9/12/2013
Τι μπορεί να συμβεί σε μια απλή επίσκεψη στη Δεινοσαύρια; Το ευφάνταστο Β3 του σχολείου μας παρουσιάζει το πρώτο του παραμύθι | Επιμέλεια: Μαριλία Κωστάκη
Β3 1ΟΥ
ΔΗΜ. ΣΧΟΛ ΓΑΖΙΟΥ
ΕΝΑΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
Ζούσε
κάποτε
σε
ένα
μουσείο
με
το
όνομα
Δεινοσαύρια
ένας
Κορυθόσαυρος κόκκινος όπως η φωτιά, με κίτρινες έντονες λεπτομέρειες και μαύρες ρίγες. Το σώμα του ήταν βαρύ και μεγάλο σαν σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τα δυο του πίσω πόδια ήταν χοντρά, σαν κορμοί δέντρων, ενώ τα μπροστινά του πόδια ήταν λεπτότερα για να τον βοηθούν να φτάνει τα φύλλα των τεράστιων δέντρων. Στο κεφάλι του είχε ένα κίτρινο τσουλούφι που του χρησίμευε για να επικοινωνεί με τους άλλους κατοίκους του μουσείου. Η μαμά του, από τότε που ήταν μωρό Κορυθοσαυράκι, του έλεγε να μη φύγει
ποτέ
από
κοντά
της
γιατί
υπήρχαν
πολλοί
κίνδυνοι,
απειλητικός, σαρκοφάγος Τυρέξ.
Μάνος Σαρχιανάκης: ο Κορυθόσαυρος στη Δεινοσαύρια
όπως
ο
Μια μέρα τη Δεινοσαύρια επισκέφτηκε ένα σχολείο. Τότε ο μικρός Κορυθόσαυρος αγνόησε τις συμβουλές της μαμάς του και με ένα δυνατό χτύπημα της μεγάλης, βαριάς ουράς του, έσπασε το φράχτη κι ακολούθησε τα παιδιά.
Άννα Σαριδάκη: Επίσκεψη του σχολείου στο μουσείο
Περπατώντας, έφτασε σε μια αίθουσα του μουσείου που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Εκεί αντίκρισε ένα εκπληκτικό θέαμα και θαμπώθηκε: δεκάδες δεινόσαυροι, μεγάλοι και μικροί, στέκονταν μπροστά του! Άθελά του έβγαλε ένα μουγκρητό θαυμασμού και τότε τα παιδιά γύρισαν πίσω τους και… κοκάλωσαν. Έμειναν άφωνα απ’ το φόβο τους για δέκα δευτερόλεπτα κι αμέσως μετά άρχισαν να σκορπίζονται ουρλιάζοντας: «Βοήθεια! Βοήθεια!». Οι υπάλληλοι έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει και είδαν τον δεινόσαυρο να περπατά, με βαριά βήματα, προς το μέρος τους.
Μηνάς Λεμονάκης: Ο Κορυθόσαυρος γρυλίζει
Τότε
έγινε
κάτι
απίστευτο:
ο
Κορυθόσαυρος
άρχισε
να
χορεύει
τσιφτετέλι και τότε όλοι έπεσαν κάτω απ’ τα γέλια! Αμέσως μετά άρχισαν όλοι να χορεύουν μαζί.
Ειρήνη Καρουζάκη: ο Κορυθόσαυρος χορεύει
Μαριλένα Σταματάκη: ο Κορυθόσαυρος χορεύει τσιφτετέλι
Δημήτρης Κηπαράκης: χορεύουν όλοι μαζί
Ειρήνη Καλλέργη: χορεύουν όλοι μαζί τσιφτετέλι
Ένα κοριτσάκι πλησίασε χωρίς να φοβάται τον Κορυθόσαυρο και του είπε: -Γεια σου, διασκεδαστικέ δεινόσαυρε! Πώς σε λένε; -Γεια σου κι εσένα!, είπε ο Κορυθόσαυρος χαμογελώντας. Με λένε Κορυθόσαυρο. Κανένας, ως τώρα, δεν μου έχει δώσει όνομα…
Ερίσα Μεζίου: ένα κοριτσάκι πλησιάζει τον Κορυθόσαυρο
-Λυπάμαι πολύ! Θα σου άρεσε να σου δώσω εγώ ένα όνομα, να γίνω… η νονά σου; -Θα το ήθελα πολύ!!, είπε ο Κορυθόσαυρος ενθουσιασμένος. -Τότε θα σε πούμε… θα σε πούμε… θα σε πούμε Σταύρο! Σταύρο Κορυθόσαυρο! Πώς σου φαίνεται; -Τέλειο! Νομίζω πως μου ταιριάζει πραγματικά! Αλήθεια, νονά, εσένα πώς σε λένε;
Στέλιος Δερμιτζάκης: και το όνομα αυτού… Σταύρος
-Α! ναι! Το ξέχασα! Με λένε Μαριλένα. Και αυτοί είναι οι φίλοι μου: η Αγγελική, η Αναστασία, η Άννα, η Βαγγελιώ, ο Βασίλης, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, οι δύο Ειρήνες, η Ερίσα, ο Μάνος, ο Μηνάς, ο Νίκος, ο Σοφοκλής, ο Στέλιος και η Χαρά! Και αυτή εκεί πίσω, που τρέμει, είναι η δασκάλα μας, η Μαριλία. Ε, ελάτε πιο κοντά, παιδιά! Μη φοβάστε! Είναι καλός δεινόσαυρος ο Σταύρος, είπε η Μαριλένα χαρούμενη.
Χαρούλα Χατζή: συστάσεις
Τα παιδιά πλησίασαν τώρα πια χωρίς να φοβούνται και όλοι μαζί συνέχισαν την περιήγησή τους στο χώρο.
Αγγελική Ναυπλιώτη: συνεχίζουν την περιήγηση στο χώρο
Όταν
η
επίσκεψη
τελείωσε
και
τα
παιδιά
έπρεπε
να
φύγουν,
αποχαιρέτισαν τον Σταύρο λυπημένα. Εκείνος τότε έμεινε σκεφτικός. Μια τρελή ιδέα του είχε καρφωθεί στο μυαλό: να πάει ή να μην πάει; Καθώς έμπαιναν τα παιδιά στο λεωφορείο για να επιστρέψουν στο σχολείο, ο Σταύρος βγήκε από τη Δεινοσαύρια κι άρχισε να τρέχει πίσω τους για να τους προλάβει. Σε μια στροφή πήδηξε με τα δυνατά του πόδια και γραπώθηκε στο λεωφορείο.
Νίκος Αρβανιτάκης: Ο Σταύρος πάνω στο λεωφορείο
Στην οροφή του ο Σταύρος αντίκρισε έναν πελαργό να τρώει ψαράκια και με κάθε μπουκιά να μικραίνει όλο και περισσότερο. Τότε μ’ ένα μουγκρητό άρπαξε όλα τα ψάρια του πελαργού και τα έκανε μια χαψιά. Αμέσως έγινε τόσο μικρός που μπόρεσε να χωθεί στο λεωφορείο, χωρίς να τον δει κανείς. Από τον εξαερισμό πήδηξε κατευθείαν στην τσάντα της δασκάλας.
Βαγγελιώ Παχάκη: ο Σταύρος τρώει τα ψάρια του πελαργού
Όταν έφτασαν στο σχολείο όλοι τους μπήκαν στις αίθουσες και τα παιδιά άρχισαν να γράφουν τις εντυπώσεις τους. Ξαφνικά, το τηλέφωνο της δασκάλας χτύπησε. Εκείνη άνοιξε την τσάντα της ανήσυχη και τότε ο Σταύρος
ξεπήδησε
κι
άρχισε
να
τεντώνεται,
ενώ
η
δασκάλα
κατατρομαγμένη έπεσε πίσω στην καρέκλα της έδρας. Τα παιδιά ούρλιαζαν «ζήτωωωωωωωωωω!» και η… νονά έτρεξε και τον αγκάλιασε.
Γιώργος Φραγκαδάκης: τα παιδιά φωνάζουν «ζήτω»
Από τότε ο Σταύρος έγινε το κατοικίδιο της τάξης. Έμενε στο συρτάρι της βιβλιοθήκης και έτρωγε το ρόδι της δασκάλας, αφήνοντάς τη νηστική. Στα διαλείμματα φορούσε τα γυαλιά της και καθόταν στην έδρα για να διορθώσει τα γραπτά των μαθητών.
Σοφοκλής Τουπής: Ο Σταύρος στην τάξη μας
Έτσι περνούσαν οι μέρες και τα λάθη… πλήθαιναν! Και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα! Β3 9/12/2013
Γιάννης Παγωμένος: ο Σταύρος διορθώνει γραπτά…
Βασίλης Καλλέργης: ο Σταύρος Κορυθόσαυρος στο σχολείο μας
Συγγραφείς και εικονογράφοι… τα παιδιά του Β3
1. Αρβανιτάκης Νίκος 2. Δερμιτζάκης Στέλιος 3. Καλλέργη Ειρήνη 4. Καλλέργης Βασίλης 5. Καρουζάκη Ειρήνη 6. Κηπαράκης Δημήτρης 7. Λεμονάκης Μηνάς 8. Μεζίου Ερίσα 9. Ναυπλιώτη Αγγελική 10. Παγωμένος Γιάννης 11. Παχάκη Βαγγελιώ 12. Σαριδάκη Άννα 13. Σαρχιανάκης Μάνος 14. Σταματάκη Μαριλένα 15. Τουπής Σοφοκλής 16. Φραγκιαδάκης Γιώργος 17. Χατζή Χαρούλα
Επιμέλεια… η δασκάλα τους Μαριλία Κωστάκη