Το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο πραγματικό φιλί: Δόθηκε ανάμεσα στους βρετανούς James Belshaw and Sophia Severin, οι οποίοι φιλήθηκαν για τριάντα δύο περίπου συνεχείς ώρες, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Plaza Shopping Centre του Λονδίνου, τον Ιούλιο του 2005. Φυσικά, κέρδισαν επάξια μια θέση στο βιβλίο Guinness.

Το πρώτο φιλί: Ποιος ξεχνά το πρώτο του φιλί; Ακόμα κι αν το δώσαμε πριν τα δεκατέσσερα χρόνια μας, όπως κάνει το 50% όλων των ανθρώπων, είναι μία στιγμή που πάντα θα θυμόμαστε.

MAG

Valentine

Λουλούδια - 55 εκατομμύρια τριαντάφυλλα πωλούνται παγκοσμίως την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου.

- Την εκπομπή 35.000 κιλών CO2 προκαλεί η καλλιέργεια 12.000 τριαντάφυλλων στην Ολλανδία. Σοκολάτες Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην εκπομπή ρύπων κατά την παρασκευή της σοκολάτας έχει η παραγωγή γάλακτος που αγγίζει το 66%. Κρασί Την ύπαρξη 24 διαφορετικών φυτοφαρμάκων διαπίστωσε ανάλυση που πραγματοποιήθηκε σε 40 ευρωπαϊκές ετικέτες κρασιού το 2008 (δείτε εδώ). Ρούχα - 2 εκατομμύρια τόνους παλιών ρούχων πετάμε προκειμένου να προβούμε σε νέες αγορές.

- Λιγότερο από 0,5% της τιμής ενός μεσαίου κόστους ζευγαριού εσωρούχων επιστρέφει στους εργάτες που το κατασκεύασαν. Κοσμήματα - Κάθε χρυσωρυχείο προκαλεί την εκπομπή τουλάχιστον 150.000 τόνων CO2 ετησίως. Το οικολογικό αποτύπωμα ενός μέσου χρυσού δαχτυλιδιού περιλαμβάνει περίπου 18 τόνους αποβλήτων και 5 τόνους νερού.

- Οι μεταλλωρύχοι του πιο παραγωγικού χρυσωρυχείου παγκοσμίως, στο Driefontein της Νοτίου Αφρικής, πρέπει να κατεβαίνουν 4 χλμπροκειμένου να εξορύξουν το πολύτιμο μέταλλο. Κερδίζουν λιγότερο από 10 δολάρια ημερησίως. Κάρτες Η βιομηχανία χάρτου ευθύνεται για το 10% περίπου της παγκόσμιας εκπομπής ρύπων (3 φορές παραπάνω από τις εκπομπές που οφείλονται στην παγκόσμια αεροπλοΐα). Έξοδος

ΕΡΩΤΑΣ VS ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ Πόσο κοστίζουν περιβαλλοντικά τα συνήθη δώρα που ανταλλάσσουν οι ερωτευμένοι την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί και θα κάνουν τους έχοντες οικολογική συνείδηση να σκεφτούν σοβαρά αν θα ξαναγιορτάσουν την αγάπη.

3,3 εκατομμύρια τόνοι φαγητού πετιούνται ετησίως από ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ. Καλλυντικά Πάνω από 2,8 εκατομμύρια εκτάρια

δάσους καταστρέφονται ετησίως για την παραγωγή φοινικέλαιου, βασικού συστατικού που περιέχεται σε πληθώρα προϊόντων ομορφιάς.

MAG

Valentine

1. Πώς σου αρέσει να περνάς ένα τυπικό βράδυ Σαββάτου; α) βγαίνεις και ξεφαντώνεις με φίλους μέχρι πρωίας. β) απολαμβάνεις ένα ρομαντικό δείπνο με τον καλό σου. γ) σινεμά, ποτό, φαγητό και οτιδήποτε άλλο, αρκεί να είσαι με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.

2. Οι ενδυματολογικές σου προτιμήσεις συμπίπτουν με αυτές: α) της Κέιτ Μος: άνετη και στυλάτη. β) της Σκάρλετ Γιόχανσον: αισθησιακή και γκλάμουρους. γ) της Κάιλι Μινόγκ: σέξυ και κλασική.

3. Όταν σκέφτεσαι την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, τι σου έρχεται στο μυαλό; α) Σπατάλη χρημάτων. β) Ρομάντζο χρημάτων γ) Εκπλήξεις.

4. Ετοιμάζεσαι να κάνεις ένα πάρτυ σπίτι σου. Πώς θα το διακοσμήσεις; α) τύπου Μπόλυγουντ με πολλά κεριά και έντονα χρώματα β) με φωτογραφίες όλων των καλεσμένων κρεμασμένες στους τοίχους και κωμικές λεζάντες από κάτω. γ) δεν θα ασχοληθείς με το σπίτι. Αρκεί να υπάρχει πολύ ποτό και φαγητό.

5. Όταν σε πιάνει βραδινή λιγούρα, τι γλυκό προτιμάς να φας: α) φράουλες με σαντιγί. β) ένα κουτί από τα αγαπημένα σου σοκολατάκια. γ) ένα κέικ σοκολάτας.

6. Ετοιμάζεις μια σέξυ έκπληξη για τον καλό σου. Τι θα φορέσεις; α) ένα εντυπωσιακό φόρεμα. β) ένα σέξυ σετ εσωρούχων. γ) μια στολή νοσοκόμας. Περισσότερα α) = δεν με λένε Βαλεντίνα, ακούτε;;;

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΕΣΤ

ΤΙ ΣΟΙ ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ

ΕΙΣΑΙ; Είτε το θέλεις είτε όχι, δεν μπορείς να την αποφύγεις την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Όμως τι τύπος Βαλεντίνας είσαι; Μήπως ψάχνεις δικαιολογία για να ζωγραφίζεις καρδούλες, μήπως όλο αυτό το εμπορικό πανηγυράκι δεν σου κολλάει με την ουσία της αγάπης ή απλά όλα αυτά τα κεριά και τα δείπνα σε αρρωσταίνουν; Κάνε το παρακάτω τεστ και δες τι τύπος Βαλεντίνας είσαι, για να περάσεις κιεσύ καλά και οι άλλοι καλύτερα στις 14 Φλεβάρη.

Η προσωπικότητά σου: Είσαι πολύ ανεξάρτητη και δεν θέλεις να πηγαίνεις με το ρεύμα. Δεν πέφτεις θύμα εμπορικών κόλπων και σιχαίνεσαι να σου λένε τι να κάνεις. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή κίνηση και λατρεύεις τις βόλτες, τη διασκέδαση, τη ζωή! Είναι πολύ δύσκολο για έναν

άντρα να σε κατακτήσει. Ο ιδανικός τρόπος για να περάσεις την Ημέρα των Ερωτευμένων: Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν είναι παρά ένα κλισέ για εσένα. Είναι τόσο εμπορική γιορτή και δεν καταλαβαίνεις γιατί οι άνθρωποι πρέπει να

αποδεικνύουν την αγάπη τους μέσα από ακριβά δώρα, λουλούδια ή αρκουδάκια. Συνήθως μποϋκοτάρεις αυτή τη μέρα και αυτό θα κάνεις και φέτος. Θα κλείσεις κινητά και σταθερά, θα κάνεις ένα ωραίο μπανάκι και θα βάλεις τις πυτζαμούλες σου για να δεις στο dvd την ?Έκτη Αίσθηση? για 100στή φορά! Άντε και του χρόνου! Περισσότερα β) = έρωτα έρωτα ερωτά μου! Η προσωπικότητά σου:

Είσαι εκ φύσεως ήσυχη και ρομαντική. Σου αρέσει να περνάς τις στιγμές σου με το άλλο σου μισό και είσαι κορίτσι για σπίτι. Ονειρεύεσαι να ζήσεις τον έρωτα όπως τον βλέπεις στις ταινίες. Όταν ερωτεύεσαι δίνεσαι απόλυτα και ξεχνάς τους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου. Ο ιδανικός τρόπος για να περάσεις την Ημέρα των Ερωτευμένων: Λατρεύεις την γιορτή των Ερωτευμένων και είναι η ευκαιρία που έχεις να γίνεις παραπάνω ρομαντική χωρίς να

σε παρεξηγήσει κανείς. Δεν μπορείς να φανταστείς αυτή τη μέρα χωρίς κάποιον ταίρι για να την μοιραστείς. Μπορείς να μαγειρέψεις, να φορέσεις τα πιο σέξυ εσώρουχά σου και να περιμένεις τον αγαπημένο σου (έστω κι αν τον γνώρισες πριν από μια εβδομάδα) υπό το φως των κεριών. Περισσότερα γ) = η Αντι-Βαλεντίνα Η προσωπικότητά σου: Είσαι δυναμική και αυθόρμητη ενώ σου αρέσει να γελάς, να γελάς, να γελάς. Συνήθως, το αγόρι σου είναι και ο καλύτερός σου φίλος και σου αρέσει να μοιράζεστε τα ενδιαφέροντά σας. Χρησιμοποιείς το χιούμορ για να ξεπεράσεις τα προβλήματα και τις αναποδιές ενώ ξέρεις να αυτοσαρκάζεσαι. Σου αρέσει να κάνεις και να δέχεσαι εκπλήξεις και όλοι διασκεδάζουν όταν σε έχουν στο πλευρό τους. Ο ιδανικός τρόπος για να περάσεις την Ημέρα των Ερωτευμένων: Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσεις την ημέρα των Ερωτευμένων σε ένα κυριλέ εστιατόριο μαζί με εκατό ζευγαράκια ακόμα. Πάρε τηλέφωνο τις κολλητές και βγείτε τσάρκα ελεύθερες και ωραίες για να σπάσετε τα νεύρα στα ζευγαράκια. Πηγή: womenonly.gr

ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΔΩΡΑ Αφιερωμένη στους ερωτευμένους είναι η 14 Φεβρουαρίου, καθώς είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Αν και η εποχή δεν προσφέρεται για πολλά έξοδα και πολυτελή δώρα, μπορούμε με λίγα χρήματα και πολλή φαντασία να κάνουμε μια όμορφη έκπληξη στον/στην αγαπημένο/η μας, που σίγουρα θα απολαύσει! Άλλωστε, όπως λένε, αυτό που μετράει είναι η κίνηση και όχι το δώρο (αν και όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι όλη η αλήθεια)…

1. Τι θα λέγατε για ένα χειμωνιάτικο πικ νικ; Πάρτε ζεστές, χοντρές κουβέρτες, ένα μπουκάλι σαμπάνια, φράουλες, σοκολάτες και ό,τι άλλο σας αρέσει και απολαύστε το χειμωνιάτικο τοπίο…

2. Μαγειρέψτε για το ταίρι σας. Σίγουρα είναι δοκιμασμένη συνταγή και χιλιοειπωμένη, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα πιάνει! Κανείς δεν μένει ασυγκίνητος μπροστά στο αγαπημένο του φαγητό, αν μάλιστα σερβίρεται σε ένα σκηνικό «Αγίου Βαλεντίνου» με κεριά, κρασί, μπαλόνια, λουλούδια κ.λπ.

3. Στολίστε το σπίτι και δημιουργείστε μια άκρως ερωτική ατμόσφαιρα. Ανάψτε κεριά, βάλτε την κατάλληλη μουσική και ευχηθείτε «Χρόνια Πολλά» στο ταίρι σας κάνοντάς του ένα χαλαρωτικό μασάζ.

4. Κάντε κάτι που δεν έχετε ξανακάνει μαζί! Όταν βγαίνετε έξω κάθεστε στην καρέκλα και δεν σας κουνάει κανείς; Βγείτε, πηγαίνετε στο αγαπημένο σας κλαμπ και χορέψτε με το ταίρι σας κοιτώντας το στα μάτια (για καλό και για κακό κάντε μερικές πρόβες στο σπίτι).

5. Μαγειρέψτε μαζί το δείπνο του «Αγίου Βαλεντίνου». Φορέστε ποδιές, βάλτε μουσική και παίξτε στην κουζίνα σας σαν μικρά παιδιά, αλλά μην ξεχάσετε να έχετε κρύψει κάπου το επιδόρπιο για να κλείσει… γλυκά η βραδιά.

6. Δραπετεύστε! Ειδικά αν έχετε παιδιά και ο ελεύθερος χρόνος που περνάτε μαζί είναι λιγοστός, φροντίστε να κρατήσουν τα παιδιά οι γονείς σας ή κάποιος έμπιστός σας, κλείστε τα κινητά, πάρτε το ταίρι σας και φύγετε μακριά! Αν θέλετε καθίστε και στο σπίτι, αλλά να μην το μάθει κανείς!

7. Γράψτε ένα ερωτικό γράμμα ή αν έχετε έμπνευση γράψτε ένα ερωτικό ποίημα. Μπορεί να σας φαίνεται παλιομοδίτικο ή υπερβολικά γλυκό, αλλά είναι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και όλα επιτρέπονται!

8. Φτιάξτε ένα cd με ερωτικά τραγούδια και χορέψτε τα μαζί υπό το φως των κεριών.

9. Κάντε ερωτική εξομολόγηση, φτάνει

να το εννοείτε…

10. Φτιάξτε για το ταίρι σας πρωινό και σερβίρετέ το στο κρεβάτι.

11. Γεμίστε την μπανιέρα, βάλτε μέσα αιθέρια έλαια, λίγα κεριά, απαλή μουσική και απολαύστε μαζί το μπάνιο σας.

12. Αν σας αρέσει να παρακολουθείτε μαζί ταινίες, δείτε μια κλασική, ρομαντική ταινία εκείνο το βράδυ όπως το «Love Story», «Casablanca» κ.λπ.

13. Αν είστε άνδρας κάντε όλες τις δουλειές στο σπίτι… Μην κάνετε έτσι, μία μέρα είναι! Και σίγουρα θα το εκτιμήσει πολύ περισσότερο απ? ό,τι φαντάζεστε…

14. Αν είστε γυναίκα δείτε την αγαπημένη του περιπέτεια ή ακόμα καλύτερα έναν αγώνα με την αγαπημένη του ποδοσφαιρική ομάδα έχοντας παραγγείλει πίτσες… Θα είναι ευτυχισμένος!

MAG

Valentine

Δεν υπάρχει γιορτή του δυτικού κόσμου που να έχει προκαλέσει περισσότερη μελαγχολία, κατάθλιψη και εκνευρισμό από αυτήν που έχει ως στόχο το ακριβώς αντίθετο. Μπορεί η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου να φιλοδοξεί να τιμήσει τους ερωτευμένους και να «δοξάσει την αγάπη», ή απλώς να την εκμεταλλευτεί, ενισχύοντας τις πωλήσεις οποιουδήποτε προϊόντος βγαίνει σε κόκκινο περιτύλιγμα, αλλά οι ελεύθεροι κι ωραίοι αυτού του κόσμου, που δεν έχουν βρει ακόμη το «μοναδικό άλλο τους μισό» είναι αναγκασμένοι να βλέπουν καρδιές-μπαλόνια και διαφημίσεις με σοκολατάκια-φράουλα, που τους θυμίζουν ακριβώς αυτή την έλλειψη. Κι αν από τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου ακόμη, το ημερολόγιο έχει επόμενη γιορτινή στάση την 14η Φεβρουαρίου, εσείς προτιμάτε να αγνοείτε τις «σειρήνες» για να μην σκέφτεστε πως το βράδυ της Δευτέρας θα κλαίτε την μοίρα σας επειδή δεν έχετε σχέση. Παρ' όλα αυτά, πριν μπείτε σε διάθεση «θρήνου» για την υπόλοιπη ημέρα, σκεφτείτε πως οι singles έχουν σοβαρούς λόγους να είναι χαρούμενοι, καθώς η ημέρα αυτή κρύβει σημαντικά πλεονεκτήματα γι' αυτούς σε σχέση με τους δεσμευμένους. Δείτε το θετικά Μάθετε τους λόγους που δεν πρέπει να στεναχωριέστε αλλά αντιθέτως να χαίρεστε- που είστε single την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου: - Δεν νιώθετε «αναγκασμένοι» να αποδείξετε τα αισθήματά σας. Τα βάσανα των δεσμευμένων περιλαμβάνουν την ανόητη πίεση του τύπου «είναι πολύ παιδικό να της πάρω λούτρινο ζωάκι;», «είναι αρκετά ρομαντικό το δείπνο που του ετοίμασα;» και αγχώνονται γιατί πρέπει η ημέρα να είναι ρομαντική, η έξοδος τέλεια οργανωμένη, τα δώρα να είναι τα ιδανικά. Εσείς, μπορείτε απλώς να συνεχίσετε την καθημερινότητά σας χωρίς να αγχώνεστε για τίποτα από όλα αυτά.

- Δεν αναγκάζεστε να ξοδέψετε όλα τα χρήματά σας σε δώρα, ακριβά εστιατόρια, ανθοπωλεία, κοσμηματοπωλεία και πολλά άλλα «-πωλεία» που επωφελούνται του εμπορικού πνεύματος της ημέρας-, στα οποία οι δεσμευμένοι, θέλοντας και μη θα «αποδείξουν» τον έρωτά τους.

- Δεν χρειάζεται να φορέσετε ένα μόνιμο

ANTI - VALENTINE’ S

DAY Κι επειδή δεν μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στους ελεύθερους, αν είστε ένας από αυτούς, πριν μπείτε σε διάθεση «θρήνου» για την υπόλοιπη ημέρα, σκεφτείτε πως οι singles έχουν σοβαρούς λόγους να είναι χαρούμενοι, καθώς η ημέρα αυτή κρύβει σημαντικά πλεονεκτήματα γι' αυτούς σε σχέση με τους δεσμευμένους.

χαμόγελο καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας, που πολλές φορές είναι ψεύτικο, καθώς όλα τα ζευγάρια, είτε έχουν τον ρομαντισμό στο αίμα τους είτε όχι, οφείλουν να χρωματίσουν την ημέρα με κόκκινο και ροζ χρώμα και να υποκριθούν τους ενθουσιασμένους ακόμη κι αν δεν είναι.

- Έχετε το προνόμιο του ελεύθερου φλερτ με αγνώστους. Ειδικά μια τέτοια νύχτα, που υποτίθεται πως ο έρωτας έχει την τιμητική του, μπορείτε να φλερτάρετε με τον απέναντι τύπο στο bar χωρίς δικαιολογία και να διασκεδάσετε όπως εσείς θέλετε, κάτι που φυσικά οι δεσμευμένοι δεν μπορούν να κάνουν, καθώς είναι «καπαρωμένοι». Άλλωστε, όπως αναφέρει

και σε δημοσίευμά της η Αμερικανίδα καθηγήτρια ψυχολογίας Laura Brown, «η αγάπη δεν είναι μόνο για ζευγάρια». Μην νιώθετε άσχημα που δεν έχετε σύντροφο, αφού ο εαυτός σας δεν ορίζεται από το relationship status σας στο Facebook. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν πολλοί που σας αγαπούν και δεν χρειάζεστε τον ένα και μοναδικό άνθρωπο και μάλιστα για μία και μόνο ημέρα του χρόνου για να σας αποδείξει την αγάπη του.Δείτε, λοιπόν, τι μπορείτε να κάνετε για να περάσετε μια ευχάριστη «άνευ-Valentine's Day». *Φέτος, αρκετά βολικά, η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έπεσε Δευτέρα, επομένως δεν χρειάζεται να κάνετε και πολλά για να την αποφύγετε. Η πρώτη εργάσιμη ημέρα της

θεματολόγιό τους σε δύο λέξεις: «ρομαντικές κομεντί». Προτιμήστε αντ' αυτού να βάλετε στο DVD player μία από τις αγαπημένες σας περιπέτειες -ή και splatter ακόμη καλύτερα- ή να καλέσετε φίλους σας για καφέ. *Ακόμη καλύτερα, καλέστε όλους τους single φίλους σας, με τους οποίους σίγουρα θα βρείτε αρκετά κοινά μια τέτοια ημέρα. Μπορείτε, επίσης, να βγείτε, και να διασκεδάσετε με την παρέλαση από ζευγαράκια, διακωμωδώντας την περίσταση.

εβδομάδας το πιθανότερο είναι να σας βρει «χορτασμένους» από τις εξόδους του σαββατοκύριακου, επομένως δεν χρειάζεται να βγείτε το βράδυ και να αντικρίσετε όλο αυτό το ροζ σκηνικό που θέλετε να αποφύγετε.

*Αν μείνετε μέσα, λοιπόν, καλό είναι να κλείσετε την τηλεόραση, καθώς κατά πάσα πιθανότητα το διαφημιστικό πάρτι με χορηγούς τις σοκολατοποιίες θα συνεχίζεται, ενώ εκπομπές και ταινίες θα εξαντλούν το

*Όπως λέγαμε και προηγουμένως, η αγάπη δεν μονοπωλείται από τα ζευγάρια. Περάστε την ημέρα με την οικογένειά σας και τους αγαπημένους σας ανθρώπους και ξεχάστε τα κλισέ του «δείπνου για δύο».

Όσο κι αν παλεύουμε να καταλάβουμε τον κόσμο, υπάρχουν ακόμα μυστήρια που δεν μπορούμε να λύσουμε. Ταξιδέψτε μαζί μας σε μερικά από τα πιο διάσημα “άλυτα” μυστήρια!

ΑΠΟΔΟΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

“ΑΛΥΤΑ” ΜΥΣΤΗΡΙΑ Τα πιο διάσημα στον κόσμο!

Η

Το όνομα «Jack ο Αντεροβγάλτης» είναι ίσως το πιο διάσημο στα παγκόσμια χρονικά του εγκλήματος. Όμως η πραγματική ταυτότητα του ατόμου που κρυβόταν πίσω από αυτό το όνομα, παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Στα χρόνια 18881891, το όνομα αυτό προκαλούσε τον τρόμο στους κατοίκους του East End

To Στόουνχεντζ είναι νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο του οποίου η διαμόρφωση συνεχίστηκε ως την Εποχή του Χαλκού, κοντά στο Έιμσμπερι (Amesbury) της Αγγλίας στην κομητεία του Γουΐλτσιρ (Wiltshire), περίπου 13 χλμ βορειοδυτικά του Σαλίσμπερι (Salisbury). Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις πλέον αποδεκτές αρχαιολογικές εκτιμήσεις ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ.. Το αρχαιότερο κυκλικό ανάχωμα και η περιφερειακή τάφρος, που ανήκουν σε πρωιμότερη φάση του μνημείου, χρονολογήθηκαν προσφάτως περί το 3100 π.Χ…..

Η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι

Ο John Fitzgerald Kennedy εξελέγη 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ το 1960 κερδίζοντας για λιγότερο από 100.000 ψήφους τον πολιτικό του αντίπαλο Ρίτσαρντ Νίξον. Με την αποτελεσματική του αντιμετώπιση της «Κρίσης των πυραύλων της Κούβας» έγινε ακόμη πιο δημοφιλής και αποδεκτός από φίλους και εχθρούς. Κατά την διάρκεια της περιοδείας του στο Ντάλας του Τέξας, στις 22 Νοεμβρίου 1963 δολοφονήθηκε, με μία σφαίρα στο κεφάλι να είναι η μοιραία για τον λαοφιλή πρόεδρο. Η «Επιτροπή Γουώρεν» που συστάθηκε αμέσως μετά την δολοφονία,

με εντολή του προέδρου Λίντον Τζόνσον, με μέλη ισχυρά ονόματα της εποχής όπως ο Έρλ Γουώρεν, ο Τζέραλντ Φόρντ (μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ), ο Άλεν Ντάλες (Διευθυντής της CIA) και ο Τζόν Μακλόι (πρώην Διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας), αποφάνθηκε μέσα σε 3 ημέρες ότι ο δολοφόνος του Προέδρου ήταν ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, ο οποίος κατά σατανική σύμπτωση δολοφονήθηκε από τον Τζάκ Ρούμπι πριν προλάβει να μιλήσει για τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν. Πολλές θεωρίες είδαν το φώς της δημοσιότητας σχετικά με τους πολλούς δολοφόνους και την τρελή πορεία της σφαίρας αλλά τίποτε δεν μπόρεσε να αποδειχτεί. Τζακ ο Αντεροβγάλτης

του Λονδίνου και ήταν γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μυστήριο και ο μύθος που περιέβαλαν τη συγκεκριμένη ιστορία εξακολουθούν, μέχρι σήμερα να τη στοιχειώνου, με αποτέλεσμα να είναι ακόμα δύσκολο να εξακριβώσει κανείς τα πραγματικά δεδομένα. Το έργο του εντοπισμού και της σύλληψης του τρομερού δολοφόνου είχε ανατεθεί στους αξιωματικούς της Scotland Yard. Μπορεί να απέτυχαν, όμως απέτυχαν έχοντας καταβάλει κάθε ανθρωπίνως δυνατή προσπάθεια, έχοντας διερευνήσει κάθε πιθανή και απίθανη πτυχή της ιστορίας, προσπαθώντας να απαλλάξουν το Λονδίνο από τον τρόμο. Με το πέρασμα του χρόνου το μυστήριο έχει ενισχυθεί, σε σημείο που η αλήθεια να έχει σχεδόν πλήρως κρυφτεί. Αμέτρητα άρθρα, βιβλία, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, ακόμα και μιούζικαλς, έχουν δραματοποιήσει και παραποιήσει τα δεδομένα σε τέτοιο βαθμό, ώστε φανταστικά κομμάτια της ιστορίας να είναι περισσότερο γνωστά και αποδεκτά από ότι η αλήθεια.

Το μυστήριο του Στόουνχεντζ

Bigfoot (γνωστός και ως Sasquatch) Έχει τελικά συμβεί; Μήπως οι επιστήμονες βρίσκουν πραγματικές αποδείξεις για την ύπαρξη ενός δίποδου τριχωτού πλάσματος γνωστό ως “Χιονάνθρωπος της Σιβηρίας” ή της “Γιέτι (Yeti) Σιβηρίας” ; Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι είναι 95 τοις εκατό βέβαιοι ότι η μυθική ρωσική έκδοση του απαίσιου χιονάνθρωπου ή Bigfoot ζει στην περιοχή Κεμέροβο της Σιβηρίας. Την περασμένη εβδομάδα, μια ομάδα διεθνών επιστημόνων συναντήθηκαν στη Μόσχα και στη συνέχεια ξεκίνησαν προς την απομακρυσμένη ορεινή περιοχή σε αναζήτηση του… μυστήριου πλάσματος (φωτογραφίες παρακάτω). Δεν τους πήρε πολύ καιρό για να βάλουν μια ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του Κεμέροβο δηλώνοντας ότι είχαν βρει “πατημασιές, μια πιθανή φωλιά και διάφορα άλλα σημάδια τουYeti στο έδαφος.” Μια αγγλική μετάφραση της αρχικής ρωσικής είδησης πρόσθεσε ότι οι ερευνητές έκαναν συνέδριο για να συζητήσουν για τη “συλλογή αδιάσειστων στοιχείων για την ύπαρξη του Yeti στην Ορεινή Shoria” (στο νότιο τμήμα του Κεμέροβο). Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα τους έδωσαν 95 τοις

εκατό απόδειξη της ύπαρξης του Yeti στην περιοχή Κεμέροβο, σύμφωνα με αυτά που το δελτίο Τύπου. Ορισμένα από τα πιθανά δείγματα μαλλιών του Yeti φέρεται να βρέθηκαν στην περιοχή από τον Ρώσο επιστήμονα Anatoly Fokin θα μελετηθούν σε ένα εργαστήριο για να προσδιοριστεί η καταγωγή τους. “Αυτό δεν φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από τις συνηθισμένες ιστορίες για αποδράσεις Σαββατοκύριακου στη Βόρεια Αμερική που ανακαλύπτουν μερικά μαλλιά απροσδιόριστης προέλευσης, τα αποκαλούν 'μαλλιά του Bigfoot', και στη συνέχεια εντοπίζουν κάποια σπασμένα κλαδιά και δέντρα που έχουν συσσωρευτεί, λέγοντας ότι αυτά προκλήθηκαν από τον Bigfoot, και βρίσκοντας περίεργες πατημασιές”, δήλωσε ο Loren Coleman, ο διευθυντής του Διεθνούς Κρυπτοζωολογικού Μουσείο στο Πόρτλαντ. “Αυτά δεν είναι″ αποδείξεις”ότι θα ισχύει κάτι τέτοιο ζωολογικά,” δήλωσε επίσης ο Coleman. Δεν είναι η πρώτη φορά που ισχυρισμοί για τον Bigfoot (γνωστός και ως Sasquatch) και “αποδείξεις” έχουν αμφισβητηθεί. Ήδη τον Ιούνιο, ερευνητές του πλάσματος στην Καλιφόρνια οργάνωσαν μια συνέντευξη τύπου ώστε να ζητήσουν βοήθεια για να μπορέσουν να κάνουν ένα τεστ DNA που θα μπορούσε να καθορίσει εάν ο Μεγαλοπόδαρος άφησε ίχνη στα παράθυρα ενός φορτηγού στον Εθνικό Δρυμό της Σιέρα. Σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι η περιοχή της Σιβηρίας που είναι δήθεν το σπίτι του τοπικού Yeti χρειάζεται τον θρύλο αυτόν γιατί βοηθά στην προώθηση του τουρισμού. Στην πραγματικότητα, η ημέρα έναρξης της σεζόν σκι έχει γίνει γνωστή ως “Ημέρα του Yeti”, σε μία προσπάθεια να πουληθούν πολλά σουβενίρ σχετικά με το Yeti και να έρθουν περισσότεροι σκιέρ στην περιοχή. Ενώ οι επιστήμονεςερευνητές συνεχίζουν το κυνήγι για ενδείξεις σχετικά με τη φωλιά του Yeti στο Κεμέροβο, ας ελπίσουμε να μην ανακαλύψουν μια σπηλιά που περιέχει μια σειρά από πρόσφατα αγορασμένα τουριστικά προϊόντα Yeti και κούπες Yeti… Η μάγισσα των Mπελ Η ιστορία ενός ενοχλητικού και σαρδόνιου φαντάσματος, που πήρε την ονομασία Μάγισσα των Μπελ, αρχίζει το 1817 στο Τενεσί, στο σπίτι που έμενε ο John και n Lious Bell με τα εννιά παιδιά τους. Η Μάγισσα των Μπελ εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με φασαρία που

θύμιζε πάλη σκυλιών, κλαγγή από αλυσίδες που σέρνονται στο πάτωμα και μυστηριώδεις ανθρώπινους ήχους όπως πνίξιμο και ρουφήγματα, aργότερα όμως επιδόθηκε σε πιο επικίνδυνα παιχνίδια. Ο δεκάχρονος Richard ξύπνησε μια νύχτα επειδή κάτι αόρατο του τραβούσε με βία τα μαλλιά ενώ η νεαρή Elizabeth που ήταν δώδεκα χρόνων δέχτηκε βαριά χαστούκια που άφησαν σημάδια στο πρόσωπό της. Όταν άρχισαν οι επιθέσεις στα παιδιά η οικογένεια μίλησε στον J.Johnson, στενό φίλο και ευσεβή χριστιανό, που προσπάθησε να εξορκίσει τη Μάγισσα απευθυνόμενος σ' αυτή σε βιβλική γλώσσα,ωστόσο η Μάγισσα δε φάνηκε να πτοείται. Ένας γείτονας,ο William Porter, που έμεινε μια νύχτα στο στοιχειωμένο σπίτι ένιωσε κάποιον να του τραβά τα σκεπάσματα,τινάχτηκε και τα βρήκε τυλιγμένα σε μπόγο στη μια μεριά του κρεβατιού. Γράπωσε σφιχτά τον τυλιγμένο μπόγο και έτρεξε προς το αναμμένο τζάκι πιστεύοντας ότι αν τον πετούσε στη φωτιά η μάγισσα θα καταστρεφόταν. Όμως αναπάντεχα ο μπόγος έγινε ασήκωτα βαρύς και άρχισε να αναδίδει μια απεχθή οσμή και ο Porter αναγκάστηκε να βγει έξω στον αέρα. Όταν επέστρεψε, η Μάγισσα είχε φύγει. Όταν ο Johnson και άλλοι γείτονες

Ο John Bell τα πήγε ακόμα χειρότερα. Κάποια φορά η γλώσσα του πρήστηκε τόσο που δε μπορούσε να μιλήσει για ώρες.Τον έπιασαν βίαιοι και ανεξέλεγκτοι σπασμοί στο πρόσωπο και ήταν τόσο σοβαρή η κατάστασή του που αναγκάστηκε να πέσει στο κρεβάτι. Τελικά διέφυγε οριστικά από την επιθετική καταδίωξη της μάγισσας με το θάνατό του από δηλητηρίαση, για την οποία ενοχοποιήθηκε ένα φιαλίδιο με σκούρο υγρό άγνωστης προέλευσης. Παρόλα αυτά η κακόβουλη μάγισσα δεν ήθελε να τον αφήσει να ησυχάσει ούτε στην κηδεία του όπου έκανε αισθητή την παρουσία της τραγουδώντας άσεμνα τραγούδια. Μετά από αυτό το περιστατικό φαίνεται ότι η ιστορία έφτασε στο τέλος της. Το στοιχειό πριν εξαφανισθεί τελείως υποσχέθηκε να γυρίσει σε εκατόν επτά χρόνια, ημερομηνία που συνέπιπτε με το 1935,που ευτυχώς όμως δε συνέβη τίποτε. Πολλές ερμηνείες έχουν προταθεί για το φαινόμενο αυτό,ψυχαναλυτικές και παραψυχολογικές, ομως καμιά δεν το εξηγεί επαρκώς. Πάντως, αν τύχει να συναντήσετε την αλλόκοτη και επικίνδυνη μάγισσα, σας προτείνουμε να φωνάξετε κάποιον ικανό εξορκιστή ή

να μετακομίσετε. Το μυστήριο της πτήσης 19

προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τη Μάγισσα το πλάσμα απάντησε με έναν αμυδρό συριγμό που εξελίχθηκε σε μια αδύναμη, ψιθυριστή φωνή, που γινόταν ολοένα δυνατότερη και που στο τέλος συνοδευόταν από τραχιές αντρικές και γυναικείες φωνές που εκστόμιζαν απειλές και ντόπια κουτσομπολιά. Στη συνέχεια στην οικογένεια άρχισαν να παρουσιάζονται πολύ σοβαρές και οδυνηρές οργανικές αντιδράσεις. Η κοπέλα είχε απώλεια συνείδησης και λιποθυμίες και αποδείχθηκε ότι υπήρχαν βελόνες και καρφίτσες στο στομάχι της.

Η εξαφάνιση της Πτήσης 19 δεν είναι μόνο το πιο διάσημο από τα μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων. Είναι η υπόθεση που συντέλεσε σε μέγιστο βαθμό στο να δημιουργηθεί και να παγιωθεί η φήμη του Τριγώνου. Η εξαφάνιση των 5 αεροπλάνων και οι μυστηριώδεις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα, υπήρξαν το αντικείμενο των πρώτων αναφορών στην περιοχή κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 50 και του 60. Ίσως δε θα ήταν υπερβολή να πεί κανείς πώς χωρίς το μυστήριο της Πτήσης 19 ίσως να μην είχε γεννηθεί το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων «…Μήν έρχεστε πίσω μου, μοιάζουν

σα να είναι από το διάστημα…» Στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 μια πτήση 5 τορπιλοπλάνων τύπου TBM-3 Avenger του Αμερικανικού Ναυτικού, με τον κωδικό Πτήση 19, ξεκίνησε από το Fort Lauderdale της Florida, για μια περιπολία ρουτίνας, διάρκειας περίπου 2 ωρών. Οι πιλότοι των 5 αεροπλάνων ήταν όλοι τους πεπειραμένοι και βετεράνοι του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, .όπως ήταν και αρκετά από τα μέλη των πληρωμάτων. Λίγη ώρα πριν την αναμενόμενη ώρα άφιξης των αεροπλάνων πίσω στη βάση τους ο πύργος ελέγχου του Fort Lauderdale κατέγραψε μια σειρά περιέργων μηνυμάτων από τον επικεφαλής της Πτήσης 19 ο οποίος έμοιαζε να βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης: - «Δε μπορούμε να δούμε ξηρά, φαίνεται πώς είμαστε εκτός πορείας» - Ο πύργος ελέγχου ρωτά: «Ποια είναι θέση σας;» Η επαφή χάνεται για περίπου 10 λεπτά. Όταν αυτή αποκαθίσταται, ο πύργος ελέγχου καταγράφει τις φωνές διαφόρων πιλότων της πτήσης οι οποίοι ακούγονται αποπροσανατολισμένοι. Ο πύργος ελέγχου της βάσης (Fort Lauderdale) συμβουλεύει τον επικεφαλής της πτήσης να πετάξει προς τον ήλιο (δυτικά) ώστε να βρει στεριά.

- «Δε μπορούμε να βρούμε τη δύση. Όλα είναι λάθος. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε. Ακόμα κι ο ωκεανός δεν είναι όπως θα έπρεπε.» Η ώρα ήταν περίπου 4 το απόγευμα, μια όμορφη μέρα στη Florida, όμως η Πτήση 19 έδειχνε να αντιμετωπίζει κάποιο απροσδιόριστο πρόβλημα. Η επικοινωνία με τα αεροσκάφη ήταν αρκετά δύσκολη και ο ασύρματος της βάσης άρχισε να πιάνει μόνο σκόρπια μηνύματα μεταξύ των αεροσκαφών. Κάποιο από αυτά τα μηνύματα φάνηκε να αναφέρει ότι τα καύσιμα των αεροσκαφών είχαν σχεδόν τελειώσει (πράγμα αδύνατο βάσει της χωρητικότητας των δεξαμενών καυσίμων τους και της ώρας που αυτά βρίσκονταν ήδη στον αέρα), ενώ ένα άλλο μιλούσε για πυξίδες που «πηγαίνουν σαν τρελές». Λίγο αργότερα ο επικεφαλής της πτήσης ακούστηκε να λέει: - «Δεν είμαστε σίγουροι πού βρισκόμαστε, πρέπει να έχουμε περάσει τη Florida και να βρισκόμαστε στον Κόλπο του Μεξικού» Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από την Πτήση 19 ήταν :

- «Φαίνεται να μπαίνουμε σε άσπρα νερά. Είμαστε εντελώς χαμένοι» Οι παραπάνω διάλογοι δημοσιοποιήθηκαν το 1962 στο άρθρο του A. Eckert με τίτλο Lost Patrol. Ένα περιπολικό υδροπλάνο PBM-5 Martin Mariner απογειώθηκε σε βοήθεια της Πτήσης 19, όμως λίγα λεπτά μετά χάθηκε και αυτό. Ποτέ κανείς δεν άκουσε κάτι ούτε και βρέθηκε κανένα ίχνος από τα 5 τορπιλοπλάνα και το υδροπλάνο που έσπευσε σε βοήθειά τους. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ο ασύρματος μιας βάσης κοντά στο Miami έλαβε ένα αδύναμο σήμα στο οποία ακούστηκαν τα διακριτικά γράμματα «FT» που αποτελούσαν τμήμα του κωδικού κλήσης της Πτήσης 19. Όμως το σήμα αυτό καταγράφηκε στις 7 το βράδυ, περίπου 2 ώρες αφού θα έπρεπε να είχαν τελειώσει τα καύσιμα των αεροσκαφών. Η έρευνα που ακολούθησε κράτησε περίπου 1 εβδομάδα και συμμετείχαν σε αυτή εκατοντάδες αεροσκάφη και πλοία που χτένισαν μια περιοχή περίπου 300.000 τετραγωνικών μιλίων στα ανοικτά των ακτών της Florida, τόσο στον Ατλαντικό Ωκεανό, όσο και στον Κόλπο του Μεξικού. Όμως δε βρέθηκε απολύτως τίποτα. Ακολούθησε η διερεύνηση των αιτίων του ατυχήματος, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν ελάχιστα διαφωτιστικά. Δε δόθηκε καμία ικανοποιητική απάντηση αν και υπήρξαν αρκετές υποθέσεις για την πιθανότητα τα αεροσκάφη να συνάντησαν κάποιο αιφνίδιο καιρικό φαινόμενο. Ένα από τα μέλη της επιτροπής διερεύνησης φέρεται να δήλωσε: «Εξαφανίστηκαν εντελώς, σα να πήγαν στον Άρη». Το 1974 ο δημοσιογράφος-ερευνητής A. Ford που παρακολουθούσε την υπόθεση από το 1945, μιλώντας σε μια τηλεοπτική εκπομπή, προχώρησε σε μια συνταρακτική αποκάλυψη. Ένα από τα μηνύματα του επικεφαλής της Πτήσης 19 ήταν: «μην έρχεστε πίσω μου, μοιάζουν να είναι από το διάστημα». Το μήνυμα αυτό είχε καταγράψει κάποιος ραδιοερασιτέχνης και το είχε αναφέρει στο Ford την εποχή του συμβάντος. Αυτός δεν του είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία καθώς εκτίμησε ότι η δημοσιότητα που είχε λάβει το γεγονός και οι φήμες που κυκλοφορούσαν μπορεί να είχαν εξάψει τη φαντασία του ραδιοερασιτέχνη και είτε να τον οδήγησαν σε παρερμηνεία κάποιου από τα αδύναμα μηνύματα, είτε σε σκόπιμη παραπληροφόρηση με στόχο την προσωπική ανάδειξη. Όμως, χρόνια αργότερα, μελετώντας τα αρχεία της επιτροπής διερεύνησης του συμβάντος, ανακάλυψε ότι η επίσημη καταγραφή των διαλόγων περιείχε σε κάποιο σημείο τη φράση: «μην έρχεστε πίσω μου». Η φράση αυτή του θύμισε

τη μαρτυρία του ραδιοερασιτέχνη, η οποία αποκτούσε πλέον σημασία, καθώς ο Ford πίστευε ότι το Ναυτικό είχε φροντίσει να κρατήσει απόρρητο ένα μέρος των αρχείων. Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει καταφέρει να βρει οποιαδήποτε στοιχεία, ή να δώσει κάποια ικανοποιητική, λογική εξήγηση για την τύχη ή τις συνθήκες εξαφάνισης της Πτήσης 19 και του υδροπλάνου Martin Mariner. Δροσουλίτες Πάνω από 600 χρόνια σε τούτη την απόμερη γωνιά της Κρητικής γης

υψώνεται το ρημαγμένο σήμερα κάστρο που το 'χτισαν οι Βενετσιάνοι για να κρατούν σε υποταγή τους απροσκύνητους Σφακιανούς.Οι εκατοντάδες Έλληνες επισκέπτες που έρχονται για να χαρούν τη θάλασσα, το παρατηρούν με μια αδιαφορία που φτάνει συχνά στα όρια της αποστροφής, λες κι ασυναίσθητα συνεχίζουν την περιφρόνηση και την εχθρότητα που έδειξαν οι ντόπιοι στο φανέρωμα του.Ας ξαναθυμηθούμε την ιστορία του; Στα 1340 οι φεουδάρχες των Χανιών ζήτησαν από τη Βενετία να χτιστεί ένα φρούριο κοντά στην εκκλησιά του Αγίου Νικήτα, στα Σφακιά, για ν' ασφαλίσουν, απ' τις κουρσάρικες επιδρομές, τον ορμίσκο που βρίσκεται εκεί κοντά, μα προπαντός για να 'χουν ένα στήριγμα στην «καταστολή των εξεγέρσεων» των κατοίκων της περιοχής. Η Γαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου δεν είχε αντίρρηση στο χτίσιμο, μα δεν έδιδε τ' απαραίτητα χρήματα. Μπροστά όμως στην επιμονή των φεουδαρχών υποχώρησε και στα 1371 αποφασίστηκε η ανέγερση του φρουρίου. Έτσι, ξαφνικά, η άλλοτε ερημική περιοχή γίνηκε σωστό μελισσολόι. Οι Βενετσιάνοι έφεραν εργάτες και μαστόρους, πετροκόπους και κουβαλητάδες, κόσμο και κόσμο και τους έριξαν στη δουλειά. Άλλοι άνοιγαν θεμέλια; άλλοι κουβαλούσαν υλικά, άλλοι έκοβαν ξύλα. άλλοι έφτιαχναν ασβεστοκάμινα. Βιάζονταν να τελειώσω μιαν ώρα γρηγορότερα, γιατί φοβούνταν να μένουν σ' αυτό τον επικίνδυνο τόπο. Κι είχαν δίκιο να φοβούνται. Οι Σφακιανοί που ποτέ δεν κάθονταν με σταυρωμένα χέρια, κινήθηκαν και τώρα. Μόλις συνειδητοποίησαν τις προθέσεις των καταχτητών έκαμαν επιδρομή κι έσφαξαν αρκετούς. Οι απώλειες

συμπληρώθηκαν και ταυτόχρονα πάρθηκαν ισχυρά μέτρα ασφαλείας: Στρατός φύλαγε όλη μέρα τους εργαζόμενους και το βράδυ όλοι έμπαιναν σε βάρκες, πήγαιναν στα καράβια που ήσαν στ' ανοιχτά αγκυροβολημένα και αυτά περνούσαν τη νύχτα. Μα οι Σφακιανοί με αρχηγούς τα έξι ηρωικά αδέρφια, τους Πατσούς, γκρέμιζαν τη νύχτα ό,τι οι Βενετσιάνοι έχτιζαν την ημέρα και συγχρόνως χαλούσαν τ' ασβεστοκάμινα. Πώς να χτιστεί έτσι το κάστρο που «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν;».Οι καταχτητές τότε φέρανε πολύ στρατό, ζώσανε τον τόπο γύρω, μέρα νύχτα, και το κάστρο χτίστηκε. Σ' αυτό το διάστημα κατάφεραν κι έπιασαν τα έξι αδέρφια, τους Πατσούς, και τους κρέμασαν στους πύργους και στην είσοδο του φρουρίου...Μα η ιστορία του κάστρου δεν τελειώνει εδώ: Στα χρόνια της τουρκοκρατίας πέρασε, όπως ήταν φυσικό, στα χέρια των καινούριων καταχτητών κι εδώ ήρθε ο πρωτομάρτυρας της Λευτεριάς, ο Δασκαλογιάννης με τις 70 κεφαλές του σηκωμού και παραδόθηκε στους Τούρκους.Με δραματική λιτότητα το ιστορεί ο ριμαδόρος: «...Φτάνουν στο Φραγκοκάστελο και στον πασά ποσώνου, κι εκείνος δούδει τ' όρντινο κι ευτύς τσοι ξαρματώνου. Ούλους τσοι ξαμαρτώσασι και τσοι μπισταγκωνίζου και τότες δα το νιώσασι πως δεν ξαναγυρίζου...».Μα η μέρα που στάθηκε σφαδιακή για το κάστρο ήταν η 18 του Μάη του 1828. Εκείνη την ημέρα γίνηκε ολοκαύτωμα ο Χατζή Μιχάλης Νταλιάνης, ο Ηπειρώτης αγωνιστής, που συνεπαρμένος από τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, ήρθε στο αιματόβρεχτο νησί μας με 100 καβαλάρηδες και 600 πεζούς, να βοηθήσει την επανάσταση που τρεμόσβηνε. Και στάθηκε μπροστά σ' αυτό το κάστρο, αποφασισμένος να σταματήσει το Μουσταφά πασά Κι έδωσε τη ζωή του για τη λευτεριά της Κρήτης, μαζί με 385 παλικάρια του...Μπροστά στο Φραγκοκάστελο γίνηκε άγριο μακελειό. Κι οι πολεμίστρες του κάστρου είδαν ηρωισμούς που γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει. Από το χαροπάλεμα αναταράχτηκε ο τόπος κι έτρεξε ποταμός το αίμα και βάφτηκε η γης...Ύστερα, όπως γίνεται πάντα, όλα ησύχασαν. Και τα σημάδια το μακελειού κάθε μέρα λιγοστεύουν. Κι ίσως να 'σβηναν κάποτε, αν έλειπαν οι Δροσουλίτες που διατηρούνε ζωντανή στη μνήμη, τη θυσία των γενναίων. Το μήνα Μάη, 17-18 με το παλιό ημερολόγιο, την ώρα π' αρχίζει να αχνοφέγγει τότε που παιχνιδίζουν οι σκιές των θάμνων, καθώς ετοιμάζονται να δεχτούν τον ήλιο που θα φανεί, κείνη την ώρα που η δροσούλα σκεπάζει τα κλαδιά που

μένουν ακίνητα μέσα στην ηρεμία του πρωινού, παρουσιάζεται ένας αυλός στρατός, μια συνοδεία από ίσκιους, μια σειρά από φιγούρες που δεν ξεχωρίζουν καλά καλά αν είναι ανθρώπινες ή όχι και προχωρούν, σαν σε παρέλαση, από το μοναστήρι του ΆιΧαραλάμπη στο Φραγκοκάστελο. Είναι ντυμένοι με μαύρα, άλλοι πεζοί και άλλοι καβαλάρηδες, φορούν περικεφαλαίες, κρατούν όπλα και ξίφη που αστράφτουν. Είναι οι Δροσουλίτες.Όταν τους πλησιάσει κανείς, φεύγουν και χάνονται προς τη θάλασσα...Εκείνοι που τους βλέπουν γιατί δεν τους βλέπουν όλοι - πιστεύουν ότι είναι οι ψυχές των σκοτωμένων που ξαναγυρίζουν στο Φραγκοκάστελο κάθε επέτειο της σφαγής:«Μ' ακόμα και το σήμερα στση 17 τον Μάη,ούλο τ' ασκέρι φαίνεται με το Χατζημιχάλη. Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγονται οι μπορμπάδες,φωναίς κι αλογοπεταλιαίς στον καστελλιού τση μπάνταις.Ούλοι οι γι' αλαφρόστρατοι θωρούν τση και τρομάζουν,μα κείνοι ο θεός σχωρέσει των κανένα δεν πειράζουν...». Οι επιστήμονες δε συμφωνούν μ' αυτή την εξήγηση, αλλά μήπως όλα μπορεί να τα εξηγήσει η επιστήμη; Υπάρχουν τόσα και τόσα μυστήρια γύρω μας...Ένα τέτοιο μυστήριο είναι ασφαλώς κι οι Δροσουλίτες.Κι άμα βρεθείς εκεί που φανερώνονται, δεν μπορείς παρά θα συμφωνήσεις με το Γιώργη Μανουσάκη, ότι «Οι Δροσουλίτες είν' οι νεκροί του Φραγκοκάστελου, καθώς τους βλέπουνε με την απλή την αδιάφθορη ματιά τους οι Σφακιανοί και καθώς τους εξηγούνε με τη μυθοπλαστική φαντασία τους. Ποιος βεβαιώνει πως δεν υπάρχει θύρα απ' όπου να επικοινωνεί το εδώ με το επέκεινα;Για όσους ζούνε στην πλατύστερνη αγκαλιά της φύσης συνταιριασμένοι με το ρωμαλέο ρυθμό της, οι δυο κόσμοι, τούτος των σωμάτων κι ο άλλος των ίσκιων βρίσκονται σ' αδιάκοπη επικοινωνία. Οι ψυχές των σκοτωμένων ανεβαίνουνε στο χώμα που ζήσανε και πεθάνανε, να ξαναδούνε τη θάλασσα και το φως, ν' ανασάνουνε την ευωδιά του θύμου και του φασκόμηλου που 'ρχονται από τη Μαδάρα, να νιώσουνε την αυγινή δροσιά και να θυμηθούνε τις ομορφιές της γης και την αιματερή θυσία τους. Κι οι ζωντανοί «θωρούσι και τρομάσου» με την παρουσία μέσα στο χώρο της καθημερινής ζωής τους τούτης της αυλής συνοδείας, που 'ρχεται από τον άγνωστο μεταθανάτιο κόσμο, σαν να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του. Άνθρωποι και υπερφυσικοί ίσκοι βαδίζουνε πάνω στα ίδια χώματα απόλυτα φιλιωμένοι»… Μαρτυρίες για τον χωροχρόνο Η διάταξη του χώρου και του χρόνου σε

επίπεδα που δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να κατανοήσουν και τόσο εύκολα στην εποχή μας, είναι κάτι που ίσως μας συμβαίνει ως πράξη στην ζωή μας κάποιες στιγμές αλλά αδυνατούμε εκείνη την στιγμή να αντιληφθούμε. Το 1955 ο Τσάρλι Γουόλκερ περπατούσε σε μία ερημική παραλία συζητώντας με τον φίλο του, αγνώστων στοιχείων. Κάποια στιγμή χωρίς καλά καλά να το αντιληφθεί, μιλούσε εντελώς μόνος. Δεν υπήρχε κανείς εκεί ώστε να τον ακούει και να του απαντά.Κι όμως, αυτό το περιστατικό, δεν σχολιάστηκε ποτέ από τον ίδιο δίνοντάς του κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το 1978 στην ίδια παραλία συνέβη το εντελώς περίεργο. Στην ίδια βόλτα που συνήθιζε να κάνει σχεδόν κάθε ημέρα, πρόσεξε πως συνομιλούσε με τον φίλο του συνεχίζοντας μάλιστα την συζήτηση από το σημείο ακριβώς που είχε μείνει Το 1975 αεροσκάφος που εκτελούσε το δρομολόγιο Παρίσι Νέα Υόρκη, πέρασε τον Ατλαντικό όπως λογικά θα έκανε κάθε αεροσκάφος που θα έπρεπε να κάνει ένα δρομολόγιο από Ευρώπη προς

ΗΠΑ. Το αεροσκάφος ήταν εξίσου λογικό να περάσει μέσα από την περιοχή που σηματοδοτείται ως τρίγωνο των Βερμούδων. Όταν αποβιβάστηκαν οι επιβάτες του αεροσκάφους στην Νέα Υόρκη, πρόσεξαν προς μεγάλη τους έκπληξη πως τα ρολόγια τους έδειχναν δέκα λεπτά πίσω. Τι θα μπορούσε να συμβεί κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους; προφανώς σε κάποιο σημείο της διαδρομής, πάγωσε ο χρόνος για δέκα ολόκληρα λεπτά. Ανάλογα περιστατικά συναντάμε σε αρκετά σημεία του πλανήτη και όλα είναι πολύ συγκεκριμένα, δίνοντας λίγο η πολύ, ανάλογες ενδείξεις. Στον Ατλαντικό σε αρκετά σημεία μάλιστα, τόσο οι δορυφόροι όσο και ερευνητικές αποστολές, εντόπισαν αρχαία καταποντισμένα τμήματα πόλεων. Όχι όμως κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα συμβάντα που προκαλούνται και που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις του χώρου και του χρόνου. Ίσως στο μέλλον να έχουμε μία απάντηση από τον χώρο της έρευνας και της επιστήμης. Ίσως αυτό που ψάχνουμε τόσο μακριά μας, να βρίσκεται τελικά απίστευτα κοντά μας.

ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ Η πλέον συνηθισμένη δικαιολογία για την πλειοψηφία όσων έχουν πρόβλημα με το βάρος τους: Ο «κακός» τους μεταβολισμός. Επαναπαύονται σε αυτόν και παραιτούνται κάθε προσπάθειας. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Η πλέον συνηθισμένη δικαιολογία για την πλειοψηφία όσων έχουν πρόβλημα με το βάρος τους: Ο «κακός» τους μεταβολισμός. Επαναπαύονται σε αυτόν και παραιτούνται κάθε προσπάθειας. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Η λέξη "μεταβολισμός" αποτελεί μια από τις πιο παρεξηγημένες έννοιες στον τομέα της άσκησης και της διατροφής. Ο

περισσότερος κόσμος κατηγορεί τον αργό μεταβολισμό του για την απουσία εντυπωσιακών αλλαγών στο σώμα του, πεποίθηση που ενισχύεται και από τις διάφορες εταιρείες θαυματουργών… χαπιών που υπόσχονται άμεση ενεργοποίηση του μεταβολισμού χωρίς καμία αλλαγή στην διατροφή ή την άσκηση. Έτσι ο όρος «μεταβολισμός» όχι μόνο χρησιμοποιείται λανθασμένα, αλλά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την βιομηχανία του αδυνατίσματος για προώθηση προϊόντων. Ένα υπέρβαρο άτομο δεν έχει χαμηλό μεταβολισμό, το αντίθετο. Ο μεταβολισμός του είναι υψηλότερος από κάποιον αδύνατο για τον απλούστατο λόγο ότι «κουβαλάει» πολλά περισσότερα κιλά.

Επίσης, τα γονίδια (άλλη μια δικαιολογία για όσους έχουν πρόβλημα με το βάρος τους), παίζουν μεν σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό, αλλά δεν αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την ενεργοποίησή του. Για την ακρίβεια, κάποιον που μπορεί να θεωρούμε τυχερό γιατί «δεν βάζει κιλό πάνω του ο άτιμος!», πιθανώς να ακολουθεί πιστά τις περισσότερες αν όχι όλες από τις παρακάτω συμβουλές. Πέρα

λοιπόν από το πατροπαράδοτο «μικρά και συχνά γεύματα», εκμεταλλευτείτε στο έπακρο τις δυνατότητες του μεταβολισμού σας ακολουθώντας τις παρακάτω συμβουλές.

1. Εν αρχή ην… η HIIT Μπορεί η κλασική αερόβια στο διάδρομο ή στο ποδήλατο να αυξάνει τον μεταβολισμό σας για όσο διαρκεί, αλλά από την στιγμή που θα την ολοκληρώσετε ο μεταβολισμός σας επιστρέφει στα κανονικά του επίπεδα. Η HIIT (Διαλειμμάτική Προπόνηση Υψηλής Έντασης) από την άλλη, όχι μόνο αυξάνει τον μεταβολισμό σας για όσο την κάνετε, αλλά τον κρατάει

24ωρο μετά), εξαιτίας της υψηλής έντασης. Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά, να παραμείνετε συγκεντρωμένοι καθ' όλη τη διάρκεια της προπόνησης, να εκτελείτε σωστά τις ασκήσεις και να αλλάζετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα το ασκησιολόγιο σας, καθώς και τον αριθμό των επαναλήψεων. Αν είστε αρχάριοι, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να ξεκινήσετε την προπόνησή σας με κάποιον εξειδικευμένο personal trainer, ο οποίος θα σας μάθει την σωστή τεχνική των ασκήσεων και θα επικεντρώσει την προπόνησή σας στους εκάστοτε στόχους σας.

Επίσης, το πράσινο τσάι έχει δείξει ότι μπορεί να αναστείλει την απορρόφηση του λίπους από τα κύτταρα, να κρατήσει χαμηλά τα επίπεδα γλυκόζης μετά από ένα γεύμα, όπως επίσης και τα επίπεδα της ινσουλίνης αποτρέποντας έτσι την αποθήκευση λίπους.

5. Ασκήσεις ηρεμίας Αποδεδειγμένα το στρες και ο αγχώδης τρόπος ζωής οδηγούν στην ταχύτατη αύξηση του ρυθμού αποθήκευσης λίπους στο σώμα. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό προστασίας του οργανισμού, ο οποίος όταν αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε καταστάσεις άγχους αποθηκεύει… αβέρτα λίπος για να προστατευθεί και να έχει «αποθήκες» ενέργειας για παν ενδεχόμενο.

3. Πάρτε μυϊκή μάζα «Αν κάνω μύες δεν θα πετρώσει το λίπος μου;», «Πώς μπορώ να μετατρέψω το λίπος σε μύεςς;» και πολλά ακόμα παρόμοια ερωτήματα που κάνουν τους ειδικούς να βγάζουν… καντήλες προβληματίζουν αρκετούς ασκούμενους ανεξαρτήτως φύλου, οι οποίοι βλέπουν την αύξηση της μυϊκής μάζας ως… απειλή. σε υψηλά επίπεδα για αρκετές

ώρες μετά, έτσι ώστε το σώμα να μπορέσει να αναρρώσει από την έντονη άσκηση. Η HIIT περιλαμβάνει διαστήματα με υψηλής έντασης άσκησης (όπως π.χ. σπριντ), στα οποία παρεμβάλλονται διαστήματα χαμηλής έντασης άσκησης (περπάτημα) ή πλήρους ξεκούρασης με αναλογία 1:4 (15'' άσκηση, 60'' ξεκούραση), 1:2 (30'' άσκηση, 60'' ξεκούραση) ή 1:1 (30'' άσκηση, 30'' ξεκούραση), ανάλογα με το επίπεδο φυσικής κατάστασής σας.

2. Οικογενειακά… βάρη Όπως και η HIIT, έτσι και η έντονη προπόνηση με βάρη αυξάνει τον μεταβολισμό σας ακόμα και μετά το τέλος της προπόνησης (αρκετοί ειδικοί μιλούν ακόμα και για ένα

Αρχικά, το λίπος και η μυϊκή μάζα είναι δύο εντελώς διαφορετικοί ιστοί. Η πιο σημαντική διαφορά τους είναι ότι η μυϊκή μάζα είναι περισσότερο «μεταβολικά ενεργή» από το λίπος. Το πόσο πιο ενεργή είναι, ακόμα συζητείται. Μερικοί ειδικοί εκτιμούν ότι για κάθε κιλό μυϊκής μάζας που παίρνουμε καίμε και επιπλέον 70-110 θερμίδες καθημερινά, άλλοι λένε ότι ένα κιλό μυϊκής μάζας καίει περίπου 12 θερμίδες ενώ καθόμαστε. Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση της μυϊκής μάζας ενεργοποιεί ακόμα περισσότερο τον μεταβολισμό.

4. Ώρα για (πράσινο) τσάι Εκτός του ότι είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν από την γρίπη, το πράσινο τσάι, σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικά Phytomedicine και American Journal of Clinical Nutrition, μπορεί να αυξήσει τον μεταβολισμό κατά 4% σε διάστημα 24 ωρών. Τρία με πέντε φλιτζάνια τσάι καθημερινά μπορούν να σας βοηθήσουν να κάψετε επιπλέον 70 θερμίδες την ημέρα.

6. Πρωτεΐνη η… θερμογεννετική Σίγουρα γνωρίζετε ότι τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνη "τρλεφουν" το μυϊκό σύστημα και είναι φτωχά σε λίπος, αλλά αυτό που πιθανώς να μην γνωρίζετε είναι ότι η πρωτεΐνη έχει μεγαλύτερη θερμογεννετική δράση από τα υπόλοιπα μακροθρεπτικά συστατικά (λίπη, υδατάνθρακες). Η θερμογεννετική δράση του φαγητού (TEF), αποτελεί μονάδα μέτρησης της ενέργειας που χρειάζεται το σώμα για να μπορέσει να ολοκληρώσει την διαδικασία της πέψης του φαγητού. Η πρωτεΐνη αφομοιώνεται πιο δύσκολα από το σώμα, επομένως χρειάζεται περισσότερη ενέργεια απ' ότι το λίπος ή οι υδατάνθρακες. Η TEF της πρωτεΐνης είναι 25% (δηλαδή, ο οργανισμός καίει 25% από τις θερμίδες κάθε γραμμαρίου πρωτεΐνης για να την αφομοιώσει), ενώ η αντίστοιχη των υδατανθράκων είναι 5% και του λίπους μόλις 2%.

MAG Fashion

Έντονη λιπαρότητα Έντονη λιπαρότητα εμφανίζουν κυρίως οι επιδερμίδες των εφήβων, ωστόσο, καθώς ο τύπος δέρματος του κάθε ανθρώπου είναι γενετικά προκαθορισμένος, αυτή μπορεί να διατηρηθεί, πιθανώς σε μικρότερο βαθμό, και στην ενήλικη ζωή του ατόμου. Συνήθως, ωστόσο, από την εμμηνόπαυση και μετά το δέρμα γίνεται πιο ξηρό και ευαίσθητο. Τα άτομα που υποφέρουν από έντονη λιπαρότητα έχουν συνήθως μεγάλους πόρους, γυαλιστερή επιδερμίδα και ακμή. Αν, μάλιστα, ζουν σε περιβάλλον με ζέστη και υγρασία, η λιπαρότητα του δέρματός τους επιδεινώνεται. Λύσεις Λιπαρά δέρματα χωρίς έντονη ακμή: Αν ανήκετε σε αυτή την ομάδα μπορείτε να αντιμετωπίσετε μόνοι σας την λιπαρότητα καθαρίζοντας δύο φορές την επιδερμίδα με εξειδικευμένα σκευάσματα όπως ειδικό τζελ ή αφρό καθαρισμού (όχι γαλάκτωμα), λοσιόν καθαρισμού με αιθυλική αλκοόλη, ενυδατική αλλά oil free κρέμα, ενυδατικό ορό με αλόη ή υαλουρονικό οξύ, ενώ 2 φορές την εβδομάδα είναι απαραίτητο ένα ενζυμικό peeling, το οποίο έχει την ιδιομορφία να μην χρειάζεται τριβή. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγετε την πιθανότητα η λιπαρότητα να εξελιχθεί σε ακμή. Επιπλέον, για το μακιγιάζ σας προτιμήστε oil free make up και πούδρες. Για την αγορά των παραπάνω προϊόντων θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον/την δερματολόγο, φαρμακοποιό ή αισθητικό σας. Λιπαρά δέρματα με ακμή: (δείτε παρακάτω) Ακμή Η ακμή προσβάλει κυρίως το πρόσωπο και σε μικρότερο βαθμό τη ράχη και το στήθος. Χαρακτηριστικό της ακμής είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι υποφέρουν από αυτήν παρουσιάζουν αυξημένη έκκριση σμήγματος (σμηγματόρροια), ενώ είναι αποδεδειγμένο πως σοβαρότερα προβλήματα ακμής παρουσιάζουν τα άτομα με πολύ λιπαρό δέρμα. Τα προβλήματα αυτά μπορεί

ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ

ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ! Η ακμή, η έντονη λιπαρότητα και πολλά άλλα δερματικά προβλήματα είναι ζητήματα που απασχολούν άτομα κάθε ηλικίας, ακόμα κι αν εμφανίζονται εντονότερα κατά την εφηβεία. Το κακό με αυτά τα προβλήματα είναι ότι συνήθως μας ταλαιπωρούν για χρόνια, όσο κι αν προσπαθούμε μόνοι μας να τα αντιμετωπίσουμε, λόγω του ότι έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με τις ορμόνες μας, το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και το στρες. Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι υπάρχει λύση για κάθε ένα από αυτά, αρκεί να ακολουθήσουμε πιστά τις συμβουλές του ειδικού.

να είναι μη φλεγμονώδη, δηλαδή μαύρα και λευκά στίγματα, ή/και φλεγμονώδη, δηλαδή βλατίδες (επιφανειακές βλάβεςκοκκινίλες), φλύκταινες (επιφανειακές βλάβες με φλεγμονή στο άνω τμήμα τους) και βαθιές βλάβες (με την φλεγμονή να συμβαίνει όχι στην επιδερμίδα αλλά εσωτερικά στο

δέρμα), όπως οζίδια και κύστες, που διαρκούν πολλές εβδομάδες. Στις πολύ βαριές περιπτώσεις φλεγμονώδους ακμής μπορεί ακόμα και να σχηματισθούν συρίγγια (μεταξύ οζιδίων και κύστεων) που προκαλούν

δυσμορφία. Στις ίδιες περιπτώσεις οι βλάβες μπορεί να εξελιχθούν σε ουλές. Λύσεις Προβλήματα μη φλεγμονώδους ακμής: Απαιτεί συστηματικούς καθαρισμούς σε εξειδικευμένα ινστιτούτα και κατ'οίκον θεραπείες για σμηγματορύθμιση. Γι'αυτήν θα χρειαστείτε ένα ήπιο, αφρίζον τζελ καθαρισμού (και όχι σκληρά σαπούνια γιατί αφυδατώνουν το δέρμα), μία ματ, ενυδατική και oil free κρέμα και εφαρμογή αργιλώδους μάσκας δυο φορές την εβδομάδα. Μπορεί η λιπαρότητα να μην εξαφανιστεί ποτέ εντελώς, όμως σταδιακά η όψη της επιδερμίδας βελτιώνεται και οι καθαρισμοί ελαττώνονται. Προβλήματα φλεγμονώδους ακμής: Καταρχήν η περίπτωση αυτή χρήζει οπωσδήποτε αντιμετώπισης από ειδικό (δερματολόγο, φαρμακοποιό ή αισθητικό), ο οποίος θα συστήσει σίγουρα κάποιο φαρμακευτικό

σκεύασμα. Παράλληλα, ο ασθενής θα πρέπει μόνος του να κάνει χρήση καθαριστικών, όπως υγρό σαπούνι ακμής, σμηγματορυθμιστική λοσιόν με αιθυλική αλκοόλη και βότανα, μάσκες για ακμή με βάση αργίλου για αντιμικροβιακή προστασία και ειδικές ενυδατικές κρέμες. Το peeling σε αυτήν την περίπτωση απαγορεύεται, όπως απαγορεύεται να «πειράζουμε» τα σπυράκια της ακμής γιατί μπορεί να οδηγηθεί σε μόλυνση και σταφυλόκοκκο. Έντονη ξηροδερμία Εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία στο πρόσωπο αλλά και στο τριχωτό της κεφαλής και στις καμπτικές περιοχές (εσωτερικά ή εξωτερικά των αγκώνων και των γονάτων). Αντίθετα με την λιπαρότητα, η ξηροδερμία χαρακτηρίζεται από θολό, τραχύ, φολιδωτό δέρμα (απολέπιση), με φαγούρα και σχεδόν αόρατους πόρους. Συμβαίνει συνήθως εξαιτίας της μη φυσιολογικής απόρριψης κυττάρων από την εξωτερική στοιβάδα της επιδερμίδας, αν και ρόλο στην

ξηροδερμία παίζουν και οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας, η έλλειψη νερού στον οργανισμό, κάποιες δίαιτες αλλά και ορισμένοι ορμονικοί παράγοντες. Σε πιο φυσιολογικές καταστάσεις τα φυσικά έλαια του σώματος βοηθούν στην «λίπανση» του δέρματος, αποτρέποντάς το από το να αποβάλλει νερό και λιπίδια. Σε περιπτώσεις έντονης ξηροδερμίας, όμως, δημιουργούνται ραβδώσεις στο δέρμα, οι οποίες αποτελούν «πύλες» μικροβίων και μπορεί να προκαλέσουν μολύνσεις. Λύσεις Αν είμαστε βέβαιοι ότι δεν πρόκειται για παθολογική ξηροδερμία (όπως το έκζεμα και η ψωρίαση) που πρέπει να αντιμετωπιστεί ιατρικά, η ξηροδερμία που οφείλεται στα παραπάνω αίτια μπορεί να αντιμετωπιστεί με την συχνή χρήση -τουλάχιστον καθημερινά πρωί και βράδυ- θρεπτικών κρεμών, πλούσιων σε λιποδιαλύτες και βιταμίνες Α και Ε, κάτω από τις οποίες θα πρέπει να απλώνονται οροί (serum) πλούσιοι σε θρεπτικά, ενυδατικά συστατικά. Ο καθαρισμός του προσώπου θα πρέπει να γίνεται με γαλάκτωμα ή στεγνές κρέμες καθαρισμού και λοσιόν με καθόλου αλκόολη, αλλά με απαλά καταπραϋντικά συστατικά. Θα πρέπει να αποφεύγεται η συχνή επαφή του δέρματος με νερό που λόγω αλάτων μπορεί να ξηράνει ακόμα περισσότερο το δέρμα. Σημαντικό είναι, λοιπόν, να διαχωριστεί η ξηροδερμία από την αφυδάτωση, καθώς στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει σμήγμα στο δέρμα, ενώ στην δεύτερη υπάρχει σμήγμα αλλά δεν υπάρχει νερό ούτε στο δέρμα ούτε στον οργανισμό. Οι καθαρισμοί προσώπου σε άτομα με ξηροδερμία μπορούν να περιοριστούν σε μία με δύο φορές τον χρόνο, μόνο για την επιφανειακή εξυγίανση της επιδερμίδας. Αν θέλετε να αποφύγετε την χρήση πολλών προϊόντων με χημικά συστατικά μπορείτε να στραφείτε στην αρωματοθεραπεία και να προμηθευτείτε αιθέρια έλαια (όπως αμυγδαλέλαιο), με τα οποία μπορείτε να εμπλουτίσετε μία απλή κρέμα με β πανθενόλη. Εξανθήματα Τα εξανθήματα στο πρόσωπο και πολλές φορές το σώμα μπορεί να οφείλονται σε διάφορες καταστάσεις, με συχνότερη την αλλεργική δερματίτιδα. Η αλλεργική δερματίτιδα είναι ουσιαστικά η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε κοινές ουσίες που δε μπορεί να δεχτεί (π.χ. τροφές, άγχος, στρες, ρούχα, καλλυντικά, φάρμακα κ.α.) και χαρακτηρίζεται από κοκκινίλα και έντονα κνησμό. Λύσεις

Η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της αλλεργικής δερματίτιδας είναι η αποφυγή της ουσίας ή της κατάστασης που την δημιουργεί. Ωστόσο, αν εμφανίζεται συχνά και σε ενοχλητικό βαθμό απαιτείται η συμβολή ειδικού δερματολόγου, ο οποίος πέρα από συγκεκριμένες εξετάσεις θα συστήσει φαρμακευτική αγωγή. Επιπλέον, η ομοιοπαθητική έχει αποδειχτεί ότι βοηθά καταστάσεις αλλεργική δερματίτιδας. Δυσχρωμίες Οι αιτίες που η επιδερμίδα του προσώπου εμφανίζει δυσχρωμίες ποικίλλουν. Μπορείτε αυτές να οφείλονται σε ορμονικά αίτια, στην εγκυμοσύνη, στον ήλιο, σε χημικά peeling που δεν έχουν έπειτα προστατευτεί από τον ήλιο. Κάθε μία από αυτές τις καταστάσεις πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Λύσεις Αν πρόκειται για μελαγχρωματικές κηλίδες ή πανάδες χωρίς ορμονική ή άλλη παθολογική αιτιολογία, στην αντιμετώπιση δεν θα πρέπει να ξεχάσετε: -Να χρησιμοποιείτε πλήρη αντηλιακή προστασία σε όλη τη διάρκεια του έτους, με προϊόντα υψηλού FTS, τα οποία μπορούν ενδεχομένως να συνοδεύονται και από ύπαρξη χρώματος (π.χ. αντηλιακό make up) που αντανακλά την ηλιακή ακτινοβολία.

-Να αποφεύγετε την έκθεση σε κάθε μορφή ακτινοβολίας (π.χ. solarium) και να προσέχετε, αν κάνετε laser, αυτό να είναι ειδικής μορφής, ώστε αν μην επηρεάζει την τακτοποίηση των μελανοκυττάρων.

-Προσοχή στα καλλυντικά που χρησιμοποιείτε: Αν έχουν οξέα φρούτων ή αλλά οξέα (π.χ. σαλικυλικό οξύ) σε μεγάλες συγκεντρώσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατόπιν καθοδήγησης ειδικού και μόνο βράδυ. Επιπλέον, να είστε προσεκτικοί αν χρησιμοποιείτε καλλυντικά κατά της ακμής γιατί τα περισσότερα είναι κερατολυτικά και βοηθούν στην συσσώρευση της ηλιακής ακτινοβολίας.

- Για θεραπεία λεύκανσης αφού χρησιμοποιήσετε ειδικές λευκαντικές κρέμες που αντιμετωπίζουν τις επιφανειακές κηλίδες και μετά από δύο μήνες δεν δείτε βελτίωση, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό. Εκείνος θα σας εφαρμόσει ειδικά φυτικά ή χημικά peeling, θα κάνει δερμοαπόξεση με μικροκρυστάλλους, ή θα χρησιμοποιήσει ειδικό laser για την θεραπεία των κηλίδων.

MAG Deco

ΣΠΙΤΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ!

Το σπίτι παπούτσι: Ο συνταγματάρχης Mahlon M. Haines, γνωστός και ως «Μάγος των Παπουτσιών» έδωσε σε έναν αρχιτέκτονα μία μπότα εργασίας, ζητώντας του «να του χτίσει ένα σπίτι σαν αυτό» το 1948, για διαφημιστικούς λόγους. Η κατασκευή, μήκους 14 μέτρων, πλάτους 5 μέτρων στο πλατύτερο σημείο της και ύψους 7 μέτρων διήρκεσε ένα χρόνο. Το εσωτερικό χωρίζεται σε πέντε διαφορετικά επίπεδα, και περιλαμβάνει τρεις κρεβατοκάμαρες, δύο μπάνια, κουζίνα και σαλόνι. Ο Haines πέθανε το 1962, και από τότε το σπίτι έχει αλλάξει αρκετούς ιδιοκτήτες, μεταξύ των οποίων ένας ορθοδοντικός που οργάνωνε ξεναγήσεις επί 20 χρόνια και πωλούσε παγωτό σε ένα σνακ μπαρ που είχε δημιουργήσει στο τακούνι του παπουτσιού. Το σπίτι επέστρεψε στην οικογένεια το 1987, όταν μία δισέγγονη του «Μάγου των Παπουτσιών» αγόρασε το κτίριο. Το σπίτι πρόβολος: Πρόβολος λέγεται η δοκός που στηρίζεται στη μία μόνο πλευρά, μεταφέροντας το βάρος της στο κτίσμα που τη στηρίζει, χωρίς καμία άλλη εξωτερική στερέωση. Το σπίτι πρόβολος της φωτογραφίας πηγαίνει την ιδέα ένα βήμα παραπέρα, αφού είναι ουσιαστικά ένας πρόβολος ολόκληρο το μεγαλύτερο κομμάτι του στηρίζεται στον αέρα, με το μικρότερο να παρέχει τη στήριξη ολόκληρου του κτίσματος, το αντίθετο, δηλαδή, απ' ότι συμβαίνει κανονικά. Στην ίδια ιδέα βασίζεται και ο σχεδιασμός του Single Hauz, που θυμίζει γιγάντιο video wall είναι, όμως, σπίτι. Το σπίτι του Bart Prince: Ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Bart Prince σχεδίασε το προσωπικό του studio- κατοικία στη γενέτειρά του, το Albuquerque του Νέου Μεξικού και το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο ευφάνταστο από το κτίσμα της φωτογραφίας. Το σπίτι είναι κτισμένο πίσω από μια διαβάθμιση του εδάφους, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η εύκολη πρόσβαση αλλά και η απομόνωση από τους θορύβους του δρόμου για τις πιο ιδιωτικές γωνιές του σπιτιού. Ο επάνω όροφος φιλοξενεί τις κρεβατοκάμαρες, στις οποίες τα καμπυλωμένα παράθυρα που βλέπουν νότια εξασφαλίζουν τα μέγιστα ηλιακά οφέλη. Ο πέτρινος πύργος στην πίσω πλευρά προστέθηκε το 1990 για να στεγάσει βιβλιοθήκη

Όλοι κάπου τα έχουμε δει. Είναι τα «σπίτια του κόσμου» που λαμβάνουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε e-mail, και σκεφτόμαστε ότι μάλλον πρόκειται για ηλεκτρονική επεξεργασία. Αλλιώς, πώς γίνεται να στέκεται ένα σπίτι υπερυψωμένο που στηρίζεται μόνο στη μία του πλευρά ή μια ξύλινη κατασκευή ύψους 40 και βάλε μέτρων που δείχνει τόσο ετοιμόρροπη όσο ένας πύργος από τραπουλόχαρτα; Κι όμως, γίνεται.

και αποθηκευτικούς χώρους. Το Centrum Rezydent: Στην πολωνική ακτή της Βαλτικής, στην πόλη Sopot, το Centrum Rezydent, που στεγάζει την ταβέρνα Wonky Pub, είναι αυτή τη στιγμή το πλέον φωτογραφημένο κτίριο στην Πολωνία. Για το σχεδιασμό του, ο πολωνός αρχιτέκτονας Szotynscy Zaleski εμπνεύστηκε από την εικονογράφηση παραμυθιών του Jan Marcin Szancer και τη ζωγραφική του σουηδού καλλιτέχνη και κατοίκου του Sopot Per Dahlberg, εικαστικές δημιουργίες του οποίου κοσμούν το εσωτερικό του κτιρίου. Το εμβαδόν του

κτιρίου, το οποίο βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Rezydent, είναι 4.000 τετραγωνικά μέτρα. Το De Lat Crazy House: Από τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι σήμερα, το De Lat υπήρξε και παραμένει δημοφιλέστατο θέρετρο, με ανέγγιχτες από το χρόνο αποικιακές βίλες, σχεδιασμένες στις αρχές του περασμένου αιώνα από φημισμένους γάλλους αρχιτέκτονες. Το «Τρελό Σπίτι», κτισμένο από την κόρη του ανθρώπου

που υπήρξε το δεξί χέρι του Ho Chi Minh, είναι ένας από τους ξενώνες της πόλης. Το επίσημο όνομά του είναι Hang Nga Guesthouse, από το όνομα της αρχιτέκτονα, αλλά οι ντόπιοι το αποκαλούν απλά «Τρελό Σπίτι». Χαρακτηριστικό του επάνω ορόφου είναι το πλαίσιο από κορμούς δέντρων, που χρησιμοποιούνται ευρέως στην κατασκευή κτιρίων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στα άμεσα σχέδια της αρχιτέκτονα είναι η κατασκευή της δίπατης σουίτας Bee Room, επάνω από τον τελευταίο όροφο, που τώρα καταλαμβάνουν τα δωμάτια Tiger, Eagle και Ant, η οποία θα περιλαμβάνει δύο μπάνια, καταρράκτη και μπανιέρα με υδρομασάζ.

MAG Stars

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΚΡΙΟΣ (21/3_20/4) Αυτόν τον μήνα θα εμφανιστούν πολλές ευκαιρίες εάν βρίσκεστε σε αναζήτηση εργασίας. Η εξέλιξη της καριέρας σας βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής σας. Πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί με τη διαχείριση του προϋπολογισμού σας και να αποφύγετε τις άσκοπες σπατάλες. Στα αισθηματικά σας μην επαναπαύεστε γιατί θα δημιουργηθούν πολλές παρεξηγήσεις και διαμάχες. ΤΑΥΡΟΣ (21_4/20_5) Ο Άρης από το φιλικό για εσάς ζώδιο της Παρθένου τονίζει το δυναμισμό και την αυτοπεποίθησή σας και σας γεμίζει με ενέργεια. Τα οικονομικά σας θα αρχίσουν σιγά - σιγά να βελτιώνονται. Όλο τον Φεβρουάριο θα είστε σε θέση να προωθήσετε τις προσωπικές σας σχέσεις καθώς και θα μπορέσετε να έρθετε πιο κοντά με το ταίρι σας. ΔΙΔΥΜΟΙ (21/5_21/6) Αυτό τον μήνα θα μπορέσετε να διευρύνετε τους ορίζοντες σας. Θα κληθείτε να προσαρμοστείτε πολύ γρήγορα στα νέα δεδομένα. Δείξτε τον καλύτερο εαυτό σας και μην αφήνετε καμία ευκαιρία να πάει χαμένη! Τα οικονομικά σας θα σας προβληματίσουν αρκετά. Η ερωτική σας διάθεση όμως θα είναι πάρα πολύ ανεβασμένη και νέες γνωριμίες θα σας γοητεύσουν! ΚΑΡΚΙΝΟΣ (22-6/22-7) Είναι πιθανό να αισθανθείτε την ανάγκη να αλλάξετε χώρο εργασίας ωστόσο καλό θα ήταν να αποφύγετε τις βιαστικές αποφάσεις. Θα υπάρξουν απρόσμενα έξοδα που θα ανατρέψουν τον οικονομικό σχεδιασμό σας. Η νέα σελήνη στον Υδροχόο θα δώσει νέα ώθηση στα οικονομικά σας. Η ανάδρομη πορεία του Άρη θα δημιουργήσει εντάσεις στις σχέσεις με φίλους ή με το ταίρι σας. ΛΕΩΝ (23/7_23/8)

ΑΣΤΡΟ... ΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ! Η Αλεξάνδρα Δημητρίου μας αναλύει τα άστρα δίνοντας μας τις προβλέψεις των ζωδίων για το μήνα Φεβρουάριο!

Αυτός ο μήνας θα φέρει σημαντικές αλλαγές στην καριέρα σας. Η παρουσία του Άρη στο ζώδιο της Παρθένου από τη μια πλευρά θα σας φέρει νέες πηγές εσόδων, από την άλλη πλευρά όμως θα σας παρασύρει σε άσκοπες σπατάλες. Είναι πολύ πιθανόν να βγάλετε στην επιφάνεια τη ζήλια και τις ανασφάλειές σας και να γίνετε πιο κτητικοί απέναντι στο ταίρι σας. Σκεφτείτε πριν μιλήσετε στις συζητήσεις σας για να μην παρεξηγηθείτε. ΠΑΡΘΕΝΟΣ (24/8-22-9) Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας που θα δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν την καριέρα σας στην κορυφή της επιτυχίας. Ο Άρης θα σας αναγκάσει να

εργαστείτε με συνέπεια και να κλείσετε τις εκκρεμότητες σας. Καλό θα είναι , όμως, να αποφύγετε τα νέα επαγγελματικά ξεκινήματα μετά της 24/2 που ο Άρης θα ξεκινήσει την ανάδρομη πορεία του. ΖΥΓΟΣ(23/9-22/10) Ο μήνας αυτός θα επαναφέρει την αισιοδοξία σας. Η Αφροδίτη θα σας φέρει σημαντικές ευκαιρίες τις οποίες δεν πρέπει να αφήσετε ανεκμετάλλευτες! Πρέπει να είστε προσεχτικοί με την διαχείριση του προϋπολογισμού σας. Κατά τη διάρκεια της Πανσελήνου θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί με το χειρισμό του λόγου σας, ώστε να αποφύγετε εντάσεις και παρεξηγήσεις. ΣΚΟΡΠΙΟΣ (24/10-22/11) Ο

πλανήτης της τύχης Δίας απέναντι από το ζώδιο σας θα σας βοηθήσει να προωθήσετε τα φιλόδοξα επαγγελματικά σας σχέδια. Όσοι είστε σε αναζήτηση νέας εργασίας θα σας παρουσιαστούν σημαντικές ευκαιρίες. Η ερωτική σας διάθεση θα είναι πολύ ανεβασμένη και θα σας βοηθήσει να ανανεώσετε τις σχέσεις σας μα το ταίρι σας. Οι αδέσμευτοι είναι πιθανόν να γνωρίσετε τον έρωτα της ζωής σας. ΤΟΞΟΤΗΣ (23/11-21/12) Ο Φεβρουάριος σας φέρνει νέες ευθύνες και υποχρεώσεις. Όσοι είστε σε αναζήτηση νέας εργασίας εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες που θα σας παρουσιαστούν μέχρι της 23/2 . Η Αφροδίτη θα σας κάνει να δείτε τη σχέση με το ταίρι σας από άλλη οπτική δεν αποκλείεται μερικοί να προχωρήσετε σε συγκατοίκηση. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ (22/12-19/1) Η παρουσία του πλανήτη Δία θα σας βοηθήσει να προωθήσετε τα φιλόδοξα επαγγελματικά σας σχέδια. Άλλωστε ο Άρης θα τονίζει τον δυναμισμό και την ενέργεια σας. Η νέα Σελήνη θα δώσει νέα

πνοή στα οικονομικά σας όμως αποφύγετε τις άσκοπες σπατάλες. Η Αφροδίτη από τους Ιχθείς θα σας βοηθήσει να εξωτερικεύσετε τα συναισθήματα σας με ιδιαίτερη ευκολία. ΥΔΡΟΧΟΟΣ (20/1-19/2) Αυτό τον μήνα θα μπορέσετε να σταθεροποιήσετε τις συνεργασίες σας ενώ ευνοούνται παρασκηνιακές επαφές και μυστικές συμφωνίες. Νέα πνοή θα πάρουν οι οικονομικές υποθέσεις που αφορούν την ακίνητη περιουσία σας. Η ανεβασμένη ερωτική σας διάθεση θα σας βοηθήσει να έρθετε πιο κοντά με το ταίρι σας ενώ ένας

νέος έρωτας είναι πιθανόν να σας συναρπάσει! ΙΧΘΕΙΣ (20/2-20/3) Ήρθε ο καιρός να προωθήσετε τα σχέδια σας! Η Αφροδίτη στο ζώδιο σας ευνοεί την αναζήτηση νέας εργασίας. Προσπαθήστε να βάλετε σε τάξη τις οικονομικές σας υποθέσεις και να είστε συνεπείς στις υποχρεώσεις σας απέναντι σε τρίτους. Η Αφροδίτη εγγυάται μία από τις πιο ερωτικές περιόδους της χρονιάς. Θα ζήσετε ονειρικές στιγμές με το ταίρι σας και, αν δεν έχετε σίγουρα θα γοητεύσετε πολύ κόσμο!

MAG Cuisine

Apple Crisp Μοιάζει με μηλόπιτα αλλά είναι πολύ πιο εύκολο και γρήγορο (και κατά τη γνώμη μας πολύ πιο νόστιμο). Είναι, μάλιστα, ιδανικό αν θέλετε να κεράσετε μια παρέα με παραπάνω από 2 άτομα. Τι θα χρειαστείτε 6 μήλα (κατά προτίμηση πράσινα αλλά γλυκά, καθαρισμένα και κομμένα σε φέτες) 1 κούπα νερό 1 πακέτο μίγμα για κέικ σε σκόνη

ΕΥΚΟΛΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

ΓΙΑ ΓΛΥΚΑ 1 κούπα μαύρη ζάχαρη 1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένη κανέλα ½ κούπα λιωμένο βούτυρο Τι θα κάνετε Αλείψτε με βούτυρο ένα μικρό πυρέξ και προθερμάνετε το φούρνο στους 170 βαθμούς. Τοποθετήστε ομοιόμορφα τα μήλα στον πάτο του πυρέξ και ρίξτε πάνω τους το νερό. Αναμείξτε το μίγμα για κέικ, την κανέλα και τη μαύρη ζάχαρη σε ένα ξεχωριστό μπολ. Ρίξτε μέσα και το λιωμένο βούτυρο και ανακατέψτε μέχρι να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μείγμα. Απλώστε το πάνω από τα μήλα και τοποθετήστε το πυρέξ στο φούρνο για 50 λεπτά. Γλυκιά κρέπα Δοκιμάστε αυτή τη συνταγή και αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει. Μπορείτε να τη σερβίρετε πατροπαράδοτα με σιρόπι maple ή να τη δοκιμάσετε με όποιο άλλο συνοδευτικό σας περνά από το μυαλό: παγωτό, φρούτα, νουτέλα, κρέμα γάλακτος, μους σοκολάτας ή καραμέλα. Τι θα χρειαστείτε 4 αυγά ελαφρώς χτυπημένα 1 1/3 κούπες γάλα 2 κουταλιές της σούπας λιωμένο βούτυρο 1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις 2 κουταλιές της σούπας λευκή ζάχαρη 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι Τι θα κάνετε Χτυπήστε με το μπλέντερ όλα τα υλικά σε ένα βαθύ μπολ μέχρι το μίγμα να γίνει ενιαίο και μαλακό. Τοποθετήστε ένα μετρίου μεγέθους τηγάνι πάνω από μέτρια φωτιά και λαδώστε το με λίγο βούτυρο ή λάδι. Κουνήστε κυκλικά το τηγάνι ώστε το βούτυρο να απλώσει παντού και να καλύψει όλη του την επιφάνεια. Περιχύστε περίπου τρεις κουταλιές της σούπας από το μείγμα στο τηγάνι και κουνήστε το

Αν νομίζετε πως το να φτιάξετε το γλυκό των ονείρων σας στο σπίτι είναι κάτι τρομακτικά δύσκολο, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε τις παρακάτω συνταγές που ανακαλύψαμε και θα αλλάξετε αμέσως γνώμη. Προμηθευτείτε τα απαραίτητα υλικά και εκπλήξτε την παρέα σας με τέσσερα απολαυστικά γλυκά που θα φτιάξετε σε χρόνο μηδέν. μέχρι να απλωθεί ομοιόμορφα. Ζεστάνετε για ένα με δύο λεπτά μέχρι να ροδίσει και γυρίστε το και από την άλλη μεριά. Με τον ίδιο τρόπο μαγειρέψτε και το υπόλοιπο μείγμα. Σερβίρετε αμέσως.

4. Φρουτόπιτα Τι καλύτερο από τον συνδυασμό γλυκού και φρούτου; Αυτή η συνταγή απευθύνεται σε όλους του απαιτητικούς ουρανίσκους αφού μπορεί να περιέχει όποια γλυκιά, φρουτένια γεύση προτιμάτε εσείς. Τι θα χρειαστείτε 4 κούπες με τρία διαφορετικά γλυκά φρούτα (της αρεσκείας σας) 2 κουταλιές της σούπας καλαμποκάλευρο (cornstarch)

½ κούπα ελαφρύ σιρόπι από καλαμπόκι 1 παντεσπάνι με γεύση βούτυρο 2 κουταλιές του γλυκού χυμό λεμόνι 1 κούπα χτυπημένη κρέμα γάλακτος Τι θα κάνετε Καθαρίστε και αν χρειάζεται κόψτε τα φρούτα σε κομματάκια. Χτυπήστε στο μπλέντερ μία κούπα από αυτά στην υψηλότερη ταχύτητα. Αναμίξτε το καλαμποκάλευρο με λίγο νερό σε ένα κατσαρολάκι μέχρι να μαλακώσει το μείγμα. Προσθέστε τα χτυπημένα φρούτα, το σιρόπι καλαμποκιού και τον χυμό λεμόνι. Τοποθετήστε το κατσαρολάκι πάνω σε μέτρια φωτιά και ανακατεύετε ασταμάτητα. Αφήστε το να βράσει για ένα λεπτό και μετά ρίχτε το μείγμα σε ένα μπολ. Καλύψτε την επιφάνεια του μπολ με μία ζελατίνα, για να μη δημιουργηθεί πέτσα, και αφήστε το μίγμα να κρυώσει για μία ώρα. Μετά απλώστε το σε μία πιατέλα με τοιχώματα, απλώστε από πάνω από το μείγμα τη χτυπημένη κρέμα γάλακτος (που ουσιαστικά έχει γίνει σαντιγί) και από πάνω τοποθετήστε τα φρούτα. Βάλτε το στο ψυγείο για τρεις ώρες και είναι έτοιμο.