MakeDox Catalogue 2014 by MakeDox

Содржина Content

Награди/Awards 7 Жирија на МакеДокс/Juries at MakeDox 8 re:volt#1

Главна програма/International Competition

Нови автори/Newcomers 39 Балкански кромид/Balkan Оnion 55 Кратки документарни филмови/Short Dox

Ретроспектива: Карпо Година/Retrospective: Karpo Godina 92 МакеДокс+/MakeDox+ 4

101

Истражи ја Македонија со МакеДокс – патувачко кино/Explore Macedonia with MakeDox – Traveling Cinema 108 MaкeДокс – Образовна програма за деца и млади/ MakeDox – Educational Program for Children and Youth 113 Балканска дистрибутивна мрежа/Balkan Distribution Network 119 МакеДокс – четврто издание – 2013/MakeDox - fourth edition -2013 Индекс на филмови/Film Index

120

124

Партнери на МакеДокс/Makedox’s partners 126 Пријатели на МакeДокс/Makedox’s Friends 126 МакеДокс фамилија/Makedox family

133

Импресум/Impressum 134 5

Авторите ќе бидат присутни на МакеДокс Autors present at MakeDox Во конкуренција и за награда Кромид/ In competition for Onion Award

Во конкуренција и за награда Млад Кромид / In competition for Young Onion Award

Во конкуренција и за награда Кокарче / In competition for Onion Seed

Во конкуренција и за награда за Етички идеи/ In competition for Moral Approach Award

Награди Awards

КРОМИД – за најдобар филм во меѓународната натпреварувачка програма ONION AWARD – for the Best Film in the International Competition Program

КОКАРЧЕ – за најдобар филм за деца и млади ONION SEED AWARD – for the Best Film for Children and Youth МЛАД КРОМИД – за најдобар филм на нов автор YOUNG ONION AWARD – for the Best Film by First or Second-Time Director

На МакеДокс 2014 повторно ќе бидe доделенa специјалната награда за филм со најдобри ЕТИЧКИ ИДЕИ. The special award for the Best MORAL APPROACH will be presented at MakeDox 2014 once again. 7

Жири за наградата КРОМИД ONION Award Jury

Карпо Аќимовиќ Година (р. 1942 год. во Скопје) е словенечки снимател, режисер и сценарист. Тој е еден од највидните претставници на југословенскиот „Црн бран“, кој се поврзува со низа социо-критички филмски остварувања создадени помеѓу 1964 и 1973 година. Познат и како снимател на „Рани трудови“ на Желимир Жилник, раните радикални и критички кратки филмови на Година освојуваат меѓународни награди, а денес се сметаат за пионерски чекори во експерименталниот филм. Раното детство го поминува во Скопје, а младоста во Марибор. Подоцна, почнува да го открива светот на аматерскиот филм. Во 60-тите години, студира филмска режија на Академијата за театар, радио, филм и телевизија во Љубљана, каде што денес работи како професор по филмска режија и камера. Неговата филмографија опфаќа 21 долгометражен филм, 26 кратки филмови и 12 ТВ-драми. Во 2006 година, Карпо Година ја добива Прешерновата награда за животно дело.

Karpo Aćimović Godina

(born 1943 in Skopje) is a Slovenian cinematographer, film director and scriptwriter. He is considered as one of most important representatives of the Yugoslav cinematic movement “Black Wave” which produced numerous socio-critical films between 1964 and 1973 - Godina’s first radically critical short films were awarded internationally and are now regarded as the pioneer films of the experimental cinema. He spent his early childhood in Skopje and his adolescence in Maribor. Later, he began shooting amateur films. In the sixties he studied film direction at the Ljubljana Academy for Theatre, Radio, Film and Television, where he currently teaches as professor of film direction and camera. His career takes off after his work as a cinematographer on Zelimir Zilnik’s Early Works. His filmography includes 21 long feature films, 26 short films and 12 TV dramas. In 2006 he was awarded the Grand Prešeren Award for his lifetime achievement in the dramatic arts.

Катриел Скори студирал на Филмската школа при Њујоршкиот универзитет, па се вратил во Израел за да ѝ се придружи на тамошната филмска индустрија. Во 1984 година ја основа продукциската куќа „Белфилмс“ чиј потпис стои на над 200 долгометражни филмови, ТВ драми и меѓународни копродукции. Во 1999 година ја презема улогата на извршен директор на Израелскиот филмски фонд и оттогаш активно го поддржува и унапредува израелскиот долгометражен филм.

Katriel Schory studied at the NYU Film School and returned to Israel to join the Israeli film industry. In 1984, he formed BELFILMS LTD which produced over 200 feature films, TV dramas and international co-productions. Since 1999 he serves as the Executive Director of the Israel Film Fund which supports and promotes Israeli feature films.

Роберто

Блат работел во Шпанската корпорација за радио и телевизија пред да стане директор на Одделот за содржина и развој при „Чело мултиканал“, водечката компанија за дизајн, продукција и дистрибуција на 18 тематски канали на Пиринејскиот Полуостров и африканските земји каде што се зборува шпански и португалски, како и шеф за домашните и меѓународните копродукции, главно документарци за најпопуларните шпански канали „Одисеја“ и „Историја“. Како долгогодишен член на Европската документарна мрежа, тој сè уште работи како консултант и предавач на разни академски постдипломски студии, специјализирани за документарен филм и дигитални тематски канали. Од 1987 година живее во Мадрид и моментално се занимава со своите меѓународно копродуцирани документарни проекти и пишува сценарио за нарачан игран филм. Родум од Уругвај, тој е и програмски советник на тамошната национална телевизија и неодамнешен член на жирито при Уругвајскиот филмски институт задолжено за доделување ТВ-грантови.

Roberto Blatt has worked for the Spanish Radio and Television Corporation before becoming Director of Content and Development for ChelloMulticanal from 1995 to 2011, a leading company for the design, production and distribution of eighteen thematic channels for Iberia and Spanish and Portuguesespeaking Africa, as well as Head of in-house and international co-productions, particularly documentaries for the leading Odisea & Canal de Historia channels. A longtime member of the European Documentary Network, he still acts as consultant and lecturer for various academic master courses specialized in docs and digital thematic channels. Living in Madrid since 1987, he is presently developing his own internationally co-produced documentary projects and writing the script for a commissioned fiction feature film. Born in Uruguay, he is also Programming Advisor for TNU (Uruguayan Public TV Network) and a recent member of the Uruguayan Film Institute (ICAU) jury deciding on TV grants.

Жири за награда МЛАД КРОМИД YOUNG ONION Award Jury

Адмир Чулумаревиќ е роден во Тузла, живее во Загреб. Во светот на телевизијата влегува во 2000 година со првото надворешнополитичко ток-шоу „Клуб на дипломати“ кое го води и уредува цели седум години. Од Отворената телевизија Загреб (ОТВ) преминува во „Јадран филм“ - Загреб како извршен продуцент. Во 2010 години го основа филмскиот фестивал „Стариград Пакленица“. Во меѓувреме режира неколку документарни филмови, музички спотови и концерти и соработува со многу домашни и странски режисерски имиња.

Анѓелка Ненезиќ дипломира на Факултетот за драмски уметноси во Цетиње. За време на школувањето, посетува низа специјалистички курсеви во областа на медиумите и филмот во Подгорица, Белград, Лондон, Париз. Богатото професионално искуство го стекнува работејќи во јавниот телевизиски сервис на Црна Гора, на долгометражниот игран филм „Боре Ли“ и на видео-арт проектот FWDEver во рамките на БЕЛЕФ, во рекламната агенција „Адрија медија“ и продуцентско-дитрибутерската куќа за документарниот филм „Околу светот“. Таа е еден од основачите на Меѓународниот фестивал на документарен филм во Подгорица, „АндерхилФест“.

Admir Čulumarević was born in Tuzla and lives in Zagreb. He enters into the world of television in 2000 as a host and editor of the first foreign policy-related talk show titled “The Diplomatic Club” and stays there for seven years. He quits the Open TV Zagreb for Jadran Film Zagreb where he works as an executive producer. In 2010 he founds Starigrad Paklenica Film Festival. In the meantime he has directed several documentary films, video spots and concerts and has collaborated with many national and international directors.

Andželka Nenezić

has graduated from the Faculty of Dramatic Arts in Podgorica. During her schooling years, she has attended many specialist media and film-related courses in Podgorica, Belgrade, London and Paris. She has gained great professional experience working in the National public service broadcaster, Montenegro Television, on the feature-length movie Bore Lee and the video art project FWDEver within BELEF as well as in the advertising company Adria Media and in the production and distribution company for the film “Around the World”. She is one of the founders of the International Festival of Documentary Film “UnderhillFest” in Podgorica.

Владан Петковиќ

(р. 1978 год.) е независен новинар, филмски критичар, преведувач и фестивалски програмски уредник, со завршени студии по културен менаџмент на белградскиот Факултет за драмски уметности. Работи како дописник од Балканот за „Скрин интернешенал“ и „Синеуропа“, а редовно пишува филмски критики, интервјуа, вести од филмската индустрија и фестивалските збиднувања за неколку меѓународни портали и списанија. Тој е и програмски уредник на Меѓународниот филмски фестивал „Краткофил плус“ во Бања Лука, Босна и Херцеговина, и филмски селектор на „Синема Сити Филм Фестивал“ во Нови Сад. Работи и како програмски советник за бројни филмски фестивали како што се „Мотовун“, Белградскиот фестивал на краток и документарен филм и сродни фестивали во Линц, Скопје, Палиќ и Сплит.

Vladan Petković

(1978) is a Belgrade-based freelance journalist, film critic, translator and festival programmer, holding a BA in Culture Management at Belgrade Faculty of Dramatic Arts. He is the Balkan correspondent for Screen International and Cineuropa.org, and regularly writes film reviews, industry news, interviews and festival reports for several international websites and magazines. He is the programme director of International Film Festival Kratkofil Plus in Banja Luka, Bosnia and Herzegovina, a programmer for Cinema City Film Festival in Novi Sad, and programme advisor to numerous film festivals, including Motovun, Linz Crossing Europe, Skopje, Palic, Split, Belgrade Short and Documentary Film Festival and others.

Жири за награда КОКАРЧЕ ONION SEED Award Jury Бранко Аврамовски е студент по камера при Факултетот за драмски уметности во Скопје. Од почетокот на студиите учествува во повеќе студентски проекти како снимател, фотограф на сет и асистент на камера. Како снимател работи на краткометражниот игран филм на Ана Јакимска „Надвор е ладно“ и на документарните филмови „Мице дискџокеј“ на Горјан Атанасов и „Bye, bye America“ на Лидија Мојсовска. Во улогата на фотограф на сет и асистент на камера учествува во реализацијата на неколку дипломски филмови на Факултетот за драмски уметности, како што се „Параболик“, „Враќање“ и „InAbsentia“.

Branko Avramovski

is a student at the Department of film camera at the Faculty of Dramatic Arts in Skopje. As a film student, he has participated in several student projects as a cinematographer, set photographer and camera assistant. As a cinematographer he has worked on Ana Jakimska’s featurelength film “It’s Cold Outside” as well as on the documentary films “Mice DJ” directed by Gorjan Atanasov and “Bye, bye America” by Lidija Mojsovska. As a set photographer and camera assistant he has contributed to the realization of a number of graduation film works such as “Parabolic”, “Return” and “In-Absentia”.

Лидија Мојсовска студира режија на Катедрата за филмска и ТВ-режија при Факултетот за драмски уметности во Скопје. Досега има режирано три студентски проекти: два краткометражни документарни филма „Daddy cool“ и „Bye, bye America“ и еден краткометражен игран филм „Супа од кокошка“.

Lidija Mojsovska

Светислав Подлешанов студира филмска и ТВ-режија при Универзитетот ЕСРА во Скопје. Откако почнал аматерски да се занимава со филм на 12 години, снимил 14 краткометражни играни и документарни филмови. Неговите остварувања се прикажани и наградени на многубројни домашни и европски фестивали.

Svetislav Podlešanov

studies film directing at the Department of Film and TV Directing at the Faculty of Dramatic Arts in Skopje. So far she has directed three student projects: two short documentaries “Daddy cool” and “Bye, bye America” and one short film “Chicken soup”.

is a student in film and TV directing at the ESRA University in Skopje. Ever since he discovered his passion for film as a 12-year old amateur, he has made 14 short feature and documentary films. Most of them have been screened and awarded at numerous national and European film festivals.

Жири за награда за ЕТИЧКИ ИДЕИ MORAL APPROACH Award Jury Ана Јовковска

e новинарка, продуцентка, активистка и хуманистка. Магистрантка по комуникации, таа е авторка на емисијата „Пулс“ низ која од 2007 година наваму ги промислува, анализира и документира духот на времето, критичките ставови, мислечките поединци во општеството, етичките вредности на луѓето. Таа е иницијаторка и учесничка во различни граѓански иницијативи и социјални движења за човекови права, екологија, мировни акции, антинационализам, социјална правда, ЛГБТ права, права на животни. Во 2013 година заедно со десет уметници и активисти го отвора првиот Автономен културно-социјален центар во Скопје АКСЦ како слободна зона за различни настани од областа на уметноста, филмот и општествениот живот во обид да спроведе алтернативни начини и модели на функционирање за покреативно и похумано општество. Вљубена е во документарниот филм, фотографијата, поезијата, прозата и во животот. Не јаде кромид, но смета дека е многу здрав за побистар поглед кон животот!

Братко Бибич

се вбројува меѓу првите композитори и хармоникаши во Европа кој уште од своите почетоци во раните 70-ти години, неуморно потврдува дека „не постои помалку или повеќе вреден инструмент, туку само помалку или повеќе иновативен музичар“. Од раните 80-ти години, Бибич е дел од меѓународната музичка сцена, одржувајќи стотици концерти низ Европа, Северна Америка и Индија и појавувајќи се во низа самостојни, мултимедиски и експериментални музички проекти. Пишува и филмска музика. Учествувал

Ana Jovkovska is a journalist, producer, activist and humanist. Communications postgraduate student, she is also the author of “Pulse”, a TV show through which - ever since 2007 - she reflects on, analyzes and documents the spirit of the time, the critical points of view, the independently-thinking individuals of the society, the moral values of today. As an activist, she has initiated and participated in many citizens’ initiatives and social movements for human rights, ecology, peace action, antinationalism, social justice, LGBT rights and animal rights. In 2013, along with a group of ten artists and activists, she has created the first Autonomous Cultural Social Center in Skopje – AKSC as a free zone for a variety of culture, film and society-related events, as an effort to provide alternative ways and models of functioning for a more creative and human society. She is a big fan of documentary films, photography, prose, poetry and life! She is not that big fan of onion but she does believe that the onion is very healthy for a brighter outlook on life!

во уредувањето на кинотечната програма во Студентскиот културен центар во Љубљана, како и во продукцијата на низа експериментални и алтернативни кратки филмови, кои подоцна ќе бидат препознаени како авангардата на словенечкиот филм од тој период. Од 2000 до 2005 година, Бибич продуцира филмска сага во три дела за историјата на словенечкиот филм. Насловен „Во семејната градина“, филмот содржи огромен број на собрани и монтирани филмски фрагменти пронајдени во Филмскиот архив на Словенија.

Bratko Bibič ranks among the first accordion composers and performers in Europe who has been constantly proving, ever since his beginnings in the early 1970s, that “there’s no such thing as more or less respectable instruments, only more or less innovative musicians”. From early 1980s on, Bratko Bibič has been mainly engaged in the international music scene, appearing at hundreds concerts in Europe, North America and in India as well as in many solo, multimedia and experimental music projects. Bibič has also composed music for film.

He was actively engaged in the production of the film screening program of Ljubljana-based Student Cultural Center and of experimental and alternative short films later on recognized as an »avant-garde« of the Slovenian film of that period. From 2000 to 2005 Bibič produced three-part film »saga« about the history of Slovenian film. Titled In the Famly Garden, the film is a compilation of a huge amount of edited film fragments found in the Slovenian film archive.

Стефан Сидовски (р. 1946 година) е најпознат како еден од најинспиративните професори по филозофија и логика во средното образование во Скопје. Страстен заљубеник во филмот и филмската естетика уште од раните тинејџерски години, Сидовски почнува да го открива светот на аматерскиот и алтернативниот филм, отпрвин како самостоен режисер, а потоа и како член на киноклубот „Камера 300“ и Академскиот киноклуб. Носител на титулата доктор на науки, но и на највисокото признание „Мајстор на аматерскиот филм“ и Златна плакета за придонес кон ширењето на филмската култура во Македонија, тој ги публикува својот магистерски и докторски труд под наслов „Естетската суштина на филмскиот кадар“ (1995 год.) и „Естетиката и дијалектиката во монтажата на филмот“ (2010 год.). По завршувањето на професорската кариера, долга над 35 години, почнува да работи на Универзитетот за аудиовизуелни уметности (ЕСРА) во Скопје како професор по историја и теорија на филм. Неговата богата филмографија опфаќа над 100 аматерски и алтернативни филмови, од кои многу се наградени, а дел биле и забранувани.

Stefan Sidovski (born 1946) is best known as one of the most inspiring philosophy and logic high school professors in Skopje. Passionate about film and film aesthetics ever since his early gymnasium days, Sidovski has started making amateur and alternative movies, at first alone and then as a member of the Cinema Club “Camera 300” and the Academic Cinema Club. Holder not only of a PhD degree but also of the highest degree “Master of Amateur Film” and of the Golden Plaque for contribution to the spread of the film culture in Macedonia, he is author of the books “Film frame and its aesthetic essence” (1995) and “Aesthetics and Dialectics in the editing of the film” (2010). Following his more than 35-year-long teaching career, he has started working in 2010 at the Skopje-based University for Audiovisual Arts (ESRA) as a professor in history and theory of film. His fruitful filmography includes more than 100 amateur and alternative films out of which many have been rewarded and some even banned.

re:volt#1

Режија/Director: Stefan Sidovski Музичка придружба/Live Music Score: Muhamed Ibrahimi

*Проекцијата на r e : v o l t # 1 ќе биде придружена со музичка изведба во живо. *The screening of r e : v o l t # 1 will be with live musical accompaniment. www.revolt.mk

re:volt#1 r e : v o l t # 1 е дел од r e : v o l t, отворен проект на Ѓорѓи Јаневски и Флора Питроло r e : v o l t # 1 is part of r e : v o l t, an open project by Gjorgji Janevski and Flora Pitrolo.

1977 / 2014

30’

За проектот r e : v o l t re:volt е омаж и посвета на „Револт“, аматерски филм кој Стефан Сидовски го снимил во 1977 година во Скопје, Македонија. Замислен е токму како омаж и посвета за да се трансформира во точка на повторливост: повторна продукција, повторно вложување, повторно оживување, повторно испитување. Замислен е токму како омаж и посвета за да се креира платформа која ќе овозможи и понатаму центрифугално да се шири неговата енергија, неговата свежина и страст. „Револт“ е аматерски филм, направен единствено од љубов. А re:volt сака тоа да остане така – зашто смета дека љубовта со која нешто се прави е поблагородна од какво било признание или стручност. Ова е омаж за моќниот чин на правење нешта од љубов. re:volt означува две дејствија: да се бунтува и да се премотува. Во основата на неговиот концепт, на затворањето на еден цел круг, се два круга: еден што се врти во насока на стрелките на часовникот и еден што се врти обратно. Притоа, постои надеж дека часовникот нема да се врати во својата првична положба: се надеваме дека по затворањето на кругот, ситуацијата се сменила – револтот не е или барем не треба да биде „туристичка атракција“! Така, проектот се занимава со две движења: желбата „Револт“ да се менува секојпат, да станува различен филм, различен предмет, различен концепт во секоја револуција, а истовремено, да биде чин на премотување на лентите со цел да се преслуша одново, да се ужива повторно во сегашноста со даровите

од минатото. „Револт“ ќе се менува секојпат: како стара сакана плоча, ќе го насобира пуцкањето, чкрипењето и шуштењето, трагите од претходните преслушувања. Со секоја револуција ќе станува помалку совршен, но истовремено и поскапоцен, носејќи ги белезите од својот непрекинат одек низ времето, носејќи ги спомените од прекрасни вечеринки. Токму на тие несовршени задоволства re:volt им се враќа, им одолева, настојува. re:volt е одговор, и функционира по логиката на повик и одговор. Повикува и не знае кој ќе одговори ниту, пак, како ќе одекнува неговиот повик низ просторот и времето. Не знае какви страсти ќе расони или разбуди, не знае како јазикот негов ќе се зборува, не знае каква иднина го чека. Расте ли расте заради радосната несигурност, заради непресметливата великодушност. re:volt е спрега меѓу генерации, земји, култури. Од тогаш до денес, од тука до таму, од нив до нас, од нас до тебе... Направен во Скопје – градилиште во изминатите 50 години, град во постојано менување, станување, преградување – транформацијата не му е многу далечна. Знае дека може да му понуди нешто од тоа менување, нешто од енергијата што постојаното менување ја носи, на секој уметник од кое било опкружување. re:volt ја кани туѓата фантазија да го насели македонскиот документ, тој е покана заедно да се размислува, заедно да се фантазира, да се преземе креативна контрола и да се извлече задоволство од дезориентираноста. Игрите може да почнат: „Револт“ е македонски филм од 1977 година, а re:volt може да биде сè што ќе посакаш. re:volt е ре-, но и пост-. Пост- го сместува во сегашниот континуум: навестува дека доаѓа отпосле, но навестува и дека крај нема. Настојува да запомни дека архивите се секогаш составени од неофицијални, аматерски и споредни случувања зашто трага по неофицијалното, аматерското, споредното присвојување и поврзување. Настојува да ги запомни овие случувања зашто настојува да дава сила: да им дава сила на авангардата, андерграундот, секогаш оставајќи ја отворена идејата за експериментирање. Филмот е направен во нултата година на панкот; нашата енергија е пост-панк - ја создава и ѝ дава сила на алтернативната култура денес зашто има верба во она што го носи денот утре.

Револтот пркнува на најнеочекуваните места: никогаш не знаеш каде, кога, како ниту зошто. re:volt сака тоа да не се заборави, па затоа не само што се нуди себеси за употреба каде било, кога било и од кого било, туку и се вметнува во невообичаени контексти: re:volt е љубопитен, и сака да оди на разни места. Негови омилени места се фестивалите на другите, забавите на другите, проектите на другите. Тој е непоканетиот гостин со кого на крај домаќинот не престанува да зборува сè до зори. И сака да те запознае. Најпосле, „Револт“ на Сидовски е филм за група пријатели. Решен одново да ја измисли архивата, овој проект е нејзина противтежа: наместо да создава документи од настани, сака да создава настани од документи. Постојат неколку правила, а едно од нив е присуството на жива публика и организирање јавен настан. Зарем не поминуваме веќе доволно време со архивските материјали низ дома? Премисата е следна: група пријатели, празен град, жежок летен ден. И сè може да се случи! Ѓорѓи Јаневски и Флора Питроло

r e : v o l t : the project re:volt is an homage and a tribute to Revolt, an amateur film made in 1977 in Skopje, Macedonia, by Stefan Sidovski. Its form of homage and tribute is to transform it into a locus of re : reproduction, reinvestment, reenactment, revisitation. Its form of homage and tribute is to create a platform that allows it to continue to centrifugally keep spreading its energy, its freshness and its passion. Revolt is an amateur film, that is, a film made solely out of love. This, re:volt wants to keep intact – it considers the love of making more noble than any kind of acclaim or professionalism. It is a tribute to the powerful act of making things out of love. To re:volt is two things: to rebel and also to rewind. Two circles are at play in the very concept of revolting, of performing a full circle: one clockwise, one anti-clockwise. The hope, in the act of revolting, is that the clock does

not return to its initial position: the hope is that in completing one circle we find that the situation has changed – revolt is not, or is not supposed to be, ‘tourism’! So two movements are at work in this project: the wish for Revolt to change every time, to become a different film, a different object, a different concept at every revolution and, at the same time, the act of rewinding the tapes in order to listen again, in order to take pleasure in the present from the gifts of the past. And Revolt will transform at each turn: like an old beloved record, it will accumulate spits and crackles and pops, the traces of past listens. At every revolution, it will become less perfect and at the same time more precious, bearing the marks of its continual resonance through time, bearing the signs of wonderful evenings. Upon those imperfect pleasures re:volt returns, resists, insists. re:volt is a response, and works in a logic of call and response. It calls out and it doesn’t know who will respond or how its sound will keep echoing through space and time. It doesn’t know what passions it will awake or reawaken, it doesn’t know how its language will be spoken, it doesn’t know what its future will be. It thrives on a joyful precariousness, on uncalculating generosity. re:volt is a relay, between generations, between countries, between cultures. From then to now, from here to there, from them to us, from us to you… Made in Skopje – a building site for the past 50 years, a city in a constant state of flux, of becoming, of being rebuilt – it knows a few things about transformation. And it knows that it can offer something of that flux, something of the energy which comes with the fact of constantly changing, to any artist from any background. re:volt invites the imagination of others to inhabit a Macedonian document because it is an invitation to think together, to be imaginative together, to take creative control and pleasure from disorientation. The games are open: Revolt is a 1977 Macedonian film, and re:volt can be anything you wish. re:volt is re-, but it is also post-. The post- places it in the present continuous: it implies that it comes after, but it also implies that it never ends. It is invested in remembering that archives are always also made up of phenomena that are unofficial, amateur, marginal because it searches for an unofficial,

amateur, marginal filiation and affiliation. It is invested in remembering these phenomena because it is invested in maintaining: maintaining an avant-garde, maintaining an underground, keeping open the idea of the experimental. The film was made in the year zero of punk; our energy is post-punk, in as much as it creates and maintains an alternative culture for the present because it has faith in the future. Revolts grow out of the most unlikely places: you never really know where, when, how or why they start. re:volt wishes to keep that in mind, not only by exposing itself to being used wherever, whenever and by whoever, but also in inserting itself into unlikely contexts: re:volt is curious, and it wants to go places. Its favourite locations are other people’s festivals, other people’s parties, other people’s projects. It is the uninvited guest who you end up talking to till dawn. It wants to get to know you. Finally, Sidovski’s Revolt is about a group of friends. Wedded to reimagining the archive, this project does the opposite of what archives do: instead of making documents out of events, it wants to make events out of documents. There are few rules, but one of them is the presence of a live audience and the organization of a public event. Don’t we already spend enough time with archival material in our private homes? The premise is this: a group of friends, an empty city, a hot summer day. Anything can happen! Gjorgji Janevski & Flora Pitrolo

ГЛАВНА ПРОГРАМА INTERNATIONAL COMPETITION

Сценарио/Script: Erwin Wagenhofer Режисер/Director: Erwin Wagenhofer Снимател/Photography by: Erwin Wagenhofer Монтажа/Editing: Erwin Wagenhofer, Michael Hudecek, Monika Schindler Тон/Sound: Lisa Ganser, Nils Kirchhoff, Tong Zhang, Daniel Weiss Музика/Music: André Stern Продукција/Production: Mathias Forberg (Prisma Film), Peter Rommel (Rommel Film) Филмографија/Filmography •

Alphabet/„Алфабет“ (2013)

•

Black Brown White/„Црно, кафеаво, бело“ (2011)

•

Let’s Make Money/„Ајде да направиме пари“ (2008)

•

We Feed the World/„Го храниме светот“ (2005)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • •

ZagrebDOX (Croatia) (2014) Berlin International Film Festival 2014 – German Cinema LOLA@Berlinale International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA) (2013)

АЛФАБЕТ ALPHABET 2013

109’

Австрија, Германија/Austria, Germany

синопсис Би го терале ли детето да пишува домашно ако ви кажеме дека пред тргнување на училиште, децата можат да изнајдат најмалку пет решенија за секој проблем, а веќе кон крајот на основното образование само едно или две? Би го запишале ли детето во училиште ако ви кажеме дека денешните деца во светот цртаат главно апстрактни цртежи во монохроматски бои наспроти детските цртежи во осумдесеттите години, кои претставувале конкретни форми во шаренило од бои? „Алфабет“ ја велича човековата имагинација, покажувајќи ни како ја губиме во училниците на стандардизираниот образовен систем и како стануваме совршен потрошен материјал за современото вртоглаво општество заинтересирано единствено за мерливи резултати.

synopsis Would you force your kid to write homework if you knew that before starting school, children can think of at least five solutions to every problem whereas by the end of primary school they can find only one or two? Would you sent your kid to school if we told you that children nowadays draw mainly abstract drawings using monochromatic colors while back in the 80’s they draw concrete forms bursting with colors? Tribute to the human imagination, Alphabet shows how we lose it in the classrooms of the standardized educational system so as to become expendable resources in today’s competitive society driven only by quantifiable results.

Сценарио/Script: Shosh Shlam, Hilla Medalia Режисер/Director: Shosh Shlam, Hilla Medalia Снимател/Photography by: Sun Shaogang Монтажа/Editing: Enat Sidi Тон/Sound: Aviv Aldema, Zhe Li Музика/Music: Ran Bagno Продукција/Production: kNow Productions, Shlam Productions Филмографија/Filmography Shosh Shlam • Web Junkie/„Зависник од интернет“ (2013) •

Good Garbage/„Добро ѓубре“ (2012)

•

Fruitful and Multiply/„Бидете плодни и размножувајте се“ (2005)

•

Last Journey into Silence/„Последно патување во тишината“ (2001)

Hilla Medalia • Dancing in Jaffa/„Танцување во Јафа“ (2014) •

Web Junkie/„Зависник од интернет“ (2013)

•

Numbered/„Обележани“ (2012)

•

Happy You’re Alive/„Среќен што си жив“ (2010)

•

After the Storm/„По бурата“ (2009)

•

To Die in Jerusalem/„Да се умре во Ерусалим“ (2007)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • •

Grand Jury Prize Nomination, Sundance Film Festival, USA (2014) Nomination for Sheffield Doc/Fest Young Jury Award, UK (2014) DOXA Documentary Film Festival, Vancouver (2014) Göteborg International Film Festival, Sweden (2014) One World Documentary Film Festival, the Czech Republic 2014 Miami International Film Festival (2014) Hong Kong Film Festival (2014)

ЗАВИСНИК ОД ИНТЕРНЕТ WEB JUNKIE 2013

79’

Израел, САД/Israel, USA

синопсис Кина е првата земја во светот која ја прогласи „зависноста од интернет“ за клиничко нарушување. Со цел да се справат со она што наликува на најголемата општествена криза на денешницата, кинеските власти отвораат установи за детоксикација и лекување на зависноста на тинејџерите од водењето на живот онлајн. Преку неконвенционалните психолошки сесии, каде што момчињата постепено споделуваат зошто се чувствуваат поповрзани со разните гласови во сајбер-просторот отколку со семејството, филмот нуди искрен, промислен и непријатен портрет на општество во движење и на младина изгубена во технологијата, на работ на бездната отаде непознатата иднина. Филмот ни го прикажува современиот кинески живот во мало, посматрајќи ги меѓугенерацискиот притисок и симптомите на таканареченото „доба на интернетот“.

synopsis China is the first country to label “Internet addiction” a clinical disorder. To combat what authorities deem the greatest social crisis for youth today, the Chinese government has created treatment facilities to detox and cure teenagers of their addictions to online life. As the unorthodox psychological sessions continue and the teenage boys begin to share with their parents the reasons why they feel more connected to disassociated voices in cyberspace than to their families, the film portrays in honest, thoughtful and wrenching ways a society in flux and a technology-addled generation on the precipice of an unknown future. Web Junkie provides a microcosm of modern Chinese life, examines inter-generational pressures, and takes a hard look at one of the symptoms of the so-called Internet age.

Сценарио/Script: David Wingate, Carl Javér, Fredrik Lange Режисер/Director: Carl Javér Снимател/Photography by: Henrik Ipsen, Carl Javér, Lars Skree Монтажа/Editing: Carl Javér Тон/Sound: Henrik Garnov Музика/Music: Kjetil Schjander-Larsen Продукција/Production: Vilda Bomben Film AB Копродукција/Coproduction: Jensen Hallum og Jensen AS, Film i Väst AB, Trollhättan Majade Film Produktions, Final Cut For Real, Filmgate AB, Göteborg Филмографија/Filmography •

Freak Out/„Откачи“ (2014)

•

Freia och Wannabeindianerna/„Јас и лажните Индијанци“ (2013)

•

Alla hittar kärlek utom jag/„Сите наоѓаат љубов освен јас“ (2007)

•

Varuhus nr 180/„Стоковна куќа бр. 180“(2005)

•

Heroin/„Хероин“ (2003)

•

Skolan/„Училиште“ (2001)

•

Sjukhuset/„Болница“ (1999)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • International Documentary Film Festival Docville, Belgium (2014) • DOXA Documentary Film Festival, Vancouver (2014) • Honorable Mention Award, Tempo Film Festival, Sweden (2014) • Norwegian Documentary Film Festival (2014) • Nomination for Tempo Documentary Award, Sweden (2014) • Nomination for Dragon Award Best Nordic Documentary and Angelos Prize, Göteborg International Film Festival, Sweden (2014)

ОТКАЧИ! FREAK OUT! 2014

89’

Шведска, Германија, Данска, Норвешка/ Sweden, Germany, Denmark, Norway

синопсис Долгокоси, босоноги и разголени луѓе, слободна љубов, дроги... шеесеттите, така? Па, не баш. Во 1900 година, група радикални луѓе купуваат парче земја на врвот на една планина во Швајцарија и решаваат да го сменат светот. Така се раѓа заедницата „Монте Верита“ (Планината на вистината). Но постојниот светски поредок не е подготвен за долги бради, спалување корсети и вегетаријанство. Заедницата станува сврталиште за некои од најголемите умови на минатиот век. Меѓу редовните посетители се Фројд, Јунг, па дури и Ленин. Ова прекрасно анимирано филмско патешествие преку интервјуа и архивски снимки ни ја раскажува малку познатата приказна за почетоците на алтернативното движење и нè соочува со неверојатните сличности меѓу нашето време и времето тогаш.

synopsis Long-haired, barefoot people, free love, nudity, drugs… the sixties, right? Well, not quite. In 1900, a group of radical thinkers purchased a bit of a land on top of a Swiss mountain and set about to change the world. That’s how the new community of Monte Verità (the Mountain of Truth) was born. But the old world order was not so eager to embrace long beards or veganism or to burn down corsets. As the parents of the group members cut off all support, the place starts being regularly frequented by some of the great minds of the last century such as Freud, Yung and even Lenin. Mixing interviews and archive, this beautifully animated documentary tells the untold story of the beginnings of the alternative movement and unfolds the uncanny similarities between our time and the early 1900s. 29

Сценарио/Script: Sarah Polley Режисер/Director: Sarah Polley Снимател/Photography by: Iris Ng Монтажа/Editing: Michael Munn Тон/Sound: Sanjay Mehta Музика/Music: Jonathan Goldsmith Продукција/Production: Anita Lee Филмографија/Filmography •

Stories We Tell/„Приказните што ги кажуваме“ (2012)

•

Take This Waltz/„Изиграј го овој валцер“ (2011)

•

Away from Her/„Далеку од неа“ (2006)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • • • • • • •

Writers Guild of America Award for Best Documentary Screenplay (2014) New York Film Critics Circle Award for Best NonFiction Film, USA (2013) Academy Awards (2013) National Board of Review Award for Best Documentary Film (2013) Los Angeles Film Critics Association Award for Best Documentary Film (2013) Allan King Award for Excellence in Documentary, Directors Guild of Canada Awards, Canada (2013) Prize for Best Canadian film, Toronto Film Critics Association Awards, Canada (2013) Sundance Film Festival, USA (2013) Grand Prix Focus for best feature film, Festival du nouveau cinéma, Canada (2012) Toronto International Film Festival (2012) Telluride Film Festival, USA (2012) Venice International Film Festival (2012)

ПРИКАЗНИТЕ ШТО ГИ КАЖУВАМЕ STORIES WE TELL 2012

108’

Канада/Canada

синопсис Вистината зависи од оној што ја кажува. Токму за тоа зборува филмот во кој режисерката ги истражува тајните во своето семејство. Разиграно распрашувајќи ги своите блиски и помалку блиски роднини, таа наидува на освежувачко искрени, но главно контрадикторни одговори за истите прашања. И како што секој од нив си ја кажува својата верзија на семејната митологија, така филмот укажува на несфатливата природа на вистината и сеќавањето во семејните односи кои се најчесто сложени, испобркани, но топли и полни љубов.

synopsis The truth depends on who’s telling it. The director is both a filmmaker and a detective as she investigates the secrets kept by a family of storytellers. By playfully interviewing and interrogating a cast of characters of varying reliability, she comes across refreshingly candid, yet mostly contradictory answers to the same questions. As each relates their version of the family mythology, the film explores the elusive nature of truth and memory in the context of family relations which are most often complicated, warmly messy and fiercely loving.

Сценарио/Script: Åsa Blanck, Petter Brundell Режисер/Director: Åsa Blanck, Johan Palmgren Снимател/Photography by: Johan Palmgren Монтажа/Editing: Petter Brundell Тон/Sound: Istvan Stenberg Музика/Music: David Ricci Продукција/Production: Strix Television AB (Stockholm) Копродукција/Coproduction: Sveriges Television AB (Stockholm), Norsk Rikskringkasting (Oslo), Oy Yleisradio Ab (Helsingfors) Филмографија/Filmography Åsa Blanck & Johan Palmgren •

Displaced Perssons/„Раселените Персони “ (2013)

•

Grandpa & Me and a Helicopter to Heaven/„Јас и баба и хеликоптер до рајот“ (2013)

•

Kärlek utan slut/„Љубов без крај“ (2010)

•

Anders & Harri/„Андерс и Хари“ (2008)

•

The Swindler/„Измамник“ (2008)

•

The Substitute/„Замена“ (2006)

•

Ebba & Torgny och kärlekens villovägar/„Еба и Торгни и чудесните начини на љубовта“(2003)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • •

International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA) (2013) ZagrebDOX (Croatia) (2013)

РАСЕЛЕНИТЕ ПЕРСОНИ

FAMILJEN PERSSON I FRÄMMANDE LAND DISPLACED PERSSONS

2013

85’

Шведска/Sweden

синопсис Пред четириесет години Пеле Персон тргнал со својот „ленд ровер“ од родното село во Шведска. По 10.000 километри поминат пат, стигнал во Пакистан каде што се заљубил и станал татко на две ќерки. Сега Персонови се на пат за Шведска, во потрага по слобода – ќерките се надеваат на истото по коешто копнеел татко им пред речиси половина век. Шведска е нивната ветена земја. Но и таму слободата е релативен концепт.

synopsis Forty years ago, Pelle Persson drove off in a Land Rover from his village on an adventure. He came to a final halt 10,000 km away in Pakistan where he fell in love and became father of two daughters. Now the Perssons are on their way back to Sweden – in quest for freedom – that the daughters long for as did their father nearly half a century ago. Sweden is their promised land. But Swedish freedom is a relative concept, too.

Сценарио/Script: Thomas Balmès Режисер/Director: Thomas Balmès Снимател/Photography by: Nina Bernfeld Монтажа/Editing: Alex Cardon, Ronan Sinquin Тон/Sound: Sukanta Majumdar, Rajender Prasad Музика/Music: British Sea Power Продукција/Production: Thomas Balmès, Juliette Guigon, Patrick Winocour, Kaarle Aho Копродукција/Coproduction: ARTE France, BBC, ITVS International, WDR, NHK Филмографија/Filmography •

Happiness/„Среќа“ (2013)

•

Babies/„Бебиња“ (2010)

•

Damages/„Отштета“ (2005)

•

A Decent Factory/„Пристојна фабрика“ (2004)

•

Waiting for Jesus/„Чекајќи го Исус“ (2000)

•

The Gospel According to the Papuans/„Госпелот според Папуанците“ (2000)

•

Maharajah Burger. Mad Cows, Holy Cows/„Бургер за махараџите. Луди крави, свети крави“ (1997)

•

Bosnia Hotel/„Хотел Босна“ (1996)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations

•

Cinematography Award: World Cinema Documentary, Sundance Film Festival, USA (2014)

•

Nomination for World Cinema Grand Jury Prize: Documentary, Sundance Film Festival, USA (2014)

•

ZagrebDox, Croatia (2014)

•

International Film Festival Amsterdam (2013)

СРЕЌА HAPPINESS 2013 75’ Франција, Финска/France, Finland

синопсис Во 1999 година, тогашниот крал на Бутан се прославува со објавата за воведување телевизија и интернет, со што Бутан ќе влезе во нова ера. Една деценија подоцна, далечното планинско село Лаја сè уште е без струја. Пејангки е деветгодишно осамено момче кое сонува за светот во форма на телевизиски екран. Помеѓу молитвата и учењето, тој гледа како градот го окупираат електрични кабли и асфалтирани патишта. Кога чичко му ќе го однесе во главниот град за да купат телевизор, пред него се отвора свет полн со автомобили, тоалети и кукли во излозите. Овој филм прекрасно ја доловува невината убавина на вчудовидените лица додека старомодниот живот полека исчезнува заведен од технологијата.

synopsis In 1999, the ruling Bhutanese King made his landmark proclamation approving the use of television and the Internet in the country and promising to usher in a new modern era. Over a decade later, the remote mountainside village of Laya is still without electricity. Peyangki is a dreamy and solitary nine-year old monk who yearns for the world to come to him in the form of a flickering television screen. Between studying and prayer, he watches as his world is invaded by electrical cables and roads. Finally, when his uncle takes him in the capital to buy the perfect television, he discovers a world full of cars, toilets, and mannequins. This film captures the innocent beauty in the amazed faces as the ancient way of life fades in the seduction of technology.

Сценарио/Script: Paweł Łoziński, Marcel Łoziński Режисер/Director: Paweł Łoziński Снимател/Photography by: Paweł Łoziński, Marcel Łoziński Монтажа/Editing: Dorota Wardęszkiewicz, Przemysław Chruścielewski Продукција/Production: Łoziński Production Филмографија/Filmography • • • • • • • • • • • • •

Father and Son/„Татко и син“ (2013) Father and Son on a Journey/„Татко и син на патување“ (2013) Tonia and Her Children/„Тоња и нејзините деца“ (2011) Inventory/„Попис“ (2010) Chemo/„Хемо“ (2009) Kitty, Kitty/„Мац, мац“ (2008) Slawomir Mrozek Presents/„Славомир Мрожек ви претставува“ (2007) A Woman from Ukraine/„Жена од Украина“ (2002) The Sisters/„Сестри“ (1999) The Way It Is/„Така како што е“ (1999) 100 Years at the Cinema/„100 години во кино“ (1995) Birthplace/„Родно место“ (1992) Structure/„Структура“ (1989)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • • • •

Tempo Documentary Festival, Sweden, 2014 ZagrebDox, Croatia, 2014 Silver Horn for the best feature-length documentary, Krakow Film Festival, Poland (2013); Silver George for the Best Documentary Film, Moscow Film Festival, Russia (2013) Grand Prix for Best Documentary Film, Minsk International Film Festival “Listapad”, Belarus (2013) Special Jury Award, Iran International Documentary Film Festival Cinema Verite (2013) DOK.Leipzig, Germany (2013) Vilnius Documentary Film Festival, Lithuania (2013) Polish Film Festival in America, USA (2013)

ТАТКО И СИН OJCIEC I SYN FATHER AND SON

2013

54’

Полска/Poland

синопсис Двајца режисери, две камери, едно патување. Ги поврзува исто презиме, иста професија и длабок сложен однос исполнет со нерасчистени прашања. Двајца признати режисери тргнуваат на патување со автомобил низ Европа. По долгогодишно снимање документарни приказни за другите, тие смело ја свртуваат камерата кон себе. И се обидуваат да ги најдат одговорите.

synopsis Two film directors, two cameras, one journey. They share a name, a profession and a strong and complicated bond, full of unfinished questions. Two acclaimed documentary filmmakers go on a car journey across Europe. After years of making documentaries about others, they boldly turn the cameras toward themselves. And try to find the answers.

НОВИ АВТОРИ NEWCOMERS

Сценарио/Script: Talal Derki Режисер/Director: Talal Derki Снимател/Photography by: Kahtan Hassoun, Ossama al Homsi, Talal Derki, Orwa Nyrabia Монтажа/Editing: Anne Fabini, Martin Reimers Продукција/Production: Proaction Film, Ventana Films Филмографија/Filmography •

Return to Homs/„Враќање во Хомс“ (2013)

•

Lajat/„Лајат“ (2012)

•

Azadi/„Азади“ (2011)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • •

World Cinema Grand Jury Prize, Sundance Film Festival, USA (2014) International Documentary Film Festival Amsterdam (2013)

ВРАЌАЊЕ ВО ХОМС RETURN TO HOMS 2013

87’

Сирија, Германија/Syria, Germany

синопсис Вклучена повеќе од три години во Хомс, Сирија, камерата одблизу следи две неверојатни момчиња и нивниот сон за слобода, кој исчезнува во виорот на војната. Харизматичниот 19-годишен Басет е голманот на националниот фудбалски тим, чии револуционерни песни го издигнуваат во икона на движењето. Осама е 24-годишен храбар видеоактивист и камерман, кој храбро ги документира неправдата и човечката суровост. Ова е приказна за градот за којшто светот слушна сешто, но секогаш оддалеку. Ова е современ еп за младите во војна и наметнатите избори.

synopsis Turned on for over three years in Homs, Syria, the camera accompanies two outstanding young men whose dream of freedom disappears in the midst of war. Basset is the 19-year-old charismatic national football team goalkeeper, whose revolutionary songs turn him into an iconic demonstration leader. Ossama is a 24-yearold renowned media activist and citizen-cameraman. This is the story of a city, which the world heard of a lot, but never really got close to. This is a modern times epic of youth in war and of forced choices.

Сценарио/Script: Aneta Kopacz, Tomasz Średniawa Режисер/Director: Aneta Kopacz Снимател/Photography by: Łukasz Żal Монтажа/Editing: Rafał Samborski, Paweł Laskowski, Aneta Kopacz Музика/Music: Jan A.P. Kaczmarek Продукција/Production: Wajda Studio Копродукција/Coproduction: NInA Филмографија/Filmography •

Joanna/„Јоана“ (2013)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • •

Tempo Documentary Festival, Sweden (2014) Docudays UA International Human Rights Documentary Film Festival, Ukraine (2014) Dortmund|Cologne International Women’s Film Festival, Germany (2014) Hamburg Documentary Film Festival, Germany (2014) Belgrade Documentary and Short Film Festival, Serbia (2014) Prize of the Youth Jury, DOK.Leipizg, Germany (2013) Camerimage International Film Festival, Poland (2013)

ЈОАНА JOANNA 2013

40’

Полска/Poland

синопсис Во океанот од блогови, еден отскокнува – блогот на Јоана. Многумина го следат зашто таа ги учи како да бидат обѕирни и ведри. Нејзините записи неверојатно искрено и верно го отсликуваат нејзиното секојдневје, полно мали едноставни нешта кои ѝ носат радост. Болна од неизлечлива болест, Јоана му ветува на сина си дека ќе се обиде да поживее што е можно подолго. Па ги запишува сите оние нешта што мисли дека треба да му ги пренесе кога ќе биде голем. Ова е приказна за блиските семејни односи, за нежноста, љубовта и обѕирноста кон другите, раскажана со малку зборови и извонредна визуелна поетичност.

synopsis In the abundance of blogs on the Internet, one stands out – Joanna’s blog. Many people follow it because it teaches them how to be thoughtful and joyful. Her posts reflect her everyday life with overwhelming honesty and accuracy, a life full of simple joyous things. Diagnosed with untreatable illness, Joanna promises her son that she will do her best to live for as long as possible. She writes down everything she might want him to learn from her when he grows up. This is a story of close relationships, tenderness, love and thoughtfulness, told with very few words and great visual poetry.

Сценарио/Script: Sergei Vinokurov Режисер/Director: Alina Rudnitskaya Снимател/Photography by: Alexander Filippov, Sergei Maksimov, Alexander Demanenko, Jura Gautzel Монтажа/Editing: Alina Rudnitskaya, Sergei Vinokurov Тон/Sound: Alexey Antonov, Sergei Sokolov Музика/Music: Alexsander Zaripov, Olafur Arnalds Продукција/Production: 317 film Филмографија/Filmography •

Blood/„Крв“ (2013)

•

I Will Forget This Day/„Ќе го заборавам овој ден“ (2012)

•

Bitch Academy/„Академија за кучки“ (2008)

•

Besame Mucho/„Бакнувај ме страсно“ (2006)

•

Civil Status/„Граѓански статус“ (2005)

•

Rural Lessons/„Рурални лекции“ (2004)

•

Amazons/„Амазонки“ (2003)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • •

Tempo Documentary Festival, Sweden (2014) Docpoint IDFF, Finland (2014) Gran Prix at ARTDOCFEST, Russia (2013) International Documentary Film Amsterdam (2013)

КРВ Р

КРОВ BLOOD 2013

59’

Русија/Russia

синопсис Мала мобилна амбуланта застанува во сите гратчиња, чиниш циркуски шатор. Во Русија донатори на крв има на секој чекор. Млади, стари, невработени, пензионери - сите стојат во редот. Државата плаќа 15 евра за половина литар крв, а за некои тоа е единствениот извор на приходи. Големата Руска империја е на залезот, а нејзините луѓе денес едвај врзуваат крај со крај. Руската економија се потпира речиси сосема на извозот и цената на нафтата. Русија е светски аутсајдер и за да преживее, продава нафта исто како и несреќниците кои без работа, си го заработуваат лебот со сопствената крв.

synopsis A mobile blood donation centre drives around small towns like a touring circus. In Russia there are blood donors around every corner. The old, the young, the unemployed and the pensioners, they are all standing in line. The State pays 15 Euros for a half a litre of blood which is for many the only source of income. The grand Russian empire of yesteryear is in decline and its people are struggling just to survive. Russia’s economy is almost entirely based on oil exports and logically, dependent on the oil price. Russia is a global outsider that sells oil to survive just like the jobless unfortunates who are making a living from selling their blood.

Сценарио/Script: Sabine Lubbe Bakker, Niels van Koevorden Режисер/Director: Sabine Lubbe Bakker, Niels van Koevorden Снимател/Photography by: Niels van Koevorden Монтажа/Editing: Sabine Lubbe Bakker, Niels van Koevorden Тон/Sound: Sabine Lubbe Bakker Продукција/Production: Pieter van Huystee Film Копродукција/Coproduction: Storyhouse, Studio Godot, NCRV Филмографија/Filmography Sabine Lubbe Bakker •

Ne me quitte pas/„Не оставај ме“ (2013)

•

Hotel Europe/„Хотел Европа“ (2013)

•

Power to the people/„Моќ на народот“ (2012)

•

In Between Egypt and Gaza/„Помеѓу Египет и Газа“(2011)

•

Shout/„Викај“ (2010)

Niels Van Koevorden •

Ne me quitte pas/„Не оставај ме“ (2013)

•

By Her Side/„Покрај неа“ (2012)

•

Lukomir – Six Months Off/„Лукомир – шест месеци исклучени“ (2010)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations •

Dutch competition and Competition for featurelength documentary, International Documentary Film Festival Amsterdam (2013)

НЕ ОСТАВАЈ МЕ NE ME QUITTE PAS DON’T LEAVE ME

2013

107’

Холандија, Белгија/The Netherlands, Belgium

синопсис Во едно село на крајот од Белгија, Боб и Марсел ги споделуваат осаменоста, смислата за хумор и жедта за алкохол. Боб е пензиониран каубој, заљубен во својата слобода и во шумата, а Марсел минува низ семејна драма. Се имаат договорено дека ако нештата тргнат на лошо, ќе се самоубијат и тоа, под Дрвото на животот на Боб. Времето им минува бавно, главно во друштво со чашката. И тогаш, се случуваат Валонскиот карневал, сообраќајната несреќа и неуспешната потрага по синот на Боб. Но овие двајца не се сожалуваат и заедно пребродуваат сè. Еден ден Марсел ќе реши да престане да пие, но Боб одбива да му се придружи. И така тече приказната за смртноста во место каде што се чини дека времето застанало.

synopsis Set in a village on the edge of Belgium, Bob and Marcel share their solitude, sense of humour and craving for alcohol. Bob is a retired cowboy who loves his freedom and forest, while Marcel is trying to hold on to the family he is about to lose. They have agreed that if the worse comes to worst, suicide is the best way out...under Bob’s tree of life. Time passes slowly, mainly in drinking. And then, we witness a Walloon carnival, a car accident and a failed attempt to find Bob’s son. Despite all, the two men never indulge in self-pity. They stand strong together, until Marcel decides to stop drinking and Bob refuses to join him in rehab. And so goes on the story about mortality in a place where time seems to stand still.

Сценарио/Script: Michael Obert Режисер/Director: Michael Obert Снимател/Photography by: Siri Klug Монтажа/Editing: Wiebke Grundler Тон/Sound: Timo Selengia, Marian Mentrup Музика/Music: Louis Sarno Archive (Bayaka Music and Sounds) Продукција/Production: Tondowski Films & Friends Копродукција/Coproduction: filmproduktion GmbH, Westdeutscher Rundfunk Филмографија/Filmography •

Song from the Forest/„Песна од шумата“ (2013)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • •

DOXA Documentary Film Festival, Canada (2014) ZagrebDOX, Croatia (2014) SXSW Film Festival, USA (2014) Cleveland International Film Festival, USA (2014) Documentary Edge Festival, Australia (2014) VPRO IDFA Award for Best Feature-Length Documentary, the Netherlands (2013)

ПЕСНА ОД ШУМАТА SONG FROM THE FOREST 2013

синопсис

96’

Германија/Germany

Како млад, Луис Сарно, роден Американец, слушнал песна која никогаш не му излегла од глава. Ги следел мистериозните звуци сè до дождовната шума во Централна Африка, каде што ги пронашол меѓу пигмејците од племето Бајака. И таму и останал. Денес, 25 години подоцна, тој е рамноправен член на племето составено од ловци и собирачи на храна. Тој има син со тамошна жена, 13-годишниот Самди. Кога бил бебе, Самди многу се разболел. Луис бдеел над него цела ноќ и му ветил дека ако преживее, ќе го однесе да го види светот од каде што дошол. Сега доаѓа време да се одржи даденото ветување. Луис и Самди патуваат од африканската дождовна шума во една поинаква џунгла од цемент, стакло и асфалт – Њујорк. Филмот е вешто направен портрет на односот меѓу таткото и синот помеѓу огромните шумски дрвја и облакодерите.

synopsis As a young man, US-born Louis Sarno heard a song on the radio that never let him out of its grasp. He followed the mysterious sounds back to the Central African rainforest, found his music with the Bayaka pygmies – and never came back. Today, 25 years later, Louis is a full member of this community of hunters and gatherers. Louis has a son with a Bayaka woman, 13-year-old Samedi. As a baby, Samedi became seriously sick. As he lay dying, Louis held him the whole night and promised him: “If you survive, one day I will show you the world from which I came.” Now it is time to keep his promise, and so Louis travels with his son from the African rainforest to a different jungle made of concrete, glass and asphalt – to New York City. The film is a sensitively drawn portrait of a father and a son travelling from one culture to another, from the giant forest trees to the skyscrapers. 49

Сценарио/Script: Berit Madsen Режисер/Director: Berit Madsen Снимател/Photography by: Mohammed Reza Jahan Panah Монтажа/Editing: Peter Winther Тон/Sound: Yngve Leidulv Sætre Музика/Music: Niklas Schak & Tin Soheili Продукција/Production: Radiator Film Копродукција/Coproduction: Eight Millimetres (Sweden), Flimmer Film (Norway), ZDF (Germany) Филмографија/Filmography • • •

Sepideh – Reaching For The Stars/„Сепидех – посегање по ѕвездите” (2013) Flint Man/„Кременко“ (2010) The Artist from Sharjah/„Уметникот од Шарјах“ (2010)

•

Somalian Fiery Souls/„Сомалиските огнени души“ (2007)

•

Friends, Fools, Family. Rouch’s Collaborators in Niger/ „Пријатели, будали, семејство. Соработниците на Рауч во Нигерија“ (2007)

•

Damouré Talks about Jaguar/„Дамуре зборува за филмот Јагуар“ (2007)

•

Tibetan Portraits – 3 Documentaries/„Тибетски портрети – 3 документарци“ (2003)

•

Ten Million Good Deeds/„Десет милиони добри дела“ (2003)

•

Difference in People/„Разликата кај луѓето“ (2002)

•

We Have the Same Kind of Blood/„Крвта ни е иста“ (2002)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • •

Maysles Brothers Award, Belfast Film Festival, Northern Ireland (2014) Sundance Film Festival, USA (2014) Human Rights Watch Film Festival, UK (2014) Sarasota Film Festival, Florida (2014) International Film Festival Amsterdam (2013)

СЕПИДЕХ – ПОСЕГАЊЕ ПО ЅВЕЗДИТЕ SEPIDEH – REACHING FOR THE STARS 2013

синопсис

88’

Данска/Denmark

Ова е приказна за Сепидех, млада Иранчанка која сака да стане астронаут. Охрабрена од ветувањето кон починатиот татко дека ќе си го следи сонот, како и од својот учител, таа дење ја проучува астрономијата, а ноќе ги гледа ѕвездите. Не е лесно за млада жена во Иран да посега кон ѕвездите, прикована за земја со семејните традиции и културните кодекси. Но Сепидех е непоколеблива. А кога сакаш нешто многу, тогаш целата вселена ти помага. Добро, можеби не самата вселена, ама на пример, Анушех Ансари, протераната Иранчанка која стана првата жена-турист во вселената. И тогаш, сè што преостанува е да продолжиш да се бориш за она во што веруваш.

synopsis This is the story of Sepideh, an Iranian young woman who wants to become an astronaut. Fuelled by a promise to her dead father to follow her dream, and by the encouragement of her teacher, Sepideh spends her days studying astronomy and her nights watching the stars. Pursuing her ambition is not easy as she is a young woman in Iran, tied by family traditions and cultural codes that do not see nightly stargazing as an appropriate occupation. But Sepideh is strong-willed. And when you want something badly, the space helps you. OK, maybe not the space per se but let’s say, Anousheh Ansari, an exiled Iranian woman who became the world’s first female space tourist. All you have to do is keep on fighting to make your dreams come true.

Сценарио/Script: Neus Ballús Режисер/Director: Neus Ballús Снимател/Photography by: Diego Dussuel Монтажа/Editing: Domi Parra, Neus Ballús Тон/Sound: Pau Subirós Музика/Music: David Crespo Продукција/Production: El Kinògraf SL Копродукција/Coproduction: Televisió de Catalunya, Arte France Филмографија/Filmography •

The Plague/„Чумата“ (2013)

•

Immersion/„Потопување“ (2009)

•

Pepitu Ricu/„Пепиту Рику“ (2006)

•

The Granddad with a Movie Camera/„Дедото со филмска камера“ (2005)

•

La Gabi/„Ла Габи“ (2004)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • • • • • • •

Nomination at European Film Awards (European Discovery), European Film Academy (2013) Nomination at LUX Prize, European Parliament (2013) Propeler Award for Best Film, Motovun Festival, Croatia (2013) Award for Best Script, Cinespaña Toulouse, France (2013) Berlinale, Berlin International Film Festival, Forum section (2013) BAFICI, Buenos Aires International Independent Cinema Festival, Argentina (2013) CPH: PIX, Copenhagen (2013) Seattle International Film Festival, USA (2013) Mumbai Film Festival, India (2013) Viennale, Viena International Film Festival (2013) São Paulo International Film Festival (2013) Torino Film Festival, Italy (2013)

ЧУМАТА THE PLAGUE 2013

синопсис

85’

Шпанија/Spain

Раул е фармер којшто сака да одгледува органска храна, па го најмува Јури да му помага во полето. Јури е борач од Молдавија кој заработува за живот во секоја можна пригода. Како што минува летото, така нивните лични приказни се испреплетуваат со приказните на три осамени жени: Марија, стара госпоѓа која била принудена да го напушти родното место и да оди во дом за стари лица; Розе, медицинска сестра од Филипините која тукушто пристигнала во Шпанија; и Марибел, проститутка која има сè помалку клиенти. Филмот е плетка од приказни, трогателен портрет на животот на периферијата на Барселона во кој главните ликови се играат самите себеси. Благодарение на четиригодишната заедничка работа со нив, режисерката одлично ги прикажува денешната несигурност и бунтовниот дух коишто тлеат во финансиски ослабената Шпанија.

synopsis Raul, a farmer who wants to grow organic food, hires Iurie to help him in the fields. Iurie is a Moldavian wrestling fighter who earns a living in whatever comes his way. Slowly, their personal stories intertwine with those of three solitary women: Maria, an elderly lady forced to leave her countryside for a retirement home; Rose, a Philippine nurse who has just arrived in the country; and Maribel, a prostitute who has less and less clients. The Plague is a film of intertwined stories, offering a moving portrait of life on the outskirts of Barcelona. The main characters play themselves after four years of working with the director. This long process has permitted the director to reveal the uncertainty and rebel spirit that underlies contemporary crisis-hit Spain.

БАЛКАНСКИ КРОМИД BALKAN ONION

Зошто балкански кромид?

Многу сум среќна што годинешниот „МакеДокс“ носи одлични филмови од регионот. Да ви кажам нешто, воопшто не е случајно што годинава имаме фокус на балкански филмови. Лично, не сакам регионални награди и селекции бидејќи мислам дека го нудат истиот фокус како и филмските награди за жени или филмовите направени од режисерки, и тоа воопшто не ми е по ќеф. Нејсе, балканската селекција не е екстра програма – сите балкански филмови се во конкуренција за главната фестивалска награда. Фактот што документарните филмови од регионот стануваат сè подобри секоја година ги потврдува потребата и важноста на „МакеДокс“. Згора на тоа, годинава имаме и 12 македонски студентски филмчиња. Растечкиот интерес за документарни приказни е мојата движечка сила. Пред пет години, документарците беа синоним за здодевни филмови, а денес „МакеДокс“ има сè повеќе смисла. Оттука, уште посреќна сум што во публиката ги гледам сите возрасти. Повеќе од кога било досега, филмовите не се само за ова или она, туку се, пред сè, одлични филмови. Покрај тоа, не е поентата во тоа за што се или не се! Овие филмови не се ТВфилмови, пазарот е сосема небитен, тие се просто одлични затоа што раскажуваат приказни за посебни а обични луѓе, но не секогаш забавуваат. А тоа е, чинам, голем комплимент за режисерите и нивната креативност. Филмовите нè носат на места на кои не сме ни помислиле. Филмовите се толку слични со кромидот, па дури и со силниот мирис што останува во устата. Повеќеслоен, тера на солзење, но секојпат интересно завиткан во тенка компактна обвивка која го штити од скапување или исушување. Нежен како човечкото тело, кромидот расте од земјата и се користи насекаде во светот, евтин е, не е најважната состојка, но без него не бидува ниедно балканско јадење! Петра Селишкар, програмска селекторка

Why eat Balkan Onion?

I am happy that this yearâ&#x20AC;&#x2122;s MakeDox presents great films from the region. Let me tell you one thing, it is not a coincidence that we have a Balkan section this year. I personally do not like regional awards and selections because I believe they give you the same focus as women festivals awards or films made by women do and I donâ&#x20AC;&#x2122;t really like that. The Balkan section, however, is not an extra program - all films are competing for our main festival award. The fact that documentaries from the region are getting better every year proves the urge and importance of MakeDox. Moreover, we have a dozen Macedonian student documentary films this year. The growing interest for documentaries is my driving force. Five years ago, documentaries were generally considered boring stuff whereas today MakeDox makes more and more sense. It makes me even happier to see an audience of all ages looking towards the big screen. More than ever, the films are not specifically about this or about that but rather great films. Besides, what they are about is not the main point! These films are not TV films, market slots and roles do not matter here, they are simply great for telling the stories of sophisticated and common people and are not only entertaining. I find that to be a big compliment to the filmmakers and to their growing creativity. Films make you go to places you havenâ&#x20AC;&#x2122;t even tried to imagine. Films are so similar to the onion, including the bad smell that stays in your mouth when you eat it. It is multi-layered, makes your eyes water, but always cheerfully wrapped in a thin compact pill that prevents it from being rotten or dried up. Delicate like the human body, the onion grows in the ground and is used all over the world, it is cheap, not that important but a must-have ingredient for every Balkan dish.

Petra Seliskar, festival program selector

Сценарио/Script: Mladen Kovacević Режисер/Director: Mladen Kovacević Снимател/Photography by: Pablo Ferro Монтажа/Editing: Natasa Damjanović Тон/Sound: Aleksandar Protić Музика/Music: Nemanja Mosurović Продукција/Production: Horopter Film Production (Serbia), Helmi Films (Finland) Филмографија/Filmography •

Unplugged/„Анплагд“ (2013)

•

Dumbfounded hog/„Свиња на препад“ (2010)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations

•

Visions du Réel, Switzerland (2013)

•

Hot Docs, Canada (2013)

•

BelDocs IFF, Serbia (2013)

•

Best Film Award, FIDMarseille, France (2013)

•

Sarajevo Film Festival, Bosnia and Herzegovina (2013)

•

DOKUFEST, Kosovo (2013)

•

LET’S CEE, Austria (2013)

•

EIDF - EBS International Documentary Festival, South Korea (2013)

•

“Listapad” Minsk International Film Festival, Belarus (2013)

•

CPH:DOX, Denmark (2013)

АНПЛАГД ANPLAGD UNPLUGGED

2013

52’

Србија/Serbia

синопсис Ова е алегорија за свирењето со листови, еден од најпримитивните музички инструменти, и универзалното бегство од реалноста преку музиката. Ова е приказна за Јосип, Вера и Пера, кои иако во есента на својот живот, неуморно бараат убави зелени листови. Ретко кога музиката е олку оригинална.

synopsis This film is an existential allegory about blowing into leaves, rattling between the most primitive of instruments and the most universal escapism of music. Meet Josip, Vera and Pera who although in the autumns of their lives, are still going for the verdant leaves. Music has rarely been so offbeat.

Сценарио/Script: Nebojša Slijepčević, Vanja Jambrović Режисер/Director: Nebojša Slijepčević Снимател/Photography by: Nebojša Slijepčević Монтажа/Editing: Nebojša Slijepčević, Iva Kraljević Тон/Sound: Božić, Milan Čekić Продукција/Production: Vanja Jambrović, Restart (Croatia) Копродукција/Coproduction: ZDF / ARTE and Kloos & Co. (Germany), Restart (Croatia), Subcultura Films (Romania) Филмографија/Filmography •

Boxed/„Кутија“ (2013)

•

Gangster of Love/„Гангстер те сака“ (2013)

•

Real Man’s Film/„Машки филм“ (2012)

•

Dog/Rabbit/„Пес/зајак“ (2011)

•

Slap in the Face/„Шлаканица“ (2009)

•

In 4 Years/„За 4 години“ (2007)

•

Of Cows and People/„За кравите и луѓето“ (2000)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • •

Award for the best documentary film, SEE FEST – South East European Film Festival, Los Angeles (2014) Special jury award for the most original film, Millennium International Documentary Film Festival, Belgium (2014) Special award for “an ironic view of reality”, Minsk International Film Festival Listapad, Belarus (2013) Audience Award, DOKUart, Croatia (2013) Audience Award, Mediteran Film Festival, Bosnia and Herzegovina (2013) Audience Award, Zagreb Dox, Croatia (2013)

ГАНГСТЕР ТЕ САКА GANGSTER TE VOLI GANGSTER OF LOVE

2013

80’

Хрватска, Германија, Романија/Croatia, Germany, Romania

синопсис Пред четврт век, Недељко Бабиќ, дотогашен столар, решил дека ќе го работи она за што има дарба. И станал стројник. Набрзо стекнал широка популарност, пред сè поради својата способност и препознатливите очила за сонце, но и поради прекарот – Гангстер. Кога ќе го ангажира убавата и млада Маја, инаку самохрана мајка од Бугарија, тој е сигурен дека го чека лесна работа. Но преку низа комични катастрофални состаноци со потенцијални среќници, филмот ја открива трагичната апсурдност на традиционалниот маж во современото општество: тврдокорниот конзервативизам е подлабок и од осаменоста и очајот да се најде она по што најмногу се копнее.

synopsis Twenty five years ago, Nedjeljko Babić quit his job as a carpenter to start his God-given career: matching lonely men and women. He soon becomes very famous, thanks to his skill and sunglasses but also to his nickname – the Gangster. When Maja, young and pretty Bulgarian girl, comes to him looking for a new husband, it seems that it will be an easy case. However, a series of comically disastrous dates discloses tragic absurdity of the traditional men in modern society: although they are lonely and desperate to find a woman, their stubborn conservatism prevents them to achieve what they want the most.

Сценарио/Script: Ana Vujanović, Marta Popivoda Режисер/Director: Marta Popivoda Монтажа/Editing: Natasa Damnjanović Тон/Sound: Jakov Munizaba Продукција/Production: TkH (Belgrade), Les Laboratoires d’Aubervilliers (Paris), Universität der Künste Berlin (Berlin), joon film (Berlin) Филмографија/Filmography •

Yugoslavia, How Ideology Moved Our Collective Body/ „Југославија, како идеологијата го движеше нашето колективно тело“ (2013)

•

Cultural Worker 3 in 1/„Културен работник/чка 3 во 1“ (2013)

•

Talk to Him/„Разговарај со него“ (2011)

•

Sonia/„Соња“ (2011)

•

The Guard/„Чувар“ (2011)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • • • • •

ZagrebDox, Croatia (2014) goEast, Festival of Central and Eastern European Film, Germany (2014) MIFF, Mumbai International Film Festival for Documentary, Short & Animation films, India (2014) Festival International de Films de Femmes de Créteil, France (2014) Screening, TATE Modern, “Spatial Confessions”, United Kingdom (2014) Berlinale (World Premiere) Germany (2013) Beldocs (Opening film), Serbia (2013) Jury Special Mention, Sarajevo Film Festival (International premiere), Bosnia and Herzegovina (2013) DMZ Docs, Korean International Documentary Film Festival, South Korea (2013) Watch Docs, International Documentary Film Festival, Poland (2013)

ЈУГОСЛАВИЈА, КАКО ИДЕОЛОГИЈАТА ГО ДВИЖЕШЕ НАШЕТО КОЛЕКТИВНО ТЕЛО

JUGOSLAVIJA, KAKO JE IDEOLOGIJA POKRETALA NAŠE KOLEKTIVNO TELO YUGOSLAVIA, HOW IDEOLOGY MOVED OUR COLLECTIVE BODY 2013

62’

Србија, Франција, Германија/Serbia, France, Germany

синопсис Филмот се занимава со изведувањето на идеологијата во јавниот простор преку масовни перформанси. Копајќи по архивските видео записи од масовните државни прослави и јавни протести во повоениот период во Југославија, филмот се обидува да одговори зошто граѓаните толку лесно ги заменија социјалистичкиот колективизам, братството и единството, работничките права и бесплатното образование со национализмот и војните, а потоа и со ветувања за слобода и демократија коишто денес се сведуваат на индивидуализам и „див“ капитализам. Изложувајќи го своето лично гледиште на историјата на социјалистичка Југославија, режисерката испитува „како се менувало едно општество изведувајќи се самото себеси во јавниот простор“.

synopsis The film deals with the question of how ideology performed itself in public space through mass performances. Going back through arhive footage of national celebrations and counter-demonstrations in post-war Yugoslavia, the film reflects on why citizens so easily abandoned the ideas of socialist collectivism, brotherhood and unity, workers rights and free education, replacing them, firstly, with nationalism and war, and then with a promise of freedom and democracy which instead turned out to be individualism and “wild” capitalism. Offering her very personal perspective on the history of socialist Yugoslavia, the director “traces the way one social system changed by performing itself in public space”. 63

Сценарио/Script: Matjaž Ivanišin Режисер/Director: Matjaž Ivanišin Снимател/Photography by: Marko Brdar Монтажа/Editing: Uja Irgolič Тон/Sound: Branko Rožman, Tom Lemajić, Julij Zornik Продукција/Production: Đorđe Legen (Studio Legen) Копродукција/Coproduction: RTV Slovenija Филмографија/Filmography •

Karpotrotter/„Карпо патник“ (2013)

•

Šentilj-Spielfeld, a Border Crossing that once was/ „Шентиљ-Шпилфелд, она што некогаш беше граничен премин“ (2009)

•

My Little Sweethearts/„Моите мали галенички“ (2006)

•

Quick view/„Краток поглед“ (2005)

•

Che Sara/„Че Сара“ (2002)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • •

International Film Festival Rotterdam (2014) Tribeca Film Festival, New York (2014) Best Screenplay Award, Festival of Slovenian Film, Portorož (2013) France Brenk Award (2013)

КАРПО ПАТНИК KARPOPOTNIK KARPOTROTTER

2013

49’

Словенија/Slovenia

синопсис Околу 1970 година, во екот на југословенскиот „Црн бран“, младиот режисер Карпо Година тргнува со камерата на пат низ рамната Војводина, од едно село во друго. И така се случува необичниот „Имам куќа“, филмско шаренило од лица, јазици, обичаи. Четириесет години подоцна, од „куќата“ се останати само фрагменти. Така, еден друг млад режисер тргнува по стапките на младиот Карпо. Но Карпо одбива да се појави во филмскиот портрет за него. Па така, ова е филм за Карпо без Карпо. Вистински омаж за еден неверојатен режисер.

synopsis It was about 1970, at the peak of the Yugoslavian ‘Black Wave’ when the young filmmaker Karpo Godina decided to travel with his camera through the flat hinterland of Vojvodina. Travelling from one village to another, he made “I Have a House”, an unusual road movie translated into a wide variety of faces, languages and customs. Forty years later, only few fragments of this “House” are preserved. Another camera embarks on the same journey, piecing together and imagining the travels of the young Godina. But Karpo refused to appear in this film portrait of him. So Karpotrotter is a film about Karpo without Karpo, a more than successful homage to an idiosyncratic director.

Сценарио/Script: Tatjana Božić & Alexander Goekjian Режисер/Director: Tatjana Božić Снимател/Photography by: Ton Peters NSC Монтажа/Editing: Boudewijn Koole Тон/Sound: Dennis Kersten, Jeroen Goeijers Музика/Music: Alex Simu Продукција/Production: JvdW film Копродукција/Coproduction: IKON (NL), Factum (Croatia) & Zelovic Productions (NL) Филмографија/Filmography •

Happily Ever After/„Среќни засекогаш“ (2014)

•

Surprising Europe/„Неочекуваната Европа“ (20102011)

•

My sister Eastern Europe/„Мојата сестра, Источна Европа“ (2003-2005)

•

Dear Suzy/„Драга Сузи“ (2002)

•

Distorted Reflections/„Искривени рефлексии“ (2001)

•

Just About Oasis/„Само за оазата“ (1999)

•

Provincial Girls/„Девојки од провинција“ (1996)

•

Fraus/„Фраус“ (1995)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations •

Hivos Tiger Awards Competition, International Rotterdam Film Festival (2014)

СРЕЌНИ ЗАСЕКОГАШ HAPPILY EVER AFTER 2014 83’ Холандија/The Netherlands

синопсис По првата помината ноќ со тазе „уловениот“ маж, лежејќи во креветот, режисерката ѝ шепнува на камерата: „Мислам дека се заљубувам“. Од моментот кога ќе ја сврти камерата кон Рогер, таа не престанува да го снима својот љубовен живот со него. И така, речиси пет години. Снима сè – од првиот бакнеж, медениот месец, сознанието дека е бремена, смртта на мајка ѝ и раѓањето на синот па до ситните домашни караници и сè почестите насилни расправии. Сфаќајќи дека повторно нештата ќе тргнат удолу, Татјана решава да ги посети сите свои бивши партнери и да открие зошто врските пропаднале. Во придружба на добар хумор и доза на самоисмевање, тргнуваме со Татјана на нејзиното емотивно патешествие во Москва, Хамбург, Лондон и Загреб па сè до нејзиното детство и односот со мајка ѝ, додека таа решително трага по Светиот грал на љубовта: среќни засекогаш.

synopsis After the first night with her latest conquest, the filmmaker, lying in bed, whispers to her camera: “I think love is happening”. Ever since that moment when she points her camera to Rogier, she has been filming her love life. For almost five years. We see it all happening, from the first kiss, the honeymoon of love, the realization that she is pregnant, followed, less than a month later, by the sudden and tragic death of her mother, the birth of her son, the petty domestic irritations, to the more and more rapidly escalating violent quarrels. Realizing that once again things threaten to go terribly wrong, Tatjana decides to visit all her exes and find out why they broke up. Accompanied with a good sense of humour and self-mockery, we set off with Tatjana on her deeply emotional journey to Moscow, Hamburg, London and Zagreb all the way back to her childhood as she staunchly keeps searching for the holy grail of love: the Happily Ever After. 67

КРАТКИ ДОКУМЕНТАРНИ ФИЛМОВИ SHORT DOX

Сценарио/Script: Benny Jaberg Режисер/Director: Benny Jaberg Снимател/Photography by: Joona Pettersson Монтажа/Editing: Benny Jaberg Тон/Sound: Xavier Thieulin Музика/Music: Marcel Vaid Продукција/Production: Tanya Petrik, Guillaume Protsenko, Benny Jaberg Филмографија/Filmography •

The Green Serpent/„Зелената змија“ (2013)

•

Daniel Schmid – Le chat qui pense/„Даниел Шмит – мачорот кој мисли“ (2010)

•

Picturing a Memory/„Сеќавање во слики“ (2010)

•

Accident/„Несреќа“ (2008)

•

Wintersong – a film on Dakota Suite/„Зимска песна – филм за Дакота Суит“ (2006)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • • • • • •

Swiss Film Award for Best Short Film (2014) VIDEOEX Experimental Film & Video Festival, Switzerland (2014) Huesca International Film Festival, Spain (2014) Visions du Réel, Switzerland (2014) International Short Film and Animation Festival of Barcelona MECAL (2014) Jihlava International Documentary Film Festival (2013) Vancouver International Film Festival, Canada (2013) World Premiere at Locarno International Film Festival, Switzerland (2013)

ЗЕЛЕНАТА ЗМИЈА THE GREEN SERPENT 2013 21’

синопсис

Швајцарија, Русија/Switzerland, Russia

Вотката и Русија се добропознато клише – за едни шега, за други трагедија. Но вотката во Русија влече длабоки корени. Воден од желбата да открие една поинаква Русија, онаа која не постои во клишеата, режисерот тргнува на епско, па дури и утописко патување во утробата на Мајка Русија и пребродува тешки мамурлаци само за да ја открие човековата природа преку призмата на вотката под чие дејство чувствата и мислите течат без престан. Секојпат кога ќе ѝ дозволат на зелената змија да ги касне, филмските протагонисти влегуваат во зоната на самракот, во свет без религија и материјализам. И упорно му се враќаат зашто знаат дека првата пијачка по мамурлакот живот значи. Па ги заплиснува еуфорија, чиниш никогаш посилно.

synopsis Vodka and Russia are an old cliché, for some even a joke, or a tragedy. But vodka in Russia runs deeper. Driven by the desire to find a different Russia – a Russia outside the clichés, the director set out on a epic and somewhat utopian journey into the depths of mother Russia and experienced intense hangovers only to show human nature through a prism where vodka is a catalyst for emotions and thoughts. Every time they allow the green serpent to bite them, the protagonists enter the twilight zone, a world beyond religion and materialism. And they re-enter it because they know that the first drink after a hangover makes them feel live again. And euphoric, maybe more than ever.

Сценарио/Script: Jay Rosenblatt Режисер/Director: Jay Rosenblatt Монтажа/Editing: Jay Rosenblatt Звук/Sound: Jay Rosenblatt Archival Research: Lucas Morrison Creative Consultant: Harvey Schwartz Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • Филмографија/Filmography • • • • • • • • • • • • • • • • •

The Claustrum/„Клауструм“ (2014) Inquire Within/„Испитување однатре“ (2012) The D Train/„Возот Д“ (2011) The Darkness of Day/„Темнината на денот“ (2009) Four Questions for a Rabbi/„Четири прашања за рабинот“ (2008) Beginning Filmmaking/„Филмски почетник“ (2008) I Just Wanted To Be Somebody/„Само сакав да станам некој и нешто“ (2006) Phantom Limb/„Фантомски екстремитет“ (2005) I’m Charlie Chaplin/„Јас сум Чарли Чаплин“ (2005) I Like It A Lot/„Многу ми се допаѓа“ (2004) I Used To Be A Filmmaker/„Порано правев филмови“ (2003) Prayer/„Молитва“ (2002) Worm/„Црв“ (2001) King of the Jews/„Крал на Евреите“ (2000) Human Remains/„Човечки останки“ (1998) The Smell of Burning Ants/„Мирисот на запалените мравки“ (1994) Short Of Breath/„Задишан“ (1990)

• • • • • • •

First Prize, Black Maria Film and Video Festival, USA (2014) Best Experimental Film, Marin County Festival of Short Film and Video The Night Award, Signes de Nuit Festival, Germany World Premiere at Rotterdam International Film Festival (2012) SXSW, USA (2012) San Francisco International Film Festival Tribeca Film Festival, USA Tampere Film Festival (2013) Vila do Conde Film Festival, Portugal

Сценарио/Script: Susanne Chassay Режисер/Director: Jay Rosenblatt Монтажа/Editing: Thomas Logoreci, Lucas Morrison, Caveh Zahedi Глас/Voice: Beverly Berning Архивско истражување/Archival Research: Lucas Morrison Продукција/Production: Jay Rosenblatt Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations • • • •

International Premiere at Visions du Reel, Switzerland (2014) Sheffield Doc Fest, UK (2014) San Francisco International Film Festival (2014) EDOC, Ecuador (2014)

КЛАУСТРУМ THE CLAUSTRUM 2014

16’

САД/USA

синопсис Овој четириминутен колаж на архивски снимки хипнотизира преку апокалиптичното преиспитување на погрешните избори, двојбите, ранливоста и вербата.

synopsis This four-minute collage of archival footage offers a hypnotic examination of our false choices, double binds, vulnerability and faith.

ИСПИТУВАЊЕ ОДНАТРЕ INQUIRE WITHIN

2012

синопсис

4’

САД/USA

Заснован врз веродостојни записи за психоанализи, филмот се занимава со три жени во затворен простор кој е истовремено и прибежиште и затвор. Со други зборови, филмов потсетува на средба помеѓу Дејвид Линч и Фројд.

synopsis Based on actual psychoanalytic case studies, the film focuses on three women in an enclosed psychological zones that function as both refuge and jail. In other words, this is what we would have likely got if David Lynch had met Freud. 73

СТУДЕНТСКИ КРАТКИ ДОКУМЕНТАРНИ ФИЛМОВИ

Децата отсекогаш биле во фокусот на „МакеДокс“. Годинава одбравме седум филмови со деца како главни ликови бидејќи сакаме да го продолжиме муабетот со нив, бидејќи многу ни значи нивната искреност, бидејќи треба да (из)градиме мост кон иднината. Најголемото достигнување на „МакеДокс“ е воведувањето на документарните филмови во училницата. Голема радост е да се гледа како растат децата коишто беа членови на првото детско жири на „МакеДокс“. Гледајќи наназад, мислам дека успеавме да создадеме место каде што тие се чувствуваат како дома, им дадовме голема задача и можност да кажат што мислат, а не само да слушаат и учат. Годинава изборот на најдобриот филм за деца и млади им го доверуваме на студенти по филм. Се надеваме дека наскоро и тие самите ќе почнат да прават филмови за деца и млади зашто т.н. родителски надзор неретко ги оттурнува од муабетите, им го краде креативниот простор – е токму тоа „МакеДокс“ се труди да им го врати.

Петра Селишкар, програмска селекторка

STUDENT SHORT DOX

Children have always been in the focus of MakeDox. This year we have picked 7 films with children as main protagonists because we want to continue the dialog with them, because we highly value their honesty, but also because we need to build the bridge to the future. The greatest achievement of Makedox is the introduction of documentaries in the classrooms. Seeing the kids from Makedox first yearâ&#x20AC;&#x2DC;s jury growing up with the festival brings so much happiness and joy. Looking back, I can say that we have managed to create an atmosphere where they felt like family, gave them important responsibility and a chance to speak out, not only listen to what they still need to learn. This year we picked film students to pick their best film. And hopefully in the many more years to come they will start making films for youth and children because with the so-called parental attention often pushes them out of the discussions â&#x20AC;&#x201C; Makedox is trying to give them their creative space back.

Petra Seliskar, festival program selector

Сценарио/Script: Ana Jakimska Режисер/Director: Ana Jakimska Снимател/Photography by: Branko Kosteski Монтажа/Editing: Sashko Potter Micevski Продукција/Production: Ana Jakimska

Сценарио/Script: Dejan Smileski Режисер/Director: Dejan Smileski Снимател/Photography by: Marko Dimitrievski Монтажа/Editing: Dejan Smileski Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje) Филмографија/Filmography

•

The Divine Lady/„Божествената дама“ (2014)

•

The Fox/„Лисец“ (2013)

•

So long/„Збогум“ (2013)

БИ СЕ ВИКАЛ БАРБАРА CALL ME BARBARA 2013

синопсис

10’

Македонија/Macedonia

Краток документарен филм за двете најголеми животни желби на едно 22-годишно момче од предградието на Скопје: да стане девојче, а потоа и популарна пејачка. Соочувајќи се со предизвиците на балканската реалност, таа се обидува да си остане верна на себеси.

synopsis A short documentary film about a seemingly ordinary 22-year old boy who lives in the suburbs of Skopje. There are two things he wishes for: to become a girl and then to become a pop star. Faced with the everyday challenges of the Balkan reality, she tries to stay true to her inner self.

БОЖЕСТВЕНАТА ДАМА THE DIVINE LADY

2014 7’ Македонија/Macedonia

синопсис Јавноста го знае како правник и поранешен јавен обвинител. Но не и како вљубеник во поезијата.

synopsis He is known as a legist and former public prosecutor. But not as a poetry lover and writer. 79

Сценарио/Script: Sashko Poter Micevski Режисер/Director: Sashko Poter Micevski Снимател/Photography by: Naum Doksevski Монтажа/Editing: Sashko Poter Micevski Музика/Music: Zander Zon Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts and Quasar Film (Skopje)

Сценарио/Script: Mihail Dimitrov Режисер/Director: Mihail Dimitrov Снимател/Photography by: Kristijan Karadzovski Монтажа/Editing: Mihail Dimitrov Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje)

(ВОН)ЗЕМЈАНИНОТ ЛИ EXTRA TERESTRIAL LI

2013 21’ Македонија/Macedonia

синопсис Мики Ли Трајчевски е жител на Штип, попознат кај народот како најобразованиот бездомник. Живее мирен пасторален живот, шетајќи низ природните убавини под Исарот. Штипјани го знаат и како Вонземјанинот Ли поради неговата способност за поврзување со Третиот вид. Филмот ги документира навиките на овој необичен човек, ослободен од незначајноста на материјалните нешта. Неговите изјави звучат нереално и несфатливо, но не е единствениот што ја потврдува појавата на НЛО во Штипско.

synopsis Miki Lee Trajchevski is a resident of Shtip, known among the locals as the most educated homeless person. He lives a calm pastoral life, wandering through the natural beauties of the city under the Isar. The locals call him the Extraterrestrial Lee because of his ability to communicate with aliens. The film documents the everyday habits of this extraordinary guy, freed from the meaninglessness of material things. You might find his statements quite surreal and baffling, but he is not the only one confirming the appearance of UFOs in the region of Shtip.

ЉУБИТЕЛ НА 101 A 101 FAN

2014 6’ Македонија/Macedonia

синопсис Кратко филмче за долга љубов - љубовта на едно момче кон „застава 101“.

synopsis This is a short film about one long-lasting passion – one young man’s passion for Zastava 101. 81

Сценарио/Script: Marko Dzambazoski Режисер/Director: Marko Dzambazoski Снимател/Photography by: Aleksandar Risteski Монтажа/Editing: Marko Dzambazoski Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje) Филмографија/Filmography • • •

Mizar – Star of Hope/„Мизар – ѕвезда на надежта“ (2014) Facebook Parade/„Фејсбук парада“ (2013) Wrong Judgment/„Погрешна пресуда“ (2013)

Сценарио/Script: Gorjan Atanasov Режисер/Director: Gorjan Atanasov Снимател/Photography by: Branko Avramovski Монтажа/Editing: Gorjan Atanasov Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje) Филмографија/Filmography

•

Mice Disc-Jockey/„Мице диск-џокеј“ (2014)

•

Curtain/„Завеса“ (2014)

•

Wrath of Woman/„Гневот на жената“ (2013)

МИЗАР – ЅВЕЗДА НА НАДЕЖТА MIZAR – STAR OF HOPE 2014

синопсис

18’

Македонија/Macedonia

Филмската приказна ги раскажува почетоците на легендарната македонска група „Мизар“ и трнливиот пат по кој од обичен гаражен бенд, „Мизар“ станува една од најзначајните групи во историјата на македонската роккултура.

synopsis The film tells the story of the legendary Macedonian band “Mizar” – how the ordinary garage band transformed into one of the most important bands in the history of the Macedonian rock culture.

МИЦЕ ДИСК-ЏОКЕЈ MICE DISC-JOCKEY 2014 14’

синопсис

Македонија/Macedonia

Краток документарен запис за животната приказна на првиот диск-џокеј во Македонија, Михаил Бошковски – Мице.

synopsis A short documentary film telling the life story of the first DJ in Macedonia, Mihail Boshkovski - Mice.

Сценарио/Script: Andrej Georgiev Режисер/Director: Andrej Georgiev Снимател/Photography by: Kristijan Karadzovski Монтажа/Editing: Mihail Dimitrov Филмографија/Filmography • • •

Wheels/„Тркала“ (2013) DIY/„Направи сам“ (2013) Call me Barbara/„Би се викал Барбара“ (2013)

Фестивали, награди и номинации Festivals, Awards and Nominations •

Skopje Film Festival (2013)

Сценарио/Script: Kristina Rizoska Режисер/Director: Kristina Rizoska Снимател/Photography by: Kristijan Karadzovski Монтажа/Editing: Mihail Dimitrov Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje)

НАПРАВИ САМ DO IT YOURSELF синопсис

2013

16’

Македонија/Macedonia

Кога градските власти се глуви за твојата пасија, кога мнозинстовото мисли дека скејтерите се вандали, кога не постои нормален скејт-парк во градот, а ти пусто сакаш само да скејташ, направи сам! Набави материјали, скејтај и ноќе, освојувај улици, алтернативната култура направи ја сам(а)!

synopsis When the local authorities don’t care about your passion, when the majority around you believes skaters are vandals, when the city lacks a functioning skate-park and all you want to do is to simply skate, DIY! Get the materials, skate at night, conquer the streets, the alternative culture is a DIY thing!

ПРОЛОГ PROLOG синопсис

2012 5’ Македонија/Macedonia

Кристина е на почеток на студиите во град кој е целосно нов за неа. Секој ден разговара со мајка си за да ги сподели своите импресии и мисли. Филмот претставува автопортрет на девојка во фаза на адаптација во едно поинакво опкружување.

synopsis Kristina is at the beginning of her studies in a city that is brand new to her. She calls her mom everyday and shares her impressions and thoughts. This is an autoportrait of one girl’s adaptation in a different surrounding. 85

Сценарио/Script: Ajdin Islami Режисер/Director: Ajdin Islami Снимател/Photography by: Ajdin Islami Монтажа/Editing: Sandra Gjorgieva Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje) Филмографија/Filmography •

The Set-Up/„Местенка“ (2014)

•

P.U.A. The Pickup Artist/„П.У.А. Пик-ап артистот“ (2013)

•

Filmophile/„Филмофил“ (2012)

Сценарио/Script: Andreј Risteski Режисер/Director: Andrej Risteski Снимател/Photography by: Aleksandar Risteski Монтажа/Editing: Andrej Risteski Филмографија/Filmography Filigree Pavement/„Филигрански плочници“ (2014)

П.У.А. ПИК-АП АРТИСТОТ P.U.A. THE PICK-UP ARTIST синопсис

2013

10’

Македонија/Macedonia

П.У.А. Пика-ап артистот е приказна за едно момче кое благодарение на интернетот, користи техники на заведување жени сè со цел најпосле да се ослободи од својата срамежливост.

synopsis P.U.A The Pickup Artist is a story about a guy who, thanks to the Internet, has been using seduction techniques. What he really wants besides being with women is to finally overcome his own shyness.

ФИЛИГРАНСКИ ПЛОЧНИЦИ FILIGREE PAVEMENT

2014 5’

Македонија/Macedonia

синопсис Еден телефонски повик ѝ го менува животот на младата Марија, полн со обврски. Одеднаш таа влегува во светот на филигранството. И навидум одеднаш ѝ се остварува желбата да создава нешто свое, оригинално.

synopsis One phone call changes Marija’s busy life. Suddenly she enters the world of filigree making. And seemingly suddenly her wish to create something personal and unique comes true.

Сценарио/Script: Tamara Kotevska Режисер/Director: Tamara Kotevska Снимател/Photography by: Tamara Kotevska Монтажа/Editing: Tamara Kotevska Тон/Sound: Antonio Trajkoski Музика/Music: Antonio Trajkoski Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje)

ФИЛМ ЗА ЧОВЕК КОЈ ЖИВЕЕ ЗА ФИЛМ A FILM OF A MAN WHO LIVES FOR FILM 2013

11’

Македонија/Macedonia

синопсис Тој има две пасии во животот: филозофијата и филмот. Тој е скромен пензиониран професор по филозофија, нашироко познат и обожаван од сите свои студенти. Тој е мудар и верува дека секој систем полека ни ја убива индивидуалноста, претворајќи нè во „колективни роботи“. Тој е и бунтовен – но наместо сила, користи филмови. Автор на над 100 аматерски филмови - и главен лик во повеќето од нив - тој го користи филмскиот израз за да каже сè што му лежи на душа против системот, а сепак останува недопирлив зашто, најпосле, тој е само филмски лик. Нема ништо на светот што ќе го спречи да сними филм. Дури ни владина забрана за прикажување.

synopsis He has two passions in life: philosophy and films. He is a humble retired philosophy professor widely known and greatly adored by his students. He is wise and believes that all systems are slowly killing our individuality, turning each and every one of us into “collective slaves”. He is rebellious – but instead of force, he fights with films. Author of more than 100 non-professional films, he also stars in most of them saying all he wants against the system and yet remaining untouchable since he is only a film character. There is nothing in the world that could stop him from making a film. Not even a government ban.

Сценарио/Script: Sandra Gjorgieva Режисер/Director: Sandra Gjorgieva Снимател/Photography by: Marko Dimitrievski Монтажа/Editing: Sandra Gjorgieva Продукција/Production: Faculty of Dramatic Arts (Skopje)

ЧИЧКО СИМЕ UNCLE SIME

2014 14’ Македонија/Macedonia

синопсис Симеон Гаврилов, попознат како чичко Симе, е пензиониран театарски режисер, кој до ден-денес им држи часови и проби на млади луѓе без да им земе денар. Ова е филм за неговата посветеност кон драмското студио каде што самопрегорно им ја пренесува својата љубов кон театарот и животот на своите студенти.

synopsis Simeon Gavrilov, better known as uncle Sime, is a retired theatre director who is still giving lectures and holding rehearsals for young people free of charge. This short film tells the story about his immense dedication to the Drama studio where he zealously passes on his love for theatre and life to his students.

РЕТРОСПЕКТИВА: КАРПО ГОДИНА RETROSPECTIVE: KARPO GODINA „Гратинираниот мозок на Пупилија Феркеверк“ Gratinirani mozak Pupilije Ferkeverk The Gratinated Brains of Pupilija Ferkeverk (Југославија/Yugoslavia, 1970, 15’) „Ми недостасува Соња Хени“ Nedostaje mi Sonja Heni I Miss Sonia Henie (Југославија/Yugoslavia, 1972, 14’) „Здрави луѓе за разонода“ Zdravi ljudi za razonodu Litany of Happy People (Југославија/Yugoslavia, 1971, 14’) „За уметноста на љубовта или филм со 14441 кадри“ O ljubavnim veštinama ili film sa 14441 kvadratom About the Art of Love or a Film with 14441 Frames (Југославија/Yugoslavia, 1972, 10’) 92

ЗА КАРПО ГОДИНА И НЕГОВИТЕ КРАТКИ ФИЛМОВИ Кратките филмови на поранешно југословенскиот, а денес словенечки режисер Карпо Аќимовиќ Година не би можело правилно да се претстават и потполно да се разберат доколку најпрво не се објасни специфичниот гео-социо-политички контекст кој е подеднакво заслужен за нивното создавање, како и младешкиот и анархистички разиграниот дух на Година. Место: Социјалистичка Федеративна Република Југославија (1943-1991 год.), амбициозен и прилично успешен експеримент за создавање космополитска социјалистичка утопија помеѓу Истокот и Западот, втемелена не врз предусловите за модерна национална држава, туку врз инклузивни заеднички културни вредности. Време: Доцни 60-ти и рани 70-ти години, експлозија од креативност во сите сфери на животот и мислата, златните години на т.н. Нова југословенска кинематографија (погрдно наречена Црната кинематографија), лулка на меѓународно познати просветители од калибарот на Душан Макавеев, движење чие оформување клучно ќе го предодреди Година, еден од најбараните сниматели во тоа време. Година е роден во Скопје, Македонија, во 1943 година. Неговото семејство и раното детство ќе имаат силно влијание врз неговиот подоцнежен креативен развој. Мајка му, Милена Година, била позната глумица, а татко му, Виктор Аќимовиќ, фотограф, новинар, револуционерна и позната фигура на движењето на отпорот во Втората светска војна. На шестгодишна возраст, Година се сели од најјужната југословенска република во најсеверната, во Словенија, каде што наскоро ќе стане еден од најмладите членови на љубљанскиот кино-клуб „Одраз“. Во 1962 година се запишува на Академијата за театар, радио, филм и телевизија во Љубљана, а истовремено прави кратки филмови преку тогашните добро развиени структури на аматерски филмски клубови низ цела Југославија. Овие рани 8-милиметарски филмски остварувања му носат бројни награди на фестивалите на краткометражни филмови низ целата Федерација; токму таму Година ги запознава своите идни соработници, сродни души желни да избегаат од утврдените естетски и политички конвенции на своето време и да ги свртат камерите кон неистражените пространства на дотогаш незамислив начин. Желимир Жилник, долгогодишниот пријател на Година, негов најблизок креативен ортак и најверојатно еден од највидните филмски уметници на Балканот во последните педесет

години, се сеќава на првата средба со Година, во раните 60ти години, во состојба на ослободувачки, преобразувачки шок. Додека тогашните млади режисери нежно ракувале со тешко достапната техничка опрема како да е нешто свето, Година трескавично трчал наоколу, мавтајќи со камерата како да има крилја, фрлајќи се во неверојатни позиции, успевајќи притоа да создаде прекрасно склопени и бистри кадри кои не одекнувале, туку врескале со животна радост, што несомнено ќе (о)стане заштитен знак на целата негова режисерска кариера. Во 1968 година, Година тргнал да го снима првиот долгометражен филм на Жилник, „Рани трудови“, буквално влечејќи ја камерата низ кал за време на речиси целото снимање. Конечниот резултат се вбројува меѓу неверојатно прекрасните (и политички субверзивните) филмови во историјата на југословенската кинематографија, квалитет што го потврдува и Златната мечка освоена на Берлинскиот филмски фестивал во 1969 година. Токму ова проникнувачко, заразно чувство на среќа ги прави кратките филмови на Година различни од сето она што неговите врсници го создавале во тоа време; среќа независна од гравитацијата на аспектите со кои тој се бави во своите филмови. На навидум безгрижен, радосен начин, секогаш умерено ироничен, но никогаш циничен, во своите филмови Година се фаќа во костец со чувствителни теми,

како што се светата догма на југословенското братство и единство („Здрави луѓе за разонода“) или апсурдноста на секојдневието на регрутираните војници, отсечени, според Година, од најрешавачкиот и највозбудливиот од сите видови на постоење: (уметноста на) љубовта („За уметноста на љубовта или филм со 14441 кадри“). Колку и да се чини чудно, всушност прилично лесно може да се превиди овој специфичен и сосема уникатен пристап, инаку една од клучните одлики на режисерскиот печат на Година, и тоа само поради фактот што најмалку три други важни нешта играат исклучително важна улога во неговиот кинематографски универзум. Прво, тука е непобитниот факт дека повеќе од што било друго, Година е маестрален снимател, ревносен фотограф, вешт во осветлувањето и играта со кадрите, онака како што тоа умеат да го прават само најталентираните. Оттаму, сите негови филмови може да се разгледуваат како необично племенити фотографии, оживеани речиси случајно, безмалку на втор поглед, за да додадат уште еден слој значење кон она што се чини како совршено заокружена, убедлива и разбирлива визија. Второ, буквално секој негов филм претставува, особено во поглед на структурата, висококонцептуално уметничко дело при што строгиот (и секојпат поинаков) работен концепт веднаш излегува на површина; и дури тогаш делува волшебно, спокојно, а полно живот, иако се чини дека е невозможно да се „фати“ на целулоид според ниту едни правила. И најпосле, филмовите на Година не само што ги занемаруваат, туку навидум и задоволно ги забораваат востановените правила за правење документарни и недокументарни филмови. Тие постојат, слично на авангардната поезија од 20-тите години на дваесеттиот век, како проблесоци (во случајов аудиовизуелни) на можностите и потенцијалот на медиумот, истовремено поетични и прозаични, нежни и агресивни. Сите овие нешта првпат се споија, иако по малку срамежливо, во „Пикник во недела“ (1968 год.), првиот професионален краток филм и последниот црно-бел филм на Година, речиси дадаистички приказ на седуммина кои се обидуваат,

секој на свој начин, да уживаат во идилата на мрзеливото неделно попладне надвор или, пак, повторно да го постават познатото патување на Жан Реноар на село, онака како што би го режирал Жак Тати. Две години подоцна, Година блеснува во полн сјај со „Гратинираниот мозок на Пупилија Феркеверк“ (1970 год.), краткотраен експеримент, чуден и екстравагантен колку што е и неговиот неразбирлив наслов. Направен во соработка со авангардната театарска трупа „Пупилија Феркеверк“, „Мозокот“ е филм за сè и за ништо. Може да се сфати како запис на внимателно изграден перформанс, спонтан ритуал или едноставно, како група долгокоси издрогирани нудисти кои лудуваат во плиткото. Може да се сфати и како југословенска верзија на „Огнени суштества“ (Flaming Creatures) на Џек Смит, или како негова пародија; како страсно барање за индивидуалност и слобода, гневен крик против секаков вид на авторитет или, пак, како бесмислено порнографско филмско парче кое се распрснува во разнобојни звуци и гласни слики. Во секој случај, „Мозокот“ е смртоносна капсула на заразен ентузијазам, филм во кој секој квадратен метар вришти со сексуален набој, а опкружувањето буквално базди на (неснимен) секс. Кога ќе го прашаат за снимањето на овој филм, Година денес насмеан објаснува дека се сеќава дека снимањето се случило некогаш и некаде, и ништо повеќе. По „Мозокот“ следува најверојатно најпознатиот и најозлогласениот краток филм на Година. „Здрави луѓе за разонода“ (1971 год.) којшто освои две награди на признатиот Фестивал на краток филм во Оберхаузен, Германија, додека дома, цензорите очајно се трудат да го одгатнат загадочниот контекст на „Разонодата“, па на крајот решаваат сосема да ја забранат поради сомневањата дека содржи „одредени“ несоодветни скриени пораки. „Разонодата“ е буквално поема, една долга песна за чудесната разноликост на луѓето кои живеат во рурална Војводина, северно-западниот дел на Србија, односно Србите, Унгарците, Словаците, Романците, Македонците, Русините, Германците, Ромите и уште многу

многу други (над 20 различни етницитети мирољубиво живеат на нешто повеќе од 20 илјади квадратни километри во Војводина). Сликите што ги одбира Година се ништо друго туку буквални прикази на текстот на песната, кој зборува за несебичната љубов меѓу две етнички групи. Скапоцен етнографски документ, експериментален мјузикл или едноставно, прекрасен колаж од лица и бои (секоја етничка група ја носи бојата на својата типична куќа: хрватските куќи се златно-жолти, словачките се сини, унгарските зелени, итн.), „Разонодата“ се издвојува заради својата неразбирливост: југословенските цензори најверојатно оправдано се сомневале дека Година се подбива со светото југословенско кредо, братството и единството (меѓу различните етнички групи), но „Разонодата“ истовремено може да се сфати и како смртно сериозна ода на истиот тој концепт, исполнета само со среќа и радост заради фактот дека братството и единството всушност постојат и се остваруваат токму тука, пред камерата. Слична несреќна судбина го снаоѓа и „За уметноста на љубовта или филм со 14441 кадри“ (1972 год.), филм којшто Година го снима додека служел во војска, во целосна продукција на Југословенската армија која сакала да го искористи неговиот талент како снимател за свое добро. Година го зел сето она што Армијата му го понудила – дивизија со 20.000 војници, голема количина на филмска лента и потполна слобода во креативниот процес – но наместо воено-пропаганден краток филм за внимателно организираните маневри на големите ескадрони на голите ридови во Македонија, тој направил филм којшто филмскиот куратор Василиј Бурикас ќе го опише како „еден од најкомичните антивоени филмови креирани од воени филмски единици.“ Година ги вметнал воените снимки од блиското село каде што тогаш живееле 7000 девојки, работнички во фабрика, медицински сестри и ученички, потполно изолирани од младите војници. Во ваков контекст, сликите од жените упатувале само на едно нешто, некој вид на меланхолично чезнеење, копнеење по љубов, измешано со вкоренетите сфаќања за глупавоста

на мажите, додека слики од младите војници одеднаш се појавуваат како сцени од голема душевна болница на отворено. Наизменичното сменување на сцени само со мажи и само со жени е придружено со романтична мелодија, која бесконечно пее за „илјада војници, илјада жени, ниедно дете“. Година едвај се спасил од затворска казна и морал да го украде филмот од Армијата за да не биде уништен. Филмскиот фестивал во Белград е центарот на светот во 1972 година. Година составува разнолик тим од меѓународни и домашни фестивалски гости: Тинто Брас, Пуриша Ѓорѓевиќ, Милош Форман, Бак Хенри, Душан Макавејев, Пол Морисеј, Богдан Тирнаниќ и Фредерик Вајсман. Секоја фестивалска вечер, по завршувањето на проекциите и вечерата, тие се искраднувале во еден мал напуштен стан каде што во еден ќош стоела фиксирана 35-милиметарска камера. Година ги предизвикал сите нив да создадат краток филм следејќи неколку едноставни, но строги правила: една соба, една позиција на камерата, нема зумирање, тилт или швенк, по неколку минути за секого. И секој од нив треба да ја изговори фразата „Ми недостасува Соња Хени“, инаку позната од цртаните за Снупи. Сè останато зависело од нивната индивидуална фантазија. Резултатот е „Ми недостасува Соња Хени“ (1972 год.), концептуално ремек-дело со апсурден црн хумор, составено од седум сосема различни варијанти на една иста смешна тема - влажните соништа на еден синеаст. Креативниот процес кој се случувал главно во состојба на пијана замаеност и разјареност (дел од учесниците денес веќе не се ни сеќаваат на тие фестивалски денови) Година го документирал со својата 16-милиметарска камера, инаку познат како „Како се правеше ‘Ми недостасува Соња Хени’“ (1972 год.) Краток „документарен“ запис, инспиративен, креативен, а пред сè подеднакво обземен од истиот анархистички дух како и филмската тема. Повеќе од едноставен (иако исклучително вреден) документ за креативните енергии на едно време, овој филм може да се сфати и како уникатна дидактичка алатка со оглед на тоа што секој учесник е засебен мајстор и одбира потполно инаков

пристап за да го оживее концептот на Соња Хени. Како што претходно спомнавме, југословенската влада, којашто сè посилно го стискала в рака слободоумното општество во 70-те години, несомнено ги воочила помалку или повеќе отворените пораки во филмските експериментални

лудории на Година, па му забранила да режира сè до 1980 година, кога тој повторно се измислува себеси како режисер на овојпат поконвенционални, но генерално сè уште прекрасно надреални наративни филмски дела. Јуриј Меден

ABOUT KARPO GODINA AND HIS SHORT FILMS To properly introduce and make fully understandable the short films of ex-Yugoslav, now Slovenian Karpo Ačimović Godina, one would have to begin by explaining the very specific geo-socio-political context which shares almost equal credit in their creation as Godina’s ever-youthful, anarchic, playful spirit. The place: Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1943-1991), an ambitious and in many ways successful experiment in creating a cosmopolitan socialist utopia between the East and the West, based not on the preclusive conditions of the modern nation state, but on inclusive, shared cultural values. The time: late 60ies, very early 70ies, an explosion of creativity in all walks of life and thinking, the golden years of the so called New Yugoslav Cinema (derogatorily also labeled as Black Cinema), a cradle of such internationally recognized luminaries as Dušan Makavejev, a movement which Godina, chiefly as one of the most sought-after directors of photography, helped shape in a decisive way.

Godina was born in Skopje (Macedonia) in 1943, his family and early period of life being the first important influence on his later creative development. His mother, Milena Godina, was a renowned actress, his father, Viktor Ačimović, a photographer, journalist, revolutionary and a celebrated figure of resistance movement during the WWII. At the age of six Godina moved from the southernmost republic of Yugoslavia to the northernmost one, Slovenia, where he soon became one of the youngest members of Ljubljana’s Kino Club Odsev (Reflection). In 1962 he enrolled at the Ljubljana Academy for Theatre, Radio, Film and Television, while at the same time continuously making amateur short films within the existing and very well developed structures of amateur film clubs all over Yugoslavia. These early 8mm films won him many awards at numerous short film festivals all across the Federation; those were also the places

where Godina met many of his future collaborators, kindred spirits in desire to break away from all existing aesthetic and political conventions of the time, to point their cameras into the previously uncharted territories and do so in a yetunimaginable way. Želimir Žilnik, Godina’s lifelong friend, closest creative companion and most likely the most important filmmaker persistently hailing from the Balkans throughout the past 50 years, remembers meeting Godina in the early 60ies in a state of liberating, transformative shock. While young filmmakers at the time gently treated their hard-to-obtain technical equipment as something sacred, Godina kept frantically running around and flapping with cameras as if they were his wings, throwing himself into impossible positions while still managing to produce wonderfully framed, sharp pictures

that not only echoed, but screamed with a certain joie-devivre that was to remain Godina’s most important trademark throughout his career as a director. In 1968 Godina went on to shoot Žilnik’s first feature Early Works, literally dragging his camera through the mud for most of the film, creating one of the most unusually beautiful (and politically subversive) films in the history of Yugoslav cinema, also winner of the Golden Bear at the Berlin Film Festival in 1969.

nevertheless then, magically, still always bursting with life which otherwise seems as if no rules could trap it on celluloid. Last but not least, Godina’s films not only disregard but seem happily oblivious of the established notions of documentary or fiction filmmaking. They exist, akin to the avant-garde poetry of the 1920ies, as eruptions of (in this case audiovisual) medium’s possibilities and potentials, poetic and prosaic, tender and explosive at the same time.

It is precisely this all-permeating, infectious sense of happiness which makes Godina’s short films stand out from everything his peers were producing at the time; happiness regardless of the gravity of certain subject matters that were given treatment in Godina’s films. In a seemingly carefree, lighthearted manner, always being mildly ironic but never cynical, Godina has, in his short films, tackled such delicate issues as the holy dogma of Yugoslav brotherhood and unity (Litany of Happy People) or the absurdity of conscripted soldiers’ everyday life, being cut away from, according to Godina, the most purposeful and exciting of all kinds of existence: (the art of) loving (About the Art of Love or a Film with 14441 Frames).

All the above mentioned elements came together for the first time, albeit still a bit coyly, in Godina’s first professional short Picnic on Sunday (1968), his last black and white film, an almost Dadaistic depiction of seven very different people trying to, each in her own way, to enjoy the idyll of a lazy Sunday afternoon outdoors, or perhaps restage Jean Renoir’s famous trip to the countryside as Jacques Tati would have directed it.

As strange as it might seem, it is actually easy to overlook this specific and quite unique attitude as one of the key elements of Godina’s directorial signature due to the fact that at least three other important elements play a very prominent role in his cinematic universe. The first one has simply to do with the fact that Godina is, perhaps even above his other skills, a masterful cinematographer, a fervent photographer, versed in framing and lighting a shot as only the greatest talents can. All Godina’s films can, thus, be viewed as a series of strangely graceful photographs, brought to life almost accidentally, almost only at a second glance, to add another layer of meaning to what already seems like a perfectly rounded, conclusive, coherent vision. Secondly: every single short film that Godina has directed is, especially in a structural sense, a highly conceptual work of art where the rigorous (and always different) concept-at-work shows itself immediately; and is

Two years later Godina emerged in his full glory with The Gratinated Brains of Pupilija Ferkeverk (1970), a short experiment as weird and extravagant as its incomprehensible title. Brains, made in collaboration with an avant-garde theatre troupe by the name of Pupilija Ferkeverk, is a film about everything and nothing at the same time. It can be viewed as a recording of a carefully constructed performance, a spontaneous ritual or simply of a bunch of long-haired, seahugging naturists tripping. It can be perceived as a Yugoslav version of Jack Smith’s Flaming Creatures, or as its parody; as a passionate plea in favor of individuality and freedom, an angry cry against any kind of authority, or as a mindless skin flick, exploding with colorful sounds and loud images. In any case, Brains is a lethal capsule of infectious enthusiasm, a film in which every square inch of screen is constantly on fire, while the off space literally reeks of (never actually depicted) sex. When asked about the making of this film, Godina will today, smilingly, explain that he indeed remembers that the shooting took place some place and some time ago, but that is about it. Brains was followed by what is perhaps both the most famous and most notorious of Godina’s short films. Litany

of Happy People (1971) won Godina two awards at the acclaimed Oberhausen short film festival in Germany, while censorship at home, desperately trying to decipher Litany’s cryptic subtext, in the end decided to ban the film merely on suspicion that it contains “certain” inappropriate hidden messages. Litany is literally a poem, one long song about the marvelous variety of people populating rural Vojvodina, northwestern part of Serbia, including Serbs, Croats, Hungarians, Slovaks, Romanians, Macedonians, Russians, Germans, Roma and many, many more (over twenty different ethnic groups peacefully share 8.000 square miles of Vojvodina). Images, provided by Godina, are nothing but most literal illustrations of the song’s lyrics, speaking of unreserved love that one ethnic group feels for the other. While precious as an ethnographic document, an experimental musical or simply an amazing, rapid display of faces and colors (each ethnic group uses a different color to paint their houses: Croatian houses are golden-yellow, Slovaks use blue, Hungarians green, etc) Litany perhaps stands out mostly because of its elusiveness: The Yugoslav censor might have been right in suspecting that Godina is mocking the sacred Yugoslav notion of brotherhood and unity (between different ethnical groups), but Litany can, at the same time, be seen as a dead-serious ode to that same notion, filled with nothing but happiness and joy over the fact that the idea of brotherhood and unity actually exist and is materializing itself right here, in front of the camera. Similar misfortunate fate befell About the Art of Love or a Film with 14441 Frames (1972), a film which Godina shot while serving the army, and was even fully produced by the Yugoslav Army who wanted to employ Godina’s talents as a cinematographer to its own benefit. Godina took what they offered him – a division of 20.000 troops, a large amount of film stock and control over creative process – but instead of delivering a militaristic propaganda short

depicting carefully orchestrated maneuvers of large squadrons of troops over the barren hills of Macedonia, he created what a film curator Vassily Bourikas calls “one of the most farcical anti-military films created by a military film unit”. He interwove the military footage with shots of a nearby village where no less than 7.000 single women, factory workers, young nurses and schoolgirls, lived at the time, completely isolated from the boys serving the army. Seen within this context, images of women seemed to convey one thing only, some sort of melancholic longing, craving for love, mixed with patient understanding for stupidity of men, while images of soldiers suddenly appear as scenes from a vast open-air lunatic asylum. Alternation of mass scenes depicting only men and then only women is accompanied by a romantic chanson, endlessly going on about “one thousand soldiers, one thousand women, but no children.” Godina barely escaped imprisonment and had to steal his film from the Army to keep it. Belgrade Film Festival of 1972 was the place to be. Godina assembled a motley crew of international and domestic guests of the festival: Tinto Brass, Puriša Đorđević, Miloš Forman, Buck Henry, Dušan Makavejev, Paul Morrisey, Bogdan Tirnanić, and Frederick Wiseman. Every night after the official festival screenings, talks and dinners were over, they sneaked into a tiny, abandoned apartment where a fixed 35mm camera was looming in a corner. Godina challenged each of his celebrated guests to create a short film, following a set of simple, yet rigorous rules: one room, one camera position, no zooms, tilts or pans, a couple of minutes each. And in every short the words “I Miss Sonia Henie”, a famous quite from the Snoopy cartoons, had to be voiced. The rest was left to individual imaginations entirely. The result: I Miss Sonia Henie (1972), a conceptual masterpiece of absurdist black humor, seven distinctively different variations on a ludicrous theme, a cinephile’s wet dreams. The creative process which, more often than not, unfurled in

an alcoholic haze and at a frenzy pace (certain participants today do not even recall taking part), and was captured on Godina’s own 16mm camera, forms The Making of I Miss Sonia Henie (1972). A short “documentary”, that is just as inspiring, imaginative and, above all, possessed by the same anarchic spirit as its subject matter. Transcending a mere (nevertheless extremely precious) document of a certain time’s creative energies, it can also be viewed as a unique didactic tool, since every participant, each a distinct master of his craft, assumes

a completely different approach in bringing a Sonia Henie concept to life. As already mentioned, the Yugoslav government, tightening severely its grip over free thinking society in the mid-70ies, did not fail to recognize the more-or-less overtly political notes in Godina’s experimental follies, and it was not until the year 1980 that he was allowed to direct again, this time reinventing himself as a director of more conventional, but in a general sense still wonderfully surreal narrative features. Jurij Meden

100

МАКЕДОКС + MAKEDOX +

101

РАБОТИЛНИЦА / WORKSHOP

КРЕАТИВНА УПОТРЕБА НА АРХИВСКИ МАТЕРИЈАЛИ ВО ДОКУМЕНТАРНИТЕ ФИЛМОВИ CREATIVE USE OF ARCHIVAL FOOTAGE IN DOCUMENTARY FILM Закопани, па откриени, лични или монтирани, автентични, фрагментарни или јавно достапни, архивските материјали го обликуваат нашето визуелно сеќавање. Без нив, минатото би го кроеле нашата фантазија и усно пренесените сведоштва. Креативно употребени, од нив може да се создадат документарни ремек-дела! Годинешната шестдневна работилница ќе ги опфати најважните аспекти на архивското документарно филмско творештво. Преку анализа на успешни примери за креативна употреба на архивски материјали во разни документарни форми, работилницата ќе се обиде да понуди правци за искористување на драмските и наративните потенцијали на архивските снимки. Режисерката Мила Турајлиќ од Србија и продуцентката и режисерка Ноеми Скори од Израел, инаку менторки на работилницата, ќе зборуваат за архивското истражување, лиценцираното и етичкото користење на архивските материјали, за тишината на архивите, за тоа кој ги поседува и кој ги креира историјата и сеќавањата.

102

Buried and then found, intimate or edited, authentic, fragmented or public, archive materials shape our visual memory. Without them, the past would be a product of our fantasy and oral tradition. When creatively used, they could transform into documentary master pieces! This year’s six-day workshop will cover the main aspects of archival documentary film-making. Through looking at successful examples of creative use of archival footage in different types of documentaries, the workshop will be devoted to understanding how to make use of the dramatic and narrative potential of the archive. The workshop tutors, director Mila Turajlić from Serbia and producer/director Noemi Schory from Israel, will talk about archival research, the licensed and ethical use of archive materials, about the silence of the archives, about who possesses the archives and who creates our history and memory.

Ноеми Скори – биографија Како независна продуцентка и режисерка од Израел, таа има продуцирано и режирано над 60 документарни филмови, како и фантастични и фактички телевизиски програми за Израел и за меѓународниот пазар. Меѓу другото, се појавува и како продуцентка на „Недовршен филм“, заснован исклучиво врз архивски материјали, којшто ја освои првата награда на „Хотдокс“, наградата за монтажа на „Санденс“, наградата за најдобро сценарио на „Силвердокс“ и првата награда на Филмскиот фестивал во Ерусалим. Има продуцирано и над 100 филмови за историскиот музеј при Јад Вашем, а во 2013 година се потпиша како продуцентка и на 12 краткометражни филмови за Салата на човечкиот дух, претставени на постојаната постановка во Блокот 27 во Аушвиц. Од 2007 година, таа е шефица на Катедрата за филмски студии на Факултетот за уметности при израелскиот колеџ „Беит Берл“.

Мила Турајлиќ – биографија Таа е режисерка и продуцентка на документарни филмови, а заедно со колегата Борис Митиќ е и сопственичка на продукциската куќа „Dribbling Pictures“ во Белград. Се прослави со својот документарен првенец „Синема комунисто“, кој беше премиерно прикажан на ИДФА во 2010 година, а потоа награден со дузина награди меѓу кои се и наградата „Златен Хуго“ на Меѓународниот филмски фестивал во Чикаго и меѓународната награда „Фокал“ за креативна примена на архивски материјал. Во Лондон завршува политика и медиуми, а во Србија филмска продукција. Потоа специјализира режија на документарни филмови во Париз. Нејзиното професионално искуство опфаќа низа ангажмани како асистентка на продукција и истражувач за разни документарни серии за ТВканалите „Дискавери“ и АРТЕ и како асистентка на режија и координаторка на продукцијата за неколку долгометражни филмови, меѓу кои и филмови на Мел Гибсон и Лик Бесон. Во 2005 година го ко-основа „7 величенствени“, филмски фестивал за европски долгометражен документарен филм.

Noemy Schory – biography As an Israeli independent producer and director, she has produced and directed more than 60 documentaries, television fiction and factual programs for Israel as well as for the international market. Among others she has produced “A Film unfinished” based entirely on archives; it won the 1st prize at Hotdocs, the Editing prize at Sundance, the Script award at Silverdocs and the 1st prize at the Jerusalem Film festival. She has also produced over 100 short films for the historic museum of Yad Vashem and in 2013, 12 shorts for the Hall of Human Spirit on permanent exhibit at Bloc 27 in Auschwitz. Since 2007 she is the head of Film Studies at the Faculty of Arts, Midrasha, Beit Berl College.

Mila Turajlić – biography She is a documentary director and producer from Belgrade, Serbia, where she has a production company Dribbling Pictures with her fellow documentary filmmaker Boris Mitic. Mila’s first feature doc “CINEMA KOMUNISTO” premiered at IDFA 2010 and has consequently won 12 awards including the Golden Hugo at Chicago International Film Festival and the FOCAL International Award for Creative Use of Archival Footage. Following her studies in politics and media in London and in film production in Serbia, she specialized in documentary filmmaking at La Femis in Paris. She has worked as production assistant and researcher on series for the Discovery Channel and ARTE France. Since then she has worked as AD and production coordinator on feature films, including films directed by Mel Gibson and Luc Besson. In 2005 she has co-founded the “Magnificent 7 Festival”, a European feature documentary film festival.

103

104

ДОК-МУАБЕТИ ПОД СМОКВАТА Се сеќавате на магијата под прекрасната смоква во задниот дел на Куршумли-ан? Е па сè уште се случува. Токму таму, во сенката на таа голема зелена крошна, се случуваат док-муабетите на распосланите големи перници! Филмски уметници, фестивалски гости, филмски фанови, сите се таму – не постои друго олку волшебно дрво што слушнало толку филмски муабети и прикаски! А се сеќавате на несекојдневно вкусната кујна? Сè уште е таму, на дофат. Изобилството од разноразни кромиди и бескрајни разговори и годинава чека на вас!

DOC TALKS UNDER THE FIG TREE Remember the magic under the magnificent fig tree in the back of Kurshumli An? It’s still happening. In the shade of the grand green crown, on the oversized floor pillows, people gather and just doc talk! Filmmakers, festival guests, film fans, you name it - there isn’t another miraculous tree that has heard more doc talks or film stories! Remember the unusually delicious cuisine? It’s still there. The abundance of all kinds of onions and infinite conversations is waiting for you once again!

УТРИНСКО ДОКУ-КАФЕ Кој е рецептот за документарен филм? Ех, да беше еден. За првпат годинава, гостите на „МакеДокс“ ќе ги отворат своите готвачи за сите љубопитни очи, било да се сегашни или идни филмаџии, новинари или филмофили. Не мислете му ја колку кромид треба. Само дојдете да се напиеме утринско доку-кафе. Секое утро во Џебното кино на МКЦ...зашто нашите гости веќе долго време се во филмската кујна!

DOC MORNING COFFEE What’s the recipe for making a documentary film? Oh, but there are so many. For the first time this year, MakeDox’s guests will open up their cookbooks to the eyes of the curious contemporary or future filmmakers, journalists or film lovers. Instead of trying to figure out how much onion you’ll need, just stop by for a Doc Morning Coffee at the Youth Cultural Center. Our guests have been in the film kitchen for quite some time now!

МАКЕДОКС НОЌИ Годинава, „МакеДокс“ полни пет години! Затоа ќе танцуваме секоја вечер до доцните часови, кој колку може и кој колку сака! Оти има ли поприроден начин да прославиме отколку со музика под ведрото темносино небо?

MAKEDOX NIGHTS This year MakeDox turns five! That’s exactly why we’ll be dancing all night long, as long as we can, as much as we like! Is there a more natural way to celebrate than with music underneath the clear dark blue sky?

105

106

107

ИСТРАЖИ ЈА МАКЕДОНИЈА СО МАКЕДОКС – ПАТУВАЧКО КИНО EXPLORE MACEDONIA with MAKEDOX – TRAVELING CINEMA

Таму се извива највисокото гратче на Балканот, кое го воодушевило и Корбизје со својата архитектура. Бабиното милениче со 12 маала, град-востаник, центар на првата независна република на Балканот. Таму е извориштето на големи поетски и прозни умови. Таму се слави пирејот на единствениот Петре М. Андреевски. Таму извори жуборат на секој чекор, таму високо вирее тартуфот. Таму е родниот крај и вечното почивалиште на едночудо македонски револуционери. Таму се наоѓа и едно мијачко село, некогаш надалеку познато по смилевските ѕидари. Таму се донела одлуката за кревање на историското Илинденско востание. Таму историјата ја чуваат безброј археолошки наоѓалишта и споменици на НОБ. Таму тече најголемата десна притока на Вардар, таму шумат букови и дабови шуми. Таму се наоѓа најголемата приватна библиотека во Македонија. Таму и ден-денес се произведува ќумур на традиционален начин. Од турско ја викаат Железна планина зашто е богата со железна руда. Или по нашки, Демир Хисар. Ете таму патува нашето патувачко магаренце годинава!

108

It is where the highest town in the Balkans lies with an architecture that even Le Corbusier found impressive. Its 12 mahalas unwind in the lap of Baba Mountain, a rebel city, capital of the first independent republic in the peninsula. It is where some of the most prolific poetic and prosaic minds hail from. It is where we celebrate the greatness of the one and only Petre M. Andreevski. It is where springs gurgle wherever you look, it is where the truffle thrives. It is the birthplace and the eternal home of innumerable Macedonian revolutionaries. It is where one Mijak village lives on, once upon a time renowned for its masons. It is where the Ilinden uprising was decided upon. It is where history is guarded by countless archeological sites and monuments of the National Liberation War of Macedonia. It is where the longest right tributary of the Vardar River runs, where the oak and beech woods murmur. It is the home of the largest private library in Macedonia. It is where charcoal is traditionally produced even nowadays. It is known as the Iron Mountain ever since the Ottoman period because of the abundance in iron ore, or as we call it, the Region of Demir Hisar. That is where out traveling donkey is heading to this year!

109

110

Распоред/Travel schedule:

Единаковци

17.08. – Крушево/Kruševo 18.08. – Журче/Žurce 20.08. – Жван/Žvan 21.08. – Единаковци/Edinakovci 23.08. – Слепче/Slepče 24.08. – Смилево/Smilevo 26.08. – Бабино/Babino 27.08. – Сопотница/Sopotnica 28.08. – Слоештица/Sloeštica

111

112

MАКЕДОКС – ОБРАЗОВНА ПРОГРАМА ЗА ДЕЦА И МЛАДИ MAKEDOX –EDUCATIONAL PROGRAM FOR CHILDREN AND YOUTH

113

МакеДокс во кино Креативниот документарен филм раскажува автентична приказна. Ги преиспитува стереотипите, ги поткопува предрасудите и поттикнува критичко промислување. Со оглед на денешната доминација на медиумите, а водени од фактот дека децата денес растат пред телевизорите и компјутерите, веруваме дека програмата „МакеДокс во кино“ е просто неопходна. Помладите генерации повеќе ја разбираат сликата отколку зборот, а медиумите и понатаму даваат најбрз пристап до информации. Токму затоа, оваа посебна програма е наш мал придонес кон употребата на моќта на визуелниот медиум како наставно помагало во процесот на стекнување, канализирање и пренесување точни и здрави информации, знаења, ставови и вредности. Наменета за ученици во основното образование (4-9 одделение), програмата „МакеДокс во кино“ се состои од организирани проекции на внимателно избрани документарни приказни направени од и за деца и млади. Во изминатите четири години им раскажавме дури 75 такви исклучителни приказни на приближно 9000 ученици, и тоа за демократијата, човековите права, медиумските вештини и кинотечната култура. А во 2013 година издадовме и две едукативни брошури на македонски јазик како придружен материјал на филмовите „Мал свет“ и „Децата од планината Наф“. Нив можете слободно да ги преземете од нашата веб-страница.

MakeDox in Cinema The creative documentary film tells an authentic story. It reappraises the stereotypes, undermines the prejudices and inspires critical thinking. Given the actual media domination as well as the fact that children nowadays grow up in front of the TV screen and the computers, we believe that this MakeDox in Cinema is a must-have program. Younger generations find the image closer than the word whereas media provide the fastest possible access to knowledge. Therefore, this special is program a small effort we make so as to use the visual medium as a teaching aid in the process of gaining, canalizing and transmitting accurate and sound information, knowledge, attitudes and values. Targeting primary class students (from 4th to 9th grade), MakeDox in Cinema is consisted of organized school screenings of carefully chosen documentaries created by or dedicated to children and youth. In the past four years we have told 75 exceptional documentary films to nearly 9000 primary class students on topics such as democracy, human rights, media skills and cinema culture. In 2013 we have produced two educational brochures in Macedonian so as to accompany the screenings of the films Little World and Children from Mount Napf. The brochures are available for download on our website.

114

МакеДокс во училница „МакеДокс во училница“ има за цел да ја унапреди употребата на социјално-ангажираните филмови во формалното и неформалното образование преку развивање соодветни едукативни материјали. Придружена со критички пристап и модерирана евалуација, примената на документарните филмови како наставна алатка може да им помогне на едукаторите да го заменат репетитивниот со модерен начин на предавање којшто настојува да ги поттикне личниот развој и потенцијалите на секој млад човек. Со поддршка од Националната фондација за демократија (НЕД), „МакеДокс“ го разви и го публикуваше првиот образовен пакет составен од 15 документарни филмови и прирачник за нивна примена во средношколските наставни програми, односно по предметите граѓанско општество и социологија. Благодарение на високиот квалитет и широката прифатеност во пилот-фазата, Министерството за образование и наука и Бирото за развој на образованието го одобрија спроведувањето на проектот во сите средни училишта низ земјата. Помогнат од НЕД и Американската амбасада во Скопје, во 2013/2014 година „МакеДокс“ успеа да обучи 122 наставници по социологија и граѓанско образование коишто веќе ја спроведуваат програмата во 62 средни училишта во 25 градови низ Македонија. Звучи супер, така? Ѕирнете ја нашата веб-страница и слободно прелистајте го прирачникот!

MakeDox in Classroom MakeDox Classroom program focuses on the use of socially engaged documentary films in formal and informal civic and media education by developing relevant educational materials. Accompanied by a critically-driven approach and moderated evaluation, the use of documentary films as an educational tool could help educators to avoid the reproductive teaching process and to strengthen instead the modern teaching process which strives to stimulate one’s personal development and potentials. With support of the National Endowment for Democracy, MakeDox has developed and produced the first educational toolkit consisting of 15 films and a teacher handbook on the use of socially engaged documentaries in high-school curricula during classes in Civic Education and Sociology. The quality of the project and the highly positive acceptance and evaluation of the pilot phase justify the positive recommendation from both the Ministry of Science and Education and the Bureau for Development of Education for its implementation in all high schools. Supported by NED and the Democracy Small Grants of the U.S. Embassy in Skopje, in 2013/2014 MakeDox has managed to train 122 Sociology and Civic Education teachers who are implementing this program in 62 high schools located in 25 Macedonian cities. Sounds great, right? Visit our website and browse the handbook yourself!

115

Ние сме визуелни! „Ние сме визуелни! Едукација и визуелизација на човековите права“ е партнерски проект на „МакеДокс“, „Студиорум“ од Скопје, „Документ“ од Глазгов, Меѓународниот филмски фестивал за човекови права од Нирнберг и „Филмови кои значат“ од Амстердам, кој има за цел да ги унапреди човековите права во образованието преку употреба на документарни филмови и аудиовизуелна уметност. Остварен е со поддршка од Извршната агенција за едукација, аудиовизуелни уметности и култура (ЕАЦЕА) на Европската унија. Наменет за формални и неформални едукатори, како и ученици на возраст од 12 до 16 години, проектот настојува да ја збогати наставната програма преку креативната употреба на визуелни материјали во актуелизирањето на човековите права и општествено важните прашања. „Ние сме визуелни!“ настојува и да ја подигне свеста на младите луѓе како за нивните, така и за правата и одговорностите на другите и да поттикне одговорно дејствување и така, да придонесе за поинклузивно општество. „Ние сме визуелни!“ нуди аудиовизуелен образовен пакет за човекови права за наставници и други едукативни чинители. Пакетот се состои од прирачник за работа, ДВД со аудиовизуелни материјали и аудиовизуелна веб-платформа. Прирачниците слободно можете да ги преземете од официјалната веб-страница на проектот we-are-visual.org.

We Are Visual! We are Visual! Education and Audio-Visualization of Human Rights (WAVE) is a partnership project among MakeDox, Studiorum from Skopje, Dokument from Glasgow, NIHRFF from Nuremberg and Movies That Matter from Amsterdam that aims to promote human rights education by using documentary film and audiovisual arts. It is supported by the Education, Audiovisual and Culture Executive Agency (EACEA). By targeting both formal and informal educational agents, as well as students aged 12-16, the project strives not only to enrich the curriculum by creative and participatory use of visual materials in teaching human rights and issues of social concern but to also raise the student’s awareness of their rights and responsibilities, sensitize them to the rights of others and encourage responsible action to secure the rights of all, and thus contribute to an inclusive society. The project offers a Human Rights Audiovisual Educational Toolkit for teachers, facilitators and educational agents. It consists of a Teaching Manual, an Audio-Visual Teaching DVD and a universally accessible Audio-Visual Web-platform. The teaching manuals are available for download on the project’s official website we-are-visual.org.

116

Школа за креативен документарен филм „АКТив“ „АКТив“е разновидна и неформална образовна програма која опфаќа неколку сегменти како што се: креативно мислење и креативен пристап во процесот на пишување, истражување и развивање приказни за документарен филм, како и режија, камера и звук, монтажа и постпродукција. „АКТив“ е партнерски проект на „МакеДокс“, „Право људски“ од Сараево и „ДокуФест“ од Призрен. „АКТив“ за првпат се одржа во Призрен во јули 2013 година. Учествуваа 16 млади креативни луѓе на возраст од 18 до 25 години од Македонија, Србија, Босна и Херцеговина и Косово, кои за една недела создадоа пет кратки документарни видеа. Можете да ги погледнете на 19 јуни во МКЦ во 19.00 часот.

ACTive Creative Documentary Film School ACTive is a diverse and informal educational program that includes several segments such as creative thinking and creative approach in the process of writing, researching and developing storylines for documentary film as well as directing, camera and sound, editing and postproduction. ACTive is a partnership project of MakeDox, Pravo Ljudski from Sarajevo and DokuFest from Prizren. The first edition of ACTive took place in July 2013 in Prizren. Sixteen young people aged 18-25 from Macedonia, Serbia, Bosnia & Herzegovina and Kosovo participated and created 5 short creative videos. You can watch them on June 19th at the Youth Cultural Center at 19h.

„Отпадоци“/Debris 2013 (9’) Македонија, Косово, БиХ, Србија/Macedonia, Kosovo, B&H, Serbia Режија/Directors: Aleksandra Aleksovska, Andi Thaqi, Jovanče Nedelkovski „Невидливите“/The Invisibles 2013 (7’) Македонија, Косово, БиХ, Србија/Macedonia, Kosovo, B&H, Serbia Режија/Directors: Ishak Jalimam, Monika Šimunac, Nita Zeqiri, Petar Antevski „Муабет“/Small Talk 2013 (9’) Македонија, Косово, БиХ, Србија/Macedonia, Kosovo, B&H, Serbia Режија/Directors: Darko Aleksovski, Sanja Rašević, Venesa Musović „Извор во лето“/Spring in Summer 2013 (8’) Македонија, Косово, БиХ, Србија/Macedonia, Kosovo, B&H, Serbia Режија/Directors: Edin Alija, Mila Radonjikj, Vanja Ristić „Однатре“/Within 2013 (7’) Македонија, Косово, БиХ, Србија/Macedonia, Kosovo, B&H, Serbia Режија/Directors: Lejla Mušanović, Norika Šefa, Relja Pekić

117

118

БАЛКАНСКА ДИСТРИБУТИВНА МРЕЖА Балканската дистрибутивна мрежа е една сосема нова идеја: внесување свежина во заборавените киносали. „МакеДокс“ од Скопје, „ДокуФест“ од Призрен, „Андерхилфест“ од Подгорица, „Слободна зона“ од Белград, „Рестарт“ од Загреб и „Петра Пан“ од Љубљана направија сојуз на љубители на добар филм, толку добар што сакаат да го видат и надвор од фестивалските збиднувања. Идејата ја поддржуваат и „Демијург“ од Словенија и „Делта видео“ од Србија. Ќе прикажуваме филмови, ќе дебатираме, ќе поставуваме прашања и ќе очекуваме одговори. И најважно, ќе го шириме вирусот на квалитетен филм секаде каде што е возможно и навидум невозможно.

BALKAN DISTRIBUTION NETWORK The Balkan Distribution Network stands for a brand new idea: breathing freshness into forgotten cinemas. MakeDox (Skopje), DokuFest (Prizren), Underhillfest (Podgorica), Slobodna zona (Belgrade), Restart (Zagreb) and Petra Pan (Ljubljana) have created a union of lovers of good films that would love to see them outside of the festival happenings. The idea was welcomed and supported by Demiurg from Slovenia and Delta Video from Serbia. We will be screening films, debating, asking questions. We will be also expecting some answers. And above all, we will be spreading the virus of good films wherever it’s possible and seemingly impossible.

119

МАКЕДОКС - Интернационален фестивал на креативeн документарен филм, ЧЕТВРТО ИЗДАНИЕ – 2013 година

• • • • •

• •

•

• •

120

15 – 21 јуни 2013 година, Скопје; Локации: Куршумли-ан, Младински културен центар, Кинотека на Македонија; МакеДокс 2013 се одвиваше под мотото – Детоксикација; Фестивалско загревање: МакеДокс проекција на филмот ЗВУКОКРШАЧ во рамките на Офф-фест со учество на главниот протагонист на филмот – Кимо Похјонен; Свечено отворање на фестивалот: 15 јуни, Куршумли-ан, одбележување на 50-годишнината од катастрофалниот земјотрес во Скопје, симбол на светската солидарност, со проекција на многу наградуваниот долгометражен документарен филм СКОПЈЕ ’63 на хрватскиот режисер Вељко Булајиќ; Прикажани 25 актуелни и наградувани креативни документарни филмови; Четири програми: Кромид (Главна програма – 8 филмови во Куршумли-ан), Млад кромид (Нови автори – 6 филмови во Куршумли-ан), Балкански кромид (7 филмови од Балканот во Младинскиот културен центар), Сечкан кромид (4 кратки документарни филмови во Куршумли-ан). Прикажани и 4 кратки филмски записи создадени од млади луѓе кои на минатогодишниот фестивал ја посетуваа Филмската школа за креативен документарен филм „Кој виде видео“; Награди: Кромид за најдобар филм во меѓународната натпреварувачка програма (ПОГРЕШНО МЕСТО, ПОГРЕШНО ВРЕМЕ на Џон Апел од Холандија, жири: Клаудија Тоси од Италија, Питер Зак од Австрија и Жужа Божормени од Унгарија); Млад кромид за најдобар филм на нов автор (ЗИМСКИ НОМАДИ на Мануел вон Стурлер, копродукција меѓу Швајцарија и Франција, жири: Јана Цисар од Германија, Васја Бибич од Словенија и Каи Салминен од Финска); Кокарче за најдобар филм за деца и млади (МАЛ СВЕТ на Марсел Барена од Шпанија, детско жири: Ивона Ѓорѓиевска, Ангела Николоска и Никола Данев, сите од Македонија); специјална награда за најдобра презентација на Етички идеи (ремек-делото ПОГРЕШНО МЕСТО, ПОГРЕШНО ВРЕМЕ на Џон Апел од Холандија, жири: Јелена Лужина од Македонија/Хрватска, Тоне Фрелих од Словенија и Илинденка Петрушева од Македонија); Гости на Фестивалот беа 37 светски познати автори и продуценти на филмската документаристика кои имаа инспиративни средби со публиката на попладневните Док-муабети под смоквата; Фестивалскиот дух беше надополнет со програмата МакеДокс+: работилница за постпродукција на звук под менторство на познатиот композитор, дизајнер и монтажер на звук Владимир Ракиќ; мастер-клас за музиката во филмот со Лоренс Кеј, експерт за музички права и претставник на Европската аудиовизуелна мрежа; изложба на поетско-графичката мапа „Скопје во твоите очи” од познатите хрватски уметници Јуре Каштелан и Едо Муртиќ по повод 50-годишнината од скопскиот земјотрес; изложба на ликовни дела инспирирани од детоксикацијата од македонските уметници Диме Темков, Мирослав Масин, Љубиша Ивановски-Лепи и Самир Карахасан; ди-џеј сетови кои музички го разигруваа просторот во Куршумли-ан, но и концертот на бендот ХАХАХА на завршницата на фестивалот придонесоа да се потврди нераскинливата и најзначајната врска на филмот со музиката;

•

Повеќе од 5000 посетители ја следеа фестивалската програма. Посетеноста беше најголема во Куршумли-ан – се создаде јадро од постојана и посветена публика, која беше присутна на сите фестивалски случувања. МакеДокс цврсто се постави на мапата на културни случувања во Македонија и регионот; Официјално фестивалско превозно средство за гостите и волонтерите беа велосипедите, со што МакеДокс се вклучи во светските настојувања за користење на еколошки здрави транспортни средства; Медиумската застапеност беше на одлично ниво со над 200 објави во период од три месеци. МакеДокс продуцира една видеореклама, една радиореклама и неколку печатени реклами што беа емитувани на сите медиумски партнери. Во текот на фестивалските денови беа издавани дневни билтени, а првпат МакеДокс продуцира и дневни видео-вести кои беа објавувани на социјалните мрежи и пласирани по пат на електронска пошта; Визуелниот идентитет на МакеДокс и натаму е кромидот кој се потврдува како неисцрпен извор на инспирација. И така тој се најде на сите македоксовски промотивни материјали (постер, каталог, програма).

• •

Образовна МакеДокс програма на документарни филмови за деца и млади • • • • • • •

Патувачко кино МакеДокс • • • •

Идеја: Децентрализација на МакеДокс – Децентрализација на културата; Од 7 до 20 август 2013 година; Програма: македонски документарни филмови плус филмови од МакеДокс; Патувачкото кино на МакеДокс во 2013 година реши да патува во Преспанскиот регион. Во Стење, Царев Двор, Езерани, Ресен, Подмочани, Грнчари, Сливница, Љубојно и во

Долно Дупени околу 1500 љубопитни гледачи ги проследија проекциите на МакеДокс и со интерес разговараа со современите филмски номади; Сите проекции беа организирани сретсело, на отворено! Исклучителен интерес – идејата треба да се шири и збогатува!

•

7 – 17 мај и 7 – 16 октомври 2013, Скопје; Локација: Кинотека на Македонија; Бесплатни проекции за ученици од основни и средни училишта од скопските општини Центар, Карпош и Аеродром; Oбезбеден бесплатен јавен превоз; Посетеност: околу 5 500 ученици; Едукативна мисија – пред проекциите воведни излагања, по проекциите – дискусија за видените филмови; Исклучителен интерес кај децата и младите, кои од првичната затвореност со текот на времето се опуштаат и без стегнатост и страв ги искажуваат своите гледања и размисли за филмовите што ги виделе. Сложеноста на темите, од една страна и филмот како форма, од друга страна се аспекти што ќе треба подлабоко да се вкоренат во образовниот процес. И токму на тој план, МакеДокс започна со реализација на целогодишните едукативни програми МакеДокс ЈуниорМакеДокс училница и Ние сме визуелни; Издадени пригодни брошури за филмовите МАЛ СВЕТ и ДЕЦАТА ОД ГОРАТА НАФ, издаден Прирачник за користење на документарни филмови во наставата наменет за наставници по граѓанско образование и социологија во средните училишта и прирачник Ние сме визуелни.

121

MAKEDOX – International Creative Documentary Film Festival FOURTH EDITION – 2013

• • • • • • •

•

• •

•

122

June 15-21, 2013, Skopje; Locations: Kurshumli An, Youth Cultural Center, Cinematheque of Macedonia; MakeDox 2013 put forward the slogan “Detoxification”; Festival warm-up: MakeDox screening of SOUNDBREAKER at OFFest, in the presence of the main film protagonist – Kimmo Pohjonen; Official festival opening: June 15, Kurshumli an; Marking the 50th anniversary of the catastrophic earthquake in Skopje, symbol of world solidarity, with the screening of the multi-awarded featurelength documentary film SKOPJE ’63 directed by the Croatian director Veljko Bulajic; Screenings of 25 contemporary and awarded creative documentary films; Four programs: Onion (Main Selection – 8 films at Kurshumli an), Young Onion (Newcomers – 6 films at Kurshumli an), Balkan Onion (7 films from the Balkans at the Youth Cultural Center), Sliced Onion (4 short documentary films at Kurshumli an). Also screened were 4 short documentary films made by young people who attended the Creative Documentary Film School “Ko je vidio video?” during the previous festival edition; Awards: Onion for the Best Film in the Main Selection (WRONG TIME WRONG PLACE by John Appel, the Netherlands; Jury: Claudia Tosi (Italy), Peter Zach (Austria) and Zsuzsa Böszörményi (Hungary)); Young Onion for the Best Film in the Newcomers Selection (WINTER NOMADS by Manuel von Stürler, coproduction of Switzerland and France; Jury: Jana Cisar (Germany), Vasja Bibic (Slovenia) and Kai Salminen (Finland); Onion Seed for the Best Film for Children and Youth (LITTLE WORLD by Marcel Barrena, Spain; Children Jury: Ivona Gjorgjievska, Angela Nikoloska and Nikola Danev from Macedonia); Special Award for Best Moral Approach (the master piece WRONG TIME WRONG PLACE by John Appel, the Netherlands; Jury: Jelena Luzina (Macedonia/Croatia), Tone Frelih (Slovenia) and Ilindenka Petrusheva (Macedonia); A total of 37 world renowned documentary film authors and producers have attended the fourth festival edition, and significantly contributed to the inspiring afternoon Doc Talks under the fig tree; The festival atmosphere was enriched with the MakeDox+ Program: Workshop on Sound Postproduction with the renowned composer, sound designer and editor Vladimir Rakic; Master Class on Music and Film with Laurence Kaye, a music rights expert and representative of the European Audiovisual Entrepreneurs (EAVE); Exhibition of poetic and graphic map Skopje in Your Eyes by the prominent Croatian artists Jure Kastelan and Edo Murtic on the occasion of the 50th anniversary of the Skopje earthquake; Exhibition of detox-inspired paintings made by the Macedonian artists Dime Temkov, Miroslav Masin, Ljubisha Ivanovski-Lepi and Samir Karahasan; the DJ sets that rhythmically heated up the festival atmosphere as well as the concert of the HAHAHA band on the festival closing night once again proved the inextricable link between music and film; More than 5 000 pairs of eyes were directed towards the festival screen. The turnout was the largest at Kurshumli an. The festival has created a core of consistent and dedicated audience which attended

•

all festival events. MakeDox is firmly put on the map of cultural happennings in Macedonia and in the region; The official transport vehicle of the festival was the bicycle, making MakeDox part of the global tendencies of using environmentally friendly transport vehicles; The media coverage was excellent with over 200 media news and articles in a period of three months. MakeDox produced one video ad, one radio ad and several print ads spread by all media partners. Each festival day was creatively documented in the daily print and electronic newsletters as well as in the daily video chronicles that were produced for the first time and electronically distributed; The onion remains a bottomless well of inspiration for the festival’s visual identity. It was therefore used in many versions for the MakeDox promo materials (poster, catalogue, program, etc.).

and enrich the idea of the Traveling Cinema!

MakeDox Children and Youth Documentary Film Program • • •

• • • •

MakeDox Traveling Cinema • • • •

• •

Idea: Decentralization of MakeDox – Decentralization of Culture; August 7-20, 2013; Program: Macedonian documentary films plus films from the MakeDox selection; In 2013, the MakeDox Traveling Cinema explored the Prespa Region. In Stenje, Carev Dvor, Ezerani, Resen, Podmochani, Grnchari, Slivnica, Ljubojno and Dolno Dupeni nearly 1500 intrigued locals attended the MakeDox screenings and shared their views with the contemporary film nomads; All screenings were organized in the open air! The great interest justifies the need to spread

•

May 7-17 and October 7-16, 2013, Skopje; Location: Cinematheque of Macedonia; Free-of-charge screenings for children from the primary and secondary schools from the municipalities Centar, Karposh and Aerodrom in Skopje; Free-of-charge public transport provided; Turnout: approx. 5500 pupils; Educational mission: Introductory presentations prior to the screenings, discussions after the screenings; Great interest among children and youth who despite their initial reservedness, felt quite relaxed to freely share their opinions and thoughts about the films they saw. The complexity of the topics on one hand, and the film form on the other, are the aspects that would have to be developed more deeply so as to take hold within the educational process. MakeDox has therefore begun with the implementation of year-round educational programs MakeDox Junior, MakeDox Classroom and We Are Visual; In 2013 MakeDox published film brochures for LITTLE WORLD and THE CHILDREN FROM MOUNT NAPF, a Handbook on the use of documentary films in the curriculum intended for educators and high school teachers in civic education and sociology, and the We are Visual Handbook.

123

ИНДЕКС НА ФИЛМОВИ А

АЛФАБЕТ, 24

ЈОАНА, 42

ПЕСНА ОД ШУМАТА, 48

АНПЛАГД, 58

ЈУГОСЛАВИЈА, КАКО ИДЕОЛОГИЈАТА ГО ДВИЖЕШЕ НАШЕТО КОЛЕКТИВНО ТЕЛО, 62

ПРИКАЗНИТЕ ШТО ГИ КАЖУВАМЕ, 30

Б БИ СЕ ВИКАЛ БАРБАРА, 78 БОЖЕСТВЕНАТА ДАМА, 78 В ВОНЗЕМЈАНИНОТ ЛИ, 80 ВРАЌАЊЕ ВО ХОМС, 40 Г ГАНГСТЕР ТЕ САКА, 60 ГРАТИНИРАНИОТ МОЗОК НА ПУПИЛИЈА ФЕРКЕВЕРК, 92 З ЗА УМЕТНОСТА НА ЉУБОВТА ИЛИ ФИЛМ СО 14441 КАДРИ, 92 ЗАВИСНИК ОД ИНТЕРНЕТ, 26 ЗДРАВИ ЛУЃЕ ЗА РАЗОНОДА, 92 ЗЕЛЕНАТА ЗМИЈА, 70 И ИСПИТУВАЊЕ ОДНАТРЕ, 72

124

К КАРПО ПАТНИК, 64 КЛАУСТРУМ, 72 КРВ, 44 Љ ЉУБИТЕЛ НА 101, 80

ПРОЛОГ, 84 П.У.А. ПИК-АП АРТИСТОТ, 86 Р РАСЕЛЕНИТЕ ПЕРСОНИ, 32 РЕВОЛТ, 16 С СЕПИДЕХ – ПОСЕГАЊЕ ПО ЅВЕЗДИТЕ, 50 СРЕЌА, 34

М МИ НЕДОСТАСУВА СОЊА ХЕНИ, 92 МИЗАР – ЅВЕЗДА НА НАДЕЖТА, 82 МИЦЕ ДИСК-ЏОКЕЈ, 82 Н НАПРАВИ САМ, 84 НЕ ОСТАВАЈ МЕ, 46 O ОТКАЧИ!, 28

СРЕЌНИ ЗАСЕКОГАШ, 66 Т ТАТКО И СИН, 36 Ф ФИЛИГРАНСКИ ПЛОЧНИЦИ, 86 ФИЛМ ЗА ЧОВЕК КОЈ ЖИВЕЕ ЗА ФИЛМ, 88 Ч ЧИЧКО СИМЕ, 90 ЧУМАТА, 52

INDEX OF FILMS А

A FILM OF A MAN WHO LIVES FOR FILM, 88

HAPPILY EVER AFTER, 66

SEPIDEH – REACHING FOR THE STARS , 50

HAPPINESS, 34

SONG FROM THE FOREST, 48

A 101 FAN, 80 ABOUT THE ART OF LOVE OR A FILM WITH 14441 FRAMES, 92 ALPHABET, 24

STORIES WE TELL, 30

I MISS SONIA HENIE, 92 INQUIRE WITHIN, 72

Т THE CLAUSTRUM, 72

B BLOOD, 44 C CALL ME BARBARA, 78 D DISPLACED PERSSONS, 32 DIY, 84 DON’T LEAVE ME, 46 E (EXTRA)TERRESTRIAL LEE, 80 F FATHER AND SON, 36 FILIGREE PAVEMENT, 86 FREAK OUT!, 28 G GANGSTER OF LOVE, 60

THE DIVINE LADY, 78

JOANNA, 42

THE GRATINATED BRAINS OF PUPILIJA FERKEVERK, 92

K KARPOTROTTER, 64 L LITANY OF HAPPY PEOPLE, 92 М MICE DISC-JOCKEY, 82 MIZAR – STAR OF HOPE, 82 P PROLOGUE, 84 P.U.A. THE PICK-UP ARTIST, 86

THE GREEN SERPENT, 70 THE PLAGUE, 50 U UNCLE SIME UNPLUGGED, 58 W WEB JUNKIE, 26 Y YUGOSLAVIA, HOW IDEOLOGY MOVED OUR COLLECTIVE BODY, 62

R RETURN TO HOMS, 40 REVOLT, 16

125

Партнери на МакеДокс/Makedox’s partners

Пријатели на МакеДокс/Makedox’s Friends

Агенција за филм на Република Македонија/ Macedonian Film Agency

Embassy of Spain

Фестивалот е финансиски поддржан од Европската Унија The festival is financially supported by the European Union

Медиуми/Media

РАДИО

reper.net.mk

126

RADIOMOF.MK

127

13th Edition

16 - 24 August 2014 Prizren, Kosovo

128

info@dokufest.com www.dokufest.com

129

one world

March 2 â&#x20AC;&#x201D; 11, 2015

international human rights documentary film festival

oneworld.cz

SUBMISSION DEADLINE November 15, 2014 www.oneworld.cz 130

131

132

МАКЕДОКС ФАМИЛИЈА MAKEDOX FAMILY

Алисија Ферро/Alicia Ferro, Александра Стојановска/Aleksandra Stojanovska, Анастасија Поповска/Anastasija Popovska, Андријана Папиќ Манчева/Andrijana Papic Mancheva, Амир Карахасан/Amir Karahasan, Атанас Георгиев/ Atanas Georgiev, Бобан Петрушевски/Boban Petrusevski, Божидар Јовановиќ- Боле/ Bozhidar Jovanovic- Bole, Бранд Ферро/Brand Ferro, Вера Спировска/Vera Spirovska, Видан Христовски/ Vidan Hristovski, Влатко Галевски/ Vlatko Galevski, Влада Димовски/ Vlada Dimovski, Влатко Христовски/Vlatko Hristovski, Галина Страчкова/Galina Strackova, Дарко Набаков/ Darko Nabakov, Доријан Миловановиќ/ Dorijan Milovanovic, Ѓорги Клинчаров/Gjorgi Klincarov, Емилија Петреска/ Emilija Petreska, Ена Алушевска/Ena Alusevska, Иван Антиќ/ Ivan Antic, Ивана Васева/ Ivana Vaseva, Иво Бару/ Ivo Baru, Илинденка Петрушева/Ilindenka Petruseva, Јана Коленц/Jana Kolenc, Катерина Сековска/Katerina Sekovska, Кети Кочкова/Keti Kochkova, Киро Шопов/Kiro Shopov, Киријана А. Николоска/Kirijana A. Nikoloska, Леа Линин/Lea Linin, Љубиша Ивановски-Лепи/Ljubisha Ivanovski-Lepi, Магда Ориѓанска/Magda Origjanska, Марко Ѓоковиќ/ Marko Gjokovic, Мартин Иванов/ Martin Ivanov, Матјаж Штрукел/Matjaz Shtrukel, Мојца Горогранц/Mojca Gorogranc, Нада Николоска/Nada Nikoloska, Наташа Томовска/Natasa Tomovska, Наташа Штрукељ/ Natasha Shtrukelj, Нена Николиќ/Nena Nikolic, Николина Неделковска/Nikolina Nedelkovska, Сара Ферро/Sara Ferro, Пабло Ферро/ Pablo Ferro, Павле Игновски/Pavle Ignovski, Петра Селишкар/Petra Seliskar, Петрула Вељановска/Petrula Veljanovska, Русе Арсов/Ruse Arsov, Самир Карахасан/Samir Karahasan, Сандра Јовановска/ Sandra Jovanovska, Сашо Н. Алушевски/Sasho N. Alushevski, Терра Ферро Селишкар/Terra Ferro Selishkar, Тони Димков/ Toni Dimkov, Феjми Даут/Fejmi Daut, Златко Манчевски/Zlatko Mancevski. и сите прекрасни волонтери.... and all our great volunteers...

133

Импресум / Impressum

Издавач/ Publisher: МакеДокс/MakeDox За издавачот/for the Publisher: Киријана А. Николоска/Kirijana A. Nikoloska Уредник/Editor: Андријана Папиќ Манчева/Andrijana Papic Mancheva Supervisor/ Супервизор: Илинденка Петрушева/Ilindenka Petruseva Превод/Translation: Андријана Папиќ Манчева/Andrijana Papic Mancheva Лектура/Proofreaders: Сузана В. Спасовска/Suzana V. Spasovska Графички дизајн/Grafic design: Анастасија Поповска/Anastasija Popovska Фотографии/Photos: Бранд Ферро/Brand Ferro Печати/Print: ПроМедиа доо Скопје/ProMedia doo Skopje Тираж/Circulation: 400

ISBN-978-608-65309-8-3

134