1/2019 Surowce i Maszyny Budowlane

T E M AT N U M E R U I A L E R T E N E R G E T Y C Z N Y

CENY ENERGII. CZY BĘDZIE DROŻEJ? I dylematy i wyzwania odbiorców energii I system ulg i rekompensat dla przemysłu I minimalizowanie skutków podwyżki cen

Energetyka 2019 > 8

Energooszczędność w branży budownictwa > 24

Obniżka cen energii nie dla każdego > 33

OSIAGNIJ SWOJE '

GÓRNICZE CELE

Polub nas:

/ dresstamachines

Obejrzyj film

W kopalniach fedrujemy w każdych warunkach • Lemiesze o dużej pojemności zaprojektowane by przenosić więcej materiału w krótszym czasie • Masywny ząb zrywaka jednozębnego w połączeniu z bezkonkurencyjną siłą uciągu pozwala zrywać więcej przy każdym przejściu Pełna linia spycharek gąsienicowych od 78 do 536 KM

 Więcej na www.dressta.com

• Doskonała równowaga i stabilność podczas prac na pochyłości • Wspierane przez światową sieć dealerów, którzy nigdy Cię nie zawiodą

info@dressta.com

SPIS TREŚCI

Z ŻYCIA BRANŻY 48 I Doświadczony dozór ruchu to bogactwo przedsiębiorcy Rozmowa z Piotrem Wojtachą, wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego 50 I Krajowa baza zasobowa kruszyw łamanych dla kolejnictwa Barbara Radwanek-Bąk

Fot.: BMP

8 I Energetyka 2019 Henryk Kaliś 18 I Jak zminimalizować skutki podwyżki cen energii elektrycznej?

Mateusz Zajchowski 20 I Wsparcie dla energożerców Wojciech Pławiak 22 I Plan na efektywność Paweł Wieczorek, Wojciech Mokrzycki 24 I Energooszczędność w branży budownictwa Zdzisław Naziemiec 33 I Obniżka cen energii nie dla każdego Jan Sakławski, Magdalena Porzeżyńska 36 I Efektywność energetyczna w CEMEX Polska Jacek Nowosad 40 I Efektywne rozdrabnianie Tomasz Gawenda

4 8 z ż y cia bran ż y

Doświadczony dozór ruchu to bogactwo przedsiębiorcy Rozmowa z Piotrem Wojtachą, wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego 5 8 M A S Z Y N Y I U R Z Ą D Z E N I A Fot.: Kopalnie Dolomitu S.A. w Sandomierzu

T E M AT N U M E R U I A L E R T ENERGETYCZNY

MASZYNY I URZĄDZENIA

OPTYMALIZACJA 72 I Strażnicy Leanu Rozmowa z Krystianem Milewskim i Karolem Czerwińskim, trenerami wewnętrznymi Lean w Trzuskawica S.A. 77 I Małe kroki do dużych zmian Paweł Podsiadło

Jak płuczą w Sandomierzu?

Jarosław Wrona 7 2 O P T Y M A L I Z A C J A Fot.: BMP

54 I LiuGong 877H – ładowarka kołowa z polskiej fabryki LiuGong Dressta Machinery 58 I Jak płuczą w Sandomierzu?

Jarosław Wrona 62 I Recykling materiałów budowlanych i mineralnych Piotr Wodziński, Remigiusz Modrzewski, Katarzyna Ławińska 68 I Co mierzy licznik motogodzin?

Ryszard Chciuk

C E M E N T I WA P N O 80 I Klucz do jakości cementu Paweł Kawalec 86 I By awarii było jak najmniej Emil Stańczyk

KO M U N I K AC JA 90 I Walec konfliktu Joanna Iza Belzyt, Jarosław Badera

P R AWO 94 I Surowcowe luki nowych regulacji Jan Andrzej Stefanowicz

FELIETON 101 I Plany i działania PZPK w 2019 roku Aleksander Kabziński

Strażnicy Leanu Rozmowa z Krystianem Milewskim i Karolem Czerwińskim, trenerami wewnętrznymi Lean w Trzuskawica S.A. SiMB 1/2019 3

O D R E DA KC J I

Wydawca: BMP Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. ul. Morcinka 35 47-400 Racibórz tel./fax 32 415 97 74 tel. 32 415 29 21 32 415 97 93 e-mail: surowce@e-bmp.pl http://www.kieruneksurowce.pl BMP to firma od 25 lat integrująca środowiska branżowe, proponująca nowe formy budowania porozumienia, integrator i moderator kontaktów biznesowych, wymiany wiedzy i doświadczeń. To organizator branżowych spotkań i wydarzeń – znanych i cenionych ogólnopolskich konferencji branżowych, wydawca profesjonalnych magazynów i portali.

S ab i n a S z ew c z y k - Wa j d a redaktor wydania t e l . 3 2 4 1 5 9 7 7 4 w e w. 4 5 t el . kom . 6 0 2 1 1 6 3 1 3 e - m a i l : s ab i n a . w a j d a @ e - b m p. pl

Przemysłowe 10 Years Challenge O

statnio media społecznościowe obiegła bardzo popularna akcja „10 Years Challenge”. Radosna zabawa polegająca na tym, aby zestawić obok siebie zdjęcie z 2009 i 2019 roku. W wyzwaniu uczestniczą miliony ludzi na całym świecie – także osoby popularne – które chwalą się, jak zmieniły się przez ostatnią dekadę. Dlaczego chwalą? Ponieważ zazwyczaj na aktualnych fotografiach wyglądają lepiej niż dziesięć lat temu.

W

sieci krąży jednak obraz, który nie wskazuje zmian na lepsze, a wręcz odwrotnie. To biały niedźwiedź polarny. 10 lat temu – piękny, puszysty, dumnie kroczący po lodowcu. Obecnie – mizerny, skrajnie wychudzony, w otoczeniu ubywającego lodu. Fotografia ta została wykorzystana przez ekologów, aby udowodnić, jak zmieniła się nasza planeta przez zaledwie dekadę i zwrócić uwagę na problemy związane z przeobrażaniem się klimatu. Ekolodzy alarmują – czas działać.

P

olskie zakłady przemysłowe nie pozostają obojętne na ten apel.

W ostatniej dekadzie również przeszły diametralną zmianę. Poczyniły mnóstwo inwestycji związanych z ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych, energochłonności, zmianą technologii wytwarzania na bardziej „zieloną” i za-

4 SiMB 1/2019

stosowaniem przemyślanych rozwiązań technicznych. Jak pisze Zdzisław Naziemiec (s. 24): „Na początku ubiegłego wieku synonimem postępu były dymiące kominy hut i fabryk, (…) zaś początek XXI to poszukiwanie energooszczędnych rozwiązań w każdej dziedzinie”.

O

becnie energooszczędność ważna jest nie tylko ze względu na aspekt ekologiczny, ale także finansowy. Ceny energii bowiem rosną. Jak wygląda sytuacja w polskiej energetyce szczegółowo przedstawia Henryk Kaliś, przewodniczący Forum Odbiorców Energii Elektrycznej i Gazu, prezes Izby Energetyki Przemysłowej i Odbiorców Energii (s. 8).

W

tym numerze „Surowców i Maszyn Budowlanych” szereg specjalistów opisuje sposoby na poprawę efektywności energetycznej i zminimalizowanie skutków podwyżki cen. Jak wszystkie te zmiany wpłyną na polski przemysł? Zobaczymy za dziesięć lat, przy okazji kolejnej edycji wyzwania „10 Years Challenge”.

Rada programowa: dr Jarosław Badera, Wydział Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego prof. dr hab. inż. Artur Bęben Mariusz Dyka, Wydział Rolnictwa, Leśnictwa i Ochrony Środowiska w Starostwie Powiatowym w Gliwicach, Geolog Powiatowy dr hab. inż. Tomasz Gawenda, Katedra Inżynierii Środowiska i Przeróbki Surowców, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie Aleksander Kabziński dr inż. Paweł Kawalec, niezależny ekspert, www.ptkawalec.com prof. dr hab. inż. Wiesław Kozioł, Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego, Akademia Górniczo-Hutnicza dr inż. Łukasz Machniak, Katedra Górnictwa Odkrywkowego, Akademia Górniczo-Hutnicza im.

Stanisława Staszica w Krakowie dr inż. Zdzisław Naziemiec, Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie Paweł Podsiadło, niezależny ekspert, www.leanmining.pl Mariola Stefanicka, Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii Politechniki Wrocławskiej Prezes zarządu BMP Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k.

Adam Grzeszczuk Redaktor naczelny: Przemysław Płonka, przemyslaw.plonka@e-bmp.pl Redaktor wydania: Sabina Szewczyk-Wajda, sabina.wajda@e-bmp.pl Redakcja techniczna: Maciej Rowiński, Marek Fichna Reklama: Jolanta Mikołajec-Piela, jola.mikolajec@e-bmp.pl, Magdalena Widrińska magdalena.widrinska@e-bmp.pl Prenumerata, kolportaż: prenumerata@e-bmp.pl Prenumerata krajowa: Zamówienia na prenumeratę instytucjonalną przyjmuje firma Kolporter Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. Informacje pod numerem infolinii 0801 40 40 44 lub na stronie internetowej http://dp.kolporter.com.pl/ Cena 1 egzemplarza – 23,15 zł + 8% VAT PKWiU: 58.14.12.0 ISSN: 1734-7998 Wpłaty kierować należy na konto: Bank Spółdzielczy w Raciborzu 40 8475 0006 2001 0014 6825 0001 Wykorzystywanie materiałów i publikowanie reklam opracowanych przez wydawcę wyłącznie za zgodą redakcji. Redakcja zastrzega sobie prawo do opracowywania nadesłanych tekstów oraz dokonywania ich skrótów, możliwości zmiany tytułów, wyróżnień i podkreśleń w tekstach. Artykułów niezamówionych redakcja nie zwraca.

Redakcja nie odpowiada za treść reklam.

Niniejsze wydanie jest wersją pierwotną czasopisma Druk: FISCHER Poligrafia Fot. na okładce: 123rf

W obiektywie

L ong R each w S trzegocicach W kopalni Strzegocice należącej do Przedsiębiorstwa Produkcji Kruszywa i Usług Geologicznych KRUSZGEO S.A. firma Bergerat Monnoyeur Sp. z o.o. dostarczyła specjalistyczną koparkę Cat 340F Long Reach, o zasięgu ponad 18 metrów i głębokości kopania wynoszącej ponad 13 metrów.

Podczas XI konferencji Nowoczesne Kopalnie Żwiru i Piasku (22-24 maja 2019 r.) uczestnicy będą mogli zobaczyć inną kopalnię należącą do KRUSZGEO S.A. – Czarną Sędziszowską. Źródło: Bergerat Monnoyeur Sp. z o.o.

Poznaj 5 powodów dlaczego warto wziąć udział w Konferencji Nowoczesne Kopalnie Żwiru i Piasku 2019

SiMB 1/2019 5

z portalu kieruneksurowce . pl

Cementownia WARTA testuje największe wozidło przegubowe

Nowa monografia pod redakcją prof. W. Kozioła

To największe tego typu wozidło na świecie – 639 koni mechanicznych jednorazowo pomoże przewieźć 55 ton materiału, czyli więcej przy efektywniejszym wykorzystaniu paliwa.

Obecnie eksploatowane wozidła mają nośność odpowiednio 39 lub 42 tony. Źródło: wartasa.com.pl

Zaproszenie na IV Seminarium Interdyscyplinarne „Konflikty w gospodarowaniu przestrzenią i zasobami Ziemi”

Wydział Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk o Ziemi O/Górnośląski, Jarosław Badera Zasoby Naturalne zapraszają do udziału w IV Seminarium Interdyscyplinarnym „Konflikty w gospodarowaniu przestrzenią i zasobami Ziemi”, które odbędzie się 17-19 czerwca 2019 r. w Rzucewie k. Pucka pod honorowym patronatem Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.

Tematy wiodące to konflikty społeczno-środowiskowe związane z: • możliwościami rozwoju energetyki atomowej, • odnawialnymi źródłami energii (OZE), w tym energią z wiatru i wody, • gospodarką węglowodorami (wydobycie, przetwórstwo i magazynowanie), • zagospodarowaniem i rewitalizacją terenów eksploatacji bursztynu oraz kruszyw, w szczególności w parkach krajobrazowych i obszarach Natura 2000, • wpływem sektora energetycznego na zdrowie człowieka, • emocjami i kodami językowymi w relacjach międzyludzkich.

W ramach Seminarium planowane są wystąpienia w formie referatów, posterów oraz sesje panelowe, a także wycieczka autokarowa po okolicznych obiektach związanych z tematyką Seminarium.

6 SiMB 1/2019

Ukazała się monografia pod redakcją prof. dr. hab. inż.

Wiesława Kozioła pt. „Wydobycie i produkcja drobnych frakcji kruszyw naturalnych oraz technologie ich zagospodarowania”. Współautorami publikacji są dr hab. inż. Ireneusz Baic, prof. IMBiGS oraz mgr inż. Jarosław Stankiewicz.

Monografia stanowi bogate źródło informacji i analiz o zasobach złóż żwirów i piasków oraz ich wydobyciu w poszczególnych regionach kraju.

Przeprowadzona analiza jest pierwszą próbą parametrycznego określenia w skali kraju i poszczególnych regionów zmian jakości udokumentowanych i eksploatowanych zasobów żwirów i piasków. Wyniki analizy powinny się przyczynić do opracowania dokładniejszych prognoz rynkowych zapotrzebowania i produkcji w Polsce oraz w poszczególnych regionach kruszyw naturalnych, w tym szczególnie kruszyw żwirowo-piaskowych.

Z uwagi na kompleksowe ujęcie problematyki, publikacja jest przeznaczona dla specjalistów zajmujących się wydobyciem, produkcją i zastosowaniem kruszyw naturalnych (geologów, górników, technologów, zarządów kopalń, itp.), a także projektantów, pracowników naukowo-badawczych i studentów kierunków górnictwo i geologia, materiały budowlane, ochrona środowiska. Źródło i fot.: http://www.imbigs.pl/sklep-online

C I E K AW O S T K A

Nowa flota ciężarowa w Czatkowicach.

5 samochodów ciężarowych z naczepami typu cysterna będzie dostarczało sorbenty do oczyszczania spalin w procesie produkcji energii elektrycznej. Od połowy stycznia Kopalnia Wapienia „Czatkowice” dostarcza część swoich produktów, takich jak piaski i mączki wapienne, wykorzystując zakupione ciężarówki. Utworzenie własnej floty transportowej to dla spółki duża oszczędność. Źródło: informacja prasowa

Fot.: 123rf

Fot.: wartasa.com.pl

Cementownia WARTA S.A. testuje pierwsze w Polsce, najnowsze i największe „dziecko” VOLVO w grupie wozideł przegubowych – VOLVO A60H.

z portalu kieruneksurowce . pl

RO Z M A I TO Ś C I

40

%

dróg krajowych w Polsce jest w złym stanie

Z Górażdży do Heidelbergu

W lipcu 2019 roku prezes zarządu Górażdże Cement SA Ernest Jelito obejmie funkcję członka zarządu koncernu HeidelbergCement, jednego z największych na świecie producentów materiałów budowlanych.

Będzie odpowiedzialny za zarządzanie aktywnościami koncernu w regionie Północnej i Wschodniej Europy oraz Centralnej Azji.

Dodatkowo odpowiadał będzie także za centrum technologiczne, badania i rozwój, innowacje i zrównoważony rozwój.

Ernest Jelito to absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej, z Grupą Górażdże związany od 1982 roku. Źródło i fot.: gorazdze.pl

Kopalnia Wapienia Morawica w filmie „Diablo” – polskiej wersji „Szybkich i wściekłych”

18 stycznia na ekrany kin trafił film „Diablo. Wyścig o wszystko” w reżyserii Michała Otłowskiego.

Wiele scen kręcono na terenie województwa świętokrzyskiego m.in. na torze wyścigowym w Miedzianej Górze. W filmie pojawią się także ujęcia z Kopalni Wapienia w Morawicy. Źródło i fot.: https://ckinfo.pl/kopalniawapienia-morawica-w-filmie-diablo

Kwalifikuje się je do gruntownego remontu. Jeszcze gorzej wygląda sytuacja na drogach powiatowych i gminnych.

Eksperci oszacowali koszty niezbędnych remontów na ponad 100 mld zł.

„

Źródło: newsrm.tv

Lean Management jest filozofią zarządzania, elementem kultury przedsiębiorstwa.

W małych firmach zazwyczaj pada takie samo stwierdzenie – u nas nie ma czego zmieniać, wszystko jest dobrze. Tylko nas nie interesuje subiektywna opinia, ale konkrety: liczby i statystyki. Dopóki nie mierzy się procesu, nie można go poprawić.

– Krystian Milewski, Karol Czerwiński, Trzuskawica S.A.

Cementownia Ożarów przedstawia nowego prezesa

Janusz Miłuch w styczniu br. objął stanowisko dotychczas sprawowane przez Andrzeja Ptaka, który z końcem roku przeszedł na emeryturę.

Janusz Miłuch ukończył Inżynierię Chemiczną na Akademii Techniczno-Rolniczej im. J.J. Śniadeckich w Bydgoszczy, a także studia MBA na Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie.

Od roku 1998 związany jest z branżą budowlaną i aktywnie uczestniczy w kształtowaniu jej środowiska.

Nowy prezes będzie kontynuował dotychczasową politykę zrównoważonego rozwoju, gdzie jednym z kluczowych elementów jest stałe podnoszenie standardów bezpieczeństwa. Źródło i fot.: Cement Ożarów

Grupa WKG w 2019 roku podwoi sprzedaż produktów z zakładu mielącego do 0,5 mln ton rocznie i liczy na wzrost udziałów rynkowych

Grupa WKG w 2019 roku rozszerza swoją ofertę na sektor rolniczy, będącym nowym obszarem biznesu. Firma w III kwartale minionego roku rozpoczęła sprzedaż nawozów wapiennych, a z początkiem lutego dołączyła do oferty kredy pastewne, tj. dodatek paszowy będący bogatym źródłem wapnia. Firma w minionym roku zakończyła rozbudowę przemiałowni kamienia wapiennego, której wzrost mocy produkcyjnych umocni pozycję WKG na rynku i pozwoli na szybszą komercjalizację rozwiązań chronionych patentami, będących wynikiem prowadzonych projektów B+R. Podstawą działalności WKG jest przetwarzanie i sprzedaż surowców mineralnych, głównie produktów wapienniczych (kruszonych i mielonych). Grupa wprowadziła do sprzedaży produkty (kredy pastewne) dedykowane nowemu segmentowi: rynkowi rolno-spożywczemu. Źródło: informacja prasowa

SiMB 1/2019 7

T E M AT N U M E R U

I alert energetyczny

Energetyka 2019 Aktualne dylematy i wyzwania a oczekiwania przemysłowych odbiorców energii elektrycznej Henryk Kaliś Forum Odbiorców Energii Elektrycznej i Gazu, Izba Energetyki Przemysłowej i Odbiorców Energii

Fot.: 123rf.com

Niezależnie od wyniku nieustającej dyskusji na temat przyszłości polskiej energetyki, jedno możemy powiedzieć na pewno. Jej finansowanie nadal będzie opierać się o regulacje i systemy wsparcia. Oznacza to, że kluczowe decyzje wciąż będą podejmować politycy pod presją bieżącej sytuacji, bez analizowania skutków wprowadzanych zmian i ich długoterminowych konsekwencji dla funkcjonowania rynku energii.

8 SiMB 1/2019

T E M AT N U M E R U

S

ądzę, że niezależnie od pełnionych funkcji i podmiotów, dla których pracują osoby związane z szeroko rozumianą energetyką, istnieje w ich gronie zgoda co do tego, że najważniejszą zmianą, którą od początku 2018 r. obserwowaliśmy na rynku energii, był gwałtowny wzrost cen energii elektrycznej „czarnej”, notowany w transakcjach zawieranych na TGE (w pierwszej połowie 2018 r). Szczególnie przemysłowi odbiorcy energii elektrycznej z rosnącym niepokojem obserwowali przebieg poszczególnych sesji giełdowych i kolejne wzrosty cen, przy bardzo niskiej płynności transakcji (małe wolumeny obrotu), co rodziło podejrzenie, że indeksy giełdowe służące za podstawę wyceny energii elektrycznej w kontraktach bilateralnych, wyznaczane są w sposób nietransparentny – mający znamiona spekulacji.

Odbiorcy przemysłowi już w kwietniu 2018 r. (w reakcji na pierwszą falę wzrostów) skierowali do instytucji odpowiedzialnych za transparentność procesów gospodarczych w Polsce pisma z prośbą o wyjaśnienie przyczyn zaistniałej sytuacji. Wskazywali w nich na negatywne skutki wzrostu cen energii elektrycznej dla energochłonnych branż polskiego przemysłu, podkreślając jednocześnie, że utrzymanie konkurencji na rynku energii elektrycznej oraz zachowanie jego transparentności i przejrzystości, to gwarancje rzetelnej wyceny energii elektrycznej.

Na apele środowisk przemysłowych zareagował Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, który w lipcu 2018 r. wszczął postępowanie wyjaśniające dotyczące transakcji zawieranych na TGE, natomiast w grudniu 2018 r. rozpoczął kolejne, dotyczące kształtowania się cen energii elektrycznej w kontraktach na 2019 r. W grudniu 2018 r. Prezes URE złożył również zawiadomienie do prokuratury w związku z możliwością manipulacji cenami energii elektrycznej na TGE. Na wzrost cen energii elektrycznej zareagował również minister energii, który 30 lipca 2018 r. zapo-

I

alert energetyczny

wiedział podwyższenie obliga giełdowego do 100%, a w sierpniu 2018 r. przedstawił stosowny projekt nowelizacji ustawy Prawo energetyczne. Niestety, w toku prac legislacyjnych usunięto z niego część przepisu przejściowego, który stanowił, że 100% obligo stosuje się również do umów sprzedaży energii elektrycznej zawartych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, pomiędzy przedsiębiorstwami energetycznymi będącymi częścią tego samego przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, dla energii której fizyczna dostawa nastąpi po dniu 31 grudnia 2018 r. Ponadto w ustawie o giełdach towarowych wprowadzono zapisy, które pozwalają przedsiębiorstwom energetycznym, będącymi członkami TGE, na zawieranie transakcji w imieniu podmiotów z tej samej grupy kapitałowej bez uzyskiwania zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego (KNF) na działalność maklerską, co oznacza możliwość zawierania transakcji przez jeden podmiot mający dostęp do informacji o obu stronach transakcji, będący poza nadzorem KNF. Ostatecznym skutkiem opisanej wyżej sytuacji było wprowadzenie przez polski rząd Ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, jako reakcji na niezadowolenie społeczne i powszechnie podnoszone obawy o negatywne skutki, jakie rosnące ceny energii elektrycznej przyniosą naszym obywatelom i całej gospodarce.

Przepisy ustawy wprowadziły rozwiązania, o które przemysłowi odbiorcy energii elektrycznej starania czynili od lat: zmniejszenie stawki podatku akcyzowego z 20 do 5 zł/MWh oraz obniżenie o 95% wysokość opłaty przejściowej. Głównym celem wprowadzenia ustawy było zamrożenie cen energii elektrycznej obowiązujących w 2019 r., na poziomie taryf i cenników sprzedawców, które obowiązywały 31 grudnia 2018 r., oraz cen w realizowanych w 2019 r. kontraktach bilateralnych na poziomie z dnia 30 czerwca 2018 r., przy Rys. 1 Struktura produkcji energii elektrycznej w Polsce w 2018 r.

(GWh/rok)

SiMB 1/2019 9

T E M AT N U M E R U

I alert energetyczny

Rys. 2 Import energii elektrycznej do Polski w 2018 r.

czym sprzedawcy zostali zobowiązani do skorygowania ww. cen do 30 marca 2019 r. z mocą od 1 stycznia 2019 r.

Na zmniejszeniu podatku akcyzowego polscy odbiorcy zaoszczędzą 1,85 mld zł, na spadku opłaty przejściowej 2,24 mld zł, a środki na pokrycie różnicy cen w cennikach i kontraktach mają pochodzić ze sprzedaży 55,8 mln niewykorzystanych przez sektor energetyczny uprawnień do emisji CO2.

Pomimo zapowiedzi przedstawicieli rządu wskazujących, że praktyczne wątpliwości związane z wdrożeniem uchwalonych w błyskawicznym tempie regulacji zostaną doprecyzowane poprzez wydanie do nich przepisów wykonawczych, nadal nie jest publicznie znany kształt rozporządzenia w tej sprawie, nie są też znane rezultaty prac powołanego przez ministra, zarządzeniem z dnia 9 stycznia 2019 r., Zespołu do spraw wdrożenia rozwiązań funkcjonalnych dla odbiorców energii elektrycznej. Do udziału w jego pracach nie zostali zaproszeni przedstawiciele przemysłowych odbiorców energii elektrycznej.

Tymczasem zakłady przemysłowe to nie tylko końcowi odbiorcy energii elektrycznej, to również w większości przedsiębiorstwa energetyczne prowadzące działalność w zakresie obrotu i dystrybucji energii elektrycznej.

W konsekwencji nastąpiło niedopuszczalne zróżnicowanie wiedzy na temat wdrażania nowych przepisów, w gronie różnych uczestników rynku energii. Tylko przedstawiciele wybranej grupy przedsiębiorstw energetycznych mieli możliwość uzyskiwania bezpośrednio od przedstawicieli Ministerstwa Energii i Urzędu Regulacji Energetyki (członków ministerialnego zespołu) informacji dotyczących właściwego wywiązywania się z nowych obowiązków regulacyjnych. Taka sytuacja różnicuje w sposób istotny warunki, w jakich poszczególne

10 SiMB 1/2019

podmioty podejmują kluczowe decyzje biznesowe oraz ich możliwości zarządzania ryzykiem.

W gronie przemysłowych odbiorców energii elektrycznej bez odpowiedzi pozostawiono cały szereg wątpliwości spowodowanych wprowadzeniem ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw. Należy podkreślić, że sytuacja ta nie jest komfortowa, a co więcej, ma niewiele wspólnego z transparentnym rynkiem czy równouprawnieniem podmiotów w nim uczestniczących.

Wsparcie dla energetyki systemowej Sytuacja, w jakiej znalazł się Rynek Energii Elektrycznej po wprowadzeniu administracyjnej regulacji cen, rodzi szereg pytań natury podstawowej. Czy wrażliwe na wahania cen energii elektrycznej duże zakłady przemysłowe są na energetykę systemową skazane, czy może mają jakąś alternatywę? Czy upolityczniona energetyka jest w stanie długofalowo spełniać uzasadnione oczekiwania polskiego przemysłu, czy może zakłady przemysłowe powinny budować własne źródła energii?

Czy energetyka systemowa może zaoferować polskim odbiorcom przemysłowym ceny energii elektrycznej porównywalne z uzyskiwanymi przez konkurencję – by krajowi producenci mogli lokować swoje produkty na rynkach europejskim i światowym, czy może jednocześnie zapewnić bezpieczeństwo energetyczne (gwarancje ciągłości dostaw), by zakłady przemysłowe mogły spokojnie i bezpiecznie produkować?

Energetycy twierdzą, że właśnie w tym celu wprowadzono w Polsce Rynek Mocy. Uzyskane na aukcjach na lata 2021, 2022 i 2023 ceny (odpowiednio 240,32; 198,00 i 202,99 zł/MW/rok), potwierdziły wysokość

T E M AT N U M E R U

I

alert energetyczny

Rys. 3 Ceny hurtowe energii elektrycznej w Polsce, krajach Europy Środkowej i krajach bałtyckich

szacowanych przez odbiorców przemysłowych średnich kosztów jednostkowych Rynku Mocy na poziomie 45 zł/MWh. Środki finansowe przeznaczone na wypłatę wynagrodzenia dla jednostek rynku mocy za wykonywanie obowiązków mocowych będą pochodziły z tzw. opłaty mocowej. W praktyce mogą się one okazać wyższe od szacunkowych, bo opłata ta będzie pobierana tylko w określonych godzinach doby.

Szczegółowy sposób jej pobierania zostanie określony w rozporządzeniu wydanym przez ministra energii.

Odbiorcy przemysłowi, których charakteryzuje stabilne zużycie energii elektrycznej i którzy nie będą mieli możliwości przesuwania swojej produkcji poza godziny poboru opłaty mocowej, mogą być zmuszeni do ponoszenia znacznie większych, niż oszacowane, kosztów.

Jak na razie, pomimo toczącego się przed KE postępowania notyfikacyjnego, nie udało się uzyskać akceptacji dla wprowadzenia obniżki opłaty mocowej adresowanej właśnie do odbiorców przemysłowych.

Jej celem byłaby ochrona przedsiębiorstw szczególnie obciążonych finansowaniem rynku mocy przed utratą konkurencyjności. Opłata mocowa stanowi bowiem kolejne (po obowiązkach finansowania systemu poprawy efektywności energetycznej, systemów wsparcia OZE – certyfikatowego i aukcyjnego – oraz aukcyjnego systemu wsparcia wysokosprawnej kogeneracji) obciążenie finansowe nakładane na polskich odbiorców przemysłowych.

Tak więc, za olbrzymie pieniądze będziemy wspierać energetykę systemową opartą o elektrownie opalane węglem brunatnym, węglem kamiennym, gazem i biomasą. Nie podejmując dyskusji na temat bardziej lub mniej realnych alternatyw dla cieplnej

energetyki systemowej, spróbujmy odpowiedzieć na zadane wcześniej pytanie.

Oczywiście energochłonne zakłady przemysłowe mogą wybudować własne źródła wytwórcze i pokryć produkcją własną swoje zapotrzebowanie na energię elektryczną, tak jak pokrywają zapotrzebowanie na ciepło do celów technologicznych. Spowodowałoby to jednak zmniejszenie zapotrzebowania na energię systemową o około 30 TWh/rok, a w konsekwencji wzrost jednostkowych kosztów jej produkcji i dostawy do pozostałych grup odbiorców. Nie byłaby to dobra sytuacja ani dla energetyków, ani dla rządzących, a z pewnością nie dla obywateli – wyborców. Chyba najwyższa pora uświadomić sobie, że efektywny, nowoczesny, innowacyjny, stosujący najnowsze technologie, często od lat wytwarzający swoje produkty w obiegu zamkniętym, polski przemysł, to najważniejsze aktywo nie tylko energetyki, ale również całej polskiej klasy politycznej.

A co z efektywnością, co z troską o środowisko naturalne, jak pogodzić te aspekty z koniecznością utrzymywania cieplnej energetyki systemowej?

Produkcja energii elektrycznej w Polsce w 2018 r. wyniosła 185 534 GWh – z czego 47% pochodziło z węgla kamiennego, 29% z węgla brunatnego i zaledwie 1,4% z gazu ziemnego. Odnawialne źródła energii we wszystkich technologiach, w energetyce zawodowej, przemysłowej i niezależnej łącznie, wyprodukowały w 2018 r. 24 339 GWh, czyli około 13% krajowej produkcji, z czego 14 336 GWh, czyli prawie 8%, stanowią wiatraki, a jedynie 304 GWh wyprodukowała fotowoltaika.

Liczby są nieubłagane, udział energii elektrycznej wyprodukowanej w Polsce w elektrowniach cieplnych zawodowych i przemysłowych wyniósł w 2018 r. aż 83%.

SiMB 1/2019 11

T E M AT N U M E R U

I alert energetyczny

• gazu ziemnego: 1 207 tys. m3, • biomasy: 3 116 tys. ton.

Ilość energii cieplnej produkowanej równolegle z energią elektryczną, która została w 2018 r. wprowadzana do atmosfery poprzez chłodnie kominowe lub ogrzewała wodę w polskich rzekach/zbiornikach wodnych, w elektrowniach cieplnych: • na węgiel kamienny: 454 982 TJ/rok, • na węgiel brunatny: 321 470 TJ/rok, • na gaz ziemny: 20 476 TJ/rok, • na biomasę: 23 307 TJ/rok.

RAZEM: 820 235 TJ/rok.

Rys. 4 Giełdowe ceny energii elektrycznej w Polsce, Danii, Belgii, Hiszpanii, Holandii, Włoszech, Nordpool

Efektywność wykorzystania paliw pierwotnych w polskiej energetyce Sprawność produkcji energii elektrycznej w elektrowniach cieplnych wyniosła w 2018 r.: • dla węgla kamiennego 39%, • dla węgla brunatnego 38%, • dla gazu ziemnego 46%, • dla biomasy 32%.

Czas wykorzystania mocy zainstalowanej w polskiej energetyce wyniósł w 2018 r. dla elektrowni: • na węgiel kamienny: 4 309 h/rok, • na węgiel brunatny: 6 037 h/rok, • na gaz ziemny: 5 542 h/rok, • na biomasę: 4 504 h/rok, • wiatrowych zawodowych: 2 365 h/rok, • wiatrowych niezależnych: 2 481 h/rok, • słonecznych: 546 h/rok.

Zużycie paliw pierwotnych w polskiej energetyce w elektrowniach cieplnych wyniosło w 2018 r.: • węgla kamiennego: 33 756 tys. ton, • węgla brunatnego: 64 410 tys. ton,

Rys. 5 Produkcja/zużycie energii elektrycznej w Polsce 2018 r.

12 SiMB 1/2019

Przytoczone powyżej dane wskazują wyraźnie, że co prawda w polskich warunkach nie ma i szybko nie będzie realnej alternatywy dla wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach cieplnych, to ilość spalanych paliw pierwotnych oraz poziom marnotrawstwa energii cieplnej towarzyszącej produkcji energii elektrycznej w systemowych elektrowniach kondensacyjnych skłania do refleksji.

Dla porównania, krajowe zużycie ciepła w parze i ciepłej wodzie w 2017 r. wyniosło w Polsce 303 800 TJ, tj. zaledwie 37% ilości ciepła traconego rocznie w elektrowniach cieplnych.

W tym kontekście na nieuzasadnioną wygląda zmiana wprowadzona ustawą o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, polegająca na ograniczeniu wsparcia dla efektywnej energetycznie produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu z ciepłem, poprzez warunkowanie jego wysokości ilością energii cieplej, wprowadzanej do komunalnych sieci ciepłowniczych.

Weryfikacji wymaga również „Krajowy plan działań dotyczący efektywności energetycznej dla Polski”, który poprawę efektywności energetycznej upatruje

T E M AT N U M E R U

I

alert energetyczny

Rys. 6 Ceny referencyjne dla instalacji OZE w zł/MWh

w ograniczaniu energochłonności gospodarki, czyli inwestycjach w przemyśle, ciepłownictwie i końcowym wykorzystaniu energii. Zmian wymaga ponadto system wsparcia poprawy efektywności energetycznej, który w założeniach przemyślany, w praktyce okazał się podatny na cały szereg barier natury administracyjnej.

Bilans produkcji energii elektrycznej z jej z użyciem w 2018 r. – znaczenie importu Przemysł oczekuje istotnego, z punktu widzenia wpływu na kształtowanie krajowych cen energii elektrycznej, importu z zagranicy (na poziomie nie mniejszym niż 15%). W szczególności dotyczy to możliwości zawierania kontraktów terminowych bezpośrednio z zagranicznymi wytwórcami, oraz zakupu energii elektrycznej na europejskich giełdach energii.

Przemysł nie jest zainteresowany rozwojem jedynie rynków krótkoterminowych, które służą głównie potrzebom bieżącego bilansowania Krajowych Systemów Elektroenergetycznych. Zniesienie ograniczeń technicznych i infrastrukturalnych w tym zakresie wpłynie na obniżenie cen energii dla odbiorców końcowych w Polsce oraz pozwoli na ograniczenie monopolu krajowych wytwórców, wpływając na racjonalizację ich rynkowych zachowań.

Tworzenie takich możliwości służy budowaniu wspólnego europejskiego rynku energii, co prowadzi do wyrównywania kosztów produkcji przemysłowej i uczciwej konkurencji w ramach UE. Stabilizuje również krajowy system elektroenergetyczny zwłaszcza tam, gdzie brakuje źródeł wytwórczych, a infrastruktura energetyczna jest niewystarczająca. Aktualnie Polska posiada czynne połączenia transgraniczne z Niemcami, Czechami, Słowacją, Litwą, Szwecją, a także z Ukrainą.

Za sukces należy uznać fakt, że po latach wspólnych starań pracowników URE i PSE S.A. udało się

odblokować handel energią elektryczną z Niemcami poprzez przywrócenie do pracy wyposażonego w przesuwniki fazowe połączenia Krajnik-Vierraden oraz rozdzielenie rynków energii Niemiec i Austrii, traktowanych przez lata jako jedna strefa cenowa.

W efekcie ograniczono tzw. „przepływy kołowe” energii produkowanej w niemieckich elektrowniach do Austrii i udostępniono połączenia transgraniczne Polska-Niemcy dla wymiany handlowej. Dzięki temu zmianie uległ bilans energii elektrycznej importowanej/eksportowanej do Niemiec, Czech i Słowacji, co spowodowało, że Polska z eksportera (2,6 TWh w 2017 r.) stała się w roku 2018 importerem energii elektrycznej (0,7 TWh).

W 2018 r. Polska importowała energię elektryczną również z Ukrainy (linią 220 kV Dobrotwór-Zamość udało się sprowadzić 1,4 TWh).

Nie bez znaczenia dla wielkości importu jest oczywiście fakt, że Polska kolejny rok z rzędu była najdroższym rynkiem energii elektrycznej nie tylko w tej części Europy.

Dzięki konsekwentnie prowadzonej polityce energetycznej Polska stała się również liderem cenowym w gronie najlepiej rozwiniętych gospodarczo krajów UE. Wykres na rys. 5 prezentuje bilans energii elektrycznej wyprodukowanej w krajowych źródłach wytwórczych i zaimportowanej oraz jej krajowe zużycie powiększone o eksport.

W 2018 r. ilość energii elektrycznej produkowanej i będącej przedmiotem wymiany transgranicznej, przekroczyła 200 TWh.

Wsparcie dla rozwoju energetyki odnawialnej w Polsce Energia elektryczna wytworzona w OZE korzysta w Polsce z czterech systemów wsparcia: • obowiązku zakupu zielonych certyfikatów,

SiMB 1/2019 13

T E M AT N U M E R U

I alert energetyczny

Rys. 7 Produkcja energii elektrycznej w instalacjach OZE korzystających z systemu certyfikatowego w 2018 r. (MWh)

• obowiązku zakupu błękitnych certyfikatów, • uprawnienia do sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w OZE dla mikroinstalacji, małej instalacji i instalacji OZE o mocy nie mniejszej niż 500 kW i nie większej niż 1 MW, • aukcyjnego systemu wsparcia.

Rys. 8 Koszt certyfikatów wydanych producentom energii elektrycznej w OZE korzystających z systemu w 2018 r.

Ceny referencyjne, po jakich może zostać sprzedana energia elektryczna z OZE na aukcjach w danym roku kalendarzowym, określa minister energii w drodze rozporządzenia, ustalając jednocześnie okres, w jakim uprawnienie do takiej formy sprzedaży przysługuje.

Ceny referencyjne służą również do wyliczania ceny sprzedaży energii elektrycznej z OZE wyprodukowanej w małej instalacji, w mikroinstalacji i w instalacji o mocy nie mniejszej niż 500 kW i nie większej niż 1 MW, sprzedawcy zobowiązanemu albo innemu podmiotowi, po stałej cenie, która wynosi 90% ceny referencyjnej. Roczny koszt tej formy wsparcia to około 10 mln PLN. Charakterystyka obowiązku zakupu „zielonych” certyfikatów: • moc zainstalowana w instalacjach OZE korzystających z systemu certyfikatowego wyniosła na koniec 2018 r. 8 593 MW, • roczna produkcja energii elektrycznej w tych instalacjach potwierdzona wydaniem „zielonych” certyfikatów wyniosła 13 856 GWh,

• roczny przychód instalacji OZE z systemu certyfikatowego to 1 602 mln zł, • roczny koszt systemu certyfikatowego dla odbiorców, wynikający z poziomu obowiązków oraz cen „zielonych” i „błękitnych” certyfikatów to 2 638 mln zł, • średni jednostkowy koszt wynikający z ilości wydanych certyfikatów przeliczony na 1 MWh to 19,7 zł/MWh, • przychody wytwórców energii elektrycznej w OZE, korzystających z systemu certyfikatowego w 2018 r. osiągnęły poziom 450 zł/MWh, • koszt energii elektrycznej, wytworzonej w OZE przez wytwórców korzystających z systemu certyfikatowego w 2018 r. przekroczył poziom 300 zł/MWh. Pokazany na wykresach wzrost cen certyfikatów OZE, który wystąpił pomimo nadmiaru tych certyfikatów na rynku, był możliwy dzięki: • metodyce wyliczania wysokości opłaty zastępczej jako iloczynu 125% rocznej ceny średnioważonej praw majątkowych notowanych na TGE od dnia wejścia w życie ustawy o OZE: „zielonych” oraz „błękitnych”, wytworzonej od dnia wejścia w życie rozdziału 4 ustawy o OZE, przy czym wysokość opłaty zastępczej nie może przekroczyć 300,03 zł/ MWh, • zapisom znowelizowanej ustawy o OZE, z których wynika, że podmioty zobowiązane nie mogą korzystać z „opłaty zastępczej” i muszą realizować obowiązek zakupu certyfikatów OZE poprzez uzyskanie i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia w przypadku, gdy którakolwiek z średnioważonych cen certyfikatów („zielonych” lub „błękitnych”) będzie niższa od wartości jednostkowej opłaty zastępczej wyliczonej w sposób wskazany powyżej.

Jeśli powyższe zapisy nie ulegną zmianie, to granicą wzrostu ceny „zielonych” certyfikatów będzie 240 zł/MWh.

Charakterystyka systemu aukcyjnego Od 2016 r. Prezes URE ogłosił 23 aukcje, 4 w roku 2016, 6 w roku 2017 i 13 w roku 2018, z czego przeprowadzono tylko 11, 12 aukcji nie odbyło się z powodu braku ofert ze strony wytwórców OZE: • średnioważona cena uzyskana na aukcjach w 2016 r.: 400, 50 zł/MWh, • średnioważona cena uzyskana na aukcjach w 2017 r.: 372, 70 zł/MWh, • średnioważona cena uzyskana na aukcjach w 2018 r.: 253, 20 zł/MWh, Ceny uzyskane na aukcji: • biogaz rolniczy, aukcja dedykowana: 503,69 zł/ MWh,

14 SiMB 1/2019

T E M AT N U M E R U

I

alert energetyczny

Rys. 9 Przychody instalacji OZE – cena „zielonych” certyfikatów i cena energii „czarnej”

Rys. 10 Koszt jednostkowy energii elektrycznej z instalacji OZE dla odbiorcy końcowego, system certyfikatowy

• biogaz rolniczy, aukcja wspólna z wiatrem i fotowoltaiką: 353,78 zł/MWh, • instalacje niskoemisyjne z czasem wykorzystania mocy > 3505 h/rok, aukcja dedykowana: 372 zł/ MWh, • fotowoltaika, aukcja dedykowana: 372 zł/MWh, • w przypadku biogazu rolniczego, przeprowadzenie aukcji wspólnej spowodowało obniżenie uzyskanej ceny z 503,69 do 353,78 zł/MWh, • fotowoltaika i wiatrowa, moc > 1 MW, aukcja wspólna: - średnia: 196,17 zł/MWh, - minimalna: 157,80 zł/MWh, - maksymalna: 196,17 zł/MWh,

• fotowoltaika i wiatrowa, moc ≤ 1 MW, aukcja wspólna: - średnia: 352,34 zł/MWh, - minimalna: 288,99 zł/MWh, - maksymalna: 364,99 zł/MWh, • biogaz z wysypisk odpadów, oczyszczalni ścieków, termicznego przekształcania odpadów, aukcja wspólna: 353,78 zł/MWh, • biogaz rolniczy, aukcje dedykowane: - moc > 1 MW: 505,15 zł/MWh, - moc ≤ 1 MW: 565,18 zł/MWh, • biopłyny, wodne, geotermia, wiatr na morzu; moc > 1 MW: 464,34 zł/MWh.

SiMB 1/2019 15

T E M AT N U M E R U

I alert energetyczny

Rys. 11 Pokrycie krajowego zapotrzebowania odbiorców końcowych energią elektryczną zakontraktowaną na aukcjach OZE w %

Rys. 12 Pokrycie krajowego obowiązku produkcji energii elektrycznej w OZE przez systemy: certyfikatowy i aukcyjne (MWh/rok)

System aukcyjny, który miał być dominujący w polskim systemie wspierania rozwoju OZE, jak na razie ma znaczenie marginalne. Obrazuje to wykres (rys. 11), który podaje procentowe pokrycie krajowego zapotrzebowania na energię elektryczną odbiorców końcowych, energią zakontraktowaną dotąd na aukcjach, do 2035 r.

Nadal dominują najbardziej kosztowne dla odbiorców systemy certyfikatów: • „zielonych”, dla energii elektrycznej ze źródeł innych niż wykorzystujące biogaz rolniczy, • „błękitnych” dla energii elektrycznej z biogazu rolniczego.

Dla osiągnięcia celu kolejnych nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii niezbędne jest jak najszybsze zorganizowanie aukcji migracyjnych i włączenie instalacji innych niż przemysłowe do Sytemu Aukcyjnego.

Akceptowanie przychodów na poziomie 450 zł/ MWh, w znacznej części przestarzałej i mało efektywnej energetyce wiatrowej (zawodowej i niezależnej), którą charakteryzują czasy wykorzystania mocy zainstalowanej wynoszące średnio odpowiednio 2 365 h/rok i 2 481 h/rok, nie znajduje uzasadnienia i nie

16 SiMB 1/2019

jest zgodne z interesem polskich obywateli, jak również polskiej gospodarki.

Oczekiwania odbiorców przemysłowych dotyczące modyfikacji systemów wsparcia OZE Włączenie w system finansowania inwestycji w nowe źródła OZE (jako jednej z form realizacji obowiązku), długoterminowych umów zakupu energii elektrycznej zawieranych bezpośrednio pomiędzy wytwórcami OZE i odbiorcami przemysłowymi.

Wprowadzenie: • możliwości wywiązywania się z obowiązków OZE poprzez zakup energii od producentów w OZE, którzy: (a) nie posiadają koncesji, (b) nie korzystają z systemów wsparcia, (c) nie figurują w rejestrze wytwórców OZE, (d) wprowadzają wyprodukowaną energię elektryczną bezpośrednio do sieci elektroenergetycznych zakładów przemysłowych, lub poprzez produkcję własną – AUTOPRODUKCJĘ, • obowiązku potwierdzania ilości wyprodukowanej na określonych wyżej zasadach energii elektrycznej w OZE, przez OSD/OSP, • możliwości korzystania ze zwolnienia energii elektrycznej wyprodukowanej w OZE, z podat-

T E M AT N U M E R U

ku akcyzowego, podmiotom nieposiadającym koncesji.

alert energetyczny

nie niezbędna jest poprawa efektywności wykorzystywania środków, którymi system dysponuje, oraz przeznaczanie ich głównie na budowę nowoczesnych, efektywnych energetycznie instalacji zdolnych do produkcji energii elektrycznej po niskich kosztach.

Ważnym elementem usprawnienia tego systemu jest przeprowadzenie aukcji migracyjnych i wymuszenie przechodzenia instalacji nieefektywnych i przestarzałych z kosztownego systemu certyfikatowego na system aukcyjny.

Wielkość rocznej produkcji energii elektrycznej w źródłach systemowych na węgiel kamienny i brunatny wskazuje wyraźnie, że niezależnie od rosnących kosztów polityki klimatycznej, źródła te długo jeszcze będą podstawą funkcjonowania Krajowego Systemu Elektroenergetycznego Polski, bo po prostu nie ma dla nich alternatywy. Transformacja energetyki zawodowej na niskoemisyjną to proces, który należy intensywnie prowadzić, ale jego efekty będziemy mogli odczuć dopiero za kilka lat.

O tym, czy energetyka systemowa będzie nadal najważniejszym partnerem polskiego przemysłu, zadecyduje oferta, jaką będzie w stanie zaproponować dużym zakładom produkcyjnym.

8 593 MW z OZE Moc zainstalowana w instalacjach OZE korzystających z systemu certyfikatowego wyniosła na koniec 2018 r. 8 593 MW

Fot.: 123rf.com

Zmiany w ustawie o OZE umożliwiające zakładom przemysłowym produkującym energię elektryczną w instalacjach OZE i zużywającym tę energię na potrzeby własne, korzystanie z systemu wsparcia poprzez rezygnację z obowiązku wprowadzania energii elektrycznej do sieci KSE i sprzedaży tej energii odbiorcom końcowym.

Korektę zapisów obowiązującej ustawy o OZE tak, by umożliwić realizację obowiązku zakupu certyfikatów OZE poprzez wnoszenie opłat zastępczych, w celu ustabilizowania ich cen na akceptowalnym poziomie.

Tworzenie warunków do przechodzenia instalacji OZE, za wyjątkiem instalacji przemysłowych, na system aukcyjny tak, by możliwe było zwiększanie produkcji energii elektrycznej w OZE na warunkach Aukcji Nr AZ/6/2018.

I

*** Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że pojawiające się od jakiegoś czasu głosy, z których wynika, jakoby konkurencyjność polskiego przemysłu mogli uratować producenci energii odnawialnej, nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości.

Jedna aukcja nr: AZ/6/2018, na której uzyskano średnią cenę 196,18 zł/MWh, wskazuje jedynie kierunek zmian, w jakim winien ewoluować system wsparcia dla energii produkowanej w OZE. Ewident-

SiMB 1/2019 17