Mag News - 14th edition

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ, ΕΧΙΔΝΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ- ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ- ΤΑΞΙΔΕΨΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 14- ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ - ΜΑΙΟΣ 2012

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗ

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

“ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ...”

ΚΕΛΛΥ ΚΑΛΤΣΗ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟ

ΝΑΝΣΥ ΧΑΤΖΗ “Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ!”

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΣΩ SKYPE

ΣΑΡΟΝ ΣΤΟΟΥΝ ΝΕΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΕΝ ΔΡΑΣΗ!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ MAG

ΤΣΑΚΙ ΤΣΑΝ ΣΤΑΡ...ΥΨΗΛΩΝ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ!

MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 13 - ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

ΤΣΑΚΙ ΤΣΑΝ “Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο και πόνο”

ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Editorial

ΚΕΛΥ ΚΑΛΤΣΗ “Ήθελα να μεγαλώσω..να φύγω...”

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ Ποίηση

ΝΑΝΣΥ ΧΑΤΖΗ “Η παιδική ψυχή είναι αθώα”

ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ “Ερωτική απόδραση στο Λυκόφως 2”

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗ “Δεν είναι επάγγελμα η συγγραφή”

ΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ

ΣΑΡΟΝ ΣΤΟΟΥΝ “Η μουσική ήταν και είναι για μένα τρόπος ζωής”

ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ Κριτικές βιβλίων ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Ιστορίες της διπλανής πόρτας

ΘΕΜΑΤΑ

ΜΕ ΤΗ ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ Νοπές σταγόνες ποίησης

BOOK SIGNING ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΟΚ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΡΙΤΑ Νέα συγκλονιστική ιστορία

ΠΟΡΝΕΣ 10 ΕΤΩΝ

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΣΩ SKYPE ΖΗΤΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ Εισηγήσεις για ταινίες ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ Περι..ποίηση

MAG NEWS ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: MAG MEDIA AND WEB ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ -ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (maria_prodromou@yahoo.gr) ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΡΙΤΑ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ, ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ, ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: THE MAG MEDIA AND WEB ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΚΑΛΧΑΝΤΟΣ 14,4154 ΚΑΤΩ ΠΟΛΕΜΙΔΙΑ, ΛΕΜΕΣΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ E MAIL: media_mag@yahoo.com WEBSITES: http://www.themagmedia.com/magnewsite.html, http://www.themagmedia.com/magnewspaper.html, http://www.themagmedia.com/mariaprodromou.html

ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΗ ΟΜΑΔΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ MAG MEDIA AND WEB

MAG Mail

ΣΧΟΛΙΟ Ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ... η έκδοση αυτή (μέσα κι έξω)! Προηγήθηκαν οι γοργόνες... σειρά πήραν οι μάγκες! Τι να πω, Μαρία μου... Τι να πω, στην ομάδα της Mag... Απλά, keep creating! Αθηνά Σταύρου

ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΓΡΑΨΤΕ ΜΑΣ

ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ ΣΤΕΙΛΑΤΕ

Έχετε κάτι που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας; Αποστείλετε μας το στο e mail: media_mag@yahoo.com Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας!

Mag News

MAG NEWS LAST MONTH EDITION Ένα υπέροχο τεύχος πλημμυρισμένο από θέματα, ειδήσεις και όχι μόνον. Με εξώφυλλο έναν από τους ωραιότερους άντρες στον κόσμο, τον William Levy, τον οποίο ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για την αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε καιάλλες συνεντεύξεις με ταλαντούχους συγγραφείς και καλλιτέχνες. Με ενδιαφέροντα ρεπορτάζ και όχι μόνον. Ευχαριστούμε όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία του, μα περισσότερο εσάς, τους αναγνώστες και σας υποσχόμαστε ακόμη περισσότερα! Η ομάδα της Mag News

EDITORIAL ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Μπήκαν μέσα και κοίταξαν φοβισμένα γύρω τους. Έξω το κτίριο έμοιαζε ίσιο, ψυχρό, μαυρισμένο θαρρείς από τα σημάδια του χρόνου, μα στο εσωτερικό του ήταν ακόμη χειρότερο. Σκοτεινό, βρώμικο όσο μπορούσαν βέβαια να διακρίνουν από τη φλόγα που αχνόφεγγε στο μικρό καντηλέρι - με μισογκρεμισμένους τοίχους και σκόρπιες σπασμένες πέτρες, απομεινάρια μιας άλλης εποχής, ενώ μια νεκρική ησυχία πλανιόταν αδυσώπητη παντού. Η Άννα άρχισε να προχωρεί ίσια μπροστά ανάμεσα στα χαλάσματα, κρατώντας σφιχτά την αναπνοή της για να μην φωνάξει από το δέος που συγκλόνιζε τώρα δα ισχυρότερα το κορμί της. Οι πατούσες της πονούσαν, αλλά δεν σταμάταγε... «Έλα Γρηγόρη... πάμε από εδώ»... Ο μικρός κοίταξε φοβισμένος γύρω του, ενώ την ακολουθούσε. «Μα πού πάμε Άννα»; τη ρώτησε προσπαθώντας να συγκρατήσει το τρέμουλο της φωνής του. «Μέσα, πού αλλού; Δεν είπαμε πως θέλουμε να βρούμε τη χρυσή άμαξα της ρήγαινας»; «Και πώς το ξέρεις πως η άμαξα μπορεί να είναι μέσα»; «Και πού αλλού θα μπορούσε να είναι»; «Η δασκάλα μου μας είπε πως ίσως να βρίσκεται μέσα στη σήραγγα»; «Ναι... Και εμάς μας το είπε η δική μας... Μέσα στη σήραγγα που μάλλον θα ξεκινάει από αυτό εδώ το πάτωμα».. «Ναι... αλλά από ποιο μέρος ακριβώς»; «Ίσως από εδώ»; Η Άννα άφησε μια βαθιά ανάσα να βγει από τα χείλη της ενώ έστρεψε το καντηλέρι προς τα κάτω. Χτύπησε το έδαφος ελαφρά με το πόδι της, μα παρέμεινε ακίνητη και πάλι... «Δεν ακούγεται τίποτα Γρηγόρη... Τίποτα»..., πρόφερε θλιμμένα. Ο μικρός ανασηκώθηκε στη θέση του. «Και τι περιμένεις να ακουστεί δηλαδή; Τόσο γρήγορα λοιπόν πίστευες πως θα βρίσκαμε τη σήραγγα»; είπε με έμφαση. «Αν ήταν τόσο απλό, όλοι θα ερχόντουσαν και θα την είχαν ήδη βρει»... Η Άννα έστρεψε το βλέμμα της και τον κοίταξε θλιμμένα γνέφοντας καταφατικά με το κεφάλι της. «Έχεις δίκιο... Αν ήταν τόσο απλό... Ας προχωρήσουμε τότε μέσα... Μπορεί να είναι εκεί».. Τα παιδιά δοκίμασαν να κινηθούν ίσια προς τη μισογκρεμισμένη τεράστια καμαρόπορτα ακριβώς απέναντι τους όταν κοντοστάθηκαν χωρίς να μπορούν πλέον να συγκρατήσουν τα χέρια και τα πόδια τους που είχαν αρχίσει να τρεμοπαίζουν πιο γρήγορα από τον τρόμο. Την απόλυτη σιγαλιά που επικρατούσε τριγύρω διέκοψε ένας ανατριχιαστικός ήχος σαν αυτόν τον οποίο αφήνουν οι πέτρες που πατιούνται από ανθρώπινο πόδι. Ένας ξαφνικός φόβος παρέλυσε τα μέλη τους ενώ προσπαθούσαν να διακρίνουν κάτι μέσα στην σκοτεινιά

“Σκόρπια λόγια άρχισαν να βγαίνουν από τα χείλη του μικρού καθώς συνέχισε να παρατηρεί με φόβο γύρω του. Άγγιξε με τα ακροδάχτυλα του το χέρι του κοριτσιού προτρέποντας την να κινηθεί ξανά μαζί του ίσια μπροστά όταν αισθάνθηκε μια ισχυρή παλάμη να τον γραπώνει από τον ώμο”.. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ “ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ” ισιώνοντας προς τα πάνω το καντηλέρι. Κοίταξαν γύρω τους αλαφιασμένα προσπαθώντας να υποχρεώσουν τα πόδια τους που θαρρείς είχαν πετρώσει να κινηθούν πιο γρήγορα. «Ποιος είναι εκεί»; Η φωνή της Άννας βγήκε στριγκή από το λαρύγγι της. Ο Γρηγόρης έμεινε να την παρατηρεί εκνευρισμένα. «Σουτ, μην μιλάς», είπε ψιθυριστά, με τα μάτια του να σουλατσάρουν με δέος στο γύρω χώρο. «Μη λες κουβέντα». «Και γιατί παρακαλώ να μην λέω; Δεν άκουσες το θόρυβο»; συνέχισε κι εκείνη με τον ίδιο ακριβώς τόνο στην φωνή. «Και βέβαια τον άκουσα»... «Γιατί μιλάς έτσι λοιπόν; Προχώρα»... «Όχι, εσύ προχώρα».. Η μικρή παρέμεινε ακίνητη, βάζοντας τα δύο της χεράκια στη μέση και παρατηρώντας τον με δυσαρέσκεια και ειρωνεία. «Για κοιτάξτε εδώ... Κοιτάξτε ένα γενναίο που μας το παίζει πως είναι και ο Ηρακλής»... Ο Γρηγόρης έμεινε να την παρατηρεί θυμωμένα. «Δεν είμαι ο Ηρακλής», είπε έντονα. «Είμαι δυνατότερος»... «Δυνατότερος; Καλό κι αυτό... Εσύ τρέμεις σαν το πουλί»... «Δεν τρέμω. Κάνεις λάθος. Να δες. Θα προχωρήσω τώρα μπροστά... Κοίτα με».... Ο θόρυβος όμως που ξανακούστηκε αυτή τη φορά καθαρότερα, προδίδοντας σίγουρα μια κάποια παρουσία σε εκείνο το μέρος έκανε τον μικρό να πετρώσει στη θέση του. Άφησε τη ματιά του να ταξιδέψει

μια απέναντι και μια στην αγαπημένη του φίλη. Το χρώμα του προσώπου της άλλαξε, λες και κιτρίνισε, τα χαρακτηριστικά της αλλοιώθηκαν, σούφρωσαν από το δέος, τα χέρια και τα πόδια της τρεμόπαιξαν... «Τι ήταν αυτό; Ω Θεούλη μου τι ήταν αυτό Γρηγόρη;».. «Δεν ξέρω Άννα... Δεν ξέρω».. Σκόρπια λόγια άρχισαν να βγαίνουν από τα χείλη του μικρού καθώς συνέχισε να παρατηρεί με φόβο γύρω του. Άγγιξε με τα ακροδάχτυλα του το χέρι του κοριτσιού προτρέποντας την να κινηθεί ξανά μαζί του ίσια μπροστά όταν αισθάνθηκε μια ισχυρή παλάμη να τον γραπώνει από τον ώμο.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΑΓΚΑΚΗ

ΑΛΗΘΕΙΕΣ Όνειρα κι ελπίδες ταξιδεύουν ως τον ουρανό μου θ' ανεβούν στάχτες απ' τα δάκρυα θα πέσουν που όλα αυτά τα χρόνια με πονούν. Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα Αλήθειες που πονάνε τις μέρες που κυλάνε και όλα τ' άλλα ψέματα. Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα όλα μαζί όλα αυτά στης ψυχής τ' αφανέρωτα. Από αγάπες κι έρωτες που πήρα Ψέμα, λάθη και υπερβολές Χόρτασα τ' ατέλειωτα ταξίδια την υποκρισία στις ψυχές. Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα Αλήθειες που πονάνε τις ώρες μου μετράνε Στης μοίρας τ' αφανέρωτα. Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα όλα μαζί όλα αυτά στα παιχνίδια που έμαθα.

ΖΩΗΣ

ΟΝΕΙΡΑ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

ΩΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΟΥ

THE MAG MEDIA AND WEB ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΤHΣ ΑΓΟΡΑΣ!

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΣ

ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙΤΕ! ΚΑΤΑΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ media_mag@yahoo.com

ΤΩΡΑ!

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα από τη Γεωργία Κακαλοπούλου μπορείτε να μπείτε στο προσωπικό της μπλοκ totragouditisseirinas.blogspot.com

Άνοιξε αποφασιστικά την ξεφτυσμένη απο την υγρασία, ξύλινη πόρτα και βγήκε στο μπαλκονάκι του δικού της ορόφου. Η νυχτερινή αύρα την καλοδέχτηκε με απαλά αγγίγματα και το σκοτάδι της έγνεψε απο μακριά πως είχε έρθει η δική του ώρα. Έσφιξε τα χείλη αδιαφορώντας για την έντονη δράση της καρδιάς της στο στήθος και άρχισε να κατεβαίνε τα σκαλοπάτια με γρήγορα βήματα. Τίποτε δε θα τη σταματούσε απο το να ξεδιαλύνει το μυστήριο, να δει και να αναιρέσει με τα ίδια της τα μάτια όσα το επηρεασμένο απο το περιβάλλον μυαλό της έπλαθε, να σταματήσει να ονειροβατεί ανάμεσα στον κόσμο του πραγματικού και της αρρωστημένης και παθιασμένη της φαντασίας. "Πας κάπου;" Η ταλαντευόμενη φωνή της κυρίας Καταλίνα ερχόταν σε αντίθεση με την σκληρότητα του τόνου της αναγκάζοντας την Αλεξάνδρα να σταματήσει στη μέση της αυλής. Γύρισε απορημένη και αντίκρισε τα μισοασπρισμένα μαλλιά της σπιτονοικοκυράς της , τα υγρά, θολά, ολόμαυρα της μάτια που την εξερευνούσαν με ενδιαφέρον και έναν τόνο υποψίας και το χτυπημένο απο τον χρόνο, τριγωνικό πρόσωπο που κάποτε πρέπει να ήταν απίστευτα όμορφο.

ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ 2 Το δεύτερο μέρος ενός διηγήματος του φανταστικού, αφιερωμένο στις φίλες που αγαπούν αυτό το είδος από τη συγγραφέα Γεωργία Κακαλοπούλου. "Μια βόλτα!" εξήγησε όσο πιο ανάλαφρα μπορούσε. "Βόλτα μέσα στη νύχτα;" "Γιατί όχι;" απάντησε ενοχλημένη απο αυτή τη

μικρή ανάκριση. Η Καταλίνα δεν την είχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Ούτε καν σε απλές συζητήσεις μιας και ήταν

γυναίκα μοναχική και ήσυχη. "Τα δάση μας κρύβουν κινδύνους..." την προειδοποίησε εκείνη. Συνοφρυώθηκε. "Κινδύνους;" "Μεγάλα ζώα...καταραμένα ζώα..." Μια ανατριχίλα κατρακύλησε στη ραχοκοκκαλιά της κοπέλας. Πέρασε πίσω απο το αυτί τα σκούρα καστανά της μαλλιά και έγειρε το κεφάλι με απορία. "Τί εννοείτε λέγοντας...'καταραμένα;'" "Αν πιεις ένα φλιτζάνι τσάι μαζί μου θα σου εξηγήσω!" χαμογέλασε τώρα η οικοδέσποινα και δίχως να περιμένει απάντηση γύρισε και μπήκε μέσα στην πελώρια γκρίζα θύρα του σπιτιού της. Η Αλεξάνδρα απόμεινε για λίγο να σκέφτεται την όλη συμπεριφορά αλλά κατέληξε πως ίσως να επρόκειτο για γεροντοκορίστικα τσαλίμια μιας παράξενης γριάς και την ακολούθησε. Ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινε στον κομμάτι αυτό του διώροφο σπιτιού. Οι τοίχοι ήταν καλυμένοι με μια παλιά ταπετσαρία φορτωμένη με μωβ και λευκά λουλούδια, τα έπιπλα ήταν παλιά και η μυρωδιά τους βαριά, τρία κούτσουρα παραδομένα στη φωτιά έβγαζαν έναν ήχο ψυθιριστό στο τζάκι ξερνώντας τα απομεινάρια υγρασίας που έστεκε ακόμη στο εσωτερικό τους. Πλεκτά οικοτεχνήματα σκέπαζαν κάθε παλιό έπιπλο και ένα σκωροφαγωμένο χαλί, κάλυπτε τα παλιά πατώματα. "Ορίστε" είπε η Καταλίνα και έριξε το αχνιστό υγρό σε ένα λεπτεπίλεπτο φλιτζάνι και της το πρόσφερε. "Ευχαριστώ!" Η ηλικιωμένη γυναίκα πήρε το δικό της φλιτσάνι και κάθισε σε μια κουνιστή ανοιχτόχρωμη ξύλινη καρέκλα. Αυτή έτριξε απο το βάρος της και έβγαλε έναν ακόμη πιο εκνευριστικό ήχο καθώς την ανάγκασε να κάνει ένα μικρό λύκνισμα.

“Ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινε στον κομμάτι αυτό του διώροφο σπιτιού. Οι τοίχοι ήταν καλυμένοι με μια παλιά ταπετσαρία φορτωμένη με μωβ και λευκά λουλούδια, τα έπιπλα ήταν παλιά και η μυρωδιά τους βαριά, τρία κούτσουρα παραδομένα στη φωτιά έβγαζαν έναν ήχο ψυθιριστό στο τζάκι ξερνώντας τα απομεινάρια υγρασίας που έστεκε ακόμη στο εσωτερικό τους” "Λοιπόν;" ρώτησε ανυπόμονα η κοπέλα καθώς αισθανόταν πως εκείνη της έτρωγε το χρόνο. "Θα μου λέγατε για ..." "Για τους καταραμένους!" είπε εκείνη και στύλωσε τα μαύρα της μάτια στα γλυκά μελί της κοπέλας. Γέλασε..."Υπάρχουν τέτοιοι;" "Αν διαβάσεις λίγη μυθολογία θα μάθεις πως υπάρχουν!" η σιγουριά ήταν συνώνυμη της έκφρασής της. "Γνωρίζω αρκετά απο την μυθολογία μας!" είπε με αδιαφορία εκείνη. "Τότε," άφησε το φλιτζάνι της η ηλικιωμένη στο στρόγγυλο ξύλινο τραπεζάκι δίπλα στην κουνιστή καρέκλα και σταύρωσε τα χέρια στην κοιλιά της. "Τότε θα ξέρεις για τους λυκάνθρωπους της αρχαίας Ελλάδας." Το γέλιο έγινε τεράστιο. "Λυκάνθρωπους;" τί αηδίες είναι αυτές, θα συμπλήρωνε με ευκολία. "Δεν είναι καθόλου αστείο" εννοούσε κάθε κουβέντα και το ύφος της συνηγορούσε. "Ξεκινούν απο την αρχαία Ελλάδα ακόμη. Ο μύθος λέει πως, ο πρώτος Λυκάνθρωπος ήταν ο Λυκάων , γιος του Πελασγού και βασιλειάς της Αρκαδίας. Έκανε μια ανθρωποθυσία και τιμωρήθηκε σκληρά απο το Δία καθώς κάτι τέτοιο ήταν τρομερά απαγορευμένο για τους

“Η νυχτερινή αύρα την καλοδέχτηκε με απαλά αγγίγματα και το σκοτάδι της έγνεψε απο μακριά πως είχε έρθει η δική του ώρα”.

Ολύμπιους. Τον έκανε λύκο.." γέλασε πλατιά σα να την ευχαριστούσε αυτή η έκβαση. "Στα μέρη μας έγινε κάτι παρόμοιο και η κατάληξη ήταν ίδια..." Είχε την αμέριστη προσοχή της τώρα. "Ο Άκρατος, ήταν ένας αριστοκράτης της περιοχής. Πλούσιος έμπορος γούνας αλλά δυστυχώς με λάθος στόχους και πιστεύω! Δε λάτρευε τους Ολύμπιους αλλά του Τιτάνες και θυσίαζε σε αυτούς ακόμη και τους καιρούς που επικρατούσε ο Δίας. Και οι Τιτάνες διψούσαν για ανθρώπινο αίμα....Φυσικά καταλαβαίνεις τη συνέχεια. Ο Άκρατος τιμωρήθηκε αλλάζοντας και για να υποφέρει περισσότερο, ο Διας τιμώρησε και τους τρεις του γιους. Όλοι γίνονταν λύκοι κατά τη διάρκεια της νύχτας καθημερινά και για το υπόλοιπο της ζωής τους που μαζι με την αλλαγή τους έγινε ατέλευτη. Καταραμένα πλάσματα βλέπεις...Βέβαια με το περασμα των αιώνων οι Καταραμένοι εξελίχθηκαν. Άρχισαν να ελέγχουν την μεταμόρφωσή τους, να γίνονται λύκοι τη στιγμή που ήθελαν και κατ εντολή, να μαγέυουν τα θύματά τους, καθώς κουβαλούσαν μια ξεχωριστή γοητεία, να σκοτώνουν και να ζευγαρώνουν με όποια γυναίκα επιθυμούσαν! Οι πράξεις τους, πότε βίαιες και πότε προκλητικές, ενόχλησαν τους ντόπιους και την κοινωνία που εξαπέλυσε κυνήγι καθώς οι Λυκάνθρωποι, είχαν μια ακόμη ικανότητα..."

“Μπήκε στο δωμάτιό της νιώθοντας ανάμεικτα συναισθήματα...Φόβο, αναστάτωση, απογοήτευση. Πήγε αργά προς το παράθυρό της και κοίταξε έξω για μια ακόμη φορά. "Είμαι ηλίθια..." μουρμούρισε και γύρισε να ξαπλώσει”

"Ποια;" η ιστορία ήταν αστεία αλλά κατά κάποιο τρόπο της κινούσε το ενδιαφέρον. Ίσως βέβαια να έφταιγε και η γυναίκα που την εξιστορούσε ή το παλιό γεμάτο ήχους και μυρωδιές σπίτι καθώς και το περιβάλλον. "Να δημιουργούν νέους Λυκάνθρωπους. Να μεταδίδουν τη μόλυνση της τιμωρίας τους. Ένα δάγκωμά τους κι έφτανε... για να σε μεταμορφώσουν σε τέρας!" Είχε πάει μακριά το πράγμα. "Σα να βλέπω ταινία θρύλερ..." παραδέχτηκε η Αλεξάνδρα με περίεργη διάθεση. Ήθελε να χλευάσει αλλά δε μπορούσε. "Ίσως μια καλή ιδέα για το καινούριο μου βιβλίο..." κατέληξε. "Βρίσκεις; Πού να δεις παρακάτω..." έμοιασε με απειλή αυτό. Η κοπέλα μισόκλεισε τις βαριές της βλεφαρίδες. "Η κοινωνία λοιπόν θορυβήθηκε τόσο που τους κυνήγησε....Όλους" συνέχισε η Καταλίνα. "Τους εξολόθρευσε, με φωτιά και ασήμι. Το ασήμι σκοτώνει τους λυκάνθρωπους καθώς το θεωρείται ιερό μέταλλο, σχετίζεται με την ψυχή και με το φεγγάρι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα όντα. Το φως....ΛΥΚ, σημαίνει φως στα αρχαία ελληνικά. Τα όντα λοιπόν αυτά, οι Λυκάνθρωποι, γίνονται πολύ φωτεινοί όταν θέλουν....όταν θέλουν να μαγέψουν" την ενημέρωσε με ύφος γεμάτο υποννοούμενα. "Όταν θέλουν να σε μαγέψουν..." επανέλαβε και σκέφτηκε το σώμα του άντρα που ποθούσε. Την φωτεινότητα που εξέπεμπε. Θα μπορούσε; Αποκλείεται! "Αποκλείεται να είναι όλα αυτά αληθινά!" είπε τελικά. "Μπορεί ναι, μπορεί και όχι!"

έπαιξε μαζί της η Καταλίνα. "Ο θρύλος όμως φτάνει ως τις μέρες μας. Οι εξαγριωμένοι πολίτες σκότωσαν τα περισσότερα πλάσματα εκτός απο ένα. Αυτό κυκλοφορούσε αιώνες στα μέρη, δίχως να δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα, ώς τη στιγμή που θέλησε να δελεάσει την κόρη ενός Ισπανού γιατρού που είχε φτάσει στο σανατόριο το 1960. Την ξεμυάλισε και την έκανε να το ερωτευθεί! Ο πατέρας της έβλεπε το παιδί του να αλλάζει συμπεριφορά και χαρακτήρα κι έψαξε να βρει το λόγο αυτής της περίεργης αλλαγής. ¨Εμαθε για τον καταραμένο και του έστησε καρτέρι. Πολλοί λένε πως κατάφερε να τον πιάσει και να τον φυλακίσει για πάντα στο σανατόριο. Άλλοι πως ο Λυκάνθρωπος το έσκασε μαζί με την κόρη του γιατρού που πέθανε απο τη στεναχώρια του....” "Κι εσείς;" ρώτησε με μισόκλειστες βλεφαρίδες η Αλεξάνδρα. Η Καταλίνα έμεινε για λίγο αμίλητη. Μετά σήκωσε τους ώμους. "Δεν ξέρω...άλλωστε είναι ένας θρύλος." "Που σύμφωνα με τα λεγόμενά σας παίρνετε στα σοβαρά!"

"Γιατί όχι; Εδώ όλα είναι πολύ μυστηριακά. Η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική απο κάθε άλλη μεριά της Ελλάδος." Η Αλεξάνδρα αναστέναξε και σηκώθηκε. "Σας ευχαριστώ για την ιστορία!" είπε νιώθοντας περίεργα. Ήθελε και δεν ήθελε πια να πάει στο σανατόριο. "Έκανα αυτό που έπρεπε...να σε προειδοποιήσω!" είπε η Καταλίνα δίχως να κουνηθεί απο τη θέση της. Την χαιρέτησε και βγήκε ακούγοντας πίσω της τον ήχο της κουνιστής καρέκλας. Βγήκε στο βραδινό πια ουρανό και κοίταξε διστακτικά προς το παλιό κτήριο που έχασκε γεμάτο φαντάσματα μακριά. Γύρισε να ανέβει στις σκάλες της μετανιωμένη. Δεν υπήρχε λόγος για περιπέτειες μια μέρα πριν την αναχώρηση. Μπήκε στο δωμάτιό της νιώθοντας ανάμεικτα συναισθήματα...Φόβο, αναστάτωση, απογοήτευση. Πήγε αργά προς το παράθυρό της και κοίταξε έξω για μια ακόμη φορά. "Είμαι ηλίθια..." μουρμούρισε και γύρισε να ξαπλώσει. Έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε να ηρεμήσει. Όσο νωρίτερα κοιμόταν τόσο νωρίτερα θα σηκωνόταν και θα έφευγε απο εδώ. Ο ύπνος όμως αργούσε να την αγγίξει. Αργούσε... και καθώς η νύχτα έπεφτε βαριά, το αλύχτισμα ενός λύκου ακούστηκε κάπου στο βάθος του δάσους, έξω απο το εξοχικό σπίτι. Ή μήπως ερχόταν απο το σανατόριο; Ο ήχος πρόδιδε πόνο κι ένταση....Έτσι το αισθάνθηκε, έτσι το ένιωσε και ήταν αδύνατο να μην ανασηκωθεί. Την καλούσε... και η καρδιά της αντιδρούσε με ταχυκαρδία. Το αίμα της φούσκωσε στις φλέβες...Την καλούσε και αυτή δε μπορούσε να αντισταθεί.... ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ........ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ.

“Ο ύπνος όμως αργούσε να την αγγίξει. Αργούσε... και καθώς η νύχτα έπεφτε βαριά, το αλύχτισμα ενός λύκου ακούστηκε κάπου στο βάθος του δάσους, έξω απο το εξοχικό σπίτι”.

“ΛΟΓΟΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ” ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!! ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ Λένε πως μπορεί να συναντήσουμε χιλιάδες ανθρώπους σε αυτή τη ζωή, αλλά μόνο ένας ή μόνο μερικοί- αν το πρώτο ενδεχόμενο σας ακούγεται λειψό- θα αγγίξουν την ψυχή μας. Σε κάποιους θα ακουστεί ρομαντικό, κάποιοι άλλοι θα σπεύσουν να μου αποδείξουν πως έχω άδικο και κάποιοι-λίγοι, κατά τη γνώμη μου- θα συμφωνήσουν. Και δεν εννοώ απλώς, να συμφωνήσουν. Μιλάω για εκείνους που είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν την επιφάνεια και να δουν την ουσία. Συναντάμε δεκάδες ανθρώπους στο δρόμο μας και με πολλούς από αυτούς αισθανόμαστε αυτόματα πως ταιριάζουμε, πως είναι ακόμα και το άλλο μας μισό. Άλλωστε, όταν με έναν άνθρωπο έχεις κοινά ενδιαφέροντα το να αισθανθείς πως ταιριάζεις, το να «έρθετε» κοντά, μου κάνει μάλλον εύκολο. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που μερικές φορές βιαζόμαστε να «βαφτίσουμε» κάποιον φίλο ή να τον δούμε σαν τον έρωτα της ζωής μας. Όχι πως δεν είναι σημαντικό να ταιριάζεις με τον άλλο (για οποιαδήποτε μορφή σχέσης κι αν μιλάμε) στα απλά και στα καθημερινά. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να

ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Λένε πως μπορεί να συναντήσουμε χιλιάδες ανθρώπους σε αυτή τη ζωή, αλλά μόνο ένας ή μόνο μερικοί- αν το πρώτο ενδεχόμενο σας ακούγεται λειψό- θα αγγίξουν την ψυχή μας. Σε κάποιους θα ακουστεί ρομαντικό, κάποιοι άλλοι θα σπεύσουν να μου αποδείξουν πως έχω άδικο και κάποιοι-λίγοι, κατά τη γνώμη μου- θα συμφωνήσουν. Και δεν εννοώ απλώς, να συμφωνήσουν. Μιλάω για εκείνους που είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν την επιφάνεια και να δουν την ουσία.

αγγίξουν την ψυχή σου. Το άγγιγμα της ψυχής είναι κάτι πολύ πιο βαθύ, πολύ πιο σημαντικό. Το πετυχαίνει μόνο εκείνος που μπορεί να μοιραστεί μαζί σου χωρίς ανταλλάγματα. Εκείνος που μπορεί να σε κάνει να δεις τον εαυτό σου και να μην τρομάξεις. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να σου δείξει ποιος

πραγματικά είσαι, ακόμα κι αν εκ πρώτης φανεί σκληρός μαζί σου ή και τρομαχτικός. Το βέβαιο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει μαζί σου έναν δεσμό για μια ζωή. Το θέμα είναι εσύ θα αντιληφθείς εγκαίρως εκείνον που μπορεί να αγγίξει την ψυχή σου;

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ

Αναζητώντας την κρυφή δύναμη μας Με οποιοδήποτε τίμημα -Ευαγγελία Στρατή εκδόσεις bookstage Βήματα στην άμμο -Αν Ντοφίν Ζιλιάν , εκδόσεις Ψυχογιός. Δύο βιβλία που θα μπορούσαν άνετα να πραγματεύονται ιστορίες από τη ζωή του καθένα από εμάς. Δύο βιβλία με παράλληλες πορείες και πολλά ταυτόσημα στοιχεία .Δύο ιστορίες με κοινό παρανομαστή. Τον πόνο , τη ζωή , την πίστη , τη χαμένη αθωότητα , τον αγώνα της μάνας. Τα πήρα στα χέρια μου λίγο πριν το Πάσχα και τα δύο μαζί . Σαν θέμα για εμένα πάρα πολύ βαρύ . Πόνος διάχυτος και για τις συγκεκριμένες μέρες κυρίως ,που όλοι υιοθετούμε τον πόνο του Εσταυρωμένου και κατά ένα τρόπο οι επιλογές μας είναι ανάλογες ήταν μια καλή ευκαιρία να διαβάσω κάτι για να με κάνει να σκεφτώ και να αναρωτηθώ. Δεν θα κρύψω πως στα χέρια μου τα πήρα με βαριά καρδιά , έχοντας διαβάσει το θέμα τους. Πραγματικά ο πόνος που ένιωσα να με κατακλύζει ήταν τεράστιος. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ακόμα αν μπορεί να θεωρηθεί πόνος. Ίσως ένιωσα συγκίνηση και θαυμασμό

“Το βιβλίο της Ευαγγελίας Στρατή, με έφερε μπροστά σε μια γνώριμη και σύγχρονη κατάσταση”.

ΒΙΒΛΙΟ... Η ανταποκρίτρια της Mag Αλεξάνδρα Κουτσούκου κριτικάρει και αξίζει να διαβαστεί!

ως μάνα για το μεγαλείο ψυχής που το καθένα βιβλίο άριστα μου ξετύλιξε. Το βιβλίο της Ευαγγελίας Στρατή , με έφερε μπροστά σε μια γνώριμη και σύγχρονη κατάσταση .Αυτή του πονεμένου και ταλαίπωρου Έλληνα που ταλανίζεται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και με μάταιο τρόπο ψάχνει τρόπους να ζήσει ο ίδιος , η οικογένεια του και τα παιδιά του. Ψάχνει τρόπους για να περισώσει ότι του έχει απομείνει , να μαζέψει τα κομμάτια και την

χαμένη και καταρρακωμένη αξιοπρέπεια του .Βλέπουμε λοιπόν μια αγαπημένη οικογένεια , να προσπαθεί , έχοντας κάνει τις επιλογές της να σταθεί στα πόδια της και να μεγαλώσει αξιοπρεπώς τα παιδιά της με σωστές βάσεις και όμορφο τρόπο .Κάπου εκεί την χτυπάει η οικονομική κρίση και αυτό είναι μόνο η αρχή... Μια μάνα που χρησιμοποιεί το έξυπνο γυναικείο μυαλό της προς όφελος της οικογενείας της ,

ανακαλύπτοντας νέους τρόπους προσέγγισης και εξοικονόμησης χρημάτων . Μια μάνα που από την αρχή μας δείχνει το πρόσωπο και το χαρακτήρα της και μας κάνει να την λατρέψουμε .Κάπου εκεί της χτυπάει την πόρτα το ξεχασμένο από καιρό ή θαμμένο σωστότερα , μητρικό της ένστικτο .Έχει φτιάξει τη ζωή , έχει κάνει τα παιδιά της και καλείται να επιλέξει .Τι είναι αυτό που προέχει .Η δική της υγεία ή η υγεία του αγέννητου παιδιού που κουβαλά για μια ακόμα φορά στα σπλάχνα της. Η ιστορία της Λυδίας , που μας ξυπνά ερωτήματα και σκέψεις. Τι θα έκανα εγώ σε ανάλογη περίπτωση ;Πώς θα το χειριζόμουν ;Θα είχα το ψυχικό σθένος να επιλέξω , εμένα , τα παιδιά μου , το μέλλον τους ή την αγέννητη ζωούλα που κουβαλάω στα σπλάχνα μου και η τύχη του κρέμεται από τα χέρια μου ; Δύσκολη απόφαση πραγματικά. Η Λυδία όμως βρίσκει λύση και απάντηση και σε αυτό .Με έξυπνο τρόπο περνά τα μηνύματα της στα παιδιά της ( άριστη χρήση ψυχολογικής προσέγγισης ) και παίρνει στα χέρια της τη ζωή της και μάχεται όσο πρέπει για τις αποφάσεις της .

Όσο για το τέλος ...Δεν θα αποκαλύψω την εξέλιξη του , το μόνο που θα σας πω είναι πως βρίσκεται στην τελευταία σελίδα του βιβλίου και θα σας προκαλέσω να το βρείτε και να το διαβάσετε .Το πρώτο στολίδι της βιβλιοθήκης σας το κρατάτε ήδη στα χέρια σας , ανακαλύψτε το.. Συνέχεια στις αναγνώσεις μου , είχα με το βιβλίο Βήματα στην άμμο. Πανέμορφός τίτλος και υπέροχο εξώφυλλο .Αυτό που με έκανε πολύ ώρα να σταθώ παρατηρώντας το , ήταν ο όρος πραγματική ιστορία που αναγραφόταν στο εξώφυλλο του βιβλίου .Έψαξα πολύ πριν το διαβάσω .Έκανα μια μικρή έρευνα η αλήθεια είναι .Η ηρωίδα , υπαρκτή προσωπικότητα , δημοσιογράφος με μόνιμη κατοικία την Γαλλία. Η ιστορία πέρα για πέρα πραγματική. Οι αφηγήσεις της Αν, συγκλονιστικές. Ένα βιβλίο που ξεκινά με τους ωραιότερους οιωνούς .Τα γέλια ενός παιδιού που ανυπομονούν να γιορτάσουν τα δεύτερα γενέθλια του. Γέλια , εικόνες και παιδικές μυρωδιές. Ευτυχία και

“Δύο βιβλία που πρέπει να διαβαστούν από όλους γιατί αξίζουν και γιατί λένε αλήθειες. Σκληρές πολλές φορές αλλά αλήθειες. Η δύναμη της ψυχής μας και η πίστη στον εαυτό και τις δυνατότητες μας οπλίζουν με θέληση”.

απόλυτη ολοκλήρωση .Δύο χαμογελαστοί γονείς που καμαρώνουν το σπλάχνο τους να μεγαλώνει ευτυχισμένο. Μέχρι που όλα θα πάρουν μια επικίνδυνη στροφή ... Μια στροφή που θα σε κάνει να βρεθείς στο χείλος του γκρεμού και να αναγκαστείς να πάρεις αποφάσεις. Σοβαρές αποφάσεις , για τη ζωή σου και τη ζωή αυτών που κρατάς στα χέρια σου. Μια σπάνια εκφυλιστική ασθένεια του νευρικού συστήματος γίνεται ευρύτερα γνωστή μέσα από την ιστορία της μικρής Ταίς .Μέσα από τον αγώνα του παιδιού για να κερδίσει τη ζωή που έχει μπροστά του , βλέπουμε την εξαιρετικά δύσκολή προσπάθεια των γονιών να τα καταφέρουν , να κρατηθούν με νύχια και με δόντια , να βρουν δυνάμεις για να μην πέσουν και ρίξουν τη δική τους ψυχολογία αλλά και των υπολοίπων παιδιών. Αγώνας με ήδη γραμμένο τέλος .Αγώνας που όση δύναμη και να καταβάλεις πρέπει να δοθεί ανεξάρτητα από το αν η έκβαση του θα είναι θετική ή αρνητική. Ο αγώνας του παιδιού να κερδίσει αυτό που έχει μπροστά του και δεν έχει γνωρίσει , την ίδια τη ζωή. Ο αγώνας του γονιού να αντέξει , να στηρίξει , να στηριχτεί και να υπομείνει. Δύσκολο βιβλίο , γεμάτο αλήθειες και διάχυτο πόνο. Σε γεμίζει όμως με αισιοδοξία γιατί εκτιμάς αυτό που στη ζωή έχει αξία. Δεν καταθέτεις τα όπλα , πολεμάς , δίνεις μάχες , προσπαθείς, παλεύεις. Παίρνεις μαθήματα ζωής, μαθήματα αισιοδοξίας και πίστης. Πάνω από όλα θαυμάζεις , αυτή τη μάνα , με αυτό το ψυχικό σθένος και το κουράγιο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και όλα όσα άσχημα η μοίρα έχει γράψει για αυτήν. Τη συμπονάς , τη νιώθεις , έρχεσαι στη θέση της, αφουγκράζεσαι τον πόνο της και τον κάνεις δικό σου. Δύο βιβλία που πρέπει να διαβαστούν από όλους γιατί αξίζουν και γιατί λένε αλήθειες .Σκληρές πολλές φορές αλλά αλήθειες .Η δύναμη της ψυχής μας και η πίστη στον εαυτό και τις δυνατότητες μας οπλίζουν με θέληση. Θα κλείσω με μια πρόταση μέσα από το βιβλίο της Αν Ντοφίν Ζιλιάν που μου καρφώθηκε έντονα στο νου: «Γιατί όταν δεν μπορούμε να προσθέσουμε μέρες στη ζωή, οφείλουμε να προσφέρουμε ζωή στις μέρες.......»

ΓΡΑΦΕΙ Η ΧΡΥΣΑ ΛΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Αν επιθυμείτε να επικοινωνήσετε με τη Χρύσα Λουλοπούλου μπορείτε να το κάνετε στο chrislou62@hotmail.com

“Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ" Παιδιά μου, ταπεινά γίνομαι ένα με το χώμα, μπαίνω μέσα σ' αυτό αν χρειαστεί, θάβω τις προσωπικές μου ανάγκες ώσπου να νοιώσω ότι πατάτε στα πόδια σας. Από τα δάκρυά μου βγάζω το αλάτι και τα κάνω θάλασσα γλυκιά για ν' αρμενίσετε τα όνειρά σας. Μουλιάστε στη θάλασσα αυτή χωρίς να φοβάστε ότι θα σας καταπιεί κι ευθυγραμμίστε τα κορμιά σας κάτω από τον ήλιο της αγάπης μου. Θα γίνω βούτυρο ν' αλείψετε στο ψωμί που θα σας θρέψει, θα γίνω μελωδία που θα σας νανουρίσει ως τη λήθη του πόνου, θα γίνω αύρα να δροσίσω τα πνευμόνια σας. Θα γίνω άρωμα φρεσκοβρεγμένης γης για να με ρουφήξετε κλείνοντας ηδονικά τα μάτια, θα γίνω εφαλτήριο για να καμαρώσω από την πιο ωραία οπτική γωνία την πορεία σας προς την ολοκλήρωση. Εγώ με τη ματιά μου θα σπρώξω την εκτίναξή σας προς την αναζήτηση της ουσίας της ζωής. Θα γίνω σκόνη που αδιαμαρτύρητα θα διαλυθεί στο ορμητικό σας πέρασμα προς το όνειρο, θα σκύψω με σεβασμό το κεφάλι-σαν ντροπαλή μαργαρίτα- στις ανησυχίες σας, θα γίνω βιβλίο παλιό που πρόθυμα θα εκθέσει στο φως τις ευαίσθητες, πολυκαιρισμένες σελίδες του για να λύσει τις απορίες σας. Θα γίνω κούνια που θα λικνίσει τρυφερά τα κορμιά σας και θα χορτάσει με το γέλιο σας, καθώς θα τινάζεστε ανέμελα όλο και πιο κοντά στη χαρά. Θα γίνω ομφάλιος λώρος που θα σας δέσει και πάλι με την ελπίδα. Θα γίνω χρώμα στην παλέτα σας για να μπογιατίσετε τ' όνειρό σας. Θα γίνω αμόνι στο εργαστήρι σας που

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ

ΠΟΡΤΑΣ Παιδιά μου, ταπεινά γίνομαι ένα με το χώμα, μπαίνω μέσα σ' αυτό αν χρειαστεί, θάβω τις προσωπικές μου ανάγκες ώσπου να νοιώσω ότι πατάτε στα πόδια σας. Από τα δάκρυά μου βγάζω το αλάτι και τα κάνω θάλασσα γλυκιά για ν' αρμενίσετε τα όνειρά σας. Μουλιάστε στη θάλασσα αυτή χωρίς να φοβάστε ότι θα σας καταπιεί κι ευθυγραμμίστε τα κορμιά σας κάτω από τον ήλιο της αγάπης μου. Θα γίνω βούτυρο ν' αλείψετε στο ψωμί που θα σας θρέψει, θα γίνω μελωδία που θα σας νανουρίσει ως τη λήθη του πόνου, θα γίνω αύρα να δροσίσω τα πνευμόνια σας.

πάνω του θα σμιλέψετε τα «θέλω» σας. Θα γίνω αργαλειός για να υφάνετε τις νότες που θα ντύσουν με μελωδίες τον πρώτο σας έρωτα. Θα γίνω κατάρτι για τα πανιά σας καθώς θα βάζετε πλώρη για τις θάλασσες του μέλλοντός σας. Θα γίνω το «αμήν» στις προσευχές σας. Σας ευχαριστώ, γιατί τη στιγμή που βγήκατε από μέσα μου, με τραβήξατε κι εμένα- την κοινή θνητή- από τη μήτρα του πουθενά, ένα βήμα προς την

αθανασία! Θα μπορούσα να σας γεννήσω χίλιες φορές ακόμη, ν' αφήσω το κορμί μου να σας φιλοξενήσει με τη μεγαλύτερη χαρά, να νοιώσω πως το αίμα που θα χυθεί από μέσα μου την ώρα της γέννησής σας είναι χοή στο βωμό της ζωής. Η αγάπη σα ς είναι το πιο αγνό, όμορφο, άδολο κι ολοκληρωμένο συναίσθημα που ζέστανε την καρδιά μου, παιδιά μου! Ο φόβος μου μη χαθείτε σε

σκοτεινές ατραπούς στην πορεία σας, γελά κοροϊδευτικά σε βάρος του φόβου μου για το θάνατο. Είστε πάνω απ' όλους κι απ' όλα! Είστε για μένα ένας δρόμος χωρίς αρχή και τέλος, όπως είναι κάθε αγώνας. Καταργείτε τα όριά μου, μέσα σε μια προσφορά χωρίς όρια. Και το πιο ωραίο είναι πως δεν περιμένω τίποτε από σας! Ζαλίζομαι από αγάπη όταν σας κοιτώ! Είστε το κρασί που με μέθυσε! Τι άλλο να σας ζητήσω; Σας ευχαριστώ!!

ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΡΙΤΑΣ

Δ

εν είχα ιδέα μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει η δική μας ιστορία…Δε μπορούσα να φανταστώ την εξέλιξη της...Τελικά μερικές φορές η ίδια η ζωή, ξεπερνά ακόμα και την πιο ζωηρή φαντασία... Όλα ξεκίνησαν με ένα τηλεφώνημα στην καλύτερη μου φίλη, λέγοντας της ή καλύτερα "ξεσπώντας'' σε φωνές και κλάματα για τον άντρα μου και την απόλυτη αδιαφορία του ως προς εμένα και το "γαμώτο" που με έφερε "εδώ"... που με έφερε ...όπως συνήθιζα να λέω για την κατάληξη της σχέσης μας. "Θέλω να τον τσακώσω...να δω τι κάνει όλη μέρα σε αυτό το "σκατοφέις"....είπα και μου πρότεινε να ανοίξω ένα λογαριασμό με άλλο νέο προφίλ....Έτσι κι έγινε. Ο λογαριασμός ανοίχτηκε, το προφίλ στήθηκε, οι φίλοι προστέθηκαν και τώρα έπρεπε να κάνω add και τον άντρα μου... Έπρεπε όμως πρώτα να κάνω κάποιον από τους φίλους του... κοινό φίλο.."Έτσι θα σε δεχτεί σίγουρα φίλη "...σκέφτηκε η φίλη μου ....Έτσι και έγινε! Λυκούργος.....Νέος, απείθαρχος, χωρίς όρια...όπως είδα από τις φωτογραφίες του....από αυτές "ξεμυαλίστηκα"..και είπα στον εαυτό μου "Να ένας τύπος που μου μοιάζει..Τρελός σαν και μένα.....Είναι δικός μου άνθρωπος αυτός..» Το αdd έγινε, εσύ με δέχτηκες και όλα πήγαιναν καλά, όπως λέγαμε με τη φίλη μου… Στην αρχη δε μιλάγαμε. Αργήσαμε να ανταλλάξουμε κουβέντα. Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω. Έλα όμως που αρχίσαμε να μιλάμε με την ευκαιρία των «υποτίθετα» γενεθλίων μου… Ένα "Χρόνια Πολλά Ρίτα"...εξελίχθηκε σε κουβεντούλα ...και μετά σε επικοινωνία σχεδόν καθημερινή! Ένιωσα κάποια στιγμή, πως δε γινόταν να μην κάνω log-in...και να μη σου πω ένα καλημέρα!!! Μέσα από τη κουβέντα μας, είδα ένα άνθρωπο όπως ακριβώς τον ήθελα. "Μου κάνει πλάκα ο Θεός", έλεγα και ξανάλεγα....Δε μπορεί ένα αγόρι 26 χρόνων να έχει τέτοια εμπειρία ζωής... Δε μπορεί να ταιριάζουμε τόσο σε απόψεις... Κάτι δε πάει καλά έλεγα και ξανάλεγα...γιατί απλά δε μπορούσα να το πιστέψω!! Η πρόταση σου να συναντηθούμε, με βρίσκει απροετοίμαστη..... Συναντηθήκαμε τελικά μια ανοιξιάτικη μέρα....Βαρύς ο ουρανός, έτοιμος για βροχή.....έξω από μια οικοδομή! Ήρθες φορώντας το τυχερό σου τζίν και 1 φουτεράκι με το λογότυπο.."Chupa Choops"!!! "Μου αρέσει πολυ η μπλούζα σου" ..σου είπα ...και μου είπες "Να σου πάρω μία άμα θες".... Έψαχνα τα τσιγάρα μου από αμηχανία να καπνίσω....καθώς τα δυο σου μάτια με "σκανάρανε"..... "Μας κοιτάνε περίεργα τα μαστόρια".. σου είπα και μου

ΠΟΤΕ ...Εσείς Οι πρωταγωνιστές αυτής εδώ της στήλης. Και η Ρίτα, ο άνθρωπος που θα σας “ακούσει”... Πρόκειται για αληθινές ιστορίες αγάπης που μας σημάδεψαν..που Δεν ξεχάσαμε ποτε...που Δεν καταφέραμε ποτέ να σβήσουμε από τη μνήμη μας...

απάντησες "Άστα να κοιτάνε".... ένα βήμα δικό σου προς εμένα με έκαναν να κάνω δύο δικά μου πίσω...!!! και εσύ γελούσες με τις αντιδράσεις μου!!! Φύγαμε λίγο μετά με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε ..... Συνεχίσαμε να μιλάμε ...Κάθε μέρα γνώριζα ένα δικό σου καλύτερο χαρακτηριστικό...και η ιδέα να κάνω add τον άντρα μου όλο και έμενε "πίσω"... Μέχρι που ανοίχτηκα τόσο πολύ που σου είπα τα πάντα για τη ζωή μου. Δέχτηκες τα πάντα!!! Δέχτηκες όσα σου είπα....Για τη κατάσταση με τον άντρα μου, με τον εραστή μου, την ψυχολογική που βιώνω καθημερινά, τα προβλήματα μου.. Και ήσουν "δίπλα μου"...κοντά μου...Οι συμβουλές σου εύστοχες...μοναδικές!!! Και συνεχώς μονολογούσα "Δε μπορεί... Είναι μόνο 26......ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΑ"....Και περνούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες.. Και όλο και πιο σημαντικός μου γινόσουν...όλο και πιο απαραίτητος!!!! Δε μπορούσα όμως να το συνεχίσω....Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό σε εσένα...Δε μπορούσα και δεν ήθελα να σε πληγώσω....Δεν έχει νόημα ..σκεφτόμουν....και έπρεπε να το σταματήσω με κάποιο τρόπο.. "τώρα που είναι ακόμα νωρίς".. όπως έλεγα και ξανάλεγα!!! Θυμάμαι… σε πήρα τηλέφωνο ένα απόγευμα Παρασκευής... "Φεύγω"...μου είπες...."...Πάω

Κρήτη...Χανιά για Σαββατοκύριακο"...

-"Θέλω κατι να σου πω" -"Πάρε με σε 5 λεπτά"..μου είπες..."να μπω στο αυτοκίνητο".....Δάγκωσα τα χείλη μου.....Έπρεπε να το κάνω ...και αισθανόμουν ήδη άσχημα...για αυτά που είχα σκοπό να σου πω... Σε πήρα λίγο μετά και ξεκίνησα να σου λέω..... Πως ήταν όλα στημένα....Όλα στημένα επάνω σου...σαν ένα κακόγουστο αστείο!!! Ένα "ΑΑΑ....." κατάφερες μόνο να πεις...και μετά σιωπή.... Από εκείνη την μέρα δεν απαντούσες στα τηλεφωνήματα μου, στα μηνύματα μου...δε δέχτηκες να σου εξηγήσω... Από τότε ένιωσα πως έχασα ένα μοναδικό φίλο...Ίσως το καλύτερο φιλαράκι που είχα στη ζωή μου.... Το φιλαράκι που με έκανε να σκέφτομαι "αλλιώς", να αγαπώ λίγο περισσότερο τον εαυτό μου, να ξεχάσω τα προβλήματα που αντιμετώπιζα.... Με έκανες να νιώθω και πάλι..."Άνθρωπος"................ "Λυκούργο".... Σ' ευχαριστώ και Σ' αγαπώ "Φένια" 37 Αθήνα

ΓΡΑΨΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΙΣ ΣΤΗ ΡΙΤΑ ΣΤΟ E MAIL densexexasapote@hotmail.com. Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ MAG NEWS ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΣΑΣ...

ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΠΗ ΧΑΤΖΗΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ Η ταλαντούχα και αγαπημένη ποιήτρια Νόπη Χατζηιγνατιάδου έχει διακριθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, βραβευτεί με σημαντικά βραβεία ενώ η δεύτερη ποιητική της συλλογή "Ιέρεια ουρανού και θάλασσας", Αθήνα, εκδ. Βεργίνα έχει λάβει το Βραβείο "Βιβλίο της χρονιάς" 2011 στο νομό Δράμας.

Από την ποιητική συλλογή "Ιέρεια ουρανού και θάλασσας, εκδόσεις Βεργίνα, 2011

Θυμάμαι Γεννήθηκα χειμώνας Γενάρης μήνας δεν κρύωνα φορούσα πάντα άυλο επανωφόρι στην καρδιά μου. Μετά θυμάμαι έβαψα φθινόπωρο το μυαλό μου στράγγιζα τους χυμούς από τον κορμό δάκρυα μέσα στη μήτρα μου τα 'χυνα. Θυμάμαι ήμουνα καλοκαίρι όταν μεγάλωνα ήμουνα καλοκαίρι. Όταν ληστέψατε την πατρίδα μου εγώ ήμουνα καλοκαίρι, έφεγγα με τον ήλιο μου τα μάτια σας και έπαιζα με αγκάθια στις αυλές σας. Θυμάμαι μόνο την άνοιξη δε θυμάμαι την έχω χρόνια φυλακτό στις ρίζες μου στο χώμα που εσείς δεν ξεχάσατε να βιάζετε.

ΝΟΠΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ

ΠΟΙΗΣΗΣ “Γεννήθηκα χειμώνας Γενάρης μήνας δεν κρύωνα φορούσα πάντα άυλο επανωφόρι στην καρδιά μου”.

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 00357 25561963

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ

ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ Ωρες σιγής τα πέπλα της απλώνει, το κορμί του δισταγμού μας να αγκαλιάσει, γλυκά να νανουρήσει κάθε σκέψη, ενοχής χρόνια να ξορκίσει....

πέρασαν χρόνια , και ακόμα με φοβάσαι λυγμέ... θα πει η αυταπάτη , μα έγώ σε τρέφω, εγώ σε μεγαλώνω, για να κερνάς γλυκό πιοτό τον πόνο...

κι' ανέλπιδα δεν θα' ναι πια τα χρόνια, που τόλμησε η καρδιά σου να αγαπήσει, την πλάνη μιας μορφής παραδεισένιας, και χάθηκε στου μίσους μας το δίχτυ....

ΠΕΡΙ... ΠΟΙΗΣΗ Ωρες σιγής τα πέπλα της απλώνει, το κορμί του δισταγμού μας να αγκαλιάσει, γλυκά να νανουρήσει κάθε σκέψη, ενοχής χρόνια να ξορκίσει....

Σ

το Public του Mall της Λεμεσού στην Κύπρο βρέθηκαν την Μεγάλη Τρίτη 10 Απριλίου δύο αγαπημένες συγγραφείς, η Μαρίνα Φραγκεσκίδου και η Ελίζα Σολέα. Οι συγγραφείς του Εκδοτικού Οίκου των Αναζητήσεων υπέγραψαν αντίτυπα των βιβλίων τους “Ευτυχία από το Παράθυρο” και “Ουπς! Φίλησα πολλούς βάτραχους” αντίστοιχα, ενώ συνομίλησαν με αναγνώστες και αναγνώστριες σε ένα ευχάριστο περιβαλλον. Εκεί βρέθηκαν επίσης η κυρία Μαρία Στυλιανού, Διευθύντρια του Εκδοτικού οίκου των Αναζητήσεων, η κυρία Θάλεια Κουνούνη αγαπημένη συγγραφέας και η κυρία Τροοδία Αντωνιάδου που διετέλεσε δημοτική σύμβουλος Λεμεσού από το 2006 μέχρι το 2011. Η αναζήτηση του ιδανικού άντρα είναι στόχος ζωής «...Τον θέλω ψηλό, μελαχρινό με μαύρα εκφραστικά μάτια, επιβλητική μύτη (ότι κι αν σημαίνει αυτό) και σαρκώδη πλούσια χείλη...» Πες τον βρήκες και στην καλύτερη τον παντρεύτηκες κιόλας! Μετά; ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ:

BOOK SIGNING ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ «Όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να είναι ευτυχισμένος έστω και μακριά σου». Όχι ακριβώς μόνο μαζί σου θες να είναι! Η Μαρίνα Φραγκεσκίδου στο πρώτο της βιβλίο με χιούμορ μας ταξιδεύει στις ιστορίεςτριών γυναικών τόσο διαφορετικών και τόσο ίδιων. Η Αντιγόνη είναι μεγαλοστέλεχος σε πολυεθνική εταιρεία, η Ισμήνη φιλόλογος γαλλικών και η Ελπίδα ψυχολόγος. Πίστεψαν οτι βρήκαν η κάθε μια τον δικό της ιδανικό άντρα. Τον αγκάλιασαν, τον φίλησαν, τον αγάπησαν... Τελικά στα πόσα θέλω γεμίζει μια καρδιά; ΟΥΠΣ! ΦΙΛΗΣΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥΣ Ένα μυθιστόρημα με χιούμορ και πετυχημένες ατάκες μιας παρέας γυναικών στην τρυφερή ηλικία των 30! Ελεύθερες και ωραίες κοιτάζουν τον κόσμο των αντρών η κάθε μια με το δικό της μάτι. Το μυθιστόρημα θα σας κάνει να γελάσετε με την ψυχή σας και να κλάψετε με την καρδιά σας. Αν ταυτόχρονα λάβετε και κάποια μηνύματα μην σας ανησυχεί ήταν και αυτό μέσα στο σχέδιο. Γι? αυτό αν και εσύ ψάχνεις το μεγάλο έρωτα, ΠΡΟΣΟΧΗ! μπορεί να πρέπει να φιλήσεις πολλούς βατράχους.

Στο Public του Mall της Λεμεσού στην Κύπρο βρέθηκαν την Μεγάλη Τρίτη 10 Απριλίου δύο αγαπημένες συγγραφείς, η Μαρίνα Φραγκεσκίδου και η Ελίζα Σολέα. Οι συγγραφείς του Εκδοτικού Οίκου των Αναζητήσεων υπέγραψαν αντίτυπα των βιβλίων τους “Ευτυχία από το Παράθυρο” και “Ουπς! Φίλησα πολλούς βάτραχους” αντίστοιχα και συνομίλησαν με αναγνώστες και αναγνώστριες.

MAG

World

Ο Τζόνι Ντεπ και η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ έγιναν κανίβαλοι στην ταινία «Sweeney Todd». Στην πραγματικότητα, το ίδιο έκαναν στη Βραζιλία ένα ζευγάρι και η ερωμένη του, που κατηγορούνται για τουλάχιστον δύο δολοφονίες γυναικών τις οποίες στη συνέχεια έφαγαν, φθάνοντας μάλιστα το σημείο να φτιάχνουν και να πωλούν πίτες με κρέας των θυμάτων τους. Οι αρχές υποπτεύονται πως θύματα των κανίβαλων έχουν πέσει ακόμη οχτώ γυναίκες. Η Ιζαμπέλ Κριστίνα Πίρεζ ντα Σιλβέιρα, ο σύζυγός της Χόρχε Μπελτράο Νεγκρομόντε και η ερωμένη του Μπρούνα Κριστίνα Ολιβέιρα ντα Σίλβα ζούσαν στο ίδιο σπίτι εδώ και καιρό. Είχαν δημιουργήσει σέκτα την οποία ονόμαζαν «Καρτέλ», και αποστολή τους ήταν να εξαγνίσουν τον κόσμο και να μειώσουν τον πληθυσμό. Οπως υποστήριξαν όταν πια ομολόγησαν τα εγκλήματά τους, μια φωνή τούς ωθούσε στις πράξεις τους. Στόχος, όπως είπαν, ήταν να σκοτώνουν τουλάχιστον δέκα γυναίκες τον χρόνο. Στην όλη υπόθεση εμπλέκεται κι ένα ανήλικο παιδί, το οποίο φέρονται να χρησιμοποιούσαν ως δόλωμα για να προσελκύουν γυναίκες που ενδιαφέρονταν να γίνουν νταντάδες του. Το κουβάρι της μακάβριας δράσης τους άρχισε να ξετυλίγεται όταν

ΣΟΚ ΣΤΗ

ΒΡΑΖΙΛΙΑ Ο Τζόνι Ντεπ και η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ έγιναν κανίβαλοι στην ταινία «Sweeney Todd». Στην πραγματικότητα, το ίδιο έκαναν στη Βραζιλία ένα ζευγάρι και η ερωμένη του, που κατηγορούνται για τουλάχιστον δύο δολοφονίες γυναικών τις οποίες στη συνέχεια έφαγαν, φθάνοντας μάλιστα το σημείο να φτιάχνουν και να πωλούν πίτες με κρέας των θυμάτων τους. Οι αρχές υποπτεύονται πως θύματα των κανίβαλων έχουν πέσει ακόμη οχτώ γυναίκες.

χρησιμοποίησαν την πιστωτική κάρτα ενός από τα θύματά τους. Ετσι έφθασε σ' εκείνους η αστυνομία, άντρες της οποίας πήγαν στο σπίτι τους, αλλά αντί να τους συλλάβουν για την κάρτα βρέθηκαν μπροστά στην αποτρόπαια δράση τους. Πρώτη «έσπασε» η 51χρονη Ιζαμπέλ, οπότε αναγκάστηκαν να ομολογήσουν τόσο ο συνομήλικος σύζυγός της όσο

και η 25χρονη ερωμένη. Οπως είπαν, αφού σκότωναν τα θύματά τους, τεμάχιζαν το πτώμα, το έβραζαν και έβαζαν τα κομμάτια στην κατάψυξη. Το αγαπημένο κομμάτι για τους τρεις ήταν η καρδιά. Οι δράστες έκαναν κανίβαλο και το μικρό παιδί.

MAG

World

Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή στην Κωνσταντινούπολη η τελευταία απόγονος της οθωμανικής δυναστείας. Η Φατμά Νεζλισάχ Οσμάνογλου Σουλτάν, πριγκίπισσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Αιγύπτου, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 91 ετών τα ξημερώματα της Δευτέρας στην άλλοτε πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εγγονή του τελευταίου σουλτάνου της οθωμανικής αυτοκρατορίας Μεχμέντ του 5ου, η Νεζλιζάχ γεννήθηκε το 1921, πριν από την κατάργηση του σουλτανάτου, και η γέννησή της ανακοινώθηκε με κανονιοβολισμούς. Ηταν η τελευταία Οθωμανή που καταγράφηκε στα αρχεία της δυναστείας. Σε ηλικία τριών ετών ωστόσο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά της Κωνσταντινούπολη, όταν η νεοσύστατη Τουρκική Δημοκρατία κατήργησε το οθωμανικό σουλτανάτο και εξόρισε τα μέλη της οθωμανικής βασιλικής οικογένειας το 1924. Οι άντρες της οικογένειας πήραν άδεια να επιστρέψουν στη χώρα τη δεκαετία του '50, ενώ οι γυναίκες μόλις το 1974. Η Νεζλιζάχ, αφού έζησε ένα μεγάλο μέρος της εξόριστης ζωής της στη Γαλλία, παντρεύτηκε το 1940 τον Αιγύπτιο πρίγκιπα Μοχάμεντ Αμπντέλ Μονεΐμ και μετακόμισε στην πατρίδα του. Ο τελευταίος συγγενής της ήταν ο Ερτουγκρούλ Οσμάν Οσμάνογλου, ο οποίος πέθανε το 2009. Η κηδεία της της Φατμά Νεζλισάχ

ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΠΝΟΗ Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή στην Κωνσταντινούπολη η τελευταία απόγονος της οθωμανικής δυναστείας. Η Φατμά Νεζλισάχ Οσμάνογλου Σουλτάν, πριγκίπισσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Αιγύπτου, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 91 ετών τα ξημερώματα της Δευτέρας στην άλλοτε πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οσμάνογλου Σουλτάν έγινε χθες στο νεκροταφείο Ασιγιάν Ασρί της Πόλης, παρουσία του αναπληρωτή πρωθυπουργού της χώρας Μπουλέν Αρίντς, ο οποίος εκπροσώπησε την τουρκική κυβέρνηση στην κηδεία. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

εξέφρασε τη θλίψη του για τον θάνατο στη διάρκεια χτεσινής ομιλίας του στο Κοινοβούλιο χαρακτηρίζοντάς τη σύμβολο ευγένειας, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ εξέδωσε συλλυπητήρια ανακοίνωση.

MAG

World

Τα πρόσωπά τους είναι καλυμμένα κάτω από ένα βαρύ στρώμα μακιγιάζ που επιχειρεί να καμουφλάρει την πραγματική τους ηλικία. Το μακιγιάζ όμως δεν είναι το μόνο που βοηθά τις ανήλικες πόρνες του Μπαγκλαντές να δείχνουν πιο... γυναίκες καθώς προκειμένου να αποκτήσουν καμπύλες και μεγαλύτερες αντοχές, καταφεύγουν σε επικίνδυνα στεροειδή που χρησιμοποιούνται για την πάχυνση των αγελάδων! Παρά το γεγονός ότι υπάρχει πληθώρα ανδρών που αναζητεί τη συντροφιά ανήλικων κοριτσιών, η εξευτελιστική ταρίφα των 0,40 ευρώ για κάθε συνεύρεση καθιστά επιτακτική την ανάγκη για την εύρεση όσο το δυνατόν περισσότερων πελατών τη βραδιά για τις νεαρές κοπέλες. Επειδή όμως αυτό απαιτεί σωματικές αντοχές, τα κορίτσια καταφεύγουν στην κατάχρηση στεροειδών ουσιών που μπορούν να αποβούν ακόμη και θανατηφόρες. «Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην εμφάνισή μου τώρα και της υποσιτισμένης εμφάνισης της παιδικής μου ηλικίας» λέει η 17χρονη Χάσι που πουλήθηκε ως πόρνη σε οίκο ανοχής της παραγκούπολης Κανταπάρα, στα δέκα της χρόνια, οπότε και άρχισε να κάνει χρήση στεροειδών. «Είμαι πιο υγιής από πριν και αντέχω να εξυπηρετήσω πολλούς πελάτες την ημέρα. Μερικές φορές φτάνουν και τους δεκαπέντε» προσθέτει περήφανα. Η Χάσι είναι μία από τις περίπου 900 ανήλικες εκδιδόμενες που ζουν μια οδυνηρή ζωή εκμετάλλευσης στις παράγκες της Κανταπάρα, ανίκανες να ξεφύγουν από αυτήν εξαιτίας του χρέους που έχουν και του φόβου του στίγματος, αναγκασμένες συνάμα να παίρνουν Oraxedon, μια ουσία που φέρνει περισσότερο εισόδημα, αλλά και σοβαρές παρενέργειες. Σύμφωνα με τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, το συγκεκριμένο στεροειδές, που χρησιμοποιείται από τους αγρότες για την πάχυνση των κοπαδιών τους, λαμβάνεται από το 90% των κοριτσσιών ύστερα από απαίτηση των «σαρντάρνι» τους, δηλαδή των γυναικών που διευθύνουν τους οίκους ανοχής. Το εν λόγω σκεύασμα αυξάνει την όρεξή τους, τα βοηθά να πάρουν γρήγορα κιλά και τους χαρίζει μια πιο «υγιή» εμφάνιση, για να καλύπτουν τα γούστα των πελατών που προτιμούν γυναίκες με καμπύλες. Η μακροχρόνια χρήση του ωστόσο προκαλεί υπέρταση, εξασθένηση του ανοσοποιητικού και εθισμό. «Η σαρντάρνι μου με ανάγκασε να πάρω ένα

ΠΟΡΝΕΣ ΔΕΚΑ ΕΤΩΝ Τα πρόσωπά τους είναι καλυμμένα κάτω από ένα βαρύ στρώμα μακιγιάζ που επιχειρεί να καμουφλάρει την πραγματική τους ηλικία. Το μακιγιάζ όμως δεν είναι το μόνο που βοηθά τις ανήλικες πόρνες του Μπαγκλαντές να δείχνουν πιο... γυναίκες καθώς προκειμένου να αποκτήσουν καμπύλες και μεγαλύτερες αντοχές, καταφεύγουν σε επικίνδυνα στεροειδή που χρησιμοποιούνται για την πάχυνση των αγελάδων!

χάπι. Με έδειρε και σταμάτησε να μου δίνει φαγητό. Με απείλησε και μου υπενθύμισε τα δάνεια που έχω να ξεπληρώσω» προσθέτει η Χάσι, αναφερόμενη

στο ποσό των 180 ευρώ που πλήρωσε η μαντάμ της για να την «αγοράσει».

MAG

World

Γνωρίστηκαν 10 λεπτά ως παιδιά, ξαναβρέθηκαν στο internet, παντρεύτηκαν μέσω Skype και αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί μετά από 3 μήνες. Ο Syed Islam ο οποίος ζει στο Southampton παντρεύτηκε μέσω Skype την Monira Chowdhury με την οποία είχε γνωριστεί όταν ήταν παιδί μόλις δέκα λεπτά. Μετά από χρόνια ξαναβρέθηκαν μέσω internet και ύστερα από πολύωρες συζητήσεις μέσω Skype ερωτεύτηκαν. Και ο έρωτάς τους δεν σταμάτησε εκεί. Χωρίς να συναντηθούν από κοντά παντρεύτηκαν διαδικτυακά ενώ αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί μετά από τρεις μήνες.

"Τη συνάντησα στο αεροδρόμιο του Heathrow και την αγκάλιασα. Στην αρχή ήταν ντροπαλή αλλά μετά χαλάρωσε. Ήμουν ενθουσιασμένος. Ξέρω πως ο γάμος μας ασυνήθιστος αλλά η απόσταση δε μετράει", είπε στην Daily Mail o 28χρονος Syed.

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΣΩ SKYPE Γνωρίστηκαν 10 λεπτά ως παιδιά, ξαναβρέθηκαν στο internet, παντρεύτηκαν μέσω Skype και αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί μετά από 3 μήνες. Ο Syed Islam ο οποίος ζει στο Southampton παντρεύτηκε μέσω Skype την Monira Chowdhury με την οποία είχε γνωριστεί όταν ήταν παιδί μόλις δέκα λεπτά.

Η συνομήλικη σύζυγός του ανέφερε: "Ήταν ακριβώς όπως τον περίμενα. Ένας καλός

άνθρωπος και περνάμε πολύ καλά. Ταιριάζουμε". Το ζευγάρι σχεδιάζει τον ερχόμενο χρόνο να κάνει πάρτι στο Μπαγκλαντές για

το γάμο τους ενώ η νύφη θα μείνει μέχρι τον Απρίλιο στην Αγγλία όταν και θα επιστρέψει στην Αμερική.

Ε Σ Η Ρ Ο Φ Ο Λ Κ Υ Κ

MAG

World

«Να τους ευνουχίσουν και να ρίξουν τα σεξουαλικά τους όργανα στους σκύλους!» Η έφηβη Ουκρανή που δίνει μάχη για τη ζωή της ζητά, σε βίντεο που τράβηξε η μητέρα της, εκδίκηση για τους βιαστές της, οι οποίοι παραλίγο να τη στραγγαλίσουν, ενώ επιχείρησαν να την κάψουν ζωντανή. Το βίντεο-σοκ κάνει τον γύρο του YouTube και ρίχνει λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων που έχουν ξεσπάσει στην Ουκρανία. Η Οξάνα Μάκαρ δείχνει εξουθενωμένη καθώς η μητέρα της, Τετιάνα Σουροβίτσα, με την κάμερα στο χέρι την πιέζει να περιγράψει τη φρίκη που έζησε λέγοντάς της: «Πες λίγα λόγια για την Ουκρανία». Η νεαρή αρχίζει να μιλά, αλλά σταματά, φανερά εξουθενωμένη. Η 18χρονη Ουκρανή βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση επειδή από την πυρπόλησή της από τους βιαστές στις 9 Μαρτίου κάηκε το 55% του δέρματός της, ενώ οι χειρουργοί χρειάστηκε να της ακρωτηριάσουν ένα χέρι και τα δύο πόδια της. Μάλιστα, όταν η μητέρα της κάποια στιγμή τη ρωτά πώς θα επιβιώσει, η όμορφη ξανθιά κοπέλα τής λέει με όση δύναμη της έχει απομείνει: «Πώς θα ζήσω; Θα ζήσω. Τελεία και παύλα». Η μητέρα της Οξάνα κατακρίθηκε για το βίντεο. Πολλοί είπαν ότι

ΖΗΤΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Η έφηβη Ουκρανή που δίνει μάχη για τη ζωή της ζητά, σε βίντεο που τράβηξε η μητέρα της, εκδίκηση για τους βιαστές της, οι οποίοι παραλίγο να τη στραγγαλίσουν, ενώ επιχείρησαν να την κάψουν ζωντανή. Το βίντεοσοκ κάνει τον γύρο του YouTube και ρίχνει λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων που έχουν ξεσπάσει στην Ουκρανία.

εκμεταλλεύεται τη φρικτή εμπειρία του παιδιού της, που στο βίντεο φαίνεται να υποφέρει από δυνατούς πόνους. Επίσης, κατηγορήθηκε ότι ξοδεύει τα χρήματα που μάζεψε από εράνους για τη θεραπεία της κόρη της για άλλους σκοπούς, ενώ δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ότι ζητάει υψηλές αμοιβές

προκειμένου να δώσει συνεντεύξεις. Το γεγονός ότι ύποπτοι για την αγριότητα σε βάρος της κοπέλας θεωρούνται οι γιοι αξιωματούχων της χώρας έχει προκαλέσει μαζικές διαμαρτυρίες, κυρίως από τις Femen, τις γυμνόστηθες ακτιβίστριες υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών.

MAG

Show

Κατέκτησε το status του καρδιοκατακτητή χάρη στον ρόλο του ως βαμπίρ στις ταινίες «Twilight». Τώρα, υποδυόμενος τον τυχοδιώκτη γόη στη νέα ταινία «Bel ami», είναι σίγουρο ότι αυτό το status θα εδραιωθεί! Ο 25χρονος Ρόμπερτ Πάτινσον στο τρέιλερ της νέας ταινίας φαίνεται να έχει καυτές σκηνές και με τις τρεις πρωταγωνίστριές του, την Κριστίνα Ρίτσι, την Ούμα Θέρμαν και την Κριστίν Σκοτ Τόμας. Η ταινία, που βασίζεται στη γαλλική ομώνυμη νουβέλα του Γκι ντε Μοπασάν, περιγράφει τις περιπέτειες του Ζορζ Ντιρουά, ο οποίος από πάμπτωχος στρατιώτης βρίσκεται να συναναστρέφεται με την ελίτ του Παρισιού του 1890. Ο νέος ρόλος του «τρυφερού βαμπίρ» σίγουρα θα σοκάρει τις θαυμάστριές του, αφού έχει τα χαρακτηριστικά ενός ανήθικου εκμεταλλευτή. «Το σενάριο είναι απολύτως σύμφωνο με το βιβλίο και επειδή αυτός ο τύπος είναι στην ουσία ένας τιποτένιος που κερδίζει πάντα στο τέλος, είναι πολύ δύσκολο να το προωθήσεις. Ειδικά μ' εμένα σ' αυτόν τον ρόλο» έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Πάτινσον, που εξηγεί: «Ολοι στην παραγωγή ανησυχούσαν ότι το κοινό θα σκέφτεται “μα θέλω αυτός να είναι καλός. Πρέπει να είναι καλός με τις γυναίκες!”».

ΑΠΟ ΒΑΜΠΙΡ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ Κατέκτησε το status του καρδιοκατακτητή χάρη στον ρόλο του ως βαμπίρ στις ταινίες «Twilight». Τώρα, υποδυόμενος τον τυχοδιώκτη γόη στη νέα ταινία «Bel ami», είναι σίγουρο ότι αυτό το status θα εδραιωθεί! Ο 25χρονος Ρόμπερτ Πάτινσον στο τρέιλερ της νέας ταινίας φαίνεται να έχει καυτές σκηνές και με τις τρεις πρωταγωνίστριές του, την Κριστίνα Ρίτσι, την Ούμα Θέρμαν και την Κριστίν Σκοτ Τόμας. Η ταινία, που βασίζεται στη γαλλική ομώνυμη νουβέλα του Γκι ντε Μοπασάν, περιγράφει τις περιπέτειες του Ζορζ Ντιρουά, ο οποίος από πάμπτωχος στρατιώτης βρίσκεται να συναναστρέφεται με την ελίτ του Παρισιού του 1890.

Πάντως ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντέκλαν Ντόνελαν έχει να λέει τα καλύτερα για τον επαγγελματισμό του νεαρού σταρ. «Ο Ρόμπερτ είναι ένας πολύ σοβαρός ηθοποιός και επέμενε να κάνει πρόβες για έναν ολόκληρο μήνα πριν κάνει το γύρισμα της πρώτης

σκηνής. Αυτό είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο στη δουλειά μας. Αυτός το έκανε επειδή παίρνει την υποκριτική πολύ στα σοβαρά» εξήγησε.

MAG

Show

Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, λέει η παροιμία, και στην περίπτωση της Χάλι Μπέρι ταιριάζει γάντι. Η αποκάλυψη του αρραβώνα της διάσημης ηθοποιού ήρθε από τον σύντροφό της Ολιβιέ Μαρτίνεζ (Olivier Martinez), ο οποίος επιβεβαίωσε τις φήμες των τελευταίων εβδομάδων! Οι πληροφορίες περί αρραβώνα της 45χρονης Μπέρι ξεκίνησαν μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, όταν εθεάθη με ένα λαμπερό μονόπετρο στο δάχτυλό της. Ωστόσο, κανείς από τους δύο δεν επιβεβαίωνε αλλά ούτε και διέψευδε τα όσα ακούγονταν τον τελευταίο καιρό. Η επιβεβαίωση των χαρμόσυνων νέων ήρθε διά στόματος Μαρτίνεζ την περασμένη εβδομάδα σε εκδήλωση στο Μαϊάμι. «Ναι, φυσικά και αρραβωνιαστήκαμε» αρκέστηκε να δηλώσει. Παράλληλα, ο 46χρονος ηθοποιός διέψευσε τις φήμες πως το εντυπωσιακό δαχτυλίδι που φορούσε η αγαπημένη του δεν ήταν τελικά αυτό με το οποίο έγινε η πρόταση. Για να εντυπωσιάσει την εκλεκτή της καρδιάς του, ο Μαρτίνεζ παρήγγειλε το μονόπετρο σε γνωστό κοσμηματοπωλείο του Παρισιού, το οποίο επιμελείται επί δεκαετίες κοσμήματα για τα μέλη των βασιλικών οικογενειών. Μετά τον αρραβώνα ακολουθεί συνήθως ο γάμος και η Μπέρι μοιάζει να είναι πιο σίγουρη από ποτέ για την επιλογή της. Αν και έχει κάνει ήδη δύο αποτυχημένους γάμους στο παρελθόν, θεωρεί πως βρήκε την ευτυχία στο πρόσωπο του Μαρτίνεζ. «Δεν πρόκειται να παντρευτώ ξανά» δήλωσε κάποτε στην εκπομπή της Οπρα Γουίνφρεϊ. Τώρα όμως φαίνεται πως θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις της. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το φθινόπωρο του 2010 στα γυρίσματα της ταινίας «Dark Tide» και έκτοτε είναι μαζί και αγαπημένο. Αυτός θα είναι ο τρίτος γάμος για τη βραβευμένη με Οσκαρ ηθοποιό και μέσα της θα εύχεται να στεριώσει έπειτα από τα δύο προηγούμενα διαζύγια. Παντρεύτηκε για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1993 με τον πρώην αστέρα του μπέιζμπολ Ντέιβιντ Τζάστις (David Justice) και χώρισαν τρία χρόνια αργότερα. Το διαζύγιο τη στεναχώρησε πολύ, σε σημείο μάλιστα να σκεφτεί ακόμα και να αφαιρέσει τη ζωή της, αλλά δεν το έκανε γιατί, όπως δήλωσε, δεν θα άντεχε στη σκέψη να δει η μητέρα της το άψυχο κορμί της. Ο δεύτερος γάμος ήταν το 2001 με τον τραγουδιστή της R'n'B Ερικ Μπένετ (Eric Benet). Ο Μπένετ απάτησε τη σύζυγό του με αγνώστων στοιχείων ερωμένη και αυτή ήταν η αιτία του χωρισμού τους το 2003. «Θέλω αγάπη και ελπίζω πως θα τη βρω» είχε δηλώσει τότε. Το διαζύγιο εξεδόθη δύο χρόνια αργότερα και ενώ η Μπέρι υιοθέτησε την κόρη του Μπένετ, την Ιντια. Πριν έρθει στη ζωή της ο Ολιβιέ Μαρτίνεζ, η Μπέρι διατηρούσε μια θυελλώδη σχέση με το μοντέλο Γκαμπριέλ Ομπρί (Gabriel Aubry). Γνωρίστηκαν σε μια φωτογράφηση το 2005 και τρία χρόνια αργότερα η πανέμορφη ηθοποιός έφερε στον κόσμο τη μικρή Νάλα. Ομως, η ευτυχία τους δεν κράτησε πάνω από δύο χρόνια και το 2010 αποφάσισαν να χωρίσουν. Τότε, ξεκίνησε και η δικαστική διαμάχη για την κηδεμονία της κόρης τους. Το πρόσφατο περιστατικό με την νταντά της μικρής

ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΓΑΜΟ! Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, λέει η παροιμία, και στην περίπτωση της Χάλι Μπέρι ταιριάζει γάντι. Η αποκάλυψη του αρραβώνα της διάσημης ηθοποιού ήρθε από τον σύντροφό της Ολιβιέ Μαρτίνεζ (Olivier Martinez), ο οποίος επιβεβαίωσε τις φήμες των τελευταίων εβδομάδων!

και τις κατηγορίες πως ο Ομπρί έθεσε σε κίνδυνο την κόρη του πιθανόν θα δώσουν την κηδεμονία στη 45χρονη ηθοποιό. Με την απόφαση όμως του δικαστηρίου να εκκρεμεί, η Μπέρι παραμένει για την ώρα στις ΗΠΑ, καθώς σκοπεύει αργότερα να μετακομίσει στο Παρίσι με τον σύντροφό της. Την κέρδισε ο πρώην womanizer Είναι μαζί δύο χρόνια και η Χάλι Μπέρι πιστεύει πως πλέον βρήκε τη γαλήνη στην προσωπική της ζωή χάρη στον Ολιβιέ Μαρτίνεζ. Ο 46χρονος ηθοποιός προτού γνωρίσει την Μπέρι είχε τη φήμη του καρδιοκατακτητή στο Χόλιγουντ. Στην παριζιάνικη γοητεία του υπέκυψαν στο παρελθόν η ηθοποιός Μίρα Σορβίνο, η Αυστραλή τραγουδίστρια Κάιλι Μινόνγκ, αλλά και το μοντέλο της Victoria's Secret, η εκρηκτική Ρόζι ΧάντινγκτονΓουάιτλι. Οταν όμως

βρίσκεις την κατάλληλη, η ζωή σου αλλάζει και ο Μαρτίνεζ ετοιμάζεται τώρα να νοικοκυρευτεί μαζί με την αγαπημένη του στο Παρίσι.

MAG

Show

ΤΑ ΠΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ Mary King's Close, Εδιμβούργο [Σκωτία] Κρυμμένη κάτω από την μεσαιωνική Παλαιά Πόλη του Εδιμβούργου είναι μια σειρά από μυστικούς υπόγειους δρόμους με πολύ βρώμικο παρελθόν. To σοκάκι Mary King ήταν το μέρος όπου τα θύματα της πανούκλας απομονώνονταν και υπάρχουν ιστορίες ότι πολύς κόσμος πέθανε εκεί το 17ο αιώνα. Οι υπερφυσικές δραστηριότητες αφθονούν σε εκείνο το σημείο. Μπορεί, για παράδειγμα, να νιώσεις ένα απαλό τράβηγμα στα χέρια και τα πόδια σου από μία αόρατη δύναμη. Η αιτία πιστεύεται ότι είναι το φάντασμα της Annie, ενός μικρού κοριτσιού που εγκαταλείφτηκε από τους γονείς του το 1645. Περισσότερα από 100 χρόνια αργότερα, σε μία κλασσική περίπτωση δημιουργίας παραμυθιών, ένα καινούριο κτίριο κατασκευάστηκε πάνω από το σοκάκι του Mary King, αφήνοντας τους δρόμους και τα φαντάσματα της πανούκλας να βολτάρουν ανέπαφα από κάτω. Το 2003, το σοκάκι άνοιξε για το κοινό, συνοδευόμενο από διάφορες υπερφυσικές ιστορίες για το τι συμβαίνει. Οι ξεναγοί μπορούν να σε οδηγήσουν στα δρομάκια αυτά που μοιάζουν με θησαυροφυλάκια. Επιπροσθέτως με το δωμάτιο της Annie υπάρχουν τυπικές ανακατασκευές παλιομοδίτικων τρόπων ζωής και θανάτων από πανούκλα. Το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι να συνεχίζεις να περπατάς, ακόμα κι όταν νιώθεις ένα ξαφνικό ρίγος να σε διαπερνά. Αβαείο του Thelema, Σικελία [Ιταλία] Ο Aleister Crowley είναι πιθανόν ο πιο κακόφημος «μάγος» του κόσμου, όπως και το σκεπασμένο πλέον από την βλάστηση πέτρινο σπίτι του, του οποίου οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι από παγανιστικές τοιχογραφίες, και

Αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο σχετικά με τον ταξιδιωτικό σου... προορισμό είναι να έχει καλές παραλίες, όλες τις ανέσεις στο ξενοδοχείο κι έναν αέρα κοσμοπολιτισμού. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν κρύβει κάποια περίεργη και ανατριχιαστική ιστορία; Κι όμως, εκατομμύρια τουρίστες από κάθε γωνιά της γης τους επισκέπτονται, καθώς πλέον έχουν αξιοποιηθεί έξυπνα και θεωρούνται από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν.

ήταν κάποτε η έδρα των σατανιστικών του οργίων. Ή έτσι, τουλάχιστον, αναφέρθηκε τη δεκαετία του 1920. Ο Crowley είναι γνωστός για τους διάσημους οπαδούς του, μεταξύ των οποίων τους Jimmy Page και Marilyn Manson, και το γεγονός ότι εμφανίζεται στο εξώφυλλο των Beatles, Stg. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Ίδρυσε το Αβαείο του Thelema -ονομάστηκε έτσι από μία ουτοπία, η οποία περιγράφεται στο Gargantua του Rabelai, το μότο του οποίου ήταν «Do as thou wilt» (αγγλική καθαρεύουσα, «κάνε αυτό που θέλεις»). Η παράκτια πόλη Cefalu στη Σικελία, όπου εγκαταστάθηκε,

έγινε μία κοινότητα ελεύθερης αγάπης με μία σκοτεινή πλευρά: οι αρχάριοι αναγκάζονταν να περάσουν μία νύχτα στο «Δωμάτιο των Εφιαλτών», όπου, τίγκα στο χασίς και το όπιο κοίταζαν τις τοιχογραφίες της γης, του παραδείσου και της κόλασης. Ο κινηματογραφιστής Kenneth Anger προχώρησε στη δημιουργία μιας ταινίας στο χώρο αυτό, το 1945, μόνο που το film χάθηκε μυστηριωδώς. Το Αβαείο τώρα είναι ένα σχεδόν ερείπιο, αλλά στο εσωτερικό του υπάρχουν μερικές αυθεντικές διαβολικές τοιχογραφίες που ο Crowley χρησιμοποιούσε με σκοπό να τρομάζει τους μαθητές τους. Όσοι επισκέπτονται τη Σικελία, μπορούν να περάσουν από το χώρο και να νιώσουν τις… δονήσεις.

ελαίων, συνέβη μία σφαγή και η πόλη δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.

Κάστρο Bran [Ρουμανία] Στην κορυφή ενός λόφου που προκαλεί ίλιγγο στέκει επιβλητικό ένα κάστρο, το οποίο μοιάζει να μη διαθέτει καθόλου οριζόντιες επιφάνειες: ατέλειωτες σκάλες και πύργοι είναι τα μόνα ορατά σημεία του. Εσωτερικά, υπόγειοι διάδρομοι ενώνουν δεκάδες δωμάτια μεταξύ τους, τα οποία περιέχουν περίτεχνες αντίκες και πανοπλίες. Αυτό που λείπει από το κάστρο του Δράκουλα, όπως ονομάζεται το κάστρο του Bran, είναι μια βραδιά με αστραπόβροντα για να ολοκληρώσουν το σκηνικό. Ένα σύννεφο θρύλων και δεισιδαιμονιών, υψώνεται πάνω από τη ρουμανική πόλη Bran. Το κάστρο, λόγω της ταινίας Dracula, του Bram Stoker, συγκεντρώνει κάθε χρόνο 450.000 επισκέπτες. Το όνομα προέρχεται από έναν περιβόητο σαδιστή τύραννο, τον Vlad the Impaler, γνωστό ως Vlad Dracula, ο οποίος λέγεται ότι χρησιμοποιούσε το κάστρο σαν περιστασιακή βάση για τις επιχειρήσεις του. Ο Vlad απέκτησε το ψευδώνυμό του καρφώνοντας δεκάδες χιλιάδες εχθρούς σε πασσάλους.

Βάλτος Manchac, Λουισιάνα [ΗΠΑ] Καθώς προσπαθείς να σπρώξεις τη βάρκα σου μέσα στο βάλτο, αρχαία κυπαρίσσια και βρύα σκεπάζουν κατά μήκος το νερό. Οι κραυγές που ακούς από μακριά μπορεί να είναι από τα rou ga rou, την Cajun έκδοση του Λυκανθρώπου. Ο βάλτος Manchac (δηλαδή ο «στοιχειωμένος βάλτος») κοντά στη Νέα Ορλεάνη, αποτελεί το όνειρο κάθε οπαδού του γοτθικού νότου. Μία φυλακισμένη μάγισσα βουντού λέγεται ότι έχει ρίξει κατάρα στους υγρούς αυτούς τόπους, στο γύρισμα του περασμένου αιώνα, με αποτέλεσμα την εξαφάνιση τριών κωμοπόλεων από τυφώνα το 1915. Διάφορα απομεινάρια συχνά αναδύονται στην επιφάνεια σε αυτό τον απείραχτο βιότοπο των πουλιών, που έχει εγκαταλειφθεί για περισσότερα από 100 χρόνια. Τοπικό πρακτορείο κάνει περιηγήσεις στο βάλτο αλλά έχε το νου σου. Άτομα που έχουν διανυκτερεύσει σε αυτό τον τόπο μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η φύση μόνο ευγενική δε μπορεί να είναι και οι αλιγάτορες με τα κόκκινα μάτια μπορούν

Μία εγχάραξη δείχνει τον ίδιο να γιορτάζει μόνος του σε ένα τραπέζι περικυκλωμένος από αληθινά θύματά του, τα οποία κρέμονταν από καρφιά. Ο ηγεμόνας Vlad, ο οποίος σταμάτησε την προέλαση των Τούρκων στην Κεντρική Ευρώπη μέσα από μια σειρά αιματηρών μαχών, λέγεται πως ήταν τόσο αιμοσταγης με τους ηττημένους, που οι ντόπιοι και οι εχθροί έπλεξαν διάφορους θρύλους γύρω από την προσωπικότητά του, με δημοφιλέστερη την κλασική ιστορία του κόμη Δράκουλα που πίνει αίμα.

Bhangarh [Ινδία]

Στις μέρες μας το κάστρο του Δράκουλα σώζεται ακόμα, αλλά είναι σχεδόν χαλάσματα έτσι οι Ρουμάνοι για τουριστικούς λόγους επιδεικνύουν ένα άλλο κάστρο, πολύ πιο σύγχρονο και πιο κοντά σε αυτό που ο κάθε επισκέπτης περιμένει να δει. Πρόκειται για ένα αρκετά τουριστικό μέρος, αλλά έχε το νου σου γιατί στις 4μ.μ. οι επισκέπτες απομακρύνονται ώστε να είναι ασφαλείς (καλού κακού).

Το Bhangarah ανήκει στη διοικητική περιφέρεια του Rajasthan, βόρεια του Jaipur, στην Ινδία, και είναι μία πόλη με «περίεργη» ιστορία. Χτίστηκε στο 1630 για να εγκαταλειφθεί αιφνιδίως δέκα χρόνια αργότερα, για λόγους που ακόμα παραμένουν ασαφείς. Ο θρύλος λέει ότι μετά από μία σειρά γεγονότων τα οποία συνέδεαν μία πριγκίπισσα και ένα βάζο αιθέριων

Στη σημερινή εποχή χιλιάδες είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται τον περίεργο αυτό τόπο , αλλά κανείς δε μπορεί να διανυκτερεύσει. Αυτό ίσως έχει να κάνει με την υποτιθέμενη κατάρα την οποία έδωσε ένας ζηλιάρης μάγος. Ακόμα και το τοπικό αρχαιολογικό γραφείο βρίσκεται μισό μίλι μακριά (καλύτερα ασφαλείς, παρά συγχωρεμένοι). Αλλά τα μεγαλοπρεπή χαλάσματα -μεταξύ των οποίων και το

Παλάτι των Πορνών- υποδηλώνουν ότι η Bhangarh ήταν κάτι σαν τα Γόμορρα σε ακόμα πιο υπερβολικό βαθμό. Ίσως αυτή η παράδοση -και όχι οι ιστορίες για φαντάσματα- είναι ο λόγος ύπαρξης μιας πινακίδας στην είσοδο της πόλης η οποία αναφέρει «Η παραμονή μετά τη δύση του ηλίου απαγορεύεται αυστηρώς.»

Winchester House, Καλιφόρνια [ΗΠΑ] Το μυστήριο σπίτι του Winchester είναι ένα κολοσσιαίο οικοδόμημα το οποίο είναι χτισμένο στα θεμέλια μιας προκατάληψης. Λέγεται ότι η Sarah Winchester, κληρονόμος εταιρείας όπλων, δέχτηκε τις συμβουλές ενός προφήτη, ο οποίος της είπε ότι τα φαντάσματα αυτών που είχαν σκοτωθεί από όπλα Winchester θα τη στοίχειωναν αν δεν μετακόμιζε από το Connecticut στη Δύση και δεν έφτιαχνε ένα σπίτι του οποίου η κατασκευή δε θα τελείωνε ποτέ όσο εκείνη θα ζούσε. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1884 στο San Jose της Καλιφόρνια και συνεχίστηκε ασταμάτητα για 38 χρόνια, μέχρι το θάνατο της Sarah.

πραγματικά να σε τρομάξουν καθώς η βάρκα ταράζει την ηρεμία τους.

Τώρα το σπίτι των 160 δωματίων είναι στοιχειωμένο από την οργή της και γεμάτο με παράξενες «λεπτομέρειες»: σκαλιά που οδηγούν κατευθείαν στο ταβάνι, πόρτες που οδηγούν σε τοίχους, άφθονα μοτίβα αραχνών και πολύφωτα, κρεμάστρες και σκαλιά, κανονισμένα να υπάρχουν επί 13. Αναφορές, για πόρτες που χτυπούν, βήματα που ακούγονται τη νύχτα, φώτα που μετακινούνται και χερούλια πόρτας που γυρίζουν μόνα τους, έχουν γίνει πάρα πολλές από τότε που το σπίτι άνοιξε για το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται να πιστεύεις σε φαντάσματα για να τρομάξεις από το μέγεθος και την “μυστηριώδη” πολυπλοκότητα του κτιρίου…

“Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο και πόνο!”

ΤΣΑΚΙ ΤΣΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Ανασηκώνομαι και στυλώνω τα μάτια μου στην οθόνη. Τον βλέπω να μάχεται, να τινάζεται, να ανεβαίνει πύργους, βουνά, να τα βάζει με θεούς και δαίμονες προκειμένου να πετύχει το στόχο του. Και σκέφτομαι πως δεν είναι δυνατόν.. πως σίγουρα θα υπάρχει κάποιος κασκαντέρ που να τον αντικαθιστά. Κάνω όμως λάθος. Γιατί ο διάσημος Κινέζος ηθοποιός με τα σπινθηροβόλα μάτια και το πλατύ χαμόγελο, που παιδούλα ακόμη - και αν και κορίτσι - με έκανε να αγαπήσω το καράτε δεν χρειάζεται ανθρώπους να τον αντικαθιστούν, αφού μπορεί να φέρνει εις πέρας και τις πιο επικίνδυνες αποστολές ολομόναχος. Και παρόλο που διανύει πλέον την έκτη δεκαετία της ζωής του είναι το ίδιο δυνατός και θαρραλέος, το ίδιο αεικίνητος όπως ήταν μια ζωή. «Τιμή μου» τον βλέπω να γράφει σαν απάντηση στην ερώτηση που του έκανα για την παραχώρηση συνέντευξης. Ε λοιπόν όχι. Η τιμή είναι αποκλειστικά δική μου. Και η παρέλαση των σταρ από τη Mag συνεχίζεται. Με αυτή τη φορά κύριο πρωταγωνιστή τον.. Τσάκι Τσαν!! Ένα άνθρωπο πραγματικά.. υψηλών μεγατόνων!!!

M Μίλησε μου λίγο για σένα. Γεννήθηκες στο Χονγκ Κονγκ έτσι δεν είναι; Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες; Ναι γεννήθηκα στο Χονγκ Κονγκ το 1954. Όταν έγινα 7 χρόνων οι γονείς μου με έστειλαν στο Πεκίνο για να φοιτήσω στην Ακαδημία της “Όπερας του Πεκίνου”. Ήταν ένα αυστηρό σχολείο, με εξαντλητικό πρόγραμμα σπουδών, που περιελάμβανε μουσική, χορό, ακροβατικά, ηθοποιία και παραδοσιακές πολεμικές τέχνες. Από όλα εγώ προτιμούσα τις πολεμικές τέχνες αφιερώνοντας ελάχιστο χρόνο στα άλλα μαθήματα. Και σε κινηματογραφικό στούντιο πότε βρέθηκες; Δέκα χρόνια αργότερα, προκειμένου να δουλέψω ως κασκαντέρ. Και έτσι έγινε η αρχή. Από τότε ακολούθησαν πολλές ταινίες με τις σημαντικότερες σου να είναι.. Αλεξίσφαιροι Ντετέκτιβ', 'Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες', 'Οι Ιππότες της Σαγκάης', 'Μαγικό Μενταγιόν', 'Το Σμόκιν της Συμφοράς', 'Ο Κινέζος θα Σφυρίξει Τρεις Φορές', 'Χαμός στο Μπρονξ', 'Supercop', 'Supercop 2', 'Mr. Nice Guy', 'Γυαλιά Καρφιά στην Άπω Ανατολή', 'Το Φίδι στα Νύχια του Αετού'… Ναι έχω συμμετάσχει σε περισσότερες από 100 ταινίες. Είσαι επίσης παραγωγός, σεναριογράφος και τραγουδιστής, με αρκετά άλμπουμ στο ενεργητικό σου. Έχεις και το δικό σου αστέρι στο Hollywood Walk of Fame και στο Hong Kong Avenue of Stars.. Πολύ σωστά. Άρχισες την επαγγελματική σου πορεία σαν κασκαντέρ, εσύ όμως δεν χρησιμοποίησες ποτέ έναν στις ταινίες ούτε χρησιμοποιείς. Πώς τα

καταφέρνεις; Βγαίνει απλώς από μέσα μου. Δεν χρειάζομαι κασκαντέρ. Και θα συνεχίσω να κάνω μόνος μου όλες τις επικίνδυνες σκηνές, μέχρι που η υγεία μου να μην μου το επιτρέπει πια. Έχω σκαρφαλώσει ακόμη και στον πύργο του Άιφελ χωρίς καθόλου ασφάλεια ή κάποιο σχοινί που να με κρατάει, οπότε σίγουρα δεν χρειάζομαι κασκαντέρ. Διατηρείσαι κιόλας σε απίστευτη φόρμα. Τι κάνεις; Ασχολούμαι πολύ συχνά με τις πολεμικές τέχνες. Πώς είναι να γυρίζεις μια ταινία στην Κίνα και πως στην Αμερική; Είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Στην ανατολή έκανα τις δικές μου ταινίες. Κάποτε έπαιρνα και μόνος μου την κάμερα και

γύριζα τις σκηνές. Ακόμη κι όταν εγώ λάμβανα μέρος. Ήμασταν μια οικογένεια. Εδώ είναι διαφορετικά. Ποια ήταν η πιο τρομακτική κινηματογραφική σου εμπειρία; Υπήρξε κάποια; Βασικά όλα τα ατυχήματα που είχα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων σε διαφορετικές ταινίες.. οι ουλές και οι πόνοι στα κόκκαλα υπάρχουν ακόμη.. Μίλησε μου λίγο για την οικογένεια και τα παιδιά σου. Είμαι παντρεμένος με την Well Lam Lin Feng Chiao και ευτυχισμένος. Ήταν ηθοποιός στην Ταιβάν. Ο γιος μου Chen Zu Ming, γεννήθηκε το 1983. Οι γονείς μου ζουν στην Αυστραλία.

“ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ!” Το Τσάκι Τσαν δεν είναι το αληθινό σου όνομα έτσι δεν είναι; Έτσι είναι. Το αληθινό μου όνομα είναι Chan Kong Sang ή Chen Gang Sheng που σημαίνει «γεννημένος στο Χονγκ Κονγκ”. Συλλέγεις πράγματα εξ όσων γνωρίζω… Ναι. Συλλέγω τα πάντα. Μινιατούρες, αντίκες. Επίσης πολλά αστεία πράγματα. Είμαι και αστείος άνθρωπος οπότε είναι φυσικό αυτό. Ξέρεις.. μερικοί άνθρωποι λένε πως ένας ηθοποιός που είναι αστείος στην σκηνή είναι πολύ σοβαρός έξω από αυτή; Εσύ είσαι έτσι; Ναι, θα έλεγα πως ετσι είμαι επειδή έχω μια υποχρέωση. Εργάζομαι στον φιλανθρωπικό τομέα βοηθώντας κόσμο όχι μόνο στο Χονγκ Κονγκ.

Ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και βοηθώ αυτούς που με χρειάζονται. Σήμερα βοηθώ ακόμη ένα πρόσωπο στην Καμπόζη και αυτό με κάνει επίσης πολύ χαρούμενο. Πρέπει οι άνθρωποι να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Και έχω την υποχρέωση να κάνω κάτι. Οτιδήποτε δω και δεν μου αρέσει το λέω. Διατηρείς το Jackie Chan Charitable Foundation. Τι ακριβώς κάνει; Είκοσι χρόνια πριν ήταν απλώς ένα μικρό ιδρυμα που βοηθούσε ως επί το πλείστον ανθρώπους στο Χογκ Κονγκ αλλά τώρα είναι αρκετά μεγάλο. Και βοηθάει περισσότερο ανθρώπους στην Κίνα γιατί εκείνοι είναι που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Έχω κτίσει ήδη 24 σχολεία εκεί . Και τα μελλοντικά σου σχέδια; Επί του παρόντος θα έρθει το Rush Hour 4. Από κει και πέρα δεν ξέρω. Δεν μπορώ

να πω κάτι ακόμη. Οι νέοι άνθρωποι σε βλέπουν σαν το είδωλο τους. Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλεις να τους μεταφέρεις μέσω της Μαγκ; Σήμερα οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν την πίεση που δεχόμασταν εμείς. Οι καιροί έχουν αλλάξει.. Είναι μοντέρνοι, έχουν τόσες προκλήσεις και πειρασμούς να τους περιμένουν… Και δεν είναι δυνατοί.. οδηγούνται συχνά στην αυτοκτονία.. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να γίνουν πιο δυνατοί, πιο θαρραλέοι. Να μην τα βάζουν εύκολα κάτω. Να προσπαθούν. Μόνο έτσι θα πετύχουν. Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο και πόνο.

Το κορίτσι με την περίεργη persona που είχα στην ομάδα μου στο πρώτο X-Factor μας έχει μείνει αξέχαστο. Η λεπτή σιλουέτα της, τα tattoo, η τόλμη της, το διεισδυτικό βλέμμα και η απίστευτη φωνή της μας έκαναν όλους να την προσέξουμε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Τον τελευταίο καιρό τραγουδάει κάνοντας περιοδεία με το προσωπικό της συγκρότημα- τους Special K'z και φέτος εμφανίζεται με τον Στέλιο Ρόκκο και τον Δήμο Αναστασιάδη. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι μου είπε, για να την μάθουμε από την καλή και την ανάποδη. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗ

Κέλλυ Καλτσή “Ήθελα να μεγαλώσω...

Να φύγω.. Διάβαζα πολύ, Γυμναζόμουν πολύ.. Σκεφτόμουν πολύ

και τα κατάφερα...”

Ν 1. ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ: Τι θυμάσαι, τι κρατάς, τι πετάς; Άναρχα, όμορφα...Πολλά ταξίδια, πολύ μουσική.. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ταξίδια με τον μπαμπά, στα πιο απίθανα μέρη, για live εμφανίσεις. Συνήθως ακολουθούσαμε οικογενειακώς και διανυκτερεύαμε σε σκηνές και τροχόσπιτα...πηγαίναμε πολλοί μουσικοί μαζί και δημιουργούσαμε προσωρινά κοινόβια... Κρατάω αυτά ακριβώς τα ταξίδια μας...τα νοσταλγώ..ήμασταν ευτυχισμένοι με λίγα. Ταλαιπωρούμασταν, δε λέω, αλλά ήμασταν μαζί. Λίγο πριν σβήσουν οι λάμπες υγραερίου που μας έδιναν φώς στην αυτοσχέδια γειτονιά μας, ο μπαμπάς μας έπαιζε φυσαρμόνικα και ακορντεόν. Στιγμές που νοσταλγώ πολύ. Δεν πετάω απολύτως τίποτα. Τα φυλάω όλα μέσα μου...

2. ΕΦΗΒΕΙΑ: Σχολείο, έρωτες, ανησυχίες Εδώ ακριβώς ξεκινά η περίοδος που αρχίζω και σκέφτομαι...πολύ! Είναι η περίοδος που αρχίζω και ψάχνω..και ψάχνομαι...πολύ! Ζόρικη περίοδος...Δεν ήμουν το κορίτσι που έβγαινε πολύ έξω...ούτε ασχολιόμουν ιδιαίτερα με τους έρωτες...διάβαζα πολύ, ήμουν, μάλλον, αυτό που λέμε "φυτό". Πολύ καλή μαθήτρια και ιδιαιτέρως....αντικοινωνική. Δεν μου άρεσα καθόλου μα καθόλου και το μόνο που ήθελα ήταν...να μεγαλώσω... Κάπου εδώ γνωρίζω την κατάθλιψη κι αυτή εμένα...και μετά γίναμε φιλενάδες. Οι έρωτες για μένα ξεκινούν αργότερα και πάλι, όχι σε προτεραιότητα...ήθελα να μεγαλώσω...να φύγω... Διάβαζα πολύ, γυμναζόμουν πολύ..σκεφτόμουν πολύ και τα κατάφερα.......

3. ΓΥΝΑΙΚΑ: Ανεξαρτησία, ωριμότητα, όνειρα ...μεγάλωσα...κι έφυγα. Πανεπιστήμια, σχολές, ωδεία, σεμινάρια, ταξίδια...πρώτες δουλειές..πρώτα ΔΙΚΑ ΜΟΥ χρήματα..πρώτο ΔΙΚΟ ΜΟΥ σπίτι...τί ηδονή! Έπαθα, έμαθα...είδα, άκουσα...και κάπου εδώ, έρχεται ο έρωτας...και είναι

“Οι έρωτες για μένα ξεκινούν αργότερα και πάλι, όχι σε προτεραιότητα...ή θελα να μεγαλώσω...να φύγω... “

σίφουνας...οδοστρωτήρας, δαιμονικός, απόλυτος και καταστρέφει για λίγο. Όρθια ξανά! Και πάμε για δουλειά! Νέες ιδέες, μουσικοί πειραματισμοί, μπάντες, απρόσμενες συνεργασίες, νέα projects, νεύρα απογοήτευση, δικαίωση, ικανοποίηση και πάμε απ' την αρχή...τώρα όμως ξέρω...ανά πάσα στιγμή, μπορώ να ξεκινήσω ξανά 4. ΚΑΡΙΕΡΑ: Στόχοι, επιτυχία, διορατικότητα Κάθε project και νέος στόχος, νέα πρόκληση...κάθε νέα ιδέα και ένα προβοκατόρικο "κάλεσμα". Η υλοποίησή του, απίστευτη ηδονή, ευτυχία!...Είναι σαν να

“Όρθια ξανά! Και πάμε για δουλειά! Νέες ιδέες, μουσικοί πειραματισμοί, μπάντες, απρόσμενες συνεργασίες, νέα projects, νεύρα απογοήτευση, δικαίωση, ικανοποίηση και πάμε απ' την αρχή...τώρα όμως ξέρω...ανά Πάσα στιγμή, μπορώ να ξεκινήσω ξανά”...

βλέπεις το παιδί σου να παίρνει πτυχίο ή ακόμα- ακόμα να παντρεύεται και λες "Τώρα μπορώ να ηρεμήσω, να πεθάνω ήσυχος βρε αδερφέ!"..και ποτέ δεν πεθαίνεις γιατί έρχεται κι επόμενη γέννηση..κι επόμενο "παιδί", μια καινούρια ιδέα και συνεχίζεις με ακόμη μεγαλύτερη θέληση, με περισσότερη ορμή! Η επιτυχία δεν είναι ο σκοπός...αν είναι να έρχεται...καλώς να έρχεται...το "γέμισμα" είναι ο στόχος...

5. ΕΥΤΥΧΙΑ: Φιλία, ελευθερία, ισορροπία ...το "γέμισμα" που λέγαμε..δεν

ξέρω ακριβώς τί είναι..δεν ξέρω ακριβώς πώς έρχεται. Ξέρω πως νιώθεται. Προσοχή! Όχι "πώς νιώθεται".. Ξέρω πως ένα ωραίο απογευματινοβραδινό κρασάκι με τις κολλητές μου, ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, ένα νέο τραγούδι μετά από τζαμάρισμα, ο ήχος της τουρμπίνας ενός αεροπλάνου καθώς απογειώνεται για να με πάει σε μέρη μακρινά, αυτή η αίσθηση ελευθερίας, ένα μήνυμα απ' τον καλό μου "σ' αγαπώ γιατί με κάνεις καλύτερο άνθρωπο"....ένα Τραγούδι παιγμένο στο πιάνο

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ταξίδια με τον μπαμπά, στα πιο απίθανα μέρη, για live εμφανίσεις”.

“Κάθε project και νέος στόχος, νέα πρόκληση...κάθε νέα ιδέα και ένα προβοκατόρικο "κάλεσμα". Η υλοποίησή του, απίστευτη ηδονή, ευτυχία!...”

απ' τον μπαμπά..είναι λόγοι να συνεχίσω να αναπνέω... Ευχαριστώ πολύ..χαμογελάτε!!

Από πολύ μικρή οι γονείς της, της διάβαζαν παραμύθια και ιστορίες, εκείνη όμως πάντα δεν ήθελε να τελειώσουν. Αναρωτιόταν ποια θα μπορούσε να ήταν η συνέχεια και πώς θα ζούσαν οι ήρωες μετά. Έτσι άρχισε να γράφει δικές της εκδοχές γνωστών παραμυθιών και να τις διαβάζει στους δικούς της. Τις έβρισκαν διασκεδαστικές και αυτό της έδινε θάρρος για να συνεχίσει. Στα πλαίσια των σπουδών της διάβασε όλα σχεδόν τα αριστουργήματα της ελληνικής λογοτεχνίας, θαυμάζοντας τις αφηγηματικές τεχνικές και τη σύνθετη αφήγηση. Διαβάζοντας τους καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς γνώρισε τη μαγεία που μπορεί να προσφέρει στη ζωή μας ένα βιβλίο. Διαπίστωσε πως ένα κείμενο μπορεί να κρύβει μηνύματα και κομμάτια ψυχής, πως μπορεί να γίνει μέσο έκφρασης συναισθημάτων. Και είναι αλήθεια. Σήμερα η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Νάνσυ Χατζή δεν σταματάει να γράφει. Και το απολαμβάνει αφάνταστα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΝΑΝΣΥ ΧΑΤΖΗ “Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ!”

Ν

Νάνσυ μου, γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Καστοριά. Σπούδασες Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σήμερα ζεις και διδάσκεις στην Καστοριά. Εξ όσων γνωρίζω γράφεις από μικρή ηλικία. Τι ήταν εκείνο που σε οδήγησε στη συγγραφή;

Από πολύ μικρή οι γονείς μου, μου διάβαζαν παραμύθια και ιστορίες. Όμως πάντοτε δεν ήθελα να σταματήσει το παραμύθι. Αναρωτιόμουν ποια θα μπορούσε να είναι η συνέχεια και πως θα ζούσαν οι ήρωες μετά. Έτσι άρχισα να γράφω δικές μου εκδοχές γνωστών παραμυθιών και να τις διαβάζω στους δικούς μου. Τις έβρισκαν διασκεδαστικές και αυτό μου έδινε θάρρος να συνεχίζω να γράφω. Έπειτα στα πλαίσια των σπουδών μου διάβασα όλα σχεδόν τα αριστουργήματα της ελληνικής λογοτεχνίας και θαύμασα τις αφηγηματικές τεχνικές και τη σύνθετη αφήγηση. Διαβάζοντας τους καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς γνώρισα τη μαγεία που μπορεί να προσφέρει στη ζωή μας ένα βιβλίο. Διαπίστωσα πως ένα κείμενο μπορεί να κρύβει μηνύματα και κομμάτια ψυχής πως μπορεί να γίνει μέσο έκφρασης συναισθημάτων. Μετά βίωσα την απώλεια. Έχασα τον πατέρα μου. Η θλίψη και ο πόνος κυριάρχησαν στη ζωή μου για πολλά χρόνια. Τότε σκέφτηκα πως έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα είχε για ήρωες παιδιά που θα πρόσφεραν βοήθεια σε όποιον είχε ανάγκη και θα έκαναν με τον τρόπο τους πολλά παιδιά να χαμογελούν. Ήταν ένα μήνυμα ελπίδας πρώτα προς τον εαυτό μου. Έδωσα στον ήρωα πρωταγωνιστή το όνομα του πατέρα μου, Φίλιππος και θέλησα να δείξω ότι δεν είμαστε μόνοι αλλά πάντα

κάποιος υπάρχει δίπλα μας, για να μας βοηθήσει σαν Φύλακας Άγγελος μας, όπως είναι και ο τίτλος όλης της σειράς. Το "Φύλακες άγγελοι" ήταν το πρώτο βιβλίο που θέλησες να μοιραστείς με μικρούς και μεγάλους. Ήταν η αρχή μιας παιδικής σειράς. Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει το τέταρτο «Το μυστικό του πρίγκιπα». Μίλησε μου λίγο γι' αυτό; Σε αυτό το βιβλίο οι φίλοι μας ανεβαίνουν στο πλοίο με προορισμό τη μαγευτική Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι τους ξεκινά όμως η κρουαζιέρα τους στο πανέμορφο Αιγαίο δε θα είναι και τόσο ξέγνοιστή όσο θα ήθελαν. Η γνωστή συγγραφέας Έλενα Αστερίου ταξιδεύει μαζί τους. Τα παιδιά προσπαθούν να την πλησιάσουν και να τη γνωρίσουν από κοντά. Σύντομα όμως θα καταλάβουν πως «Το μυστικό του πρίγκιπα» δεν είναι απλώς ο τίτλος του νέου της ευπώλητου βιβλίου αλλά μια επικίνδυνη

“Η συγγραφή μιας σειράς είναι εύκολη, γιατί υπάρχουν ήδη στο μυαλό μου όλοι οι ήρωες και μια συνέχεια της ζωής τους”. πραγματικότητα. Έτσι μέσα στο πλοίο τα παιδιά θα μάθουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν με τη πρώτη ματιά και πως όλοι κρύβουν μυστικά. Μια ανατρεπτική παρουσίαση βιβλίου, μια περίεργη εξαφάνιση, μυστικά σημειώματα, απαγωγές και απειλές θα κάνουν το ταξίδι τους, μια επικίνδυνη θαλασσινή περιπέτεια. Πόσο δύσκολο είναι για ένα συγγραφέα να γράψει μια

αποδεκτά με αγάπη και υπάρχει ένα παιδικό κοινό που θέλει να διαβάσει, όσα γράφω. Αυτή η αποδοχή από τα παιδιά και η επαφή μου μαζί τους μέσα από εκδηλώσεις νομίζω ότι μου δίνει έμπνευση, με κάνει να θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου, τη φαντασία μου. Γράφεις παιδικά βιβλία οπότε μπορείς απόλυτα να αντιληφθείς τις σκέψεις και τα πιστεύω των παιδιών. Πώς το πετυχαίνεις αυτό χωρίς να «προδίδεις» την ψυχή τους; Η παιδική ψυχή είναι αθώα. Μέσα στην αθωότητα της δεν διεκδικεί. Δεν φωνάζει για όσα την απασχολούν, δεν πολεμά. Χαμηλόφωνα αλλά πολύ ουσιαστικά ζητά αγάπη και προσοχή, πράγματα που στους ενήλικες φαντάζουν τόσο αυτονόητα και καμιά φορά λόγω της δουλειάς ή του έντονου τρόπου ζωής τα στερούν από τα παιδιά. Μέσα λοιπόν από τα βιβλία οι σκέψεις που έχουν και τα πιστεύω ζωντανεύουν ισχυροποιούνται και έτσι τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι τα συναισθήματα που έχουν είναι συλλογικά. Άρα τα συζητούν πιο εύκολα. Οτιδήποτε είναι αυθόρμητο δεν προδίδει αλλά βοηθά τα παιδιά.

σειρά; Και γιατί παιδικά βιβλία και όχι για ενήλικες; Η συγγραφή μιας σειράς είναι εύκολη, γιατί υπάρχουν ήδη στο μυαλό μου όλοι οι ήρωες και μια συνέχεια της ζωής τους. Από το πρώτο βιβλίο ήθελα να συνεχίσω να γράφω τις περιπέτειες τους. Οπότε για μένα η ακολουθία δεν ήταν δυσκολία αλλά χαρά. Γράφω για παιδιά, γιατί νομίζω ότι έτσι εκφράζω καλύτερα τα συναισθήματα μου. Νομίζω ότι μου ταιριάζει η παιδική λογοτεχνία. Η φαντασία μου είναι παιδική. Τι είναι εκείνο που σε σπρώχνει συνήθως για να γράφεις; Τι σε εμπνέει; Μήπως πηγή έμπνευσης για τα βιβλία σου έχουν αποτελέσει και προσωπικά σου βιώματα;

Πέρα από την αρχική πηγή έμπνευσής που πιστεύω ότι για κάθε συγγραφέα είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα (θάνατος, αγάπη, έρωτας, απογοήτευση, χαρά), νομίζω ότι μετά είναι ανεξήγητες οι πηγές έμπνευσης. Σίγουρα ως ένα σημείο αποτυπώνονται και κάποια προσωπικά βιώματα μέσα στα βιβλία μου. Οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει τη σκέψη. Μεγάλη ώθηση μου δίνει το γεγονός ότι τα βιβλία μου έγιναν

Ένα παιδικό μυθιστόρημα που δεν έχεις γράψει εσύ και που θα ήθελες να είχες γράψει; Χωρίς πολύ σκέψη θα έλεγα το «Θησαυρό της Βαγιας» της Ζώρζ Σαρή. Ποιος είναι ο ήρωας από τα βιβλία σου που αγαπάς περισσότερο; Υπάρχει κάποιος; Τους αγαπώ όλους. Όμως όπως ήδη προανέφερα ο Φίλιππος είναι ο

“Η παιδική ψυχή είναι αθώα. Μέσα στην αθωότητα της δεν διεκδικεί. Δεν φωνάζει για όσα την απασχολούν, δεν πολεμά. Χαμηλόφωνα αλλά πολύ ουσιαστικά ζητά αγάπη και προσοχή, πράγματα που στους ενήλικες φαντάζουν τόσο αυτονόητα και καμιά φορά λόγω της δουλειάς ή του έντονου τρόπου ζωής τα στερούν από τα παιδιά”.

αγαπημένος μου, γιατί έχει το όνομα του πατέρα μου και είναι η ψυχή της σειράς «Φύλακες Άγγελοι». Πώς νιώθεις μετά από την ολοκλήρωση της συγγραφής; Λύτρωση, πνευματική κόπωση ή ψυχική ευφορία; Ψυχική ευφορία και ανυπομονησία να το δώσω να το διαβάσουν οι δύο «προσωπικοί» μου κριτικοί. Ο άντρας μου και η αδερφή μου. Διαβάζουν ότι γράφω και έπειτα το συζητάμε. Μετά η μόνη σκέψη μου είναι αν θα αρέσει στους αναγνώστες. Τα παιδιά πρέπει να έρχονται σε επαφή από πολύ νωρίς με το βιβλίο. Με τι κριτήρια θα συμβούλευες γονείς και παιδαγωγούς να διαλέγουν βιβλία; Τα κριτήρια ποικίλουν όπως ποικίλουν και οι τίτλοι που πλέον μπορεί κανείς να βρει στην αγορά, οπότε θα μιλήσω υποκειμενικά. Πιστεύω ότι για την παιδική ηλικία είναι καλά τα εκπαιδευτικά παραμύθια και οτιδήποτε μπορεί να συνδυάσει φαντασίαδημιουργικότητα και μάθηση. Θεωρώ απαραίτητο τα βιβλία να

περνούν θετικά μηνύματα στα παιδιά. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει ένας γονιός, για να αγαπήσει το παιδί του τα βιβλία; Από μικρή ηλικία το παιδί πρέπει να καταλάβει την ωφελιμότητα του βιβλίου. Σε μια εποχή που η εικόνα (τηλεόραση, υπολογιστής) κυριαρχεί, αν διαβάζουμε από μικρή ηλικία στα παιδιά μας βιβλία, θα τα αγαπήσουν. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός. Δεν είναι θέμα μόρφωσης, όπως κάποιοι γονείς λένε. Το να διαβάσεις στο παιδί ένα παραμύθι δεν θέλει γνώσεις αλλά διάθεση. Γενικά είναι καλό να διαβάζουμε στα παιδιά, να τους λέμε ιστορίες και μεγαλώνοντας να τα πηγαίνουμε σε βιβλιοθήκες, για να επιλέγουν βιβλία.

“Από μικρή ηλικία το παιδί πρέπει να καταλάβει την ωφελιμότητα του βιβλίου. Σε μια εποχή που η εικόνα (τηλεόραση, υπολογιστής) κυριαρχεί, αν διαβάζουμε από μικρή ηλικία στα παιδιά μας βιβλία, θα τα αγαπήσουν”.

«Φύλακες Άγγελοι». Παράλληλα όμως ασχολήθηκα και με τη συγγραφή παραμυθιών και ήδη είναι έτοιμο το παραμύθι «Δε φοβάμαι τίποτα» που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Ακόμα ετοιμάζω μια σειρά από εκπαιδευτικά παραμύθια και έχω γράψει και ένα παιδικό-εφηβικό μυθιστόρημα. Πάντα κάτι γράφω ή σκέφτομαι να γράψω κάτι. Είναι αναπόφευκτο. Τα μελλοντικά σου σχέδια;

Θα υπάρξει και πέμπτο μέρος της σειράς ή σκοπεύεις να ασχοληθείς με κάτι άλλο; Ένα μυθιστόρημα για ενήλικες ας πούμε; Τώρα γράφεις;

Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Στη ζωή μου εξάλλου κυριαρχούν οι ανατροπές.

Το πέμπτο βιβλίο είναι έτοιμο διαδραματίζεται στην Καστοριά και με αυτό κλείνει και η σειρά

Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατή.

Το μότο σου;

Τι εύχεσαι;

“Πάντα κάτι γράφω ή σκέφτομαι να γράψω κάτι. Είναι αναπόφευκτο”.

Πέρα από υγεία αγάπη και ειρήνη σε όλον τον κόσμο, εύχομαι να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να είμαι πάντα δίπλα τους.

Το γράψιμο υπήρχε πάντα στη ζωή της με τη μορφή του ιδανικού. Η ίδια λέει πως ήξερε ότι κάποια μέρα θα άρχιζε να γράφει, έτσι απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Όχι, τη στιγμή της έμπνευσης μα τη στιγμή που θα ήταν απαλλαγμένη από όλα εκείνα που ένιωθε πως την φόρτωναν. Και αυτή η στιγμή ήρθε. Αφέθηκε λοιπόν στη συγγραφή και από τότε η συγγραφέας Ευαγγελία Στρατή ακολουθεί αυτό το δρόμο υπηρετώντας πιστά αυτό που κάνει. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Ευαγγελία Στρατή “Δεν είναι επάγγελμα η συγγραφή που το εξασκείς καταναγκαστικά, μα είναι μια ανάγκη που σε ωθεί να εξωτερικεύσεις κάτι από εσένα τον ίδιο”.

E

Ευαγγελία μου, μίλησε μου λίγο για σένα. Τα παιδικά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. Γεννήθηκες στα Τρίκαλα και εργάστηκες στον ιδιωτικό τομέα, συγκεκριμένα στη διοίκηση επιχειρήσεων για ένα διάστημα. Πότε μπήκε στη ζωή σου το γράψιμο; Η καταγωγή μου είναι από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Έμεινα εκεί μέχρι τα 15 μου χρόνια. Έκτοτε ζω στην Αθήνα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ήρεμα, χωρίς ιδιαίτερες αμφισβητήσεις και με πολύ διάβασμα. Σα στόχο είχα την εισαγωγή στη Νομική, κάτι που δεν κατάφερα. Ασχολήθηκα με τη διοίκηση επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα. Το γράψιμο υπήρχε πάντα στη ζωή μου με τη μορφή του ιδανικού. Δηλαδή ήξερα πως κάποια μέρα θα αρχίσω να γράφω και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Όχι, τη στιγμή της έμπνευσης μα

τη στιγμή που θα είμαι απαλλαγμένη από όλα εκείνα που ένιωθα πως με φόρτωναν. Και αυτή η στιγμή ήρθε. Αφέθηκα λοιπόν στη συγγραφή και από τότε ακολουθώ αυτό το δρόμο υπηρετώντας πιστά αυτό που κάνω. Ποια είναι η βαθύτερη, πιστεύεις, αιτία που ωθεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με την συγγραφή, παράλληλα με μια φορτωμένη από υποχρεώσεις καθημερινότητα; Πιστεύω πως οι άνθρωποι που γράφουν το κάνουν γιατί έχουν να δηλώσουν κάτι, συνειδητά ή και ασυνείδητα ακόμη. Δεν είναι επάγγελμα η συγγραφή που το εξασκείς καταναγκαστικά μα είναι μια ανάγκη που σε ωθεί να εξωτερικεύσεις κάτι από εσένα τον ίδιο. Ίσως και να καλύπτεις μια ανάγκη για έκφραση του εαυτού σου που χωρίς τη συγγραφή πιθανόν να μη μπορούσες να διαχειριστείς. Κρίνοντας πάλι από τον εαυτό μου η συγγραφή είμαι εγώ. Δηλαδή δε γράφω παράλληλα με το να ζω μα ζω για να γράφω. Η καθημερινότητα με τα προβλήματά της με κουράζει μα δε με εμποδίζει να γράφω, γιατί αυτό είμαι εγώ. Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις BOOKSTAGE τρία μυθιστορήματα σου, ένα βιβλίο με διηγήματα,

τρία παιδικά βιβλία και τέσσερα θεατρικά έργα, τα οποία τη χρονική περίοδο 2010-2011 ανέβηκαν σε μικρές θεατρικές σκηνές στην Αθήνα! Μίλησε μου λίγο γι' αυτά. Όλα μου τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις BOOKSTAGE, μικρές εκδόσεις, και όλα ξεκίνησαν πρωτίστως με τη μορφή e-book. Στην πορεία εκδόθηκαν και σε έντυπη μορφή. Όλα πραγματεύονται τα βαθύτερα αισθήματα των ανθρώπων, εκείνα που είναι καλά κρυμμένα και που για να τα δεις πρέπει να κοιτάξεις πολύ προσεκτικά. Γενικά, με ενδιαφέρει ο ανθρώπινος πόνος, τα βάσανα των ανθρώπων καθώς και ο τρόπος που τα διαχειρίζονται. Μου αρέσει να αναλύω μια κατάσταση φτάνοντάς την στα όρια της από ψυχολογικής πάντα προσέγγισης. Όσο για τα θεατρικά έργα είναι ένα κομμάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει πολύ. Λατρεύω το θέατρο και θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό. «Ο ορισμός της Αφοσίωσης» είναι το τελευταίο σου βιβλίο. Τι πραγματεύεται; Πραγματεύεται την αφοσίωση

στην ιδανική της μορφή. Την πλήρη και ολοκληρωμένη αφοσίωση. Κίνητρο για αυτό το βιβλίο υπήρξε η ανάγκη μου να περιγράψω έναν καλό άνθρωπο, έναν αφοσιωμένο άνθρωπο. Προέκυψε έτσι η ηρωίδα μου, η Βικτώρια, η οποία μέσα από την πορεία μιας ιδιαίτερης ζωής διαχειρίζεται το αίσθημα της φιλίας, το αίσθημα της αγάπης μα και το αίσθημα της μητρότητας με έναν μοναδικό τρόπο. Αν σου ζητούσα να επιλέξεις ανάμεσα στα τέσσερα, μυθιστόρημα, διήγημα, παιδικό και θεατρικό ποιο θα διάλεγες; Δυσκολεύομαι να διαλέξω γιατί το κάθε βιβλίο που γράφω δεν προκύπτει από το είδος μα από τη διάθεση, την αύρα, της στιγμής. Μπορώ να παραδεχτώ όμως πως τα θεατρικά έργα όταν γίνονται πράξη με κάνουν και αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με την ικανοποίηση που μου προκαλεί το γεγονός να διαβάζονται τα βιβλία μου. Υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλεις να περάσεις μέσα από τα βιβλία σου; Το βιβλίο σε βοηθάει να δεις τα

πράγματα πιο σφαιρικά, να αντιληφθείς τα γεγονότα πιο ολοκληρωμένα, να διαχειριστείς σοφότερα την πραγματικότητα. Ευελπιστώ να μεταδώσω στους αναγνώστες μου λοιπόν έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης της πραγματικότητας και πιστεύω πως αν καταφέρω κάτι τέτοιο, τα μηνύματα που πρέπει να πάρουν θα είναι σε θέση μόνοι τους να τα αντιληφθούν.

Ναι, φυσικά. Μπορεί τα καθημερινά και ιδιαίτερα πλέον προβλήματά μας να μας αποσυντονίζουν μα στην ουσία δε σταματάμε να διαβάζουμε. Θεωρώ πως οι Έλληνες είμαστε σκεπτόμενος και μορφωμένος λαός.

Πώς νιώθεις μετά από την ολοκλήρωση της συγγραφής; Λύτρωση, πνευματική κόπωση ή ψυχική ευφορία;

Πώς βιώνεις την επαφή με τους αναγνώστες σου στις παρουσιάσεις του βιβλίου σου, αλλά και στο Διαδίκτυο;

Τρόμο! Θα είναι καλό; Θα αγγίξει; Θα διαβαστεί; Αυτά με βασανίζουν σαν τελειώνω ένα βιβλίο. Την ψυχική ευφορία και τη λύτρωση τη βιώνω την ώρα που το γράφω. Την ώρα που το θέμα υπάρχει γύρω μου και οι λέξεις με κατακλύζουν, τότε χαίρομαι και βιώνω την ύψιστη απόλαυση. Ολοκληρώνομαι δημιουργώντας!

Με δυσκολία. Δε μου είναι εύκολο να διαχειρίζομαι τις ανθρώπινες σχέσεις, προτιμώ την απομόνωση. Όταν όμως αναγκαστώ, τα καταφέρνω. Εκείνο πάντως που θα μου μείνει αλησμόνητο ήταν η πρώτη επαφή που είχα με κοινό και ήταν παιδιά, σε ένα δημοτικό σχολείο. Θυμάμαι έντονα πως τα μάτια τους με κοιτάζανε με δέος, με θαυμασμό. Ήμουν για αυτά κάτι πολύ σπουδαίο. Εγώ δεν έβλεπα τον εαυτό μου έτσι και προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί ένιωσα αυτό το κάτι που στάθηκε αρκετό να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μου. Ήταν το αίσθημα ευθύνης που κατέκλυσε το είναι μου και διέγραψε οποιαδήποτε άλλη σκέψη από το μυαλό μου. Ποτέ δε θα το ξεχάσω. Τότε ήταν που ωρίμασα μια για πάντα διότι ένιωσα πως από τη στιγμή που έχω στα χέρια μου παιδικές ψυχές στων οποίων την διάπλαση θα παίξω και εγώ κάποιο

Τώρα ετοιμάζεις κάτι νέο; Πες μου λίγα πράγματα για τα θέματα με τα οποία σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα. Ετοιμάζω ένα νέο μυθιστόρημα που πραγματεύεται την αγνωμοσύνη που μπορούν να επιδείξουν οι άνθρωποι. «Αιώνια άμπωτις και παλίρροια της λαϊκής εύνοιας.» είχε πει ο Β. Ουγκώ στην Παναγία των Παρισίων. Λιγάκι δύσκολο σα θέμα. Με παιδεύει

αρκετά. Στο ενδιάμεσο γράφω θεατρικά έργα. Ο Έλληνας διαβάζει στις μέρες μας;

επηρεάζουν τη γραφή του; Διαβάζω κυρίως ξένη λογοτεχνία 1819 αιώνα. Ντοστογιέφσκι, Φιτζέραλντ, Μαν, Καμύ, Τολστόι, Μπαλζάκ, Θακερέϊ, Τσέχωφ, Σαίξπηρ αλλά και Καζαντζάκη, Παπαδιαμάντη, Καβάφη, Ζέη, Σαρρή κλπ.. Σίγουρα τα αναγνώσματά μας, μάς διαμορφώνουν. Εκείνο που με επηρεάζει κάθε φορά που τους διαβάζω είναι ο τρόπος που χειρίζονταν τη γλώσσα, τον πλούτο της και την εκφραστικότητά της. Λέξεις μεστές, σωστές, πάντα κατάλληλες και εκφραστικές.

Ποιο θεωρείς ότι είναι το σημαντικότερο βιβλίο που έχεις διαβάσει; Δε μπορώ να πω με ευκολία. Όλα τα βιβλία του Ντοστογιέφσκι αποτελούν για μένα πλούτο αδιαπραγμάτευτο. Αυτό ο συγγραφέας αποτελεί το ίνδαλμά μου, γιατί το επίκεντρο των έργων του είναι ο ψυχικός κόσμος του ανθρώπου. Εμβαθύνει στα συναισθήματα και αποκαλύπτει συνειδητές και ασυνείδητες ενέργειες που διαμορφώνουν όλη την ψυχική οντότητα. Αναλύει την ψυχή του ανθρώπου μα και την ίδια την κοινωνία με έναν τρόπο αξεπέραστο στους αιώνες. Ας ονομάσουμε λοιπόν κάποιο του βιβλίο: Οι Δαιμονισμένοι. Κατά πόσο πιστεύεις κινδυνεύει η κλασσική λογοτεχνία, το τυπωμένο σε χαρτί βιβλίο, από την εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή μας; Ακούστηκε πως πλέον τα βιβλία θα εκδίδονται ηλεκτρονικά. Ποια είναι η άποψή σου γι αυτό;

ρόλο θα πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική, πολύ υπεύθυνη και κυρίως σοβαρά υπόλογη απέναντί τους. Οπότε κάθε κουβέντα, κάθε γραμμή που θα γράφω θα πρέπει να τη σκέφτομαι πρώτα καλά και κατόπιν να αναλαμβάνω να την εκθέσω. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου λογοτέχνες; Πιστεύεις ότι τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα

Όπως είπα και πριν τα βιβλία τα δικά μου πρώτα κυκλοφόρησαν σε ηλεκτρονική μορφή και κατόπιν σε έντυπη. Δε νομίζω πως η τεχνολογία απειλεί τη λογοτεχνία, απεναντίας πιστεύω πως θα τη βοηθήσει. Τα νέα παιδιά που είναι απόλυτα εξοικειωμένα μαζί της θα τη χρησιμοποιήσουν για να διαβάσουν και ένα βιβλίο οπότε και με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στο ζητούμενο, την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων από τους νέους. Οι παλιότεροι που έχουμε συνηθίσει το διάβασμα σε χαρτί με ό,τι αυτό περιλαμβάνει, μυρωδιά, υφή και τα λοιπά, θα συνεχίσουμε

να το έχουμε. Δεν πιστεύω πως πρόκειται να εξαλειφθεί το έντυπο παρά θεωρώ πως θα συνεργαστούν αυτά τα δύο είδη με αποτέλεσμα τη διάσωση και τη διάδοση της λογοτεχνίας. Τελικά το να είναι κάποιος συγγραφέας είναι επάγγελμα; Στην Ελλάδα του σήμερα μπορεί ένας συγγραφέας να ζήσει από τα έσοδα του βιβλίου του. Όχι, δεν είναι επάγγελμα, είναι μια απόλαυση που βγαίνει από τα μύχια της ψυχής σου και που πιθανόν μόνο εσύ να μπορείς να την κατανοήσεις. Ο συγγραφέας ποιεί ήθος και λόγο. Αυτό πιθανόν να μπορεί να διδαχτεί, ο τρόπος δηλαδή της συγγραφής ενός κειμένου, μα είναι αδύνατο να διδαχτεί το πάθος και ο τρόπος που η ματιά του συγγραφέα διεισδύει στα πράγματα. Αναμφισβήτητα όμως και οι συγγραφείς πρέπει να επιβιώσουν οπότε πρέπει να πληρώνονται. Γι' αυτό νομίζω πως στην Ελλάδα ο συγγραφέας πρέπει να έχει και μια άλλη απασχόληση. Δεν έχει έσοδα από τα βιβλία του. Ίσως όμως για αυτό το λόγο η Λογοτεχνία εδώ στην Ελλάδα θα καταφέρει να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Γιατί οι άνθρωποι που την υποστηρίζουν λειτουργούν ορμώμενοι από μια εσώτερη ανάγκη ενεργώντας με ανιδιοτέλεια και μόνο γνώμονα την εξέλιξη της Τέχνης του Λόγου. Σου δίνω ένα σπρέι και σου ζητώ να γράψεις κάτι σε ένα τοίχο της Αθήνας. Ένα μήνυμα. Τι θα έγραφες; «Θέλει αρετή και τόλμη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.» Το ασπάζομαι πλήρως και το υποστηρίζω απόλυτα. Τα μελλοντικά σου σχέδια; Εύχομαι μόνο να μπορώ να γράφω.

MAG

Books

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΛΟΓΟΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ H Γεωργία Κακαλοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά κατάγεται από τη Μικρά Ασία και την Κρήτη. Είναι πτυχιούχος του ΤΕΙ Επισκεπτριών Υγείας της Αθήνας. Έκανε σπουδές κλασικής κιθάρας και αρμονίας, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο και συμμετείχε σε παραστάσεις, και παρακολούθησε επίσης μαθήματα ζωγραφικής. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών. Η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή μυθιστορημάτων. Γράφει επίσης στίχους και συμμετέχει στη διαδικτυακή, μηνιαία εφημερίδα μας «Mag Νews" όπου γράφει άρθρα.

Η Φανή, δυνατή, ρεαλίστρια, αντιμετωπίζει τη ζωή με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, θυσιάζοντας τα δικά της προσωπικά όνειρα. Αυτή είναι το στήριγμα της οικογένειάς της, κι όταν η μικρότερη αδελφή της η Λίτσα θα εγκαταλειφθεί από τον τυχοδιώκτη νεαρό με τον οποίο είναι τρελά ερωτευμένη, η Φανή θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια κατάσταση εκτός ελέγχου. Στο μικρό χωριό όπου ζει η οικογένειά της, ο κόσμος είναι συντηρητικός, περίεργος, και τα ήθη του αυστηρά, και η παρουσία του Στέφανου, ενός διάσημου συγγραφέα θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ανάμεσα σ' εκείνον και στη Φανή αναπτύσσεται ένα παράξενο συναίσθημα αντιπάθειας και έλξης. Όμως μια δραματική εξέλιξη στη ζωή της Λίτσας θα τους φέρει αναγκαστικά κοντά… Στο μεταξύ οι φήμες στο χωριό έχουν αρχίσει να δίνουν και να παίρνουν, και η Φανή είναι αναγκασμένη να πάρει τον δρόμο της φυγής… Μυστικά και δυνατά συναισθήματα, ανθρωπιά και κακία, μίσος και καλοσύνη, και μοναξιά... Όλοι έχουν να παλέψουν τελικά με τον εαυτό τους και με τη μοναξιά των ανέκφραστων συναισθημάτων.. . ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

MAG

Books

ΜΙΤΣΗ ΣΚ. ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΥ Επαγγελματίας ερευνήτρια ιστορικός, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Μίτση Σκ. Πικραμένου εργάστηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, κι έχει πάρα πολλά δημοσιεύματα σχετικά με ερευνητικά θέματα. Με την Πηνελόπη Δέλτα, ασχολήθηκε συμπτωματικά από τον Ιούνιο του 2009.

Η Μίτση Σκ. Πικραμένου είναι επαγγελματίας ερευνήτρια ιστορικός. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, εργάστηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, κι έχει πάρα πολλά δημοσιεύματα σχετικά με ερευνητικά θέματα. Με την Πηνελόπη Δέλτα, ασχολήθηκε συμπτωματικά από τον Ιούνιο του 2009. Ξεκινώντας με το ερώτημα πώς η συγγραφέας ασχολήθηκε με το ιστορικό μυθιστόρημα, προχώρησε σε μια πολύ εκτεταμένη έρευνα κι' έτσι προέκυψαν άγνωστα δημοσιεύματα της Πηνελόπης Δέλτα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, άλλα που ήταν γνωστά και κανένας δεν τα είχε μελετήσει, αλλά και αρκετά νέα στοιχεία για τη δραστηριότητά της.

Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ [Η βιογραφία της Πηνελόπης Δέλτα] Η Πηνελόπη Δέλτα δεν είναι «μεγάλη» μόνο στη συνείδησή μας, είναι αντικειμενικά «Μεγάλη Ελληνίδα», πρωτοπόρα για την εποχή της και με απίστευτη δραστηριότητα. Η Βιογραφία της Πηνελόπης Δέλτα, που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Τετράγωνο, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Στηρίζεται και στην παραμικρή της λεπτομέρεια σε πληροφορίες που περιλαμβάνονται σε έντυπες πηγές ή σε συμπεράσματα που εξάγονται με ασφάλεια από τα γραφόμενα στις πηγές. Θα είναι μια μυθιστορηματική βιογραφία που θα συγκλονίσει τους αναγνώστες. Οι πηγές, με βάση τις οποίες συντάχθηκε η Βιογραφία και που πήρε πολλά χρόνια έρευνας για να μαζευτούν, είναι: 1. Μαρτυρίες της εποχής 2. Η Αλληλογραφία της Πηνελόπης Δέλτα, 3. Τα Απομνημονευματικού χαρακτήρα έργα της, 4. Τα ίδια τα έργα της, τόσο τα αυτοτελή, όσο κι εκείνα που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά και είναι διηγήματα, αφηγήματα και άρθρα, 5. Εφημερίδες Αθήνας και Θεσσαλονίκης, 6. Περιοδικά, που αποδελτιώθηκαν, 7. Η Βιβλιογραφία για την Πηνελόπη Δέλτα (αυτοτελείς μελέτες και διατριβές, άρθρα, βιβλιοκρισίες, σύμμεικτοι τόμοι, αφιερώματα περιοδικών κτλ.) Ετοιμαστείτε για ένα μοναδικό βιβλίο που θα συζητηθεί. ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

MAG

Books

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΡΟΔΟ Η Ευαγγελία Ευσταθίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ξεκίνησε να γράφει από μικρή ηλικία, αρχικά παραμύθια και στη συνέχεια διηγήματα. Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική και τις κατασκευές από φυσικά υλικά. Μιλάει αγγλικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένη και έχει μία κόρη και ένα γιο. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Προσωπικές Στιγµές, Πέτρινοι Κύκνοι, Μ' Άλλα Λόγια Σ' Αγαπώ, Αν τον Άνεµο Ρωτήσεις καιΜετά την Καταιγίδα. (e-mail επικοινωνίας: evadalia@yahoo.gr)

Η Εμμανουέλα Μαράντη δεν υπήρξε ποτέ ένα ανέμελο παιδί. Βρισκόταν πάντα στο κέντρο μιας οικογενειακής θύελλας και αντιμετώπιζε τα αδιέξοδα συνήθως με τη φυγή. Έτσι, έπειτα από ένα ισχυρό συναισθηματικό σοκ τη βραδιά των γενεθλίων της, καταλήγει σε μοναστήρι της Ηπείρου αποφασισμένη να αποσυρθεί από τα εγκόσμια και να αναζητήσει τη γαλήνη του Θεού, για να επουλώσει τις βαθιές πληγές της και να αφήσει οριστικά πίσω της τις σκιές του παρελθόντος. Την ίδια στιγμή, ο Νίκολας Κάραλης, υπαστυνόμος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, πιστεύοντας πως έχει λυτρωθεί από τα φαντάσματα του δικού του παρελθόντος, αναλαμβάνει την προστασία της Εμμανουέλας από τη δολοφονική μανία ενός άγνωστου ψυχοπαθούς που επιτίθεται σε νεαρά ορφανά κορίτσια, του επονομαζόμενου Φονιά με τα Μαύρα Ρόδα, ο οποίος δείχνει ότι δε θα σταματήσει το θανατηφόρο παραλήρημά του αν δε φτάσει σ' εκείνη. Ο Νίκολας και η Εμμανουέλα γίνονται οι πρωταγωνιστές μιας απίστευτης περιπέτειας σε ένα σκηνικό τρόμου την ώρα που το ρολόι μετράει αντίστροφα για το κύκνειο άσμα μιας ψυχής τσακισμένης από την παράνοια και τη διαστροφή. Παράλληλα, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κοινό οδυνηρό παρελθόν τους και ταυτόχρονα το απροσδόκητο παρόν τους. Και, καθώς τα μυστικά ανασύρονται από το σκοτεινό πυθμένα της κρύπτης τους, οι δυο τους καλούνται να δώσουν απάντηση στο μεγαλύτερο δίλημμα απ' όλα: Ενωμένοι μες στην κοσμοχαλασιά ή μοναχικοί σολίστ σε μια παράσταση με αβέβαιο τέλος;

. ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

MAG

Books

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΛΑΨΑΤΗ

ΕΜΠΟΝΥ ΒΑΡΓΚΑΣ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ “Θυμάμαι τον εαυτό μου πολλά χρόνια πριν να παίρνει χαρτί και μολύβι και να γράφει ασταμάτητα. Η πρώτη ιστορία που έγραψα πριν από εικοσιπέντε περίπου χρόνια, ήταν μία ιστορία τρόμου, η οποία δυστυχώς χάθηκε. Ακόμα θυμάμαι την κρυψώνα που την είχα τοποθετήσει, ώσπου μία βροχή, έλυωσε τα φύλλα και ό,τι απέμεινε από αυτήν την ιστορία είναι μόνο η ανάμνησή της... Λατρεύω την βροχή, ακόμα κι αν κατέστρεψε την ιστορία μου. Λατρεύω τα βουνά όπου τίποτα δεν συγκρίνεται με την μυρωδιά του αέρα όταν μαστιγώνει τις κορφές τους. Λατρεύω το διάβασμα, όπου μπορώ να πω περήφανα ότι κάνω τα πιο υπέροχα ταξίδια, πηγαίνοντας στην κυριολεξία όπου θέλω. Λατρεύω να γράφω, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει το μυαλό μου τρέχει ιλιγγιωδώς σε ιστορίες που σκαρφίζεται. Μα πάνω απ'όλα λατρεύω να δημιουργώ χαρακτήρες. Να τους κάνω να πονάνε, να γελούν, να ερωτεύονται, να αγαπούν και να μισούν, να τους δημιουργώ και να τους πεθαίνω, να τους ανασταίνω ξανά, να τους κάνω ό,τι θέλω. Όχι συγγραφέας λοιπόν. Εκείνος μόνο γράφει. Δημιουργός Συνειδήσεων. Ή και Καταστροφέας. Αυτό είμαι”.

ΨΙΘΥΡΟΙ Η Έμπονυ Βάργκας είναι πουθενά και παντού. Αόρατη από τους περισσότερους, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς. Έχει μνήμες, έχει ιστορία, έχει παρελθόν. Όπως όλοι… Είναι μια αριστοκρατική, γοητευτική φιγούρα του σκότους που ξέρει να κρύβεται καλά, καθώς η αγέρωχη σκιά της, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκαρφαλώνει στους τοίχους του δικού μας θνητού κόσμου. Δεν πρόλαβε να αποτελειώσει την σκέψη της και η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα. Τα πορφυρά, παγωμένα χείλη άγγιξαν τρυφερά τα δικά του. Έμειναν εκεί, ενωμένα για κάτι περισσότερο από ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο, ώσπου ξαφνικά το μετάνιωσε. Αν ξυπνούσε; Τί στο καλό θα έκανε αν εκείνος ξυπνούσε και την έβλεπε να στέκεται από πάνω του; Μέσα στο σπίτι του; Κλέφτης των χειλιών του μέσα στην ίδια του κρεβατοκάμαρα; Με μία αστραπιαία κίνηση, έκανε στροφή πετώντας ταυτόχρονα πάνω στο σώμα του κοιμισμένου άντρα την κουβέρτα και βγήκε βιαστικά έξω από το ανοιχτό παράθυρο… ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΜΥΣΤΗΡΙΑ Εξερευνήστε και αναζητήστε μαζί μας, χαμένους πολιτισμούς, αρχαία έρείπια, ιερές γραφές, ανεξήγητα ευρήματα, και μυστήρια της επιστήμης.

T Το μυστήριο των κινούμενων βράχων της Κοιλάδας του Θανάτου Σύγχυση προκαλούν στον

επιστημονικό κόσμο, αυτές οι παράξενες φωτογραφίες καθώς αποκαλύπτουν ένα σπάνιο φαινόμενο - βράχοι κινούνται ...μόνοι τους... Στην Κοιλάδα του Θανάτου της Καλιφόρνιας με 50 βαθμούς κελσίου θερμοκρασία και εν μέσω μυστηριώδους σιωπής, γιγάντιοι ογκόλιθοι μετακινούνται μόνοι τους

στην επιφάνεια της ερήμου. Έχουν καταμετρηθεί πάνω από δέκα επτά τέτοιες πέτρες που ...διασχίζουν απ' άκρο σε άκρο την έρημο σχηματίζοντας παράξενα σχήματα. Μπορούν να 'ταξιδεύσουν' μέχρι και 350 γιάρδες σε ένα χρόνο. Οι επιστήμονες εκπλήσσονται από το φαινόμενο αυτό και δηλώνουν πως πιθανόν να προκαλείται από συγκυρία των ακραίων καιρικών συνθηκών της παράξενης κοιλάδας. Οι μελέτες, που έγιναν για τις καιρικές συνθήκες, δείχνουν έναν συνδυασμό ανέμων που τρέχουν με 150 χλμ/ώρα. Η δύναμη του αέρα και οι ακραίες καιρικές συνθήκες της νύχτας ευνοούν το φαινόμενο αυτό. Καθώς η υγρασία παγώνει δημιουργείται ένα λεπτό στρώμα πάγου στην επιφάνεια της άμμου και αυτό διευκολύνει την ...βόλτα των βράχων. Ο σαραντάχρονος φωτογράφος Mike Byrne, ανάλωσε πολλά χρόνια από τη ζωή του καταγράφοντας τις μυστηριώδεις κινήσεις τους. Όπως φαίνεται από τις εκπληκτικές φωτογραφίες οι κινήσεις των βράχων έχουν αποτυπωθεί στην άμμο σε μέρη όπου δεν έχει πατήσει ανθρώπινο πόδι. « Μερικές από τις πέτρες αυτές είναι βάρους ενός φυσιολογικού ανθρώπου και είναι παράξενο να τις βλέπεις να τσουλούν μέσα στην έρημο» δήλωσε ο Μαϊκ και συνέχισε: «πρόκειται πραγματικά για κινούμενους βράχους στην άμμο και δεν νομίζω πως έχει κανείς ασχοληθεί, σοβαρά, με αυτό το φαινόμενο αυτό.» Οι περισσότερες από τις πέτρες που βρέθηκαν στην αμμώδη περιοχή προέρχονται από μια τοποθεσία που λέγεται Ρεϊστρακ Πλάγια, όπου το έδαφος είναι ιδιαίτερα επίπεδο. Οι κλιματολόγοι πιστεύουν πως το φαινόμενο αυτό θα πάψει να υπάρχει με την πάροδο του χρόνου καθώς η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει. «Ο πάγος που δημιουργείται στην υγρή άμμο σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους δίνουν ώθηση στις πέτρες αυτές ώστε να μετακινούνται συνέχεια». Η «Κοιλάδα του Θανάτου» αποτελεί το πλέον βυθισμένο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Βρίσκεται 90 μέτρα κάτω από την

επιφάνεια της θάλασσας. Είναι τελείως επίπεδη και έχει καταγραφεί ρεκόρ θερμοκρασίας που φθάνει τους 58 βαθμούς κελσίου. Το μυστήριο του νησιού του Πάσχα Η άφιξη Το Νησί του Πάσχα βρίσκεται στο Νότιο Ειρηνικό, μεταξύ της Χιλής και της Ταϊτής. Διαμορφωμένο από μία σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων, ήταν κατοικήσιμο μόνο από πουλιά και λιβελλούλες της θάλασσας για εκατομμύρια χρόνια. Οι απότομες πλαγιές του, κάποτε εθεάθησαν με μεγάλη ικανοποίηση από μια κουρασμένη ομάδα πολυνησιακών ναυτικών. Γιατί αυτοί οι ναυτικοί εγκατέλειψαν την αρχική τους χώρα, για πόσο καιρό έμειναν στο νησί του Πάσχα, ή γιατί έφυγαν τόσο απότομα, είναι μερικές ερωτήσεις στις οποίες δεν θα έχουμε ποτέ την απάντηση. Το νησί του Πάσχα είναι ένα από τα πιο απομονωμένα κατοικημένα νησιά στον κόσμο. Οι ιεραπόστολοι έκαναν την περισσότερη ζημία στην ιστορία του νησιού, ακόμα και από τους περουβιανούς εμπόρους σκλάβων, οι οποίοι σκλάβωσαν και εμπορεύτηκαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του νησιού. Οι ιεραπόστολοι είναι αυτοί που προχώρησαν στην καταστροφή όλων των ξύλινων γλυπτών, θρησκευτικών χειροποίητων αντικειμένων και επιπλέον αρκετών επιγραφών γνωστών ως Rongo - Rongo, οι οποίες αποτελούσαν ένα αρχείο της χαμένης γλώσσας του Rapa Nui. Έτσι λίγες από αυτές τις επιγραφές σώζονται σήμερα, τόσες που κανένας δεν είναι σε θέση να τις αποκρυπτογραφήσει. Οι πρώτοι άποικοι βρήκαν ένα πλούσιο σε βλάστηση νησί, γεμάτο με γιγαντιαίους φοίνικες, που χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν τις βάρκες και τα σπίτια τους. Διάφορες κοινότητες διαμορφώθηκαν καθώς ο πληθυσμός αυξανότανε και διάφορα πληθυσμιακά κέντρα δημιουργήθηκαν σε

διάφορες περιοχές του νησιού. Ένα πράγμα τους έδενε όλους μαζί, η κατασκευή αγαλμάτων και η λατρεία που διαμόρφωσαν γύρω από αυτά. Είναι ασαφές γιατί οι κάτοικοι του νησιού του Πάσχα κατασκεύαζαν αγάλματα σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Το πως κατασκευάζονταν, είναι σχεδόν γνωστό. Κάθε άγαλμα φτιαχνότανε στο λατομείο. Η μαλακή ηφαιστειακή τέφρα ήταν τέλειο υλικό για τη γλυπτική αγαλμάτων. Χρησιμοποιούσανε μία σκληρότερη ηφαιστειακή πέτρα, για να σκαλίσουν το άγαλμα στον βράχο. Τελικά όταν ένα άγαλμα τελείωνε, αποκόπτονταν από τον βράχο και το μετακινούσανε προσεκτικά χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους κορμούς των φοινίκων για να τα κυλούνε στο έδαφος. Στοιχείο της δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων, είναι τα κατά μήκος των αρχαίων μονοπατιών σπασμένα και εγκαταλελειμμένα αγάλματα. Κατά μήκος των αρχαίων μονοπατιών, υπάρχουν αγάλματα τα οποία είναι σπασμένα και εγκαταλελειμμένα, στοιχείο της δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων. Πρόσφατες προσομοιώσεις υπολογιστών έχουν εμφανίσει ότι ένα μέσο άγαλμα θα μπορούσε

να μετακινηθεί από το λατομείο σε απόσταση 10 χιλιομέτρων, σε λιγότερο από 5 ημέρες, χρησιμοποιώντας περίπου 70 άτομα. Οι θεωρία αυτή, τέθηκε πρόσφατα σε δοκιμή σε ένα επιτυχές πείραμα για να μετακινήσουν ένα αντίγραφο αγάλματος. Μόλις γινότανε η μετακίνηση, το άγαλμα τοποθετούνταν επάνω σε μεγάλες πλατφόρμες, με μία απίστευτη ακρίβεια στις συναρμολογήσεις των πετρών. Για δεκαετίες, ο ανταγωνισμός για να χτιστεί το μεγαλύτερο και καλύτερο άγαλμα ανέβαινε. Ο πολιτισμός είχε φθάσει στο αποκορύφωμά του. Και έπειτα κάτι πήγε τρομερά στραβά... Εγκαταλελειμμένα αγάλματα. Όλα τελείωσαν απότομα. Το περίεργο της υπόθεσης Αν ρωτήσετε τους σημερινούς κατοίκους του νησιού, σχετικά με την ονομασία των αγαλμάτων, θα σας απαντήσουν ότι στην γλώσσα τους τα ονομάζουν: mata kita rane. Για να βρείτε ποιο είναι το περίεργο της υπόθεσης, εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να δείτε τι ομοιότητες έχει αυτή η ονομασία, με την ελληνική φράση: Μάτια κοιτάνε ουρανό. Δηλαδή: Τα μάτια που κοιτάνε τον ουρανό.

0 θρύλος του «Λίθου του Πεπρωμένου»

Η ιστορία ξεκινά από το συμβάν που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη: Στην περιοχή Χαρράν, ο Ιακώβ ξαπλώνει στη γη να κοιμηθεί έχοντας για προσκέφαλο μια πέτρα. Το ίδιο βράδυ ο πατριάρχης του Ισραήλ ονειρεύεται ότι παλεύει με τον Θεό. Για νο θυμάται το συγκλονιστικό συμβάν ο Ιοκώβ παίρνει μαζί του την πέτρα πάνω στην οποία κοιμήθηκε. Βρισκόμαστε γύρω στο 1750 π.Χ. Επτά αιώνες αργότερα -σύμφωνα με την παράδοση του «Λίθου του Πεπρωμένου», πλέον-ο Δαβίδ στέφεται βασιλέας του Ισραήλ πάνω στην ίδια πέτρα. Οι βασιλείς του Ιούδα (μετά τη διάσπαση των δώδεκα φυλών του Ισραήλ και την ιστορική εξαφάνιση των δέκα εξ αυτών από το προσκήνιο) στέφονται και αυτοί πάνω στον Λίθο του Πεπρωμένου, που τότε φυλάσσεται μέσα στον Ναό του Σολομώντος. Μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους, ο Ιερεμίας μεταφέρει τον Λίθο μαζί με τα άλλα ιερά αντικείμενα του Ναού, μέσω της αιγυπτιακής πόλης Τάνιδος και του Γιβραλτάρ, στην Ιρλανδία με... ελληνικό πλοίο {περίπου 583 π.Χ.)! Σημειώστε ότι, στο Ο; κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού του Σπίλμπεργκ, η Τάνις αναφέρεται ως ο τελευταίος γνωστός σταθμός της Κιβωτού της Διαθήκης... Ο Εβραίος προφήτης δεν επέλεξε τυχαία αυτόν τον προορισμό. Ο θρύλος λέει ότι ο» χαμένες από το 626 π.Χ. δέκα φυλές του Ισραήλ πορεύτηκαν προς τη βάρεϊα Ευρώπη, με τη φυλή Εφραίμ να καταλήγει στα Βρετανικά Νησιά. Σε αυτούς, λοιπόν, κατευθύνθηκε ο Ιερεμίας συνοδευόμενος από τον βοηθό του, Βα-ρούχ, και την κόρη του Ιουδαίου βασιλιά Σεδεκίο, Τέα Τέφι... Η Ιουδαία πριγκίπισσα παντρεύεται τον γιο του τοπικού ηγεμόνα,

Χέρεμον, κοι από τότε όλοι οι ηγεμόνες της Ιρλανδίας κάθισαν στον «θρόνο του Δαβίδ», μέχρι τη μεταφορά του Λίθου στη Σκωτία, τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Η παράδοση των στέψεων συνεχίζεται κοι οι Σκώτοι βασιλείς -από τον Φέργκους Μορ μέχρι τη Μαρία Στιούαρτστέφονται επίσης πάνω σε αυτόν. Το 1297, ο Εδουάρδος ο Α' μεταφέρει τον Λίθο ίίβίβίΐ από το 3εοπε Ραίβεβ της Σκωτίας, στο αββαείο του Γουεστμίνσιερ, στο Λονδίνο. Τώρα ο Εδουάρδος ενσωματώνει μόνιμο τον Λίθο πάνω στον ξύλινο θρόνο στέψης των Βρετανών βασιλέων κοι δίνει γέννηση στην προφητεία ότι, αν ποτέ ο Λίθος αποχωριστεί από τον θρόνο, θα καταρρεύσει η Μεγάλη Βρετανία! Στον συγκεκριμένο θρόνο στέφθηκαν έκτοτε όλοι οι Αγγλοι βασιλείς, μέχρι και τη σημερινή βασίλισσα Ελισάβετ. Ωστόσο το 1996 αποφασίζεται ο Λίθος να αποσπαστεί από τον θρόνο κοι να μεταφερθεί πάλι στη Σκωτία. Στις 30 Νοεμβρίου 1996 και με κάθε δυνατή επισημότητα ο ΙλβϊβΆ μεταφέρεται στο κάστρο ίου Εδιμβούργου, Καθοριστικά Ερωτήματα... Το αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι πολύ πρόσφατα η παράδοση για τον «Λίθου του Πεπρωμένου» και περί της άφιξης της φυλής Εφραίμ στη Βρετανία, ήταν γνωστή μόνο σε πολύ κλειστούς κύκλους και μετοδιδόταν σε «ειδικά» άτομα,

όπως επισημαίνει το όρθρο για τον Τρέμπιτς Λίνκολν, ο οποίος μυήθηκε στη «μυστική ιστορία» των Βρετανών από τον αινιγματικό Χάρολντ Μπέκετ. Ο Μπέκετ έκανε λόγο για την ύπαρξη μιας υπερλέοχης εξουσίας "ίων Εβδομήντα Δύο», που οτην πραγματικότητα είναι εκείνοι που διοικούν τον κόσμο. Οι σύγχρονοι αντίστοιχοι όροι που ακούγονται όλο καϊ περισσότερο είνα> «Επίκυρίαρχοι» και «Υπερκυβέρνηση»... Το κρίσιμα ερωτήματα είναι: Γιατί μεθοδεύτηκε η μεταφορά του Λίθου στη Σκωτία; Την επέβαλαν ιστορικοί λόγοι και, αν ναι, ποιοι;'Η μήπως χρειάστηκε (ή θα χρειαστεί στο άμεσο μέλλον) να στεφθεί «κάποιος» βασιλιάς πάνω σε αυτόν τον Λίθο; Κάποιος του οποίου η στέψη δεν θα μπορούσε να γίνει μέσα στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ ή ακόμη και στο φρούριο του Εδιμβούργου; Γιατί, μια ακόμη αινιγματική πτυχή στην ήδη ομιχλώδη ιστορία του Λίθου είναι ο ισχυρισμός ομάδας ερευνητών ότι αυτός εχει ήδη αντικατασταθεί από ένα αντίγραφο και είναι άγνωστο ποιοι και με ποιο σκοπό κατέχουν σήμερα τον αυθεντικό Λίθο. Οι μυστηριώδεις τρύπες και τα νησιά που επιπλέουν. Στα βορειανατολικά του Μεξικού κοντά στην περιοχή Tamaulipas,

βρίσκεται ένας ιδιόμορφος, εντυπωσιακός και ταυτόχρονα μυστηριώδης γεωλογικός σχηματισμός, πέντε αβυσσαλέων τρυπών στην επιφάνεια του εδάφους που καλύπτονται από νερό. Το φαινόμενο αυτό έρχεται να προβληματίσει, όχι μόνο όσους ζουν στην περιοχή, ή τους επισκέπτες, αλλά και επιστήμονες που εκτιμούν ότι σ' αυτές τις φαινομενικές, εξαιτίας του μεγάλου βάθους τους αβύσσους, κρύβονται μυστικά που ίσως να ξεπερνούν ακόμη και αυτή την ύπαρξη ζωής στο γήινο περιβάλλον. Και μάλιστα είναι τέτοια η άγνοια για το τι κρύβεται εκεί, που τρομάζουν οι εκτιμήσεις των επιστημόνων, ακόμα και της ίδιας της NASA, ότι ενδεχομένως στα βαθιά αυτά νερά και στις δαιδαλώδεις υπόγειες στοές που τα συνδέουν (και όχι μόνο), ίσως υπάρχουν «άγνωστες, επιθετικές και επικίνδυνες μορφές εξωγήινης ζωής». Μάλιστα είναι τέτοιο το ενδιαφέρον της NASA και τόσο σκοτεινό το αντικείμενο των αναζητήσεών της, που πρόκειται να χρησιμοποιήσει ένα ρομποτικό καταδυτικό σκάφος αντίστοιχο με αυτό που έχει φτιαχτεί για να ερευνήσει τους άγνωστους υδάτινους όγκους, που απλώνονται κάτω από τις παγωμένες επιφάνειες, της Ευρώπης, ενός από τους δορυφόρους του πλανήτη Δία. (Για την Ευρώπη υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να φιλοξενεί κάποια είδη ζωής μέσα τους υπόγειους ωκεανούς της). Το μεγάλο βάθος των τρυπών και η διαμόρφωση της περιοχής στο Zacaton, την έχουν κάνει σαν έναν επιλεκτικό προορισμό καταδυτών που επιδιώκουν ρεκόρ βάθους. Το 1993 η Δρ. Ann Kristovich, κατάφερε να καταδυθεί σε βάθος 554 πόδια

(169 μέτρα), δημιουργώντας ρεκόρ κατάδυσης για τις γυναίκες. Στις 6 Απριλίου δύο εξερευνητές σπηλαιοκαταδύτες με τεράστια εμπειρία, ο Jim Bowden και ο Sheck Exley, θέλησαν να προσεγγίσουν το βάθος των 925 ποδιών (282 μέτρα) και να καταγράψουν ένα παγκόσμιο ρεκόρ, Στις φιάλες τους χρησιμοποιούσαν μείγμα αερίων που κρίνεταιι απαραίτητο σ΄ αυτά τα βάθη. Όταν βρέθηκαν σε βάθος 879 - 906 ποδιών ( 268 - 276 μέτρων), σε μια δυσκολονόητη στιγμή ο Sheck Exley χάθηκε εντελώς ξαφνικά από τα μάτια του συντρόφου του. Δε βρέθηκε ποτέ κανένα ίχνος τους. Εκτιμήσεις υπήρξαν και μόνο ότι ο S. Exley πέθανε από νευρικό σύνδρομο υψηλής πίεσης που προκάλεσε κάποια βλάβη στο ρυθμιστή ασφαλείας παροχής των μιγμάτων για την αναπνοή. Η λέξη Zacaton προέρχεται από τα ελεύθερα επιπλέοντα νησιά χλόης που υπάρχουν στην επιφάνεια των υδάτων των τρυπών. Το μεγαλύτερο βάθος σε μια από αυτές τις τρύπες είναι υπολογισμένο περίπου 1080 πόδια ( 330 μέτρα), και με μια απίστευτα κυκλική διάμετρο στην επιφάνεια 116 μέτρων. Τα νερά στις τρύπες του Zacaton έχουν θερμοκρασία 30ο C και περιέχουν πολλά μέταλλα, ενώ εκπέμπουν μια θειούχα μυρωδιά. Ο σχηματισμός των τρυπών πρέπει να έγινε από την συνεχή ροή υπόγειων υδάτων κάτω από τα ασβεστολιθικά πετρώματα κάτι που δημιούργησε υπόγεια σπήλαια. Όταν κάποια στιγμή οι οροφές τους υποχώρησαν έδωσαν τη θέση τους σ΄ αυτά τα εντυπωσιακά μορφολογικά ανοίγματα του εδάφους. Οι αναφορές γι΄ αυτές τις τρύπες σπηλιές έρχονται από παλιά μέσα από τα ιστορικά ντοκουμέντα. Το 1795, ο Filix Marva Calleja, αντιβασιλέας της Ισπανίας έγραψε : « υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά που φωτίζεται από έναν φυσικό φεγγίτη, και 200 μέτρα από αυτή την σπηλιά υπάρχει μια βαθιά κοιλότητα που έχει μια λίμνη με ένα νησί » Η λίμνη που αναφερόταν ήταν η μεγάλη τρύπα του συγκροτήματος του Zacaton, η οποία δεν περιείχε έναν νησί αλλά δεκαπέντε. Αυτή όμως είναι μια λεπτομέρεια που μπορεί να

αγνοηθεί αφού ο Calleja μάλλον δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι τα νησιά «τριγυρνούν» πραγματικά ελεύθερα πάνω στην επιφάνεια της λίμνης. Τα νησιά αυτά δημιουργούνται από πολύβλαστα στρώματα καλαμιών που ελλείψει τρέχοντος νερού, ωθούνται απλώς από τη δύναμη του αέρα. Είναι περίπου κυκλικά στη μορφή και έχουν απότομες κάθετες πλαγιές που πολλές φορές επιτρέπουν σε κάποιον να πηδήσει από τα τοιχώματα της λίμνης πάνω τους, όπως και από το ένα στο άλλο. Το μέγεθός τους ποικίλει από 3 έως 10 μέτρα στη διάμετρο. Σε διάφορες χρονικές περιόδους στο παρελθόν έχουν αναφερθεί επιπλέοντα νησιά. Ο Athanasius Kircher το 17ο αιώνα περιέγραψε μια ομάδα νησιών γνωστή ως «δεκαέξι μικρές βάρκες», που

επέπλεαν σε μια λίμνη γνωστή τώρα ως Lago Della Regina κοντά στο Tivoli. Επίσης το 1684, ο γεωγράφος Francesco Lana Terzi περιγράφει κάποια νησιά που επέπλεαν και που τα είδε σε μια από τις περιοδείες του : « Είδα αρκετά νησιά που επέπλεαν σε μια μικρή λίμνη θειώδους ύδατος όχι μακριά από το Tiber. Ήταν συνήθως κυκλικά ή ωοειδή, και προεξείχαν 4 έως 6 ίντσες (10 έως 15 εκατοστά) πάνω από το νερό. Η επιφάνειά τους ήταν επίπεδη και χλοώδης, και στις άκρες τους μερικά από τα φυτά ήταν ψηλότερα και λειτουργούσαν σαν να ήταν πανιά, έτσι ώστε με το μικρότερο αεράκι να σπρώχνονται τα νησιά από τη μια μεριά της λίμνης στην άλλη. Το μεγαλύτερο από αυτά έδινε την εντύπωση ότι κάλυπτε την επιφάνεια μερικών ναυπηγείων με την διάμετρο που

υπηρεσία σε σκοτεινά υδάτινα τούνελ και σπήλαια πάνω στη Γη. Το δάσος των αυτοκτονιών! Το δάσος Aokigahara ή "θάλασσα των δέντρων", όπως αποκαλείται, βρίσκεται στους πρόποδες του ιερού ηφαιστειακού όρους Fuji. Εδώ και δεκαετίες η περιοχή αυτή έχει συνδέσει το όνομά της με εκατοντάδες περίεργες αυτοκτονίες, καθώς τα τελευταία 50 χρόνια έχουν δώσει τέλος στη ζωή τους, περισσότεροι από 500 άνθρωποι!

είχε, και μπορούσε να κρατήσει στην επιφάνεια αρκετά άτομα που θα στέκονταν πάνω του ». Ακόμα και αν δεν υπάρχουν σήμερα αυτά τα νησιά, η λίμνη είναι ακόμη γνωστή στους τουρίστες ως Lago Delle Isole Natanti, δηλαδή « η λίμνη με τα νησιά που επιπλέουν». Χίλια πεντακόσια χρόνια νωρίτερα το παρατηρητικό μάτι του Πλίνιου είχε παρατηρήσει μια παρόμοια λίμνη στην Ευρώπη που λεγόταν Vadimon, και ήταν μια περιοχή που το 471 π.χ. είχαν δώσει μάχη οι Ethuscans και οι Gauls. Ο Πλίνιος περιγράφει : «Ανέβηκα σ΄ αυτή τη λίμνη. Είναι τελείως κυκλική όπως μια ρόδα στο έδαφος. Δεν υπάρχει κάποια καμπύλη στο νερό ή μια επέκταση της ακτής. Το νερό έχει χρώμα σαν το καθαρό μπλε του ουρανού, εν τούτοις παρουσιάζει και μια πρασινωπή χροιά που συνοδεύεται από μια μυρωδιά που δείχνουν ότι τα νερά είναι θειούχα. Αυτά έχουν ιαματικές ιδιότητες με θεαματικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις σπασίματος των άκρων. Εν τούτοις οι άνεμοι έχουν μεγάλη επίδραση στην περιοχή και κανένα πλοίο με πανί δεν θα μπορούσε να σταθεί εδώ. Και υπάρχουν νησιά που επιπλέουν φτιαγμένα από καλάμια και άλλα φυτά που βρίσκονται σε αφθονία στις όχθες της λίμνης. Κάθε νησί έχει την ιδιαίτερη μορφή και το μέγεθός του. Έχουν όμως το ίδιος ύψος πάνω από το νερό και το κάτω μέρος

τους φαίνεται όπως η καρίνα ενός πλοίου με το ίδιο όμως ύψος βυθίσματος στο νερό από όποιο σημείο και να τα κοιτάξει κανείς. Κινούνται υπό την επίδραση του αέρα είτε μεμονωμένα και διάσπαρτα , είτε σε συστάδες, είτε ενώνονται όλα μαζί δίνοντας την εντύπωση μια μικρής ηπείρου. Άλλες φορές κινούνται προς την ακτή και δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας επέκτασής της και άλλες φορές ενώνονται στο κέντρο της λίμνης σχηματίζοντας ένα και μοναδικό, εντυπωσιακό νησί». Η περιοχή του Zacaton που διαφοροποιείται από τις προαναφερόμενες λίμνες εξαιτίας του μεγάλου βάθους, των δαιδαλωδών υπόγειων τούνελ, των ακανόνιστων και με άγνωστη προέλευση ρευμάτων, αλλά και με τις ενδείξεις ότι είτε στον πυθμένα είτε στις υπόγειες σπηλιές κάποιες περίεργες μορφές ζωής πρέπει να υπάρχουν αναμένεται να απασχολήσει τους επιστήμονες για το επόμενο διάστημα. Η NASA που έχει επενδύσει για το σκοπό αυτό εκατομμύρια δολάρια εκτιμά ότι στα βάθη αυτών των περίεργων φυσικών ( ; ) γεωλογικών σχηματισμών κρύβονται μυστικά που θα ανατρέψουν πολλά από τα μέχρι τώρα δεδομένα για την ύπαρξη της ζωής. Ενδεχομένως και την αποκάλυψης εξωγήινης παρουσίας. Άλλωστε αυτός είναι και ένας από του κυριότερους λόγους της εμπλοκής της στις προγραμματισμένες αποστολές που ετοιμάζει και που φέρνει την εξέχουσα αεροδιαστημική

Το γεγονός αυτό έχει αναγκάσει τις τοπικές αρχές να τοποθετήσουν προειδοποιητικές ταμπέλες στις εισόδους του δάσους, οι οποίες παρακαλούν όσους φτάνουν μέχρι εκεί με σκοπό να αυτοκτονήσουν, να αναζητήσουν βοήθεια! "Παρακαλούμε ξανασκεφτείτε το!" ή "Παρακαλούμε συμβουλευτείτε την αστυνομία πριν πεθάνετε", είναι δύο από τα μηνύματα που βλέπει κανείς μπαίνοντας στην περιοχή! Στην Ιαπωνία όπου καταγράφεται ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών στον κόσμο, τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε ομαδικές αυτοκτονίες ανθρώπων οι οποίοι δεν γνωρίζονται! Κανονίζουν - κυρίως μέσω διαδικτύου πλέον- να συναντηθούν σε απομονωμένα δάση ή βουνά και εκεί δίνουν τέλος στη ζωή τους!! Η περιοχή της "θάλασσας των δέντρων" θεωρείται η πιο ενδεδειγμένη για τους αυτόχειρες. Σε ένα βίβλίο που κυκλοφόρησε με τον ανατριχιαστικό τίτλο "Το απόλυτο εγχειρίδιο αυτοκτονίας", το δάσος Aokigahara περιγράφεται ως "το τέλειο μέρος να πεθάνεις"! Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν το ρεκόρ αυτοκτονιών της περιοχής, με το γεγονός ότι βρίσκεται στους πρόποδες του ιερού βουνού Fuji. Κάποιοι πνευματιστές υποστηρίζουν ότι τα δέντρα του δάσους έχουν συσσωρεύσει μέσα τους την αρνητική ενέργεια των εκατοντάδων αυτοκτονιών που έχουν συμβεί εκεί, με αποτέλεσμα να την διαχέουν στην ατμόσφαιρα και να οδηγούν τους επισκέπτες στο να δώσουν τέλος στη ζωή τους!

Μυθολογικά Τέρατα Πού ζούσε η Λερναία Ύδρα; Που σουλατσάριζαν οι Κέρβεροι και η Έχιδνα; Με πιστότητα στο μύθο σας παρουσιάζουμε τα μέρη όπου ζούσαν τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας…

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΑΡΙΑ

98 MAG NEWS

Π Πήλιο: Η χώρα όπου ζούσαν οι μυθικοί

Κένταυροι Θερινή κατοικία των 12 Θεών του Ολύμπου, το Πήλιο υψώνεται επιβλητικό και καταπράσινο ανατολικά του Βόλου. Τα 24 κεφαλοχώρια και τα μικρότερα γραφικά χωριά του, με σπίτια μοναδικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, άλλοτε σκαρφαλωμένα σε πλαγιές και άλλοτε κρυμμένα σε καταπράσινες ρεματιές, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πηλιορείτικου τοπίου. Χιονισμένες βουνοκορφές, σμαραγδένια θάλασσα, φιλοξενία, διασκέδαση, μοναδικές αξέχαστες εμπειρίες κι ένα ταξίδι ψυχής με υπέροχες εικόνες, που θ΄αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του. Στη μαγική ατμόσφαιρα του Πηλιορείτικου τοπίου, σμίγει η ιστορία με τον θρύλο, το άγριο με το ήρεμο, το χθες με το σήμερα. Εδώ έγιναν οι θεϊκοί γάμοι του Πηλέα και της Θέτιδος που ύμνησαν ο Όμηρος, ο Πίνδαρος και ο Ευριπίδης. Από εδώ ξεκίνησε η θρυλική Αργώ με τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες για το μακρινό ταξίδι στην Κολχίδα, αναζητώντας το «Χρυσόμαλλο Δέρας». Κοντά στο σοφό Κένταυρο Χείρωνα μαθήτευσαν οι ημίθεοι Αχιλλέας και Ηρακλής και διδάχθηκε την Ιατρική ο Ασκληπιός. Πέρα όμως από το μύθο, τα σημάδια της ιστορικής διαδρομής του Πηλίου μέσα στους αιώνες αποτυπώνονται στα ερείπια αρχαίων πόλεων, στα απομεινάρια μεσαιωνικών κάστρων και στα μνημεία παλαιοχριστιανικών βασιλικών. Τόπος μοναδικού κάλλους, αλλά και πολλών αξιόλογων οικισμών των οποίων η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της περιοχής, αλλά και το πιο αναγνωρίσιμο.

Η πηλιορείτικη πλατεία είναι το χαρακτηριστικό των οικισμών. Πλακόστρωτη με πλατάνια, με τη μεγάλη κεντρική βρύση του χωριού, αλλά και την εκκλησία του προστάτη άγιου. Τόπος συγκέντρωσης των κατοίκων, φιλοξενεί επίσης τις εκδηλώσεις των ανθρώπων που αγαπούν τον τόπο τους και παραμένουν σε αυτόν. Οι βρύσες είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των πηλιορείτικων χωριών. Κάθε χωριό έχει τουλάχιστον μία βρύση, η οποία βρίσκεται στην πλατεία και οι πιο παλιές χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Υπέροχα καλντερίμια ενώνουν και διατρέχουν τα χωριά του Πηλίου θυμίζοντας άλλες εποχές, προκαλώντας μας να αφήσουμε στην άκρη το αυτοκίνητο και να περπατήσουμε απολαμβάνοντας τη φύση και την καλαίσθητη αρχιτεκτονική των σπιτιών. Το ιδιαίτερο αυτό οδικό δίκτυο με τα καλντερίμια που αναπτύχθηκε κατά την περίοδο της ακμής των χωριών του Πηλίου συμπληρώνεται από πέτρινα γεφύρια, έργα τεχνιτών που προέρχονταν από την Ήπειρο και οι οποίοι έμαθαν την τέχνη τους σε ντόπιους. Από τα πέτρινα γεφύρια του Πηλίου 66 διατηρούνται σήμερα σχεδόν ανέπαφα και είναι απόλυτα εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Το τρενάκι του Πηλίου, ο αγαπημένος «Μουτζούρης» των ντόπιων, διασχίζει μία από τις πιο όμορφες περιοχές της Ευρώπης. Ξεκινώντας από τα Λεχώνια, ανεβαίνει μέσα από τα λιόδενδρα αγκομαχώντας και σφυρίζοντας όπως παλιά. Περνά από τους σταθμούς της Άνω Γατζέας, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου

Αθανασίου στις Πινακάτες, του οικισμού Αργυρέϊκα Βυζίτσας και τερματίζει στις Μηλιές. Το τρενάκι του Πηλίου για 76 χρόνια, από το 1895 μέχρι το 1971 σκαρφάλωνε στο Πήλιο μεταφέροντας ανθρώπους κι εμπορεύματα. Σήμερα γατζώνεται και πάλι στις γραμμές του κάθε Σαββατοκύριακο δίνοντας χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Κατασκευαστής του ήταν ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του διάσημου ζωγράφου Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, ο οποίος έζησε εδώ τα παιδικά του χρόνια. Γαστρονομικός παράδεισος το Πήλιο, γνωστό για το σπεντζοφάϊ, το μπουμπάρι, τον κρασάτο κόκκορα, το χοιρινό με κυδώνια,, τα άγρια μανιτάρια, τα «τσιτσίραβλα», -χόρτα που φυτρώνουν μόνο στο Πήλιο- όλα μαγειρεμένα με το υπέροχο λάδι των Πηλιορείτικων ελαιώνων. Φημισμένη είναι και η θαλασσινή κουζίνα της περιοχής με συνοδεία ντόπιου κρασιού και μυρωδάτου τσίπουρου. Ξακουστά είναι επίσης και τα Πηλιορείτικα φρούτα με πιο γνωστά τα μήλα, τα αχλάδια και τα κεράσια. Και μην ξεχνάτε το Πήλιο είναι από τους ιδανικότερους προορισμούς για περιπάτους και πεζοπορικές διαδρομές στα λιθόστρωτα μονοπάτια του, ιδιαίτερα τώρα την άνοιξη. Η μοναδικότητα του ελληνικού τοπίου συμπυκνώνεται σ΄αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται Πήλιο, εκεί όπου το θρόϊσμα των δένδρων του βουνού γίνεται ένα με την αύρα της θάλασσας και μέσα στη φαντασία μας ακούγονται τας ποδοβολητά, οι διαμάχες, και οι έρωτες των Κενταύρων.

Λέρνη και Λερναία Ύδρα Η Λέρνη είναι αρχαία παραθαλάσσια τοποθεσία της Αργολίδας, περίπου 7 χλμ. νότια του Άργους, στη θέση του σημερινού οικισμού Μύλοι, στις ανατολικές υπώρειες του όρους Ποντίνου. Ήταν φημισμένη στην αρχαιότητα για τα άφθονα νερά της, τα οποία τροφοδοτούν την αργολική πεδιάδα ακόμη και σήμερα. Η Λέρνη αναφέρεται άλλοτε ως ποταμός, άλλοτε ως πηγή και άλλοτε ως λίμνη (και συνεκδοχικά ως πεδιάδα) και έδωσε την ονομασία της σε ολόκληρη την περιοχή. Από την πηγή Λέρνη πήγαζε ο ποταμός Ποντίνος, παράλληλα σχεδόν προς τον Αμυνωνή εκβάλλοντας στη παρακείμενη θάλασσα μετά από ρου μικρού μήκους. Από τα άφθονα νερά της, καθώς και άλλων παρακείμενων πηγών όπως του Αμφιαράου σχηματίζονταν κατά την αρχαιότητα πολλά τέλματα από τα οποία και γεννήθηκε ο μύθος της Λερναίας Ύδρας, αλληγορικά ως πρώτη προσπάθεια αποξήρανσης ελών στον ελλαδικό χώρο από τους μυθικούς κατοίκους, προσωποποιούμενοι στη μορφή του Ηρακλή. Επίσης στον ίδιο χώρο ήταν και η λίμνη Αλκυονία, την οποία θεωρούσαν απύθμενη (το ίδιο πιστεύουν μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής) και είσοδο του Κάτω Κόσμου. Από αυτήν, σύμφωνα με την μυθολογία, κατέβηκε ο Διόνυσος στον Άδη για να φέρει τη Σεμέλη. Εδώ, επίσης κατά τη μυθολογία, ζούσε και η Λερναία Ύδρα (το τερατόμορφο μυθικό έλος) που με πυρκαγιές και επιχωματώσεις "σκότωσε" ο Ηρακλής αλληγορικά και αποξήρανε τη περιοχή,

στον δεύτερο από τους άθλους του. Η αφθονία των πλούσιων υδάτων της περιοχής μαρτυρείται και από το γεγονός ότι σε απόσταση μικρότερη των 400 μ. από την ακτή, μέσα στη θάλασσα, υφίσταται η μεγάλη πηγή γλυκού νερού λεγόμενη "Δεινή" ή "Ανάβολος" στην οποία κατά τον Παυσανία οι Αργείοι έρριπταν τα προς τον Ποσειδώνα διακοσμημένα ζωντανά άλογά τους, ως προς θυσία τρόπο τινά, τα οποία στη συνέχεια ο Ποσειδώνας τα ελευθέρωνε και επέστρεφαν στην ακτή. Η όλη περιοχή της Λέρνης ήταν στενότατα συνδεδεμένη με την αρχαία λατρεία του υγρού στοιχείου όπου και γιορτάζονταν τα Λέρναια. Έχιδνα Η Έχιδνα ήταν τερατόμορφη, η μισή ήταν φτερωτή γυναίκα με αστραφτερά μάτια κι η άλλη μισή ένα τεράστιο,

φολιδωτό φίδι. Ο Ησίοδος αναφέρει ότι γονείς της ήταν ο Φόρκυς και η Κητώ, ενώ άλλοι αναφέρουν πως γονείς της ήταν ο Τάρταρος και η Γαία ή η Στύγα ή ο Χρυσάορας και η Καλλιρρόη. Ζούσε σε μια βαθιά σπηλιά κάτω από ένα βράχο στην Κιλικία, μακριά από θεούς και ανθρώπους. Στο σπήλαιο έμενε μαζί με τον εκατοντακέφαλο σύζυγό της Τυφώνα. Ήταν αγέραστη και αθάνατη και παράσερνε τα θύματά της σε κοιλώματα της γης όπου και τα καταβρόχθιζε ζωντανά. Άλλοι την τοποθετούν στην Πελοπόννησο, όπου τη σκότωσε ο Άργος με τα εκατό μάτια, γιατί η Έχιδνα είχε τη συνήθεια να καταβροχθίζει τους περαστικούς. Ήταν μητέρα "διάσημων" τεράτων. Είχε γεννήσει τον Κέρβερο, τον Όρθρο (φύλακας των κοπαδιών του Γηρυόνη), το Λιοντάρι της Νεμέας, τη Λερναία Ύδρα, τη Φαία της Κρομμυώνας και τη Σφίγγα της Θήβας. Της αποδίδουν επίσης τη Χίμαιρα, το δράκοντα της Κολχίδας, το φύλακα του χρυσόμαλλου δέρατος, το δράκοντα που φυλούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τον αετό του Προμηθέα. Στις ελληνικές αποικίες του Εύξεινου Πόντου διηγούνταν την εξής παράδοση: Ο Ηρακλής κάποτε είχε φτάσει στη Σκυθία, κουρασμένος καθώς ήταν, έβαλε τα αλογά του να βοσκήσουν και αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε τα άλογά του είχαν

εξαφανιστεί. Ενώ τα αναζητούσε πέρασε μπροστά από τη σπηλιά που ζούσε η Έχιδνα. Εκείνη του υποσχέθηκε να του δώσει πίσω τα άλογά του με τον όρο να μείνουν μαζί. Με τον Ηρακλή έκαναν τρία παιδιά, τον Αγάθυρσο, το Γελωνό (που έδωσε το όνομά του στην πόλη των Γελώνων) και το Σκύθη Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες Οι Στυμφαλίδες όρνιθες ήταν σαρκοβόρα πουλιά που ζούσαν στη λίμνη Στυμφαλία στη βόρεια Αρκαδία. Είχαν ψηλά πόδια, σιδερένιες φτερούγες, εκτόξευαν τα φτερά τους σαν βέλη και έτρωγαν ανθρώπινο κρέας. Επειδή προξενούσαν φοβερές καταστροφές, ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να τα σκοτώσει ή να τα διώξει. Αυτός ήταν ο πέμπτος άθλος. Ο Ηρακλής, χτυπώντας δυο χάλκινα κρόταλα που του είχε δώσει η Αθηνά, ανάγκαζε τα πουλιά να πετάξουν και τα σκότωνε με τα βέλη του. Όσα σώθηκαν πήγαν στο νησί του Άρη. Η Χαλκιδική του Μύθου και της δύναμης Λάμια Δράκοι και μυθικά τέρατα ζουν στη Χαλκιδική, κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Παλιότερα, οι βοσκοί της Σιθωνίας

διηγούνταν απίστευτες ιστορίες για κάποιο σπάνιο είδος φιδιού, που ζούσε στο κεντρικό βουνό του νομού, το Ντραγουντέλι . Έλεγαν ότι, καθώς τα μηχανήματα ανοίγανε δρόμο στην περιοχή κατά τη δεκαετία του '60, τα φίδια βγήκαν στην επιφάνεια, μετά από αιώνες σιωπής στα βάθη της γης. Έντρομοι περιέγραφαν τα τεράστια ερπετά να επιτίθενται στα κοπάδια τους και να καταπίνουν μεμιάς τα ζώα τους. Και ακόμη, έναν από αυτούς να παγώνει αντικρίζοντάς τα.Κάποιο παραμύθι από τα Βασιλικά μιλά για ένα τεράστιο θηρίο, με τρία κεφάλια, νύχια αγκαθωτά και δύο φτερά, που το καθένα τους έφτανε από το χωριό μέχρι τον κάμπο… Ήταν η φοβερή Λάμια με τη μεγάλη κοιλιά, που, στήνοντας καρτέρι σε απόμερες γωνιές και σπηλιές, έτρωγε και χώνευε τα πάντα.Οι σπηλιές και οι χαράδρες της Χαλκιδικής έχουν το δικό τους κόσμο, τόσο μακρινό από το παρόν, που συχνά ξεπερνά κάθε φαντασία. Ένα χιλιόμετρο έξω από τα Πετράλωνα βρέθηκε το 1959 το απολιθωμένο κρανίο του Αρχανθρώπου. Απολιθωμένα φύλλα φυτών και δένδρων, καθώς και οστά ελεφάντων, λιονταριών, ρινόκερων κ.α. μιλούν για μια άλλη εποχή, πριν από 750.000 χρόνια, για την άγρια κι απρόσιτη Χαλκιδική του παρελθόντος… Ο καθηγητής Άρης

Πουλιανός, μετά από μελέτη πολυάριθμων εργαλείων και οστών που βρήκε σε μια χαράδρα κοντά στην Τρίγλια, αποκάλυψε ότι ο άνθρωπος δεν πρωτοεμφανίσθηκε στην Αφρική όπως πιστεύονταν μέχρι τότε -, αλλά στη χερσόνησο της Χαλκιδικής και γενικότερα, στην ευρύτερη περιοχή του βορείου Αιγαίου! Μυθολογικά Πλάσματα, Θεριά, Τέρατα και Φαινόμενα στις Ελληνικές Λίμνες! Οι δύο Δράκοι. Ο θρύλος για τις Δρακόλιμνες του Σμόλικα και της Πίνδου μιλάει για την πάλη των δύο δράκων που κατοικούσαν στα βαθιά νερά αυτών των λιμνών. Ο ένας πετούσε δέντρα από το Σμόλικα και ο άλλος βράχια από τη Γκαμήλα. Ο μύθος αυτός πρέπει να προέρχεται από την παρουσία του σπάνιου αμφιβίου του Τρίτωνα (Triturus alpestris) που ζει στα νερά των λιμνών και που μοιάζει με μικρό δράκο. Υδρόβια Κριάρια. Για τη λίμνη Βουλιαγμένη της Αττικής, αλλά και για άλλες λίμνες μιλούν για παράξενα υδρόβια όντα με τη μορφή κριαριού που ανέρχονταν από τα βάθη των λιμνών, έβγαιναν στα γειτονικά λιβάδια και απήγαγαν τα ζώα που έβοσκαν στην περιοχή. Στη συνέχεια τα έσερναν, πνίγοντάς τα στα βάθη των λιμνών.

“ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΜΕ ΤΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ!”

ΣΑΡΟΝ ΣΤΟΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΜΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΕΝ ΔΡΑΣΗ Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει, αλλά εκείνη μοιάζει πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ. Κι έστω κι αν έχει φτάσει αισίως στα πενήντα τρία της χρόνια της, παραμένει μια θεά! Η ανανεωμένη και σέξι Σάρον Στόουν έδωσε συνέντευξη σε ιταλικό περιοδικό. Και μίλησε για τη νέα σελίδα στη ζωή της αλλά και για την επιστροφή της στα κινηματογραφικά δρώμενα.

Π Στη νέα ταινία της με τίτλο «Gods behaving badly» υποδύεται την Αφροδίτη (ποια άλλη;) σε μια μοντέρνα παρουσίαση των θεών του Ολύμπου! Η μπογιά της Σάρον Στόουν περνά ακόμα στο Χόλιγουντ και η γοητευτική ηθοποιός ετοιμάζει την αντεπίθεσή της με ρόλους που αναδεικνύουν την ακαταμάχητη γοητεία της. Είκοσι χρόνια μετά τον ρόλο-πρόκληση στο «Βασικό ένστικτο», η Στόουν έρχεται να αναστατώσει ξανά το ανδρικό κοινό με τον ρόλο της στην ταινία «Gods behaving badly», η οποία θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2012. Οι κάποτε πανίσχυροι θεοί του Ολύμπου έχουν πλέον χάσει την παντοδυναμία τους και μένουν σε μία παλιά πολυκατοικία. Ο Δίας περιγράφεται ως ένας τεμπέλης που βλέπει όλη μέρα τηλεόραση, ο Απόλλωνας είναι άνθρωπος της διασκέδασης, ενώ η Αφροδίτη (Σάρον Στόουν) δουλεύει σε ροζ γραμμές! Η ταινία είναι μεταφορά του βιβλίου της Μαρί Φίλιπς και περιγράφει τη ζωή του δωδεκάθεου προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή, με τις απαραίτητες δόσεις χιούμορ. Το καστ είναι «θεϊκό» και εκτός από τη Στόουν συμμετέχουν ο Κρίστοφερ Γουόκεν που υποδύεται τον Δία, η Εντι Φάλκο ως Αρτεμις, ο Ολιβερ Πλατ ως Απόλλων και η Αλίσια Σιλβερστόουν στον ρόλο της κοινής θνητής που έρχεται να ταράξει τις

ζωές τους. Εκτός από θεά Αφροδίτη, θα την απολαύσουμε και στο ερωτικό θρίλερ «Attachment», αυτή τη φορά στον ρόλο μιας παντρεμένης γυναίκας που υποκύπτει στο φλερτ ενός νεαρού φοιτητή για μία βραδιά. Η ζωή της θα εξελιχθεί σε εφιάλτη, όταν ο νεαρός απααιτήσει κάτι παραπάνω από εκείνη. Η ταινία αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2014 και οι φίλοι τής ηθοποιού θα την περιμένουν σίγουρα με αγωνία. Οι άνδρες και η ζωή της μετά το εγκεφαλικό «Βγήκα από μια περίοδο στη ζωή μου κατά την οποία αισθανόμουν ως ασχημόπαπο» δήλωσε η Στόουν, αν και δύσκολα να την πιστέψει κανείς. Εχοντας παντρευτεί δύο φορές στη ζωή της, επέλεξε την αγκαλιά ενός νεότερου κατά δεκαπέντε χρόνια συντρόφου, με το ζευγάρι να κρατά τις αποστάσεις του από τα φλας και τα αδιάκριτα βλέμματα. Πάντως, στη συνέντευξή της η γοητευτική Στόουν εκφράζει και ένα μικρό παράπονο, αφού δηλώνει πως οι άνδρες, ενώ της αρέσουν ακόμη, πλέον την προσεγγίζουν μόνο με sms, γιατί ίσως τη φοβούνται. Η κοσμοθεωρία της άλλαξε το 2001, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Το σοβαρό περιστατικό της υγείας της και ο εφιάλτης που έζησε τη γέμισαν με φόβους και ανασφάλειες για μεγάλο διάστημα. «Βγήκα από

το νοσοκομείο έχοντας μερική απώλεια μνήμης. Το ένα πόδι μου ήταν μουδιασμένο, δεν άκουγα από το ένα αφτί μου και η μία πλευρά του προσώπου μου έδειχνε σαν να πέφτει» ανέφερε η 53χρονη σταρ και πρόσθεσε: «Στο μυαλό μου στριφογύριζε μία ερώτηση: αφού δεν θα ξαναγινόμουν ποτέ όμορφη, ποιος θα ήθελε να με πλησιάσει ξανά;». Η προσωπική της ζωή είχε τα πάνω και τα κάτω της και την περίοδο που ήταν παντρεμένη είχε αποβάλει δύο φορές. Παρά τις αντιξοότητες που παρουσιάστηκαν, η Στόουν δεν απογοητεύτηκε. Εφτιαξε τη δική της οικογένεια υιοθετώντας τρεις γιους, τον 11χρονο Ρόαν, τον 6χρονο Λάιρντ και τον 5χρονο Κουίν. «Θα ήθελα να βγω για φαγητό με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα» Επηρεασμένη από τον ρόλο της ως Αφροδίτη, η Στόουν δηλώνει θαυμάστρια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Σε ερώτηση με ποιους θα ήθελε να βγει για φαγητό εκείνη απάντησε: «Με τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και με τον πατέρα μου, που δυστυχώς δεν ζει» απάντησε η σέξι ηθοποιός. Μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο, η Σάρον Στόουν μοιάζει αλλαγμένη και βρήκε την ευτυχία στο πρόσωπο των γιων της αλλά και των φιλανθρωπιών. Και όπως δηλώνει η ίδια, «δεν είμαι φεμινίστρια αλλά ανθρωπίστρια». Εχει προσφέρει σημαντικά ποσά σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις τα τελευταία χρόνια χωρίς να το… διατυμπανίζει, όπως κάνουν αρκετοί συνάδελφοί της.

Η MAG NEWS ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

EXPERIENCE MAG NEWS IN ENGLISH

ΘΥΜΟΣ: ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΙΣΩ! Ο θυμός, όσο και αν προσπαθούμε να τον θέσουμε υπό έλεγχο, είναι ορατός. Ναι, είναι τρομερά άδικο… στο λένε όλοι. Είναι παράλογο. Δεν έφταιγες εσύ σε τίποτα και δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί συμβαίνει σε εσένα. Είτε κάποιος σου μίλησε άσχημα, είτε έπεσες θύμα απάτης, από μικρά έως και πολύ μεγάλα προβλήματα, το αποτέλεσμα είναι ένα: έχεις θυμώσει. Ο θυμός, όσο και αν προσπαθούμε να τον θέσουμε υπό έλεγχο, είναι ορατός. Πόσες φορές σου έχει τύχει να δεις κάποιον άνθρωπο και να νιώσεις άβολα που κάθεται δίπλα σου ή να σε ενοχλήσει ο απότομος τρόπος του; Πόσες φορές έχεις μιλήσει στο τηλέφωνο και έχεις καταλάβει ότι ο συνομιλητής σου είναι καζάνι που βράζει; Έχοντας κακοποιηθεί ως παιδί, είχα μέσα μου πολύ θυμό και έτσι από μικρή έψαχνα τρόπους για να τον αποσυμφορώ. Μεγαλώνοντας και ερευνώντας έμαθα ότι κάθε φορά που θυμώνεις και δεν αποσυμφορείσαι,

αυτό το κομμάτι θυμού μένει μέσα σου και λειτουργεί σαν άγκυρα.Όσο περισσότερο θυμό νιώθεις, τόσο μεγαλύτερη η άγκυρα που δημιουργείς και με αυτόν τον τρόπο περιορίζεις την ανάπτυξή σου ως άνθρωπος. Έρευνές λένε ότι οι ασθένειες, η κατάθλιψη και η κατακράτηση βάρους σχετίζονται με τον θυμό. Και φυσικά γνωρίζεις από πρώτο χέρι εκείνο το «υπέροχο» συναίσθημα που νιώθεις είτε στον λαιμό είτε στην πλάτη ή στο στομάχι όταν θυμώνεις. Καλά όλα αυτά όμως πώς μπορείς να τον αντιμετωπίσεις; Πιάσε το μαξιλάρι. Ναι, καλά διάβασες! Πάρε ένα μαξιλάρι και άρχισε να χτυπάς. Οι πελάτες μου αγαπούν να χτυπάνε τον καναπέ ή το πάτωμα. Βάλε δυνατά μουσική (κατά προτίμηση

rock ή metal) και χτύπα για 3 λεπτά. Πάρε βαθιές ανάσες και επανάλαβε. Στο τέλος πάρε 10 βαθιές εισπνοές. Αμέσως θα νιώσεις πάρα πολύ καλύτερα. Μίλα στην… καρέκλα. Το μεγαλύτερο ποσοστό του θυμού μας είναι προς άλλους ανθρώπους. Βάλε μια καρέκλα απέναντί σου και προσποιήσου ότι εκεί κάθεται το άτομο που σε έχει θυμώσει. Μίλα δυνατά και πες ό,τι θέλεις να πεις. Προσοχή: Μην μιλάς από μέσα σου. Η δυναμική του να ακούς την φωνή σου είναι πολύ διαφορετική. Επίσης, στο μυαλό μας τείνουμε να διογκώνουμε ή να παραποιούμε την αλήθεια. Μόλις βγουν τα λόγια από το στόμα μας συνειδητοποιούμε καλύτερα την πραγματικότητα. Αγκάλιασε τον θυμό. Όταν διδάχτηκα την Sedona method από

τον Hale Dowskin, που ξεκίνησε να μας λέει ότι ένας τρόπος για να αφήσεις πίσω τον θυμό είναι να

τον «αγκαλιάσεις» μου φάνηκε πολύ περίεργο. Τα αποτελέσματα όμως είναι

πραγματικά εντυπωσιακά. Σε εργαστήρια, έχει βρεθεί ότι ακόμα και τα ζώα αποσυμφορούν τον θυμό τους! Δεν είναι δείγμα πολιτισμού το να «καταπίνεις» τα γεγονότα που σε θυμώνουν γιατί πολύ απλά, θα τα βρεις μπροστά σου. Και ναι, άσχημες και αρνητικές καταστάσεις θα σου συμβαίνουν πάντα, όπως συμβαίνουν σε όλους. Τελικά, ό θυμός καταλήγει σε πόνο και όσο περισσότερο θυμό κρατάς μέσα σου τόσο περισσότερη αρνητικότητα και πόνο θα ελκύεις. Σου προτείνω να κάνεις κάθε μέρα για τις επόμενες 5 μέρες μια από τις παραπάνω ασκήσεις. Θέσε τώρα μια συγκεκριμένη ώρα για τις επόμενες 5 μέρες, βάλε το κινητό στο αθόρυβο και ενημέρωσε τους υπόλοιπους στο σπίτι ότι θέλεις 10 λεπτά για εσένα. Άσε τον θυμό να φύγει, νιώσε τα ευεργετικά αποτελέσματα αμέσως και άφησε την άγκυρα πίσω. Αξίζεις να ζεις μια ζωή χωρίς θυμό και μόνο εσύ μπορείς να το ελέγξεις αυτό! Τζιλ Δούκα, Life Coach, εισηγήτρια, συγγραφέας

ΧΩΡΙΣΜΟΣ: ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ! Όταν σπάει το γυαλί σε μια σχέση μπορεί μετά να κολλήσει; Μπορεί. Αλλά αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο διατεθειμένες είναι οι δύο πλευρές να δώσουν (ακόμα) μια ευκαιρία στην σχέση τους. Εσείς τι θα κάνατε αν σας τύχαιναν τα παρακάτω;

Είστε σε αυτή τη σχέση κάμποσο καιρό. Η εποχή που νοιώθατε ένα γαργαλητό στην κοιλιά κάθε φορά που τον βλέπατε, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Μάθατε τα αγαπημένα του φαγητά, τα χόμπι του, όλα του τα ενδιαφέροντα και πήρατε ένα πολύ καλό βιογραφικό της ζωής του. Έχετε φτάσει στο σημείο όπου τα καυτά φιλιά αντικαταστάθηκαν από φιλιά καληνύχτας/καλημέρας στο μάγουλο, τα «Αχ, τι να βάλω;» αντικαταστάθηκαν από το «εγώ θα έρθω με τη φόρμα» και το make up έχει πιάσει σκόνη. Αυτά που αρχικά σας έκαναν να τον αγαπήσετε είναι τώρα αυτά που σας εκνευρίζουν πάνω του ενώ ουκ ολίγες φορές προτιμάτε να καθίσετε σπίτι βλέποντας τηλεόραση από το να τον δείτε. Είναι, λοιπόν, προφανέστερο του προφανούς ότι ένας τρίτος έχει εισβάλει στη σχέση σας και απειλεί να την καταστρέψει: Η Ρουτίνα.

Tips: Πριν αποφασίσετε (συνήθως από κοινού σε αυτές τις περιπτώσεις) να χωρίσετε, δοκιμάστε να ανανεώσετε τη σχέση σας. Προσπαθήστε να ξαναβρείτε κοινά ενδιαφέροντα, να αναθερμάνετε τη σεξουαλική σας ζωή, να τον/την κάνετε να ζηλέψει.

Round 1: Fight! Από εκεί που αυτός ήταν το «κουτάβι σας» κι εσείς ήσασταν το «γατάκι του» έχετε φτάσει να τσακώνεστε σαν το σκύλο με τη γάτα. Το αν ο Pacino είναι καλύτερος ηθοποιός από τον De Niro ήταν -από όσο θυμάστε- ο πιο σοβαρός λόγος τσακωμού, την περασμένη εβδομάδα ενώ το αν ο ουρανός ήταν μπλε ή τιρκουάζ δεν το έχετε λύσει ακόμα. Σχεδόν κάθε συζήτηση καταλήγει σε τσακωμούς και νεύρα.

Tips: Τόσο συχνοί τσακωμοί συνήθως οφείλονται σε βαθύτερα προβλήματα στη σχέση και όχι τόσο σε διαφορετικές απόψεις. Προσπαθήστε να ανακαλύψετε γιατί εσείς ή ο/η σύντροφός σας είναι μονίμως θυμωμένος και απογοητευμένος και αντιμετωπίστε το με μια πολιτισμένη συζήτηση. Η ζήλια αποτελεί μια συνηθισμένη αιτία. Όσον αφορά στους καυγάδες σας, προσπαθήστε να συγκρατείτε να νεύρα σας, ή περιμένετε να ηρεμήσετε και διαφωνείστε μαζί του αργότερα. Αφήστε τον/την να εκφράσει τη γνώμη

του/της, μην είστε ειρωνικοί, μιλήστε με επιχειρήματα και μην ξεχνάτε ότι ένα… «συγγνώμη» δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Την απιστία δεν την συγχωράω Μπορεί η βία να αποτελεί το πιο… ασυγχώρητο αμάρτημα, όποιον και να ρωτήσετε όμως «τι δεν θα συγχωρούσε σε μια σχέση» το πρώτο που θα απαντήσει είναι κατά πάσα πιθανότητα «η απιστία». «Δεν είναι αυτό που νομίζεις», «περνούσα φάση», «ήμουν μεθυσμένος/η», «δεν μου έδινες σημασία». Όποια κι αν είναι η δικαιολογία, σε καμία περίπτωση δεν… δικαιολογεί. Αλλά: Tips: Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να σας πει αν θα χωρίσετε ή όχι. Εξαρτάται από εσάς και μόνο. Αν πιστεύετε ότι δεν θα το ξανακάνει, είναι δικαίωμά σας να τον συγχωρήσετε. Αν όμως χάσατε την εμπιστοσύνη που του είχατε και θεωρείτε ότι η σχέση σας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, τότε μια καλή λύση είναι -χωρίς υστερίες, κλάματα, κακό- να βάλετε σε μια τάξη τα ασυμμάζευτα και να του πείτε «αν είσαι εντάξει, τώρα μάζευ' τα». Τείνουμε προς το δεύτερο.

MAG Fashion

Η μόδα, όπως και η ιστορία, επαναλαμβάνεται και οι λόγοι προσπερνούν το αυτονόητο: Ότι κάποτε οι σχεδιαστές ξεμένουν από ιδέες. Ο πρώτος σημαντικός λόγος που παλιές τάσεις λανσάρονται ξανά ως νέες είναι η βαθιά ανάγκη να επιστρέψουμε σε εποχές που πιστεύουμε πως ήταν καλύτερες κάτι που σήμερα ισχύει περισσότερο από ποτέ. Κάποιες εποχές μας δημιουργούν αισθήματα που θέλουμε να θυμηθούμε, π.χ. ρομαντισμό, σταθερότητα ή καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Οι βάτες στους ώμους, για παράδειγμα, παραπέμπουν στην δεκαετία του '80 και την οικονομική άνθηση που αυτή έφερε, ενώ η στροφή προς τα φορέματα και δη τις φούστες που είναι η hot ανοιξιάτικη τάση- αντανακλά την ανάγκη της γυναίκας να ξαναγίνει θηλυκή, καθώς δεν φοβάται πια ότι θα θεωρηθεί άνιση ως προς τον άνδρα. Η επιλογή μας, δηλαδή, να (ξανα)φορέσουμε κάτι «δοκιμασμένο» μπορεί να μας δημιουργεί μία υποσυνείδητη ασφάλεια, ένα καταφύγιο με το οποίο νιώθουμε εξοικειωμένοι. Ένας ακόμα σημαντικός λόγος που κάποιες τάσεις επιστρέφουν είναι η ανάγκη του ατόμου (της γυναίκας επί το πλείστον) να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της. Τα σορτς που σάρωσαν τα καταστήματα πέρσι το καλοκαίρι, ενδεικτικά, κάλυψαν την ανάγκη ορισμένων γυναικών να νιώσουν ξανά πιτσιρίκες, παιχνιδιάρες, ανέμελες. Περιοδικά οι τάσεις επιδιώκουν να μας φέρουν σε επαφή με άλλες κουλτούρες, οι οποίες μπορεί να μας γοητεύουν. Δείτε τα σαλβάρια ή τα καφτάνια, που δεν αποτέλεσαν ποτέ «μόδα» στον αραβικό κόσμο, όμως στην ευρωπαϊκή και αμερικανική μόδα δημιούργησαν μία μικρή επανάσταση. Τέλος, η μόδα πολύ συχνά επιστρέφει στα «κλασσικά», ακριβώς επειδή είναι κλασσικά. Είναι ρούχα και αξεσουάρ που έχουν κατοχυρώσει την αξία τους, καθώς είναι σχεδόν αδύνατον, φορώντας τα, να είμαστε λάθος. Ο λόγος για το μικρό μαύρο φόρεμα σε γραμμή Chanel, το μαργαριταρένιο κολιέ, τις γόβες στιλέτο ή την καπαρντίνα. Πρόκειται για «κομμάτια» που εμφανίζονται σχεδόν κάθε εποχή από τον Β' Παγκόσμιο και μετά, που μπορούν να φορεθούν σχεδόν σε κάθε περίσταση και που ταιριάζουν σχεδόν σε όλες τις γυναίκες. Τάσεις που επιστρέφουν (και θα επιστρέφουν):

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ

ΤΑΣΕΩΝ Η μόδα, όπως και η ιστορία, επαναλαμβάνεται και οι λόγοι προσπερνούν το αυτονόητο: Ότι κάποτε οι σχεδιαστές ξεμένουν από ιδέες. Ο πρώτος σημαντικός λόγος που παλιές τάσεις λανσάρονται ξανά ως νέες είναι η βαθιά ανάγκη να επιστρέψουμε σε εποχές που πιστεύουμε πως ήταν καλύτερες κάτι που σήμερα ισχύει περισσότερο από ποτέ. Κάποιες εποχές μας δημιουργούν αισθήματα που θέλουμε να θυμηθούμε, π.χ. ρομαντισμό, σταθερότητα ή καλύτερες οικονομικές συνθήκες.

-Μαργαριτάρια: Είναι vintage, είναι κλασικά και προσδίδουν κομψότητα σε κάθε στιλ. Το είπε και η Iron Lady (Θάτσερ): Όλα μπορώ να τα αλλάξω [πάνω μου] αλλά τα μαργαριτάρια δεν φεύγουν.

-Το μαντήλι: Η πασμίνα ή το κασκόλ προσδίδουν σοφιστικέ στιλ και αναδεικνύουν ακόμα και το πιο λιτό ντύσιμο, καθώς μπορεί να αντικαταστήσει ένα κόσμημα ή να αναδείξει το μακιγιάζ μας, φωτίζοντας το πρόσωπό μας.

-Το λευκό πουκάμισο: Μακρύ ή κοντό, στενό ή φαρδύ, ένα λευκό πουκάμισο είναι ρούχο-πασπαρτού όταν δεν ξέρεις με τι να ταιριάξεις ένα τζιν ή μία φούστα, γι'αυτό δεν πρέπει να λείπει ποτέ από την ντουλάπα μας.

-Το δερμάτινο τζάκετ: Μπορεί να φορεθεί πάνω από σχεδόν κάθε ντύσιμο και σχεδόν κάθεεποχή του χρόνου. Αποδεκτά είναι και τα τζάκετ από δερματίνη -αν δεν έχουμε την δυνατότητα να αγοράσουμε ένα από αυθεντικό δέρμα- αρκεί να δείχνει ποιοτικό

και να μην έχει πολλές λεπτομέρειες. Προτιμήστε το σε μαύρο ή καφέ.

-Το χαμηλό μποτάκι: Μπορεί να έχει τακούνι ή και όχι, μπορεί να έχει ή να μην έχει κορδόνια, μπορεί να είναι πολύχρωμο ή μονόχρωμο μικρή σημασία έχει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορεί να φορεθεί σχεδόν κάθε ώρα της ημέρας αντικαθιστώντας πολλά άλλα γυναικεία υποδήματα, τα οποία σε καμία περίπτωση δε μπορούν να αποδώσουν το ανετότατο ανδρόγυνο look καλύτερα.

MAG Deco

ΝΕΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΛΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ Τηλεφωνικοί κατάλογοι Παραδόξως συνεχίζουν να μοιράζονται, αλλά πλέον ολοένα και λιγότερος κόσμος τους χρησιμοποιεί. Αποτέλεσμα να πιάνουν χώρο, χωρίς λόγο. Κάντε τους λοιπόν την… χάρη και μετατρέψτε τους σε εντυπωσιακές και πρακτικές μολυβοθήκες για το γραφείο, την κουζίνα ή το δωμάτιο των παιδιών. Αυγοθήκες Άμα φάτε (ή χάσετε) τα αυγά, είναι κρίμα να πετάξετε και τα… καλάθια τους. Οι αυγοθήκες μπορούν να μεταμορφωθούν εύκολα σε ένα σωρό χρηστικά αντικείμενα για το σπίτι. Αφού καθαρίσετε την θήκη των αυγών που έχετε ήδη καταναλώσει, μπορείτε να την μετατρέψετε σε μαγειρικά «καλούπια» για να ψύξετε ζύμη, muffins, ζελέ φρούτων, μέχρι και κεφτεδάκια. Επίσης, μπορείτε να τις βάψετε και να τις χρησιμοποιήσετε για να τακτοποιήσετε (επιτέλους) σε ένα μέρος όλα εκείνα τα μικρά αντικείμενα (συνδετήρες, δαχτυλίδια, κοσμήματα κτλ.) που έχουν την κακή συνήθεια να εξαφανίζονται συχνά πυκνά χαλώντας σας την διάθεση. Αν πάλι θέλετε να ασχοληθείτε με την κατ' οίκον κηπουρική, τότε οι αυγοθήκες είναι ιδανικές για να φυτέψετε σπόρους και να μεγαλώσετε τα λιλιπούτεια φυτά σας μέχρι να τα μεταφυτέψετε. Απλά αν οι θήκες είναι χάρτινες και όχι πλαστικές, ντύστε το εσωτερικό του κάθε χωρίσματος με αλουμινόχαρτο έτσι ώστε να μην καταστραφούν από το νερό. Ρολό κουζίνας

Απλά, καθημερινά αντικείμενα στο σπίτι που εκ πρώτης όψης δείχνουν να μη χρησιμεύουν σε τίποτα όταν χαλάσουν, μπορούν κάλλιστα να μεταμορφωθούν σε χρήσιμα αξεσουάρ εν ριπή οφθαλμού. Δείτε πώς.

Εν τέλει οι χρήσεις του είναι πολύ περισσότερες αφού τελειώσει το χαρτί του παρά πριν! Ενδεικτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ρολό της κουζίνας για να αποθηκεύσετε μέσα σε αυτό τις πλαστικές σας σακούλες για ώρα ανάγκης, να τυλίξετε εκεί τα μακριά καλώδια συσκευών που πάντα μπερδεύονται και σας ταλαιπωρούν κάθε φορά για να τα ξεμπλέξετε, να αποθηκεύσετε διπλώματα και πολύτιμα έγγραφα

διατηρώντας τα ατσαλάκωτα ή ακόμα και να φτιάξετε μια αυτοσχέδια… ντουντούκα! Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα μικρότερα χαρτόνια από τα ρολά της τουαλέτας, τα οποία μπορούν να μετατραπούν εύκολα και γρήγορα σε… χώρους συγκέντρωσης για κάθε λογής λαστιχάκια, τσιμπιδάκια και βραχιόλια στον χώρο του μπάνιου.

Κουτιά από χαρτομάντιλα

Τα άδεια κουτιά από επιτραπέζια χαρτομάντιλα μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε εύχρηστες θήκες για πλαστικές σακούλες ή για ξεσκονόπανα και φυσικά μπορείτε να απελευθερώσετε τον… καλλιτέχνη που κρύβεται μέσα σας και να τα «ντύσετε» με αυτοκόλλητο πλαστικό ή ύφασμα της αρεσκείας σας ή να τα ζωγραφίσετε έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον χώρο στον οποίο θα τα τοποθετήσετε. Τέλος, χρησιμοποιώντας κολλητική ταινία διπλής όψης, μπορείτε να τα κολλήσετε στο εσωτερικό μέρος ενός ντουλαπιού για ακόμα μεγαλύτερη ευχρηστία.

να τις φορέσετε, οι κάλτσες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως μέσα στο σπίτι. Αρχικά, είναι πολύ βολικές για ξεσκόνισμα καθώς μπορείτε να τις περάσετε στο χέρι σας και να ξεσκονίσετε με λεπτομέρεια επιφάνειες στις οποίες ένα απλό πανί δεν φτάνει. Επίσης, μπορείτε να φτιάξετε με αυτές μικρά πουγκιά μέσα στα οποία θα φυλάξετε μικροαντικείμενα για να μη χαθούν ή να τις γεμίσετε με αρωματικά ποτ πουρί, να τις ράψετε από παντού και να τις τοποθετήσετε σε συρτάρια με ρούχα για να μυρίζουν ωραία.

Γυάλινα Βαζάκια

Πετσέτες

Αν τα σπιτικά γλυκά του κουταλιού ή οι μαρμελάδες είναι το φόρτε σας, τότε τα άδεια γυάλινα βαζάκια ή μπουκαλάκια μπορούν να γίνουν τα ιδανικά δοχεία για να αποθηκεύσετε τις γλυκές δημιουργίες σας. Δοκιμάστε να φτιάξετε και χρωματιστά ταμπελάκια για το καθένα, ώστε αφ΄ενός να τα ξεχωρίζετε, αφ' ετέρου να δώσετε… χρώμα στη

κουζίνα σας. Κάλτσες Είτε έπεσαν μέσα σε… μαύρη τρύπα και έχασαν το ζευγάρι τους, είτε σκίστηκαν και δεν μπορείτε πλέον

Οι παλιές σας πετσέτες μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε καθαριστικό πανί για το σπίτι ή το αυτοκίνητο, όπως πιθανώς ήδη θα ξέρετε, αλλά και όχι μόνο. Μπορείτε να τις κόψετε σε μικρά πετσετάκια για να καθαρίσετε το μωρό, να τις γεμίσετε με ένα απλό σφουγγαράκι και να τη μετατρέψετε σε κουκλάκι σφουγγάρι για το μπάνιο, να τις κάνετε… μπουρνούζι ή ακόμα και να φτιάξετε με αυτές μαξιλαροθήκες, κόβοντάς τες στις διαστάσεις των μαξιλαριών και ράβοντας φερμουάρ στις δύο πλευρές. Καμένες λάμπες Αντί να τις ανακυκλώσετε ή (ακόμα χειρότερα) να τις πετάξετε, μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε ώστε να αναβαθμίσετε διακοσμητικά το σπίτι. Πώς; Μεταμορφώνοντάς τες σε πρωτότυπα κεράκια. Με ένα αιχμηρό αντικείμενο και χωρίς να σπάσετε το γυαλί, ξεκολλήστε το πάνω μεταλλικό μέρος της λάμπας. Ύστερα, με ένα πολύ λεπτό τρυπάνι ή

οποιοδήποτε αιχμηρό αντικείμενο, ανοίξτε στο κέντρο του μια τρύπα από την οποία να χωράει να περάσει το φυτίλι. Γεμίστε την λάμπα με φωτιστικό παραφινέλαιο, τοποθετήστε ξανά το μεταλλικό της μέρος μαζί με το φυτίλι στην θέση του και με κόλλα και θερμοκολλητικό πιστόλι σταθεροποιήστε την πάνω σε μια οποιαδήποτε ξύλινη ή μεταλλική βάση. Μεταλλικά κουτιά και κονσέρβες Τα μεγάλα μεταλλικά κουτιά μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε γλαστράκια, αρκεί να τα καθαρίσετε και να τα βάψετε με χρώματα της αρεσκείας σας. Μετά μπορείτε να φυτέψετε σε αυτά οτιδήποτε θέλετε: από κάθε λογής μυρωδικά, μέχρι πολύχρωμα λουλούδια για τον πάγκο της κουζίνας σας. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα θα σας ικανοποιήσει αισθητικά. Τα πιο μικρά κονσερβοκούτια είτε στη φυσική τους

μορφή, είτε βαμμένα σε έντονα χρώματα, μπορούν να γίνουν οι τέλειες μολυβοθήκες, επιτραπέζιες θήκες για χαρτοπετσέτες, κουτιά για τα καλλυντικά σας ή ανθοδοχεία. Αυτοσχεδιάστε. Ραγισμένα ποτήρια και παλιά μαχαιροπήρουνα Πριν τα πετάξετε, σκεφτείτε μήπως το σπίτι σας χρειάζεται επιπλέον κρεμάστρες ή… κηροπήγια. Ναι, καλά διαβάσατε. Μπορείτε να λυγίσετε τα χαλασμένα πιρούνια ή κουτάλια και να τα βιδώσετε στον τοίχο για να κρεμάτε πετσέτες ή κουζινικά σκεύη, ενώ μπορείτε και να τα βάψετε με σπρέι για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Τα ραγισμένα ποτήρια θα τα γεμίσετε μέχρι τη μέση με χοντρό αλάτι και θα βυθίσετε μέσα του ένα κεράκι, μετατρέποντάς τα σε πρωτότυπα κηροπήγια. Αν θέλετε να κρύψετε τα ραγίσματά τους, μπορείτε να ζωγραφίσετε την επιφάνεια με ένα λεπτό πινέλο.

MAG Cuisine

Μακαρόνια Μπολονέζ Τα υλικά: 1 πακέτο μακαρόνια (500γρ. 0.90€), 250γρ. κιμάς μοσχαρίσιος (2.50€), 1 ψιλοκομμένο κρεμμύδι (0.10€), 1 κουτί ψιλοκομμένη ντομάτα (0.60€), 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι. Το budget: ~ 4.10€ Εκτέλεση: Βράζουμε νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα και προσθέτουμε αλάτι. Εν τω μεταξύ σε ένα μικρότερο κατσαρολάκι ζεσταίνουμε το λάδι και ρίχνουμε πρώτα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Αφού αυτό ροδίσει προσθέτουμε τον κιμά. Τον ανακατεύουμε καλά για λίγα λεπτά μέχρι ο κιμάς να ασπρίσει και στη συνέχεια ρίχνουμε την ντομάτα και το αλατοπίπερο. Ανακατεύουμε πολύ καλά και αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά για περίπου μισή ώρα ή και παραπάνω αν χρειαστεί, για να «ρουφήξει» τα υγρά. Στην μεγαλύτερη κατσαρόλα έχουμε ρίξει τα μακαρόνια και τα βράζουμε για λίγα λεπτά (8-10), προσθέτοντας λίγο πριν ετοιμαστούν δύο κουταλιές λάδι. Σερβίρουμε τα μακαρόνια με τον κιμά και τριμμένο τυρί της αρεσκείας μας. Πίτσα Μαργαρίτα Τα υλικά: Έτοιμη αφράτη ζύμη για πίτσα (3€), 1 κουτί ψιλοκομμένες ντομάτες (0.60€), 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 σκελίδα σκόρδο, 200 γρ. τριμμένη μοτσαρέλα (2.80€), 200γρ. τριμμένο τυρί γκούντα (2€), ρίγανη, βασιλικός, μαύρο πιπέρι. Το budget: ~ 8.40€ Εκτέλεση: Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 250 βαθμούς Κελσίου, απλώνουμε τη ζύμη σε λαδωμένο ταψάκι και ψήνουμε για 8 λεπτά. Τη βγάζουμε από το φούρνο, αλείφουμε με ελαιόλαδο και τρίβουμε τα άκρα με το σκόρδο κομμένο στα δύο. Απλώνουμε τις ψιλοκομμένες τομάτες στη ζύμη και προσθέτουμε τα δύο τριμμένα τυριά. Ραντίζουμε με το ελαιόλαδο την πίτσα και τη ψήνουμε στον φούρνο για 12 περίπου λεπτά μέχρι να λιώσει καλά το τυρί. Προσθέτουμε τη ρίγανη, τον βασιλικό και το πιπέρι και σερβίρουμε. Κοτόπουλο με

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΙΑΤΑ Σίγουρα τα κουπόνια γεύματος σε εστιατόρια είναι ελκυστικά, σίγουρα η νέα τάση των leftovers που… χαιρετίζει ακόμα και το bbc food έχει ενδιαφέρον, σε κάθε περίπτωση όμως το μαγείρεμα στο σπίτι δεν χάνει την αίγλη που πάντα είχε για τους απανταχού chef… κατ' οίκον. Πόσο μάλλον όταν αυτό, χρησιμοποιώντας το ελάχιστο δυνατό budget (max.

10€ και αν), «γεννάει» πιάτα χορταστικά, θρεπτικά και γευστικά.

πατάτες στον φούρνο Τα υλικά: 1 κιλό κοτόπουλο (5€), μισό κιλό πατάτες κομμένες (0,30€) , αλατοπίπερο, 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο, χυμό από 3 λεμόνια (0.20€), αλάτι, πιπέρι, ρίγανη. Το budget: ~ 5.5€ Εκτέλεση: Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε τις πατάτες. Τις βάζουμε στο πυρέξ και τις αλατοπιπερώνουμε, ανακατεύοντάς τες ώστε να πάει το αλατοπίπερο παντού, νοστιμίζουν πάρα πολύ έτσι.

Καθαρίζουμε, πλένουμε το κοτόπουλο και το βάζουμε στο ταψί με τις κομμένες πατάτες. Αλατοπιπερώνουμε το κρέας και προσθέτουμε λάδι και ρίγανη σε όλο το ταψί (την ρίγανη ή όποιο άλλο μυρωδικό διαλέξουμε μπορούμε να την βάλουμε προς το τέλος). Προσθέτουμε νερό μέχρι σχεδόν να σκεπαστούν οι πατάτες και τον χυμό των λεμονιών και το ψήνουμε σε δυνατό φούρνο, γυρίζοντας 1-2 φορές το κοτόπουλο κατά την διάρκεια. Είναι έτοιμο όταν ξεχωρίσει η σάρκα από το κόκκαλο και το αφήνουμε μέχρι να πάρει ωραίο χρώμα η πέτσα.