Επισκεφθείτε το site του βιβλίου:
www.erosbook.gr Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα στα κοινωνικά δίκτυα και στο blog της:
/maniachristina @maniachristina
Mπείτε στο www.mamaya.gr/newsletter ή σκανάρετε και είστε ένα «κλικ» από: • Τα βιβλία μας. • Την επικοινωνία με τους συγγραφείς μας. • Τα δώρα μας. • Τις εκδηλώσεις μας. • Τα νέα για τον χώρο του βιβλίου.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΝΙΑ
Δεκαεπτά ερωτικές ιστορίες σαν ποιήματα από την παγκόσμια μυθολογία
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΙΑΜΠΕΤΣΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ
Χριστίνα Μανιά Έρως ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Ερμίνα Μασουρίδου ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Αντώνης Αγγελάκης ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Εντύπωσις
Copyright © κειμένων Χριστίνα Μανιά, 2016 Copyright © εικαστικών Μαρία Καλιαμπέτσου, 2016 Copyright © Mamaya Μονοπρόσωπη Ι.Κ.Ε., 2016 Έτος 1ης έκδοσης: 2016
ISBN: 978-618-5224-10-3
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρος του έργου.
Mamaya Μονοπρόσωπη Ι.Κ.Ε. Κόδρου 19, 152 32 Χαλάνδρι Τηλ.: +30 210 68 96 875 Fax: +30 210 68 96 877 www.mamaya.gr e-mail: info@mamaya.gr
Facebook: www.facebook.com/mamayabooks Twitter: www.twitter.com/mamayabooks Pinterest: www.pinterest.com/mamayabooks Instagram: instagram.com/mamaya_books
Στον Σπύρο, την ήρεμη δύναμη της ζωής μου. Στην Αριάδνη, τον ορμητικό χείμαρρο της ζωής μου. Χ. Μ.
Στον Γιώργο, στη Γεωργία, στον Αλέξανδρο και στην Αλεξάνδρα της καρδιάς μου, που τετραγωνίζουν τον κύκλο της ζωής μου. Μ. Κ.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗΣ
Η Χριστίνα Μανιά είναι η ακριβώς αντίθετη περίπτωση. Το θέμα της, η έμπνευσή της, η φλόγα έκαιγαν μέσα της μάλλον εκ γενετής. Ο έρωτας αποτελούσε την ουσία της ύπαρξής της, την κινητήρια δύναμη σε ό,τι και αν έκανε. Ερωτευμένη τελείωσε το νηπιαγωγείο, το σχολείο, το πανεπιστήμιο… Ερωτευμένη παντρεύτηκε, τεκνοποίησε, έσμιξε και χώρισε, πένθησε και έπληξε. Ερωτευμένη εργάζεται, μαγειρεύει, περιποιείται τα λουλούδια της, διασχίζει με χορευτικό βήμα τους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ. Στοιχηματίζω ότι ερωτευμένη θα αλλάζει σε μερικές δεκαετίες τις πάνες των εγγονών της. Όσο όμως και αν διοχέτευε τον έρωτα σε κάθε εκδήλωση της ζωής της, πάντα κάτι περίσσευε μέσα της. Και την έκαιγε. Έτσι αποφάσισε να γράψει για τον έρωτα. Ευφυώς σκεπτόμενη, μεταμφίεσε την αυτοβιογραφία της· αντί να μας μιλήσει ευθέως σχετικά με τα δικά της καμώματα και παθήματα, διάλεξε κάποιους παμπάλαιους μύθους –ιστορίες που επεβίωσαν επί γενεές γενεών– και τις διηγήθηκε με τον δικό της τρόπο. Με τη δική της φωνή. Υιοθέτησε μια φόρμα που άλλοτε τείνει προς το ποίημα και άλλοτε προσομοιάζει με διήγημα. Συνεπαρμένη απ’ το πάθος της, άδραξε τις πιο ζουμερές λέξεις. Δε δίστασε να ανεβάσει τη θερμοκρασία των γραπτών της. Να γίνει αισθησιακή, ενίοτε δε και τολμηρή.
9 ΠΡΟΛΟΓΟΣ – Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗΣ
Συχνά έχω συναντήσει ανθρώπους οι οποίοι λαχταρούν να γίνουν ποιητές ή συγγραφείς. Δεν ξέρουν όμως τι να γράψουν. Αναζητούν απεγνωσμένα ένα θέμα, μια έμπνευση. Μα ό,τι και αν διαλέξουν, πολύ σύντομα η ορμή τους ανακόπτεται, ο ενθουσιασμός τους εξατμίζεται, ο ποταμός των λέξεων στερεύει και οι ίδιοι μένουν να κοιτούν σαν χέρσα κοίτη τη σελίδα του χαρτιού ή την οθόνη του υπολογιστή.
Ο Έρως –κατά τη Χριστίνα Μανιά– είναι ο πρώτος θεός που γεννήθηκε και ο τελευταίος που θα πεθάνει. “Vivre C’est L’Amour” είχε κεντήσει με χρυσή κλωστή στα ενενήντα της η γιαγιά μου κι εγώ –μην καταφέρνοντας ποτέ να μάθω γαλλικά– δεν έβλεπα στο εργόχειρό της μια φράση αλλά μια ζωγραφιά. Εύχομαι από καρδιάς στη Χριστίνα Μανιά να εξακολουθήσει να γράφει. Όχι από φιλοδοξία. Ούτε από συνήθεια. Από ανάγκη. Στοιχηματίζω δε πως, στο επόμενο έργο της, θα αποδειχθεί ακόμα πιο χυμώδης. Ακόμα περισσότερο τραγανή. Αμφίβολο όμως αν θα ξαναβρεί ποτέ μια τόσο ταιριαστή με το ύφος της εικονογράφο…
10 ΕΡΩΣ
Χ. Α. Χωμενίδης, 04/07/2016
ΑΛΚΥΟΝΗ ΚΑΙ ΚΥΗΚΑΣ
Αυτή, κόρη του Αίολου, φύλακα των ανέμων. Την αποκαλούν Αλκυόνη. Δροσερή σαν αύρα θαλασσινή. Καυτή σαν τον λίβα. Αυτός, γιος του Εωσφόρου, τελευταίου άστρου πριν από την αυγή. Λαμπερός και σκοτεινός συνάμα. Τον φωνάζουν Κύηκα. Ερωτεύονται προτού προλάβει ο Ήλιος να τελέψει με το άρμα του τη βόλτα. Τόσο γρήγορα. Τόσο έντονα. Γίνονται ένα. Στο παλάτι τους κλεισμένοι, ζουν μέρες έρωτα και νύχτες ηδονής. Έρωτας παράφορος, ασίγαστος. Ευχή και κατάρα. Πάθος μόνο εξουσιάζει το νεαρό ζευγάρι. Αυτό που στα Τάρταρα εξορίζει μυαλό και λογική. Αυτό που τον άνθρωπο κάνει μικρό θεό να νιώθει. Ανίκητος. Άτρωτος. Παρασυρμένοι απ’ την καρδιά. Προδομένοι απ’ το μυαλό. Διαπράττουν μέγα λάθος. Την ύστατη ύβρη. Η Αλκυόνη λόγια βαριά εκστομίζει. Συγκρίνει την αγάπη τους με αυτή του Δία και της Ήρας. Πως είναι ακόμη πιο δυνατή τολμάει να πει. Κουβέντα αλόγιστη, καταδικαστική. Οι κεραυνοί του Δία χάδι μπροστά στην οργή της συντρόφου του. Τέτοια ασέβεια ατιμώρητη δε μένει. Εκδίκηση ζητά η ολύμπια θεά. Ο βασιλιάς θεών κι ανθρώπων όρκο τής δίνει ιερό πως θα τιμωρηθούνε. Γεμίζει, χάνεται φορές πολλές το μοναχικό φεγγάρι. Ο Κύηκας ταξίδι θαλασσινό πρέπει να κάνει.
13 ΑΛΚΥΟΝΗ ΚΑΙ ΚΥΗΚΑΣ
Στον Αλέξανδρο και στην Deby
14 ΕΡΩΣ
Η Αλκυόνη κλαίει και ικετεύει μαζί του να την πάρει. Αδύνατον της είναι πίσω χωρίς αυτόν να μείνει. Μια τέτοια αναμονή μπορεί να την τρελάνει. Αν μέλλεται κακό επάνω τους να πέσει, κάλλιο και στους δυο μαζί. Αυτό του λέει γονυπετής, τα πόδια του αγκαλιάζει. Ανένδοτος εκείνος. Υπόσχεση δίνει, ωσότου να προβάλει η νέα σελήνη, πίσω να γυρίσει. Με πάθος τη φιλάει και φεύγει. Σε έναν βράχο πάνω η Αλκυόνη το πλοίο που αρμενίζει αγναντεύει. Εκεί, ασάλευτη. Μέχρι το λευκό πανί να γίνει μια κουκκίδα. Και η κουκκίδα, τίποτα. Γυρίζει στο παλάτι, ίδιο με φυλακή. Με την ανατολή, στον βράχο πάλι καρφωμένη. Όλη μέρα εκεί δα κάθεται και προσμένει. Το βράδυ ξανά πίσω, μονάχη στο κρεβάτι. Τα αλλοτινά του πάθους βογκητά καημού και προσμονής πλέον αναστεναγμοί. Το ίδιο κάθε μέρα. Ξανά και ξανά και ξανά και… Ο Δίας όμως δεν ξεχνά. Ο κεραυνός του τρέχει. Το καράβι στα δυο σκίζει στη μέση του πελάγους. Το τέλος φτάνει. Ο Κύηκας το βλέπει. Μοναδική του σκέψη η Αλκυόνη. Η υπόσχεση που έδωσε με τόση σιγουριά. Να την τηρήσει τελικά δε θα τα καταφέρει. Τον καταπίνουν κύματα, πελώρια βουνά. Η θάλασσα στον κόρφο της για πάντα θα τον πάρει. Μάταια περιμένει η κόρη του Αίολου. Ώρες… μέρες… μήνες… Εκεί σαν άγαλμα, στον βράχο σμιλεμένο. Τούτο το θέαμα μέχρι και της Ήρας τον οίκτο προκαλεί. Φωνάζει τον Μορφέα κι εντολή τού δίνει. Του Κύηκα τη μορφή να πάρει και στ’ όνειρο της γυναίκας του να φανεί. Πως στη θαλάσσια αγκάλη βρίσκεται πλέον το κορμί του να της πει. Πλανάται η ψυχή του στον κόσμο των νεκρών. Όμως κι από το επέκεινα αιώνια θα την αγαπά.
17 ΑΛΚΥΟΝΗ ΚΑΙ ΚΥΗΚΑΣ
Ακόμη μια νύχτα άδεια προβάλλει στο κατώφλι. Ξαπλωμένη η Αλκυόνη. Προσκέφαλο η θλίψη, σκέπασμα η μοναξιά. Δεν είναι δυνατόν! Ο αγαπημένος φανερώνεται εκεί δα μπροστά της. Μα τι είναι αυτά που λέει; Είναι νεκρός; Δε θα τον ξαναδεί; Για πάντα θα την αγαπά; Όχι, δεν μπορεί, αφού να τος, τον βλέπει. Για να τον αγκαλιάσει πετάγεται με βία, σαν πάχνη πρωινή διαλύεται η εικόνα. Μαζί του να την πάρει φωνάζει η Αλκυόνη. Ουρλιαχτό που αντηχεί σε ολάκερο το παλάτι. Κι ο πιο σκληροτράχηλος φρουρός υγρά έχει τα μάτια. Τρέχει προς τη θάλασσα Μαινάδα εκστασιασμένη. Εκεί όπου είναι ο Κύηκας. Θα πάει να τον βρει. Τι να την κάνει τη ζωή χωρίς αυτόν κοντά της; Ο θάνατος φαντάζει πιο ωραίος. Στην άκρη του βράχου σταματά. Υδάτινοι νεκροπομποί τα κύματα, το άψυχο κορμί του φέρνουν. Έστω και νεκρός σ’ εκείνη επιστρέφει. Ορίστε της μοίρας το σημάδι. Θα τον ακολουθήσει. Πηδάει από ψηλά. Μα ξαφνικά βγάζει φτερά. Πουλί την έχει κάνει ο σπλαχνικός θεός. Μια θηλυκή αλκυόνα. Στον νεκρό άνδρα της πετώντας έχει φτάσει. Με το ράμφος προσπαθεί να τον φιλήσει. Αγάπης λόγια να του πει. Βοή δυνατή. Το σώμα του χάνεται. Μια άλλη αλκυόνα βγαίνει απ’ τον αφρό. Το γένος είναι αρσενικό ετούτη τη φορά. Πετούν μαζί στον ουρανό, βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Δικά τους ερωτόλογα. Μέσα στο καταχείμωνο ο Αίολος δίνει διαταγή οι άνεμοι για λίγο να σωπάσουν. Ο ήλιος λάμπει δυνατά κι η πλάση γαληνεύει. Μέρες Αλκυονίδες τις αποκαλούν. Μα είναι μέρες έρωτα. Για αυτούς τους δυο αιώνια αγαπημένους.
www.erosbook.gr www.mamaya.gr e-mail: info@mamaya.gr KΩΔ ΜΗΧ/ΣΗΣ: 10027
ISBN 978-618-5224-10-3