9 minute read
L’ΗOMME MODERNE
Ο Adam Driver στο 72o Φεστιβάλ των Καννών το 2019.
COVER STORY
Τον Adam Driver τον γνώρισα κάπως αργά, το 2019, στην ταινία «Marriage Story» του Netflix. Λέω αργά, γιατί ίσως οι περισσότεροι τον ξέρατε ήδη από το «Star Wars» – για να μην πω και από τη σειρά του HBO «Girls». Για μένα ήταν μια περίπτωση virtual crash. Μάλλον έφταιγε η ασυνήθιστη όψη του –έντονη μύτη, παχιά χείλη, φακίδες και ελιές, μαύρα μαλλιά κάπως σαν καρέ– σε συνδυασμό με εκείνο τον ολοζώντανο ρόλο του ως άνδρα και πατέρα που παλεύει μεταξύ θυμού, απόγνωσης και μοναξιάς μετά το διαζύγιό του. Θυμάμαι τη σκηνή του έντονου διαπληκτισμού του με τη Scarlet Johansson, όπου τα χαρακτηριστικά του πάλλονταν από οργή και η φωνή του έβγαινε από τα σωθικά του. Σχεδόν είχα κλείσει τα μάτια μου σαν να έβλεπα splatter θρίλερ, ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένιωθα ανακουφισμένη εκ μέρους του. Νομίζω ότι του είχα απαντήσει κιόλας απευθυνόμενη στην οθόνη μου: «Μπράβο. Επιτέλους, τα είπες». Αυτή ήταν η δική μου πρώτη επαφή με τον Αdam Driver και ήταν αρκετή ώστε αφενός να θεωρώ ότι τον γνωρίζω καλά και αφετέρου, έκτοτε να ανυπομονώ να τον ξαναδώ να μεταμορφώνεται και να εξελίσσεται κι άλλο. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ανυπομονούσα για το μιούζικαλ του Leos Carax, στο οποίο πρωταγωνιστεί. Και είχα δίκιο, γιατί νομίζω ότι, αν συμφωνούμε όλοι σε κάτι για το «Annette», είναι ότι ο Adam Driver είναι στ’ αλήθεια πολύ καλός. Όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά και στην κίνηση, στην έκφραση, σε όλα. Ο ίδιος είπε κάπως ταπεινά στην πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ των Καννών: «Συζητάω γι’ αυτή την ταινία εδώ και επτά χρόνια, οπότε το γεγονός ότι τώρα θα τη δει κάποιος κάπου με ανακουφίζει». Όσο για την απόφασή του να κάνει μιούζικαλ απάντησε: «Όταν ο Leos Carax σε επιλέγει για μια ταινία του, απλώς δέχεσαι. Είναι προφανές αυτό». Ένας άλλος Driver, με ακονισμένο styling, γκλάμορους κομψότητα και μια ιταλική εκδοχή του sophistication, εμφανίζεται στο «House of Gucci», που κάνει πρεμιέρα στις 24 Νοεμβρίου. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας που να μην έχει δει μία φορά το τρέιλερ αυτής της ταινίας… Προσωπικά έχω σημειώσει την ημερομηνία στην ατζέντα μου. Όχι για να μην το ξεχάσω. Περισσότερο για να υπάρχει εκεί καταγεγραμμένο, σαν σημαντικό γεγονός της χρονιάς. Ο Driver ως Maurizio Gucci δίπλα στη Lady Gaga, που ενσαρκώνει τη σύζυγο και δολοφόνο του, Patrizia Reggiani, μοιάζει να ανήκει –να ανήκε πάντα– στον κόσμο της μόδας.
COVER STORY
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας «House of Gucci» Lady Gaga, Adam Driver, Jared Leto, Al Pacino και Jeremy Irons.
Ήδη το Instagram έχει προσφέρει κλεφτά κάποια looks και στιγμιότυπα από την ταινία και οι άνθρωποι της μόδας αλαλάζουν. Θα ορκιζόμουν ότι η συγκεκριμένη εμπορικότητα-δημοσιότητα του προκαλεί μια αμηχανία. Κι ας είναι σταρ του Χόλiγουντ. Εκείνος μπορεί να γελούσε αν το διάβαζε αυτό. Όμως εγώ δεν ξεχνάω τα σημάδια συστολής και εσωστρέφειας. Όπως, ας πούμε, το ότι αρνείται πεισματικά να δει τις δουλειές του, γιατί νιώθει ευάλωτος στα λάθη του. Μάλιστα κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο παρελθόν, ένας τεχνικός έκανε το λάθος να πατήσει το on σε απόσπασμα ταινίας του και εκείνος έφυγε τρέχοντας την ίδια στιγμή από το στούντιο, αφήνοντας τον δημοσιογράφο σύξυλο. Όπως επίσης όλοι ξέρουν ότι όταν δίνει συνεντεύξεις, αν ολοκληρώσει τη φράση του και ο δημοσιογράφος ζητήσει επιπλέον διευκρίνιση, εκείνος συχνά απαντά: «Αυτό ήταν το τέλος της απάντησής μου στην ερώτησή σας». Τρίτη ταινία για το 2021, το «Last Duel» του Riddley Scott με σενάριο που συνυπογράφουν ο Matt Damon και ο Ben Affleck. Μάλιστα θα τη δούμε στις αίθουσες πριν από το «House of Gucci», μία από αυτές τις μέρες. Εδώ μεταφερόμαστε στη Γαλλία του 14ου αιώνα, όπου ο Adam Driver καλείται σε μονομαχία θανάτου από τον άλλοτε φίλο του Matt Damon, γιατί βίασε τη γυναίκα του όσο εκείνος βρισκόταν στον πόλεμο. Οι Matt Damon και Ben Affleck έχουν κακό ιστορικό από το κίνημα του #ΜeΤoo και τώρα πάνε να «ρεφάρουν» με μια ταινία με φεμινιστικό υπόβαθρο, που παρουσιάζει μια γυναίκα τον Μεσαίωνα να ορθώνει το ανάστημά της, να μιλάει για την κακοποίησή της και να απαιτεί δικαιοσύνη. Όσο για τον Adam Driver σε ρόλο κακοποιητή αυτή τη φορά, έχει προκαλέσει σχόλια διχασμού στα social media, με τους χρήστες να αγανακτούν αναμένοντας μια κινηματογραφική μονομαχία κατά την οποία βάσει σεναρίου πρέπει να υπερασπιστούν τον Damon, ενώ η καρδιά τους ανήκει στον Driver.
COVER STORY
ΕΝΑΣ ΑΛΛΌΣ DRIVER, ΜΕ ΑΚΌΝΙΣΜΕΝΌ STYLING, ΓΚΛΑΜΌΡΌΥΣ ΚΌΜΨΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΚΔΌΧΗ ΤΌΥ SOPHISTICATION, ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΌ «HOUSE OF GUCCI». ΏΣ MAURIZIO GUCCI ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ LADY GAGA, ΠΌΥ ΕΝΣΑΡΚΏΝΕΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΌ ΚΑΙ ΔΌΛΌΦΌΝΌ ΤΌΥ, PATRIZIA REGGIANI, ΜΌΙΑΖΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ –ΝΑ ΑΝΗΚΕ ΠΑΝΤΑ– ΣΤΌΝ ΚΌΣΜΌ ΤΗΣ ΜΌΔΑΣ.
INSPIRATION
LEGEND XXL
JEAN-MICHEL BASQUIAT
ΤΉΣ ΜΑΡΙΑΝΙΝΑΣ ΠΑΤΣΑ
«I’m not a real person. I’m a legend». Ο περιβόητος εξωστρεφής καλλιτέχνης Jean-Michel Basquiat, που θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους του 20ού αιώνα, μας συστήθηκε σωστά. Στα 17 του ο πατέρας του τον έδιωξε από το σπίτι. Με το μοναδικό ταλέντο του, μέσα σε λίγα χρόνια ο Jean-Michel Basquiat βρέθηκε, από άφραγκος και άστεγος, να πουλάει κάθε πίνακά του για 25.000 δολάρια και να πετάει χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων από το παράθυρο της λιμουζίνας του στους αστέγους. Καλός του φίλος και μέντορας ήταν ο Andy Warhol, ενώ ήταν ζευγάρι με τη Madonna την εποχή που τα άστρα και των δύο εκτοξεύονταν στο στερέωμα. Τα έργα του είναι τόσο εκφραστικά και ζωηρά όσο και η ζωή του. Οι τολμηρές πινελιές και τα λόγια του συγκεντρώνονται μέσα στο βιβλίο «ΧXL Jean-Michel Basquiat» (εκδόσεις Taschen), που περιλαμβάνει τα σημαντικότερα έργα του. Η μεγάλη κλίμακα του βιβλίου προσφέρει μια καθηλωτική προοπτική, ενώ εξετάζει επίσης την καλλιτεχνική του εξέλιξη χρόνο με τον χρόνο, μέσα από αποσπάσματα και δικές του δηλώσεις. Κείμενα του συντάκτη Hans Werner Holzwarth και της επιμελήτριας και ιστορικού τέχνης Eleanor Nairne μάς συστήνουν έναν θρύλο συνώνυμο της Νέας Υόρκης του 1980.
INSPIRATION
ENTERTAINMENT
NO TIME TO DIE
ΤΉΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΡΏΜΑΝΟΎ
«Η Ιστορία δεν είναι ευγενική με τους ανθρώπους που παίζουν τον Θεό», λέει ο James Bond απευθυνόμενος στον Safin, τον αντίπαλό του στο «No Time to Die», την 25η ταινία του 007, η οποία προβάλλεται λίγο πριν από τη συμπλήρωση 60 ετών από την κυκλοφορία της πρώτης, «Dr. No» (1962), ενάμιση χρόνο μετά την προγραμματισμένη πρεμιέρα (Απρίλιος 2020) και έπειτα από τρεις αναβολές.
Τα γυρίσματά της πραγματοποιήθηκαν στην Τζαμάικα, στα νησιά Φερόε, στη Ματέρα της Ιταλίας, στη Νορβηγία, στη Σκωτία και στο Λονδίνο. Είναι η μεγαλύτερη του franchise, καθώς διαρκεί 163 λεπτά. Με την ολοκλήρωσή της, ο Craig (51 ετών) γίνεται ο τρίτος μεγαλύτερος σε ηλικία που υποδύεται τον Bond, μετά τον Roger Moore (57 ετών) και τον Sean Connery (53 ετών). Όπως και το «Spectre», έτσι και το «No Time to Die» δεν βασίζεται σε ιστορία του Ian Fleming. Η παραγωγή της στοίχισε περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια και είναι η πρώτη του franchise που γυρίστηκε με κάμερα IMAX, καθώς και με κάμερες Panavision 65 χιλιοστών.
ADVERTORIAL
JAMES BOND’S STYLISH CHOICE
District 2002 Edge 1613
O 007, o διασημότερος κινηματογραφικός πράκτορας, εκτός από δυναμικός είναι και ένας μοντέρνος άνδρας, με διαχρονικό στιλ, πιστός στις λεπτομέρειες που τον καθιέρωσαν ως icon. Χαρακτηριστικό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι τα γυαλιά ηλίου. Στο «No Time to Die» o Daniel Craig εμπιστεύεται ξανά τη Vuarnet και επέλεξε δύο: το πρώτο, το «06», δημιουργήθηκε το 1967 και το φόρεσε ο Alain Delon στην εμβληματική γαλλική ταινία «La Piscine» (τρέχων κωδικός 2002). Το δεύτερο είναι το νέο μοντέλο «Edge 1613», που διακρίνεται για τον σύγχρονο σχεδιασμό του. To «06» το βλέπουμε στις σκηνές που γυρίστηκαν στην Jamaica, όπου ο 007 οδηγεί ένα Land Rover Defender, ενώ το «Edge 1613» στη σκηνή στο αεροσκάφος.
Κεντρική Διάθεση
Τ.: + 30 210 32 50 101-2, + 30 210 32 45 530, E: info@sicaras.gr / www.sicaras.gr
INSPIRATION
SOPHISTICATED LUXURY
ΤΉΣ ΚΕΛΛΎΣ ΣΤΑΎΡΟΠΟΎΛΟΎ
Αν υπάρχει ένα σταθερό έμβλημα που να ενσαρκώνει το πνεύμα και την ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης, με όλο το γκλάμουρ, τη γοητεία και την ιδιαιτερότητά της, τότε αυτό είναι το ιστορικό ξενοδοχείο Carlyle. Θεσμός του Upper East Side από την πρώτη στιγμή που άνοιξε, το 1930, το Carlyle έγινε συνώνυμο της πολυτέλειας, του status και του sophistication. Οι σουίτες του έχουν φιλοξενήσει προέδρους και πριγκίπισσες, δούκες και δούκισσες και τους μεγαλύτερους σταρ του Χόλιγουντ. Φέτος, στην ενενηκοστή του επέτειο και με αφορμή την πρόσφατη ανακαίνισή του που υπογράφει ο αναγνωρισμένος designer Tony Chi, κυκλοφορεί αυτή η νέα έκδοση με τίτλο «The Carlyle», που περιλαμβάνει σταθμούς της ιστορίας του και γεγονότα που το καθιστούν ένα σύγχρονο έμβλημα της Νέας Υόρκης. Σε αυτήν διαβάζουμε συνεντεύξεις διάσημων ανθρώπων εμβληματικών στη μακρόχρονη πορεία του, χαζεύουμε αδημοσίευτες φωτογραφίες από το αρχείο του και φτάνουμε στο σήμερα μέσα από πάρτι και γεγονότα της πιο πρόσφατης ιστορίας του. Ένας φόρος τιμής στο ευφάνταστο παρελθόν και στο ολοζώντανο παρόν αυτού του σπουδαίου ξενοδοχείου, που αξίζει να έχουμε στη συλλογή μας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Assouline.
SAVOIR VIVRE
Funeral Savoir Vivre
ΤΟΎ ΧΡΉΣΤΟΎ ΖΑΜΠΟΎΝΉ
Στην πρώτη επικρατούσε απόλυτος τάξις. Στη δεύτερη είχαμε «Χάβρα των Ιουδαίων». Στη μία δεν ακουγόταν «κιχ». Στην άλλη, η επιβεβλημένη σε κάθε νεκρώσιμη τελετή σιγή είχε πάει περίπατο.
Ο λόγος για δύο κηδείες που τελέστηκαν τον Σεπτέμβριο, σε διάστημα ολίγων ημερών, και εξέπεμψαν διαφορετικά μηνύματα πολιτισμού στον πλανήτη, λόγω της οικουμενικότητος των δύο τεθνεώτων, του Jean-Paul Belmondo και του Μίκη Θεοδωράκη.
Προτάσσω το όνομα του δημοφιλούς Γάλλου ηθοποιού, διότι η κηδεία του υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση, σε αντίθεση με τη «δική μας» του εξίσου δημοφιλούς Μίκη Θεοδωράκη. Τι εννοώ; Στον δρόμο για την τελευταία κατοικία του Belmondo δεν ακούσθηκαν ανοίκεια μηνύματα ούτε υπήρξε επιχείρησις κομματικοποιήσεως. Ουδείς παριστάμενος διενοήθη να καθίσει σταυροπόδι και ουδεμία παρισταμένη απετόλμησε να φορέσει φόρεμα ντεκολτέ με γυμνούς βραχίονες.
Επίσης, όλοι ανεξαιρέτως, από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας έως τους ανωνύμους θαυμαστάς του, έκρυψαν τα κινητά τους και δεν τα προέταξαν για να απαθανατίσουν τη στιγμή. Η εικόνα συντρόφου ανωτάτου παράγοντος του δημοσίου βίου, ο οποίος εζήλωσε τη δόξα των παπαράτσι στη Μητρόπολη των Αθηνών, προεκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε όσους παρηκολούθησαν από τηλοψίας τη νεκρώσιμο ακολουθία.
Τέλος, για όσα εγράφησαν και ειπώθηκαν εις βάρος του κορυφαίου μουσικοσυνθέτου, κηλιδώνοντας τη μνήμη του, μόνον μία ρήσις του Αποστόλου Παύλου αρκεί: «Ο αποθανών δεδικαίωται».
Η στιγμή που ο Δημήτρης Μπάσης τραγουδά a cappella έμπροσθεν του τάφου του Μίκη Θεοδωράκη στον Γαλατά Χανίων, έσωσε την τιμή του εγχώριου νεκρού αποχαιρετισμού.
SAVOIR VIVRE
Follow us on Instagram MANCODE Stylish Society
mancodemag
